KEES VERSTAPPEN had die twee jaar toch niet willen missen DE KAZERNE IS EEN WERELD.... Een en ander over liet weduwschap Romeinse Notities Zo is de dienst bij de pontonniers iti Geertruidenberg IS? portoricaan veroordeeld DERDE BLAD ZATERDAG 13 MAART 1954 AANPASSEN *DE BOODSCHAP ROTTERDAM NEUROTONIC Engelse fabrikanten bezoeken Moskou In het Vaticaans Paleis J Mensen blootgesteld aan atoomstraling 'TTleetitiSPiutrietiten ikxdt de LndicStkie [rekken Bruine s Dui VOORDELEN GROTER DAN NADELEN Verkeer Carnaval Fonteinen ÏtH/" oni? "azinSen. toen de siote K.L.M.-vogel ons na een gran- dioze vlucht over de Alpen weer op Schiphol neerzette. En de Zuid-Wes- ter storm, die ons putsen water in het gezicht smeet, kon dit verlangen slechs versterken. ir: Philips voor kui- Waal, 994 sortering nesscherpe huis- en liten en pn 2 pers. ïlen vanaf nieuwste r woning- Meubile- 138 - Versiert passend een nieu- ge kregen, ine bazar". 140 schoon- Wij heb- ste model- ,De kleine Aarden- 143 OP een klein station ergens in het Noord-Oos ten van het land stond Kees Verstappen, een flink uit de kluiten gewassen knaap. Hij had afscheid genomen van thuis en van zijn baas. Er waren geen tranen bij gelaten. Hij ging toch niet de wereld uit. De kazerne is de wereld, waar iedere jonge kerel, als hij acht tien is, rekening mee heeft te houden. Dat wist Kees Verstappen en dat wisten ze thuis. Hij had van iedereen goede raadgevingen mee gekregen, al wist hij op geen stukken na hoe hij TN Den Bosch was de reis van Kees Verstappen geëindigd. Voor vier maanden, de tijd. dat hij zijn eerste opleiding zou ontvangen bij de pon tonniers. Er was al direct een luid- (Advertentie) Tienduizenden tassen ver kochten wij het afgelopen jaar aan onze klanten, die ondervonden, dat zij het beste kochten dat er voor hun geld te krijgen was, onder volledige garantie. En juist omdat wij onze tassen niet bij tientallen, maar bij duizenden kun nen inkopen, is het moge lijk voor prijzen te verko pen, die 30 tot 40% lager zijn dan waar ook. Want wilt U een beter bewijs dan deze aanbie ding actetassen, waarbij wij onze postorderklanten duidelijk laten zien, dat een goede kwaliteit en een lage prijs rustig samen kunnen gaan? Dit is een aanbieding waarbij de kwaliteit door schriftelijke garantie voor U geen twijfel overlaat. 500 Actetassen v. Mr50 met twee vakken, twee voorzakken en brede riem. Actetassen van origineel blank glad tuigleer, zó sterk en zó solide, dat er 10 jaar garantie op ge geven wordt. Stelt U eens voor, van dit beste in de kleur gelooide blanke tuigleer, koopt U zo'n ruime dubbele tas (ondanks alle prijsstijgin gen) voor nog geen zes tien gulden. ,0- Onze postorderklanten kopendezedubbele tuig- lederen actetassen met 10 jaar schriftelijke Sarantie voor Alle goederen worden onder rembours verzonden (boven 25 gulden franco). Bij retour zending binnen een week ontvangt U het betaalde geld omgaand terug. WINKELCENTRUM BINNENWEG TELEFOON K 1800-82660 IEDERE MAANDAGMORGEN GEOPEND ruchtig contact geweest, want Kees kwam niet alleen. Niet direct een contact van tot man. Zo'n contact van: zit je ook in het schuitje, en, hebben ze jou ook bij de neus! De echte kameraadschap, dacht Kees Verstappen ,komt wel ais we eenmaal binnen de poort zijn en op genomen in die grote gemeenschap. „Je moet je aanpassen", was een van de raadgevingen van Kees Ver- stappen's vader geweest. Kees Ver stappen paste zich aan, al was het dan niet allemaal, zoals hij het zich had gedacht. Dat „van nu al sta je onder de krijgstucht", had indruk op hem gemaakt. Het was hem wat koud op het lijf gevallen. Er was hem een reglement betreffende de krijgstucht in de hand geduwd. Pracht lectuur! Kees Verstappen had het gevoel, dat hij uit zou moeten kijken. De t(jd zou het leren. Kees Verstappen nam zijn plunjezak in ontvangst en stak zich in uniform; hij ging van het kastje naar de muur. Hij wist soms niet meer hoe hij het had en dacht een moment aan een gekkenhuis. Maar hij had spoedig in de gaten dat er toch systeem in zat. Hij deelde zijn kamer met een vlot stel kerels. Ze zouden het wel klaren.... TEGENVALLER ze allemaal zou moeten inpassen in die verha len over de dienst. Hij was benieuwd. Erg be nieuwd, hoe het allemaal zou gaan. Hij vond het zelf zoiets als een avontuur, al was het dan een gedwongen avontuur. Thuis dachten ze daar anders over. Dat wist Kees Verstappen wel. Maar ja, hij bleef tenminste zo'n beetje in zijn vak, nu hij bij de Pontonniers terecht zou ko men. Dat was een troost geweest. Daar was de trein. Hij greep zijn koffertje. Instappen! ook niet helpen, dat de practijk er niet steeds mee klopte. Kees had be grepen. dat het onmogelijk was om met ieders wens rekening tc houden. „Van de tien willen acht kerels in een jeep zitten. Maar een leger kan niet louter uit chauffeurs bestaan". Al licht niet. Aardige baas die aalmoeze nier. Helemaal geen smoesjesmaker! IS DAT NOU TUCHT? P)E eerste maanden vlogen voorbij. Het was allemaal nieuw voor Kees Verstappen. Hij had zich gewend aan de orde en regelmaat van de dag. Maar er was iets, waarmee hij zich genomen voelde. Ze hadden hem, bankwerker van beroep, doodgewoon soldaat-pontonnier gemaakt. Zijn maat, een banketbakker, was in een jeep gezet. Zijn baas, die hij omstan dig het verhaal had gedaan, kon er met zijn pet niet bij. „Ze hadden jou op een machine moeten zetten", had ie gezegd. „Je weet van een motor en machines aardig wat af. Och ja, ze doen daar maar wat. ..Het was Kees Verstappen vies tegengevallen. Waar om moest hij nou met brugstukken sjouwen? Hij was er tegen de aalmoe zenier over begonnen. De aalmoeze nier kon je overal voor aanklampen. Dat wist heel de troep. Als hij kon, hielp hij je. Eigenlijk heeft hij met dergelijke kwesties helemaal geen be moeienis. Uit wat Kees Verstappen erover had gehoord, kreeg hij de in druk, dat de aalmoezenier meer te maken kreeg met tijdelijke dan met geestelijke zaken. Eigenlijk de om gekeerde wereld, dacht Kees Verstap pen, al zag hij toch wel verband tus sen het een en het ander. Want er groeit iets van vertrouwen tussen el kaar. De aalmoezenier had Kees de hele kwestie haarfijn uit de doeken ge daan, al kon de aalmoezenier het dan Aan de takels! Hup twee, hup twee, door lopen.... Langzaam gaat de brug rollen.... CR kwam een weekend, waarin Kees Verstappen geweldig de smoor in had. Hij was inmiddels, na de eerste opleiding in Den Bosch, naar de ka zerne in Keizersveer terechtgeko men. Toen had hij zo'n beetje de idee gehad: ik ga de wereld uit! Dat Kees Verstappen zo de smoor in had was de schuld geweest van de compag nies-commandant. Dat vond hij ten minste. Drie dagen licht had hij ge had. Omdat zijn enkelbandjes bruin waren in plaats van groen, zoals het voorschrift luidt. Te flauw om los te lopen. Moet er zo de tucht in worden gehouden? Het ging Kees Verstappen een beetje te ver. Hij had er een heel gesprek over gevoerd met de luit. „De tucht zit hem in kleine dingen, knaap", had die gezegd, „als we die verwaarlozen, is het eind ervan weg. En dacht je nou, dat de knapen, die zonder straflijst de dienst uit gaan. nou ook persé de bes. te soldaten zijn? Laat je nakijken, Kees!" Dan was er ook dat vervelende: re kening man!, als er iets kapot of kwijt was geraakt. Die keer dat hij bij een nachtoefening in zijn haast met een geweer een ruit kapot stiefi rekening man! Jawel! Maar zou dat nou niet „rekening rijk" kunnen? Kees Ver stappen kankerde erover mee met de jongens. Want kankeren had hij auto matisch geleerd. Hij kankerde vaak alleen maar om te kankeren: over het eten, over een oefening, ja over wat eigenlijk niet. Maar hij wist eigenlijk dikwijls zelf niet precies waarom, als hij er over na ging denken. BEZIG HOUDEN! j^EES VERSTAPPEN vond zijn diensttijd eentonig worden. Hij had de idee: ze houden ons wat be zig! Hij vroeg zich af waar het alle maal goed voor was. Voor een even tuele oorlog? Kan waar wezen! Van daag een brug bouwen, morgen weer afbreken. Weer opbouwen .weer af breken. Kaartlees-oefeningen ertus sen door in de Biesbosch. Bruggen bouwen, weer afbreken. 14 Maanden had hij er nu opzitten. Hij begon het welletjes te vinden. Bij zijn baas wachtte. zijn baan en thuis konden ze zijn verdiensten best gebruiken. Maar toch had ie er smul in .als hij zag wat de „ouwe hap" presteerde tegenover de groentjes. De „ouwe hap" kon ze pakken en zakken in het bruggen bouwen. Kees vond het machtig werk toen ze een permanente brug konden bouwen over het Oude Maasje naar „de punt". Een stuk trots van de pontonniers. Een brug van een dikke 200 meter. Veertig ton zou ie kunnen dragen. hebben. Zo'n permanente brug over het Oude Maasje bouwen vond Kees Verstappen mannenwerk. Een dik ke 200 meter zal de brug lang wor den en 40 ton zal ie kunnen dragen. „Dat kun je alleen bereiken door dag in dag uit te oefenen en nog eens te oefenen. Je moet het bij wijze van spreken dromend kunnen doen. Dan ben je pas all-round". Dat zei de luit. Kees Verstappen kon hem daarin geen ongelijk geven en hij schikte zich erin. „Ze betalen maar te weinig per uur', placht hij te zeggen. Daar kon Kees' vader van meepraten. Want Kees Verstappen kon er van zijn gul dentje per dag, waar de reis naar huis, zijn studie, zijn rokertje en zijn bio- scoopje van moest worden betaald niet komen. Studie? Ja zeker! Kees Verstappen studeerde in de kazerne werktuigkun de. Hij was er best over te spreken. Welzijnszorg verschaft immers iedere knaap die studeren wil, alle mogelij ke faciliteiten. Kees Verstappen heeft er dankbaar van geprofiteerd. Trou wens op het gebied van ontspanning en lectuur kon Kees niet klagen. Zolang hij tenminste binnen de poort bleef. In de cantine werd gele genheid geboden voor biljarten, ping pong, kaarten etcetera en van tijd tot tijd was er film, cabaret of toneel. „Best om vol te houden", vertelde Kees thuis. Het wordt anders als hij er eens een avond tussen uit wil. „Je moet drie kilometer lopen, om in de bewoonde wereld te komen en nog een eindje verder om mensen te zien", zo drukte hij zich uit. HIJ STAK ER VEEL OP I JNHk' 1W1EN moet uit dit verhaal niet con- cluderen, dat Kees Verstappen, die ook Jan Klaassen of Piet Jansen kan heten, het zo reuze fijn vindt 20 maanden te dienen. Belasting betalen doet men ook niet omdat het zo ple zierig is. Maar als ge Kees Verstappen vraagt ,als hij af gaat zwaaien: zeg me nou eens eerlijk of je je genomen voelt?, dan zal hij je een eerlijk ant woord geven. Kees Verstappen voelt zich niet „genomen". Hij heeft een boel levenservaring opgedaan. Hij heeft zijn ogeh de kost gegeven en aardig wat opgestoken. Kort en bon dig: hij is man geworden! De dienst is voor Kees Verstappen geen verloren tijd geweest, ondanks alle gekanker, gerechtvaardigd of on gerechtvaardigd. Hij heeft vrienden gemaakt, waaraan hu' weet, wat hij heeft. Kees Verstappen had die tijd in Keizersveer niet willen missen. Achteraf bekeken! (Advertentie) J U kent dit gevoel...? schenkt 17 meer innerlijke rust i— daardoor dieper ilttp. Praepanat op 2"" ION *Hsis a (Malaga Vieux). Verkrijgbaar kif /"„JU'" "pilb/ktr ni Jngist. UYE voorzitter van de Engels-Russi- sche Kamer van Koophandel, sir Greville Nagnness, heeft als leider van een groep van negen fabrikanten van werktuigmachines besprekingen gevoerd met de voorzitter van de Sov jet-Russische Kamer van Koophandel, Mikhail Nesterow, over de mogelijk heid van de verkoop van werktuigma chines van ae Sovjet-Unie. Dit bezoek ordt op uitnodiging van de Russen gebracht. (~\P HET St. Pietersplein kijkt ie der rechts naar boven, waar het Vaticaans Paleis hoog boven de zui lengang uitsteekt. Daar, dat venster is het, zegt men tegen elkaar, waar de zieke Paus vecht tegen de kwa len van het lichaam en de zorgen van de Kerk. Daar draagt Hij zijn lijden en zijn bekommernis op als een offer voor de vervolgden, voor de door de duivel der ongehoor zaamheid bekoorden, voor de dwa- lenden, de ontheemden, de gebrek lijdenden. De vurige iwens van ie dere Rome-pelgrim, Hem te mogen zien en horen spreken, te staan on der het alomvattende gebaar van Zijn zegening, kon natuurlijk niet vervuld worden. "TOCH zijn we door de Bronzen Poort gewandeld en een Zwitsers Gardist, een wandelend stuk Middel eeuwen, bracht ons naar een telefo nist. die ons bezoek wilde aankondi gen aan de Sacrista (de koster) van de Paus. Dit is geen koster, die kaar sen aansteekt en wijwaterbakken vult. Het is een hoogwaardigheidsbekleder, die behoort tot de „Edele Geheime Voorkamer van onze Allerheiligste Heer de Paus", zoals de zwierige Ro meinse betiteling van een aantal hoog waardigheidsbekleders aan het Pause lijk Hof luidt. Hij houdt het opper toezicht over alle relieken ter wereld en beslist over de echtheid, is de pas toor der Vaticaanse paleizen en Vi caris-Generaal voor de Stad van het Vaticaan. Al deze en nog meer waar digheden hebben de joviale hartelijk heid van de Zuidelijke Nederlander niet gedoofd. Mgr. van Lierde zet Fontein op het St. Pietersplein. „Geweldige witte water- waaiers"..^ N.__ DIJ een onlangs genomen atoom- proef op de Marshall-eilanden zi.in 28 Amerikanen en 236 eilandbe woners „onverwacht blootgesteld ge weest aan enige straling", aldus een te Washington gepubliceerde bekend making van de Amerikaanse commis sie voor Atoomenergie. Naar gemeld wordt, maken de 28 Amerikanen en 236 eilandbewoners, die bij wijze van voorzorg van hun atollen in de om geving van de ontploffing waren ge haald, het goed. aldus de bekendma king. Zij hadden geen brandwonden opgelopen. fAdverlenttei PYROMETERS MANOMETERS THERMOMETERS PROMPTE VAKKUNDIGE SERVICE ons in zijn eenvoudige werkvertrek, waar een keur van familieportretten voor de strenge boekenrijen staat. En zien we daar niet onze oude ver trouwde vriend Van Dale in dit Ro meinse milieu? Later werden we ook nog in zijn salon geleid, die echter als „rechtszaal" was ingericht, omdat hij daar de zittingen presideert van de Rechtbank, die het proces der Zalig verklaring van Kardinaal Merry del Val voert. We waren van te voren met zijn secretaris op pad gestuurd door kapellen en sacristieën, welke nauw verbonden zijn aan het pries terlijke leven van de Paus. We zien de eenvoudige, stijlvolle kapel, waar de Paus de drie H.H. Missen van Kerstmis placht op te dragen en waar ook de doopplechtigheden plaats von den voor nieuw-geborenen in het ko ninklijke gezin, de rijker kapel voor de Goede Week-plechtigheden: die waar de jaarlijkse retraite wordt ge houden, met een zijkapel voor de Paus, waar Hij de gewijde redenaar kan zien, doch het overige gehoor Hem niet; de kasten, waarin de zeld zaamste reliquieën worden bewaard, o.a. het hoofd van de H. Laurentius; de kelken en cibories, vele zeer rijk bewerkt, de reeksen flonkerende Mis gewaden. de tidra's en mijters, de handschoenen en pantoffels.... We zien nog de Consistorie-zaal en ande re rijk-beschilderde kapellen. Het is een feest van kleur en licht en schit tering, waartoe ook weer de Zwitserse gardes in gangen en' zalen met hun kledij bijdragen. En we weten, dat al die glans niet is bedoeld voor de persoon van Eugenio Faccelli, die in sobere vertrekken een sober leven wenst te leiden, maar de hoge waar digheid, door Christus aan Petrus en zijn opvolgers verleend. Het is alles (~)P speciaal verzoek ben ik zinnens in dit stukje en volgende, een be langrijk onderwerp aan te snijden, te weten: Weduwschap voor beginners. U zult mij niet willen geloven, maar Nederland ligt op dit puilt twintig laar aolier bij België, waar ieder mei- waar het spel zo uitgefigeleeril is, dat waa het spel zo uitgefigeleeril is, dat het geen weduwschap meer is, maar wetenschap... Alles heeft zijn mee en tegen; het weduwschap heeft dus ook niet lou ter voordelm. al moet ik zeggen dat de nadelen, alswanneer ge wat liet zwaarst is nok het zwaarst laat wegen, er hij in het niet verzinken. De voordelen zijn de volgende: De duiven zullen nooit meer hun tijd op het dak verliezen. Last van slecht binnengaan zult u absoluut niet meer I hebben. Een weduwman die neerstrijkt van dei vlucht, is een vogel die binnen is... Het is geen overdrijving te zeg gen dat lii.j geen ingang raakt. Men moet werkelijk weduwmanncn hebben zien arriveren om zich daar een ge dachte van te kunnen vormen. Een tweede punt is dat een weduw man steeds in forme is. Wat conditie betreft, staat hij als een mes zo scherp Op natuurlijk spel is het een onmoge lijkheid een duiver acht weken lang voor de volle roefel te spelen, al hebt ge nog zo'n grote kampioen. Bij een weduwman van klas. waar de gang eenmaal in zit. gaat dat wel; 't is zelfs een koud kunstje. De beperkingen, hem opgelegd, de methodische oefe ning. de rust-op-tijd. de uitgezochte voeding, het niet hoeven jongen groot brengen enz. maken van de „weve- naars ware athleten, vurig en strijd lustig. die niet beter vragen dan te vliegen en een zware krachtsinspan ning te doen. Zij weten met hun macht en geweld geen blijf. Het vliegen is voor hen een afleiding in hun een zaam leven zonder duivin. Meer een ontspanning is het, dan een inspan ning, d.w.z. als de afstand niet te groot en de wind niet te tegenstrijdig is. Een duif op nest is in negen op tien gevallen op voorhand geklopt, mits een weduwman van gelijke kwaliteit De tucht en discipline, die deze methode uitoefent op de duivers, die eraan onderworpen zijn, is er op geen enkele andere manier in te krijgen. U krijgt ze onder appèl, als voigens alle regelen der kunst afgerichte po litiehonden. ECHT EN GEFINGEERD A angaande de nadelen zou ik onder- scheid willen maken tussen werke lijke bezwaren en gefingeerde. Zo wordt vele liefhebbers de schrik op het lijf gejaagd met de bewering dat het we duwschap te veel geld en te veel tijd kost. En dat het daarom geen spek voor de bek van de werkman is... Ik geloof dat echter de kleine man wel zoveel van de weduwschapmethode af weet. c"at hij een dergelijke bewering rustig kan indelen in de rubriek, waar zij thuishoort; de afdeling kletskoek. Een werkelijk bezwaar is het weg vallen van drie maanden kweek. Verder moet het spel met de duivin- nen eraan opgeofferd worden. Voor iemand die zes prima duivinnen bezit, en zes eksters van doffers die geen papier kunnen raken, is weduwschap natuurlijk niet aan te bevelen. Ook mag ik niet nalaten er op te attendé- ren, dat sommige duivers, ondanks al les. om zo te zeggen tegen beter weten in. harder vliegen op nest. Het ideaal is daarom, de twee systemen te „prati- keren", maar dan wordt de zaak wél anders! Dan heeft men wel veer tig. zestig en meer duiven nodig, ge huisvest op minstens een stuk of drie hokken. In dat wegvallen van drie maanden kweek, kan ten dele worden voorzien door. voor de aanvang van het vlieg- seizoen, twee ronden vroege Jongen te kweken, en in Augustus nog een ron de late. Wie in 't bezit is van een be proefd koppel kwekers, kan daar een koni.inenkotje met uitlaat voor tim meren, zoiets kan de kop niet kosten, voelt U wel. ofwel hij kan zijn jonge duiven niet op een apart kot zetten, doch gewoon laten uitvliegen tussen de ouden op een afdelinkje: nestdui- ven (al of niet met het doel ermee te spelen). In België zijn er artiesten, die hun weduwduiviïinen gaan kopen op de vogelenmarkt. Zij maken er zonde van. hun goede duivinnen als „weef" te laten dienst doen. Na twee ronden kweek, worden ze op het kweekhok gezet, bij de late jonge duivers van de soort Meen niet dat een weduw- duivin een figurantenrol vervult. Het komt er ten zeerste op aan. dat de weduwman aan haar gehecht is. en bereid er zich omzeggens het hart voor uit het lijf te vliegen. ■^lAT het hok betreft, merk ik op dat de eenvoudigste inrichting kan volstaan. Zelfs het zg. invliegraam is overbodig. Een gewone klep is goed. Men haalt gewoon de drengels op te gen de tijd dat ze in aantocht zijn; ze vallen toch ais stenen en stormen aan ais kurassiers van Canrobert. Wel is van belang de ingang zo te plaat sen. dat er van buiten ar zicht is op de nestbakken, waarin de duivin zit te wachten. Rusthokken op het we- duwnaarshok, schabbekes enz. zijn uit den boze. De vogels hebben hun nest- bakken en het is daar dat zij zoveel mogelijk moeten verblijven, al wil dit geenszins zeggen dat zij er overdags heel de tijd in opgesloten moeten zit ten. Laat ze gerust als ze daar goesting in hebben eens op en neer vliegen van de vloer naar de nestbak Tijdens het weduwschap kunt U ge rust de houten (of aarden) nesten in de nestbakken laten, doch keert ze om! De weduwnaar houdt er van om zich er op te zetten en aldus uit te rusten. Men kan natuurlijk ook de nesten vervangen door een houten blok. Een belangrijk punt is verder de kwestie van de verlichting, in verband met het kalm houden van de vogels. Op hokken van personen die het we duwschap niet machtig zijn. verkeren ze de ganse dag in een staat van op winding. die nadelig is voor de condi tie. Het gevolg is. alle Zondagen los er onder door. Hoe daaraan te varhelpen, vertel ik U toekomende week. Allemaal goeie. DIKKE BRUINE. eerbetoon aan de Allerhoogste, van Wien de Paus de dienaar der diena ren is. f\P het verkeer in Rome raakt men niet uitgekeken. De hoofdstraten en pleinen zijn als scooterbanen op de kermis. Het is een hollen achter, langs en vóór elkaar, waaruit volgens alle wetten der kansberekening leder ogenblik toch minstens één botsing moet resulteren. In angstige spanning zit men erop te wachten, omdat dan tenminste het onherroepelijke gebeurd is. Het span nendste is echter, dat het niet ge beurt. Zie eens die auto. Met een vaart van 80 km. komt hij aanrazen, niet precies in een rechte baan, maar slingerslangend, om een stel andere auto's en dozijnen scooters net niet te raken. Een andere auto begint nu echter uit te halen met een vaart van 90 kilomeer. Plotseling duikt er een stadsbus op, dwars in de vaartrichting. De wedracende auto's weten echter, nauwelijks zonder vaart te verminde ren, met een enorme kronkel door te suizen. Scooters, als escorte om de bus razend pironuetteren en behouden de gaalheid van lijf en wielen. Niemand maakt er zich kwaad bij. Zo is het leven. Wat hebben de engelbewaar ders hier druk werk! En dan de voet gangers. De eerste maal voor zo'n kol kende stroom staand, krijgt men nei ging. zich terug te trekken in park of café en de stille uren van de nacht af te wachten. Maar ja, je moet er toch door. Er is een afspraak. Er is een boodschap te doen. Er is een tram te halen. Schietgebeden prevelend zet men drie stappen vooruit. Een scooter suist recht op je aan en schiet met een sierlijke bocht achterlangs. Een auto scheert met gierend gepiep voor langs je tenen. Achteruit is nu even gevaarlijk dan vooruit. Dus dan maar vooruit. Men voelt zich schichtig vooruitspringend het middelpunt van een drijfjacht. Men kan zo goed mee voelen met een Amerikaans journa list, die (tot woede van de Italiaanse pers) schreef: De oude Romeinen be dreven de sport, de Christenen voor de leeuwen te werpen, de moderne Romeinen gooien de voetgangers voor de brullende benzinedieren.Het ongedeerd vluchtheuvel of trottoir be reiken is telkens weer een avontuur en een wonder. En toch: zou zonder dit alles Rome wel Rome zijn? Z^ARNAVAL vieren kan men op ver- schillende wijzen doen. Rome doet het op zijn manier. We doelen hier niet op de vele besloten bals met ge peperde toegangsprijzen. Neen, we hebben het nu over datgene wat ieder kan waarnemen. Het is geen daveren de optocht met groteske maskeits en grollige verkledingen. Neen. het is de verkleding van kleine meisjes en klei ne jongetjes, in de regel niet ouder dan zes, zeven jaar, die dan niets an ders doen dan met hun trotse ouders door de drukke straten stappen. Trots zijn zij. omdat ze van hun kinderen inderdaad allerschattigste miniatuurtjes hebben gemaakt. Men ziet markiezinnetjes en haremvrouw tjes en gehoepelrokte freuletjes. Men ziet keurige lordjes met hoge hoed en pandjesjas, Pierrots, edelknaapjes, Faustjes, clowntjes en markiesjes van Carabas. Men ziet poesjes met ge vlekte pakjes en een wipstaartje. We zagen zelfs in een café aan de zee te Castel Fusano een allercharmantst herderspaar met een heus lammetje. En het is geen prullegoed, dat men die kinderen aantrekt. Het is alles van de fijnste stof en snit. Allemaal hebben ze een zakje met confetti bij zich en het is telkens een toneelstuk je, als twee van die sierlijke figuur tjes elkaar ontmoeten. De kleine lord zwaait met zijn hoge hoed ten groet en het markiezinnetje maakt een Knix. Waarna de handen in het zak je met confetti graaien en men elkaar even plagerig bestookt. Zo geeft Car naval bijzondere kleur en charme aan het woelige straatbeeld. Het is als een poppenspel, een glimlachende hulde aan een sierlijker en rustiger verle den. \JEEL ware er nog van Rome te ver tellen. Maar laat ik het nu alleen nog maar over de fonteinen hebben. „Ich weisz auf einmal viel von den Fontanen, den unbegreifllchen Bau- me aus Glas"zegt Rainer Maria Kiike ergens. Hij had het in Rome ook kunnen zeggen. Het dierbaarst voor iedere katho liek zijn wellicht de fonteinen op het Sint Pietersplein, geweldig-witte wa terwaaiers, die altijd maar door wui ven voor de grafkerk van Petrus en de woning van zijn opvolger. En ze zingen het triomfantelijke lied van zuivering en afwassing van alle schuld door het Lam, dat ons verloste. Maar fonteinen zingen op nog zo veel plaatsen, ieder hun eigen lied. Ze vangen de zonnestralen en breken ze in glanzende korrels. Ze laten met zich stoeien door de wind en ze spui ten breed hun stroelcnde stralen met glanzende ruggen en altijd wisselen de kleuren. Er is in slordige overdaad met monumentale en -brecd-gebaren- de beelden gewerkt, om het water ge legenheid te geven er allerlei won derlijke spelletjes tussen te speien. Men zie de Triton op de Piazza Bar berini, men zie de Piazza Navona waar zelfs drie van die vertoningen plaats vinden. Men zie vooral ook de Fontane Trevi, waar mannen en paarden uit de golven opduiken en waar alles in een breed en vermaard bekken uitstroomt. Vermaard .omdat ieder, die Rome terug wil zien, daar ?ïul9e - in geworpen moet rtrt 2; V,ergeef ons d» bezwijken voor het bijgeloof. We hebben het ook met overtuiging en een vurige bede gedaan: O, mogen we ze weer terug zien, deze bruisende, deze heer lijke, deze koninklijke stad! TULIO PINTO GANDLA, leider van J de Portoricaanse nationalisten la New York. is tot zes maanden gevan genisstraf veroordeeld wegens beledi ging van het Hof. Hij weigerde tot twee maal toe antwoord te geven op vragen van de grote jury. zulks in verband met de. schietpartij in het Huis van Afgevaardigden in Washing ton. De autoriteiten zijn van oordeel, dat de schietpartij in New York is geor ganiseerd.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 5