KEES VERSTAPPEN had die twee jaar
toch niet willen missen
DE KAZERNE IS EEN WERELD....
Een en ander over liet
weduwschap
Romeinse Notities
Zo is de dienst bij de pontonniers iti Geertruidenberg
IS?
portoricaan
veroordeeld
DERDE BLAD
ZATERDAG 13 MAART 1954
AANPASSEN
*DE BOODSCHAP
ROTTERDAM
NEUROTONIC
Engelse fabrikanten
bezoeken Moskou
In het
Vaticaans Paleis
J
Mensen blootgesteld
aan atoomstraling
'TTleetitiSPiutrietiten
ikxdt de LndicStkie
[rekken Bruine s Dui
VOORDELEN GROTER DAN NADELEN
Verkeer
Carnaval
Fonteinen
ÏtH/" oni? "azinSen. toen de
siote K.L.M.-vogel ons na een gran-
dioze vlucht over de Alpen weer op
Schiphol neerzette. En de Zuid-Wes-
ter storm, die ons putsen water in
het gezicht smeet, kon dit verlangen
slechs versterken.
ir: Philips
voor kui-
Waal,
994
sortering
nesscherpe
huis- en
liten en
pn 2 pers.
ïlen vanaf
nieuwste
r woning-
Meubile-
138
- Versiert
passend
een nieu-
ge kregen,
ine bazar".
140
schoon-
Wij heb-
ste model-
,De kleine
Aarden-
143
OP een klein station ergens in het Noord-Oos
ten van het land stond Kees Verstappen,
een flink uit de kluiten gewassen knaap.
Hij had afscheid genomen van thuis en van
zijn baas. Er waren geen tranen bij gelaten.
Hij ging toch niet de wereld uit. De kazerne is
de wereld, waar iedere jonge kerel, als hij acht
tien is, rekening mee heeft te houden. Dat
wist Kees Verstappen en dat wisten ze thuis.
Hij had van iedereen goede raadgevingen mee
gekregen, al wist hij op geen stukken na hoe hij
TN Den Bosch was de reis van Kees
Verstappen geëindigd. Voor vier
maanden, de tijd. dat hij zijn eerste
opleiding zou ontvangen bij de pon
tonniers. Er was al direct een luid-
(Advertentie)
Tienduizenden tassen ver
kochten wij het afgelopen
jaar aan onze klanten, die
ondervonden, dat zij het
beste kochten dat er voor
hun geld te krijgen was,
onder volledige garantie.
En juist omdat wij onze
tassen niet bij tientallen,
maar bij duizenden kun
nen inkopen, is het moge
lijk voor prijzen te verko
pen, die 30 tot 40% lager
zijn dan waar ook.
Want wilt U een beter
bewijs dan deze aanbie
ding actetassen, waarbij
wij onze postorderklanten
duidelijk laten zien, dat
een goede kwaliteit en
een lage prijs rustig samen
kunnen gaan?
Dit is een aanbieding
waarbij de kwaliteit door
schriftelijke garantie voor
U geen twijfel overlaat.
500 Actetassen v. Mr50
met twee vakken,
twee voorzakken
en brede riem.
Actetassen van origineel
blank glad tuigleer, zó
sterk en zó solide, dat er
10 jaar garantie op ge
geven wordt.
Stelt U eens voor, van dit
beste in de kleur gelooide
blanke tuigleer, koopt U
zo'n ruime dubbele tas
(ondanks alle prijsstijgin
gen) voor nog geen zes
tien gulden.
,0-
Onze postorderklanten
kopendezedubbele tuig-
lederen actetassen met
10 jaar
schriftelijke
Sarantie
voor
Alle goederen worden onder
rembours verzonden (boven
25 gulden franco). Bij retour
zending binnen een week
ontvangt U het betaalde geld
omgaand terug.
WINKELCENTRUM BINNENWEG
TELEFOON K 1800-82660
IEDERE MAANDAGMORGEN
GEOPEND
ruchtig contact geweest, want Kees
kwam niet alleen. Niet direct een
contact van tot man. Zo'n contact
van: zit je ook in het schuitje, en,
hebben ze jou ook bij de neus!
De echte kameraadschap, dacht
Kees Verstappen ,komt wel ais we
eenmaal binnen de poort zijn en op
genomen in die grote gemeenschap.
„Je moet je aanpassen", was een
van de raadgevingen van Kees Ver-
stappen's vader geweest. Kees Ver
stappen paste zich aan, al was het
dan niet allemaal, zoals hij het zich
had gedacht. Dat „van nu al sta je
onder de krijgstucht", had indruk op
hem gemaakt. Het was hem wat koud
op het lijf gevallen. Er was hem een
reglement betreffende de krijgstucht
in de hand geduwd. Pracht lectuur!
Kees Verstappen had het gevoel, dat
hij uit zou moeten kijken. De t(jd zou
het leren. Kees Verstappen nam zijn
plunjezak in ontvangst en stak zich
in uniform; hij ging van het kastje
naar de muur. Hij wist soms niet
meer hoe hij het had en dacht een
moment aan een gekkenhuis. Maar
hij had spoedig in de gaten dat er
toch systeem in zat. Hij deelde zijn
kamer met een vlot stel kerels. Ze
zouden het wel klaren....
TEGENVALLER
ze allemaal zou moeten inpassen in die verha
len over de dienst. Hij was benieuwd. Erg be
nieuwd, hoe het allemaal zou gaan. Hij vond
het zelf zoiets als een avontuur, al was het dan
een gedwongen avontuur. Thuis dachten ze daar
anders over. Dat wist Kees Verstappen wel.
Maar ja, hij bleef tenminste zo'n beetje in zijn
vak, nu hij bij de Pontonniers terecht zou ko
men. Dat was een troost geweest.
Daar was de trein. Hij greep zijn koffertje.
Instappen!
ook niet helpen, dat de practijk er
niet steeds mee klopte. Kees had be
grepen. dat het onmogelijk was om
met ieders wens rekening tc houden.
„Van de tien willen acht kerels in een
jeep zitten. Maar een leger kan niet
louter uit chauffeurs bestaan". Al
licht niet. Aardige baas die aalmoeze
nier. Helemaal geen smoesjesmaker!
IS DAT NOU TUCHT?
P)E eerste maanden vlogen voorbij.
Het was allemaal nieuw voor
Kees Verstappen. Hij had zich gewend
aan de orde en regelmaat van de dag.
Maar er was iets, waarmee hij zich
genomen voelde. Ze hadden hem,
bankwerker van beroep, doodgewoon
soldaat-pontonnier gemaakt. Zijn
maat, een banketbakker, was in een
jeep gezet. Zijn baas, die hij omstan
dig het verhaal had gedaan, kon er
met zijn pet niet bij. „Ze hadden jou
op een machine moeten zetten", had
ie gezegd. „Je weet van een motor
en machines aardig wat af. Och ja, ze
doen daar maar wat. ..Het was Kees
Verstappen vies tegengevallen. Waar
om moest hij nou met brugstukken
sjouwen? Hij was er tegen de aalmoe
zenier over begonnen. De aalmoeze
nier kon je overal voor aanklampen.
Dat wist heel de troep. Als hij kon,
hielp hij je. Eigenlijk heeft hij met
dergelijke kwesties helemaal geen be
moeienis. Uit wat Kees Verstappen
erover had gehoord, kreeg hij de in
druk, dat de aalmoezenier meer te
maken kreeg met tijdelijke dan met
geestelijke zaken. Eigenlijk de om
gekeerde wereld, dacht Kees Verstap
pen, al zag hij toch wel verband tus
sen het een en het ander. Want er
groeit iets van vertrouwen tussen el
kaar.
De aalmoezenier had Kees de hele
kwestie haarfijn uit de doeken ge
daan, al kon de aalmoezenier het dan
Aan de takels! Hup
twee, hup twee, door
lopen.... Langzaam gaat
de brug rollen....
CR kwam een weekend, waarin Kees
Verstappen geweldig de smoor in
had. Hij was inmiddels, na de eerste
opleiding in Den Bosch, naar de ka
zerne in Keizersveer terechtgeko
men. Toen had hij zo'n beetje de idee
gehad: ik ga de wereld uit! Dat Kees
Verstappen zo de smoor in had was
de schuld geweest van de compag
nies-commandant. Dat vond hij ten
minste. Drie dagen licht had hij ge
had. Omdat zijn enkelbandjes bruin
waren in plaats van groen, zoals het
voorschrift luidt.
Te flauw om los te lopen. Moet er
zo de tucht in worden gehouden? Het
ging Kees Verstappen een beetje te
ver. Hij had er een heel gesprek over
gevoerd met de luit. „De tucht zit
hem in kleine dingen, knaap", had die
gezegd, „als we die verwaarlozen, is
het eind ervan weg. En dacht je nou,
dat de knapen, die zonder straflijst de
dienst uit gaan. nou ook persé de bes.
te soldaten zijn? Laat je nakijken,
Kees!"
Dan was er ook dat vervelende: re
kening man!, als er iets kapot of kwijt
was geraakt. Die keer dat hij bij een
nachtoefening in zijn haast met een
geweer een ruit kapot stiefi rekening
man! Jawel! Maar zou dat nou niet
„rekening rijk" kunnen? Kees Ver
stappen kankerde erover mee met de
jongens. Want kankeren had hij auto
matisch geleerd. Hij kankerde vaak
alleen maar om te kankeren: over het
eten, over een oefening, ja over wat
eigenlijk niet. Maar hij wist eigenlijk
dikwijls zelf niet precies waarom, als
hij er over na ging denken.
BEZIG HOUDEN!
j^EES VERSTAPPEN vond zijn
diensttijd eentonig worden. Hij
had de idee: ze houden ons wat be
zig! Hij vroeg zich af waar het alle
maal goed voor was. Voor een even
tuele oorlog? Kan waar wezen! Van
daag een brug bouwen, morgen weer
afbreken. Weer opbouwen .weer af
breken. Kaartlees-oefeningen ertus
sen door in de Biesbosch. Bruggen
bouwen, weer afbreken. 14 Maanden
had hij er nu opzitten. Hij begon het
welletjes te vinden. Bij zijn baas
wachtte. zijn baan en thuis konden ze
zijn verdiensten best gebruiken. Maar
toch had ie er smul in .als hij zag wat
de „ouwe hap" presteerde tegenover
de groentjes.
De „ouwe hap" kon ze pakken en
zakken in het bruggen bouwen. Kees
vond het machtig werk toen ze een
permanente brug konden bouwen
over het Oude Maasje naar „de punt".
Een stuk trots van de pontonniers.
Een brug van een dikke 200 meter.
Veertig ton zou ie kunnen dragen.
hebben.
Zo'n permanente brug over het
Oude Maasje bouwen vond Kees
Verstappen mannenwerk. Een dik
ke 200 meter zal de brug lang wor
den en 40 ton zal ie kunnen dragen.
„Dat kun je alleen bereiken door
dag in dag uit te oefenen en nog eens
te oefenen. Je moet het bij wijze van
spreken dromend kunnen doen. Dan
ben je pas all-round". Dat zei de luit.
Kees Verstappen kon hem daarin
geen ongelijk geven en hij schikte zich
erin. „Ze betalen maar te weinig per
uur', placht hij te zeggen. Daar kon
Kees' vader van meepraten. Want
Kees Verstappen kon er van zijn gul
dentje per dag, waar de reis naar huis,
zijn studie, zijn rokertje en zijn bio-
scoopje van moest worden betaald
niet komen.
Studie? Ja zeker! Kees Verstappen
studeerde in de kazerne werktuigkun
de. Hij was er best over te spreken.
Welzijnszorg verschaft immers iedere
knaap die studeren wil, alle mogelij
ke faciliteiten. Kees Verstappen heeft
er dankbaar van geprofiteerd. Trou
wens op het gebied van ontspanning
en lectuur kon Kees niet klagen.
Zolang hij tenminste binnen de
poort bleef. In de cantine werd gele
genheid geboden voor biljarten, ping
pong, kaarten etcetera en van tijd tot
tijd was er film, cabaret of toneel.
„Best om vol te houden", vertelde
Kees thuis. Het wordt anders als hij
er eens een avond tussen uit wil. „Je
moet drie kilometer lopen, om in de
bewoonde wereld te komen en nog
een eindje verder om mensen te zien",
zo drukte hij zich uit.
HIJ STAK ER VEEL OP
I JNHk'
1W1EN moet uit dit verhaal niet con-
cluderen, dat Kees Verstappen,
die ook Jan Klaassen of Piet Jansen
kan heten, het zo reuze fijn vindt 20
maanden te dienen. Belasting betalen
doet men ook niet omdat het zo ple
zierig is. Maar als ge Kees Verstappen
vraagt ,als hij af gaat zwaaien: zeg
me nou eens eerlijk of je je genomen
voelt?, dan zal hij je een eerlijk ant
woord geven. Kees Verstappen voelt
zich niet „genomen". Hij heeft een
boel levenservaring opgedaan. Hij
heeft zijn ogeh de kost gegeven en
aardig wat opgestoken. Kort en bon
dig: hij is man geworden!
De dienst is voor Kees Verstappen
geen verloren tijd geweest, ondanks
alle gekanker, gerechtvaardigd of on
gerechtvaardigd. Hij heeft vrienden
gemaakt, waaraan hu' weet, wat hij
heeft. Kees Verstappen had die tijd
in Keizersveer niet willen missen.
Achteraf bekeken!
(Advertentie)
J U kent dit gevoel...?
schenkt 17 meer innerlijke rust i—
daardoor dieper ilttp. Praepanat op
2"" ION *Hsis
a (Malaga Vieux). Verkrijgbaar kif
/"„JU'" "pilb/ktr ni Jngist.
UYE voorzitter van de Engels-Russi-
sche Kamer van Koophandel, sir
Greville Nagnness, heeft als leider
van een groep van negen fabrikanten
van werktuigmachines besprekingen
gevoerd met de voorzitter van de Sov
jet-Russische Kamer van Koophandel,
Mikhail Nesterow, over de mogelijk
heid van de verkoop van werktuigma
chines van ae Sovjet-Unie. Dit bezoek
ordt op uitnodiging van de Russen
gebracht.
(~\P HET St. Pietersplein kijkt ie
der rechts naar boven, waar het
Vaticaans Paleis hoog boven de zui
lengang uitsteekt. Daar, dat venster
is het, zegt men tegen elkaar, waar
de zieke Paus vecht tegen de kwa
len van het lichaam en de zorgen
van de Kerk. Daar draagt Hij zijn
lijden en zijn bekommernis op als
een offer voor de vervolgden, voor
de door de duivel der ongehoor
zaamheid bekoorden, voor de dwa-
lenden, de ontheemden, de gebrek
lijdenden. De vurige iwens van ie
dere Rome-pelgrim, Hem te mogen
zien en horen spreken, te staan on
der het alomvattende gebaar van
Zijn zegening, kon natuurlijk niet
vervuld worden.
"TOCH zijn we door de Bronzen
Poort gewandeld en een Zwitsers
Gardist, een wandelend stuk Middel
eeuwen, bracht ons naar een telefo
nist. die ons bezoek wilde aankondi
gen aan de Sacrista (de koster) van
de Paus. Dit is geen koster, die kaar
sen aansteekt en wijwaterbakken vult.
Het is een hoogwaardigheidsbekleder,
die behoort tot de „Edele Geheime
Voorkamer van onze Allerheiligste
Heer de Paus", zoals de zwierige Ro
meinse betiteling van een aantal hoog
waardigheidsbekleders aan het Pause
lijk Hof luidt. Hij houdt het opper
toezicht over alle relieken ter wereld
en beslist over de echtheid, is de pas
toor der Vaticaanse paleizen en Vi
caris-Generaal voor de Stad van het
Vaticaan. Al deze en nog meer waar
digheden hebben de joviale hartelijk
heid van de Zuidelijke Nederlander
niet gedoofd. Mgr. van Lierde zet
Fontein op het St. Pietersplein.
„Geweldige witte water-
waaiers"..^
N.__
DIJ een onlangs genomen atoom-
proef op de Marshall-eilanden
zi.in 28 Amerikanen en 236 eilandbe
woners „onverwacht blootgesteld ge
weest aan enige straling", aldus een
te Washington gepubliceerde bekend
making van de Amerikaanse commis
sie voor Atoomenergie. Naar gemeld
wordt, maken de 28 Amerikanen en
236 eilandbewoners, die bij wijze van
voorzorg van hun atollen in de om
geving van de ontploffing waren ge
haald, het goed. aldus de bekendma
king. Zij hadden geen brandwonden
opgelopen.
fAdverlenttei
PYROMETERS
MANOMETERS THERMOMETERS
PROMPTE VAKKUNDIGE SERVICE
ons in zijn eenvoudige werkvertrek,
waar een keur van familieportretten
voor de strenge boekenrijen staat. En
zien we daar niet onze oude ver
trouwde vriend Van Dale in dit Ro
meinse milieu? Later werden we ook
nog in zijn salon geleid, die echter als
„rechtszaal" was ingericht, omdat hij
daar de zittingen presideert van de
Rechtbank, die het proces der Zalig
verklaring van Kardinaal Merry del
Val voert. We waren van te voren
met zijn secretaris op pad gestuurd
door kapellen en sacristieën, welke
nauw verbonden zijn aan het pries
terlijke leven van de Paus. We zien
de eenvoudige, stijlvolle kapel, waar
de Paus de drie H.H. Missen van
Kerstmis placht op te dragen en waar
ook de doopplechtigheden plaats von
den voor nieuw-geborenen in het ko
ninklijke gezin, de rijker kapel voor
de Goede Week-plechtigheden: die
waar de jaarlijkse retraite wordt ge
houden, met een zijkapel voor de
Paus, waar Hij de gewijde redenaar
kan zien, doch het overige gehoor
Hem niet; de kasten, waarin de zeld
zaamste reliquieën worden bewaard,
o.a. het hoofd van de H. Laurentius;
de kelken en cibories, vele zeer rijk
bewerkt, de reeksen flonkerende Mis
gewaden. de tidra's en mijters, de
handschoenen en pantoffels.... We
zien nog de Consistorie-zaal en ande
re rijk-beschilderde kapellen. Het is
een feest van kleur en licht en schit
tering, waartoe ook weer de Zwitserse
gardes in gangen en' zalen met hun
kledij bijdragen. En we weten, dat
al die glans niet is bedoeld voor de
persoon van Eugenio Faccelli, die in
sobere vertrekken een sober leven
wenst te leiden, maar de hoge waar
digheid, door Christus aan Petrus en
zijn opvolgers verleend. Het is alles
(~)P speciaal verzoek ben ik zinnens
in dit stukje en volgende, een be
langrijk onderwerp aan te snijden,
te weten: Weduwschap voor beginners.
U zult mij niet willen geloven, maar
Nederland ligt op dit puilt twintig
laar aolier bij België, waar ieder mei-
waar het spel zo uitgefigeleeril is, dat
waa het spel zo uitgefigeleeril is, dat
het geen weduwschap meer is, maar
wetenschap...
Alles heeft zijn mee en tegen; het
weduwschap heeft dus ook niet lou
ter voordelm. al moet ik zeggen dat
de nadelen, alswanneer ge wat liet
zwaarst is nok het zwaarst laat wegen,
er hij in het niet verzinken.
De voordelen zijn de volgende: De
duiven zullen nooit meer hun tijd op
het dak verliezen. Last van slecht
binnengaan zult u absoluut niet meer
I hebben. Een weduwman die neerstrijkt
van dei vlucht, is een vogel die binnen
is... Het is geen overdrijving te zeg
gen dat lii.j geen ingang raakt. Men
moet werkelijk weduwmanncn hebben
zien arriveren om zich daar een ge
dachte van te kunnen vormen.
Een tweede punt is dat een weduw
man steeds in forme is. Wat conditie
betreft, staat hij als een mes zo scherp
Op natuurlijk spel is het een onmoge
lijkheid een duiver acht weken lang
voor de volle roefel te spelen, al hebt
ge nog zo'n grote kampioen. Bij een
weduwman van klas. waar de gang
eenmaal in zit. gaat dat wel; 't is zelfs
een koud kunstje. De beperkingen,
hem opgelegd, de methodische oefe
ning. de rust-op-tijd. de uitgezochte
voeding, het niet hoeven jongen groot
brengen enz. maken van de „weve-
naars ware athleten, vurig en strijd
lustig. die niet beter vragen dan te
vliegen en een zware krachtsinspan
ning te doen. Zij weten met hun macht
en geweld geen blijf. Het vliegen is
voor hen een afleiding in hun een
zaam leven zonder duivin. Meer een
ontspanning is het, dan een inspan
ning, d.w.z. als de afstand niet te
groot en de wind niet te tegenstrijdig
is. Een duif op nest is in negen op
tien gevallen op voorhand geklopt, mits
een weduwman van gelijke kwaliteit
De tucht en discipline, die deze
methode uitoefent op de duivers, die
eraan onderworpen zijn, is er op geen
enkele andere manier in te krijgen.
U krijgt ze onder appèl, als voigens
alle regelen der kunst afgerichte po
litiehonden.
ECHT EN GEFINGEERD
A angaande de nadelen zou ik onder-
scheid willen maken tussen werke
lijke bezwaren en gefingeerde. Zo wordt
vele liefhebbers de schrik op het lijf
gejaagd met de bewering dat het we
duwschap te veel geld en te veel tijd
kost. En dat het daarom geen spek
voor de bek van de werkman is... Ik
geloof dat echter de kleine man wel
zoveel van de weduwschapmethode af
weet. c"at hij een dergelijke bewering
rustig kan indelen in de rubriek, waar
zij thuishoort; de afdeling kletskoek.
Een werkelijk bezwaar is het weg
vallen van drie maanden kweek.
Verder moet het spel met de duivin-
nen eraan opgeofferd worden. Voor
iemand die zes prima duivinnen bezit,
en zes eksters van doffers die geen
papier kunnen raken, is weduwschap
natuurlijk niet aan te bevelen. Ook
mag ik niet nalaten er op te attendé-
ren, dat sommige duivers, ondanks al
les. om zo te zeggen tegen beter weten
in. harder vliegen op nest. Het ideaal
is daarom, de twee systemen te „prati-
keren", maar dan wordt de zaak
wél anders! Dan heeft men wel veer
tig. zestig en meer duiven nodig, ge
huisvest op minstens een stuk of drie
hokken.
In dat wegvallen van drie maanden
kweek, kan ten dele worden voorzien
door. voor de aanvang van het vlieg-
seizoen, twee ronden vroege Jongen te
kweken, en in Augustus nog een ron
de late. Wie in 't bezit is van een be
proefd koppel kwekers, kan daar een
koni.inenkotje met uitlaat voor tim
meren, zoiets kan de kop niet kosten,
voelt U wel. ofwel hij kan zijn jonge
duiven niet op een apart kot zetten,
doch gewoon laten uitvliegen tussen
de ouden op een afdelinkje: nestdui-
ven (al of niet met het doel ermee
te spelen).
In België zijn er artiesten, die hun
weduwduiviïinen gaan kopen op de
vogelenmarkt. Zij maken er zonde van.
hun goede duivinnen als „weef" te
laten dienst doen. Na twee ronden
kweek, worden ze op het kweekhok
gezet, bij de late jonge duivers van
de soort Meen niet dat een weduw-
duivin een figurantenrol vervult. Het
komt er ten zeerste op aan. dat de
weduwman aan haar gehecht is. en
bereid er zich omzeggens het hart
voor uit het lijf te vliegen.
■^lAT het hok betreft, merk ik op
dat de eenvoudigste inrichting kan
volstaan. Zelfs het zg. invliegraam is
overbodig. Een gewone klep is goed.
Men haalt gewoon de drengels op te
gen de tijd dat ze in aantocht zijn;
ze vallen toch ais stenen en stormen
aan ais kurassiers van Canrobert. Wel
is van belang de ingang zo te plaat
sen. dat er van buiten ar zicht is op
de nestbakken, waarin de duivin zit
te wachten. Rusthokken op het we-
duwnaarshok, schabbekes enz. zijn uit
den boze. De vogels hebben hun nest-
bakken en het is daar dat zij zoveel
mogelijk moeten verblijven, al wil dit
geenszins zeggen dat zij er overdags
heel de tijd in opgesloten moeten zit
ten. Laat ze gerust als ze daar
goesting in hebben eens op en neer
vliegen van de vloer naar de nestbak
Tijdens het weduwschap kunt U ge
rust de houten (of aarden) nesten in
de nestbakken laten, doch keert ze
om! De weduwnaar houdt er van om
zich er op te zetten en aldus uit te
rusten. Men kan natuurlijk ook de
nesten vervangen door een houten blok.
Een belangrijk punt is verder de
kwestie van de verlichting, in verband
met het kalm houden van de vogels.
Op hokken van personen die het we
duwschap niet machtig zijn. verkeren
ze de ganse dag in een staat van op
winding. die nadelig is voor de condi
tie. Het gevolg is. alle Zondagen los
er onder door.
Hoe daaraan te varhelpen, vertel
ik U toekomende week.
Allemaal goeie. DIKKE BRUINE.
eerbetoon aan de Allerhoogste, van
Wien de Paus de dienaar der diena
ren is.
f\P het verkeer in Rome raakt men
niet uitgekeken. De hoofdstraten
en pleinen zijn als scooterbanen op de
kermis. Het is een hollen achter, langs
en vóór elkaar, waaruit volgens alle
wetten der kansberekening leder
ogenblik toch minstens één botsing
moet resulteren.
In angstige spanning zit men erop
te wachten, omdat dan tenminste het
onherroepelijke gebeurd is. Het span
nendste is echter, dat het niet ge
beurt. Zie eens die auto. Met een
vaart van 80 km. komt hij aanrazen,
niet precies in een rechte baan, maar
slingerslangend, om een stel andere
auto's en dozijnen scooters net niet
te raken. Een andere auto begint nu
echter uit te halen met een vaart van
90 kilomeer. Plotseling duikt er een
stadsbus op, dwars in de vaartrichting.
De wedracende auto's weten echter,
nauwelijks zonder vaart te verminde
ren, met een enorme kronkel door te
suizen. Scooters, als escorte om de bus
razend pironuetteren en behouden de
gaalheid van lijf en wielen. Niemand
maakt er zich kwaad bij. Zo is het
leven. Wat hebben de engelbewaar
ders hier druk werk! En dan de voet
gangers. De eerste maal voor zo'n kol
kende stroom staand, krijgt men nei
ging. zich terug te trekken in park
of café en de stille uren van de nacht
af te wachten. Maar ja, je moet er
toch door. Er is een afspraak. Er is
een boodschap te doen. Er is een tram
te halen. Schietgebeden prevelend zet
men drie stappen vooruit. Een scooter
suist recht op je aan en schiet met
een sierlijke bocht achterlangs. Een
auto scheert met gierend gepiep voor
langs je tenen. Achteruit is nu even
gevaarlijk dan vooruit. Dus dan maar
vooruit. Men voelt zich schichtig
vooruitspringend het middelpunt van
een drijfjacht. Men kan zo goed mee
voelen met een Amerikaans journa
list, die (tot woede van de Italiaanse
pers) schreef: De oude Romeinen be
dreven de sport, de Christenen voor
de leeuwen te werpen, de moderne
Romeinen gooien de voetgangers voor
de brullende benzinedieren.Het
ongedeerd vluchtheuvel of trottoir be
reiken is telkens weer een avontuur
en een wonder. En toch: zou zonder
dit alles Rome wel Rome zijn?
Z^ARNAVAL vieren kan men op ver-
schillende wijzen doen. Rome doet
het op zijn manier. We doelen hier
niet op de vele besloten bals met ge
peperde toegangsprijzen. Neen, we
hebben het nu over datgene wat ieder
kan waarnemen. Het is geen daveren
de optocht met groteske maskeits en
grollige verkledingen. Neen. het is de
verkleding van kleine meisjes en klei
ne jongetjes, in de regel niet ouder
dan zes, zeven jaar, die dan niets an
ders doen dan met hun trotse ouders
door de drukke straten stappen.
Trots zijn zij. omdat ze van hun
kinderen inderdaad allerschattigste
miniatuurtjes hebben gemaakt. Men
ziet markiezinnetjes en haremvrouw
tjes en gehoepelrokte freuletjes. Men
ziet keurige lordjes met hoge hoed
en pandjesjas, Pierrots, edelknaapjes,
Faustjes, clowntjes en markiesjes van
Carabas. Men ziet poesjes met ge
vlekte pakjes en een wipstaartje. We
zagen zelfs in een café aan de zee te
Castel Fusano een allercharmantst
herderspaar met een heus lammetje.
En het is geen prullegoed, dat men
die kinderen aantrekt. Het is alles
van de fijnste stof en snit. Allemaal
hebben ze een zakje met confetti bij
zich en het is telkens een toneelstuk
je, als twee van die sierlijke figuur
tjes elkaar ontmoeten. De kleine lord
zwaait met zijn hoge hoed ten groet
en het markiezinnetje maakt een
Knix. Waarna de handen in het zak
je met confetti graaien en men elkaar
even plagerig bestookt. Zo geeft Car
naval bijzondere kleur en charme aan
het woelige straatbeeld. Het is als een
poppenspel, een glimlachende hulde
aan een sierlijker en rustiger verle
den.
\JEEL ware er nog van Rome te ver
tellen. Maar laat ik het nu alleen
nog maar over de fonteinen hebben.
„Ich weisz auf einmal viel von den
Fontanen, den unbegreifllchen Bau-
me aus Glas"zegt Rainer Maria
Kiike ergens. Hij had het in Rome ook
kunnen zeggen.
Het dierbaarst voor iedere katho
liek zijn wellicht de fonteinen op het
Sint Pietersplein, geweldig-witte wa
terwaaiers, die altijd maar door wui
ven voor de grafkerk van Petrus en
de woning van zijn opvolger. En ze
zingen het triomfantelijke lied van
zuivering en afwassing van alle schuld
door het Lam, dat ons verloste.
Maar fonteinen zingen op nog zo
veel plaatsen, ieder hun eigen lied.
Ze vangen de zonnestralen en breken
ze in glanzende korrels. Ze laten met
zich stoeien door de wind en ze spui
ten breed hun stroelcnde stralen met
glanzende ruggen en altijd wisselen
de kleuren. Er is in slordige overdaad
met monumentale en -brecd-gebaren-
de beelden gewerkt, om het water ge
legenheid te geven er allerlei won
derlijke spelletjes tussen te speien.
Men zie de Triton op de Piazza Bar
berini, men zie de Piazza Navona
waar zelfs drie van die vertoningen
plaats vinden. Men zie vooral ook de
Fontane Trevi, waar mannen en
paarden uit de golven opduiken en
waar alles in een breed en vermaard
bekken uitstroomt. Vermaard .omdat
ieder, die Rome terug wil zien, daar
?ïul9e - in geworpen moet
rtrt 2; V,ergeef ons d» bezwijken
voor het bijgeloof. We hebben het
ook met overtuiging en een vurige
bede gedaan: O, mogen we ze weer
terug zien, deze bruisende, deze heer
lijke, deze koninklijke stad!
TULIO PINTO GANDLA, leider van
J de Portoricaanse nationalisten la
New York. is tot zes maanden gevan
genisstraf veroordeeld wegens beledi
ging van het Hof. Hij weigerde tot
twee maal toe antwoord te geven op
vragen van de grote jury. zulks in
verband met de. schietpartij in het
Huis van Afgevaardigden in Washing
ton.
De autoriteiten zijn van oordeel, dat
de schietpartij in New York is geor
ganiseerd.