De boom, die dadelijks gemolken wordt
De Sovjets en de Joden
Rubber: een dartel ros
Sterrenplukker eerste klas
KOSTBARE WERELD-PRIMEUR
Ons kort verhaal]
Een praatje over rubber en nog veel meer
We zijn te nuchter
de oorlog verdraagzaamheid
uit berekening
Tijdens
Amerikaanse luchtmachteenheden
komen naar ons land
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 23 FEBRUARI 1954
4
EEN HARTIG AFSCHEID
Moskou zwenkte van het een naar het ander
WIEG VAN HET
ZIONISME
Dat een en ander de volle aandacht
heeft gehad van de autotiteiten,
mag worden afgeleid uit de bekendma
king van minister ir. C. Staf even voor
zijn vertrek naar de Verenigde Sta
ten, waar hij zich over een en ander
nader zal oriënteren. Hij deelde na
melijk mee, dat in het najaar van 1954
onderdelen van de Amerikaanse 1 'it-
macht in Nederland zullen word
stationneerd welke eenheden bes.eind
zijn om de gaten in het Nederlandse
luchtverdedigingssysteem op te vullen.
Wie is de dader
Versterking van onze defensie
i
IEDEREEN kent de paardebloem, die
we plukken langs de bermen van
de weg. U weet wel, dat uit het
stengeltje een druppeltje melk sij
pelt, bij het afplukken. Als kinderen
sned-n we soms het stengeltje over
langs in vieren, om het in een plas
water te zien omkrullen. Die melk is
te vergelijken met rubbermelk, die
overvloedig verborgen zit, tussen de
bast en het hout van de rubberboom:
Eet lijkt echte koemelk met veel
room. En deze melk stolt langzaam
doer de kille lucht, gelijk ook het
melkachtige sap van de paardebloem
wier vp! sneden stengel ook stolt en
omkrult.
De rubberboom is een flinke boom,
wier stam nogal glad en lichtgekleurd
is met ronde vlekken. Ze hoort feite
lijk thuis in Brazilië, maar is thans
geplant in vrijwel alle tropische lan
den. De zaden hangen drie bij vier
en zijn gevat in harde bolsters, die
Advertentie!
openbarsten en de noten op de grond
uitstrooien. Ze lijken wel iets op noot
muskaat, maar zijn van een glanzend
bruine kleur en gevlekt. Ze worden
eerst in een kleine ruimte uitgezaaid
en wanneer de jonge boompjes enige
decimeters zijn opgegroeid worden ze
op afstand van 4 a 5 meter uitgeplant.
Maar tevoren moet men de plantage
gereed maken en wordt een stuk bos
gekocht.
Hier moet men bomen en struiken
kappen, dan begint het werk pas goed.
Het gekapte hout en de struiken wor
den verbrand. Men wroet de wortels
zo goed als men kan uit de grond,
spit, graaft en maakt er een enigszins
vlak land van. Daarna meet men alles
uit, en plant de jonge boompjes. Zes
lange jaren is de koelie dagelijks be
zig om de grond verder te bewerken,
de wortels uit te roeien, opschietend
gras uit te trékken en te verbranden.
Vooral het lange gras. de „Lalang",
is de erfvijand van de plantage. U
kunt zich voorstellen hoe de werk
man er uit ziet. als hij 's-avonds naar
zijn hutje terugkeert: één stuk modder
en vuil! Het dunne hempje, dat hij
's-ochtends aantrok is tot een zweet
doek geworden. Het is al lang uitge
trokken en al vele malen gewassen.
Zes lange jaren slaaft de koelie dage
lijks voqrt en als de witte mier
niet al te veel rubberplanten heeft
aangetast, begint het werk lonend te
worden.
TAPPEN OF „MELKEN"
thuis en giet de melk door een zeef
en vormt langwerpige bakken tot een
bepaalde diepte, vermengd dan de
melk met verdund azijnzuur, zodat
het spoedig stolt tot een koek, terwijl
het water zich afscheidt. Deze koek
gaat een paar keer door een mangel
tot ze geplet en uitgerekt is tot een
dunne en geribbelde plaat van on
geveer 3 bij 5 decimeter. Deze koek
wordt gerookt en in Singapore ver
handeld en verder naar Amerika of
Europa verscheept.
In de fabrieken ondergaat de ruwe
rubber een grondige reiniging. Dan
pas tovert men de melk om tot de
meest uiteenlopende artikelen. Dat dit
mogelijk is, danken wij aan de heer
Goodyear. Deze Amerikaan ontdekte
dat rubber, gemengd met zwavel bij
een onuitputtelijk geduld, maar ik
vermoed, dat de arme koelie wel eens
met een variatie Virgilius nazucht:
„Tantae molis erat heveam condere
ETr,„. -tv -1,1 I gentem" (wat een verschrikkelijk
iijhiNijijiv zijn wij, blanken, echte tweevoetige amphibieën werk is het toch om een rubberrijk
die de voortbrengselen der aarde zoeken, maar evengoed ver- grondvesten)' Eindelijk komt hij
zot zijn op de producten van de waterwereld. Buiten onze eigen
producten, azen we nog veel meer op die van het buitenland en
het gekste is, dat we onbewust overtuigd zijn, dat ze eigenlijk
meer bij ons horen dan ergens anders. Daar heb je nu koffie,
thee en cacao, waar moeder suiker in mengt. Wij roken er een
pijp tabak, sigaar of sigaret bij. Op tafel prijkt het peper-en-zout-
stel en de bloemkool wordt pas smakelijk, als ze zich aandient
met n bruine sluier van nootmuskaat. Moeder vergast ons op rijst
met die geurige kaneel. Iedereen kent kerry en dan nog die pittige
kruidnagels, zwemmend in een' schaal dampende haché of als
zwarte oogjes, fonkelend op de gele pels van een citroen in warme
wijn.
Heel nuchter aanvaarden we deze
heerlijkheden als doodgewone dingen.
Uren worden volgepraat op een thee
kransje, maar niemand raakt ooit in
extase over een pijp kaneel. Want
paarden, die de haver verdienen, krij
gen ze nu eenmaal niet! En zo gaat
dat ook met dat dartele ros: „Rubber".
Het draaft de hele wereld door,
neemt alle hindernissen en springt
over de grootste hoogten. Maar als
je praat van waardering, staat ieder
een je met grote ogen aan te gapen.
Honderdduizenden fietsers rollen
voort op hun rubberbanden: dikge-
rubberde limousines zoemen geruis
loos over de wggen; legers van jeeps,
tanks, bulldozers en tractors wentelen
op gigantische banden om nieuw land
te ontginnen: duizenden stijgen dage
lijks op rubberwielen op, om in rub
berpaleizen comfortabel door het
luchtruim te zweven. Want een vlieg
tuig, een mailboot, een luxe diesel zijn
letterlijk levende, lichtende mechanie
ken van rubber, om maar niet af te
dalen tot de prozaische spons, regen
mantel, reistas, gramofoonplaat. Het
is alles rubber wat de klok slaat! Elk
mens is heden ingesteld op rubber
maar slechts weinigen weten wat rub
ber is. Ieder beschaafd mens moet dat
toch weten, anders blijft men een
spreekwoordelijk stadsmens, die de
groenteman vraagt: „Waar staat toch
die aardappelboom?" Daarom
WAT IS RUBBER
verschillende temperaturen andere
veerkracht en hardheid bezat. U be
grijpt dus, dat rubber in allerlei vor
men kan worden gegoten.
PRACTISCHE TOEPASSING
ETEN volledige opsomming te geven
van al de artikelen die uit rubber
vervaardigd kunnen worden, is on
doenlijk. Het begin van dit artikel
gaf U reeds een goede kijk daarop.
De gehele wereld van electrisch licht
warmte en werkkracht zou zonder
rubber in het niet terugzinken. Dus:
geen electrisch licht, geen radio, geen
telefoon, of telegraaf, geen films of te
levisie. De gehele medische wereld,
dus dokters, verplegers en zieken zou
den worden gedupeerd! Ons modern
bedrijfsleven kwam tot stilstand ter
wijl het snelverkeer van mailboten
en vliegtuigen zou verdwijnen. Ons
gewone huishouden zou tot in de
diepste diepten worden gehandicapt.
De sport voor jongelui zou plotseling
stoppen als de klok van grootvader.
En wat zouden de kleine peu
ters jammeren, zonder de bal
lonnen en de „opblazertjes" op
de kermis en de spenen van de
baby in de wieg! De moderne
maatschappelijke orde, geheel
ingesteld op comfort, staat of
valt voor een overgroot deel
met die melk uit de tropische
boom. Hier past het te denken
aan de moedige Europeaan, die
op de plantages vaak een zeer
eentonig leven slijten moet en
ook aan de arme, zwetende koe
lie, die tenslotte alles aan
brengt. Daarom, lezers, „Hoera
voor onze planters en werkers
op de rubbertuinen in de tro
pen."
NARRATORIENS
JTINDELIJK is de boom groot genoeg
en heeft de onderstam een dikte
van anderhalve decimeter middellijn.
Met een bijzonder mesje snijdt men
een gleufje in de stam, ongeveer een
meter van de grond, recht naar be
neden. Aan de top maakt men van de
hoofdsnede af een zijsnede, naar om
hoog tot men de helft van de stam
heeft rondgekerfd. Uit deze kerf, die
dagelijks opnieuw breder wordt be
werkt, vloeit het witte sap, eerst naar
de hoofdnerf en daarlangs naar bene
den, waar het afvloeit naar een kopje.
Dit aftappen gebeurt elke dag 's-mor-
gens vroeg, want in de morgenkoelte
vloeit de melk het best. Klokke drie
's-ochtends gaat de tapper al op pad
en bewerkt, als hij vlug is, ongeveer
400 bomen, telkens bukkend en strek
kend. Neen. dat is zeer lastig en te
vens eentonig en onprettig werk! Om
7 uur is hij dan voorlopig klaar en
gaat wat rijst eten. Daarna begint de
zelfde rondgang opnieuw om de melk
te verzamelen uit de kopjes, ze stuk
voor stuk te ledigen, schoon te spoe
len en klaar te zetten. Zo sjokt hij
voort van boom tot boom, achthon
derd maal per dag. De Chinees bezit
Wat zagen we door de „kier van de deur" Tovvy en Dully,
zoals ze elkaar noemen, nog even aan 't nabomen, onder het
genot van een Lexi, over de gezellige tijd in Berlijn. Caviaar en
Lexington cigarettes van America s Best Tobaccos hadden ze voor
elkaar meegebracht. Geen veittje meer aan de lucht, buurman
(Van een bizondere medewerker)
JJE MEESTE Russische Joden, die actief werkzaam waren in
de Communistische Partij tijdens het bestuur van de
laatste Tsaar hadden geen contact meer met de Joodse mas
sa, maar waren opgegaan in de Russische arbeidersbeweging en
in vele opzichten leden der Russische natie geworden-
^1 zijn diverse Joden op de voorgrond tredende figuren in de nationale
revolutie geworden, de grote meerderheid der Russische Joden was
anti-bolsjewistisch en tegelijkertijd stonden zij in het Joodse nationale
kamp.
bruiken, de godsdienstgeschiedenis en
het rabbinaat.
Deze publicatie droeg de prettige
naam van „Der Apikores", d.i. De
Ketter.
ABSURDE INVALLEN.
VEVest-Riusland was de wieg van het
Zionisme onder de arbeidersbe
weging. Praotisoh al de Jocdse leiders,
die een rol speelden bij de stichting
van de staat Israël zijn geboren op
Russisch grondgebied. Maar tegelij
kertijd was het grondgebied der U.S.
S.R de wieg van de socialistische mas
sabeweging de ,,Bund", voluit genoemd
„Algemene Werklieden Vereniging van
Litauen, Polen en Rusland".
Tegenover het Zionisme en nog meer
in het bijzonder tegenover de Bund,
traden de uolsjewistenleiders nog hard
handiger op dan bij hun onderdruk
king van het streven van de andere
nationale minderheden in Rusland.
Geen bevolkingsgroep mogelijk die
van de Georgische Mensjewiki uitge
slotenwerd door Stalin gehaat als
de „Bund". Zelfs nog in de winter van
1941, toen Rusland een strijd op leven
en dood met de Duitse invallers streed,
vond hij nog tijd voor zijn eigen spe
ciaal oorlogje met de Joodse socialis
ten. Twee van hun op de voorgrond
tredende leiders, Henry Ehrlich en
Victor Alter, liet hij ter dood bren
gen.
SPECIALE AFDELINGEN.
Tn de eerste jaren van zijn bestaan
had het Sovjet regime al reeds
speciale afdelingen voor het vernieti
gen van Zionistische en niet-Zionisti-
sche organisaties onder de Russische
Joden. Een zogenaamd Joods comité,
de „Yevkom", toegevoegd aan Stalins
„Commissariaat voor de Nationali
teiten" terroriseerde in heel het land
d-e Joodse gemeenten en verving hun
zelfgekozen leiders door communisti
sche Joden. In 1923 werd „Yevkom"
opgeheven en vervangen door een
Joodse afdeling van de Communisti
sche partij, de „Yevsektsia", die een
anti-religieuse campagne voerde onder
het Sovjet Jodendom en tot 1930 scher
pe maatregelen nam ten opzichte van
Joden, die afweken van de communis
tische heilsleer.
Vanaf dat ogenblik bonden alle or
ganen van de staat en de Bond van
Godlozen ln het bijzonder de strijd
aan tegen het Joodse nationalisme en
de Joodse religie. Ze maakten in een
speciaal orgaan, in het Yiddisch (de
Joodse volkstaal; het Hebreeuws is nog
slechts de liturgische taal der syna
goog) propaganda tegen het vieren van
het Paasfeest, tegen alle Joodse ge-
Ute Joodse anti-religieuse propagan-
disten hadden d-e meest absurde
invallen. Een Joodse communist, taal
kundige van naam, stelde zelfs voor
het woord God (Adonai) uit het Yid
disch woordenboek te schrappen. Daar
werd lang over gedebateerd uitein
delijk hield men het woord God toch
aan om de merkwaardige reden „dat
het onmisbaar was voor „anti-reli
gieuse propaganda". Terwijl de Sov
jet-autoriteiten op het Yiddisch. in
vloed trachten uit te oefenen, werd
het Hebreeuws, de taal van de syna
goog en het gebed thuis, volstrekt ver
boden
Tijdens de Russisch-Duitse samen
werking, tussen 1939 en 1941 hadden
de Joden in de door Rusland afgestane
delen van het voormalige Polen een
bijzonder moeilijke tijd. Maar de Duit
se inval in Rusland schiep een ge
heel nieuwe situatie voor het Sovjet
Jodendom. De Sovjet regeerders kre
gen plotseling ene bijzondere belang
stelling voor het meest romantische en
agigressieve Joodse nationalisme. Jood
se toneelstukken en Joodse gedichten
kwamen in druk. Bar Kochba (de
aanvoerder tegen de Romeinen bij de
verwoesting van Jerusalem) de Maca-
beërs, Heinrieh Heine, Spinoza, Karl
Marx, en Yehudah Halevi werden uit
de vergetelheid opgehaald en kregen
een goede Russische pers. Ook twee
Joodse bolsjewiki, Sverdlov - de eer
ste president van Rusland en Kaga-
novich, de Vriend van Vadertje Stalin.
Natuurlijk werd er geen melding ge
maakt van de andere op de voorgrond
tredende communisten, die Vadertje
Stalin weggezuiverd had.
Het Sovjet regime deed deze cork-
cessies aan het Joodse nationalisme
om daardoor invloed uit te oefenen op
rijke Amerikaanse bankiers
In de maanden en jaren van de
tweede wereldoorlog, toen Rusland op
leven en dood streed voor zijn bestaan.
wenste het Kremlin niet slechts een
beroep te doen op de Joodse socialis
tische voorhoede in de wereld maar
ook op de conservatieve en de reli-
gieuse Joden.
OORLOGSPOLITIEK.
Fjaarduor werd verdraagzaamheid te
genover de Synagoog 'n element der
Russische oorlogspolitiek. zoals zij
ook gelijktijdig avhnces maakte tegen
over de Orthodoxe Kerk, de oude
Russische staatskerk. Moskou zond
zelfs een goodwill missie, waarin pro
minente Russische Joden als leden,
naar de Verenigde Staten. Ze nam
daar contact op met religieuee Joden,
en eveneens met klokvrije (dit is de
Ned. naam voor Joden, die de Joodse
religieuze wetten nietonderhouden)
maar ook met Joodse socialistische en
communistische leiders.
De tweede wereldoorlog was nog niet
uit, of Moskou verbrak reeds deze
banden, met Joden in andere delen
der wereld. Om politieke redenen on
dersteunde het de stichtng van de
staat Israël, maar tegelijkertijd trof
hei maatregelen tegen de Zionisten in
Rusland. Speciaal tegen hun publica
ties. Zo werd de Joodse jaaralmanak
van 1949 verboden - „wegens ideolo
gische dwalingen". Practisch alle cul
turele instellingen in Mioskou werden
gesloten. Daaronder de Joodse schouw
burg en het Joodse anti-facistische
comité werd ontbonden.
ArtvPrinntlei
De minister deelde voorts mee, dat
een van de redenen van zijn bezoek
aan de V.S, is, te bewerkstelligen, dat
naahtjagers, raketten en ander derge
lijk modern materiaal geleverd krij
gen, aangezien deze materialen drin
gend noodzakelijk zijn om onze lucht
macht op het moderne peil te bren
gen, dat in geallieerd verband noodza
kelijk is en waarop de bondgenoten
rekenen.
Tevens kunnen wij dit gebaar als een
geruststelling opvatten in verband met
het wantrouwen, dat nog kort geleden
in Nederland heerste ten aanzien van
de verdedigingsplannen Nederland be
treffende. Er deden geruchten de ron
de. als zouden de geallieerden voorne
méns zijn ons lanid in een eventuele
oorlog prijs te geven De aanvulling
van onze luchtverdediging met Ameri
kaanse eenheden mag een bewijs van
het tegenovergestelde genoemd wor
den.
's Werelds eerste met gebruikma
king van atoomenergie voortgedre
ven schip, de Amerikaanse onder
zeeër „Nautilus", maakt kennis met
zijn drie-dimensionale element, het
water, voorlopig nog dat van de
Thames River te Groton in de staat
Connecticut. Het heeft 19 maanden
geduurd en 50.000.000 dollar gekost
om dit geschiedenis makende vaar
tuig te bouwen. De tewaterlating
van deze onderzeeër luidt een nieuw
tijdperk in voor het opwekken en
toepassen van energie. Zij betekent
tevens een begin van het gebruik
van atoomenergie voor het aandrij
ven van een machine en bewijst ten
slotte, dat toepassing van atoom
kracht ten behoeve van de industrie
en de werken des vredes het expe
rimentele stadium te boven is.
gHERLOCK HOLMES, tussen haakjes: de goeie
man heeft nooit bestaan, zei eens: „Het leven
is oneindig veel vreemder dan de stoutste fanta
sie en daarin had deze boekenfiguur gelijk. De
waarheid van deze uitspraak wordt door vele ge
beurtenissen bevestigd. Wanneer wij in staat wa
ren, kennis te maken met alle geheimen van
slechts één wereldstad, dan zouden we zonder
enige twijfel stof hebben voor duizenden opzien
barende romans.
Ter illustratie van deze bewering vertellen
wij U hier eeh voorval dat zich afspeelde in
Roudout.
Trein no. 57 van de Chicago, Milwaukee en
St. Paul Railroad, donderde op 13 Juni door de
maan verlichte nacht. De machinist en de stoker
deden rustig hun werk en niets wees op komende
onaangenaamheden.
Plotseling stonden er echter twee kerels
achter de spoormannen en een geweer en een re
volver spraken duidelijke taal. Hoe de boeven kans
hadden gezien op de locomotief te komen, was
een raadsel, maar de machinist en de stoker zaten
nu eenmaal met de gebakken peren. Een van hen
probeerde zich nog te verweren, maar een on
zachte duw met de kolf van het geweer bracht
hem vlug tot andere gedachten.
„Gooi de remmen er op en geef ogenblik
kelijk drie seinen met de voorlichten!" beval een
van de misdadigers bar.
Na lang aarzelen gehoorzaamde de machi
nist en met een schok stond de trein stil. Van
uit een zijweg kwam nu snel een auto aangere
den. Toen deze de spoorlijn bereikt had, spron
gen er vier mannen uit, die allen voorzien waren
van een gasmasker. Ze sprongen op de postwagen
toe, waarin 18 beambten bezig waren met het
sorteren van de aangetekende stukken. Een dei-
aanvallers trok zijn revolver en schoot 'n boven-
raampje van de wagen stuk, waarop een van zijn
collega's door het ontstane gat een traangasbom
naar binnen smeet. Het effect bleef niet lang uit.
Hoestend en proestend strompelden de beambten
stuk voor stuk naar buiten. Dat was natuurlijk
de bedoeling, want zodra de laatste man op de
vlucht was geslagen, sprongen de aanvallers de
postwagen binnen en laadden vervolgens 64 zak
ken met kostbare inhoud in de gereedstaande auto.
Ze verdwenen tenslotte met een buit ter waar
de van 3.000.000 dollar.
Geen wonder dat deze overval heel het land
in rep en roer zette. Een formidabel aantal de
tectives begon het onderzoek. Krantenmensen
moesten al het nieuws uit hun duim zuigen, om
dat niemand eigenlijk precies wist wat er gebeurd
was en het ene verslag was dan ook al sensatio
neler dan het andere. De algehele leiding van 't
onderzoek werd in handen gelegd van Willam
Fahy, hoofd van de Centrale Criminele Staats
politie, die hele drommen detectives aan het
werk zette. Elk middel werd gebruikt om de bru
tale misdadigers op te sporen en het hele politie
apparaat hield zich dag en nacht bezig met het
verzamelen van gegevens en het verwerken daar
van.
Na enige dagen leek het of alle moeite te
vergeefs was. Ondanks geweldige krachtsinspan
ning kreeg de politie geen draad in handen. Tel
kens dacht men, dat het goede spoor nu einde
lijk was gevonden, maar telkens ook kwam de
ontgoocheling. De detectives werden er moedeloos
onder Men arresteerde dag na dag tientallen
personen, waarvan men met reden mocht ver
onderstellen, dat ze tot een dergelijk misdrijf in
staat waren, maar, of de duivel ermee speelde,
stuk voor stuk beschikten ze over een volmaakt
alibi. Wanhoop maakte zich tenslotte meester van
de mannen, die bij het onderzoek betrokken wa
ren. Zelfs de hoogste autoriteiten begonnen te vre
zen, dat het raadsel van de treinoverval nooit tot
klaarheid zou worden gebracht.
Op dat ogenblik, het ogenblik van algehele
wanhoop, gebeurde datgene, wat een fantasie
rijke schrijver van detective-verhalen nooit had
durven denken en schrijven.
Op zekere dag toen een der detectives juist
was thuisgekomen van een, vermoeiende dagtaak,
ratelde de telefoon in zijn huiskamer. Hij luister
de, eerst onverschillig, maar spoedig gespannen en
verbaasd. Bijtend van ongeduld en verslagenheid
stelde hij zijn vragen en toen het gesprek was af
gelopen, bleef hij enkele minuten roerloos staan.
Als het waar was, wat hem zojuist door de tele
foon was medegedeeldInderdaad, de tip, die
hij per telefoon had ontvangen, was ongelooflijk
vreemd, maar aangezien hij een plichtsgetrouw
dienaar der wet was, besloot hij toch de zaak te
onderzoeken. Hij wist tevoren, dat hij met dezi
beslissing zijn promotiekansen kon verspelen,
maar aan de andere kant zou hij zich door dit
onderzoek een plaats kunnen veroveren in de
kleine groep der prominenten uit de politiewereld.
Alles hing af van de vraag, of de gegeven tip
juist was. De detective begon met zijn onderzoek
dat enige dagen in beslag nam en tenslotte bracht
hij een vrouw, een goede bekende uit de onder
wereld, naar het kantoor van Ruch D. Simons, de
chef van de inspectiedienst der posterijen. Er wal
weinig moeite voor nodig om de vrouw aan het
praten te krijgen. Haar verhaal deed de inspecteur
de haren te berge rijzen.
„Zij hebben mijn man in de gevangenis ge
stopt, omdat ze hem een diefstal bij de posterijen
in zijn schoenen hebben geschoven, maar hij is on
schuldigverstaan jullie dat. Hij heeft er niks
mee te maken."
Opgewonden schreeuwde de vrouw haar op
gekropte woede uit, en het kostte de inspecteur
heel wat moeite om haar tot kalmte te brenjm-
Haar verhaal kwam uiteindelijk hierop neer: HaK
man was in de gevangenis gekomen wegens oen
diefstal bij de posterijen, maar volgens haar be
wering was hij volkomen onschuldig aan dit mis
drijf. Aangezien de vrouw erg op haar man ge
steld was, wilde zij kost wat kost deze onrecht
vaardigheid uit de weg ruimen. Het middel dat
ze voor haar doel koos, was weliswaar niet erg
sportief, doch zeker doeltreffend. Zij veinsdi
vriendschap te willen sluiten met de politie
beambte, die haar man gearresteerd had. Op ze
kere avond zag zij kans de man een grote hoe
veelheid sterke drank te laten drinken en toen hij
daardoor zijn voorzichtigheid verloor, ontfutselde
ze hem het vreselijke geheim. Met dikke tong
bekende hij haar, dat hij het hoofd van de bende
was, die de overval op de posttrein had uitge
voerd. Inspecteur Simons stond perplex. Hij keek
de vrouw streng in de ogen en snauwde haar toe:
„Noem de naam van die kerel!"
Even keek de vrouw hem beduusd aan en
fluisterde toe: „William Fahy, chef van de Cen
trale Criminele Staatspolitie."
In koortsachtig tempo werden nu alle maat
regelen genomen, die nodig waren om de waarheid
van deze beschuldiging te onderzoeken. De tip, die
de vrouw had gegeven, bleek inderdaad juist te
zijn en Fahy bekende tenslotte, dat hij met zijn
bende de overval op de trein beraamde en uit
voerde. Hij kreeg een langdurige gevangenisstraf-
Sherlock Holmes had gelijk: het werkelijke levW
overtreft iedere fantasie.
De Hale-reflector, die een diameter heeft van 200 inch, ruim vijf meter,
en eigendom is van het Technologische Instituut van Californië, is de
grootste telescoop ter wereld. Hij bevindt zich op Mount Palomar, onge
veer 66 mijl ten Noorden van San Diëgo in de Amerikaanse staat Cali
fornië. De telescoop weegt 530 ton, maar is zo nauwkeurig geconstrueerd
en uitgebalanceerd en de lagers ondervinden zo weinig last van wrijving,
dat hij bij het volgen van een ster van Oost naar West door een electri-
sche motor met een vermogen van slechts één twaalfde paardekracht
kan worden voortbewogen. De telescoop is in staat, het luchtruim tot
een afstand van een milliard lichtjaren af te tasten. De spiegel, die op
de bodem van de telescoopbuis rust, weegt 14,75 ton. Het slijpen en po
lijsten van deze spiegel heeft meer dan acht jaar gevergd.
(Van onze luchtvaartmedewerker).
jgIJ ENKELE luchtmachtoefeningen in internationaal verband, waaraan
ons land indertijd heeft deelgenomen, is steeds bewezen, dat onze
luchtverdediging niet helemaal sloot. Er zaten behoorlijke lekken in en
dit moet werkelijk verontrustend worden genoemd.
De oorzaak hiervan lag niet aan de kwaliteit van onze vliegers, grond
personeel of organisatie, maar zuiver aan een tekort aan materiaal van
speciale aard, dat Nederland niet bezat en dat wij ondanks onze defensie
inspanningen niet gemakkelijk konden verkrijgen.
NOODMAATREGEL
UNeze aanvulling met Amerikaans
materiaal mag momenteel verheu
gend worden genoemd, doch wij moe
ten niet vergeten, dat het een nood
maatregel is. Wij moeten trachten in de
toekomst langzaam maar zeker dit
materiaal zelf te verkrijgen en bemand
met Nederlands personeel, dat er zeker
de capaciteiten voor heeft en niet voor
de Amerikaan behoeft onder te doen,
onze eigen luchtverdediging geheel zelf
te verzorgen. Natuurlijk kan alles niet
ineens, maar geleidelijk moet dit toch
mogelijk zijn.
Volgens uitlatingen van de minister
kan ons defensiiesysteem goed en af
doende werken, wanneer de bevoegds
instanties ongeveer een week voor 'i
aanval van een eventuele tegenstandei
op de hoogte zijn, waar trouwens op
wordt gerekend. Op een overval in
de stijl van Pearl Harbour is noch
Europa, noch Amerika voorbereid. Dit
is echter ook een eventuele tegenstan
der n,iet onbekend, dus zal hij trachten
zo aan te vallen.
Daarom moet er aan gewerkt wor
den, dat het luchtverdedigingssysteem
zo wordt georganiseerd en opgebouwd,
dat het in staat is als een bliksem
schicht te reageren op een dergelijk
soort aanval Alleen met zo'n perfect
werkende, constant parate luchtverde
diging kunnen wij ons veilig voelen.
Daarom zal ook alle aandacht op dit
onderdeel van onze defensie moeten
worden gericht.