Niet krabben
SCHATTEN
VAN CHINA
De Meubel- en Textielbeurs opent
Maandag haar poorten
DÉBRAUINE
De verwachtingen
voor 1954
Elke deken was vroeger een schaap
f w
A//AT EEN
V
Mff ONDERLIJKE
V ERELD J
RADIO
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 5 FEBRUARI 1954
Kunstenaarschap en techniek werken samen
Oprechtheid is
liet meubel
Vaderlijke ivens
Nationale feestdag
Door hoofdpijn ziek?
Door BISSALIC
zó weer kwiek!
Zin
VAN
cheltoeren.
gebracht,
peil, doch
;tolkt. Het
:en los te
nters vries-
loodgieters
sten, omdat
e narigheid
helpen en
:en lolletje
it 's avonds
staan. Het
ijn.
QOK AL vertonen zich van uit de
meest westelijke horizon don
derkoppen, daarom behoeft men
nog niet bang te zijr. voor de eco
nomische ontwikkeling in het lo
pende jaar in ons land. Maar tus
sen bang en voorzichtig zijn is een
groot verschil.
De kracht van ons land ligt niet
alleen in een stevige „deviezen
reserve", ze ligt ook in een koop
krachtige gulden. En die koop
krachtige gulden wil populair zeg
gen, dat men zo veel mogelijk kan
kopen voor een gulden. Onnodige
of ongewenste prijsverhogingen ver
zwakken de gulden. Als Belgen hier
gaarne komen kopen, dan is het re
sultaat, dat de gulden steviger komt
te staan tegenover de Belgische
frank. En als de Duitsers ditzelfde
doen (al is het maar in vacantie-
tijd) dan verbetert de ruilwaarde
van onze gulden tegenover de Duit
se Mark. Als talrijke Amerikanen
hier vele dagen komen doorbren
gen en als zij het hier „goed" vin
den en niet duur, komen hier veel
graag gewilde dollars binnen.
Het verschijnsel, dat het hier
goed is en niet duur is een niet
duur bekostigde reclame, die de
verkoopmogelijkheden vergroot. En
deze omzet komt eerst en vooral de
middenstand ten goede, dus ten
goede aan het dagelijks leven.
Hieruit volgt dat niet bedoelde,
of abnormale, of niet heel overwo
gen prijsverhogingen van artikelen
uit het dagelijks leven verkeerd
werken. Ook verkeerd werken ten
aanzien van het dagelijks leven van
ons eigen volk.
Als de spoorwegen zeggen: We
denken er nog niet aan de reista-
rieven te verhogen, dan doen zij nu
een goed werk; ook al zou op het
einde van 1954 blijken, dat zij toch
wel verhoogd moeten worden.
Als de benzine in prijs verlaagd
kan worden (vanwege de grote we
reldvoorraden) dan werkt zo'n be
richt stimulerend. Zoiets komt on
middellijk ten goede aan ons inter
nationaal wegverkeer, dat zoals
dezer dagen uit cijfers bleek
zulk een krachtige positie in Euro
pa inneemt.
Wanneer de textiel-branches hun
prijzen nog niet verhogen, uit angst
voor scherpe verlagingen der ruwe
katoenprijzen en dreigende con
currentie van Japan bijvoorbeeld,
dan is dat een teken van wijs be
leid, ook al komt dit niet van bin
nen uit. Welk laatste beleid een ge
volg zou zijn van de overweging,
dat de gevolgen van de 5 pet. loons
verhoging eerst eens moeten worden
gezien, aangevoeld en berekend.
Haar staat tegenover, dat andere
prijsverhogingen, ingevolge Je
5 pet. loonsverhoging, o.i. veel te
snel zijn genomen. Indien tenminste
geen prijsverhogingen op de we
reldmarkt dit dwingend nodig ma
ken. Zoals bijv- bij koffie en thee.
Te snel, omdat toch eerst had
moeten afgewacht worden, of aller
lei belasting-verlagingen gn school
geldverlagingen ten bate van per
sonen en zaken niet reeds een dui
delijk waarneembare compensatie
waren voor de huurverhoging, die
eveneens het zakenleven een com
pensatie zouden geven voor de zeer
zeker vaak drukkende 5 pet. loons
verhoging. Als deze, na redelijke
studie en na de altijd zwakke
maanden van Januari en Februari
in de nationale omzet later zouden
worden doorberekend, had niemand
de indruk gekregen van haastige
spoed (die zelden goed is) en nie
mand dit gaan beschouwen als een
reactie van het bedrijfsleven op de
loonsverhoging. Het psychologisch
moment is zeker slecht gekozen.
De regering werkt graag met sta
tistieken. Maar we hebben bij de
algemene discussies in November
gezien, dat die statistieken wel be
toogkracht hadden voor de grote
lijn, maar de prijzen, die het pu
bliek betaalt, de eigenlijke indruk
maken.
En de algemene indruk: „We
kunnen er met ons loon komen of
niet" bepaalt de rust of de onrust
in de gelederen van de massa der
loontrekkers.
£)E EERSTE weken van dit jaar
zijn nog altijd moedgevend,
niettegenstaande enig gevoel van
onrust in onze binnenlandse eco
nomie.
De stijging van de zichtbare de
viezen-reserve gaat door En de tij
ging van de onzichtbare, bij de bui
tenlandse handel aanwezige, reser
ve neemt zeker ook toe,gezien h't
feit, dat bij de Banken minder gul
dens worden gestort.
De schatkist bezit weer meer dan
een milliard betalingsmiddelen bij
de Nederl Bank. En de schuld van
de staat bij de Nederl. Bank, die er
nog altijd renteloos stond, met een
hoogte van 1 milliard, is op 1 Ja
nuari met 300 millioen in de vorm
van een rentegevende schuld ver
minderd.
Het is te hopen, dat de uitbeta
lingen voor gelr >n oorlogsschade
nu eindelijk in 1954 eens beëindigd
worden. Zodat ook in 1954 de con
solidatie van de staats-financiën be
ëindigd kan worden. Wanneer er
onverhoopt een economische we-
reldschok komt, kan dan niet al-
aleen de staats-economie, maar ook
de bevolking zelf de schok' op
vangen. Het groeiende bezit aan
spaargelden (waartoe ook de uitge
keerde vergoedingen van oorlogs
schade gaan behoren) geeft een ze
kere gerustheid, dat althans een
deel van de bevolking tegen een
„slecht jaar" bestand zal blijken.
En komt die economische schok
niet (de Amerikaanse President
heeft toch gezegd, dat men daar een
inzinking zal weten tegen te hou
den) dan is het des te beter.
En werk blijft er genoeg: de 65000
huizen die gebouwd zullen worden;
de vijftigtallen scholen, de bruggen,
de schepen; de wegverbeteringen;
het herstel der gronden in Zeeland;
de voortgang van de inpoldering
van de kust van Groningen en in de
N.O.-poIder; de verkavelingen op
verschillende eilanden van Zeeland
en Zuid Holland; de vernieuwing
der treinstellen bij de N.Shet
kan alles betaald worden voorlopig
nog zonder nieuwe staatsschulden
te maken. Terwijl in 1954 de eerste
belastingverlagingen ingevoerd zijn
en er ook geen sprake is, dat hier
en daar verhogingen dreigen.
Deze streving is ook aanwezig bij
de provinvie N. Brabant en het is
te hopen, dat de gemeentebesturen
zullen volgen en door uiterste effi
ciency en beperking zoveel mogelijk
iedere drukvermeerdering zullen
weten tegen te houden.
Bergen op Zoom. Ir J.
(Van onze speciale verslaggever)
\/AN Maandag tot Vrijdag zal in Utrecht weer de Beurs voor Meube
len en Woningtextiel worden gehouden. Hetgeen er dan aan Ne
derlandse en buitenlandse bezoekers zal worden getoond, bedoelt een
staal te geven van Nederlands vakmanschap op het gebied van meubel
en textielfabricage. Men zal er dekens en stoffen van Nederlandse oor
sprong vinden, matrassen zowel als complete woon- of slaapkamers.
Doch hoe aantrekkelijk de stands van de vele deelnemers ook zullen zijn
en hoe veelzijdig de expositie ook is, dit alles geeft nog geen indruk van
hetgeen er gebeurd is vóór de producten op deze beurs kunnen worden
getoond. Achter elke wollen deken staat een gigantische fabriek, met
machines van tientallen meters lengte. Elke stoel, hoe fraai en wel
gevormd ook, is ontstaan uit een ruwe boom. De grondstof is onder het
microscoop achtervolgd tot in zijn kleinste delen. Er zijn kunstenaars en
ingenieurs geweest, die de stoel waarop u zit en die in duizenden dupli
caten over de wereld is verspreid, hebben ontworpen en geconstrueerd.
\Y/IJ ZIJN in d« gelegenheid geweest
een Brabantse fabriek van wol
len stoffen en dekens te bezichtigen
en aan een excursie deel te nemen
door een fabriek van gebogen hou
ten meubelen eveneens in onze pro
vincie. Daar kan men zien wat er al
lemaal zit achter een nuchter export
cijfer of percentage van een totale
Nederlandse productie. De mens is
machtig geworden, zo moet men be
kennen na een bezichtiging van Neer-
lands grootste fabriek van wollen de
kens een onderneming met een fa-
brieksoppervlakte van 50.000 vierkante
meter, waar 1200 mensen werken.
Daar ziet men de machines,
die de capaciteit van twee men
senhanden aan de ene kant tot
iets belachelijks maken en aan
de andere kant het vermogen
van onze handen tot iets mach
tigs verheffen. Een modern
weefgetouw presteert meer dan
(Advertentie)
als Uw huid jeukt. Dat maakt J
=- het erger en het veroorzaakt s
infecties. Neem vandaag nog het
beroemde huidgeneesmiddel
■pERWIJL hij zich op het ijs met
schaatsen vermaakte, kreeg par
ter Jan van Cauwelaert (van de
Congregatie der Missionarissen van
Scheut) een telegram met de me
dedeling, dat hij tot apostolisch vi
caris van Inongo in Belgisch Kongo
was benoemd.
De nieuwe kerkvorst is Antwer
penaar van geboorte en merkwaar
dig genoeg zal hij de titel dragen
van bisschop van Metropolis. Hij is
de vijfde zoon van Frans van Cau
welaert, de voorzitter van de Bel
gische Kamer van Volksvertegen
woordigers .In 1914 sprak deze, en
kele maanden vóór de geboorte van
de nieuwe bisschop, in een debat
over de koloniale politiek, de vol
gende gedenkwaardige woorden:
„Wat mij betreft, ik breng aan het
werk der kolonie mijn toewijding
als volksvertegenwoordiger; doch
indien eenmaal een mijner kinde
ren naar Kongo wenst te trekken
als missionaris, dan zal ik mij
daarover verheugen, want de ka
tholieken vrezen noch het leven
(Advertentie)
balfzware shag
van topklasse
d. BIGGELAAR S-Co N.VR00SENDAAI
noch het offer; door aan onze kolo
nie onze missionarissen te geven,
geven wij haar het merg onzer
beenderen en het beste onzer krach
ten."
Deze vaderlijke wens is wel
prachtig bekroond geworden door
de promotie van pater Jan tot apos
tolisch vicaris.
*pEN AANZIEN van de viering
van de Nationale Feestdag is
nu bepaald, dat tr op 30 April al
gemeen een vrije dag zal zijn met
doorbetaling van loon. Deze Oran
jedag zal dan tevens besteed wor
den aan de viering der bevrijding.
Hetgeen niet betekent, dat ook op
4 en 5 Mei de herdenking der do
den zal vervallen. En de vlaggen
zullen dan ook wapperen van de
openbare gebouwen.
Het debat in de Kamer daarover
gaf wonderlijke combinaties te zien.
Welter was het gloeiend eens met
de P. v. d- A. en de communisten.
De K.V.P. met A.R. en C.H. steun
den minister-president Drees, die
het met partijgenoot Scheps aan de
stok kreeg. Zo bleek wel, dat de par
tijpolitiek hier op stal was gezet. Het
was een kwestie van practisch af
wegen der mogelijkheden. We gelo
ven, dat men in het eerder bevrijde
Zuiden de vijfde Mei niet zo sterk
aanvoelt als feestdag dan in het
Noorden des lands. De practische
overweging, dat Koninginnedag èn
vijf Mei zo dicht bij elkaar liggen,
dunkt ons ook van belang. Wie wel
eens met het bijltje van de orga
nisatie van dergelijke feestelijkhe
den gehakt heeft, beseft, welke
moeilijkheden het zou opleveren
twee volwaardige feestdagen bin
nen een week tijds te organiseren.
Hoewel de gekozen oplossing iets
onbevredigends nalaat, toch geloven
we, dat ze, alles bij elkaar, de beste
is.
Laten we nu dan ook ieder jaar
van de 30e April iets bizonders ma
ken!
honderd geoefende handwevers.
Doch slechts twee handen be
dienen het trillende, schokken
de en aan alle kanten bewege
lijke monster!
LANGE WEG
LIET IS van schaap tot wollen de
ken een lange weg. Een kilome
terslange weg zelfs, die ge in een de-
kenfabriek duidelijk kunt volgen door
te kijken naar die schijnbaar oneindige
wollen vloed uit de machines. Dam
pend en gloeiend in kleur stroomt er
één geweldig lange deken uit de
droog- en ruwmachines, om aan het
eind van het gehele productieproces
door een doodgewone schaar (dit in
strument lijkt een absurditeit in deze
omgeving, waar de mechanisatie uit
alles spreekt) in stukken te worden
geknipt. Stukken, die elk voor zich
een deken vormen.
In ons land heeft zich een geheel
eigen techniek voor de vervaardiging
van dekens ontwikkeld en daarom is
een deken uit Holland in vele landen
over de gehele wereld beroemd. In Ne
derland stelt men aan een deken hoge
eisen, door het steeds wisselende
vooral vochtige klimaat. De Neder
landse kwaliteitsdekens zijn daarop
gemaakt.
In een jaar produceren onze fabrie
ken ruim een millioen dekens. Dit as
tronomische cijfer zal zeker nog stij
gen. hetgeen min of meer afhangt van
de mate waarin andere landen bereid
zijn de bestaande tariefmuren en in-
voerbarriëres te slechten.
Het industrieel klimaat in Neder
land is zo werd ons van fabrikan
tenzijde gezegd heiaas ongunstig
voor een gezonde ontwikkeling. Het
buitenland, vooral West Duitsland en
de V. S„ dreigt ons voor te komen,
doordat de industrie daar in staat is
tot investeringen, die in Nederland,
door de gevoerde belastingpolitiek, on
mogelijk zijn.
MEUBELEN
jVIISSCHIEN nog eerder dan in En
geland is in Nederland ons huis
ons kasteel. Een groot deel van ons
leven brengen wij door hippen de mu
ren van onze woonkamers, die al naar
gelang de financiële draagkracht van
de betrokkenen, overdadig, gepast of
sober zijn gemeubileerd. Of smake
loos! De namaak-Old finish meubelen
beleven nog een bloeitijd en het eer
lijke, slechts aan zijn doel beantwoor
dende meubel komt nog slechts in het
bezit van enkelen.
De moderne tijd wil, dat een stoel
er alleen maar is om op te zitten en
daarnaast stelt zij er de minimum-eis
aan, dat zo'n stoel een lijnenspel ver
toont, dat het oog rust geeft. Het sta
len meubel zal voor menige huiska
mer te kil zijn, doch in Nederland
heeft zich in navolging van Oosten-
rijk een industrie ontwikkeld, die
houten meubelen vervaardigd, welke
volkomen eigentijds zijn. En mooier
zijn dan welke wild-vlammende na-
maak-stijl-zus-of-zo.
In de dertiger jaren ont
stond in Nederland de industrie
van gebogen houten meubelen.
In het buitenland was daarvoor
reeds een bijzondere methode
ontstaan om hout, door middel
van verhitting, te buigen. Daar
mee begon de triomftocht van
een nieuwe mode.
WENER STOELEN
TN OIRSCHOT begon een bekende
meubelfabriek de nieuwe techniek
toe te passen en het duurde niet lang
of de wereldmarkt begon interesse te
krijgen voor die fabriek in het Bra
bantse dorp met de onuitsprekelijke
naam, waar men het hout zelfs in kno
pen scheen te kunnen leggen. Bij"wij
ze van spreken natuurlijk.
Hier dwong men het hout, met ge
bruikmaking van machtige machines
en krachten die men aanvank\lijk
meende nauwelijks te kunnen bedwin
gen, in bochten en rondingen, zacht
vloeiend en sierlijk, met behoud van
het karakter van het materiaal. Dat
v;as het ontstaan van de gebogen-hou
ten-meubelen-industrie. De fabriek in
Oirschot, die wij bezochten, produ
ceert nu circa 450 stoelen per dag en
zonder overdrijving kan men zeggen,
dat de halve wereld stoelt op „Wener
stoelen" uit Oirschot. Naar vele lan
den worden zij geëxporteerd.
Doch belangrijker dan dit produc
tiecijfer is, dat de moderne gebogen
houten stoel een eigen wezen heeft
gekregen en zich in een aparte mode
richting ontwikkelt. De stoelen die
wij zagen waren niet weelderig van
vorm, doch ingetogen en doelmatig.
Deze vormgeving is oprecht en solide,
zonder nochtans duidelijk het gevolg
van massa-fabricage te zijn.
Kunstenaarschap en moderne tech
niek scheppen hier, zowel als in vele
andere fabrieken, producten, die Ne
derlands naam vooral in het buiten
land een goede klank zullen geven.
Doelmatigheid, gepaard aan eerlijke
schoonheid het zijn de peilers, die
de naam van een industrie als die te
Oirschot moeten dragen.
(Advertentie)
ALKALINIZERENDE
BRUISTABLETTEN
In de wolfabriek staat het product onder voortdurende controle- Hier
een kijkje in een bedrijfslaboratorium, waar de wolvezel op sterkte, elas
ticiteit en nog veel meer eigenschappen wordt onderzocht-
door
J. P. MAKQUANn
16)
„Je weet het misschien niet", Steu
ben aarzelde en schraapte zijn keel,
„Mei juffrouw Newall vindt mij
in zulke dingen zo geweldig stom. Zij
denkt dat ik nergens om geef behalve
om zaken en sport. Je begrijpt wat ik
bedoel. Als ik nou vanavond iets kon
vertellen, dat ze intelligent vindt..,.
Zijn stem stierf weg in een verlegen
kuchje, maar hij behoefde niet dui
delijker te zijn Hij verklaarde stilzwij
gend. dat hij Rodney ook maar in de
verste verte niet als een mededinger be
schouwde en dit trof Jones als een
steek. Het ogenblik heugde hem nog
lang.
De karavaan verliet het stadje door ie
uitgangspoort in de lemen muur, en
daalde af in een eng ravijn, waar de
weg diep in de bodem was uitgesleten.
Een stofwolk rees op en met het stof
een gevoel van nutteloosheid bij Rod
ney Jones. Daar liep hij nu of er niets
gebeurd was, te praten over het por-
celein van de Ming periode, te praten,
niet tegen de man aan zijn zijde, maar
tegen een herinnering. Hij voldeed
aan Paul Steubens verzoek, omdat hij
het gevoel had of hij tot Mei Newall
sprak in plaats van tot Paul.
„Er zijn nog heel veel dingen in
porcelein. die de Europeanen niet we
ten. Ik weet niet waarom, maar men
schijnt het Ming porcelein te onder
schatten. Onze schrijvers en kenners
roemen steeds het late K'ang Hsi tijd
perk als het hoogtepunt der potte-
bakkerskunst. Naar mijn mening ten
onrechte. Heb je ooit het Ming „sang
de boeuf" gezien? Wat een diepte van
kleur! Je oog zinkt weg in dat rood.
Als je dat gezien hebt, moet je toege
ven, dat geen enkel rood ermee ver
geleken kan worden. Vooral dat van
het Sën-te tijdperk, ongeveer 1530. Ik
heb een idee, dat het beroemde per
zikbloesem van K'ang Hsi slechts een
mislukte poging was van een lateren
meester, om het beroemde Ming sang
de boeuf glazuur te benaderen. En
heb je ooit het Ming blauwe onder-
glazuur gezien, met een goed mengsel
van Indisch blauw bedoel ik, en vol
maakt gebrand? Heb Je wel eens mooi
blauw Ming gezien? Ik begrijp niet.
wat iemand aan het latere blauw kan
vinden. Je kunt door dat blauw heen
zien als door wa.ter. De Ming-potten-
bakkers hadden tijd voor hun glazuren
Zij haden genoeg te doen maar zij
werden niet zo overstelpt met werk
als latere pottenbakkers door K'ang
Hsi en Ch'ien Lung. Zij konden het
deeg een Jaar laten drogen voordat zij
het bakten."
„Welk deeg? Van dat bakken snap
ik, maar wat is deeg?" onderbrak hem
Paul Steubens vragende stem.
„Neem mij niet kwalijk. Ik praatte
maar. en vergat dat Je het misschien
niet begreep. Deeg is het vaatwerk zelf
de porceleinaarde, als ik die verkeerde
term mag gebruiken, zoals die van de
pottenbakkersschijf komt. Het glazuur
is een minerale pasta, waarmee het
oorspronkelijke voorwerp bedekt wordt.
Het geheel wordt dan in een oven ge
plaatst en aan 'n intense hitte bloot
gesteld. De hitte smelt de minerale
bestanddelen in die buitenste pasta,
maakt die glasachtig, doorzichtig, en
het deeg zelf wordt wit. Het klinkt als
een klok als je er met een vinger op
tikt."
„Dank Je", onderbrak Steuben hem
weer. „Dank Je. Nu snap ik het deeg
oven-bakken."
Rodney Jones hoorde hem nauwe
lijks. Hij dacht aan zijn eigen liefde
voor het porcelein der Mings dat
was iets, dat Me] Newall hem niet
ontnemen kon. Hij had haar daarvan
kunnen vertellen. Zij zou geluisterd
hebben; zij zou hem aardig gevonden
hebben als hij daarover gepraat had.
„Ming Kaneel is zeldzaam, niet
waar?" vroeg Steuben. „Heel zeld
zaam?"
Rodney Jones lachte kort.
„Dat is de vraag van onze tijd niet?
Maar de zeldzaamheid van een artikel
maakt het nog niet mooi. Er is por
celein, waar niemand wat moois aan
kan vinden, en toch brengt het veel
geld op. omdat het zeldzaam is. Ming
Kaneel is inderdaad heel zeldzaam,
vooral het Kaneel uit de korte rege
ringstijd van de Keizer Suen Tê, toen
de beste Ming exemplaren gemaakt
werden. Ik heb die zeldzaamheid ho
ren verklaren dat 't komt omdat
het alleen voor de keizerlijke cere
moniën werd gebruikt. Of dat juist is
of niet, er zijn in elk geval maar wei
nig goede stukken, ofschoon er een
overvloed van later werk bestaat. Maar
je ziet dadelijk het verschil als je het
met echt Ming vergelijkt. Het heeft
niet dat vuur, die gloed! Je ziet het
dadelijk. Neem een Ch'ing Kaneel en
kijk naar de bodem, waar het glazuur
wat dik is uitgelopen en je zult haar
fijne barstjes in het glazuur vinden,
maar Ming heeft geen barstjes. Het
is glashelder als amber. Het is,
ja, ik kan het niet onder woorden
brengen; maar als Je het over porce
lein hebt, moet je één ding niet ver
geten: het is in China altijd als het
meest kostbare beschouwd,. Juwelen
waren goed genoeg voor de vrouwen,
maar de beste stukken uit de evens
gingen naar de Keizer. Hun waarde
overtrof die van juwelen; overtreft
die nog steeds'.
„Ja", verklaarde Paul Steuben met
meer geestdrift „dat is zeker waar. Ik
heb gezien wat mr. Newall betaala
heeft voor sommige stukken uit zijn
verzameling. Dat maakt dit trekken
door de wildernis beter verklaarbaar
nietwaar? Als dat zaakje zich daar be
vindt, heeft de oude weer een voorde
lige transactie. Daar heeft hij een fij
ne neus voor."
Rodney Jones lachte weer. „Ja, dat
is vermoedelijk de kwaal."
Steuben zette een dom gezicht. „Hoe
bedoel je dat, kwaal? Ik wilde, dat ik
die kwaal had."
„Ik niet", antwoordde Rodney kort
af. „Komt hij hierheen, omdat hij ge
hoord heeft van iets wondermoois, dat
wel waard is, dat men de halve aarde
overtrekt om het te zien en aan te
raken? Niet mr. Newall! Hij is hier.
omdat een zekere Rose te New-York,
Ming Kaneel verzamelt en nu wil hij
het ook hebben. Hij is hier om voor
een zoet prijsje Ming Kaneel te kopen
want hij weet, dat de prijs zal stijgen
wanneer verzamelaars zich er op gaan
toeleggen. Die reden kan mijn goed
PJU WILLEN wij, hoewel
en dat dienen we even
stevig te stellen we geheel
afkerig staan tegenover lan
ge duur-records, waarvoor
onder meer in België harmo
nica-spelers en kaarters zich
in alle ernst er onder serieus
dokterstoezicht en een notaris
op de achtergrond bezighou
den, nu willen wij toch. ook
wel eens bijzonder voor de dag
komen met iets in die zin,
want en U kunt dat navra
gen aan Toon en andere perso
nen uit onze omgeving wij
hebben op dit punt (en op an
dere punten, maar daar gaat
het nu niet over) onze door
het leven gerijpte principes en
redeneren dus, dat ook jour
nalisten, die overigens nog wel
andere dingen aan hun hoofd
hebben, dan het petje, dat ze
vanwege de kou dragen, wel
eens aan langeduurrecords
mogen gaan denken, welk
streven we in deze regels, in
deze ononderbroken, lange zin
aan het vormgeven zijn om
daarmee de grote stoot te ge
ven tot een fatsoenlijk record
en om ons gevoel van eigen
waarde te sterken of te sta
len, wanneer men het deftig
wil zeggen en dat doen we
momenteel erg, want wij zijn
nu druk bezig een wereldre
cord langste zin op te bou
wen, een'record, dat we met
een maar opvoeren met de
volgende vijf woorden: deze
zin is zonder zin.
Zo-
Voorstel
NIET nader te noemen zyde
wordt voorgesteld bij het voort
duren van deze koude-golf de han
den voortaan maar te wassen met
handschoenen aan.
Veilig
DOBERT DONALD, die twee maan-
den geleden aan de Engelse ko
ningin schriftelijk om kwijtschel
ding van de hem toekomende straf
voor desertie had verzocht, heeft een
zogenaamd ..pro
tective eertifica-
te" ontvangen,
hetzelfde bewijs
voor deserteurs
uit de tweede we
reldoorlog. aan
wie gratie werd
verleend.
Het bewijs zegt
dat de betrokken
persoon niet meer
voor militaire
dienst nodig is
en het vrijwaart
hem voor arres
tatie. Robert is
72 jaar. Hij de
serteerde 51 jaar
geleden.
Reacties
psychologen JT>
hebben uitge-
zocht hoe ver
schillende naties
reageren, wanneer ze in een glas
bier een vlieg zien ronddrijven.
Een Engelsman zal, volgens onze
psychologen, bedachtzaam de stand
van zaken aan de waard meede
len en het glas onaangeroerd la
ten staan- Een Fransman zal be
halve dit laatste de waard uit
schelden. Een Spanjaard doet iets
in gelijke zin, maar werpt boven
dien het glas door het venster. Een
Pool vist de vlieg er uit en drinkt
het bier op. Een Rus drinkt het
bier met vlieg en al op. En een
Chinees giet het bier weg en eet
de vlieg op-
Dag
rtAAR LEZEN wij in een buiten-
gewoon nieuwsblad, dat een sla
ger naast vader- en moederdag, een
gehaktdag heeft geprojecteerd. Daar
zal nog wel variatie in komen ook,
want ook de balkenbrij, de worst en.
de zult hebben reeds geruime tijd
recht op een speciale dag.
Raadsel
JVJU wij toch in de vlees-sec-
tor zitten, heeft Toon
bliksemsnel een raadsel ver
zonnen. Toon zou het zó wil
len zien: Met een r is het rook
vlees en zonder r is het ook
vlees.
(uoox ;§az 'saaiA^ooH)
Dienstmeisje
UXE 20-JARIGE Claire Rubattel,
dochter van de president van de
Zwitserse republiek, heeft een be
trekking van dienstmeisje bij een
Britse familie te Hinderton in
Cheshire aanvaard om Engels te le
ren. Iedere dag staat mej. Rubattel
om zeven uur op om de kachel aan
te steken.
Verder verricht ze alle werk van
een hulp in de huishouding.
Duif
L\E WEENSE brandweer is Dins-
dagavond onder gebruikmaking
van alarmlichten, sirenes en brand
weerbellen uitgerukt om een duif te
redden, die met haar pootjes vast
gevroren was. Toen de brandweer
bfj de duif aankwam werd een lad
der uitgeschoven en een brandweer
man bevrijdde de vogel van het dak
van een 30 meter hoog huis.
Hordenlopers.
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1954
HILVERSUM I, 402 METER. VARA:
7.00 Nws. 7.13 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram.
8.35 Orgelspel. 8.55 V. d. vrouw. 9.00 Gym.
9.10 Gram. (Om 9.30 Waterst.) VPRO:
10.00 „Tijdelijk uitgeschakeld", caus.
10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 V. d.
arb. in de continubedrijven. 11.30 Strijk
kwartet. 12.00 Gram. 12.30 Land- en
tuinb. meded. 12.33 Orgelspel. 13.00 Nws.
13.15 VARA-varia. 13.20 Dansmuz. 13.45
Sportpraatje. 14.00 Gram. 14.30 Pianore
cital. 15.00 „Eerst denken dan doen",
eaus. 15.15 Accordeonork. 15.45 Boekbe-
spr. 16.00 Kamerork. 16.45 Radioweek-
journ. 17.15 U.S.A.-cabaret. 17.45 Sport.
18.00 Nws. en comm. 18.20 Pianosp. 18.35
Dansmuz. 19.00 Artistieke staalkaart.
VPRO: 19.30 ..Passepartout", eaus. 19.40
„Het Boek Handelingen", caus. 19.55
„Deze week", caus. VARA: 20.00 Nws.
20.05 Gevar. progr. 22.00 Soc. comm. 22.15
Weense muz. 22.40 „Onder de pannen",
hoorsp. 23.00 Nws. 23.15-24.00 Verzoek-
progr.
HILVERSUM II, 298 METER. KRO:
7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Koor
zang. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00
Nws. en weerber. 8.15 Gram. 9.00 V. d.
huisvr. 9.40 Gram. 10.00 V. d. kleuters.
10.15 Gram. 11.00 V. d. zieken. 11.45 Ka
merkoor. 12.00 Angelus. 12.03 Musette-ork.
en soliste (12.30-12.33 land- en tuinb.
meded.). 12.33 Gram. 12.45 Europese
schaatskampioenschappen. 13.00 Nws. en
Katholiek nws. 13.20 Symphonette-ork.,
theaterkoor en solist. 14.00 Boekbespr.
14.10 Gram. 14.20 Engelse les. 14.40 Ama-
teursuitz. 15.15 Kron. v. Letteren en
Kunsten. 15.55 Promenade Ork en klein
koor. 16.30 „De Schoonheid van het Gre
goriaans". 17.00 V. d. jeugd. 17.55 Sport.
18.00 V. d, jeugd, 18.15 Journalistiek
weekoverz. 18.40 Gevar. muz. 18.50 Rege-
ringsuitz.: „Atlantisch allerlei". 19.00 Nws.
19.10 Pianospel. 19.20 Parlementair overz.
19.30 Gram. 20.25 De gewone man. 20.30
„Lichtbaken". 20.50 Gram. 21.00 Gevar.
progr. 21.50 Act. 22.00 „Een mens kan
wat meemaken". 22.30 „Wij luiden de
Zondag in!", Avondgebed en lit. kal. 23.00
Nws. 23.15 Nws. in Esperanto. 23.22
Rotterdams Fhilharm. ork. 23.55-24.00
gram.
BRUSSEL, 324 METER. 11.45 Gevar.
muz. 12.30 Weerber. 12.35 Gram. 13.00
Nws. 13.15 Gram. 14.15, 15.15 en 15.45
Idem. 16.00 Accord, muz. 16.15 Gram.
16.30 Accord, muz. 16.45 Engelse les. 17.00
Nws. 17.10 Gram. 18.00 Gram. 19.00 Nws.
19.40 Gram. 19.45 Cabaret. 21.00 Gram.
22.00 Nws. 22.15 Verz. progr. 23.00 Nws.
23.05 Gram. 23.40-24.00 Gram.
BRUSSEL, 484 METER. 12.00 Gram.
13.00 Nws. 13.15 Verz. progr. 14.15 en 14.30
Gram. 15.30 Verz. progr. 16.30 Lichte muz.
17.00 Nws. 17.15 Lichte muz. 17.30 Jazz-
muz. 18.45 Accord, muz. 19.15 Gram.
19.25 Idem. 19.30 Nws. 20.00 Gram. 20.30
Chansons. 21.00 Hoorsp. 22.00 Nws. 22.15
Lichte muz. 22.55 Nws. 23.00 Dansmuz.
23.55 Nws
keuring niet wegdragen, maar smaken
verschillen."
„Misschien heb jij het mis", zei
Steuben.
Rodney had dit antwoord verwacht.
Paul was van het slag, dat zijn baas
en zijn kringetje trouw is. De man
was zo simpel als een tafel van verme
nigvuldiging, van een zó grote simpel
heid. dat Rodney hem erom benijdde.
„Je kent de baas niet zo goed als ik",
zei Steuben. „Hij is er eentje van de
bovenste plank vergeet dat niet. Dat
zul je ontdekken als we ooit in moei
lijkheden geraken."
„Best."
„Je bent hier toch zelf om het geld
en niet om de kunst, wel? Je wordt
hier toch voor betaald?"
„Zeker, zeker."
„Nu, waarover beklaag je je dan?
Je woont zelf in een glazen huis.'
„Ik beklaag me niet," zei Rodney.
„Neem me niet kwalijk, Ik wildegeen
stenen werpen."
„Neem me niet kwalijk. Ik bedoelde
het niet zo, maar ik word altijd kwaad
als iemand de baas afkamt. Dank voor
je inlichtingen. Ik ben al stil."
„Trek het je niet aan", zei Rodney
opgewekt. „Waarom ga je niet eens
naar voren om te kijken, hoe onze
werkgevers het maken? Eén van ons
behoort te gaan en jij bent de uitver
korene, Paul."
HOOFDSTUK VIII
In het Chinees is er een uitdruk
king voor en die luidt „bitterheid eten".
Dat was het wat Rodney deed. Het
idee al, dat Steuben geen flauw ver
moeden had waarom hij was meege
gaan, stemde hem bitter. Eenzaamheid
overstelpte hem ais een golf.
Vroeg in de middag bereikten zij
een tweede stadje en hielden stil bij
de grootste herberg om de muilezels te
drenken. De karavaan kletterde de
herbergpoort door, langs de keukens,
naar een ruime binnenplaats. Rechts
en links bevonden zich lemen stallin
gen voor de dieren; de papieren ven
sters van het reizigerskwartier vorm
den de achterwand.
„Liang", riep Rodney, „geleid de
vreemdelingen naar binnen en breng
hun thee en warm waswater. Zorg dat
de soldaten sigaretten krijgen en waar
schuw mij als zij bij de bagage komen.
Ik blijf buiten."
Hij wilde op dat ogenblik geen hun
ner zien; hij wilde alleen blijven met
zijn eenzaamheid, staande op de bin
nenplaats als de enige vertegenwoordi
ger van 'n vreemd ras. Hier buiten was
de eenzaamheid dragelijk, omdat hij
niet onder zijn soortgenoten was en
het inlandse leven gaf hem afleiding.
(wordt vervolgd)