1 VantfeltPX Alle worden luchtmisdrijven opgelost DOLLARS en NARIGHEDEN genoe SCHATTEN VAN CHINA ABDIJSIROOP EEN DETECTIVE VAN 10 JAAR Liefde, vergif en.... berouw Een belangrijk rapport SCHERPE HOEST Doorrijden na aanrijding baat niet meer RADIO TWEEDE BLAD WOENSDAG 20 JANUARI 1954 Onvoorzichtig Eindrekensom Lijk op de weg AT EEN ONDERLIJKE ERELD Verstopping Drama rond een mïllioenen-erfenis M )\AKT geld nu werkelijk gelukkig? In Italië wordt deze vraag weer dagelijks gesteld, want het geval van de keukenmeid Anna Pisiri geeft inderdaad te denken. Anne zelf heeft inmiddels verklaard: ,,Ik wilde, dat ik mijn oom in Amerika niet had geschreven. Zonder erfenis zou ik gelukkiger zijn geweest. Nu zie ik niet helder meer. Mijn leven is uit zijn voegen gerukt. Ik kan alleen maar hopen en bidden, dat het weer goed komt.'* Als een sprookje Misverstand PjE zetters van een plaatselijke krant in liet buitengewone Krabbebitscj in Rusland, waren oor zaak, dat er met grote letters in het dagblad kwam te staan, dat de heer Iwan Gorr dertien boeren had doodgeschoten. Achteraf bleek, dat de zetters op eigen gezag een o had den toegevoegd. Gorr had zich be perkt tot het neerleggen van der tien beren. Maar onze Iwan wordt er toch maar weer op aangekeken. Complexen-gevecht v "J"OEN in 1952 de Kamerverkiezin gen voor de K.V.P. minder gunstig waren verlopen, en nog allerlei moeilijkheden narommelden kwam de gedachte op. het vraag stuk van de staatkundige eenheid der katholieke Nederlanders in een breed - samengestelde commissie te bestuderen. Op verzoek van 't Par~ tijbestuur der K.V.P. heeft "et Centrum voor Staatkundige v°r~ ming die commissie toen meerd. Op twee na bleken m die commissie slechts personen te zi ten die niet aan het practische po litieke werk deeInamen,hp^eEe^ste uitzonderingen waren het Eerst Kamerlid Mertens en het Tweede Kamerlid Pater Stokman. Als men de lijst van 25 leden nagaat, ziet men. dat deskundigen op weten schappelijk. bestuurlijk en organi satorisch terrein samen rond de ta fel zijn gaan zitten, cm zich af te vragen, of de tijd niet is gekomen, om de ene katholieke partij op te doeken en daarbij twee alternatie ven in ogenschouw te nemen: 1. Aanvaarding van de doorbraak en opdeling van de kaholieken in a—confessionele partijen. 2. Een pluraliteit van aparte ka tholieke partijen. pELIJK men elders in dit blad kan lezen, verwerpt de com missie in een breedvoerig betoog deze beide alternatieven. Het langst staat zij stil bij de op vattingen van de Katholieke Werk gemeenschap in de P.v.d.A-, omdat deze aan de katholiek-staatkundi ge beginselen geen partij-vormende kracht toekent. Hoogstens ziet ze er in een mogelijkheid tot geregeld beraad op theoretisch niveau. De commissie beredeneert o.i. met kracht van argumenten, dat deze opvatting voor ons land en voor on ze tijd moet verworpen worden. Ze redeneert niet met gezagsar- gumenten. maar knoopt haar be toog vast aan historie, hedendaagse practijk en toekomstverwachtingen. Zij wijst ook op het klemmende ge vaar dat een eventuele massale doorbraak zich niet zal beperken tot het politieke vlak, maar onver mijdelijk ook verder zal doorwer ken. We geloven, dat hiermede een arsenaal van argumenten gegeven is tegenover het doorbraak-plei- dooi. Er zal in de komende weken en maanden zeker nog vaak naar gegrepen worden. Het andere alternatief, een veel heid van katholieke partijen, be hoeft niet zulk een uitvoerige be strijding. Het is duidelijk, dat dit partijen met een standskarakter zou den worden. Het is ook evident, dat zij elkaar, immers werkend op het zelfde „jachtterrein", hevig zullen bestoken, speciaal in dagen van ver kiezingen. En wat blijft er dan over van de eigen principiële visie op maatschappij en staat, welke de katholieken gemeen hebben? Speciale aandacht verdient ook datgene wat er gezegd wordt over het volkomen geoorloofd verschil van inzicht onder katholieken over practisch - politieke vraagstukken. Toch dunkt ons, dat deze moeilijke kwestie niet voldoende uit de verf is gekomen. Hoe ver moet de dis cipline reiken? Waar begint de vrijheid? Of anders gevraagd: Hoe kan het dubbel karakter van begin sel - en programpartij tot een har monieus geheel gebracht worden? Het antwoord op die moeilijke vra gen hadden we gaarne wat meer uitgediept zien. {-JET laatste deel van het rapport brengt tal van wenken omtrent de organisatie en de inrichting van (Advertentie) maakt U doodmoe en ondermijnt Uw gestel. Help Uw geprikkelde en ontstoken luchtpijpen en zuiver Uw adem halingsorganen met de geneeskrachtige, s,öm. oplossende AKKERS •'s Werelds beste hoestsiroop- de ene katholieke partij. Ze gaan in de richting van sterke vereenvou diging. Ook een wijziging in de sa menstelling van de bestuursvorm der Partij, welke aan het einde van de week in de Partijraadsvergade ring aan de orde komt. wordt be- critiseerd- Het is wel jammer, dat het zo kort dag is, om de daarvoor aangevoerde argumenten alsnog op zich te laten inwerken. We hebben voorshands de indruk, dat de com missie in dit deel van het rapport toch niet genoeg rekening houdt met de lange voorhistorie en met allerlei psychologische factoren. Men kan dit misschien ook zeg gen van het voorstel, om de hele groslijstenstemming nu maar af te schaffen. Hoewel we te dien aan zien zelf aarzelen. Want de verwar rende ervaringen, met dit toege spitst - democratische systeem op gedaan, hebben toch ook psycholo gische reacties opgewekt, welke wellicht de weg naar de afschaffing hebben geplaveid. Laten we tenslotte vaststellen, dat we blij zijn met het rapport als geheel. Het is een waardevolle bijdrage tot het gesprek over de eenheid. {-JET VRIJE VOLK wijst erop, dat in de berichten ronduit ge sproken wordt over een rechter- en een linkervleugel in de Italiaanse Christen Democratische Partij. Dat heb je nu overal met confessionele partijen, constateert het blad met voldoening, ze worden door ver schillende vleugels verlamd. Het partij-orgaan van de P.v.d.A. is wel heel onvoorzichtig met zijn ver wijzing naar Italië. Want daar be staan twee aparte socialistische par tijen. Het ene socialistische begin sel kon een complete scheuring niet verhinderen. Dat is altijd nog een graadje erger dan vleugel vorming. Het blad zal wel zeggen: „Ja, maar Italië is Nederland niet. Precies. Dat zeggen wij dan ook op onze beurt. £)E prijsstijgingen waarbij zich nu ook die van de margarine heeft gevoegd hebben de aan dacht van de Stichting van de Ar beid. Zij acht nu blijkbaar de tijd gekomen, om de eindrekensom te maken, waarin huurverhoging, loonsverhoging, belastingverlaging, schoolgeldverlaging en prijsdalingen verwerkt moesten worden. We zijn wel benieuwd wat de uitkomst zal zijn. Blijft er nog iets over van de opheffing der 5 procent consump tiebeperking. waarop de regering mikte? Van onze Antwerpse corespondent ENKELE weken geleden werd te Antwerpen een chauffeur voor levenslang het recht ontzegd nog een auto te besturen. Op de eenzame weg van Polygoon-Brasschaat naar Essen had hij een meisje doodgereden dat haar blinde moeder begeleidde en daarna was hij gevlucht. Hoewel dronkenschap achter het stuur niet in de beschuldiging stond, toch werd de man zeer streng ge straft. Vluchten na een aanrijding betekent immers een veroorde ling, die de betrokkene tegen zichzelf uitspreekt, zelfs indien een onderzoek later uitwijst dat hij niet de verantwoordelijke is voor het veroorzaken van het ongeval. Nog steeds menen onverantwoorde lijke chauffeurs dat zij door vluchten de arm van de wet zullen kunnen ont lopen. Ze slaan de bal lelijk mis want statistieken hebben uitgewezen, dat al le gevallen opgelost worden. De techniek van de deskundigen inzake verkeersongevallen is momen teel zo ver gevorderd dat er vrijwel geen enkel geval van ontvluchting na een aanrijding onopgelost blijft. De deskundigen het zijn meestal leden van het parket, rijkswachters, politie agenten zijn op dit terrein onovt - troffen detectiven geworden en geen enkel chauffeur heeft zelfs een kleine kans om aan hun speurzin te ontsnap pen. De meeste „vluchtmisdrijven", wor den tijdens de nacht gepleegd. Wan neer een wielrijder of een voetganger tijdens de nachtelijke uren ergens over reden wordt dan gebeurt dit meestal zonder dat er ergens getuigen van het ongeval waren. Dit verhoogt aldus de foutief redenerende aanrijder zijn kans om ongehinderd weg te komen. Nie mand heeft immers het ongeval zien gebeuren, het slachtoffer is dood of zo ernstig gekwetst dat het niet in staat zal zijn om de aanrijdende auto in detail te beschrijven, zodat de aan rijder tijd genoeg zal hebben om alle sporen van de aanrijding te doen ver dwijnen. Het geval van de vluchtende chauf feur op de baan Polygoon - Essen, behoort tot de eenvoudigste misdrij ven n.l. die waarin men de dader vrij vlug dank zij een nauwkeurig signa lement kan aanhouden. Korte tijd na het ongeval, dat zich in de eerste avonduren had afgespeeld kwam de rijkswacht ter plaatse. De blinde moeder kon vanzelfspre kend geen beschrijving geven van de auto, doch een broertje van het dood gereden meisje kon wel het een en ander vertellen. Gewapend met die gegevens werden onmiddellijk, eerst telefonisch verder radiofonisch alle rijkswacht- en po litieposten op de hoogte gesteld. SCHERPE OGEN NTOG ZOU de dader misschien vei lig in 'n garage terecht zijn ge komen, indien hij op de brug van Wijnegem niet tot staan was gebracht door twee rijkswachters. Er haperde iets aan zijn verlichting en één van zijn spatborden was ingedeukt. Toen hem gevraagd werd, waar hij die aan rijding had gehad, vertelde de man, die nog totaal overstuur was, het ge beurde. Men gaf hem de raad terug te rijden naar de plaats van het on geval, hetgeen hij dan ook deed. Moeilijker wordt het echter wanneer men, zoals vorige maand op de baan Brussel - Leuven, 's-ochtends een lijk op de wegberm aantreft. In dit ge val was er ogenschijnlijk niet de min ste aanduiding wat de aanrijder be treft. Een dokter stelde vast, dat het slachtoffer reeds verscheidene uren dood was. Dit kon slechts opheldering verstrekken wat het tijdstip van de aanrijding betreft, doch verder vond men niets, behalve een kleine glas scherf. Een deskundige kreeg het in handen, bekeek het even en wist on middellijk te vertellen welk merk auto's dergelijk glas in hun koplam pen hebben. In verschillende garages werd navraag gedaan door de rijks wachters en ook in de voornaamste ga rage van dit merk ging men navraag doen. Daar trof men een persoon aan met zijn auto, die juist een nieuw kop- ïnmplicht in zijn wagen liet plaatsen. Een korte ondervraging en... de vo gel was gevangen. VERF OF BLOED? Eerst had men gedacht dat het bloed was. doch later bleek het verf te zijn. Nu rijden er over het algemeen weinig wagens die rood geschilderd zijn, be halve brandweer- en ziekenwagens en de vrachtwagens van vleesvervoer ders. De beide eersten waren vanzelf sprekend uitgesloten in dit geval, zo dat de rijkswachters onmiddellijk naar het slachthuis van Anderlecht togen waar tientallen wagens ston den. Een vluchtig onderzoek schakel de een dertigtal wagens uit. Twintig anderen werden nauwkeuriger onder zocht en opnieuw werden er tien buiten de zaak gesteld. De chauffeurs van de tien anderen werden bijeen getrom meld, in een lokaaltje gebracht en daar stuk voor stuk ondervraagd over hun reisroute en hun. lotgevallen. Het verhoor ging niet vlot van de hand en één der wachtenden maakte zich zo zenuwachtig dat hij tenslotte opsprong en zich aangaf als de schul dige. TIENJARIGE MEDEWERKER w LJET gebeurt zelden dat een aanrij dend voertuig bij een ongeval niet ingedeukt of sporen van de aan rijding draagt in schokbreker, slijk- weerder, motorkap, deurkruk of iets dergelijks. In een vroege ochtend van October j.l. werd in de omgeving van Brussel het verminkte lijk van een fietser gevonden op de weg. Op het eerste gezicht geen sporen van oen aanrij der. Bij een nauwkeurig onderzoek echter trof men op de klederen van het slachtoffer een vleugje rood aan. (Advertentie) Vlug, zacht en pijnloos werken Mijnhardt's Laxeertabletten 65 ct. COMS staat men voor gevallen van onverwachte speurzin bij personen waar men dit het minste zou verwach ten. In de omgeving van Brussel, al dus vertelt het maandblad van Tou- ring-Wegenhulp, vond men in de voor middag langszij de weg een fietser met gebroken nek Op de vrij eenza me weg waren er schijnbaar geen getuigen geweest want de verdere ochtend werd er door de Rijkswacht vruchteloos naar verdere aanduidingen gezocht. Het parket was ter plaatse toen de nabijgelegen school uit was. De jeugd snelde naturlijk naar de plaats van het ongeval om nieuws gierig toe te kijken, totdat één der deskundigen een kereltje van tien jaar hoort opmerken: „Ik heb dat zien ge beuren". Ha ,de getuige is gevonden. Maar hoe verbaasd str.at iedereen te kijken, wanneer de kleine daarbij zegt: „Het was een wagen X van vo rig jaar". Aanvankelijk wil men hem natuur lijk niet geloven. Zo'n opmerkingsga ve wordt onmogelijk geacht by een kind van tien jaar. Dan blijkt echter dat de knaap prentjes van auto's ver zamelt en dus alle merken goed kent. Hij heeft zelfs gezien dat er een oude heer achter het stuur zat. Dank zy de gegevens van deze jongen detec tive kan „de oude heer" 's-avonds reeds aangehouden worden. EEN VERSLETEN BAND (Van onze correspondent). rechten zouden laten gelden, proces sen zouden beginnen enz., tenzij An na hun behoorlijk bedacht. De arme Anna geraakte hierdoor in grote ver legenheid, want altijd was ze erg op haar neven en nichten gesteld ge weest. Dat juist zij was uitverkoren had nochtans een oorzaak: zij was de. eni ge, die de eenzame oom in Amerika regelmatig schreef. Toen deze zijn einde voelde naderen en de notaris liet komen, zei hij: „Ik vermaak al mijn bezittingen aan mijn nicht. Zij is de enige, die me regelmatig heeft ge schreven." De oude tekende zijn wils beschikking nog en ging dood. EEN ANDER DRAMA TTET BEGIN lijkt op een sprookje. Anna Pisiri, een arme vrouw, een weduwe, die haar man in de oorlog had verloren, leefde met haar zoon haar leventje van iedere dag. Zij werkte als keukenmeid. Hij als tim merman. Op een Maandagmorgen kwam er een arvocaat op bezoek. In opdracht van een Amerikaans nota ris kwam hij berichten, dat een oom van Anna was overleden en haar een braaf deel van zijn dollars had ach tergelaten, zodat Anna kon rekenen op een aardigheidje van ongeveer een milliard Lire. Prompt w^rd Anna ziek van vreugde en emotie en toen ze enige dagen later weer was opgeknapt ervoer ze, dat het nieuwe leven veel moeilijker zou worden. Van heinde en verre kwamen andere familieleden van de dode oom naar haar toe ge rend om te verklaren, dat zij ook LTR LAG evenwel nog een ander drama voor de drempel. Enige jaren geleden was Anna opnieuw ver liefd geworden en wel op een zekere Stefano Manfredo, een vrijgezel van 46 jaren Er had zich een liefdes histo rie ontwikkeld, die een einde vond in het spoorloze verdwijnen van Stefa no. En passant had hij ook Anna's beursje meegenomen, bevattende al haar spaarpenningen. Korte tijd nadat de Italiaanse kranten hadden verkon digd. dat Anna milliardaire was ge worden, melde Stefano zich weer aan. Dat van die centen was een vergis sing geweest. Hij had er altijd al spijt van gehad haar in de steek te hebben gelaten. Of ze toch maar met hem wilde trouwen, want hij was nog altijd even verliefd. Arme Anna! Met Ste fano zou ze zich gelukkig voelen. Ze zouden een villa huren op Capri en 't leven zou lang duren en mooi zijn. Ze gaf hem het „jawoord" en vanaf dat ogenblik lag hij weer geregeld over de vloer. Anna en Stefano gedroegen zich als twee twintigjarigenMaar de zoon bleek de zaken toch juister te zien. Hij waarschuwde zijn moe der voor Stefano, waarop inderdaad ook wel wat aan te merken viel en op d duur dreigde hij, dat hij zich zelf of Stefano zou doden, indien moeder hem niet zou laten schieten. Toen Anna geen gehoor gaf, nam de jongeman een zware dosis vergif in. In zeer oritieke toestand moest hij naar het ziekenhuis worden overge bracht en momenteel is hij nog niet buiten gevaar. Anna zweeft tussen haar kind en haar „geliefde". Ze weet geen besluit te maken. De familiele den belegeren haar. Maar over een dinp- is ze het eens: geld maakt niet gelukkig. OOK zijn banden verraden een voort vluchtig autochauffeur soms. Wanneer ter plaatse geen enkele scherf van het voertuig teruggevonden wordt, geen enkel afgebroken boutje, geen kruk. niets, dan blijft nog steeds de mogelijkheid dat de auto kan her kend worden aan de handafdruk, die hij nalaat. Dit kan o.a. het geval zijn op een weg waarnaast een zandige strook ligt of die vochtig is. De indruk die de banden daarop laten, volstaan soms om ofwel te bepalen van welk merk de auto is, ofwel om via aller lei kleine aanwijzingen, zoals slijtage herstellingen, inkervingen of afgere den plekken in de rubber, de auto waarmee de aanrijding gebeurde, te rug te vinden. Het is inderdaad zo, dat de auto's van een bepaald merk. wanneer zij de fabriek verlaten, een welbepaald merk van banden hebben. Vindt men derhalve op de plaats van het ongeval of in de omgeving de gave indruk van een band van het merk Y, dan bestaat de kans reeds dat het ongeval veroorzaakt werd met een auto, van het merk X en kan men in die richting voortzoeken. Vindt men in die afdruk waarvan men een gipsafdruk maakt, eigenaardige her kenningstekens, dan kan men aan de hand daarvan in de garages een on derzoek instellen. Zo ziet men dat er voor voortvluch tige aanriiders bijna nooit een kansje open blijft om aan de speurders te ontsnappen. Zelfs een chauffeur die geen schuld heeft aan het ongeval, doch het hoofd verliest en vlucht, verklaart zich hierdoor schuldig en zal, wanneer hij niet om het ongeval veroordeeld wordt, toch een straf op lopen voor het vluchten. Truc IN 't slimme Buffalo (V.S.) kwam een man een winkel binnen die op de cassière .toeliep, haar een klein bruin flesje toonde en h ar zonder een woord een briefje gaf. „Geef het geld. In deze fles zit nitroglyce rine". Nou wist die cassière, die flink bij de tijd was, dat nitroglyce rine 'n gevaarlijke springstof was. Ze gaf dus al het geld en de man telde het, binnensmonds mompelend, na. Daarna verdween hij. Met het flesje. Men vermoedt achteraf, dat er doodgewoon jodium in zat. loslippigheden van LEONARD Spanning IN DE dierentuin te Berlijn heb- ben de oppassers iets geks mee gemaakt. Daar sloegen een Ameri kaanse en 'n Russische krokodil aan het vechten. Uit het verloop van de strijd viel op te maken, dat de „Amerikaan" het valste was. Z'jn bek is daarop ook dichtgebonden. De „Rus" begon daarop echter zo hinderlijk te lachen, dat ook zijn bek werd gesnoerd. Nu zijn de echte Russen kwaad geworden. Probleem {Raadsel van Toon: Het is zwart, het bromt en het loopt op wieltjes. Wat is dat? (sjaTjuioiq U99 do puej -uajing jnepnpaj- azuo) Voedsel? pEN Amerikaanse professor aan de Cornell Universiteit, de puike heer S. Asdell, heeft in een weten schappelijk rapport verklaard, dat onderzocht moet worden in hoever re kangoeroes en ratten eetbaar zijn. Deze dieren planten zich zo snel voort, dat het alleszins de moeite loont, om na te gaan of hun vlees smaakt. Om dat uit te zoeken vraagt de heer S. Asdell vrijwilli gers. Want zelf begint hij er niet aan. LJet mannetje liep bleek op het uiterste randje van het trot toir, als een koorddanser, die geen zin heeft in zijn werkKrachtdadig onderdrukt door zijn echtgenote, die hem het onrechtmatig bezit van een gulden huishoudgeld verweet, liep 'hij binnensmonds te vechten tegen complexen. Tegen die echte, waarvan zelfs psychiaters schrik ken. Tegen de angstdroom, dat hij eigenlijk maar een prutsmannetje was. V)E angstdroom groeide, want van tegenovergestelde richting na derde een heer, die zich in gelijke zin uitliet. En daar kloek bij ver telde, dat het mannetje voor hem op zij moest. En dat er anders een lijkje viel, zo was hij wel. De heer was stevig en gespierd gebouwd en troonde hoog boven 't plaveisel. En met zijn handen kon hij roeien op elk moment, dat hij daaraan behoefte gevoelde. Maar daar wilde hij het mannetje een klap geven, omdat hij niet op zij ging. Zo'n klap waarvan men in boeken leest en daar zijn ze steeds met dodelijke afloop. De heer stelde de zaken scherp, en zei: - Ga je opzij of ga je niet opzij?" Het mannetje voelde een vreemd gevoel achter zijn vestje en zijn horloge voor veertig jaar trouwe dienst was het nietHet was zijn trotse hart, plotseling ontwaakt uit complexen en angstdromen. Nee", zei hij. De heer trad naar voren en hief de hand. Zoals dat gaat. En toen gebeurde het wonder. Want de kolossale heer plofte op de stenen. Daar lag hij en de verre om geving trilde bijzonder van woede- kreten van de gevelde grootmacht. Maar het mannetje lag onder. Gezin LIET oudste gezin van Italië wordt gevormd door de broers en zus ters Maddalena te Arqui. Benzi is 98. Rosa 96, Antonio 95, Pio 89. Gui- teppe 77 en Luigina 75, hetgeen een totaal maakt van 530 jaar. De buren verklaren echter, datde oudjes el kaar soms nog het huis uit vech ten. Raad eens wie er terug is uit Afrika?' DONDERDAG 21 JJANUARI 1954 HILVERSUM I 402 METER AVRO 7.00 Nws. 7.10 Gram. VPRO: 7.50 Dag opening. 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Mor genwijding. 9.15 Gram. 9.25 V.d. huisvr. 9.30 Waterst. 9.35 Gram. 10.50 V.d. kleu ters. 11.00 Omr. ork. en sol. 11.45 Voordr. 12.00 Metropole ork. 12.25 In 't spionne tje. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Gram. 12.50 ,,Uit het bedrijfsleven". 13.00 Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.25 Lichte muz. 14.05 „Rijk en geen geld", hoorsp. 14.35 Pianorecital. 15.00 V.d. zieken. 15.45 Gram. 16.15 Voordr. 16.30 Gram. 16.45 V.d. jeugd. 17.30 Gram. 17.45 Regerings- uitz. Mr. W.J. van Balen: „Rijksdelen overzee: Het Caribisch gebied en Ne derland". 18.00 Nws. 18.15 Sportproblemen 18.25 Orgelsp. 18.40 Rep. of gram. 18.45 „Bill Sheriff en zijn Prairie-duivels" hoorsp. met muz. 19.00 V.d. kind. 19.05 Gesproken brief uit Londen. 19.10 Jazz- muz. 19.40 Rondetafelparlement. 20.00 Nws. 20.05 Gram. 20.20 Concertgebouw ork., Toonkunstkoor en sol. (In de pau ze: ongeveer 20.50 21.15 a. „De Unie van Utrecht en de vorming van de Ne derlandse staat", caus. b. Gram). 22.30 Gram. 22.45 Sportact. 23.00 Nws. 23.15 Dansork. en sol. 23.45 24.00 Gram. HILVERSUM II 298 METER KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 9.00 V.d. huisvrouw. 9.40 Schoolradio. NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 V.d. zieken. 11.45 Vocaal dubbelkwart. 12.00 Angelus. 12.03 Lunchconc. (12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33—12.40 Wij van het land). 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Zang en piano. 13.45 Gram. NCRV: 14.00 Gram. 14.45 Vd. vrouw. 15.15 Kamerork. 16.00 Bijbelle zing. 16.30 Gram. 17.00 V.d. jeugd. 17.30 Gram. 18.10 Bariton, bas, piano en voor dr. 18.35 Raadfiuispraat. 18.45 Leger des Heilskwartier. 19.00 Nws. en weerber. 19.10 V.d. jeugd. 19.30 Gram. 20.00 Radio krant. 20.20 Gevar. progr. 21.45 Ik denk er zo over.... en U? 21.55 Amus, muz. 22.20 Orgelconc. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws. en SOS-ber. 23.1524.00 Gram. BRUSSEL, VLAAMS, 324 METER: 11.45 Gram. 12.00 Ork. conc. 12.30 Weer ber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Gram. 14.00 Engelse les. 14.15 Gram. 14.30 Fran se les. 14.45 Gram. 15.45 Idem. 16.00 „Macbeth", opera. 17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.15 V.d. kind. 18.15 Gram. 18.30 V.d. sold. 19.00 Nws. 19.40 Gram. 19.50 Pol. caus. 20.00 Gram. 21.15 Ethnologische muz. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.30 Elec- tronische muz. 22.45 Gram. 22.55 23.00 Nws. BRUSSEL, FRANS 484 METER: 12.00 Omr. ork. 12.43 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Gram. 14.30 Omr. koren en sol. 15.05 Kamerork. en soliste. 15.40 Gram. 16.05 Gevar. muz. 17.00 Nws. 17.15. 18.30 en 19.15 Gram. 19.30 Nws. 20.00 Hoorsp. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.55 Nws. door J. P. MARQUAND 2) Toen hoorde hij zijn eigen stem spre ken, hoewel die heel anders klonk, dan gewoonlijk. „Mag ik u vragen, of u juffrouw Newall bent?" vroeg hij. „Ja. Hoezo? Wie bent u?" Hij stak zijn hand in zijn jaszak. ..Mijn naam is Jones. Ik vertegenwoor dig de Composite Pers lienst. Zoudt u mij ook kunnen zeggen waar ik uw vader kan vinden, juffrouw Newall?" „U bent dus journalist?" „Ja, dat is mijn broodwinning. Ik zou uw vader graag interviewen, juffrouw Newall. Ik vermoed dat de rest van mijn collega's weldra hier zal zijn." „O ja? Kan mijn vader nergens heengaan zonder geinterviewd te wor den?" „Vermoedelijk niet." Rodney Jones glimlachte even. „Uw vader is een man van gewicht." „Nu", zei ze, „u niet, wel?' „Wat niet?' vroeg hij. „Niet van gewicht." ..Nee, helemaal niet." Toen drong 't tot hem door, dat het gesprek bela chelijk dreigde te worden. Haar ogen wcrden donker en haar lippen dun. De man aan haar zijde viel haar in de rede. „Laat mij dit voor je opknappen, Mei. Mijn naam is Steuben mr. Jones. Mr. Newall is hier voor rust dat bedoelde jufrouw Newall." ..Dat bedoelde ik niet", zei het meisje, „dat bedoelde il. helemaal niet". Plotseling glimlachte zij tegen Rodney Jones. Een ondeelbaar ogen blik, terwijl haar lippen krulden, wa ren haar ogen warm en vriendelijk. „Vader is in de bar wat gaan drinken. Hij is niet vermoeid. Hij is nooit moe. Maar u zult niets uit hem krijgen." Rodney Jones glimlachte. „Mag ik het proberen?" „Goed", zei ze ineens. En even on verwacht stak zij de hand uit en raak te zijn schouder aan. „Als hij on handelbaar is, komt u maar bij mij meneer Jones. Goede dag". Onder het weggaan voelde hij nog steeds die lichte aanraking aan zijn schouder. „Een knap meisje", dacht hij. „Wees niet mal Jones, die is niet voor jouw soort! Het is het klimaat". Het was Rodney Jones vaak opge vallen dat de oude inwoners van deze wonderlijke stad alles aan 't klimaat toeschreven. Zij gaven de lucht van Noor-China de schuld van hun ze nuwen en hun prikkelbaarheid; zij weten zwaar drinken en bedrog aan de winden die vanuit de uitgestrekste wildernissen ter aarde over Peking streken. Soms was de lucht vervuld van fijn geel stof; en dan weer zo helder en zuiver, dat het zonlicht kristalhelder doorfilterde. In de lucht hing soms een geheimzinnige stilte, alsof de eenzame Gobi-Woestijn en het verlaten Mongoolse plateau er nog niet geheel uit verdwenen waren. Iets van die stilte was nu in hem toen hij zijn naam hoorde roepen, juist op het ogenblik dat hij de gang naar de bar wilde inslaan. Het was een Chinese stem, gewend aan een uitspraak, in vergelijking waarmede Engels een barbaarse een voud heeft. De woorden vloeiden In een, elke lettergreep prachtig afge rond. „Meneer Jones", zei iemand, „u herkent mij hopelijk nog?" De spreker was een jeugdig Chinees een van die vereuropeeste Chinezen zoals er elke middag in het hotel thee en cocktails kwamen drinken. Het Westen had zijn stempel op hem gedrukt. Zijn witte pak had de snit van een Europees kleermaker. Het pak en de Panama, die hij in de hand droeg waren beide keurig en onop vallend, maar ze pasten niet bij zijn gezicht en handen. Zijn gezicht deed denken aan die met fijne penseel streken op vergeelde zijde getekende portretten. Zijn gezicht was lang. ovaal, en geelbruin als oud ivoor. Zijn lippen waren beweeglijk en kalm. De donkere, wat bole ogen, wa ren half beleefd, half nieuwsgierig. „Wacht even", zei Rodney Jones. De Chinees voor hem behoorde, naar hij vermoedde, tot die intellectuele franje van zijn ras, die door hun contact met het Westen het verband met hun eigen volk min of meer ver loren hebben. Met zijn slag waren de internationale havens, de universi teiten, de kantoren en de bureaux van de Nanking-regering gevuld. ,,Ik herken u nu", zei Rodney in eens. „Ik heb u in Nanking ontmoet. U droeg uniform". „Dank u", zei de Chinees. „Het is zeer vriendelijk van u zich mijner nog te herinneren. Mijn naam is Lioe. Philip Lioe. Mag ik u iets vragen? Ik zag u zoeven met een dame spre ken. Wilt u mij zeggen of dat juffrouw Newall was?" Die ongewone vraag wekte Jones' nieuwsgierigheid. „Waarom wilt u dat weten? Bent u van de politie?" „O nee", antwoordde Lioe. Zijn houding was oprecht, alleen de don kere ogen keken vaag. „Ik ben op net ogenblik zonder betrekking. Mr. Jones, ik zou graag meneer Newall spreken. Over werk. Kunt u mij ook zeggen waar hij is?" Rodney gevoelde een onverklaar bare onrust. Zonder een spier van zijn gezicht te vertrekken, loog hij effen: ..Die zal vermoedelijk boven op zijn kamer zijn. Hij wil niemand ontvan gen, meneer Lioe. Ik ga aan de bar een whiskey-soda drinken. Bent u van de partij?" Rodney wist dat hij de uitnodiging veilig doen kon, want maar weinig Chinezen kunnen Europese drank verdragen. „O nee, dank u wel", Philip Lioe glimlachte even. „Zoudt u mij een grote gunst willen bewijzen? Als u meneer Newal mocht spreken. Hij zal misschien een tolk nodig hebben. Ik heb aan de Pennsylvania Universiteit gestudeerd en bezit aanbevelingen uit Shanghai. Dat is de enige reden van mijn vragen. U neemt het me niet kwalijk, wel?" Rodney Jones keek hem onderzoe kend aan en Philip Lioe beantwoord de die blik. Ondanks het keurige wit te pak en de Panama scheidde hen een traditie, zo breed als de Stille Oceaan. Philip Lioe glimlachte stralend en wuifde met de slanke hand. Het was een kort, Europees afscheidsgebaar, dat zijn smalle hand Oosters maakte. De dunne vingers streken door de lucht als Chinese schrijfpenselen. „Wel, Oké", zei Philip Lioe. „En voor het geval, dat u hem mocht spreken, mag ik u dan een raad ge ven? Men beweert, dat hij zeer geslo ten is tegenover journalisten, maar er is één onderwerp, dat hem. dunkt mij interesseren zal. Ik zou met hem spreken over porcelein in het bij zonder het kaneel-geei porcelein van de Mings. Dit is mijn dank, begrijpt li, omdat u een goed woordje voor mij zult doen. Wel, tot ziens." „Ho", riep Rodney, „wacht even. Hoe weet je. Hoe kom je daarbij? Heeft een of andere New-Yorkse an tiquair bericht gezonden?" Philip Lioe bleef staan en wierp 'n scherpe blik achterom. „Waai-om vraagt u dat?" „Ik vraag het", Rodney's verba zing maakte hem openhartig „om dat ik uit mezelf, zonder enige aan wijzing, op datzelfde idee gekomen v/as. Ik heb wat verstand van TVIing Kaneel'. Toen Rodney later over dit gesprek nadacht, kon hij de indruk niet van zich afzetten, dat zijn laatste woor den een evenwicht verstoord hadden dat Philips blik vanaf dat ogenblik harder en minder vriendelijk werd. „Nu", zei de jonge Chinees en hij wilde er iets op laten volgen, doch hij scheen zich te bedenken, „nu, tot ziens." Lichtelijk verward vervolgde Rod ney Jones zijn weg naar de bar een niet ongewone sensatie als hij met een Chinees in aanraking was geweest. Hij had tegen Philip Lioe gelogen omdat hij ongestoord met mr. Newall wilde spreken: zij hadden beiden heel goed begrepen, dat hij loog. In plaats van zich beledigd te tonen, had de Chinees hem tot op zekere hoogte in vertrouwen genomen. Rodney bleef midden in de gang staan en stak de handen in de zakken. „Die jongen heeft iets in de zin. Hij wilde mij ervoor gebruiken en gaf het ineens op toen ik zeide, dat ik verstand heb van Ming Kaneel. Wat zou hij in zijn schild voeren?" Het hele geval beviel hem niet en e- was ook in Philip Lioes handigheid iets dat hem niet beviel, ofschoon de Newalls hem niets aangingen. De bar was donker en koel. Aan de wand hingen een Kalender en een reclamebiljet van de Calcutta Sweep stake; twee Chinese bedienden in het wit stonden roerloos achter het ma honiehouten buffet. Er waren geen gasten aanwezig behalve één enkele man, die aan een der donkere houten tafeltjes zat. Rodney Jones begreep, dat dit Edward Newall moest zijn. (Wordt vervolgd!

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 3