1
VantfeltPX
Alle
worden
luchtmisdrijven
opgelost
DOLLARS en NARIGHEDEN genoe
SCHATTEN
VAN CHINA
ABDIJSIROOP
EEN DETECTIVE VAN 10 JAAR
Liefde, vergif en.... berouw
Een belangrijk rapport
SCHERPE HOEST
Doorrijden na aanrijding baat niet meer
RADIO
TWEEDE BLAD
WOENSDAG 20 JANUARI 1954
Onvoorzichtig
Eindrekensom
Lijk op de weg
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
Verstopping
Drama rond een mïllioenen-erfenis
M )\AKT geld nu werkelijk gelukkig? In Italië wordt deze vraag weer
dagelijks gesteld, want het geval van de keukenmeid Anna Pisiri
geeft inderdaad te denken. Anne zelf heeft inmiddels verklaard: ,,Ik
wilde, dat ik mijn oom in Amerika niet had geschreven. Zonder erfenis
zou ik gelukkiger zijn geweest. Nu zie ik niet helder meer. Mijn leven
is uit zijn voegen gerukt. Ik kan alleen maar hopen en bidden, dat het
weer goed komt.'*
Als een sprookje
Misverstand
PjE zetters van een plaatselijke
krant in liet buitengewone
Krabbebitscj in Rusland, waren oor
zaak, dat er met grote letters in
het dagblad kwam te staan, dat de
heer Iwan Gorr dertien boeren had
doodgeschoten. Achteraf bleek, dat
de zetters op eigen gezag een o had
den toegevoegd. Gorr had zich be
perkt tot het neerleggen van der
tien beren. Maar onze Iwan wordt
er toch maar weer op aangekeken.
Complexen-gevecht
v
"J"OEN in 1952 de Kamerverkiezin
gen voor de K.V.P. minder
gunstig waren verlopen, en nog
allerlei moeilijkheden narommelden
kwam de gedachte op. het vraag
stuk van de staatkundige eenheid
der katholieke Nederlanders in een
breed - samengestelde commissie te
bestuderen. Op verzoek van 't Par~
tijbestuur der K.V.P. heeft "et
Centrum voor Staatkundige v°r~
ming die commissie toen
meerd. Op twee na bleken m die
commissie slechts personen te zi
ten die niet aan het practische po
litieke werk deeInamen,hp^eEe^ste
uitzonderingen waren het Eerst
Kamerlid Mertens en het Tweede
Kamerlid Pater Stokman. Als men
de lijst van 25 leden nagaat, ziet
men. dat deskundigen op weten
schappelijk. bestuurlijk en organi
satorisch terrein samen rond de ta
fel zijn gaan zitten, cm zich af te
vragen, of de tijd niet is gekomen,
om de ene katholieke partij op te
doeken en daarbij twee alternatie
ven in ogenschouw te nemen:
1. Aanvaarding van de doorbraak
en opdeling van de kaholieken in
a—confessionele partijen.
2. Een pluraliteit van aparte ka
tholieke partijen.
pELIJK men elders in dit blad
kan lezen, verwerpt de com
missie in een breedvoerig betoog
deze beide alternatieven.
Het langst staat zij stil bij de op
vattingen van de Katholieke Werk
gemeenschap in de P.v.d.A-, omdat
deze aan de katholiek-staatkundi
ge beginselen geen partij-vormende
kracht toekent. Hoogstens ziet ze
er in een mogelijkheid tot geregeld
beraad op theoretisch niveau. De
commissie beredeneert o.i. met
kracht van argumenten, dat deze
opvatting voor ons land en voor on
ze tijd moet verworpen worden.
Ze redeneert niet met gezagsar-
gumenten. maar knoopt haar be
toog vast aan historie, hedendaagse
practijk en toekomstverwachtingen.
Zij wijst ook op het klemmende ge
vaar dat een eventuele massale
doorbraak zich niet zal beperken
tot het politieke vlak, maar onver
mijdelijk ook verder zal doorwer
ken. We geloven, dat hiermede een
arsenaal van argumenten gegeven
is tegenover het doorbraak-plei-
dooi. Er zal in de komende weken
en maanden zeker nog vaak naar
gegrepen worden.
Het andere alternatief, een veel
heid van katholieke partijen, be
hoeft niet zulk een uitvoerige be
strijding. Het is duidelijk, dat dit
partijen met een standskarakter zou
den worden. Het is ook evident, dat
zij elkaar, immers werkend op het
zelfde „jachtterrein", hevig zullen
bestoken, speciaal in dagen van ver
kiezingen. En wat blijft er dan
over van de eigen principiële visie
op maatschappij en staat, welke de
katholieken gemeen hebben?
Speciale aandacht verdient ook
datgene wat er gezegd wordt over
het volkomen geoorloofd verschil
van inzicht onder katholieken over
practisch - politieke vraagstukken.
Toch dunkt ons, dat deze moeilijke
kwestie niet voldoende uit de verf
is gekomen. Hoe ver moet de dis
cipline reiken? Waar begint de
vrijheid? Of anders gevraagd: Hoe
kan het dubbel karakter van begin
sel - en programpartij tot een har
monieus geheel gebracht worden?
Het antwoord op die moeilijke vra
gen hadden we gaarne wat meer
uitgediept zien.
{-JET laatste deel van het rapport
brengt tal van wenken omtrent
de organisatie en de inrichting van
(Advertentie)
maakt U doodmoe en
ondermijnt Uw gestel.
Help Uw geprikkelde en
ontstoken luchtpijpen
en zuiver Uw adem
halingsorganen met de
geneeskrachtige, s,öm.
oplossende
AKKERS
•'s Werelds beste hoestsiroop-
de ene katholieke partij. Ze gaan in
de richting van sterke vereenvou
diging. Ook een wijziging in de sa
menstelling van de bestuursvorm
der Partij, welke aan het einde van
de week in de Partijraadsvergade
ring aan de orde komt. wordt be-
critiseerd- Het is wel jammer, dat
het zo kort dag is, om de daarvoor
aangevoerde argumenten alsnog op
zich te laten inwerken. We hebben
voorshands de indruk, dat de com
missie in dit deel van het rapport
toch niet genoeg rekening houdt
met de lange voorhistorie en met
allerlei psychologische factoren.
Men kan dit misschien ook zeg
gen van het voorstel, om de hele
groslijstenstemming nu maar af te
schaffen. Hoewel we te dien aan
zien zelf aarzelen. Want de verwar
rende ervaringen, met dit toege
spitst - democratische systeem op
gedaan, hebben toch ook psycholo
gische reacties opgewekt, welke
wellicht de weg naar de afschaffing
hebben geplaveid.
Laten we tenslotte vaststellen,
dat we blij zijn met het rapport
als geheel. Het is een waardevolle
bijdrage tot het gesprek over de
eenheid.
{-JET VRIJE VOLK wijst erop,
dat in de berichten ronduit ge
sproken wordt over een rechter- en
een linkervleugel in de Italiaanse
Christen Democratische Partij. Dat
heb je nu overal met confessionele
partijen, constateert het blad met
voldoening, ze worden door ver
schillende vleugels verlamd. Het
partij-orgaan van de P.v.d.A. is
wel heel onvoorzichtig met zijn ver
wijzing naar Italië. Want daar be
staan twee aparte socialistische par
tijen. Het ene socialistische begin
sel kon een complete scheuring niet
verhinderen. Dat is altijd nog een
graadje erger dan vleugel vorming.
Het blad zal wel zeggen: „Ja, maar
Italië is Nederland niet. Precies.
Dat zeggen wij dan ook op onze
beurt.
£)E prijsstijgingen waarbij zich
nu ook die van de margarine
heeft gevoegd hebben de aan
dacht van de Stichting van de Ar
beid. Zij acht nu blijkbaar de tijd
gekomen, om de eindrekensom te
maken, waarin huurverhoging,
loonsverhoging, belastingverlaging,
schoolgeldverlaging en prijsdalingen
verwerkt moesten worden. We zijn
wel benieuwd wat de uitkomst zal
zijn. Blijft er nog iets over van de
opheffing der 5 procent consump
tiebeperking. waarop de regering
mikte?
Van onze Antwerpse corespondent
ENKELE weken geleden werd te Antwerpen een chauffeur
voor levenslang het recht ontzegd nog een auto te besturen.
Op de eenzame weg van Polygoon-Brasschaat naar Essen had hij
een meisje doodgereden dat haar blinde moeder begeleidde en
daarna was hij gevlucht. Hoewel dronkenschap achter het stuur
niet in de beschuldiging stond, toch werd de man zeer streng ge
straft. Vluchten na een aanrijding betekent immers een veroorde
ling, die de betrokkene tegen zichzelf uitspreekt, zelfs indien een
onderzoek later uitwijst dat hij niet de verantwoordelijke is voor
het veroorzaken van het ongeval.
Nog steeds menen onverantwoorde
lijke chauffeurs dat zij door vluchten
de arm van de wet zullen kunnen ont
lopen. Ze slaan de bal lelijk mis want
statistieken hebben uitgewezen, dat al
le gevallen opgelost worden.
De techniek van de deskundigen
inzake verkeersongevallen is momen
teel zo ver gevorderd dat er vrijwel
geen enkel geval van ontvluchting na
een aanrijding onopgelost blijft. De
deskundigen het zijn meestal leden
van het parket, rijkswachters, politie
agenten zijn op dit terrein onovt -
troffen detectiven geworden en geen
enkel chauffeur heeft zelfs een kleine
kans om aan hun speurzin te ontsnap
pen.
De meeste „vluchtmisdrijven", wor
den tijdens de nacht gepleegd. Wan
neer een wielrijder of een voetganger
tijdens de nachtelijke uren ergens over
reden wordt dan gebeurt dit meestal
zonder dat er ergens getuigen van het
ongeval waren. Dit verhoogt aldus de
foutief redenerende aanrijder zijn kans
om ongehinderd weg te komen. Nie
mand heeft immers het ongeval zien
gebeuren, het slachtoffer is dood of
zo ernstig gekwetst dat het niet in
staat zal zijn om de aanrijdende auto
in detail te beschrijven, zodat de aan
rijder tijd genoeg zal hebben om alle
sporen van de aanrijding te doen ver
dwijnen.
Het geval van de vluchtende chauf
feur op de baan Polygoon - Essen,
behoort tot de eenvoudigste misdrij
ven n.l. die waarin men de dader vrij
vlug dank zij een nauwkeurig signa
lement kan aanhouden. Korte tijd na
het ongeval, dat zich in de eerste
avonduren had afgespeeld kwam de
rijkswacht ter plaatse.
De blinde moeder kon vanzelfspre
kend geen beschrijving geven van de
auto, doch een broertje van het dood
gereden meisje kon wel het een en
ander vertellen.
Gewapend met die gegevens werden
onmiddellijk, eerst telefonisch verder
radiofonisch alle rijkswacht- en po
litieposten op de hoogte gesteld.
SCHERPE OGEN
NTOG ZOU de dader misschien vei
lig in 'n garage terecht zijn ge
komen, indien hij op de brug van
Wijnegem niet tot staan was gebracht
door twee rijkswachters. Er haperde
iets aan zijn verlichting en één van
zijn spatborden was ingedeukt. Toen
hem gevraagd werd, waar hij die aan
rijding had gehad, vertelde de man,
die nog totaal overstuur was, het ge
beurde. Men gaf hem de raad terug
te rijden naar de plaats van het on
geval, hetgeen hij dan ook deed.
Moeilijker wordt het echter wanneer
men, zoals vorige maand op de baan
Brussel - Leuven, 's-ochtends een lijk
op de wegberm aantreft. In dit ge
val was er ogenschijnlijk niet de min
ste aanduiding wat de aanrijder be
treft. Een dokter stelde vast, dat het
slachtoffer reeds verscheidene uren
dood was. Dit kon slechts opheldering
verstrekken wat het tijdstip van de
aanrijding betreft, doch verder vond
men niets, behalve een kleine glas
scherf. Een deskundige kreeg het in
handen, bekeek het even en wist on
middellijk te vertellen welk merk
auto's dergelijk glas in hun koplam
pen hebben. In verschillende garages
werd navraag gedaan door de rijks
wachters en ook in de voornaamste ga
rage van dit merk ging men navraag
doen.
Daar trof men een persoon aan met
zijn auto, die juist een nieuw kop-
ïnmplicht in zijn wagen liet plaatsen.
Een korte ondervraging en... de vo
gel was gevangen.
VERF OF BLOED?
Eerst had men gedacht dat het bloed
was. doch later bleek het verf te zijn.
Nu rijden er over het algemeen weinig
wagens die rood geschilderd zijn, be
halve brandweer- en ziekenwagens en
de vrachtwagens van vleesvervoer
ders. De beide eersten waren vanzelf
sprekend uitgesloten in dit geval, zo
dat de rijkswachters onmiddellijk
naar het slachthuis van Anderlecht
togen waar tientallen wagens ston
den. Een vluchtig onderzoek schakel
de een dertigtal wagens uit. Twintig
anderen werden nauwkeuriger onder
zocht en opnieuw werden er tien buiten
de zaak gesteld. De chauffeurs van de
tien anderen werden bijeen getrom
meld, in een lokaaltje gebracht en
daar stuk voor stuk ondervraagd over
hun reisroute en hun. lotgevallen.
Het verhoor ging niet vlot van de
hand en één der wachtenden maakte
zich zo zenuwachtig dat hij tenslotte
opsprong en zich aangaf als de schul
dige.
TIENJARIGE MEDEWERKER
w
LJET gebeurt zelden dat een aanrij
dend voertuig bij een ongeval
niet ingedeukt of sporen van de aan
rijding draagt in schokbreker, slijk-
weerder, motorkap, deurkruk of iets
dergelijks.
In een vroege ochtend van October
j.l. werd in de omgeving van Brussel
het verminkte lijk van een fietser
gevonden op de weg. Op het eerste
gezicht geen sporen van oen aanrij
der. Bij een nauwkeurig onderzoek
echter trof men op de klederen van
het slachtoffer een vleugje rood aan.
(Advertentie)
Vlug, zacht en pijnloos werken
Mijnhardt's Laxeertabletten 65 ct.
COMS staat men voor gevallen van
onverwachte speurzin bij personen
waar men dit het minste zou verwach
ten. In de omgeving van Brussel, al
dus vertelt het maandblad van Tou-
ring-Wegenhulp, vond men in de voor
middag langszij de weg een fietser
met gebroken nek Op de vrij eenza
me weg waren er schijnbaar geen
getuigen geweest want de verdere
ochtend werd er door de Rijkswacht
vruchteloos naar verdere aanduidingen
gezocht. Het parket was ter plaatse
toen de nabijgelegen school uit was.
De jeugd snelde naturlijk naar de
plaats van het ongeval om nieuws
gierig toe te kijken, totdat één der
deskundigen een kereltje van tien jaar
hoort opmerken: „Ik heb dat zien ge
beuren". Ha ,de getuige is gevonden.
Maar hoe verbaasd str.at iedereen te
kijken, wanneer de kleine daarbij
zegt: „Het was een wagen X van vo
rig jaar".
Aanvankelijk wil men hem natuur
lijk niet geloven. Zo'n opmerkingsga
ve wordt onmogelijk geacht by een
kind van tien jaar. Dan blijkt echter
dat de knaap prentjes van auto's ver
zamelt en dus alle merken goed kent.
Hij heeft zelfs gezien dat er een oude
heer achter het stuur zat. Dank zy
de gegevens van deze jongen detec
tive kan „de oude heer" 's-avonds
reeds aangehouden worden.
EEN VERSLETEN BAND
(Van onze correspondent).
rechten zouden laten gelden, proces
sen zouden beginnen enz., tenzij An
na hun behoorlijk bedacht. De arme
Anna geraakte hierdoor in grote ver
legenheid, want altijd was ze erg op
haar neven en nichten gesteld ge
weest.
Dat juist zij was uitverkoren had
nochtans een oorzaak: zij was de. eni
ge, die de eenzame oom in Amerika
regelmatig schreef. Toen deze zijn
einde voelde naderen en de notaris
liet komen, zei hij: „Ik vermaak al
mijn bezittingen aan mijn nicht. Zij is
de enige, die me regelmatig heeft ge
schreven." De oude tekende zijn wils
beschikking nog en ging dood.
EEN ANDER DRAMA
TTET BEGIN lijkt op een sprookje.
Anna Pisiri, een arme vrouw, een
weduwe, die haar man in de oorlog
had verloren, leefde met haar zoon
haar leventje van iedere dag. Zij
werkte als keukenmeid. Hij als tim
merman. Op een Maandagmorgen
kwam er een arvocaat op bezoek. In
opdracht van een Amerikaans nota
ris kwam hij berichten, dat een oom
van Anna was overleden en haar een
braaf deel van zijn dollars had ach
tergelaten, zodat Anna kon rekenen op
een aardigheidje van ongeveer een
milliard Lire. Prompt w^rd Anna ziek
van vreugde en emotie en toen ze
enige dagen later weer was opgeknapt
ervoer ze, dat het nieuwe leven veel
moeilijker zou worden. Van heinde en
verre kwamen andere familieleden
van de dode oom naar haar toe ge
rend om te verklaren, dat zij ook
LTR LAG evenwel nog een ander
drama voor de drempel. Enige
jaren geleden was Anna opnieuw ver
liefd geworden en wel op een zekere
Stefano Manfredo, een vrijgezel van
46 jaren Er had zich een liefdes histo
rie ontwikkeld, die een einde vond in
het spoorloze verdwijnen van Stefa
no. En passant had hij ook Anna's
beursje meegenomen, bevattende al
haar spaarpenningen. Korte tijd nadat
de Italiaanse kranten hadden verkon
digd. dat Anna milliardaire was ge
worden, melde Stefano zich weer aan.
Dat van die centen was een vergis
sing geweest. Hij had er altijd al spijt
van gehad haar in de steek te hebben
gelaten. Of ze toch maar met hem
wilde trouwen, want hij was nog altijd
even verliefd. Arme Anna! Met Ste
fano zou ze zich gelukkig voelen. Ze
zouden een villa huren op Capri en 't
leven zou lang duren en mooi zijn. Ze
gaf hem het „jawoord" en vanaf dat
ogenblik lag hij weer geregeld over
de vloer. Anna en Stefano gedroegen
zich als twee twintigjarigenMaar
de zoon bleek de zaken toch juister
te zien. Hij waarschuwde zijn moe
der voor Stefano, waarop inderdaad
ook wel wat aan te merken viel en op
d duur dreigde hij, dat hij zich zelf
of Stefano zou doden, indien moeder
hem niet zou laten schieten.
Toen Anna geen gehoor gaf, nam
de jongeman een zware dosis vergif
in. In zeer oritieke toestand moest hij
naar het ziekenhuis worden overge
bracht en momenteel is hij nog niet
buiten gevaar. Anna zweeft tussen
haar kind en haar „geliefde". Ze weet
geen besluit te maken. De familiele
den belegeren haar. Maar over een
dinp- is ze het eens: geld maakt niet
gelukkig.
OOK zijn banden verraden een voort
vluchtig autochauffeur soms.
Wanneer ter plaatse geen enkele
scherf van het voertuig teruggevonden
wordt, geen enkel afgebroken boutje,
geen kruk. niets, dan blijft nog steeds
de mogelijkheid dat de auto kan her
kend worden aan de handafdruk, die
hij nalaat. Dit kan o.a. het geval zijn
op een weg waarnaast een zandige
strook ligt of die vochtig is. De indruk
die de banden daarop laten, volstaan
soms om ofwel te bepalen van welk
merk de auto is, ofwel om via aller
lei kleine aanwijzingen, zoals slijtage
herstellingen, inkervingen of afgere
den plekken in de rubber, de auto
waarmee de aanrijding gebeurde, te
rug te vinden. Het is inderdaad zo,
dat de auto's van een bepaald merk.
wanneer zij de fabriek verlaten, een
welbepaald merk van banden hebben.
Vindt men derhalve op de plaats van
het ongeval of in de omgeving de
gave indruk van een band van het
merk Y, dan bestaat de kans reeds
dat het ongeval veroorzaakt werd met
een auto, van het merk X en kan men
in die richting voortzoeken. Vindt
men in die afdruk waarvan men een
gipsafdruk maakt, eigenaardige her
kenningstekens, dan kan men aan de
hand daarvan in de garages een on
derzoek instellen.
Zo ziet men dat er voor voortvluch
tige aanriiders bijna nooit een kansje
open blijft om aan de speurders te
ontsnappen. Zelfs een chauffeur die
geen schuld heeft aan het ongeval,
doch het hoofd verliest en vlucht,
verklaart zich hierdoor schuldig en
zal, wanneer hij niet om het ongeval
veroordeeld wordt, toch een straf op
lopen voor het vluchten.
Truc
IN 't slimme Buffalo (V.S.) kwam
een man een winkel binnen die
op de cassière .toeliep, haar een klein
bruin flesje toonde en h ar zonder
een woord een briefje gaf. „Geef
het geld. In deze fles zit nitroglyce
rine". Nou wist die cassière, die
flink bij de tijd was, dat nitroglyce
rine 'n gevaarlijke springstof was.
Ze gaf dus al het geld en de man
telde het, binnensmonds mompelend,
na. Daarna verdween hij. Met het
flesje. Men vermoedt achteraf, dat
er doodgewoon jodium in zat.
loslippigheden
van
LEONARD
Spanning
IN DE dierentuin te Berlijn heb-
ben de oppassers iets geks mee
gemaakt. Daar sloegen een Ameri
kaanse en 'n Russische krokodil aan
het vechten. Uit het verloop van de
strijd viel op te maken, dat de
„Amerikaan" het valste was. Z'jn
bek is daarop ook dichtgebonden.
De „Rus" begon daarop echter zo
hinderlijk te lachen, dat ook zijn
bek werd gesnoerd. Nu zijn de echte
Russen kwaad geworden.
Probleem
{Raadsel van Toon: Het is
zwart, het bromt en het
loopt op wieltjes. Wat is dat?
(sjaTjuioiq U99 do puej
-uajing jnepnpaj- azuo)
Voedsel?
pEN Amerikaanse professor aan de
Cornell Universiteit, de puike
heer S. Asdell, heeft in een weten
schappelijk rapport verklaard, dat
onderzocht moet worden in hoever
re kangoeroes en ratten eetbaar zijn.
Deze dieren planten zich zo snel
voort, dat het alleszins de moeite
loont, om na te gaan of hun vlees
smaakt. Om dat uit te zoeken
vraagt de heer S. Asdell vrijwilli
gers. Want zelf begint hij er niet
aan.
LJet mannetje liep bleek op het
uiterste randje van het trot
toir, als een koorddanser, die geen
zin heeft in zijn werkKrachtdadig
onderdrukt door zijn echtgenote,
die hem het onrechtmatig bezit van
een gulden huishoudgeld verweet,
liep 'hij binnensmonds te vechten
tegen complexen. Tegen die echte,
waarvan zelfs psychiaters schrik
ken. Tegen de angstdroom, dat hij
eigenlijk maar een prutsmannetje
was.
V)E angstdroom groeide, want van
tegenovergestelde richting na
derde een heer, die zich in gelijke
zin uitliet. En daar kloek bij ver
telde, dat het mannetje voor hem
op zij moest. En dat er anders een
lijkje viel, zo was hij wel.
De heer was stevig en gespierd
gebouwd en troonde hoog boven 't
plaveisel. En met zijn handen kon
hij roeien op elk moment, dat hij
daaraan behoefte gevoelde.
Maar daar wilde hij het mannetje
een klap geven, omdat hij niet op
zij ging. Zo'n klap waarvan men in
boeken leest en daar zijn ze steeds
met dodelijke afloop.
De heer stelde de zaken scherp,
en zei:
- Ga je opzij of ga je niet opzij?"
Het mannetje voelde een vreemd
gevoel achter zijn vestje en zijn
horloge voor veertig jaar trouwe
dienst was het nietHet was zijn
trotse hart, plotseling ontwaakt uit
complexen en angstdromen.
Nee", zei hij.
De heer trad naar voren en hief
de hand. Zoals dat gaat.
En toen gebeurde het wonder.
Want de kolossale heer plofte op de
stenen. Daar lag hij en de verre om
geving trilde bijzonder van woede-
kreten van de gevelde grootmacht.
Maar het mannetje lag onder.
Gezin
LIET oudste gezin van Italië wordt
gevormd door de broers en zus
ters Maddalena te Arqui. Benzi is
98. Rosa 96, Antonio 95, Pio 89. Gui-
teppe 77 en Luigina 75, hetgeen een
totaal maakt van 530 jaar. De buren
verklaren echter, datde oudjes el
kaar soms nog het huis uit vech
ten.
Raad eens wie er terug is uit Afrika?'
DONDERDAG 21 JJANUARI 1954
HILVERSUM I 402 METER AVRO
7.00 Nws. 7.10 Gram. VPRO: 7.50 Dag
opening. 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Mor
genwijding. 9.15 Gram. 9.25 V.d. huisvr.
9.30 Waterst. 9.35 Gram. 10.50 V.d. kleu
ters. 11.00 Omr. ork. en sol. 11.45 Voordr.
12.00 Metropole ork. 12.25 In 't spionne
tje. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33
Gram. 12.50 ,,Uit het bedrijfsleven". 13.00
Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.25 Lichte
muz. 14.05 „Rijk en geen geld", hoorsp.
14.35 Pianorecital. 15.00 V.d. zieken. 15.45
Gram. 16.15 Voordr. 16.30 Gram. 16.45
V.d. jeugd. 17.30 Gram. 17.45 Regerings-
uitz. Mr. W.J. van Balen: „Rijksdelen
overzee: Het Caribisch gebied en Ne
derland". 18.00 Nws. 18.15 Sportproblemen
18.25 Orgelsp. 18.40 Rep. of gram. 18.45
„Bill Sheriff en zijn Prairie-duivels"
hoorsp. met muz. 19.00 V.d. kind. 19.05
Gesproken brief uit Londen. 19.10 Jazz-
muz. 19.40 Rondetafelparlement. 20.00
Nws. 20.05 Gram. 20.20 Concertgebouw
ork., Toonkunstkoor en sol. (In de pau
ze: ongeveer 20.50 21.15 a. „De Unie
van Utrecht en de vorming van de Ne
derlandse staat", caus. b. Gram). 22.30
Gram. 22.45 Sportact. 23.00 Nws. 23.15
Dansork. en sol. 23.45 24.00 Gram.
HILVERSUM II 298 METER KRO:
7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30
Gram. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00
Nws. en weerber. 8.15 Gram. 9.00 V.d.
huisvrouw. 9.40 Schoolradio. NCRV: 10.00
Gram. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00
V.d. zieken. 11.45 Vocaal dubbelkwart.
12.00 Angelus. 12.03 Lunchconc. (12.30
Land- en tuinb. meded. 12.33—12.40 Wij
van het land). 12.55 Zonnewijzer. 13.00
Nws. en kath. nws. 13.20 Zang en piano.
13.45 Gram. NCRV: 14.00 Gram. 14.45 Vd.
vrouw. 15.15 Kamerork. 16.00 Bijbelle
zing. 16.30 Gram. 17.00 V.d. jeugd. 17.30
Gram. 18.10 Bariton, bas, piano en voor
dr. 18.35 Raadfiuispraat. 18.45 Leger des
Heilskwartier. 19.00 Nws. en weerber.
19.10 V.d. jeugd. 19.30 Gram. 20.00 Radio
krant. 20.20 Gevar. progr. 21.45 Ik denk
er zo over.... en U? 21.55 Amus, muz.
22.20 Orgelconc. 22.45 Avondoverdenking.
23.00 Nws. en SOS-ber. 23.1524.00 Gram.
BRUSSEL, VLAAMS, 324 METER:
11.45 Gram. 12.00 Ork. conc. 12.30 Weer
ber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Gram.
14.00 Engelse les. 14.15 Gram. 14.30 Fran
se les. 14.45 Gram. 15.45 Idem. 16.00
„Macbeth", opera. 17.00 Nws. 17.10 Gram.
17.15 V.d. kind. 18.15 Gram. 18.30 V.d.
sold. 19.00 Nws. 19.40 Gram. 19.50 Pol.
caus. 20.00 Gram. 21.15 Ethnologische
muz. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.30 Elec-
tronische muz. 22.45 Gram. 22.55 23.00
Nws.
BRUSSEL, FRANS 484 METER:
12.00 Omr. ork. 12.43 Gram. 13.00 Nws.
13.15 Gram. 14.30 Omr. koren en sol. 15.05
Kamerork. en soliste. 15.40 Gram. 16.05
Gevar. muz. 17.00 Nws. 17.15. 18.30 en
19.15 Gram. 19.30 Nws. 20.00 Hoorsp. 22.00
Nws. 22.15 Gram. 22.55 Nws.
door
J. P. MARQUAND
2)
Toen hoorde hij zijn eigen stem spre
ken, hoewel die heel anders klonk,
dan gewoonlijk. „Mag ik u vragen, of
u juffrouw Newall bent?" vroeg hij.
„Ja. Hoezo? Wie bent u?"
Hij stak zijn hand in zijn jaszak.
..Mijn naam is Jones. Ik vertegenwoor
dig de Composite Pers lienst. Zoudt u
mij ook kunnen zeggen waar ik uw
vader kan vinden, juffrouw Newall?"
„U bent dus journalist?"
„Ja, dat is mijn broodwinning. Ik
zou uw vader graag interviewen,
juffrouw Newall. Ik vermoed dat de
rest van mijn collega's weldra hier
zal zijn."
„O ja? Kan mijn vader nergens
heengaan zonder geinterviewd te wor
den?"
„Vermoedelijk niet." Rodney Jones
glimlachte even. „Uw vader is een
man van gewicht."
„Nu", zei ze, „u niet, wel?'
„Wat niet?' vroeg hij.
„Niet van gewicht."
..Nee, helemaal niet." Toen drong 't
tot hem door, dat het gesprek bela
chelijk dreigde te worden. Haar ogen
wcrden donker en haar lippen dun.
De man aan haar zijde viel haar in
de rede.
„Laat mij dit voor je opknappen,
Mei. Mijn naam is Steuben mr. Jones.
Mr. Newall is hier voor rust dat
bedoelde jufrouw Newall."
..Dat bedoelde ik niet", zei het
meisje, „dat bedoelde il. helemaal
niet". Plotseling glimlachte zij tegen
Rodney Jones. Een ondeelbaar ogen
blik, terwijl haar lippen krulden, wa
ren haar ogen warm en vriendelijk.
„Vader is in de bar wat gaan drinken.
Hij is niet vermoeid. Hij is nooit moe.
Maar u zult niets uit hem krijgen."
Rodney Jones glimlachte. „Mag ik
het proberen?"
„Goed", zei ze ineens. En even on
verwacht stak zij de hand uit en raak
te zijn schouder aan. „Als hij on
handelbaar is, komt u maar bij mij
meneer Jones. Goede dag".
Onder het weggaan voelde hij nog
steeds die lichte aanraking aan zijn
schouder. „Een knap meisje", dacht
hij. „Wees niet mal Jones, die is niet
voor jouw soort! Het is het klimaat".
Het was Rodney Jones vaak opge
vallen dat de oude inwoners van deze
wonderlijke stad alles aan 't klimaat
toeschreven. Zij gaven de lucht van
Noor-China de schuld van hun ze
nuwen en hun prikkelbaarheid; zij
weten zwaar drinken en bedrog aan
de winden die vanuit de uitgestrekste
wildernissen ter aarde over Peking
streken. Soms was de lucht vervuld
van fijn geel stof; en dan weer zo
helder en zuiver, dat het zonlicht
kristalhelder doorfilterde. In de lucht
hing soms een geheimzinnige stilte,
alsof de eenzame Gobi-Woestijn en
het verlaten Mongoolse plateau er
nog niet geheel uit verdwenen waren.
Iets van die stilte was nu in hem
toen hij zijn naam hoorde roepen, juist
op het ogenblik dat hij de gang naar
de bar wilde inslaan.
Het was een Chinese stem, gewend
aan een uitspraak, in vergelijking
waarmede Engels een barbaarse een
voud heeft. De woorden vloeiden In
een, elke lettergreep prachtig afge
rond.
„Meneer Jones", zei iemand, „u
herkent mij hopelijk nog?"
De spreker was een jeugdig Chinees
een van die vereuropeeste Chinezen
zoals er elke middag in het hotel
thee en cocktails kwamen drinken.
Het Westen had zijn stempel op hem
gedrukt. Zijn witte pak had de snit
van een Europees kleermaker. Het
pak en de Panama, die hij in de hand
droeg waren beide keurig en onop
vallend, maar ze pasten niet bij zijn
gezicht en handen. Zijn gezicht deed
denken aan die met fijne penseel
streken op vergeelde zijde getekende
portretten. Zijn gezicht was lang.
ovaal, en geelbruin als oud ivoor.
Zijn lippen waren beweeglijk en
kalm. De donkere, wat bole ogen, wa
ren half beleefd, half nieuwsgierig.
„Wacht even", zei Rodney Jones.
De Chinees voor hem behoorde, naar
hij vermoedde, tot die intellectuele
franje van zijn ras, die door hun
contact met het Westen het verband
met hun eigen volk min of meer ver
loren hebben. Met zijn slag waren de
internationale havens, de universi
teiten, de kantoren en de bureaux
van de Nanking-regering gevuld.
,,Ik herken u nu", zei Rodney in
eens. „Ik heb u in Nanking ontmoet.
U droeg uniform".
„Dank u", zei de Chinees. „Het is
zeer vriendelijk van u zich mijner
nog te herinneren. Mijn naam is Lioe.
Philip Lioe. Mag ik u iets vragen?
Ik zag u zoeven met een dame spre
ken. Wilt u mij zeggen of dat juffrouw
Newall was?"
Die ongewone vraag wekte Jones'
nieuwsgierigheid. „Waarom wilt u
dat weten? Bent u van de politie?"
„O nee", antwoordde Lioe. Zijn
houding was oprecht, alleen de don
kere ogen keken vaag. „Ik ben op net
ogenblik zonder betrekking. Mr.
Jones, ik zou graag meneer Newall
spreken. Over werk. Kunt u mij ook
zeggen waar hij is?"
Rodney gevoelde een onverklaar
bare onrust. Zonder een spier van zijn
gezicht te vertrekken, loog hij effen:
..Die zal vermoedelijk boven op zijn
kamer zijn. Hij wil niemand ontvan
gen, meneer Lioe. Ik ga aan de bar
een whiskey-soda drinken. Bent u
van de partij?"
Rodney wist dat hij de uitnodiging
veilig doen kon, want maar weinig
Chinezen kunnen Europese drank
verdragen.
„O nee, dank u wel", Philip Lioe
glimlachte even. „Zoudt u mij een
grote gunst willen bewijzen? Als u
meneer Newal mocht spreken. Hij zal
misschien een tolk nodig hebben. Ik
heb aan de Pennsylvania Universiteit
gestudeerd en bezit aanbevelingen
uit Shanghai. Dat is de enige reden
van mijn vragen. U neemt het me
niet kwalijk, wel?"
Rodney Jones keek hem onderzoe
kend aan en Philip Lioe beantwoord
de die blik. Ondanks het keurige wit
te pak en de Panama scheidde hen
een traditie, zo breed als de Stille
Oceaan.
Philip Lioe glimlachte stralend en
wuifde met de slanke hand. Het was
een kort, Europees afscheidsgebaar,
dat zijn smalle hand Oosters maakte.
De dunne vingers streken door de
lucht als Chinese schrijfpenselen.
„Wel, Oké", zei Philip Lioe. „En
voor het geval, dat u hem mocht
spreken, mag ik u dan een raad ge
ven? Men beweert, dat hij zeer geslo
ten is tegenover journalisten, maar er
is één onderwerp, dat hem. dunkt mij
interesseren zal. Ik zou met hem
spreken over porcelein in het bij
zonder het kaneel-geei porcelein van
de Mings. Dit is mijn dank, begrijpt
li, omdat u een goed woordje voor
mij zult doen. Wel, tot ziens."
„Ho", riep Rodney, „wacht even.
Hoe weet je. Hoe kom je daarbij?
Heeft een of andere New-Yorkse an
tiquair bericht gezonden?"
Philip Lioe bleef staan en wierp 'n
scherpe blik achterom.
„Waai-om vraagt u dat?"
„Ik vraag het", Rodney's verba
zing maakte hem openhartig „om
dat ik uit mezelf, zonder enige aan
wijzing, op datzelfde idee gekomen
v/as. Ik heb wat verstand van TVIing
Kaneel'.
Toen Rodney later over dit gesprek
nadacht, kon hij de indruk niet van
zich afzetten, dat zijn laatste woor
den een evenwicht verstoord hadden
dat Philips blik vanaf dat ogenblik
harder en minder vriendelijk werd.
„Nu", zei de jonge Chinees en hij
wilde er iets op laten volgen, doch hij
scheen zich te bedenken, „nu, tot
ziens."
Lichtelijk verward vervolgde Rod
ney Jones zijn weg naar de bar een
niet ongewone sensatie als hij met een
Chinees in aanraking was geweest.
Hij had tegen Philip Lioe gelogen
omdat hij ongestoord met mr. Newall
wilde spreken: zij hadden beiden heel
goed begrepen, dat hij loog. In plaats
van zich beledigd te tonen, had de
Chinees hem tot op zekere hoogte in
vertrouwen genomen. Rodney bleef
midden in de gang staan en stak de
handen in de zakken.
„Die jongen heeft iets in de zin.
Hij wilde mij ervoor gebruiken en
gaf het ineens op toen ik zeide, dat ik
verstand heb van Ming Kaneel. Wat
zou hij in zijn schild voeren?"
Het hele geval beviel hem niet en
e- was ook in Philip Lioes handigheid
iets dat hem niet beviel, ofschoon de
Newalls hem niets aangingen.
De bar was donker en koel. Aan
de wand hingen een Kalender en een
reclamebiljet van de Calcutta Sweep
stake; twee Chinese bedienden in het
wit stonden roerloos achter het ma
honiehouten buffet. Er waren geen
gasten aanwezig behalve één enkele
man, die aan een der donkere houten
tafeltjes zat. Rodney Jones begreep,
dat dit Edward Newall moest zijn.
(Wordt vervolgd!