In het dorp van Sjef kwam de fabriek
109,
VOOR MIJN VROUW EEN WASMACHINE....
Het licht]»aleis zoog alles tot zicli
BESTUREN - niet laten meevoeren
HIER TELT HET
DOEL ALLEEN
DUIVENFEESTEN
{Dikken Bmine's Du
in Noordhoek, Ulvenliout en Sas van Gent
BON
DERDE BLAD
ZATERDAG 16 JANUARI 1954
Het ambacht verdwijnt
Nooit ivas men eenzamer
Bijzondere reportagereeks
DE geestdrift is er bij allen, die zich bewogen
voelen door de maatschappelijke riood in onze
provincie. Maareen zo grote geestdrift, dat
men voor het grote doel zo nodig iets van de eigen
opvatting en de eigen competentie opgeeft, zie,
die bestaat niet overal
Nieuw bestuur
in Breda
i:
TTE JONGEMAN als ma
s' LEERLING om opgeleid
nde. - Aanm. in ons filiaal
ag 18 Jan. a.s. tuss. 2 en 6 u.
A LS DE schemering valt
over het vlakke land,
rijst als een lichtpaleis de
nieuwe fabriek op. Grote,
brede ruiten, waardoor
overdag het zonlicht vol
naar binnenvalt en waar-
door 's avonds de fabriek
als met duizend ogen in de
duisternis schijnt te staren.
Een indrukwekkend zinne
beeld van nijverheid en ivel-
vaart voor het dorp, dat
enkele honderden meters
verder ligt en waar, in hun
kleine huizen, maar ook
in moderne flatgebouwen
- veel te groot voor dit
dorp - de mensen leven, die
het leven vormen van de
fabriek. Iedere morgen om
zeven uur loeit de sirene en
dan stromen zij bij honder
den door de geweldige
poort, geven hun penning
af bij de portier, of druk
ken hun arbeidskaart in de
stempelklok, die in de hal
staat. Dan verspreiden zij
zich in het gebouw, zoeken
hun machines en hun iverk-
banken en achter de hoge
ramen kun men hun gestal
ten zien. Honderden men
sen. Fabrieksarbeiders.
TB IS IN HET DORP, dat door de fabrikanten voor de
vestiging van een dochter-onderneming werd uitge
kozen, iets wonderlijks gebeurd en dat houdt nauw ver
band met dat grote lichtpaleis. Drie jaar geleden was er
op de plaats waar nu de fabriek staat, het gezonde bouw
land van Sjef de Baet. Er liep een zandweg in vele
bochten en er was een keetje, waarin Sjef, als hij de
hele dag op zijn land ging werken, de kruik met koffie
en de zak met brood neerzette, die hij van moeder de
vrouw bij zijn vertrek had meegekregen. In de hoog-
zomer stond het koren vol en goed te wuiven als een
wolk van rijkdom voor de boer. Dan zag men tientallen
maaiers op het land verschijnen en hun kreten klonken
luid op in de heldere zomerdag. Als fonteinen spoten
de schoven later op uit dat land van Sjef de Baet.
Toen zette ergens in een voornaam kantoor
aan één van de Amsterdamse grachten een
blanke hand een krabbel op een stuk papier:
een contract. En voor Sjef, maar ook voor hon
derden anderen mét hem werd een vonnis ge
tekend.
Er zou een fabriek komen in het dorp en dat was
een ding dat je niet kunt tegenhouden evenmin als
je het de automobiel kon doen en het vliegtuig. Het
komt breed en machtig op je af en bijna weerloos teken
je de verklaring, waardoor je de rijke grond, je eigen
land ontnomen wordt. Om dat enorme gebouw en die
solide, betonnen wegen te kunnen bouwen en aanleggen.
In de gemeenteraad van het dorp, waarover ik het
nu heb, werd geen woord van protest gehoord in ver
band met de komst van de fabriek. Allang stond het
vast, dat de fabriek hetzelfde is als welvaart. Daar zijn
honderden voorbeelden van. De industrie geeft vele
handen werk, zij brengt verkeer op plaatsen waar vroe
ger buiten het luiden van de kerkklok en het roepen
van het vee, geen gerucht werd vernomen. Al vele
jaren wist men, dat de grond hoewel in oorsprong
mild en rijk tenslotte toch niet al die monden zou
kunnen voeden. Het grimmige spook van de armoede
grijnsde steeds op de achtergrond.
Sjef vooraan
yO kwam ue fabriek er: een droom in staal en steen en
met haar kwamen er flatgebouwen en nieuwe we
gen. De bouw duurde een jaar en toen hing er een pa
pier in het grijze kastje bij het gemeentehuis, waarin
arbeiders voor de fabriek werden opgeroepen.
Sjef de Baet stond vooraan in de rij, toen de aan
melding begon en zijn „dank u, meneer!" toen hij een
maal was aangenomen klonk even gretig als dat van
de vele, vele anderen. Het nieuwe tijdperk was begonnen.
Magneet
LI AD de fabriek een eigen ziel gekregen? Het leek wel
zo, want sinds de toverstaf van de moderne tijd
dit dorp had aangeraakt, leek niemand zichzelf meer
te zijn. Velen gingen op in de fabriek en werden er
heen getrokken, als door een enorme magneet.
Heel het leven in het dorp zoog de fabriek naar
zich toe. O, volkomen onmerkbaar en vriendelijk, maar
toch onherroepelijk en dodelijk zeker. Dat ondervond je
als er een oud-dorpsgenoot terugkwam uit een andere
stad. Die zag het verschil beter dan jij zeif. Hij merkte
dat er in de huiskamer meer gesproken werd over de
personeelschef en over hetgeen hij zei, dan over wat
de grijze pastoor die Zondagmorgen van de kansel had
geroepen. Dat het prestatieloon voor de forsgebouwde
Marten Vriens een belangrijker punt van gesprek was,
dan het feit, dat een zoon van de schoolmeester zijn.
priesterroeping ging vervullen. Tevoren nooit gekende
woorden vernam die teruggekeerde dorpsgenoot. Namen
van machines en van producten, maar ook van mensen
de chefs in de fabriek, die met haar waren mee
gekomen, van over de rivier.
Kinderen
\/EELAL zeiden ze niets over wat hun ogen
zagen, die terugkomers, maar ze konden
soms minutenlang peinzend kijken naar het
vroeg-oude gezicht van een zestienjarig meisje.
Een wétend gezicht. En dan vroegen zij zich
af: „Hoe zou dit kind eruit hebben gezien, als
ze inplaats van naar de fabriek, haar vader en
broers naar het land en de blauwe, wijde lucht
was gevolgd?"
Ook de grijze pastoor zag hoe de verandering het
ging ook zo snel voor hem, die in eeuwen dacht zich
voltrok. En hij begreep het temeer uit de steeds minder
wordende vertrouwelijke gesprekken met zijn parochia
nen. Uit de biecht van sommigen. Wie zou hem de
kracht moeten geven om deze getijstroom te keren? God?
Ja, als deze mensen, deze nieuwe mensen in de kente
ring van hun geest, Zijn naam hadden aangeroepen. Maar
Sjef de Baet en de anderen, zij vroegen om bioscopen,
zelfs in de veilige beslotenheid van het gezin, werken
machten die de historische bindingen losweken, die met
een overweldigende kracht een véél te grote hoeveelheid
„ontwikkeling" uitstorten in de zielen van mensen. Ont
wikkeling ik ken er geen ander woord voor, zoals
men die tegenwoordig ziet en zoals we die zagen in
dat dorp.
Eenzaam
NJOOIT is de massa eenzamer geweest dan juist nu.
Nooit sterker is er de behoefte geweest aan hech
tere onderlinge banden, die tezamen de machtigge bun
del kunnen vormen naar God. We leven in een tijd van
grote getallen, van het massale en het vele. We ver
dringen ons in fabrieken, bioscopen, massale bijeenkos-
sten, kortom op plaatsen, waar elke infectie een grage
bodem vindt. We zijn steeds met velen, maar nog nooit
dreigen we meer verlaten te worden dan juist nu.
Zo was het ook in het dorp, dat ik u zojuist be
schreven heb. Dit dorp had voor God en zichzelf ver
loren kunnen gaan, als er niet enkele mannen waren
opgestaan, die de stroom die hen allen meevoerde, be
grepen. Zij doorgrondden een deel van het wezen der
fabriek en daardoor van de geest van de tijd, de ontem
bare. Een rivier kun je niet naar de bergen terugdrij
ven, begrepen zij, maar wel kun je de kracht van haar
stroom benutten om haar een andere baan te doen vol
gen. Zo, dat zij spaart wat gespaard moet blijven en dat
zij uitslijpt wat ondeugdelijk is. En wat deden zij?
De ommekeer
"7IJ begonnen met dat, wat men een „actief deelnemen"
aan het maatschappelijk leven noemt. Zij zorgden
ervoor, dat vertegenwoordigers van de arbeiders hun in
vloed ten goede gingen aanwenden. Zij bevorderden, op
alle manieren ontwikkeling, sport en ontspanning, maar
steeds zo, dat tenslotte de machtige rivier, door de fa
briek in beweging gezet, weer uitliep op het grote meer,
dat zij en vele anderen konden controleren.
Deze ontwikkeling, minder zichtbaar en minder be
grijpelijk misschien, is in geheel Brabant en een deel
van Zeeland gaande. Wanneer men deze provincies zou
willen vergelijken met dat dorp van Sjef de Baet, dan zal
men niet op te grote tegenstellingen stuiten. Maar god
dank vinden we ook hier de wijze „dorpsraad", die ge
duldig werkend met het ideaal voor ogen, de stroom wil
gaan leiden, tot zegen van allen, die in deze kenterings-
tijd leven. In een reeks van reportages zullen we hun
belangrijke werk volgen, evenzeer als zij gedreven door
de wens om die stroom met zijn onweerstaanbare kracht
te doen verkeren van een bedreiging in een zegen!
om hogere toeslagen op het loon. Zij rekenden in pro
centen en in arbeidsuren. Wat ook zij wilden hun vrou
wen een wasmachine geven, zoals die Noorderlingen de
den, ginds in de flatgebouwen. En zij wilden een bio
scoop met films zoals ze die in de cantine van de fabriek
hadden gezien. Hun Zaterdagavonden wilden ze door
brengen in de stad, waar duizend lichten hen toelachten.
Waar vertier was en muziek.
Och, kon de pastoor ze dit alles maar geven. Hij
zou ze ermee gewonnen hebben. Maar het was de fa
briek, die dit aan het dorp zou schenken. De fabriek
met haar eigen, ondoorgrondelijke ziel, die allen aan
trok.
Rijp en rot
Jj)E FABRIEK BEHEERSTE het dorp en alles wat
daar gebeurde. Steeds meer zag je die vreemde
ogen staren in bleke gezichten. Kinderen met de
blik van volwassen mensen, té vroeg gerijptEn
daardoor spoediger rot, zoals de volksmond zegt.
De fabriek en het dorp waarover ik u verteld heb,
bestaan niet. Of toch eigenlijk wel, maar onder andere
omstandigheden en misschien wel zó dicht in uw omge
ving, dat ge' het niet meer ziet. Overal, zowel in de
grote stad als in de dorpen daarbuiten, zijn glazen pa
leizen als deze fabriek verrezen. Schitterende symbolen
van groei en bloei.
Maar het zijn niet de fabrieken alleen. Overal, tot
TN HET DORP VAN SJEF DE BAET was de
fabriek gekomenDaarover kunt ge lezen
in het nevenstaande verhaal, dat is voortgeko
men uit de verbeelding, maar dat toch steunt
in de werkelijkheid. In onze gehele provincie is
een ontwikkeling gaande, zoals die in Sjefs dorp,
maar goddank ook hier treffen we perso
nen en instanties aan, die zoals de verstandige
mensen in het dorp van Sjef de Baet, de stroom
van de moderne tijd willen besturen, inplaats
van zich erdoor te laten meevoeren naar een
onbekende afgrond.
In de reeks reportages, die met het verhaal over het
dorp van Sjef de Baet wordt ingeleid, zullen we die
personen en instellingen gaan bezoeken en u over hen
en hun werk vertellen. Niet met statistieken en cijfers
maar gezien door de ogen van de mensen om wie het
bij het maatschappelijk werk gaat. En dat zijn u en wij.
Het is niet zo, dat de moderne tijd op ons wordt
losgelaten, zonder dat we wapens hebben gekregen om
haar geheel in onze dienst te dwinge.n Juist nu bloeit
het maatschappelijk werk op. Er is veel wanbegrip en
veel gekrakeel om ondergeschikte kwesties, maar er zit
in elke organisatie die zich het .lot van de mensen aan
trekt, toch hetzelfde streven: namelijk het aangeven van
de weg, die de vereenzaamde mens moet terugleiden
naar zichzelf en de maatschappij waartoe hij behoort.
Er zijn bureaux voor beroepskeuze-voorlichting, we heb
ben de gezinszorg, het woonwagenwerk, de bejaarden
zorg, de gerepatrieerdenzorg, een organisatie die de
werklozen opvangt, verenigingen voor meisjesbescher
ming, een huwelijksvoorlichtingsbureau, medisch-op-
voedkundige bureaux. Daar zijn het voogdijwerk, het
Mater Amabiliswerk, constultatiebureaux voor drank
zuchtigen, de vereniging voor reclassering en zo zouden
we nog een hele tijd kunnen doorgaan.
yéggen de namen van deze instellingen ons iets?
Misschien hebben we van hun bestaan gehoord, maar
wat wordt er door de mensen, die zich met al deze vor
men van maatschappelijk werk bezighouden nu precies
gedaan? Of om het anders te zeggen: hoe kunnen we
die weg vinden, die naar onszelf en de maatschappij
voert?
De reeks reportages die wij u in de loop van dit
jaar gaan brengen, wil daarop een antwoord geven. Houd
deze reportages in het oog, want hetgeen de tijd onver
biddelijk aan Brabant en Zeeland gaat doen raakt ons
allen. En dus ook het streven om dit komend getij te
doen verkeren in ons voordeel.
jJET is eenvoudigweg verbijsterend, op hoeveel
manieren en door hoeveel groepen en organi
saties, er nan maatschappelijk werk wordt gedaan-
Hier is het een vorm van armenzorg, elders de
zorg voor zieken, b.v. uit naam van een vakbond,
er zijn tientallen fondsen van verenigingen; kort
om er wordt veel en veel méér gedaan, dan men
aanvankelijk zou denken. Is dit aan de ene kant
verheugend, aan de andere kant schept het pro
blemen, want het is zonder meer duidelijk, dat
een verspreide inspanning van krachten, tot ver
snippering (dus verzwakking) kan leiden. In 1950
is daarom ook in het Bredase bisdom overgegaan
tot de instelling van een Diocesaan Sociaal-Cha
ritatief Centrum, dat bedoeld was om alle acti
viteiten te bundelen en te regelen.
[N het diocesaan centrum namen de meeste orga
nisaties zitting met één of meer afgevaardigden,
zodat er steeds gelegenheid was tot overleg en
samenwerken. Vervolgens werden er parochiële
en interparochiële centra ingesteld, van ongeveer
dezelfde opzet en samenstelling als het diocesane
centrum.
Toch is die samenwerkingsgedachte zo mooi
op papier in een schema gevangen nog lang
niet overal doorgedrongen en volgroeid. Dat is
ook begrijpelijk. Het historisch ontstaan en het
pionierswerk van bepaalde instellingen, de vrees,
dat een ander het terrein van eigen werkzaam
heid zou gaan bevoogden of inperken, de drang
naar volledige zeggenschap in eigenhuis, zodat
bijvoorbeeld in „parochieraden" het zo nodige
sociale werk wordt gekoppeld aan typisch paro
chiële activiteiten, deze en dergelijke verschijnse
len doen hun invloed gelden en bemoeilijken een
harmonieuse concentratie.
Toch wape het wel gewenst, als degenen, die
een politiek van zekere apartheid blijven huldi
gen, eens volkomen objectief tegenover deze sa
menwerkingsgedachte gingen staan en zich af-
vroegen, of met het offer van een stuk competen
tie de zaak, welke men met zoveel ijver en in
spanning dient, op de duur niet méér gebaat zou
zijn.
De leiding van het Diocesaan Centrum neemt
in deze het standpunt in, dat er geen enkel be
zwaar tegen zou zijn, als een andere instantie al
het maatschappelijk werk ging coördineren. Als
het dan maar gebeurt! De practijk heeft uitgewe
zen, dat er juist op dit gebied zo heel moeilijk
tot samenwerking te komen is. Het Diocesaan
Centrum, met achter zich het nodige gezag, was
een groot stuk op de goede weg, maar terwijl de
strijd voor de opbouw nog in volle gang is, ver
tonen zich weer symptomen van verbrokkeling.
(Advertentie)
£)E maatschappij „De Gevleu
gelde Vrienden" te
Noordhoek hield een clubten
toonstelling, waaraan door een
(kleine) honderd inzenders
werd deelgenomen. De animo
was speciaal hierom zo groot,
omdat de heer Chr. van den
Berk van de Vaareindseweg on
der Prinsenbeek, bereid gevon
den was de vogels te keuren.
Spr. is dat weet het kleinste
kind de strafste speler van
uren in de omtrek. Als hij zijn
wakkere luchtreizigers in Bre
da komt concoursen, is het ge
woonlijk met het vooropgezette
plan, de vette kluifkens in de
wacht te slepen. Iets wat hem
door het gros van de liefhebbers
(al hadden zij ze liever zelf)
trouwens van harte gegund
wordt, omdat ze voelen en be
seffen dat het met pure kwali
teit is dat Christ het haalt. En
omdat het een sportieve vent
is, die op een gegeven moment
zo kurkdroog uit de hoek kan
komen, dat ge dikwijls moeite
hebt het niet in uw broek te
doen van het lachen. Op het
eerste gezicht is 't maar een
boertje, maar geeft hem de
ruimte, hij staat ervoor bekend
dat hij omzeggens doorheen een
duif ziet.
f^etuige de, onderstaande uitslag op
de Noordhoek: 1 W. van de Luit-
gaarden 172'/i p: 2 H. van Aalst 17214
(dat scheelde dus maar een haar. wat
een kwaliteit moet daar - mekaar op
de hielen - gezeten hebben) 3 P. de
Jong Mzn. 168 3/4 p; 4 Th. Jongmans
168'p; 5 C. Kouters 16714 p; 6 A. van
de Luitgaarden 166'/> p; 7 P. de Jong
Azn. 166' p: Ant. Kouters 166'i p;
9 Gebr. Kouters Czn. 163'/« p; 10 M.
Verhulst 162 3/4 p.
Al deze grote kampioenen onze
hartelijke gelukwensen.
In Ulvenhout was het eveneens dui-
venfeest. Er waren een kleine acht
honderd duiven ingezet, waardoor de
concurrentie natuurlijk ontzettend
zwaar tvas, gewoon om van te rillen.
De schoonste doffer bleek een exem
plaar te zijn van Jaan Struis, de
schoonste duivin een kampioene van
Frans Martens, beide van 't Gatbroek.
Keurmeester Alfons Metsaars van de
Rijen, heeft zijn grote reputatie eer
aangedaan, aan zijn beoordeling viel
niet te kluiven.
Woorden van dank werden gespro
ken aan het adres van de Commissie,
de schenkers van ereprijzen en dhr.
A. de Jong die zijn zaal gratis beschik
baar had gesteld; ook de respectieve
wederhelften die de drukke laatste
veertien dagen, al zeg ik het zlf, veel
hadden afgezien met die duivenbewe-
gmg, werden hierin betrokken.
De uitslag was als volgt: Oude dof
fers^ 1 Jaan Struis, 2 Cor Paulussen,
3 Koos kocks; Oude duivinnen: 1
Frans Martens (met een niuwe ster)
2 Driek Bogers. 3 Jan Antonissen; Jon
ge doffers: 1 Willem van Oosterbosch,
2 Jaan Voeten,, 3 den dikke Jan
Grauwmans; longe duivinnen: 1 G,
Oomen, 2 Wim Grauwmans, 3 Jan
Frijters; Late doffers: 1 Frans Hey-
blom, 2 Kees Wijgaats; Late duivinnen
1 Cor Paulissen, 2 Driek van der Aa,
Namens de organisatoren van de
duivenkeuring Roverts in 't Ginneken
bericht ik dat deze persoon tot
's avonds half tien heft moeten wer
ken om gedaan te krijgen. Hij zal
echter het laatste weekeind in deze
maand terugkeren voor het doen van
de aangevraagde hokbezoeken. Nade
re inlichtingen hierover zijn te beko
men bij ons wakker Bondsraadlid dhr.
P. Hissink.
De grote jubileumtentoonstelling
van de combinatie Snelpost-Lucht-
bode te Etten-Leur sond in het teken
van eendracht een saamhorigheid.
Hiervan getuigde de herhaaldelijk
met donderend applaus onderbroken
rede van dhr. Twan Buijs, die als
gastspreker optrad, die namens de
/NB een fraaie zilveren duif op ware
grootte aanbood. De heren Jan Jong
mans, Ward van Haperen, Marinus
van den Berk en Marinus van den
Beemt werden stevig in de bloeme
tjes gezet. De keuring der ingezonden
kampioenen werd verricht door de
heren Berkhof en Middelkoop uit
Dordrecht.
Ziehier de uislag. Oude doffers,
schoonheid: 1 M. Heeren te Etten, 2
Andries Jaspers te Leur, 3 beenhouwer
J. Fasen te Etten. Idem vliegtype: 1
Adr. van de Lindeloof te Etten (te
vens beste oude doffer der tentoon
stelling), 2 Joh. Fasen te Leur, 3 P.
Vermeulen te Etten. Oude duivinnen,
schoonheid: 1 Gebr. Vervaart te Leur,
2 J. Fasen te Leur, 3 S. Pijper te Et
ten. Idem vliegtype: 1 C. Lambrechts
te Etten, 2 P. Rijnaarts te Etten, 3
Andr. Jaspers te Leur. Jonge doffers,
schoonheid (wat een adonissen) 1
Wilhelmus Hermus te Etten, 2 Corn.
Mol te Leur, 3 M. van den Beemt te
Etten. Idem vliegtype: 1 en 2 J. Fa
sen, 3 A. Dekkers, allen te Leur. Jon
ge duivinnen, schoonheid: 1 en 2 Wilh.
Hermus te Etten, 2 J. Fasen te Leur.
Idem vliegtype: 1 Comb. Van de Berk-
Roovers te Leur (tevens beste jonge
duif der tentoonstelling), 2 idem de
zelfde, 3 Gebr. Hermus te Etten.
IN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
RN dan moet ik nu als de Engelse
weerlicht naar Zeeuwsch-Vlaan
deren voor de tentoonstelling van „De
Vrede" te Sas van Gent, gekeurd door
de beroemde Sjef Danckaert te St
lansteen.
Algemeen kampioen werd een oude
doffer (zeer fraai) van dhr. A.
Schaauwvlieghe alhier.
Oude doffers: 1 A. Schauwvlieghe
te Sas van Gent, 2 W. Timmerman,
A. Meuleman, 4 A. Vermout (zon
der h), 5 Camiel van Hecke (allen te
Sas). Oude duivinnen: 1 C. Begijn (een
die ook in de zomermaanden uit de
voeten kan), 2 J. Sijs te Axel, 3 Jaap
Heida, de kampioen-generaal, 4 idem
dezelfde, 5 G. Inghels. Jaarlingen dof
fers: 1 A. Meuleman, 2 H. Bouten, 3
Begijn, 4 H. Marquenie, 5 G. Inghels,
alleen te Sas van Gent, Jaarlingen
duivinnen: 1 P. Vermout te Sluiskil,
2 A Sschauwvlieghe te Sas van Gent,
3. T. de Waele, idem, 4 G. Begijn,
5 O. Talboom te Zuiddorpe. Jonge
doffers: 1 J. van Oppen te Sas van
Gent, 2 J. Hida idem, 3 K. Hamelynck
te Sluiskil, 4 G. Wulfaert te Sas van
Gent, 5 G. Begijn te Sas van gent.
Jonge duivinenen: 1 A. van der Bilt
te Sas van Gent. 2 K. Hamelynck te
Sluiskil, 3 G. Inghels te Sas van Gent,
4 Jos Rcnique te Sas van Gent, 5 Ph.
van Acker te Westdorpe.
BELANGRIJKE VERGADERING
"TOT slot nog enig nieuws over de
buitengewone algemene vergade
ring van de C.C. Breda e.o., gehouden
volgens artikel 13 van de statuten, op
Donderdagavond 14 Januari jl. in de
Graanbeurs.
Op de agenda stond slechts één
punt: Oplossing van de gerezen be-
stuursmoeilijkheden.
De gijze voorzitter Franken met zijn
48-jarige staat van dienst, die tegen
middernacht onder donderend ap
plaus, bij acclamatie zou worden her
kozen, stond als een kapitein Kurt
Carlsen van de „Flying Enterprise"
aan het roer van zijn schip. Zijn grote
openingsrede vooral, maakte diepe in
druk.
Ook de sprekers Verdaasdonk en
van Leeuwen wisten gevoelige sna
ren te treffen. De meningsverschillen
echter waren groot. En bleek een be
langrijke loyale oppositie te bestaan,
op een gegeven moment dreigden er
moeilijkheden „Kurt Carlsen's" krach
ten zelfs te boven te gaan.' Als een
„deus ex machina" trad toen een an
dere kapitein tussen beide, een van
het slag van de machtige zeeslepers
en reddingsboten van „Hollands Glo
rie". Hoog gingen de golven der agi
tatie, doch vast was de greep van de
heer J. Kapitein, voorzitter van de
Bondsraad, op de vergadering. Rustig,
sober en zakelijk was zijn beleid. Door
het overwicht van deze dominerende
figuur, die zich gesteund wist door
de bekwame Bondsraadsecretaris Re
mie, kwam het zover dat het hele be
stuur, zowel de op de laatstgehouden
laarvergadering nieuwgekozenen, als
de reeds jaren zitting hebbende leden,
aftraden. Hierna werd overgegaan
tot nieuwe verkiezingen, die een uit
slag opleverden, waarvan een deel
onzer lezers reeds kennis nam. Voor
zitter Franken bij acclamatie. De he
ren Verdaasdonk 328. Schuurmans
328. Van Leeuwen 285. der nieuwe
Steijlen 279, van Oosterhout 222, van
Rijsewijk 211, van Gils 211, van Nu-
nen 202.
Onvoorziene omstandigheden daar
gelaten, zullen zij de mannen zijn, die
in samenwerking met de Bondsraad
wiens invloed op de gang van zaken
door een projecterende uitbreiding
van bevoegdheden uiterst belang
rijk (zo niet beslissend) is geworden,
de C.C. in de jaren die voor ons lig
gen, moeten leiden. Hun taak is moei
lijk en verre van benijdenswaardig.
Doch laat ons hopen, dat zij er tegen
opgewassen zijn.
Allemaal goeie.
DEN BRUINEN.
Wij gaan door met aan
biedingen van diverse
artikelen voor onze post-
klanten, waarvan U niet
een enkele keer, maar
regelmatig kunt profiteren,
daar al de aangeboden
goederen in voldoende
hoeveelheid (dus ook voor
nabestellingen) in voorraad
worden gehouden.
lh onze magazijnen staat
nog een grote partij twee
persoons binnenveerma
trassen. Originele 'Jumbo
matrassen in Luxe uitvoe
ring, catalogusprijs 210
gulden, die, omdat de nor
male verkoopprijs ook wel
een beetje aan de luxe
kant is, minder snel ver
kocht zijn dan wij hadden
verwacht.
Maar daar hebben wij dpn
ook een opruiming voor
en speciaal aan onze post-
klanten willen wij ze ver
kopen, in één slag, voor
bijna de helft van de prijs.
Tweepersoons binnenveer-
matrassen, merk Jumbo
(waarvan wij er per jaar
meer dan 10.000 stuks
verkopen) 120 x 190 cm.,
maar nu in luxe uit
voering.
Cylindrisch interieur omvat
door stalen band, afge
dekt met gestepte crine
en watten. Overtrokken
met zware damast in oud-
rose met afgewerkt pa
neeldecor.
ST 3
Onze postklanten kopen
nu zo'n luxe matras met
ingeweven zijkanten en
met inbegrip van twee
met Java kapok gevulde
kussens, stuk voor stuk
onder de volle twintig
jaar schriftelijke garantie,
niet voor
2AQr gulden
maar voor
Alle goederen worden onder
rembours verzonden (boven
25 gulden franco). Bij retour
zending binnen een week
ontvangt U het betaalde geld
omgaand terug.
VERZOEKE BIJ
BESTELLING
DEZE BON BIJ
TE VOEGEN
WINKELCENTRUM BINNENWEG
TELEFOON K 1800-82660
ROTTERDAM
