COEBERGH
SCHENKT
Mensen Muzen
MOEDER CHRISTINE
1 VREEMDELING
VU DE MIST
is van ons heen gegaan
Licht en schaduw in 1953
jm o ,1».
RADIO
TWEEDE BLAD
DINSDAG 29 DECEMBER 1953
Vervalsing
Dreigend conflict
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
Parade van Kalenders
TiTuT'^ S"
Astralia
L. A. CUNNINGHAM
De
TJET JAAR is dood, we gaan het
begravenVoor jaren gaat
niet op wat voor de mensen vaak
geldt: Van de doden niets dan
goeds. Iedere periode in de historie
van wereld en mensen vertoont
steeds een clair-obscur, een menge
ling van licht en donker. En ook
1953 ontsnapt niet aan deze wet.
Als we onze blikken eerst wen
den naar het buitenlands gebeuren,
dan zien we dit spel van zon en
schaduw in al zijn grilligheid.
Er kwam iets van ontspanning in
de verhouding Oost-West na de
dood van „de man van staal" in het
ongenaakbare Kremlin. Door de
kieren van het IJzeren Gordijn be
gonnen lichtstraaltjes te spelen.
Vriendelijke woorden en vriendelij
ke gebaren hebben zelfs enige
maanden lang de hoop gewekt, dat
een algehele ommekeer gaande
was. Over de heuvelen van Korea
werd het kanongedonder tot zwij
gen gebracht. Er is alleen nog maar
het gekibbel van politici rondom
een vóór-conferentie-tafel en het
norse zwijgen van gevangenen, die
aan de operatie „hersenwassing"
worden onderworpen.
De lichtpartijen werden later
weer beschaduwd door wrevelige
nota's en harde beschuldigingen in
de oude trant. De nieuwe heersers
van het Kremlin zetten ook weer de
zuiveringsmolen aan het draaien
als van ouds en ze luisterden de
vooravond van Kerstmis op met het
Jn De Waarheid komt een onver
bloemde aanval voor op Mgr.
Alfrink naar aanleiding van diens
rede op het K.A.B.-congres. De
aartsbisschop-coadjutor sprak als
geestelijk leider. Zijn betoog vóór
de eigen organisaties en het samen
werken met andere katholieke
standsorganisaties was geheel in de
geest van het grote Christelijke be
ginsel der solidariteit. Maar het
communistische dagblad maakt er
van, „dat de kerkelijke autoriteiten
de KAB niet zien als een middel om
de verlangens der arbeiders te ver
vullen, maar om de gelovige arbei
ders rondom de kerk te houden
dat betekent, in de huidige .omstan
digheden, om hen niet te doen re
belleren tegen de machten van het
grootkapitaal.... Niet de zorg om
de inkomsten der arbeiders, maar
om die der kapitalisten sprak uit
zijn rede".
Zie, het is met zulke gemene ver
valsingstrucs, dat men in de landen
achter het IJzeren Gordijn kerkelij
ke hoogwaardigheidsbekleders be
kladt en dan voor de rechters
sleept. En geloof maar, dat de he
ren hier deze beledigingen ook zou
den laten volgen door een misdadi
ge rechtspraak, als ze er de kans
toe kregen. Al de zoete praatjes, die
ze bij tijd en wijle loslaten over
„vrijheid van godsdienst" worden
door zulke uitlatingen te niet ge
daan.
Uet meningsverschil tussen minis
ter Suurhoff en de huisartsen
dreigt zich toe te spitsen tot een
openlijk conflict. Nu het resultaat
van moeizame onderhandelingen
tussen Ziekenfondsraad en huisart
sen door een ministeriële penne-
streek is ongedaan gemaakt, dreigt
het gevaar, dat er eigenmachtig door
een der partijen een nieuw stelsel
wordt ingevoerd, hetwelk de Zie
kenfondsen in nieuwe moeilijkhe
den zal brengen. Het verschii tus
sen hetgeen de minister nu wel wil
toestaan en hetgeen overeengeko
men was, is waarachtig niet zo
groot. Is de grens tussen „algemeen
belang en „strijd met het alge
meen belang" dan zó op de mili-
meter af nauwkeurig te bepalen?
En kan van de meer-dan-tweeder-
den-meerderheid van de Zieken
fondsraad verwacht worden, dat ze
geen oog heeft voor het algemeen
belang?
neerknallen van zeven „groten"
door een executiepeleton.
Al te duidelijk kwam ook de tac
tiek naar voren om verdeeldheid te
zaaien in het zich steeds hechter be
wapenende Westen. Daarbij werd
de spits gericht op een aarzelend en
in gekrakeel zich verterend Frank
rijk, dat bovendien onmatig werd
belast met een uitzichtloze krijg in
Indo-China. Men kon wijzen op de
groeiende kracht van West-Duits-
land, dat onder zijn grote kanselier
Adenauer een nieuwe welvaart op
bouwde en in verkiezingen een gro
te politieke stabiliteit verkreeg. De
grootste poging om de aloude Fran
se tegenstelling, die zich in vele
bloedige oorlogen ontlaadde, te li
quideren door de vorming van een
Europese verdedigingsgemeenschap,
bleef daardoor stokken en hokken.
En het nieuwe jaar gaan we ook
weer in met de vraag, of er nog wel
iets van zal komen. Dulles en Ei
senhower hebben ten einde raad
hun toevlucht genomen tot de
shock-therapie. Onmogelijk valt nog
te voorspellen, of deze kuur succes
zal hebben.
Ondanks deze zwakke stee is de
groei van de Atlantische verdedi
gingskracht onmiskenbaar. En in de
wedloop van de atoombewapening
behoudt Amerika nog -steeds een
voorsprong, al zijn ergens in het
wijde gebied van de Sovjet-Unie de
elementen geschokt door de ont
ploffing van een waterstofbom.
O, het debet van het Oosten
heeft het jaar 1953 ook ge
schreven het Juni-oproer in Ber
lijn, een elementaire uitbarsting van
een getergd volk, dat zich één dag
de vrijheid kon nemen aan de op
gelegde heersers duidelijk te maken
wat het van hen dacht. Door Rus
sische tanks is er een einde aan
gemaakt. De concessies, in de eer
ste schrik beloofd, zijn allang weer
achterhaald door een strakker ter
reur en een harder lijden. Doch een
feit blijft, dat de Russen volstrekt
niet zeker meer zijn van hun aan
voerlijnen, als ze de sprong naar
het Westen zouden willen wagen.
Dat zal hun behoedzaamheid wel
hebben versterkt. Trouwens, wat
weten we precies over datgene wat
er onder het propaganda-oppervlak
allemaal woelt en gist? Dat men in
het door-en-door katholieke Polen
zich toch meende te moeten ver
grijpen aan de Kardinaal-Primaat,
is er een bewijs voor, hoe men de
inspirators van de zuivere verzets-
geest vreest.
Het nieuwe jaar begint nu met
een conferentie van Vier in Berlijn,
al zal de eerste maand al voor een
groot deel verstreken zijn, als men
de gespoorde benen onder de con
ferentietafel steekt. Ook is er con
tact gelegd ten aanzien van de wa
pens voor massavernietiging. Op
Eisenhowers instigatie zal men in
geheime besprekingen deze lastige
koe bij de horens gaan vatten.
Hiermee heeft de Amerikaanse pre
sident zich eigenlijk een pluim op
de hoed gezet, welke Churchill zo
graag had verdiend met zijn her
haaldelijk pleidooi voor een open
hartige gesprek van de allergroot
ste vier. waarvan voorlopig wel
niets zal komen.
Het is niet het enige symptoom
van meningsverschil tussen de twee
grootmachten. Ze zijn nog steeds
verdeeld over de vraag, of commu
nistisch 'China in de kring van er
kende naties moet worden opgeno
men. Washington blijft er zich te
gen verzetten, zolang van Peking
uit de scharen worden gedirigeerd,
die de oorlog in Indo-China gaan
de houden, een oorlog, welke juist
met de Kerstdagen weer in nieuwe
hevigheid is opgevlamd. Voor het
Britse Rijk spelen de overwegingen
van handelsmogelijkheden echter
zeer zwaar. En dit Rijk heeft het
toch al moeilijk genoeg in verschil
lende delen van de wereld. Met een
onder Naguib zioh trotser verhef
fend Egypte wordt diplomatiek ge
streden over de bescherming van
het Suezkanaal. De Soedan toonde
zich in meerderheid afkerig van
Britse beschermingslust. Met de
Mau-Mau moet men zich meten in
moorddadige gevechten. Op Malak-
ka is de strijd in de jungle nog niet
uitgestreden. Alleen in Perzië is het
er hoopvoller gaan uitzien, nu de
wenende fanaticus Mossadeq van
zijn voetstuk werd gestoten. Al is
het na het milde vonnis, dat over
hem werd uitgesproken, helemaal
nog niet zeker, dat zijn rol voor
goed is uitgespeeld. Iran is nu een
maal ook geraakt door de nationa
listische stromingen, welke Azië
snel naar de ontvoogding voeren,
hier en daar al te snel, gelijk de
zich steeds versomberende toestand
in Indonesië aantoont.
TTIERMEE zijn nog lang niet alle
problemen aangeduid, welke
1953 aan zijn opvolger overdraagt.
(Advertentie)
Marokko en Triëst hebben o-a. fel
in de aandacht gestaan. De woelin
gen en verschuivingen welke de
eerste helft der twintigste eeuw te
zien gaven, zijn nog lang niet uit
geziekt. De zwaartepunten van
techniek en macht hebben zich van
Europa naar andere continenten
verplaatst. Doch dit oude wereld
deel heeft nog altijd een onvergan
kelijke erfenis te bieden in zijn
geest, samengesteld uit de compo
nenten van Hellenisme, Romeinse
beschaving en bovenal het Chris
tendom. Hoevelen daaraan ook on
trouw zijn geworden, deze geest
blijft ook in de ontrouwen nawer
ken en als hij niet kan samen
groeien met datgene wat er aan
nieuwe verworvenheden wordt
aangediend in deze eeuw van fan
tastische ontwikkeling, dan wordt
de mensheid niet rijker maar ar
mer en zal ze tenslotte ondergaan
in een barbarij van onnoemelijke
verschrikking.
Daarom is er voor Europa nog
zulk een grote taak, een taak, die
ook gedragen zal moeten worden
door vormen van politieke en eco
nomische eenheid. Alle teleurstel
lingen, welke we op dit terrein
hebben geboekt, mogen ons niet doen
versagen in het nastreven van
grootse concepties. En wij katho
lieken hebben het geluk daarbij
voortdurend voorgelicht te wor
den door het woord van een grote
en wijze Paus, die ons ook dit Ma-
riajaar schonk, om bij al ons wer
ken en zwoegen niet te vergeten
onze toevlucht te nemen tot Haar,
die zong van het neerstorten der
machtigen en het ten-troon-ver-
heffen der nederigen, tot het uit-
vekoren mensenkind, dat de kop
van de Satan verplette....
w
TN de nacht van eerste op tweede Kerstdag is Mevrouw Chris
tine van der Meer de Walcheren in de leeftijd van ruim
zeven en zeventig jaar, in volmaakte overgave aan haar God,
overleden. Schoon en frêle als 'n blanke bloem, in 't teer-bleke
doodsgewaad, lag zij daar op de rustbank in de werkkamer van
haar echtgenoot, Pieter van der Meer ee Walcheren, waar bei
den zoveel teers en schoons wrochten, steeds met dit ene, groot
se doel voor ogen: tot meerdere glorie Gods.
Een werkstuk van Christine v. d. Meer de Walcheren: het geborduurd
portret van haar man, gemaakt bij diens 70ste verjaardag.
|V/ïoeder Christine!" Vooraleer men
99 zich de durf en het recht aan-
rfiatigt, haar aldus toe te spreken,
moest men de overtuiging in zich dra
gen, dat van deze, verre boven de
massa uitstekende, figuur iets moe
derlijks naar haar omgeving uitging.
Dit laatste nu heeft Christine van
der Meer de Walcheren niet alleen
in hoge mate gekenschetstzij is
er in zeer wijde kring om geacht, be
mind. ja schier vereerd geworden.
Wie het voorrecht genoot, tegenover
de echtgenote van de letterkundige,
filosoof, dichter en apologeet, Pieter
van der Meer, oog in oog te staan,
voelde zich. vanaf dat moment, 'n an
der, 'n rustiger, 'n beter mens. In de
ware betekenis van het woord, is de
overledene voor duizenden 'n Moeder
geweest, zowel in materieel, als in
geestelijk opzicht. Haar woning stond
voor iedere geestelijk-verdwaalde,
voor iedere levensmoede, voor iedere
zoeker, dag en nacht open. En, zon
der aanzien des perso«ns wisten haar
woorden te troosten, te helen, rich
ting te geven en te sterken. Daarom
is het heengaan van Moeder Christine
voor ontelbaren 'n zeer groot verlies.
Ondanks de wetenschap, dat zij van
uit de laatste beklemmende maanden
harer subtiele gezondheid, thans is
opgenomen in de sfeer der altijddu
rende zaligheid. Op Sint-Stephanus-
dag, van Wie het Evangelie zegt:
„Hij zag de Hemel opengaan", is zij
gestorven. Wij, die haar hebben lief
gehad en bewonderd om haar wijze
lessen, zowel als om haar grote ga
ven als kunstenaresse van de teken-
stift en de borduurnaald, wij kunnen
en mogen niet anders van haar veron
derstellen dan dat ook zij de Hemel
geopend zag. waar haar beide kinde
ren haar met geopende armen tege
moet zijn getreden. En zo moet voor
al ook haar echtgenoot haar hebben
gezien, terwijl in zijn hart stillekens
het „Magnificat" moet hebben weer
klonken. Pieter van der Meer en zijn
echtgenote, leken en waren in letter
lijke. in geestelijke, materiële en ar
tistieke betekenis een niet te scheiden
twee-eenheid, die in Benedictijnse
geest hun ganse leven gaven voor het
welzijn van anderen. Beiden gans op
gaand in hun nimmer verflauwende
arbeid: de meerdere glorie van de
Grootmeester der Kunstenaars. Met
de borduurnaald, die steeds gericht
bleef op motieven van religieuze
aard, wist zij effecten te toveren, spon-
taan-improviserend, die ieder, die het
zag uitgroeien, met bewondering sloe
gen. Maar, boven dit prachtige werk
uit, leefde de zorg en toewijding voor
haar echtgenoot, die zij verafgoodde.
Zij was voor hem, in Evangelische
trant, de bruid, die elke dag opnieuw,
haar bruidegom in haar edelste vorm,
trachtte tegemoet te treden. Haar
laatste woorden, haar laatste gedach
ten betroffen de zorg voor hèm, met
wie haar leven is geweest, één, welis
waar sterk bewogen. maar toch
prachtige opgang, hand in hand, hart
aan hart, naar God. 'n Schone bloem
is genomen uit de veelheid van bloe
men. waarmee ze haar echtgenoot en
zichzelf steeds omringde. Die bloem is
Moeder Christine-zelf en deze zal,
naar wij vast vertrouwen, in haar ho
gere .reinere sfeer, tot in eeuwigheid
blijven bloeien.
HENRI T SAS
Het jaar bij voorbaat
Vr/EINIG BEDRIJVEN en instellin
gen zijn bij de nadering van het
nieuwe jaar afgeweken van de ge
waardeerde traditie, vrienden en re
laties met een kalender te verrassen.
Het resultaat van al die beleefde at
tenties is een mengeling van kunstige
speelse, kleurige en humoristische
kalenders, die practisch zonder uit
zondering een plaatsje aan de wand
verdienen.
Een prachtig staaltje van het gees
tige genre vormt de kalender, die
Shell liet verspreiden. De tekenaar
zocht het dit keer in het praehistorisch
tijdperk en combineerde de Batavieren
met de techniek van onze eeuw.
Ook Caltex zocht haar onderwerpen
in het verste verleden. Zij liet illustra
ties vervaardigen van voorwereldlijke
dieren en taferelen uit de tijd van
Noach en de zijnen.
Esso Nederland greep de gelegen
heid aan om de gevarieerde vormen
van haar service onder de aandacht
te brengen. Zij deed het op royale, en
vooral charmante wijze.
PRACHTIG WERK
Wan de olie op de wijn. (Hetgeen al
tijd beter is dan van de wijn in
de olie). De Centrale vereniging van
Nederlandse Wijnhandelaren te Am
sterdam zorgde voor een artistiek ka-
lendertje. waarin bekende illustrato
ren als Doeve en Bantzinger verschil
lende wijnstreken op papier brach
ten. Het werd een rijke verscheiden
heid in zachte kleuren en de aantrek
kelijkheid wordt nog verhoogd door
een eveneens opgenomen prijsvraag.
Calvé-Delft laat het nieuwe jaar
vergezellen door twee zorgvuldig ge
kozen reproducties, namelijk Het
Hoenderhof van Jan Steen en Het oor
logsschip „Peter en Paul" van Storck.
De binnenzijde is benut voor tips en
voederschema's.
Frico in Leeuwarden zocht de mo
gelijkheden in eigen bedrijf. Een (pui
ke) fotograaf legde beelden in en bui
ten de fabrieksgebouwen vast en
maakte zo een aantrekkelijke effect
volle bedrijfsreportage.
De Drie Hoefijzers-brouwerij in Bre
da gaf opdracht de kwaliteit van het
beste bier te laten uitdragen door Vo-
lendammers. In fleurige prenten sla
gen deze mensen erin te feesten, te
werken en kermis te vieren en tege
lijkertijd bier te drinken
De „Coöperatie" stuurde een kalen-
dertje van verfijnde allure. Grote
meesters als A. van Ostade en
Rembrandt werden opgenomen en de
perfecte druk maakt er helemaal een
juweeltje van. De Coöperatie verbond
tevens een kleurwedstrijd aan deze
uitgave.
AGENDA'S
J^watta in Breda presenteerde een
practische agenda, waarin naast
royale en overzichtelijke notitieruimte
Advertentie)
loslippigheden
van
LEONARD
IA/E HEBBEN vorige week eens een horoscoop laten trekken, vrien-
den. Dat is een nuttige bezigheid, vooral als ge weet, hoe groot
de invloed van de sterren is op ons dagelijks bestaan. De horoscoop
vertelt u, wanneer u het beste op reis kunt gaan, wanneer u de griep
zult krijgen, waarom u een bepaalde week geen cent in uw zak kunt
houden; kortom alles staat in uw horoscoop. In die van ons lazen we,
dat het Maandag, zo tussen negen en tien uur, het meest uitgelezen
moment was om onze positie in financieel op zicht ietwat te restau
reren. En omdat zulks dringend nodig was, besloten we terstond om
op de aangegeven tijd onék broodheer in zijn leeuwenhol te bestormen
om hem de droeve feiten, die leidden tot de vergevorderde staat van
behoeftigheid in onze familie, onder het oog te brengen.
Gesteund door de ontmoeting van Schorpioen met Venus en nog een
paar andere astrale dames, stapten we het privé-aantoor van de ge
weldige binnen, klagelijk uitroepend: ..De buren kijken er mij op
aan! Mijn salaris moet, voor wat de cijfers vóór de komma betreft,
spoedig veranderd worden, wilt ge althans niet, dat het krantenle
zend publiek binnenkort zal spreken over „de bottenrammelende re
dacteur".
De directeur keek ons lichtelijk verbijsterd aan en gromde vanuit
zijn milt: „Hoe kom je erbij om dit zo plompverloren te vragen? Op
Maandagmorgen! Om negen uur.' Wat mankeert je?" Wij lispelden:
„Het stond in de horoscoop. Vanmorgen zou ik het moment beleven
om een tere kwestie als deze af te doen. Het was zogezegd mijn dag!'
Waarop de geweldige, nu het geluid ontworstelend aan de maagstreek
uitriep: „En laat ik je dan vertellen, dat het vandaag mijn dag niét is!"
En daar' sta je dan, met je ontmoeting tussen Schorpioen en Venus.
Ze moesten daar toch wat op zien te vinden.
Ruzie
r\E VRIJWILLIGE brandweer van
Westport in de Ver. Staten, is
kwaad op de plaatselijke politie. De
brandweerlieden zeggen, dat wan
neer ze met een stemmig brandje
bezig zijn, alle agenten met open
mond staan te kijken en flink in de
weg lopen. Soms roepen zij zelfs
minder mooie dingen of lachen mis
prijzend. Ze hebben om er vanaf te
komen de spuit op de belangstellen
den gezet. Het heeft niets geholpen,
want sedertdien komt het hele poli-
tie-corps in olie-pakken kijken. Ook
het misprijzend lachen is toegeno
men.
Intiem
PRESIDENT Eisenhower heeft een
journalist met een brede glim
lach toestemming gegeven hem Ike
te noemen. Hij had dat steeds breed
gezien, verklaarde de president.
„Noem mij dan maar Jan", zei de
journalist.
Kippen
TN HET goede dorp Ola in Spanje
is de heer Ramon Arenas er in
geslaagd een haan, zeven kippen en
vier eenden te leren dansen. Er
kwam heel wat geduld bij kijken,
maar het resultaat is er ook naar.
De dieren dansen bij voorkeur
samba's. Het tempo schijnt hen te
liggen. Van tango's daarentegen
moet het hele gezelschap weer op
de pot.
Boemelaars
DE 60-JARIGE invalide Ri
chard Davies liep in Lon
den een bekeuring op en zijn
rijbewijs werd voor de tijd
van 1 jaar ingetrokken. Hij
had dronken in zijn invalide
wagentje gezeten en zo met
bedenkelijke snelheid door
het drukke verkeer in Lon
den gekoerst. Zijn 70-jarige
vriend Jim Miller zat daarbij
op zijn schouders. Zij zongen
de Engelse versie van „En
-tatteme toffe jongens zijn".
Toneelstuk
IJET MOET er dan maar van
komen. Onze grote vriend
Sjef is met het schrijven van een
toneelstuk begonnen en wil dat
in de krant hebben. Het wordt een
spel van vijftien bedrijven, die elk
drie dagen duren. Over de titel
wordt nog gedacht. Sjef geeft
echter „Geen Haarlemmerdijkjes,
astemblieft" een goede kans. De
hoofdpersonen zijn Nijvere Nico,
beroepsdrinker. Kloeke Kees, Man
van Formaat, Angstige Annie, zijn
(knappe) vrouw en Duistere Dirk,
een mannetje, dat met de hele
zaak eigenlijk niets heeft te ma
ken,, maar die Toon met alle ge
weld. wil laten meespelen. Sjef
heeft reeds drie bladzijden klaar.
Varken
D^ HEER Gouweleeuw te Delft
miste sinds drie weken een var
ken. Thans is het dier gevonden: bij
het weghalen van balen stro kwam
het tevoorschijn, nog in leven maar
broodmager. Vermoedelijk heeft het
varken zich door een nauwe opening
onder het stro gewrongen en zag
het geen kans meer er onder uit te
komen.
tevens plaats was voor smaakvol ver
zorgde reclame.
Ook de PT.T. bood een kantoor
agenda aan. Het is een stevig en aan
trekkelijk boekwerkje geworden,
waarin foto's en kleurtekeningen van
Theo Bitter een overzicht geven van
het imposante bedrijf.
J. A. van Oosterum. leder-import
agentuur-commissie te Breda, liet een
forse, duidelijke kalender uitgeven,
evenals N.V. van Dijk's Houthandel
uit Breda.
De Boerenleenbank te Breda stuur
de de fotograaf Martien Coppens op
pad om facetten uit het boerenbedrijf
op de gevoelige plaat vast te leggen.
De N.V. Automobielmaatschappij
Brabant te Breda, maakte een stijl
volle kalender van het klassieke type.
Handig en practisch met een stevige
achtergrond.
TOEPASSELIJK
Qok de verzekeringsmaatschappijen
zetten hun beste beentje voor.
Amstleven baseerde zijn kalender op
de vergankelijkheid van de tijd en
zorgde dus wel voor een toepasselijke
verfraaiing.
Nillmij en Arnhem maakten ook iets
in die richting door elk kalenderblad
te plaatsen in de vraag van „wat zal
de toekomst brengen". Beide kalen
ders zijn voorzien van platen van
Schrijnder. die diverse natuurreser
vaten in beeld bracht.
door
23.
De moord, de manier waarop die man
gev lucht was, het zoeken naar hem,
ii,t wam haar nu alles zo onwezen-
en onbelangrijk voor. Mensen uit
h anbere wereld, die geen betekenis
den voor haar. Beter ze zo spoedig
mogelijk te vergeten. Het leven van
roadway, de drukte, de verkwisting
eeuwige dans aan de rand van de
waaraan Leon had meegedaan
as niet het leven der moerassen.
>e twee hadden niets gemeen dan
manselijke. Het geval te lezen zou
zi'n als het lezen van een of an-
i verhaal. De Leon, die er een rol
^Peelde, was niet de Leon, die ze
gekend had.
Achteloos opende zij derhalve de rol
tijdschriften en bladerde ze door. Er
stonden foto's in portretten van
De enige buitenlandse gast in het
gezelschap was de kalender van The
International Wool Secretariat. In
enorme, smetteloos gedrukte en
prachtig getekende „techni-color".
prenten zingt het de roem van de wol,
zoals die in alle landen wordt ge
bruikt. Alle Europese landen zijn in
klederdracht vertegenwoordigd.
„OFFICIËLE" KALENDERS
e rij „officiële" kalenders wordt ge
opend door die van het Corps
Rijkspolitie, die stellig niet de minste
is. In geestige tekeningen en geslaagde
foto's wordt daarin een beeld gegeven
van de werkzaamheden van het corps.
Het Gemeente Electriciteitsbedrijf
Breda verdeelde het komende jaar in
vieren en op elk blad komt een re
productie voor van een oude meester.
André Peschel en andere schilders leg
den impressies uit het belangwekken
de bedrijf van de Nederlandse Spoor
wegen vast.
De K.L.M. overspande de hele aar
de en voorzag haar kalender van ta
ferelen van uitheemse landen.
De Vlaamse Toeristenbond en
Vlaamse Automobilistenbond ten slot
te zorgden voor het traditionele „last
but not least"
Zij lieten typische boerderijen en
gebouwen in hun mooie land door kun
dige hand fotograferen.
Tenslotte: sierlijke zakkalendertjes
kregen we van de Nederlandse Spoor
wegen en de Rotterdamsche Lloyd.
Leon de Vysart, van het huis, een
bekoorlijk houten chalet onder de bo
men aan de oevers van een bergmeer;
een foto van Micbaël Dumont, „de
vluchteling" stond er onder
„Bonjour, comtesse!" riep een vro
lijke stem. Haastig rolde zij de kran
ten op en stak ze onder de arm. Het
was Mare Duclos.
Zij lachte hem toe. „Salut. monsieur
Ie docteur." Marc nam zijn hoed af
en viel in de pas naast haar.
„Luister eens Armande!" Hij keek
heel ernstig. Hij fronste het voorhoofd
en zij had moeite zijn zenuwachtig
gehaaste passen bij te houden. „De
uitvinding van signor Marconi is niets
vergeleken bij de tongen van die Proux
en Gastongays."
„Wat is er nu aan de hand, Mare?"
Zij luisterde maar met een half oor
naar hem. De warme kleur was uit
haar gezicht weggeëbd, dat nu bleek
en mager leek.
„Ik wilde je maar zeggen," vervolg
de Mare. „dat zij een sneller en gron
diger wijze van nieuwsverspreiding
hebben dan de arme Marconi ooit zal
bereiken. En ais er geen nieuws ls.
kunnen zij het maken, dat hebben ze
óók ai op hem voor."
„In welk verband staat dit tot -mij?"
„Ik was vanmorgen al vroeg bij
Antoine Proux hun baby heeft
crcup. Het meisje Philomène kwam
net terug van de dienst voor de oude
Gastongay. Zij wist niet, dat ik in
de slaapkamer was en vertelde
„Ja. Marc. Wat is er?"
„Zij zagen voetsporen in de sneeuw
bij het kerkpad," zei Mare onzeker.
„Zij zeggen, dat jij daar gisteravond
geweest bent met die vreemdeling, die
in het Witte Hert logeert."
„Dat is zo. Wat zou dat?"
„ArmandeJe kent deze mensen. Zij
nu misschien ken ik hen beter
dan jij, aangezien ik een der hunnen
ben."
„Het was een toevallige ontmoe
ting," verklaarde Armande. Wat kun
nen zij daar nu van zeggen?"
„Je kent hen niet. „Maanheks" noe
men zij je. En zij zeiden wat een
belachelijk, krankzinnig bijgeloof In
deze verlichte tijd! dat die arme
vent de Boze is, opgestegen uit de
zee."
Het helder lachen van twee jonge
mensen klonk over de velden van de
Tantramar.
•HOOFDSTUK VII.
Bijgeloof.
„Wat is dat voor malligheid I"
Wijdbeens, met dreigend vooruitge
stoken kin, stond de grote Ulric op de
witte berenvacht voor de haard in de
woonkamer en keek Armande woedend
aan. Het was nu vijf dagen geleden,
dat zij John Gower ontmoet had bij
de kerk van St. Bruno. De maan was
aan het afnemen. Het zou laat, heel
laat in de nacht zijn voordat de smal
le sikkel boven de oostelijke heuvels
zou zichtbaar worden. Nu viel pas de
avond en het licht der vlammen wierp
een reusachtige schaduw van Ulric op
de wand; een grijze schemering viel
over het eenzame wit der moerassen,
over de duistere rivier en de rusteloze
zee.
„Wat bedoel je?"
Zij was juist teuggekeerd van een
lange rit op Feu Follet en had maar
net de tijd gehad om te baden en haar
oude rijkleed te verwisselen voor een
japon van lichtblauwe wol, waarin ze
heel jong en teer en meisjesachtig
leek. De blauwe ogen. waarmee zij in
Ulrics zoveel minder heldere ogen
blikte, keken vragend en onschuldig.
Ulric was weer begonnen te drinken,
enkele dagen na zijn terugkeer van de
jacht. Zij wist, dat hij zou blijven
drinken: hij beweerde geen andere be
zigheid te hebben geen andere be
zigheid, terwijl rondom hem alles ver
viel.
„Malligheid!" herhaalde hij. „Dat
krankzinnige gedrag van jou. Alsof
het niet erg genoeg was. dat Je leefde
als een wilde alleen rondzwierf door
Tantramar bij nacht en ontij. Nee!
Nu moet je jezelf en je goede naam
ook nog in opspaak brengen met een
of andere ellendige bedelaar, een kerel,
die je uit de modder hebt opgeraapt,
terwijl je hem beter had kunnen laten
kreperen. Maar nu je dat eenmaal ge
daan hebt wat wil je nog meer?
Wat kun je verder nog met hem te
maken hebb?en"
„Verder? Wel, hij is een man
een mens evenals wij. Hij leek zelfs
wat anders dan de meesten".
„Ontmoet je hem daarom?" hoonde
Ulric. „Het is werkelijk fraai".
„Ik begrijp je niet. Waarom zou ik
hem niet ontmoeten? Er stak geen
kwaad in" haar ogen werden zacht
en dromerig „absoluut geen kwaad.
Ulric, en wie er iets anders achter
zoekt, is slechts te beklagen. Je wilt
toch niet, dat ik je beklaag?"
(Wordt vervolgd).
WOENSDAG 30 DECEMBER 1953
HILVERSUM 1. 402 M. NCRV: 7.00
Nws.; 7.13 Gewijde muz.; 7.45 'n Woord
v. d. dag: 8.00 Nws. en weerber.; 8.15
Gram.; 8.30 Tot Uw dienst: 8.35 Gram.:
9.00 V. d. zieken; 9.30 V. d. vrouw 9 35
Waterst.; 9.40 Gram.: 10.10 Omr ork
10.30 Morgendienst; 11.00 „Kinderkruis
tocht", hoorsp.; 12.05 Pianorecital: 12 30
Land- en tuinb. meded.; 12.33 Gram.;
12.59 Klokgelui; 13.00 Nws.; 13.15 Prot
Interkerkelijk Thuisfront; 13.20 Metropo-
le-ork.: 14.00 Gram.: 15.30 Kamermuz.;
16.00 V. d. jeugd: 17.20 Gram.; 17.30 Or-
gelconc.: 18.00 Mil. caus.; 18.10 Gram
18.15 Spectrum v. h. Chr. Organisatie- en
Verenigingsleven; 18.30 R.V.U.: „Beschou
wingen over de vraag of onze bescha
ving haar ondergang tegemoet gaat"
door Prof. Dr W. den Boer; 19.00 Nws.
en weerber.; 19.10 Boekbespr.; 19.25 Gram.
19.30 Buitenl. overz.; 19.50 Groot koor,
Radio Philharm. ork. en soliste; 20.00 Ra
diokrant; 20.20 Radio Philharm. ork.;
21.15 „De tijd in het licht der eeuwig
heid", caus.; 21.35 Gram.: 22.05 Viool,
cello en clavecimbel; 22.45 Avondover
denking; 23.00 Nws. en SOS-ber 23.15-
24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 M. VARA: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.33 Gram.
8.00 Nws.; 8.18 Gram.; 8.50 V. d. huis
vrouw; 9.00 Gym.; 9.10 Gram.; VPRO:
10.00 Boekbespr.; 10.05 Morgenwijding;
VARA: 10.20 V. d. vrouw; 11.00 Gram.;
12.00 Orgelspel; 12.30 Land- en tuinb.
meded.; 12.33 V. h. platteland; 12.38
Gram.; 13.00 Nws.; 13.15 Tentoonstellings
agenda: 13.18 Dansmuz.; 13.45 „De weg
omhoog", caus.: 14.00 V. d. kind.; 16.30
Pianokwartet; 17.15 Schlagerparade 1953;
17.50 Regeringsuitz.: Rijksdelen Overzee
,.De Nederlandse Antillen, cultureel",
door H. Dennert; 18.00 Nws. en comm.:
18.20 Praatje over consumentenbelangen
18.35 Pianospel; 18.50 VARA-Varia: 18.55
V. d. kind.; 19.00 Terugblik 1953; VPRO:
19.30 V. d. jeugd: VARA; 20.00 Nws.; 20 05
Pol. comm.; 20.15 Afscheidsconcert Jo
Vineent; 21.05 „De bemanning van de
Stella Mare", hoorsp.: 21.45 Koorzang;
22.05 Cabaret: 22.35 „Moderne waterver
ontreiniging". caus.; 22.50 Joegoslavische
volksmuz.; 23.00 Nws.; 23.15 Soc. nws. in
Esperanto: 23.20 Orgel, harp, viool en
zang; 23.45-24.00 Gram.
BRUSSEL. Vlaams. 324 M. 11.45
Gram.; 12.30 Weerber.: 12.34 Gram.; 13.no
Nws.; 13.15 Omr. ork.; 13.45 Gram.; 14.00,
14.45, 15.10, 15.30 en 16.15 Idem: 17.00
Nws.; 17.10 Gram.; 17.50 Boekbespr.; 18.00
Gram.; 18.30 V. d. sold.: 19.00 Nws.: 19 30
Caus.: 19.45 Gram.: 20.00 Hoorsp.: 21.30
Gram.; 22.00 Nws.; 22.15 Ork. conc 22.45
Gram.; 22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL. Frans. 484 M. 12.00 Gevar
muz.; 13.00 Nws.; 13.15, 14.00 en 15.00
Gram.; 16.05 Gevar. muz.; 17.00 Nws.;
17.15 Gram.: 17.30 Zang en piano 17.50
19.15 en 19.28 Gram.: 19.30 Nws.; 20.00
Ork. conc.; 21.30 Volksmuz.; 22.00 Nws.;
22.15 Lichte muz.; 22.55 Nws.
