De Poenans, een zeer primitief volkje Een dwaaltocht door Borneo Kleermaker Barratt had geen angst Secretaris van de harmonie maakt zelf de schellebomen Het oerwoud* hun dienaar Vlieghaven te Biak (Nieuw-Guinea) De groten der aarde lieten zich bij hem „veilig" kleden GEHEIMZINNIGE MOORD IN CARCASSONNE De Kerstversiering gespaard Een jaar cel voor Iers Kamerlid Niet bang DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 15 DECEMBER 1953 Eeuivige strijd Prins trok onverwachts een revolver Hij weigerde te spreken VESTIGING IN DE TUINBOUW „Ik loog om hem te beschermen Wie doodde „Captain Charpentier"? Geen snoekvisje Bestuursleden KOB ConcordiaBorgvliet vaart er wel bij.... W. DE ROOY, opzichter pompstation Berg-en op Zoom „metaalkunstenaar" „Koud kunstje Mensen uit ons midden McCarthy ontdekt infiltranten A/"ORIGE KEER bevonden wij ons op de hoogvlakte der be- schaving, waarheen het Chinese volk zich moeizaam na 6000 jaar had opgewerkt. Ditmaal doen we een duik en dringen we door tot in de diepste ravijnen van de oorspronkelijke we reld. Wij ondervonden ongelofelijke contrasten. Want hier staan we in de voorhoven van het voormalige paradijs, dat is weggevaagd als door een nooit gekende wereldbrand en hui verend gaan we door de ijselijke stilte verder op de dikke aslaag van vergane glorie. Dit oord wordt terecht door een Augus- tinus genoemd de „Tabula rasa", de plaats waar de bovenna tuur en geestelijke hoogte is verdwenen en gelijkt op een lei, die schoongeveegd, alle schrift en geestelijke gedachte mist. zich geworpen op de stof, die hem lokt en omknelt. Zo leven ook zijn kinderen, de Poenans. vvflj z'en ih onze verbeelding de eerste mensen, ontbloot van god delijke bijstand en verworden tot we zens van stoffelijke aard. Op de dor re as verrijst een andere schepping, die geheel op zichzelf is aangewezen en voortwoekert in losbandige vrijheid en uitbuiting van ales, wat haar in de weg staat. Ik oedoel het oerwoud met zijn bewoners. Zelfs de rijkste fantasie is niet bij machte de rimboe van Borneo's binnenland naar haar ware gedaante te beschrijven! Daar heerst een voortdurende „Struggle for life", een liefdeloze strijd om het be staan. die slechts eindigt na vernieti ging van het slachtoffer. Her wordt de alles voedende aarde uitgebuit door een afzienbaar leger woudreuzen, die zich krampachtig hebben verankerd in de aarde en welks wortels elkaar elke duimbreedte grond betwisten. Ze rich ten zich trots omhoog en vormen met hun eeuwig groene kruinen een dak, dat het zonlicht met zijn koesterende warmte buitensluit. Massale slingers van allerlei klimopsoorten slingeren zich in twijfelachtige liefde rond de dikke stammen, om zich te voeden met het levenssap dei- bomen. Een we reld van ontelbare exotische planten nestelt zich op de takken en zo gaat de levensstijd voort. Zelfs het nietige mos worstelt moedig en leeft op de stammen en rotsen. Het spel van twist en egoïsme woedt voort ook on der de dieren, de vogels en schier on zichtbare insecten, onder de vissen en amphibieën, die in oneindige aantal len en soorten de rvieren bewonen en elkander opslokken in him eigen strijd. Zelfs de beekjes en plassen, die de gigantische Radjang rivier moeten scheppen, zijn niet minder naijverig. Zij boren een grillige baan ten koste van de aarde en planten, tot ook zij verdwijnen en worden verzwolgen in de alles-wegvagende grote rivier. Zo leeft deze tweede schepping en daarin staat in Borneo nog altijd de naakte Adam, voortlevend in zijn ver bannen kinderen. „Quantum mutatus ab IIlo!" Wat is ook Adam onherken baar veranderd vergeleken bij dat prachtschepsel in zijn oorsprong. Ont bloot van de bovennatuur heeft hij YY/ANNEER ik begin een klein beeld te geven van de maatschap pelijke toestand dezer natuurmensen, moet ik er toch op wijzen, dat we staan op de eerste trede van cultuur. Zelfs het meest elementaire ontbreekt. We leven zelfs niet in 't ijzeren tijd perk. De nuchtere natuur omgeeft ons. Het woud is het huis van de Poe nans in letterlijke zin. Bij tropische regens of ziekten geeft moeder na tuur hem een originele schuilplaats, n.l. een holle boom. Ook bouwt hij zich in minimum tijds een bamboe geraamte, dat met bladeren bedekt, als verblijf dient voor langere perio den. Deuren, vensters, of enig meubi lair' bestaan voor hem niet. Even een voudig is zijn kleding. De ouderwetse bladeren uit Adams tijd hebben plaats gemaakt voor boomschors. Naar gelang van wat wordt vereist, neemt de Poenan een stuk ruwe schors van de Ipohboom en klopt die uit met een houten knots. Dit zachte weefsel van witgele kleur doet dienst als lende kleed der mannen, als rokje voor moe der de vrouw of als deken voor het gezin. Deze schors, in smalle repen verdeeld, levert tevens het bindmiddel voor alle dagelijkse karweitjes. Een gevlochten rieten mutsje siert het hoofd van vader Poenan. terwijl de vrouwen een dito haarband om de sla pen dragen. Tenslotte hebben de man nen altijd een lang matje, dat van achter rond hun middel is vastgebon den en langs de benen afhangt en meezwaait met alle lichaamswendin gen. Zo kan de Poenan op zijn trek steeds een schoon droog plekje vinden om te zitten en hij zal steeds op een matje zitten, zoals de Poenanwet het voorschrijft. Wij noemen dit onmis bare plunje dikwijls „het spatbord van de boswachter". Eenvoudig als deze kleding moge schijnen, is ze tevens een doeltrefende bedekking en gepast voor een heet tropisch klimaat. De mannen met de oren doorboord en voorzien van slagtanden van de tij- gerkat en de vrouwen in haar costuum met oorlellen uitgerekt en wei afhan gend tot over de schouders, zijn een veel sierlijker aanpassing aan hun wild g|y§!|$ - O' ...«rO- bosmilieu dan sommige typen, die af en toe met 'n tweedehandsbroek en jas van veel te krap formaat modem den ken te zijn. Boomschors maakt ook de natuurmens op zijn best dagtaak en voedsel pEHEEL in overeenstemming met het natuurleven wordt de dagtaak geheel bepaald door de roepstem van dat machtige orgaan, de maag. Twee elementen dienen om die stem te smo ren: vooreerst de jacht op alle dieren, die eetbaar zijn en dat sluit het ge hele dierenrijk in tot en met delica tessen dls mieren, sprinkhanen en houtwormen Terwijl de jeugd op boomtakken speelt of kleine parkieten vangt met lijmtakjes of klemmen, die elke Poenan kent uit de eerste lessen van grootmoeder, gaat pa er op uit met de blaaspijp, een kaarsrechte houten stok waarin hij een loop ge boord heeft en zi.in bamboepijlen met onfeilbare zekerheid schiet in het li chaam van zijn slachtoffer. Het gifsap, uit de bovengenoemde Ipohboom bereid, werkt ongelofelijk snel cn doodt een wild zwijn in enkele minuten. Ook weet de schrandere na tuurmens een tegengif te mengen, waardoor hij zelf gevrijwaard blijft voor de kracht van het gif. Zo gaat de Poenan op jacht, sluipt en springt toe, klimt en daalt af om de buit te bemachtigen. Hij is één met het woud en kent al zijn geheimen. Zijn zintui gen, spieren en ledematen werken mee tot een succesvolle jacht. Ogen en oren van een Poenan zijn uiterst scherp en zo is het gevoel bij zonder ontwikkeld. Zijn tenen ge bruikt hij als tangen om de dikste bo men te beklimmen. Is de jacht vol doende. dan klopt hij meel uit het merg van de wilde sagopalm en keert terug naar de familie ..ergens m rimboeland". Alles, wat eetbaar is wordt kort geroosterd boven een kamp vuur. ieder snijdt, hakt of grijpt een stuk en het maal is in volle gang. Bij een extra smakelijk dier, b.v. een groot wild zwijn, viert de natuur hoog tij. de magen worden overbelast en ieder sluimert zijn roes uit in een diepe slaap Tijd is hier geen geld; de nieuwe dag brengt weer nieuwe gaven. kennis en godsdienst V/AN enig onderwijs volgens ons be grip is bij deze Adamskinderen geen sprake. Grootmoeder vooral in spireert de Jeugd met alle beproefde lessen der practijk Ieder moet vuur kunnen maken door een stuk hout vlug over ander hout te wrijven. Va der traint zijn jongens in de jacht, leert hoe elk dier en elke vogel of vis het best gevangen kan worden. Moe der brengt de meisjes het vlechten bij. terwijl ze tegelijk de nog buigza me schedel van de baby plat maakt door een plankje te persen tegen het voorhoofd. Bij het schaarse licht van een walmend harspitje wordt 's avonds de practijk van het natuur leven grondig door allen bepraat en de problemen opgelost. Het spreekt vanzelf dat ook de arme primitieve mens wordt overdonderd door de mysterieuse natuur, die hem omringt. „De almachtige Geest Gods komt uit haar tronie zwieren", zoals Vondel zou zeggen. Ook de Poenan herkent zijn Schep per en liefdevolle Vader. Gekneld in de zware ketenen van het stoffelijke wordt het klare beeld van God ver kleind en overschaduwd door valse machten en zijn dwalende geest schept een wereld van afgoden en kwade geesten, die zijn leven beheer sen. Moge de natuur, die hem over meestert, spoedig bedwongen worden door slechts een zachte aanraking van de Verlosser, zodat ook hij kan uitroe pen: „Slamat akoe, ik ben bevrijd, qua manus Domini letigit, omdat de I genade Gods mij heeft aangeraakt". NARRATORIENS. Een tornado trok over Vicksburg, een stad in de staat Mississippi in de Verenigde Staten, en bracht dood en ellende met zich mee. Er vielen vele doden en gewonden, de stad werd zwaar verwoest. In triest con trast met deze ellende, hangt tussen twee telefoonpalen nog de Kerst versiering, die reeds was aangebracht voordat de tornado de stad en het omringende land trof. Op de achtergrond zijn werklieden en hulpcolon nes bezig voorzichtig het puin van een ingestorte winkel weg te ruimen, omdat men vreest, dat er een kindje onder bedolven is T IAM KELLY, de uit principe „niet aan stemmingen deelnemende volksvertegenwoordiger" in het par lement van Noord-Ierland, wiens haar ondanks zijn 32-jarige leeftijd reeds grijs wordt, is voor het Hof van Bel fast verschenen, beschuldigd van op roerige taal. Hü weigerde zijn naam te noemen. Overeenkomstig een gebruik uit de Middeleeuwen verzocht de rechter toen de jury, uit te maken „of de beklaagde moedwillig stom is of door de visitatie van God" met andere woorden, of hij weigerde te spreken, of dat hij hiertoe in de onmogelijk heid verkeerde. Een politieagent is voor de balie komen getuigen dat Kelly „de Engelse taal verstaat en spreekt." Na beraadslaging heeft de jury uit gemaakt dat hij „moedwillig stom is", hetgeen in de Middeleeuwen aanlei ding zou hebben gegeven tot allerlei folteringen. Tijdens de rechtszitting heeft Kelly het spraakvermogen te ruggevonden en verklaard „trouw aan de Koningin te weigeren". Kelly had bij verschillende verkie zingsredevoeringen verklaard slechts het gezag van do Ierse republiek te erkennen, en er aan toegevoegd: „On getwijfeld zal ik hiervoor in de ge vangenis gaan!" Hij had ook geweigerd de souverei- niteit te erkennen van „een vreemde koningin van een bastaardnatie". Bijgevolg verklaarde de jury Kelly schuldig aan opruiende taal. De rech ter heeft hem de keuze gelaten tussen de belofte: „Om zich gedurende vijf jaren behoorlijk te gedragen" onder borgstorting van 100 pond en een ge vangenisstraf. Kelly heeft het eerste aanbod ge weigerd en werd tot 12 maanden ge vangenisstraf veroordeeld. Geen grotere vrijheid jyjINISTER Mansholt deelt in zijn M. van A. mede, dat hij geen moge lijkheden ziet aan de wens met behoud van de erkenningseisen een grotere vrijheid om zich in de tuinbouw te vestigen toe te laten, en dan tevens te voorkomen, dat de pro ductie in deze tak van bedrijf zou worden uitgebreid, te voldoen. Regu lering van de productie-capaciteit van deze bedrijfstak acht hij voorshands nog gewenst, doch dit leidt onover- koombaar tot zekere verstarring, wel ke gelet op de wijze van uitvoe ring van de teeltregelingen echter naar zijn mening niet van zo ernstige aard is als veelal wordt veronder steld. ^/anneer ik plotseling verdacht veel bestellingen kreeg uit 'n bepaald land, wa sik ervan overtuigd, dat er vandaag of morgen iets zou gebeuren, vertelde Mr. Barrett. Zo verwonderde hij er zich 'over, toen hij onlangs on verwacht veel bestellingen kreeg uit Egypte. Nog geen maand later echter voerde generaal Naguib hier zijn staatsgreep uit en moest koning Fa- roek het land verlaten. Hoe zien de creaties van Mr. Barrett eruit? Het geheim van zijn succes schuilt in de eenvoud van zijn kle dingstukken. Het confectie-model be staat uit 200 tot 250 plaatjes van ge hard staal, elk 5 vierkante centime ter groot, die als dakpannen over el kaar worden gelegd en met een stevige linnen stof worden overtrokken. Al naar gelang van de lengte wegen deze vesten vijf tot tien kilo. Zij vormen een absolute bescherming tegen kogels uit een legerpistool, wanneer dit op 10 m. afstand wordt afgeschoten. Klanten, die zich bijzonder nerveus maken, bestellen wel eens een dubbele, ja zelfs een driedubbele pantsering! die natuurlijk als een geweldige last om de schouders ligt, doch dan ook be stand is tegen kogels uit een mitrail leur. Van zulke „confectie-vesten" heeft Mr. Barratt er steeds een vijftigtal voorradig in drie verschillende maten. Het zijn alleen de machtigen der aarde die zich een kogelvest naar maat la ten aanmeten. Zo Kreeg hij in het be gin van 1939 een opdracht uit Duits land van Herm. Goering, die zijn adres van niemand minder dan Benito Mus solini had gekregen. De borstomvang voor deze bestelling was 125 centime ter. „moord-systemen" dere Zuid-Amerikaanse Staten zijn bestemd, versterkte zijstukken, terwijl de stalen plaatjes niet. zoals de dak pannen var. boven naar beneden over elkaar zijn gelegd, doch van beneden naar boven. „Kijk eens" zegt Mr. Bar rett, „ik moet met alles rekening hou den. Wanneer iemand je in Argenti nië wil doodsteken, besluipt hij je van opzij en steekt dan bliksemsnel de dolk van onder naar boven tussen je ribben. Bij een normal kogelvest zou de dolk dan wel eens precies tussen TT HEBT ongeveer mijn figuur", zei de Oosterse prins tegen de kleer- Hif iriJüi? ^eonhard Barratt, die een vest voor hem gemaakt had en dit kledingstuk thans persoonlijk in de luxueuze suite van de prins in een der duurste Londense hotels kwam afleveren. ..Trek het eens aan" vervolgde de prins. „Ik kan dan zien hoe het staat". •li r" die zo langzamerhand gewoon is geworden aan de grillen van zijn rijke klanten, trok het vest aan. „DraaiTeens om- vervolgde zijn opdrachtgever en ook dit deed Mr. Barratt. En gaat u' ecns ,f!aar achter tcsen de muur staan", hoorde hij hierop de prins ffj™' 1"tus„sen ,een revoH er uit zijn zak had gehaald en de loon dreigend op de borst van Mr. Barratt richtte. „Ik tel tot drie en zal dan schieten zei de prins en aan de klank van zijn stem was te horen, dat hij het meende. Mf/anneer U denkt, dat Mr. Barratt hierop lijkbleek van schrik zou worden, vergist U zich. Glimlachend ging hij tegen de muu r staan en zei: „Als U maar precies op m'n hart richt, is het niet erg." Bang was hij helemaal niet, behoef de hij ook niet te zijn. want het vest, dat hij aan had, was een Barratt-vest en mannen, die gevaarlijk leven, we ten, dat zij hierin veilig zijn. Barratt is n.l. de Londense kleermaker, die zich reeds tientallen jaren gespeciali seerd heeft op het maken van kogel vrije vesten. Hij heeft van zijn zaken een nauwkuerige boekhouding bijge houden en deze boekhouding is een soort barometer geworden voor de po litieke spanningen in „e wereld. Wan neer hij bestellingen krijgt uit een bepaald land, dan kan men rustig zeg gen, dat het daar niet pluis is. „Nauwelijks was er in 1934 een aan slag gepleegd op koning Alexander van Joegoslavië," zo vertelt Mr. Barratt „of uit alle West-Europese landen re gende het opdrachten en dat heeft ge duurd tot 1939. Een tijdlang heeft geen Franse detective zich op z'n gemak gevoeld, wanneer hij onder zijn jasje niet een vest van mij droeg. Geduren de de veldtocht in Abessinië kwamen er veel opdrachten uit de Balkan-lan den binnen, doch na 1945 bleek men vooral in Indië, Palestina, Malakka, Hongkong en Perzië behoefte te ge voelen aan een vest van mij. zware voering. |N het Zuid-Westen van Frankrijk speelt zich een geheimzinnige cri minele zaak af. 25 November 1952 stierf een dokter uit Antibes, Marcel Cannac, gedurende de nacht van zijn aankomst in „Le Bastion", een kliniek te Carcassonne, die onder leiding staat van een confrater, Dr. Deltheil. Deze dokter had in September 1944 de moord op een notaris Noël Blanc bijgewoond, die in het verzet bekend stond onder de naam van „capitaine Charpentier" en die verantwoordelijk was voor de „parachu- tages" in het departement Aude. Noël Blanc werd gedood in een kamer van hetzelfde Bastion" door twee kogels in het voorhoofd zoals bij de lijkschouwing bleek. e'en heel jonge verpleegster van het Bastion beschuldigde zich van de moord. Zij had, zo zei zij, in een toe_ stand van wettige verdediging ge vuurd, daar Blanc haar met zijn at tenties lastig viel. Acht jaar lang bleef Therese Paillet bij haar ver klaringen. De politie en de onderzoeksmagis- straat waren echter door haar ver klaringen niet bevredigd. Zij vroegen zich onder meer af hoe het lijk van Blanc daags na zijn overlijden was teruggevonden onder een brug bij Carcassonne, overgoten met benzine en half verbrand. Zij besloten het te doen opgraven uit het graf te Neuf. chateau (Vogezen) waarheen het in 1948 was overgebracht. En toen gebeurde er voor de eerste maal iets onverwachts. In de kist werden de overblijfselen van drie lichamen gevonden, 2 volwassenen en een kind. Het onderzoek werd aanstonds hervat. Er werden getuigen gehoord, die verklaarden dat Blanc niet met twee kogels in het voorhoofd maar mjet drie kogels in de rug was neer geschoten. Bijgevolg had er een ver wisseling van het lijk plaats gehad voor de lijkschouwing op 6 Septem ber 1944. Het vermiste lijk was niet dat van Noël Blanc. "Tenslotte had een nieuwe onver wachte gebeurtenis plaats. Na een verhoor van 12 uren, waarbij een rechter van instructie Thérèse Paillet haar onschuld wilde doen be kennen, zakte zij geheel uitgeput in. een en bekende dat zij Noël Blanc niet had gedood. Zij wijst thans Dr. Cannic, die een jaar geleden 'n gewelddadige dood is gestorven als de moordenaar aan. openingen kunnen drin- de kleine gen.' In Indië daarentegen stoot men een dolk graag in de schouder, zodat ook hiertegen iets moest worden gevonden. Mr. Barrat creëerde hieiop speciale ge pantserde epauletten. Erg veilig is het beroep van deze Londense kleermaker niet, wart drie van zijn voorgangers zijn reeds ver moord. In ieder gevaï mag hij met trots verklaren, dat er beslist door zijn scheppingen al mensenlevens zjjn ge spaard, want vaak wordt er een aan slag gepleegd op een belangrijke poli tieke persoonlijkheid, waarvan het courantenbericht alleen maar vermeldt, dat de betrokken persoon „wonder bo ven wonder niet gedeerd werd". Slechts weinigen weten, dat dit won der een heel natuurlijKe verkl ring heeft en een dezer weinigen is de Londense kleermaker Barratt, die deze belangrijke persoonlijkheid een vest heeft aangemeten. Door het vissersvaartuig Jni 8. Schip per de Visser, te Breskens, is een vis van het haaiensoort aangevoerd, een „Appikal" genoemd. Deze vissen wor den in ons land zelden binnengebracht. De vis woog 1510 kg. Tot lid van het Hoofdbestuur van de Kath. Onderwijzersbond in het Bis dom Breda zijn gekozen de heren Th. Daane te Bergen op Zoom, Jos. Gee- rads te Koewacht en H. ten Have te Breda. Beide laatstgenoemden wegens periodieke aftreding. Herstemming moet plaats hebben voor de vierde vacante zetel tussen Mej. A. Reith te Dongen en de heer D. v. Ginneke te De Heen, die ook aan de beurt van aftreding was. TVTE MOGEN het rustig neerschrijven: de heer W. de Rooy te Bergen op Zoom is de enige harmonie-secretaris in den lande, die zelf de schellebomen voor zijn korps vervaardigt. Maar al zou er nog een te vinden zijn: het maken van schelle bomen behoort in elk geval niet tot de bezigheden die men een secretaris pleegt toe te vertrouwen. Dat de harmonie Concordia, of beter het bestuur van die harmonie, zün secretaris met een gerust hart aan het werk laat, vindt zijn verklaring in de om standigheid, dat de heer de Rooy al vaak tevoren blijk heeft gegeven, een meer dan gewoon talent te hebben voor de kunst der metaalbewerking. gij h it vervaardigen van zijn vesten moet deze kleermaker tevens de speciale „moord-systemen" kennen der vershceiaene werelddelen. Zo hebben de vesten, die voor Argentinië en an- De heer de Rooy is opzichter van het waterpompstation Mondaf en dit is een reden temeer, om zich erover te verbazen, dat hij het stugge ijzer en koper naar zijn hand weet te zet ten. Voor hij opzicher werd, beoefen de hij echter het vak van machine bankwerker.... Met die schellebomen, beweert hij, is het raar gelopen. Er was een mu ziekconcours in Tilburg en „Concordia" promoveerde naar de afdeling uitmun tendheid. Het bestuur dronk er een kopje kofife op en terwijl men op een terrasje zat, marcheerde een geünifor meerd korps voorbij, dat behalve door de glans van de uniformen ook opviel door de magnifieke schellebomen. die werden meegedragen. „Zulke dingen" zei voorzitter Nuij- ten van Concordia, „moesten we ook hebben" En de heer de Rooy ant woordde dat het een koud kunstje was. „Die maken we zelf" zei hij. Het was als scherts bedoeld maar een paar maanden later vroeg de voorzitter of de schellebomen al klaar waren De heer de Rooy legde uit dat het maar een grapje was geweest en de heer Nuijten zei dat het dan ook wel grap pige schellebomen mochten worden, als ze er maar kwamen ..En zo" zegt de neer de Rooy ..ben ik erin getippeld" In elk geval kwijt hij zich nauwgezet van zijn „opdracht" Want op Koninginnedag zou de har monie de schellebomen graag meedra gen. Eén is er al zover klaar, dat men een goede indruk krijgt van hoe hij worden gaat. Boven een grote om gekeerde beker van koper komt een harp en daarboven een vleugel met het woord „Harmonie". Op de vleu gel van de tweede boom komt dan „Concordia" te staan. Dan is er een kleinere harp en tussen die sierstukken in worden koperen bollen aangebracht. Aan de beker worden tenslotte bel letjes bevestigd, zoals dat bij goede schellebomen hoort. ANDER WERK ("hpzichter de Rooy gooit er waarlijk niet met de pet t.aar. De zware bekers alleen al bestaan uit 24 on derdelen die zorgvuldig tot een zui ver rond geheel aan elkaar zijn gesol deerd. Het koper is nu nog uw. maar als het gepolijst is. moet het er prach tig uitzien „Eigenlijk", zegt de heer de Rooy. „is van het een het ander gekomen" H>j heeft in zijn huiskamer een smeed ijzeren lamp hangen, kundig en met geduld vervaardigd, In dezelfde ka mer hangt een lamp, die zijn vader heeft gemaakt. Het zit dus een beetje in de familie. Op de huisvlijttentoonstelling te Nieuw-Biorgvliet was een schaakspel van hem geëxposeerd. Bord en stukken vervaardigd van massief koper. Een werkstuk, dat je even stil maakt en waar hij meer dan 204 uur over heeft gedaan. De kerk van Nieuw-Borgvliet heeft ook mogen profiteren van het vak manschap van de heer de Rooy. Toen na de bevrijding, de kerk in puin lag, schonk hij de pastoor een smeedijze ren godslamp voor zijn nieuwe kerk, en momenteel is hij nog bezig met eet hek voor de doopkapel. Bij slager v.d. Boom in de Steen bergsestraat hangt weer een smeedijzeren lamp. Eveneens door de heer de Rooy vervaardigd. Ze weegt 25 kilo en is even sierlijk als massief. Men mag het geen knutselen noe men wat de heer de Rooy doet. Daar voor draagt zijn werk tezeer het stem pel van de vakman. Men zou kunnen zeggen, dat de liefde voor zijn vak hem dwingt, ook nu hij dat vak niet meer beroepshalve uitoefent. Niet on onderbroken heeft hij sierstukken ver vaardigd. Hij Is er in zijn jeugd mee begonnen en telkens als inspiratie en werklust elkaar de hand gaven, toog hij aan de slag. Als hij nu bij elkaar zou zetten, wat de afgelopen 25 jaar hebben opgeleverd, zou dat een im posante collectie geven. Voorlopig is zijn aandacht onver deeld bij de schellebomen. Hij zou im mers geen goede secretaris zijn als hij die dingen niet tijdig afleverde! Te Biak op Nieuw-Guinea zijn pasgeleden de vlieghaven en het K.L.M.-hotel in gebruik gesteld. De gehele vlieghaven is echter nog niet gereed, er wordt thans nog hard gewerkt aan de aanleg van nieuwe platforms, waarin de vlieg tuigen na de landing zullen kun nen worden gereviseerd. Het K.L.M.-hotel ,,'t Rif" is reedt geheel gereed. De bouwkosten, in clusief de inrichting ervan, hebben ongeveer 1.8 millioen gulden ge kost. Het hotel werd gebouwd door de Amsterdamse Ballast Maat schappij. Op de foto: Het nieuwe K.L.M.-hotel ,,'t Rif" „Blanc". zo zei hij, was een verrader en Cannac heeft hem om het leven gebracht. Ik heb gelogen om hem te beschermen. Maar toen hij zag, dat de gehele zaak zou worden opgehel derd, pleegde hij zelfmoord. De rechter stelt zich met deze ver sie nog niet tevreden, want zo „Capi taine Charpentier" inderdaad een verrader was, waarom heeft men hem dan gedood, waarom heeft men dan zijn lijk doen verdwijnen, door er dat van een andere persoon voor in de plaats te stellen en wie was die andere persoon? Terwijl de streek van de Duitsers was bevrijd en het voldoende was hem levend aan ds autoriteiten over te leveren. De dubbele zaak van het Bastion zal ongetwijfeld nog heel wat ver rassingen bezorgen. CENATOR McCarthy heeft verklaard, dat hij een lijst heeft ontvangen van ongeveer 125 namen van als com munisten geïdentificeerde personen, die uit Duitsland waren gevlucht, Amerikaans staatsburger waren ge worden en vervolgens naar Duitsland terugkeerden om te werken in het bureau van de Amerikaanse Commissaris.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 6