De Poenans, een zeer primitief volkje
Een dwaaltocht door Borneo
Kleermaker Barratt had geen angst
Secretaris van de harmonie maakt
zelf de schellebomen
Het oerwoud* hun dienaar
Vlieghaven te Biak (Nieuw-Guinea)
De groten der aarde lieten zich
bij hem „veilig" kleden
GEHEIMZINNIGE MOORD
IN CARCASSONNE
De Kerstversiering gespaard
Een jaar cel voor Iers Kamerlid
Niet bang
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 15 DECEMBER 1953
Eeuivige strijd
Prins trok onverwachts een revolver
Hij weigerde te spreken
VESTIGING IN DE
TUINBOUW
„Ik loog om hem te beschermen
Wie doodde „Captain Charpentier"?
Geen snoekvisje
Bestuursleden KOB
ConcordiaBorgvliet vaart er wel bij....
W. DE ROOY, opzichter pompstation Berg-en
op Zoom „metaalkunstenaar"
„Koud kunstje
Mensen uit ons
midden
McCarthy ontdekt
infiltranten
A/"ORIGE KEER bevonden wij ons op de hoogvlakte der be-
schaving, waarheen het Chinese volk zich moeizaam na
6000 jaar had opgewerkt. Ditmaal doen we een duik en dringen
we door tot in de diepste ravijnen van de oorspronkelijke we
reld. Wij ondervonden ongelofelijke contrasten. Want hier
staan we in de voorhoven van het voormalige paradijs, dat is
weggevaagd als door een nooit gekende wereldbrand en hui
verend gaan we door de ijselijke stilte verder op de dikke aslaag
van vergane glorie. Dit oord wordt terecht door een Augus-
tinus genoemd de „Tabula rasa", de plaats waar de bovenna
tuur en geestelijke hoogte is verdwenen en gelijkt op een lei,
die schoongeveegd, alle schrift en geestelijke gedachte mist.
zich geworpen op de stof, die hem
lokt en omknelt. Zo leven ook zijn
kinderen, de Poenans.
vvflj z'en ih onze verbeelding de
eerste mensen, ontbloot van god
delijke bijstand en verworden tot we
zens van stoffelijke aard. Op de dor
re as verrijst een andere schepping,
die geheel op zichzelf is aangewezen
en voortwoekert in losbandige vrijheid
en uitbuiting van ales, wat haar in
de weg staat. Ik oedoel het oerwoud
met zijn bewoners. Zelfs de rijkste
fantasie is niet bij machte de rimboe
van Borneo's binnenland naar haar
ware gedaante te beschrijven! Daar
heerst een voortdurende „Struggle for
life", een liefdeloze strijd om het be
staan. die slechts eindigt na vernieti
ging van het slachtoffer. Her wordt
de alles voedende aarde uitgebuit door
een afzienbaar leger woudreuzen, die
zich krampachtig hebben verankerd in
de aarde en welks wortels elkaar elke
duimbreedte grond betwisten. Ze rich
ten zich trots omhoog en vormen met
hun eeuwig groene kruinen een dak,
dat het zonlicht met zijn koesterende
warmte buitensluit. Massale slingers
van allerlei klimopsoorten slingeren
zich in twijfelachtige liefde rond de
dikke stammen, om zich te voeden
met het levenssap dei- bomen. Een we
reld van ontelbare exotische planten
nestelt zich op de takken en zo gaat
de levensstijd voort. Zelfs het nietige
mos worstelt moedig en leeft op de
stammen en rotsen. Het spel van
twist en egoïsme woedt voort ook on
der de dieren, de vogels en schier on
zichtbare insecten, onder de vissen en
amphibieën, die in oneindige aantal
len en soorten de rvieren bewonen en
elkander opslokken in him eigen
strijd. Zelfs de beekjes en plassen, die
de gigantische Radjang rivier moeten
scheppen, zijn niet minder naijverig.
Zij boren een grillige baan ten koste
van de aarde en planten, tot ook zij
verdwijnen en worden verzwolgen in
de alles-wegvagende grote rivier.
Zo leeft deze tweede schepping en
daarin staat in Borneo nog altijd de
naakte Adam, voortlevend in zijn ver
bannen kinderen. „Quantum mutatus
ab IIlo!" Wat is ook Adam onherken
baar veranderd vergeleken bij dat
prachtschepsel in zijn oorsprong. Ont
bloot van de bovennatuur heeft hij
YY/ANNEER ik begin een klein
beeld te geven van de maatschap
pelijke toestand dezer natuurmensen,
moet ik er toch op wijzen, dat we
staan op de eerste trede van cultuur.
Zelfs het meest elementaire ontbreekt.
We leven zelfs niet in 't ijzeren tijd
perk. De nuchtere natuur omgeeft
ons. Het woud is het huis van de Poe
nans in letterlijke zin. Bij tropische
regens of ziekten geeft moeder na
tuur hem een originele schuilplaats,
n.l. een holle boom. Ook bouwt hij
zich in minimum tijds een bamboe
geraamte, dat met bladeren bedekt,
als verblijf dient voor langere perio
den. Deuren, vensters, of enig meubi
lair' bestaan voor hem niet. Even een
voudig is zijn kleding. De ouderwetse
bladeren uit Adams tijd hebben
plaats gemaakt voor boomschors. Naar
gelang van wat wordt vereist, neemt
de Poenan een stuk ruwe schors van
de Ipohboom en klopt die uit met een
houten knots. Dit zachte weefsel van
witgele kleur doet dienst als lende
kleed der mannen, als rokje voor moe
der de vrouw of als deken voor het
gezin. Deze schors, in smalle repen
verdeeld, levert tevens het bindmiddel
voor alle dagelijkse karweitjes. Een
gevlochten rieten mutsje siert het
hoofd van vader Poenan. terwijl de
vrouwen een dito haarband om de sla
pen dragen. Tenslotte hebben de man
nen altijd een lang matje, dat van
achter rond hun middel is vastgebon
den en langs de benen afhangt en
meezwaait met alle lichaamswendin
gen.
Zo kan de Poenan op zijn trek
steeds een schoon droog plekje vinden
om te zitten en hij zal steeds op een
matje zitten, zoals de Poenanwet het
voorschrijft. Wij noemen dit onmis
bare plunje dikwijls „het spatbord van
de boswachter". Eenvoudig als deze
kleding moge schijnen, is ze tevens
een doeltrefende bedekking en gepast
voor een heet tropisch klimaat.
De mannen met de oren doorboord
en voorzien van slagtanden van de tij-
gerkat en de vrouwen in haar costuum
met oorlellen uitgerekt en wei afhan
gend tot over de schouders, zijn een
veel sierlijker aanpassing aan hun wild
g|y§!|$ - O' ...«rO-
bosmilieu dan sommige typen, die af
en toe met 'n tweedehandsbroek en jas
van veel te krap formaat modem den
ken te zijn. Boomschors maakt ook de
natuurmens op zijn best
dagtaak en voedsel
pEHEEL in overeenstemming met
het natuurleven wordt de dagtaak
geheel bepaald door de roepstem van
dat machtige orgaan, de maag. Twee
elementen dienen om die stem te smo
ren: vooreerst de jacht op alle dieren,
die eetbaar zijn en dat sluit het ge
hele dierenrijk in tot en met delica
tessen dls mieren, sprinkhanen en
houtwormen Terwijl de jeugd op
boomtakken speelt of kleine parkieten
vangt met lijmtakjes of klemmen, die
elke Poenan kent uit de eerste lessen
van grootmoeder, gaat pa er op uit
met de blaaspijp, een kaarsrechte
houten stok waarin hij een loop ge
boord heeft en zi.in bamboepijlen met
onfeilbare zekerheid schiet in het li
chaam van zijn slachtoffer.
Het gifsap, uit de bovengenoemde
Ipohboom bereid, werkt ongelofelijk
snel cn doodt een wild zwijn in enkele
minuten. Ook weet de schrandere na
tuurmens een tegengif te mengen,
waardoor hij zelf gevrijwaard blijft
voor de kracht van het gif. Zo gaat
de Poenan op jacht, sluipt en springt
toe, klimt en daalt af om de buit te
bemachtigen. Hij is één met het woud
en kent al zijn geheimen. Zijn zintui
gen, spieren en ledematen werken
mee tot een succesvolle jacht.
Ogen en oren van een Poenan zijn
uiterst scherp en zo is het gevoel bij
zonder ontwikkeld. Zijn tenen ge
bruikt hij als tangen om de dikste bo
men te beklimmen. Is de jacht vol
doende. dan klopt hij meel uit het
merg van de wilde sagopalm en keert
terug naar de familie ..ergens m
rimboeland". Alles, wat eetbaar is
wordt kort geroosterd boven een kamp
vuur. ieder snijdt, hakt of grijpt een
stuk en het maal is in volle gang. Bij
een extra smakelijk dier, b.v. een
groot wild zwijn, viert de natuur hoog
tij. de magen worden overbelast en
ieder sluimert zijn roes uit in een
diepe slaap Tijd is hier geen geld; de
nieuwe dag brengt weer nieuwe gaven.
kennis en godsdienst
V/AN enig onderwijs volgens ons be
grip is bij deze Adamskinderen
geen sprake. Grootmoeder vooral in
spireert de Jeugd met alle beproefde
lessen der practijk Ieder moet vuur
kunnen maken door een stuk hout
vlug over ander hout te wrijven. Va
der traint zijn jongens in de jacht,
leert hoe elk dier en elke vogel of vis
het best gevangen kan worden. Moe
der brengt de meisjes het vlechten
bij. terwijl ze tegelijk de nog buigza
me schedel van de baby plat maakt
door een plankje te persen tegen het
voorhoofd. Bij het schaarse licht van
een walmend harspitje wordt
's avonds de practijk van het natuur
leven grondig door allen bepraat en
de problemen opgelost. Het spreekt
vanzelf dat ook de arme primitieve
mens wordt overdonderd door de
mysterieuse natuur, die hem omringt.
„De almachtige Geest Gods komt uit
haar tronie zwieren", zoals Vondel
zou zeggen.
Ook de Poenan herkent zijn Schep
per en liefdevolle Vader. Gekneld in
de zware ketenen van het stoffelijke
wordt het klare beeld van God ver
kleind en overschaduwd door valse
machten en zijn dwalende geest
schept een wereld van afgoden en
kwade geesten, die zijn leven beheer
sen. Moge de natuur, die hem over
meestert, spoedig bedwongen worden
door slechts een zachte aanraking van
de Verlosser, zodat ook hij kan uitroe
pen: „Slamat akoe, ik ben bevrijd,
qua manus Domini letigit, omdat de
I genade Gods mij heeft aangeraakt".
NARRATORIENS.
Een tornado trok over Vicksburg, een stad in de staat Mississippi in de
Verenigde Staten, en bracht dood en ellende met zich mee. Er vielen
vele doden en gewonden, de stad werd zwaar verwoest. In triest con
trast met deze ellende, hangt tussen twee telefoonpalen nog de Kerst
versiering, die reeds was aangebracht voordat de tornado de stad en het
omringende land trof. Op de achtergrond zijn werklieden en hulpcolon
nes bezig voorzichtig het puin van een ingestorte winkel weg te ruimen,
omdat men vreest, dat er een kindje onder bedolven is
T IAM KELLY, de uit principe „niet
aan stemmingen deelnemende
volksvertegenwoordiger" in het par
lement van Noord-Ierland, wiens haar
ondanks zijn 32-jarige leeftijd reeds
grijs wordt, is voor het Hof van Bel
fast verschenen, beschuldigd van op
roerige taal. Hü weigerde zijn naam
te noemen.
Overeenkomstig een gebruik uit de
Middeleeuwen verzocht de rechter
toen de jury, uit te maken „of de
beklaagde moedwillig stom is of door
de visitatie van God" met andere
woorden, of hij weigerde te spreken,
of dat hij hiertoe in de onmogelijk
heid verkeerde. Een politieagent is
voor de balie komen getuigen dat
Kelly „de Engelse taal verstaat en
spreekt."
Na beraadslaging heeft de jury uit
gemaakt dat hij „moedwillig stom is",
hetgeen in de Middeleeuwen aanlei
ding zou hebben gegeven tot allerlei
folteringen. Tijdens de rechtszitting
heeft Kelly het spraakvermogen te
ruggevonden en verklaard „trouw aan
de Koningin te weigeren".
Kelly had bij verschillende verkie
zingsredevoeringen verklaard slechts
het gezag van do Ierse republiek te
erkennen, en er aan toegevoegd: „On
getwijfeld zal ik hiervoor in de ge
vangenis gaan!"
Hij had ook geweigerd de souverei-
niteit te erkennen van „een vreemde
koningin van een bastaardnatie".
Bijgevolg verklaarde de jury Kelly
schuldig aan opruiende taal. De rech
ter heeft hem de keuze gelaten tussen
de belofte: „Om zich gedurende vijf
jaren behoorlijk te gedragen" onder
borgstorting van 100 pond en een ge
vangenisstraf.
Kelly heeft het eerste aanbod ge
weigerd en werd tot 12 maanden ge
vangenisstraf veroordeeld.
Geen grotere vrijheid
jyjINISTER Mansholt deelt in zijn M.
van A. mede, dat hij geen moge
lijkheden ziet aan de wens met
behoud van de erkenningseisen
een grotere vrijheid om zich in de
tuinbouw te vestigen toe te laten, en
dan tevens te voorkomen, dat de pro
ductie in deze tak van bedrijf zou
worden uitgebreid, te voldoen. Regu
lering van de productie-capaciteit van
deze bedrijfstak acht hij voorshands
nog gewenst, doch dit leidt onover-
koombaar tot zekere verstarring, wel
ke gelet op de wijze van uitvoe
ring van de teeltregelingen echter
naar zijn mening niet van zo ernstige
aard is als veelal wordt veronder
steld.
^/anneer ik plotseling verdacht veel
bestellingen kreeg uit 'n bepaald
land, wa sik ervan overtuigd, dat er
vandaag of morgen iets zou gebeuren,
vertelde Mr. Barrett. Zo verwonderde
hij er zich 'over, toen hij onlangs on
verwacht veel bestellingen kreeg uit
Egypte. Nog geen maand later echter
voerde generaal Naguib hier zijn
staatsgreep uit en moest koning Fa-
roek het land verlaten.
Hoe zien de creaties van Mr. Barrett
eruit? Het geheim van zijn succes
schuilt in de eenvoud van zijn kle
dingstukken. Het confectie-model be
staat uit 200 tot 250 plaatjes van ge
hard staal, elk 5 vierkante centime
ter groot, die als dakpannen over el
kaar worden gelegd en met een stevige
linnen stof worden overtrokken. Al
naar gelang van de lengte wegen deze
vesten vijf tot tien kilo. Zij vormen
een absolute bescherming tegen kogels
uit een legerpistool, wanneer dit op 10
m. afstand wordt afgeschoten.
Klanten, die zich bijzonder nerveus
maken, bestellen wel eens een dubbele,
ja zelfs een driedubbele pantsering!
die natuurlijk als een geweldige last
om de schouders ligt, doch dan ook be
stand is tegen kogels uit een mitrail
leur.
Van zulke „confectie-vesten" heeft
Mr. Barratt er steeds een vijftigtal
voorradig in drie verschillende maten.
Het zijn alleen de machtigen der aarde
die zich een kogelvest naar maat la
ten aanmeten. Zo Kreeg hij in het be
gin van 1939 een opdracht uit Duits
land van Herm. Goering, die zijn adres
van niemand minder dan Benito Mus
solini had gekregen. De borstomvang
voor deze bestelling was 125 centime
ter.
„moord-systemen"
dere Zuid-Amerikaanse Staten zijn
bestemd, versterkte zijstukken, terwijl
de stalen plaatjes niet. zoals de dak
pannen var. boven naar beneden over
elkaar zijn gelegd, doch van beneden
naar boven. „Kijk eens" zegt Mr. Bar
rett, „ik moet met alles rekening hou
den. Wanneer iemand je in Argenti
nië wil doodsteken, besluipt hij je van
opzij en steekt dan bliksemsnel de
dolk van onder naar boven tussen je
ribben. Bij een normal kogelvest zou
de dolk dan wel eens precies tussen
TT HEBT ongeveer mijn figuur", zei de Oosterse prins tegen de kleer-
Hif iriJüi? ^eonhard Barratt, die een vest voor hem gemaakt had en
dit kledingstuk thans persoonlijk in de luxueuze suite van de prins in
een der duurste Londense hotels kwam afleveren. ..Trek het eens aan"
vervolgde de prins. „Ik kan dan zien hoe het staat".
•li r" die zo langzamerhand gewoon is geworden aan de
grillen van zijn rijke klanten, trok het vest aan. „DraaiTeens om-
vervolgde zijn opdrachtgever en ook dit deed Mr. Barratt. En gaat u'
ecns ,f!aar achter tcsen de muur staan", hoorde hij hierop de prins
ffj™' 1"tus„sen ,een revoH er uit zijn zak had gehaald en de loon
dreigend op de borst van Mr. Barratt richtte. „Ik tel tot drie en zal
dan schieten zei de prins en aan de klank van zijn stem was te horen,
dat hij het meende.
Mf/anneer U denkt, dat Mr. Barratt
hierop lijkbleek van schrik zou
worden, vergist U zich. Glimlachend
ging hij tegen de muu r staan en zei:
„Als U maar precies op m'n hart
richt, is het niet erg."
Bang was hij helemaal niet, behoef
de hij ook niet te zijn. want het vest,
dat hij aan had, was een Barratt-vest
en mannen, die gevaarlijk leven, we
ten, dat zij hierin veilig zijn. Barratt
is n.l. de Londense kleermaker, die
zich reeds tientallen jaren gespeciali
seerd heeft op het maken van kogel
vrije vesten. Hij heeft van zijn zaken
een nauwkuerige boekhouding bijge
houden en deze boekhouding is een
soort barometer geworden voor de po
litieke spanningen in „e wereld. Wan
neer hij bestellingen krijgt uit een
bepaald land, dan kan men rustig zeg
gen, dat het daar niet pluis is.
„Nauwelijks was er in 1934 een aan
slag gepleegd op koning Alexander van
Joegoslavië," zo vertelt Mr. Barratt
„of uit alle West-Europese landen re
gende het opdrachten en dat heeft ge
duurd tot 1939. Een tijdlang heeft geen
Franse detective zich op z'n gemak
gevoeld, wanneer hij onder zijn jasje
niet een vest van mij droeg. Geduren
de de veldtocht in Abessinië kwamen
er veel opdrachten uit de Balkan-lan
den binnen, doch na 1945 bleek men
vooral in Indië, Palestina, Malakka,
Hongkong en Perzië behoefte te ge
voelen aan een vest van mij.
zware voering.
|N het Zuid-Westen van Frankrijk speelt zich een geheimzinnige cri
minele zaak af. 25 November 1952 stierf een dokter uit Antibes,
Marcel Cannac, gedurende de nacht van zijn aankomst in „Le Bastion",
een kliniek te Carcassonne, die onder leiding staat van een confrater,
Dr. Deltheil.
Deze dokter had in September 1944 de moord op een notaris Noël
Blanc bijgewoond, die in het verzet bekend stond onder de naam van
„capitaine Charpentier" en die verantwoordelijk was voor de „parachu-
tages" in het departement Aude. Noël Blanc werd gedood in een kamer
van hetzelfde Bastion" door twee kogels in het voorhoofd zoals bij de
lijkschouwing bleek.
e'en heel jonge verpleegster van het
Bastion beschuldigde zich van de
moord. Zij had, zo zei zij, in een toe_
stand van wettige verdediging ge
vuurd, daar Blanc haar met zijn at
tenties lastig viel. Acht jaar lang
bleef Therese Paillet bij haar ver
klaringen.
De politie en de onderzoeksmagis-
straat waren echter door haar ver
klaringen niet bevredigd. Zij vroegen
zich onder meer af hoe het lijk van
Blanc daags na zijn overlijden was
teruggevonden onder een brug bij
Carcassonne, overgoten met benzine
en half verbrand. Zij besloten het te
doen opgraven uit het graf te Neuf.
chateau (Vogezen) waarheen het in
1948 was overgebracht.
En toen gebeurde er voor de eerste
maal iets onverwachts. In de kist
werden de overblijfselen van drie
lichamen gevonden, 2 volwassenen en
een kind.
Het onderzoek werd aanstonds
hervat. Er werden getuigen gehoord,
die verklaarden dat Blanc niet met
twee kogels in het voorhoofd maar
mjet drie kogels in de rug was neer
geschoten. Bijgevolg had er een ver
wisseling van het lijk plaats gehad
voor de lijkschouwing op 6 Septem
ber 1944. Het vermiste lijk was niet
dat van Noël Blanc.
"Tenslotte had een nieuwe onver
wachte gebeurtenis plaats. Na
een verhoor van 12 uren, waarbij
een rechter van instructie Thérèse
Paillet haar onschuld wilde doen be
kennen, zakte zij geheel uitgeput in.
een en bekende dat zij Noël Blanc
niet had gedood.
Zij wijst thans Dr. Cannic, die een
jaar geleden 'n gewelddadige dood is
gestorven als de moordenaar aan.
openingen kunnen drin-
de kleine
gen.'
In Indië daarentegen stoot men een
dolk graag in de schouder, zodat ook
hiertegen iets moest worden gevonden.
Mr. Barrat creëerde hieiop speciale ge
pantserde epauletten.
Erg veilig is het beroep van deze
Londense kleermaker niet, wart drie
van zijn voorgangers zijn reeds ver
moord. In ieder gevaï mag hij met
trots verklaren, dat er beslist door zijn
scheppingen al mensenlevens zjjn ge
spaard, want vaak wordt er een aan
slag gepleegd op een belangrijke poli
tieke persoonlijkheid, waarvan het
courantenbericht alleen maar vermeldt,
dat de betrokken persoon „wonder bo
ven wonder niet gedeerd werd".
Slechts weinigen weten, dat dit won
der een heel natuurlijKe verkl ring
heeft en een dezer weinigen is de
Londense kleermaker Barratt, die deze
belangrijke persoonlijkheid een vest
heeft aangemeten.
Door het vissersvaartuig Jni 8. Schip
per de Visser, te Breskens, is een vis
van het haaiensoort aangevoerd, een
„Appikal" genoemd. Deze vissen wor
den in ons land zelden binnengebracht.
De vis woog 1510 kg.
Tot lid van het Hoofdbestuur van de
Kath. Onderwijzersbond in het Bis
dom Breda zijn gekozen de heren Th.
Daane te Bergen op Zoom, Jos. Gee-
rads te Koewacht en H. ten Have te
Breda. Beide laatstgenoemden wegens
periodieke aftreding.
Herstemming moet plaats hebben
voor de vierde vacante zetel tussen
Mej. A. Reith te Dongen en de heer
D. v. Ginneke te De Heen, die ook
aan de beurt van aftreding was.
TVTE MOGEN het rustig neerschrijven: de heer W. de Rooy te
Bergen op Zoom is de enige harmonie-secretaris in den
lande, die zelf de schellebomen voor zijn korps vervaardigt.
Maar al zou er nog een te vinden zijn: het maken van schelle
bomen behoort in elk geval niet tot de bezigheden die men een
secretaris pleegt toe te vertrouwen. Dat de harmonie Concordia,
of beter het bestuur van die harmonie, zün secretaris met een
gerust hart aan het werk laat, vindt zijn verklaring in de om
standigheid, dat de heer de Rooy al vaak tevoren blijk heeft
gegeven, een meer dan gewoon talent te hebben voor de kunst
der metaalbewerking.
gij h it vervaardigen van zijn vesten
moet deze kleermaker tevens de
speciale „moord-systemen" kennen der
vershceiaene werelddelen. Zo hebben
de vesten, die voor Argentinië en an-
De heer de Rooy is opzichter van
het waterpompstation Mondaf en dit
is een reden temeer, om zich erover
te verbazen, dat hij het stugge ijzer
en koper naar zijn hand weet te zet
ten. Voor hij opzicher werd, beoefen
de hij echter het vak van machine
bankwerker....
Met die schellebomen, beweert hij,
is het raar gelopen. Er was een mu
ziekconcours in Tilburg en „Concordia"
promoveerde naar de afdeling uitmun
tendheid. Het bestuur dronk er een
kopje kofife op en terwijl men op een
terrasje zat, marcheerde een geünifor
meerd korps voorbij, dat behalve door
de glans van de uniformen ook opviel
door de magnifieke schellebomen. die
werden meegedragen.
„Zulke dingen" zei voorzitter Nuij-
ten van Concordia, „moesten we ook
hebben" En de heer de Rooy ant
woordde dat het een koud kunstje was.
„Die maken we zelf" zei hij. Het was
als scherts bedoeld maar een paar
maanden later vroeg de voorzitter of
de schellebomen al klaar waren De
heer de Rooy legde uit dat het maar
een grapje was geweest en de heer
Nuijten zei dat het dan ook wel grap
pige schellebomen mochten worden,
als ze er maar kwamen
..En zo" zegt de neer de Rooy ..ben
ik erin getippeld" In elk geval kwijt
hij zich nauwgezet van zijn „opdracht"
Want op Koninginnedag zou de har
monie de schellebomen graag meedra
gen. Eén is er al zover klaar, dat
men een goede indruk krijgt van hoe
hij worden gaat. Boven een grote om
gekeerde beker van koper komt een
harp en daarboven een vleugel met
het woord „Harmonie". Op de vleu
gel van de tweede boom komt dan
„Concordia" te staan. Dan is er een
kleinere harp en tussen die sierstukken
in worden koperen bollen aangebracht.
Aan de beker worden tenslotte bel
letjes bevestigd, zoals dat bij goede
schellebomen hoort.
ANDER WERK
("hpzichter de Rooy gooit er waarlijk
niet met de pet t.aar. De zware
bekers alleen al bestaan uit 24 on
derdelen die zorgvuldig tot een zui
ver rond geheel aan elkaar zijn gesol
deerd. Het koper is nu nog uw. maar
als het gepolijst is. moet het er prach
tig uitzien
„Eigenlijk", zegt de heer de Rooy.
„is van het een het ander gekomen"
H>j heeft in zijn huiskamer een smeed
ijzeren lamp hangen, kundig en met
geduld vervaardigd, In dezelfde ka
mer hangt een lamp, die zijn vader
heeft gemaakt. Het zit dus een beetje
in de familie.
Op de huisvlijttentoonstelling te
Nieuw-Biorgvliet was een schaakspel
van hem geëxposeerd. Bord en stukken
vervaardigd van massief koper. Een
werkstuk, dat je even stil maakt en
waar hij meer dan 204 uur over heeft
gedaan.
De kerk van Nieuw-Borgvliet heeft
ook mogen profiteren van het vak
manschap van de heer de Rooy. Toen
na de bevrijding, de kerk in puin lag,
schonk hij de pastoor een smeedijze
ren godslamp voor zijn nieuwe kerk,
en momenteel is hij nog bezig met eet
hek voor de doopkapel. Bij slager v.d.
Boom in de Steen bergsestraat hangt
weer een smeedijzeren lamp. Eveneens
door de heer de Rooy vervaardigd. Ze
weegt 25 kilo en is even sierlijk als
massief.
Men mag het geen knutselen noe
men wat de heer de Rooy doet. Daar
voor draagt zijn werk tezeer het stem
pel van de vakman. Men zou kunnen
zeggen, dat de liefde voor zijn vak
hem dwingt, ook nu hij dat vak niet
meer beroepshalve uitoefent. Niet on
onderbroken heeft hij sierstukken ver
vaardigd. Hij Is er in zijn jeugd mee
begonnen en telkens als inspiratie en
werklust elkaar de hand gaven, toog
hij aan de slag. Als hij nu bij elkaar
zou zetten, wat de afgelopen 25 jaar
hebben opgeleverd, zou dat een im
posante collectie geven.
Voorlopig is zijn aandacht onver
deeld bij de schellebomen. Hij zou im
mers geen goede secretaris zijn als hij
die dingen niet tijdig afleverde!
Te Biak op Nieuw-Guinea zijn
pasgeleden de vlieghaven en het
K.L.M.-hotel in gebruik gesteld.
De gehele vlieghaven is echter nog
niet gereed, er wordt thans nog
hard gewerkt aan de aanleg van
nieuwe platforms, waarin de vlieg
tuigen na de landing zullen kun
nen worden gereviseerd.
Het K.L.M.-hotel ,,'t Rif" is reedt
geheel gereed. De bouwkosten, in
clusief de inrichting ervan, hebben
ongeveer 1.8 millioen gulden ge
kost. Het hotel werd gebouwd door
de Amsterdamse Ballast Maat
schappij. Op de foto: Het nieuwe
K.L.M.-hotel ,,'t Rif"
„Blanc". zo zei hij, was een verrader
en Cannac heeft hem om het leven
gebracht. Ik heb gelogen om hem te
beschermen. Maar toen hij zag, dat
de gehele zaak zou worden opgehel
derd, pleegde hij zelfmoord.
De rechter stelt zich met deze ver
sie nog niet tevreden, want zo „Capi
taine Charpentier" inderdaad een
verrader was, waarom heeft men hem
dan gedood, waarom heeft men dan
zijn lijk doen verdwijnen, door er
dat van een andere persoon voor in
de plaats te stellen en wie was die
andere persoon? Terwijl de streek
van de Duitsers was bevrijd en het
voldoende was hem levend aan ds
autoriteiten over te leveren.
De dubbele zaak van het Bastion
zal ongetwijfeld nog heel wat ver
rassingen bezorgen.
CENATOR McCarthy heeft verklaard,
dat hij een lijst heeft ontvangen
van ongeveer 125 namen van als com
munisten geïdentificeerde personen,
die uit Duitsland waren gevlucht,
Amerikaans staatsburger waren ge
worden en vervolgens naar Duitsland
terugkeerden om te werken in het
bureau van de Amerikaanse
Commissaris.