AXEL, CENTRUM VOOR HANDEL
EN NIJVERHEID
(ra"O
Hei televisiebestel
Uitzonderlijke situatie met velerlei
moeilijkheden
De dood langs
de wea
Overal automatische telefoon in 1960
4 DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 2 DECEMBER 1953 4
Duitse socialisten
Nieuwe industrieën
DE RATTENVANGER
VAN AXEL
AT EEN
0NDERLIJKE
ERELD
Het Bikini-badpak
HET
MOEILIJKHEDEN
MET VEERBOOT
Plan voor de komende
jaren
L. A. CUNNINGHAM
Het Bikini-badpak Drees
V/e hadden door de jammerklach
ten in enkele bladen al verno
men, dat minister Cals ten aanzien
van de televisie „overstag" was
gegaan. Dat wil zeggen: Aanvanke
lijk verluidde, dat onze minister
van Onderwijs voor de televisie een
ander bestel voorstond dan voor de
radio in ons land geldt. Een enkel
katholiek blad De Volkskrant -
redeneerde trouwens ook in die
richting. Men betoogde de wense
lijkheid, dat het algemene program
magedeelte zou worden voorbereid
en verzorgd door een apart lichaam,
los van d omroepverenigingen.
Daardoor zou de nationale gedachte
in het televisiebestel beter tot uit
drukking komen. Bovendien opper
de men allerlei practische bezwaren.
Die bezwaren vonden ook hun
neerslag in een advies, dat de
meerderheid van de Televisieraad
aan de minister uitbracht. Het lijkt
vrijwel onmogelijk, zo betoogde
deze meerderheid, althans niet
doelmatig, om vier afzonderlijke
staven te creëren voor de algemene
programmsamenstelling, nog daar
gelaten, dat zulks tot een zeer be
langrijke verhoging van lasten zou
leiden, omdat het alsdan onvermij
delijk is, dat een aantal personen,
die niet gemist kunnen worden,
slechts een gedeelte van de dag
werk kan vinden. Bovendien stelde
deze meerderheid de vraag, of het
mogelijk zou zijn „eerste klasse"
krachten te vinden voor een vier-
of meervoudige bezetting. Immers,
zou dat niet het geval zijn en dit
zou in een land van tien millioen
inwoners in de aanvang zeker on
waarschijnlijk moeten worden ge
acht, dan zou het gevolg zijn, dat
door versnippering van krachten de
programma's kwalitatief beneden
de maat zouden blijven, onvoldoen
de aantrekkelijk waren, en daar
door de toeneming van het aantal
kijkers in ernstige mate zouden be-
invloeden.
Van dit meerderheidsadvies zou
nu, luidens de geruchten, de minis
ter nogal onder de indruk zijn ge
komen. Men nam bovendien aan,
dat in het Kabinet nog wel enkele
bewindslieden zaten, die voor de
„nationale" televisie geporteerd wa
ren.
/^NDERSGEZINDEN hebben ech
ter ook niet stil gezeten. Een
minderheid in de Televisieraad
verkondigde een geheel ander
standpunt. Tot die minderheid be
hoorden bekende mensen uit het
katholieke kamp, t.w. Prof. Dr J. B.
Kors, Dr P. J. Witteman, C. M.
Dosker en Mr Dr C. J. M. A. van
Rooy. Ook de pas overleden voor
zitter van dï A.V.R.O. zat erin. De
ze minderheid nu stond een televi
siebestel voor ogen, dat in beginsel
uitgaat vn de garantie, dat ook in
de televisie de grote geestelijke en
maatschappelijke stromingen vol
doende uitingsmogelijkheden heb
ben. Deze uitingsmogelijkheid mag
niet beperkt blijven tot de specifiek
religieus of geestelijk gerichte pro
gramma's, want ook op het gebied
van cultuur en opvoeding in de
ruimste zin des woords, moet de
mogelijkheid tot ontplooiing van de
zelfwerkzaamheid blijven bestaan
en moeten de uitzendende vereni
gingen de gelegenheid hebben de
televisie te doordringen van de ei-
zen levenswaarden, die zij geroepen
zijn uit te dragen.
Van dit beginsel uitgaande, was
de minderheid intussen ook van
mening, dat een zo groot mogelijke
mate van samenwerking diende te
worden bereikt. Deze samenwerking
zou tot uiting moeten komen in het
gemeenschappelijk gebruik van de
studiocomplexen en de daarbij be
horende technische uitrusting, een
gemeenschappelijk gebruik van
technisch personeel en gedeeltelijk
ook van administratief en program-
mapersoneel achtten de onderteke
naars eveneens belangrijk, voorzo
ver de beginselen welke de om
roepverenigingen uitdragen, zulks
toelaten.
De practijk zou moeten uitwijzen
in hoeverre de bepalingen op het
gebied van de samenwerking wel
ke voor de radio gelden, voor de
televisie nog nadere aanvulling be
hoeven.
De minderheid moest echter een
apart lichaam voor het algemeen
televisieprogram, de z.g. „nationale"
televisie afwijzen. Van het kosten-
argument valt ze ook niet achter
over. Op het gebied van de radio
immers is met goede redenen aan te
voeren, dat het Nederlandse radio-
bestel goedkoper en dikwijls ook
beter werkt dan gecentraliseerde
diensten in andere kleine landen.
Ook de regelmatige vooruitgang in
de kwaliteit der televisie-uitzendin
gen in Nederland kan volgens de
minderheid tot enig optimisme voe
ren t.a.v. de toekomstige bekwaam
heid der programmaverzorgers.
gij deze opvatting van de minder
heid nu heeft de minister zich
aangesloten. Of hij hiermee „over
stag" is gegaan, laten we.in het
midden. Het is trouwens niet be
langrijk. Hoofdzaak is. dat het ge
vaar van een z.g. veralgemening'van
de televisie is afgewend, dat de ge
dachte, om het ..nationale" als het
ware apart naast het „bizondere" te
zetten niet heeft gezegevierd.
Er zijn op het punt van de thans
ontworpen practische regeling zeker
nog wel aanmerkingen en bedenkin
gen te maken.
Doch de hoofdzaak is gered. Ook
inzake de televisie'willen wij de ei
gen, bij de radio beproefde, Neder
landse methode volgen.
JTr is over Idil, de Informatie-
Dienst inzake Lectuur, al heel
wat te doen geweest in de katholie
ke (en niet-katholieke) pers. Laten
we het zacht zeggen: Hij vond geen
onverdeelde bijval. We willen hier
nu echter weergeven wat Mgr. Mon-
tini uit naam van Z. H. de Paus aan
de Directeur der Stichting schreef:
„Het is mij een vreugde u bij de
ze de verzekering te geven van de
voldoening van Zijne Heiligheid en
u Zijn beste wensen over te bren
gen voor de voortzetting van uw
werk.
„Uw Stichting beijvert zich im
mers om onder het toezicht van de
Hiërarchie door verschillende geëi
gende middelen het publiek voor te
lichten over de morele intellectuele
en esthetische waarde van de boe
ken, naarmate zij verschijnen. In
derdaad is dit en belangrijke taak,
die men niet genoeg in de belang
stelling der Nederlandse katholie
ken kan aanbevelen. De ernstige
plicht in het bijzonder welke op al
le gelovigen der Kerk rust om hun
geest slechts te voeden met lectuur
overeenkomstig de eisen van geloof
en zedenwet, overeenkomstig de
verschillen overigens volgens leef
tijden en niveau van ontwikkeling,
deze plicht ontmoet in onze dagen
hinderpalen, die nog vermeerderd
worden tengevolge van steeds rui
mere verbreiding van tijdschriften
en boeken, waarin soms onder be-
driegelijke schijn het ergste zich met
het beste vermengt.
„Het behaagt Zijne Heiligheid te
wensen, dat uw actie in de katho
lieke milieus alle begrip en steun
ontmoet, die zij verdient."
Alle begrip en steun, die zij ver
dient. Ieder woord van commen
taar zou deze uitspraak maar ver
zwakken.
QELUKKIG blijkt zich onder de
Duitse socialisten een stroming
baan te breken, welke het negatie
ve standpunt van de partijleiding
ten aanzien van de E.D.G. verloo
chent. Een groep socialisten, waar
toe o.a. de burgemeester van Bre
men behoort, heeft als zijn» stand
punt geformuleerd, dat de E.D.G.
een betere waarborg voor het be
houd en de veiligheid van Europa
is dan het door het officiële partij
leiding voorgestelde „nationale le
ger."
Deze socialisten willen niet met
dit besluit een revolte tegen de par
tijleiding ontketenen, maar wel met
aile kracht voor hun denkbeelden
opkomen, dat een koersverandering
van de Duitse sociaal-democratie
een dringend vereiste is.
Het afwijzen van de E.D.G., zo
zegt deze groep, betekent practisch
ook het afwijzen van het totstand
komen van een Europese regering
en in dit opzicht wil zij de lijn van
het partijbestuur niet volgen.
Het partijbestuur heeft laten we
ten, dat deze verklaring slechts de
particuliere mening van een aantal
socialisten weergeeft. Het zijn ech
ter niet de eersten de besten. En
hun argumenten staan sterk.
gEDERT DE LAATSTE JAREN hebben zich in de gemeente Axel
grote veranderingen voltrokken, waardoor Axel van plattelandsge
meente met een overwegend agrarisch karakter geworden is tot een
centrum-gemeente voor geheel Oost-Zeeuwsch Vlaanderen met een
klein-stedelijk karakter.
jV^AAST de grote amoniak- en stik-
stoffabriek, waarin circa 1000 ar
beiders werk vinden, hebben zich al
hier de laatste jaren verschillende an
dere bedrijven gevestigd, waarvan
naast de klein-industrie vermeld wor
den. de N.V. Eerste Zeeuwse Vlasspin
nerij, een stoppage-afdeling van de
N.V. Clitex. een grote graansilo annex
drogerij- en schoonderijbedrijf. als
mede een betonverwerkende industrie.
Deze industrialisatie wordt door het
actieve gemeentebestuur zoveel moge
lijk gestimuleerd, zodat wellicht in de
toekomst zich nog andere belangrijke
en perspectief biedende industrieën te
Axel zullen vestigen.
De handel houdt enerzijds nauw
verband met de genoemde industrie
vestigingen. doch anderzijds neemt de
ze een geheel afzonderlijke plaats in.
In dit verband wordt gewezen op
bedrijven, werkzaam op het terrein
der voedselvoorziening, die handel drij
ven over bijna de gehele wereld (aard
appel- en paardenexport) en ander
zijds bedrijven, die hun werkzaamhe
den uitstrekken over geheel of alleen
Oost-Zeeuwsch Vlaanderen (grossier-
derijen e.d.) èn de transportonderne
mingen.
MARKTEN
wijs en het aantal leerlingen op de
verschillende scholen.
Het zou te ver voeren hierop nader
in te gaan; volstaan wordt met de ver
melding dat stappen worden gedaan
om een nieuw geoutilleerd gebouw op
te richten voor de Landbouw-huis-
houdschool en een nieuwe Openbare
Lagere school.
Plannen worden gesmeed om tot
afdoend technisch onderwijs te ge
raken
INTERNATIONAAL VERKEER
^/OORAL ook is Axel centrum voor
handel en nijverheid des Zater
dagsmiddags, hetgeen tot uitdrukking
komt in de intense drukte die dan
heerst i.v.m. de wekelijkse handels
markt, waar de handelaren van alle
delen hun zaken doen op deze bij uit
stek geschikte vrije middag.
De kraampjesmarkt trekt zeer veel
bezoekers uit de omringende plaatsen
en zelfs vanuit België. Deze markt, die
eerst na de bevrijding tot volle bloei
kwam, is momenteel wat de plaats
ruimte in de toch lange en brede
Noordstraat betreft uit zijn schoe
nen gegroeid.
Intussen zij vermeld, dat dit pro
bleem de volle aandacht van het ge
meentebestuur geniet.
Ook de zgn. beestenmarkt op de
Kaaiwal floreert
Dat Axel zich als koopcentrum heeft
ontwikkeld, blijkt tevens uit de uit
breiding en modernisering van de win
kelpanden en bedrijven, mede waar
door Axel een meer klein-stedelijk ka
rakter heeft gekregen.
WONINGTEKORT
"J"engevolge van de structuele veran
deringen en ook zuiver omdat Axel
in het algemeen is uitgegroeid tot cen
trum-gemeente,is de groei van het
aantal inwoners zeer snel en in ver
band hiermede wordt het tekort aan
woningen steeds nijpender om niet
van onrustbarend te spreken en
wel omdat het inwonertal zo strek do
mineert t.o.v. de nieuwbouw; m.a.w.
de evenredigheid ontbreekt.
Het aanwijzen evenwel van het hui
dige woningtekort heeft in een snel
groeiende gemeente als Axel geen
practische zin.
Om dit tekort werkelijk te bena
deren, zou men moeten uitgaah van
een planning van de behoefte in de
nabije toekomst en deze behoefte
wordt dan geschat op ongeveer 400
woningen.
Hoe het ook zij, er staat thans een
groot aantal personen op de wacht
lijst en wanneer alleen de werkelijk
urgente aanvragen gehonoreerd kon
den worden, komt men ongeveer aan
het getal 200, waarin opgenomen: de
ongewenste samenwoningen; aanvra
gen van zgn. trouwlustigen; aanvra.
gen t.b.v. industrieën en een percen
tage wegens noodzakelijke •krotoprui-
ming.
Hieruit blijkt wel het enorme tekort,
waarom dan ook pogingen in het werk
gesteld worden om meer bouwvolume
te verkrijgen,
Eveneens is met de bovenstaande
onlosmakelijk verbonden het onder-
A IS voorbeeld van het internationaal
verkeer der inwoners, wordt als
bijzonderheid vermeld, dat circa 3000
bewijzen van Nederlandschap en onge
veer 2000 paspoorten werden afge
geven.
Genoemd wordt verder, dat te Axel
na de oorlog de enige jeugdherberg in
Zeeuwsch-Vlaanderen werd gebouwd
en ergo Axel zich hoe langer hoe meer
ontwikkelt tot recreatiecentrum.
Tenslotte werdt nog genoemd de
vestiging van het kantoor van de Rijks
Landbouw Voorlichtingsdienst voor
Zeeuwsch-Vlaanderen en het Tand
technisch laboratorium,
We vertrouwen met het bovenstaan
de enig inzicht te hebben gegeven in
de uitzonderlijke situatie van Axel,
welke zich in hoofdzaak na de oorlog
heeft gevormd en zich nog steeds ver
der ontwikkelt.
Het behoeft wel geen nader betoog,
dat deze omstandigheden vele en ve
lerlei moeilijkheden met zich mee
brengen!
De Axelse Kraampjesmarkt, die ook
vele bezoekers uit de omgeving trekt.
Een uitnodiging uit Parijs
FXENKEND aan het beruchte ver-
schijnsel van de ratten in de Pa-
rijse riolen, wendde de bekende rat-
tenverdelger bij uitnemendheid., de
heer Gerrit de Rijke te Axel zich tot
de stedelijke overheid te Parijs met
het verzoek ingelicht te worden of de
rattenplaag aldaar inderdaad zo erg
is als men hier vertelt. Tevens ver
meldde de heer de Rijke In zijn schrij
ven dat hij reeds enige jaren in de
rattenverdelgers-branche in geheel
Zeeuwsch-Vlaanderen de nodige erva
ring had opgedaan, en dat hij gaarne
zijn diensten aanbood tot verdelging
van dit ongedierte.
Dezer dagen ontving de heer de Rij
ke van de stedelijke gezondheidsdienst
bericht zich tot het maken van nadere
afspraken met deze dienst in verbin
ding te stellen en om de resultaten
van zijn methode eens daadwerkelijk
in Parijs te komen tonen.
De Franse ambassade in Den Haag
had men reeds opdracht gegeven de
vereiste papieren „voor de uit- en in
voer van verdelgingsstoffen" in orde
te maken.
w
loslippigheden
van
LEONARD
G
(AP tie Driebergsewoj te Zeist is
Maandagavond en motor bij het
passeren van een in dezelfde! richting
rijdended auto tegen een met twee
paarden bespannen van de andere
kant komende wagen gereden, als ge
volg waarvan twee personen de dood
vonden.
De motor werd bestuurd door de
39-jarige koopman B. J. S. uit Zeist.
Öp de duo zat de 42-jarige koopman
W. C. de L. uit Utrecht.
Beide mannen werden door de bot
sing zwaar gewond en zijn op weg
naar het ziekenhuis te Zeist overleden.
Zij waren getrouwd.
De 57-jarige bromfietsrijder J. B.
uit Heiloo Is Maandagmiddag op de
provinciale weg in de gemeente Lim
men; doordat hij weifelde bij het
oversteken, door een personenauto
aangereden. De man was op slag dood.
In die toekomst:
Van dienst
Zijpe-Anna-J acobapolder
LJOEWEL de veerboot met koplading
in de dienst Zijpe-Anna Jacoba-
polder nog niet in gebruik genomen is,
voorziet de stichting Nieuw Schouwen
Duiveland thans moeilijkheden als ge
volg van de h.i. te geringe breedte en
hoogte van de in aanbouw zijnde brug
gen, welke toegang tot de boot zullen
verschaffen.
Bij laag water zal de hoogte van de
bruggen, namelijk 2.80 m. volgens de
stichting onvoldoende zijn om in de
toekomst o.m. vrachtwagens met hoge
vrachten vlas door te laten. In een
brief aan de Minister van Verkeer en
Waterstaat heeft de stichting verzocht,
hierin alsnog verbetering te doen aan
brengen, opdat het door Schouwen en
Duiveland zo toegejuichte kopladings-
veer volledig aan zijn doel zal beant
woorden.
(Advertentie)
IN 1960 hoopt men gereed te zijn met
de volledige' automatisering van de
telefoon in ons land. De volgorde is
als volgt gedacht:
1953: Delft (omliggende centrales In
1954).
1954. Centrale Bodegraven, centrale
Emmploord, sector Winschoten, com
pleteren sector Middelharnis, comple
teren sector Weert, completeren sec
tor Waalwijk, cempleteren sector Hee
renveen
1955: Eindcentrals- sector Den Burg,
Eindcentrales sector Oostburg, centra
le Boskoop, centrale Cuyk (automa-
matisering locaal verkeer), sector Oos
terhout, completeren van de sectoren
Goes, Gorinchem, Venlo, Venray, Nij
megen, Emmeloord, Sneek. Steenwijk,
Assen en Hoogeveen.
1956: Sector Zierikzee, sector Ze
venbergen, eindcentrales Cuyk, sector
Coevorden, sector Oosterwolde, sector
Appingedam. cempleteren sector Zwol
le (w.o. Kampen)
1957: Sector Spijkenisse, sector
Hulst (gedeeltelijk), sector Bergen op
Zoom (gedeeltelijk), sector Eersel, sec
tor Barneveld sector Balk sector Stads
kanaal
1958: sector Sliedrecht. sector Zoe-
termeer, sector Grave, sector Dedems-
vaart, sector Zuidhorn, completeren
sectoren Hulst en Bergen op Zoom.
1959: sector Steenbergen, sector
Oud-Beijerland sector Veghel, sector
Grouw, sector Warffum.
1960: Centrales op de eilanden Vlie
land, Terschelling, Ameland, Schier
monnikoog. Volledige automotisering
van sectoren Den Burg, Oostburg,
Cuyk, en Zevenbergen.
door
2)
„Nu weet ik, hoe Marianne zich
gevoelde in haar belegerd slot dit
huis wordt belegerd door de wind-
demonen en de regen en de zee en de
moerassen, waaruit men op een nacht
als deze nimmer de weg terug zou
vinden."
Armande stond op en mikte handig
de sigaret in het vuur. Ze huiverde,
niet van koude en niet van angst,
doch uit een onbekend, onverklaar
baar gevoel. De warme kamer, de
haard, het frisse bed hadden hun aan
trekkingskracht verloren. Ze ging
naar het raam en drukte haar gezicht
tegen de beslagen ruiten. Misschien
zou het daarbuiten, in dié draaikolk
van wind en regen, beter zijn dan hier
binnen. Men moet sommige dingen
niet ontvluchten. Men vond het ge
luk soms op de onverwachtste plek
ken, en op de onverwachtste ogen
blikken: op een bergtop, als men de
zon zag opgaan achter een haag van
blanke, jonge beuken; op een rotsig
voorgebergte als de zee grauw en
somber leek en de boeien angstaanja
gend huilden. En men kon zich zo
volkomen verlaten en ongelukkig voe
len op plaatsen, waar de mensen veel
geld uitgaven om vrolijkheid te kopen.
Met een ruk wendde zij zich om en
verliet de kamer. Zachtjes liep ze de
trap af, uit de schaduwen in de hel
dere gezelligheid. De oude mannetjes
zaten nog steeds het einde van het
noodweer af te wachten en Isaac Proux
hield hen gezelschap en zij dronken
rum. Ze rook de geur van de rum en
van de klaver, die erin gemengd was.
Martin Theriault, de oudste van het
drietal, vertelde met een zachte stem,
waarvan de klank bijwijlen in het
slormgedruis verloren ging:
op avonden als deze komt Da-
mase Blais, die in deze streek jaren
lang dijkgraaf is, terug, en drukt zijn
verdronken gezicht tegen de ruiten,
zodat de mensen van schrik ster
ven
De stem van de oude verried dui
delijk, hoezeer hij in de oude overle
vering geloofde.
Het meisje Elodie. die naast haar
oom stond, wierp een vreesachtige
blik op het raam, slaakte een gil en
verborg het gelaat in haar boezelaar.
Isaac Proux sprong op, en zijn stoel
kletterde tegen de vloer. De oude man
nen zaten met open mond, hun ont
stelde blikken hingen aan het lage
venster naast de deur, aan een gelaat,
wit als dat van een drenkeling. Ma
gere witte vingers tikten tegen de
ruit. Armande was in één sprong de
drie laatste treden af en snelde naar
de deur. Isaac volgde haar. Samen
namen zij de man op, die in de por
tiek lag uitgestrekt, droegen hem naar
binnen en legden hem op een bank bij
de haard.
„Mon Dieu", zei Isaac, een kruis
slaande, „wat heeft hij me laten schrik
ken."
„Haal wat brandewijn, Isaac.". Ar
mande raakte het witte, kille voor
hoofd aan en voelde de aderklop bij
de slapen. Het was een jonge man,
tenger en donker. Hij droeg een ma
trozenjekker, die zij hem uittrokken.
Hij had een wonde opzij van het hoofd
en het helderrode bloed vormde een
scherp contrast met zijn bleekheid.
Het meisje Elodie, van de schrik be
komen, verdween en bracht heel prak
tisch een bakje water, handdoeken en
schoon linnen voor een verband. Ar
mande goot een weinig van de door
Isaac gehaalde brandewijn tussen de
lippen van de vreemdeling. Hij bewoog
zich en kreunde, doch zonder het be
wustzijn te herkrijgen. Met Elodle's
hulp waste en verbond zij zijn wond;
daarna droegen Isaac en de oude man
nen hem naar het slaapvertrek naast
de gelagkamer, ontkleedden hem en
legden hem in bed.
Isaac doorzocht de zakken van de
jekker. Een pijp, een waterdichte ta
bakszak, doorweekte lucifers, een
mes en dergelijke kleinigheden kwa
men te voorschijn. In de binnenzak
vond de herbergier een met een elas
tiekje dichtgebonden portefeuille, die
hij opende.
„Hir staat zijn naam," verkondigde
hij. „Er staat: John Gower, Far Roc-
kaway, New-York, zeeman aan boord
van het jacht Triton. Eigenaar David
Loring Jr., New-York". Isaac keek
beurtelings de oude mannen, Elodie en
Armande de Vysart aan. „Hij komt
dus uit de zee."
„Ongetwijfeld kwam hij van dat
jacht", zei Armande. „Het moeten
waaghalzige lui geweest zijn om met
zulk een storm deze wateren te bezei
len. Dat hij van boord af de kust wist
te bereiken en zijn weg hierheen vond,
is een wonder; het zou een mirakel
zijn als nog anderen erin geslaagd
waren. Hij schijnt erg ziek te zijn. We
moesten een dokter hebben."
„Maar op een nacht als deze is het
onmogelijk...." Isaac Proux zweeg.
Armande glimlachte. Hij had die glim
lach bij anderen van haar naam ge
zien.
„Ik zal naar St. Bruni gaan om de
dokter te halen."
„Maarmaar de wegende
doorgebroken dijken
„Ik vermoed, dat hij gebroken rib
ben heeft. Zeg Gil d'Entremont om
Feu Follet te zadelen. Zoals je weet,
beste Isaac, is Feu Follet Het Dwaal
licht en ze kent de moerassen in die
per duisternis dan deze. Ze was moe
en daarom liet ik haar rusten. Nu zal
ze mij naar St. Bruno brengen en ik
kom terug met Marc Duclos, die de
drenkeling zal verzorgen."
De herbergier protesteerde niet lan
ger. Hij wist, dat het vruchteloos zou
zijn. Ze wilde naar buiten in de
storm, in de huilende wind en de
striemende regen. Er was iets in de
sombere moerassen, dat haar aantrok,
iets wilds en angstaanjagends, dat
weerklank vond in haar ongetemde
geest. Ze trok haar rijjas aan, gespte
de ceintuur dicht, drukte de hoed over
het lichte haar en schoot in haar
handschoenen. Ze glimlachte tegen de
zwijgende toeschouwers en boog
plechtig. „Au revoir. Ik ben spoedig
terug."
„God zij met u", prevelde Isaac
Proux. Buiten het venster glimmerde
vaag de lantaarn van Gii d'Eentre-
mont en de hoeven van de merrie
kletterden over de stenen. Met de ge-
handschoende hand wuivend, stak Ar-
KAN IN DEZE WINTERSE dagen bepaald hartverkwikkend
zijn, in de geest eens langs de Nederlandse stranden te dwalen.
Maar als wij in deze regelen aan iets dergelijks beginnen, dan heeft
onze expeditie uitsluitend een wetenschappelijk doel. Zo zijn wij. We
svoeren u dan in de geest mee naar het Zandvoortse strand en wijzen
daar discreet op een jongedame, die zoveel mogelijk van haar vege
lijf probeert te vertonen-, door middel van een zogenaamd Bikini-bad
pakje. Misschien kent u deze bndijiode niet. Welnu, het is tweemaal
niets, en dat aan elkaar geknoopt aoor enkele smalle bandjes. En dan
hoort u ons (op dat strand) doceren„Liepe vrienden, dit Bikini-bad
pak lijkt het toppunt op beschavingsgebied("rmar het is niets nieuws.
Bij opgravingen in Londen heeft men deze maand een costuumpje
gevondendat moet hebben toebehoord aan een Romeinse actrice of
athlete uit de dagen van Nero. Dat is goed negentienhonderd jaar
geleden. Toen waren ze ook op een toppunt van beschaving! En nu
voelt u al, wat wij willen zeggen. Negentien eeuwen waren er nodig,
om van dit Bikini-badpak een Bikini-badpak te maken. Huisgezinnen
zijn gelijk sommige brokken verteerd hout uit elkaar gevallen. Vaders
hebben hun dochters de deur uitgejaagd, omdat ze zich in een té
schamel badcostuum in het openbaar vertoonden- Allemaal om de bad-
mode. Toen onze voormoederen zich met kuitbroeken en halve
mouwtjes (in het zwart) achter hoog geboomt' in een vijvertje
waagden, sprak heel de burgerij er zonde en schande van. „Dat zou
je grootmoeder nooit hebben gedaan!", werd er toen gezegd. Dat
zelfde had grootmoeder trouwens al eens horen bevoeren, toen ze
haar neus aan Jan en alleman liet zien. En haar grootmoeder werd
weer uitgekreten voor lelijke dingen, toen ze zich een keer in de
achtertuin bevond zonder geleide van haar moeder. Zo schommelt de
mens in de loop van eeuwen tussen dl te preuts en schaamteloos.
Want als we nu al die grootmoeders eens op een rijtje zetten, dan
belanden we tenslotte toch bij die Romeinse oer-opinie, die tegen haar
dochteren sprak: ,,Je moest je schamen om je hals te bedekken! Dat
was in mijn tijd anders! Toen droegen we Bikini's!Enfin, in Nero s
dagen leven we nu wéérZe hoeven alleen nog maar Amsterdam in
brand te steken om de „beschaving" de kroon op te zetten.
De Amerikaanse rechters kunnen In de bus zat een heer, die in Den
„.mi. -is- i„ Haan minister-vresident Drees
soms erg gemoedelijk zyn. In
Rcgina, een stad in de staat Onta
rio, kwam zekere Jamr/ Scott voor
de balie, omdat hij weer eens dron
ken was geweest. Het was de hon
derdste maal, dat hij moest voorko
Haag minister-president Drees
had gezien. „Wat een énige man!",
hoorden wij hem zeggen. „En zo
gewóón". Later vertelde Jochem
ons (nadat wij dit feit hadden ge
releveerd), dat zijn vrouw een
paar dagen tevoren iets had ge-
men en dus zei de rechter: „Dit is zegd over zekere Trees, een kennis
van haar. „Weet je wat ik op Trees
tegen heb?" vroeg zij, vertelde Jo
chem, „wel, ze is zo gewóón!"
Merkwaardig, nietwaar?
een jubileum, dat gevier moet wor
den. Nee, niet met jenever, maar
toch ook niet met water en brood.
Ga heen in vrijheid, mijn vriend!"
En James sprak „proost" en vertrok.
Steen
Wen Londense hond, eigendom van
zekere meneer Hollely, had de
vreemde gewoonte om te rammelen
als hij liep. Wanneer het dier ren
de, rammelde hij zelfs zeer hard. De
dierenarts vond de oorzaak. Het
waren vijf grote stenen, die de hond
waarschijnlijk heeft opgegeten, als
zijn baas die tijdens de wandelingen
voor hem uitgooide. De hond hield
kennelijk van afwerking.
Beer
{TEN officiële mededeling van
't departement van Land
bouw in de Amerikaanse staat
Ontario luidt letterlijk als
volgt: „Wanneer u op uw weg
toevallig een beer tegenkomt,
keer u dan rustig om en wan
del de andere kant op. U zult
bemerken, dat de beer het
zelfde doet." De laatste dagen
heeft men in de omgeving nog
al te lijden onder een invasie
van hongerige beren, maar
dank zij de regeringsaanwij
zingen valt de overlast nogal
mee.
Vakwerk
Tn een Italiaanse stad werd een
marktplein, waar nogal veel zik-
kenrollers opereerden, door een agent
bewaakt. Toen deze dienaar der wet
een bon wilde schrijven voor een
verkeersovertreder, 0 bleek het be
ruchte boekje te zyn gestolen. Hij
moest een papiertje van de verkeers
overtreder lenen.
„In verband met St. Nicolaas, slui
ten ze vandaag vroeger. Ik moet
morgenochtend terugkomen!"
DONDERDAG 3 DECEMBER 1953
HILVERSUM I. 402 M. KRO: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Idem; 7.45 Morgen
gebed en liturg, kalender; 8.00 Nws. en
weerber.; 8.15 Gram.; 9.00 V. d. vrouw;
9.35 Waterst.; 9.40 Gram.; NCRV: 10.00
Kamerkoor en orgel; 10.30 Morgendienst;
KRO: 11.00 V. d. zieken; 11.45 Schoolra
dio; 12.00 Angelus; 12.03 Lunchconc.
(12.30 Land- en tuinb. meded; 12.33 Wij
van het land); 12.55 Priester Missiedag;
13.00 Nws. en kath. nws.; 13.20 Zang en
piano; 13.40 Gram.; NCRV: 14.00 Nederl.
Kamermuz.; 14.20 Gram.; 14.45 V. d.
vrouw; 15.15 Gevar. muz.; 15.40 Vocaal
ens.; 18.00 Bijbellezing; 16.30 Pianorecital
17.00 V. d.'jeugd; 17.30 Gram.; 17.40
Voordr.; 18.00 Omr. ork. en solist; 18.15
Pianoduo; 18.35 Raadhuis-praat; 18.45
Gram.; 19.00 Nws. en weerber.; 19.10 V.
d. jeugd; 19.30 Gram.; 20.00 Radiokrant;
20.20 Gevar. progr.; 21.45 „Ik denk er zo
over.... en U?"; 21.55 Amus. muz.; 22.20
Orgelconc.; 22.45 Avondoverdenking; 23.00
Nws. en SOS-bei;.; 23.15-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Grarp.;
VPRO: 7.50 Dagopening: AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram.; 8.43 Idem; 9.00 Morgenwijding
915 Koorzang; 9.30 V. d. huisvr.; 9.35
mande, worstelend tegen de storm, de
portiek over. Ze sprak tegelijk beve
lend en liefdevol tot de grote merrie
bij het opstijgen. Het volgend ogenblik
was ze als een schim verdwenen, ver
zwolgen in de huilende storm.
Isaac P"oux liep op de tenen naar
het zijvertrek en keek naar de man,
die daar in onrustige slaap gedom
peld was. Hij scheen iets gemakkelij
ker adem te halen; maar goed was
het niet met hem; zonder medische
hulp zou hij misschien sterven.
„Die zou haar leven zelfs wagen
voor een kreupele hond', zei Isaac,
maar tegen zichzelf is ze hard, net als
anderen."
Door duisternis zwarter dan inkt,
langs wegen, die nu weer moerassen
en dan weer meren waren, reed zij
voort, met gebogen hoofd, haar mer
rie nu eens met luide kreten aanmoe
digend en dan weer berispend en uit
makend voor een oud wijf, bang voor
een beetje regen, en soms een vrolijk
volkslied zingend om haar op te mon
teren. De grote dijk hield stand, sinds
mensenheugenis was die niet doorbro
ken, niet sedert de lang vervlogen
dagen, waarover de oude Martin The
riault die avond in de herberg gespro
ken had, toen Damase Blais, de Dijk
graaf. die slecht en krankzinnig was.
de waterkering bij Pré des Capucins
had opgeblazen in de hoop zijn vijand
Gram.; 10.40 V. d. kind.; 11.00 Gevar.
muz.; 11.50 Voordr.; 12.00 Zang en piano;
12.25 In 't spionnetje; 12.30 Land- en
tuinb. meded.; 12.33 Instr. sextet en so
liste; 12.50 „Uit het bedrijfsleven'', caus.;
13.00 Nws.; 13.15 Meded. en gram.; 13.30
Lichte muz.; 14.00 „Mag ik mij even
voorstellen? Mijn naam is Cox!", hoorsp,;
14.35 Pianorecital; 15.00 V. d. zieken; 15.45
Gram.; 16.00 Gevar. progr.; 16.45 V. d.
jeugd; 17.00 Rep.; 17.30 V. d. jeugd; 17.45
Regeringsuitz.: Dr L. G. Jaquet: „Het
Chinese element in Zuid Oost Azië"; 18.00
Nws.; 18.15 Sportproblemen; 18.25 Rep. of
gram.; 18.30 Gram.; 18.45 „Bill Sheriff en
zijn Prairie-duivels", hoorsp.; 19.00 V. d.
kind.; 19.10 Kinderkoor; 19.25 Gesproken
brief uit Londen; 19.30 Lichte muz.; 20.05
Kamerork.; 21.10 ,,Ninan", hoorsp.; 22.40
Gram.; 22.45 Sportact.; 23.00 Nws.; 23.15
Jazz-ocmpetitie; 23.55-24.00 Gram.
BRUSSEL, Vlaams. 324 M. 12.00
Omr. ork.; 12.30 Weerber.; 12.34 Gram.;
13.00 Nws.; 13.15 Gram.; 14.00 Eng. les;
14.15 Gram.; 14.30 Franse les; 14.45 Gram.
16.15 mr. ork.; 17.00 Nws,; 17.10 Gram.;
17.15 V. d. kind.; 18.15 Gram.; 18.30 V. d.
sold.; 19.00 Nws.; 19.40 Gram.: 19.50 Vrije
politieke tribune; 20.00 Gram.; 20.10
Klankb.; 20.30 Wat is dat?; 21.00 Verz.
progr.; 22.00 Nws.; 22.15 Pianorecital;
22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL, Frans. 484 M. 12.00 Gram.
13.00 Nws.; 13.15 Gram 14.30 Koorzang;
16.05 Gevar. muz.; 17.00 Nws.; 17.15, 18.30
en 19.15 Gram.; 19.30 Nws.; 20.00 Hoorsp.;
22.00 Nws.; 22.15 Klass. muz.; 22.55 Nws.
te doen verdrinken en diens landerijen
te vernielen Damase Blais, die op
stormachtige nachten, met zeewier
klevend aan zijn afgrijselijk gelaat, in
de afgelegen dorpen van Tantramar
rondspookte, door de ruiten gluurde
en de verdrinkingsdood voorspelde.
„Vannacht zullen er zeker een paar
verdrinken," peinsde Armande, die bij
dergelijke verhalen was grootgebracht,
,,en Damase zal genoeg slachtoffers
hebben om tot Kerstmis tevreden mee
te zijn. Voorwaarts. Feu Follet! Wat
kan jou een beetje water schelen, mon
brave!" De merrie werkte zich uit een
geul, die tot haar zadelriem reikte, op
hogere grond en draafde dapper de
verlaten dorpsstraat van St. Bruno
binnen. In enkele huisjes brandde nog
licht. Dr. Mare Duclos was nog wak
ker. Armande zag hem lezende voor
de haard zitten, liep over de veranda
en tikte met haar rijzweep tegen de
ruit.
Hij kwam haastig en hield met zijn
voet de deur tegen, dat die niet tegen
de muur waaide. Hij zag haar in het
licht der ganglantaarn. „Verduiveld",
nep hij. „Kom binnen. Neem me niet
kwalijk, ik was niet verdacht
(wordt vervolg)
