Uitslag van de grote St. Nicolaas-wedstrijd
En hier zijn de prijswinnaars
De tekening van Geert Jongmans
„Een brief voor Sinterklaas"
Jaap Berkhout: Het is nacht in het dorp
rïë
TWEEDE BLAD
WOENSDAG 2 DECEMBER 1953
De voorzitter van de jury: onze gast
Eerste prijs in de afdeling opstellen
De brieven
Dat was moeilijk
Hij komt, als de kinderen slapen
Hier is het antwoord van de Sint
Afdeling tekeningen
Gedichten
Ook Wim is liet er
niet mee eens
Afdeling Opstellen
Afdeling Poëzie
Afdeling Brieven
ïeters rieterman
Hier zien jullie Sint Nicolaas, die drie dagen lang op onze redactie een
vaste bezoeker is geweest, tesamen met zijn zwarte knecht. De bisschop
en zijn secretarissen hebben elk briefje gelezen en elke tekening nauw
keurig bekeken. I
J_JET was dicht bij St. Nicolaas. Veel kinderen hadden hun verlanglijstje
al voor de schoorsteen gelegd. Er was ook een meisje, dat alles had: pop
pen, een wieg, een echt kookkacheltje, een poppenwagen en nog een hele
boel meer. Nu denk je zeiier: dat meisje moet wel gelukkig zijn. Toch was
Lóes (zo heette ze) niet gelukkig. Je begrijpt wel dat die mensen heel rijk
waren. Dat was ook zo. Ze had altijd hele mooie kleren aan. Maar ze had
geen zusjes dat was jammer.
Mu denk'je: die Moeder kon toch
wel een paar spelletjes met haar
doen. Maar dat kon ook niet, want
haar Moeder had altijd hoofdpijn en
haar Vader was de hele dag weg.
Maar ze had wel een juf die met
haar speelde. Vader was net thuis
gekomen van zijn werk.
„Zeg Loes, kom eens hier. Ik ben
Sinterklaas tegen gekomen en die
vroeg wat je graag zou hebben", zei
Vader. „Och", zei Locs, „ik heb im
mers alles." „Is er dan écht niets
meer kindje wat je graag zou heb
ben?" „Nee", zei Loes, „ik weet niets
meer!" „Een mooi theeserviesje b.v.?"
„Nee, hoor, dat heb ik al!" „Nu, dan
moet je maar eens goed nadenken,
wat je graag wilt hebben. En dan
moet je maar een verlanglijstje ma
ken!" „Ja, Vader", zei Loes. Een paar
dagen later zat Loes op haar kamer
te schrijven naar Sinterklaas. Hê het
was klaar. Ik zal de brief eens voor
lezen.
Beste St. Nicolaas.
U heeft gevraagd wat ik graag zou
hebben. Maar ik weet niet wat
ik kiezen zal. Als U me nu iets
kunt geven wat ik nog niet heb en
waar ik mijn leven lang plezier van
zal hebben. Wilt U dus iets uitkie
zen? Deze brief is geschreven door
Uw kleine meisje.
Loes
T")it was de brief die Loes aan Sinter-
klaar geschreven had. Ze liep
gauw naar beneden naar de tuinman
en vroeg of hij de brief zo gauw mo
gelijk op de post wilde doen. „Ik zal
er voor zorgen hoor." zei de tuin
man. Toen ging ze gauw naar bin
nen.
6 December stond er op de kalen
der. Loes stond op. Wat zou Sinter
klaas gereden hebben? Maar hoe
groot was haar teleurstelling ,toen ze
alleen maar een brief vond en wat
snoep! Maar toen ze de brief gelezen
had was ze dolgelukkig. Sinterklaas
WAT zat Sint Nicolaas te
zuchten op onze redactie, bo
ven al die brieven. „Ze zijn alle
maal even lief", zei de bisschop,
„en hoe moet ik nu een keus
maken?"
Maar eindelijk kwam dan toch de
brief te voorschijn, die volgens de
gehele jury de beste van allemaal
was. Deze brief, geschreven door
Joke Schets uit Prinsenbeek drukken
we hier niet af, want die kunnen
jullie lezen op een speciale pagina.
Daar vind je misschien ook wel ge
deelten uit je eigen brieven aan de
Sint. Kijk maar eens goed!
Annie Gielleit uit Biervliet kreeg de tweede prijs voor deze originele
tekening. Annie is pas 7 jaar, maar toch kan ze al goed tekenen.
BESTE JONGENS EN MEISJES,
J~JE directie van „De Stem" had gevraagd, of ik voor
zitter wilde worden van de jury. Dat zijn die mensen, weet
je wel, die uitmaken wie de winnaar van een wedstrijd moet wor
den. Nou, ik zei natuurlijk meteen „ja", omdat ik jullie allemaal
wel ken. Maar wat was ik begonnen! Meer dan vierduizend brie
ven kwamen er binnen voor de Sint Nicolaaswedstrijd, en die
moest ik allemaal doorlezen. Piet, die me hielp met het open
maken van de brieven, was op een ogenblik zelfs helemaal zoek.
Hij was tussen al dat papier verdwaald. Nog maar gelukkig, dat
hij zo zwart is, want anders zou ik zonder hem op pad moeten,
op mijn verjaardag! En dat zou niet gaan.
7. Jaap Berkhoutv. Hasselt-
straat 9, Cam pen (Z.). 10
jaar. jongen.
2. Annie Gielleit, Koningin-
nepolder 3, Biervliet. Meis
je, 7 jaar.
3. Pieter llopmans, 5 jaar.
Adres onbekend. Jongen.
4 Marijke Vissers. Ginnekenstraat
36a. Breda. Meisje, 9 jaar, 5 Corn. v.
d. Broek. Plataanstraat 22, Bergen op
die zou haar komen halen met het
paard stond er in de brief. En dan
zouden ze het gaan halen, waar ze
heel haar leven gelukkig mee zou
zijn. Ze stond de hele tijd voor het
raam en ja hoor. daar kwam Sinter
klaas aan! Gauw haar mantel aan en
naar buiten. Vader, die zou haar met
de fiets achternagaan. Hup daar zat
ze op het paard. Het was een fijn ritje
vond Loes. Ze stonden stil voor een
armoedige woning. Ze gingen naar
binnen. En daar zag Loes een meisje
van haar leeftijd met nog een klein
meisje en jongetje.
„Dit is nu je cadeau!" zei
Sint. Met dit cadeau mag je nu
voortaan spelen. De tuinman en
zijn vrouw stonden te lachen.
Dit is Tini, zei Sint en dit
Keesje en Netje. „O hoe lief!"
riep Loes uit. Gauw bedankte ze
Sint voor het mooie cadeau.
Toen kwam Vader binnen. En
nam Loes mee naar huis. Toen
is Loes een gelukkig en vrolijk
kind geworden.
RENEE SMITS
Valkenstraat B 4 bb, Teteringen,
10 jaar, meisje
W/IM van Dongen uit Breda heeft
de eerste prijs in de afdeling ge
dichten gekregen. Wim heeft waar
schijnlijk steeds goed de krant gele
zen, want hij schrijft over het Bre
da's stadspark, het Valkenberg („ons
Valleke", schrijft Wim), waar mis
schien een weg doorheen moet komen.
Dat vindt niemand in Breda leuk, en
Wim natuurlijk helemaal niet, want
wij denken, dat hij wel vaak in dat
mooie park heeft gespeeld. Hier is
het gedicht:
De Sint, die is weer in 't land.
Ik heb hem zelf aan zien komen.
Ik stond er aan de singelkant.
Toen de boot er aan kwam stomen.
Zijn aanlegplaats die was verlegd.
Van d'Haven naar 't Valkenberg.
Sint vond de geur daar al te slecht.
Voor zijn leeftijd al te erg.
Hij stapte van de boot al af.
Op 't Academiesingel walleke.
Maar voor hij zijn paard de
sporen gaf.
Keek Sint eens naar ons Valleke.
Hij zag veel bloemen en veel bomen
Daar staan in fraaie pracht.
En zuchtte: Moet daar een weg
door komen
Wie heeft er zoiets bedacht?
Ik zal zijn naam aan de Burge-
meester vragen
En weet je wat ik dan doe
Dan krijgt hij, die zoiets zou vragen
Dit jaar beslist een roe.
Ik hoorde, dat onze burge
meester zee
Sint, laat die enkeling U niet
hinderen
Die telt er immers toch niet mee.
Breda heeft verder allemaal
zoete kinderen.
Wim van Dongen
Crogtdijk 63, Breda
11 jaar, jongen.
Zoom. Jongen, 7 jaar, 6 Anneriet van
Oosterhout. Rooseveltstraat 5, Ouden
bosch. Meisje. 11 jaar, 7 Emmeke
Lockcfeer, Tivoliweg 33, Hulst. Meis
je. 8 jaar, 8 Erik Klinkhamer, Ulven-
houtselaan 57. Breda. Jongen, 9 jaar,
9 Herman Govers, Kaaistraat 48,
Steenbergen. Jongen, 9 jaar, 10 Peter
Hopmans. Westwal 71, Goes. Jongen,
7 jaar, 11 Els Touw. Lievevrouwe
straat 24. Bergen op Zoom. Meisje, 11
jaar, 12 Marleentje Strobbe. Krabben-
hoek E-36. Graauw. post Hulst. Meis
je, 8 jaar, 13 Camiel Claessen. Trarh-
singel la, Breda. Jongen, 12 jaar, 14
Adje Groumahs Lagestraat 30. Rijs-
bergen. Jongen, 8 jaar. 15 Freddie
Dhaene, Wilhelminastraat 24. Dussen.
Jongen, 7 jaar, 16 Marie-Louise Goet-
hals A 169, Westdorpe Z.Meisje.
6 jaar, 17 Wieza v .d. Kieboom, Julia-
nalaan 78. Raamsdonksveer. Meisje,
5 jaar. 18 Piet Soeters, Kloosterstraat
4, Oosterhout. Jongen. 11 jaar, 19 Ton-
ny van Raan. Zandbergweg 174. Bre
da. Jongen, 8 jaar. 20 Willy Hermes,
Oranjeboomplein 12, Breda, Jon
gen 11 jaar. 21 Hettie Driedijk,
Duinnen bunker 4, Cadzand. Meis
je, 8 jaar, 22 Jeannette Donjaeom,
Bankertstraat 32, Goes. Meisje, 5 jaar,
23 Ploni Franse. Kerkstraat 6. 's-Hee-
renhoek. Misje. 7 jaar, 24 Lia Bogaart.
Roverbergsedijk 17. Lamswaarde.
Meisje. 5 jaar, 25 Ludo Klokgieters.
Zandbergweg 66, Breda. Jongen, 6
jaar, 26 Frank Arons, Poorterslaan 5,
Hulst. Jongen, 7 jaar, 27 Karin Smits.
Kerkstraat 9. Oosterhout. Meisje, 6
jaar, 28 Rita de Cock. Koepoortstraat
15. Middelburg. Meisje, 5 jaar, 29
Henk Bruijns, Mondagseweg 31. Ber
gen op Zoom. Jongen. 10 jaar, 30 Loek
Stoop. R.K. Jongensschool St. Bernar-
dus. Made. Jongen. 6 jaar. 31 René
Kox. Burg. Hoefnagelstraat 25, Sas
van Gent. Jongen, 12 jaar ,32 Paul de
Coninck. Dokweg 21, Terneuzen. Jon
gen. 7 jaar, 33 Bud Doove, Nieuwe
Haagdijk 25a, Breda. Jongen. 12 jaar,
34 Tonny van Beijnen. Spijtenburg
straat 40. Oosterhout. Jongen. 9 jaar,
35 Jac Vissers, Mr. Bierensweg 8,
Prinsenbeek. Jongen, 10 jaar.
7. Renée Smits, Valkenstraat
B. 4 bb, Teteringen, 10 jaar,
m,eis je.
2. Toos van Dalsum, Gen-
van Hamsingel 6, Breda, 11
jaar, meisje.
3. Mart. van Oosterhout,
Rooseveltstraat 5, Ouden
bosch, 12 jaar, jongen.
Deze tekening heeft met algemene
stemmen de eerste prijs verworven.
Hij is gemaakt door Jaap Berkhout,
een jongen uit Campen. Jammer,
dat wij jullie de prachtige kleuren
van deze tekening niet kunnen laten
zien.
4 Cees van Elteren, Vijfhuizenweg
23, Leur. Jongen. 8 jaar. 5 L. Langer-
werf. Benedenkerkstraat 1. Waspik.
Meisje, 11 jaar. 6 Eugenie Brouwers,
Slijpstraat 23, IJzendijke, 11 jaar, 7
Frans Mertens, 't Zand 104. Jongen,
9 jaar, 8 Addie Donkers, Nieuwstraai
5. Teteringen. Meisje, 11 jaar, 9 A. de
Wild Korte Zuiddijk C 75, Langeweg
(gem. Zevenbergen». Jongen. 10 jaar.
10 Piet Oekers, Antwerpsestraatweg
422. Bergen op Zoom. Jongen, 11 jaar.
7. Wim van Dongen, Crogt
dijk 63, Breda, 11 jaar.
jongen.
2. Dini Verwijmeren, Slrij-
penseiveg 10, Prinsebeek.
Meisje, 10 jaar.
3. Pieter Bakx, Pastoor Ker
kerstraat 19, Welberg-Steen
bergen. Jongen, 10 jaar.
4 Tirf/ van Esch, Noorderparkweg
175, Waalwijk. Meisje, 10 jaar, 5 Rie-
nie Roks, Ettenseweg 3, Sprundel, 6
Dini v. d. Made, Kleine Braak 5, Oos
terhout. Meisje, 11 jaar.
7. Joke Schets, Valdijk 19,
Prinsebeek. Meisje, 10 jaar.
2. Kees de WAld, W/ouivsclie-
straat 2-4, Bergen op Zoom.
Jongen, 12 jaar.
3. Tineke Melis, Ginnehen-
neg 253, Breda. Meisje, 10
jaar.
4 Annie v. Damme, Zeehospitium
..Zonneveld", Oostkapelle. Meisje, 8
jaar. 5 Henk Verduyn. Vaart 48, Don
gen. Jongen, 10 jaar, 6 Marietje Cor-
velyn. Brouwerijstraat 8, Aardenburg,
Meisje, 11 jaar.
ÏWIAAR eindelijk, na dagen van brie-
ven lezen, tekeningen bekijken en
vergelijken, hadden we dan eindelijk
de gelukkigen gevonden. Er waren
heel wat kinderen bij, die tekenin
gen hadden overgetrokken uit de
krant, of een prentenboek. Dan riep
Piet: „Ben ik werkelijk zó lelijk,
baas?" Nee, het mooiste vonden we
natuurlijk de échte tekeningen en het
allermooiste die, waarbij geen voor
beelden waren gebruikt.
Werhaaltjes en versjes waren er ook
vreselijk veel. Natuurlijk een
heleboel bekende, zo van „Zie ginds
komt de stoomboot", of „Zoetjes gaan
de paardenvoetjes", maar daar ging
het nu niet om, al hadden die jon
gens en meisjes wel erg hun best ge
daan. om de liedjes zo mooi mogelijk
te schrijven. Het moest allemaal zelf
verzonnen zijn. Maar ik was natuur
lijk geweldig blij met al jullie brie
ven en versjes en opstellen. Als je
niets gewonnen hebt, moet je dus niet
denken, dat ik boos op je ben. Dit was
nu eenmaal een wedstrijd, en er kan
altijd maar één jongen of meisje de
eerste prijs hebben.
En kijk nu maar gauw of je bij de
gelukkigen hoort!
Dag allemaal!
SINT NICOLAAS
ifnu we met een moei
lijkheid. De derde prijs is eveneens
met algemene stemmen toegekend
aan Pieter Hopmans, een vijfjarige
jongen. Maar Pieter heeft vergeten
zijn adres op zijn tekening te schrij
ven! Waar woont onze Pieter? Laat
hij zich gauw melden bij onze re
dactie, Reigerstraat 16, Breda.
(~jeert Jongmans was de raarste van ons peleton. Het
zat vol vreemde vogels en dat viel te begrijpen,
want thuis hadden ze immers gezegd, dat je getikt
moest zijn om vrijwillig naar Korea te trekken. In de
bittere practijk van kou en nooit aflatend gevaar
werd honderd keer per dag het tegendeel bewezen,
maar wat Geert betreft, schenen de sceptische men
sen in het vaderland toch langzamerhand gelijk te
krijgen. Hij kon soms na een tamme actie uren star
voor zich uit zitten kijken, net of hij doodsbang was,
maar midden in een gevecht, wanneer de kogels rond
je helm klapten, handelde hij weer, alsof hij op een
vrolijke bruiloft was. Er was nog iets raars met sol
daat Jongmans: Hij tekende niet en daarvoor was hij
toch naar dit vervloekte land gekomen. Hij praatte
ook niet meer over zijn vrouw en dochtertje.
]y[AAR laat ons bij het begin beginnen. (Een soldaat is
nogal onhandig in dit soort dingen.) Wij behoorden
tot een van de eerste troepen die arriveerden. In die
aagen was net nog iedere dag feest met vuurwerk na en
niemand die anders verwachtte in de toekomst. De
meesten knepen 'm behoorlijk, zelfs de veteranen, die in
Indonesië in de rommel hadden gezeten. Maar Geert
Jongmans scheen zich hoe langer hoe fijner te gaan
voelen. In de korte tijd, die we kregen toebedeeld om
wat aan het klimaat en de gevechtstechniek te wennen,
ontpopte Geert zich als 'n geboren artist. Hij had 'n prach
tige, mannelijke stem, waarmee hij sentimentele liedjes
zong in een mengelmoes van Duits en Nederlands. Dat
kwam, omdat hij Limburger was, verklaarde hij.
In het begin had Jongmans overal en verklaring voor.
Wanneer hij een zeldzame keer vals zong, zei hij, dat dit
zijn eigen stijl kenmerkte, een heel nieuwe richting in
de zangkunst, waarvan zelfs Caruso geen hoogte zou
hebben kunnen krijgen. En toen er geen kip kwam op
dagen toen hij een cabaret had opgericht om zijn talent
lonend te maken, lag het aan de schreeuwende onkun
de van het hedendaagse publiek. De avond daarop telde
het gehoor echter opeens driehonderd man. meest Ame
rikanen en Jongmans lachte in-gelukkig met dit succes.
De waarheid was. dat hij de toehoorders in de loop van
de dag had verteld, dat knappe verpleegsters geschenk
pakketjes zouden uitdelen.
JTR was nog iets. dat Geert direct in een artistieke geur
plaatste: In zijn burgerbestaan was hij kunstschilder
en tekenaar. Zijn wilde, rode haardos en de nerveus
knipperende ogen achter zijn bril pasten daar wonder
lijk wel bij. Voor zijn vertrek had hij bij enkele dag
bladen contracten op de kop kunnen tikken om zijn
impressies op papier vast te leggen. Hij tekende als een
bezetene, die eerste dagen. Alles wat los en vast zat
bracht hij in haastige, nooit falende lijnen in beeld en de
kranten namen zijn werk soms ook op. Het was dus geen
bluf geweest.
Hij ontzag niemand. Een Amerikaans officier, die bijna
krom ging van de sterren en onderscheidingen, dwong
hij een kwartier lang te poseren. Het is maar goed, dat
Geert de woedende knaap later zijn portret in een over
gestuurde krant kon tonen, want anders had hy stellig
de kogel gehad.
De waardering kwam als een donderslag.
Op een grauwe ochtend vertrok onze groep voor een
verkenningstocht naar het Noorden. De omgeving was
daar, nog vuil en d> opdracht ontstak stormen van pro
test. Het is tenslotte geen lolletje onder een vloedgolf
Noord-Koreanen of Chinezen bedolven te worden. Maar
ondanks onze zenuwen lokte toch ergens de zucht naar
avontuur, die ons naar dit ellendige land had gebracht.
In voorzichtige opmars ging het verder. Sergeant de
Graaf in het midden, vier van de jongens vóór hem en
de rest achter hem. Het was opmerkelijk rustig en lang
zaam werd de stemming onbehaaglijk. Dat kwam waar
achtig niet alleen van de kou.
Men zegt, dat Franco persoonlijk overkomt om hier
Sinterklaas te spelen, zei Geert zonder de geringste aan
leiding. Ja. nou hij iets in die richting zei. het liep weer
tegen Sinterklaas, maar wie dacht daar nu aan. De enige
surprise, die de heilige man ons kon bereiden, was een
schep geweervuur in de rug. Niemand deed dus een
mond open. Geert verviel in blijmoedige overpeinzingen.
Je kon wel merken, dat hij nog nooit in een gevecht
had gezeten.
De stilte en de rust bleven. Mijn intuïtie zei, dat het
al te rustig was. maar ik deed bovenmenselijke pogin
gen om mezelf te overtuigen, dat mijn gevoelens nog
nooit waren uitgekomen. Soms passeerden we groepjes
Koreanen, armoedige boeren, die met hun schamele be
zittingen op weg waren naar het vrije Zuiden. Er waren
geen vrouwen bij en dat zou ons hebben kunnen waar*
schuwen. Maar ze zagen er beroerd uit. Ze zeiden niets
en sjokten met het hoofd naar de grond verder. Te
moedeloos om nog iemand te zien, veronderstel ik. We
besteedden er verder geen aandacht aan. Op een gege
ven ogenblik kwamen we ze niet meer tegen. Dat had
ons voor het laatst kunnen alarmeren.
Plotseling kregen we vuur in de rug. Sergeant de
Graaf sloeg opzij tegen de grond. We hoorden hem kreu
nen, toen we langs de kant van de weg doken. Kees, de
bren-schutter was al dood. Ik begon naar het wapen te
kruipen. Het vuur bleef aanhouden. Toen kwamen ook
mortiergranaten. Ze vielen in het front van onze kleine
colonne en reten drie van onze vrienden uit elkaar. Het
moorddadig vuur hield even plotseling op als het was
begonnen.
Na eindeloze minuten durfde ik op te kijken.
Ik lag naast Geert Jongmans en schrok toen
ik zijn ogen zag. Ik wil bekennen, dat de angst
me nog in het hoofd hamerde, maar bij Geert
was dat anders. Hij had een schot door zijn
knie. De wond bloedde, maar hij scheen het
niet te merken.
Dit kan niet", mompelde hij hees. Hij zette zijn helm
af en begon waanzinnig snel door zijn rode haren te
strijken. Hij stond op en liep wezenloos langs de jongens.
Vier gesneuvelden. Vijf, want ook de Graaf gaf de geest.
Een verschrikkelijke route, die Jongmans ging. Van de
Graaf naar Harry, van Harry naar Jan Bertelsen, Henk
de Groot en Kees, de brenschutter. Het licht in zijn ogen
was al lang gedoofd. We konden hem als hondje mee
voeren. Terug naar het kamp met een grote omweg.
„Dit kan niet", bleef hij fluisteren.
Het kan verdraaid goed', viel een van de mannen
woedend uit. „Ben jij die „armzalige" boeren vergeten?
Weet je nog niet. wat ze bij zich hadden in plaats van
de schamele bezittingen, zoals wij dachten?"
Ze moeten zich wild hebben gelachen, toen ze hun
geweren tevoorschijn peuterden en hun vodden afwier
pen. Het is geen vechten meer, maar het is afdoende".
In onze gedachten leefde slechts een ontembaar ver
langen naar wraak. Maar in de ogen van Geert Jongmans
was het licht al lang gedoofd.
TTet leven had spoedig zijn normale loop hervonden.
Behalve voor Geert. Hij zong niet meer en ondanks
het feit, dat hij nu pas tekeningen kon maken, bleef
zijn schetsboek onberoerd. Wii begrepen, dat het mis zou
gaan op die manier. Gevechtskolder is het beroerdste,
dat je kan treffen. We probeerden hem weer aan het
tekenen te krijgen. Hij smeet de hele bliksemse bende
door het raam. inclusief een Amerikaans officier, die er
niets mee had te maken. Hij maakte er woedend werk
van met het gevolg, dat Jongmans drie patrouilles in
het voorterrein kreeg op te knappen. Het werk luchtte
hem niet op en maakte hem niet moedelozer als hij al
was. Hij ging en kwam zonder te beseffen, dat hij leefde.
Hij heette spoedig de Gekke Hollander, want in het
vuur scheen hij op te leven en ging hij te keer als een
bezetene.
Zijn vrienden probeerden alle psychologische metho
den, die dit geval zouden kunnen oplossen to.t een bij
verrassing uitgedeeld pak slaag toe. Maar de weken
vergingen en Jongmans werd met de dag matter.
r~)p 5 December kwam de vreemde ontknoping. Ik weet
die datum nog zo goed, omdat we die dag een ab
normale schep vuur kregen te slikken en omdat ik de
postdirecteuren van de hele wereld verwenste, daar ik
nog geen Sint Nicolaas-pakketje had gezien. Het klinkt
nu kinderlijk, maar ik had maanden naar dit ogenblik
uitgekeken en dan kom je tot zulke gedachten.
We zaten bij te komen in de geïmproviseerde hut.
Ik kan geen postbode meer zien. die ik niet van
mijn moordplannen op de hoogte stel", zei iemand in
de donkere hoek, die blijkbaar ook met de P.T.T. over
hoop lag. Geert Jongmans zat in het vuur te kijken,
zwijgend en star. Hij had zijn volledige gevechtsuit
rusting aan, hoewel niemand daarvan de onmiddellijke
noodzaak in zag. We lieten, hem tobben.
Dit is de gekste Sinterklaas, die ik
Met een ruk hief Geert het hoofd.
Sinterklaas, zei je?" Het was of hij schrok. „Ma
deleine. mijn vrouw, zou me sokken sturen, als het
Sinterklaas was. En Elske vier vlechtmatjes, die ze juist
leerde maken, toen ik wegging,,.."
Hij verviel in een diep stilzwijgen. Doch wij waren
verbaasd genoeg, want zo'n rede had hij in weken niet
afgestoken.
De hoeveelste is het vandaag", vroeg Jongmans
tenslotte.
De vijfde December", zei ik behulpzaam.
Het heerlijk avondje is gekomen," zei Bertus Kemp.
Jongmans zakte weer ineen. De moedeloosheid had
hem weer overmand. Ik vond het toch al vreemd, dat
een herinnering aan een eerbiedwaardig, maar uiterst
ideëel man als Sint Nicolaas een geslagen man als Geert
uit de put kon halen. Maar ik ben een slecht zielen
kenner. Dat bleek voor de zoveelste maal, toen Geert
ondanks alles toch weer begon te praten.
Hebben jullie nog gewinkeld?" vroeg hij met een
matte glimlach.
Ik heb wat bevroren Noord-Koreanen naar huis
gestuurd", zei de man in het duistere hoekje. „Ze lachen
zich wild". Hij schaamde zich te bekennen, dat hij zijn
chocolade van weken had opgespaard en daarvan zorg
vuldig een pakketje had gemaakt.
Geert greep met een woeste ruk zijn schetsboek. Er
was een koortsig licht in zijn ogen. maar naarmate zijn
tekening vorderde verzachtte zijn blik. Als ik me goed
herinner was het een weinig originele schepping: Sin
terklaas met paard en zwarte Pieter en al. Maar er boven
zette hij in tedere letters: „Voor Madeleine en Elske"
Er onder: „Van Geert. Het gaat me goed".
Dat heb ik tenminste goed gemaakt", grijnsde hij.
Geert Jongmans was met één slag de oude.
Ik heb de tekening nog dezelfde dag naar huis ge
stuurd. Geert Jongmans werd die vijfde December
gedurende een korte patrouillefocht in de rug ge
schoten. Hij was op slag dood.
J. N.
