f mn PafiMai) J3e ütem 3 -co 7 Een emigrantenvrouw vertelt FIGURANT op SOVJETTONEEL De Baas van Kamp Vier Woningbouw en moraliieii WINTER handen en-voeten K100STERBALSEM Viervoudige werking... met act* geneeskracht Chefarine 4 tweede blad ,Jk sprak met handen en voeten" RADIO HENSTEN! tit geweest verdwenen. WOENSDAG 25 NOVEMBER 1953 NA ULVENHOUT:DRIE JAAR CANADA Waarom eigenlijk GENERAAL PAULUS, GEVANGENE IN VRIJHEID Loonbepaling ZOETE KREMLIN BROODJES Nieuw gezag Partijvoorzitter MIJN Dodelijke botsing onder Deurne Werkgevers over Plan-Beyen AT EEN 0NDERLIJKE ERELD Moeilijke maatstaven door EMART KINSBURN 7.50 8.50 11.90 3.50 blank vanaf 4.90 3.90 'anal 3.90 'anal 0.98 2.90 trein, 5.90 ns hall negen eboden van bekend in DAME gehuwd of ongeh. vakkennis niet be- 79-oo, bur. v. d. bl. 'AL ijdt niet it, maar 1st toe n licht fAPtH 0.00 °-',n wa« 1 75 ,WHT UwT If /AN DER STEEN Tn het. Kamerdebat over de ting van Wederopbouw e huisvesting is een Pun' 00CTpunt de eekomen, d3t van'volksmoraliteit zeker van groot belang is te weten het aantal ver trekken'n de nieuw gebouwde wo- ningen. -o - j ^hatten van het vorig iaa" had minister Witte betoogd, dat niet kon volgehouden worden: In toenemende mate worden over- in xoeiie woningen gebouwd. heeft echter in een htt „Katholiek Bouw- wegend kleine Drs de Jonge artikel voor blad" ten aanzien van 65 gemeen ten met meer dan 20.000 inwoners nagegaan, hoe het by de nieuwe bouw stond in een aantal achter eenvolgende jaren. Blijkens een door het Kamerlid van Vliet aan de Minister voorgelegd staatje kwam hij o.m. tot de volgende percenta ges. 1947 1951 3 vertrekken 1.4 8.1 4 vertrekken 7.3 28-8 5 vertrekken 40.- 49.1 6 vertrekken 37.3 13-1 7 en meer vertrekken 13.8 0.9 Hieruit t.ijkt dus duidelijk de neiging, om naar verhouding meer kleine woningen te gaan bouwen. In 1947 vormde het aantal woningen met 3 en 4 vertrekken 8.7 procent van het totaal, in 1951 niet minder dan 36.9 procent. De heer Ten Hagen van de Partij van de Arbeid zag het zo zwaar niet in. Hij verwees naar cijfers in het Voorlopig Verslag, volgens wel ke bij de woningwetbouw over 1950 bijna 88 procent der woningen drie en meer slaapkamers hadden, ter wijl de maximale behoefte daaraan varieerde van 40 tot 65 procent, naargelang van de streek. Vele le den hadden hiertegenover opge merkt, dat het landelijk gemiddel de van 87.8 procent geflatteerd was door het feit, dat in het Zuiden veelal geen woningen met minder dan drie kamers gebouwd worden. De heer Ten Hagen meende met statistische cijfers te kunnen aanto nen, dat de bewering echter ook niet voor de grote steden opging, althans niet voor Amsterdam en Rotterdam. Deze socialistische afge vaardigde stelde het zó, dat er te vee] drieslaapkamerwoningen wor den gebouwd, maar dat er behoefte is, zowel aan meer woningen van kleiner type als van groter type. jyjinister Witte bleek echter, wat deze zaak aangaat, thans dich ter te staan bij het pessimisme van de heer van Vliet, dan bij het be trekkelijk optimisme van de heer Ten Hagen. Hij legde aan de afge vaardigden de volgende percentage- cijiers voor betreffende de nieuw 12.6 6.9 34.4 37.- 67.4 43-4 39-2 20.- 20.6 9-1 5.7 1.6 bouw van woningwetwoningen in 1950: A'dam R'dam 's-Hage Eénslaapkamer- woningen Tweeslaapki woningen Drieslaapkamer woningen Vierslaapkamer- woningen (Voor Amsterdam heeft 2.1 procent der nieuw gebouwde woningen meer dan vier slaapkamers). Men ziet hieruit, dat vooral in Rotterdam en Den Haag de verhou dingen slecht liggen. Of, zoals de minister het uitdrukte: Het aantal kleine woningen, dat in de grote steden gebouwd wordt, is ontstel lend groot. En hij drukte als zijn mening uit, dat de bouw van een zo groot aantal kleine woningen een gezond huwelijksleven allesbehalve bevordert. Het geeft een min of meer veilig gevoel te constateren, dat deze Mi nister het hier dreigende gevaar goed inziet. Er is zo grond voor de hoop, dat er bij de toekomstige bouw ernstig aandacht aan zal worden besteed. Tussen woningbouw en volksmo raliteit bestaat ongetwijfeld een re latie, welke van grote betekenis is. Patiënt heeft „systeem" pen patiënt van een zwakzinnigen- gesticht te Volterra in Italië heeft ongeveer vijf millioen lire gewonnen in een voetbalpool. Enige weken ge leden won hij zeshonderdduizend lire. Een lid van het personeel zei, dat de patiënt tijdens zijn verblijf in het ge sticht een „systeem" had uitgewerkt. rjpOEN het drie jaar geleden in Breda bekend werd, dat wij wil den emigreren, verklaarden de meeste mensen ons voor gek. Ik hoor ze nog zeggen: „waarvoor moeten die nou emigreren, ze hebben alles wat hun hartje begeert, ze zitten op fluweel, dat denken ze te bereiken in een vreemd land, enz. enz." Niettegen staande vele waarschuwingen hebben we toch op 2 Febr. '51 voet aan boord gezet, en nu na ongeveer drie jaar kan ik met een ge rust hart zeggen, dat we er geen spijt van gehad hebben. Waarom wij gingen emigreren? Ik weet het niet, mijn man had een behoorlijke baan in Ulvenhout als directeur der Zuivelfabriek. De ver houding tussen hem, bestuur, leden en personeel was heel goed. Nee, dat was niet de reden. Misschien zoeken naar avontuur? Mogelijk zat er dit een beetje tussen, maar ik geloof, dat het was de bepaalde sleur van het leven in Holland. Je hebt iets be reikt en kunt niet verder, en om nu weer eens echt van voren af aan te beginnen en trachten weer iets te bereiken, weer vechten voor een doel. Ik geloof: dat was de reden tot emi greren. Ik wil proberen u enig idee te geven, hoe het ons gegaan is in de vreemde en ik hoop dat ik verschil lende, die van plan zijn te emigreren, van dienst kan zijn met enkele raad gevingen. Over de reis behoef ik niets te vertellen, want die is heel normaal verlopen en die is ook al meermalen in de krant beschreven. Wij kwamen 's avonds in Red Deer, Alberta, aan. Het eerste wat mij op viel was: de enorme kleurige licht reclames. Het leek of je in een we reldstad kwam en het is maar een stadje van 9000 inwoners. Na een nacht van heerlijk slapen weer op een echt bed na zo'n vermoeiende reis, gingen de kinderen en ik de plaats bezichtigen, terwijl mijn man op werk uit ging. Eerlyk gezegd voelde ik me wel een beetje nerveus, ik had het nog nooit meegemaakt dat mijn man geen werk had, en stel je nu eens voor dat ze hem niet aannamen! Maar ge lukkig was mijn vrees overbodig en kwam hij na enige tijd terug met de mededeling dat hij een job had. De hoofdmanager der Centrale Alberta Dairy Pool Zuivelfabrieken was een zeer vriendelijk heer en had zeer veel belangstelling voor de zui vel in Holland en stelde zodoende mijn man verschillende vragen. Hij sprak hem direct aan bij zijn voor naam wat voor ons de eerste tijd vreemd klonk. Maar later wen je er aan en doe je het zelf ook. De men sen hier hebben niet graag, dat je ze aanspreekt met Mr. of Mrs. Wan- jyjR Berger, de voorzitter van het College van Rijksbemiddelaars, heeft in een rede te Arnhem behar tigenswaardige dingen gezegd over de loonvorming in Nederland. Wij leden aan technocratie, zo zei hij, technocratie, waarin geen plaats meer voor de arbeid zou zijn. Een maatschappij echter, waarin geen arbeid bestaat, is een onding. Wel vaart is dan ook geen kwestie van een auto of televisie-apparaat, we zullen ons hebben af te vragen, wat we te winnen of te verliezen heb ben en hoe en op welke wijze wij de mens in ons industrialisatiestre- ven weer een waardige plaats zul len kunnen geven. Er moet meer waardering komen voor elkaar, want de waardering is door de hui dige arbeidsverdeling en -splitsing iij het arbeidsproces in het gedrang geraakt. De arbeider staat niet ^NDERS dan de ruim 5000 uit de Sovjet-Unie teruggekeerde Duitse krijgsgevangenen kwam er één terug, die niet door de quarantaine kampen moest, die niet tot vervelens toe werd ondervraagd, ja, waar van men zelfs nu nog niet weet, met welk transportmiddel hij in Duits land aankwam. Die ene is generaal-veldmaarschalk Paulus. Het vermoeden ligt voor de hand, dat hij met een speciale Russische vliegmachine werd teruggebracht, maar zekerheid is nog niet verkregen, De zoon en de dochter van Paulus, die in West-Duitsland wonen en bij na elf jaar op zijn thuiskomst wachtten, moeten nu nog wachten, want naar West-Duitsland mag Paulus niet. gevangene van het Kremlin naar Duitsland gegaan. In Oost-Duitsland had Paulus zich aan één tafel te zet ten met de communistische minister van binnenlandse zaken. Willi Stoph. Van Stoph ontving Paulus de eerste instructies hoe hij zich had te gedra gen tegenover de aangediende com mandanten van het volkspolitieleger der Sovjet-zone. Deze commandanten de oude communist Heinz Hoffman en de voormalige nazi-generaal Vin- zenz Müller maakten hun opwachting bij de veldmaarschalk. In de bespre kingen over de organisatie en de taak van de volkspolitie in de Sovjet-zone herwon Paulus ongetwijfeld zijn oude autoriteit oyer de sergeantennaturen Müller en Hoffman. STRENG BEWAAKT ■"Tot aan zijn terugkeer uit de Sovjet- Unie leefde Paulus ln een villa in de nabijheid van Moskou. De heren in het Kremlin wisten wel, waarom zij deze krijgsgevangene zo omzichtig be handelden. Voorlopig zien zij hun doel bereikt. Paulus is thans ook als (Advertentie) Voor velen een jaarlijkse kwel ling. Onmiddellijk verzachting van jeuk en pijn met het ideale middel, dat ontsmet en geneest ,GEEN GOUD ZO GOED' meer het eindresultaat van zijn ar beid voor ogen. Het loonsysteem dient erop gericht te zijn de mens weer te maken tot de centrale fi guur in de arbeidsgemeenschap, die de techniek heeft te leiden en niet omgekeerd. Het zijn woorden, welke zeker de overdenking waard zijn. Ze vor men ook een aanklacht tegen de starre, in een algemeen schema ge vatte en met millimeters afgepaste loonbepaling. yoor 22 en 23 Januari van het vol gend jaar is een Partijraadsver gadering van de K.V.P. uitgeschre ven. En op die vergadering zal de Partijraad eerst over zichzelf te oordelen krijgen. De reorganisatie plannen. reeds vroeger op stapel gezet, komen dan aan de orde. Een ander belangrijk punt is de ver kiezing van een nieuwe voorzitter. Het is een publiek geheim, dat het niet gemakkelijk is iemand te vin den, die geschikt en bereid is om deze vermoeiende en vaak ondank bare post te bekleden. Van groot belang is ook, dat hij een echte ver- trouwensfiguur zal zijn voor alle maatschappelijke groepen, welke in de Partij vertegenwoordigd zijn. En de bereidheid van geschikte figu ren. om in deze zwaar-politieke functie over te stappen, ontbreekt ook niet zelden. Het kost nu een maal een groot offer. We zijn wel benieuwd, of men inderdaad een fi guur van formaat zal weten te vin den voor deze post. Niet zonder spanning wachten we een voorstel van het Partijbestuur dienaangaan de af. schap en over de Europese integratie. Paulus stelt zich voor, dat hij er toe kan bijdragen Duitsland nog vaster aan Rusland te binden. Hoewel Paulus nog niet in het pu bliek is opgetreden staat het wel vast, dat de Sovjets een strikt omlijnd plan met de veldmaarschalk hebben. Velen zullen zich ongetwijfeld herinneren, hoe Paulus in de slag om Stalingrad tot het laatste toe gehoorzaam aan zijn „Fiihrer" bleef. Dat dit ontelba re offers heeft gekost zal in West- Duitsland nog in menig gezin met smart worden herinnerd. De gehoor zaamheid van Paulus bleef niet be perkt tot de „Führer". Hij is zeker onder strengste bewaking van de Rus sische Geheime Politie. Een kleine kans. dat hij naar het Westen zal proberen uit te wijken, bestaat altijd nog. althans in de rekening van de Sovjets. GELIJK IN '43 neer je dat toch doet blijf je een 1 x naar vreemde voor hen. man werd als botermaker naar Elnora gestuurd een dorpje 80 km ten Oosten van Red Deer. Hij kon daar beginnen op Maandag 26 Febr. '51. Dus werk had hij, nu nog een huis zien te vinden, wat ook niet zo eenvoudig was. We namen onze intrek in het hotel. Des morgens toen we ons ontbijt gehad hadden, kwam de manager mijn man halen. Nou daar zat ik dan. als een kat in een vreemd pakhuis, ik sprak een beetje Engels maar lang niet voldoende. Gelukkig had ik de kinderen en voelde me niet zo eenzaam. De kinderen gingen di rect op verkenning uit in het dorp en je kunt je niet voorstellen, hoe vlug kinderen vrienden maken en hoe vlug ze elkaar begrijpen. Ik stond er versteld van. Ik liep die morgen ook eens door het dorp en vond de Crea mery (boterfabriek). Daar zag ik mijn man aan het werk met zijn witte overall en klompen aan. Het viel hem de eerste tijd heus niet mee weer alles zelf te doen. Ten eer ste was alles anders dan in Holland en ten tweede woog hij toen 210 pond wat hem ook flink in de weg zat. Maar ja, we zaten in de boot en moesten varen. Hij was 's avonds doodmoe, als hij van zijn werk kwam. Gelukkig hadden we een goed bed om te slapen en beginnen ze hier niet zo vroeg als in Holland: hij be hoefde er pas om 8 uur te zijn. Ik zelf was 's avonds ook moe. Niet van het werken, maar van het praten. Ik had er myn handen en ook wel eens mijn voeten voor nodig om alles duidelijk te maken. EEN „HUIS" Aan het herstel van zijn autoriteit heeft in niet geringe mate bijge dragen de verklaring van Paulus dat hij voor de door het Duitse leger in de Sovjet-Unie gepleegde vergrijpen verantwoordelijk is. Paulus verklaart het eens te zijn met de tegenwoordige Duitsland-politiek van het Kremlin en met nadruk wordt gezegd, dat Paulus een tegenstander is van de verdragen over de Europese Defensie Gemeen- ]7en persoon is gedood en vier per sonen zijn gewond, van wie twee ernstig, bij een auto-ongeluk, dat Dinsdagochtend om kwart voor ne gen is gebeurd op het gevaarlijke kruispunt in de Zeilberg onder de gemeente Deurne. Een. bestelauto uit Warmond (ZH) en een Volkswagen uit De Meerkamp igem. Deurne) zijn door tot nu toe onopgehelderde oorzaak tegen elkaar gebotst. De inzittenden van de wagen uit Deurne, vader en zoon V. en de theer J. van D. werden alle drie zwaar gewond naar het ziekenhuis te Deur ne overgebracht, waar de zoon V. in middels is overleden. De beide inzit tenden van de bestelauto, de heer B. uit Warmond en de heer Br. uit Noord Scharwoude, werden slechts licht ge wond. Laatstgenoemde kon na behan deld te zijn het ziekenhuis verlaten. 'pot zolang zal de velrmaarschalk zoete Kremlinbroodjes moeten bakken. Dat nog eens, gelijk in 1953, betekent, dat wellicht tiendui zenden geslachtofferd worden, past waarschijnlijk niet in de militaire denwkijze en dus kan het voor Pau lus en zijn tegenwoordige Sovjet- opdrachtgevefs niet belangrijk schijnen. Op het politieke toneel van Oost-Duitsland hebben de Sov jets in de persoon van Paulus een rigurant naar voren gebracht, die voorbestemd is een belangrijke rol te seplen. Tn een gemeenschappelijke verklaring van het Verbond van Nederlandse Werkgevers, het Centraal Sociaal Werkgeversverbond, het Katholiek Verbond van Werkgevers vak verenigin gen en het Verbond van Protestants- Christelijke Werkgevers in Nederland wordt een oordeel uitgesproken over het memorandum van de Nederlandse regering inzake de Europese Gemeen schap (Plan-Beyen). In die verkla ring wordt als grote verdienste, van het Plan-Beyen vooral genoemd het feit, dat het beoogt de Europese Ge meenschap een eerste stap in de rich ting- der gemeenschappelijke markt te zetten en voor de uitvoering daarvan een vaste termijn te bepalen. Daardoor wordt nog eens de noodzaak duidelijk, dat de landen, die voor deelneming in de gemeenschappelijke markt, in aanmerking komen, met de nodige kracht naar monetaire stabiliteit zul len dienen te streven. Alleen dan is het mogelijk, de grondslag te leggen voor een zodanige coördinatie der eco nomische politiek, dat tot opening van grenzen in het onderlinge verkeer kan worden overgegaan. MU zaten we nog met de huizen kwestie. Er waren een paar hele kleine kamertjes te huur. Ik ging er kijken; maar nee, daar kon ik nog niet aan wennen: wonen met vijf per sonen in twee kleine vertrekjes! Die huisbaas dacht er gauw een slaatje uit te slaan. Och ja, die „Green Emi grants" weten toch van niets, hij vroeg er ons $20 per maand voor en nu weet ik, dat hij het verhuurt voor $5 per maand. Goede raad was duur. We moesten een woonruimte zien te vinden, want we konden het niet langer betalen met ons gehele gezin in het hotel te verblijven. De manager vertelde ons toen, dat hij wel een „basement" had, maar dat er nu nog mensen inwoonden, maar dat die een dezer dagen zouden vertrekken. We moesten maar eens komen kijken, wat we ook deden. Ik wist toen niet, wat een basement was. Het was wat wij zouden zeggen een heel grote kelder. Hij nam ons mee naar zijn huis we gingen de trap af en kwamen in een grote ruimte. In het midden stond een heel grote kachel. Dat noemden ze een „furnace" en dat dient om het gehele huis te verwar men. Er waren twee vertrekjes ge maakt. Dat was al! Ik keek mijn man eens aan.. Enfin, we besloten het te huren, er zat niets anders op. We gingen weer terug naar het hotel in afwachting dat het basement gauw vrij zou komen. Het weer was zeer slecht; er lag een dikke laag sneeuw en het was geweldig koud. Zodoende konden die mensen uit het basement niet verhuizen. Het was een beroerde geschiedenis, want we hadden bijna geen geld meer. Toen hebben we maar van de nood een deugd gemaakt en onze intrek genomen in een hoekje van het basement. Onze kist was nog niet aangekomen, dus we hadden niet voldoende dekens enz. Ik kreeg een dubbele electrische plaat en ik had enkele emaille schaaltjes in mijn kof fer zitten en daarin kookte ik ons middageten. Het was geweldig be helpen, maar het ging en dat was het voornaamste. Het allerergste heb ik gevonden dat er in een hoek een soort emmer stond met een bril en deksel en dat we die allen moesten gebruiken als toilet. Zo gauw ik er voor in de gelegenheid was heb ik er gordijnen voor gemaakt en voelde me toen rustiger. EINDELIJK! loslippigheden van LEONARD QP EEN VERGADERING van de dierenbescherming hoorden we dezer dagen weer bekende klanken. Uit de manier waarop men de dieren behandelt, blijkt de moraal van een volk". Terstond vloog ons een zinsnede door het hoofd, die de minister van V/ederopbouw en Volkshuisvesting sprak bij de opening van een complex bejaarden- woningen, in één dier voorsteden van het Zuiden. Deze minister sprak ,»Wij herkennen de grootheid van een volk aan de wijze, waar op het voor zijn bejaarden zorgt." Dat klonk al bijna even schoon als hetgeen we hoorden zeggen op een congres van oud-strijders, na melijk: „De trouw van een volk kan men afleiden aan de eer, die men de oud-soldaten bewijst" En onlangs vernamen wij nog in land- bouwkringen het bijna eeuwige gezegde: „De boerenstand en het aanzien dat deze geniet, zijn bepalend voor de innerlijke waarde van een volk." De A-N.W.B. fluistert zo af en toe: „Hoe fatsoenlijker de weggebruikers, hoe fatsoenlijker een volk". Èn wij (net als u, na lezing van het voorgaande) maar aan het pie keren, want al vanaf de tijd dat ons onderscheidingsvermogen ons het verschil tussen vader en moeder bijbracht> hebben we gezocht naar een standaardmaat, om die met één handige greep over een volk te leggen en te zeggen: ziezo! Dat is nu ons volk! Dat is moeilijk* lieve ezerschaar. Een goede kruidenier herkent men aan het over wicht dat hij geeft, maar een volk.... Daarom spitsten wij ons steeds zo ui-ter-ma-te op wat beter betaalde lieden ons over zulke maatsta ven voor volkeren influisterdenMaar nu zijn we nog even veu Hoogstens zouden wij kunnen zeggen„Aan de manier, waarop hij een rechtstreeks antwoord probeert te ontwijken, herkent men de Nederlander professoren van de Weense univer siteit. LJET weer werd beter. Ik begreep er wel niet veel van, maar het voornaamste was, dat de bewoners van het basement konden verhuizen. Dus nu hadden we onze vertrekjes vrij; we begonnen ze direct grondig schoon te maken. Dat was nodig: de mensen, die er in gewoond hadden, werkten in de olie en alles zag er vet en vuil uit. Ondertussen was onze kist gearriveerd en konden we ons huis inrichten. Het deed ons goed weer al die bekende dingen te zien uit je eigen omgeving. Toen het op geknapt was zag het er heus niet zo onaardig uit. We vroegen de manager wat voor huur we moésten betalen, hij vroeg ons 35 dollar per maand. We wisten niets van de huurprijzen af, dus we gingen er mee accoord. Nu we het beter weten is het zo. dat hij ons reuze afgezet heeft. Hij woonde boven (waar wij nu wonen), in een schitterend huis en betaalde daar $45 per maand voor. Dus toen wij beneden woonden betaalde mijn heer de manager maar $10 per maand! Gelukkig zijn niet alle Canadezen zo. Muzikaal Tk laat u weten alsdat ik den 17 No- November 1953 de Leister heb horen zinggen. M. H. Hendrickx Roosbergseweg 14, Bavel. Duivel \/OLGENS functionarissen van het Weense kindergerechtshof is het wenselijk bij de Oostenrijkse Sin terklaasviering de „duivels" af te schaffen die de Sint vergezellen, zo als in Nederland „Zwarte Piet", om stoute kinderen bang te maken, aan gezien zij de geestesgesteldheid van kleine kinderen blijvend kunnen schaden. Vrouw I y\rbeiders hebben van de vlaggestok op de honderd meter hoge Vietoriatoren van 't Londense parlementsgebouw een groene jurk verwijderd, waarop de woorden „gelijke betaling voor vrouwen" wa ren geborduurd. Vrouw (II) Cen test heeft uitgewezen, dat de vrouwen vrijwel zonder uitzon dering, bewust of onbewust, niet te vreden zijn met haar vrouwelijk lot en eigenlijk veel liever als mannen op de wereld zouden zijn gekomen. De .strijdbare amazones" en „Brun- hildes" zijn tegenwoordig talrijker dan ooit tevoren, zo constateerden de Droog Jn een artikel, verschenen in het blad van het Amerikaans me disch genootschap, deelt een groep chirurgen mee, dat zij door een methode waarbij de lichaamstem peratuur kunstmatig verlaagd wordt en het hart wordt „droog gelegd". zieken, die aan een ern stige hartkwaal leden, hebben kunnen opereren in geheel nieuwe omstandigheden. DONDERDAG 26 NOVEMBER 1553 HILVERSU MI, 402 M. KRO: 7.00 Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Idm; 7.45 Morgen gebed en liturg, kalender; 8.00 Nws. en weerber.; 8.15 Gram.; 9.00 V. d. vrouw; 9.35 Waterst.; 9.40 Schoolradio; NCRV: 10.00 Gram.; 10.30 Gram.; 10.30 Morgen dienst; KRO: 11.00 V. d. zieken; 11.45 Schoolradio; 12.00 Angelus; 12.03 Lunch - cone.; (12.30 Land- en tuinb. mededelin gen; 12.33 „Wij van het land''); 12.55 Zonnewijzer; 13.00 Nws. en Kath. nws.; 13.20 Kamermuz.; 13.50 Gram.; NCRV: 14.00 Kamermuz.; 14.30 Gram.; 14.45 V. d. vrouw; 15.15 Tenor en piano; 15.47 Gram. 10.00 Bijbellezing; 16.30 Gram.; 17.00 V. d. jeugd; 17.30 Gram.; 18.10 Fagot-trio; 18.30 Raadhuis-praat; 18.40 Leger des Heilskwartier; 19.00 Nws. en weerber.; 19.10 V. d. jeugd; 19.30 Gram.; 20.00 Ra diokrant; 20.20 Gevar. progr.; 21.45 ,,Ik denk er zo overen U?"; 21.55 Gevar. muz.; 22.20 Orgelconc.; 22.45 Avondover denking; 23.00 Nws. en SOS-ber.; 23.15- 24.00 Clavecimbelrecital. HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00 Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.; VPRO: 7.50 Dagopening; VARA: 8.00 Nws. 8.15 Gram.; 9.00 Morgenwijding; 9.15 Gram.; 9.30 V. d. huisvrouw; 9.35 Gram.; 10.50 V. d. kleuters; 11.00 „Studio Euro pa"; 12.00 Orgelspel; 12.25 „In 't spion netje"; 12.30 Land- en tuinb. meded.; 12.33 Amus. muz.; 12.50 „Uit het bedrijfs leven", caus.; 13.00 Nws.; 13.15 Meded. of gram.; 13.25 Lichte muz.; 13.55 Gram.; 14.05 „Mag ik mij even voorstellen? Mijn naam is Cox!", hoorsp.; 14.35 Sopr. en piano; 15.00 V. d. zieken; 15.45 Oram.; 16.15 „Het monument van de kip", caus.: 16.30 Gram.; 16.45 V. d. jeugd; 17.30 Gram.; 17.45 Regeringsuitz.: Mr. W. J. van Balen: „Venezuela, Curagao's buur land"; 18.00 Nws.; 1*8.15 Sportproblemen; 18.25 Rep. of gram.: 18.30 Gram.; 18.45 ,,Bill Sheriff en zijn prairie-duivels", hoorsp.; 19.00 V. d. kleuters; 19.05 Ge sproken brief uit Londen; 19.10 Ronde- tafelparlement; 19.30 Metropole Ork. en solist; 20.00 Nws.; 20.05 Radio Philharmo- nisch ork. en solist; 21.25 „De gebroeders Taverna", hoorsp.; 22.00 Gevar. muz.; 22.40 Gram.; 22.45 Sportact.; 23.00 Nws.; 23.15 Jazzmuz.; 23.45-24.00 Gram. BRUSSEL, Vlaams, 324 M. 12.00 Ork. conc.; 12.30 Weerber.; 12.34 Gram.; 13.00 Nws.; 13.15 Gram.; 14.00 Engelse les; 14.15 Gram.; 14.30 Franse les; 14.45 Gram. 15.30 Idem; 16.15 Ork. conc.; 17.00 Nws.; 17.10 Gram.; 17.15 V. d. kind.; 18.15 Gram. 18.30 V. d. sold.; 19.00 Nws.; 19.40 Gram.; 20.10 Klankb.; 20.40 Verz. progr.; 21.15 Ethnoïogische muz.; 22.00 Nws.; 22.15 Polyphone muz.; 22.45 Gram.; 22.55-23.00 Nws. BRUSSEL, Frans, 484 M. 12.00 Om*, ork.; 13.00 Nws.; 13.15 en 14.30 Gram.; 15.00 Groot symph. ork.; 15.55 Gram.; 16.05 Lichte muz.; 17.00 Nws.; 17.15 Gram.; 18.00 V. d. sold.: 18.30 Gram.: 19.30 Nws.; 20.00 Hoorsp.; 22.00 Nws.; 22.15 Gram.; 22.55 Nws. (Advertentie) Elk (abtei Chefarine „4" bevat extra geneeskracht dank zij de samenwerking van 4 wereld beroemde geneesmiddelen. TEGEN RUNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN F 0.75 36) Ze nam die mee naar de oever en wies zich flink gelaat en handen. Toen 111 het kamp terugkwam, vond ze snLZi eren toiletstel met een hand spiegel voor haar klaar liggen. Deze «n n0g meer dlngen> die het mels;je ten gerieve konden zijn. had Luke risn meegebracht uit de koffer van t., mink. die in de kroeg bij de baasd genbr°n St0nd' Iris keek ver" "Ji zi€t' dat ik een bezorgde en voorkomende bandiet ben. juffrouw b nog meer dinSen mee- waarop u vermoedelijk prijs en En vo<vdat we naar Mexi- liik h o£ Iiever 20 gauw moge- kim'r,kf'0D ,u nog een en ander te bin vprschaffen. waarmee u wel andere kleren" HÜvoorbeeld e€n ste' ga nw1 u'" zei ze kortaf- „Maar ik niet naar Mexico.' Hij keerde handig een pannekoek "Wairt?Ch wel' h€us- is uw kameraad? U zei im mers, dat we alleen zouden ontbij ten?" „Ja, hij is vanmorgen vroeg al ver trokken. om uw losgeld te regelen... of beter gezegd om... maar laten we daarover niet praten." „Liever toch wél," antwoordde zij. „Vertelt u me maar. waar hij heen is en wat hij moet doen." „Ja. kijk eens, ik kan dat zaakje natuurlijk lastig persoonlijk opknap pen. Niemand zal echter die oude Luke er van verdenken, in de samen zwering betrokken te zijn. Daarom stuurde ik hem naar uw vader toe met de boodschap, dat u gevangen gehouden wordt. Natuurlijk zal mijn naam daarbij niet genoemd worden. Vanavond laat zal hij wel terug zijn." „En wat is het voorstel, dat hij aan mijn vader doen moet?" drong ze aan. „Staat u er beslist op, het te we ten?" „Zeker!" „Nu. goed! Ik heb Luke opgedragen tegen Paxton te zeggen, dat uw vei ligheid van hem alleen afhangt. Hij moet honderdduizend dollar voor u betalen. Die moeten op een bepaalde plek in de woestijn neergelegd wor den en iemand moet het geld daar heen brengen. De prairie is daar mij len in het rond volkomen vlak en goed te overzien. Een stok met een dwarslat zal in de grond gezet worden als teken, dat daar het geld moet neergelegd worden. Eén man moet het brengen en dan heengaan. Heel eenvoudig. Door een sterke kijker kan ik die man voortdurend in het oog houden. Pas als hij het geld heeft neergelegd en uit het gezicht ver dwenen is, ga ik het halen. Dat Is alles." „Ja, en dan?" „Dan?" zei Dude. „Wel, dan hebben we geld omhanden." „Maar ik dan? En vader?" „Uw vader zal wel door het woe dende heen zijn, denk ik," zei Dude. „En wat, u betreft... wel, ik heb toch al gezegd... dan hebben wij geld om handen." „Dus u bent van plan, mijn vader te bedriegen? U zult hem beloven, mij veilig en wel bij hem terug te brengen, om daarna uw belofte niet te houden?" Dude draaide zijn pannekoek nog eens om. „Daar komt het zo wat op neer." zei hij. „Eerst was ik besloten, u voor honderdduizend dollar terug te geven; daarna, niet meer dan vijftigduizend te vragen met de verzekering, dat u geen kwaad zou overkomen en u dan voor mij te houden. Daarna werd ik begerig en besloot honderdduizend te vragen en u bovendien te hoiraen. Luke moet natuurlijk een flinke portie van dat geld hebben en vijftigduizend is te weinig om samen te delen. Daar na kwam ik tot de bevinding, dat ik een groter verlangen had. u tot vrouw te nemen, dan ik ooit vermoed had. We gaan samen naar Mexico, Iris en zetten daar de boel eens flink op stelten." „Och, tOGh waar?" ..Zoals je zegt.' antwoordde nij loom. „Hoe kunt u zo laaghartig zijn. meneer McCormick?" Hij haalde nonchalant de schouders op. „Quién sabe?" zei hij. Iris bracht het grootste gedeelte van de dag in haar grot door en maakte allerlei plannen tot ontsnap ping. Dude toonde niet de minste nei ging om haar lastig te vallen en stelde zich er mee tevreden op de grond te liggen of heen en weer te drentelen met de handen op zijn rug, en zo1 te wachten op de terugkeer van Luke Pish. Hij maakte er zelfs geen bezwaar tegen, dat Iris weigerde, hem gezelschap te houden. Tegen het vallen der duisternis kwam Luke langs de rivier gereden. Iris had le hoefslagen van zijn paard op de rotsen in de verte reeds 'ge hoord en zich in haar hol terug getrokken. om uit te kijken en te luis teren. En als Dude haar daar al zag zitten, dan deed hij toch geen enkele poging om te beletten, dat ze alles hoorde, wat er gesproken werd „En?" vroeg hij toen Luke afgeste gen was en zijn paard gekluisterd had. „Ik heb de brief verstuurd." ant woordde Luke. „Ik trof een kerel aan, die naar Kamp 4 reed en heb hem het ding meegegeven." „Heb je nog enig nieuws gehoord?" „Heel wat! Maar heb even geduld, tot ik mijn paard verzorgd heb en zelf zit te eten Iris en Dude hadden hun avond eten al gebruikt tegen zonsondergang. Dude zei geen woord, terwijl zijn makker het paard verzorgde en op zijn hurken ging zitten, om de rest van het maal te verorberen. Hii ver warmde de koffie opnieuw en bakte nog wat meer spek uit. „Ik heb alles gehoord," zei Luke eindelijk. „Ze wisten alles, wat er bi.i de Tweelingenbron gebeurd is en wa^ ren er benieuwd naar. wat er van mij geworden was. Ik geloof, dat het heel goed is geweest, dat ik teruggegaan ben. Nu zullen ze geen verdenking te gen me opvatten, ten minste niet. voordat we er vandoor gegaan zijn. Ik hoop. dat dit gauw zal gebeuren. Ik heb geen zin, om nog naar de Tweelingenbron terug te gaan. Laat daar de boel maar waaien. Dat is de moeite met waard, als ik eenmaal de helft van het losgeld binnen heb." „Ja, dat weet ik allemaal al," zei Dude vinnig. „Ik wou graag nieuws horen." „Ze weten, geloof ik. dat jij het meisje ontvoerd hebt," vervolgde Luke. „John Strieby is met zijn auto gp- vlucht. en ze hebben niets meer van hem vernomen. Toen ze zagen, hoe die batterijkist vernield was. hebben ze gevochten. Spookezel Paxton heeft Haggerty tegen de grond geslagen. Hij heeft hem door een paar voerlui laten binden. Hij wou de heuvel niet op blazen... Hij heeft Fanning uit laten graven en die heeft nu de leiding op zich genomen van het zoeken naar het meisje en jou." „En naar jou net zo goed. vergeet dat niet," waarschuwde Dude. „Nee; ze weten van mij niets af. Die jongen, op wie we geschoten heo- */r"' Het over jou alleen gehad Mij had hij nog nooit eerder gezien en hij kon niet duidelijk beschrijven hoe ik er uit zag. De kok. Kelly, is er te paard op uitgegaan om Zone op te zoeken. Zone had zich vrij weten te vechten en heeft 'm gesmeerd. Het is 'n warboeltje en Panning is overal tegelijk." Toen Iris dit hoorde, stroomden de tranen haar over de wangen. Het leek wel, of niets haar meer kon schelen, dan dat Chet levend en gezond was „Het schijnt dat Paxton een of andere streek heeft uitgehaald, waar door hij te weten is 'gekomen, wie vóór, en wie tegen hem waren," ver volgde Pish. „En het gevolg is. dat een bende van die kerels op paarden en muilezels de hele streek doorzoekt. Panning is naar Kamp 1 gegaan, waar hij. naar ze zeggen, erg gezien is bij de werklui. In Kamp 1 doen ze alles voor hem. wat hij maar wil! Hij gaat daar een bende verzamelen er- komt langs de overkant van de Pecos hierheen. We mogen dus wel uitkij ken. als we niet omsingeld willen worden." Dude spitste de lippen minachtend. „Hun oude werkpaarden en muil ezels blijven we nog wel uit de weg." zei hij smalend. „En, hoe staat het met Pluimstaart?" „Van hem heb ik niks gehoord. Ik denk. dat hij er vandoor is." „En. hoe moet het nu met het geld gaan?" „Weet ik niet. Ik ben dadelijk weg gegaan. na die brief verstuurd te heb ben. Wat ik verteld heb. is allemaal al van te voren gebeurd. Wat ze ver der zullen doen, zal- nog te bezien staan." Dude zweeg geruime tijd. Daarna zei hij peinzend: „Ik had niet gedacht dat het lukken zou die werklui te or ganiseren om op onderzoek uit te gaan. Maar vechten zullen ze toch zeker niet doen. Het loopt wel met 'n sisser af!" „Dat weet ik zo nog niet,'1 zei Luke, een stuk spek aan zijn vork prikkend. „Men zegt. dat die Panning in Kamp 1 geweldig populair is. Dat hij de boel wel organiseren kan, beter dan wie e.nders ook. Ik weet het niet. Nu ga ik wat maffen; en dan zullen we die stok gaan zetten op de plek, waar het geld neergelegd moet wor den. En als dat niet gebeurt, ben ik straatarm!" (wordt vervolg)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 5