f
mn
PafiMai) J3e ütem
3 -co
7
Een emigrantenvrouw vertelt
FIGURANT op SOVJETTONEEL
De Baas van Kamp Vier
Woningbouw en moraliieii
WINTER handen en-voeten
K100STERBALSEM
Viervoudige werking...
met act* geneeskracht
Chefarine 4
tweede blad
,Jk sprak met handen en voeten"
RADIO
HENSTEN!
tit geweest
verdwenen.
WOENSDAG 25 NOVEMBER 1953
NA ULVENHOUT:DRIE JAAR CANADA
Waarom eigenlijk
GENERAAL PAULUS, GEVANGENE IN VRIJHEID
Loonbepaling
ZOETE KREMLIN BROODJES
Nieuw gezag
Partijvoorzitter
MIJN
Dodelijke botsing
onder Deurne
Werkgevers over
Plan-Beyen
AT EEN
0NDERLIJKE
ERELD
Moeilijke maatstaven
door EMART KINSBURN
7.50
8.50
11.90
3.50
blank
vanaf 4.90
3.90
'anal 3.90
'anal 0.98
2.90
trein,
5.90
ns hall negen
eboden van bekend
in DAME
gehuwd of ongeh.
vakkennis niet be-
79-oo, bur. v. d. bl.
'AL
ijdt niet
it, maar
1st toe
n licht
fAPtH
0.00
°-',n
wa« 1 75
,WHT UwT
If
/AN DER STEEN
Tn het. Kamerdebat over de
ting van Wederopbouw e
huisvesting is een Pun' 00CTpunt
de eekomen, d3t
van'volksmoraliteit zeker van groot
belang is te weten het aantal ver
trekken'n de nieuw gebouwde wo-
ningen.
-o - j ^hatten van het vorig
iaa" had minister Witte betoogd,
dat niet kon volgehouden worden:
In toenemende mate worden over-
in xoeiie woningen gebouwd.
heeft echter in een
htt „Katholiek Bouw-
wegend kleine
Drs de Jonge
artikel voor
blad" ten
aanzien van 65 gemeen
ten met meer
dan 20.000 inwoners
nagegaan, hoe het by de nieuwe
bouw stond in een aantal achter
eenvolgende jaren. Blijkens een
door het Kamerlid van Vliet aan de
Minister voorgelegd staatje kwam
hij o.m. tot de volgende percenta
ges.
1947
1951
3 vertrekken
1.4
8.1
4 vertrekken
7.3
28-8
5 vertrekken
40.-
49.1
6 vertrekken
37.3
13-1
7 en meer vertrekken
13.8
0.9
Hieruit t.ijkt dus
duidelijk
de
neiging, om naar verhouding meer
kleine woningen te gaan bouwen. In
1947 vormde het aantal woningen
met 3 en 4 vertrekken 8.7 procent
van het totaal, in 1951 niet minder
dan 36.9 procent.
De heer Ten Hagen van de Partij
van de Arbeid zag het zo zwaar
niet in. Hij verwees naar cijfers in
het Voorlopig Verslag, volgens wel
ke bij de woningwetbouw over 1950
bijna 88 procent der woningen drie
en meer slaapkamers hadden, ter
wijl de maximale behoefte daaraan
varieerde van 40 tot 65 procent,
naargelang van de streek. Vele le
den hadden hiertegenover opge
merkt, dat het landelijk gemiddel
de van 87.8 procent geflatteerd was
door het feit, dat in het Zuiden
veelal geen woningen met minder
dan drie kamers gebouwd worden.
De heer Ten Hagen meende met
statistische cijfers te kunnen aanto
nen, dat de bewering echter ook
niet voor de grote steden opging,
althans niet voor Amsterdam en
Rotterdam. Deze socialistische afge
vaardigde stelde het zó, dat er te
vee] drieslaapkamerwoningen wor
den gebouwd, maar dat er behoefte
is, zowel aan meer woningen van
kleiner type als van groter type.
jyjinister Witte bleek echter, wat
deze zaak aangaat, thans dich
ter te staan bij het pessimisme van
de heer van Vliet, dan bij het be
trekkelijk optimisme van de heer
Ten Hagen. Hij legde aan de afge
vaardigden de volgende percentage-
cijiers voor betreffende de nieuw
12.6
6.9
34.4
37.-
67.4
43-4
39-2
20.-
20.6
9-1
5.7
1.6
bouw van woningwetwoningen in
1950:
A'dam R'dam 's-Hage
Eénslaapkamer-
woningen
Tweeslaapki
woningen
Drieslaapkamer
woningen
Vierslaapkamer-
woningen
(Voor Amsterdam heeft 2.1 procent
der nieuw gebouwde woningen meer
dan vier slaapkamers).
Men ziet hieruit, dat vooral in
Rotterdam en Den Haag de verhou
dingen slecht liggen. Of, zoals de
minister het uitdrukte: Het aantal
kleine woningen, dat in de grote
steden gebouwd wordt, is ontstel
lend groot. En hij drukte als zijn
mening uit, dat de bouw van een
zo groot aantal kleine woningen een
gezond huwelijksleven allesbehalve
bevordert.
Het geeft een min of meer veilig
gevoel te constateren, dat deze Mi
nister het hier dreigende gevaar
goed inziet.
Er is zo grond voor de hoop, dat
er bij de toekomstige bouw ernstig
aandacht aan zal worden besteed.
Tussen woningbouw en volksmo
raliteit bestaat ongetwijfeld een re
latie, welke van grote betekenis is.
Patiënt heeft „systeem"
pen patiënt van een zwakzinnigen-
gesticht te Volterra in Italië heeft
ongeveer vijf millioen lire gewonnen
in een voetbalpool. Enige weken ge
leden won hij zeshonderdduizend lire.
Een lid van het personeel zei, dat de
patiënt tijdens zijn verblijf in het ge
sticht een „systeem" had uitgewerkt.
rjpOEN het drie jaar geleden in Breda bekend werd, dat wij wil
den emigreren, verklaarden de meeste mensen ons voor gek.
Ik hoor ze nog zeggen: „waarvoor moeten die nou emigreren, ze
hebben alles wat hun hartje begeert, ze zitten op fluweel, dat
denken ze te bereiken in een vreemd land, enz. enz." Niettegen
staande vele waarschuwingen hebben we toch op 2 Febr. '51 voet
aan boord gezet, en nu na ongeveer drie jaar kan ik met een ge
rust hart zeggen, dat we er geen spijt van gehad hebben.
Waarom wij gingen emigreren? Ik
weet het niet, mijn man had een
behoorlijke baan in Ulvenhout als
directeur der Zuivelfabriek. De ver
houding tussen hem, bestuur, leden
en personeel was heel goed. Nee, dat
was niet de reden. Misschien zoeken
naar avontuur? Mogelijk zat er dit
een beetje tussen, maar ik geloof, dat
het was de bepaalde sleur van het
leven in Holland. Je hebt iets be
reikt en kunt niet verder, en om nu
weer eens echt van voren af aan te
beginnen en trachten weer iets te
bereiken, weer vechten voor een doel.
Ik geloof: dat was de reden tot emi
greren. Ik wil proberen u enig idee
te geven, hoe het ons gegaan is in de
vreemde en ik hoop dat ik verschil
lende, die van plan zijn te emigreren,
van dienst kan zijn met enkele raad
gevingen. Over de reis behoef ik
niets te vertellen, want die is heel
normaal verlopen en die is ook al
meermalen in de krant beschreven.
Wij kwamen 's avonds in Red Deer,
Alberta, aan. Het eerste wat mij op
viel was: de enorme kleurige licht
reclames. Het leek of je in een we
reldstad kwam en het is maar een
stadje van 9000 inwoners. Na een
nacht van heerlijk slapen weer op
een echt bed na zo'n vermoeiende
reis, gingen de kinderen en ik de
plaats bezichtigen, terwijl mijn man
op werk uit ging.
Eerlyk gezegd voelde ik me wel
een beetje nerveus, ik had het nog
nooit meegemaakt dat mijn man geen
werk had, en stel je nu eens voor
dat ze hem niet aannamen! Maar ge
lukkig was mijn vrees overbodig en
kwam hij na enige tijd terug met de
mededeling dat hij een job had.
De hoofdmanager der Centrale
Alberta Dairy Pool Zuivelfabrieken
was een zeer vriendelijk heer en had
zeer veel belangstelling voor de zui
vel in Holland en stelde zodoende
mijn man verschillende vragen. Hij
sprak hem direct aan bij zijn voor
naam wat voor ons de eerste tijd
vreemd klonk. Maar later wen je er
aan en doe je het zelf ook. De men
sen hier hebben niet graag, dat je
ze aanspreekt met Mr. of Mrs. Wan-
jyjR Berger, de voorzitter van het
College van Rijksbemiddelaars,
heeft in een rede te Arnhem behar
tigenswaardige dingen gezegd over
de loonvorming in Nederland. Wij
leden aan technocratie, zo zei hij,
technocratie, waarin geen plaats
meer voor de arbeid zou zijn. Een
maatschappij echter, waarin geen
arbeid bestaat, is een onding. Wel
vaart is dan ook geen kwestie van
een auto of televisie-apparaat, we
zullen ons hebben af te vragen, wat
we te winnen of te verliezen heb
ben en hoe en op welke wijze wij
de mens in ons industrialisatiestre-
ven weer een waardige plaats zul
len kunnen geven. Er moet meer
waardering komen voor elkaar,
want de waardering is door de hui
dige arbeidsverdeling en -splitsing
iij het arbeidsproces in het gedrang
geraakt. De arbeider staat niet
^NDERS dan de ruim 5000 uit de Sovjet-Unie teruggekeerde Duitse
krijgsgevangenen kwam er één terug, die niet door de quarantaine
kampen moest, die niet tot vervelens toe werd ondervraagd, ja, waar
van men zelfs nu nog niet weet, met welk transportmiddel hij in Duits
land aankwam. Die ene is generaal-veldmaarschalk Paulus.
Het vermoeden ligt voor de hand, dat hij met een speciale Russische
vliegmachine werd teruggebracht, maar zekerheid is nog niet verkregen,
De zoon en de dochter van Paulus, die in West-Duitsland wonen en bij
na elf jaar op zijn thuiskomst wachtten, moeten nu nog wachten, want
naar West-Duitsland mag Paulus niet.
gevangene van het Kremlin naar
Duitsland gegaan. In Oost-Duitsland
had Paulus zich aan één tafel te zet
ten met de communistische minister
van binnenlandse zaken. Willi Stoph.
Van Stoph ontving Paulus de eerste
instructies hoe hij zich had te gedra
gen tegenover de aangediende com
mandanten van het volkspolitieleger
der Sovjet-zone. Deze commandanten
de oude communist Heinz Hoffman
en de voormalige nazi-generaal Vin-
zenz Müller maakten hun opwachting
bij de veldmaarschalk. In de bespre
kingen over de organisatie en de taak
van de volkspolitie in de Sovjet-zone
herwon Paulus ongetwijfeld zijn oude
autoriteit oyer de sergeantennaturen
Müller en Hoffman.
STRENG BEWAAKT
■"Tot aan zijn terugkeer uit de Sovjet-
Unie leefde Paulus ln een villa in
de nabijheid van Moskou. De heren in
het Kremlin wisten wel, waarom zij
deze krijgsgevangene zo omzichtig be
handelden. Voorlopig zien zij hun
doel bereikt. Paulus is thans ook als
(Advertentie)
Voor velen een jaarlijkse kwel
ling. Onmiddellijk verzachting
van jeuk en pijn met het ideale
middel, dat ontsmet en geneest
,GEEN GOUD ZO GOED'
meer het eindresultaat van zijn ar
beid voor ogen. Het loonsysteem
dient erop gericht te zijn de mens
weer te maken tot de centrale fi
guur in de arbeidsgemeenschap, die
de techniek heeft te leiden en niet
omgekeerd.
Het zijn woorden, welke zeker de
overdenking waard zijn. Ze vor
men ook een aanklacht tegen de
starre, in een algemeen schema ge
vatte en met millimeters afgepaste
loonbepaling.
yoor 22 en 23 Januari van het vol
gend jaar is een Partijraadsver
gadering van de K.V.P. uitgeschre
ven. En op die vergadering zal de
Partijraad eerst over zichzelf te
oordelen krijgen. De reorganisatie
plannen. reeds vroeger op stapel
gezet, komen dan aan de orde. Een
ander belangrijk punt is de ver
kiezing van een nieuwe voorzitter.
Het is een publiek geheim, dat het
niet gemakkelijk is iemand te vin
den, die geschikt en bereid is om
deze vermoeiende en vaak ondank
bare post te bekleden. Van groot
belang is ook, dat hij een echte ver-
trouwensfiguur zal zijn voor alle
maatschappelijke groepen, welke in
de Partij vertegenwoordigd zijn. En
de bereidheid van geschikte figu
ren. om in deze zwaar-politieke
functie over te stappen, ontbreekt
ook niet zelden. Het kost nu een
maal een groot offer. We zijn wel
benieuwd, of men inderdaad een fi
guur van formaat zal weten te vin
den voor deze post. Niet zonder
spanning wachten we een voorstel
van het Partijbestuur dienaangaan
de af.
schap en over de Europese integratie.
Paulus stelt zich voor, dat hij er toe
kan bijdragen Duitsland nog vaster
aan Rusland te binden.
Hoewel Paulus nog niet in het pu
bliek is opgetreden staat het wel vast,
dat de Sovjets een strikt omlijnd plan
met de veldmaarschalk hebben. Velen
zullen zich ongetwijfeld herinneren,
hoe Paulus in de slag om Stalingrad
tot het laatste toe gehoorzaam aan
zijn „Fiihrer" bleef. Dat dit ontelba
re offers heeft gekost zal in West-
Duitsland nog in menig gezin met
smart worden herinnerd. De gehoor
zaamheid van Paulus bleef niet be
perkt tot de „Führer". Hij is zeker
onder strengste bewaking van de Rus
sische Geheime Politie. Een kleine
kans. dat hij naar het Westen zal
proberen uit te wijken, bestaat altijd
nog. althans in de rekening van de
Sovjets.
GELIJK IN '43
neer je
dat toch doet blijf je een
1 x naar
vreemde voor hen.
man werd als botermaker
naar Elnora gestuurd een dorpje
80 km ten Oosten van Red Deer. Hij
kon daar beginnen op Maandag 26
Febr. '51. Dus werk had hij, nu nog
een huis zien te vinden, wat ook niet
zo eenvoudig was. We namen onze
intrek in het hotel. Des morgens toen
we ons ontbijt gehad hadden, kwam
de manager mijn man halen. Nou daar
zat ik dan. als een kat in een vreemd
pakhuis, ik sprak een beetje Engels
maar lang niet voldoende. Gelukkig
had ik de kinderen en voelde me niet
zo eenzaam. De kinderen gingen di
rect op verkenning uit in het dorp
en je kunt je niet voorstellen, hoe
vlug kinderen vrienden maken en hoe
vlug ze elkaar begrijpen. Ik stond er
versteld van. Ik liep die morgen ook
eens door het dorp en vond de Crea
mery (boterfabriek). Daar zag ik
mijn man aan het werk met zijn
witte overall en klompen aan. Het
viel hem de eerste tijd heus niet
mee weer alles zelf te doen. Ten eer
ste was alles anders dan in Holland
en ten tweede woog hij toen 210 pond
wat hem ook flink in de weg zat.
Maar ja, we zaten in de boot en
moesten varen. Hij was 's avonds
doodmoe, als hij van zijn werk kwam.
Gelukkig hadden we een goed bed
om te slapen en beginnen ze hier
niet zo vroeg als in Holland: hij be
hoefde er pas om 8 uur te zijn.
Ik zelf was 's avonds ook moe.
Niet van het werken, maar van het
praten. Ik had er myn handen en
ook wel eens mijn voeten voor nodig
om alles duidelijk te maken.
EEN „HUIS"
Aan het herstel van zijn autoriteit
heeft in niet geringe mate bijge
dragen de verklaring van Paulus dat
hij voor de door het Duitse leger in
de Sovjet-Unie gepleegde vergrijpen
verantwoordelijk is. Paulus verklaart
het eens te zijn met de tegenwoordige
Duitsland-politiek van het Kremlin en
met nadruk wordt gezegd, dat Paulus
een tegenstander is van de verdragen
over de Europese Defensie Gemeen-
]7en persoon is gedood en vier per
sonen zijn gewond, van wie twee
ernstig, bij een auto-ongeluk, dat
Dinsdagochtend om kwart voor ne
gen is gebeurd op het gevaarlijke
kruispunt in de Zeilberg onder de
gemeente Deurne.
Een. bestelauto uit Warmond (ZH)
en een Volkswagen uit De Meerkamp
igem. Deurne) zijn door tot nu toe
onopgehelderde oorzaak tegen elkaar
gebotst. De inzittenden van de wagen
uit Deurne, vader en zoon V. en de
theer J. van D. werden alle drie zwaar
gewond naar het ziekenhuis te Deur
ne overgebracht, waar de zoon V. in
middels is overleden. De beide inzit
tenden van de bestelauto, de heer B.
uit Warmond en de heer Br. uit Noord
Scharwoude, werden slechts licht ge
wond. Laatstgenoemde kon na behan
deld te zijn het ziekenhuis verlaten.
'pot zolang zal de velrmaarschalk
zoete Kremlinbroodjes moeten
bakken. Dat nog eens, gelijk in
1953, betekent, dat wellicht tiendui
zenden geslachtofferd worden, past
waarschijnlijk niet in de militaire
denwkijze en dus kan het voor Pau
lus en zijn tegenwoordige Sovjet-
opdrachtgevefs niet belangrijk
schijnen. Op het politieke toneel
van Oost-Duitsland hebben de Sov
jets in de persoon van Paulus een
rigurant naar voren gebracht, die
voorbestemd is een belangrijke rol
te seplen.
Tn een gemeenschappelijke verklaring
van het Verbond van Nederlandse
Werkgevers, het Centraal Sociaal
Werkgeversverbond, het Katholiek
Verbond van Werkgevers vak verenigin
gen en het Verbond van Protestants-
Christelijke Werkgevers in Nederland
wordt een oordeel uitgesproken over
het memorandum van de Nederlandse
regering inzake de Europese Gemeen
schap (Plan-Beyen). In die verkla
ring wordt als grote verdienste, van
het Plan-Beyen vooral genoemd het
feit, dat het beoogt de Europese Ge
meenschap een eerste stap in de rich
ting- der gemeenschappelijke markt te
zetten en voor de uitvoering daarvan
een vaste termijn te bepalen. Daardoor
wordt nog eens de noodzaak duidelijk,
dat de landen, die voor deelneming
in de gemeenschappelijke markt, in
aanmerking komen, met de nodige
kracht naar monetaire stabiliteit zul
len dienen te streven. Alleen dan is
het mogelijk, de grondslag te leggen
voor een zodanige coördinatie der eco
nomische politiek, dat tot opening van
grenzen in het onderlinge verkeer kan
worden overgegaan.
MU zaten we nog met de huizen
kwestie. Er waren een paar hele
kleine kamertjes te huur. Ik ging
er kijken; maar nee, daar kon ik nog
niet aan wennen: wonen met vijf per
sonen in twee kleine vertrekjes! Die
huisbaas dacht er gauw een slaatje
uit te slaan. Och ja, die „Green Emi
grants" weten toch van niets, hij
vroeg er ons $20 per maand voor en
nu weet ik, dat hij het verhuurt voor
$5 per maand. Goede raad was duur.
We moesten een woonruimte zien te
vinden, want we konden het niet
langer betalen met ons gehele gezin
in het hotel te verblijven. De manager
vertelde ons toen, dat hij wel een
„basement" had, maar dat er nu nog
mensen inwoonden, maar dat die een
dezer dagen zouden vertrekken. We
moesten maar eens komen kijken,
wat we ook deden. Ik wist toen niet,
wat een basement was. Het was wat
wij zouden zeggen een heel grote
kelder. Hij nam ons mee naar zijn
huis we gingen de trap af en kwamen
in een grote ruimte. In het midden
stond een heel grote kachel. Dat
noemden ze een „furnace" en dat
dient om het gehele huis te verwar
men. Er waren twee vertrekjes ge
maakt. Dat was al! Ik keek mijn man
eens aan.. Enfin, we besloten het te
huren, er zat niets anders op. We
gingen weer terug naar het hotel in
afwachting dat het basement gauw
vrij zou komen. Het weer was zeer
slecht; er lag een dikke laag sneeuw
en het was geweldig koud. Zodoende
konden die mensen uit het basement
niet verhuizen. Het was een beroerde
geschiedenis, want we hadden bijna
geen geld meer. Toen hebben we
maar van de nood een deugd gemaakt
en onze intrek genomen in een hoekje
van het basement. Onze kist was nog
niet aangekomen, dus we hadden niet
voldoende dekens enz. Ik kreeg een
dubbele electrische plaat en ik had
enkele emaille schaaltjes in mijn kof
fer zitten en daarin kookte ik ons
middageten. Het was geweldig be
helpen, maar het ging en dat was
het voornaamste. Het allerergste heb
ik gevonden dat er in een hoek een
soort emmer stond met een bril en
deksel en dat we die allen moesten
gebruiken als toilet. Zo gauw ik er
voor in de gelegenheid was heb ik
er gordijnen voor gemaakt en voelde
me toen rustiger.
EINDELIJK!
loslippigheden
van
LEONARD
QP EEN VERGADERING van de dierenbescherming hoorden we
dezer dagen weer bekende klanken. Uit de manier waarop men
de dieren behandelt, blijkt de moraal van een volk". Terstond vloog
ons een zinsnede door het hoofd, die de minister van V/ederopbouw
en Volkshuisvesting sprak bij de opening van een complex bejaarden-
woningen, in één dier voorsteden van het Zuiden. Deze minister
sprak ,»Wij herkennen de grootheid van een volk aan de wijze, waar
op het voor zijn bejaarden zorgt." Dat klonk al bijna even schoon als
hetgeen we hoorden zeggen op een congres van oud-strijders, na
melijk: „De trouw van een volk kan men afleiden aan de eer, die
men de oud-soldaten bewijst" En onlangs vernamen wij nog in land-
bouwkringen het bijna eeuwige gezegde: „De boerenstand en het
aanzien dat deze geniet, zijn bepalend voor de innerlijke waarde van
een volk." De A-N.W.B. fluistert zo af en toe: „Hoe fatsoenlijker de
weggebruikers, hoe fatsoenlijker een volk".
Èn wij (net als u, na lezing van het voorgaande) maar aan het pie
keren, want al vanaf de tijd dat ons onderscheidingsvermogen ons
het verschil tussen vader en moeder bijbracht> hebben we gezocht
naar een standaardmaat, om die met één handige greep over een volk
te leggen en te zeggen: ziezo! Dat is nu ons volk! Dat is moeilijk*
lieve ezerschaar. Een goede kruidenier herkent men aan het over
wicht dat hij geeft, maar een volk.... Daarom spitsten wij ons steeds
zo ui-ter-ma-te op wat beter betaalde lieden ons over zulke maatsta
ven voor volkeren influisterdenMaar nu zijn we nog even veu
Hoogstens zouden wij kunnen zeggen„Aan de manier, waarop hij
een rechtstreeks antwoord probeert te ontwijken, herkent men de
Nederlander
professoren van de Weense univer
siteit.
LJET weer werd beter. Ik begreep
er wel niet veel van, maar het
voornaamste was, dat de bewoners
van het basement konden verhuizen.
Dus nu hadden we onze vertrekjes
vrij; we begonnen ze direct grondig
schoon te maken. Dat was nodig: de
mensen, die er in gewoond hadden,
werkten in de olie en alles zag er
vet en vuil uit. Ondertussen was onze
kist gearriveerd en konden we ons
huis inrichten. Het deed ons goed
weer al die bekende dingen te zien
uit je eigen omgeving. Toen het op
geknapt was zag het er heus niet zo
onaardig uit. We vroegen de manager
wat voor huur we moésten betalen,
hij vroeg ons 35 dollar per maand.
We wisten niets van de huurprijzen
af, dus we gingen er mee accoord.
Nu we het beter weten is het zo.
dat hij ons reuze afgezet heeft. Hij
woonde boven (waar wij nu wonen),
in een schitterend huis en betaalde
daar $45 per maand voor. Dus toen
wij beneden woonden betaalde mijn
heer de manager maar $10 per maand!
Gelukkig zijn niet alle Canadezen zo.
Muzikaal
Tk laat u weten alsdat ik den 17 No-
November 1953 de Leister heb
horen zinggen.
M. H. Hendrickx
Roosbergseweg 14, Bavel.
Duivel
\/OLGENS functionarissen van het
Weense kindergerechtshof is het
wenselijk bij de Oostenrijkse Sin
terklaasviering de „duivels" af te
schaffen die de Sint vergezellen, zo
als in Nederland „Zwarte Piet", om
stoute kinderen bang te maken, aan
gezien zij de geestesgesteldheid van
kleine kinderen blijvend kunnen
schaden.
Vrouw I
y\rbeiders hebben van de
vlaggestok op de honderd
meter hoge Vietoriatoren van
't Londense parlementsgebouw
een groene jurk verwijderd,
waarop de woorden „gelijke
betaling voor vrouwen" wa
ren geborduurd.
Vrouw (II)
Cen test heeft uitgewezen, dat de
vrouwen vrijwel zonder uitzon
dering, bewust of onbewust, niet te
vreden zijn met haar vrouwelijk lot
en eigenlijk veel liever als mannen
op de wereld zouden zijn gekomen.
De .strijdbare amazones" en „Brun-
hildes" zijn tegenwoordig talrijker
dan ooit tevoren, zo constateerden de
Droog
Jn een artikel, verschenen in het
blad van het Amerikaans me
disch genootschap, deelt een groep
chirurgen mee, dat zij door een
methode waarbij de lichaamstem
peratuur kunstmatig verlaagd
wordt en het hart wordt „droog
gelegd". zieken, die aan een ern
stige hartkwaal leden, hebben
kunnen opereren in geheel nieuwe
omstandigheden.
DONDERDAG 26 NOVEMBER 1553
HILVERSU MI, 402 M. KRO: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Idm; 7.45 Morgen
gebed en liturg, kalender; 8.00 Nws. en
weerber.; 8.15 Gram.; 9.00 V. d. vrouw;
9.35 Waterst.; 9.40 Schoolradio; NCRV:
10.00 Gram.; 10.30 Gram.; 10.30 Morgen
dienst; KRO: 11.00 V. d. zieken; 11.45
Schoolradio; 12.00 Angelus; 12.03 Lunch -
cone.; (12.30 Land- en tuinb. mededelin
gen; 12.33 „Wij van het land''); 12.55
Zonnewijzer; 13.00 Nws. en Kath. nws.;
13.20 Kamermuz.; 13.50 Gram.; NCRV:
14.00 Kamermuz.; 14.30 Gram.; 14.45 V. d.
vrouw; 15.15 Tenor en piano; 15.47 Gram.
10.00 Bijbellezing; 16.30 Gram.; 17.00 V.
d. jeugd; 17.30 Gram.; 18.10 Fagot-trio;
18.30 Raadhuis-praat; 18.40 Leger des
Heilskwartier; 19.00 Nws. en weerber.;
19.10 V. d. jeugd; 19.30 Gram.; 20.00 Ra
diokrant; 20.20 Gevar. progr.; 21.45 ,,Ik
denk er zo overen U?"; 21.55 Gevar.
muz.; 22.20 Orgelconc.; 22.45 Avondover
denking; 23.00 Nws. en SOS-ber.; 23.15-
24.00 Clavecimbelrecital.
HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.;
VPRO: 7.50 Dagopening; VARA: 8.00 Nws.
8.15 Gram.; 9.00 Morgenwijding; 9.15
Gram.; 9.30 V. d. huisvrouw; 9.35 Gram.;
10.50 V. d. kleuters; 11.00 „Studio Euro
pa"; 12.00 Orgelspel; 12.25 „In 't spion
netje"; 12.30 Land- en tuinb. meded.;
12.33 Amus. muz.; 12.50 „Uit het bedrijfs
leven", caus.; 13.00 Nws.; 13.15 Meded. of
gram.; 13.25 Lichte muz.; 13.55 Gram.;
14.05 „Mag ik mij even voorstellen? Mijn
naam is Cox!", hoorsp.; 14.35 Sopr. en
piano; 15.00 V. d. zieken; 15.45 Oram.;
16.15 „Het monument van de kip", caus.:
16.30 Gram.; 16.45 V. d. jeugd; 17.30
Gram.; 17.45 Regeringsuitz.: Mr. W. J.
van Balen: „Venezuela, Curagao's buur
land"; 18.00 Nws.; 1*8.15 Sportproblemen;
18.25 Rep. of gram.: 18.30 Gram.; 18.45
,,Bill Sheriff en zijn prairie-duivels",
hoorsp.; 19.00 V. d. kleuters; 19.05 Ge
sproken brief uit Londen; 19.10 Ronde-
tafelparlement; 19.30 Metropole Ork. en
solist; 20.00 Nws.; 20.05 Radio Philharmo-
nisch ork. en solist; 21.25 „De gebroeders
Taverna", hoorsp.; 22.00 Gevar. muz.;
22.40 Gram.; 22.45 Sportact.; 23.00 Nws.;
23.15 Jazzmuz.; 23.45-24.00 Gram.
BRUSSEL, Vlaams, 324 M. 12.00 Ork.
conc.; 12.30 Weerber.; 12.34 Gram.; 13.00
Nws.; 13.15 Gram.; 14.00 Engelse les;
14.15 Gram.; 14.30 Franse les; 14.45 Gram.
15.30 Idem; 16.15 Ork. conc.; 17.00 Nws.;
17.10 Gram.; 17.15 V. d. kind.; 18.15 Gram.
18.30 V. d. sold.; 19.00 Nws.; 19.40 Gram.;
20.10 Klankb.; 20.40 Verz. progr.; 21.15
Ethnoïogische muz.; 22.00 Nws.; 22.15
Polyphone muz.; 22.45 Gram.; 22.55-23.00
Nws.
BRUSSEL, Frans, 484 M. 12.00 Om*,
ork.; 13.00 Nws.; 13.15 en 14.30 Gram.;
15.00 Groot symph. ork.; 15.55 Gram.;
16.05 Lichte muz.; 17.00 Nws.; 17.15
Gram.; 18.00 V. d. sold.: 18.30 Gram.:
19.30 Nws.; 20.00 Hoorsp.; 22.00 Nws.; 22.15
Gram.; 22.55 Nws.
(Advertentie)
Elk (abtei Chefarine „4" bevat
extra geneeskracht dank zij
de samenwerking van 4 wereld
beroemde geneesmiddelen.
TEGEN RUNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN F 0.75
36)
Ze nam die mee naar de oever en
wies zich flink gelaat en handen. Toen
111 het kamp terugkwam, vond ze
snLZi eren toiletstel met een hand
spiegel voor haar klaar liggen. Deze
«n n0g meer dlngen> die het mels;je
ten gerieve konden zijn. had Luke
risn meegebracht uit de koffer van
t., mink. die in de kroeg bij de
baasd genbr°n St0nd' Iris keek ver"
"Ji zi€t' dat ik een bezorgde en
voorkomende bandiet ben. juffrouw
b nog meer dinSen mee-
waarop u vermoedelijk prijs
en En vo<vdat we naar Mexi-
liik h o£ Iiever 20 gauw moge-
kim'r,kf'0D ,u nog een en ander te
bin vprschaffen. waarmee u wel
andere kleren" HÜvoorbeeld e€n ste'
ga nw1 u'" zei ze kortaf- „Maar ik
niet naar Mexico.'
Hij keerde
handig een pannekoek
"Wairt?Ch wel' h€us-
is uw kameraad? U zei im
mers, dat we alleen zouden ontbij
ten?"
„Ja, hij is vanmorgen vroeg al ver
trokken. om uw losgeld te regelen...
of beter gezegd om... maar laten we
daarover niet praten."
„Liever toch wél," antwoordde zij.
„Vertelt u me maar. waar hij heen
is en wat hij moet doen."
„Ja. kijk eens, ik kan dat zaakje
natuurlijk lastig persoonlijk opknap
pen. Niemand zal echter die oude
Luke er van verdenken, in de samen
zwering betrokken te zijn. Daarom
stuurde ik hem naar uw vader toe
met de boodschap, dat u gevangen
gehouden wordt. Natuurlijk zal mijn
naam daarbij niet genoemd worden.
Vanavond laat zal hij wel terug zijn."
„En wat is het voorstel, dat hij
aan mijn vader doen moet?" drong
ze aan.
„Staat u er beslist op, het te we
ten?"
„Zeker!"
„Nu. goed! Ik heb Luke opgedragen
tegen Paxton te zeggen, dat uw vei
ligheid van hem alleen afhangt. Hij
moet honderdduizend dollar voor u
betalen. Die moeten op een bepaalde
plek in de woestijn neergelegd wor
den en iemand moet het geld daar
heen brengen. De prairie is daar mij
len in het rond volkomen vlak en
goed te overzien. Een stok met een
dwarslat zal in de grond gezet worden
als teken, dat daar het geld moet
neergelegd worden. Eén man moet
het brengen en dan heengaan. Heel
eenvoudig. Door een sterke kijker kan
ik die man voortdurend in het oog
houden. Pas als hij het geld heeft
neergelegd en uit het gezicht ver
dwenen is, ga ik het halen. Dat Is
alles."
„Ja, en dan?"
„Dan?" zei Dude. „Wel, dan hebben
we geld omhanden."
„Maar ik dan? En vader?"
„Uw vader zal wel door het woe
dende heen zijn, denk ik," zei Dude.
„En wat, u betreft... wel, ik heb toch
al gezegd... dan hebben wij geld om
handen."
„Dus u bent van plan, mijn vader
te bedriegen? U zult hem beloven,
mij veilig en wel bij hem terug te
brengen, om daarna uw belofte niet
te houden?"
Dude draaide zijn pannekoek nog
eens om.
„Daar komt het zo wat op neer."
zei hij. „Eerst was ik besloten, u voor
honderdduizend dollar terug te geven;
daarna, niet meer dan vijftigduizend
te vragen met de verzekering, dat u
geen kwaad zou overkomen en u dan
voor mij te houden. Daarna werd ik
begerig en besloot honderdduizend te
vragen en u bovendien te hoiraen.
Luke moet natuurlijk een flinke portie
van dat geld hebben en vijftigduizend
is te weinig om samen te delen. Daar
na kwam ik tot de bevinding, dat ik
een groter verlangen had. u tot vrouw
te nemen, dan ik ooit vermoed had.
We gaan samen naar Mexico, Iris en
zetten daar de boel eens flink op
stelten."
„Och, tOGh waar?"
..Zoals je zegt.' antwoordde nij
loom.
„Hoe kunt u zo laaghartig zijn.
meneer McCormick?"
Hij haalde nonchalant de schouders
op. „Quién sabe?" zei hij.
Iris bracht het grootste gedeelte
van de dag in haar grot door en
maakte allerlei plannen tot ontsnap
ping. Dude toonde niet de minste nei
ging om haar lastig te vallen en
stelde zich er mee tevreden op de
grond te liggen of heen en weer te
drentelen met de handen op zijn rug,
en zo1 te wachten op de terugkeer van
Luke Pish. Hij maakte er zelfs geen
bezwaar tegen, dat Iris weigerde, hem
gezelschap te houden.
Tegen het vallen der duisternis
kwam Luke langs de rivier gereden.
Iris had le hoefslagen van zijn paard
op de rotsen in de verte reeds 'ge
hoord en zich in haar hol terug
getrokken. om uit te kijken en te luis
teren. En als Dude haar daar al zag
zitten, dan deed hij toch geen enkele
poging om te beletten, dat ze alles
hoorde, wat er gesproken werd
„En?" vroeg hij toen Luke afgeste
gen was en zijn paard gekluisterd had.
„Ik heb de brief verstuurd." ant
woordde Luke. „Ik trof een kerel aan,
die naar Kamp 4 reed en heb hem
het ding meegegeven."
„Heb je nog enig nieuws gehoord?"
„Heel wat! Maar heb even geduld,
tot ik mijn paard verzorgd heb en
zelf zit te eten
Iris en Dude hadden hun avond
eten al gebruikt tegen zonsondergang.
Dude zei geen woord, terwijl zijn
makker het paard verzorgde en op
zijn hurken ging zitten, om de rest
van het maal te verorberen. Hii ver
warmde de koffie opnieuw en bakte
nog wat meer spek uit.
„Ik heb alles gehoord," zei Luke
eindelijk. „Ze wisten alles, wat er bi.i
de Tweelingenbron gebeurd is en wa^
ren er benieuwd naar. wat er van mij
geworden was. Ik geloof, dat het heel
goed is geweest, dat ik teruggegaan
ben. Nu zullen ze geen verdenking te
gen me opvatten, ten minste niet.
voordat we er vandoor gegaan zijn.
Ik hoop. dat dit gauw zal gebeuren.
Ik heb geen zin, om nog naar de
Tweelingenbron terug te gaan. Laat
daar de boel maar waaien. Dat is
de moeite met waard, als ik eenmaal
de helft van het losgeld binnen heb."
„Ja, dat weet ik allemaal al," zei
Dude vinnig. „Ik wou graag nieuws
horen."
„Ze weten, geloof ik. dat jij het
meisje ontvoerd hebt," vervolgde Luke.
„John Strieby is met zijn auto gp-
vlucht. en ze hebben niets meer van
hem vernomen. Toen ze zagen, hoe
die batterijkist vernield was. hebben
ze gevochten. Spookezel Paxton heeft
Haggerty tegen de grond geslagen. Hij
heeft hem door een paar voerlui laten
binden. Hij wou de heuvel niet op
blazen... Hij heeft Fanning uit laten
graven en die heeft nu de leiding op
zich genomen van het zoeken naar
het meisje en jou."
„En naar jou net zo goed. vergeet
dat niet," waarschuwde Dude.
„Nee; ze weten van mij niets af.
Die jongen, op wie we geschoten heo-
*/r"' Het over jou alleen gehad
Mij had hij nog nooit eerder gezien
en hij kon niet duidelijk beschrijven
hoe ik er uit zag. De kok. Kelly, is
er te paard op uitgegaan om Zone
op te zoeken. Zone had zich vrij weten
te vechten en heeft 'm gesmeerd. Het
is 'n warboeltje en Panning is overal
tegelijk."
Toen Iris dit hoorde, stroomden de
tranen haar over de wangen. Het leek
wel, of niets haar meer kon schelen,
dan dat Chet levend en gezond was
„Het schijnt dat Paxton een of
andere streek heeft uitgehaald, waar
door hij te weten is 'gekomen, wie
vóór, en wie tegen hem waren," ver
volgde Pish. „En het gevolg is. dat
een bende van die kerels op paarden
en muilezels de hele streek doorzoekt.
Panning is naar Kamp 1 gegaan,
waar hij. naar ze zeggen, erg gezien is
bij de werklui. In Kamp 1 doen ze
alles voor hem. wat hij maar wil! Hij
gaat daar een bende verzamelen er-
komt langs de overkant van de Pecos
hierheen. We mogen dus wel uitkij
ken. als we niet omsingeld willen
worden."
Dude spitste de lippen minachtend.
„Hun oude werkpaarden en muil
ezels blijven we nog wel uit de weg."
zei hij smalend. „En, hoe staat het
met Pluimstaart?"
„Van hem heb ik niks gehoord. Ik
denk. dat hij er vandoor is."
„En. hoe moet het nu met het geld
gaan?"
„Weet ik niet. Ik ben dadelijk weg
gegaan. na die brief verstuurd te heb
ben. Wat ik verteld heb. is allemaal
al van te voren gebeurd. Wat ze ver
der zullen doen, zal- nog te bezien
staan."
Dude zweeg geruime tijd. Daarna
zei hij peinzend: „Ik had niet gedacht
dat het lukken zou die werklui te or
ganiseren om op onderzoek uit te
gaan. Maar vechten zullen ze toch
zeker niet doen. Het loopt wel met
'n sisser af!"
„Dat weet ik zo nog niet,'1 zei Luke,
een stuk spek aan zijn vork prikkend.
„Men zegt. dat die Panning in
Kamp 1 geweldig populair is. Dat hij
de boel wel organiseren kan, beter
dan wie e.nders ook. Ik weet het niet.
Nu ga ik wat maffen; en dan zullen
we die stok gaan zetten op de plek,
waar het geld neergelegd moet wor
den. En als dat niet gebeurt, ben ik
straatarm!"
(wordt vervolg)