Honderdduizenden vinken
van hun vrijheid berooid
BOEKENPLANK
C0EBERGH
SCHENKT
De Raas van Kamp Vier
Eenzijdig verbod, dat nog uit
de bezetting stamt
VREEMD VERKEER BIJ
('radio')
Publieke Tribune
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 23 NOVEMBER 1953
VOGELVANGST BIJ ONZE ZUIDERBUREN
Het is een sport
EEN ZIEKENHUIS
VOOR ZIERIKZEE
VALSE REDENERING
(Van onze redacteur
HET IS EEN slecht seizoen geweest voor de Belgische vogelaars. Van
af October hebben ze vaak urenlang op het vinkentouw gezeten,
zonder dat ook maar dén keer een gevleugelde zanger uit de lucht kwam
tuimelen en zich neerliet in de gevaarlijke nabijheid der lokvogels. De
haast zomerse zachtheid van dit najaar is hiervan de oorzaak. Op hun
trek naar het Zuiden hebben de vinken het hierdoor gemakkelijk gekre
gen, vonden zij overal in bos en struikgewas ruim voedsel en lieten
zich dus niet verleiden om op de een of andere vinkenbaan neer te strij
ken. „Vroor het maar eens", verzuchten de vogelaars, „dan worden ze
hongerig en reageren sneller -*> de lokroep van hun soortgenoten. Op
deze manier halen we er dit ^nze vergunning niet eens uit."
TN België is het vangen van vinken
officieel door de staat toegestaan
en kan iedereen tegen betaling van
225 francs een vergunning krijgen om
van 1 October tot 15 November met
een net vinken te vangen. Dit is een
sport die bij onze buren druk wordt
beoefend, een beetje te druk zelfs tot
schade van de vogelstand. Naar schat
ting worden in Belgie ieder najaar en
kele honderdduizenden vinken gevan
gen. Alleen reeds in het kleine dorpje
Cemmenich bij Vaals telden we niet
minder dan 15 vogelaars, die geduren
de de zes weken vanaf 1 October tot
15 November iedere dag op hun vinken
touw zitten. Tijdens een goed seizoen
vangen zij ieder ongeveer honderd
vinken, doch dit jaar komen zij ge
lukkig niet eens aan de helft. De
kosten voor de vergunning halen zij
er uit door de verkoop van deze vo
gels die in Belgie een gewild handels
artikel zijn. Putters zijn ongeveer 50
francs terwijl men voor de prachtig
getekende bloedvink zelfs honderd
francs kan krijgen. Vele vogels hou
den zij echter zelf om voldoende lok
vogels te hebben voor t' volgende sei
zoen.
Het vangen van vinken is een sport
die een beetje op vissen lijkt. De be
oefenaar kan weinig meer doen dan
afwachten en zoals een visser zijn aas
heeft rondgestrooid, zo maakt hij ge
bruik van z'n vogels dié door hun ge
zang de vinken moeten lokken om
neer te strijken op de vinkenbaan
waarop met kwistige hand takjes dis
tel zijn geplant. Deze distels zijn in
de maand Augustus verzameld en
daarna gedroogd. De zaadjes schijnen
voor vinken zo iets te zijn als voor
een mens een malse biefstuk.
DE WREDE MENS
HET GROTE MOMENT
P)TT IS het grote moment, waarop
de vogelaar uren heeft zitten
wachten. Met een forse ruk trekt hij
aan het touw. waardoor het net door
middel van enkele stalen veren dicht
floept, onder het groene net, groen
van kleur terwille van de camouflage
spartelt een prachtige geelgors..
Een zware mannenhand grijpt toe
en de vrolijke zanger die zo juist nog
van de vrijheid in de goudkleurige
herfstbossen genoot, -erhuist naar 'n
klein kooitje, waar reeds enkele ande
re vogels hopeloze pogingen doen om
tussen de tralies door te komen. Het
zal dagen duren voordat de geelgors
inziet, dat deze pogingen vruchteloos
zijn en dan beloont hij zowaar de
wrede mens met de meest melodieuze
trillers en slagen.
Het, is juist deze muziek die in zijn
gouden keeltje zit en vooral zijn op
gewekte lust tot zingen zelfs in ge
vangenschap die het diertje noodlottig
is geworden. Daarom worden er elk
trekseizoen enkele honderdduizenden
vinken gevangen en ziet men in tien
duizenden huiskamers in Belgie kool
tjes hangen, waarin vinken hun hoog
ste lied zingen.
In de bossen waaraan België zo
rijk is, wordt het echter steeds stiller
omdat steeds meer vinken tijdens de
weken van hun trek een roemloos
einde vinden onder het net van een
vogelaar op de honderden vinkenba-
nen, die over het hele land zijn ver
spreid.
VERBOD LIT DUITSE TIJD
zenden enthousiaste beoefenaars vond.
Alleen reeds in de Mijnstreek telt
men ruim 3000 houders van vinken,
die zich in de Algemene Limburgse
Vinkenliefhebbersbond hebben ver
enigd. Voor het grootste deel zijn aat
mijnwerkers, voor wie de vinkensport
een hobby was geworden, waaraan zij
zich met hart en ziel hadden gewijd.
De vinken werden met liefde behan
deld en met alle zorgen omringd. Zij
knutselden zich kooitjes, die vaak
prachtige staaltjes waren van huis
vlijt. Maandenlang brachten zij vele
uren door voor de kooitjes, met hun
lippen de slag nabootsend van de vin
ken kweken, iets, waarvan de wetgever
ken. Baas en vink hadden hier plezier
aan, het werd een soort conversatie
De bedoeling echter was om de vink
zodoende te verleiden om maar zo
„praatziek" mogelijk te worden, want
óp de concoursen werd de vink kam
pioen, die de meeste slagen achter el
kaar 'kon produceren. Dit in tegenstel
ling met de gewoonte in Brabant om
de vink te bekronen, die de langste
slagen wist voor te brengen. Door het
verbod tot het houden van vinkencon-
coursen is de aardigheid voor de lief
hebbers er echter af, omdat zij niet
meer met hun vinken kunnen pron
ken.
DIJ het uitvaardigen van,^et verbod
tot het houden vanvmkencon-
coursen is men uitgegaan, van een val
se redenering. De vogelstand in ens
land, zo redeneerde men, laat het niet
toe vinken ongelimiteerd te vangen.
Vinken kunnen in gevangenschap niet
worden gefokt, zodat een vergunning
tot het houden van vinken-concoursen
het clandestien vangen der dieren in
de hand zou werken.
Deze redenering is volkomen vals,
want er zijn op het ogenblik honderd
tallen liefhebbers, die met succes vin
ken kweken, iets. waarvan de wetgever
zich zou kunnen overtuigen, wanneer
hij dit wilde. Of is het echter Juist
wat hij niet schijnt te willen, want
dan is er slechts één conclusie toe
gestaan zonder dat ook tevens het ver
bod moet worden opgeheven om on
gelimiteerd vinken te vangen.
(Advertentie)
LIET vinkenvangen geschiedt door
middel va» een net, dat soms
drie meter lang is. Rondom dit net
zijn een tiental kooitjes opgesteld,
waarin zich vinken bevinden terwijl
tussen de distels ook nog enkele vinken
zijn opgesteld, gevangen in een kool
of met een touwtje aan een zogenaam
de wip gebonden. Enkele meters van
de plaats af waar het net ligt, zit de
vogelaar verscholen in een hutje dat
hij van takkenbossen gemaakt heeft.
Zodra een vlucht vinken overtrekt
wordt de aandacht van de vogels ge
trokken door het gezang van hun
soortgenoten. De vogelaar begint dan
aan een der touwtjes te trekken,
waarmede de vinken op de wip zijn
verbonden. Zij fladderen dan telkens
enkele centimeters boven de grond en
hierdoor worden de overtrekkende
vinken tevens attent gemaakt op de
aanwezigheid van de distels. Enkelen
laten zich verleiden en komen naar
beneden. Een beetje argwanend flad
deren zij rondom de distels, doch hun
eetlust blijkt tenslotte sterker dan
hun wantrouwen en eindelijk wagen
zij zich op de plek, waar het verrader
lijke net verborgen ligt.
TN Nederland is de vinkenvangst ge
lukkig sinds de bezetting verboden,
ten eerste om de vogelstand te be
schermen en ten tweede uit het oog
punt van dierenbescherming. Dit ver
bod om arme vinken van hun vrijheid
te beroven werd door de Duitse bezet
ter uitgevaardigd in een tijd, dat door'
diezelfde bezetter duizenden, mendij,
in concentratiekampen werden opge
sloten en honderdduizenden Joden
naar de gaskamers in:Auschwitz wer
den vervoerd.
Wij willen hiermede niet pleiten
voor een opheffing van dit verbod, al
is de bron, waaruit het komt, nog zo
verdacht. IJveraars voor de dierenbe
scherming hebben van deze Duitse
maatregel een dankbaar gebruik ge
maakt om haar ook na de bevrijding
van ons land tot wet te laten verhef
fen. Hiervoor waren verscheidene mo
tieven aanwezig, gerechtvaardigde mo
tieven, want geen enkel beschaafd
mens zal het vangen van zangvogels
op grote schaal goedkeuren. Ook al
niet uit het oogpunt van dierenbe
scherming.
Bij het verheffen van het Duitse
verbod tot het vangen van vinken tot
Nederlandse wet is men echter weer
juist iets te ver gegaan. Men verbood
ook het vervoeren van vinken en het
houden van de zogenaamde vinken-
concoursen, een sport, die in de pro
vincies Limburg en Brabant vele dui-
Een vogel in een kooitje is steeds een triest gezicht, tenzij deze vogel in
gevangenschap is geboren. Dan voelt hij zich achter de tralies opperbest,
zoals deze vink, die door een liefhebber is gefokt.
renlang zit de vogelaar in z'n wacht-hutje en tuurt gespannen de
'ent af naar vinken, die overtrekken. Dan laat hij z'n vinken op de
wip springen ora zo' de aandacht der overvliegende vogels te trekken.
DE BOOG
Wij juichen, elke poging, om te ko
men tot 'n goed, degelijk en voor hon
derd procent verantwoord, katholiek
toneel, de vele mislukkingen, die voor
af gingen, ten spijt, nog altijd van
harte toe. Daarom hebbben we „De
Boog" van Tom Bouws met gespannen
belangstelling gelezen en herlezen. En,
we zijn het met de inleider. Pastoor
Bangert, onmiddellijk eens, wanneer
hij verklaart, dat de bedoeling van
1' k .Boog" niet is, 'n stuk ten tonele
te brengen, dat niets anders zou zijn
dan propaganda voor de katholieke
Kerk. Aan deze, vaak maar al te
doorzichtige tendenz hebben veel, als
Adver tentie)
katholiek aangediende toneelstukken,
hun mislukking te danken. Hier wordt,
in misschien wel wat al te sober, hui
selijke, dialoog, 'n bekerings-proces
voor 't voetlicht gebracht, 'n ziele-
proces, waarvan de toekomst-moeilijk-
heden, om niet te spreken van ellende
(en niet zelden in de stoffelijke bete
kenis van het woord) nu eenmaal
kunnen en moeten worden overzien en
overwonnen. Jan Vermaas de druk-
ker-uitgever, bewijst dat die ellende
dank zij de hulp van z'n karaktervolle
vrouw. Kiek, glansrijk kan doorstaan
en overwonnen worden. En, in dit op
zicht, is hij vele ziele-verwanten en
ook ons katholieken ten voorbeeld.
Het is intussen niet gemakkelijk 'n
prognostic te leveren over de speel
baarheid en vooral over het toekom
stig succes van 'n nieuw toneelstuk..
Toch wagen wij er ons aan: ..De Boog"
zal het zeer zeker doen tegenover 'n
met-verwend, goedwillend katholiek
publiek. Het zal ongetwijfeld getrof-
ren worden door de eerlijke bedoeling
van de schrijver, katholiek toneel tc
geven, wars van alle brave zoetigheid
en opgelegde propaganda. Doch het
moderne, verwende, schouwburg-be
zoekende publiek vraagt om schokken,
om de daad vooral, de actie, het tem
po. terwijl alle gepraat over bijkom-
'heden gerust achterweg kan blij-
nderdaad: de regisseur zal zich
oor een zware taak geplaatst zien,
vooral om sommige „zwevende" karak
ters als die van Tine. Frits en de
zeekapitein volledig aanvaardbaar te
maken. Gelukkig is de schrijver niet
zuinig, ja zelfs minutieus in zijn de
tail-aangiften voor de regie.
Alles nog eens overziende: ..De
Boog" is inderdaad een aanwinst voor
het Katholieke Toneel. Ook hier is
Vink te Alkmaar de uitgever.
S.
UIT HET LAND VAN DE KLEINE
SLANGEN
Dit boekje bevat de vertaling van
enkele onuitgegeven sprookjes, zoals
ze verteld worden in Chota Nagpoer.
Chota Nagpoer is een land in India,
zonder geschreven geschiedenis, maar
met een rijk bezit aan legenden, die
van geslacht tot geslacht mondeling
werden overgeleverd. Het is eon land
van mysterie, hekserij en geesten. De
bevolking Is zeer pruiuiief gebleven
en bezit nóg de typische kenmerken
van het ras: eenvoud, onbezorgdheid,
opgeruimdheid en bijgelovigheid. Het
is niet te verwonderen, dat in deze
omgeving de sprookjes hun volle fris
heid hebben bewaard.
Enkele van deze sprookjes heeft P.
van Exem uit het Sadri vertaald.
Wij mogen hem feliciteren met de
ze „proeve", zoals hij zijn werk be
scheiden noemt. Het is een mooi boek
je. In zijn navertellen heeft de schrij
ver, naar ons lijkt, de bekoring van
de primitieve mentaliteit zuiver be
waard. (Uitgave Humanitas-reeks,
Lannoo, Tielt). J. H.
BIJBELSE GESCHIEDENIS, AFL. 5
Van de Sinai tot Kanaan, de ver
overing van Kanaan en de hernieu
wing van het verbond vormen de in
houd van deze aflevering, verzorgd
door Mgr. J. O. Smit samen met Prof.
Keulers.
Evenals de vorige afleveringen is
ook deze aanmerkelijk herzien en
aangevuld. In de voorafgaande uit
gaven stond de doortocht door de
Jordaan gedateerd op 1400 v. Chr.
Smit plaatst hem in 1225. Bij de ver
klaring van de verschillende passa
ges uit het boek Josue. dat deze perio
de beschrijft, sluit Smit zich over het
algemeen aan bij Mgr. Dr. Alfrink,
zoals bij de doortocht door de Jor
daan, waar zich eenzelfde verschijnsel
voordeed als bij de doortocht door de
Rode Zee. Bij het zonnewonder boven
Gabaon is niet aan een astronomisch,
maar aan een atmosferisch hulpmid
del te denken (hagel, verduistering
door onweer).
Ook deze aflevering is voorzien van
suggestieve tekeningen van Frans
Lammers. (Uitgave Romen en Zoon,
Roermond). J. H.
GIDS VOOR MIDDEN FRANKRIJK
In de reeks nieuwe reisgidsen, uit
gegeven door Aloert de Lange te Am-
terdam. is er nu ook een verschenen
over de middenmoot van Krankrijk:
Loire, Auvergne, Bourgogne en Franse
Alpen. Jan Brusse. die zo goed thuis
is in het land der Fransen, leidt de
reiziger rond. Hij weet precies wat de
zen belangstelling kan inboezemen en
vertelt prettig en vlot. Foto's en dui
delijke kaarten completeren het han
dige geheel.
MEER DAIS ERGERLIJK
Met werkelijk genoegen de reactie ge
lezen van de jeugdleider op het ingezon
den stuk van ,,een bejaarde man'' uit
Philippine onder bovengenoemde aan
hef. Natuurlijk zijn de dingen, die „de
bejaarde man*' aanhaalde niet goed te
keuren. Respect tegenover andere men
sen moet er zijn en blijven. Maar laat
ons nu eens ophouden met steeds de te
genwoordige jeugd van alle kwaads te
betichten. De jeugd is niet meer belda-
dig dan vroeger. Wel is deze jeugd veel
spontaner en uit zich veel spontaner.
Maar baldadigheid is dat toch niet te
noemen. Excessen daar gelaten, want
door haar spontaniteit komt ze'wel eens
tot dingen die niet door de beugel kun
nen, maar dat gebeurde vroeger in even
grote mate.
Ik hebr' "het grootste respeetvv©or die
mensen,, die zich 't lot van de tegen
woordige jeugd aantrekken, orri deze
spontaniteit in goede banen te leiden.
Maar laten wij deze enthousiastelingen
niet een beetje alleen staan. Hebben wij
al iets voor hen gedaan om hen te hel
pen in hun streven? En waar blijft de
steun van de gemeentebesturen? In on
ze grote steden worden duizenden gul
dens besteed aan de jeugd. De meeste
jeugdverenigingen in Z. VI. moeten nog
steeds hun eerste cent krijgen. Hoe is 't
in Uw gemeente, lezer? Waarom moet
de jeugdleider naast de zorg voor zijn
jongens ook nog een financiële zorg heb
ben om deze jongens? Zolang wij, men
sen buiten de jeugdverenigingen, daar
niets voor over hebben, hebben wij geen
acht van critiek.
Jeugdleider, veel succes en met 't
grootste respect.
EEN HOOFD DER SCHOOL
In Avenhorn in West-Friesland
(Noord-Holland) is een belangrijke
veiling voor tuinbouwproducten, waar
de meeste producten worden gebracht
die in de omgeving van dit plaatsje
worden geteeld. Avenhorn heeft ech
ter geen goede waterverbinding met
de ringvaart van de Becmster, waarin
de schepen, die de groenten zullen ver
voeren, ligplaats kiezen. Er ontbreekt
in die verbinding één schakel, en op
handige wijze heeft men dit vervoers
probleem opgelost: men heeft over de
weg heen, van het binnenwater naar
de ringvaart een overhaal gemaakt,
waarmee de schuitjes, die van de vei
ling komen, hoog opgetast met de ge.
veilde producten, over de weg wor
den getrokken. Op de foto: een bootje
steekt de weg over, en rijdt langzaam
over de rails het water in (voorgrond)
Zweedse hulp aan Nederland
"T"~)E Zweedse hulp aan Nederland"
zal als kroon op het werk, dat
deze organisatie deed voor de slacht
offers van de overstromingsramp in
Februari, een ziekenhuis in Zierikzee
bouwen, aldus de secretaris-generaal
van het Zweedse Rode Kruis.
Het gebouw zal tachtig bedden tel
len en uit drie verdiepingen bestaan.
„De Zweedse hulp aan Nederland"
zal ongeveer drie millioen Zweedse kro
nen (ongeveer 2.250.000 gulden- be
schikbaar stellen voor de bouw en in
richting. Deze drie millioen kronen zijn
nog over van de dertien millioen die
door het Zweedse volk via „De Zweed
se hulp aan Nederland" en het
Zweedse Rode Kruis bijeen zijn ge-
bracht voor de slachtoffers van de
watersnood.
De bouw en inrichting van het ge
bouw zal in totaal ongeveer drie mil
lioen gulden kosten, waarvan de Ne
derlandse regering ongeveer 750,000
gulden zal bijdragen. Men verwacht,
dat in Maart van 1954 met de bouw
zal worden begonnen en dat het zie
kenhuis twee jaar later is voltooid.
Een Nederlandse afvaardiging van
zeven personen onder leiding van dr.
P. Bolt heeft een reis van vier dagen
door Zweden beëindigd. De afvaardi
ging bezocht Zweedse ziekenhuizen en
onderhield zich met Zweedse autori
teiten.
Dr. Bolt zeide te Stockholm, dat
geen land Nederland na de overstro
ming zo heeft geholpen als Zweden.
Het hospitaal zal de kroon op het werk
van de Zweedse hulpverlening zijn,
aldus dr. Bolt.
DINSDAG 24 NOVEMBER 1953
HILVERSUM: I. 402 M. KRO: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Idem; 7.45 Mor
gengebed en liturg, kalender; 8.00 Nws.
8.15 Gram.; 9.00 V. d. vrouw; 9.35 Wa-
terst.; 9.40 „Lichtbaken", caus.; 10.00 V.
d. kind.; 10.15 Schoolradio; 10.35 Gram.;
11.00 V. d. vrouw; 11.30 Schoolradio; 11.50
Als de ziele luistert; 12.00 Angelus; 12.03
Lunchconc.; (12.30-12.33 Land- en tuinb.
meded.); 12.55 Zonnewijzer; 13.00 Nws. en
kath. nws.; 13.20 Lunchconc.; 14.00 Gevar.
progr.; 14.50 Omr. ork. en solist; 15.30
Ben je zestig! 16.00 V. d. zieken; 16.30
Ziekenlof; 17.00 V. d. jeugd; 17.15 Felici
taties v. d. jeugd; 17.45 Regeringsuitz.:
G. Sluizer: „Radio Nederland Wereldom
roep"; 18.00 Rhythm, muz.; 18.20 Sport-
praatje; 18.30 'V. d. jeugd; 18.52 Act.; 19.00
Nws.; 19.10 Gram.; 19.15 Uit het Boek
der Boeken: 19.30 Gram.; 20.25 De gewo
ne man; 20.30 „Abraham", hoorsp. met
muz. (In de pauze: Gram); 22.15 Kamer-
ork. en soliste; 22.40 Gram.; 22.45 Avond
gebed en liturg, kalender; 23.00 Nws.
23.15 Residentie-ork. en solist; 23.55-24.00
Gram.
HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00
Nws.; 7.15 Gym.; 7.^0 Gram.; VPRO: 7.50
Dagopening; AVRO:"8.00 Nws.; 8.15 Gram.
9.00 Morgenwijding; 9.15 Geestelijke lie
deren; 9.30 V. d. huisvr.; 9.35 Gram.; 10.50
V. d. kleuters; 11.00 V. d. zieken; 11.30
Sopr. en piano; 12.00 Gram.; 12.30 Land
en tuinbouwmeded.; 12.33 V. h. platte
land; 12.40 Gevar. muz.; 13.00 Nws.; 13.15
Meded. en gram.; 13.30 Gevar. muz.; 14,00
Amerikaanse muziekkaleidoscoop; 14.30
Gram.; 14.40 Schoolradio; 15.00 Gram.;
15.15 V. d. vrouw; 15.45 Gram.; 16.30 V.
d. jeugd; 17.30 Lichte muz.; 17.45 Gram.;
17.50 Mil. caus.; 18.00 Nws.; 18.15 Piano
spel; 18.30 Gevar. muz.; 19.00 V. d. kind.
19.05 „Paris vous parle"; 19.10 Mil. ork.;
19.35 Pianorecital: 20.00 Nws.: 20.05 Gevar.
progr.; 21.15 Lichte muz.; 21.35 Meded.;
21.40 Lichte muz.; 21.50 Tiroler muz.;
22.30 Buitenlands overz.: 22.45 Gram.;
23.00 Nws.: 23.15 „New York calling";
23.20-24.00 Gram.
BRUSSEL, Vlaams, 324 M. 11.45
Gram.; 12.30 Weerber.; 12.34 Gram.; 13.00
Nws.; 13.15 Gram.; 14.00 Schoolradio; 15.30
Fragm. „Boris Godounov", opera; 17.00
Nws.; 17.10 Gram.; 17.15 V. d. kleuters;
17.30 Gram.; 17.50 Boekbespr.; 18.00 Gram.
18.30 V. d. sold.; 19.00 Nws.; 19.40 Gram.
19.50 Caus.; 20.00 Verz. progr. v. d. vrouw;
20.15 V. d. vrouw; 21.00 Ork. conc.; 22.00
Nws.; 22.15 Gram.; 22.45 Idem; 22.55-23.00
Nws.
BRUSSEL, Frans, 484 M. 12.00 Omr.
ork.; 13.00 Nws.; 13.20, 14.45 en 15.00
Gram.; 16.05 Lichte muz.; 17.00 Nws.;
18.00 V. d. sold.; 18.30 ude muz.; 19.15
Gram.; 19.30 Nws.; 21.45 Gram.; 22.00
Nws.; 22.15 Viool, cello en harp.; 22.45
Gram.; 22.55 Nws.
door EMART KINSBURN
34)
d.A'® en Fanning allebei uit
bv ™fticent ?e™.imd. kan John Strie-
on nu; 71 zlj"n Plannen doorgaan
SpoöL,?dHr ruï"éren.... en zo de
der nn™ H°eve weer in de handen
brengen 0 1 e eigenaars terug-
tenrentrjid?/an. ?et hoofd tot de voe-
M J'elde zi°h ellendig en duize-
voorstellen™ gmg d°0r met zün
der'w^raag .me aNeen af, of uw va-
bij elkaar" .I k' Z0U zijn' Senoeg geld
"een te helpen^"86"' °m mij °P de
ariufna^hndV dit er helemaal van
zei zL h°eve_el u vaA hem vraagt",
zei ze eenvoudigweg.
je" d'at"imïens honderdduizend. Denk
Juf»- m dat waard bent. Iris'"
ben h!mUWri ,Paxton' alstublieft! Ik
maar hl?,,-?1 misschien wel waard.
r '^gen".ij g"ld b'j
Daar?! ,2ull,en we zien", zei Dude.
Ik de'rik t h'J haar peinzend aan.
hart We' dat ]e 00it veel zin ge
had hebt, om naar Oud-Mexico te
gaan, wel Iris?"
Ze werd benauwd. „Nee, dat geloof
ik ook niet," antwoordde ze toch op
zo luchthartig mogelijke toon.
„Het is een wondermooi land....
groot.... uitgestreekt.vrij. Je
kunt daar leven en ademhalen en je
een weg banen. Zeg eens eerlijk, kind,
heb je nooit verlangd naar een gere
geld leven?"
„Hoe bedoelt u dat?"
Hij stond op en kwam hoffelijk
naast haar paard staan.
„Ik schat jou meer waard dan vijf
tigduizend dollar", zei hij met zachte
stem. Iris kreeg het gevoel, of ze stik
ken zou.
„Ikik begrijp u niet", stamelde
ze.
„Toch wel. Als je vader me vijftig
duizend dollar wil gevendat zou
genoeg zijn met wat ik later daar
verdienen zou dan zou ik je in le
ven willen laten. Dan zouden we
gaan trouwen en samen naar het oude
Mexico trekken. Je zoudt het er heer
lijk vinden, als je verontwaardiging
eenmaal wat gezakt was".
Met haar vuist sloeg ze hem recht
in het gelaat. Het was een slag, waar
over een man zich niet had behoeven
te schamen, zo flink kwam hij aan.
heftig* iS m^n antwoord"» rieP ze
„Ik ben er blij mee", zei hij. „Het
™e.e.en, keer te meer, dat .ie
li? «?lsie der>t. dat ik graag wil
hebben Wacht maar! Later zul je er
wel anders over gaan denken. Ik ge
loof. dat ik Luke met de paarden hoor
aankomen. Hij brengt paarden en pro
viand voor ons mee, zie je? Het is nog
een hele rit, die we voor ons hebben
kindlief".
HOOFDSTUK XXXIV.
De scheidingslijn.
Toen Spookezel Paxton en Hagger-
ty bij de kist met de batterijen aan
kwamen. vonden ze die vernield en
onbruikbaar gemaakt. De aannemer
keek er verbaasd naar en Haggerty
was evenzeer verwonderd.
Warren Zone kwam juist uit het
kamp hun richting uit en Spookezel
riep hem aan.
„Wat moet dat betekenen?"
schreeuwde hij nijdig. „Wie heeft die
batterij onklaar gemaakt?"
Zone versnelde nauwelijks zijn tred.
Hij wist niet precies, wat er behalve
de ontvoering van Iris plaats gevon
den had. maar hij koesterde wel enig
vermoeden. Hij wilde even de tijd
hebben, om zijn gedachten wat beter
te ordenen.
„Zeg, loop eens wat harder! Schiet
toch op!" brulde Paxton. „Verdraaid,
ik laat het er zo maar niet bij zitten!
Ik moet weten wat er achter steeks!
Waar is mijn dochter gebleven?"
Spookezel, gewoonlijk zo joviaal,
was gevaarlijk, als hij zich ergens
over opwond en dan was, iedereen
gelijk voor hem, of het een'opzichter,
of een gewone arbeider was. Zone
verhaastte dan ook zijn schreden.
„Ik weet er niets van af, mijnheer
Paxton", zei hjj klagelijk, toen hij
hen bereikt had. „Wat is er dan toch
gebeurd?"
„Kijk maar eens naar die kist bat
terijen, dan zie je 't zelf wel!" brulde
Spookezel. „Wat moet al dat gedoe
hier betekenen? Ik geloof...."
Hij hield plotseling op en staarde
naar de hoefindrukken in het stof.
„Wie is hier met paarden geweest",
vroeg hij. „En waar is Iris? Ik begin
te geloven, dat ze gelijk had.... Jat
er hier werkelijk iets niet in de haak
is! Waar is ze heen gegaan voor de
drommel? Geef antwoord.... één van
tweeën.... of ik sla jullie de her
sens in!"
„U weet toch wel, dat ik er niets
van af kan weten, meneer." zei Hag
gerty onderdanig van toon.
„Ik weet daar helemaal niks van
af! Waar is Iris, Zone? Je komt net
uit het kamp!"
Zone raakte in. de war. Hij wist zo
gauw geen antwoord te geven op de
elkaar snel opvolgende vragen, die
hem gesteld wérden.
„Ik heb haar'niet 'gezien.... eerlijk
niet. Dat is fe zeggenik dacht, dat
ze in het kamp was."
„Ga haar dan halen! En loop zo hard
je maar kunt! Ik moet weten, wat hier
aan de hand is!"
Zone gehoorzaamde als een kleine
jongen en rende naar de tenten toe.
Haggerty bukte zich over de kist
en begon de stuk getrokken draden
der batterijen te herstellen.
„Laat die batterij maar staan", ge
bood Spookezel. „Ga rechtop staan,
stomme apekop, en flink rechtop ook!
Wie komen daar aan?"
„Dat zijn een paar voerlui", ant
woordde Haggerty, die een stramme
houding trachtte aan te nemen. „Maar
ik weet hun naam niet."
„Schiet op, kerels, als jullie me wat
te vertellen hebben!" riep Spookezel
bevelend. Ze kwamen naar hem toe-
gehold. Als Spookezel driftig was,
waagde niemand het, ongehoorzaam
te zijn.
„Wat moeten jullie?" vroeg hij, toen
ze bij hem waren.
„We zochten naar juffrouw Paxton,"
zei een hunner. „Ze heeft ons er op
uitgestuurd, om Chet Fanning te zoe
ken en we wilden haar komen vertel
len, dat we hem nergens kunnen vin
den."
„Waar hebben jullie voor haar ge
zocht?"
„Over, het hele kamp door, me
neer!"
„En hebben jullie Fanning nergens
kunnen vinden?"
„Nee, meneer. En we hebben met
een stuk of zes overal rondgeroepen.
Niks te vinden."
Spookezel wees met zijn vinger naar
de spreker. „Hol jij naar het kamp",
beval hij, „en stuur alle mannen, die
daar zijn. hier naar me toe. Iedereen...
begrepen? Laat niemand achterblij
ven, zelfs geen koksmaatje."
De man keerde zich om en zette het
op een lopen. Paxton keek hem na
met zijn vuisten in de zij. De aderen
zwollen op zijn voorhoofd en hij zag
er ontzagwekkend genoeg uit.
„Wat bent u van plan, meneer Pax
ton?" vroeg Haggerty onderdanig.
Paxton wendde zich naar hem om
met uitpuilende ogen en achteruit ge
stoken vuisten.
„Wat ik van plan ben? Vraag jij me
wat ik van plan ben? Je bent ontsla-'
gen! Maar blijf op je post. tot ik je
verlof geef, Kamp 4 te verlaten! Goed
begrepen?. Als je 'n poot te ver
verzet, sla ik je hersens in!"
Met die belofte draaide hij hem zijn
brede rug toe en schonk Haggerty
verder geen aandacht meer. Hij bleef
nijdig zwijgend wachten, tot hier en
daar de mannen het bos uitkwamen
en om de kist met de batterijen gin
gen staan.
Ze keken verwonderd en schenen
verlegen en niet op hun gemak.
Spookezel nam hen woest op.
„Waar is Strieby?" schreeuwde hij
eindelijk.
„Hij is bij de man, die neergescho
ten is, meneer Paxton", zei een der
mannen-
„Ga hem halen.... met vier man!
Breng hem desnoods op een draagbaar
hierheen. Wie van jullie heeft mijn
dochter gezien?"
Er kwam geen antwoord op die
vraag. ,Wie heeft Fanning gezien?"
Niemand antwoordde.
„Vier man gaan Strieby halen", be
val Spookezel nogmaals. „Vooruit
jullie vieren.... JonesStebbins en
Calloway en Charlie.... Vooruit! Op
schieten!"
Met de ogen strak op het kamp ge
richt bleven de anderen in spanning
staan wachten. Eindelijk kwamen drie
van Paxton's boodschappers uit het
bos terug gehold.
„John Strieby is met zijn auto weg
gereden, meneer", schreeuwde een van
de drie, lang voordat ze bij de troep
terug waren. Daar bleven ze hijgend
staan en een ander zei: „We hebben
Charlie bij die gewonde achtergelaten,
want die is bijgekomen, maar
helemaal z'n verstand kwijt. Hij
ligt maar te gillen, dat Fan
ning in de tunnel opgesloten is en dat
hij hard moet lopen, om de draden
door te snijden, omdat hij anders de
lucht ingeblazen wordt. Charlie pro
beert hem tot bedaren te brengen, me
neer".
Paxton keerde zich naar de doods
bleke Haggerty om.
„Zo!, brulde hij. Zo!"
Hij deed een stap naar Haggerty
toe, maar deze week achteruit en trok
zijn revolver. Brullend van woede
wierp Paxton zich, zonder om dat wa
pen te geven, op hem. Haggerty vuur
de tweemaal achtereen. De mannen
wierpen zich op de bodem. Er volgde
een zware slag en Haggerty tuimel
de achterover op de grond.
(wordt vervolg)
