SafiblaD DeSïem
SINT WILLIBRORD-ZONDAG
P0LLEN's SEAHORSiCëlO
De Baas van Kamp Vier
D e worsteling van Europ a
phiuShave
Venlose familie au grand
complet in „de
Mi j nontplof f ing
in Utan
T^heumdtiek
SLOAN'a liniment
RADIO-PROGRAMM A'S
TWEEDE BLAD
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953
DEZE WEEK IN HET BUITENLAND
Een bres
Het begon met een lolletje
Vader v. Rooyen
„maakt" August
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
door EMART KINSBURN
Is het eigenlijk vreemd, dat de Eu-
ropese Gemeenschap die er n 1e t
is') in ieder opzicht voor ons be
langwekkend blijft? Er worden veel
ne" aüeve woorden over op papier
gezet de sombere voorspellingen
ziln niet van de lucht, totdat er in
eens ergens vandaan een optimis
tisch geluid loskomt, waaruit de Eu
ropees-denkende burger weer nieu
we moed put. Dat zit dan meestal
in een conferentie met de nodige
moties of in een gedurfde redevoe
ring, al dan niet in Straatsburg ge
houden. Zelden helaas is de reden
voor een tijdelijk optimisme te zoe
ken in veranderde of veranderende
verhoudingen in de "uropese lan
den zelf
Het wachten is immers op dit
laatste. Wanneer Engeland niet ver
der komt dan een soort toeziende
voogdij, dan is er van die zijde
voorlopig niet veel meer dan een
lang niet door alle betrokkenen met
gejuich begroete „morele steun" te
verwachten. Wat kan men aanvan
gen met een Italië, dat tot aan de
tanden gewapend langs de zóne-
grenzen van Triëst marcheert? De
sterke positie van Adenauer biedt
enige behoorlijke perspectieven voor
de Duitse deelname, zeker nu de
verkiezingen in Hamburg ook zijn
twee-derde meerderheid in de West-
Duitse Bondsraad veilig stelden.
Blijft natuurlijk nog een „kleinig
heid" te regelen over als de Saar-
kwestie, aleer er spijkers met kop
pen geslagen kunnen worden!
F)itzelfde geldt uiteraard voor
Frankrijk. Beter nog: in veel
ernstiger mate voor Frankrijk. Daar
is immers de eisende oppositie sterk
genoeg om ieder ogenblik de Rege
ring te doen vallen. In alle toon
aarden is aan de Fransen door hun
Regering beloofd: eerst zal de Saar-
kwestie worden opgelost en dan pas
gaan we praten over het E-V-G. en
wat daarmee samenhangt. We zou
den deze beloften gevoeglijk kun
nen samenvatten in de afdeling
„sterke verhalen", ware het niet, dat
de socialistische oppositie in Frank
rijk nu werkelijk van plan schijnt
te zijn de indertijd zo merkwaar
dig door middel van stakingen in
gezette fase van activiteit op het
politieke vlak intens door te zetten.
In dat geval komt de Saar-kwestie
in een geheel ander Europees licht
te staan.
Wanneer we immers de Franse
socialisten-leider Guy Mollet mo
gen geloven, dan moeten ook wij
aannemen, dat „de Europese con
frontatie geographisch, economisch
en militair een feit is en dat
Frankrijk ERBIJ HOORT". Dit
sluit dus in, dat Frankrijk niet kan
nalaten zo spoedig mogelijk Duits
land te ontmoeten op het Europese
vredesfront, in de veronderstelling
althans, dat na de Franse presi
dentsverkiezingen de Regering La-
niel moet wijken en dat de socialis
ten hun woordje gaan meespreken.
Reeds vele maanden geleden waag
den we het in deze rubriek een der
gelijke gang van zaken te voorspel
len, op grond van duidelijke feiten
overigens.
Frankrijk kan er niet meer langs.
Er zal water bij de Saar-wijn moe
ten worden gedaan, ook door Bonn
natuurlijk. Maar door Bonn min
der dan door Parijs, omdat de tijd
in het voordeel werkt van Adenauer-
Bovendien zit Frankrijk nog met
Indo-China, dat (hoe gek het mis
schien ook klinkt!) momenteel een
lelijke sta-in-de-weg is voor de één
wording van Europa. Het is moei
lijk te schatten, hoeveel milliarden
francs reeds in de Indo-Chinese
rijstvlakten „verdronken" zijn. Niet
moeilijk is het vast te stellen
dat de Indo-Chinese oorlog
Frankrijk in de na-oorlogse ja
ren gedwongen heeft een kramp
achtige politiek te voeren, welke
zijdelings oorzaak was. dat land en
volk verre bleven van de „Europe
se practijk'. Guy Mollet verwijt
thans de Franse Regering, dat zij
de Amerikanen heeft bedrogen
door een militaire zege in het voor
uitzicht te stellen, die men beslist
nooit zou kunnen behalen. Het
wordt tijd, zo meent hij, dat dit be
drog in een openhartig gesprek
wordt ongedaan gemaakt. Dan zul
len de Amerikaanse subsidies niet
langer „oneerlijk" naar ons toe
vloeien.
men Mollet niet negeren (en
dat kan men bijna als zeker
aannemen), dan is er een andere
koers op komst. Dan zal binnen af
zienbare tijd gedacht worden aan
serieuze besprekingen over de vre
de en dan zal het Europese vraag
stuk in Parijs weer een gezonde be
langstelling kunnen krijgen. Zover
zijn we overigens intussen nog lang
niet en we kunnen slechts herhalen,
wat we in het begin van deze be
schouwing schreven: het wachten
is op veranderingen in de Europese
landen zelf.
LIET ontbreekt ons in deze ja
ren niet aan bijzondere kerke
lijke herdenkingen. Het twaalfde
eeuwfeest van St. Willibrords ster
ven ligt reeds vervaagd in ons ge
heugen. de viering van het herstel
der hiërarchie in ons land bracht
ons dit jaar een hoogtepunt van
kerkelijke luister, reeds worden in
Duitsland grote plannen beraamd
om het twaalfde eeuwfeest van St.
Bonifatius' marteldood te vieren,
hetwelk zijn weerklank ook zal
vinden in ons land, dat hij door
zijn martelaarsbloed drenkte. En
toch, bij deze feesten, die ons re
den zouden geven om te juichen,
is er steeds een bittere bijsmaak,
die de vreugde tempert. Het is de
ontstellende werkelijkheid, dat ons
vaderland, dat door zulke grootse
geloofsverkondigers eertijds voor
Christus werd gewonnen, langzaam
maar gestadig aan het ontkerste
nen is. Men becijfert, dat er in ons
land drie millioen onkerkelijken
zijn; mensen, die de Kerk de rug
toekeerden en het bidden verleer
den; mensen, die iedere binding
met de godsdienstige belijdenis
verloren hebben. Velerlei zijn de
oorzaken, die dit sombere ver
schijnsel verklaren. Wij hebben 'n
sterk groeiende bevolking, de ste
den oefenen een sterke zuigkracht
uit op het platteland en met een
zekere beschaming moeten we het
feit memoreren, dat vele eertijds
katholieke Brabanders aldaar hun
geloof verloren. Maar wat heeft
het ook eigenlijk zin, om naar de
oorzaken te vragen? Misschien is
het maar het beste de grauwe wer
kelijkheid eerlijk onder de ogen
te zien en te erkennen, dat de ont
kerstening in ons land in haar ex
treme vormen van verbreking van
ieder contact met de Kerk groter
is dan in welk ander land van
Europa ook.
A LS troostende tegenhanger staat
daar een dieper geloofsbele
ving naast bij brede groepen van
onze katholieken en een groter
bewustwording onzer apostolische
verantwoordelijkheid. De kreet,
die door de beroemde Duitse Jezu-
iet op de Mainzer Katholiekendag
geslaakt werd: „Waar is uw broe
der?" wordt ook door velen onder
ons herhaald en er groeide een
vurig verlangen, iets te doen voor
de afgedwaalden van ons eigen
volk. Niet meer de enkeling of
zelfs bepaalde groepen onzer ge
loofsgenoten richten de ogen naar
de grote groep der onkerkelijken,
maar men wil de gehele katholie
ke bevolking de ugen openen voor
de ontkerstening van zovelen.
Weer is het. alsof St. Willibrord
op apostolische veroveringstocht
door de landouwen trekt, alsof hij
afdaalt van het hoge voetstuk van
zijn standbeeld om zijn erfdeel te
beschermen en te herstellen, dat
hij zich door zulk een apostolische
inspanning heeft verworven.
St. Willibrord roept ons op, hij
staat voor ons op de Zondag, die
zijn naam draagt en waarop het
„binnenlandse apostolaat" onder
onze aandacht wordt gebracht van
alle kansels van onze kerken.
YY/IJ katholieken beschikken over
w onuitputtelijke geestelijke
krachten. Toen St. Willibrord des
tijds landde aan onze kusten en
zijn moeilijke taak begon, zal hij
toen niet geruggesteund zijn door
de ordebroeders van het klooster,
waartoe hij behoorde en zullen zij
de verheven arbeid en prediking
niet hebben vruchtbaar gemaakt
door gebed en offer? En zo staat
ook deze mogelijkheid voor allen
open, die nu leven en de barre
nood vernemen, waarin zovelen
onzer landgenoten verkeren. Met
verheven durf zijn een aantal
apostolische activiteiten ontstaan,
waarvan wij slechts noemen het
werk der „Open Deur" en de „Una
Cancta", de katholieke bedrijfs-
zielzorg en het werk der Vrouwen
van Bethanie. Dwaasheden of
waagstukken kan men ze noemen
op godsdienstig terrein, maar ze
zijn in alle opzichten aangepast
aan de tijd en de actuele geestelij
ke nood van velen, die het gods
dienstige houvast verloren hebben
en als schepen zonder roer rond
drijven op de zee van de tijd. Wie
ook maar even nadenkt over de
ontzagwekkende gave van het ge
loof, die hem in de schoot werd
geworpen door Gods goedheid, zal
gaarne en vrijwillig door geeste
lijke en tijdelijke middelen de
werkers van deze activiteiten steu
nen en zijn steentje bijdragen voor
het herstel van ^e Kerk Gods.
(Advertentie)
EIECTRISCH DROOGSCHEERAPPARAAT
ïewezen
£)E CONFERENTIE van Lugano
gaat dus niet door. De Russen
hebben de invitatie daarvoor niet
eens beantwoord. Ze willen liever
in de ruimte praten over „de span
ningen in de wereld" dan over
concrete punten, zoals Duitsland en
Oostenrijk. Bij het in de ruimte
praten hebben ze immers een ruim
manoeuvreerterrein, om van alles
en nog wat overhoop te halen. Maar
als men preciese schikkingen en
afspraken moet vaststellen, dan
zullen ze duidelijk kleur moeten
bekennen. Dan hebben de Sovjets
geen steekhoudend argument, om
geheime en vrije verkiezingen on
der internationale controle in heel
Duitsland af te wijzen. En toch is
het dat, wat ze te allen prijze wil
len voorkomen, omdat bij zulke
verkiezingen hun marionetten een
voudig weggevaagd zouden worden.
Waarom nu nog getalmd met de
ratificatie van het Europees Leger-
verdrag? Machtsvorming is de eni
ge manier, om de Russen duidelijk
te maken, dat ze moeten ophouden
met dreigementen en redelijk over
leg dienen te aanvaarden.
]~)E NIEUWE regeling voor de
ambtenaarssalarissen brengt een
indrukken van het systeem der ge-
meenten-classificatie met zich mee,
doch geen afschaffing. Nog altijd
bhjft er een stuk over van de waan,
dat het op het platteland zo veel
goedkoper leven zou zijn dan in de
stad. Ook nu door de differentiatie
in de aanstaande huurverhoging de
factor, welke als sterkste argument
gold, zo goed als verdwijnt. Terwijl
de economische nadelen van hét
wonen in kleinere plaatsen blijven
zoals de exti a-kosten voor opvoe
ding en studie ,voor culturele ont
spanning. Men betreurt trouwens
algemeen de voortschrijdende urba
nisatie, het trekken naar de grote
stad. Maar men moedigt dit ook
aan door de beloning voor de arbeid
daar hoger te stellen. In de Kamer
is nu gebleken, hoe ook vele volks
vertegenwoordigers willen blijven
strijden voor een afschaffing van
de classificatie. Het zal er wel eens
van komen. Er is al een brede bres
in het verouderde systeem geslagen.
Qngeveer zeven jaar geleden had
meneer Th. van Rooyen uit
Venlo er beslist geen weet van, dat
hij met zijn compleet gezin nog eens
in de heuselijke piste van een met
geëerd publiek nok volle circustent
zou optreden. Destijds wijdde hij te
Venlo al zijn aandacht aan het ver
helpen van motorstoringen en an
dere technische euvelen. En dat
heeft duidelijk niets uit te staan
met circusromantiek. Maar thans
luidt dat in het vakjargon
„maakt" meneer var. Rooyen Au
gust en doen zijn vier kinderen be
wonderenswaardig lenig op en ook
naast het strakke koord. Want al
deze tijd zit de familie van Rooyen
au grand complet in het variété
theater- en circuswezen.
Het is allemaal begonnen met een
onderhoudend lolletje dat uitgroeide
tot een met enthousiasme gedreven
liefhebberij. Op de zolder van hun
huis raakten pa en de kinderen al
lengs meer bedreven in het verfijnde
acrobatische werk. Soms niet zonder
de lichtelijke ontstemming der buren.
Maar uiteindelijk kon pa aardig zijn
weg vinden op het slappe of stevig
aangetrokken koord. Het werk lag
hem. De kinderen haden zich intus
sen een hoge graad van lenigheid we
ten te verwerven. Enfin, om kort te
gaan; met vereende krachten was het
gezin van Rooyen gemakkelijk in
staat om een veelzijdige variété-voor-
stelling weg te geven. Dies werd na
enige beraad in de familiekring beslo
ten mee te gaan dingen in de wed
strijden, die men ook in dit genre
pleegt te arrangeren. In Beek en in
het stadpark van Maastricht gingen
zij hun acrobatisch kunnen demon
streren en zij zagen er gezamenlijk
kans beslag te leggen op de eerste
prijzen. Aan die eerste voorstellingen
hebben indertijd vooral de naar Indo
nesië vertrekkende militairen hun
vreugde beleefd.
^CHT personen zijn Donderdag op
gesloten In de Bonanza-mijn bij
Vernal in de Amerikaanse staat Utan
als gevolg van een ontploffing, die
werd gevolgd door een hevige brand.
Drie personen zijn met verwondin
gen naar een ziekenhuis vervoerd.
Men vreest, dat de ingesloten mijn
werkers om het leven zijn gekomen.
Het werk in de mijn was Donderdag
hervat na een staking, die drie maan
den had geduurd.
'AAN dit openlijk succes was het on-
der meer te wijten, dat zich in het
Venlose gezin van Rooyen eerv (voor
wat de levensbasis betreft) omme
keer voltreok. Meneer van Rooyen liet
de mankementen der motoren, yoor
wat ze waren en begaf zich met zijn
hele hebben en houwen In de toen nog
voor hem vage wereld van het thea
ter- en circuswezen.
Hij ging er dus ijverig August ..ma
ken" en over koorden wandelen, in
de loop der jaren kwamen de kinde
ren hem met graagte assisteren en
zelfs gingen Adèle, Els, Kathe en
Theo de lenigheid in het algemeen als
eigen nummer beoefenen. Zo werkten
zij bij Rens. Tosca. Corona, e,a., In
variété-theaters en dikwijls ook zelf
standig. Dat laatste doen zij onder de
naam ..Zilveren ster", waaraan ove
rigens geen bijzondere betekenis bleek
te kleven; meneer van Rooyen vond,
dat het aardig stond.
LITURGISCHE KALENDER
ZONDAG 8 November. Groen. 24e
Zondag na Pinksteren. 2e gebed oc
taaf Allerheiligen. 3e octaaf H. Willi
brord. 4e H.H. Vier Gekroonden-
Credo. Prefatie van de H. Drievul
digheid. Of: Wit. Mis van de H.
Willibrord. 2e gebed en laatste
Evangelie van de 5e Zondag na
Driekoningen. Credo. Prefatie van
de H. Drievuldigheid.
MAANDAG 9. Wit Kerkwijding van
de St. Jan van Lateranen. 2e gebed
H. Theodorus. Credo-
DINSDAG 10. Wit. H. Andreas Avel-
linus. 2e gebed octaaf H. Willi
brord. 3e H.H. Tryphon enz.- Credo.
WOENSDAG 11. Wit. H. Martinus. 2e
gebed octaaf H. Willibrord. 3e H.
Mennas. Credo.
DONDERDAG 12. Haarlem: Rood. H.
Livinus. 2e gebed H. Martinus I. 3e
octaaf H. Willibrord. Credo. 's-Her-
togenbosch, Breda: Rood. H. Marti
nus I. 2e gebed octaaf H. Willibrord.
3e van de H- Maagd. Credo. Prefatie
van de Apostelen.
VRIJDAG 13. Wit. H. Didacus. 2e ge
bed octaaf H. Willibrord. 3e van de
H. Maagd. Credo.
ZATERDAG 14. Wit. Octaafdag van
de H. Willibrord. 2e gebed H. Jo-
Saphat. Credo.
(Advertentie)
Bij rheumatiek, jicht, spit «n spierpijn
geeft de genezende warmte van
SLOAN S LINIMENT direct verlichting.
Deze warmte dringt diep door. In ons
gure klimaat moet U SLOAN'S
LINIMENT altijd huis hebben.
loslippigheden
van
LEONARD
Bartali
heeft gesproken
U/ANNEER WIJ de eerste de beste voorbijganger zouden vragen
wie de Nederlandse minister van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen is; tien tegen één, dat hij het niet zou weten te zeggen.
Maar vraag uw schillenboer, of de loodgietersknecht eens. Wie is
Gino Bartali?, en hij zal u haarfijn vertellen welke triomfen deze
Italiaan op zijn racefiets heeft behaald. Ministers buigen voor hem
en koningen sturen hem vlotte briefjes, ondertekend met: „Je Gus-
taaf", of „ook de groeten van mijn vrouw en de jongens Van het
bestaan van Bartali kwamen wij pas bij de laatste Tour de France
op de hoogte en van stond af aan hebben we de wederwaardigheden
van deze grote man op een banddikte afstand gevolgd. Eentman als
hij, aanbeden door de coripheeën der mensheid, moest wel meer dan
een genie, ja een jonge god zijn. Dat hij hard kon fietsen heeft ons
nooit geïnteresseerd. Ons boezemde zijn ongetwijfeld diepe en rijke
geest slechts belang in. Maar helaas vonden we nog geen uitingen
daarvan. Bartali praat niet veel. Alleen zegt hij na een klinkende
zege een enkele maal „die hebben we weer in de kast waarmee
hij dan doelt op een zilveren bokaal of een palmtak van chroomnik
kel Maar nu is deze grote man ziek! U kunt er verzekerd van zijn,
dat wij (louter in de geest) op de rand van zijn ledikant zaten om
eventuele diepe gezegden uit zijn mond op te vangen. En hoor, daar
sprak hij: „Ik heb mijn laatste woord nog niet gesproken. Deze keer
is het niet mijn fiets, die mij in de steek gelaten heeft en nou kan ik
mijn fiets toch niet in de steek laten?" Hoe groots en hoe verheven
deze bekentenis van innige trouw aan zijn fiets. Het deed ons mei
lauwe weemoed denken aan de tijd, dat onze moeder tot ons sprak.
..Leonardje moet nou slaapies doen, want vliegende Hollandertje van
Leonardje is ook aan het slaapies doen in het schuurtje en morgen
zegt hij weer: dag Leonardje!"
Brieven
Coulant r\E AMERIKAANSE assistent-
P)E TILBURGSE horloger Jan Eyck procureur-gene™al *s
adverteert aldus: „Geen geld, geen ogenblik bezig met de beantwoor-
nood. Een prima uurwerk in een ding van oude brievendie hij in
mooie kast maakt samen een degelijk de criminele afdeling van het de-
horloge, dat tevens een sieraad is", partement van Justitie heeft ont-
Wij vinden dit geweldig van Jan dekt. Zo gaan er brieven de deur
Eyck, maar nu is de moeilijkheid: u^ie aldus beginnen: „In ant-
zullen we eerst de kast en later het woord op de brief van 22 Juli 1934,
uurwerk kopen, of zullen we met dje uy} overïeden vader ons
het laatste beginnen. schreef...." Er zijn ongeveer tien-
l'vAoroaudrht duizend onbeantwoorde brieven,
r eaergenitrii waarvan sommige twintig jaar ge-
In het New-Yorkse ziekenhuis leden zijn geschreven.
is een baby geboren, die r
maar anderhalf pond weegt. Levensdurf
Nog nooit is in dat ziekenhuis Mevrouw Isabel Shaw heeft
zo'n kleine baby ter wereld ge- 13 kinderen en ze woont
komen. Inmiddels is het kindje zeer rustig in de Engelse stad
twee weken oud en het laat Bradford. Maar „in ruste" is ze
zich aanzien, dat het in leven allesbehalve, want nu heeft ze
zal blijven. haar verloving bekend ge
maakt met de 75-jarige, gepen-
Radio'tje sionneerde butler Robert
]"")OOR het Amerikaanse leger McKee.
worden proeven genomen met
het kleinste radiotoestel ter wereld,
dat is ingebouwd in een gewoon
polshorloge. Van dit klokje uit
loopt een draadje naar een heel
klein telefoontje, dat in het oor zit
gedrukt, net als bij gehoor-appara-
ten het geval is. Met dit radio'tje
kunnen radiosignalen en uitzendin
gen worden opgevangen van zenders
binnen een straal van 60 kilometer.
Lot
ET en zakkenroller in Milaan, roofde
uit de zak van een heer een
hoopje waardeloos papier, alsmede
een lotbriefje. Laat op dit lot nu de
hoofdprijs uit de nationale loterij van
Merano (f300.000.-) vallen! De
zakkenroller peinst en peinst, hoe
hij deze prijs moet incasseren, want
als hij zich meldt, draait hij zó de
bak in.
Haar verlangen
ZONDAG 8 NOVEMBER 1953
HILVERSUM I, 402 M. KRO: 8.00
Nws.; 8.15 Gram.; 8.25 Hoogmis; NCRV:
9.30 Nws. en waterst.; 9.45 Orgelconc.;
10.00 Chr. Gereformeerde Kerkdienst;
11.30 Gram.; 11.45 Koorconc.; KRO: 12.15
„Het Congres v. d. K.V.P. te Utrecht",
toespr.; 12.45 Gram.; 12.55 Zonnewijzer
13.00 Nws. en Kath. nws.; 13.10 Parijse
chansons; 13.40 Boekbespr.; 13.55 Gram.;
14.00 V. d. jeugd; 14.30 Viool en piano;
14.50 Gram.; 15.00 „Het atoom in dienst
van de vrede", klankb.; 15.20 Kamerkoor,
strijkork. en sol.; 15.50. Gram.; 16.10 Ka
tholiek Thuisfront Overal'; 16.15 Sport;
16.30 Vespers; IKOR: 17.00 Oecumenische
jeugddienst; 18.00 Zangdienst; 18.45 „De
kerk luistert naar Uw vragen", caus.;
NCRV: 19.00 Kerkelijk nws.; 19.05 Gees
telijke liederen; 19.30 ,,Weg en werk der
Kerkhervormers", caus.; KRO: 19.45 Nws.
20.00 Gram.; 20.25 De gewone man; 20.30
Symphonette ork., kl. koor en sol.; 21.05
„De Tranensmid", hoorsp.; 22.05 Gevar.
muz.; 22.30 Act.; 22.40 Gram.; 22.45
Avondgebed en lit. kalender; 23.00 Nws.;
23.15-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. VARA: 8.00
Nws.; en weerber.; 8.18 Gram.; 8.55
Sportmeded.; 9.00 „Langs ongebaande
wegen", caus.; 9.10 Volksdansen: 9.30
„Geestelijk leven", caus.; 9.45 „Met en
zonder omslag"; 10.15 Instr. ens., koor
en soliste; 10.40 ,.De vreugde van het
offer", hoorsp.; 11.15 Lichte muz.; AVRO:
12.00 Sportspiegel; 12.05 Lichte muz.; 12.35
„Even afrekenen, Heren!"; 12.45 Piano
spel; 13.00 Nws.; 13.05 Meded. of gram.;
13.10 Orgelspel; 13.30 Lichte muz.; 14.00
Boekbespr.; 14.20 Radio Philharm. ork.
en solist. I. d. pauze: Filmpraatje; 16.10
Lichte muz.; 16.30 Sportrevue; VARA:
17.00 Instr. sextet; 17.30 V. d. jeugd; 17.50
Sportjourn.; 18.15 Nws. en sportuitsl.;
VPRO; 18.30 Remonstrantse kerkd.-
IKOR: 19.00 V. d. jeugd; 19.35 Bijbelle
zing; AVRO: 20.00 Nws.; 20.05 Gevar.
muz.; 21.10 Act. 21.25 Populaire muz.;
22.05 „Mag ik me even voorstellen? Mijn
naar is Cox!" hoorsp.; 22.40 Pianorecital-
23.00 Nws.; 23.15-24.00 Gram.
BRUSSEL, VLaams, 324 M. 12 15
Amus. muz.; 12.30 Weerber.; 12.34 Amus.
muz.; 13.00 Nws.; 13.15 Koorzang- 13.30
V. d. sold.; 14.00 Gram.; 15.30 Idem; 16.00
Sportrep.; 16.45 Gram.; 17.00 Ork. conc.;
17.40 Gram.; 17.45 Sportuitsl.; 17.50 Gram'.
18.00 Ork. conc.; 18.30 Godsd. halfuur;
19.00 Nws.; 19.30 Gevar. progr.; 21.30
Gram.; 22.00 Nws.; 22.15 Verz. progr.:
23.00 Nws.; 23.05 Jazzmuz.; 23.35-24.00
Gram.
BRUSSEL, Frans, 484 M. 12.00 Gram.
13.00 Nws.; 13.10 Verz. progr.; 14.00
Gram.; 14.30 Ork conc.; 15.00 Kamerork.
en soliste; 15.45 en 16.45 Gram.; 17.00
Nws.; 17.05 Gram.; 19.30 Nws.; 21.00 Omr
ork. en koren; 22.00 Nws.; 22.15 Lichte
muz.; 22.55 Nws.; 23.00 Gram.; 23.55 Nw
MAANDAG 9 NOVEMBER 1953
HILVERSUM I, 402 M. NCRV: 7.00
Nws.; 7.13 Gewijde muz.; 7.45 Een woord
voor de dag; 8.00 Nws.; en weerber.;
8.15 Sportuitsl.; 8.20 Gram.; 8.30 „Tot
Uw dienst"; 8.35 Gram.; 9.00 V. d. zie
ken; 9.30 V. d. vrouw; 9.35 Waterst.; 9.40
Wedstr. in kennis en wetenschap; 10.10
Gram.; 10.30 Morgendienst; 11.00 Gram.;
11.45 Gevar. muz.; 12.25 Voor boer en
tuinder; 12.30 Land- en tuinb. meded.;
12.33 Gram.; 12.59 Klokgelui; 13.00 Nws.
13.15 Salonork.; 13.45 Gram.; 14.00 School
radio; 14.30 Gram.; 14.45 V. d. vrouw;
15.15 Gram.; 15.30 Zang en piano; 16.00
Bijbellezing; 16.30 Gram.; 17.00 V. d.
kleuters: 17.15 Gram.; 17.30 V. d. jeugd;
17.45 Regeringsuitz.: J. J. van der Laan:
Nieuw Guinea in de literatuur; 18.00
Vrouwenkoor; 18.20 Sport; 18.30 Gram.;
18.45 Engelse les; 19.00 Nws. en weerber.
19.10 Gram.; 19.30 „Volk en Staat",
caus.; 19.45 Gram.; 20.00 Radiokrant; 20.20
Metropole ork.; 20.50 „De zee roept",
hoorsp.; 21.50 Sopr. en piano; 22.25 Vocaal
ens.; 22.45 Avondoverdenking; 23.00 Nws.
en SOS-ber.; 23.15 Viool, cello en clave-
cimbel; 23.45-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. VARA: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.;
8.00 Nws.; 8.18 Gram.; 8.35 Musette-muz.
9.00 Gym. v. d. vrouw; 9.10 „Onder de
pannen", hoorsp.; 9.30 Gram.; VPRO:
10.00 ,,Voor de oude dag"; 10.05 Morgen
wijding; VARA: 10.20 Fluit en piano;
10.45 V. d. zieken; 11.40 Voordr.; 12.00
Dansmuz.; 12.07 Gevar. muz.; 12.30 Land-
Advertentie)
en tuinb. meded.; 12.33 V. h. platteland;
12.38 Gevar. muz.; 13.00 Nws.; 13.15 V. d.
middenstand; 13.20 Gram.; 14.00 V., d.
vrouw; 14.15 Pianorecital; 14.45 Gram.;
15.00 Cabaret: 16.00 Gram.; 16.45 V. d.
jeugd; 17.15 Gram.; 17.30 Accordeonmuz.
17.50 Mil. comm.; 18.00 Nws. en comm.;
18.20 Orgelspel; 18.45 Parlementair over
zicht; 19.00 Zang en voordr.; 19.10 Koor
zang; 19.30 Muzikale caus.; 19.45 Rege
ringsuitz.; G. Grootenhuis: „De bestrij
ding van de wormziekte bij paarden";
20.00 Nws.; 20.05 „In Holland staat een
huis", hoorsp.: 20.35 Aetherforum; 21.10
Dansmuz.; 21.38 „Actuele Ziekenfonds
problemen", lezing: 21.53 Operaconc.;
23.00 Nws.; 23.15 Orgelspel; 23.35-24.00
Gram.
BRUSSEL, Vlaams, 324 M. 11.45
Gram.; 12.30 Weerber.; 12.34 V. d. landb.
12.42 Gram.; 13.00 Nws.: 13.15 Twee pia
no's; 13.30 Gram.; 13.45 Twee piano's;
14.00 Schoolradio; 14.45 Gram.; 15.00 V.
de zieken; 16.00 Vocaal ens.; 16.10 Ork.
conc.; 17.00 Nws.; 17.10 Lichte muz.; 18.00
Franse les; 18.15 Gram.; 18.30 V. d. sold.
19.00 Nws.; 19.40 Gram.; 20.00 Ork. conc.;
20.50 Gram.; 21.00 Idem; 21.30 Ork conc.;
22.00 Nws.; 22.15 Orgelspel; 22.55-23.00
Nws.
BRUSSEL, Frans, 484 M. 12.00 Gram.
13.00 Nws.; 13.15 en 14.15 Gram.; 15.00
Omr. ork.; 15.30 Gram.; 16.05 Lichte muz.
17.00 Nws.; 17.15 Gram.; 17.30 Cello en
piano; 17.50 Gram.; 18.30 Chansons: 19.15
Gram.; 19.30 Nws.; 20.30 Gram.; 21.10 Ka
merork.; 22.00 Uws.; 22.55 Idem.
21)
Het was bekend geworden, dat hij
net koopcontract getekend en Wat-
kin's Ranch nu op zijn naam had
staan, die hij uit eigen beweging
opookezel Hoeve genoemd had. Chet
nad nu wat meer kijk gekregen op
een stuk land van twintigduizend
jn kij vroeger gehad had en
S5ÏÏj zwiarte van de last, die op
Paxton drukte.
De Spookezel Hoeve was zo groot
is vier en twintig flinke farms in
0 U°stehjke Staten en dan bleef er
nog land genoeg over om een stad
van behoorlijke grootte te bouwen.
De lengte was zes en de breedte vijf
mijl en de rivier de Pecos slingerde
er tussen hoge, rotsige oevers dwars
doorheen.
Op ongeveer vier mijlen van Kamp
1 stond aan de benedenloop van de
Pecos een oud huis, uit adobe
opgetrokken, omringd door een
hoge muur van adobe, waar
langs leikleurige pauwen heen en
weer trippelden. Hier was sedert on
heugelijke tijden het afgelegen post
kantoor van San Pablo gevestigd,
waar een oude Mexicaan als post
meester fungeerde. Naar dat oude
huis voerden uit alle richtingen pa
den van de verafgelegen vee- en
schapenfokkerijen, als de draden van
een reusachtige spinneweb.
Nu was dit alles anders geworden.
Rondom de oude adobe-muur waren
talrijke houten keeten en nieuwe pijn
houten hutten en kleine bouwsels
van gegolfd ijzer uit de grond opge
rezen. San Pablo was een stadje ge
worden, voornamelijk bevolkt door
dranksmokkelaars, spelers en specu
lanten. die gauw rijk zochten te wor
den. Tot nog toe was het niet meer
dan een prulstad, zoals dergelijke
plaatsjes door de spoorwegarbeiders
genoemd worden doch Spookezel Pax-
ton zag in die vuile keeten en van
hars druipende hutten heel wat méér.
Het was de knop, waaruit eens een
bloeiende stad als het middelpunt van
de Spookezel Hoeve zou ontspruiten.
Met zijn geestesoog zag hij reeds kerk
torens. electrische straatlantaarns, een
spoorwegstation want hij spande
al zijn krachten in om San Pablo tot
een knooppunt van spoorlijnen te ma
ken een bankgebouw, een school
en veel winkels en magazijnen.
Wat de ranch zelf betrof, die was
vruchtbaar en veelbelovend genoeg
Hij zag die reeds verkaveld in stuk
ken van honderd zestig acres of meer
goed bevloeid, groen van alfalfa gras
of andere landbouwproducten. En op
elk stuk land stelde hij zich een door
bomen overschaduwd huisje voor;
schuren met rode daken, vette koeien
en varkens, kippen, schapen en het
kostbare water, dat overal door kana
len heengeleid, leven en vruchtbaar
heid brengen zou. Het was de droom
van een man.van een voortva-
rende pionier. En die droom deed
zijn ogen stralen van blij vooruitzicht.
Doch nu en dan verdofte die gloed
en kwamen er bezorgde rimpeltjes
om zijn ogen. Als Chet met Paxton
aan tafel zat, lette hij aandachtig op
hem en dan zag hij dat alles nog
niet ging, zoals deze het graag wilde.
En de bruine, lachende ogen van Iris
weerspiegelden soms de ernstige
stemming van haar vader.
Zo kwam het dan ook, dat de on
verbeterlijke Chet op zekere dag, toen
ze uit de eettent kwamen, naast
Spookezel kwam lopen en zei: „Ik
zou u graag een ogenblikje willen
spreken over de Spookezel Hoeve".
Spookezel Paxton bleef stilstaan en
nam hem eens goed op.
,.Wou je weer ergens je neus in ste
ken, of me op m'n kop zitten?"
„Ja zeker, meneer", antwoordde.
Chet.
„Nou, vooruit ermee!"
„Ik zou graag weten, of u nog al
goed uitkomt met de Spookezel Hoe
ve".
Paxton staarde de onbeschaamde
jonge indringer verbluft aan. De ade
ren in zijn nek zwollen op en hij
scheen op het punt te staan, woedend
tegen hem uit te vallen, toen Iris
heel gémoedelijk haar arm door de
zijne stak en lachend zei: „Vadertje,
je zult nog barsten, als je nog lang
zo nijdig kijkt. Misschien heeft die
ouwe jongen wei een of ander goed
idee. Ik voor mij geloof, dat hij stik
vol goeie ideeën zit. Vertel hem maar,
wat hij weten wil".
HOOFDSTUK XXII.
Besprekingen.
Kamp 3 en 4 der Paxton Construc
tie Maatschappij waren opgericht se
dert de weddenschap tussen Spook
ezel en Chet Fanning aangegaan. Over
die beide kampen begon de aanne
mer te praten, toen hij met zijn doch
ter en Chet door het bos naast hun
kamp wandelde. Ze liepen tot de
rand van het bos, dat zo plotseling
ophield, alsof mensenhanden daar een
open plek hadden gehakt. Ze gingen
op een rotsblok zitten en keken naar
de schaduwen die zich over de woes
tijn verlengden en die de zandsteen-
heuvels in sombere tinten kleurden.
„Kamp 3 en 4 bezorgen ons heel
wat last", zei Spookezel plotseling
zonder verdere inleiding. „Waarom
weet ik zelf niet. maar ik zal je er een
en ander van vertellen".
Iris zat er zwijgend en stil bij en
bukte zich om met een tak een grote
spin te verjagen.
„Je moet goed begrijpen, dat het
mijn gewoonte niet is, over mijn za
ken te praten met de eerste de beste
werkman aan de lijn", vervolgde haar
vader. „Maar van het eerste ogenblik
af, dat ik je in Kansas City ontmoet
heb, kon ik het gevoel niet van me
afzetten, dat wij voorbestemd waren
om samen te werken. Ik hecht wel
niet veel waarde aan dergelijke voor
gevoelens, maar ja.
Hij zweeg en keek onrustig naar
het meisje.
„Het was een voorgevoel", Chet
zachtjes. „Ik heb het ook gehad".
Iris glimlachte en speelde met haar
tak.
„Ja, zo'n soort voorgevoel", beaam
de Spookezel, „dat heb ik ook gehad.
Ik heb ze wel meer. En als ik er re
kening mee hield, liep het vaak goed
af. Spider Reynolds is bijvoorbeeld
ook het resultaat van zo'n voorgevoel.
Mijn kassier eveneens. En...."
Hij hield 'veer op en Chet drong
aan: „Ja, en verder?"
„Wel, jij bent er ook een, dunkt
me. Je bent een onbeschaamde klant,
maar dat mag ik wel. Je hebt ten
minste een goed hoofd op je schou
ders zitten. Je bent een wijsneus, zeg
gen we hier. Sedert jij met die wed
denschap bent begonnen, heb ik niet
anders gehoord, dan hoe goed jij er
alles afbracht. Niet dat je een gebo
ren spoorwegbouwer bent. maar je
leert het vak drommels vlug. En je
hebt er ook zo'n slag van, anderen
ertoe te bewegen, je alles in de kortst
mogelijke tijd te leren. En ik heb nog
nooit eentje ontmoet, Fanning, die zo
papulair was als jij".
Er volgde een- geruime poos stilte.
Iris stond op en zocht een langere tak
om de spin verder weg te jagen. Ein
delijk loosde Spookezel een zucht en
wendde zich naar haar om.
„Zullen we het dan maar met hem
wagen?" vroeg hij.
Zij keerde zich om en richtte haar
grote, bruine ogen op Chet. Hij kreeg
een hoogrode kleur en had het gevoel,
of ze tot in het diepste van zijn ziel
kon kijken. Toen brak de wondervol
le glimlach, die zich om haar lippen
plooide, de spanning.
„Ja", antwoordde ze eenvoudigweg.
Chet ging staan.
„Een ogenblikje", zei hij gejaagd.
„Voordat u tot iets besluit, wou ik
u toch graag even vertellen, dat ik
niet altijd wat de mensen een eerlijk
man noemen geweest ben. Ik.... ik
kwam door een voorgevoel gedreven
naar Nieuw-Mexico. Ik ben daar sterk
in. In de trein meende ik te weten,
wat dat voorgevoel voor me te bete
kenen had. Ik hoorde een en ander
over u praten, meneer Paxton.... Ik
ben.... een.... een beroepszwende
laar. Ik was toen in Kansas City net
totaal aan m'n eind en ik.... Maar
nu bezwendel ik u niet. Geef me een
kans.... dan zal ik u dat tonen. Ik
kón zo niet doorgaan, zonder u dat
eerst te laten weten, juffrouw...,
juffrouw Paxton".
Iris bleef met haar tak figuren in
het zand trekken. Dit duurde een
poosje en de stilte werd pijnlijk; toen
zei ze, zonder op te kijken:
„Kom, vader, vertel het hem nu
maar. Later kan hij ons wel over zijn
zwendelarijen vertellen". Daarop
keek ze Chet recht aan en haar ogen
twinkelden, toen ze eraan toevoegde:
„Dat was 'n reuze-idee van je, om
ons dat eerst te vertellen, ouwe jon
gen".
Spookezel begon dan zijn uiteen
zettingen.
„De zaken gaan niet, zoals ze moes
ten gaan in Kamp 3 en 4,vooral
niet in Kamp 4. Ze hebben daar ge
mengd werkrotsen en losse
grondeen groot stuk werk. En
het schiet niet op. De opzichter, John
Strieby, is een vrij degelijke en rond
borstige kerel, maar hij kan de goede
werkers niet in het kamp houden en
hij schijnt niet zoveel uit de kerels
te kunnen halen, als er in zitEn
verleden week heeft hij een paar
zware ladingen laten springgen, die
om zo te zeggen, met een sisser afge
lopen zijn. Ze hadden duizenden me
ter grond moeten verplaatsen en het
zijn niet meer dan een paar plofjes
geworden; en de grond viel net zo
weer terug, waar hij gelegen had. Na
tuurlijk is het zaakje wel wat verpul
verd, maar toch is het geld, er aan
besteed, verknoeid. Een maand tun
nel werk en voor honderden dollars
aan kruit en dynamiet zijn verspild.
(Wordt vervolgd).