SafiblaD DeSïem SINT WILLIBRORD-ZONDAG P0LLEN's SEAHORSiCëlO De Baas van Kamp Vier D e worsteling van Europ a phiuShave Venlose familie au grand complet in „de Mi j nontplof f ing in Utan T^heumdtiek SLOAN'a liniment RADIO-PROGRAMM A'S TWEEDE BLAD ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953 DEZE WEEK IN HET BUITENLAND Een bres Het begon met een lolletje Vader v. Rooyen „maakt" August AT EEN ONDERLIJKE ERELD door EMART KINSBURN Is het eigenlijk vreemd, dat de Eu- ropese Gemeenschap die er n 1e t is') in ieder opzicht voor ons be langwekkend blijft? Er worden veel ne" aüeve woorden over op papier gezet de sombere voorspellingen ziln niet van de lucht, totdat er in eens ergens vandaan een optimis tisch geluid loskomt, waaruit de Eu ropees-denkende burger weer nieu we moed put. Dat zit dan meestal in een conferentie met de nodige moties of in een gedurfde redevoe ring, al dan niet in Straatsburg ge houden. Zelden helaas is de reden voor een tijdelijk optimisme te zoe ken in veranderde of veranderende verhoudingen in de "uropese lan den zelf Het wachten is immers op dit laatste. Wanneer Engeland niet ver der komt dan een soort toeziende voogdij, dan is er van die zijde voorlopig niet veel meer dan een lang niet door alle betrokkenen met gejuich begroete „morele steun" te verwachten. Wat kan men aanvan gen met een Italië, dat tot aan de tanden gewapend langs de zóne- grenzen van Triëst marcheert? De sterke positie van Adenauer biedt enige behoorlijke perspectieven voor de Duitse deelname, zeker nu de verkiezingen in Hamburg ook zijn twee-derde meerderheid in de West- Duitse Bondsraad veilig stelden. Blijft natuurlijk nog een „kleinig heid" te regelen over als de Saar- kwestie, aleer er spijkers met kop pen geslagen kunnen worden! F)itzelfde geldt uiteraard voor Frankrijk. Beter nog: in veel ernstiger mate voor Frankrijk. Daar is immers de eisende oppositie sterk genoeg om ieder ogenblik de Rege ring te doen vallen. In alle toon aarden is aan de Fransen door hun Regering beloofd: eerst zal de Saar- kwestie worden opgelost en dan pas gaan we praten over het E-V-G. en wat daarmee samenhangt. We zou den deze beloften gevoeglijk kun nen samenvatten in de afdeling „sterke verhalen", ware het niet, dat de socialistische oppositie in Frank rijk nu werkelijk van plan schijnt te zijn de indertijd zo merkwaar dig door middel van stakingen in gezette fase van activiteit op het politieke vlak intens door te zetten. In dat geval komt de Saar-kwestie in een geheel ander Europees licht te staan. Wanneer we immers de Franse socialisten-leider Guy Mollet mo gen geloven, dan moeten ook wij aannemen, dat „de Europese con frontatie geographisch, economisch en militair een feit is en dat Frankrijk ERBIJ HOORT". Dit sluit dus in, dat Frankrijk niet kan nalaten zo spoedig mogelijk Duits land te ontmoeten op het Europese vredesfront, in de veronderstelling althans, dat na de Franse presi dentsverkiezingen de Regering La- niel moet wijken en dat de socialis ten hun woordje gaan meespreken. Reeds vele maanden geleden waag den we het in deze rubriek een der gelijke gang van zaken te voorspel len, op grond van duidelijke feiten overigens. Frankrijk kan er niet meer langs. Er zal water bij de Saar-wijn moe ten worden gedaan, ook door Bonn natuurlijk. Maar door Bonn min der dan door Parijs, omdat de tijd in het voordeel werkt van Adenauer- Bovendien zit Frankrijk nog met Indo-China, dat (hoe gek het mis schien ook klinkt!) momenteel een lelijke sta-in-de-weg is voor de één wording van Europa. Het is moei lijk te schatten, hoeveel milliarden francs reeds in de Indo-Chinese rijstvlakten „verdronken" zijn. Niet moeilijk is het vast te stellen dat de Indo-Chinese oorlog Frankrijk in de na-oorlogse ja ren gedwongen heeft een kramp achtige politiek te voeren, welke zijdelings oorzaak was. dat land en volk verre bleven van de „Europe se practijk'. Guy Mollet verwijt thans de Franse Regering, dat zij de Amerikanen heeft bedrogen door een militaire zege in het voor uitzicht te stellen, die men beslist nooit zou kunnen behalen. Het wordt tijd, zo meent hij, dat dit be drog in een openhartig gesprek wordt ongedaan gemaakt. Dan zul len de Amerikaanse subsidies niet langer „oneerlijk" naar ons toe vloeien. men Mollet niet negeren (en dat kan men bijna als zeker aannemen), dan is er een andere koers op komst. Dan zal binnen af zienbare tijd gedacht worden aan serieuze besprekingen over de vre de en dan zal het Europese vraag stuk in Parijs weer een gezonde be langstelling kunnen krijgen. Zover zijn we overigens intussen nog lang niet en we kunnen slechts herhalen, wat we in het begin van deze be schouwing schreven: het wachten is op veranderingen in de Europese landen zelf. LIET ontbreekt ons in deze ja ren niet aan bijzondere kerke lijke herdenkingen. Het twaalfde eeuwfeest van St. Willibrords ster ven ligt reeds vervaagd in ons ge heugen. de viering van het herstel der hiërarchie in ons land bracht ons dit jaar een hoogtepunt van kerkelijke luister, reeds worden in Duitsland grote plannen beraamd om het twaalfde eeuwfeest van St. Bonifatius' marteldood te vieren, hetwelk zijn weerklank ook zal vinden in ons land, dat hij door zijn martelaarsbloed drenkte. En toch, bij deze feesten, die ons re den zouden geven om te juichen, is er steeds een bittere bijsmaak, die de vreugde tempert. Het is de ontstellende werkelijkheid, dat ons vaderland, dat door zulke grootse geloofsverkondigers eertijds voor Christus werd gewonnen, langzaam maar gestadig aan het ontkerste nen is. Men becijfert, dat er in ons land drie millioen onkerkelijken zijn; mensen, die de Kerk de rug toekeerden en het bidden verleer den; mensen, die iedere binding met de godsdienstige belijdenis verloren hebben. Velerlei zijn de oorzaken, die dit sombere ver schijnsel verklaren. Wij hebben 'n sterk groeiende bevolking, de ste den oefenen een sterke zuigkracht uit op het platteland en met een zekere beschaming moeten we het feit memoreren, dat vele eertijds katholieke Brabanders aldaar hun geloof verloren. Maar wat heeft het ook eigenlijk zin, om naar de oorzaken te vragen? Misschien is het maar het beste de grauwe wer kelijkheid eerlijk onder de ogen te zien en te erkennen, dat de ont kerstening in ons land in haar ex treme vormen van verbreking van ieder contact met de Kerk groter is dan in welk ander land van Europa ook. A LS troostende tegenhanger staat daar een dieper geloofsbele ving naast bij brede groepen van onze katholieken en een groter bewustwording onzer apostolische verantwoordelijkheid. De kreet, die door de beroemde Duitse Jezu- iet op de Mainzer Katholiekendag geslaakt werd: „Waar is uw broe der?" wordt ook door velen onder ons herhaald en er groeide een vurig verlangen, iets te doen voor de afgedwaalden van ons eigen volk. Niet meer de enkeling of zelfs bepaalde groepen onzer ge loofsgenoten richten de ogen naar de grote groep der onkerkelijken, maar men wil de gehele katholie ke bevolking de ugen openen voor de ontkerstening van zovelen. Weer is het. alsof St. Willibrord op apostolische veroveringstocht door de landouwen trekt, alsof hij afdaalt van het hoge voetstuk van zijn standbeeld om zijn erfdeel te beschermen en te herstellen, dat hij zich door zulk een apostolische inspanning heeft verworven. St. Willibrord roept ons op, hij staat voor ons op de Zondag, die zijn naam draagt en waarop het „binnenlandse apostolaat" onder onze aandacht wordt gebracht van alle kansels van onze kerken. YY/IJ katholieken beschikken over w onuitputtelijke geestelijke krachten. Toen St. Willibrord des tijds landde aan onze kusten en zijn moeilijke taak begon, zal hij toen niet geruggesteund zijn door de ordebroeders van het klooster, waartoe hij behoorde en zullen zij de verheven arbeid en prediking niet hebben vruchtbaar gemaakt door gebed en offer? En zo staat ook deze mogelijkheid voor allen open, die nu leven en de barre nood vernemen, waarin zovelen onzer landgenoten verkeren. Met verheven durf zijn een aantal apostolische activiteiten ontstaan, waarvan wij slechts noemen het werk der „Open Deur" en de „Una Cancta", de katholieke bedrijfs- zielzorg en het werk der Vrouwen van Bethanie. Dwaasheden of waagstukken kan men ze noemen op godsdienstig terrein, maar ze zijn in alle opzichten aangepast aan de tijd en de actuele geestelij ke nood van velen, die het gods dienstige houvast verloren hebben en als schepen zonder roer rond drijven op de zee van de tijd. Wie ook maar even nadenkt over de ontzagwekkende gave van het ge loof, die hem in de schoot werd geworpen door Gods goedheid, zal gaarne en vrijwillig door geeste lijke en tijdelijke middelen de werkers van deze activiteiten steu nen en zijn steentje bijdragen voor het herstel van ^e Kerk Gods. (Advertentie) EIECTRISCH DROOGSCHEERAPPARAAT ïewezen £)E CONFERENTIE van Lugano gaat dus niet door. De Russen hebben de invitatie daarvoor niet eens beantwoord. Ze willen liever in de ruimte praten over „de span ningen in de wereld" dan over concrete punten, zoals Duitsland en Oostenrijk. Bij het in de ruimte praten hebben ze immers een ruim manoeuvreerterrein, om van alles en nog wat overhoop te halen. Maar als men preciese schikkingen en afspraken moet vaststellen, dan zullen ze duidelijk kleur moeten bekennen. Dan hebben de Sovjets geen steekhoudend argument, om geheime en vrije verkiezingen on der internationale controle in heel Duitsland af te wijzen. En toch is het dat, wat ze te allen prijze wil len voorkomen, omdat bij zulke verkiezingen hun marionetten een voudig weggevaagd zouden worden. Waarom nu nog getalmd met de ratificatie van het Europees Leger- verdrag? Machtsvorming is de eni ge manier, om de Russen duidelijk te maken, dat ze moeten ophouden met dreigementen en redelijk over leg dienen te aanvaarden. ]~)E NIEUWE regeling voor de ambtenaarssalarissen brengt een indrukken van het systeem der ge- meenten-classificatie met zich mee, doch geen afschaffing. Nog altijd bhjft er een stuk over van de waan, dat het op het platteland zo veel goedkoper leven zou zijn dan in de stad. Ook nu door de differentiatie in de aanstaande huurverhoging de factor, welke als sterkste argument gold, zo goed als verdwijnt. Terwijl de economische nadelen van hét wonen in kleinere plaatsen blijven zoals de exti a-kosten voor opvoe ding en studie ,voor culturele ont spanning. Men betreurt trouwens algemeen de voortschrijdende urba nisatie, het trekken naar de grote stad. Maar men moedigt dit ook aan door de beloning voor de arbeid daar hoger te stellen. In de Kamer is nu gebleken, hoe ook vele volks vertegenwoordigers willen blijven strijden voor een afschaffing van de classificatie. Het zal er wel eens van komen. Er is al een brede bres in het verouderde systeem geslagen. Qngeveer zeven jaar geleden had meneer Th. van Rooyen uit Venlo er beslist geen weet van, dat hij met zijn compleet gezin nog eens in de heuselijke piste van een met geëerd publiek nok volle circustent zou optreden. Destijds wijdde hij te Venlo al zijn aandacht aan het ver helpen van motorstoringen en an dere technische euvelen. En dat heeft duidelijk niets uit te staan met circusromantiek. Maar thans luidt dat in het vakjargon „maakt" meneer var. Rooyen Au gust en doen zijn vier kinderen be wonderenswaardig lenig op en ook naast het strakke koord. Want al deze tijd zit de familie van Rooyen au grand complet in het variété theater- en circuswezen. Het is allemaal begonnen met een onderhoudend lolletje dat uitgroeide tot een met enthousiasme gedreven liefhebberij. Op de zolder van hun huis raakten pa en de kinderen al lengs meer bedreven in het verfijnde acrobatische werk. Soms niet zonder de lichtelijke ontstemming der buren. Maar uiteindelijk kon pa aardig zijn weg vinden op het slappe of stevig aangetrokken koord. Het werk lag hem. De kinderen haden zich intus sen een hoge graad van lenigheid we ten te verwerven. Enfin, om kort te gaan; met vereende krachten was het gezin van Rooyen gemakkelijk in staat om een veelzijdige variété-voor- stelling weg te geven. Dies werd na enige beraad in de familiekring beslo ten mee te gaan dingen in de wed strijden, die men ook in dit genre pleegt te arrangeren. In Beek en in het stadpark van Maastricht gingen zij hun acrobatisch kunnen demon streren en zij zagen er gezamenlijk kans beslag te leggen op de eerste prijzen. Aan die eerste voorstellingen hebben indertijd vooral de naar Indo nesië vertrekkende militairen hun vreugde beleefd. ^CHT personen zijn Donderdag op gesloten In de Bonanza-mijn bij Vernal in de Amerikaanse staat Utan als gevolg van een ontploffing, die werd gevolgd door een hevige brand. Drie personen zijn met verwondin gen naar een ziekenhuis vervoerd. Men vreest, dat de ingesloten mijn werkers om het leven zijn gekomen. Het werk in de mijn was Donderdag hervat na een staking, die drie maan den had geduurd. 'AAN dit openlijk succes was het on- der meer te wijten, dat zich in het Venlose gezin van Rooyen eerv (voor wat de levensbasis betreft) omme keer voltreok. Meneer van Rooyen liet de mankementen der motoren, yoor wat ze waren en begaf zich met zijn hele hebben en houwen In de toen nog voor hem vage wereld van het thea ter- en circuswezen. Hij ging er dus ijverig August ..ma ken" en over koorden wandelen, in de loop der jaren kwamen de kinde ren hem met graagte assisteren en zelfs gingen Adèle, Els, Kathe en Theo de lenigheid in het algemeen als eigen nummer beoefenen. Zo werkten zij bij Rens. Tosca. Corona, e,a., In variété-theaters en dikwijls ook zelf standig. Dat laatste doen zij onder de naam ..Zilveren ster", waaraan ove rigens geen bijzondere betekenis bleek te kleven; meneer van Rooyen vond, dat het aardig stond. LITURGISCHE KALENDER ZONDAG 8 November. Groen. 24e Zondag na Pinksteren. 2e gebed oc taaf Allerheiligen. 3e octaaf H. Willi brord. 4e H.H. Vier Gekroonden- Credo. Prefatie van de H. Drievul digheid. Of: Wit. Mis van de H. Willibrord. 2e gebed en laatste Evangelie van de 5e Zondag na Driekoningen. Credo. Prefatie van de H. Drievuldigheid. MAANDAG 9. Wit Kerkwijding van de St. Jan van Lateranen. 2e gebed H. Theodorus. Credo- DINSDAG 10. Wit. H. Andreas Avel- linus. 2e gebed octaaf H. Willi brord. 3e H.H. Tryphon enz.- Credo. WOENSDAG 11. Wit. H. Martinus. 2e gebed octaaf H. Willibrord. 3e H. Mennas. Credo. DONDERDAG 12. Haarlem: Rood. H. Livinus. 2e gebed H. Martinus I. 3e octaaf H. Willibrord. Credo. 's-Her- togenbosch, Breda: Rood. H. Marti nus I. 2e gebed octaaf H. Willibrord. 3e van de H- Maagd. Credo. Prefatie van de Apostelen. VRIJDAG 13. Wit. H. Didacus. 2e ge bed octaaf H. Willibrord. 3e van de H. Maagd. Credo. ZATERDAG 14. Wit. Octaafdag van de H. Willibrord. 2e gebed H. Jo- Saphat. Credo. (Advertentie) Bij rheumatiek, jicht, spit «n spierpijn geeft de genezende warmte van SLOAN S LINIMENT direct verlichting. Deze warmte dringt diep door. In ons gure klimaat moet U SLOAN'S LINIMENT altijd huis hebben. loslippigheden van LEONARD Bartali heeft gesproken U/ANNEER WIJ de eerste de beste voorbijganger zouden vragen wie de Nederlandse minister van Onderwijs, Kunsten en Weten schappen is; tien tegen één, dat hij het niet zou weten te zeggen. Maar vraag uw schillenboer, of de loodgietersknecht eens. Wie is Gino Bartali?, en hij zal u haarfijn vertellen welke triomfen deze Italiaan op zijn racefiets heeft behaald. Ministers buigen voor hem en koningen sturen hem vlotte briefjes, ondertekend met: „Je Gus- taaf", of „ook de groeten van mijn vrouw en de jongens Van het bestaan van Bartali kwamen wij pas bij de laatste Tour de France op de hoogte en van stond af aan hebben we de wederwaardigheden van deze grote man op een banddikte afstand gevolgd. Eentman als hij, aanbeden door de coripheeën der mensheid, moest wel meer dan een genie, ja een jonge god zijn. Dat hij hard kon fietsen heeft ons nooit geïnteresseerd. Ons boezemde zijn ongetwijfeld diepe en rijke geest slechts belang in. Maar helaas vonden we nog geen uitingen daarvan. Bartali praat niet veel. Alleen zegt hij na een klinkende zege een enkele maal „die hebben we weer in de kast waarmee hij dan doelt op een zilveren bokaal of een palmtak van chroomnik kel Maar nu is deze grote man ziek! U kunt er verzekerd van zijn, dat wij (louter in de geest) op de rand van zijn ledikant zaten om eventuele diepe gezegden uit zijn mond op te vangen. En hoor, daar sprak hij: „Ik heb mijn laatste woord nog niet gesproken. Deze keer is het niet mijn fiets, die mij in de steek gelaten heeft en nou kan ik mijn fiets toch niet in de steek laten?" Hoe groots en hoe verheven deze bekentenis van innige trouw aan zijn fiets. Het deed ons mei lauwe weemoed denken aan de tijd, dat onze moeder tot ons sprak. ..Leonardje moet nou slaapies doen, want vliegende Hollandertje van Leonardje is ook aan het slaapies doen in het schuurtje en morgen zegt hij weer: dag Leonardje!" Brieven Coulant r\E AMERIKAANSE assistent- P)E TILBURGSE horloger Jan Eyck procureur-gene™al *s adverteert aldus: „Geen geld, geen ogenblik bezig met de beantwoor- nood. Een prima uurwerk in een ding van oude brievendie hij in mooie kast maakt samen een degelijk de criminele afdeling van het de- horloge, dat tevens een sieraad is", partement van Justitie heeft ont- Wij vinden dit geweldig van Jan dekt. Zo gaan er brieven de deur Eyck, maar nu is de moeilijkheid: u^ie aldus beginnen: „In ant- zullen we eerst de kast en later het woord op de brief van 22 Juli 1934, uurwerk kopen, of zullen we met dje uy} overïeden vader ons het laatste beginnen. schreef...." Er zijn ongeveer tien- l'vAoroaudrht duizend onbeantwoorde brieven, r eaergenitrii waarvan sommige twintig jaar ge- In het New-Yorkse ziekenhuis leden zijn geschreven. is een baby geboren, die r maar anderhalf pond weegt. Levensdurf Nog nooit is in dat ziekenhuis Mevrouw Isabel Shaw heeft zo'n kleine baby ter wereld ge- 13 kinderen en ze woont komen. Inmiddels is het kindje zeer rustig in de Engelse stad twee weken oud en het laat Bradford. Maar „in ruste" is ze zich aanzien, dat het in leven allesbehalve, want nu heeft ze zal blijven. haar verloving bekend ge maakt met de 75-jarige, gepen- Radio'tje sionneerde butler Robert ]"")OOR het Amerikaanse leger McKee. worden proeven genomen met het kleinste radiotoestel ter wereld, dat is ingebouwd in een gewoon polshorloge. Van dit klokje uit loopt een draadje naar een heel klein telefoontje, dat in het oor zit gedrukt, net als bij gehoor-appara- ten het geval is. Met dit radio'tje kunnen radiosignalen en uitzendin gen worden opgevangen van zenders binnen een straal van 60 kilometer. Lot ET en zakkenroller in Milaan, roofde uit de zak van een heer een hoopje waardeloos papier, alsmede een lotbriefje. Laat op dit lot nu de hoofdprijs uit de nationale loterij van Merano (f300.000.-) vallen! De zakkenroller peinst en peinst, hoe hij deze prijs moet incasseren, want als hij zich meldt, draait hij zó de bak in. Haar verlangen ZONDAG 8 NOVEMBER 1953 HILVERSUM I, 402 M. KRO: 8.00 Nws.; 8.15 Gram.; 8.25 Hoogmis; NCRV: 9.30 Nws. en waterst.; 9.45 Orgelconc.; 10.00 Chr. Gereformeerde Kerkdienst; 11.30 Gram.; 11.45 Koorconc.; KRO: 12.15 „Het Congres v. d. K.V.P. te Utrecht", toespr.; 12.45 Gram.; 12.55 Zonnewijzer 13.00 Nws. en Kath. nws.; 13.10 Parijse chansons; 13.40 Boekbespr.; 13.55 Gram.; 14.00 V. d. jeugd; 14.30 Viool en piano; 14.50 Gram.; 15.00 „Het atoom in dienst van de vrede", klankb.; 15.20 Kamerkoor, strijkork. en sol.; 15.50. Gram.; 16.10 Ka tholiek Thuisfront Overal'; 16.15 Sport; 16.30 Vespers; IKOR: 17.00 Oecumenische jeugddienst; 18.00 Zangdienst; 18.45 „De kerk luistert naar Uw vragen", caus.; NCRV: 19.00 Kerkelijk nws.; 19.05 Gees telijke liederen; 19.30 ,,Weg en werk der Kerkhervormers", caus.; KRO: 19.45 Nws. 20.00 Gram.; 20.25 De gewone man; 20.30 Symphonette ork., kl. koor en sol.; 21.05 „De Tranensmid", hoorsp.; 22.05 Gevar. muz.; 22.30 Act.; 22.40 Gram.; 22.45 Avondgebed en lit. kalender; 23.00 Nws.; 23.15-24.00 Gram. HILVERSUM II, 298 M. VARA: 8.00 Nws.; en weerber.; 8.18 Gram.; 8.55 Sportmeded.; 9.00 „Langs ongebaande wegen", caus.; 9.10 Volksdansen: 9.30 „Geestelijk leven", caus.; 9.45 „Met en zonder omslag"; 10.15 Instr. ens., koor en soliste; 10.40 ,.De vreugde van het offer", hoorsp.; 11.15 Lichte muz.; AVRO: 12.00 Sportspiegel; 12.05 Lichte muz.; 12.35 „Even afrekenen, Heren!"; 12.45 Piano spel; 13.00 Nws.; 13.05 Meded. of gram.; 13.10 Orgelspel; 13.30 Lichte muz.; 14.00 Boekbespr.; 14.20 Radio Philharm. ork. en solist. I. d. pauze: Filmpraatje; 16.10 Lichte muz.; 16.30 Sportrevue; VARA: 17.00 Instr. sextet; 17.30 V. d. jeugd; 17.50 Sportjourn.; 18.15 Nws. en sportuitsl.; VPRO; 18.30 Remonstrantse kerkd.- IKOR: 19.00 V. d. jeugd; 19.35 Bijbelle zing; AVRO: 20.00 Nws.; 20.05 Gevar. muz.; 21.10 Act. 21.25 Populaire muz.; 22.05 „Mag ik me even voorstellen? Mijn naar is Cox!" hoorsp.; 22.40 Pianorecital- 23.00 Nws.; 23.15-24.00 Gram. BRUSSEL, VLaams, 324 M. 12 15 Amus. muz.; 12.30 Weerber.; 12.34 Amus. muz.; 13.00 Nws.; 13.15 Koorzang- 13.30 V. d. sold.; 14.00 Gram.; 15.30 Idem; 16.00 Sportrep.; 16.45 Gram.; 17.00 Ork. conc.; 17.40 Gram.; 17.45 Sportuitsl.; 17.50 Gram'. 18.00 Ork. conc.; 18.30 Godsd. halfuur; 19.00 Nws.; 19.30 Gevar. progr.; 21.30 Gram.; 22.00 Nws.; 22.15 Verz. progr.: 23.00 Nws.; 23.05 Jazzmuz.; 23.35-24.00 Gram. BRUSSEL, Frans, 484 M. 12.00 Gram. 13.00 Nws.; 13.10 Verz. progr.; 14.00 Gram.; 14.30 Ork conc.; 15.00 Kamerork. en soliste; 15.45 en 16.45 Gram.; 17.00 Nws.; 17.05 Gram.; 19.30 Nws.; 21.00 Omr ork. en koren; 22.00 Nws.; 22.15 Lichte muz.; 22.55 Nws.; 23.00 Gram.; 23.55 Nw MAANDAG 9 NOVEMBER 1953 HILVERSUM I, 402 M. NCRV: 7.00 Nws.; 7.13 Gewijde muz.; 7.45 Een woord voor de dag; 8.00 Nws.; en weerber.; 8.15 Sportuitsl.; 8.20 Gram.; 8.30 „Tot Uw dienst"; 8.35 Gram.; 9.00 V. d. zie ken; 9.30 V. d. vrouw; 9.35 Waterst.; 9.40 Wedstr. in kennis en wetenschap; 10.10 Gram.; 10.30 Morgendienst; 11.00 Gram.; 11.45 Gevar. muz.; 12.25 Voor boer en tuinder; 12.30 Land- en tuinb. meded.; 12.33 Gram.; 12.59 Klokgelui; 13.00 Nws. 13.15 Salonork.; 13.45 Gram.; 14.00 School radio; 14.30 Gram.; 14.45 V. d. vrouw; 15.15 Gram.; 15.30 Zang en piano; 16.00 Bijbellezing; 16.30 Gram.; 17.00 V. d. kleuters: 17.15 Gram.; 17.30 V. d. jeugd; 17.45 Regeringsuitz.: J. J. van der Laan: Nieuw Guinea in de literatuur; 18.00 Vrouwenkoor; 18.20 Sport; 18.30 Gram.; 18.45 Engelse les; 19.00 Nws. en weerber. 19.10 Gram.; 19.30 „Volk en Staat", caus.; 19.45 Gram.; 20.00 Radiokrant; 20.20 Metropole ork.; 20.50 „De zee roept", hoorsp.; 21.50 Sopr. en piano; 22.25 Vocaal ens.; 22.45 Avondoverdenking; 23.00 Nws. en SOS-ber.; 23.15 Viool, cello en clave- cimbel; 23.45-24.00 Gram. HILVERSUM II, 298 M. VARA: 7.00 Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.; 8.00 Nws.; 8.18 Gram.; 8.35 Musette-muz. 9.00 Gym. v. d. vrouw; 9.10 „Onder de pannen", hoorsp.; 9.30 Gram.; VPRO: 10.00 ,,Voor de oude dag"; 10.05 Morgen wijding; VARA: 10.20 Fluit en piano; 10.45 V. d. zieken; 11.40 Voordr.; 12.00 Dansmuz.; 12.07 Gevar. muz.; 12.30 Land- Advertentie) en tuinb. meded.; 12.33 V. h. platteland; 12.38 Gevar. muz.; 13.00 Nws.; 13.15 V. d. middenstand; 13.20 Gram.; 14.00 V., d. vrouw; 14.15 Pianorecital; 14.45 Gram.; 15.00 Cabaret: 16.00 Gram.; 16.45 V. d. jeugd; 17.15 Gram.; 17.30 Accordeonmuz. 17.50 Mil. comm.; 18.00 Nws. en comm.; 18.20 Orgelspel; 18.45 Parlementair over zicht; 19.00 Zang en voordr.; 19.10 Koor zang; 19.30 Muzikale caus.; 19.45 Rege ringsuitz.; G. Grootenhuis: „De bestrij ding van de wormziekte bij paarden"; 20.00 Nws.; 20.05 „In Holland staat een huis", hoorsp.: 20.35 Aetherforum; 21.10 Dansmuz.; 21.38 „Actuele Ziekenfonds problemen", lezing: 21.53 Operaconc.; 23.00 Nws.; 23.15 Orgelspel; 23.35-24.00 Gram. BRUSSEL, Vlaams, 324 M. 11.45 Gram.; 12.30 Weerber.; 12.34 V. d. landb. 12.42 Gram.; 13.00 Nws.: 13.15 Twee pia no's; 13.30 Gram.; 13.45 Twee piano's; 14.00 Schoolradio; 14.45 Gram.; 15.00 V. de zieken; 16.00 Vocaal ens.; 16.10 Ork. conc.; 17.00 Nws.; 17.10 Lichte muz.; 18.00 Franse les; 18.15 Gram.; 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws.; 19.40 Gram.; 20.00 Ork. conc.; 20.50 Gram.; 21.00 Idem; 21.30 Ork conc.; 22.00 Nws.; 22.15 Orgelspel; 22.55-23.00 Nws. BRUSSEL, Frans, 484 M. 12.00 Gram. 13.00 Nws.; 13.15 en 14.15 Gram.; 15.00 Omr. ork.; 15.30 Gram.; 16.05 Lichte muz. 17.00 Nws.; 17.15 Gram.; 17.30 Cello en piano; 17.50 Gram.; 18.30 Chansons: 19.15 Gram.; 19.30 Nws.; 20.30 Gram.; 21.10 Ka merork.; 22.00 Uws.; 22.55 Idem. 21) Het was bekend geworden, dat hij net koopcontract getekend en Wat- kin's Ranch nu op zijn naam had staan, die hij uit eigen beweging opookezel Hoeve genoemd had. Chet nad nu wat meer kijk gekregen op een stuk land van twintigduizend jn kij vroeger gehad had en S5ÏÏj zwiarte van de last, die op Paxton drukte. De Spookezel Hoeve was zo groot is vier en twintig flinke farms in 0 U°stehjke Staten en dan bleef er nog land genoeg over om een stad van behoorlijke grootte te bouwen. De lengte was zes en de breedte vijf mijl en de rivier de Pecos slingerde er tussen hoge, rotsige oevers dwars doorheen. Op ongeveer vier mijlen van Kamp 1 stond aan de benedenloop van de Pecos een oud huis, uit adobe opgetrokken, omringd door een hoge muur van adobe, waar langs leikleurige pauwen heen en weer trippelden. Hier was sedert on heugelijke tijden het afgelegen post kantoor van San Pablo gevestigd, waar een oude Mexicaan als post meester fungeerde. Naar dat oude huis voerden uit alle richtingen pa den van de verafgelegen vee- en schapenfokkerijen, als de draden van een reusachtige spinneweb. Nu was dit alles anders geworden. Rondom de oude adobe-muur waren talrijke houten keeten en nieuwe pijn houten hutten en kleine bouwsels van gegolfd ijzer uit de grond opge rezen. San Pablo was een stadje ge worden, voornamelijk bevolkt door dranksmokkelaars, spelers en specu lanten. die gauw rijk zochten te wor den. Tot nog toe was het niet meer dan een prulstad, zoals dergelijke plaatsjes door de spoorwegarbeiders genoemd worden doch Spookezel Pax- ton zag in die vuile keeten en van hars druipende hutten heel wat méér. Het was de knop, waaruit eens een bloeiende stad als het middelpunt van de Spookezel Hoeve zou ontspruiten. Met zijn geestesoog zag hij reeds kerk torens. electrische straatlantaarns, een spoorwegstation want hij spande al zijn krachten in om San Pablo tot een knooppunt van spoorlijnen te ma ken een bankgebouw, een school en veel winkels en magazijnen. Wat de ranch zelf betrof, die was vruchtbaar en veelbelovend genoeg Hij zag die reeds verkaveld in stuk ken van honderd zestig acres of meer goed bevloeid, groen van alfalfa gras of andere landbouwproducten. En op elk stuk land stelde hij zich een door bomen overschaduwd huisje voor; schuren met rode daken, vette koeien en varkens, kippen, schapen en het kostbare water, dat overal door kana len heengeleid, leven en vruchtbaar heid brengen zou. Het was de droom van een man.van een voortva- rende pionier. En die droom deed zijn ogen stralen van blij vooruitzicht. Doch nu en dan verdofte die gloed en kwamen er bezorgde rimpeltjes om zijn ogen. Als Chet met Paxton aan tafel zat, lette hij aandachtig op hem en dan zag hij dat alles nog niet ging, zoals deze het graag wilde. En de bruine, lachende ogen van Iris weerspiegelden soms de ernstige stemming van haar vader. Zo kwam het dan ook, dat de on verbeterlijke Chet op zekere dag, toen ze uit de eettent kwamen, naast Spookezel kwam lopen en zei: „Ik zou u graag een ogenblikje willen spreken over de Spookezel Hoeve". Spookezel Paxton bleef stilstaan en nam hem eens goed op. ,.Wou je weer ergens je neus in ste ken, of me op m'n kop zitten?" „Ja zeker, meneer", antwoordde. Chet. „Nou, vooruit ermee!" „Ik zou graag weten, of u nog al goed uitkomt met de Spookezel Hoe ve". Paxton staarde de onbeschaamde jonge indringer verbluft aan. De ade ren in zijn nek zwollen op en hij scheen op het punt te staan, woedend tegen hem uit te vallen, toen Iris heel gémoedelijk haar arm door de zijne stak en lachend zei: „Vadertje, je zult nog barsten, als je nog lang zo nijdig kijkt. Misschien heeft die ouwe jongen wei een of ander goed idee. Ik voor mij geloof, dat hij stik vol goeie ideeën zit. Vertel hem maar, wat hij weten wil". HOOFDSTUK XXII. Besprekingen. Kamp 3 en 4 der Paxton Construc tie Maatschappij waren opgericht se dert de weddenschap tussen Spook ezel en Chet Fanning aangegaan. Over die beide kampen begon de aanne mer te praten, toen hij met zijn doch ter en Chet door het bos naast hun kamp wandelde. Ze liepen tot de rand van het bos, dat zo plotseling ophield, alsof mensenhanden daar een open plek hadden gehakt. Ze gingen op een rotsblok zitten en keken naar de schaduwen die zich over de woes tijn verlengden en die de zandsteen- heuvels in sombere tinten kleurden. „Kamp 3 en 4 bezorgen ons heel wat last", zei Spookezel plotseling zonder verdere inleiding. „Waarom weet ik zelf niet. maar ik zal je er een en ander van vertellen". Iris zat er zwijgend en stil bij en bukte zich om met een tak een grote spin te verjagen. „Je moet goed begrijpen, dat het mijn gewoonte niet is, over mijn za ken te praten met de eerste de beste werkman aan de lijn", vervolgde haar vader. „Maar van het eerste ogenblik af, dat ik je in Kansas City ontmoet heb, kon ik het gevoel niet van me afzetten, dat wij voorbestemd waren om samen te werken. Ik hecht wel niet veel waarde aan dergelijke voor gevoelens, maar ja. Hij zweeg en keek onrustig naar het meisje. „Het was een voorgevoel", Chet zachtjes. „Ik heb het ook gehad". Iris glimlachte en speelde met haar tak. „Ja, zo'n soort voorgevoel", beaam de Spookezel, „dat heb ik ook gehad. Ik heb ze wel meer. En als ik er re kening mee hield, liep het vaak goed af. Spider Reynolds is bijvoorbeeld ook het resultaat van zo'n voorgevoel. Mijn kassier eveneens. En...." Hij hield 'veer op en Chet drong aan: „Ja, en verder?" „Wel, jij bent er ook een, dunkt me. Je bent een onbeschaamde klant, maar dat mag ik wel. Je hebt ten minste een goed hoofd op je schou ders zitten. Je bent een wijsneus, zeg gen we hier. Sedert jij met die wed denschap bent begonnen, heb ik niet anders gehoord, dan hoe goed jij er alles afbracht. Niet dat je een gebo ren spoorwegbouwer bent. maar je leert het vak drommels vlug. En je hebt er ook zo'n slag van, anderen ertoe te bewegen, je alles in de kortst mogelijke tijd te leren. En ik heb nog nooit eentje ontmoet, Fanning, die zo papulair was als jij". Er volgde een- geruime poos stilte. Iris stond op en zocht een langere tak om de spin verder weg te jagen. Ein delijk loosde Spookezel een zucht en wendde zich naar haar om. „Zullen we het dan maar met hem wagen?" vroeg hij. Zij keerde zich om en richtte haar grote, bruine ogen op Chet. Hij kreeg een hoogrode kleur en had het gevoel, of ze tot in het diepste van zijn ziel kon kijken. Toen brak de wondervol le glimlach, die zich om haar lippen plooide, de spanning. „Ja", antwoordde ze eenvoudigweg. Chet ging staan. „Een ogenblikje", zei hij gejaagd. „Voordat u tot iets besluit, wou ik u toch graag even vertellen, dat ik niet altijd wat de mensen een eerlijk man noemen geweest ben. Ik.... ik kwam door een voorgevoel gedreven naar Nieuw-Mexico. Ik ben daar sterk in. In de trein meende ik te weten, wat dat voorgevoel voor me te bete kenen had. Ik hoorde een en ander over u praten, meneer Paxton.... Ik ben.... een.... een beroepszwende laar. Ik was toen in Kansas City net totaal aan m'n eind en ik.... Maar nu bezwendel ik u niet. Geef me een kans.... dan zal ik u dat tonen. Ik kón zo niet doorgaan, zonder u dat eerst te laten weten, juffrouw..., juffrouw Paxton". Iris bleef met haar tak figuren in het zand trekken. Dit duurde een poosje en de stilte werd pijnlijk; toen zei ze, zonder op te kijken: „Kom, vader, vertel het hem nu maar. Later kan hij ons wel over zijn zwendelarijen vertellen". Daarop keek ze Chet recht aan en haar ogen twinkelden, toen ze eraan toevoegde: „Dat was 'n reuze-idee van je, om ons dat eerst te vertellen, ouwe jon gen". Spookezel begon dan zijn uiteen zettingen. „De zaken gaan niet, zoals ze moes ten gaan in Kamp 3 en 4,vooral niet in Kamp 4. Ze hebben daar ge mengd werkrotsen en losse grondeen groot stuk werk. En het schiet niet op. De opzichter, John Strieby, is een vrij degelijke en rond borstige kerel, maar hij kan de goede werkers niet in het kamp houden en hij schijnt niet zoveel uit de kerels te kunnen halen, als er in zitEn verleden week heeft hij een paar zware ladingen laten springgen, die om zo te zeggen, met een sisser afge lopen zijn. Ze hadden duizenden me ter grond moeten verplaatsen en het zijn niet meer dan een paar plofjes geworden; en de grond viel net zo weer terug, waar hij gelegen had. Na tuurlijk is het zaakje wel wat verpul verd, maar toch is het geld, er aan besteed, verknoeid. Een maand tun nel werk en voor honderden dollars aan kruit en dynamiet zijn verspild. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 3