ALBERT HEIJN's
B0TERSTAVEN
1
BODENWERDER: Vaderland van
Baron von Munchhausen
VIR1GLEY
Fratellini's verzoend
Oostburgs nieuwe raadhuis
Roosendaalse Aquarellen
SOLDATEN VRIJMOEDIG
OP WEG NAAR HUIS
OPGERUIMD VERTELLER WERD
WANTROUWIG GRIJSAARD
d&eckük^^L
Het begon in 1909
DOUCHE
VOOR DE FISCUS
Oss-EGML
Grote
belangstelling
voor congres K.V.P.
2£ ZIJN ER WEER Ag»
DAM PO
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 4 NOVEMBER 1953
Souvenirs: pijp, pistool en sabel die van warmte smolt in Turkije
Belangrijke en edele
onderwerpen
De
draaiende
schii f
Thans een kwartet, dat grote triomfen viert
echte
WAARIG SLUITSTUK VAN WEDER
OPBOUW DER GEMEENTE
Jonge juffrouwen van het hele knappe genre
Politie hapt niet
Kindje verkouden?
Mr Dr J. F. M. ERAS
pauselijk onderscheiden
EEN klein rood puntje naast een kronkelende blauwe lijn:
méér is Bodenwerder aan de Weser niet. Historici zullen u
zejren dat het stadje méér dan 1.000 jaar oud is, en vóór de
Dertigjarige oorlog zo rijk moet zijn geweest, dat hertogen en
oraven bij het stadsbestuur in het krijt stonden. Economisten
zullen bewijzen dat de linnenhandel van Bodenwerder zulke
nrote roem heeft verworven, dat thans nog in Amerika gespro
ken wordt over „Bodenwerder Linnen" dat onder meer gebruikt
werd voor., lendenschorten van de inboorlingen, en dat uit Ne
derland ook thans nog bestellingen komen voor aankoop van
stenen van de naburige V'ogler-berg.
MAARBasta" zou Baron von
AT Munchhausen hebben gezegd. „Ik
wil niet gaan praten over kunsten,
wetenschappen en andere merkwaar
digheden. Ik houd veel meer van be
langrijke en edele onderwerpen, van
paarden en honden, wolven, beren en
andere wilde dieren, van plezierpartij-
tles en ridderlijke oefeningen en ander
eervolle dader, die een edelman beter
staan dan muftig Giieks en Latijn
Baron von Munchhausen! De naam
is gevallen. Wanneer men het heeft
over Bodenwerder. kan het niet lang
duren of deze naam wordt vermeld.
De baron die op een kogel zich in een
belegerde vesting liet schieten, maar
onderweg van gedachte veranderde en
op een vijandelijke kogel opnieuw
naar de eigen stellingen terugkeerde,
zag het licht in dit stadje dat 2.000
inwoners telde in 1944 en thans door
de toevloed van vluchtelingen zijn
bevolkingscijfer verdubbelde. De ver
halen van Baron von Munchhausen
hebben het stadje wereldberoemd ge
maakt. De eerste die hierover ver
baasd stond was hun ..geestelijke va
der" zelf. Op 1 Mei 1720 zag Hierony-
mus Carl Friedrich het licht. Als page
kwam hij weldra aan het hof van
Prins Anton Ulrich von Braunsch
weig. commandant van het Russische
Kurassier-Regiment Braunschweig.
Met dit regiment vocht hij als kornet
later als luitenant tegen de Turken
en de Zweden, Daar hij lezen en
schijven kon, werd hii tot kapitein
bevorderd. Hij trad tweemaal in het
huwelijk, eerst met een Letlandse, la
ter (als 74-jarige grijsaard) met een
officiers-dochter van 24.
LEUGENBARON
jyTüNCHHAUSEN is onder de naam
van ..leugenbaron" de geschiede
nis ingegaan. Want van alle „Wun-
derbare Reisen zu Wasser und zu
Lande. Feldziige und lustige Aben-
teuer des Freiherm von Münchhau-
sen" is veel, heel veel met handvol
len zout te nemen.
Münchhausen had zulke grote ver
beelding en. ttijn verteYlersgave was
zo groot, dat hij het jammer zou heb
ben .gevonden zijn vrienden alleen
waarheid op te dissen die ®0als
ieder weet veel kleurlozer is dan
een mooi-uitgedacht verhaal.
Na zijn veldtocht tegen de Zweden
MET SCHEUTEN VAN
EEN LAURIERBOOM
ïyiünchhausen neemt een ander
paard. Hij levert slag met de vij
and en jaagt hem op de vlucht. Het
dorstige paard gaat drinken aan een
bron. Het drinkt, drinkt, er komt
geen einde aanPlots merkt
Münchhausen op, dat het paard zijn
(Advertentie)
achterste heeft verloren. Alles wat
het van voren opdrinkt, loopt weer
dadelijk verloren. Op dit ogen
blik komt plots een lansknecht aan
gereden die de oplossing aan de hand
doet. Tijdens het gevecht was de
achterste helft van het paar door een
kanonbal weggeschoten. Deze tweede
helft had eerst een ware slachting
onder de vijand aangericht, en was.
toen het de kans schoon zag er
stilletjes van ondergemuisd naar een
weide, waar het zich thans nog be
vond. .Inderdaad, zo vertelt Münch
hausen. in snelle galop trok ik naar
de weide. De smid slaagde er in de
twee helften van het paard weer sa
men te klinken met scheuten van
een laurierboom".
SOUVENIRS
7ULKE gechiedenlssen zal de gids
u bij de vleet vertellen, wanneer
hij u de souvenirs aanwijst in het ge
boortehuis van von Münchhausen:
zijn pijp. zijn pistool, zijn inktpot,
zijn sabel (die van de warmte was
gesmolten in Turkije).
Op 22 Februari 1797. tien uur, is
Münchhausen gestorven. Vijf dagen
later werd hij begraven. Zijn lijkkist
werd gedragen door 12 dragers. Thans
kan men in de oude kerk van het
dorpje Itemnade nabij Bodenwerder,
een zandstenen gedenkplaat vinden,
waarop te lezen staat welke grote
zoon hier begraven ligt.
(van onze Parijse correspondent)
DE Parijzenaars dreigen de
laatste weken het Cirque
d'Hiver af te breken. Zo enthou
siast zijn ze over de clownerie
van de vier Fratellini's. Her
haaldelijk wordt 't olijke kwar
tet teruggeroepen en telkens
opnieuw klinkt het gejuich, bij
na onafgebroken: de oude Al-
bert, die al als afgedaan werd
beschouwd heeft een glorieuze
rentree gemaakt. Maar de Fran
sen juichen ook omdat tenslotte
alle conflicten tussen de Fra
tellini's zijn bijgelegd en de hu
maniteit heeft gezegevierd..
£)M een en ander goed te kunnen
begrijpen, moeten we terug keren
tot 1909. In Warschau lag toen een
clown op sterven Louis Fratellini.
Hij liet een vrouw achter met vijf kin
deren. Geld was er niet De dne
broers van de overledene, Albert, Paul
en Francois, ook clowns, opereerden
trok Münchhausen zich terug "op I in drie verschillende landen, maar de
zijn goed te Bodenwerder en verliet
het nooit weer. Onringd door een
trouwe kring van bewonderende lui
steraars. ging hij aan het vertellen
en trok aan zijn pijp die men u nog
te Bodenwerder kan tonen. Wolkjes
blauwe tabaksrook stegen op naar de
zoldering en benevelden zijn geest
Een vriend publiceerde in 1781 en
kele van deze verhalen In een tijd
schrift. getiteld ..Vade Mecum fur
lustige Leute", onder de titel „H-h-c-
nsche Geschichten". Een inwoner van
Hannover die toen in Engeland woon
de. vertaalde de geschiedenis in het
Engels. Hij vervolledigde echter de
naam en schreef voluit: „Münch
hausen". En toen wat later aan de
geestelijke vader va-n de verhalen de
Duitse vertaling werd voorgelegd,
toenwist deze dat hij op weg
was wereldberoemd te worden
maar tevens ook bitter ongelukkig.
LIJDEN TOT ZIJN DOOD
IS ooit iemand tegen zijn wil een
rol is gaan spelen in de literatuur,
dan is het wel de leugentaaron ge
weest, die ondei; deze titel tot zijn
dood heeft geleden. Velen lieten zich
door de inhoud van de verhalen van
gen en zonden hein smaadschriften.
Anderen trachtten hem geld af té
persen.
Van opgeruimde verteller die om zijn
ingeboren, vertellerstalent en zijn fan
tasievolle geestigheden werd opgezocht
werd hij een oude grijsaard die vol
wantrouwen zich uit de wereld terug
trok in het grote herenhui», waar
thans het stadhuis van Bodenwerder
is ondergebracht,
Hier en in de „leugengrot (in de
bergtuin van von Münchhausen) za
gen vele geschiedenissen het licht
Het begon allemaal met de reis naar
Rusland. Het was een koude winter
Münchhausen, die de weg niet kende'
steeg van zijn paard, bond het vast
aan een soort staak die boven de
sneeuw uitstak Het was klaar dag,
toen hij wakker werd ende ge
weldige sneeuwvlakte was verdwenen
Munchhausen merkte op, dat hij op
net kerkhof van een dorp lag Zijn
Paard vond hij eerst niet, maar'daar
na zag hij het arme dier hangen
vastgebonden aan de spits van dé
Kerktoren. Wat was er gebeurd? Het
aoip was ingesneeuwd geweest. Het
weer was plots omgeslagen en Münch
hausen zelf was naar beneden gegle-
V' n- naai'gelang de sneeuw smolt. Wat
u-a. VK0r ,een staak had aangezien
van een kerktoren
schom hM6n trok zijn BistDo1 en
'het nistn alme dier naar beneden
werden men u wel te Bodcn"
tersbunB zrtï? V6rder naar Sint Pe-
hchre ctpVto paard trel-t nu een
'n "ebaald aÜ onderweg wordt hij
On- vnir, 8611 "ende wolven
naam 1S onnaogelijk Terwijl het
Vlakte J aangst verder sneb over de
een L i het besprongen door
van die het achterste deel
pat paard opvreet. Het dier loopt
sinn/ Reeds is de helft ver
bonden De vraatzuchtige wolf
Mitsui0® me€r en'" plots bemerkt
Munchhausen, dat heel 't paard ver
dwenen i„ en dat in de plaats er van
de wolf zijn slede overde sneeuw
voorttrekke
dood van Louis bracht hen weer sa
men. Ze wisten hun plicht Ze zou
den zorgen voor de weduwe en hun
vijf neefjes en nichtjes. Daartoe zou-
"Lze een trio stichten, zodat ze
steeds samen konden zijn. zo werd uit
de dood weer iets goeds geboren: de
wereld kreeg het machtigste slown-
r tüden. dat millioenen en
millioenen heeft laten gieren. De kin-
1^en 8r?ter- Hun ooms maak-
volwaardige mensen van De
oudste zoon van Louis, Max werd
ÏÏET"ieen bel0emd* clown, 'n groot
artist. Het trio van zijn drie ooms
was inmiddels wereldberoemd
worden. De naam Fratellini was een
garantie voor onbedaarlijke pret
Daarvan profiteerde ook onze Max'
maar omdat Fratellini en trio onaf!
scheidelijk waren besloot hij zijn. bei
de zoons eveneens op te leiden tot
clown,
Het experiment gelukte en zo ont
stond 't tweede trio Fratellini, dat
voortdurend overhoop lag met de drie
ooms/oud-ooms. Diverse advocaten
werden er rijk van. De trio's beschul
digden elkaar van plagiaat en daag
den elkaar voor de rechtbanken Hoe
hoog hun gages ook waren, toch was
er nimmer geld genoeg om de enorme
proceskosten te betalen. Alle duivels
schenen toen samen te spannen, want
omdat Max kon beweren, dat hij niet
zijn drie ooms piagieerde doch slechts
oude augusterie van zijn overleden va
der in de practijk bracht, kreeg geen
der partijen ergens of ooit gelijk.
Als een sombere dreiging bleef de
ze schaduw rusten op de beide, be
roemde trio's. Zes Fratellini's zes gro
te clowns gingen er onder gebukt.
REKENING VEREFFEND
DE jaren vergingen. De ooms wer-
den ouder. In 1946 stierf Paul in
Parijs. In 1951 volgde zijn broer
Francois. Albert bleef slechts over.
Kon hij. geheel alleen iets beginnen?
Hij leek een „homrne fini". Enige
keren probeerde hij nog iets nieuws,
zonder succes.
Toen beg^ep Max zijn plicht. Kon
het jongere trio de deken der clowns
vergeten en in de steek laten? Hij
vloog naar de Lichtstad. De moeilijk
heden uit het verleden werden bijge
legd en vervolgens werd opnieuw uit
de dood iets goeds geboren. Het jong-
tse trio ontbond zich vrijwillig, om
het volgende uur een kwartet te'vor
men en de oude Albert in zich op te
nemen.
Het eerste optreden moest natuur
lijk in Parijs zijn. Reeds nu is duide
lijk. dat het nieuwe viertal sterker
is dan ooit een trio. Fratellini is ge
weest. Hoezeer het publiek' boven
dien de grote „verzoening" op prijs
stelt, blijkt wel heel duidelijk.
QM in dit korte bestek geen plaats
ruimte te verliezen aan langlo
pende inleidingen wordt maar in
eens met de deur in huis gevallen:
Mijns inziens is Mozart's „Bruiloft
van Figaro" het werk, dat in de
operalitteratuur ver aan de kop
ligt. Vóórdat het volgende werk
komt, komt er werkelijk een hele
poos niets. Het is boud gesproken,
maar het is zo- Hier is een genie
aan het werk geweest, die wist,
omdat hij nu eenmaal opdracht ge
geven had een operatekst te distil
leren uit een hem bekend toneel
stuk welke karakters hij muzi
kaal te behandelen zou krijgen en
voor welke situaties de handeling
hem zou plaatsen- Mozart, die er
echt zin in schijnt te hebben gehad
het beroemde toneelwerk, dat de
adel er doorhaalde en de strijd tegen
de burger deed verliezen, muzikaal
te behandelen, had het merendeel
van zijn types met de voor hen ka
rakteristieke muziek aria's, duet
ten, terzetten, enz- allang in het
hoofd voor hem een letter van de
tekst geleverd was.
De trots en heerszucht van de graaf,
de vrouwelijke listigheid daartegen
van het kamermeisje Suzanne, dat
door hem wordt belaagd, de inge
toomde smart en daardoor de onaan
tastbare hoogheid van de gravin, de
sluwheid en tevens de naïviteit van
Figaro, de kalverenverliefdheid van
de page Cherubin zijn zo meesterlijk
muzikaal verwerkt, dat het welhaast
niet anders kan, of Mozart moet aan
zijn tekstschrijver herhaaldelijk aan-
wijzigingen gegeven hebben, hoe de
ze schrijven moest. Gelukkig was de
ze geen onervaren kracht, maar dat
neemt niet weg. dat een tekstschrijver
een opera niet kan laten voortschrij
den in handeling met aria's en duet
ten alleen, doch hele stukken „vol ac
tie" in moet lassen, die het verhaal
verder brengen. En ziet nu eens wat
Mozart vooral van veel van die stuk
ken gemaakt heeft. Had hij ze alleen
aangepakt door de artisten op zange
rige toon te doen spreken, ieder op
zijn beurt zijn eigen tekst netjes na
elkaar, niemand zou het hem kwalijk
hebben genomen, omdat het zeer ge
bruikelijk was. Maar neen, hier juist
is Mozart op zijn grootst. De storm-
achtigste samenspraken, ook die van
zes mensen tegelijk, verwerkt hij tot
één muzikaal schilderij, waarin hij de
ene persoon of groep de angst, bij de
tweede de wraakzucht, bij de derde
de heimelijke lol omdat hij de situa
tie dóór heeft, overheerst. Zoals dat
genie in een onderhoud tussen vijf
personages, waarin de ene partij aan
de ander opheldering vraagt over iets
wat gebeurd is, met een herhaaldeliik
terugkerend motiefje van tien noten
doorlopend de twijfel weet te leggen
van beide partijen de twijfel van
de een of hij het geloven zal; de. twij
fel aan de ander of hij geloofd wordt
is kortweg adembenemend.
Het is bekend, dat Mozart de Ita
lianen niet zo geweldig ligt, hoewel
zijn teksten naar de mode van die
dagen in het Italiaans geschreven
zijn. Het zijn de Weners en de Zuid-
Duitsers die hem cultiveren en er om
beroemd zijn.
pOLUMBIA heeft op CX 1007/9 de
Weense Staatsopera met het
Weens Philharmonisch orkest onder
leiding van Von Karajan samenge
bracht ter vertolking van dit meester
werk. Het beste van het beste is op
getreden: Elisabeth Schwarzkopf,
Irmgard Seefried, G. London, E.
Kunz, allen „nourris dans le serail".
Een gezelschap dat men tezamen
brengt in Salzburg en bij voorstellin
gen in Schönbrunn, feilloos opgeno
men en weergegeven, wetende dat
men aan het gaafste van het gaafste
bezig was.'
Men doet wel goed dit voor hen
die niet terdege het Italiaans machtig
zijn een Duitse of Nederlandse
tekst hoewel het geen van alle zul
ke beste vertalingen zijn bij de
hand te houden. Anders ontgaat te
veel van de finesses van de gedeelten
met veel actie, waarin elk woord be
langrijk is.
(Advertentie)
TE Remscheid nabij Keulenwer
den twee belastinggaarders bij hun
bezoek aan een woning met water
stralen uit. twee slangen ontvangen
en letterlijk van het erf gespoten.
Doch de belastingmners kwamen
thans begeleid door politie, terug.
De laatste acte speelde zich af voor
een rechtbank te Keulen. De volijve
rige spuitgast kreeg twee maanden
gevangenisstraf.
(Advertentie)
SPIERPIJN, SPIT...
't Loert overal. De weid adige warm
te van de pijnstillende Thermogène
verdrijft de snerpende pijn.
H. Mis
in het Jaarbeursgebouw
T)E belangstelling voor het Congres
U 1953 der Katholieke Volkspartij
is groter dan bij vorige congressen dit
het geval was. Ofschoon in de pers
reeds bericht is, dat alle plaatsen in
Tivoli bezet zijn, komen nog tiental
len vragen per dag binnen om veu
toegangsbewijs.
Onder de Autoriteiten bevinden
zich alle Katholieke Ministers en
Staatssecretarissen, uitgezonderd Mi
nister Luns, die berichtte tot zijn
grote spijt verhinderd te zijn, daar
hij tijdens het Congres te Stockholm
vertoeft.
Buitenlandse gasten zijn aanwezig
uit België, saarland Duitsland Fran
krijk en Zwitserland,
Voor de Zaterdagavondvergadering
waarin Prof. Dr Rogier een rede uit
spreekt over Dr. Schaepman, ver
leent het Koor Katholiek Utrecht
onder leiding van Hans Ponten zijn
medewerking.
Dit koor voert uit de Sanctus uit
Hohes Messe van J. S. Bach, drie ko
ren uit het Oratorium ..Semcle" van
G. F. Handel en Coelesris urbs Jeru
zalem van Alph. Diepenbrock.
Op de Zondagmorgen wordt om 9
uur in het Jaarbeursgebouw een ge
zongen H. Mis opgedragen voor de
congresdeelnemers. Een klein koor
verzorgt de wisselende gezangen, de
vaste gezangen worden door alle aan
wezigen medegezongen. De bekende
drukkerij .Gooi en Sticht" stelde een
groot aantal misboekjes met speciale
opdruk voor het Congres ter beschik
king.
De aankleding van de vergader
zaal wordt door de kunstschilder Hans
de Jong verzorgd. Op het podium in
de grote zaal wordt een groot geschil
derd portret geplaatst van Dr Schaep-
man. In de gangen van gebouw Ti
voli zijn de geschilderde portretten
geexposeerd van de Partijvoorzitter en
van de Voorzitters der Katholieke
Tweede Kamerfractie sinds Schaep-
man de katholieken rond zi.in „proe
ve van een program" wist te vereni
gen.
per(tuk
Uitsluitend bereid met ROOMBOTER en AMANDELEN
EP* is nu hélemaal en volstrekt
herfst geworden; de vogels zijn op
rihJuS 4 geslagen, het matte licht
wfl de dunnere fiorituren der
e" dJ vliegen zweven traag en
S r r de lauwe balk zon-
in rtè e? dan nog even schuin
in de kamer staat. In het Emile van
r nog één bloemperk hel
geel, zo stuwen de laatste krachten
van de stervende zomer zich nog een"
maal op tot een laatste levens-act
maar het is tevergeefs. Als wij een ro
mantisch of neo-romantisch dichter
waren, zouden wij misschien zoiets
goeds kunnen schriiven in dit seizoen
als Rainer Maria Rilke.
Wer jetzt kein Haus hat, baut
[sich keines mehr,
wer jetzt allein ist, wird es lange
[bleiben
und wird in den Alleen, hin und
[her,
unruhig wandern, weil die
[Blatter treiben-
Zulke goede regels echter worden
maar heel zelden in een eeuw ge
wonnen uit de druiven der levenser
varing, gelijk niet ieder jaar een
wijnjaar is. Aanvaarden wij daarom
de charme van dit seizoen, waarin
men door een zachte bedding blade
ren waadt, de geuren van kruiden en
brandend hakhout inademt en de
vreugde ervaart, alléén te staan on
der een wervelende dans van blade
ren en wind. Men voelt het najaar
door zich heen trekken tot men zich
diep en intens 'n deel van de natuur
geworden weet.
Wij hebben ooit, zittend op gele
bladeren, in Eindhoven zes processen-
verbaal tegelijk gekregen van een
agent, die vond, dat wij ons niet al
te overdadig op de natuur moesten
toeleggen. Dit was. herhalen wij, in
Eindhoven, want in Roosendaal heeft
de gemeentepolitie voor ons niet het
barre, wreed-grijnzende despotenmas-
ker. dat, naar de raadsverslagen ons
vertellen, wel eens door gemeente
raadsleden op het bord der publici
teit wordt geschetst. Wij zaten in ze
dige en hoofse min getweeën aan de
rand van een weg en wij rookten bei
den aan een zoet wit toverstokje, om-
an herfstlicht, romantiek en vlottende bouwnijverheid, trommelaeren, een voor
schot op de nieuwe zomer en een hand, die proces-verbaal schrijft.
*"1'"'OEN in de laatst gehouden raads
vergadering de maquette van het
nieuwe raadhuis getoond werd, kon
den alle aanwezigen slechts bewonde
ring hebben voor dit moderne func
tionele gebouw, dat door architect
Ch. Wentink ontworpen is. In zijn
begeleidend woord wees de ontwerper
op de vele moeilijkheden, die zich in
verband met de situatie ter plaatse
voordeden. Dat er ook vele mogelijk
heden waren, komt in het plan ten
volle tot uiting. Deze zijn dan ook ten
volle benut. De monumentale voor
bouw bevat alle vertrekken voor de
meer representatieve gebeurtenissen,
die uiteraard in een raadhuis plaats
hebben. Men vindt er een ruime
trouwzaal en een raadszaal, die bo
ven elkaar gelegen zyn en een oud
heidkamer, die eventueel voor offici
ële ontvangsten gebruikt kan worden.
Onder dit gedeelte, dat op twee zui
len rust, bevindt zich de hoofdingang.
De rechtervleugel bevat een sous-
terrain, waarin de brandweer gehuis
vest gaat worden. Gelijkvloers bevindt
zich de secretarie, die ingericht wordt
naar de eisen, die een moderne ge
meente-administratie stelt.
De noordzijde is gekenmerkt doof
een gering aantal ramen, de zuidzijde
daarentegen geeft het licht een ruim
entrée door een practisch geheel gla
zen gevel.
Een aparte ingang aan de westkant
verschaft toegang tot de secretarie en
in een aparte uitbouw zal het kadas
ter worden ondergebracht. De korte
re oostelijke vleugel zal een dienstwo
ning voor de opperwachtmeester en
verdere dienstvertrekken voor de po
litie bevatten. Een fraaie zeskantige
toren met de schoorsteen er tegenaan
geprojecteerd sluit goed bij het ge
heel. dat opvalt door zijn moderne op
zet en dat een huis der gemeente be
looft te worden, waar Oostburg met
recht trots op zal zijn. De plannen
zijn nu in een dermate ver gevorderd
stadium, dat men hoopt spoedig de
resterende goedkeuringen te kunnen
verkrijgen en spoedig tot de bouw te
kunnen overgaan.
(Van onze verslaggever in wapenrok).
QE STEMMING van een onversneden soldaat, in de wandeling zandjan
of kleikees (dat hangt van zijn herkomst af) bereikt zeldzame hoogtes
in de trein naar huis. Met een handvol uren verlof in het vooruitzicht
schijnt de geest levendig te worden. Men overvalt de conducteur met
listige vragen, de kwaliteit van de machinist betreffende en is onge
looflijk actief, wanneer de trein onverhoopt moet worden voortgeduwd.
En verder sleept er altijd wel een stelletje muziekinstrumenten mee,
waarop best valt te spelen.
UNE vreugde begint reeds op de sta-
tions. Daar rijen de soldaten-ge
zichten zich sceptisch langs de per
rons. Wanneer er op zulke ogenblik
ken vier generaals zouden passeren
(geen mens, die weet waar al die ster
ren vandaan gehaald kunnen worden)
zouden ze hoogstens overwegen deze
vette hap op de rails te leggen. Dit
wordt echter anders als er een jonge
juffrouw verschijnt. Deze ondergaat
onmiddellijk de sensatie van massa
le hulpvaardigheid. De jongens wer
pen een divisie in de strijd om haar
koffertje en regenjas in de coupé te
hijsen, hard te roepen, dat het weer
zich toch maar goed houdt voor de
tijd van het jaar, maar dat de lente
met al wat daar mee samenhangt hen
toch sympathieker is. Als ook de juf
frouw dan overtuigend naar binnen
is gewerkt beleeft het verhaal natuur
lijk de geijkte afloop: Dat de juf
frouw helemaal niet mee hoeft, doch
dat te laat kan mededelen.
COMPLICATIES
COMS geeft deze onbegrensde servi-
ce aanleiding tot complicaties.
Slappe Piet, de Gelderlander, die er
nog steeds niet achter is, hoe hij aan
dat „slappe" komt, heeft daar een
sterk staaltje van meegemaakt. Hij
zat in de trein, zoals dat meer ge
beurde, maar 's morgens had hij al
aan het humeur van zijn commandant
gemerkt, dat er iets bijzonders op til
was. En jawel. Hij krijgt te maken
met een jonge juffrouw van het hele
knappe genre. Slappe Piet kreeg er
helemaal niet mee te maken, doch
leidde het gesprek sluw in door te
wijzen op de schoonheid van het
landschap. „Valt U dat ook op?" zei
die juffrouw. „Als ik moest vertel-
dat wij gepassioneerde sigaretten-in-
haligen zijn. Maar de agent zei, dat
wij: 1. op verbonden grond 2. zaten 3.
te roken. Men mag niet op verboden
grond aanwezig zijn, men mag niet
met een persoon van de andere kun
ne aan een weg gaa.i zitten, men mag
met roken in bosrijk gebied. Wij kre
gen ieder drie processen en wij na
men de persoon van de andere kun-
b® m?ar .s"e! mee naar huis. Gelijk
gezegd: niet in Roosendaal.
^/ANNEER men interesse heeft
voor de menselijke activiteit en
bet verrasslnSs-element in het leven
weet te waarderen, bezit het leven in
onze goede stad duizenderlei kansen
ntet V4HTnAenl18'- M°,n kan imm®"
niet altijd alles zien. Maar men kiest
op een middag zijn wandelpad even
buiten de dagelijks afgelegde plicht
wegen en_ stuit op wéér een nieuwe
school, weer een nieuw complex In
eens is het er, gelijk een paddenstoel
na een regenbui. Wie bijvoorbeeld
weet. hoe enkele jaren geleden nog
van het Rozenpad uit in Westelijke
richting niets te zien was dan weide
en bosschage, moet wel verbaasd
staan van de nieuwe bouwblokken,
die er ineens ziin verrezen. Men kan
zo men aesthetisch naar het Ho
gere en Betere snakt de starre ge-
styleerdheid betreuren, zónder te
ontkennen, dat de stelling onberispe
lijk is, volgens welke „eerst en vooral
huizen" belangrijker is dan „mooie
sierwoningen". Wie het ontkent, moet
eens een jaar of drie bij familie gaan
inwonen om te weten, hoe onaange
naam een collectief gebruik van ka
chel en gascomfoor werkt. De schoon
heid. trouwens, komt tóch wel aan
haar trekken; ze is in elk boomblad te
vinden. En het nieuwe bouwen moet
„mooi" gericht zijn, wat ten aanzien
eerst op het „veel", dan pas op het
van de kunst niet, maar ten aanzien
van vele eerste levensbehoeften wel
degelijk geldt.
^/OORZOVER men nog niet had ken
nisgemaakt met de Trommelae
ren van Roosendaele, zullen zij U
als gij in Roosendaal of omgeving
woont, eerstdaags wel uit een lichte
sluimer wekken, wanneer na het Zon
dag-diner de geest naar groene val
leien dreigt af te glijden. Zij maken
n.l. een fortissimo-lawaai, aisof alle
goden van de Olympus tezamen naar
de aarde zijn neergedaald om er een
recreatieve wandeltocht te onder..e-
men. Het voortstappen van de Trom
melaeren wordt metrisch gescandeerd
door de stoere slag der trommelstok
ken, waarboven nu en dan de bazuin
blazers hun fors geluid de lucht in
spuiten. Wat zijn zij? Een korps, dat
feestelijkheden wil opluisteren en
daaraan een schoon décor wil verle
nen. Een tegenwicht tegen de al te
zeer uitgezuinigde efficiency van het
moderne leven. In hun kleurige uni
formen trekken zij bijna elk week
end de straten door, op weg naar
wéér een ander feest. Want we wo
nen hier in het Zuiden. Er komen
nog vendelzwaaiers bij en er herleeft
iets in van de oude folklore, die maar
al te smadelijk voor de new-look en
de be-bop heeft moeten wijken, Alle
lof voor dit roemruchte groepje jon
gelui, dat nog wel groter zal worden
en aan de plaatselijke en regionale
gemeenschappen nog tot in lengte van
jaren fleur moge verlenen.
TTN de raad heeft weer duchtig ge
regeerd boven de groene tafelen
der wijsheid. Er is wanneer wij de
ga-starieven eens mogen vergeten voor
de koelere zomervreugden een plan
aangenomen voor een nieuw zwem
bad „De Stok" en hoewel wij per
soonlijk nog altijd ons oude Zonne
land ideaal zouden vinc'.en als er niet
zeven steekvliegen tegelijk op ons
rustend lichaam plachten af te stor
men zodra wij liggen, verheugt ons
dit. Want wij gunnen de mensheid
haar bruin en haar nat worden on
der de gloeiende regen der zonne
stralen. Zesennegentigduizend gul
den is een aardig bedrag, dat wij,
zelfs tienvoudig verkleind, wel nóóit
zullen bezitten. Dat bedrag wordt
aan De Stok besteed en het is maar
goed ook, want de huidige zwemgele-
genheid ter nlaatse had meer van een
nauwelijks veredelde drinkbak voor
brontosaurussen dan van een twintig-
ste-eeuws zwembad.
JTR werden in die bijeenkomst der
plaatselijke hoogmogenden ook
wel andere dingen gezegd en wij zou
den die niet graag voor onze rekening
willen nemen. De Nederlander houdt
niet van de sterke arm. Dit bleek wel
zeer duidelijk, toen de politie geatta
queerd werd door een vroede vader.
Maar het is wel heel moeilijk zelfs
in onze dagen van draadloze syste
men een schip van de wal af te
besturen en wie met de degenstoot
der woorden aanvalt, dient zich vol
ledig en in de strikst objectieve vorm
de positie van de aangevallene te
kunnen indenken. Dit nu vereist een
zeer grote menselijke wijsheid; het
vermogen namelijk om buiten de ac
tieradius van zijn eigen stappen 'e
kunnen denken en de zorgen te ken
nen van wie, in enigerlei vorm, voor
een gemeenschap heeft te zorgen.
Iedereen bijvoorbeeld is overtuigd van
de noodzaak ener strikt-rechtvaardi-
ge woonruimteverdeling in deze da
gen, waarin men elkaar practisch bij
het binnenkomen op de voeten trapt.
Maar iedereen spuwt vlammen zodra
hem gevraagd wordt, aan die verde
ling zijn individuele medewerking te
geven. Dit is zeer menselijk, maar
strikt genomen, zeer juist. Een poli-
tie-apparaat dient de algemene vei
ligheid. Dat weten wij allen,
maar gij zult wel even kwaad
ziin als ik. wanneer gij een bon kriiat
omdat U vóórlicht niet aan of Uw ach
terlicht kapotgetrild is. C'est le ton
qui la musioue. ook daarbii: ongetwij
feld. Er zullen wel eens fouten wor
den gemaakt, maar het is zo jammer,
dat de fouten van degenen, die op het
podium der openbare gezagsuitoefe
ning staan, zo schetterend uitgeba
zuind-plegen te worden.
Wij leven nog altijd zolang na de
oorlog! in een periode, waarin èn
materieel èn geestelijk, wederopbouw
een harde noodzaak is. In feite heb
ben wij niet ons tijd voor critiek.
Het is nooit prettig, te lezen, dat
een mens werd aangevallen in zijn
arbeid; of hij al dan niet een uniform
draagt. Men kan daarmee nooit voor
zichtig genoeg zijn.
Maar ja, gelijk gij weet is alles be
trekkelijk. want ook wij gaan niet
graag op de bon, ongeacht of de hand.
die het potlood hanteert, een Roosen
daalse is dan wel een Eindhovense
Daarom begrepen wij de aanval, zon
der ermede in te stemmen.
YORICK.
len, wat mij allemaal opviel, had ik
wel een uur werk. Ik ben daar beren-
goed in", zei Piet weer.
Van het ene woord kwam het an
dere, maar Piet moest zijn hele stra
tegie hals over kop herzien toen aan
het volgende station een officier in
stapte, die zwaar ging van de sterren.
Piet heeft niet verteld, waaraan hij
merkte, dat de dame diens meisje was
en ook niet hoe snel hij kon terug
trekken. Maar dat moet verbazend
snel geweest zijn.
Sedertdien hebben allen zorgvuldig
hun verleden onderzocht en bevon
den, dat ze waarachtig óók zo iets
hebben meegemaakt.
GOED TEKEN
JONGENS van het hele stoere genre
kiezen bij voorkeur hun zitplaats in
hun bagage-net met in hun ogen de
hooggestemde verwachting, dat ieder
een het wel leuk zal vinden. Doch het
eerste en enige teken van bijval komt
meestal van de conducteur.
„Wel, wel", zegt deze autoriteit,
wanneer hij niet al te beroerd is. En
dan stapt hij verder, omdat hij ook
soldaat is geweest. „We zullen hem
een ster bij geven", zeggen de man
nen zonder veel omwegen, want bui
ten de kazerne hebben ze verbazend
veel in de pap te brokken.
Aan de stations kieperen ze met
hele groepen tegelijk de trein uit. Ze
beklagen zich in de grootste haast bij
de hoofdconducteur over de slappe
banden en waarschuwen een toevallig
aanwezige agent voor de plannen van
gindse onbetrouwbare figuur. Zijn
zakken vol dynamiet en in zijn hoofd
complexen om alles op te blazen, leg
gen ze uit. Het is onveranderlijk een
sergeant, die ze niet zo heel erg mo
gen. Tot dusver hebben ze echter nog
niet het genoegen gesmaakt dat de
gezagsdrager naar de gindse figuur
toestapte om te informeren hoe het
precies zat.
Voor de rest worden al die drukke
soldaten dan plotseling doodgewone
jongens, die blij zijn, dat ze weer
thuis zijn. En dat is een goed teken.
J. N.
Advertentie)
Dan rug, keel of borstje
inwriiven met
Ridder in de Orde van
Gregorius de Grote
T J IT hoofde van zijn bijzondere
verdiensten jegens de Stichting
R.K. St. Elisabeth Ziekenhuis te Til
burg, is aan Mr Dr. Jos. F. M. Eras
mededir. van het Regenten-college cn
Raadsheer !n het Hof van 's-Herto-
gcnbosch het ridderkruis in de Orde
van de St Georgius de Grote verleend.
Déze pauselijke onderscheiding is
de heer Eras door Mgr. Deken M. C.
Nabuurs uitgereikt in een plechtige
zitting van het Regenten-college en
de medische staf van het Ziekenhuis.
Onder de aanwezigen bevonden zich
ook Mevrouw Eras, M. V. Eras pas
toor te Vught heerbroer van de on
derscheidene en leden van de behe
rende zusters Congregatie
M Nabuurs schetste in zijn toe
spraak de verantwoordelijke taak van
een Ziekenhuis-bestuur en prees de
heer Eras om zijn voortreffelijk be
leid. De geneesheer-directeur Dr J.
B. Stoete. sloot zich hierbij aan en
betrok ook Mevr. Eras in zijn hui
dewoorden Mr D Eras toonde zich
hoogst verrast door deze hoge onder
scheiding en dankte zijn mede-re
genten, de medische staf en het ver
plegend personeel die allen zo har
monieus samenwerken om de goede
gang van zaken te bevorderen.