ALBERT HEIJN's B0TERSTAVEN 1 BODENWERDER: Vaderland van Baron von Munchhausen VIR1GLEY Fratellini's verzoend Oostburgs nieuwe raadhuis Roosendaalse Aquarellen SOLDATEN VRIJMOEDIG OP WEG NAAR HUIS OPGERUIMD VERTELLER WERD WANTROUWIG GRIJSAARD d&eckük^^L Het begon in 1909 DOUCHE VOOR DE FISCUS Oss-EGML Grote belangstelling voor congres K.V.P. 2£ ZIJN ER WEER Ag» DAM PO DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 4 NOVEMBER 1953 Souvenirs: pijp, pistool en sabel die van warmte smolt in Turkije Belangrijke en edele onderwerpen De draaiende schii f Thans een kwartet, dat grote triomfen viert echte WAARIG SLUITSTUK VAN WEDER OPBOUW DER GEMEENTE Jonge juffrouwen van het hele knappe genre Politie hapt niet Kindje verkouden? Mr Dr J. F. M. ERAS pauselijk onderscheiden EEN klein rood puntje naast een kronkelende blauwe lijn: méér is Bodenwerder aan de Weser niet. Historici zullen u zejren dat het stadje méér dan 1.000 jaar oud is, en vóór de Dertigjarige oorlog zo rijk moet zijn geweest, dat hertogen en oraven bij het stadsbestuur in het krijt stonden. Economisten zullen bewijzen dat de linnenhandel van Bodenwerder zulke nrote roem heeft verworven, dat thans nog in Amerika gespro ken wordt over „Bodenwerder Linnen" dat onder meer gebruikt werd voor., lendenschorten van de inboorlingen, en dat uit Ne derland ook thans nog bestellingen komen voor aankoop van stenen van de naburige V'ogler-berg. MAARBasta" zou Baron von AT Munchhausen hebben gezegd. „Ik wil niet gaan praten over kunsten, wetenschappen en andere merkwaar digheden. Ik houd veel meer van be langrijke en edele onderwerpen, van paarden en honden, wolven, beren en andere wilde dieren, van plezierpartij- tles en ridderlijke oefeningen en ander eervolle dader, die een edelman beter staan dan muftig Giieks en Latijn Baron von Munchhausen! De naam is gevallen. Wanneer men het heeft over Bodenwerder. kan het niet lang duren of deze naam wordt vermeld. De baron die op een kogel zich in een belegerde vesting liet schieten, maar onderweg van gedachte veranderde en op een vijandelijke kogel opnieuw naar de eigen stellingen terugkeerde, zag het licht in dit stadje dat 2.000 inwoners telde in 1944 en thans door de toevloed van vluchtelingen zijn bevolkingscijfer verdubbelde. De ver halen van Baron von Munchhausen hebben het stadje wereldberoemd ge maakt. De eerste die hierover ver baasd stond was hun ..geestelijke va der" zelf. Op 1 Mei 1720 zag Hierony- mus Carl Friedrich het licht. Als page kwam hij weldra aan het hof van Prins Anton Ulrich von Braunsch weig. commandant van het Russische Kurassier-Regiment Braunschweig. Met dit regiment vocht hij als kornet later als luitenant tegen de Turken en de Zweden, Daar hij lezen en schijven kon, werd hii tot kapitein bevorderd. Hij trad tweemaal in het huwelijk, eerst met een Letlandse, la ter (als 74-jarige grijsaard) met een officiers-dochter van 24. LEUGENBARON jyTüNCHHAUSEN is onder de naam van ..leugenbaron" de geschiede nis ingegaan. Want van alle „Wun- derbare Reisen zu Wasser und zu Lande. Feldziige und lustige Aben- teuer des Freiherm von Münchhau- sen" is veel, heel veel met handvol len zout te nemen. Münchhausen had zulke grote ver beelding en. ttijn verteYlersgave was zo groot, dat hij het jammer zou heb ben .gevonden zijn vrienden alleen waarheid op te dissen die ®0als ieder weet veel kleurlozer is dan een mooi-uitgedacht verhaal. Na zijn veldtocht tegen de Zweden MET SCHEUTEN VAN EEN LAURIERBOOM ïyiünchhausen neemt een ander paard. Hij levert slag met de vij and en jaagt hem op de vlucht. Het dorstige paard gaat drinken aan een bron. Het drinkt, drinkt, er komt geen einde aanPlots merkt Münchhausen op, dat het paard zijn (Advertentie) achterste heeft verloren. Alles wat het van voren opdrinkt, loopt weer dadelijk verloren. Op dit ogen blik komt plots een lansknecht aan gereden die de oplossing aan de hand doet. Tijdens het gevecht was de achterste helft van het paar door een kanonbal weggeschoten. Deze tweede helft had eerst een ware slachting onder de vijand aangericht, en was. toen het de kans schoon zag er stilletjes van ondergemuisd naar een weide, waar het zich thans nog be vond. .Inderdaad, zo vertelt Münch hausen. in snelle galop trok ik naar de weide. De smid slaagde er in de twee helften van het paard weer sa men te klinken met scheuten van een laurierboom". SOUVENIRS 7ULKE gechiedenlssen zal de gids u bij de vleet vertellen, wanneer hij u de souvenirs aanwijst in het ge boortehuis van von Münchhausen: zijn pijp. zijn pistool, zijn inktpot, zijn sabel (die van de warmte was gesmolten in Turkije). Op 22 Februari 1797. tien uur, is Münchhausen gestorven. Vijf dagen later werd hij begraven. Zijn lijkkist werd gedragen door 12 dragers. Thans kan men in de oude kerk van het dorpje Itemnade nabij Bodenwerder, een zandstenen gedenkplaat vinden, waarop te lezen staat welke grote zoon hier begraven ligt. (van onze Parijse correspondent) DE Parijzenaars dreigen de laatste weken het Cirque d'Hiver af te breken. Zo enthou siast zijn ze over de clownerie van de vier Fratellini's. Her haaldelijk wordt 't olijke kwar tet teruggeroepen en telkens opnieuw klinkt het gejuich, bij na onafgebroken: de oude Al- bert, die al als afgedaan werd beschouwd heeft een glorieuze rentree gemaakt. Maar de Fran sen juichen ook omdat tenslotte alle conflicten tussen de Fra tellini's zijn bijgelegd en de hu maniteit heeft gezegevierd.. £)M een en ander goed te kunnen begrijpen, moeten we terug keren tot 1909. In Warschau lag toen een clown op sterven Louis Fratellini. Hij liet een vrouw achter met vijf kin deren. Geld was er niet De dne broers van de overledene, Albert, Paul en Francois, ook clowns, opereerden trok Münchhausen zich terug "op I in drie verschillende landen, maar de zijn goed te Bodenwerder en verliet het nooit weer. Onringd door een trouwe kring van bewonderende lui steraars. ging hij aan het vertellen en trok aan zijn pijp die men u nog te Bodenwerder kan tonen. Wolkjes blauwe tabaksrook stegen op naar de zoldering en benevelden zijn geest Een vriend publiceerde in 1781 en kele van deze verhalen In een tijd schrift. getiteld ..Vade Mecum fur lustige Leute", onder de titel „H-h-c- nsche Geschichten". Een inwoner van Hannover die toen in Engeland woon de. vertaalde de geschiedenis in het Engels. Hij vervolledigde echter de naam en schreef voluit: „Münch hausen". En toen wat later aan de geestelijke vader va-n de verhalen de Duitse vertaling werd voorgelegd, toenwist deze dat hij op weg was wereldberoemd te worden maar tevens ook bitter ongelukkig. LIJDEN TOT ZIJN DOOD IS ooit iemand tegen zijn wil een rol is gaan spelen in de literatuur, dan is het wel de leugentaaron ge weest, die ondei; deze titel tot zijn dood heeft geleden. Velen lieten zich door de inhoud van de verhalen van gen en zonden hein smaadschriften. Anderen trachtten hem geld af té persen. Van opgeruimde verteller die om zijn ingeboren, vertellerstalent en zijn fan tasievolle geestigheden werd opgezocht werd hij een oude grijsaard die vol wantrouwen zich uit de wereld terug trok in het grote herenhui», waar thans het stadhuis van Bodenwerder is ondergebracht, Hier en in de „leugengrot (in de bergtuin van von Münchhausen) za gen vele geschiedenissen het licht Het begon allemaal met de reis naar Rusland. Het was een koude winter Münchhausen, die de weg niet kende' steeg van zijn paard, bond het vast aan een soort staak die boven de sneeuw uitstak Het was klaar dag, toen hij wakker werd ende ge weldige sneeuwvlakte was verdwenen Munchhausen merkte op, dat hij op net kerkhof van een dorp lag Zijn Paard vond hij eerst niet, maar'daar na zag hij het arme dier hangen vastgebonden aan de spits van dé Kerktoren. Wat was er gebeurd? Het aoip was ingesneeuwd geweest. Het weer was plots omgeslagen en Münch hausen zelf was naar beneden gegle- V' n- naai'gelang de sneeuw smolt. Wat u-a. VK0r ,een staak had aangezien van een kerktoren schom hM6n trok zijn BistDo1 en 'het nistn alme dier naar beneden werden men u wel te Bodcn" tersbunB zrtï? V6rder naar Sint Pe- hchre ctpVto paard trel-t nu een 'n "ebaald aÜ onderweg wordt hij On- vnir, 8611 "ende wolven naam 1S onnaogelijk Terwijl het Vlakte J aangst verder sneb over de een L i het besprongen door van die het achterste deel pat paard opvreet. Het dier loopt sinn/ Reeds is de helft ver bonden De vraatzuchtige wolf Mitsui0® me€r en'" plots bemerkt Munchhausen, dat heel 't paard ver dwenen i„ en dat in de plaats er van de wolf zijn slede overde sneeuw voorttrekke dood van Louis bracht hen weer sa men. Ze wisten hun plicht Ze zou den zorgen voor de weduwe en hun vijf neefjes en nichtjes. Daartoe zou- "Lze een trio stichten, zodat ze steeds samen konden zijn. zo werd uit de dood weer iets goeds geboren: de wereld kreeg het machtigste slown- r tüden. dat millioenen en millioenen heeft laten gieren. De kin- 1^en 8r?ter- Hun ooms maak- volwaardige mensen van De oudste zoon van Louis, Max werd ÏÏET"ieen bel0emd* clown, 'n groot artist. Het trio van zijn drie ooms was inmiddels wereldberoemd worden. De naam Fratellini was een garantie voor onbedaarlijke pret Daarvan profiteerde ook onze Max' maar omdat Fratellini en trio onaf! scheidelijk waren besloot hij zijn. bei de zoons eveneens op te leiden tot clown, Het experiment gelukte en zo ont stond 't tweede trio Fratellini, dat voortdurend overhoop lag met de drie ooms/oud-ooms. Diverse advocaten werden er rijk van. De trio's beschul digden elkaar van plagiaat en daag den elkaar voor de rechtbanken Hoe hoog hun gages ook waren, toch was er nimmer geld genoeg om de enorme proceskosten te betalen. Alle duivels schenen toen samen te spannen, want omdat Max kon beweren, dat hij niet zijn drie ooms piagieerde doch slechts oude augusterie van zijn overleden va der in de practijk bracht, kreeg geen der partijen ergens of ooit gelijk. Als een sombere dreiging bleef de ze schaduw rusten op de beide, be roemde trio's. Zes Fratellini's zes gro te clowns gingen er onder gebukt. REKENING VEREFFEND DE jaren vergingen. De ooms wer- den ouder. In 1946 stierf Paul in Parijs. In 1951 volgde zijn broer Francois. Albert bleef slechts over. Kon hij. geheel alleen iets beginnen? Hij leek een „homrne fini". Enige keren probeerde hij nog iets nieuws, zonder succes. Toen beg^ep Max zijn plicht. Kon het jongere trio de deken der clowns vergeten en in de steek laten? Hij vloog naar de Lichtstad. De moeilijk heden uit het verleden werden bijge legd en vervolgens werd opnieuw uit de dood iets goeds geboren. Het jong- tse trio ontbond zich vrijwillig, om het volgende uur een kwartet te'vor men en de oude Albert in zich op te nemen. Het eerste optreden moest natuur lijk in Parijs zijn. Reeds nu is duide lijk. dat het nieuwe viertal sterker is dan ooit een trio. Fratellini is ge weest. Hoezeer het publiek' boven dien de grote „verzoening" op prijs stelt, blijkt wel heel duidelijk. QM in dit korte bestek geen plaats ruimte te verliezen aan langlo pende inleidingen wordt maar in eens met de deur in huis gevallen: Mijns inziens is Mozart's „Bruiloft van Figaro" het werk, dat in de operalitteratuur ver aan de kop ligt. Vóórdat het volgende werk komt, komt er werkelijk een hele poos niets. Het is boud gesproken, maar het is zo- Hier is een genie aan het werk geweest, die wist, omdat hij nu eenmaal opdracht ge geven had een operatekst te distil leren uit een hem bekend toneel stuk welke karakters hij muzi kaal te behandelen zou krijgen en voor welke situaties de handeling hem zou plaatsen- Mozart, die er echt zin in schijnt te hebben gehad het beroemde toneelwerk, dat de adel er doorhaalde en de strijd tegen de burger deed verliezen, muzikaal te behandelen, had het merendeel van zijn types met de voor hen ka rakteristieke muziek aria's, duet ten, terzetten, enz- allang in het hoofd voor hem een letter van de tekst geleverd was. De trots en heerszucht van de graaf, de vrouwelijke listigheid daartegen van het kamermeisje Suzanne, dat door hem wordt belaagd, de inge toomde smart en daardoor de onaan tastbare hoogheid van de gravin, de sluwheid en tevens de naïviteit van Figaro, de kalverenverliefdheid van de page Cherubin zijn zo meesterlijk muzikaal verwerkt, dat het welhaast niet anders kan, of Mozart moet aan zijn tekstschrijver herhaaldelijk aan- wijzigingen gegeven hebben, hoe de ze schrijven moest. Gelukkig was de ze geen onervaren kracht, maar dat neemt niet weg. dat een tekstschrijver een opera niet kan laten voortschrij den in handeling met aria's en duet ten alleen, doch hele stukken „vol ac tie" in moet lassen, die het verhaal verder brengen. En ziet nu eens wat Mozart vooral van veel van die stuk ken gemaakt heeft. Had hij ze alleen aangepakt door de artisten op zange rige toon te doen spreken, ieder op zijn beurt zijn eigen tekst netjes na elkaar, niemand zou het hem kwalijk hebben genomen, omdat het zeer ge bruikelijk was. Maar neen, hier juist is Mozart op zijn grootst. De storm- achtigste samenspraken, ook die van zes mensen tegelijk, verwerkt hij tot één muzikaal schilderij, waarin hij de ene persoon of groep de angst, bij de tweede de wraakzucht, bij de derde de heimelijke lol omdat hij de situa tie dóór heeft, overheerst. Zoals dat genie in een onderhoud tussen vijf personages, waarin de ene partij aan de ander opheldering vraagt over iets wat gebeurd is, met een herhaaldeliik terugkerend motiefje van tien noten doorlopend de twijfel weet te leggen van beide partijen de twijfel van de een of hij het geloven zal; de. twij fel aan de ander of hij geloofd wordt is kortweg adembenemend. Het is bekend, dat Mozart de Ita lianen niet zo geweldig ligt, hoewel zijn teksten naar de mode van die dagen in het Italiaans geschreven zijn. Het zijn de Weners en de Zuid- Duitsers die hem cultiveren en er om beroemd zijn. pOLUMBIA heeft op CX 1007/9 de Weense Staatsopera met het Weens Philharmonisch orkest onder leiding van Von Karajan samenge bracht ter vertolking van dit meester werk. Het beste van het beste is op getreden: Elisabeth Schwarzkopf, Irmgard Seefried, G. London, E. Kunz, allen „nourris dans le serail". Een gezelschap dat men tezamen brengt in Salzburg en bij voorstellin gen in Schönbrunn, feilloos opgeno men en weergegeven, wetende dat men aan het gaafste van het gaafste bezig was.' Men doet wel goed dit voor hen die niet terdege het Italiaans machtig zijn een Duitse of Nederlandse tekst hoewel het geen van alle zul ke beste vertalingen zijn bij de hand te houden. Anders ontgaat te veel van de finesses van de gedeelten met veel actie, waarin elk woord be langrijk is. (Advertentie) TE Remscheid nabij Keulenwer den twee belastinggaarders bij hun bezoek aan een woning met water stralen uit. twee slangen ontvangen en letterlijk van het erf gespoten. Doch de belastingmners kwamen thans begeleid door politie, terug. De laatste acte speelde zich af voor een rechtbank te Keulen. De volijve rige spuitgast kreeg twee maanden gevangenisstraf. (Advertentie) SPIERPIJN, SPIT... 't Loert overal. De weid adige warm te van de pijnstillende Thermogène verdrijft de snerpende pijn. H. Mis in het Jaarbeursgebouw T)E belangstelling voor het Congres U 1953 der Katholieke Volkspartij is groter dan bij vorige congressen dit het geval was. Ofschoon in de pers reeds bericht is, dat alle plaatsen in Tivoli bezet zijn, komen nog tiental len vragen per dag binnen om veu toegangsbewijs. Onder de Autoriteiten bevinden zich alle Katholieke Ministers en Staatssecretarissen, uitgezonderd Mi nister Luns, die berichtte tot zijn grote spijt verhinderd te zijn, daar hij tijdens het Congres te Stockholm vertoeft. Buitenlandse gasten zijn aanwezig uit België, saarland Duitsland Fran krijk en Zwitserland, Voor de Zaterdagavondvergadering waarin Prof. Dr Rogier een rede uit spreekt over Dr. Schaepman, ver leent het Koor Katholiek Utrecht onder leiding van Hans Ponten zijn medewerking. Dit koor voert uit de Sanctus uit Hohes Messe van J. S. Bach, drie ko ren uit het Oratorium ..Semcle" van G. F. Handel en Coelesris urbs Jeru zalem van Alph. Diepenbrock. Op de Zondagmorgen wordt om 9 uur in het Jaarbeursgebouw een ge zongen H. Mis opgedragen voor de congresdeelnemers. Een klein koor verzorgt de wisselende gezangen, de vaste gezangen worden door alle aan wezigen medegezongen. De bekende drukkerij .Gooi en Sticht" stelde een groot aantal misboekjes met speciale opdruk voor het Congres ter beschik king. De aankleding van de vergader zaal wordt door de kunstschilder Hans de Jong verzorgd. Op het podium in de grote zaal wordt een groot geschil derd portret geplaatst van Dr Schaep- man. In de gangen van gebouw Ti voli zijn de geschilderde portretten geexposeerd van de Partijvoorzitter en van de Voorzitters der Katholieke Tweede Kamerfractie sinds Schaep- man de katholieken rond zi.in „proe ve van een program" wist te vereni gen. per(tuk Uitsluitend bereid met ROOMBOTER en AMANDELEN EP* is nu hélemaal en volstrekt herfst geworden; de vogels zijn op rihJuS 4 geslagen, het matte licht wfl de dunnere fiorituren der e" dJ vliegen zweven traag en S r r de lauwe balk zon- in rtè e? dan nog even schuin in de kamer staat. In het Emile van r nog één bloemperk hel geel, zo stuwen de laatste krachten van de stervende zomer zich nog een" maal op tot een laatste levens-act maar het is tevergeefs. Als wij een ro mantisch of neo-romantisch dichter waren, zouden wij misschien zoiets goeds kunnen schriiven in dit seizoen als Rainer Maria Rilke. Wer jetzt kein Haus hat, baut [sich keines mehr, wer jetzt allein ist, wird es lange [bleiben und wird in den Alleen, hin und [her, unruhig wandern, weil die [Blatter treiben- Zulke goede regels echter worden maar heel zelden in een eeuw ge wonnen uit de druiven der levenser varing, gelijk niet ieder jaar een wijnjaar is. Aanvaarden wij daarom de charme van dit seizoen, waarin men door een zachte bedding blade ren waadt, de geuren van kruiden en brandend hakhout inademt en de vreugde ervaart, alléén te staan on der een wervelende dans van blade ren en wind. Men voelt het najaar door zich heen trekken tot men zich diep en intens 'n deel van de natuur geworden weet. Wij hebben ooit, zittend op gele bladeren, in Eindhoven zes processen- verbaal tegelijk gekregen van een agent, die vond, dat wij ons niet al te overdadig op de natuur moesten toeleggen. Dit was. herhalen wij, in Eindhoven, want in Roosendaal heeft de gemeentepolitie voor ons niet het barre, wreed-grijnzende despotenmas- ker. dat, naar de raadsverslagen ons vertellen, wel eens door gemeente raadsleden op het bord der publici teit wordt geschetst. Wij zaten in ze dige en hoofse min getweeën aan de rand van een weg en wij rookten bei den aan een zoet wit toverstokje, om- an herfstlicht, romantiek en vlottende bouwnijverheid, trommelaeren, een voor schot op de nieuwe zomer en een hand, die proces-verbaal schrijft. *"1'"'OEN in de laatst gehouden raads vergadering de maquette van het nieuwe raadhuis getoond werd, kon den alle aanwezigen slechts bewonde ring hebben voor dit moderne func tionele gebouw, dat door architect Ch. Wentink ontworpen is. In zijn begeleidend woord wees de ontwerper op de vele moeilijkheden, die zich in verband met de situatie ter plaatse voordeden. Dat er ook vele mogelijk heden waren, komt in het plan ten volle tot uiting. Deze zijn dan ook ten volle benut. De monumentale voor bouw bevat alle vertrekken voor de meer representatieve gebeurtenissen, die uiteraard in een raadhuis plaats hebben. Men vindt er een ruime trouwzaal en een raadszaal, die bo ven elkaar gelegen zyn en een oud heidkamer, die eventueel voor offici ële ontvangsten gebruikt kan worden. Onder dit gedeelte, dat op twee zui len rust, bevindt zich de hoofdingang. De rechtervleugel bevat een sous- terrain, waarin de brandweer gehuis vest gaat worden. Gelijkvloers bevindt zich de secretarie, die ingericht wordt naar de eisen, die een moderne ge meente-administratie stelt. De noordzijde is gekenmerkt doof een gering aantal ramen, de zuidzijde daarentegen geeft het licht een ruim entrée door een practisch geheel gla zen gevel. Een aparte ingang aan de westkant verschaft toegang tot de secretarie en in een aparte uitbouw zal het kadas ter worden ondergebracht. De korte re oostelijke vleugel zal een dienstwo ning voor de opperwachtmeester en verdere dienstvertrekken voor de po litie bevatten. Een fraaie zeskantige toren met de schoorsteen er tegenaan geprojecteerd sluit goed bij het ge heel. dat opvalt door zijn moderne op zet en dat een huis der gemeente be looft te worden, waar Oostburg met recht trots op zal zijn. De plannen zijn nu in een dermate ver gevorderd stadium, dat men hoopt spoedig de resterende goedkeuringen te kunnen verkrijgen en spoedig tot de bouw te kunnen overgaan. (Van onze verslaggever in wapenrok). QE STEMMING van een onversneden soldaat, in de wandeling zandjan of kleikees (dat hangt van zijn herkomst af) bereikt zeldzame hoogtes in de trein naar huis. Met een handvol uren verlof in het vooruitzicht schijnt de geest levendig te worden. Men overvalt de conducteur met listige vragen, de kwaliteit van de machinist betreffende en is onge looflijk actief, wanneer de trein onverhoopt moet worden voortgeduwd. En verder sleept er altijd wel een stelletje muziekinstrumenten mee, waarop best valt te spelen. UNE vreugde begint reeds op de sta- tions. Daar rijen de soldaten-ge zichten zich sceptisch langs de per rons. Wanneer er op zulke ogenblik ken vier generaals zouden passeren (geen mens, die weet waar al die ster ren vandaan gehaald kunnen worden) zouden ze hoogstens overwegen deze vette hap op de rails te leggen. Dit wordt echter anders als er een jonge juffrouw verschijnt. Deze ondergaat onmiddellijk de sensatie van massa le hulpvaardigheid. De jongens wer pen een divisie in de strijd om haar koffertje en regenjas in de coupé te hijsen, hard te roepen, dat het weer zich toch maar goed houdt voor de tijd van het jaar, maar dat de lente met al wat daar mee samenhangt hen toch sympathieker is. Als ook de juf frouw dan overtuigend naar binnen is gewerkt beleeft het verhaal natuur lijk de geijkte afloop: Dat de juf frouw helemaal niet mee hoeft, doch dat te laat kan mededelen. COMPLICATIES COMS geeft deze onbegrensde servi- ce aanleiding tot complicaties. Slappe Piet, de Gelderlander, die er nog steeds niet achter is, hoe hij aan dat „slappe" komt, heeft daar een sterk staaltje van meegemaakt. Hij zat in de trein, zoals dat meer ge beurde, maar 's morgens had hij al aan het humeur van zijn commandant gemerkt, dat er iets bijzonders op til was. En jawel. Hij krijgt te maken met een jonge juffrouw van het hele knappe genre. Slappe Piet kreeg er helemaal niet mee te maken, doch leidde het gesprek sluw in door te wijzen op de schoonheid van het landschap. „Valt U dat ook op?" zei die juffrouw. „Als ik moest vertel- dat wij gepassioneerde sigaretten-in- haligen zijn. Maar de agent zei, dat wij: 1. op verbonden grond 2. zaten 3. te roken. Men mag niet op verboden grond aanwezig zijn, men mag niet met een persoon van de andere kun ne aan een weg gaa.i zitten, men mag met roken in bosrijk gebied. Wij kre gen ieder drie processen en wij na men de persoon van de andere kun- b® m?ar .s"e! mee naar huis. Gelijk gezegd: niet in Roosendaal. ^/ANNEER men interesse heeft voor de menselijke activiteit en bet verrasslnSs-element in het leven weet te waarderen, bezit het leven in onze goede stad duizenderlei kansen ntet V4HTnAenl18'- M°,n kan imm®" niet altijd alles zien. Maar men kiest op een middag zijn wandelpad even buiten de dagelijks afgelegde plicht wegen en_ stuit op wéér een nieuwe school, weer een nieuw complex In eens is het er, gelijk een paddenstoel na een regenbui. Wie bijvoorbeeld weet. hoe enkele jaren geleden nog van het Rozenpad uit in Westelijke richting niets te zien was dan weide en bosschage, moet wel verbaasd staan van de nieuwe bouwblokken, die er ineens ziin verrezen. Men kan zo men aesthetisch naar het Ho gere en Betere snakt de starre ge- styleerdheid betreuren, zónder te ontkennen, dat de stelling onberispe lijk is, volgens welke „eerst en vooral huizen" belangrijker is dan „mooie sierwoningen". Wie het ontkent, moet eens een jaar of drie bij familie gaan inwonen om te weten, hoe onaange naam een collectief gebruik van ka chel en gascomfoor werkt. De schoon heid. trouwens, komt tóch wel aan haar trekken; ze is in elk boomblad te vinden. En het nieuwe bouwen moet „mooi" gericht zijn, wat ten aanzien eerst op het „veel", dan pas op het van de kunst niet, maar ten aanzien van vele eerste levensbehoeften wel degelijk geldt. ^/OORZOVER men nog niet had ken nisgemaakt met de Trommelae ren van Roosendaele, zullen zij U als gij in Roosendaal of omgeving woont, eerstdaags wel uit een lichte sluimer wekken, wanneer na het Zon dag-diner de geest naar groene val leien dreigt af te glijden. Zij maken n.l. een fortissimo-lawaai, aisof alle goden van de Olympus tezamen naar de aarde zijn neergedaald om er een recreatieve wandeltocht te onder..e- men. Het voortstappen van de Trom melaeren wordt metrisch gescandeerd door de stoere slag der trommelstok ken, waarboven nu en dan de bazuin blazers hun fors geluid de lucht in spuiten. Wat zijn zij? Een korps, dat feestelijkheden wil opluisteren en daaraan een schoon décor wil verle nen. Een tegenwicht tegen de al te zeer uitgezuinigde efficiency van het moderne leven. In hun kleurige uni formen trekken zij bijna elk week end de straten door, op weg naar wéér een ander feest. Want we wo nen hier in het Zuiden. Er komen nog vendelzwaaiers bij en er herleeft iets in van de oude folklore, die maar al te smadelijk voor de new-look en de be-bop heeft moeten wijken, Alle lof voor dit roemruchte groepje jon gelui, dat nog wel groter zal worden en aan de plaatselijke en regionale gemeenschappen nog tot in lengte van jaren fleur moge verlenen. TTN de raad heeft weer duchtig ge regeerd boven de groene tafelen der wijsheid. Er is wanneer wij de ga-starieven eens mogen vergeten voor de koelere zomervreugden een plan aangenomen voor een nieuw zwem bad „De Stok" en hoewel wij per soonlijk nog altijd ons oude Zonne land ideaal zouden vinc'.en als er niet zeven steekvliegen tegelijk op ons rustend lichaam plachten af te stor men zodra wij liggen, verheugt ons dit. Want wij gunnen de mensheid haar bruin en haar nat worden on der de gloeiende regen der zonne stralen. Zesennegentigduizend gul den is een aardig bedrag, dat wij, zelfs tienvoudig verkleind, wel nóóit zullen bezitten. Dat bedrag wordt aan De Stok besteed en het is maar goed ook, want de huidige zwemgele- genheid ter nlaatse had meer van een nauwelijks veredelde drinkbak voor brontosaurussen dan van een twintig- ste-eeuws zwembad. JTR werden in die bijeenkomst der plaatselijke hoogmogenden ook wel andere dingen gezegd en wij zou den die niet graag voor onze rekening willen nemen. De Nederlander houdt niet van de sterke arm. Dit bleek wel zeer duidelijk, toen de politie geatta queerd werd door een vroede vader. Maar het is wel heel moeilijk zelfs in onze dagen van draadloze syste men een schip van de wal af te besturen en wie met de degenstoot der woorden aanvalt, dient zich vol ledig en in de strikst objectieve vorm de positie van de aangevallene te kunnen indenken. Dit nu vereist een zeer grote menselijke wijsheid; het vermogen namelijk om buiten de ac tieradius van zijn eigen stappen 'e kunnen denken en de zorgen te ken nen van wie, in enigerlei vorm, voor een gemeenschap heeft te zorgen. Iedereen bijvoorbeeld is overtuigd van de noodzaak ener strikt-rechtvaardi- ge woonruimteverdeling in deze da gen, waarin men elkaar practisch bij het binnenkomen op de voeten trapt. Maar iedereen spuwt vlammen zodra hem gevraagd wordt, aan die verde ling zijn individuele medewerking te geven. Dit is zeer menselijk, maar strikt genomen, zeer juist. Een poli- tie-apparaat dient de algemene vei ligheid. Dat weten wij allen, maar gij zult wel even kwaad ziin als ik. wanneer gij een bon kriiat omdat U vóórlicht niet aan of Uw ach terlicht kapotgetrild is. C'est le ton qui la musioue. ook daarbii: ongetwij feld. Er zullen wel eens fouten wor den gemaakt, maar het is zo jammer, dat de fouten van degenen, die op het podium der openbare gezagsuitoefe ning staan, zo schetterend uitgeba zuind-plegen te worden. Wij leven nog altijd zolang na de oorlog! in een periode, waarin èn materieel èn geestelijk, wederopbouw een harde noodzaak is. In feite heb ben wij niet ons tijd voor critiek. Het is nooit prettig, te lezen, dat een mens werd aangevallen in zijn arbeid; of hij al dan niet een uniform draagt. Men kan daarmee nooit voor zichtig genoeg zijn. Maar ja, gelijk gij weet is alles be trekkelijk. want ook wij gaan niet graag op de bon, ongeacht of de hand. die het potlood hanteert, een Roosen daalse is dan wel een Eindhovense Daarom begrepen wij de aanval, zon der ermede in te stemmen. YORICK. len, wat mij allemaal opviel, had ik wel een uur werk. Ik ben daar beren- goed in", zei Piet weer. Van het ene woord kwam het an dere, maar Piet moest zijn hele stra tegie hals over kop herzien toen aan het volgende station een officier in stapte, die zwaar ging van de sterren. Piet heeft niet verteld, waaraan hij merkte, dat de dame diens meisje was en ook niet hoe snel hij kon terug trekken. Maar dat moet verbazend snel geweest zijn. Sedertdien hebben allen zorgvuldig hun verleden onderzocht en bevon den, dat ze waarachtig óók zo iets hebben meegemaakt. GOED TEKEN JONGENS van het hele stoere genre kiezen bij voorkeur hun zitplaats in hun bagage-net met in hun ogen de hooggestemde verwachting, dat ieder een het wel leuk zal vinden. Doch het eerste en enige teken van bijval komt meestal van de conducteur. „Wel, wel", zegt deze autoriteit, wanneer hij niet al te beroerd is. En dan stapt hij verder, omdat hij ook soldaat is geweest. „We zullen hem een ster bij geven", zeggen de man nen zonder veel omwegen, want bui ten de kazerne hebben ze verbazend veel in de pap te brokken. Aan de stations kieperen ze met hele groepen tegelijk de trein uit. Ze beklagen zich in de grootste haast bij de hoofdconducteur over de slappe banden en waarschuwen een toevallig aanwezige agent voor de plannen van gindse onbetrouwbare figuur. Zijn zakken vol dynamiet en in zijn hoofd complexen om alles op te blazen, leg gen ze uit. Het is onveranderlijk een sergeant, die ze niet zo heel erg mo gen. Tot dusver hebben ze echter nog niet het genoegen gesmaakt dat de gezagsdrager naar de gindse figuur toestapte om te informeren hoe het precies zat. Voor de rest worden al die drukke soldaten dan plotseling doodgewone jongens, die blij zijn, dat ze weer thuis zijn. En dat is een goed teken. J. N. Advertentie) Dan rug, keel of borstje inwriiven met Ridder in de Orde van Gregorius de Grote T J IT hoofde van zijn bijzondere verdiensten jegens de Stichting R.K. St. Elisabeth Ziekenhuis te Til burg, is aan Mr Dr. Jos. F. M. Eras mededir. van het Regenten-college cn Raadsheer !n het Hof van 's-Herto- gcnbosch het ridderkruis in de Orde van de St Georgius de Grote verleend. Déze pauselijke onderscheiding is de heer Eras door Mgr. Deken M. C. Nabuurs uitgereikt in een plechtige zitting van het Regenten-college en de medische staf van het Ziekenhuis. Onder de aanwezigen bevonden zich ook Mevrouw Eras, M. V. Eras pas toor te Vught heerbroer van de on derscheidene en leden van de behe rende zusters Congregatie M Nabuurs schetste in zijn toe spraak de verantwoordelijke taak van een Ziekenhuis-bestuur en prees de heer Eras om zijn voortreffelijk be leid. De geneesheer-directeur Dr J. B. Stoete. sloot zich hierbij aan en betrok ook Mevr. Eras in zijn hui dewoorden Mr D Eras toonde zich hoogst verrast door deze hoge onder scheiding en dankte zijn mede-re genten, de medische staf en het ver plegend personeel die allen zo har monieus samenwerken om de goede gang van zaken te bevorderen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 5