Vand
Emigranten willen naar de rimboe
OUDE GENEVER
Een Meesterwerk is zoek
Apostolaat en cultuur
Zó deed de Uiver het
Wat een Wonderlijke Wereld
RADIO
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 9 OCTOBER 1953
DE schrijver in het katholieke
actie-orgaan wijst op de afwe
zigheid in het apostolaats-congres
van figuren als dr van der Meer,
Van Duinkerken, Engelman hij
had er veel meer kunnen noemen
en de cultuur-gevoeligen in ons
land uit de gedachtenwereld van
Maritain en Guardini. Hij verlangt
aantrekking in de apostolische acti
viteit en meer erkenning voor per
soonlijkheden, die in alles zoeken
naar het kloppen van het hart in
de katholieke samenleving en het
getuigeis van echte menselijkheid.
Schoonheidsgevoeligen, die langs
kerkelijke en niet-kerkelijke paden
nooit aan iets lelijks kunnen voorbij
gaan zonder zich te ergeren aan de
schrale armoe en het gebrek aan
geest in de lelijke dingen, moeten
meer erkenning vinden. Hun per
soonlijk getuigenis heeft in de om
gang meer dan somwijlen de
nuchtere ontmoeting van de ver
standsmens invloed op andere men
sen door de rijke schakeringen van
het gemoedsleven, geestelijker
jeugdigheid, boeiende, oorspron
kelijke zeggingsmacht en een spon
taner vurigheid.
Vele grote werken op stapel in Australië
Maar ze komen niet verder dan de
rand van het werelddeel
Statenverkiezingen
EEN KWESTIE VAN...
EEUWEN
Afwijzing
Interview met ooievaar
„EXTRA ZACHT EN BELEGEN"
(„The Missing Masterpiece")
LIET is opmerkelijk, dat het lei
dinggevend orgaan voor de ka
tholieke actie in Nederland, van
welk orgaan mgr A. M. Jansen
hoofdredacteur is, opkomt voor
meer wisselwerking en binding tus
sen apostolaat en cultuur In het
jongste nummer van Actio Catho
lics'wordt betreurd in een wel
gedacht en geschreven artikel van
Th. de Jong dat ondanks de
culturele afdeling op het onlangs
in Den Bosch gehouden congres de
representatieve cultuur daar even
afwezig is geweest als de katho
lieke kunstenaars en erkende cul
tuurdragers. Er wordt gewenst, „dat
zij op een volgende bijeenkomst
niet zouden mogen ontbreken."
Inderdaad is het apostolaat der
christelijke cultuur een element,
dat voor de stylering en de uitstra
ling van het katholieke leven nog
al verwaarloosd werd. Sedert de
middeleeuwen heeft het christelijk
besef van schoonheid in en buiten
de Kerk belangrijk ingeboet. Een
bloeiende katholieke gemeenschaps
kunst bezitten wij niet om de waar
heid toegankelijk te maken door de
schoonheid. Actia catholica schrijft
dat de vooraanstaande figuren in
het practisch leven der Neder
landse katholieken over het alge
meen weinig oog hebben voor de
culturele betekenis van het apos
tolaat.
Men kan dit dikwijls opmerken
als men let op de eenzijdige acti
viteiten van grote mensen in het
sociale, politieke, charitatieve, niet
het minst in het kerkelijke leven,
Een groot plichtsbesef drijft hen
ongetwijfeld. Zij nemen de verant
woordelijkheden en de lasten op
zich en hebben het in de regel on
noemelijk druk, soms met on-
elegantie in het vervullen hun
ner verantwoordelijkheden. Letter
kunde, muziek, schilderkunst, zelfs
zuiver gevormde smaak in kerke
lijke kunst en liturgische gevoelig
heid komen voor de louter ver
standelijke ordening van hun leven
en de kring van hun activiteiten
eerst aan de orde, zodra deze een
voorwaarde blijken voor nuttige
doeleinden. Zij u-geren zich aan de
kritiek der kunstenaars, die zich af
zijdig schijnen te houden van de
burgerlijke problemen.
De katholieke schrijver en dich
ter Gerard Bruning was een der
weinigen, die respect afdwong van
begaafde niet-katholieken als de
wantrouwende Menno ter Braak en
de grote dichter Marsman, die bij
Brunings vroegtijdige dood zei: „Ik
heb het gevoel, of de hedendaagse
letterkundige kritiek haar rugge-
graat kwijt is.'. Herinnerd worde
ook aan Alf. Diepenbrock, Erens
P. v. d. Meer de Walcheren, de ver
maarde schilder Wiegersma, de fa
milie Andriessen, die enkele musici
en een beeldhouwer van formaat
voortbracht. Ook de Vlaamse
romanschrijver G. Walschap was
katholiek, maar het wanbegrip in
de katholieke gemeenschap schijnt
er niet geheel vreemd aan, dat wij
hem verloren, hoewel hij ondanks
sommige miskenningen een roman
als „Zuster Virgilia" heeft geschre
ven en pas nog een roman met na
werking van heugenis aan zijn
broer, die zich als missionaris in de
Congo dood heeft gezwoegd.
Een nieuwe grote katholieke cul
tuur zou een fanaal voor een nieuw
bloeiend geloof kunnen zijn. Welk
een betekenis heeft tot vandaag
toe de Franse cultuur met haar
prachtige kathedralen, door de ver
voering der biddende krachten op
aarde ten hemel gestoten, en het
ontzaglijk getuigenis van haar
christelijke letterkunde, die de
grootste katholieke dichter van deze
tijd in Paul Claudel heeft voortge
bracht? Het orgaan der katholieke
actie wil meer toenadering tot de
cultuurscheppers en schrijft: „Men
verwijdert een kruisweg van Ser-
vaes of van Aad de Haas, men ver
werpt Walschap, men beticht Ber-
tus Aafjes. Laten we eens ver
onderstellen, dat men hiermee vol
komen gelijk had. Heeft dan de be
oordelaar niets te maken met de
ellende, waarin de kunstenaar komt
te verkeren, met zijn wanhoop om
ooit in de katholieke gemeenschap
te slagen, met zijn teleurstelling of
eventueel met zijn verzet zijn
groeiende rancunes, zijn haat tegen
de macht van de Kerk?"
Wij even deze vraag van de K.A.
door, omdat zij vanwege een macht
is ingegeven, die kunstenaars en
niet-kunstenaars in de geloofs-
gemeenschapsleer hoort te bezielen:
de liefde. Een katholieke cultuur in
in de glans van de geloofswaarheid
De vruchtbare invloed, die bijv. het
verdwenen katholieke letterkundig
tijdschrift „De Gemeenschap" op
het culturele leven in ons land heeft
gehad, is onschatbaar. Had men dit
tijdig ingezien en het gesteund en
aangetrokken in plaats de jongeren
terug te dringen naar de louter
verdediging van de schoonheid, dit
vruchtdragend christelijk getuige
nis zou hebben voortgebloeid.
Moge kunstenaars en gemeenschap
elkander eindelijk vinden in een
milder doorleefde gemeenschap van
de universele Kerk!
i JJi««4 a,
(Van onze correspondent uit Australië)
TK zou het heus wel fijn vinden wanneer we de keus kregen
'9 ergens in de rimboe te gaan wonen", aldus een verklaring
welke ik zo heel vaak lees in brieven, welke mij door emigratie-
lustigen worden gezonden.
„Onze emigratie-politiek moet er op gericht zijn, het land
tot ontginning te brengen, zodat men minder rond de grote ste
den moet blijven hangen'", aldus een opmerking onlangs gemaakt
van achter de tafel der Australische regering.
En toch, het is deze theorie, welke zeer in strijd is met
de practijk.
£)E PROVINCIALE-Statenverkie
zingen, welke het volgend jaar
in de maand April worden ge
houden, werpen ,.u reeds hun scha
duwen vooruit. De K.V.P. heeft al
een bijzondere Partijraadsvergade
ring moeten beleggen, om een Pro
vincie-program en een nieuw regle
ment op de Provinciale Centrales
vast te stellen. Dit geeft gelegen
heid om tevens aandacht, te vragen
voor het grote belang van een spe
cifiek provinciale politiek. Deze ge
leding tussen de landelijke en de
gemeentelijke politiek is in het ver
leden maar al te zeer in het ge
drang gekomen. Bij de stichting van
het Koninkrijk in 1813 was dat nog
begrijpelijk, omdat de Republiek
der Zeven Verenigde Provincies aan
toegespitst provincialisme was ten
gronde gegaan. Maar het andere
uiterste, een te sterk centralisme,
is niet minder gevaarlijk. Gelukkig
wordt de betekenis van de eigen
waarde van het provinciale leven
al beter erkend. In het bewustzijn
van de kiezers dient die gedachte
echter nog levendiger gewekt te
v/orden. Provinciale-Statenverkie-
zingen zijn óók belangrijk! Het hou
den van deze buitengewone Partij
raadsvergadering scherpt deze
waarheid nog eens extra in.
TUSSEN Sydney en Port Darwin
ligt ongeveer drieduizend kilome
ter; in de lengte-as zou men b.v. van
Rockhampton tot Condon daar nog
minstens duizend kilometer bij moe
ten voegen teneinde zoiets van een
kruis over Austrië te verkrijgen.
Tussen deze vier punten liggen ge
bieden, welke tot „niemandsland" ge
rekend moeten worden, doch waar het
hart van menige adspirant-emigrant
naar uitgaat.
De Australische regering heeft er
kleine, héél kleine gebieden op uit-
gepaald, waar in de nabije toekomst
spaden of boormachines in de grond
gedreven zullen worden als gevolg
der plannen tot ontginning. Doch
eeuwen zullen ermede gemoeid zijn,
alvorens op de vjiegtocht boven dit
land het doodse beeld uit de tiendui
zenden kilometers zal zijn verdwenen.
Op mijn tochten door dit land heb
ik zo heel vaak vergelijkingen ge
maakt tussen de practische ononder
broken groene weiden in ons „vol ge
groeide" Nederland en de dorheid van
dit onderbevolkte land.
Darwin is een belangrijke stad, en
toch bedraagt het aantal inwoners
slechts enkele duizenden.
Wat zou van zulk een stad te ma
ken zijn!
MEN WIL WEL, MAAR
KAN NIET.
J"AE emigranten met „rimboe-plan-
nen" zijn talrijk; slechts weinigen
komen aan de uitvoening van die
plannen toe.
Dat is niet zozeer hun schuld, als
wel van de Australische regering.
Het behoort practisch (nog) tot de
onmogelijkheden voor een emigrant
om ergens in het achterland te star
ten. Men tobt nog met verbindingen;
er is te weinig hulp, vooral ook in fi
nancieel opzicht; organisatie ont
breekt. En de emigrant die hier niet
alleen is gekomen, omdat het in de
natuur zo prachtig is, doch om toe
komstmogelijkheden te zoeken, ont
dekt al spoedig dat hem meer kansen
geboden worden door rond de grote
steden te blijven hangen, dan zich te
wagen aan veel kapitaal-vergend en
moeilijk pionierswerk ergens in de
rimboe. Men heeft al de jaren de
honderdduizenden emigranten heel
dicht rond de grote steden neergezet
in de kampen; geen wonder dat men
zo dicht mogelijk in die buurt naar
werk ging zoeken!
De regering, die wèl ziet hetgeen
gewenst is, doch naliet in de gewenste
richting te sturen, constateert dat
slechts sporadisch de „nieuweling"
zich enige honderden mijlen uit de
omgeving van de grote steden be
geeft.
DE GROTE WERKEN
VAN AUSTRALIë
TOCH zijn er momenteel verschil-
lende grote werken in Australië
in uitvoering, of in voorbereiding
voor uitvoering minstens
achthonderd millioen pond wordt
daaraan ten koste gelegd. Daar
zijn b.v. de uranium-ontginningswer-
ken in Zuid-Australië; Port Darwin
neemt in dit verband in betekenis
toe. Voor ontginning van nieuwe land
bouwgronden besteedt Australië meer
dan honderd millioen pond.
Laat mij in dit verband noemen de
Murray Valley, waar het grootste ir
rigatie-schema van Australië wordt
uitgevoerd. Langs genoemde rivier,
met een lengte van ruim tweeduizend
kilometer, wordt over een oppervlakte
van plm. 600.000 vierkante kilometers
het water gebracht, dat thans dorre
gebieden in vruchtbare landerijen
herscheppen zal. Half Victoria, een
zesde deel van Queensland, een vier
de van Zuid-Australië en vijf-zesde
deel van New South Wales wordt
door de rivier doorsneden.
Een ander groot werk: dat aan de
Snowy River in New South Wales,
dicht bij Queensland. Daar wordt een
enorm station voor opwekking van
electrische stroom gebouwd, doch te
vens een irrigatie-schema uitgevoerd.
Bijna drie honderd millioen pond
wordt aan het geheel ten koste ge
legd.
En nu zou ik over nog andere enor
me werkzaamheden voor de opbouw
van dit land kunnen vertellen, doch
in de onderdelen is zulks minder be
langrijk. Feit is, dat Australië moge
lijk langzaam, doch in elk geval ze
ker aan een nieuwe toekomst bouwt.
EN DE PLAATS VAN
EMIGRANTEN
F)E Snowy River-werken hebben een
enorm groot aantal emigranten
aangetrokken gelijk dit in het bij
zonder ook het gevil is bij de Staal-
werken rond Newcastle in Queens
land, waar bijna 20% van het aantal
arbeiders uit emigranten bestaat.
Nu moet ik hierbij aantekenen, dat
het werk in de Staalfabrieken en bij
diverse ontginningen onder de Austra
liërs weinig geliefd is!
Het is ook om die reden, dat de
lonen in het algemeen hoger en som
tijds veel hoger zijn dan die welke
gelden in het algemene bedrijfsleven.
Het moge waar zijn dat de verdien
sten er dus hoog zijn, bevrediging
schenkt zulks toch niet aan de emi
granten die in Nederland andere il
lusies hadden dan in steenkool- of
ijzermijnen te werken. Men ziet dan
ook gewoonlijk, dat heel veel emi
granten slechts de eerste jaren na
hun aankomst in dat gebied van de
goede verdiensten blijven, om, zodra
een mogelijkheid zich voordoet, naar
iets beters te trekken. Heel vaak wo
nen vrouwen en kinderen bovendien
elders gedurende die tijd.
Er mogen zo hier en daar „verstrooi
de" emigranten leven, die op de één
of andere wijze zich hebben gesett-
led, van een werkelijk nieuw centrum
buiten de grote kuststrook is nog
geen sprake.
Indien de Australische regering
practische hulp zou verlenen o.a. door
het helpen vormen van geheel nieu
we nederzettingen, dan zouden beide
partijen vermoedelijk groter bevredi
ging vinden!
XJET NADER overleg van de re-
gering met de betrokken Ka
mercommissie heeft geleid tot
nog enkele verduidelijkingen en
verbeteringen in het wetsontwerp
Watersnoodschade. Op een aantal
punten echter houdt de regering het
been stijf. Zo werd er uit de com
missie op gewezen, dat er ook na
herstel (zowel van zoutschade als
van andere schade) soms waarde
vermindering kan overblijven.
Reeds daarom achtten de leden,
die hierop de aandacht vestigden,
een regeling voor de vergoeding
van waardevermindering wenselijk.
Kortweg zegt dan het verslag: „De
regering verklaarde zich tot het
treffen van zulk een regeling niet
bereid; haars inziens zal met de ver
goeding van de herstelkosten moe
ten worden volstaan".
De motivering van deze botte af
wijzing blijft afwezig. Het is toch
wel van belang, dat daarnaar in
het debat eens nader wordt ge
ïnformeerd.
IN VERBAND MET de opmerkelijke daling van het aantal ooievaars
in ons land, hebben we ons eens gewend tot een lid van deze
hoogpotige vogelsoort, de heer Ooi E. Vaar, die als voorzitter van
de werkgroep-Aflevering stamhouders, als bij uitstek deskundig moet
worden geacht in deze kwestieWij troffen de heer Vaar te nest en
hij verwelkomde ons hartelijk: „De Ooiemoer is niet thuis zet by,
„maar we redden het zó ook wel. Kan ik u dienen met een broodje-
kikker?
Wij zetten het doel vas onze komst uiteen, waarop de heer Vaar
terstond uitriep: „De oorzaken van de slapte in ons bedrijf? Meneer.
Dat kunnen tegenwoordig de kinderen u wel vertellen. Kijk, het is
met ons precies als met Sinterklaas. De ooievaar is bezig een reclame
vogel te worden- Ze laten ons optreden als colporteurs voor luier-
fabrieken, als trekpleister voor bepaalde merken babyzalf en voor
zuigflessen- Het betere werk wordt ons niet meer gegund, omdat de
mens ons niet meer vertrouwt. Dat jaagt de klad in het bedrijf. Zeg
tegen een willekeurige ooievaar: wat doe je het liefste? En hij zal ant
woorden: Geef mij een forse zuigeling in mijn bek en laat me een
precisie-bombardement op de één of andere schoorsteen uitvoeren.
Kijk, DAT is de liefde tot het vak, die wij allemaal hebben En dan
is er die kinderbijslag. De mensenhebben net zo lang gezanikt, tot zij
voor iedere spruit een uitkering >kregen, maar niemand heeft eraan
gedacht een fondsje te stichten voor gepensionneerde en noodlijdende
ooievaars, die het zware werk moeten opknappen Wij hebben ook een
kikkertje voor de dorst nodig. Logisch, da.t de besten onder ons gaan
emigreren. Die pionieren nu in het Zuiden. Het is een verlies voor
het ambacht, maar ieder is zichzelf het naast!
We konden het onderhoud als geëindigd beschouwen, doch toen
we de heer Vaar de poot wilden drukken, konden we die nergens vin
den. „Die heb ik onder mijn vleugel zitten"zei de vogel schalks „Ik
heb hem vast ingepakt, want morgen vertrek ik ook uit dit land.
Vaarwel!"
Ambt (1) Hand
HET PRESIDENTSAMBT in de Ver- r\E NATIONALE Bank van San
enigde Staten heeft ook zijn aan- Diego (Californië) geeft te-
trekkelijke kanten. Harry S. Tru- genwoordig cheque-boekjes
man, de voorganger van Eisenhower, uit, die speciaaljjemaakt zijn voor
heeft onthuld (ja, nu pas!), dat een
president meer tijd besteedt aan het
kussen van mensen, dan wie dan ook
ter wereld. We dachten al eens: wat
is die Eisenhower toch perfect ge
schoren!
Ambt (2)
linkshandigen. De knusse deeltjes
zijn anders gebonden. Wij weten
een mooi motto voor deze boeks-
kes: Laat de rechterhand niet we
ten wat de linker doet.
Smeer
TN PERU zouden zevenhonderd QELEERDEN (alweer) In
ambtenaren in staking gaan Amerika, hebben ontdekt,
maar bij wijze van uitzondering
wilden ze het nu eens goed doen. Er dat het oorsmeer, uRt ae
werd een administratief lichaam (zeg mens zelf produceert, een
maar: lijf) in het leven geroepen, hosobermine is te-
dat de zaak op papier moest zetten, heilzame oescnermmg is ie
Hiermee is echter zoveel tijd ge- gen woekeringen en bacterie-
moeid geweest, dat het^^ stakers besmettingen in het OOr. Men
dit smeer
achteraf maar beter voorkwam ge
woon aan het werk te blijven.
„Het was zo heerlijk rustig in ons
huisvoordat hij leerde schrijven
wil zelfs proberen
kunstmatig te bereiden, want
sommige mensen hebben er 'n
tekort aan.
Advertentie
JJOUTJE - TOUWTJE - KNOPEN
(knebels) met of zonder koord,
recht en rond model verkrijg
baar. Eilers, Hooghuisstraat 18,
Eindhoven.
Kunt u ons misschien wat Blok
je - strikje - lusje (knoopie) leveren,
Eilers? Zijn we har om verlegen.
H1LAIRE BELLOC
WENNEKER
ZATERDAG 10 OCTOBER 1953.
HILVERSUM I 402 METER. KRO:
7.00 Nws; 7.10 Gram.; 7.15 Gewijde muz.;
7.45 Morgengebed en lit. kalender; 8.00
Nws. en weerber.; 8.15 Gram.; 9.00 Voor
de vrouw; 9.35 Waterstanden; 9.40 Gram.;
10.00 Voor de kleuters; 10.15 Gram.: 10.45
Idem; 11.00 Voor de zieken; 11.45 Vocaal
dubbelkwartet; 12.00 Angelus; 12.03 Pro
menade-orkest (12.3012.33 Land- en
tuinbouwmeded.); 12.33 Zang en pian:;
12.45 Salonorkest; 12.55 Zonnewijzer; 13.00
Nws en katholiek nieuws; 13.20 Amuse
mentsmuziek; 13.50 Gram.; 14.00 Boek
bespreking; 14.10 Pianospel; 14.20 Engel
se les; 14.40 Dameskoor; 15.00 Kroniek
van letteren en kunsten; 15.40 Orgelcon
cert (met inleiding); 16.05 Gevarieerde
muziek; 16.20 De Vliegende Hollander,
causerie; 16.30 De schoonheid van het
Gregoriaans. 17.00 Voor de jeugd; 17.50
Sport; 18.00 Gevarieerde liedjes; 18.15
Journalistiek weekovrzicht; 18.25 Orkest-
concert; 18.45 Buitenlandse correcpon-
denties; 19.00 Nws; 19.20 Parlementair
overzicht; 19.30 Gram.; 20.25 De gewone
man; 20.30 Lichtbaken; 20.50 Gram.; 21.00
Gevar programma; 21.50 Actualiteiten;
22.00 Wedstrijd in sterke verhalen; 22.30
Wij luiden de Zondag in!; 23.00 Nws;
23.15 Nws in Esperanto; 23.22—24.00 Fran
se muziek.
HILVERSUM II 298 METER. VARA
7.00 Nws; 7.10 Gram.; 7.15 Gymnastiek;
7.30 Gram.; 8.00 Nws; 8.18 Gram.; 8.30
Orgelspel; 8.55 Voor de vrouw; 9.00
Gymnastiek voor de vrouw; 9.10 Gram
(9.359.38 Waterstanden). VPRO: 10.00
Tijdelijk uitgeschakld, causerie; 10.05
Morgenwijding. VARA: 10.20 Voor de
arbeiders in de Continubedrijven; 11.35
Blaaskwintet; 12.00 Orgelspel; 12.30 Land
en Tuinbouwmeded.; 12.33 Gram.; 13.00
Nws; 13.15 VARA-varia; 13.20 Dansmuz.;
13.45 Sportpraatje; 14.00 Roemeens ork.;
14.25 Kopenhagen, Parijs van het Noor
den, klankbeeld; 14.50 Volksdansen; 15.15
Van de wieg tot het graf, causerie; 15.30
Accordeonorkest en solist; 16.00 Muzikale
causerie; 16.15 Kamerorkest en solist;
17.00 Weekjournaal; 17.30 Gevar. muziek;
18.00 Nws en commentaar; 18.20 Dans
muziek; 18.40 Regeringsuitzending: Zoek
licht op de Westerse defensie; 19.00 Ar
tistieke staalkaart. VPRO: 19.30 Passe
partout, causerie; 19.40 De Heidense we
reld, waarin het Christendom ontstond,
causerie; 19.55 Deze week, causerie.
VARA: 20.00 Nws; 20.05 Gevarieerd pro
gramma; 22.00 Socialistische commentaar
22.15 Weense muziek; 22.40 Onder de
pannen, hoorspel; 23.00 Nws; 23.1524.00
BRUSSEL 324 METER. 11.45 Gram.;
12.30 Weerber.; 12.34 Gram.; 13.00 Nws;
13.15 Gram.; 14.00 Ethnische muziek;
14.45 Engelse les; 15.00 Symphonie-orkest
en solist; 17.00 Nws; 17.10 Gram.; 17.30
en 18.00 Idem; 18.30 Voor de soldaten;
19.00 Nws; 19.40 Gram.; 19.45 Omroep
orkest en solist; 21.15 Accordeonmuziek:
21.30 Gram.; 21.45 Accordeonmuziek; 22.00
Nws; 22.15 Verzoekprogramma; 23.00 Nws
23.0524.00 Gram.
BRUSSEL 484 METER. 12.00 Gram.;
13.00 Nws; 13.15 Verzoekprogramma; 14,05
Gram.; 14.30 Zang; 15.30 Klasssiek ver-
zoekprogramma; 16.30 Lichte muziek; 17.00
Nws; 17.15 Lichte muziek; 17.30 Jazzmu
ziek; 18.45 Accordeonspel; 19.15 en 19.25
Gram.; 19.30 Nws; 20.00 Gram.; 20.30
Chansons; 21.00 Hoorspel; 21.30 Muzikale
kruiswoordraadsels; 22.00 Nws; 22.15
Lichte muziek; 22.55 Nws; 23.00 Dansmu
ziek; 23.55 Nws.
46)
Maar er was geen vergissing mo-
gelijk, als men de zachte, dromerige,
geïnspireerde stem hoorde, die ant
woord gaf. Verecundia's ogen regis
treerden bewondering en extase O,
bent u ziek geweest?" Haar wenkbrau
wen tekenden gevoel en schrik.
b'et de keel, maar de »rote
teen? En welke voet?" Het mooie
gelaat, waarop eerst opluchting te
lezer was, liet nu zusterlijke bezorgd
heid zien.
„Wat zegt u, gekneusd" Sihrik.
„Maar nu weer goed?" beleefd in
formerend
.O, u kunt komen". Dom strelend
van glorie.
sm'S' dank u zeer, Meneer Vavas-
li. k u....
ertélmoedigf1 de auto s stur?n
zien in al becherming (vooral te
Ieder^„mondhoeken)-
't 's avondfisme' nieth g?"'
dat nieuwe lij,'Jay, we
Geeft het nietmVt'" zegt u?
laat het is?" symbolisme, li >e
't is zo moeilijk de her^"?' juist! e"
dig overdag te krijgenenntage"woo;v
tegenwoordig in deCity reen
„Dank u, igs eens, dank u zeer!
dan kbmt de wagen voor Donderdag
om negen uur bij u thuis. We begin
nen om tien uur.".
Slotregistratie van de beslissing en
algehele liquidatie. Nog een diepe
zucht van voldaa-
sultaat en de hoorn wordt weer op
de haak gelegd.
De laatste lijsten worden overge-
i, de namen gecollationneerd, de
grote plattegrond van de zaal met
stoelen en podium nog e s zorgvul
dig )ekr'-en en de plaats voor het
lid der Koninklijke Familie in de
eerste r'. met een klein rood kruisj
gemerkt.
Nu zijn er nog twee dagen voor
intensieve persactie en dan komt het!
Er was een groot gedrang, dat
eer deed aa Verecundia's twintig
r ien. „Pig" Hamilton was er al
bij het begin. De Baritons kwan.en
al vroeg, wat e:g aardig was en beide
Bidderlings, die uit Indië en die van
de Uchatkist. Dolly bracht Jane mee.
die met enige formaliteit aan de le-
c! der Koninklijke Familie werd
voorgesteld en George kwam ook.
Dan was Bailey Pott er en Harry
Grutch en Horse", die Verecundia
erg dankbaar vas, omdat zij zijn pro
motie tot het pairschap betaald had;
daarom deed hij alles wat zij vroeg,
al kon hij die schilderende en schrij
vende kerels niet uitstaan, en Ganzer.
de nieuwe attaché en Morino, die
bijna nooit ergens naar toe ging
en de ogen van zijn gastvrouw straal
de: toei ze hem zagen; Worsebeach
en Jaggers en zijn vrouw en haar
vriend Jack Poole en Kinky Beale
die teveel ophad en probeerde het
niet te laten merken en Pirry
die juist Sir Edward gekocht had
(Morning Star was de moeder en
Fancy That de vader en een goede
speculatie was het, want het paard
zou een goede renner worden: zijn
kansen stegen met de dag). En de
oude Lord Gunter kw-.m en d_t was
Werkelijk erg aardig van hem. Ja!
Verecundia meende het echt. De
meeste mensen dachten, dat hij al
dood was. Het moet hem heel wat
gekost hebben om te kunnen komen.
De Minister-President was ook er
gens, maar hij was zo moeilijk te vin
den in zo'n groot gezelschap en hij
kwam er ook niet op aan. Maar Me
vrouw Sharp, dat was wat anders
Verecundia drong zich door de men
sen heen om haar te feliciteren met
haa. verkiezing en dat kleine man
netje van haar straalde van blijd
schap. De Hertog van St. Ives was
bijzonder welkom. Hij was nu werke
lijk gekomen om eer te brengen aan
Bourrot, zei Verecundia en hij had
er zoveel belangstelling voor, dat hij
Peach meegebracht had e.' Verecun
dia was w-' een minuut lang erg
vriendelijk tegen haar en Archie
ook, maar de Hertog hield daar niet
van en 'oily nam hem in beslag, wat
e -g verstandig van haar was, want de
Hertog maakt soms scènes. En dan
was daar Mevrouw Roebeck -m Anna
Bogles met haar monocle en natu r-
lijk Gaby Wyoming met twee andere
filmsterren, waarvan ik de namen
vergeten ben, en die goeie Buster ook
Maar ik wil u niet lastig vallen
met al de namen van de mensen, die
er waren en die u immers toch alle
maal kent. Londen is zo klein. Die
goeie Archibald was er natuurlijk,
maar de Curator niet, want hij was
niet gevraagd. Elless had trouwens
gerappor.eerd, na onderzoek, dat die
oude kerel nog een blauw oog had.
Het is verwonderlijk zo lang als zo
iets duurt, als ze boven de zestig
zijn. Monsieur Caen m Signor A'
sandria waren er ook, in vo' ornaat.
Ze hadden zich zelf gevraagd. Ze
vonden ëet dit altijd 'ukte en Vere
cundia was diep onder de indruk,
toen Archibald haar vertelde, dat
Monsieur Caen de grootste Franse
expert inzake Bourrot was en nog
meer toen Mevrouw Sharp haar ver
telde, dat Signor Alessandira in Italië
zijn gelijke niet had. Zo kregen
Monsieur Caen en Signor Alessan
dria ereplaatsen in de tweede rij,
vlak achter de leden der Koninklijke
Familie, toen de gasten in de volle
balzaal naar hun stoelen geleid
werden.
De aal was bekleed en ingericht
met de energie en grondigheid van
Lady Norbolt. Ze had net kleuren
schema van Henry Bensington een
voudige tienmaal vergroot. De hele
zaal was met zwart behangen; aan
de muren hing doffe zwarte velvet in
rijke vouwen en lag meer dan een
voet breed op de vloer. Het parket
was bedekt met een zwart kleed dat
zo zacht en zo diep was als de liefde
van een moeder of als het loeien van
verre koeien in de avond. En r.lle
stoelen waren zwart.
Aan het einde van de zaal, met
een brede ruimte vóór de eerste rij
stoelen, waar de leden der Konink
lijke Familie zaten, verrees een po
dium over de hele breedte, zwart ge
drapeerd en met een zwart kleed be
dekt. Op zij waren rijen afgescherm
de lampjes, zoals voetlichten. Midden
tussen de met zwarte gordijnen be
hangen ruimte stond een tafel met
zwart bekleed. Tegen de achterwand
hing alleen als een god, waaraan ge
offerd moest worden he+ Meester
werk.
Er stond een klein zwart bankje
opzij. Daarop stapte Verecundia op
het podium. Zij boog licht (op de ma
nier die nu in de mode was) naar de
leden der Koninklijke Familie en zei
dan met haar volle altstem:
„Ik zal geen inleiding houden om
u af te houden van het heel grote
.voorrecht, dat we vanavond hebben.
het grootste oordeel te horen van
het grootste levende critisch genie
over het grootste dode genie van
vorm en kleur en idee: de Heer Va
vassour".
Ze keek heel even naar links,
maakte een onmerkbare beweging
met haar linkerhand en daalde weer
neer in het gehoor in een stoel naast
de koninklijke familie.
Er was een ogenblik stilte, die in
druk moest maken net lang genoeg
en dan gleed vanuit een verbor
gen gang tussen de gordijnen op zij
van het podium Vavassour naar
voren.
Hij leunde zorgeloos, geinspireerd,
tegen de tafel, zijn linker elleboog
rustte daarop, zijn rechterhand greep
tweemaal in de lucht, zijn edel hoofd
bleef gebogen. Dan richtte hij lang
zaam zijn Attisch gelaat omhoog en
staarde abstract naar een punt Noord-
Oost-ten-Oosten op 37 gr. elevatie, of
hij door de invloed van een sterren
beeld werd gebannen. Hij lichtte zijn
gevoelige rechterhand en liet zijn
fijne doorschijnende vingeren door
zijn Ambrosisch haar spelen. En nog
steeds was daar de machtige stilte.
Midden in het auditorium werd ge
fluisterd het was Anna Bogles
„Hij wordt vreselijk!" en verscheiden
mensen hoorden het. Maar het genie
was aan de aarde ontrukt in zijn
visioen. Dan spraken zijn lippen een
zachte intense muzikale boodschap:
eer. woord: „Bourrot".... Dan was
er weer een stilte, die minstens an
derhalve minuut duurde, maar wel
een uur leek en dat ook moest lijken.
Dan kwam in lagere, veel lagere,
triomfantelij ketonen nog eens de
naam van die Grootmacht„Bour
rot!" en weer stilte.
Het auditorium zat doodstil, behal
ve de oude Lord Gunter, die vreese-
lijk kuchte en begon te roepen: „o
Hemeltje, hemeltje!"tot Peach, die
net achter hem zat, hem hard op zijn
rug sloeg en fluisterde „Houd toch
stil, ouwe gek!", waarop weer een
geheimzinnige stilte heerste. Die
duurde weer anderhalve minuut,
waarin je je eigen geweten had kun
nen horen en dan kwam voor de
derde keer die vreselijke roep, maar
nu als een klaroen; ongetwijfeld had
Vavassour heel wat tonen tot zijn
beschikking. En nog eens kwam,
gebiedend ditmaal de koninklijke
naam „BOURROT!",Wat zullen
we zeggen(en de stem daalde even
als 't hoofd) „van Bourrot.... Wat
van hem, die dood en verdwenen is?
O, mensheid, als Prometheus gedoemd
onvermoeibaar, onverwonnenIs
Bourrot dood?"
Weer stilte. Vavassour liet zijn
hoofd zakken (met zijn kin) en zijn
haar over zijn voorhoofd vallen, zijn
handen hingen hulpeloos voor hem en
hij snikte het uit: „Ja.... Bourrot is
dood!"
(wordt vervolgd)
