Mensen en eTUluzen
Va|tf
RadTCT
89.-
HEUS, EEN MUSEUM IS ZO
SOMBER NIET....
Hoe blijft Uw huid in conditie.
Een Meesterwerk is zoek
Andere bladen over....
fjacYm den tërekefs, 'Zsnen
GOYA VOOR
EEN PRIKJE
Wat een Wonderlijke Wereld
TWEEDE BLAD
DINSDAG 6 OCTOBER 1953
Gedwongen Huwelijken
F
Remmende Senaat
f U ZAG EEN VAN ONZE REGENJASSEN IN DE KRANT
50
Wenende Madonna
Gibraltar
OQ 5
en de weg erheen gaat langs uw boekhandelaar
Een gemis
Autorijscholen
Opheffing van lijnen
Heidemij vestigt zich in
Zierikzee
Een bedrijf vol phrtsgfetdgshg
ff*.
Er is een Ccistella-soort
voor IEDERE vrouw.
!DE. voorzitter van het Engelse
instituut van scheepsbouwers
heeft een zeldzaam cadeau gekre
gen. Iemand die hem erg graag
mocht schonk hem namelijk een
voorzittershamer, die gemaakt was
uit het hout van Nelsons beroem
de vlaggeschip. de „Victory". We
horen ze in Moskou al roepen:
(„The Missing Masterpiece"
een artikel van J. Godefroy en
C Thoen in Sociaal Kom-
1S wordt de onlangs ook door
i on* aangekondigde brochure van
Dr' Havermans over „de criminali
teit onder de katholieken" sterk be-
Icritiseerd. O.a. hechten de schrij-
Ifvers wel degelijk waarde aan het
iJ betoog, dat vormen van ongestraf-
I te immoraliteit bij katholieken ze-
Hker minder voorkomen. Als voor-
Bi beeld daarvan geven ze procen-
I tueie cijfers betreffende de om-
llstreeks 1948-1949 gesloten huwelij-
I ken die „gedwongen" waren d.w.z.,
J dat'ze binnen 9 maanden door de
'geboorte van een kind werden ge-
||volgd. Hier zijn die percentages:
14.8% Zeeland 21.6%
16.5%
19.5%
20.5%
20.5%
20.9%
I Limburg
Noordbr.
N-Holland
Z.-Holland
- Ned. gem.
Utrecht
Overijssel 22.5%
Gelderland 22.9%
Friesland 23.0%
Groningen 26.1%
Drente 32.8%
De provincies Noordholland en
Zuidholland hebben hun relatief
lage percentages voornamelijk te
danken aan de katholieken. Dit zijn
de voorlopige cijfers naar de ker
kelijke gezindte der gehuwden:
Beide huwenden katholiek 14.27o
Beide huwenden gereform.
R.K. gem.: vrouw R.K.
R.K. gem.: man R.K.
Beide huwenden hervormd
Beide huw. zonder kerk.gez.
zijn. Blinden worden ziende, ver
lamden staan op en gebedsverhorin
gen van allerlei aard doen zich
voor. .,La Madonnina chi piange"
(de kleine Madonna, die weent)
staat nu buiten opgesteld.
(Advertentie)
Kom! U onze gehele collectie eens bekijken
Alle modellen - de modernste kleuren
<u
IN EGYPTISCH KATOEN
18.8%
22.0%
22.8%
26.9%
35.4%
I LIET weekblad V rij Neder-
land vestigt de aandacht op
I de vertragingstactiek, welke de
I Eerste Kamer schijnt te gaan voe-
I ren inzake de ratificatie van het
E.D.G.-verdrag. Het hoorde, dat een
deel der senatoren de mening hul
digt, dat wij, als wij met de Rus
sen een oprecht gesprek beogen,
hen niet voor voldongen feiten
moeten plaatsen.
Wanneer wij deze motieven tot
vertraging der behandeling van het
E.D.G.-verdrag in de Eerste Kamer
verwerpen, dan is het omdat het
ons als bijzonder gevaarlijk voor
komt, de Russen in uitzicht te stel-
I len, dat dit essentiële onderdeel van
J Europese éénwording zou kunnen
worden geofferd op het altaar van
Russische macht, in ruil voor een
tijdelijke vermindering van Russi
I sche druk. Een Europese defensie-
gemeenschap is geen instrument van
agressie. Het beste wat 'let ooit kan
worden, is een instrument van vei-
I ligheid en van onderlinge toenade
ring der deelnemers. Is dat niet wat
de Russen het meest bezwaart?
Groeiende éénwording in dat ver
deelde West-Europa, waardoor iso
latie der potentiële slachtoffers be
I moeilijkt wordt?
Het wil ons voorkomen, dat wan
neer de Eerste Kamer het tot stand
brengen der ratificatie van het E.
D.G.-verdrag door Nederland zou
willen vertragen om geen voldongen
feiten te stellen, zij er bedenkelijk
toe zou medewerken dingen binnen
het bereik van Moscou te brengen,
die buiten dat bereik behoren te lig
gen, omdat zij onderdeel vormen
van een ongevaarlijke maar bijzon
der sanerende ontwikkeling ii
Europa, waarin alleen diegenen een
gevaar kunnen zien, die er hun
duistere plannen door gedwars
boomd weten.
QODFRIED BOMANS schrijft in
een Romeinse kroniek voor E1-
seviers Weekblad het vol
gende over de wenende Madonna
van Syracuse:
Sinds enige weken wordt geheel
Italië beroerd door een wonder, dat
l zich in Syracuse zou hebben voor
gedaan. Een gipsen Madonna, die
bij eenvoudige mensen in huis bo
ven een bed hing, is plotseling gaan
wenen. Het verschijnsel hield enige
dagen aan en zou door tientallen
personen zijn waargenomen. Toen
zich kort daarop miraculeuze gene
zingen voordeden, brak een stroom
van gelovigen los. Aanvankelijk be
perkte deze zich tot 'Sicilië, doch
spoedig pelgrimeerden tienduizen-
g.eheel Italië, tot zelfs de
Povlakte toe, naar het genadeoord,
net Vaticaan, en met name de Con
gregatie van het Heilig Officie die
over dergelijke zaken uitspraak'doet
en aan het hoofd waarvan de
Paus zelf staat, bewaarde tot dus
ver 'n ijzig stilzwijgen. Elke Italiaan
se krant van enige betekenis heeft
naar vertegenwoordiger naar Syra
cuse gestuurd. Men kan, hun ver
slagen lezend, zich niet onttrekken
aan de indruk, dat de Siciliaanse
geestelijkheid, welke haar overige
verdiensten ook zijn mogen, de
- haaf =fVaS ,voorzichtigheid niet tot
Tot zijde mag rekenen,
helr-t dit betreuren, be-
tw plaatselijk hotelbe-
dnjf. Toegegeven moet echter wor-
de genezingen, hoe ook
talrijk en opzienbarend
r\E conservatieve Daily Ex
press bericht over betogin
gen in Spanje, waarin Gibraltar
voor dit land wordt opgeëist. En
ze commentariseert:
Hoe treurig en ontmoedigend is
de verwijdering tussen Engeland en
Spanje. Hoe beschamend voor
Engeland dat Franco zijn volk
moet vertellen, dat alle pogingen
om een vriendschappelijke verhou
ding te vestigen hebben gefaald.
Hoe onheilspellend het vooruitzicht,
dat als gevolg daarvan, thans wordt
geopend. Het is niet minder dan het
overgeven van Gibraltar. Dat is
Franco's eis. En hij wordt met te
meer bravado gesteld, nu hij de
ruggesteun heeft van een militair
verbond met Amerika.
Deze situatie is alleen ontstaan,
omdat de Conservatieven zich be
deesd hebben geschaard achter een
socialistische politiek. De motieven,
welke worden opgegeven voor het
verzet tegen Franco zijn dwaas en
onlogisch. Diezelfde mensen zijn be
reid vriendschap te sluiten met dic
tator Tito van Yoego-Slavië en dic
tator Mao van China. Maar niet
met dictator Franco van Spanje.
Het is te laat om de kwade ge
volgen van hun stompzinnige hard
nekkigheid af te wenden. Maar het
is niet te laat om beslist vast te
houden aan Gibraltar, hoe sterk de
pressie om het te verlaten ook zal
worden.
IN GABARDINE
vanaf W
7 af 1
TILBURG - BERGEN OP ZOOM
handelaar naar. Want namen noemen
zou hier slechts onrecht aan de on-
genoemden zijn.
Natuurlijk kunt ge het museum in
Uw huis halen; de moderne repro
ductie-techniek stelt U hiertoe in
staat en de Nederlandse drukkers
hebben op dit gebied een grote naam.
Maar ge kunt ook het avontuur ver
kiezen en de open weg, op dwaal
tocht langs de kleine stadjes, musea
en kastelen van ons land. Daarvoor
zijn dan die eenvoudige maar onmis
bare kuntreisboekjes van diverse
pluimage, de werkjes van de Heem
schutserie. Over Amsterdam is er
liefst een hele literatuur. En voor
wie Frans of Engels kent, bestaan er
uitstekende culturele reisgidsen, die
de hele Benelux omvatten. Wie reist
door kunst en cultuur, en niet alleen
door dennenbosjes en duinen, reist
duizendvoudig en door alle eeuwen
heen. .Die reis begint bij Uw boek
handelaar en duurt, zolang ge nog
later, in huiselijke kring, lezend ge
nieten kunt.
H. RHDEKER
IN EEN HEEL OFFICIEEL, degelijk en droog boekje staan alle musea
van ons land opgetekend. Het zijn er tweehonderd vijftig, grote en
kleine, en dan zijn de particuliere verzamelingen nog niet eens meege
teld. Er zijn nationale kunstpaleizen onder, zoals het wereldberoemd
Rijksmuseum, maar ook kleine, verloren huishoudkamers, ergens in
Wormerveer of Zaltbommel. Zij liggen er dan aan stille oude straten
en er klopt soms zo zelden iemand aan de deftige deur. En toch bewa-
ïen zij tesamen binnen hun muren vrijwel alles, wat er in ons land
aan kunstwerken en schatten van het verleden voor een ieder te be
zichtigen is. Zij wachten daar maar, en wachten ook op U.
JN De T ij d constateert Jan Ele-
mans het gemis van een groep
jonge katholieke dichters en dichte
ressen, die een eigen geluid laten
horen in een blad, dat zijn gericht
heid duidelijk laat blijken:
Zo'n groep, zo'n blad is er niet.
Onze dichters hangen blijkbaar als
los zand aan elkaar. Hier zingt er
een, daar zingt er een, de een wat
meerbelovend dan de ander, maar
ieder zijn eigen liedje op zijn eigen
fluit. „Niet zonder talent", hebben
de litteraire bonzen van na de vo
rige wereldoorlog, die het inmid
dels tot gezaghebbende critici heb
ben gebracht, al meermalen gezegd.
Nu zijn we helemaal niet in de
stemming om over die Gemeenschap
van toen hoog op te geven. Maar
het was, hoe kort ook, toch een
groep met eigen stem en geluid. Als
een samenhangend geheel duidelijk
gesteld tegenover de mannen van
Forum. Katholieken, die -sjoor de
drommel wel wisten waarom en
wat ze geloofden en die zich over
de verschillende vormen van chris
tendom heel wat drukker maakten
dan de jongeren van het ogenblik.
Zover als dat tenminste te bekijken
valt in het jaar, dat het eeuwfeest
van de herstelde hiërarchie wordt
gevierd. Dat de honderd jaar Krom
staf SLECHT zijn bezongen, kan
men niet zeggen. Ze zijn NIET be
zongen en dat is veel erger.
vv/ant zeg mij eens, wat is U
eigenlijk een museum? Vindt ge
het maar een somber en plechtstatig
gebouw, waar het muf ruikt en
waar men, doe vergramde suppoos
ten bewaakt, alleen fluisterend, op
zijn tenen mag lopen? Waar men def
tig en uitgestreken, omdat het nu
eenmaal zo hoort, langs vitrines sluipt,
waarin een dorre hand alles wat
oud is zorgvuldig heeft uitgestald, en
waar het eerlijk gezegd om te ga
pen zo vervelend is? Kille ruimten,
dodelijk van eerbiedigheid, waar
geen lach mag klinken on het le
ven, het tintelende leven, ver te zoe
ken is?
Laat mij U dan met de hand op het
hart verzekeren, dat dit een legende
is, die zoals elke legende ook wel op
een spoortje waarheid berust. Want
ik ken ze nog wel, die mistroostige
gruwelkabinetten en rommelzolders,
waar alles plechtig ligt opgebaard, of
staat te verteren, waar oude families
geen weg meep* mee wisten de
kurassen en musketten, de familie
portretten, zeven en twintig opge
graven potscherven, de nooit ontbre
kende oude brandspuit en het zwaard
van de scherprechter; als het een
beetje wil ook nog de vergeelde fo
to's van het gouden jubileum der
Gemeente-reiniging. Maar zij sterven
langzaam uit, en zelfs dat stemt mij
nog wel eens weemoedig. Want men
kan er weer zijn als de kinderen,
die schelpjes zoeken op het strand
en schatten vinden tussen de rommel
op zolder, waar het donker en ook
heerlijk een beetje griezelig is.
Waarlijk, de musea zijn zo somber
niet, zelfs niet. de slechte.
LEEF DUIZEND LEVENS
den,
verklaard,
£)E Federatie van Nederlandse
Organisaties voor het Perso
nenvervoer (F.N.O.P.) is ontevre
den over de toestanden, die er
heersen op het gebied van de auto
rijscholen. Zij heeft in Februari
van dit jaar de aandacht van de
minister van Verkeer en Water
staat gevestigd op de steeds toene
mende beunhazerij op autorij-
schoolgebied en daarmede tevens
toenemende kans op verkeersonge
lukken.
In antwoord hierop ontving de
F.N.O.P. in Mei j.l. van het minis
terie van Verkeer en Waterstaat
een schrijven, waarin wordt opge
merkt, dat een minder grondige
opleiding haar terugslag ongetwij
feld zal vinden in de minder gun
stige resultaten van de rij-examens.
„Op deze wijze heeft", aldus de
minister, „een natuurlijke schif
ting plaats, welke mijns inziens
bepaaldelijk de voorkeur verdient
boven het stellen van speciale
eisen als in uw brief bedoeld".
Zelfs het orgaan „Burgerrecht'',
in de regel fel tegenstander van
al wat ordening is, vindt het oud-
liberale „laat maar gaan" op dit
terrein te gortig. Want de doden
blijven maar vallen door lesgeverij
van onbekwamen. Onlangs in Am
sterdam weer twee.
fyJINISTER Algera heeft voor de
Eerste Kamer een heel verhaal
gedicht over de opheffing van on
rendabele lijnen van de Neder
landse Spoorwegen. De conclusie
komt hierop neer: „Indien de des
betreffende spoorwegdienst be
drijfseconomisch gezien, onrenda
bel is en het ook uit sociaal-econo
misch oogpunt, alsmede van ver-
keers- en vervoerstechnische zijde
gezien, niet onverantwoord is tot
sluiting over te gaan, acht de mi
nister het gerechtvaardigd het ver
zoek, de dienst te staken, in te
willigen. De opvatting dat bij de
beoordeling van de sociaal-econo
mische zijde van het onderhavige
vraagstuk de indirecte voordelen,
welke de spoorweg biedt, steeds
de doorslag moeten geven, is niet
die van de minister. Bovendien is
een exacte calculatie van deze in
directe voordelen niet goed mo
gelijk."
De opmerking in de laatste zin
doet wel wat gemakzuchtig aan:
,,Het is zo moeilijk te berekenen
en daarom doen we het maar niet".
Het is zeker mede op grond van
zulk een redenering, dat het Lang
straat-lijntje wordt opgeheven...
TToe anders zijn in feite de musea
van onze eigen tijd. Ware tempels
der muzen, deze lichtvoetigen, zijn
het weer, waar men blijmoedig en
feestelijk wordt, cn van nieuwe, jon
ge gevoelens doorstroomd. Want wie
zich door de schijn van dorre de: ig-
heid laat imponeren, vergeet dat
kunst vóór alles verhevigd en gecon
centreerd leven is en dat er zelfs in
de meeste oudheden nog altijd meer
leven sluimert dan in de blikken en
dingen van alledag. Dat men juist
naar de musea moet gaan, om het
leven te zoeken, feller en stralender
dan het daarbuiten vaak is, en om
met nieuwe ogen mensen en dingen,
'het andere zichzelf, te kunnen
zien.
„Leef duizend levens", zo noemde
de schrijver Albert Heimans eens een
boek over het lezen van romans.
„Leef duizend levens" zou men ook
boven de poorten der musea kunnen
beitelen. Want de kunst van schil
ders en beeldhouwers is duizendvou
dig en de onvermoeibare bevrijder
van onze blik uit de blindheid en het
stof van sleur en gewoonte. En zij
vraagt van U niets, dan wat ge allen
bezit: Uw fantasie, Uw gevoel en
Uw aandacht en die dragen geen
hoge hoed en kennen geen ijdele
deftigheid. Men moet niet bang zijn
voor musea. Klein of groot, rijk of
arm, luguber-ouderwets of helder en
licht, behoren zij tot ons eigen leven.
Alleen men moet de weg kennen,
en die weg gaat langs Uw boekhan
delaar. Want zoals de vernieuwde
musea zijn ook de moderne boeken
over kunst en oorden van kunst:
niet dor cn deftig, maar helder en
opwekkend en zoals Weremeus Bu-
ning in zijn befaamde: „Ik zie, ik
zie wat gij niet ziet" over kastelen
cn oude stadjes schreef, zo kan ook
het goede boek over musea en kunst
bezittingen zijn, V-raag er Uw boek-
Advertentie)
Was 500 keer zo veel waard
pEN schilderij ,dat door een com-
missie van deskundigen van het
museum van Bilbao was geweigerd
geworden en voor 500 peseta's ge
kocht was door een schilder uit Bil
bao, Antonio Otano, is een authen
tieke Goya gebleken. De waarde van
het doek wordt geraamd op 250.000
frank. Een rijke verzamelaar heeft de
schilder reeds een aanbod gedaan,
doch Antono weigerde het schilderij
te verkopen.
Een rijke burger uit Bilbao, Gilitur-
riaca, had bij zijn dood zijn verzame
ling schilderijen geschonken aan het
museum van de stad. De schoonste
doeken ervan moesten in het museum
bewaard worden, terwijl de andere
mochten verkocht worden ten gunste
van een godsdienstige orde. De direc
tie van het museum benoemde toen
een commissie van deskundigen, die
de beste werken uitzocht; 35 schilde
rijen in totaal werden verkocht. Hier
onder bevond zich de Goya, die nog
nooit was geïdentificeerd geworden.
Voor elke schilderij was een prijs
vastgesteld en die van de Goya be
droeg 500 peseta's. Toevallig kwam
Itano in de winkel van een handelaar
in schilderijen op het ogenblik dat
de doeken werden afgeleverd om ver
kocht te worden. Nieuwsgierig bekeek
hij al die werken en werd vooral aan
getrokken door een oud vuil schilde
rijtje dat een smidse en drie smeden
voorstelde. Op een stukje bordpapier
stond de prijs en Itano betaalde en
nam het schilderijtje mee naar zijn
atelier om het te reinigen.
Voor de schilderijtje waren enkel
de kleuren zwart, lichtgeel en vermil
joen gebruikt geworden. Toen de
schilderij gereinigd was hing Itano
het op in zijn atelier, en ging opnieuw
aan zijn gewone bezigheden. Enkele
dagen later, bij nader bekijken, ont
dekte hij evenwel de handtekening
van Goya in de linker-benedenhoek.
De bijgeroepen deskundigen konden
enkel de authenticiteit ervan bevesti
gen.
F\E Ned. Heide Maatschappij heeft
per 1 October een nieuw ambts
gebied n.l. Zierikzee ingesteld met het
oog op de geïsoleerde ligging van
Schouwen-Duiveland. Mede is geves
tigd een bijkantoor van Wederop
bouw en Volkshuisvesting waar in
lichtingen kunnen worden verstrekt
omtrent door de watersnood getrof
fen woningen, n.l. met de herbouw en
herstel van boerderijen. De vestiging
van dit bijkantoor is voor Schouwen-
Duiveland van grote betekenis, daar
men nu direct in contact kan treden
met de betrokken instanties. Voor
dien moest men elders in Zeeland te
recht, n.l. in Middelburg.
JA/e bei me hier ingesteld op de effiesjensie", zei de spoorman, die
wij in verband met een vaag jubileum moesten interviewen. t Is
'n machtig bedraaf. Alles tót en met geregeld. Ik ken je verzekere,
datter hele huigezinne naar Mcerenberg gebracht benne, voor dat
alles hier zo'n beeetje klopte!" Wij knikten eerbiedig, want de man
zag eruit, alsof hij zojuist nog een drietal collega s -eens vlijtige
lieden gillend had zien wegdragen. Zijn lippen spitsten zichals
stond hij op het punt iets blijvends te zeggen. „Late ine nou s dit
staasjon nemen", sprak hij veelbelovend. „Van Rsndl tot Rtd heb je
zo'n dikke twintig wissels. Moet je je 'ns indenken hoe da.t over t
hele land is! En gaan dan eens na, wat een Cct an ze hoofd heb. Hy
mag wel 'n kop met 'n erker hebben, om alles te onthouwen Blijk
baar legde de spoorman een paar geestelijke wissels om, want hij
begon door te draven over het onderwerp „Cst", welke letters ze
niet van een Egyptisch koningsgraf hebben gehaald, maar die bete
kenen: stantionschef. Eenvoudig, niet?
'n Dag of wat terug", zei de spoorman, „was r wat loos met n
brief van de Acst. Nou, je begrijpt, de Cst er meteen achteranwant
hij was ingelicht door de Tdl Een hele bende opzers d'r bij en ook
nog wat knapen van 40 en 41 P.C. En maar zoeken met zijn allen.
Afijn op 't laatste momen komt een Rgdr vertellen, dat ze bij Bag
moesten wezen. Daar lag ook nog 'n brief van de dir. Nou, 't hele
happie naar de Bag ,om de Dpo op zeker te nemen. Laat die nou van
niks weten! Gelukkig kwam-ie op 't idee om een Wopz naar de Sopz
te sturen. Daar zat een Cdt, die gezien had. dat een Shwt met die
brief er vandoor was gegaan. Nou, 't kwam terecht, maar t heb we
'n half uur geduurd. Ik wil maar zeggen: wat zo n Cst an ze hoofd
heb!"
Wij knikten begrijpend. Een interessant bedrijf, die spoorwegen, dat
waard is dat ieder er zijn beste krachten aan geeft, gelijk ir.Q. ae H-
onlangs opmerkte. Om het ruim te zien: het is pghfgdfstyegdfs...
Waarvan acte.
„Haha, wij hebben een voorzit
tershamer uit Nelsons houten
been!"
Reclame
JN FRANKRIJK is de zeep
ook al een artikel waar het
vet vanaf is. Er was daar een
firma die haar klanten, bijEpg^
wijze van reclame, bij een
bestelling van twaalf stukken
zeep, dertien geurige hompen
toestuurde. Het regende
brieven bij die zeepfirma. Deg
éen retourneerde een stuk
zeep en schreef daarbij: ,.U
stuurde mij een stuk teveel"
Een tweede reageerde met.
„We hebben het bestelde do
zijn naar genoegen ontvan
gen" En de derde monkelde
„Het toegezonden twaalftal
stukken zeep beviel ons niet
Gelieve ons per omgaand een
ander dozijn te zenden!" Het
teruggezonden doosje, hield
precies 12 stukken in
Record (I)
In de loop van de laatste twintig
jaren zijn de schoonheidsmiddelen
sterk vooruitgegaan. Maar de beste
cosmetica hebben toch een heel
kortstondig efect, als de huid zelf
niet in conditie blijft. Daarom is
het gebruik van de werkzame Cas-
tella Schoonheidszeep (2 stukken
50 ct.) zo belangrijk. Castella
Schoonheidszeep reinigt de huid
volledig, tot diep in de poriën, en
geeft de huidweefsels met haar
rijke oliën nieuwe veerkracht.
Zou uw huid het meest gebaat zijn
met een overvloed van schuim,
vraag dan naar Castella Spécial (32
ct.), evenals de klassieke Castella
Schoonheidszeep voornaam en deli
caat geparfumeerd. Tijdelijk ont
vangt U voor slechts 8 ct. een stuk
Castella Spécial bij aankoop van
een grote tube Castella Tandpasta.
En de dames, die de financiële teu
gels bijzonder strak willen houden,
kunnen wij een proef aanraden met
de onverpakte Castella Bloemen
zeep, - een echte merkzeep in heer
lijke kleuren en geuren voor slechts
20 cent289-oo
Primeur
ENE Russen hebben in de loop van
de laatste jaren een heleboel uit
vindingen op hun naam laten zet
ten. Om er een paar te noemen: de
tank, het haringkaken, de boekdruk
kunst, de naaimachine, de maainia-
chinc, de draaimachine en de paai-
machine. Bij hun laatste uitvinding
merkten ze op, dat ze heus niet van
plan waren om alles voor een an
dermans neus weg te kapen. Ze ga
ven namelijk ruiterlijk toe, dat ze
nooit een guillotine hebben bezeten.
Hamer
p^ené, na zijn fantastische record.
Hij heeft hier (met het oog op
de prijsuitreiking) zijn Zondagse
pak aan.
U"EN kolenhandelaar te Besancon,
in Frankrijk, René Guyon ge
naamd, heeft een beroepswereldre
cord verbeterd. Hij liep in gefor
ceerd tempo een afstand van veer
tig kilometer, met een mud kolen op
zijn nek. We hebben dit merkwaar
dige feit ook aan Jochem verteld, die
constateerde: „Daarom zijn die
brandstoffen tegenwoordig zo duur.
Transportkosten, hè?"
Record (II).
LIET hoogterecord voor schilderij
en is ongetwijfeld gevestigd
door de onbekende meester, die in
de buurt van Pommerol (Valencia)
op een hoogte van 2.350 meter in
een grot enkele vogels heeft gete
kend. Als het één of andere comité
prijzen uitlooft voor hoge schilder
stukken, dan moet men zeker om
die onbekende denken. Alleen wordt
het dan een posthume onderschei
ding, want de vogels moeten zo'n
vijftienduizend jaar geleden gete
kend zijn. Daarom zijn ze wat taai.
WOENSDAG 7 OCTOBER 1953.
HILVERSUM I 402 METER. NCRV:
7.00 Nws; 7.13 Gewijde muziek; 7.45 Een
woord voor de dag; 8.00 Nws en weer-
ber.; 8.10 Gram.; 8.30 Tot Uw dienst;
8.35 Gram.; 9.00 Voor de zieken; 9.30
Voor de vrouw; 9.35 Waterstanden. 9.40
Gram.. 10.30 Morgendienst; 11.00 Garm.;
11.10 Roem zonder reclame, hoorspel:
11.50 Gram.; 12.00 Zang en piano; 12.30
Land- en tuinbouwmeded.; 12.33 Gram.;
12.59 Klokgelui; 13.00 Nws; 13.15 Protest.
Interkek. Thuisfront; 13.20 Gevarieerde
muziek; 13.43 Hansel und Gretel. opera
(fram.); 15.20 Gram.; 15.40 Kamerkoor en
sol.; 16.00 Voor de jugd; 17.20 Promenade
orkest en sol.; 18.00 Mil. causerie; 18.10
Gram.; 18.30 Spectrum van het Christe
lijk organisatie- en verenigingsleven; 18.45
Gram.; 19.00 Nws en weerber.; 19.10
Boekbespreking; 19.25 Gram.; 19.30 Bui
tenlands overzicht; 19.50 Viool en orgel:
20.00 Radiokrant; 20.20 Jeugdavond ;21.45
Volksmuziek (met toelichting); 22.15 Ca
nada, een land van grote industriële toe
komst voor Nederland, vraaggesprek:
22.25 Gram.; 22.45 Avondoverdenking: 23
Nws en SOS-berichten; 23.15 Gram.; 23.45
24.00 Idem.
HILVERSUM II 298 METER. VARA:
7.00 Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gymn.; 7.30
Gram.; 8.00 Nws; 8.18 Orgelspel; 8.50
Voor de huisvrouw; 9.00 Gymn. v. d.
vrouw; 9.10 Gram.; 9.35 Waterst. VPRO:
10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Oom Jan
v. Zutphen 90 jaar, report.; 11.00 V. d.
vrouw; 11.30 Gram.; 12.00 Amus. muz.;
13.30 Land- en tuinb.meded.; 12.33 V. h.
platteland; 12.38 Gram. Gram.; 13.00 Nws.;
13.15 Tentoonstellingsagenda; 13.18 Ome
Jan van Zutphen 90 jaar, rep.; 14.00
Voor de kinderen; 14.10 Voor de jeugd;
14.40 Ome Jan van Zutphen 90 jaar,
rep.; 15.30 Kinderkoor; 16.00 Voor de
zieken: 16.30 Jeugdconcert; 17.15 Instr.
kwintet; 17.35 Ome Jan van Zutphen 90
jaar, rep.; 17.50 Regeringsuitzending:
jeugduitzending: 18.00 Nws en comm.;
18.20 Het volle pond, causerie; 18.35
Orgelspel; 18.55 Voor het kind; 19.00
Waar men Denemarken leert kennen,
causerie; 19.15 Arbeidersliederen. VPRO:
19.30 V. d. jeugd. VARA; 20.00 Nws.; 20.05
Parlementair overzicht; 20.15 Huldigings
avond van Ome Jan van Zutphen; 21.00
Snelheid en handicap, klankbeeld; 21.30
Huldigingsavond van Ome Jan van Zut
phen; 22.30 Gram.; 23.00 Nws; 22.15 Soc.
nieuws in Esperanto; 23.20 Orgel-ensem
ble; 23.4524.00 Gram.
BRUSSEL 324 METER. 11.45 Gram.;
12.30 Weerber.; 12.34 Gram.; 13.00 Nws;
13.15 Fanfare-orkest; 14.00 Schoolradio;
15.40 Gram.; 16.30 Omroeporkest; 17.00
Nws; 17.10 Gram.; 17.30 Voordr.; 17.45
Gram. 17.50 Boekbespreking; 18.00 Gram.
18.30 Voor de soldaten; 19.00 Nws; 19.40
Vlaamse koren; 20.00 Hoorspel met muz.
21.30 Omroeporkest; 22.00 Nws; 22.15
Zang en piano; 22.5523.00 Nws.
BRUSSEL 484 METER. 12.00 Gram.;
13.00 Nws; 13.15, 14.00 en 15.00 Gram.;
17.00 Nws.; 17.15 Gram.; 17.30 Viool en
piano; 17.50, 18.50, 19.15 en 19.25 Gram.;
19.30 Nws.; 20.00 Orkestconcert; 22.00
Nws.; 22.15 Kamermuziek; 22.55 Nws.
HU AIRE BELLOC
43)
Maar juist toen kwamen twee afien-
en, die er al veel eerder hadden moe-
™z,Jn: drongen door de menigte,
pakten de experts achter bij hun nek
en namen ze ondanks hun hevige Dro-
testen mee. y
Intussen was de Jury weer terugge
keerd in de rechtszaal. Het gebrul en
de herrie buiten in de gang waren nu
opgehouden, de strijders gedwongen
te vertrekken en het was in volmaakte
stilte, dat de vragen gesteld werden
aan de heer Balchin, woordvoerder
der Jury, toen deze was teruggekeerd
en haar plaatsen weer had ingenomen.
1. Had Lady Norbolt goede en vol
doende redenen om te geloven, dat
naar exemplaar het originele was?
Ja. De Jury had besloten, dat zij die
had,
2. Handelde zij met boos opzet, toen
z4 het andere exemplaar als een ver
valsing aanmerkte?
Ja.
3- Had zij schade geleden dooi de
aanspraken, die de Hertog van Emon-
smado voor zijn exemplaar had ge
naakt? Zo ja, tot welk bedrag?
Ja. dat had zij. Tot een bedrag van
twintig duizend pond.
j d 0,6 Her*0§ van Emonsillado
goede en voldoende redenen om te ge
loven, dat zijn exemplaar het originele
was?
Ja, die had hij.
5. Handelde hij met boos opzet, toen
hij het andere exemplaar als een ver
valsing aanmerkte?
Ja.
6. Had hij schade geleden door de
aanspraken, die Lady Norbolt voor
haar exemplaar had gemaakt? Zo ja,
tot welk bedrag?
Ja, dat had hij. Tot een bedrag van
twintig duizend pond.
De rechter Mr. Dove complimen
teerde de Jury. Hij was het met haar
1 antwoorden volkomen eens. De kosten
zouden natuurlijk worden verdeeld.
HOOFDSTUK XIX
U zult wel eens opgemerkt hebben,
Mevrouw, die u verwaardigt, dit boek
te lezen, dat zelfs gedurende de kor
te, maar heerlijke jaren, die voorbij
gingen tussen uw jong-meisje-zijn en
de tijd. die u nu beleeft als jong me
vrouwtje, het menselijk leven geen
chaos was, maar zo zeer volgens plan
verliep, dat men er haast toe zou ko
men, aan een Voorzienigheid te ge
loven.
De enige man, die ik goed ken, die
dit goddelijk doel in het menselijk le
ven ontkend heeft, was William Sha
kespeare, maar ik geloof niet, dat hij
er ooit aan getwijfeld heeft. Hij liet
twijfel alleen uitspreken door een van
zijn figuren, een zwakke kerel, die
door zijn vrouw opgestookt werd om
mensen te vermoorden en wiens zenu
wen en oordeel dientengevolge naar
de maan gingen. Neen, de dingen gaan
volgens een plan en hoe vreemd het
ook is: er schijnen geen losse eindjes
bij te zijn. U kon er dan ook op reke
nen, dat aan twee Ames Bourgeoises,
die allebei beweerden, de echte, au
thentieke en originele Ame Bourgeoise
te zijn en waarvan geen een kon be
wijzen het authentieke en originele te
zijn, enz. niet zou worden toegestaan
(en nu gebruik ik dit woord niet in
een anthropomorfische betekenis) zo
m^ar over de wereld rond te zeilen
net als twee schepen, die in een storm
op de Thames van hun ankers wa
ren losgeslagen. Er moest een oplos
sing komen. Want als die er niet
kwam, hoe zou de wereld dan ratio
neel zijn? En de oplossing kwam door
zo'n toeval, dat ongelovigen toeval
noemen, maar waarvoor wijzere men
sen een edeler naam hebben.
Laat mij toe u eerst op een ver
schijnsel te wijzen, dat daar ben IK.
zeker van u niet door persoonlijke
ervaring bekend is, maar waarvoor
de geziene auteur van Synthese van
Alcohol en Menselijk Organisme, een
schrijfster van wereldnaam, Mevrouw
Whortleberry, instaat.
Het verschijnsel is dit: Een beetje
alcohol (al is het dan juist, dat het
ons ggen kwaad doet) maakt de ver
mogens van waarneming scherper,
maar veel alcohol verzwakt ze. Zeer
veel alcohol mag leiden tot volkomen
wegzinken in een toestand, waarin
men niets meer weet (zoals we weten
uit het geval van Sir Charles Gaddy
gedurende het debat, over de Indische
begroting). In een bekend experiment
werden twaalf verschillende doses van
een kubieke centimeter tot twee-en-
twintig gegeven aan twaalf midinet-
tesmaar, werkelijk, ik kan niet
zo doorgaan, ik moet tot mijn verhaal
terugkomen.
En waar ik in alle geval op wou
komen, was, dat de ongelukkige, hul
peloze, verdwenen Charles Goatcher
na zoveel dagen en weken aan het
eind van zijn financieel latijn was
(hoe zorgvuldig hij ook had opgepast
zijn geld langer te laten duren, bijv.
door in het mooie zomerweder
's nachts de aangename lucht van de
Thamesoever te genieten en hoe ver
hij de spaarzaamheid en onthouding
vooral ten aanzien van voedsel
ook gedreven had, door de paar cen
ten, die hij dorst uitgeven, te beste
den voor zijn dagelijkse consumptie
van dingen, die nodiger waren) en dat
die Goatcher nu een levend bewijs
moest zijn van de waarheden over
alcohol, die ik u al te uitvoerig heb
uiteengezet.
Deze ongelukkige burger was, zoals
men zich zal herineren, op de nood
lottige avond, toen hij het Meester
werk verloor, in niet minder dan drie
kroegjes geweest, hetgeen helemaal
ge record is. Zo had dan het ex
terieur van „The Butcher's Arms''
met zijn schreeuwend rode voordeur
en spiegelglas onder de booglamp
zich geëtst op dat deel van de geest,
dat beneden het niveau van het be
wuste daalt (heb ik net zo goed ge
zegd?) om weer op te stijgen, als
het een luchtje wil scheppen. Veel
van wat er gebeurd was, nadat hij
de drempel van „The Butcher's
Arms had overschreden, was verward
ii zijn hoofd en de laatste episode,
toen hij in zijn bed gesukkeld was,
die was helemaal weg. Daar wist hij
niets meer van. Maar de vuurrode
verf en het spiegelglas en de naam
onder de booglamp lagen in zijn
geest als een mijn, geen vadem onder
de oppervlakte en klaar om naar
boven te komen en te explode n van
uit het onderbewuste (o, wat een fijn
woord! Wat jagen die woorden elkaar
op. Ik wou dat ik er een wist, dat
nog moderner was. Ik gebruik nog
maar de hocuspocus uit mijn eigen
jeugd), vanuit het onderbewuste, zeg
ik en te springen, als het het minst
verwacht mag worden, als er „con
tact" gemaakt wordt. Dat contact
kwam nu op zekere avond, toen de
arme meneer Goatcher aan het eind
van zijn krachten was en maar een
halve kroon meer had. Hij slungelde
om de hoek van een straat, in de
wijk, waar hij helemaal niet meer
wilde komen en stond toen plotse
ling tegenover „Te Butcher's Arms"
en alles kwam toen bij hem terug
als de boemerang in de gelogen reis
verhalen uit onze jeugd.
Daar was het! Dat was de plaats,
waar de Ame Bourgeoise hem ont
stolen was door die gemene schoelje,
die hij had nagezet, toen hij gevallen
was en zich bedekt had met bloed,
schande en ongeluk. Ondanks die on
aangename gedachten-associaties, ging
hij naar binnen. Want ten slotte was
er geen andere kroeg vlakbij. En hij
was aan zijn derde ronde. En hij had
nog een halve kroon.
Toen hij het café binnenging
had hij weer het rare gevoel
of hij iets miste van onder
zijn arm. Had hij iets niet afgedra
gen? Neen, het was alleen het effect
van dezelfde omgeving en de herin
nering aan die noodlottige nacht.
De deur tussen de bar cn de zit
kamer, waar de Heer des Huizes re
geerde, stond open. Daar zat hij in
zijn volle majesteit, in zijn hemds
mouwen zoals het zijn gewoonte
was met twee intieme vrienden
te praten. Boven hem hing de Nacht
merrie, die aan een beter gefortu
neerde wereld bekend was als het
Meesterwerk van de onsterfelijke
Bourrot.
Want toen Goatcher door zijn al
coholische onachtzaamheid de Bourrot
in dit proeflokaaltje achtergelaten
had, vond de dochter (cn barmaid
het en bracht het aan haar heer en
gebieder. Die vond het maar een raar
geval en hij gaf het de naam van
Nachtmerrie en hing het in zijn zit
kamer op als een waarschuwing aan
alle geheelonthouders.
Goatcher vertrouwde zichzelf nooit
erg als hij aan zijn derde ronde toe
was. Hij wreef zijn4 ogen niet uit,
want dat doet geen mens, behalve als
hij er een vuiltje in heeft gekregen,
maar hij staarde. Hij kneep zich niet
in zijn arm, want dat zou hem pijn
gedaan hebben, maar langzaam en ik
geef toe, een beetje doezelig, verifi-
eeerde hij (zoals ze in de Universi
teit zeggen) het ding daar vóór zich.
Dan zei hij, met een beetje zware
tong tegen de jonge dame, die oor
spronkelijk het onschatbare doek had
gered uit do verdrukking:
„Mag ik den baas even spreken?"
Ze keek hem met de nodige min
achting aan, hij zag er maar vuil
en ellendig uit door de maanden \an
armoede cn ontbering en vroeg
hem wat hij moest.
,Zeg aan den baas", fluisterde hij
hees, dat ik 'm wat te zeggen heb. dat
de moeite waard is over dat schilde
rij" en hij wees het aan met een be
weging van zijn hoofd Ze keek om,
om te zien wat hij bedoelde.
„O, dat?" zei de dochter des huizes.
Daar is vader erg op gesteld.
(wordt vervolgd)
