TE NIEUW, Van di Hensen en i%tuzen Vetwor nipjes Werkgevers deden een stapje vooruit ipa (5 procent) DÉBRALINE ..Het harde gesla Een Meesterwerk is zoek vonden de ouders Wij blij ven bii zes procent, zeiden de werknemers Wat een WondeJijke Wereld TWEEDE BLAD DINSDAG 29 SEPTEMBER 1953 Waarom onderhandelingen in S.v.d.A. afsprongen Span je en Europa T roost Commissie-de Vries: 4.8 procent F terdienst de A.M. d Beve- voor de iet twaalf voltooid, besteding Schouwburg Schouwburg (Van onze Onderwijsmedewerker) VT/IJ hebben in de voorbije jaren met onze artikelen bedoeld, 'n bescheiden bijdrage te leveren tot een beter wederzijds begrip tussen gezin en school. En wanneer her en der de ouders op meer georgani seerde wijze aan het behartigen der onderwijsbelangen gaan deelne men, dan hopen wij enigszins te hebben geholpen, om hen omtrent hun studie-object te oriënteren. Een eindpunt in deze oriëntatie wordt echter nimmer bereikt. Want onze onderwijswereld is steeds dy namisch geweest en ze is het thans wellicht meer dan ooit tevoren. De methodiek en didactiek, de werk wijze en de tucht hebben belang rijke wijzigingen ondergaan. Er zijn vele ouders, die voorzover zij kennis nemen van deze veranderin gen, er ook sympathiek tegenover staan. Een ander deel echter re ageert met wantrouwen en afkeu ring. Wij maakten het nog onlangs mee, dat ouders hun kind aanvan kelijk lieten inschrijven voor de nieuwe eerste klas, maar deze in schrijving later weer introkken, omdat hun gebleken was, dat het onderwijs in de betreffende klas „te nieuw" was! Het bleek bij navraag, dat de enthousiaste, jonge onder wijzer uit de eerste klas de betref fende ouders uitvoerig had ge demonstreerd ,hoe hij zoveel moge lijk de spelvorm in zijn onderwijs toepaste. Hij had hun allerlei soor ten speelgoed laten zien, waarmee hij de kinderen het tellen en cijfe ren aanleerde, hij had getoond, hoe hij alle voorwerpen in zijn lokaal van naamplaatjes voorzag, om een begin met het lees-onderwijs te ma ken. Kortom, hij had zich uitge sloofd, om vader en moeder te laten zien, hoe modern zijn onderwijs wel opgezet was. Stellig had hij voor deze moeite bij zijn inspecteur een pluim gekregen, maar deze ouders trokken hun neus op. Zij zochten tevergeefs naar degelijke reken boekjes en ferme leesboeken zon der afleidende poespas. Hun oordeel luidde, zoals gezegd „te nieuw". Qit voorval brengt ons nu tot een dubbele conclusie. De school kan er uit leren, dat zij steeds bij de ouders de vraag zal blijven ont moeten naar de resultaten van het onderwijs. Zeker, vooral de moe ders vinden het wel charmant, dat zo soepel en speels met hun lieve lingen wordt omgesprongen. Maar tenslotte komt toch de beslissende vraag, of er nu ook met succes ge werkt wordt. Wij willen geenszins de karaktervormende waarde van I ons vernieuwde onderwijs onder- schatten, doch tenslotte blijft in onze ogen de vraag der ouders naar een tastbaar onderwijsresultaat ook gerechtvaardigd. De school behoeft geen reclame-campagne te voeren, die speciaal dit punt belicht, doch wel dient zij te vermijden, dat deze eis der ouders wordt gebagatelli seerd. Maar ook aan het adres der ouders zouden wij in verband hiermede een woord willen richten. Allereerst wordt het hoog tijd, dat zij meer oog krijgen voor de karak ter-vormende taak van de lagere school. Als zij zeggen: „Wij vormen het karakter wel, laat dus de school maar louter onderwijzen," dan be roven zij de volksschool van haar grootste waarde. Er mogen en moe ten studie-resultaten worden ge- eist, maar men stare zich niet dood op de materiële zijde van de zaak. Hieraan voegen wij nog toe: de ouders zijn welkom in de school. Hun op- en aanmerkingen zullen ernstig worden overwogen. Maar 't gevaar blijft, dat men te gemakke lijk meent, het onderwijs-vak te beheersen. Vooral zij, die verdere studies maakten, stellen zich voor, dat zij dan waarachtig toch wel even' goed als de onderwijzer zullen weten, hoe het onderwijs moet zijn. |_Jet kan geen kwaad, er nog eens op te wijzen, dat ook het on derwijs een ingewikkeld, geperfec tioneerd systeem is, waarin weten schap van eeuwen zit verdiscon teerd. Misschien kan deze opmer king enkelen er van weerhouden, om al te vlot te oordelen over werkwijzen van de school. Ook de onderwijzer heeft er recht op, dat zijn vakmanschap wordt gerespec teerd. Bzd. ^MERIKA sloot met Spanje een militair-economisch verdrag. Het maakt afronding van het Atlantische veiligheidssysteem mo gelijk. Maar Spanje wordt er niet regelrecht en volwaardig in be trokken. Dat duldt nu eenmaal de in een aantal Europese landen overheersende opvatting omtrent het dictatoriale Spanje niet. Als 't nu nog een dictatuur was, die zich socialistische noemt, zoals in Yoego-Slavië, dan zou het wat an ders zijn. Maar met die „clericale' Franco, nee, dat gaat niet. Intus sen mogen we blij zijn met dit verdrag. Want daardoor komt Europa weer sterker te staan tegenover de communistische machtsdroom. Vóór de oorlog had Moskou zeer bizonder zijn hoop ge bouwd op Spanje als een land, waar het vaste voet zou kunnen krijgen en daardoor de kracht der demo cratische wereld zou kunnen des organiseren. Die hoop was nog niet geheel vervlogen, want communis ten en anarchisten zijn er in Spanje ongetwijfeld nog heel wat, Nu Amerika echter militaire bases kan vestigen op het Iberische schiereiland, wordt de mogelijk heid van een gewelddadige machts greep ongetwijfeld miniem. De Russische pers is al begonnen met woedend commentaar. jyjOGEN we hier ook medeleven betuigen V.B., Keuze-commissie en wat dies meer zij ten aanzien van onze verrichtingen in Noorwegen? We hebben er de nodige tranen bij ge stort. Intussen is het weer een meevaller voor een bepaald slag van lieden, dat er pleizier in vindt om ons volk als futloos en aftands uit te schilderen. Zo in de trant van: We hebben Indië verspeeld, de bureaucratie ontneemt ieder de vreugde van het arbeiden, het is alsmaar Jan Pet naar de ogen zien, we geven almeer van onze souve reiniteit uit handen door interna tionale bindingen en ons voetbalpeil is nu zover afgezakt, dat we met goed fatsoen geen internationale wedstrijd meer kunnen spelen... Aan de onheilsprofeten hebben onze voetballers tenminste een binnen pretje bezorgd. Laat hun dat tot troost strekken. yWEE communiqués zijn er nu uitgegeven omtrent de loononderhande lingen in de Stichting van de Arbeid, welke tenslotte toch niet tot overeenstemming hebben geleid. In dat van de gezamenlijke werkgeversorganisaties wordt mede gedeeld, dat de berekeningen omtrent de compensatie der huurverho ging en de opheffing der consumptiebeperking met inachtneming van de aangekondigde belastingverlagingen tot verschillende uitkomsten leidden. De Raad van Vakcentralen kwam uit op een loonsverhoging van on geveer 6 pet. Van werkgeverszijde was men van oordeel, dat de loons verhoging op basis van de beschikbare gegevens, naar boven afgerond op 4 pet. gesteld diende te worden. Na zowel de werkgevers als de werknemers te hebben ge hoord, kwam de inderhaast ingestelde commissie-de Vries tot een percentage van 4.8 procent. verstande, dat hierbij geen grotere loonsverhoging zal mogen worden vastgesteld dan 5 pet. 3. Voor personeel van 23 jaar en ouder in dienstbetrekkingen, waar voor geen C.A.O. of bindend vastge stelde loonregeling geldt, bevelen de Centrale Werkgeversorganisaties aan dezelfde procentuele verhoging als bovengenoemd op de lonen of sala rissen toe te passen. 4. De Centrale Werkgeversorgani saties achten daarnaast, voor een vergroting van de spreiding tussen de functiegroepen, een herziening van de richtlijnen voor de loonvorming even ons met K.N. (Advertentie) TN de vergadering van de Stichting van de Arbeid van Zaterdag stel den de gezamenlijke werkgeversorga nisaties zich op het volgende stand punt: 1. Rekening houdende met de con clusies van de commissie van deskun digen en geleid door de wens om tot overeenstemming te geraken, ver klaarden de Centrale Werkgevers organisaties zonder het rapport van de commissie in alle onderdelen te kunnen onderschrijven zich bereid om per 1 Januari a.s. een verplichte loonsverhoging, naar boven op 5 pet. afgerond, voor werknemers van 23 jaar en ouder aan de regering aan te bevelen. Hierbij dienen op de gebruikelijke wijze dispensaties mogelijk te zijn. In dit verband werd in het bijzon der gewezen op de situatie ii\ het middenstandsbedrijf, op grond waar van de centrale middenstandsbonden op het standpunt staan, dat in deze sector van het bedrijfsleven de loons verhoging door een evenredige lasten verlaging volledig dient te worden gecompenseerd. 2. De gezamenlijke Centrale Werkgeversorganisaties wensen de beslissing over een herziening van de lonen voor mannelijke en vrouwelijke werknemers beneden de leeftijd van 23 jaar over te laten aan het be- drijfstaksgewijze overleg, met dien per 1 Januari a.s. gewenst, in dien zin, dat de richtlijnuurlonen voor de ge schoolde vakarbeiders met twee cent worden verhoogd. De uitwerking en de toepassing van deze richtlijnen dienen aan het bedrijfstaksgewijze overleg te worden overgelaten. 5. De Centrale Werkgeversorgani saties spreken zich voorts uit voor 'n wijziging van de richtlijnen voor de gemeenteclassificatie voor handarbei derslonen, in dien zin, dat het aan tal klassen op 5 blijft gehandhaafd, doch dat het uurloonverschil tussen de le en 5e gemeenteklasse wordt ver minderd van 12 op 10 cent. De toepas sing van deze gewijzigde richtlijnen dient, overeenkomstig de op dit punt bestaande practijk, eveneens aan het bedrijfstaksgewijze overleg te worden overgelaten. BETREURD TN een communiqué van de Raad van Vakcentralen wordt gezegd, dat de besturen van N.V.V., K.A.B. en C. N.V. in hoge mate betreuren, dat geen overeenstemming werd bereikt, mede omdat in de laatste phase der onder handelingen een reëel overleg met de industriële en agrarische onderne mersorganisaties mogelijk bleek. De vakcentralen konden echter ook In deze laatste phase van het overleg niet afwijken van de door hen be pleite loonsverhoging van 6 procent. Dit voorstel is door hen van meetaf bedoeld niet als een onderhande- lingsvoorstel, dat speelruimte bevatte, doch als een volkomen reëel voorstel, waarin op verantwoorde wijze de compensatie voor de huurverhoging en voor de resterende consumptie- beperking alsmede de voorgenomen belastingverlaging in rekening zijn gebracht. Advertentie.) Strijd Roman door DIGNATE ROBBERTZ TNE Veerse schrijfster, Dignate Robbertz, is productief genoeg, zonder dat ze het zich gemakkelijk maakt en tot cliché-werk haar toevlucht neemt. Thans verscheen van haar hand, bij de uitgeverij P. Vink, Antwerpen - Tilburg, een uitgebreide historische roman over de heren van Romerswale „Het harde geslacht", der wilde Zeeuwse jonkers, aan wier zorgeloosheid het toegeschreven wordt, dat stad en land van Romerswale door het water wer den besprongen en uiteindelijk verloren gingen. In het licht der jongste gebeurte nissen een onderwerp dat actueel ge noeg is en de interesse voor dit boek bevorderen zal. De Allerheiligenvloed van 1 Nov. 1530 en de St. Felixvloed van twee jaar later, die de dijken wegsloegen, 23 dorpen verzwolgen en het water blijvend door de stadsmuren van Ro merswale brachten, zijn in hun wild geweld en rampzalige gevolgen goed getekend. Deze rampen dragen ten dele de intrigue en daarnaast is het de neergang van het „harde geslacht" dat de verwikkeling inhoud geeft, terwijl zij met elkaar ten nauwste ver weven zijn. Het historisch verhaal beslaat slechts een periode van tien jaar wat aan de eenheid ervan ten goede kwam en de schrijfster gelegenheid gaf tot detaillering. Het begint met de te rechtstelling van de tot misdaad ver vallen Jan van Romerswale op 2 Mei 1535 te Den Haag om te eindigen met de dood van zijn neef Adriaan van Romerswale, de harde trotse kasteel heer, die met afkeer de executie bij gewoond had, maar wiens uiteinde niet veel eervoller was. Het is geen opwekkend boek dat Dignate Robbertz schreef. Er mag dan eens gelachen worden: de vrolijk heid blijft er verre van, omdat de grauwe zorg er al te dicht bij staat. De trieste sfeer domineert, het ver val in het geestelijke en materiële is als tastbaar. HOOFDPERSONEN r\e centrale figuren zijn uitstekend getekend. Heer Adriaan, gewend alles te nemen wat hem zint en te doen wat hem lust, ziet men langzaam veranderen van de pralende edelman tot de berooide nietsnut, stervend in het slijk, waar, door zijn schuld, ook zijn landgoederen in veranderden en zijn burcht Lodycke in verzakte. Zijn zonen staan ten voeten uit geschetst. De vloek van hun geslacht rust op hen en hun levens mislukken evenals die van hun vader. De enige, die uit beter hout gesneden lijkt, is Arjen, de bas terdzoon, die aan Romerswale, zij het dan tevergeefs, tracht goed te maken, wat zijn geslacht er tegen misdeed. De vrouwen van de Romerswalers brengen een wat zachter toon in het geheel. „Zij schrijden als in halve mist geborgen", zoals goed getypeerd op de omslag staat; hun passiviteit doet naast de leefdrift der mannen wat wazig en onnatuurlijk aan, maar staan in hun berusting en toewijding op heel wat hoger niveau dan hun man nen of minnaars. Ook aan de neven figuren besteedde de schrijfster veel aandacht. Zij helpen diepte brengen in de roman, gelijk het voor zijn behoud vechtende Romerswale er de bewogen achtergrond van vormt. GOED VERTELD rjignate Robbertz bewijst met dit boek opnieuw, dat zij vertellen kan, want hoe moeilijk dit aan een ver verleden ontleend gegeven ook is, zij maakte er een acceptabel verhaal van, dat slechts weinig inzinkingen vertoont en dat te boeien weet, on danks de neerdrukkende sfeer, welke om de immer weerkerende misluk kingen hangt. Aan de historie laat Dignate Rob bertz recht wedervaren, doch in de schildering van dit felbewogen tijd perk ontbreekt iets aan de toets en de locale kleur, zoals we het ook als een hiaat voelen, dat er van de gees telijke krachten, welke in deze laat- middeleeuwers gegist moeten hebben, te weinig blijkt. Te schaars bespeuren we voorts wat kerk en godsdienst voor de Romerswalers, wier geloofs trouw legendarisch werd, betekend heeft, vooral toen rampspoed op rampspoed hen trof. Maar afgezien van deze tekorten, mogen we constateren, dat Dignate Robbertz ons in „Het harde geslacht'' een boek schonk van formaat, een boek van zuiver en verantwoord schrijversschap, dat een dramatisch stuk Zeeuwse historie eerlijk en ge voelig belicht. De uitgever stak het boek in een feestelijk kleed en en kele suggestieve illustraties van Jac. Prince, verhogen nog de aantrekke lijkheid ervan. p\E vereniging der „Erfgenamen van Edwards Millioenen" is van plan de strijd voort te zetten voor de fabelachtige erfenis van William Edward, een voorzaat van 500 leden van de genoemde vereniging, die in 1696 rechten zou hebben verkregen op de mijnrijkdommen in het Land van Wales rechten waarvan de waarde op het huidige ogenblik op millioenen wordt geschat. Vorige week heeft de vereniging de heer Ralph Tuchband ontslagen als verdediger van haar belangen, omdat hij blijk gaf van al te weinig ijver. Het salaris van Tuchband werd be taald uit een door de 500 leden aan gelegd fonds. Onder hen zijn er ove rigens 40, die het vertrouwen in hun vroegere zaakgelastigde hebben be waard en hem een deel van de er fenis hebben beloofd, ingeval hun rechten worden erkend. Zondag heeft hij de 40 erfgenamen medegedeeld, dat zij inzage kunnen nemen van de pachtacte voor 999 jaar, die aan de erflater was toe gestaan. Om dat kostbaar document te zien te krijgen, zullen zij echter vooraf 20 Pond Sterling moeten stor ten. Feuilleton CEN Amerikaans weekblad brengt ook iets nieuws. Tegen betaling van twee dollar vertelt de redactie alvast per brief, hoe het einde van de wekelijkse feuilleton zal zijn. Tel kens wanneer een nieuwe feuilleton begint, ontvangt het blad namelijk honderden brieven van lezeressen, die nieuwsgierig zijn naar het „hap py end." opgelucht A/IE JUFFROUW Hong Tsjoeng Jang kan het ook niet helpen, dat ze uit communistisch China komt, waar ze allerlei gruwelverha len hoorde over de handel in blanke slavinnen, die in Europa welig zou tieren en heel doodgewoon zou zijn. Toen ze op Schiphol in Amsterdam moest overstappen, weigerde ze in de bus te stappen ,die haar naar het vliegtuig zou brengen. In allerijl werd de eigenaar van een Chinees restaurant door de politie uit bed gehaald om het jonge meisje in het Chinees gerust te stellen. Intens ge- gelukkig vloog de gele juffrouw verder naar Venezuela. Kousen rsE Franse dameskousenindustrie werkt onder hoogspanning. In vele bedrijven is er zelfs de jaarlijk se vacantie bij ingeschoten. De fa brikanten verwachten namelijk, dat er voor hen een gouden tijd zal aan breken. De New-look verborg zoveel van het sierlijke damesbeen. dat het nog nauwelijks zin had erg fijne kou sen te dragen. Legio dames bezaten maar twee paar kousen, waarin som mige stopjes wel door de rokken werden gecamoufleerd. Nu de korte rok evenwel een overwinning heeft behaald is 't duidelijk dat de dames ook meer aandacht zullen besteden aan haar benen. De vraag naar de fijne duurdere kousen is de laatste weken ongeveer verdubbeld. In de meeste fabrieken regent het nieuwe bestellingen. Alarm De 21-jarige Hetty Zamer in Lo wer Hill (Nieuw Zeeland) had een leuk verjaardagpartijtje ge arrangeerd, waarop een heleboel vriendinnen kwamen en ook wat vrienden. Na het diner bleken er evenwel te weinig mannelijke dans partners te zijn. Hetty belde der halve de brandweer op en verzocht haar zes stevig gebouwde jongeman nen, langer dan 1.78 meter, voor anderhalf uur uit te lenen. Het ver zoek werd afgewezen. Toen nam de jarige haar toevlucht tot een paardenmiddel: ze sloeg brandalarm. Ze kreeg 24 mannen plus een be keuring van 5 Pond. Goed werk pR was een boef ontsnapt uit de gevangenis van Pretoria. De po litie" had geluk, want ze was in het bezit van zes foto's van de kerel. Die werden vermenigvuldigd en naar de diverse politieposten verstuurd. Drie uur later meldde de eerste po litiepost, dat ze reeds vijf van de zes gezochte had gearresteerd en dat de zesde wel spoedig zou volgen. In totaal werden ongeveer 300 mannen in arrest gesteld. Maar de man, die ze moesten hebben, zoeken ze nog steeds. Alarm-eend Freiburg (Z. W. Duitsland) ral een standbeeld worden opge richt voor een eend, die het leven van vele mensen zou hebben gered. In 1944 begon de eend vijf minuten voor een hevige luchtaanval luid te kwaken, waardoor de bevolking werd gewaarschuwd en in de schuil kelders vluchtte, ofschoon er door een vergissing geen luchtalarm werd gegeven. De eend kwam bij de aanval om het leven. Misgreep TN Massachusetts pleegden gemas- A kerde bandieten een roofoverval op het kantoor van een groot hotel. Zij haalden uit de brandkast 'n gro te papieren zak, waarin zij de sala rissen der hotel-employé's vermoed den. Ze hadden echter pech, want de zak" bevatte slechts enkele broodjes, die de boekhouder in de safe be waarde voor zijn twaalfuurtje. Zeug '"TOEN de Deense boer August Wet- geit met zijn vrouw des avonds laat'thuis kwam uit de bioscoop, zag hij toevallig dat de deur van het varkenskot open stond. De vette zeug was verdwenen. Alle huisgeno ten, die reeds naar bed waren, werden opgetrommeld en de hele nacht werd de omgeving afgespeurd. Tevergeefs. De zeug was en bleef verdwenen. Men besloot maar weer naar bed te gaan. Toen Weigeit de slaapkamer binnentrad, lag daar d« zeug op haar gemak te pitten. Afscheid FAIT is ons laatste stukje. Morgen wordt ons domein betreden door iemand anders. Een ijverig man. gerijpt door het leven en met een open oog voor het gekke wereld gebeuren, maar in ieder geval iemand anders. Hij zal wellicht tevoorschijn komen met figuren als Jan Kuch en dat slaat dan op ons. Laat u niet voor de gek houden. De worsteling met de wondere dingen in deze wondere wereld is ten einde en morgen lopen wij in een soldatenpak. Het gaat u allen goed. Saluut. Advertentie) Niet uitdrukken. Ze verdwijnen j spoedig en spoorloos wanneer J ip^U ze een paar maal bet metp= F het bekende huidgeneesmiddel WOENSDAG 30 SEPTEMBER 1953 HILVERSUM I 402 m. 7 Nieuws; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.; 7.45 Een. woord voor de dag; 8 Nieuws en weerberichten: 8.15 Gram.; 8.18 Gewijde muziek; 8.45 Gram.; 9 Voor de zieken 9.30 Voor de huisvrouw; 9.35 Gram.; 10.15 Idem; 10.30 Morgendienst; 11 Gram.; 12 Sopr. en piano; 12.30 Land- en tuinbouw mededelingen; 12.33 Gram.; 12.37 Alledag kerkdienst; 12.59 Klokgelui; 13 Nieuws; 13.15 „Met Pit op pad", 13.20 Mariniers- kapel; 14 Gram.; 15 Kamermuziek; 15.30 Gram.; 15.45 Voor de jeugd; 16.55 Rep. van de voetbalwedtrijd Continentaal elf- tal-Barcelona F.C.; 17.50 Gram.; 18.30 Spectrum v. d. Chr. organisatie- en ver enigingsleven; 18.45 Pianoduo; 19 Nws en weerberichten; 19.10 Radio-krant; 19.30 Openbare zitting van de Generale Syno de der Ned. Herv. Kerk; 21 Gram. 21.15 Radio Philharmonisch orkest; Rep. uit Arusha; 22.10 Glasharp; 22.30 Vocaal ensemble; 22.45 Avondoverden king; 23 Nieuws; 23.15-24 Gram. HILVERSUM II, 298 m. 7 Nieuws 7.13 Gram.; 8 Nieuws; 8.18 Gram.; 8.50 Voor de huisvrouw; 9 Gym.; 9.10 Gram.; (9.35-9.40 Waterstanden); 10 Schoolradio; 10.20 Voor de vrouw; 11 Gram.; 12 Dans muziek; 12.30 Land- en tuinbouwmede- delingen; 12.33 Voor het platteland: 12.98 Gram.; 13 Nieuws; 13.15 Tentoonstellings agenda; 13.18 Lichte muziek; 13.45 Gram, 14 „De weg omhoog", causerie; 14.1 Gram. terdams Philh. orkest, koor en sol.; 16.10 Voor de kinderen; 16 Hoorn en trompet; 16.10 Voor de jeugd; 16.45 Voor d« zie ken; 17.18 Metropole orkest; 17.50 Re geringsuitzending Bets Bonde Jensen- Elze: Deense impressies"; 18 Nieuws en commentaar; 18.20 Verslag van het Con gres van de Engelse Arbeiderspartij te Margate; 18.30 Accordeonmuziek; 18.50 „De sterken voor de zwakken"; 19 Ac cordeonmuziek; 19.15 „Het volle pond", causerig; 19.30 Voor de jeugd; 20 Nieuws; 20.05 Pol. commentaar; 20.15 Gevarieerde muziek; 20.40 „Meeuwen boven Sor rento", hoorspel; 22.10 Kamerorkest; 22.45 „De bijen en hun taal", causerie: 23 Nieuws; 23.15 Socialistisch nieuw* in Esperanto; 23.20-24 Gram. BRUSSEL 324 m. 11.45 Gram.; 12.30 Weerberichten; 12.34 Gram.; 13 Nieuws 13.15 Gram. 14 Schoolradio; 15.40 Gram. 16 Orkestconcert; 17 Nieuws; 17.10 Gram-t 17.50 Boekbepreking; 18 Orkestconcert; 18.30 Voor de soldaten; 19 Nieuws; 19.40 Gram.; 20 Hoorspel; 21 Gram.; 21.15 ork. concert; 22 Nieuws; 22.10 Gram4 22.55- 23 Nieuws. BRUSSEL 484 m. 12.10 Gram.; Nieuws; 13.10, 14, 14.45, 15 en 16 Gram. 17 Nieuws; 17.15 Dansmuziek; 18.30 Omr. koren; 18.45 Gram.; 19.45 Nieuws; 20 Groot Symph. orkest; 21.30 Gram.; 22 Nieuws; 22.10 Jazzmuziek; 22.50 Nieuws. H1LAIRE BELLOC V- („The Missing Masterpiece") 37) Ten laatste maar het had zeker twintig minuten geduurd was de grote kenner der moderne kunst zo ver gekalmeerd (voor een deel ook zo uitgeput), dat hij in staat was een geregeld antwoord te geven op de vragen, die de Heer Capstan vond, dat hij fatsoenshalve wel stellen moest, hetgeen hij deed met volle sympathie en warme vriendschap in zijn stem. Ja. Capstan had goed geraden Het ging over bet schilderij. Het was die lelijke meid, diemaar ik zal, o schone lezeres, uw oren niet bezoe delen met de scheldwoorden, die hii een zo gedistingeerd lid van uw sekse naar het schone hoofd slin gerde. Ze had het lef gehad zich naar voren te dringen? Nu, ze zou merken, dat ze daar niet blijven zou. Zij had de Bourrot? Neen, hii had 'm. Al wat zij had, was verdorie niets dan namaak! Hij zou haar aan d kaak stellen. Neen, hii had nou geen zin om naar pony's te gaan kijken, verdorie, neen! Hij ging naar zijn advocaat. En gauw ook. En Cap stan kon meegaan als hij wou. Capstan was erg blij, dat deze zo belangrijke vriend zachtjes aan kal meerde. Hij nam graag de uitnodi ging aan. Ze zetten hun hoeden op en grepen hun wandelstokken, de een met een zekere eerbied, de ander met een militaire greep, alsof hij er de aartsbandiet van de Hoge Adel mee neer moest slaan. Zo gingen ze naar Lincoln's Inn. XVIIe HOOFDSTUK Het begon met een algemene me dedeling in de pers, dat Verecundia, Markiezin van Norbolt, het beroemde Meesterwerk van Bourrot. de Ame Bourgeoise, die gelukkig weer terecht was, had aangekocht. Daarop volgde 'n advocatenbrief in de pers. om tegen die mededeling te protesteren en mede te delen dat de Ame Bourgeoise eigendom was van Zijn Hoogheid den Hertog van Emonsillado en rectifi catie te vragen. Daarop volgde een bevestiging van de eerste mededeling in de pers door advocaten van de Markiezin van Norbolt. Ten slotte kwam er een eis tot schadeloosstel ling en een tegeneis en de zaak Emonsilladovan Norbolt. met te geneis van gedaagde, kreeg na am pel uitstel een plaats op de rol. Het advocatenbureau, dat de zaken van Zijne Hoogheid den Hertog van Emonsillado behartigde, was erin ge slaagd, voor dit proces tegen een ont zettend hoog bedrag i,iemand minder te engageren dan Sir Anselm Atter- 1 leigh K.C., wiens enorm inkomen on geveer de helft was van wat alge meen werd aangenomen. Het was misschien dit hoge inkomen, dat hem belet had de rechterlijke loopbaan te kiezen. Hij was een man van goede familie, een man van verfijn de cultuur, iemand die porcelein verzamelde en zeer religieus was. Zijn belangstelling ging vooral uit naar de liturgische muziek. Het advocatenbureau, dat al tachtig jaar de goederen en belangen van de familie Walburton en het markie- zaat van Norbolt beschermde (en beroofde), was zo handig geweest, tegen een honorarium, dat fabelach tig genoemd mag worden, ziin cliënte dc diensten te verzekeren van nie mand minder dan Sir Rorv Hawlboy een Kings Counsel, wiens enorme inkomen nog groter was dan alge meen werd aangenomen. Het was waarschijnlijk tegenzin om ziin inko men met drie vierden te zien ver minderen, die hem van het aanvaar den ener benoeming tot rechter had afgehouden. Hij was een man, die zich noch op zijn familie, noch op zijn cultuur kon laten voorstaan, die ook geen enkel religieus gevoel had, maar die een stem had als een woe dende stier en een volkomen onver schilligheid voor de qualiteit van de alcoholica, zolang als hij zeker was van voldoende quantiteit Het is een voorbeeld van de edele onthechting aan relaties en persoon lijke gevoelens, die de balie siert, dat Sir Anselm, de advocaat van de Her tog ervoor gehuiverd zou hebben, 't vreemde milieu van zijn cliënt te be treden en dat hij regelmatig in Nor bolt House kwam, terwijl Sir Rory 'n vaste klant was in het milieu van de Hertog, dus bij dronkaards, spelers, valse spelers, boksers, hetzij in Enge land of in de Riviera. Toch stond het als een paal boven water, dat de be langen van Verecundia even veilig waren in de machtige vuist van Sir Rory als die van Hardham in de fij nere, magere sterke vingers van Sir Anselm. Zo, met een genie aan iedere kant, leek het onmogelijk, dat ze niet allebei zouden winnen. Met deze grote mannen waren als juniores geassocieerd Mr. Pott en Mr. Smith (Ja? Waarom niet? Ik hoop, dat u toch niets lelijks tegen de naam Smith zult zeggen), die maar 'n on betekenende rol in de zaak speel den, behalve dat zij het bescheiden reglementair tarief verdienden. Ove rigens, als het niet was, omdat het nu eenmaal de vriendelijke gewoonte is, dat rijke cliënten jongere advoca ten ook als figurant laten optreden, hadden ze ook wel weg kunnen blij ven. Maar het was ook weer goed, dat ze er waren, want het gaf toch wat praktijk in het beroep, waarvan ze een sieraad waren en waarin ieder z'n eigen gaven meebracht, die dan later reputatie en rijkdom moesten opleve ren: Mr. Pott een gelukkig zelfver trouwen en Mr. Smith een uiterlijk van volmaakte onschuld, dat van on schatbare waarde is voor allen, wier ambt bij gelegenheid een beetje hui chelarij meebrengt. De Rechter, die de zaak Emonsil- lado-v. Norbolt zou behandelen, was niemand minder dan Mr. Dove, wiens gelijkmoedigheid en hoffelijke hou ding in de tien jaar, dat hij de functie bekleedde, bij het publiek be kend geworden waren. De benoeming van Mr. Dove tot rechter, nadat hij de arme Bill Atkins gedesavoueerd had in de zaak betreffende smaad- schrif van de Minister van Binnen landse Zaken, was een goede keuze geweest, want Mr. Dove verdiende aan de balie niet veel en zelfs het in komen van een rechter was een fortuin vohr hem. Bovendien was hij een man zonder hartstochten en dus heel onpartijdig in alle zaken, die geen sociale of politieke complicaties hadden. Niemand was dus beter dan hij geschikt om een rechtszitting te leiden over een belangentegenstelling van partijen, die eikaars gelijke wa ren. De speciale jury, die voor deze ge legenheid diende, was ook buitenge woon geschikt voor haar taak, te be slissen over de echtheid van een Frans symbolisch schilderij. De heer Balchin, de woordvoerder, was een flinke kruidenier. Mejuffrouw Wise man, een oude jongejuffrouw, had veel romans gelezen en had zelf wel eens met waterverf geschilderd. De heer Richards was accountant. Onder de anderen waren een paardenhande laar, een groentenkweker, een meneer die bootjes verhuurde op de Thames, een kroegbaas en een zekere me vrouw Large (een weduwe). Sir Anselm, die vergezeld was door Mr. Pott, stond op, om in de volle rechtszaal het geding in te leiden. De algemene belangstelling, die opge wekt was door de oorspronkelijke tentoonstelling van de Ame Bour- geoise, het verdwijnen van het doek, de terugkeer in dubbele gestalte en de woedende strijd over de twee con currerende doeken, was nog na de grote vacantie blijven bestaan. Lord Borstal en Sir Charles Holloway had den ervoor gezorgd, dat die koorts bleef aanhouden. Een lange rij men sen had uren in de November-regen gestaan, voor de publieke tribunes open gingen. De ruimte voor advoca ten was vol met de meer bevoorrech te nieuwsgierigen en „Peach" Dagget- ty had een heel fijne plaats gekregen, zoals alleen aan dames van aanzien en grote nieuwsgierigheid toekomt. Ongelukkigerwijze begon het haar na een poosje te vervelen en ging ze weg vóór het tweede bedrijf. Sir Anselm begon op die lage, in gehouden toon. die zo goede uitwer king heeft op de jury. Hij kende zijn vak als geen. Na een poosje begon hij verstaanbaar te spreken. Maar intus sen was het volkomen stil geworden en had hij de bijzondere aandacht van de heer Balchin en mejuffrouw Wise man en ook mevrouw Large was er niet ongevoelig voor. De rechter was er allang aan gewoon. De lange, spits toelopende vingers van zijn linkerhand speelden met be sliste tikjes op de papieren voor hem. Zijn rechterhand maakte nu en dan een sober gebaar om een bepaald punt te onderlijnen. Zo zette de grote Pleiter met bewonderenswaardige hel derheid de grote lijnen van de zaak uiteen. Een Parijs meester, Bourrot ge naamd, zei Sir Anselm de jury kende die beroemde naam ongetwij feld had helaas slechts een ge ring aantal doeken nagelaten. Daar onder was er een, dat hij zelf als zijn Meesterwerk beschouwde. Het stelde voor, wat het edelste voorwerp van inspiratie voor het genie is, de ziel van de middenstand, die de rugge- graat is van ieder land, van dat van de schilder, maar ook van het onze. Ongelukkig voor de wereld was de grote Bourrot op betrekkelijke jeug dige leeftijd gestorven. En deze tra gische gebeurtenis (de stem van Sir Anselm bleef ook bij deze passage kalm, maar ze was nog dieper en somberder van toon geworden), gaf 'n zeer hoge waarde aan 't klein aan tal doeken, waarmee hij de wereld verrijkt had. Geen dezer was door die vroege dood van de Meester meer in waarde gestegen dan zijn Meester werk, de Ame Bourgeoise, wat, zoals hij hun nauwelijks hoefde te zeggen, de Franse naam was voor „de Burger mans Ziel". (Het grootste deel van de jury, waaronder mej. Wiseman, knikte hier toestemmend, één de paarden koopman glimlachte wijs en de rest vooral de heer Balchin en mevr. Large keek plechtig). Het Meester werk kwam in het bezit van onze grote Kenner in de Wereld der Kunst. Sir Henry Bensington, die ais een goed vaderlander het voor het pu bliek tentoonstelde in Bond Street, vóór hij het zou toevoegen aan zijn eigen beroemde schilderijenverzame ling of het verkopen aan een of andere rijke vereerder der Muzen, zo als hem zou goeddunken. En hier zou hij gaarne toevoegen (hier keek Sir Anselm de jury aan met ogen, waar uit de edelmoedigheid straalde), dat hem geen woord uit de mond zou vallen, dat ook maar met en enkele lettergreep zou willen suggereren, dat. in hetgeen volgde, Sir Henry uit andere dan de hoogste motieven han delde. Hij geloofde, dat Sir Henry zich vergist had, maar meer niet. (wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 3