Verdediging en
verovering
Vliegbasis boekte daverend succes
Een Meesterwerk is zoek
Wal een Wonderlijke Wereld
Vliegles voor een
kwartj*
RADIO
TWEEDE BLAD
WOENSDAG 9 SEPTEMBER 1953
HAAGSE BRIEVEN
Openhartigheid
Luchtmacht-tentoonstelling Gilze-
Rijen kreeg elfduizend bezoekers
DE belangstelling voor de luchtmacht-tentoonstelling op de vliegbasis
Gilze-Rijen bereikte haar hoogtepunt in de namiddag van Zondag,
toen het gedrang voor de poorten van de vliegbasis zo groot werd, dat
zelfs de cassa's, waar de toegangsbewijzen verkocht werden, dreigden
met de stroom meegevoerd te worden.
Verklaring
He' gemis van demonstrerende
vliegtuigen met militaire toe
stellen mag op Zondag normaal niet
gevlogen worden werd voor een
groot deel goed gemaakt door de de-
Kajotters bij
de Koningin
Duif
SPECIAAL o
VERVE» /OOR
fadusfoie
(„The Missing Masterpiece
jV/IET veel belangstelling las ik een
dezer dagen het hoofdartikel
van het jongste nummer van De
Nieuwe Eeuw, waarin de recht
vaardiging ener Katholieke poli
tiek, ener politieke eenheid, met
name in ons land, werd behandeld.
Een onderwerp dat inderdaad NU
bijzondere aandacht verdient, om
dat straks zeker belangstelling zal
uitgaan naar het beleid der K.V.P.
in de Tweede Kamer bij de debat
ten over huurverhoging en be
lastingverlaging, vraagstukken die
sterk ingrijpen in het sociaal-eco
nomisch leven.
Het gaat, zo stelt De Nieuwe
Eeuw, thans niet meer om onze po
litieke emancipatie, niet op de eer
ste plaats meer om handhaving van
onze positie, om veiligstelling van
de vrijheid van religie en het be
vorderen van een Katholieke pene
tratie in 's lands politiek. Neen, het
gaat er nu vooral om en niet al
leen in Nederland dat de prac-
tische naastenliefde zich demon
streert in een „bruikbare, vrede ge
vende sociale ordening". Daarop is
het oog der totale Katholieke bevol
kingsgroep gericht. Op het Euro
pese vlak zijn er voor de Katholieke
partijen dezelfde grote problemen
op het internationale terrein èn op
het sociale gebied.
Het internationale terrein hier
even ter zijde stellend daar zijn
verschillende eisen voor politieke
eenheid in de Europese landen en
onderlinge eendracht der Christen
democratische partijen aanwezig
ZOU ik graag wat nader ingaan op
de grote sociale vraagstukken van
ónze tijd in ons land en op de be
tekenis van de politieke eenheid der
Katholieken ten opzichte van deze
vraagstukken.
Waaraan ik toch wel de verkla
ring wil laten voorafgaan, dat onze
emancipatie, ook in het politieke
vlak, niet is voltooid. Men denke
bijv. eens aan de samenstelling van
het centrale overheidsapparaat, de
departementen en andere instellin
gen. Op dit terrein is gestage acti
viteit in eendracht noodzakelijk,
zowel ter verdediging als ter ver
overing van voor ons volksdeel pas
sende posten en functies. Hier en
elders komt het nog veelvuldig
voor, dat men de Katholieke Neder
lander nu eenmaal anders be
schouwt dan een andere Nederlan
der, van welke levensbeschouwing
dan ook. In feite is er dan in het
geheel geen sprake van een in het
oog van andersdenkenden verwor
ven emancipatie.
Qngetwijfeld spelen de sociaal-eco
nomische vraagstukken thans
een uiterst belangrijke rol èn in
ons land èn in Europa. Het is daar
om dan ook niet te verwonderen,
dat de Europese Unie der Christen
democraten streeft naar een pro
gram, dat ook en met name ten aan
zien van deze problemen de prac
tijk der Christen-politici getoetst
wil zien aan de leer: het Evangelie,
de politieke doctrine, de encyclie
ken der Pausen. Helaas is men op
dit gebied nog onvoldoende ver ge
vorderd, maar aan de opbouw van
een beginselprogram is men dan
toch bezig.
In de verschillende Europese lan
den hebben de Christendemocraten
uiteraard hun werkprogram, hun
partijprograms, zoals bijv. in Italië,
in België, in Nederland. In deze pro
grams met name in het Neder
landse program dat der K.V.P.
zijn de eisen ener sociale en so
ciaal-economische politiek opge
steld. Maar zij vonden hun basis
niet in een algemeen sociaal-econo
misch program, waarop in het so
ciale vlak de Katholieken uit alle
maatschappelijke geledingen zich
hebben verenigd. Er is onlangs
(door prof. v. d. Grinten) over ge
klaagd, dat het K.V.P.-program een
gtgte o'pzet mist, dat het te veel
„Eick \yat wils" biedt. Ik zou deze
zonder meer willen on
derschrijven, maar liever stellen dat
ftgj. „een ieder wat hem toekomt"
tWJCtit te bieden. Wat heel iets an-
uèrs is».,Desondanks ben ik van
mening, dat de genoemde klacht
begrijpelijk is en in zeker opzicht
juist, omdat het K.V.P.-program
ondanks zijn grote verdiensten
het gebrek aan een algemeen so-
ciaal-ecqnomisch „plan" in zijn op
zet en uitwerking niet doet verge
ten, mogelijk zelfs hier of daar de-
monstreert.
Een dergelijk ook algemeen aan
vaard program voor ons land vloeit
uiteraard niet zonder meer voort
uit onze sociale en politieke doc
trine, uit de Pauselijke encyclieken.
Men kan tot verschillende uitwer
kingen komen, de belangen der
groeperingen kunnen in bepaalde
opzichten tot afwijkende opvattin
gen voeren. Maar de samenstelling
van een niet al te gedetailleerd al-
gpmaen program er moet ook
iets aan het politiek beleid overge
laten worden is mogelijk en
uitermate gewenst. De Katholieke
maatschappijvisie maakt dit moge
lijk, de eis van bevordering ener
Christelijke sociale orde maakt dit,
in een verdeeld land als het onze,
noodzakelijk. Een program is dus
nodig, dat voor een beperkte tijd
van enige jaren moet worden op
gesteld. Gelet op de ontwikkeling
der binnenlandse en internationale
situatie. Een program, dat over 'n
aantal jaren, als de omstandighe-
de snelle ontwikkeling der wereld
den daartoe aanleiding geven en
zal deze aanleiding vermoedelijk
wel verschaffen opnieuw zal
moeten worden vastgesteld.
Egn dergelijk program zal in zijn
politieke verwording en toepassing
de Christelijke-sociale politiek vor
men, die verdient eendrachtig door
het Katholieke volksdeel te worden
gesteund. Een krachtige bevorde
ring van een dergelijke politiek
hier èn in de andere Europese lan
den is uit de aard der zaak van
Europese betekenis, want zij bevor
dert per sé de noodzakelijke tot
standkoming van een Europees
Christelijk Sociaal program.
(^ENERAAL ALER, de aftredende
commandant van de Neder
landse luchtmacht wordt door El-
seviers Weekblad ten zeerste gepre
zen. De generaal heeft op de val
reep hij begeeft zich in het be
drijfsleven enkele dingen gezegd
waarin wordt geduid op tekorten
bij onze verdediging in de lucht.
Elseviers stelt hem ten voorbeeld
aan andere gezagsdragers die zo
vaak „gesloten" plegen te zijn.
Dit is nu wel heel simplistisch
gezien. Het gaat nu eenmaal niet
aan, dat de Nederlandse landsver
dediging haar kaarten open en
bloot voor iedereen te kijk op tafel
legt, zodat begerige lieden elders
nauwkeurig hun plannen kunnen
trekken. Wellicht heeft zelfs gene
raal Aler zich overgegeven aan een
bewust gerichte openhartigheid, die
niets van doen heeft met spontane
publieke voorlichting. Zodat het
malligheid is, de generaal model te
laten staan voor anderen.
D\
Ook de rijkspolitie welke haar
grootste macht op het bloemencorso
van Zundert concentreerde, had een
dergelijke toeloop niet voorzien en
moest zodoende met een kleine een
heid alle zeilen bijzetten om te trach
ten het verkeer in veilige banen te
houden.
Dat inderdaad vele duizenden de ge
legenheid om de luchtvaart van zeer
nabij waar te nemen, hebben aange
grepen, moge blijken uit het feit, dat
Zondagmiddag omstreeks vijf uur de
10.000ste bezoeker op het tentoonstel
lingsterrein verscheen. Toevalliger
wijze bleek de 10.000ste bezoeker ge
vormd te worden door het echtpaar
van Deurne uit het nabijgelegen Rijen
Dit paartje werd door de tentoonstel
lingscommissie in het zonnetje gezet
en mocht als herinnering enkele aar
dige cadeaux in ontvangst nemen.
„DROOG-VLIEGEN"
£)E Partij van de Arbeid heeft aan
het begin van het parlementai
re jaar een verklaring uitgegeven,
waarin wordt gepleit voor een sa
menbundeling van alle progressieve
krachten ter verdediging van een
sociaal rechtvaardig beleid. „Zoals
in de afgelopen jaren duidelijk is
gebleken", zo zegt de verklaring
onder meer, „leidt het vasthouden
aan partijvorming op confessionele
grondslag tot onvruchtbare vleu-
gelstrijd en onmacht tot politieke
vormgeving. Zonder verdere door
werking van de doorbraak daarom
geen voortzetting van het vooruit
strevend regeringsbeleid".
Dit is, in moderne woorden ge
zegd, dezefde oude koek die in
vroegere decennia aldus werd op
gediend: „Godsdienst is privaat
zaak" of: „De priester hoort in de
sacristie en niet op het marktplein".
De vrijheid van de godsdienst
hangt ten nauwste samen met de
politiek. Dat leert niet alleen de
historie maar dat zien wij heden
ten dagen in andere landen. Daarom
prijzen wij ons gelukkig dat Ne
derland partijvorming op confessi
onele grondslag kent. Want de
vrucht daarvan, volledige gewe
tensvrijheid, stellen wij zelfs bo
ven het evenzeer nagestreefde so-"
ciaal rechtvaardig beleid. Al heet
dat dan in sommige kringen niet
„progressief".
Dehalve de drukte voor en in alle
stands in de grote tentoonstellings
hangar, waar alle takken van dienst
vertegenwoordigd waren, ging de be
langstelling ook naar het zware ma
teriaal en de vele vliegtuigen, welke
buiten de hangar waren opgesteld.
Vooral de jeugd, welke gelegenheid
kreeg in diverse vliegtuigen plaats te
nemen en de stuurknuppel te hante
ren, maakte hiervan overvloedig ge
bruik. Vliegtuigen in gebruik bij de
Marine luchtvaart Dienst en de Kon.
Luchtmacht waren in allerlei plui
mage te bewonderen, terwijl nog di
verse typen, zoals de Spin en de Fok
ker CV, welke inmiddels historie zijn
geworden, op de tentoonstelling niet
ontbraken.
Z WEEFLIJ STIGEN
Advertentie)
monstraties met zweefvliegtuigen van
de L.S.K. zweefclub en de Gilzer
Zweefclub Illustrious. De manier
waarop deze sierlijke ranke vliegtui
gen zich door het luchtruim bewogen
was een ware propaganda voor de
luchtvaart in het algemeen en de
zweefvliegerij in het bijzonder. Vele
belangstellenden meldden zich dan
helaas tevergeefs bij de inlich
tingendienst voor het maken van een
vlucht tegen betaling.Wellicht is
deze mogelijkheid bij een volgende
gelegenheid tot werkelijkheid te ma
ken.
Links: mevrouw van Rest, echt-
i genote van de commandant van i
de Luchtbasis Gilze-Rijen, knipt J
J het lint door ter opening van de J
t tentoonstelling. Midden: een klein
J deel van de enorme mcnsenme- J
nigte die de tentoonstellingshangar f
i bevolkte. Rechts: het echtpaar
J van Deurne uit Rijen, dat als J
f „10.000ste bezoeker" souvenirs i
i meekreeg.
Dat er toch gevlogen kon worden
door de bezoekers, daarvoor zorgde
de Link-trainer, waarin men tegen
betaling van 25 cent ten bate van
het van Weerden Poelman-fonds
een vliegles kon krijgen.
Wanneer de tentoonstellingscommis
sie gehoopt heeft met hetgeen zij
kon bieden een idee te geven van de
groei van ons Luchtwapen vanaf de
oprichting in 1913 tot aan het jubi
leumjaar 1953 dan is zij zeer zeker ge
slaagd en meer dan geslaagd, en de
duizenden bezoekers zullen aan deze
kennismaking met de Luchtvaart op
de Vliegbasis Gilze-Rijen nog lang
met genoegen terugdenken.
heer Len Hutton is voortaan
kwaad op duiven. Hij wilde een
partijtje cricket weggeven en juist
toen hij de bal een klap wilde ver
kopen ging er een duif voor zitten.
Alle moeite om het beest te bewe
gen een veiligere plaats te zoeken
bleven vergeefs. Toen Len tenslotte
toch sloeg was de duif verdwenen.
Hij vond haar terug op zijn hoofd
cn uit wat daar achterbleef maakte
Len Hutton op, dat ook de duif
kwaad was geworden.
T egei
j^ONINGIN JULIANA ontving op
Soestdijk de Katholieke Jeugd
Arbeiders die op „Drakenburgh" con
fereren. Links Mgr. Cardijn, alge
meen Proost van de Internationale
K.A.J., naast deze Patrick Koegan
(Engeland), secretaris, en rechts van
HEEL W. DUITSLAND IN GOEDE STEMMING
Waarnemers beweren, dat Amerika er weer achter zit,
omdat vrijwel alle kiezers Lexington rookten: van America's
Best Tobaccos.
II.M. Wim Pennings, Nationaal voor
zitter van de K.A.J. Nederland.
invaller
F)E jonge handelsbediende Bob
Bush, 18 jaar. mag voor een paar
weken naar Parijs. Hij won de prijs
door alle vragen goed te beantwoor
den in een TV-wedstrijd. Hij mocht
zijn meisje meenemen en dat vond
Bob nog niet zo gek. Maar inplaats
van zijn vriendinnetje gaan nu va
der en moeder mee naar Parijs. Het
is tenslotte onze zoon. meende de
ouders. Het meisje heeft het schar
reltje uitgemaakt.
Werk
£)E UNO-staf is weer hard
aan het werk geweest. De
3000 man personeel werd blij
gemaakt met een groots par
tijtje in het hoofdkwartier. Na
enkele korte toespraken van
hoge functionarissen dook het
personeel dieper naar de kern
en beluisterde het optreden
van Danny Kaye, Marian An
derson en Ezio Pinza. Die we
ten alles van zingen en zo.
Baantje
P\E buurman van Robert Dunham
wilde niet tegen hem praten.
Zijn mede-arbeiders in de fabriek
negeerden Robert volkomen en lie
ten hem onder geen beding een
shaggie draaien. Zijn zes kinderen
konden geen vriendjes krijgen en
zijn oudste zoon verloor zijn baan
tje. De echtgenote van de heer Dun
ham moest op de duur ook haar bij
verdienste als onderwijzeres opge
ven en practisch iedere dag kwam
er weer wat onaangenaams bij.
Maar nu is het opeens allemaal
in orde en de Dunhams worden in
Ohio gerespecteerd, als of ze de vre
de hebben uitgevonden. Want na
dertien jaar heeft Robert het Mas
ker afgelegd en is gebleken, dat hij
nooit communist is geweest, maar al
die tijd slechts alsof heeft gedaan
om te kunnen spionneren bij de ro
den. Om voor zoiets jaar in jaar uit
met de nek te willen worden aange
keken moet je een loyale Ameri
kaan zijn, menen de buren achteraf.
Spook
EEN klein dorp in Noord-Enge-
land tobt de laatste tijd met
een spook-auto. Op de meest on
gelegen ogenblikken stormt het
wazige voertuig door de straten
van de stad. Het onding heeft geen
banden, de claxon daarentegen is
verbazend goed in orde en de mo
tor loeit als een razende, zodat de
burgers daar hun lol dus wel op
kunnen. Men vermoedt, dat het de
kwaad geworden geest is van de
vroegere auto van Bert Pakking-
ton, die er een hele serie onge
lukken mee naakte. Dat schijnen
ook auto's niet zo fijn te vinden.
Hulde
T~)E heer Edmund Hilary, de be
dwinger van de Everest, trouw
de een dezer dagen met mej Louise
Rose. Leden van de Nieuw-Zee-
landse Alpinistenclub, waarvan de
vader van de bruid voorzitter is,
vormden een erehaag met ijspikken
en klimtouwen. Het liep allemaal
goed af. Alleen zat een deel van de
stoet plotseling verward in de tou
wen cn wat halstarrige klimmers
werktuigen. ZLij misten een belang
rijk deel van het feest.
Kapper
rvE Londenaar Ronald Evenett mag
geen kapper meer spelen. Hij
was te duur. Gemiddeld placht hij
45 gulden te rekenen voor knippen
en een behandeling tegen roos,
waarvoor hij leidingwater gebruik
te. Haarknippen en een haarwas-
sing, waarover de kapper drie uur
deed en waar hij twee kwartjes voor
lotions gebruikte, moest weer 25
gulden opbrengen. Knippen en een
huidbchandeling kostte 90 gulden.
Zijn klanten in de letterlijke be
tekenis van het woord scheren,
deed de kapper niet.
Nutteloos
ÏVJAREN CHRISTENSEN, een
Deense weduwe uit Aarhus, had
jaren lang elke week een kleinig
heid opzij gelegd om met haar be
grafenis toch maar vooral goed voor
de dag ie kunnen komen. Ze was
door al die spaarzin al gekomen tot
het aanlokkelijke bedrag van 400
kronen, of 220 gulden. Dat bedragje
is nu weg. Een inbreker ging er mee
tussen uit. Dit greep Maren Chris-
tensen zo aan, dat ze de volgende
dag is overleden.
Systeem
rtE 35-jarige Weldon Shore heeft
weer een kunstje verzonnen om
uit de gevangenis te komen. Hij
volgde daarbij het volgende sys
teem: Eerst zorgde hij er voor door
een diefstal IN de gevangenis van
Noord-Dabota te geraken. Toen h:j
het daar moe werd, stapte hij in de
vuilnisbak, liet zich gewoon meene
men en poetste bij de vuilnisbelt de
plaat. De hoofdcipier vindt «het maar
een vuiligheidje.
Jongetje
DRANDWEERLIEDEN en glazen-
wassers uit de hele stad heb
ben uren achtereen met grote lad
ders getracht een dakgoot te herei
ken. Daar zou namelijk een jonge
tje zitten, die niet meer binnenshuis
kon komen en alle kans maakte
naar beneden te vallen. Na gerui
me tijd zag men in, dat het jongetje,
links, eigenlijk een ordinair oplich
terij e-in-opleiding was. Hij had de
brandweerlieden en andere klim
mers-instanties alleen met deze ver
ontrustende mededeling opgebeld
om te kijken hoe het daarna ging.
DONDERDAG 10 SEPTEMBER 1953
HILVERSUM I, 402 m. KRO; 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.;
7.45 Morgengebed en lit. k.; 8.00 Nws. en
weerber.; 8.15 Gram.; 9.00 V. d. vrouw;
9.40 Gram. NCRV: 10.00 Kamermuz.; 10.30
Morgendienst. KRO: 11.00 V. d. zieken;
11.45 Gram.; 11.50 ,,Als de ziele luistert";
12.00 Angelus; 12.03 Lunchconc.; (12.30
12.33 Land- en tuinb.meded.) 12.55 Zon
newijzer; 13.00 Nws. en lcath. nws.; 13.20
Piano cn bariton; 13.50 Gram. NCRV;
14.00 Gram.; 14.45 V. d. vrouw; 15.15
Gram.; 15.30 Piano, viool en cello; 16.00
Bijbellezing; 16.30 Alt en piano; 16.50
Gram.; 17.00 „O ja, dat ook nog", klankb.
17.20 Gram.; 17.40 Voordr.; 18.00 Gram.;
18.15 Vocaal ens.; 18.35 ,,Op de stelling":
18.45 Gram.; 19.00 Nws. en weerber.; 19.10
Levensvragen van allerlei aard; 19.30
Gram.; 20.00 Radiokrant; 20.20 „Lakmé",
opera (2e acte); 21.20 Gram.; 21.30 „Ra,
ra hoe zit dat?"; 21.45 Promenade-ork.
en klein koor; 22.15 Pianorecital; 22.45
Avondoverdenking; 23.00 Nws. en SOS-
ber.; 23.15—24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 m. AVRO: 7.00
Nws.; 7.10 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening;
AVRO: 8.00 Nws.; 8.15 Gram.; 9.00 Mor
genwijding; 9.15 Liederen; 9.30 V. d.
huisvrouw; 9.35 Waterst.; 9.40 Gram.; 10.47
V. d. vrouw; 10.50 V. d. kleuters; 11.00
Gram.; 11.15 Weense muz.; 12.00 Zang en
piano; 12.25 In 't spionnetje; 12.30 Land
en tuinb.meded.; 12.33 Exotische muz.;
12.50 „Uit het Bedrijfsleven"; 13.00 Nws.;
13.15 Meded. of gram.; 13.20 Lichte muz.;
13.50 Amus.muz.; 14.05 Cabaret; 14.30
Sopr. en piano; 15.00 V. d. zieken; 16.00
Voordr.; 16.45 V. d. jeugd; 17.30 Mil. re
portage; 17.40 Gram.; 17.45 Regeringsuitz.;
„Technische hulp aan onontwikkelde ge
bieden" door Mr. H. G. Quik; 18.00 Nws.;
18.15 Sportproblemen; 18.25 Reportage;
18.30 Amus.muz.; 19.00 V. d. kleuters;
19.05 Gesproken brief uit Londen ;19.10
West-Fries progr.; 19.50 Gram.; 20.00
Nws.; 20.05 Radio Philharm. ork. en so
list; 21.00 „Penelope", hoorsp.; 22,20 Twee
piano's; 22.35 Dansmuz.; 23.00 Nws.; 23.15
Sportact.; 23.3024.00 Gram.
BRUSSEL (Vlaams), 324 m. 12.00 Mu-
sette-ork. en sol.; 12.30 Weerber.; 12.34
Gram.; 13.00 Nws.; 13.15 Gram.; 14.00 En
gelse les; 14.15 Gram.; 14.30 Franse les;
14.45, 15.30, 16.00 en 16.15 Gram.; 17.00
Nws.; 17.10 Gram.; 17.15 V. d. kind.; 18.15
Gram.; 18.30 V. d. sold.; 19.00 Nws.; 19.40
Vlaamsfc Jïederen; 19.50 Caus.t 20.(50
Gram.; 20.10 Klangb.; 20.40 Verz.progr.;
21.15 „Wat is dat?"; 21.45 Gram.; 22.00
Nws.; 22.15 Omr. kqor en sol.; 22.35
Gram.; 22.5523.00 Nws.
BRUSSEL (Frans), 484 m. 12.10
Gram.; 13.00 Nws.; 13.20, 14.00 en 15.00
Gram.; 16.00 Lichte muz.; 17.00 Nws.;
17.15 V. d. zieken; 18.30 en 19.00 Gram.;
19.45 Nws.; 20.00 Hoorsp.; 22.00 Nws.; 22.10
Lichte muz.; 22.50 Nws.
(Advertentie)
U/fUTnVEPP-LAK^
TvENIVJvernisfabr:
TPAMSINGEL-88-BREDA
HILAIRE BELLOC
19)
En het had hem helemaal geen
kwaad gedaanDe waarheid was,
zei Oh Goatcher bij zichzelf, dat dit
goed hem noo kwaad deed. Hij
kon het verdragen en hij kon hij
voelde zich weer de oude vooruit.
Hij rekte zich uit, trok aan zijn
snor aan weerskanten, duwde zijn
aasbolletje een beetje schuin op zijn
was heerlijk, je weer te
voelen. Hy wist eigenlijk niet, waar-
J zl(;h straks bij Bensington
dat waarom hij zich
daar had laten koejeneren.
Toen dacht hij plotseling aan zijn
orders. Hy greep nerveus naar het
paxje onder zrn arm en voelde, dat
net er nog was.Wat moest hij
w!fe doen? Wel, naar zijn kamer
ngen natuurlijk en 'iet opsluiten.
Dat herinnerde hij zich allemaal En
er was tijd genoeg. Pas de andere
aag had hij weer wat te doenHij
dat niet .precies mee- wat maar
al. c0u zi°h wel weer herinneren,
™J uitgeslapen was. Hoe het ook
het pakje was -eilig, maar het
was verdraaid zwaar. En alles wat
J ermee moest doc was, het naar
zijn kamer brengen, zo waren de
oiders. Opsluiten, anders zou het
weglopen. Hy lachte luid bij zichzelf
een pakje, dat w -gliep. Halha' Hij
voelde zich reuze, toen hij uit die
tweede kroeg kwam en weer op weg
ging. Hij kwam aan een achter
straatje en dacht, dat dit een stuk
van zijn weg zou afsnijden. Maar '-et
bleek een slopj Nu was hij de weg
kwijt. Hij leunde tegen een hek en
stond dwaas naar zijn pakje te kij
ken. Dat moest naar zijn kamer
Waar was die kamer van hem nou?
Hij wist het adres: Munnings's Rents
5, onder het dak, dat lekte. Maar
de gaf niet, want het regende niet.
Hij moest zorgen in Munnings's Rents
te komen. Dat kon niet ver weg zijn.
Hij kwam nu op een straat uit, waar
een klein, maar goed beklant café
onder een schitterende booglamp
met de vurige letters van zijn naam
„The Butcher's Arm" lokte. In zo'n
mooi café kenden ze Londen natuur
lijk goed. Daar zouden ze ook wel
weten, waar Munnings Rents was.
Iemand in het café zou het wel
weten. Maar dan moest hij ook erin
gaan. En hij ging erin.
Het was eig druk 'n het kroegje en
Goatcher had moeite cr een plaatsje
te vinden. Gelukkig vond hij een
bankje in een hoek, die leeg was,
omdat de mannen allemaal stonden.
Vandaar dat hij een plaats vond om
te zitten. Het pak gleed onder zijn
arm uit en wat was die arm b
om die verlichting. Hé! hij wreef
zijn schouder eens. Maar dan kwam
zijn grote dorst hem weer kwellen.
Hij krabbelde op en drong door het
kluwen drinkende mannen en enkele
vrouwen, die hard stonden te praten,
schommelde tot j d" toonbank en
bestelde een dubbele. Hij moest er
tweq keer om vragen. Het leek ver
dorie wel of de vrouw doof was.
Eindelijk kreeg hij het en begon er
somber aan te drinken. Het was al-
i 20 de ongelukkige Goatcher.
"en hy nog maltaine was, dat in
i - loop van zijn dronkenschap er na
het stadium van opgeblazenheid een
kwam van twijfel aan de goedheid
van de wereld en nu was hij in het
twrjfelstadium. Hij was aan het twij
felen aan de deugd van de morsen
Hy begon er een hekel aan tc krij
gen. Dat was gewoonlijk het laatste
voor hij ging uitslapen. Daar tussen
kwamen alleen nog dronkemans* anen
of overdreven vriend 'iikheid. maar
hij was nu midden in de ohase.
waarin hij zich afvroeg: .Waarom is
de wereld mijn vijand?'
Zijn onzekere en waterige ogen
richtten zich op een man met een
langwerpig vierkant pakje onder zijn
arm, ingepakt in krantenpapier. De
ma,i stond te betogen. Hij had praak-
water gehad.
Mr. Goatcher beke. hem met een
vaag wantrouwen. Soms zag hij hem
dubbel en dan weer alleen. Dat alleen
was verdacht.
De man met het pak onder zijn arm
stond te praten tegen een groepje,
maar ze luisterden allemaal naar
hem. Noodlottige woorden kwamen
hem van de lippen.:
„En wat dan, als een man. gezeten
heb? Ik zeg niet, asdat er geen binnen
die verdienen te zitten, of asdat de
lui die zitten, het niet verdienen.
Maar wat ik vraag, is: wat dan, as
een man gezeten heb?"
De vraag was rhetorisch en werd
onderstreept door een gebaar van de
vrije hand in de lu-h Er rees een
dieper wantrouwen in het doezelige'
hoofd van Sir Henry's Persoonlijke
Agent. Hij keek met donkere blikken
naar de spreker en ging er met een
omwegje op af.
Of een waakzaam noodlot het zo
wilde, keek de redenaar toevallig de
kant van meneer Goatcher uit. juist
toe nij weer sprak over algemene
gerechtigheid en opn euw vroeg: „En
as een man no gezeten heb?".
Gnateher beefde ver zijn nele
licheem Hij vist nog wel, dat dit
zijn d' -'n kroegje wa^ Hij wist zich
ook nog te herinneren, dat hij een
opdracht had, een pakje in een krant.
Dat moest onder zijn arm zijn, een
langwerpig vierkant pakje. En het
was niet onder zijn arm.. En :emand
beledigde hem. Hen drukte Jjn elle
boog tegen zijn ribben om er zeker
var. te zijn, dat er niets onder zijn
arm zat. Dan voelde hij aan zijn arm
van buiten en nu was hij zeker. Hij
sc rrelde nog verder naar voren cn
zag nu duidelijk het pakje onder de
arm van die lelijke kerel, die had
staan praten over gezeten hebben
en zei, plotseling en erg luid:
„Je hebt dat ding van mij".
„Je wat?" schreeuwde de ontstelde
spreker.
„Van mijn. Ik weet niet, hoet het
heet. Dat ding onder je arm. 't Is
van mij.." En Goatcher greep ernaar.
„Wil je er wel eens van afblijven?"
„Ja, blijf er van af, hoor je? riep
een derde, die er niets mee te maken
had.
„Laat die vent je niks commande
ren, Bill', rièp een vierde die wel
een robbertpe wou zien vechten.
Goatcher zette zijn hoed nog en
beetje schuiner en vervuld van lief
de voor het recht: „Al wat ik vraag
ismijn eigen terug", riep hij. ,,'t
Is van mij Ik moet dat van mij terug.
Ik moet 't hebben. Ik heb orders.
Geef het over, verdorie!"
Er rees een grote vrees bij zijn
tegenstander. Want or»- u de zuivere
waarheid te vertetellen (en er is geai
reden, waarom ik dat niet zou doen
was dat pakje, dat hij daar in een
krant onder zijn arm droeg, een zil
veren blad, dat hij een paar uur eer
der had kunnen kapen, door een
open raam, waar hij toevallig langs
kwm.
Bill, die daar juist aan het woord
was geweest, was een man, die, als
hi; op een hoger levenspeil ter we
reld was gekomen, tot de voornaam
ste financiers zou behoord hebben.
Hij had, toen hij dat blad zag, da
delijk en met beslistheid gehandeld.
Hij had het dadelijk gekaapt. Len
ogenblik later had hij er een krant
omheen gedaan, die op straat iag.
En toen was hij verder gegaan, wel
in spanning, maar niet al te vlug.
Daarna had hij een andere krant ge
kocht en het hele geval goed ver
pakt. Nu moet je weten, dat Bil' in
een uitstekende situatie was om met
zilveren bladen om te gaan. Zijn
zwager, waar hij heel goede vrienden
mee was (en de vriendschap was
wederzijds), was valse munter en
had een privé smeltkroes. Voor dit
blad kreeg Bill tien shilling en dat
betekende een dagje fijn uit.
Maar hij had geen zin, dat blad
hier al te laten onderzoeken. Hij gaf
Goatcher een duw.
„Duw me niet", zei Goatcher woe
dend. „Geef mijn pakje terug!'
Bij wijze van antwoord dook Bill
plotseling onder de omstanders door
en vloog door de klapdeuren met
het pakje in krantenpapier onder zijn
arm en dan als een haas de straat - it.
Ch. Goatcher zou, want zo vreemd
zijn de gevolgen van het alcoholge
bruik, vóór zijn laatste glas hem niet
hebben kunnen volgen, maar nu wel.
Hij vloog achter hem aan. En man,
die haast had liep als eerste maar de
tweede had nog meer haast. De prooi
keerde zich om, de jager volgde hem
bij iedere beweging en juist toen de
man met het pakje de druk ervan
begon te voelen en de hand van de
vervolger hem bijna aan zijn kraag
pakte, struikelde Goatcher en viel
met een smak op cle gevoelloze ste
nen van Londen.
Hij stond wankelend op, zag bloed
uit zijn neus, bloed op zijn kleren
en enkeledroppels op de stenen. Hij
leunde tegen de muur en begon zacht
jes te huilen, want hij was nu in het
gevoelige stadium. Snikkend zei hij
bij zichzelf: „Nou is 't moord! Moord
ook nog! Er komt geen eind aan!"
Hij staarde met glazige ogen wel
een minuut lang naar de muur en
zag dan in het licht van een boog
lamp een grote reclame, die hem
vroeg het fonds van de Hertogin
voor werklozen tc steunen. Die
reclame kwam hem bekend voor.
Hoera! Hij was op de hoek van Mun-
ning's Rents.
Gekneusd cn huilende, strompel
de hij. nu in het laatste stadium, de
vuile stenen treden op, en hij hield
zich vast aan de ijzeren trapleuning.
Wordt vervolgd.