Verdediging en verovering Vliegbasis boekte daverend succes Een Meesterwerk is zoek Wal een Wonderlijke Wereld Vliegles voor een kwartj* RADIO TWEEDE BLAD WOENSDAG 9 SEPTEMBER 1953 HAAGSE BRIEVEN Openhartigheid Luchtmacht-tentoonstelling Gilze- Rijen kreeg elfduizend bezoekers DE belangstelling voor de luchtmacht-tentoonstelling op de vliegbasis Gilze-Rijen bereikte haar hoogtepunt in de namiddag van Zondag, toen het gedrang voor de poorten van de vliegbasis zo groot werd, dat zelfs de cassa's, waar de toegangsbewijzen verkocht werden, dreigden met de stroom meegevoerd te worden. Verklaring He' gemis van demonstrerende vliegtuigen met militaire toe stellen mag op Zondag normaal niet gevlogen worden werd voor een groot deel goed gemaakt door de de- Kajotters bij de Koningin Duif SPECIAAL o VERVE» /OOR fadusfoie („The Missing Masterpiece jV/IET veel belangstelling las ik een dezer dagen het hoofdartikel van het jongste nummer van De Nieuwe Eeuw, waarin de recht vaardiging ener Katholieke poli tiek, ener politieke eenheid, met name in ons land, werd behandeld. Een onderwerp dat inderdaad NU bijzondere aandacht verdient, om dat straks zeker belangstelling zal uitgaan naar het beleid der K.V.P. in de Tweede Kamer bij de debat ten over huurverhoging en be lastingverlaging, vraagstukken die sterk ingrijpen in het sociaal-eco nomisch leven. Het gaat, zo stelt De Nieuwe Eeuw, thans niet meer om onze po litieke emancipatie, niet op de eer ste plaats meer om handhaving van onze positie, om veiligstelling van de vrijheid van religie en het be vorderen van een Katholieke pene tratie in 's lands politiek. Neen, het gaat er nu vooral om en niet al leen in Nederland dat de prac- tische naastenliefde zich demon streert in een „bruikbare, vrede ge vende sociale ordening". Daarop is het oog der totale Katholieke bevol kingsgroep gericht. Op het Euro pese vlak zijn er voor de Katholieke partijen dezelfde grote problemen op het internationale terrein èn op het sociale gebied. Het internationale terrein hier even ter zijde stellend daar zijn verschillende eisen voor politieke eenheid in de Europese landen en onderlinge eendracht der Christen democratische partijen aanwezig ZOU ik graag wat nader ingaan op de grote sociale vraagstukken van ónze tijd in ons land en op de be tekenis van de politieke eenheid der Katholieken ten opzichte van deze vraagstukken. Waaraan ik toch wel de verkla ring wil laten voorafgaan, dat onze emancipatie, ook in het politieke vlak, niet is voltooid. Men denke bijv. eens aan de samenstelling van het centrale overheidsapparaat, de departementen en andere instellin gen. Op dit terrein is gestage acti viteit in eendracht noodzakelijk, zowel ter verdediging als ter ver overing van voor ons volksdeel pas sende posten en functies. Hier en elders komt het nog veelvuldig voor, dat men de Katholieke Neder lander nu eenmaal anders be schouwt dan een andere Nederlan der, van welke levensbeschouwing dan ook. In feite is er dan in het geheel geen sprake van een in het oog van andersdenkenden verwor ven emancipatie. Qngetwijfeld spelen de sociaal-eco nomische vraagstukken thans een uiterst belangrijke rol èn in ons land èn in Europa. Het is daar om dan ook niet te verwonderen, dat de Europese Unie der Christen democraten streeft naar een pro gram, dat ook en met name ten aan zien van deze problemen de prac tijk der Christen-politici getoetst wil zien aan de leer: het Evangelie, de politieke doctrine, de encyclie ken der Pausen. Helaas is men op dit gebied nog onvoldoende ver ge vorderd, maar aan de opbouw van een beginselprogram is men dan toch bezig. In de verschillende Europese lan den hebben de Christendemocraten uiteraard hun werkprogram, hun partijprograms, zoals bijv. in Italië, in België, in Nederland. In deze pro grams met name in het Neder landse program dat der K.V.P. zijn de eisen ener sociale en so ciaal-economische politiek opge steld. Maar zij vonden hun basis niet in een algemeen sociaal-econo misch program, waarop in het so ciale vlak de Katholieken uit alle maatschappelijke geledingen zich hebben verenigd. Er is onlangs (door prof. v. d. Grinten) over ge klaagd, dat het K.V.P.-program een gtgte o'pzet mist, dat het te veel „Eick \yat wils" biedt. Ik zou deze zonder meer willen on derschrijven, maar liever stellen dat ftgj. „een ieder wat hem toekomt" tWJCtit te bieden. Wat heel iets an- uèrs is».,Desondanks ben ik van mening, dat de genoemde klacht begrijpelijk is en in zeker opzicht juist, omdat het K.V.P.-program ondanks zijn grote verdiensten het gebrek aan een algemeen so- ciaal-ecqnomisch „plan" in zijn op zet en uitwerking niet doet verge ten, mogelijk zelfs hier of daar de- monstreert. Een dergelijk ook algemeen aan vaard program voor ons land vloeit uiteraard niet zonder meer voort uit onze sociale en politieke doc trine, uit de Pauselijke encyclieken. Men kan tot verschillende uitwer kingen komen, de belangen der groeperingen kunnen in bepaalde opzichten tot afwijkende opvattin gen voeren. Maar de samenstelling van een niet al te gedetailleerd al- gpmaen program er moet ook iets aan het politiek beleid overge laten worden is mogelijk en uitermate gewenst. De Katholieke maatschappijvisie maakt dit moge lijk, de eis van bevordering ener Christelijke sociale orde maakt dit, in een verdeeld land als het onze, noodzakelijk. Een program is dus nodig, dat voor een beperkte tijd van enige jaren moet worden op gesteld. Gelet op de ontwikkeling der binnenlandse en internationale situatie. Een program, dat over 'n aantal jaren, als de omstandighe- de snelle ontwikkeling der wereld den daartoe aanleiding geven en zal deze aanleiding vermoedelijk wel verschaffen opnieuw zal moeten worden vastgesteld. Egn dergelijk program zal in zijn politieke verwording en toepassing de Christelijke-sociale politiek vor men, die verdient eendrachtig door het Katholieke volksdeel te worden gesteund. Een krachtige bevorde ring van een dergelijke politiek hier èn in de andere Europese lan den is uit de aard der zaak van Europese betekenis, want zij bevor dert per sé de noodzakelijke tot standkoming van een Europees Christelijk Sociaal program. (^ENERAAL ALER, de aftredende commandant van de Neder landse luchtmacht wordt door El- seviers Weekblad ten zeerste gepre zen. De generaal heeft op de val reep hij begeeft zich in het be drijfsleven enkele dingen gezegd waarin wordt geduid op tekorten bij onze verdediging in de lucht. Elseviers stelt hem ten voorbeeld aan andere gezagsdragers die zo vaak „gesloten" plegen te zijn. Dit is nu wel heel simplistisch gezien. Het gaat nu eenmaal niet aan, dat de Nederlandse landsver dediging haar kaarten open en bloot voor iedereen te kijk op tafel legt, zodat begerige lieden elders nauwkeurig hun plannen kunnen trekken. Wellicht heeft zelfs gene raal Aler zich overgegeven aan een bewust gerichte openhartigheid, die niets van doen heeft met spontane publieke voorlichting. Zodat het malligheid is, de generaal model te laten staan voor anderen. D\ Ook de rijkspolitie welke haar grootste macht op het bloemencorso van Zundert concentreerde, had een dergelijke toeloop niet voorzien en moest zodoende met een kleine een heid alle zeilen bijzetten om te trach ten het verkeer in veilige banen te houden. Dat inderdaad vele duizenden de ge legenheid om de luchtvaart van zeer nabij waar te nemen, hebben aange grepen, moge blijken uit het feit, dat Zondagmiddag omstreeks vijf uur de 10.000ste bezoeker op het tentoonstel lingsterrein verscheen. Toevalliger wijze bleek de 10.000ste bezoeker ge vormd te worden door het echtpaar van Deurne uit het nabijgelegen Rijen Dit paartje werd door de tentoonstel lingscommissie in het zonnetje gezet en mocht als herinnering enkele aar dige cadeaux in ontvangst nemen. „DROOG-VLIEGEN" £)E Partij van de Arbeid heeft aan het begin van het parlementai re jaar een verklaring uitgegeven, waarin wordt gepleit voor een sa menbundeling van alle progressieve krachten ter verdediging van een sociaal rechtvaardig beleid. „Zoals in de afgelopen jaren duidelijk is gebleken", zo zegt de verklaring onder meer, „leidt het vasthouden aan partijvorming op confessionele grondslag tot onvruchtbare vleu- gelstrijd en onmacht tot politieke vormgeving. Zonder verdere door werking van de doorbraak daarom geen voortzetting van het vooruit strevend regeringsbeleid". Dit is, in moderne woorden ge zegd, dezefde oude koek die in vroegere decennia aldus werd op gediend: „Godsdienst is privaat zaak" of: „De priester hoort in de sacristie en niet op het marktplein". De vrijheid van de godsdienst hangt ten nauwste samen met de politiek. Dat leert niet alleen de historie maar dat zien wij heden ten dagen in andere landen. Daarom prijzen wij ons gelukkig dat Ne derland partijvorming op confessi onele grondslag kent. Want de vrucht daarvan, volledige gewe tensvrijheid, stellen wij zelfs bo ven het evenzeer nagestreefde so-" ciaal rechtvaardig beleid. Al heet dat dan in sommige kringen niet „progressief". Dehalve de drukte voor en in alle stands in de grote tentoonstellings hangar, waar alle takken van dienst vertegenwoordigd waren, ging de be langstelling ook naar het zware ma teriaal en de vele vliegtuigen, welke buiten de hangar waren opgesteld. Vooral de jeugd, welke gelegenheid kreeg in diverse vliegtuigen plaats te nemen en de stuurknuppel te hante ren, maakte hiervan overvloedig ge bruik. Vliegtuigen in gebruik bij de Marine luchtvaart Dienst en de Kon. Luchtmacht waren in allerlei plui mage te bewonderen, terwijl nog di verse typen, zoals de Spin en de Fok ker CV, welke inmiddels historie zijn geworden, op de tentoonstelling niet ontbraken. Z WEEFLIJ STIGEN Advertentie) monstraties met zweefvliegtuigen van de L.S.K. zweefclub en de Gilzer Zweefclub Illustrious. De manier waarop deze sierlijke ranke vliegtui gen zich door het luchtruim bewogen was een ware propaganda voor de luchtvaart in het algemeen en de zweefvliegerij in het bijzonder. Vele belangstellenden meldden zich dan helaas tevergeefs bij de inlich tingendienst voor het maken van een vlucht tegen betaling.Wellicht is deze mogelijkheid bij een volgende gelegenheid tot werkelijkheid te ma ken. Links: mevrouw van Rest, echt- i genote van de commandant van i de Luchtbasis Gilze-Rijen, knipt J J het lint door ter opening van de J t tentoonstelling. Midden: een klein J deel van de enorme mcnsenme- J nigte die de tentoonstellingshangar f i bevolkte. Rechts: het echtpaar J van Deurne uit Rijen, dat als J f „10.000ste bezoeker" souvenirs i i meekreeg. Dat er toch gevlogen kon worden door de bezoekers, daarvoor zorgde de Link-trainer, waarin men tegen betaling van 25 cent ten bate van het van Weerden Poelman-fonds een vliegles kon krijgen. Wanneer de tentoonstellingscommis sie gehoopt heeft met hetgeen zij kon bieden een idee te geven van de groei van ons Luchtwapen vanaf de oprichting in 1913 tot aan het jubi leumjaar 1953 dan is zij zeer zeker ge slaagd en meer dan geslaagd, en de duizenden bezoekers zullen aan deze kennismaking met de Luchtvaart op de Vliegbasis Gilze-Rijen nog lang met genoegen terugdenken. heer Len Hutton is voortaan kwaad op duiven. Hij wilde een partijtje cricket weggeven en juist toen hij de bal een klap wilde ver kopen ging er een duif voor zitten. Alle moeite om het beest te bewe gen een veiligere plaats te zoeken bleven vergeefs. Toen Len tenslotte toch sloeg was de duif verdwenen. Hij vond haar terug op zijn hoofd cn uit wat daar achterbleef maakte Len Hutton op, dat ook de duif kwaad was geworden. T egei j^ONINGIN JULIANA ontving op Soestdijk de Katholieke Jeugd Arbeiders die op „Drakenburgh" con fereren. Links Mgr. Cardijn, alge meen Proost van de Internationale K.A.J., naast deze Patrick Koegan (Engeland), secretaris, en rechts van HEEL W. DUITSLAND IN GOEDE STEMMING Waarnemers beweren, dat Amerika er weer achter zit, omdat vrijwel alle kiezers Lexington rookten: van America's Best Tobaccos. II.M. Wim Pennings, Nationaal voor zitter van de K.A.J. Nederland. invaller F)E jonge handelsbediende Bob Bush, 18 jaar. mag voor een paar weken naar Parijs. Hij won de prijs door alle vragen goed te beantwoor den in een TV-wedstrijd. Hij mocht zijn meisje meenemen en dat vond Bob nog niet zo gek. Maar inplaats van zijn vriendinnetje gaan nu va der en moeder mee naar Parijs. Het is tenslotte onze zoon. meende de ouders. Het meisje heeft het schar reltje uitgemaakt. Werk £)E UNO-staf is weer hard aan het werk geweest. De 3000 man personeel werd blij gemaakt met een groots par tijtje in het hoofdkwartier. Na enkele korte toespraken van hoge functionarissen dook het personeel dieper naar de kern en beluisterde het optreden van Danny Kaye, Marian An derson en Ezio Pinza. Die we ten alles van zingen en zo. Baantje P\E buurman van Robert Dunham wilde niet tegen hem praten. Zijn mede-arbeiders in de fabriek negeerden Robert volkomen en lie ten hem onder geen beding een shaggie draaien. Zijn zes kinderen konden geen vriendjes krijgen en zijn oudste zoon verloor zijn baan tje. De echtgenote van de heer Dun ham moest op de duur ook haar bij verdienste als onderwijzeres opge ven en practisch iedere dag kwam er weer wat onaangenaams bij. Maar nu is het opeens allemaal in orde en de Dunhams worden in Ohio gerespecteerd, als of ze de vre de hebben uitgevonden. Want na dertien jaar heeft Robert het Mas ker afgelegd en is gebleken, dat hij nooit communist is geweest, maar al die tijd slechts alsof heeft gedaan om te kunnen spionneren bij de ro den. Om voor zoiets jaar in jaar uit met de nek te willen worden aange keken moet je een loyale Ameri kaan zijn, menen de buren achteraf. Spook EEN klein dorp in Noord-Enge- land tobt de laatste tijd met een spook-auto. Op de meest on gelegen ogenblikken stormt het wazige voertuig door de straten van de stad. Het onding heeft geen banden, de claxon daarentegen is verbazend goed in orde en de mo tor loeit als een razende, zodat de burgers daar hun lol dus wel op kunnen. Men vermoedt, dat het de kwaad geworden geest is van de vroegere auto van Bert Pakking- ton, die er een hele serie onge lukken mee naakte. Dat schijnen ook auto's niet zo fijn te vinden. Hulde T~)E heer Edmund Hilary, de be dwinger van de Everest, trouw de een dezer dagen met mej Louise Rose. Leden van de Nieuw-Zee- landse Alpinistenclub, waarvan de vader van de bruid voorzitter is, vormden een erehaag met ijspikken en klimtouwen. Het liep allemaal goed af. Alleen zat een deel van de stoet plotseling verward in de tou wen cn wat halstarrige klimmers werktuigen. ZLij misten een belang rijk deel van het feest. Kapper rvE Londenaar Ronald Evenett mag geen kapper meer spelen. Hij was te duur. Gemiddeld placht hij 45 gulden te rekenen voor knippen en een behandeling tegen roos, waarvoor hij leidingwater gebruik te. Haarknippen en een haarwas- sing, waarover de kapper drie uur deed en waar hij twee kwartjes voor lotions gebruikte, moest weer 25 gulden opbrengen. Knippen en een huidbchandeling kostte 90 gulden. Zijn klanten in de letterlijke be tekenis van het woord scheren, deed de kapper niet. Nutteloos ÏVJAREN CHRISTENSEN, een Deense weduwe uit Aarhus, had jaren lang elke week een kleinig heid opzij gelegd om met haar be grafenis toch maar vooral goed voor de dag ie kunnen komen. Ze was door al die spaarzin al gekomen tot het aanlokkelijke bedrag van 400 kronen, of 220 gulden. Dat bedragje is nu weg. Een inbreker ging er mee tussen uit. Dit greep Maren Chris- tensen zo aan, dat ze de volgende dag is overleden. Systeem rtE 35-jarige Weldon Shore heeft weer een kunstje verzonnen om uit de gevangenis te komen. Hij volgde daarbij het volgende sys teem: Eerst zorgde hij er voor door een diefstal IN de gevangenis van Noord-Dabota te geraken. Toen h:j het daar moe werd, stapte hij in de vuilnisbak, liet zich gewoon meene men en poetste bij de vuilnisbelt de plaat. De hoofdcipier vindt «het maar een vuiligheidje. Jongetje DRANDWEERLIEDEN en glazen- wassers uit de hele stad heb ben uren achtereen met grote lad ders getracht een dakgoot te herei ken. Daar zou namelijk een jonge tje zitten, die niet meer binnenshuis kon komen en alle kans maakte naar beneden te vallen. Na gerui me tijd zag men in, dat het jongetje, links, eigenlijk een ordinair oplich terij e-in-opleiding was. Hij had de brandweerlieden en andere klim mers-instanties alleen met deze ver ontrustende mededeling opgebeld om te kijken hoe het daarna ging. DONDERDAG 10 SEPTEMBER 1953 HILVERSUM I, 402 m. KRO; 7.00 Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.; 7.45 Morgengebed en lit. k.; 8.00 Nws. en weerber.; 8.15 Gram.; 9.00 V. d. vrouw; 9.40 Gram. NCRV: 10.00 Kamermuz.; 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 V. d. zieken; 11.45 Gram.; 11.50 ,,Als de ziele luistert"; 12.00 Angelus; 12.03 Lunchconc.; (12.30 12.33 Land- en tuinb.meded.) 12.55 Zon newijzer; 13.00 Nws. en lcath. nws.; 13.20 Piano cn bariton; 13.50 Gram. NCRV; 14.00 Gram.; 14.45 V. d. vrouw; 15.15 Gram.; 15.30 Piano, viool en cello; 16.00 Bijbellezing; 16.30 Alt en piano; 16.50 Gram.; 17.00 „O ja, dat ook nog", klankb. 17.20 Gram.; 17.40 Voordr.; 18.00 Gram.; 18.15 Vocaal ens.; 18.35 ,,Op de stelling": 18.45 Gram.; 19.00 Nws. en weerber.; 19.10 Levensvragen van allerlei aard; 19.30 Gram.; 20.00 Radiokrant; 20.20 „Lakmé", opera (2e acte); 21.20 Gram.; 21.30 „Ra, ra hoe zit dat?"; 21.45 Promenade-ork. en klein koor; 22.15 Pianorecital; 22.45 Avondoverdenking; 23.00 Nws. en SOS- ber.; 23.15—24.00 Gram. HILVERSUM II, 298 m. AVRO: 7.00 Nws.; 7.10 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening; AVRO: 8.00 Nws.; 8.15 Gram.; 9.00 Mor genwijding; 9.15 Liederen; 9.30 V. d. huisvrouw; 9.35 Waterst.; 9.40 Gram.; 10.47 V. d. vrouw; 10.50 V. d. kleuters; 11.00 Gram.; 11.15 Weense muz.; 12.00 Zang en piano; 12.25 In 't spionnetje; 12.30 Land en tuinb.meded.; 12.33 Exotische muz.; 12.50 „Uit het Bedrijfsleven"; 13.00 Nws.; 13.15 Meded. of gram.; 13.20 Lichte muz.; 13.50 Amus.muz.; 14.05 Cabaret; 14.30 Sopr. en piano; 15.00 V. d. zieken; 16.00 Voordr.; 16.45 V. d. jeugd; 17.30 Mil. re portage; 17.40 Gram.; 17.45 Regeringsuitz.; „Technische hulp aan onontwikkelde ge bieden" door Mr. H. G. Quik; 18.00 Nws.; 18.15 Sportproblemen; 18.25 Reportage; 18.30 Amus.muz.; 19.00 V. d. kleuters; 19.05 Gesproken brief uit Londen ;19.10 West-Fries progr.; 19.50 Gram.; 20.00 Nws.; 20.05 Radio Philharm. ork. en so list; 21.00 „Penelope", hoorsp.; 22,20 Twee piano's; 22.35 Dansmuz.; 23.00 Nws.; 23.15 Sportact.; 23.3024.00 Gram. BRUSSEL (Vlaams), 324 m. 12.00 Mu- sette-ork. en sol.; 12.30 Weerber.; 12.34 Gram.; 13.00 Nws.; 13.15 Gram.; 14.00 En gelse les; 14.15 Gram.; 14.30 Franse les; 14.45, 15.30, 16.00 en 16.15 Gram.; 17.00 Nws.; 17.10 Gram.; 17.15 V. d. kind.; 18.15 Gram.; 18.30 V. d. sold.; 19.00 Nws.; 19.40 Vlaamsfc Jïederen; 19.50 Caus.t 20.(50 Gram.; 20.10 Klangb.; 20.40 Verz.progr.; 21.15 „Wat is dat?"; 21.45 Gram.; 22.00 Nws.; 22.15 Omr. kqor en sol.; 22.35 Gram.; 22.5523.00 Nws. BRUSSEL (Frans), 484 m. 12.10 Gram.; 13.00 Nws.; 13.20, 14.00 en 15.00 Gram.; 16.00 Lichte muz.; 17.00 Nws.; 17.15 V. d. zieken; 18.30 en 19.00 Gram.; 19.45 Nws.; 20.00 Hoorsp.; 22.00 Nws.; 22.10 Lichte muz.; 22.50 Nws. (Advertentie) U/fUTnVEPP-LAK^ TvENIVJvernisfabr: TPAMSINGEL-88-BREDA HILAIRE BELLOC 19) En het had hem helemaal geen kwaad gedaanDe waarheid was, zei Oh Goatcher bij zichzelf, dat dit goed hem noo kwaad deed. Hij kon het verdragen en hij kon hij voelde zich weer de oude vooruit. Hij rekte zich uit, trok aan zijn snor aan weerskanten, duwde zijn aasbolletje een beetje schuin op zijn was heerlijk, je weer te voelen. Hy wist eigenlijk niet, waar- J zl(;h straks bij Bensington dat waarom hij zich daar had laten koejeneren. Toen dacht hij plotseling aan zijn orders. Hy greep nerveus naar het paxje onder zrn arm en voelde, dat net er nog was.Wat moest hij w!fe doen? Wel, naar zijn kamer ngen natuurlijk en 'iet opsluiten. Dat herinnerde hij zich allemaal En er was tijd genoeg. Pas de andere aag had hij weer wat te doenHij dat niet .precies mee- wat maar al. c0u zi°h wel weer herinneren, ™J uitgeslapen was. Hoe het ook het pakje was -eilig, maar het was verdraaid zwaar. En alles wat J ermee moest doc was, het naar zijn kamer brengen, zo waren de oiders. Opsluiten, anders zou het weglopen. Hy lachte luid bij zichzelf een pakje, dat w -gliep. Halha' Hij voelde zich reuze, toen hij uit die tweede kroeg kwam en weer op weg ging. Hij kwam aan een achter straatje en dacht, dat dit een stuk van zijn weg zou afsnijden. Maar '-et bleek een slopj Nu was hij de weg kwijt. Hij leunde tegen een hek en stond dwaas naar zijn pakje te kij ken. Dat moest naar zijn kamer Waar was die kamer van hem nou? Hij wist het adres: Munnings's Rents 5, onder het dak, dat lekte. Maar de gaf niet, want het regende niet. Hij moest zorgen in Munnings's Rents te komen. Dat kon niet ver weg zijn. Hij kwam nu op een straat uit, waar een klein, maar goed beklant café onder een schitterende booglamp met de vurige letters van zijn naam „The Butcher's Arm" lokte. In zo'n mooi café kenden ze Londen natuur lijk goed. Daar zouden ze ook wel weten, waar Munnings Rents was. Iemand in het café zou het wel weten. Maar dan moest hij ook erin gaan. En hij ging erin. Het was eig druk 'n het kroegje en Goatcher had moeite cr een plaatsje te vinden. Gelukkig vond hij een bankje in een hoek, die leeg was, omdat de mannen allemaal stonden. Vandaar dat hij een plaats vond om te zitten. Het pak gleed onder zijn arm uit en wat was die arm b om die verlichting. Hé! hij wreef zijn schouder eens. Maar dan kwam zijn grote dorst hem weer kwellen. Hij krabbelde op en drong door het kluwen drinkende mannen en enkele vrouwen, die hard stonden te praten, schommelde tot j d" toonbank en bestelde een dubbele. Hij moest er tweq keer om vragen. Het leek ver dorie wel of de vrouw doof was. Eindelijk kreeg hij het en begon er somber aan te drinken. Het was al- i 20 de ongelukkige Goatcher. "en hy nog maltaine was, dat in i - loop van zijn dronkenschap er na het stadium van opgeblazenheid een kwam van twijfel aan de goedheid van de wereld en nu was hij in het twrjfelstadium. Hij was aan het twij felen aan de deugd van de morsen Hy begon er een hekel aan tc krij gen. Dat was gewoonlijk het laatste voor hij ging uitslapen. Daar tussen kwamen alleen nog dronkemans* anen of overdreven vriend 'iikheid. maar hij was nu midden in de ohase. waarin hij zich afvroeg: .Waarom is de wereld mijn vijand?' Zijn onzekere en waterige ogen richtten zich op een man met een langwerpig vierkant pakje onder zijn arm, ingepakt in krantenpapier. De ma,i stond te betogen. Hij had praak- water gehad. Mr. Goatcher beke. hem met een vaag wantrouwen. Soms zag hij hem dubbel en dan weer alleen. Dat alleen was verdacht. De man met het pak onder zijn arm stond te praten tegen een groepje, maar ze luisterden allemaal naar hem. Noodlottige woorden kwamen hem van de lippen.: „En wat dan, als een man. gezeten heb? Ik zeg niet, asdat er geen binnen die verdienen te zitten, of asdat de lui die zitten, het niet verdienen. Maar wat ik vraag, is: wat dan, as een man gezeten heb?" De vraag was rhetorisch en werd onderstreept door een gebaar van de vrije hand in de lu-h Er rees een dieper wantrouwen in het doezelige' hoofd van Sir Henry's Persoonlijke Agent. Hij keek met donkere blikken naar de spreker en ging er met een omwegje op af. Of een waakzaam noodlot het zo wilde, keek de redenaar toevallig de kant van meneer Goatcher uit. juist toe nij weer sprak over algemene gerechtigheid en opn euw vroeg: „En as een man no gezeten heb?". Gnateher beefde ver zijn nele licheem Hij vist nog wel, dat dit zijn d' -'n kroegje wa^ Hij wist zich ook nog te herinneren, dat hij een opdracht had, een pakje in een krant. Dat moest onder zijn arm zijn, een langwerpig vierkant pakje. En het was niet onder zijn arm.. En :emand beledigde hem. Hen drukte Jjn elle boog tegen zijn ribben om er zeker var. te zijn, dat er niets onder zijn arm zat. Dan voelde hij aan zijn arm van buiten en nu was hij zeker. Hij sc rrelde nog verder naar voren cn zag nu duidelijk het pakje onder de arm van die lelijke kerel, die had staan praten over gezeten hebben en zei, plotseling en erg luid: „Je hebt dat ding van mij". „Je wat?" schreeuwde de ontstelde spreker. „Van mijn. Ik weet niet, hoet het heet. Dat ding onder je arm. 't Is van mij.." En Goatcher greep ernaar. „Wil je er wel eens van afblijven?" „Ja, blijf er van af, hoor je? riep een derde, die er niets mee te maken had. „Laat die vent je niks commande ren, Bill', rièp een vierde die wel een robbertpe wou zien vechten. Goatcher zette zijn hoed nog en beetje schuiner en vervuld van lief de voor het recht: „Al wat ik vraag ismijn eigen terug", riep hij. ,,'t Is van mij Ik moet dat van mij terug. Ik moet 't hebben. Ik heb orders. Geef het over, verdorie!" Er rees een grote vrees bij zijn tegenstander. Want or»- u de zuivere waarheid te vertetellen (en er is geai reden, waarom ik dat niet zou doen was dat pakje, dat hij daar in een krant onder zijn arm droeg, een zil veren blad, dat hij een paar uur eer der had kunnen kapen, door een open raam, waar hij toevallig langs kwm. Bill, die daar juist aan het woord was geweest, was een man, die, als hi; op een hoger levenspeil ter we reld was gekomen, tot de voornaam ste financiers zou behoord hebben. Hij had, toen hij dat blad zag, da delijk en met beslistheid gehandeld. Hij had het dadelijk gekaapt. Len ogenblik later had hij er een krant omheen gedaan, die op straat iag. En toen was hij verder gegaan, wel in spanning, maar niet al te vlug. Daarna had hij een andere krant ge kocht en het hele geval goed ver pakt. Nu moet je weten, dat Bil' in een uitstekende situatie was om met zilveren bladen om te gaan. Zijn zwager, waar hij heel goede vrienden mee was (en de vriendschap was wederzijds), was valse munter en had een privé smeltkroes. Voor dit blad kreeg Bill tien shilling en dat betekende een dagje fijn uit. Maar hij had geen zin, dat blad hier al te laten onderzoeken. Hij gaf Goatcher een duw. „Duw me niet", zei Goatcher woe dend. „Geef mijn pakje terug!' Bij wijze van antwoord dook Bill plotseling onder de omstanders door en vloog door de klapdeuren met het pakje in krantenpapier onder zijn arm en dan als een haas de straat - it. Ch. Goatcher zou, want zo vreemd zijn de gevolgen van het alcoholge bruik, vóór zijn laatste glas hem niet hebben kunnen volgen, maar nu wel. Hij vloog achter hem aan. En man, die haast had liep als eerste maar de tweede had nog meer haast. De prooi keerde zich om, de jager volgde hem bij iedere beweging en juist toen de man met het pakje de druk ervan begon te voelen en de hand van de vervolger hem bijna aan zijn kraag pakte, struikelde Goatcher en viel met een smak op cle gevoelloze ste nen van Londen. Hij stond wankelend op, zag bloed uit zijn neus, bloed op zijn kleren en enkeledroppels op de stenen. Hij leunde tegen de muur en begon zacht jes te huilen, want hij was nu in het gevoelige stadium. Snikkend zei hij bij zichzelf: „Nou is 't moord! Moord ook nog! Er komt geen eind aan!" Hij staarde met glazige ogen wel een minuut lang naar de muur en zag dan in het licht van een boog lamp een grote reclame, die hem vroeg het fonds van de Hertogin voor werklozen tc steunen. Die reclame kwam hem bekend voor. Hoera! Hij was op de hoek van Mun- ning's Rents. Gekneusd cn huilende, strompel de hij. nu in het laatste stadium, de vuile stenen treden op, en hij hield zich vast aan de ijzeren trapleuning. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 5