Genevieve Tbouis, de
Cassandra in de perswereld
LSI
iULST
ZIJ is het, die de koers bepaalt!
Jacht op verdwenen kunstschatten
Vrachtwagen reecl café binnen
Doorkneed in de geheimen
der grote politiek
De onverstoorbare
Als dit de man eens goed besefte
Haar huis, haar
wereld
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 29 AUGUSTUS 1953
8
U BIJ!
De meest amusante Francaise, die ik ooit ontmoette
Al te vroege klant in Zundert
Doktersdiensten
Benoemingen
I
Uit het leven van een emigranten-vrouw
Britse soldaat liep bij juwelier
zijn noodlot in de armen
Een van de velen....
EXAMENS
AANBESTEDINGEN
MARKTEN
ulst
weeg-
door
lappen
Sted.
leente-
Ig van
|en te-
oor de
markt
|wat TJ
rcelein,
iz. enz.
klE EN
Itraat 21
l92
UOEM
laard
KORT NA DE VAL van fle Regering
René Mayer, zo schrijft het Zwitserse
weekblad „Die Weltwoche", vond in Parijs
een kleine plechtigheid plaats: Geneviève
Tabouis was niet een paar vrienden, allen
ministers en parlementsleden, hijeen, 0111
het feit, dat zij een weddenschap had
gewonnen, die zij in 1929 met Aristide
Briand aanging, plechtig te vieren.
Ik had hem in een trein tussen Geneve en
Tegen het einde van ons onderhoud kwam het gesprek op de
wankele toestand, waarin de Franse binnenlandse politiek zich
bevond.' '.Dat is allemaal maar inbeelding", zei Briand, „zo gauw
het parlement zich eenmaal aan één man heeft gebonden, loopt
alles op rolletjes
„Dat geloof ik niet", antwoordde ik, „nog gedurende mijn
leven zullen er minstens dertig regerings-crississen in Parijs
plaats hebben".
„Ik wed, dat u ongelijk heeft", zei daarop Briand.
En weer eens heeft Geneviève Tabouis gelijk gekregen, toen
de Regering Mayer, als dertigste sedert 1929 viel.
/""ENEVIèVE TABOUIS is er de
vrouw niet naar om zich door
Parijs ontmoet, vertelde zij. Hij onderhield
zich met mij, liggend op een bank van zijn
coupé en met 'n bierflesje in de hand. Om
tot bij hem door te dringen, had ik een
stukje van balaneeerkunst op de buffers
van de trein moeten uitvoeren. Maar het
geen hij mij vertelde, was zo belangrijk,
dat uit dit gesprek mijn eerste sensationele
reportage ontstond.
zo'n aantal crississen en jaren te laten
afschrikken. De momenteel zestigja
rige weet nog steeds de scherpzinnige
wijze de politieke situaties voor de
radio te analyseren, voorspelt in een
avondblad, wat zal gebeuren en barst
haas, van ongeduld als ze ziet, hoe
de politici steeds maar aarzelen en
dralen, precies, zoals ze dat een
kwart-eeuw geleden ook al deden.
.,De onverslijtbare" moet derhalve af
en toe de nodige boze opmerkingen
horen. Zekere Heden verwijten haar
ook, dat zij tussen 1936 en 1939 niet
met de nodige scherpte de gevaren
van de Duitse bewapening en de
plannen van Hitier heeft voorzien.
Maar de „Grote Geneviève", zoals
Briand haar eens noemde, was niet
klein te krijgen.
Toen zij na de bevrijding van
Frankrijk uit Amerika terugkeerde,
waar zij een tijdschrift voor de daar
in ballingschap levende Fransen had
geredigeerd nam zij zelfverzekerd haar
plaats weer in en wist zich binnen
korte tijd ook weer een publiek te
verwerven.
Momenteel staat zij aan het hoofd
van de buitenlands-politieke afdeling
van een uiterst serieus blad voor
zaken- en beurslieden en geeft
evenals in de film: „Het gebeurde
morgen.." van René Clair elke
avond de berichten.... van de ko
mende dagen.
Reeds een week vóór de val van
de Regering René Mayer, had zij
haar luisteraars gewaarschuwd: „Het
kabinet wordt ernstig bedreigd!" En
als mogelijke opvolgers van René
Mayer noemde zij toen: Merdes,
France, Pinay en Bidault.
Kort daarna reisde zij naar Egyp
te en zei, einde Mei, na haar terug
keer: „De horoscoop van Egypte zegt,
dat de republiek daar niet ver meer
verwijderd is" Ook wanneer niets
haar daartoe dwingt, kan madame
Tabouis het niet laten, de profetes
te spelen. Als zij, met haar iets of wat
gebroken stem, haar voorbeschouwin
gen uitspreekt, smaakt zij als het
ware het genot van een speler, die
wat riskeert, of een revue-ster, die
het toneel betreedt. Zij geeft het
zelf toe: „Ik ben de Mistinguett van
de journalistiek", zegt zij. „Het enige
verschil bestaat hierin, dat ik mijn
leeftijd toegeef. Maar evenals Kw-
tinguette, kan ik niet zonder publiek
leven. En ik moet steeds van alles op
de hoogte zijn".
„Zo word ik 100 jaar
LIaar werkprogram is ongeloofelijk
zwaar belast. Binnen een tijdsbe
stek van veertien dagen bezocht zij
Egypte, vanwaar zij met grote haast
naar Frankrijk terugkeerde, om bij
de door haar voorspelde politieke
crisis tegenwoordig te zijn; vervol
gens vloog zij naar Londen, om de
kroning bij te wonen en vandaar
weer naar Frankrijk waar zij een
voordrachten-tournee had voorbereid.
Zij is met haar elegante geruite reis
mantel, haar baret op de grijze haren
en haar varkensleren reistas, voor de
meeste douane-ambtenaren van Euro
pa 'n bekende gestalte. In haar 30-ja-
rige practijk als journaliste is Gene-
vièva Tabouis 5 maal de wereld rond
geweest. Haar begeerte naar nieuws
voerde haar tot diep in China en
naar de meest afgelegen streken van
India.
„Om ook maar een beetje in
de toekomst te kunnen zien,
zegt zij, moet men alles weten
en kennen."
En als men haar naar het ge^
heim van haar onuitputtelijke
koortsachtige bedrijvigheid
vraagt, antwoordt zij: „Het is
nu eenmaal zo, men mag niet
stilzitten, ik ben er zeker van,
dat ik op deze manier 100 jaar
wordt".
Daarbij heeft nooit iets haar tot
werken gedwongen. Haar oorspron
kelijke naam is Genevièva Le Ques-
fle. Op de dag, dat zij geboren werd,
was haar grootvader juist bezig met
het vervaardigen van een marmeren
buste van Beethoven, terwijl haar
vader zich op Madagascar bevond,
om daar een zonsondergang te schil
deren. (De zonsondergangen van Ma
dagascar zijn de mooiste van de
wereld, beweerde hij
De kleine Geneviève is voortgeko
men uit een rijke familie met artis
tieke aanleg, waarin ieder leefde,
Z°uï? 116111 schfrie. Haar vader
wilde haar schilderlessen geven en
haar grootvader wilde haar met alle
geweld tot het beeldhouwen brengen,
Zij ^bezocht echter de „Ecole du Lou-
ye" en geraakte in geestdrift voor
de archeologie.
Nu nog schrijft zij in haar vrije tijd
die zij zelden heeft, belang-
Niettemin redde zij met haar arti
kelen het blad L'Ouvre van de onder
gang. De slagzin „Wie de waarheid
weten wil leest L,Oeuvre", is een
vondst van haar. De oplage van dit
blad steeg van 90.000 tot 500.000
exemplaren.
Ministers van Buitenlandse Zaken
spreken haar aan en vragen haar om
raad. Zij bracht twee Franse kabi
netten aan 't wankelen. Haar artikelen
over herbewapening brachten zelfs
de Britse Regering in het nauw.
Niet te stuiten
rijke wetenschappelijke verhandelin
gen over verdwenen cultuur en vol
keren.
Dat zich bezig houden met het ver
leden, doet haar.de dwaalwegen en
de woelingen van de moderne politiek
enige ogenblikken vergeten.
Haar nieuwe werk op dit gebied,
waarvan ze nu juist de laatste druk
proeven naleest, houdt zich bezig
met Mesopotamië.
Toen zij klaar was met de oplei
ding tot museum-conservatrice, ver
liet zij de de „Ecole du Louvre", maar
vol afkeer wees zij de betrekking,
die men haar in een onbeduidend
provincieplaatsje aanbood af. In die
tijd was men ten aanzien van staats
betrekkingen nog scherp anti-femi
nistisch.
Haar gang naar de
diplomatie
eneviève zocht haar oom, de am-
bassadeur Jules Cambon op
om bij hem haar nood te klagen.
Cambon, die in de meeste grote
hoofdsteden van de wereld vertegen
woordiger van Frankrijk was ge
weest, vertelde haar op zulk eeif
enthousiaste wijze van hetgeen hij bij
de uitoefening van zijn beroep had
meegemaakt, dat Geneviève na dit
bezoek verklaarde: „Ik wil gezant
worden!"
Het was in 1923, In Genève was
juist een grote zitting van de Volken
bond geopend. Geneviève maakte met
.toestemming van haar echtgenoot,
ingenieur Tabouis, een tournee langs
alle bladen, die geen eigen corres
.pondent in Genève hadden.
Om in de diplomatie te geraken
scheen haar de weg over de politieke
journalitiek de meest geschikte en
dank zij de hulp van haar oom,
kreeg zij ook verschillende opdrach
ten .begaf zich naar Genève en be
sloot al zeer spoedig, zich daar te
vestigen.
Het machtige spel van de inter
nationale politieke fascineerde haar,
als eens de archeologie.
Vanuit het verleden was zij in het
heden terecht gekomen en haar
koortsachtige nieuwsgierigheid zou
haar spoedig in de toekomst drijven.
In Parijs begint men de artikelen,
die zij opstuurt, met interesse te vol
gen. Uit haar gesprek met Briand
verkrijgt zij het materiaal voor een
sensationeel bericht: De grote voor
vechter van de Volkenbond had haar
namelijk toevertrouwd, dat nu het
tijdstip gekomen was, waarop de
„Verenigde Staten van Europa" moes
ten worden gesticht.
Cn onverstoorbaar gaat zij, ook na
het begin van de oorlog voort
met dagelijks in een half millioen
krantenexemplaren haar „Orakel"
te publiceren. Maar de nederlaag
van 1940 verrast haar ook, evenals
alle andere mensen. Zij werd in Bor
deaux door de Duitsers gearresteerd
en men ontdekte, dat haar naam op
de lijst van de vier meest anti-nazis
tische Franse journalisten prijkte.
De Macquisards bevrijdden haar
echter en zij voer op een Zweeds
tankschip naar Londen, later naar
New-York.
In Amerika, het land van de
vrouwelijke journalisten is zij
geen onbekende. President
Roosevelt zei van haar, dat zij
de meest amusante Francaise
was, die hij ooit had leren ken
nen.
Op 'n dag parodieerde zij in Hot
Springs, waarheen zij dikwijls uitge
nodigd werd. voor de president een
aantal staatslieden, die zij ooit had
ontmoet. Over haar imitatie van
William Bullit lachte Roosevelt zich
tranen,:
„Haar scherts", zei hij, „is de scherp
ste kritiek, die men op onze buiten
landse politiek kan uitoefenen!"
Tn de U.N.O. woonde de „kleine
Fee van de Volkenbond", zoals
zekere bladen haar destijds noemden,
de eerste zittingen bij. Haar ervaring
in internationale vergaderingen is zó
groot, dat het secretariaat van Trygve
Lie haar meermalen raadpleegde bij
ingewikkelde vraagsctukken, die be
trekking hebben op de regels en voor
schriften van de internationale eti
quette.
Zij heeft al haar zelfverzekerdheid
teruggevonden en toen Radio Luxem
burg haar de rubriek „Nieuws van
Morgen" aanbood, nam zij die dan
ook aan.
Zij heeft voor haar krant „L'Infor-
mation" sedertdien een geheel net
van buitenlandse correspondenten op
gebouwd. Elke morgen stelt zij zich
vanaf haar bed telefonisch met hen in
verbinding. Zü staat zelden later dan
vijf uur op. Haar oude secretaresse
geeft haar allereerst een overzicht
van de ontmoetingen, die zij die dag
zal hebben, vervolgens begint zij on
middellijk te werken. Zij gaat nooit
naar een theater, noch naar de bio
scoop en wijst systematisch alle uit
nodigingen van de hand. 's Avonds
zit zij met haar man, die directeur
van een grote radio-omroep is ge
worden, voor het televisie-toestel.
Zij gunt zich slechts eens per week
een rustdag als ze tenminste niet
op reis is en dat is 's Woensdags.
Dan staat ze „pas" om zes uur op.
Haar grootste vreugde is het dan een
wandeling te maken met haar man in
de „Jardin du Luxembourg", naar
haar lievelingsplaats vlakbij d- fon
tein der Medici.
Nimmer slaat zij een bezoek over
aan een bronzen fluitspelende Faun,
Haar vrienden hebben lange tijd ge
dacht, dat zij aan deze glimlachende
Faun zekere geheime herinneringen
bewaarde, tot iemand de reden van
haar trouw ontdekte: De Faun is een
werk van Genevièves grootvader.
Maar zelfs tijdens haar wandelingen
in het Luxembourg werkt Geneviève
Tabouis nog. Enkele jaren geleden
heeft zij een boek: „Zij noemen mij
Cassandra" doen uitgeven. Nu be
reidt zij, naast haar archeologisch
werk, een vervolg van die auto-bio
grafie voor. Want nog steeds noemt
men 'haar Cassandra.
oMoRhaa'cp) mm m m mm mmm m
iedere school een speciale Vrouwen
club, die zich met bepaalde belangen
der school bemoeit. Hetzelfde treft
men aan in de diverse kerken; het
Rode Kruis en andere instellingen
van sociale of liefdadige aard hebben
zeer actieve Vrouwenclubs, waarin
aan emigrantenvrouwen gaarne een
plaatsje wordt ingeruimd. Om niet te
gewagen van de organisaties op
sportgebied.
Een prachtgelegenheid bovendien
om zich de taal eigen te maken!
Maar ja, lang niet iedere vrouw
durft de stap naar zulk een club te
wagen, hoewel men vaak invitaties
ontvangt.
Uit dit alles ziet men, dat de vrouw
van een emigrant zeker geen beschei
den plaats is toebedeeld in het grote
feit der emigratie. Het duldt geen te
genspraak. dat inderdaad zij het
grootste offer jegens haar gezin brengt
dat zij het meest haar leven heeft om
te buigen enhet sterkst heeft te
zijn. vooral physiek en geestelijk.
Want bij het ontbreken van een
koers, loopt het meestal op stranden
Zondag wordt te Goes de dienst
waargenomen door dokter Bruynzeel;
te Middelburg door mevr. Pel; te
Vlissingen door dokter Grippeling en
te Heinkenszand. Arendskerke en
Wolf aartsdijk door dokter Vos.
Dokter Folmer te Driewegen neemt
waar voor dokter Luycks en dokter
Gelderbloin te Nieuwdorp voor dokter
Kiviet.
De Bisschop van Breda heeft be
noemd tot kerkmeesters te Breskens
de heren Bd. van Hootegem, Cyr. de
Badts en Pr. de Milliano; tot armmees-
ters te Breskens de heren: Aug.
Steyaert, Petrus van Hooteghem en
Arh. de Crook.
\/rijdagmorgen, omstreeks vier uur
kreeg de caféhoudster Wed. A.
Hecker op het „Poteind" te Zundert
lang na het sluitingsuur nog een on
gewenste bezoeker. Een met 13 ton
vlas uit de Wieringermeer geladen
vrachtwagen van de fa. van Grem-
berghcn uit Koewacht verschafte zich
in dit nachtelijke uur toegang tot de
gelagkamer, waar hij met groot ge
raas binnendrong.
Beleefdheidshalve reed de vracht-
wagen met aanhanger nog langs de
voordeuren naar binnen, welke een
voudig op de bumper genomen en
ach/ter in het café geplaatst werden.
Ook werd er een gedeelte van de
voorgevel geforceerd, maar de chauf
feur en de bewoners van het café
mogen wel heel erg van geluk spre
ken. dat de wagien juist op de beide
deuren botste. Nu kwamen er althans
geen persoonlijke ongelukken voor en
liep de vrachtwagen slechts een ge
ringe schade op. De voorgevel van het
café werd flink gehavend en bleek
geheel ontzet te zijn, zodat hij volko
men vernieuwd zal moeten worden.
Over de oorzaak van het nachtelijk
ongeluk bestaat nog geen zekerheid.
De chauffeur gaf onmiddelijk na de
botsing te kennen, dat hij geslipt
was, maar aangezien het wegdek
droog was, wordt dit erg in twijfel ge
trokken. Men neemt dan ook eerder
aan. dat de chauffeur door overver
moeidheid te laat reageerde op de ge
vaarlijke kruising Achtmaalseweg
Wemhoutseweg.
Int. zeilwedstrijd Veere-
Terneuzen
De Royal Belgium Sailing Club or
ganiseert Zondag a.s. een zeilwedstrijd
van Veere naar Temuezen.
Aan deze wedstrijd zullen een veer
tigtal jachten deelnemen. Onder de
ze deelnemers bevindt zich ook het
Belgische jacht ..Omoo", Dit jacht Is
onlangs van een reis om de wereld
teruggekeerd. Het is tevens het eerste
jacht, dat onder Belgische vlag een
dergelijke reis maakte.
Voor de bemanning van de „Omoo"
is een huldiging op touw gezet.. O.a.
zal de burgemeester van Terneuzen
hen herinneringsmedailles uitreiken.
De prijsuitreiking vindt plaats in
„hotel Rotterdam" te Terneuzen.
Haar lijfspreuk:
„Alsof ik erbij was geweest"
WÜ moeten nu groots denken of ten
onder gaan", zei de oude staats
man tot de kleine onbekende jour
naliste, die kans had gezien tot in
zijn coupé door te dringen.
Nu oordeelt madame Tabouis, dat
deze tijd de mooiste van haar leven
is geweest: Eén doel verenigde allen;
de arbeid voor de vrede.
Op 16 October 1925 werd het Lo-
carno-pact ondertekend. In de straten
van het stadje vormden zich dansende
groepen, de journalisten ijlden naar
het postkantoor.
Geneviève Tabouis, die sedert de
morgen voor zich een telefoonlijn
had gereserveerd, belde haar oom op.
Vol geestdrift voegde zij hem toe:
„Wij hebben twintig jaar vrede voor
de boeg!"
De volgende dag stond deze voor
spelling in alle kranten, waarvan
Geneviève medewerkster was. Zij nad
zich echter zes jaar vergist: „Dat was
de zwaarste fout in mijn carrière",
zegt zij nu nog.
Toen zij in 1930 weer naar Parijs
kwam, om bij haar man te zijn
en later haar tweede kind ter
wereld te brengen was zij al de
beroemdste journaliste van
Frankrijk. Zij heeft haar lijf
spreuk: „alsof ik erbij utas ge-
gewcest", in praktijk gebracht.
Zij schildert zonder meer de
geheimste conferenties, haalt let
terlijk aan, hetgeen de deelne
mers hebben uigesproken en
haalt de plannen voor militaire
bondgenootschappen, verdragen
en staatsgeheimen om zo te zeg
gen uit haar handtas alsof het
poederdozen of nieuwe parfums
waren.
De oude Orlando zei eens tot haar:
„Ik was niet bewust deze opmerking
over Oostenrijk gemaakt te hebben,
maar ais U het zegt, moet het wel
kloppen".
De zelfverzekerde wijze, waarop zij
haar berichten opstelt, slaat vele men
sen op de zenuwen.... Toen de slui
ting van het Vierlanden-pact in zicht
was, zei een van de afgevaardigden
op zekere dag in 'n restaurant op
luide toon tof haar:
„Nu hoort U v
van onder dc tafel toe!"
De herovering
hja haar terugkeer in Frankrijk
begon Geneviève Tabouis met de
herovering van haar publiek. Dat
was in het begin niet zo gemakkelijk,
want haar naam riep Daladier, Rey-
naud en al die mannen in herinne
ring, die destijds in de nederlaag be
trokken waren geweest. Nu echter
vindt ieder haar terugkomst uitste
kend.
Geneviève Tabouis is weer begon
nen met het verslaan van de grote
internationale conferenties.
In 1945 ontbeet zij eens met haar
oude vriend Jan Masaryk. Deze laat
ste las juist nog voor de laatste maal
de tekst van de rede door, die hij
voor de geallieerde staatslieden wilde
houden en die ging over de heroprich
ting van de Tsjechisch staat. Plotse
ling ging de telefoon.
„Het is Molotov', zei Masaryk tot
Geneviève. „Hij wil mij dringend
spreken. Wacht even op me, ik kom
straks hier terug".
Twee uur later kwam hij huilend
terug. In de hand hield hij de tekst
van de rede, bezaaid met rode pot
loodstrepen. Molotov had hem een
nieuwe tekst gedicteerd, waarin
Tsjecho-Slowakije zich onderwor
pen toonde aan de Sovjet-Unie,
„Toen ik zag, hoe Masaryk snik
kend op zijn hotelbed neerzonk",
zegt Genevieve Tabouis, „begreep
ik, dat het met Tsjecho Slowakije
gedaan was. Het is een van m'n
schokkendste herinneringen."
(Van onze correspondent in Australië)
jyTEEN NIET dat ik In deze correspondentie complimentjes aan de
emigranten-vrouwen ga uitdelen; er is daarvoor in het leven van
een emigranten-gezin geen plaats.
Elk lid daarvan heeft de hardheid van de nieuwe strijd om het
bestaan te voeren, ieder voor een deel op het eigen terrein.
Wie deze strijd niet kan doorstaan, doet beter in zijn oude omge
ving te blijven of daarheen terug te gaan; degenen die doorzetten ken
nen hun koers en trachten die te volgen. Daarbij is het de vrouw die
deze koers bepaalt
Er is alle reden om speciale corres
pondentie te wijden aan de emigran
tenvrouw, omdat haar stem in de be
slissing tot emigreren véél belangrij
ker is dan men in het algemeen denkt
en haar ook wordt toegekend.
Ja, bij de vele en velerlei papieren
welke een adspirant-emigrant op het
Arbeidsbureau heeft te tekenen, moet
zich ook de handtekening van de
vrouw bevinden, waarbij ze verklaart
in te stemmen met de emigratieplan
nen van haar echtgenoot.
Deze handtekening bezit de grootste
waarde onder alle documenten! Er
zijn ook wel .afgeperste handtekenin
gen" bij, geplaatst onder echtelijke
dwang.
De straf daarvoor blijft gewoonlijk
niet uit; een straf, die voor beide par
tijen heel zwaar kan zijn....
Doch indien de vrouw eerlijk haar
deel ontvangt bij de voorbereiding
der plannen, is een deugdelijke basis
voor de toekomst gelegd.
pELANGRIJKER dan het werk voor
de man, is voor de vrouw het
huis. Nu moge het een gouden waar
heid zijn, dat men.... ijzer niet met
handen kan breken; hetgeen in dit
geval wil zeggen, dat indien er geen
huis beschikbaar is, men dat zijn
vrouw ook niet kan aanbieden, feit
13, dat soms met heel weinig haar het
leven aangenamer kan worden ge
maakt. En een goede emigranten
vrouw is met heel weinig tevreden!
schuur, garage of soms zelfs in een
Wanneer ge de eerste tijd in een
tent hebt te wonen, dan moet het de
man zijn,die met enkele kleinigheden
veel gerief voor de vrouw kan
brengen.
Een straatje voor de deur, een paar
planken, zelf getimmerd kastje en
wat haken kunnen verbeteringen
brengen.
Met een weinig verf krijgt een
akelig bouwsel een vriendelijk aan
zien! Mogelijk zult ge het vanzelf
sprekend vinden dat de man al dat
soort karweitjes opknapt, doch ik kan
U verzekeren, dat heel veel emigran
ten zodanig vervuld zijn met hun
eigen moeilijkheden op het werk en
zo, dat zij de vrouw laten tobben.
Het is geen wonder indien in der
gelijke gevallen de vrouw heel wat
spoediger de moed laat zinken, dan
in
wanneer de man zijn plicht ook
deze verstaat.
Want ondanks alles zijn tienduizen
den emigrantenvrouwen gelukkig in
haar (tijdelijke) twee-kamer-behut-
zing, omdat zij diep in haar gezin zijn
geworteld.
Zij zorgen en sjouwen; tuinieren,
melken soms koeien ,al hebben zij
haar leven lang in een stad op een
etage gewoond. Vaak helpen zij bij
de bouw van het huis en hanteren de
verfkwast met de vaardigheid van
een schilder.
Dezer dagen was ik op bezoek bij
een Nederlands emigrantengezin,
waarvan de vrouw een universitaire
opleiding had genoten, doch nu in
overall gekleed, de kippenhokken
schoon maakte.
„In het eerst durfde ik geen kip aan
te raken, hoogstens een kuikentje. Nu
grijp ik de dieren net zo gemakkelijk
alsof ik m'n leven niet anders heb
gedaan," vertelde ze. En op die kleine
farm was ze echt gelukkig!
OM DE KOERS.
£)E EMIGRANTENVROUW is er
lang nog nit. .indien zij in en
mét haar gezin koers weet te houden.
Minstens zo belangrijk is haar optre
den naar buiten. Ge kunt denken dat
een emigrantenvrouw in een vreemd
land weinig van zich kan laten mer
ken naar buiten, doch dan hebt ge
het glad mis. Haar optreden daarin
is zeer belangrijk, heeft zelfs een na
tionale betekenis!
Door de wijze waarop de vrouw
haar huis verzorgt, man en kinderen
gekleed gaan, ontvangt de Australi
sche bevolking een beeld van de
Nederlanders.
Vaak heb ik mogen constateren, dat
in het algemeen dit beeld gunstig is,
hetgeen niet kan worden gezegd van
emigranten uit sommige andere
landen.
Ook door correctheid in betalingen,
door spaarzin en algemeen gedrag
wordt een stempel gezet op de Neder
landse emigrant.
WAARDIGHEID.
1 n 41 J BROWNHILL, een 36-jarige werkloze behan-
hitin^n«te„„tü 601 ®rittannlë) een antiquariaat en juwelierswinkel
zijn nnnribit'bü.erm°tt t "lel' dat in de man achter de toonbank
siirsiürt ,i„t begroette. In zijn zak had Brownhill een zeer kostbaar
Rrnwnhin ve™?sen waard was. Over de herkomst ervan wist
Brownhill echter weinig te vertellen.
digheden, van familie-juwelen,
Ma een nauwkeurig onderzoek had
de juwelier vastgesteld, dat het
sieraad echt was. Het bestond uit een
dubbel-hoefijzer broche, vervaardigd
uit platina en bezet met ontelbare
kostbare briljanten. De uitvoering van
dit vorstelijk sieraad was uniek. Na
dat Robert, de juwelier, van zijn ver
bazing wat was bekomen, legde
Brownhill een tweede broche op de
toonbank. Zes briljanten maakten ook
van dit stuk een waardevolle en
zeldzame kostbaarheid. Tenslotte
baalde de geheimzinnige bezoeker nog
een reukflesje te voorschijn, geheel
met robijnen bezet. In totaal verte
genwoordigden de kleinoden een be
drag van bijna honderdduizend gul
den.
ARGWANENDE JUWELIER
Ptit alles is voor een schappelijke
1-' prijs .te koop. Het zijn oude fami
liestukken", aldus Brownhill, die zon
der argwaan zijn juiste naam en adres
opgaf. De juwelier aarzelde. Hij
vroeg Brownhill nog eens terug te ko
men Hij wilde dan een bod doen. De
werkloze behanger ging hiermede ac-
coord. Toen hij echter opnieuw in de
juwelierswinkel verscheen, stond de
politie op hem te wachten. Hij werd
stevig aan de tand gevoeld en in voor
lopige hechtenis gesteld. De politie
had ontdekt, dat op de familie Brown-
U werkelijk eens niet hill niets aan te merken viel, maar
dat er, gezien de armoedige omstan- de Hohenzollern.
sprake kon zijn.
geen
„GEVONDEN"
Drownhill bekende. Hij had de siera
den meegebracht uit Europa. Zij
hadden verborgen gezeten in de
broekzak van zijn soldatenplunje. Van
15 Febr. 1946 tot 19 Mei 1947 was hij
als soldaat gekazerneerd in een stad
in Duitsland. Aanvankelijk kon
Brownhill zich de plaats niet meer
herinneren, doch met behulp van en
kele politiemannen ontdekte hij ze op
een landkaart.
„Daar heb ik het gevonden in een
huis, waar ik overnachtte". Waar pre
cies, dat kon hij zich niet meer her
inneren. Brownhill bewaarde zijn
schat angstvallig, genoot ervan door
er naar te kijken en liet deze aan nie
mand zien. Thans verkeerde hij in
nood en hij dacht dat wel niemand
meer aan de briljanten zou denken.
Daarmede had Brownhill wel gelijk
gehad, want tot dusver kwam niemand
aangifte doen van een diefstal of ver
missing, zodat de sieraden nog steeds
bij de Britse politie zijn.
Overal in Duitsland werden door de
politie opsporingen verricht naar de
vermoedelijke eigenaar. In afwachting
van een gerechtelijke uitspraak over
„deze vondst" werd de behanger in
de cel opgesloten.
De mysterieuze schat van de oud
soldaat is een van de vele onopge
loste raadsels, rond diefstallen van
kunstschatten in Duitsland.
Het meest geheimzinnige is wel de
verdwijning van de familie-schat van
WAT NOG ZOEK IS
£)oor de Internationale Politie is
over deze diefstallen en verdwij
ningen een speciale lijst aangelegd.
Meer dan duizend waardevolle
Schilderijen, waaronder talrijke
meesterwerken van Tischbein, Ra
phael en Velasquez komen op de lijst
voor. Noordduitse kerkgemeenten
zoeken aïtaartapijten, kruisbeelden,
gouden kelken en andere. Particulie
ren zoeken naar meer dan 800 siera
den, waarvan het gezamenlijke bedrag
de waarde van de Hohenzollern-juwe-
len ver overtreft.
Zo zoekt de stad Stuttgart nog
steeds naar een goudschat, die min
stens drie kg weegt en bestond uit
dukaten, dubloemen, dubbele kronen
en gouden guldens. Zij is spoorloos
verdwenen uit de verborgen schuil
plaats waar zij tijdens de oorlog was
opgeborgen.
Spiers aan de Rijn en Frankenthal
zoeken beiden naar 4000 kunststuk
ken (porcelein, fayence glas, tapijten
en andere kostbaarheden).
Niet alleen in Duitsland, ook in an
dere landen zijn nog talrijke onopge
helderde en sensationele diefstallen
aan de orde.
De Italiaanse diplomaat Paolo Sa-
vini treurt nog steeds om de diefstal
van een kunstschat van onschatbare
waarde uit de goederenwagen tijdens
een reis van Rome naar Brussel.
Een millionnair uit Monte Carlo
heeft een heel vermogen beloofd voor
terugvinding van een schat van zes
millioen, die hem enkele weken gele
den werd ontstolen bij een inbraak in
zijn villa.
De Internationale Politie, waarvan 't
hoofdkwartier is gevestigd te Parijs,
en die haar netten heeft gespannen
over de gehele wereld, zoekt naar 'n
mogelijk verband tussen recente plun
deringen van de laatste weken. Ver
moed wordt, dat een grote internatio
nale misdadigersbende, hier met de
meest moderne middelen opereert, 'n
Leger van detectives is thans aan het
werk en er zijn reeds bepaalde aan
wijzingen, dat spoedig massale en
sensationele arrestaties zuilen volgen,
MI EN KAN niet ontkennen, dat het
vooral de vrouw is, die op dit
alles een zeer belangrijke invloed kan
uitoefenen.
Helaas komt het voor, dat emigran
tenvrouwen niet voldoende haar eigen
waardigheid zich bewust zijn, hetgeen
tot uitdrukking kan worden gebracht
o.a. door onnodig afhankelijkheid te
aanvaarden.
Vooral in de eerste jaren is het
voor de emigrant noodzakelijk zo snel
mogelijk wat geld bijeen te krijgen.
Dat de vrouw indien noodzakelijk
dan een handje mee uitsteekt, kan
eervol zijn.
Het komt echter voor, dat, hoewel
de man een zeer goede verdienste
heeft, de vrouw er enkele „werkhui
zen" op na houdt of andere werkjes
opknapt, waarvoor een Australische
gehuwde vrouw zich niet leent. Dit
geldt eveneens voor het accepteren
van bepaald soort giften, welke een
Australische vrouw niet aan haar
landgenote zou durven aanbieden
Ook in deze betekenis moet de emi
grantenvrouw koers weten te houden!
Niet voor niets kan men vaak ver
nemen: „Ik zou niet graag willen, dat
ze thuis wisten dat ik dit deed."
Een verklaring, die in de meeste
gevallen tot eer kan zijn. doch in
de niet noodzakelijke gevallen tot
oneer zou kunnen strekken! In som
mige gevallen is het harde noodzaak
in de_ eerste tijd anders te leven dan
men in Nederland gewend was, daar
is men nu eenmaal emigrant voor,
doch het behoort tot een deel van het
■gesettled" raken om in de koers te
blijven.
„HEIMWEE
Y7ANNEF.R men zo de beweegrede
nen voor terugkeer naar Neder
land nagaat vindt men in minstens
veertig procent daarvan „heimwee"
bij de vrouw, ai wordt dat niet altijd
gezegd. Men vindt hier dan ook nogal
wat „eenzame zielen" onder de emi
grantenvrouwen.
Toch zijn er ampel mogelijkheden
voor haar om zich onder de Australi
sche vrouwen te begeven.
Zo b.v. vindt men voor
NOTARIEEL EXAMEN.
Te Den Haag slaagde voor het tweede
gedeelte van het notarieel staatsexamen
mej. J. Verbist te Hontenisse,
MODEVAKKEN.
Te Breda slaagden voor modetekenen:
mej. Riet Pijnen te Bergen op Zoom:
costumière: de dames Julia Bolders. Vir
ginia Mangelaars, te Hoogerheide, en
Maria van Hooff te Ossendrecht; cou
peuse: de dames Hilda Michielsen, te
Rilland-Bath; T. Bogers en Jeanne Go-
vers te Putte; Annie de Weert, Diny
Schetters. te Hoogerheide en Leny Bur
ger te Bergen op Zoom.
ONDERHOUDS- EN
VERNIEUWINGS WERKEN.
De aanbesteding van de onderhouds-
en vernieuwingswerken in de Nieuw-
Neuzenpolder voor 19531954 verliep als
volgt: A. Sponselee, Kloosterzande voor
f 30.600; K. Lucasse en G. Sponselee,
Walsoorden voor f 30.800; A. Warrens,
Ossenisse voor f 30.920; F. van 't Hoff,
Hoek voor f 31.780 en P. Hamelink, te
Hoek voor f 31.800.
KAPELLE, 28 Aug. Exportveiling Ap
pelen: Zigeunerin A 29.9031.70, BC 28.70
—29. I grof 26.40—27.30, I fijn 24.70—25.60,
II 15.90, K 15.30—16.10, F 12.60, Manks
Codlin A 27—27.30, BC 24.30—24.80, I grof
26.50, I fijn 22.80—24.70, K 15.50, F 12.50:
James Grieve A 40.25, BC 38.80, I grof
34.40—34.50, K 25.60, Jacq. Lebel I grof
17.80, I fijn 10.80—11.40, K 14.50—14.90, F
12.50; Codlin Keswick I 14.30, II 9, F 7;
Early Victoria I 15.60, II 9.60; F 8.10.
Peren: Clapps Favorite A 30.15, BC 29.80,
-30.30, I grof 29.60, 1 fijn 28.60—29, H
23.20—24, K 21.60—21.70, F 15.20—17.90:
Triomph de Vienne A 51.9052.30, BC
45.90—48.10, I grof 49.70, I fijn 38.60—38.90
K 33.70—33.80, F 20.15; Beurré Lebrun 1
grof 25.70, I fijn 25.80—26.40, K 14.70, F
9.70, B. Cr. William 1 grof 40.20, 1 fijn
40.20, II 23.90, K 18.10, F 8, Beurré de
Merode I grof 24.90, 1 fijn 24.20—24.90,
II 8.60—8.70, K 9.90—10, F 6.80—6.90, Fr.
Wijnperen A 34.20, BC 23.50, I 20.45, II
11.90, K 13.40, Seign. d'Esperen I grof
30.65, I fijn 28.10—29.10. II 17.20—20,10:
K 15.90, F 10, Beurré d'Amanlis 1 grof
20. I fijn 17.90—20.20, II 12, K 14.80, Dr.
Julius Guyot I grof 32.80, I fijn 32.80.
II 10.45. Diversen: Bramen (industrie) 75
75.20, Dubb. Princessebonen I 26. Bloc-
veiling pruimen: R. Cl. II 11.4013.10,
F 5.60. gesch. 3.80—4.10; Belle de Lou-
vain II 6—7.10. Gewone veiling: Aard
beien 80113, Moerbeien 77, Bramen 40
—102, Frambozen 148—159, Druiven 79—
92, Perziken 8—13. Pruimen: R. Victoria
12—14, Belle de Louvain 11—23, R. Claude
d'Althan 12—30, Jefferson 16—30, R. Cl.
Verte 29—31, Kirkes 20—29, Boerenwitte
28, Zoete kwetsen 9. Appelen en peren:
Clapps Favorite 12—22, Juttenpeer 22
45. Brv d'Amanlis 10, Sign. d'Esperen 15
17, Pr. de Trevoux 615, Br. de Me
rode 6, Dr. Julius Guyot 16—15, Zigeu
nerin 10—28, Manks Codlin 14, James
Grieve 11—32, Tr, de Vienne 3045, Br.
Lebrun 10—16, Perzikappel 19. Groenten
Aardappelen 912, Bloemkool 832, Snij
bonen 20—41, Bospeen 16, Rode kool 5
13. Savoye kool 512, Tomaten 2029,
Uien 2y2. Komkommers 815, Kroten 8.
Kropsla 55%, Augurken 6697, Prei 25
Bosselderij 27, Andijvie 13.
LEEUWARDEN. 28 Aug. 210 stieren
2.502.59, per kg. slachtgew., 180 vette
koeien le soort 2.602.78, 2e soort 2.50
2.59, 3e soort 2.302.49 per kg. slachtge-
wicht; 1072 melk- en kalfkoeien 7001010
45 pinken 350475; 432 graskalveren 19Ö
350; 159 nuchtere kalveren 4060; 863
vette weideschapen 60105; lammeren 30
63; 554 vette varkens (oude) 1.701.80:
vette biggen 1.80—1.86; zouters 1.74—1.78
per kg. levend gewicht; 331 biggen 30—
50, lopers 51100; 51 bokken en geiten
129 paarden 450985, samen 4026.
Overzicht: stieren: aanvoer ruimer,
stemming kalmer, prijzen lager. Melk- en
kalfkoeien: aanvoer ruimer, stemming
lui, prijzen als vorige week. Pinken aan
voer klein, stemming rustig, prijzen als
vorige week. Graskalveren: aanvoer iets
ruimer, stemming rustig, prijzen als vo
rige week. Nuchtere kalveren: aanvoer
klein, stemming kalmer, prijzen lager.
Varkens: aanvoer matig, stemming rus
tig, zouters iets lager, andere soorten
gelijk in prijs. Biggen en lopers aanvoer
matig, stemming kalm, prijzen niet ho
ger. Schapen: aanvoer ruim, stemming
iets beter, prijshoudend. Lammeren aan
voer ruim, stemming iets beter, prijzen
prijshoudend. Paarden: aanvoer ruim,
slachtpaarden stemming zeer slecht, prij
zen niet hoger.
WATERSTANDEN
Mannheim 276 (—8), Kaub 187 (—5),
Trier 104 (—4), Koblenz 191 (—1), Keulen
156 (—5). Ruhrort 360 (—6), Lobith 959
(—6), Nijmegen 743 (—6), Arnhem 759
(—6), Eefde 282 (—4), Deventer 189 (—5),
Namen La Plante 137 (—1), Borgharen
3938 +17), Belfeld 1095 13), Grave 463
Vrijwel I (—2).
