HAAT tegen
de blanken
V
Middelburgs kern dra herbouwd
Apartheiden de
OP ZICHT
on
ZONBESCHENEN HO EK IN VOGELVLUCHT
J
De weg hogerop
Publieke Tribune
.Er zijn allerlei soorten ministers'
Na
De gevolgen van Malans rassen-politiek
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 26 AUGUSTUS 1953
missie
Nog dit jaar de voltooiing
Ma mix Gijsen, oud-kabinetschef, beschrijft te
JN ALLE LANDEN waar blanken en kleurlingen naast elkaar wonen bestaat
i een rassenprobleem. De blanke heeft nu eenmaal door zijn cultuur en op
leiding een zekere voorsprong op de niet-blanke. Die voorsprong openbaart
zich dan gewoonlijk in overwicht. In de meeste koloniale landen wordt van
dit probleem geen probleem gemaakt door de blanke. Zijn overheersing wordt
door hem als iets vanzelfsprekends beschouwd. Dan komt daar nog bij. dat
de blanke in het koloniale land, dit land niet als zijn vaderland beschouwt,
maar vroeg of laat naar zijn eigen haardstede terugkeert. In Zuid-Afrika ligt
dc zaak echter een beetje anders.
^OWEL DE BOER als de neger gaan
er van uit dat ieder voor zich
recht heeft op de grond van het land
en alles wat daarmee samenhangt. Het
zou dus het meest voor de hand lig
gend zijn, wanneer beide volken tot
een compromis zouden weten te ko
men. Maar dit schijnt in de praktijk
erg moeilijk te zijn.
De blanke in Zuid-Afrika is nu een
maal op diverse levensterreinen de
meerdere van de „Native". Daarnaast
is de blanke bezield met een zekere
angst voor de toekomst. Want wan
neer de inheemse bevolking, die in
aantal de blanke ver overtreft, zich
maatschappelijk omhoog zou weten te
werken, gaan zij een gevaar vormen
voor de suprematie der Boeren.
ZELFBEHOUD
ENE apartheids politiek, zoals die nu
door de regering van de Unie van
Zuid-Afrika wordt voorgestaan, is dus
in feite een politiek van zelfbehoud.
Maar dezelfde apartheids politiek is
de oorzaak van de spanningen en de
wanverhouding welke er nu tussen
blank en zwart bestaat.
Het standpunt van de regering is
begrijpelijk, maar het standpunt van
de inheemsen is even begrijpelijk.
De blanke bevolking wil de toe
komst veilig stellen voor zichzelf en
het nageslacht. Daar staat tegenover,
dat een gedeelte van de inmiddels tot
ontwikkeling gekomen inheemse be
volking voor zichzelf en hun rasge
noten een betere levensstandaard gaan
opeisen.
Maar het is de apartheidspolitiek die
hem op de weg naar de vooruitgang
tegenhoudt. Dit schept wrok en haat
in het hart van de neger. Want door
allerlei maatregelen die van de zijde
der blanken komen, wordt het hem
DR. MALAN
Zolang te water tot zy breekt.
onmogelijk gemaakt zijn vleugels uit
te slaan en door verworven' kennis
omhoog te klimmen op de maatschap
pelijke ladder.
GELIJK VOOR GOD
FhE MISSIE is direct betrokken bij
het gevecht tussen blank en zwart.
Het Christendom mag n.l. geen on
derscheid maken tussen de rassen.
Voor God zijn alle mensen gelijk. Dan
komt daar nog bij dat de missionaris
onmogelijk tevreden kan zijn wan
neer hij zich alleen maar bezig zou
houden met het geven van catechis
musonderricht. De zorg voor de stof
felijke belangen van de catechume en
neemt dan ook een ruime plaats in op
het werkprogramma van de missiona
ris. Hij moet de heiden via een hoger
materieel levenspeil tot een hoger
geestelijk levenspeil brengen.
PATER HUSS
TN ZUID-AFRIKA moet vooral pater
Bern. Huss van de congregatie der
missionarissen van Marianhill als de
grote pionier van de maatschappelijke
verheffing der „natives" beschouwd
worden. Samen met zijn onontbeerlij
ke medewerker, de broeder-missiona
ris, heeft hij tallozen de kans gegeven
een hogere levensstandaard te berei
ken. Die broeder-missionarissen wa
ren superieure vakmensen en ras
missionarissen. Ook nu ligt het accent
van hun broeder-opleiding op een de
gelijke vakopleiding. Hun opleidings
huis is het missiehuis St. Paul in Ar-
cen (L.) waar jongens in de gelegen
heid gesteld worden een door het rijk
erkende vakschool of mulo te volgen.
Met behulp van bekwame broeders
heeft pater Huss de Zoeloe geleerd om
binnen het stamverband tot grotere
welvaart te komen. Van mensen die
van de ene dag in de andere leefden,
heeft hij zelfstandige boeren weten te
maken met een eigen door de rege
ring erkende bankinstelling. In de in
dustrie en kweekscholen, geleid door
broeders met Engelse diploma's, wordt
de jonge generatie in de gelegenheid
gesteld op grondige wijze een beroep
te leren. De jongens die deze scholen
verlaten, behoeven geen genoegen
meer te nemen met het baantje van
huisbediende of schoenpoetser in de
grote steden van het land. Integen
deel zij beschikken dank zij de broe
der-missionarissen over capaciteiten,
die hen in staat stellen na verloop
van tijd een middenstandsbedrijf op
te bouwen.
Maar nu is het de apartheidspoli
tiek die er de oorzaak van is, dat de
ze geschoolde arbeider geen kans
krijgt om zijn vakkennis in praktijk te
brengen. Want de geschoolde neger is
het onmogelijk gemaakt een plaats te
veroveren in het bedrijfsleven. Het
zijn vooral de blanke vakorganisaties
die hier pressie hebben uitgeoefend
op de regering.
CONCURRENTIE
P)E blanke arbeider ziet in zijn
zwarte collega een gevaarlijke
concurrent. Door toedoen van de blan
ke vakorganisaties mag een vakbe
kwame neger, die van beroep metse
laar is, niet tewerk worden gesteld bij
de bouw van huizen die voor blanken
bestemd zijn. Eau zwarte metselaar
mag alleen maar huizen bouwen voor
negers. Maar die hebben gewoonlijk
geen geld om stenen huizen te laten
bouwen.
Het gevolg is dat de neger ondanks
zijn vakbekwaamheid, die de broeder-
missionaris hem bijbracht, gedoemd is
o'm af te dalen in de goud- of kolen
mijnen om daar als ongeschoold ar-
N/JET voldoening constateert het pas
uitgekomen verslag van de Dienst
herbouw Middelburg over 1952, dat
de Zeeuwse hoofdstad haar binnen
stad teruggekregen heeft. Achteraf
bezien is het jaar 1952 een van de be
langrijkste uit de herhouwgeschiede
nis van de zo zwaar getroffen ge
meente.
De binnenstad ziet er practisch
weer gaaf uit. In een der voornaam
ste straten de Lange Delft rest
nog slechts één gat, dat naar verwach
ting nog dit jaar zal wordn volge
bouwd. Ook de Markt heeft weer ge
heel gesloten straatwanden.
Er zijn nog enkele gaten te dich
ten in minder belangrijke straten,
doch aan het einde van het verslag
jaar waren hiervoor gegadigden ge
vonden, zodat, onvoorziene omstan
digheden voorbehouden in 1953 met
het volledig dichten van alle straat-
wanden in de binnenstad een begin
zal kunnen worden gemaakt.
De kaaien zijn of worden door éta-
gebouw vrijwel geheel gesloten.
In totaal waren, op het einde van
1952, 199 panden in Middelburg's
stadskern herbouwd. Hiervan werden
tijdens de bezetting 79 panden opge
trokken en na de bevrijding 120. Met
de in aanbouw zijnde panden stijgt
het aantal gereedgekomen en in uit
voering zijnde panden tot 214 stuks.
De sanering van de Segeerstraat en
de Lange Delft buiten beschouwing
gelaten, was er voor rond 240 panden
plaats in de nieuwe stadskern. Voor
de oorlogsramp telde dezelfde kern
een totaal van 456 panden.
Dank zij deze sterke reductie, heeft
men niet alleen royalere panden kun-
pen ontwerpen, maar werd de her
bouw heel wat bespoedigd.
DE FINANCIERING
Tn 1949 werd van overheidswege voor
de herbouw van Middelburg
f 831 000 verstrekt; in 1950 f 1.410.000,
in 1951: f 904.000en in 1952
i 1.147,000.
In de jaren 1949 en 1950 was de
som van bijdrage en crediet gelijk aan
de theoretische bouwsom. Bij de me
thode van financiering, welke later is
toegepast, was de som van bijdrage en
aanvullende bijdrage, niet gelijk
daaraan.
Aannemende, dat de aanvullende
bijdrage gemeenlijk 60 pet. van de
theoretische bouwsom bedraagt en
het aan bijdrage in te brengen be
drag 15 pet., dan bedraagt het door
de bouwers uit eigen middelen te
fourneren of van derden te verkrijgen
deel van de bouwsom 25 pet. Wan-
peer we met deze percentages reke>
Links de Kore Burg, die scho
ner uit haar asse is verrezen
Rechts een hoekje van de her
bouwde Lange Delft
ning houden wordt de vergelijking
als volgt:
1949: f 831.966.34, 1950: f 1.410.503.19,
951: f 1,131.077.20 en 1952:
*1.433.788.71.
Men ziet dus dat het jaar 1952,
naast het jaar 1950, het belangrijkste
herbouwjaar is geweest, voroal als
men in aanmerking neemt, dat in het
laatstgenoemde bedrag niet zijn op
genomen de bouwkosten van hotel
,De Burg" en van het pand van N.V.
Vroom en Dreesmann. De totale
bouwactiviteit van de 4 jaren van
het bestaan van de dienst Herbouw
Middelburg, kan gezien deze cijfers,
zeker op 6 millioen gulden worden
geraamd. Immers zijn de werkelijke
herbouwkosten belangrijk hoger dan
de door het Rijk goedgekeurde bouw
kosten.
DE SLAG IS GEWONNEN
de personeelsbezetting van de Dienst
aanzienlijk geringer is geworden. Eind
1952 waren er nog slechts drie tech
nische en drie administratieve krach
ten aan verbonden en sindsdien had
verdere vermindering plaats.
beider tewerk gesteld te worden, met
alle gevolgen van dien. Want een ne
gerarbeider in de mijnindustrie moet
huisvesting zoeken in de negerwijk
waar de woningen gewoonlijk zijn op
getrokken uit platgeslagen benzine-
blikken. Een ander gevolg van deze
mijnarbeid is dat de „native" zijn ge
zin in de kraal moet achterlaten, het
geen weer een zedelijke verwildering
met zich meebrengt.
Zo grijpen de gevolgen van de
apartheids-politiek van de blanken
diep in het bestaan van het zwarte
ras. Zo wordt ook op moedwillige wij
ze het beschavingswerk van de mis
sionaris teniet gedaan.
Maar dit is helaas niet het enige
gevolg. Want de inheemse die via de
missie een hoger levenspeil wist te
bereiken, heeft tegelijkertijd iets ver
der door leren denken dan zijn nog
onbeschaafde stamgenoot. Al denken
de is hij tot de ontdekking gekomen
dat de blanke regeerders de verwoes-
ters zijn van zijn levensgeluk. Om
dat hij wegens de apartheidspolitiek
geen kans krijgt om van zijn leven
iets moois te maken, ontstaat er wrok
en zelfs haat jegens de blanke in het
hart van de zwarte.
De aartsbisschop van Durban merk
te dan ook terecht op: ..Deze apart
heidskruik gaat net zolang te water,
tot zij breekt. God moge Zuid-Afrika
helpen, wanneer zij breekt".
HALVE KOERS VOOR DE
VOLLE PRIJS
Mijnheer de Redacteur,
U zult het mij, naar ik hoop, niet
kwalijk nemen, dat ik als leek over de
wielersport spreek. Zondag ben ik naar
Steenbergen geweest. Het was de eerste
keer dat ik een „prof-koers'' zag en het
is me niet tegengevallen. Volgende keer
ga ik weer.
Alleen heb ik me verwonderd over het
feit, dat onze grote Wim van Est, voor
afloop van de koers zijn fietsje aan de
hand nam en het parcours verliet. En
toen ik de reden hiervan hoorde, ben ik
me nog meer gaan verwonderen. Van
Est namelijk bleek er de brui aan ge
geven te hebben, omdat hij, wegens zijn
training voor Bordeaux-Parijs, het rijden
van de volle 135 k.m. niet verantwoord
achtte.
Zoiets wordt dus door de heren ren-
(anu»ljaApv)
r\IT IS HOEK, dat louter uit bijna witte huizen lijkt te
bestaan. Het is echter de zon, die het dorp aan de
Braakman vriendelijk beschijnt. Het is daarom moeilijk
het dak van de kiosk op de Markt precies in het hart van
de foto, te zien, maar wie goed kijkt, ziet er ook een auto
bus staan. De kerk en de molen zijn beter vindbaar. Links
omhoog gaat de weg naar Terneuzen en rechts naar Phi
lippine.
Hoek is niet groot, maar het heeft kans een goede toe
komst tegemoet te gaan, als straks de Braakman definitief
cultuurgrond is enals de middenweg in deze buurt
is aangelegd. Het opent voor deze gemeente gunstige pers
pectieven.
(Luchtfoto K.L.M.).
ners als vanzelfsprekend beschouwd.
Maar hoe zit dat nu eigenlijk? Worden
zij betaald om zich te laten bezichtigen
of om het publiek te laten genieten van
een grote wielerstrijd? Als het eerste het
geval is, waarom dan nog een wedstrijd
georganiseerd? Men kan dan toch beter
de Tour-de-Franceploeg in een afgeslo
ten ruimte zetten en ze a raison van
laat ik zeggen een gulden aan de
kijklustigen tonen. En als de renners
betaald worden om inderdaad de fietsen
en te vechten om de overwinning, hoe
is het dan mogelijk, dat een staken van
de strijd zonder enige geldige reden ge
tolereerd wordt?
Graag zou ik van een deskundige
daarover eens iets horen. Ik kan als on
deskundig liefhebber er niet inkomen,
dat een renner voor de volle prijs maar
half werk doet. En zeker niet, wanneer
hii als reden laat gelden, dat hij „anders
zijn vorm voor BordeauxParijs zou
schaden'. Dit laatste immers betekent
niet meer of minder dan dat hij Steen
bergen teleurstelt om elders zichzelf en
anderen een teleurstelling te besparen.
EEN SPORTLIEFHEBBER.
NASCHRIFT. Om de zaak sportief
te houden hebben wij na lezing van dit
ingezonden stuk Wim van Est opgebeld
en hem secuur het schrijven voorgele
zen. Op de eerste plaats om bij de in
zender met zijn gevraagde deskundige
thuis te komen en op de tweede plaats
om*Wim de kans te geven, zijn kijk op
de gang van zaken kenbaar te maken.
Wim van Est heeft vooropgesteld, dat
de suggestie van „Ik stap maar af, want
ik moet binnenkort ook Bordeaux-Parijs
rijden" weliswaar heel duidelijk boven
de hoofden van de toeschouwers galmde,
maar tezelfdertijd op niets sloeg. Van Est
heeft daarom later ook tegen deze be
wering laten protesteren.
Wat dan wel die reden is geweest van
een voortijdig opgeven?
Ge moet vooropstellen, dat van Est
van alle renners in Europa dit seizog
de meeste kilometers heeft „gemaakt* j
En daar waren véél goede kilometaj
tussen, daar zullen de wielerfan* hM
met hun allen over eens zijn.
Ook kwade, dat heeft van Est «erlijfc
gezegd, in Steenbergen overviel hem in.
eens dat gehele complex van moeilijk- I
heden, dat het métier van wielrenner 10
zwaar maakt: De vermoeienissen vw
vier koersen in de luttele voorgaand* J
dagen, trainingstochten, valpartijen (ooï%
in Steenbergen), en een opgelopen ver- i
koudheid.
Van Est verklaarde verder: „Ik kwam
Zondag in Steenbergen aan start metdt
bereidheid mijn kans tot het uiterste t»
verdedigen, maar moest na tientalla
kilometers wurgen en „afzien" en door
al die omstandigheden vaststellen, dat H
geen goede dag had. Dat was voor m?
wellicht harder dan voor de toeschou
wers, die me opeens uit het veld zage
verdwijnen."
J/ERSCHENEN zijn de memoires
van de Belgische oud-minister
Van Isacker en Marnix Gijsen, die
jarenlang zijn kabinetschef was,
schreef er een voorwoord bij. Een
voorwoord, dat een geestige schets
geeft van de verschillende soorten
ministers, welke hij heeft gekend.
Er zijn allerlei soorten ministers.
Nourri dans le sérail, kan ik zonder
vooringenomenheid getuigen over de
grote diversiteit van ons politiek per
soneel. Er zijn ministers die bij hun
aantreden van oordeel zijn dat de
mantel van Heracles op hun schou
ders is gevallen en dat hun departe
ment een Augiasstal is die nodig moet
gereinigd worden. Na enkele woeste
gestes, volgen zij gedwee de raad van
hun administratieve omgeving. Er zijn
er die hun taak ondernemen met een
grein genie, die zich aan geen pre
cedenten storen en die de administra
tieve geplogenheden verafschuwen.
Op korte tijd ontredderen zij de ma
chine maar zij bereiken soms specta
culaire resultaten en de pers houdt
van hen. Er zijn ministers die her
inneren aan die vadsige merovingi-
sche vorsten, die in de handboeken
voor geschiedenis rondrijden in ossen
wagens met volle houten wielen. Zij
leveren zich totaal over aan hun
Tn het afgelopen jaar kwamen in de
binnenstad 31 panden gereed; op
31 Decmber 1952 was een 16tal pan
den in aanbouw. In deze aantallen is
niet begrepen het aantal panden dat
buiten de wallen van de sta'd gereed
gekomen is, resp. in aanbouw was,
Tot de vorenbedoelde 31 panden be
horen enige kapitale gebouwen. Zo
noemen we het pand van de N.V.
Vroom en Dreesmann in de Lange
Delft, het grootste zakenpand, dat na
de verwoesting van Mei 1940 in de
stadskern werd opgetrokken verder
hotel „De Burg" en de kantoren van
Drukkerij G. W. den Boer en van de
Nederlandse Middenstandsbank. Beide
laatstgenoemde panden zijn van bui
tengewone betekenis voor de bepaling
van het uiterlijk aanzien van de
Markt.
Nog opgemerkt dient te worden,
dat het grote complex, dat, zonder
herbouwfinanciering voor rekening
van de R.K. Bejaardenzorg Walche
ren aan de Lange Noordstraat en aan
de Bachten Steene werd opgetrokken
gereed kwam. Hierdoor werd een
groot gat in de straatwanden ter
plaatse gedicht.
In de loop van 1952 kwamen 34 ge
vallen van bouwrijpmaken van her
bouwpercelen in behandeling. Voor
dit werk werd f 18.000 besteedt.
Een der belangrijkste taken van die
Dienst, n.l. het voorbereiden en sti
muleren van de herbouw der binnen
stad, is thans vrijwel volbracht. Dit
stemt blijdschap en ook wel tot
enige opluchting enerzijds omdat
thans ais vaststaand mag worden
aangenomen, dat de slag om de her
bouw van Middelburg is gewonnen
en anderzijds omdat zulks tijdig is
geschied. Thans moet nog alleen het
geheel afgerond worden.
Tenslotte meldt nog het verslag, dat
tv;AT doen de moeders als de maand October ge-
vorderd is en de ritselende bladerenval in het
bleke herfstlicht daarbuiten het naderen van de
winter aankondigt?Dan wordt de kleerkast
eens nagekeken en een opsomming gemaakt van
alles wat er voor het aanstaande winterseizoen
aan nieuwe kleren nodig zal zijn. Mientje's man
teltje „doet" het niet meer en Henk's jasje is ver
versleten. Papa's winterjas is rafelig en haveloos
en mama's oude mantel en enige jurken zijn hope
loos uit de mode.
Daar moet vernieuwing komen ,de garderobe
moet worden aangevuld. Mama bepleit de nood
wendigheid en papa schiet zwijgend in z'n vestjes
zak en verstrekt de nodige contanten. Immers: van
mode en kleding hebben mannen totaal geen ver
stand, tenzij.,., van de prijs, die daaraan verbon
den is
f")F het mevrouwtje, hier bedoeld, de garderobe
thuis had nagekeken en het pleidooi tot nood
wendige aanvulling gewonnen had bij haar man,
valt niet te zeggen, maar feit was dat zij vol aan
dacht stond te neuzen voor de étalages van een
groot confectie-magazijn.
Daar stonden chique damesmantels en elegante
japonnen ten toon gesteld: snoezige jongenspakjes
en leuke meisjesjurken, moderne herenwinterjas
sen en keurige costuums, met of zonder plusfours.
Het mevrouwtje liet haar begerige blikken glijden
over al die nouveauté's en deed in gedachten reeds
haar keuze. Zo'n jas voor hem en zo'n mantel voor
haar; dat voor de jongens en dat voor de meis
jes en na nog even geneusd te hebben, zette het
mevrouwtje zich in deftig postuur en trad, met
iets hautains, op haar gezicht, de winkel binnen.
Ze wierp een vluchtige blik op die afdelingen, waar
zij wezen moest ,nam de lift en liet zich naar de
kinderafdeling brengen.
„Wat mag het zijn, dame?" klonk de vrien
delijke stem van een beschaafd gezondblozend
winkelmeisje, toen het mevrouwtje keurend en
zoekend, langs de diverse kledingstukken liep.
En de dame zei haar wensen.
„Deze mantel voor mij, en deze jas voor mijn
heer, deze pakjes voor de jongens en deze man
teltjes en jurken voor de meisjes."
Daar werd langdurig gepast en in de spiegel
gekeken, nog eens gepast, en nog eens critisch ge
keken.
Het winkelmeisje vloeide over van welwillen
de, beschaafde hulpzaamheid.
Een dame die bij de firma zo'n order kwam
bestellen, vereiste uiterste voorkomendheid en
beleefde gedienstigheid.
„Exquis, dame, deze mantel. O, hij zit u char
mant. Hij verjeugdigt u en verhoogt uw elegance."
„Wilt u alles maar inpakken, juffrouw", zei
de dame met een koele eigendunkelijkheid. „Ik
zal zien wat ik van deze zichtzending nodig heb."
„U wilt het natuurlijk bezorgd hebben. Mag
ik even uw adres noteren?"
En de dame gaf haar adres op.
,,'t Komt in orde", zei het meisje vriendelijk.
Met een hoffelijk knikje verdween de deftige
mevrouw.
„Parterre" zei ze tegen het liftmeisje, met een
Hongaars-Frans accent op „terre" en gleed naar
beneden.u
P)E zichtzending aan jassen en mantels en jon-
genspakjes en meisjesjurken was verzonden.
Reeds vier, vijf dagen. En de dagen werden een
week en groeide aan tot twee.
Doch gedurende deze tijd had het mevrouwtje
nog niets van zich laten horen. Geen kleding terug
gestuurd en gqen kaartje geschreven, dat zij al
of niet met de zichtzending accoord ging.
„Je hebt het pakket toch op het goede adres
bezorgd", informeerde de winkelchef aan de loop
jongen.
„Zeker, mijnheer. Mevrouw N., Korte Singel
10. Zoals het meisje heeft opgegeven."
„U heeft mevrouw toch ook met de grootste
voorkomendheid behandeld." zei de chef nadruk
kelijk en streng tot het afdelingsmeisje.
„Met de uiterste beleefdheid, meneer."
„Nou, dan begrijp ik het niet. Laten we tot
vanmiddag wachten, dan zal ik zo nodig even
opbellen."
De middag was reeds gedeeltelijk verstreken
en noch was er taal of teken van de mevrouw
binnengekomen.
Daarom besloot de chef om op te bellen. Me
vrouw had telefoon.
Hij belde en wachtte. Hij belde nog eens en
kreeg tenslotte een licht, bedeesd kinderstemmetje
te horen.
„Hallo", klonk het ijl en schuchter.
„Zo, zusje, is mama thuis?"
„Nee, mijnheer, mama is weg, naar het
kledingmagazijn."
„O, dan is het goed. Heeft mama keuze kun
nen maken uit de zichtzending die wij haar toe
zonden?"
En na enige aarzeling zei het zusje met blijde
stem: „O, ja, we mochten ons gisteren heel even
in 't nieuw aankleden. Want de fotograaf kwam
aan huis, weet u...."
ambtenaren en varen er wel bij. 1
land ook. Er zijn ministers die
doen dan goed spreken en die
physische afkeer hebben van amte
lijke papieren. Zij polijsten hun rede
voeringen eindeloos en maken slechl
mager gebruik van de elementen ii
hun dienstoversten hun bezorgen. Zij
weigeren olympisch zich door dl
feiten te laten beinvloeden. In i»
brieven die hun medewerkers hst
voorleggen wijzigen zij „ik heb dl
eer" en schrijven „ik heb het genot'
gen" of vice versa naar gelang hui
muts staat. Zo vestigen zij hun laait
van literati. Er zijn wantrouwige ral
nisters die elke brief welke de
aanbrengt zelf willen openen en bt
antwoorden en er zijn er die in volt
betrouwen ignoreren wat rond M
omgaat in de burelen. Er zijn mi
ters-technici wier aantreden in s
departement paniek verwekt bij 4
technici-ambtenaren. Die trachten t
vlug mogelijk te ontdekken, welk i'
technisch stokpaardje van de milt
ter is, ze geven op dat punt toe»
leven verder in vrede. En zijn ook ut
nisters die technisch van toeten nol
blazen weten en die eenvoudig UI
gezond verstand gebruiken, tegen il
pedanterie der technici. Het zijn irt1'
stekende ministers. Er zijn er die d<*
alsof ze slapen, maar die op het er
tisch moment wakker schieten, zoi
een kat die bij de haard gelegen, plot
met een luie beweging, een roekelo®
muis neerklauwt. Er zijn er die
nen, dat zij, om karakter te hebt"
een slecht karakter moeten ten ti
spreiden en er zijn er die aan niemi
(vooral niet aan politieke tegeiszi'
ders) de maan kunnen weigeret'k-j
wijl er toch maar één exemplaar*
handen is. Er zijn er die lijden oif
hun korte gestalte en er zijn
vermetel menen dat ze, ook geest#|
reuzen zijn omdat zij een tiental een'-'
meters boven hun medemensen uitik
ken. Er zijn er die het complex
Caesar bezitten, hetgeen vervelen'
voor hun omgeving, maar er zijn *1
meer die aan het complex van Hl"
let lijden en dat is erg voor het Ut
Beter een roekeloos minister dan f
besluitloos minister. Er zijn welsp'
kende ministers en er zijn sta»
laars, chrysostome en spraakgeW
kigen. Er zijn er die willen beten
en die ieder als een vertrouwd VB"'
behandelen. Er zijn er andere di'1^
nen zuur te moeten kijken en
00' I
naakbaar zijn. Er zijn er die i~
mand luisteren en altijd prat®®
zijn er andere die prachtig
kunnen en zich nooit uitsp'tjjril
zelfs niet over het weer of de'F.J
Er zijn ministers die blijven J
altijd terugkomen, er zijn er me®1
zoals de roos voorbijgaan, en *1
eenmaal bloeien. Slechte n"»15',!
zijn er niet. Alleen onhandig'
staat is tegen de zwakheid of 8e'
aan statuur van een minister WÜ
wassen. Hij herstelt het ever.w:C"' 1
zijn grijze, slappe ministers,maa- j
zijn er geen oneerlijke. Er zijn O
in kleine dingen toegeven aan
drukking van hun vrienden ®aa(|;
onze annalen is het nooit voor8'p
men dat er een de belangen va
Staat werkelijk heeft verraden,
zijn er die bestendig door dete,
worden belachelijk gemaakt, o t
wille van kleinigheden zonder o
er zijn er die door de pers wora 'jj
gronde gericht, er zijn er rne' J
door haar worden geignoreerd I
is haast geen minister die de P®1;.',
je ui r-
zorgvuldig nagaat. Men moet n j
maag bezitten en een dikke nu
zonder veel last minister te zij j
moet een philosoof zijn met ve,tj
moedigheid en men moet het J
van een historicus hebben om LI
beurtenissen in hun juiste P1
te zien.
93e JA
Uitgave
Verschi
Reigers
nistratii
redacte
C. J. v.
H. B. L
V. M.
voorurtl
f 6.15,
bestell.)
Losse n
Bureai
Mej. A.
die is aanj
ster der
AAN DE
spreking v
de Veiligl
Regering
ingrijpende
kend gema
nen meer
geven.
BIJ EEN
gische pers
en een vrac
den te Sitt
waarvan vi
ONGEREG1
gen „Feder:
volgens de
broken in N
verscheiden
MEN MEEh
verschijnen
Westelijken
voorstel tot
Duitse kwes
DE EREPR
recteur H.
aan de T. I
September
prof. ir. J.
OP 31 AU
Hilversum
Radio-prijs
derlandse
uitgezonde
Wilhelmin
DE STAAT
Korea, inge
krachtig te
te Panmoen
September
HET DEFI
van het „O.
plaats vinde
middag is er
nisten in he
PERZIE hee
en van prer
duidelijk bli.
hebben. Van
wacht, dat d
gezet, doch
FRANKRIJK
„normaal" t
gas- en elee
nog niet vlo
geringsmaatr
natie. P.T.T.
normaal.
DE 1.9 MILL
einde 1949 e
land leende,
terugbetaald,
men. Ons la
millioen fra
ORGANON i
en 15 jaar
week aanstel
zij 20 uur o
selijke huish
wijze van pi
Mj
Weersver
hedenavond
Wisselend
meeste plas
perioden v«
de Waddenl
vrij krachti
zwakke win
West en N<
ring in ten
Vandaag:
Maan op 20
op 5.44 uur.
