GRAAF DE LIGNE toch in Zeven-
bergen begraven
Voor 150 gulden per dag
logé van de Hertog....
Met tovenaars valt niet te spotten
Een mooi Brabants dorp. vanuit de lucht bekeken
Niet geruïneerd
Koningin Juliana bezocht Zuid-Beveland
Eert andere ivèreld"-
Dertig naaimachines aan één lap
DAGBLAD I)E STEM VAN DONDERDAG 13 AUGUSTUS 1953
Onderzoekingen van archivaris wezen uit:
A azaten van de Aremberg's beschikken over
oude rekeningen
Tafeldienaars in livrei achter elke stoel
Sagen uit Zeeuwsch-Vlaanderen
ONDER DE
BERGSE
PEPERBUS
CAISSON IN VEERSE
GAT PRIJSGEGEVEN
Flessen en ruzie
TRUC LUKT NIET
STEEDS
T~\E GEMEENTE-ARCHIVARIS van Zevenbergen, de heer J.
Brekelmans uit Princenhage, heeft uitgemaakt naar aanlei-
leiding van een onderzoek, dat de laatste dagen heeft plaats ge
vonden, dat graaf Jean de Ligne, die aan het begin van de tachtig
jarige oorlog een Spaanse legereenheid van 2200 man aanvoerde
in Heiligerlee en daar sneuvelde, in Zevenbergen is begraven. De
heer J. Brekelmans kan het bewijs leveren, omdat bij nazaten van
graaf Jean de Ligne, die Heer was van Zevenbergen, oude reke
ningen zijn gevonden, die de begrafeniskosten van de legeraan
voerder vermelden.
QOORDAT de Nederlands Hervorm
de Kerk van Zevenbergen werd
gerestaureerd en hersteld van de oor
logsschade, ontstond er een nieuwe
belangstelling voor het gebouw, waar
van de stichtingsdatum niet bekend
is. De heer J. Brekelmans, die een
jaar geleden tot archivaris in Zeven
bergen werd benoemd interesseerde
zich hevig voor de geschiedenis van
de kerk en hij stelde dan ook, mede,
omdat door monumentenzorg was ge
zegd, dat de Zevenbergse kerk een van
de schoonste is van het gehele land,
een uitvoerig onderzoek in, dat hem
bracht tot de nazaten van graaf Jean
de Ligne, de Aremberg's die in Brus
sel woonachtig zijn. In de archieven
van de familie werden oude rekenin
gen gevonden, die inmiddels worden
gefotografeerd en waarin kosten staan
genoteerd, die voor een vorstelijke
begrafenis te Zevenbergen zijn be
stemd. Gesproken wordt over de kos
ten tot het maken van een kist, het
maken van een graf, het ontvangen
van de gasten, het verwerven van
wapenherauten en de aanfschaffing
van rouwborden.
Het graf van Jean de Ligne, een
Aremberg, bevindt zich nog in het
voorschip van de thans onderhanden
genomen zijnde kerk. Het graf van
Jean de Ligne zal grondig worden
gerestaureerd en getracht zal worden
het weer in alle luister op te trekken.
P)E HEER J. BREKELMANS heeft
nog enige tijd gezocht naar de
stichtingsdatum van de kerk, maar
heeft deze niet kunnen vinden. Een
feit is, dat er zich in 1420 te Zeven
bergen een katholieke kerk bevond,
die echter door de Sint Elisabeths-
vloed in 1421 gedeeltelijk verloren
schijnt te zijn gegaan. Er is echter
een kerk gebleven, want in 1570, zo
vermeldt een oud handschrift, werd
in de katholieke kerk een diefstal ge
pleegd. In de kerk stond een zilver
huisje, dat bestemd was voor het her
bergen van het H. Sacrament. Het
zilver van dit huisje werd door een
viertal dieven gestolen.
Twee jaar voor deze diefstal werd
Jean de Ligne, die eerst in Heiligerlee
maar die enkele weken na zijn sneu
velen in Zevenbergen werd herbegra
ven, naar West-Brabant overgebracht.
De kerk wordt op dit moment ge
heel hersteld en zal rond Nieuw,
jaar weer in gebruik genomen kun
nen worden. Het belooft een
zeer fraaie restauratie te worden, uit
gevoerd onder toezicht van Monu
mentenzorg.
Burgemeester Schaminee heeft de
suggestie gedaan straks in deze kerk
uitvoeringen te geven, bijvoorbeeld
van een Mattheuspassion. Hij meent,
dat het gebouw zich daarvoor uitste
kend leent.
(Advertentie)
HAZEI, R3DDEN. EN ETAALWARENEABRIEKEN T£ ZEVENBERGEN
^INS JAREN voert de Britse adel een strijd op leven en dood tegen
de armoede. Niet alleen belet de rantsoenering hen aan nobele
tafels, voorzien van de rijkste spijzen, neer te zitten. Erger: de uitge
strektheid hunner goederen, de zware fiscale lasten en een practisch
totaal gebrek aan inkomsten brengen hen haast tot de bedelstaf. Er
zijn dan ook vele graven en hertogen, die hun kasteel open stellen
voor toeristische bezoeken, tegen zoveel shilling entree
pse twaalfde hertog van Bedford
heeft er iets beters op gevonden.
Voor de matige prijs van twee guintjes
per dag. dat is ongeveer 150 gulden,
kunt ge bij hem het leven leiden van
een echte adellijke heer in het authen
tieke kasteel van de Bedford's.
Evenwel behoort de Hertog van
Bedford niet tot dat adellijk geslacht,
dat met uitpuilende ogen aan de hori
zont zijner bange dromen de bedelstaf
ziet naderen. Neen, want de hertog
van Bedford is millionair, in ponden
sterling welbegrepen en dat betekent
wel wat. Het belastingbiljet dat hem
echter telkenjare op een gulden
schenkblad door zijn lijfknecht wordt
aangeboden, wijl de heer des huizes
zoals dat past in dergelijke omstandig
heden zich door twee andere toever-
laten laat masseren om de vermoeie
nissen van de voorbije nacht met de
beste middelen te boven te komen,
wel, dat het belastingbiljet vermeldt,
in astronomische cijfers, waarmee de
schatkist van Her Majesty's regering
zich wil verrijken.
De Duke of Bedford, residerend ln
het kasteel Ensleigh. nabij Tavistock,
heeft tussen twee massagestreken dit
jaar even een grimmige rimpel om
zijn nobele lippen gebracht. Well,
moet hij na een poosje gezegd hebben,
die duizenden ponden belasting zal
de Duke niet betalen. De common
people dat het er voor over heeft zal
het betalen. En zo gebeurt het nu In
derdaad ook.
AMERIKANEN AAN TAFEL
LIET KASTEEL van Ensleigh bevindt
zich op de grens van het graaf
schap Devon en het hertogdom Corn-
wallis. Het is omringd door paradijse
lijke tuinen en bossen, die zich tot
voorbij de gezichtseinder uitstrekken.
Men kan er roze zalmen vissen, jagen
op reebokken en konijnen, paard rij
den. De kamers van het slot zijn ge
vuld met onschatbare Sheratonmeu-
belen, langs wanden, behangen met
wereldberoemde schilderijen. Elke
slaapkamer heeft een eigen badkamer
en een reusachtige bibliotheek staat
ter beschikking van de bezoekers. De
„betalende genodigden" kunnen elke
avond opgaan in het selecte genot van
een partijtje bridge of canasta in de
grote salon, waar prachtige Chinese
porseleinstukken glanzen in het licht
der honderde lampen in de kroon
luchters. In de grote eetzaal staan op
de tafels schitterend geslepen kristal
len roemers en achter elke stoel van
elke bezoeker staat met de ernst, een
dergelijke positie vereisend, een tafel
dienaar in stijf livrei. Moeten we de
lezer verklappen wat de tafel biedt:
neen. geen aangemaakte jus, geen
aardappelen met ossenlapjes. Wel
zalm, reebok en fazant, wijnen geput
uit adellijke en eeuwenoude Brits»
wijnkelders, kreeften, geavanceerde
hazen, caviaar op toast en hertogelij
ke slakken,
j Op dit ogenblik resideren tegen
i twee guinjes per dag en per persoon
58 betalende invités in het slot van
j Ensleigh. Maar de Hertog van Bedford
is niet gelukkig. De common people
betaalt het gelag, ja, maar de disge-
i noten, aangelokt door een advertentie
I in de „Times" die heel Londen met
verbazing sloeg, zijn Amerikanen.
I Doodgewone, onadelijke Yanks, lui
1 die met de handen in de Broekzakken
i de voorname eetzaal binnenslenteren,
hun kauwgum naast de serie gegra
veerde vorken deponeren, tot het maal
verorberd is met veel geslurp en Yan
kee-uitroepen van goedkeuring. Ame
rikanen, die de tafeldienaars achter
zich joviaal een sigaret presenteren,
tot grote ergernis van de hertog en
zijn zoon. die de tafel voorzitten, zo
als, helaas, contractueel vastgelegd is.
HERKENT GIJ 'T? 't Ligt „onder de rook" van Breda en
behoort tot de gemeente Nieuw-Ginneken. Ja, het is 't
vriendelijke Bavel. Wanneer gij de wegen en huizen zo te
midden van de legkaart van vlakke akkers en weiden ziet,
zoudt ge niet zeggen, dat er rondom zoveel natuurschoon
in de vorm van bos en heide is te vinden.
De smalle weg naar de linker-benedenhoek leidt naar het
prachtige Ulvenhoutse bos en de aardige schilderachtige
Bavelse heide zoudt gij zien, wanneer de foto aan de onder
zijde nog wat groter ware geweest.
Vanaf de St. Laurentiuskerk (iets rechts onder het mid
den) loopt de straat naar rechts in de richting Gilze. Links
boven aan het kruispunt staat de zuivelfabriek St. Brigida.
Van daaruit leidt een weg naar links in de richting Ginne-
ken - Breda, in de linkerbovenhoek naar het Klein-Semi-
narie van het Bredase bisdom, IJpelaar. Luchtfoto k.l.m.
pr was na die eerste wereldoorlog
r' van 1914—1918 toch iets an
ders geworre onder die ouwe Pe
perbus en rond de Gevangenpoort.
Ze ware allebei verstandig genog
om der over te zwijge, want ze
wiste bij ondervinding in ullie
eeuwenlange bestaan, da na iedere
oorlog of diepingrijpende gebeurte
nis zo iets over de mense gekom-
me was. Daer bestong een vreemd
woord voor maar aangezien de
meeste krabbe toch nie mé die
stadhuiswoorde overweg konde.
Hete ze 't er stillekes bij zitte, en
zage kalmpkes 't gedoente van de
mensen in de diepte aan.... Bij
alles wa ze toen hoorde en zage,
ware ze soms stomverbaasd, adde
dikkels leut. en ware voor veul
goeie dinge toch ok weer dank
baar De eerste tijd zo kort na de
oorlog was 't er nog niks van te
merko, alle mense ware blij en
dankbaar da 't nou eindelijk vrede
was, en de angst, gebrek en zorge
ware weggenome, 't Was nog wel
een ontredderde na-oorlogse we
reld maar mé wa goeie wi: en le
vensmoed zou alles weer wel in orde
komme. De mobilisatie was voor
bij de vluchtelinge ware vertrok-
ke, n in de gezinne keerde de
echte Brabantse gezelligheid weer
trug. 't Leve da wondere leve ging
in alles weer gewoon deur. Er
kwam weer volop ete en de mense
konde al was 't dan bij bietjes ge
lijk. vanwege de duurte toch ok
weer een nuuwt stukske klere ko-
pe. De bulleventers laaide zakke
vol afgedroge spulle van onbe
paalde snit op ullie karre, en was
't er bekant niks meer van de mo-
lisatie te zien. Ons land was
deur geen vernielend oorlogsge
weld getroffe en veul eenvoudige
mense dochte da 't nou weer net
so zou worre as vroeger toen 't
leve zo rustig en plechtig was as
de kalme tik van een statige ou
we klok.... Toen kwam langzaam
da ngewone waar de Bergse Pe
perbus en Gevangenpoort van af
wiste. In plek da de mense nou
adde geleerd en zelf anders ware
geworre, bleek jammer genog het
tegedeel waar te zijn- De lege
plekke die de Spaanse griep ln
veul gezinne ad gemaakt, war#
soms deur andere manne en vrou
we weer ingenome en 't kruid der
vergetelheid begon over verschil
lende grave al te woekere... De
mense begonne luchtiger te leve,
prebeerde alles in te hale wa ze
in die sombere oorlogsdage adde
motte misse en over Europa brak
een danswoede los. Al degene die
deur de orlog der beter op ware
geworre konde nou ullie weelde
en overvloed nie op, gonge bont
en overdadig gekleed, en viele
tusse de slovers en broodmense
sebiet op. De vrouwe en jonge
meskes begonne 't haar te krulle
knipte van vore ponme, of droege
een lokske op zij.
p\e straatjeugd zong algauw:
„Had Je me maar mé deen
lokkie op z' ,iad Je me maar mé
d'een knakie der bij!" Mé de mo
de wier 't nou ok tenden uit! De
rokkc wiere nauw en d'akke hoog
gedroge, zoda 't voorkwam da me
nig dametje alleen mé grote moei
te in een trein of tram kon stappe.
As 't mislukte was de leut n'e van
de lucht, vooral ln een garnizoens
stad gaf du veul plezier onder 't
„oldatevolk. Agge op Zondagmorge
een volle kerk overzag leek 't net
één bloeiende blom en fruithof
van den buiten zoveul bevers, pie-
ke. vere. blomme en fruit tot zelfs
vogeltjes toe op d'oeie wier gedro
ge. As jonge mèskes wier schande
genog onze aandacht dikkels ln
de kerk afgeleed deur een ouwe
Juffrouw die twee aan mekaar
genaaide spreeuwe op der hoedje
droeg. Telkes name we ons eige
voor om der nooit meer naar te
kijke, maar 't was altijd weer een
nieuwe belevenis, 't Aan Jcht van
de wérelds was anders gewone,
en 't was in andere lande net een
der Was er dan nerges geen
dankbaarheid en Godsvrucht meer
te vinde? Sprake de oorlogsgrave
geen duidelijke taal tot het hart
van de mense en was aile uitred
ding nou ineens vergete? Tusse de
dwaasheid van de wèreld bloeide
toen ineens in klare schoonheid
de liefde tot God op...
Dij ons op 't Port bego' de jonge
D pastoor de Meulemeester de
Lourdeskerk te bouwe, 't Begin
was klein, want de kerk zou en
kele jare later pas klaar kunne
zijn. maar 't Patronaatsgebouw en
de Pastorie kwame der al gaauw
en toen was er ineens iets anders.
Lengs d'ouwe huize van Potscheel
kwame de minzame jonge pastoor
en z'n kapelaan keuvelend voor-
bijgekeuierd. Ze liepe 's morgens
tusse de bloeiende hovensdeur te
breviere en de jonge zon flikkerde
op de gouwe snee van 't gebede-
boek... De veelbelovende pastoor
kwam zegenend en weldoend ln 't-
leve van z'n parochiane, en deelde
in hun blijdschap en smart... En
de bouw gong gestaag deur. Over
onze contreie zong 't lied van de
arbeid en 't gaf de mense na al
die bange Jare weer levenslust en
moed. De ouwe Peperbus en Ge
vangenpoort zage 't alles aan. ze
ware stomverbaasd gewist over
de terugslag onder de mense. adde
leut om hun dwaasheid maar wa
re blij en dankbaar da t goeie en
schone nog nie voorgoed verlor
was gegaan....
CATO UIT BERPEGE
NJaar wij vernemen is de grote cais-
son, die op de zandbank Onrust"
bij de punt van Noord-Beveland in
het Veerse Gat was vastgelopen, ge
broken en prijsgegeven. Waarschijn
lijk zal het gevaarte door springstof
worden opgeruimd.
Enkele dagen zijn niet minder dan
acht sleepboten doende geweest om de
uit Engeland afkomstige kolos in het
water te slepen. En inderdaad geluk
te het de caisson enkele meters van
zijn plaats te duwen. Maandagavond
laat werden echter enkele scheuren in
het beton geconstateerd en later bleek
dat zeven ruimtes, die eerst waren
leeggepompt om het gewicht zo ge
ring mogelijk te maken, weer vol wa
ter stonden, dat door gaten in bodem
en zijkanten was binnengestroomd.
Daarop is de caisson die voor twee
ton verzekerd was, prijsgegven.
TN NOTTINGHAM zijn 4333 lege
flessen gestolen uit het pakhuis
van een grote drankfabriek. En in
datzelfde Nottingham wordt sedert
dien alleen maar meer met flessen
gegooid en geslagen, wanneer het
op vechten aankomt. De politie
zoekt nu naar het verband.
Halve frank in automaten
L" WARTJES-AUTOMATEN voor si-
garetten en snoepgoed in de Bel
gisch-Nederlandse grensstreek zijn de
laatste tijd herhaaldelijk „leeg ge
haald" met behulp van de kort gele
den in België in omloop gebrachte
nieuwe muntstukjes van een halve
franc.
Een der drie Nederlandse fabrikan
ten van automaten verklaarde, dat al
leen op automaten van buitenlands
fabrikaat en op slecht gerevideerde
vooroorlogse Nederlandse automaten
dat trucje kan worden toegepast.
Deze fabrikant, die zelf ongeveer
300 automaten aan winkeliers in het
Zuiden van ons land heeft geleverd,
had nog geen enkele klacht ontvan
gen.
Y'OVEREN IS EEN HELE KUNST, maar toch waren er in Zeeuwteh-
Vlaanoeren héél wat mensen, die deze kunst verstonden.
Vooral schaapherders, die iede rere dag tijd hadden om in tover
boeken te studeren, wanneer zij ten minste lezen en schrijven konden,
en pèredenmeesters, die al de oude en geheimzinnige middelen kenden
om de paarden en het vee te genezen, komden meer dan rechttoe, recht
aan. i i I 1
YY7AT DE VEEARTS van Zaamslag
bijvoorbeeld niet van toveren
wist, was de moeite niet waard
om geweten te worden.
De hele streek was een beetje bang
voor hem en niemand zou hem graag
's nachts uit zijn bed hebben gehaald,
omdat hij, als alle tovenaars, in de
nachtelijke uren het gevaarlijkst was.
Alleen één boer, die in de polder
woonde, een bar onverschillige kerel,
geloofde niet aan de bovennatuurlij
ke macht van de dokter. Eens, toen
midden in de nacht, een van zijn bes
te melkkoeien ziek werd, wachtte hij
niet tot de morgen, maar spande da
delijk' een paard voor de sjees, en
reed, zo snel als dat in het donker
ging, naar het huis van de dokter, die
in de kom van het dorp woonde.
't Sloeg juist twaalf uur, toen hij de
klopper op de deur liet vallen.
„Was je niet bang?" vroeg de dok
ter, „zo midden in de nacht?"
„Bang? Ik weet niet wat dat is".
De dokter lachte eens binnensmonds.
„Misschien kom je het nog wel eens
te weten", antwoordde hij.
De tocht verliep vlot. De vee-arts
bekeek de koe en diende het dier een
middel toe. waarvan het zichtbaar op
knapte. Binnen een kwartier reden ze
weer terug.
Onderweg kwam het gesprek op to
veren.
„Eerst zien, dan geloven", zei de
boer; „ik ben al zo oud, en ik heb
nog nooit wat meegemaakt".
„Wie weet wat er nog gebeuren kan"
antwoordde de dokter.
„Afwachten maar", zei de boer en
met die woorden nam hij afscheid en
reed naar zijn hoeve terug.
Hij was het dorp nog niet uit, of er
kwam een grote haas over een heg
gesprongen en ging naast het paard
lopen.
„Dat is toch vreemd", dacht de boer,
„een haas die niet bang is!?"
't Was dan ook een haas uit tover
land, want terwijl de boer naar hem
keek, groeide hij zienderogen. Op de
duur was hij zo groot als het paard
en nog bleef hij doorgroeien.
Gelukkig, daar lag de boerderij.
Met één sprong was de haas over de
bonestaken in de moestuin: zijn lange
oren staken boven de latten van de
omheining uit. Terwijl de boer met
onzekere handen het paard uitspande,
deed de haas weer een sprong: pats!
boven op het kelderluik, dat het 1
huis ervan daverde.
Boem! Van schrik zat de boer op tj
grond. Toen hij met moeite was I
gestaan en het huis binnen gegJ
was, hing er aan elk haar een zw«|
droppel; zo had hij in angst gezelc
Nooit heeft hij meer verteld, dati
nergens bang voor was en zont
mopperen heeft hij de gepeperde?
kening van de paardendokter betail-
„Ik ben blij, dat ik er zo goedkoop
afgekomen", zei hij. „En spreek
niet meer over toveren. Ik weet
wat het is, en Ik lach er niet ni
om".
DE SCHAAPHERM
H. M. de Koningin heeft een bezoek
gebracht aan verschillende gemeenten
ln het rampgebied. Hier zien we H.M.
op de Rijksweg bij Rilland Bath,
waar het hefschroefvliegtuig van de
„Sabena", waarmede Zij de reis
maakte, was geland. Vrouwen in
Zeeuwse klederdracht begroetten de
Koningin.
Tn dag- en nachtploegen van zestig
man is de laatste weken op de fa
brieken van L. Stromeyer en Co. te
Konstanz am Bodensee gewerkt aan
de nieuwe, massale tent voor de Ne
derlandse Circusonderneming van Jos
Mullens. Binnenkort zal het gevaarte
per trein op drie extra laadwagens
naar Nederland komen, waar te Am
sterdam na een aantal repetities, de
ingebruikneming van dit reusachtige
circus zal plaats vinden. Het circus
biedt plaats aan bijna 10,000 personen.
In drie maneges wordt in bonte ver
scheidenheid een internationaal pro
gramma uitgevoerd.
De foto geeft een kijkje ln een der
grote fabriekshallen in het Stromeyer-
dorp te Konstanz, waar dertig zwaar
geconstrueerde naaimachines de strijd
hebben aangebonden met het taaie
linnen van de 22 meter hoge Circus
tent.
De prémière van het circus zal te
Amsterdam plaats vinden op Vrijdag
21 Augustus. Ingenieurs en tentbouw-
deskundigen zullen uit Konstanz over
komen om bij de opbouw van dit
reusachtige circus aanwijzingen te
geven.
ETEN BOER van Sint-Anna ter 11
den, dicht bij de grens, had
schaapherder in dienst, die
waard was, omdat hij toveren kon.
De andere schepers hielden net
de dijkwegen en zouden het niet
waagd hebben in de weiland- 3/
dalen, waar het gras zo over»®
groeit, want als ze daar op andei
terrein betrapt werden, moest
boer een hoge boete betalen, en
waren ze de langste tijd schaaphm
geweest.
Adriaan, de tovenaar-sehaaphtri!
zocht op zijn gemak de beste wei!»
den uit en liet zijn kudde maar r
zen. Hij had er altijd een voorgen
van, wanneer de maréchaussees,
op hem loerden, in de buurt wan
Als zij in de verte schapen zagen:
wegen op het land en er op at
gen, meenden ze weldra, dat ze
toch verkeken hadden. Dichterbij
komen viel er niets te bekennen:
herder, géén hond, géén schapen EI
viel hen alléén op, dat de mollen I
wroet hadden in de wei.
Waren ze echter goed en welt
trokken, dan kwam er beweginl
een óüde wilg aan de voet van de&i
de tovenaar veranderde zich weert
een boom in een mens. Hij liep M
de wel en raakte met zijn staf
molshoop aan en daar stond
schaap verbaasd te blaten.
„Ik spreek mijn woord,
Ik wijs in "t rond.
Kom allemaal
Zo uit de grond".
zei de scheper dan. Hij zwaaide
zijn staf naar alle windstreken
mompelde binnensmonds het ie
woord, dat niet hardop gesproken
worden, en hond en schapen t»
weer present.
De maréchaussées keken wel v
als ze hem niet lang daarna, vriq
lijk groetend, voorbij zagen
maar ze konden hem niets makd
„Ja, ja, heren, wie toveren kanV
boven de wet", zei de schaapsher
GEVAARLIJK
fVAAR HAD hij wel gelijk ln,
toch is en blijft toveren ee5'"
vaarlijk werk, vooral voor
die nog niet volleerd zijn in de X"
te kunst", of wier geheugen hes
eens in de steek laat.
Zo woonde er iemand in lh*a,L
die de beginselen van 't vit ff
der de knie had en ervan W®
zijn vrienden telkens weer'4<i:"
met nieuwe kunsten.
„Zal ik een dier door het i-
de gootsteen te voorschijn laten
pen en het al maar groter laf®
den?" vroeg hij eens, toen hij
milie op bezoek was.
„Dat is een goed idee, oom
zijn neef, „zoiets zie je niet elke d
Oom mompelde een paar woot
maakte enige gebaren, en kijh,
liep een spinnetje door de gooi
Het groeide en groeide. Eerst wer«
spin zo groot als een muis, to®
een kat, als een hond en nog ghf
ze: haar harige vangarmen wars
zo dik als de poten van een sto»
bleef maar groeien, want de tovd
was de spreuk vergeten, om haar^
kleiner te maken. Hij kreeg het®
nauwd van. Iedereen was de
uitgevlucht, maar hij kon niet
wegkomen, zonder door de spi"
grepen te worden.
Op dat hachelijke moment 8'"'
deur open: de pastoor, die in der»
gehaald was, stond op de dra»
Zonder te aarzelen sprak hij de
in het Latijn aan. Daar had het
niet van terug. Van schrik kroW
in elkaar en in minder dan ge
had de pastoor het weer klein
gen en het door de gootsteen w
spoeld.
„Ik zou het toveren er yoop
maar aan geven, vriend", zei WJ.
eerst je geheugen te scherpen, da-
het wel beter gaan".
JACQUES R. W. SINNU"
