Mensen en c
Verschrikkelijke bevindingen onder
Spaanse arbeiders
l Veedieven j
Andere bieden over
,Het verloren
Wal een Wonderlijke Wereld
TWEEDE BLAD
DINSDAG 11 AUGUSTUS 1953
niets anders.
Loon helft van bestaansminimum
WE lezen in de
press:
Geen vredeswoorden
Overbodig lawaai
Een Sahara-roman van R. Frison-Roche
Avontuurlijk leven
D£
Onderzoek
(RA dio)
JES. Breng 1 dl
g boter en zout
t. Hierin 25 g
lijlcnriatig, soepel
art vuur af 1
vermengen. Dit I
kleine bergjes I
akplaat, leggen,
ete oyén gaar
lens 75 g zacht-
geraspte kaas,
in, De soezen
en.
I)E JEUGDIGE ADENAUER.
I A AN EEN karakteristiek van Ade-
lA nauer, door Die We 1 t w o-
lc h e gegeven, is het volgende ont-
lleend:
Ongeveer 36 jaar geleden werd
aan Konrad Adenauer na een auto
ongeluk. door de doktoren voor-
I speld, dat hij zijn leven lang kieu-
I pel zou blijven en nooit meer voi-
I ledic. valide zou zijn. Kort daarna
I bezocht hem een afvaardiging van
I de stad Keulen, om hem het ambt
I van Oberbürgermeister van Keulen
I aan te bieden. Adenauer, gebroken,
I vertwijfeld, medisch tot werkloos-
I heid veroordeeld, greep toe. Tha s
I vertelt men van de 77-jange B°nds-
I kanselier, hoe hij met een aantel veel
l iongere Bonner politici de emdelo-
I ze treden naar zijn huis bestijgt en
I boven, op de anderen wachtend, die
I verscheidene malen stil houden om
I uit te hijgen, met het hoofd schudt:
En dat wil Duitslands jeugd zijn!"
V De man met deze taaiheid, deze
I onbreekbare vitaliteit, deze ijzeren
wil. om zich door geen enkele moei-
lijk'heid te laten neerslaan, is de be-
lichaming van zijn land geworden.
SAMOVAR-GEEST
COMMIGE MENSEN vergeten ho-
peloos snel, aldus het socialis
tische weekblad V r ij Neder
land:
Terwijl het nieuws uit Oost-Euro-
I pa iedere dag opnieuw aantoont hoe
weinig er wezenlijk veranderd is in
I het communistische systeem wat
I kunnen wij anders verwachten: de
I communisten zijn communisten ge
bleven zijn er maar al te velen,
I in het buitenland ook in de kringen
I van de sociaal-democratie, die de ge-
I makzuchtige illusie koesteren, dat
W er nu met een verzoeningsgezinde
Sovjet-Unie opperbest te praten valt.
I De Londcnse „Economist" sprak vo-
I rige week van de „samovar-geest",
I die de laatste tijd ontstaan is: „een
indruk, dat alles geregeld zou kun-
ncn worden bij een prettig kopje
W thee en een gezellig spelletje poker
I tussen Sir Winston Churchill en de
passende vertegenwoordiger van het
I Kremlin".
De jaren waarin de Sovjet-Unie
I met alle middelen trachtte, West-
I Europa in de wacht te slepen, raken
I vergeten. Er zijn er die zich voor
m tientallen jaren veilig voelen en die
I menen, dat zij het nu wel alleen kun-
nen rooien, terwijl de betrekkelijke
B veiligheid die zij bereikt hebben op
I de Amerikaanse steun berust en op
cent op zak in het buitenland te rei
zen (t^enk maar aan het liften), maar
men vergeet hen het allernoodzake
lijkste bij te brengen: het respect
voor anderen, de schroom om het
iemand lastig te maken, ja zelfs de
meest elementaire beleefdheid.
Het is me gebeurd, dat ik om mid
dernacht een groep van zeven of
acht meisjes aan de deur kreeg, na
tuurlijk om logies. Ze kwamen uit
Amsterdam. En toen ik haar zei, dat
ik haar onmogelijk logies kon ver
strekken. maar dat er een behoorlijk
hotel in het dorp was, zei een van
die wichten (die natuurlijk niet wist
dat ik het Nederlands machtig ben):
„Wat een r. .vent. Dat zal ik aan on
ze pastoor schrijven". Zo wist ik met
een, dat ik met katholieke meisjes
te doen had. En die „spontane" reac
tie spreekt boekdelen over de vor
ming, die zulke meisjes krijgen!
Het is dunkt me hoog tijd, dat men
tenminste probeert aan die katholie
ke jongens en meisjes wat eerbied
voor anderen, een zekere „savoir vi-
vre" bij te brengen. Is het wonder,
dat de mensen hier met een heime
lijke afkeer de Nederlanders zien ko
men?
VOLMAAKTE SCHOOL
JONGEN.
JTDDY GILMORE, correspondent
van de Associated Press, die 10
jaar in Moskou vertoefde, vertelt in
het Algemeen Handels
blad:
In een museum vond ik een co-
pie van een schoolrapport van Sta
lin. Evenals tal van andere jongens
was hij niet te best in Grieks en
wiskunde geweest. Ik schreef er
over. maar de censor hield het ach
ter. Stalin, moest volmaakt zijn, zelfs
toen hij tien jaar was. Ik schreef
tenslotte bijna uitsluitend voor een
van de kleinste lezerskringen ter
wereld: de censors. Het gezin-Gil
more werd een slachtoffer van de
koude oorlog. Ik kon op elke aan
klacht in de gevangenis worden ge
worpen en ik wist, dat niemand dan
waarschijnlijk iets voor mij zou kun
nen doen.
Maar ik vond er wat op om niet
malend te worden: ik werd slagwer
ker in een jazzband, de beste Ame
rikaanse drummer in geheel Rus
land! en ikgeloof dat dit me
heeft gered.
Toen, op een dag, sloeg de blik
sem in: Stalin stierf en zijn opvol
gers stemden er in toe. ons en en
kele anderen te laten gaan. Ik weet
nu. wat het betekent, als een cipier
binnenkomt en zegt: „Pak je spul
len en vertrek."
[("EN VERDUBBELING van het minimum-loon der arbeiders in Spanje
J is dringende noodzaak, wil de sociale politiek van dit katholieke land
aanspraak kunnen maken op een naleving van de encyclieken Rerum
Novarum en Quadragesimo Anno. Het is de plicht van de Katholieke
werkgevers in Spanje de hogere lonen te betalen met uitzondering van
gevallen, waarin het onmogelijk is. De staat is verplicht de naleving der
sociale rechtvaardigheid vast te leggen.
Mgr. Olaechea (Valencia)
noemt bepaalde groepen
schuldig aan communisme
en geloofsafval
WOONSTIJL
JAE Nieuwe Rotterdam-
i se Courant bespreekt de
resultaten van een enquête naar
woonstijl en woonwensen in Rot-
Iterdam:
L \Vde woonfunctie betreft, bleek
ft bij cie bevolking algemeen een ver
ft langen te bestaan naar een tweede
B woonruimte. Dit hing samen met de
I wens tot het handhaven van een ze-
I kere woonstijl. In dit licht wenste
men een tweede woonkamer, een
tweede stookgelegenheid, 'n eethoek
of een andere uitwijkmogelijkheid
Wat de werkfunctie betreft, werd
I bij het onderzoek een groot aantal
I klachten genoteerd, waarbij vooral
I de was een overwegende plaats in-
I neemt. De vernomen klachten kun
nen hoofdzakelijk worden terugge
voerd op het feit, dat sommige ont-
I werpers van woningen zich vaak nog
te weinig laten leiden door specifiek
huis'vrouwelijke gezichtspunten.
Met betrekking tot de bergruimte
werd dikwijls een tekort geconsta
teerd, zowel wat betreft de totale
inhoud als wat betreft de ligging in
de woning en de maatverhoudingen.
De omvang van de bezittingen, die
voor een arbeidersgezin als normaal
gelden, wordt wel eens onderschat.
Wat de accomodatie, verzorging
ert afwerking van de woning betreft,
trad bij het onderzoek een groot aan
tal kleinere onvolkomenheden aan
het licht, die men had kunnen voor
komen, indien daaraan in het ont
werp of bij de bouw voldoende aan
dacht was besteed. Een ondoordach
te afwerking van een moderne wo
ning wordt in deze tijd niet meer
aanvaard.
ECHT FRANS
Daily E x-
Zelfs als ze aan het staken zijn,
realiseren de Fransen zich altijd dat
zekere dingen belangrijker zijn dan
een staking. Een vriend, die met
Parijs telefoneerde, kreeg de plech
tige verzekering: „In gevallen van
dringende boodschappen, die iets
met de dingen van het hart te ma
ken hebben, kan het stakingsccmité
haar medevoelende discretie aan
wenden om ze zo snel mogelijk door
te laten gaan."
„SPORTIEF"
E\ LAURENSE, Nederlands pastoor
van een parochie in het Noor
den der Franse Ardennen, schrijft
in De Linie:
De grote weg van België naar
Reims loopt dwars door de parochie.
Welnu, twee- of driemaal in de week
word ik 's avonds laat en zelfs rond
middernacht uit bed gebeld door een
stel wildvreemde trekkers, die om
logies komen vragen. Ze geven zich
de moeite niet op een fatsoenlijk
uur te komen, minder nog bericht
te sturen en zijn dan nog vaak
verontwaardigd, als ze niet met open
armen ontvangen worden.
Men leert de jongelui „op eigen
benen te staan". Men vindt het „spor
tief", dat het hen gelukt, zonder 'n
UNIT BETOOGT de aartsbisschop van
Valencia, Mgr. M. Olaechea Loi-
zaga (Salesiaan) in een herderlijke
brief, welke hij in het officiële blad
van het diocees publiceert. Het docu
ment is voor Spanje van principiële
betekenis, hoewel de cijfers slechts op
Valencia betrekking hebben, daar het
eist, dat de sociale rechtvaardigheid
onmiddellijk in de loonpolitiek wordt
toegepast.
De bisschop noemt de behoeften,
die een arbeider uit het door hem te
verdienen loon moet kunnen bestrij
den; volgens de formulering van
Pius XII zijn het de volgende vijf:
a. gezonde en voldoende voeding
voor de arbeider, zijn vrouw en kin
deren (normaal gezin);
b. behoorlijke kleding en schoeisel
voor de arbeider, zijn vrouw en kin
deren (normaal gezin);
c. een menswaardige woning voor
de arbeider, zijn vrouw en kinderen
(normaal gezin);
d. onderwijs en opvoeding voor zijn
kinderen;
e. voorzieningen voor tijden van
nood, ziekte en ouderdom.
Daaruit volgt dan volgens de Ka
tholieke moralisten, dat de patroon
in geweten verplicht is het gezinsloon
uit te betalen en wel op straffe van
zware zonde. Sommigen menen (ten
onrechte), dat dit voortvloeit uit de
liefde, anderen echter uit de ruilende
rechtvaardigheid. Leo XIII doet deze
kwestie niet af. Derhalve heeft de
werkgever de plicht het absolute ge
zinsloon uit te betalen, waartoe hij
sub gravi, ten minste uit liefde ver
plicht is. Deze plicht vloeit zeker
voort uit de sociale rechtvaardigheid
en de staat kan en moet haar met de
voorzichtigheid, welke het algemene
belang vergt, ook bij de wet opleg
gen. Maar het is veel meer waar
schijnlijk. dat deze plicht uit de rui
lende rechtvaardigheid voortvloeit en
dat voor de vergeving der zonde dus
restitutie vereist is.
GEEN EXCUUS!
sche en economische vooruitgang.
En tenslotte wijst de bisschop uit
drukkelijk af de liberale en hoogst
discutabele opvatting door velen he
den ten dage aangehangen .dat het
rechtvaardige loon niet behoeft te
worden uitbetaald, omdat een loons
verhoging een onmiddellijke prijsstij
ging der handelswaar zal veroorzaken
en dus een vermindering van koop
kracht der lonen. De voorstanders
van deze opvatting beweren, dat
loonsverhoging schadelijk zal werken,
doch dat men moet beginnen de pro
ductie op te voeren en de kwaliteit
der producten te verbeteren.
Dat is allemaal waar, zegt de bis
schop. Als er niets wordt voortge
bracht, valt er ook niets te distribue
ren, en als er weinig wordt geprodu
ceerd, valt er weinig te verdelen. Dat
wijst alleen op de verplichting met
veel en met meer inspanning te ar
beiden en veel en meer te produce
ren. Dat is juist. Maar dat is niet de
gehele waarheid, het is slechts een
facet ervan.
Tenslotte verwerpt de bisschop ook
de verontschuldiging van de wettelij
ke bepaling en zegt: „De patroon mag
zich aan het betalen van het absolu
te gezinsloon niet onttrekken met een
beroep op het z.g. wettelijke loon; dat
immers is niet anders dan slechts een
punt, dat de wetgever zich gedwon
gen ziet als minimum met strafsanc
tie vast te stellen.
Indien wij niet wensen, dat er in
een christelijke wereld kasten zijn,
even afgescheiden of misschien nog
meer dan in India, indien wij niet
wensen, dat de levensomstandigheden
van onze arbeiders weinig van die
der slaven verschillen, indien wij
werkelijk iets begrijpen van broeder
schap onder de mensen, dan meen ik
ernstig, dat wij dat alles niet mogen
dulden, aldus de bisschop.
Daarom is de werkgever, die zich
verrykt door het absolute gezinsloon
niet te geven een slecht Katholiek;
hij is bovendien een groot begunsti
ger van het communisme en hü be
hoort tot degenen, die maken, dat
hun eigen arbeiders een afschuw krij
gen van de godsdienst, welke zü zelf
P R ZIJN, zegt de bisschop, verschil
lende redenen, waarom de werkge
ver tijdelijk van het nakomen dezer
plicht ontslagen is, maar zij komen
alle neer op deze ene: onmogelijkheid.
Evenwel niet als redenen gelden ge
ringere inkomsten dan vroeger, zeker
niet als die winsten van vroeger over
dreven groot waren en a fortiori als
ook toen geen rechtvaardig loon werd
uitbetaald Ook vormt geen excuus
het teruglopen avn het rendement
door luiheid, onachtzaamheid en slor
digheid tegenover de moderne techni-
^/REDESWOORDEN waren het
niet, welke Malenkov in zijn
grote rede liet horen. Het meeste
applaus oogstte hij met de mede
deling, dat Rusland nu ook het ge
heim van de waterstofbom kent.
Wat zeggen de pacifistische vredes
vrienden, die zich telkens door
Moskou naar allerlei congressen
laten lokken, van deze geestdrift?
De heer Malenkov wil ook niets
meer of minder dan de afbraak van
het Atlantisch Pact en natuurlijk
moet Duitsland onbewapend blij
ven. Het zou de communisten fei
telijk de hegemonie in Europa ver
zekeren.
Niemand in het Moskouse mario-
nettenparlement waagde het te in
formeren, wat de voormalige held-
maarschalk, thans schurk-verrader
Beria nu precies op zijn geweten
heeft. Het is genoeg, als Malenkov
en Molotov zeggen, dat hij uitgesto
ten moet worden. Dan wordt hij
uitgestoten. Zo blijft het in Rusland
de triomf van de willekeur en in
Noord-Korea en Oost-Duitsland is
het precies zó. Zij, die droomden
van een ombuiging van het com
munisme naar menselijker begrip
pen, van toenadering en ontspan
ning, worden door woorden en fei
ten vanachter het IJzeren Gordijn
wel ruw gewekt.
^/óóRDAT de K.M.A.-feesten be
gonnen is er door enkele on
genoemde oud-cadetten in De
Telegraaf te kennen gegeven, dat
ze er niets voor voelden de ope
ning bij te wonen, omdat Dr Drees
daar het woord zou voeren. Die
mededeling heeft de rest van de
pers genegeerd, ook Het Vrije Volk.
Kapitein Wolffgramm, verbonden
aan de K.M.A., heeft een tijdje la-
'n.. een informeel samenzijn,
waarbij ook enkele persvertegen
woordigers, aanwezig waren, uit de
doeken gedaan, hoe er twee soorten
leesten waren in Breda, het ene
georganiseerd door een Stichting,
waar de K.M.A. als zodanig buiten
stond een ander door de K.M.A.
zelf. L^,- sloeg Het Vrije Volk plot-
'nfg 3 Het had z° iets als
muiterij ontdekt en een ongehoorde
belediging van Vader Drees. De
rest van de pers reageerde ook niet
by drt opgeschroefde lawaai. Toen
trad Evert Vermeer in het krijt met
een stel zwaarwichtige vragen. Mi
nister Staf heeft een nuchter ant
woord met nuchtere feiten gege
ven. Van het hele relletje is niets
overgebleven. We kunnen ons in
tussen wel voorstellen, dat bepaal
de mensen zenuwachtig worden
als er gezinspeeld wordt op hun
gebroken-geweertjes-verleden.
EMART KINSBVRN
I
29)
Midden in een angstwekkende
droom werd ze met een gil wakker.
Ze was door Snag Fetters gevangen
genomen in bet kamp bij de Grease
Creek. Ze had bij een kampvuur ge
legen met de handen op haar rug aan
een boom vastgebonden en had lig
gen kijken naar het lelijke, triomfan
telijke gezicht van de aanvoerder der
dievenbende, die de ene grote thee
ketel na de andere op het fel vlam
mende vuur zette. Er waren tiental
len van die zwarte ketels en uit al
le tuiten steeg witte stoom omhoog
m grote wolken, zodra ze op het vuur
gezet werden.
•En nu. jonge dame", had Snag ge
zegd. „zal ik jou een stoombad geven
net zo lang, tot je me vertelt, wie
aan die kabel naar boven gehesen
werd."
En op hetzelfde ogenblik was het
hoofd van de aanvoerder veranderd
m de kop van een dolle stier, die met
vurige, uitpuilende ogen haar be
dreigde met zijn horens.
het vuur genomen, tot hij vijf ketels
in elke hand had. aan elke vinger één.
Daarop had hij zijn kop gebogen, zo-
!f"w°?dende stier dat d°et en
n .Ket,e,ls rond°m haar neergezet.
Onmiddellijk was ze omhuld door
een wolk van sissende stoom, die zo
heet was, dat ze het uitgilde van pijn.
Met die gil op de lippen was ze wak
ker geworden Ze zat rechtop in
het natte zand.
Inderdaad sloeg de damp van alle
kanten van haar omhoog. Ze zag de
witte damp uit haar kleren opstijgen.
Ze voelde zich onprettig warm...
gloeiend heet zelfs. Ze wreef haar
ogen uit om op haar polshorloge te
kunnen kijken. Het was tien voor
half een.
In haar nabijheid hoorde ze slui
pende voetstappen. Er was iemand in
de buurt, die recht op haar afkwam
en ongetwijfeld naar haar zocht. Ze
wist, dat ze luid gegild had. Wie het
dan ook was. die naar haar zocht, hij
had zonder twijfel die gil gehêord en
wist dus, waar ze ongeveer was.
Met bevende hand greep ze naar
haar revolver.
De lederen holster was leeg. In de
nacht, vermoedelijk toen ze worstelde
tegen het woest stromende water,
moest ze haar wapen verloren heb
ben.
tussen de saliestruiken door. Ze was
stijf geworden, maar de angst gaf
haar kracht. Nauwelijks echter was ze
een paar meter gevorderd, toen ze
een triomfantelijk „Ha!" hoorde.
Het volgende ogenblik zag ze het
donkere gelaat van Cristobal Cebal-
los en van een andere Mexicaan, die
beiden op de hoove van Guillermo
werkten.
Ze richtte zich op haar knieën op',
kwam snel overeind en wendde zich
naar hen om. Met grote tegenwoor
digheid van geest had ze haar rech
terhand over haar lege revolverhol
ster gelegd en ging nu met haar lin
kerzij naar de Mexicanen toestaan,
zodat ze niet konden zien, dat er geen
revolver inzat.
„En?" vroeg ze met bevende stem.
„Wat wi] je van me, Cristobal?"
De vaquero nam zijn puntige hoed
af cn boog zich diep voor haar.
„Buenas dias, Senorita," zei hij op
spottende toon en ze zag zijn witte
tanden zals onder zijn zwarte snor
glimmen.
„Wel, ook goeie morgen," antwoord
de het meisje in het Engels. „Is dat
alles, wat je mie te vertellen hebt?"
De Mexicaan zette het gesprek in
gebroken Engels voort.
„De senorita Jacqueline is heei veel
nat."
„Ja. ik sta te stomen van de nattig
heid," erkende Jack.
Jn Spanje zijn evenals in som- J
J mipe andere landen de mi- t
4 nimumlonen der arbeiders of- J
J ficieel vastgesteld. De grenzen
4 lagen in 1950 ongeveer op 13 4
J peseta's, doch de hoogst be-
taalde lonen liepen voor gewo-
J ne dagloners op tot 21 peseta's
t per dag. Zij zijn sindsdien ver- 4
J hoogd, soms zelfs verdubbeld.
t Tegenover deze algemeen ge-
4 volgde loonpolitiek komt de
aartsbisschop van Valencia,
J Mgr. Olaechea Loizaga in ver-
i zet en betoogt in bijgaand her-
J derlijk schrijven, dat de werk- J
t gevers verplicht zijn het abso- t
4 lute gezinsloon te betalen.
De minima liggen daarvan t
4 naar zijn bevindingen op on- 4
J geveer 44 peseta's per dag, d.i. i
4 het dubbele van de minima J
van het huidige loonpeil. Ook
4 de staat is verplicht uit sociale 4
J rechtvaardigheid bij wet te
verplichten tot het betalen van
J het absolute gezinsloon.
t De bisschop verwerpt de 4
J vrees voor prijsstijging als mo-
t tief om loonsverhoging tegen 4
4 te houden. J
zeggen te beoefenen. Een veelvuldig
kerkbezoek ontslaat hen niet voor
God, noch enige godsdienstige prac-
tijk of zelfs het geven van aalmoezen.
DE SCHULDIGEN
VfJIE ZIJN nu precies de mensen,
die aan deze zware zonde tegen
de liefde, de sociale rechtvaardigheid
of waarschijnlijk tegen de ruilende
rechtvaardigheid schuldig zijn?
Het zijn allen van wie afhangt en in
zover het van hen afhangt, het abso
lute gezinsloon uit te betalen en die
van hun kant naar eer en geweten
geen moeite doen, dat het ook uitbe
taald wordt, d.w.z. de ondernemers
zelf, indien de onderneming eigendom
van een natuurlijke persoonlijkheid
is, en indien zij een juridische per
soonlijkheid is: de leden van de raad
van bestuur, de gedelegeerde van de
raad, de beheerder, de aandeelhou
ders of vennoten naar rato van hun
verantwoordelijkheid en tenslotte de
geldschieters of obligatiehouders ook
naar rato van hun verplichtingen.
Tot slot spoort de bisschop de on
dernemers en werkgevers aan nog
heden te beginnen met een verbeterde
leefwijze en niet te wachten tot mor
gen. God zal hen daarom bewonde
ren.
LJij keerde terug naar Algiers en
van daar uit omiernam hij ver
scheidene grote tochten. Hij door
kruiste de Sahara in alle richtingen
en tot in de uiterste schuilhoeken. In
1950 maakte hij samen met Georges
Tairraz een kleurenfilm en in het
zelfde jaar verscheen het eerste deel
van een grote roman over de Sahara:
La Piste Oubliée. Onder de titel „Het
verloren spoor" kwam dit boek, dat in
Frankrijk een oplage van 400.000
exemplaren bereikte, thans uit in het
Nederlands. De vertaling is van drs.
A. C. Niemeyer. Volgend jaar zal een
vervolg verschijnen, dat „De berg
met inscripties" zal heten.
BOEIEND RELAAS.
AAR HET SCHIJNT leeft er onder de levende mensheid nog altijd
een grote drang naar evontuur. Hoe is anders de grote stroom
van boeken over onbekend Afrika, de pyramiden, het vreemdelingen,
legioen enz. enz. te verklaren? Namen als Paul Julien, Antoine de
Saint Exupery, André Villers e.a. zijn in brede kringen bekend. Ook
film en radio vragen voortdurend aandacht voor woestijnen en speciaal
voor de Sahara. Thans mochten we kennis maken met het werk
van een Franse publicist op dit gebied: Roger Frison-Aoche.
Fjeze op 10 Februari 1906 te Parijs
geboren schrijver werkte al op
jeugdige leeftijd mee aan diverse
kranten en sportbladen. Tevens deed
hij al vroeg van zich spreken als
bergbeklimmer en gids. In 1935 ver
gezelde hij voor het eerst een expedi
tie naar het bergmassief van het
centrale bekken van de Sahara. Deze
tocht inspireerde hem tot verschil
lende romans. In 1942 werd hij als
oorlogscorrespondent aan het Tunesi
sche front gevangen genomen. Hij
wist echter te ontvluchten en sloot
zich aan bij een verzetsgroep in Sa-
voye, het land, waarvan zijn ouders
stammen. Op het eind van de oorlog
was hij luitenant bij de Alpenjagers.
TERUG NAAR DE WOESTIJN.
r\e beschrijving van de expeditie,
die het verloren spoor wil ont
dekken, is uiterst boeiend en sugges
tief. Frinson-Roche fs een geboren
verteller, die zijn stof zo weet in te
delen, dat het verhaal geen ogenblik
verveelt. Een overval door reusach
tige horzels b.v. wordt meesterlijk
beschreven. Voortdurend voelt men
de sfeer van dit geheimzinnige land
met zijn romantiek, zijn liefde en
haat, zijn trouw en verraad, zijn
kwellende hitte en onmisbare voet
sporen, zijn hoogvlakten en ravijnen.
Met veel talent is een reis van de
Hoggar naar de Soedan geschilderd.
Hoewel de karavaan uitsluitend uit
mannen bestaat onder leiding van de
officier Beaufort en de geleerde Lig-
nac, is ook het vrouwelijk element
niet vergeten. Met name denken we
aan het meisje Tamara, een bekoor
lijke schone uit de stam der Toearegs,
en aan de heks Tawit, die vermoo.-d
wordt en aldus aan de vele mysteries
der woestijn er nog een toevoegt.
De uitgeverij De Lanteern te
Utrecht heeft goed werk gedaan rnet
deze roman, die ook herhaaldelijk de
herinnering opwekt aan pater de
Foucauld, in haar serie op te nemen.
De hitgave is fraai verzorgd met een
stofomslag van Cor van Velsen en
een aantal prachtige foto's. Slechts
misten we een kaartje, waarop de
(al te) talrijke aardrijkskundige na
men zijn aangegeven. Dit zou de lec
tuur zeer vergemakkelijken.
W. VAN DER VELDEN.
)E douaniers van Egypte hebben 't
een dezer dagen ook niet ge
makkelijk gehad. Als we het eerlijk
moeten zeggen, dan hebben ze zelfs
nog nooit zo hard gewerkt. De nij
vere mannen hadden een tip gekre
gen, dat een circus goud smokkelde
en daarom hebben ze het van boven
tot onder onderzocht. Niets werd
overgeslagen. De leeuwen, de tij
gers, de clowns, alles kwam aan de
beurt. Na twee dagen trok het dap
pere gilde af. Geen kruimel goud
te vinden. Er was alleen één leeuw,
die een gouden tand in zün bek had,
maar die mocht hun chef in beslag
gaan nemen. Deze wilde niet al te
zeer naar de letter werken en be
paalde, dat de leeuw die tand mocht
houden. En dat vindt iedereen in
Egypte een handige oplossing.
Poffen
ETR zijn nog altijd mensen, die bij
winkeliers proberen te poffen,
schrijft een heer niet zonder afkeer.
Het toppunt werd bereikt in een
plaatsje in de buurt. Daar kwam 'n
jongetje een slagerij binnenstappen
en bestelde breed 2 pond varkens-
coteletten. Het geld kon niet op,
want dat was het al. De slager, die
tenslotte ook werkt voor zijn
broodje, wimpelde de bestelling
echter geslepen af met de medede
ling. dat hij geen varkenscoteletten
had. De jongen af.
Twee minuten later kwam hij
met een sluw lachje terug. „Moeder
vraagt of u niet het geld kunt geven
voor twee pond varkenscoteletten.
Dan kan ze het bij een andere slager
halen."
Het geval is historisch, zegt onze
heer.
Proeven I
VEN Engelse krant zaaide en
kele dagen geleden paniek
met het bericht dat een techni
cus nabij Cambridge, zich onledig
hield met het vervaardigen van
kleine atoombommetjes, die hij
op vrije Zondagmiddagen tot ont
ploffing bracht in zijn achtertuin
tje. Verder heette het, dat hij nu
bezig was aan een groter model.
Uit piëteit voor de ruiten van de
buren zou hij dit model boven in
de kerktoren ontsteken. Wanneer
de pastoor zich tenminste weer
met die gang van zaken kon ver
enigen. De angstige buren zijn
ondertussen door de technicus, de
heer T. Bennett, gerustgesteld.
Hij nam zo maar wat proeven
met slappe explosieven, die wer
den gebruikt bij oefeningen van
de Burgerlijke verdediging. Het
tooi klompenmakers werk, zei hij.
Proeven II
MEE, zegt een van onze verre
vrienden, Dat is geen proeven
nemen meer. Je moet serieus kunnen
proeven. Onze verre vriend kan dat.
Hele flessen tegelijk kan zo'n man
proeven. Dat vraagt wat.
Atoom-aanval
IT EN ervaren collega van ons heeft
witjes ^erteld. dat hij zo erg
heeft gedroomd. Hij was de com
mandant van een grote bommen
werper. Maar dat was nog niet het
ergste. Hij had in zijn diepste bin
nenzak de opdracht een atoombom
weg te gooien. Daar vloog hij. Het
ergste kwam toen hij de atoombom
had laten vallen. Zijn vliegtuig zette
er de sokken in, omdat zulke dingen
hard kunnen klappen. Maar tot zijn
ontzetting werd zijn toestel achter
volgd door 'n woedende man die de
atoombom (nog steeds niet ontploft)
per kruiwagen meevoerde, met de
kennelijke bedoeling, het wapen
weer terug in het vliegtuig te wer
pen. Ik kan heel wat hebben, riep
de man onder 't lopen door, maar
men gelieve geen atoombommen bo
ven op mijn pet te gooien.
De droom liep goed af.
Man
£N deze mijnheer heeft de ge
woonte te pruimen tijdens
zijn werk op een van de hoog
ste bruggen van de wereld, ter
wijl hij de resultaten van deze
activiteitgji zonder beding
naar beneden spuugt.
Leuk is dat voor de schip
pers.
Nachtwacht
LIET stadje Türkheim in de Elzas
is een nieuwe bezienswaardig
heid rijker geworden. Er is weer 'n
stedelijke nachtwaker aangesteld, die
net als in de middeleeuwen 's nachts
zijn ronden maakt en de tijd aan
kondigt. Hij legde Zaterdagavond in
dezelfde zaal van het raadhuis de
eed af, waar in vroeger eeuwen z'n
voorgangers de eed volgens de
zelfde formule aflegden.
Ontploffing
AAN een ontploffing in de broeks-
pijpen van een arbeider bij de
gemeentewerken in Offenbach is 't
te danken, dat een gevaarlijk lek in
het gasbuizennet der stad werd ont
dekt. Toen de man bezig was met
het lassen van een buis, stroomde
lichtgas uit een andere lekke buis in
zijn broekspijpen. Een vonk bracht
't gas tot ontploffing. De man liep
slechts enkele onbeduidende ver
wondingen op.
HILVERSUM I, 402 m: 7.00 Nieuws,
7.10 Gram., 7.15 Gymn., 7.30 Gram., 7.45
Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en
weerber., 8.15 Gram, 8.18 Gewijde mu
ziek, 8.45 Gram., 9.00 Voor de zieken,
9.30 Voor de huisvrouw, 9.35 Gram.,
10.15 Idem, 10.30 Morgendienst, 11.00
Gram., 12.05 Sopr. en piano, 12.30 Land
en tuinb. meded., 12,33 Gram., 12.59
Klokgelui, 1300 Nieuws, 13.15 Protest.
Interkerkelijk Thuisfront, 13.20 Mando
line-ensemble, 13.50 Ork. conc. en koor
zang, 16.00 Voor de jeugd, 17.20 Orgel
spel, 17.50 Gram., 18.00 Metropole-ork.,
18.30 Spectrum van het Christelijk Or
ganisatie- en Verenigingsleven, 18.45 Zi
geunerkwint., 19.00 Nieuws, 19.10 Boek-
bespr., 19.25 Gram., 19.30 Buitenl. over
zicht, 19.50 Gram., 20.00 Radiokrant, 20.20
Radio Philharmonisch Ork., soliste en
klein koor, 21.30 Schelphoek, laatste
bolwerk van het water, klankb., 22.00
Hammondorgel, 22,15 Mahalia Jackson,
stem van zwart Amerika, causerie, 22,30
Gram., 22,45 Avondoverdenking, 23,00
Nieuws en S.O.S.-ber„ 23,15 Gram., 23.40-
24.00 Idem.
HILVERSUM II 298 m: 7.00 Nieuws,
7.13 Gram., 7.30 Idem, 8.00 Nieuws, 8.18
Gram., 8,50 Voor de huisvrouw, 9.00
Gymn. v. d. vrouw, 9.10 Gram.. 1000:
Boeken mee op reis en thuis, 10.05 Mor
genwijding. 10,20 Voor de vrouw, R.V.U.:
11.00 Mr Drs NN. van Dorp van Vliet:
De levenshouding: Onze stofwisseling en
spijsvertering. 11.30 Gram., 12,30 Land
en tuinb. meded., 12,33 Voor het platte
land. 12,38 Pianoduo, 13.00 Nieuws, 13.15
Tentoonstellingsagenda, 13.18 Gram., 14.-
De weg omhoog, caus., 14.15 Gram., 15.-
Voor de kinderen, 16.0 Vierhandig piano
spel, 16.10 Voor de jeugd, 16.45 Voor de
zieken, 17,15 Accord, muz., 17,50 Rege-
ringsuitz.: H. M.Laupman: Nieuw Gui
nea in de zeevaarthistorie. 18.00 Nieuws,
en comm., 18,20 Gram., 18,30 R.V.U.: Dr
A. Saalborn: Zwervrs in de literatuur:
Don Quichotte. 19.00 Gram., 19,10 Langs
het strand van Nederland, klankbeeld,
19.30 Voor de jeugd, 20.00 Nieuws, 20.05
Pol. comm., 20.15 Mil. kapel,, 20.45 Miran
da. hoorspel, 22.00 Dansmuziek. 22,35
Het Waddenprobleem, caus.. 22,50 Gram.,
23.00 Nieuws, 23.15 Socialistisch nieuws,
in Esperanto, 23,20 Gram., 23.40-24.00
Holland Festival: Lulu, opera (3e bedr.)
BRUSSEL 324 m: 12,00 Ork. conc., 12,30
Weerber., 12,34 Gram., 13,00 Nieuws, 13,15
Gram., 13,30 Ork. conc., 14,20 Grarri., 14,30
Ork.conc., 15,15 Gram., 16,00 Gram., 16,15
Mil ork., 17.00 Nieuws. 17,10 Gram, 17,30
Klankbeeld, 17,40 Gram., 17,50 en 18,00
Idem, 18,30 Voor de soldaten, 19,00 Nws.,
19,30 Kinderliedjes, 19,40 Volksmuz., 20,-
Hoorspel, 20,45 Gram.. 21,00 Ork. conc.,
22.00 Nieuws, 22,15 Strijkkwartet, 22.55-
23,00 Nieuws.
BRUSSEL 484 m: 12,10 Omr. ork., 13.-
Nieuws, 13.10, 14.00 cn 15.15 Gram., 16.30
Lichte muz„ 17,00 Nieuws, 17,15 Lichte
muz„ 18,25 Die Walkure, opera (le acte),
19,40 Gram., 19,45 Nieuws, 20.00 Die Wal
kure, (2e acte), 21,40 Gram.. 21,45 Die
Walkure, opera (3e acte), 22,50 Nieuws.
Ze hoorde aan haar rechterhand
enig geluid en die kant uitkijkend,
zag ze vier paarden en een pakezel
tussen de struiken staan. Twee ehvan
waren die paarden door haar en Wes
„geleend", evenals de ezel. Cristobal
grijnsde.
„U kennen deze paarddeze ea-
ballos? Deze muildier?"
^acï. ^eet zich van nijd op de lip-
pen- kwamen dus de paarden op
zoeken en hadden ze gevonden ook.
Omzichtig keek ze de andere kant
uit. Ze was doodsbang, dat de Mexi
canen de lasso zoucjen zien hangen.
Maar gelukkig keken ze vrijwel naar
me„T a^ders dan naar haar.
„Waar zijn uw vriendamigo?"
vroeg de Mexicaan. „Hij de man is,
dat de caballos van oude Guillermo
en die muilezel ook.
Wij gezocht heb, mijn vrind en ik....
en hebben gevonden. Wat u daarop
zeggen, senorita?"
„Ik zeg er helemaal niets op," ant
woordde Jack heftig. „Als ik Guiller
mo spreek, zal ik hem alles wel uit
leggen. Hij is mijn vriend en zal het
wel begrijpen. Jij weet heel goed,
Cristobal, dat ik geen paarden bij'
Guillermo zal stelen."
Cristobal haalde ~ijn magere schou
ders op en spreidde beide handen uit.
„Ik denken." zei hij plechtig, „dat
de senorita Jacqueline geen paarden
stelen van oude Guillermo. Maar zij
bedrogen is door die hombre, want zij
hem liefhebben."
„Ik heb hem niet lief! Ik heb nie
mand lief!"
„Die hombre een slechte hombre
zijn," vervolgde de Mexicaan onver
stoord. „Muy malo, senorita! Dat ca-
ballodat één paard daaris
paard van Cristobalvan mij. Ik
zeggen tegen mijn vriend, een avond
....twee avond geleden.... Mi frien,
mijn caballo is beste. Jij rijden hem
naar Wigwam. Toen uw vriend.die
slechte hombrehem stelen van
mijn vriend. Ik hem daarvoor dood
maak!"
„Bespottelijk!" smaalde Jack.
„Ik denken, uw papa niet zo den
ken, senorita. Kom, ik u naar hem
brengen zal. U meegaan.
„Nee!"
„O ja, uw papa, uw mama is veel
boos, veel bezorgd. Kom, senorita,"
zei hij op haar toetredend. „U zadel
hebben denk ik. U met Christobal
meerijden. Hij u heel netjes behande
len. Ja?"
„Nee! Kom geen stap dichterbij,
Cristobal! Ik waarschuw je!"
„Waarvoor waarschuwen, senorita?
U geen revolver hebben. Toen u als
hagedis langs rots sluipen, Cristobal
zien, dat revolver uit holster weg.
Dat hand van u alleen maar grote
bluf. Kom mee.... het lange rit is
naar de Spleyfoot Hoeve."
Met een vlugge sprong was hij bij
haar en sloeg zijn armen om haar
heen. Zijn kameraad schoot toe, om
hem met de tegenstribbelende gevan
gene te helpen. Binnen enkele secon
den was ze overweldigd.
„Wij haar dragen, amigo," stelde
Cristobal voor. „Wij haar op paard
zetten en vastbinden. Zij te veel vech
tennet als jakhals. Verdraaid!
Mijn gezicht heel veel opengekrabd.
Ik tegen haar papa vertellen.... zij
een wilde kat is."
Jack. had ongeveer tien mijlen met
haar Mexicaanse bewakers gereden,
toen de man, wiens naam ze niet
wist, plotseling op gedempte toon
vlug tegen Cristobal begon te praten.
Cristobal voerde het paard, waarop
zij zat, aan de teugel achter zich aan.
Hij hield onmiddellijk de teugels in
en beiden staarden, met de hand bo
ven de ogen naar het Zuidwesten.
Het meisje keek ook die kant op
en zag heel in de verte een stof
wolkje boven de vlakte hangen. Ze
meende, dat het afkomstig was van
de troep, die onder leiding van haar
vader, na hun vruchteloze nacht
wake van de vorige nacht, terug
keerde.
De Mexicanen veranderden van
rich ting, zodat zij het pad van de
andere troep moesten kruisen.
De andere ruiters waren achter een
heuveltje verdwenen, maar versche
nen na een poosje weer en nu zag
Jack, dat ze niet meer dan drie mijl
van hen waren verwijderd.
De Mexicanen begonnen weer in
het Spaans te praten en hoewel het
meisje hun taal wel kon verstaan,
spraken ze zo zachtjes, dat ze de
woorden niet kon onderscheiden.
Christobal knikte eindelijk, wend
de zijn paard om en kwam naast
het meisje rijden. Met een kwaad
aardige grijns stak hij de handen uit
en begon haar los te binden.
Ze keek hem verontwaardigd aan
en kreeg een kleur van schaamte
om haar vernedering.
O. je denkt zeker, dat vader
daar aankomt, is het niet? En je wilt
voor hem niet weten, dat je mijn
handen gebonden hebt. Maar dat zal
ik hem toch wel vertellen, zodra ik
hem zie.
Dat zou niet heel goed zijn, se
norita, zei Christobal verwijtend. Ik
dat wel moeten doen., ziet U! U
misschien van mij wegrijden, als ik
die mooie handjes niet binden. U
niet tegen papa vertellen, senorita?
We zullen wel zien! dreigde ze
hem hooghartig met van wraakzucht
fonkelend ogen.
Christobal begon er spijt van te
krijgen, dat hij zo hardhandig was
opgetreden. Hij keek zelfs zo be
nauwd, dat ze er om lachen moest.
U het niet vertellen, senorita?
herhaalde hij hoopvol.
(Wordt vervolgd.)
