k
GELINO
10°/.
ES
Andere bladen over....
Groot kunstkenner als
ambassadeur
De zegevierende ploeg in Parijs
$ac.Ymdm örekef
Een door Goebhels veroordeelde en
door de Gestapo vervolgde
Wat een Wonderlijke Wereld
een
RADIO
1^ Veedieven J
44 ct
kleding
eens!..Ms dit
mtom&roffel
vxj!'Net of men
\idinsMt storen!
TWEEDE BLAD
DINSDAG 28 JULI 1953
3
H
H
Nog geen vrede
Benelux iveer op gong
DE BENELUX-conferentie van de
vorige week heeft ook een
wapenstilstand gebracht in
een geiukkig onbloedige oorlog. Die
bestond immers alleen maar uit bo
ze artikelen en boze pamfletten. Er
is nu een mechanisme in werking
gesteld, om „bedreigde" industrieën
tijdelijk te beschermen. Ook een ar
bitrage-apparaat is aangebracht, dat
eveneens voor het landbouwprotocol
zal gaan gelden. Eigenlijk is al dit
soort maatregelen in strijd met wat
de Benelux eigenlijk wil: één groot
economisch gebied vormen, waar
binnen geen enkele belemmering
bestaat. Doch we verzekeren elkaar
maar dikwijls en met nadruk, dat
die protectie slechts tijdelijk is. Nu
gaat men ongestoord door lawaai
van protesterende producenten,
bouwen aan het echte Benelux-huis.
In October hoopt men er het grond
plan van klaar te hebben. Hoop doet
leven. Het karretje rijdt in ieder ge
val weer.
HAUSENSTEIN IN PARIJS BENOEMD
Tot het katholicisme
bekeerd
Sleutel
EEN
OPRUIMINGS-KORTI
NG*
van /O
jbe 70 ct.
rweka kinder-
tadpakjes. Leuk
[■an kleur, sterk
|n bovendien...
to goedkoop!
nongens zwem'
Dek je s v. t.
f 2 95
Cinder badpak-
v.a. f 6.95
■Geringe prijsver-
■hoging per maat.
I Dames badcos-
I tumes in wol en
1 satin-lastex l- e«
I 2-delig. Met en
I zonder rokje.
I Heren shorts irt
1 wol, satin-lastex,
1 nyloh.
lie op zicht
;an voor
di-
en;
IDE
onder
no.
)ER STEEN
i "H
Arbeiders in eigen auto
TERWIJL wij hier in Nederland er
vast van overtuigd zijn, dat we
aan onze politiek van beheerste
en lage lonen het herstel van een
hevig geschokte welvaart te dan
ken hebben, zingt de Brusselse
„Nieuwe Gids een loflied op
de Belgische politiek:
Alles wijst er op, dat onze politiek
van hoge lonen welke zorgvuldig on
der de bezetting werd voorbereid, de
juiste politiek is. Zij schept niet al
leen een hoge koopkracht, waarop de
industrie zich kan steunen, voorna
melijk wanneer dc export terugloopt,
maar roept ook geheel nieuwe acti
viteiten in het leven. Men denke aan
de 90.000 huizen van de Wet De
Taeye en aan het feit, dat meer en
meer arbeiders zich hun eigen auto
kunnen permitteren. Deze activiteit,
waardoor België een veel belangrij
ker automarkt is dan voor de oor
log, heeft niet alleen de invoer be
vorderd. Allerlei nieuwe werkgele
genheid is er in het binnenland door
ontstaan.
I
L.
r Jf
M
De geplaagde directeur
[ET weekblad „Burgerrecht"
wijdt aandacht aan een publi
catie van nar Luyk, organisatie
adviseur, die heeft nagegaan, hoe de
tijd van directeuren van grote be
drijven in beslag wordt genomen
door herhaalde telefoongesprekken
en andere onderbrekingen. Ziehier
het historisch relaas van het ge
sprek, dat een directeur zou voeren
met een belangrijke relatie over een
nieuwe exportmarkt:
14.14: De bezoeker komt binnen en
er volgt even wat van 't bekende
aanloop- en inspeelpraatje tot de
gastheer van wal steekt en zegt: „Ik
zou willen voorstellen, dat
14.15: Rrrrr, telefoon, mag ik even?
14.19: Einde telefoongesprek. Ver
volg conversatie.
14.24:Rrrrr, telefoon, mag ik even?
14.26: Einde telefoongesprek. Ver
volg conversatie.
14.29: Rrrrr, telefoon. U neemt mij
toch niet kwalijk?
14.35: Einde telefoongesprek. Ver
volg conversatie.
14.44: Komt secretaris binnen. Be
gint zachtjes iets te mompelen. Di
recteur luistert. Grijpt telefoon. U
excuseert mij even?
14.52: Vervolg conversatie.
15.07: Rrrrr. telefoon. Tjonge, wat
moeten ze me hebben vanmiddag. U
vindt het toch niet erg hè?
15.11: Einde telefoongesprek. Ver
volg conversatie.
15.12: Thee komt binnen. Even
wachten, tot meisje weg is.
15.14: Vervolg conversatie.
15.18: Chauffeur komt binnen: „Zal
ik nu eerst maar naar de garage gaan,
meneer?" „Ja, goed Willem. Zeg, Wil
lem, heb je gezien, dat het dashbord-
lampje stuk is? Ik zag het gister
avond". Willem had het niet gezien
en er ontstond nog een interessante
tussendiscussie over lostrillcn of
kortsluiting en andere mogelijkhe
den.
15.27: Vervolg conversatie.
15.35: Rrrrr, telefoon.
15.38: Einde telefoongesprek. Ver
volg conversatie.
15.45: Binnenkomst van de procu
ratiehouder met enkele stukken. Ach,
dat is vervelend, mag ik even?
15.46: Vervolg conversatie.
15.48: Rrrrr, telefoon.
Lezer, mijn verhaal wordt eento
nig. Ik mag het hier wel onderbre
ken, nietwaar? Wat zou u nou doen
zijn encycliek over het Mystieke Li
chaam van Christus midden onder
de strijd tegen de totalitaire ")acb"
ten, 1943, verschenen zo nadruk
kelijk over spreekt. Christus heelt in
de parabel van het verloren schaap
deze fatale afschrijvingspolitiek gron
dig veroordeeld.
Europa
CEN HOOFDARTIKEL van ,.Die
Weltwoche" besluit aldus.
Zo ligt in de hoop, dat Europa
vrij wordt op zichzelf ook tegelijker
tijd het ontzaglijke gevaar, dat het
met deze vrijheid mets positiefs weet
te beginnen. Tegen dit gevaar, dat
sneller acuut zou kunnen worden dan
men heden aanneemt, is het noodza
kelijk zo spoedig mogelijk Europese
krachten te mobiliseren en de aan-
wezige te ondersteunen, uit te bou-
wen, te activeren. Naast de inspan
ningen van ruim-ziende staatslieden
als "Adenauer. De Gasperi, Robert
Schuman e.a. zijn daarom ook echte
politieke en religieuze krachten van
onderop nodig, waaromheen zich de
groei van een nieuwe orde kan kris
talliseren.
Ook wij, Europeanen, moeten ons.
zoals we dat thans van Amerika en
heel in het bijzonder van Rusland,
wensen en hopen kunnen „reïntegre
ren", d.w.z. op onszelf bezinnen en
op de krachten in ons eigen wezen
steunen, waarop we afgeleerd heb
ben te vertrouwen en die wij in de
vermoeidheid van de~na-oorlogse tijd
in gevaarlijke mate verwaarloosden.
Liefdesdrama
TETS UIT DE moderne sport-litera-
tuur, door de „Volkskrant'
gepleegd:
Gino Bartali, sinds 15 jaar met
Toscaans vuur minnaar van deIzoard
miste het renöez-vous met zijn ge
liefde col, waarvan hij in Gap ge
droomd had. Toen de Oude zich met
stramme benen op de top hees, ver
nam hij, dat de twaalf jaar jongere
Louison al omtrent 8.30 minuten voor
dien met de kroon van zijn geliefde
was weggesneld.
Door een fout in het treintransport
kunnen we helaas pas heden deze in
teressante foto publiceren. We zien
daarop de Nederlandse Tour de Fran-
ce-ploeg na de aankomst, gewapend
met bloemen en vrolijke gezichten.
Van links naar rechts poseren hier:
Wagtmans, Roks, van Breenen, van Est,
Bellenaars, Sonnet (de verzorger),
Suykerbuyk, Voorting
en Nolten.
WMAWiWWASSAWnAAWWVWWAWi
ington, om de handelswegen naar
Peking ruimer geopend te krijgen.
Hier dreigt weer het gevaar van een
München. Dat heeft de koppige
Rhee waarachtig nog niet zo slecht
gezien. Het bloedvergieten op deze
plaats van de wereld is gestaakt. Aan
de politici thans de taak, te zorgen,
dat het niet de aanloop is tot nog
groter ellende, maar tot een echte
vrede.
WAPENSTILSTAND op Korea, Er
gaat een zucht van verlich
ting op in de gehele wereld.
Aan het offeren van mensenlevens,
aan de verwoestingen is (althans
voorlopig) een einde gekomen. Het
doel van de misdadige aggressie van
25 Juni 1950 is niet bereikt: een ge
heel communistisch Korea als pis
tool op de borst van Japan. Maar
toch is niet alle beklemming in de
vrije wereld verdwenen. Wapenstil
stand is nog maar wapenstilstand.
Nu komt de moeizame worsteling
aan de conferentietafel, waarbij het
uiterste aan inzicht, doorzicht en
waakzaamheid van de onderhande
laars zal worden gevergd. Vooral
het loerende gevaar van Westerse
verdeeldheid zal nu in de gaten ge
houden dienen te worden. Engelse
handelaren zitten te trappelen, om
meer geld te verdienen in commu-
in zo'n geval. Ik bedoel in het geval "jshsch China. Maar Amerika blijft
dit zien als een mogendheid, die
oorlog voert, nu wel niet meer in
Korea, maar toch nog wel in Indo-
cruna. Het verbod van levering van
strategische goederen is nóg van
kracht. Londen zal echter eerder ge
neigd zijn tot concessies in de ko
mende onderhandelingen dan Wash-
van die bezoeker natuurlijk? Samen
werken op die exportmarkt of niet?
Afschrijvingspolitiek
TTET WEEKBLAD „De Bazuin"
las ergens, dat we de R.K. ar
beiders, die hoogst waarschijn
lijk op de P.v.d.A. hebben gestemd,
„verder wel kunnen afschrijven". Zo
hoorde het blad ook op een an
der terrein onlangs iemand de
opmerking plaatsen: „Mensen, die
geregeld in X. gaan zwemmen, kun
je gerust afschrijven". Dit geeft
het weekblad aanleiding tot het vol
gende commentaar:
Het wordt hoog tijd, dat wij eens
ophouden met die vervloekte af
schrijvingspolitiek. Want daarin ligt
een van de belangrijkste factoren,
welke de groeiende onkerkelijkheid
in de hand werken. Zwakke broeders
maken er maar liever helemaal een
eind aan, omdat zij het gevoel krij
gen, dat zij er toch niet meer bijhoren.
En in dat gevoel worden zij mach
tig versterkt door die oerdomme op
merking: „Je kunt die lui helemaal
afschrijven". Die opmerking beli
chaming van het oeroude montanis-
me, dat in allerlei gestalten telkens
weer opduikt doet schromelijk te
kort aan de waarheid, dat zwakke
lingen. meelopers en zondaars wer
kelijk tot de Kerk behoren. De roep
om de sterke man, de „Uebermensch",
die maar eens radicaal schoonschip
moet houden, heeft sommige men
sen van deze waarheid vervreemd;
reden waarom Paus Pius XII er in
ONLANGS werd Dr. Hausenstein benoemd tot Westduitse ambassa
deur in Parijs. Hausenstein is de zanger van hoofdsteden van het
Europese vasteland. Deze kenner van de schilderkunst en van de dicht
kunst, die beroemd werd door de kwaliteit van de vele werken die hij
heeft geschreven, heeft Parijs, Rome, Brussel, Amsterdam, Kopenhagen
en nog een aantal andere steden laten leven in zijn werken.
p\E NIEUWE ambassadeur is 74 jaar
oud, maar men schat hem op zijn
minst twintig jaar jonger. Hij werd
geboren in 't Zwarte Woud te Hom
berg. Op zijn stamboom komt de naam
voor van de beroemde sterrenkundige
Johannes Kepler.
Hausenstein studeerde filologie
wijsbegeerte, geschiedenis, politieke
economie, paleografie en diplomatie.
Hij was voorbeschikt om in het on
derwijs te gaan. Een reis naar Parijs
in 1906 droeg de nodige fantasie bij
tot de strenge bagage van de geleer
de. En zo werd hij een kunstcriticus
en een waarnemer van de poëtische
schatten van Europa.
Hausenstein werd journalist, maar
de kunst bleef zijn hobby. Hij begint
mede te werken aan de „Frankforter
Zeitung", maar vergeet intussen de
schilderkunst niet. Zijn boek over de
Franse en Duitse boekverluchters van
de zeventiende en achttiende eeuw,
werd een gezaghebbend werk. Hau
senstein schrijft echter even goed over
Bfembrandt als over Paul Klee, Fra
Angelico of Carpaccio. Zijn meester
werk is en blijft „De universele ge
schiedenis van de Kunst."
(Advertentie)
De uitstekende Nederlandse Vermouth
Verkrijgbaar in BREDA in
elke slijterij wijnhandel.
Wordt geschonken op de ORANGERIE
GELINO ROOD
opwekkend. p.Lt.Jl.
GELINO BIANCO
zacht en zoet. p.Lt.Jl.
GELINO DRY
pittig, niet zoet p.Lt.Jl.
een „GELO product
25°
To
2?0
i-Jil
1Y/IET DAT BOEK haalde Hausen
stein zich de banbliksems van
Goebbels op de hals. In 1938 werden
de twintigduizend exemplaren van de
derde uitgave van dit boek door de
Duitse minister van propaganda „op
de brandstapel" geworpen, daar Dr.
Hausenstein had geweigerd het boek
te zuiveren door er de namen uit te
laten verdwijnen van Liebermann.
Pissaro, Israels en andere artisten van
Joodse of „semi-Israëlitische" oor
sprong. zoals Hans von Maree, Adolf
Hildebrand en daar hij weigerde het
boek in zijn geheel te herzien, over
eenkomstig de bevelen van de Natio
naal-Socialistische ideologie.
Sedert de herfst van 1936 mag Dr.
Hausenstein niets meer uitgeven. Dr,
Hausenstein treedt dan de letterkun
dige clandestiniteit in.
OPGEJAAGD.
TN 1940, op het hoogtepunt van de
oorlog tussen Duitsland en Frank
rijk, gaat hij over van het protestan
tisme naar het katholicisme. In zijn
geloof vindt hij de kracht om de
.storm" te trotseren, toen hij door de
Gestapo van hier naar ginder werd
opgejaagd Hij moest tot in 1945 wach
ten om zijn werken van .^veerstander
der gedachte" op te graven. Het ene
werk verschijnt na het andere; een
klein boekje verdient vooral de aan
dacht: „Dialoog over Don Quijote
Een gesprek over de held van Cer
vantes vormde meteen het begin van
de reeks ontmoetingen met haar, die
mevrouw Hausenstein zou worden.
Ambassadeur Hausenstein is een
Europees romanticus van de negen
tiende eeuw. Het valt goed te begrij-
pen, dat kanselier Adenauer hem
heeft uitgekozen om Duitsland te ver
tegenwoordigen in het land van Schu-
man
/~\M MAAR meteen te beginnen
(hetgeen niet meevalt, als je pas
van vacantie terug komt, dank
u): Zekere Salah Abdel Latie, die in
de gevangenis van Kaïro zijn straf
uitzit, heeft de sleutel van zijn hand
boeien weten te bemachtigen en in
geslikt.
De ondernemende gevangene ver
klaarde, dat hij daardoor de aan
dacht van de overheid heeft willen
vestigen op het hem aangedane on
recht. Zijn bewaker had namelijk
geld aanvaard met de stellige belofte
daar sigaretten voor op de kop te
tikken. Hij heeft daar echter geen
spoor van gezien. En DAT slikte hij
natuurlijk niet.
leeftijd
]y/TEVROUW REHMAT uit het ge-
zonde Lahore is op 125-jarige
leeftijd overleden. Ze liet alles bij
elkaar 50 kinderen, kleinkinderen en
achterkleinkinderen na. Om nu te la
ten zien, dat het dan allemaal gek
wordt op die leeftijd, heeft een ge
duldig man uitgezocht, dat er één
achterkleinkind onder is, dat reeds
de respectabele leeftijd van 60 jaar
heeft bereikt.
Tegenstelling
fTn in het merkwaardige Oak
land werd de heer John
Ferser gearresteerd, omdat hij
zich in hoge mate dronken in 't
openbaar vertoonde. Dat ge
beurt meer in Oakland en ook
vervaardigde een radiografisch be
stuurbare truck, die te land zowel
als te water overweg kan, die is
voorzien van een buitengewoon goed
locidende sirene, die met geweren is
bewapend en daaruit echte kogeltjes
kan vuren, die kortom zo allemach
tig echt is, dat de vervaardiger de
prijs meer dan verdiende.
De jongen heeft er 1200 uren aan
gewerkt. Onze sportredacteur vindt,
dat je. dan nog beter een Tour de
France kunt meefietsen.
Dame
MISS TUCKER heeft haar gou-
den jubileum als toneelspeel
ster gevierd met een reuze
partij voor alle toneel- en cabaret-
resencenten uit de verre buurt. Zij
had voor die gelegenheid een
schets ingestudeerd, waarin ze -p-
trad als Indiaanse en lgele daar
bij zoveel vuur aan de dag. dat de
gasten er nu noq bleek van zien.
Hoe oud is Sophie Tucker, vraagt
iedereen zich af.
In drie weken tijd heeft men in
krantenartikelen over deze ener
gieke vrouw medegedeeld, dat ze
óf 61, óf 63. óf 14 jaar is.
Maar ze is 69, helaas.
Ons beeld
A/IET ONS BEELD van de op com-
munisten jagende Amerikaanse
senator McCarthy, waarover wij
reeds meerdere malen met grote vol
doening repten, gaat het ook buiten
gewoon goed. Het is namelijk hele
maal verdwenen. Omwonenden za
gen 's morgens, dat de plaats leeg
was en ze hebben zich een hoedje
gelachen, omdat men de senator niet
in andere plaatsen weten ze er zo best kan zetten,
wel wefj mee (7,nwpi mpt He Waar het beeld nu is' weet nie"
wei weg mee. (ztowel met de mand Men vleit zich evenwel met
sterke drank, als met de man- de gedachte, dat geen mens het over
nen, die hem op hebben). Het zijn hart kan verkrijgen het granie-
i_ --I ten beeld op te eten.
gekke in het geval Ferser is
echter, dat hij kort daarvoor Stunt
een prijsvraag had gewonnen, percy hammon uit Birmingham
-. -rt ic oon m «vrV-wrn a r*i4 i cï mart TTii
die <J.e Vereniging tegen
drankmisbruik had uitge
schreven om aan een goed
strijdlied te komen. Tot hun
een merkwaardig man. Hij
heeft een voorliefde voor het op
hangen van allerlei vreemdsoortige
voorwerpen aan hooggelegen punten.
Een waar meesterstuk bracht de 57-
jarige deze week op het matje voor
ontzetting heeft Ferser nu ook de politierechter. Hij kreeg een boe-
nog verklaard, dat hij een be- te Yan 2 ?ond Sterling omdat hij
G i op de kroningsdag van koningin Eli-
langnjk gedeelte van de mspi- sabeth II een rood-wit-blauwe para-
ratie voor zijn schepping heeft pluie op de schoorsteen van het po-
te danken aan een stevig, glas.
Protest
litlebureau had gezet.
„Het was het grootste ogenblik
van mijn leven", verklaarde hij te
genover de rechtbank.
\7ROEG OP en vooral vroeg aan Hammon bekende verder, dat hij
de slag zijn, schijnt de mensen de man was, die in 1952 op de toren
spits der Messiaskerk een ruitenwis
ser en in 1951 op de toren der St.
Michaëlskerk een emmer, een bezem
en een parapluie had geplaatst. In
1947 versierde hij het dak van het
kindersanatorium met een karrewiel
van de Luchtmachtbasis in Sum
ter (dat, zoals ge weet, in Zuid-Ca-
rolina ligt) niet bijster te bevallen.
Kolonel John Dyas lanceerde de or
der, dat de werkdag voortaan van
6 uur 's morgens tot 3 uur 's mid
dags zou duren. Maar toen hij na °P een paal.
veertien dagen eens ging kijken hoe
het er mee stond, bleek, dat precies
alle betrokkenen op één na zich om tfi? fdp vav nv. tn
negen uur nog te bed bevonden als TE® 5?!™* Winston Church.il
stilzwijgend protest tegen deze maat- heeft een Britse fruitkweker een
regel. De enige, die werkte was de ",.e.uw soort. aPPe<«m de naam van
nc Britse premier gegeven. In de ca-
Appels
kolonel zelf.
Maar nu heeft hij de toestand van
vroeger weer hersteld.
talogus worden de eigenschappen van
deze appelsoort als volgt aangekon
digd: „Winston-Dessert is bestand te-
Handig sen elke storm, heeft zeer dikke
N 15-TARIGF ..„f, schil, blijft hard tot het einde, is zoet
N 15-JARIGE jongen heeft de maar soms n beetje blM
jaarlijkse prijs voor het beste mi- kan een stootje verdragen is zeer
vnor'iosa'' d'e F°rd n'^ ui'looft goed houdbaar en heeft een late
voor 1953 gewonnen. De jongeman bloei".
(Advertentie)
ONZE
nog slechts t.m. Zaterdag 1 Augustus
TILBURG BERGEN OP ZOOM
WOENSDAG 29 JULI 1953.
HILVERSUM 1 402 meter NCRV:
7,00 Nws; 7,10 Gram; 7,15 Gym; 7,30 Gram;
7,45 Een woord voor de dag; 8,00 Nws.
en weerber; 8.18 Gram; 9,00 Voor de zie
ken; 9,30 Voor de vrouw; 9,35 Gram; 10,30
Morgendienst; 11,00 Gram; 12,00 Piano
recital; 12,30 Lancf- en tuinbouwmeded;
12,33 Gram; 12,37 Alledagkerkdienst; 12,59
Klokgelui; 13,00 Nws; 13,15 Prot. Inter
kerkelijk Thuisfront; 13,20 Mandoline-ork;
13,50 Gram; 15,35 Viool en cello; 16,00 V.
d. Jeugd; 17,20 Gram; 18 Metropole ork;
18,30 Spectr. van het Chr. Organisatie, en
Verenigingsleven; 18,45 Gram; 19.00 Nws.
en weerber; 19,10 Boekbespr; 19,25 Gram;
19,30 Buitenl. overz; 19,50 Gram; 20,00 Ra.
diokrant; 20,20 Omr. ork; 20,55 .Uithang
tekens". caus; 21,10 Walsen; 21,30 Ham-
mondorgelgp; 21.45 Gevr. muz; 22,00 KI
koor; 22.15 Zang en piano; 22,45 Avond-
overd; 23,00 Nws. en SOS-ber; 23,15-24 00
Gram.
HILVERSUM II 298 meter VABA:
7,00 Nws; 7.13 Gram; 8,00 Nws; 8,18 Gram;
8,50 Voor de huisvrouw; 9,00 Gym. v d.
vrouw; 9,10 Gram; 9,35 Waterst; 9,38 Gram;
VPRO: 10,00 „Boeken mee o,p reis en
thuis", caus; 10,05 Morgenwijd; VARA:
10,20 Voor de vrouw; 11.00 Gram; 12,00
AccorcTeonork; 12,30 Land. en tuinb.me-
ded; 12,33 Voor het platteland; 12,38 Gram;
13,00 Nws; 13,15 Tentoonstellingsagenda;
13,18 Promenade ork. en sol; 13,45 Gram;
14,00 „De weg omhoog", caus; 14,15 Gram;
15,00 Voor de jeugd; 16,00 Piano a quatre
mains; 16.10 Voor de jeugd; 16,45 Voor
de zieken; 17,15 Gram; 17,30 Instr. trio;
17,50 Regeringsuitz.; J. B. ten Broeke:
„Mexico"; 18,00 Nws. en comm; 18.20
Act; 18,30 Gram; 19,10 Klankb; VPRO:
19,30 Voor de jeug; VARA: 20,00 Nws;
20,05 Parlementair comm; 20,15 Dansmuz;
20.50 „Onze oude Dundas", hoorsp; 21.40
Holland Festival 1953: Ork. conc; 22 25
Lezing; 22.40 Lichte muz; 23,00 Nws; 23.15
Socialistisch nws. in Esperanto; 23,20-24 00
Gram.
BRUSSEL, VLAAMS, 324 meter: 11,45
Gram; 13,20 Weerber; 12,34 Lichte muz;
13,00 Nws, 13,15 Gram; 14,00, 15,00 en 16.00
Idem; 17,00 Nws; 17,10 Gram; 17,50 Boek
bespr; 18,00 Kamermuz; 18.30 Voor de sol
daten; 19,00 Nws; 19,40 Gram; 20.00 „Les
dragons de Villars", operette; (20.45-21,00
Gram.); 21,45 Gram; 22,00 Nws; 22,15
Strijkkwart; 22,50 Gitaarmuz; 22,55-23,00
Nws.
BRUSSEL, FRANS, 484 meter: 12,10
Omr. ork; 13,00 Nws; 13,10, 14,00. 15,00 en
16,00 Gram; 16,30 Lichte muz; 17,00 Nws;
17,15 Lichte muz; 18,30 Omr. koor; 18,45
en 19,40 Gram; 19,45 Nws; 20,00 Groot
Symph. ork; 21,30 Nws; 22,00 Nws; 22 10
Lichte muz; 22,50 Nks
EMART KINSBURX
'N
17)
Curly Kahans, Tack Hackberry en
Blinky Bobbs zochten hun paarden
op en gingen op stap. Kahans zou vlak
langs de kreek tussen de wilgen door
rijden; Bobbs zou rechts en Hack
berry links langs de buitenkant van
de bomen rijden. In het kamp bleven
£u alleen Snag Fetters en George
Redding, de man die de achterhoede
der bende gevormd had, achter.
Wilder hoorde de man, die langs
de kreek zou rijden, aankomen, toen
hij nog meters ver van hem af was.
Hij moest zich wel terugtrekken. Zo
snel hij kon rende hij op zijn tenen
naar zijn paard terug. Maar onder het
lopen hoorde hij opeens aan zijn rech
terhand het draven van een paard.
Even later ook aan zijn linkerzij.
„Verdraaid!" hijgde hij. „Ze zullen
me nog omsingelen!"
Maar op dat ogenblik zag hij vlak
voor zich zijn paard staan. Het spit
ste de oren en zijn neusgaten beefden,
wes was in een oogwenk bij het dier
en greep naar de teugels. Briesend
spiong het dier opzij.
Doch Wes had de teugels beet en
hoewel hij van de grond getild werd
door het steigerende dier. wist hij
toch dichterbij te komen en het paard
tot bedaren te brengen. Dit kostte
echter tijd, want d ehengst ontweek
hem. telkens als hij de voet in de stijg
beugel wilde zetten. En het hoefge
trappel kwam steeds naderbij.
Eindelijk gelukte het Wes de teu
gels over de kop van het paard te
krijgen. Daarna nam hij een grote
sprong, zonder van de stijgbeugel ge
bruik te maken, kwam op de rug van
het paard terecht en voort vlogen ze
door de wilgen heen.
Er klonk een schreeuw., nog een..
„Daar gaat ie!" schreeuwde dc man
aan de rechterzijde.
„Schiet op, Curly! Hijrydt langs de
kreek weg!"
De hengst van Wilder rende door
de dichte wilgen heen, dook onder
laaghangende boomtakken door. zodat
Wes niet anders dacht, dan dat hij
uit het zadel zou worden weggesleurd
De wilgen verhinderden het paard te
rennen. Wesdreef het naar het open
veld. Als hij daar eenmaal was, kreeg
het dier gelegenheid om te rennen en
had hij meer kans aan zijn vervolgers
te ontkomen. Doch toen ze uit de wil
gen kwamen, rende een schimmel
recht op hen aan. Alles ging vliegens
vlug. Geen van beiden kon zijn paard
meer intomen en de dieren vlogen
met een geweldige schok tegen elkaar
op. Ht paard van Wilder rolde onder
steboven in het zand. De schimmel
van de dief sloeg voorover, buitelde
over zijn kop en bleef stuiptrekkend
tegen de grond liggen.
Wes was ongedeerd gebleven. Hij
had zijn voeten uit de stijkbeugels
weten te krijgen, voordat hij languit
twee meter van zijn paard af tegen
de grond smakte.
Hij stond onmiddellijk op. Hij stap
te over het zadel van he Itiggende
paard met één been en toen het dier
zich oprichtte, tilde het Wes mee om
hoog. Rechts van hem lag de hijgende
spartelende schimmel. Voor zijn kop
lag zijn berijder roerloos in het zand.
Briesend rende het paard van Wes
de vlakte op. Wes geloofde, dat de
schimmel zijn nek gebroken had,
maar wat de berijder overkomen was,
kon hij zich niet voorstellen.
Weer hoorde hij een schreeuw Een
schot daverde en een kogel floot langs
zijn hoofd. Wilder boog zich diep
over zijn paard heen. Het was een
vlug dier en het scheen door de val
niet gewond te zijn. Ze hadden een
flinke voorsprong. De kans door een
kogel getroffen te worden, was ver
moedelijk zeer gering. Als een vuur
straal schoot de verschrikte, sterke
hengst over de vlakte, terwijl de ko
gels aan alle kanten om hem heen
floten.
Wens keek achterom. Twee man
nen achtervolgden hem in volle ga
lop en schoten, zonder hem te raken
Toen hij de kreek verder afkeek, zag
Hij nog twee ruiters tussen de wilgen
uitkomen.
„Nou jongen," zei hij vlak bij het
1 oor van de hengst, „dat gaat er lelijk
uitzien. Het wordt een wedren en het
beste paard wint!"
Wilder vond het ellendig dat de za
ken die keer genomen hadden. Hij
had het er niet op begrepen, door die
veedieven achterna gezeten te wor
den en was helemaal niet gesteld op
een schietpartij. Hij wilde alleen te
weten komen, hoe het vee weggedre
ven werd, om hen daarna te kunnen
betrappen, als ze koeien bij zich had
den. En nu, bij zijn eerste ontmoeting
met die dieven, moest hij zijn leven
door de vlucht trachten te redden.
Zijn achtervolgers verspilden hun
patronen niet langer en er floten geen
kogels meer langs zijn oren. Hij was
dankbaar, dat zijn paard jong en
toch, toen hij weer eens omkeek, dat
sterk was. Doch met dat al zag hij
een der achtervolgende paarden, een
grote, langbenige bles, gestadig op
hem won.
Dit dier was de andere voorgeko
men en ongeveer honderd meter dich
ter bij Wes dan de rest. Het vloog
vooruit met zijn buik bijna langs de
grond. Wilder kon echter niet onder
scheiden, wie van de schurken op zijn
rug zat. Zijn eigen paard deed zijn
uiterste best. Hef diende nergens toe,
het nog meer aan te sporen. Hij legde
de teugels op de nek en liet het dier
lopen ozals het zlef verkoos, haalde
zijn rechter revolver uit de holster en
keek hem na.
„Een ding is zeker," mompelde hij.
„Die kerel op die bles zou beter van
zijn eigen proppenschieter gebruik
kunen maken, als hij er zo op staat,
me in te halen."
Vermoedelijk had de man, die hem
van zo nabij achterna zat niet be
merkt, dat hij de anderen zover voor
uit was, want hij zette zijn paard nog
steeds tot groter spoed aan. Wes keek
nog eens om. Er viel niet aan te twij
felen; dat paard was vlugger dan een
der ander.e Elke sprong bracht het
grote dier naderbij hemzelfcn ver
der van de andere achtervolgers af.
„Ik zal er wel e eneind aan moeten
maken en gauw ook." bromde Wes
grimmig. „Ik moet proberen die ke
rel van me af te schudden."
Hij trachtte zijn plan zo ongemerkt
mogelijk uit te voeren. Hij bleaf voor
over gebogen zitten, als dreef hij zijn
paard nog steeds aan, maar onder
tussen nam hij de teugels langzaam
aan korter en hield het dier onge
merkt in. Nogmaals keek hij achter
om. De afstand verminderde aanmer
kelijk. De hengst van Wes schudde
ongedurig zijn kop. Hij wilde rennen,
niet ingehouden worden. „Bedaard
aan. jongen." zei Wes in zijn oor. „Kal
mer aan! We moeten het met die ke
rel uitvechten. Dat is onze enige
enige kans."
Opnietuw keek hij om. De bis was
geen honderd meter achter hem. Wes
zag het stroeve, boze geizcht van de
ruiter, maar kon toch niet onderschei
den, wie het was. Hij keek weer voor
zich, leunde naar links over en trok
zijn paard die richting uit. Het vol
gend ogenblik dwong hij met teugels
en sporen het dier in een kring te
rijden. Die onverwachte manoeuvre
ovrblufte zijn achtervolger. Wes draai
de terug. De man begon zijn paard
wanhopig in te houden en begon nu
pas te beseffen, dat hij alleen met die
gevaarlijke en beruchte schutter op
de vlakte was.
Wes joeg zijn paard tot het uiterste
aan. Ze vlogen vlak langs den Bles
op nog geen veertig meter naar links
en draaiden achter hem om. De vee
dief begon te schieten. Maar omdat
hij zijn paard niet tot stilstand kon
krijgen, vlogen zijn kogels in het wil
de weg. Wes hoorde ze niet eens flui
ten.
De man had reeds viermaal op hem
geschoten. Tenzij hij twee revolvers
bij zich droeg, had hij nog slechts
twee schoten over.
Wes deed zijn hengst nogmaals scherp
linksaf zwenken na bijna een volle
dige cirkel om de schurk gemaakt te
hebben cn reed toen regelrecht op
hem in. Daarbij trok Wes zijn paard
van links naar rechts en het vlugge
dier volgde gewillig de teugel.
Toen knalde de revolver in Wilders
rechterhand. Bij het derd eschot zag
hij de man achterover schokken en
zijn arm omhoogsteken. Daarna hield
hij d eteugels met de andere hand in,
draaide het paard rond en joeg het
in volle galop terug naar de andere
bendeleden.
Wes wist, dat hij hem in zijn schou
der of arm geraakt had en dat hij dus
niet meer kon schieten. Hij had ech
ter niet kunnen zien, of hij al dan
niet zijn revolver had laten vallen.
Hij liet zijn paard naar rechts zwen
ken en draafde in westelijke richting
verder. De bende kwam achter hem
aan, maar bleek niet in staat hem in
te halen. Achteromkijkend zag hij,
hoe de voorste ruiter door de andere
ingehaald was. Hij zag de man vlug
uit het zadel glijden en een ander er
op springen. En were kwam de bis,
door een ander bereden achter hem
aan.
„Dat zal vermoedelijk Snag zelf
zijn." dacht Wes.
Het volgend ogenblik trok hij wan
hopig zijn teugels in. Vlak voor hem,
doch tot dan toe onzichtbaar, bevond
zich een diepe, droge bedding van een
riviertje, waarlangs geen spiertje gras
groeide. Het was niet meer dan een
gleuf in de vlakke woestijngrond, vijf
meter diep en drie breed, met steil
door het water afgeschuurde oevers.
Vlak op de rand bleef de hengst op
zijn achterbenen zitten. Hij steigerde,
gooide zich achteruit, wierp zijn be
rijder bijna af en deed al wat hij kon
om uit de gapende kloof te blijven.
(Wordt vervolgd.)
