[ris
Dagblad DeSton
IN DE GREEP van het LEGIOEN
Mensen en Muzen
jlad
nen
Andere bladen over
Duitse instructeurs spelen
een grote rol
„Goed verdienen, goed eten, goed drinken....
een
Wonderlijke Wereld
Bij de dood van Hïlaire Belloc
RADIQ
l Veedieven
TWEEDE BLAD
DINSDAG 21 JULI 1953
Publieke Opinie
HET„
WAARSCHUWING
Ver
wart
mg
Veelzjjdig katholiek kunstenaar
Geboren Fransman
Grootmoeder
?m Uw haar
maken
,n schitieren
Ie -
le glans
die de
eedeelt.
•and een
van
ten goed
;t zich
anraking
het haar.
eL It 2900*63598
>eft nooit
te kopen,
modellen
raderbla-
verschijnt
maand,
•rijs
maanden,
cent per
en.
van het
em zal U
ne thuis
BELLA"
Classificatie
HET A.R.K.A.-weekblad schrijft
onder het hoofd: „De classifi
catie wordt geliquideerd":
De lezer zal zich verbaasd afvra
gen of deze mededeling wel juist
is Ja, het is toch werkelijk zo:
de classificatie wordt geliquideerd,
althans in de gemeente Oegstgeest,
waar de gemeenteraad na een
verdediging door wethouder Dr.
Dijsselbloem besloot om de sala
risverordening zodanig te wijzigen,
dat de bezoldiging van het gemeen
te-personeel tot heden bepaald
naar de norm van een 3e klasse-
gemeente voortaan zal geschie-
den volgens de norm van een le
klasse-gemeente!
Het woord is thans aan Gedepu
teerde Staten van Zuid-Holland
Ook in Noord-Brabant nam een
tweetal gemeenteraden, n.l. in Oss
en Vught, een besluit van dezelfde
strekking en.... men hoort vertel
len, dat weldra verschillende ge
meenteraden zullen volgen.
Uit Limburg komen berichten,
waaruit men kan afleiden, dat men
ook daar het classificatie-systeem
over boord wil werpen.
De gemeenteraden tonen wel hun
autonome daadkracht: eerst invoe
ring van de progressieve kindertoe
slag en nu afschaffing der classifi
catie!
Gesprek over eenheid
TN VERBAND met het artikel van
de heer Ruygers over „Eenheid"
merkte „De Nieuwe Ee uw" op:
Het enige gezonde principe, °m
een kluwen te ontwarren is, ergens
maar te beginnen. In deze zaak is
dat waarschijnlijk ook het enige
bruikbare principe. Er wordt teveel
gezien naar wat scheidt en te wei
nig naar wat wezenlijk verenigt en
moet verenigen en niemand is ver
antwoord als hij niet in zijn bin
nenste keert en zich afvraagt wat
hij moet en kan doen om van het
leven, ook in de politiek, het beste
te maken wat hij er van kan maken.
aantrekkelijk is zal verdwijnen, veel
van hetgeen vreemd en modern leek
zal gemeengoed worden, het thans
reeds hoog-ontwikkelde industriële
leven zal nieuwe impulsen krijgen.
Het lijkt niet overdreven te ver
wachten, dat wat men noemt „Het
Zuiden" een belangrijk, zo met het
belangrijkste centrum der industria
lisatie zal worden. Met tal van pro
blemen, ook van geestelijke en zede
lijke aard. Het stemt tot voldoening,
dat men ook op dit punt niet on
voorbereid is.
Tenslotte: een wens. Dat Regering
en Commissie spoed mogen betrach
ten! Aan deze zaak is bijna zeven
laar gewerkt. Het industrialisatie-
vraagstuk wordt met de dag urgen
ter Er moeten méér ingenieurs ko
men en Delft nadert zijn maximum.
Eindhoven is met zijn plannen ge
reed' Het moet mogelijk zijn binnen
enkele jaren met de ingenieurs-op
leiding te Eindhoven te beginnen.
Dit is niet alleen een Eindhovens,
een Brabants, maar bovenal een
nationaal belang.
{Advertentie)
VOEOI VERSTERKT
EN DESINFECTEERT
DE HUID
Bergen en kuiten
TN ZIJN hyper-serieuse kolderstijl
laat Godfried Bomans in „Else
vier s W e e k bl a d" Den Pel o.m.
de volgende verklaringen afleggen:
„Zolang ik me jongens de Sint
Pietersberg op kan jagen, hebben
we kans. Maar als ze die afgraven,
dan smijt ik 't erbij neer. Want wat
hou je over? Rouleurs, jongens van
de vlakke baan. De Cauberg zakt
ook elk jaar 'n centimeter, door de
mijnen. En daarom zeg ik: zet de
steenkool-ontginning stop, gooi de
mergelgroeven dicht en we winnen
de Tour. Maar denk je dat Den
Haag dat begrijpt? Nee meneer. De
heren weten 't beter. Die graven
maar door. En hoe komt dat? Om-*
dat er geen enkele fietser in het
kabinet zit. En daarom zeg ik:
we moeten ons verenigen. Wielren
ners, zeg ik, verenigt u. Breng 'n
eigen groslijst uit cn duw zo'n kneu
ter de Kamer in. En 't volgend jaar
twee. En weer 'n jaar later tien. 1
Net zolang tot we 't Binnenhof op I
de knieën hebben'.
„Je ziet het breed".
..Ik kijk vooruit", zegt Den Pel,
„en ik zie dat we naar de bliksem
gaan. In 'n land als dit kan ik geen
kuiten kweken. En daarom zeg ik
in Den Haag: geef jullie me bergen,
zeg ik, ik zal je de kuiten leveren.
Want wat is regeren? Regeren is
vooruit kijken. En we zakken met
't jaar. Als ik tegen 'n jongen uit
de Appenijen wil rij je, wat moet ik
dan doen? Zorgen dat ik de Apen-
nijen in huis haal. Niet afgraven,
maar ophogen. Heel Zuid-Limburg
moet omhoog. En waar 't vandaan
komt, daar komt 't vandaan, maar
omhoog zal 't. En als 't niet uit de
breedte gaat, dan zal 't uit de
lengte komen. Zo zie ik het. En van
af dat moment zal Nederland inter
nationaal weer meetellen. Dan
worden we weer 'n naam die klinkt
in 't buitenland. We zijn al 'n end
naar de haaien, dat weet je. Indië
kwijt, Lenstra geblesseerd, goed.
Maar we fietsen nog. En zolang we
fietsen, kan de driekleur omhoog.
En niet alleen op de keitjes van
de vlakke baan, maar op de Pyre
neeën, in de Alpen en over de af
gronden van het Rotsgebergte."
Taak voor het Zuiden
IN „De L i n i e" wordt o.m. als
volgt gefilosofeerd over het be
sluit inzake de tweede T.H.:
Men is er niet, met alleen maar
een tweede Technische Hogeschool
in Eindhoven te stichten. Daarmee
zal moeten gepaard gaan een ver
dere vakontwikkeling van werklie
den, bazen en middelbare technici,
niet slechts in Eindhoven, doch in
de gehele Zuid-Oosthoek van ons
land. Bovendien zal de zin en de
geest voor het industriële leven ster
ker moeten worden aangewakkerd.
Men zal zowel in Brabant als in
Limburg en Gelderland zich duide
lijk voor ogen moeten stellen, dat
j!Y_i,lng en la"dschap van aanzien
Veel van hetgeen zo
NEDERLANDS Instituut
voor de Publieke Opinie heeft
onlangs aan honderden mannen en
vrouwen uit alle lagen van de be
volking de vraag gesteld: „Bent U
vóór of tegen de Benelux, de vol
ledige Economische Unie met Bel
gië en Luxemburg?" De meerder
heid vóór een bevestigend antwoord
is indrukwekkend: 69 procent is
voorstander. Bij de jongeren (de
mensen tot 35 jaar) ligt het percen
tage nog hoger: 76 procent. Geen
mening bleek te hebben 26 procent
van de ondervraagden. In het voor
jaar van 1950 was dit 36 procent.
De overtuiging wint dus veld in
heel ons volk, dat de Benelux een
noodzaak is. Deze overtuiging moet
ook de officiële onderhandelaars
inspireren, die a.s. Vrijdag weer bij
eenkomen. Helaas ziet het er nog
niet naar uit, dat men dan wil pra
ten over flinke stappen vooruit
naar gezamenlijke Benelux-orga-
nen. Het gaat alleen nog maar over
het steunen van Belgische indus
trieën, die zich in het gedrang voe
len komen. Het kan noodzakelijk
detailwerk zijn. De Publieke Opi
nie vraagt echter meer. Geen peu-
terwerk, maar grootse, gedurfde
opbouw.
TAAAR zat hij voor ons, een jonge, energieke gast, die vooruit wil in het
leven. Maar hij had op een of andere manier ruzie gekregen thuis en was
met een dolle kop weggelopen. Zonder geld of papieren trok hii de grens
over en kwam in Antwerpen terecht. Daar, in een kleine havenkroeg, trok
hij de aandacht van een vriendelijk man, die een praatje met hem maakte.
„Zo zonder werk?"
„Ja, zonder werk."
„Ik weet wel iets voor je. Goed verdienen, goed eten en drinken. Een
prettig avontuurlijk leven. Het vreemdelingenlegioen"....
"W/AT DOE JE, als je zo veriatenen
zonder geld alleen in een vreemd
land staat? De jongeman tekende. En
toen werd hij clandestien over de
Franse grens gevoerd naar Rijssel, een
der vele aanmeldingsdepots van het
Vreemdelingenlegioen. Daar vervloog
al de droom van goed verdienen, goed
eten en goed drinken. Eerst was er
een voorlopige, maar toch reeds stren
ge keuring. De ronselaar had verteld,
dat je met je leeftijd maar moest
smokkelen, als je geen 18 was. Dat
deed onze zegsman, die pas 17 was,
dan ook maar. Toen werd hem een
vuil hok aangewezen als verblijf- en
slaapplaats. Daar trof hij Spanjaar
den, Fransen, Belgen, Duitsers en
Hollanders. Van alle soort mensen was
erbij. Mensen, die niet over hun
liefdesverdriet heen konden komen,
wie in zaken van alles was tegenge-
lopen, die zich aan diefstallen had
den schuldig gemaakt en zich wilden
verbergen (een had een kas met
1200.000 Belg. francs meegenomen),
die thuis ruzie hadden gehad en te
koppig waren om zich te verzoenen,
ook echte avonturiers, die zich niet
in een rustig leven konden schikken.
Voor vijf jaar moest je tekenen. Als
je werkelijk 18 jaar was, kon niemand
je na die handtekening meer terug
halen. Want de Franse wet beschouwt
zo iemand als meerderjarig.
Het merkwaardige was, dat de
dienst werd uitgemaakt door Duit
sers, voormalige S.S.-ers veelal, die
hun vaardigheid van commanderen
bot vierden.
Het eten was ontzettend slecht en
vies. Het was dikwijls 's nachts om
één uur opstaan, om te gaan exer
ceren. Vrije tijd was er bijna niet bij.
Als de eigenlijke dienst was afgelo
pen, dan werd het poetsen, boenen en
schrobben. W.C..'s en alles diende te
worden schoongemaakt.
NOG ERGER.
HET WAS AL ERG, maar het zou
nog erger worden. Nadat men in
Rijssel al zo'n beetje klaargestoomd
was, ging het op transport naar Parijs,
naar een geweldig grote kazerne
(naar de beschrijving te beoordelen
was het in Vincennes). Daar was het
ook een zeer harde dienst. De volgen
de etappe was naar Marseille, waar
heen het ging in een nachttrein zon
der enig comfort.
In Marseille was 't helemaal verschrik
kelijk. Bij de grote zeil'haven is daar
een kazerne, waar de toekomstige le
gionairs werden ondergebracht in on
deraardse gewelven op stromatrassen.
Die matrassen hadden dit „voordeel",
dat men er stro uithaalde, om er
sigaretten van te maken! Hier werd
men door de veiligheidspolitie nog
eens stevig aan de tand gevoeld.
Spionnen en ook moordenaars werden
er uitgeschift. Maar voortvluchtige
dieven en oplichters nam men gerust
aan. Het was een zeer gemengd ge
zelschap. Ook jongelui van goede hui
ze, die om een of andere reden met
hun ouders gebroken hadden, zag men
eronder. Er waren weer veel Duitse
instructeurs en er werd ook vaak in
het Duits gecommandeerd. In de
„vrije" tijd was het ook weer schrob
ben en boenen. Het minste vergrijp
werd zwaar gestraft. Het eten was
hier wellicht nog ellendiger dan el
ders. Het was de bedoeling, dat je.
na de training in Marseille, naar
Marokko werd gevoerd, om daar de
opleiding tot soldaat te voltooien.
Het einddoel: Indo-China. De harde
oorlog, die daar gevoerd wordt, eist
geweldige offers. Nog niet de helft der
legionairs, zegt men, keert na het ein
de van de contractperiode terug. En
van de teruggekeerden zijn er dan
nog verscheidenen gewond en ver
minkt.
VRIJ GELATEN.
f)NZE ZEGSMAN, die in werkelijk-
heid nog geen 18 jaar was. wist
contact te krijgen met de Hollandse
consul in Marseille. Die kon op grond
van de bestaande verdragen zijn vrij
lating verkrijgen.
De jongeman is op ons redactie
bureau dit alles komen vertellen, om
andere ionge mensen te waarschuwen.
Laat U nimmer ronselen voor dit
doel! zegt hij met nadruk. Gelooft
niets van de mooie voorspiegelingen!
Het is er een hel
(Advertentie)
Blijf bij hoofdpijn niet bij de
pakken neerzitten, maar neem
direct Aspirin (alleen echt met
het BAYERkruis).
veranderen.
CHESTERBELLOCS
(TR IS NOG ALTIJD geen touw
vast te knopen aan de commu
nistische tactiek van de laatste tijd.
Enerzijds ziet men de wapenstil
stand in Korea naderbij komen. Het
feit, dat de 27000 door Rhee bevrij-
de gevangenen vrij zullen blijven,
accepteren de Roden tegen al hun lo
gica in. Maar in Oost-Europa zien
we de teugels weer strakker aan
trekken. In Oost-Duitsland krijgt
Ulbricht weer de meeste praatjes,
praatjes vol dreiging en aankondi
ging van hogere arbeidersnomen.
Ministers met een sociaal-democra
tisch verleden worden afgezet en
„Rode Hilda", de nieuwe minister
van Justitie gaat haar reputatie be
vestigen met wrede vervolgingen.
In Hongarije komen vrienden van
Rakosi weer op het kussen. En in
de Sovjet-zóne van Berlijn wemelt
het weer van Russische troepen en
tanks. Hoe moet men dit alles toch
verklaren? De enige verklaring kan
vooralsnog zijn, dat het Kremlin
zelf niet weet wat het wil, dat daar
de stromingen en tegenstromingen
ook na de verwijdering van Beria
nog niet tot rust zijn gekomen. Zo
weet de wereld nog niet, waar ze
met de koude oorlog aan toe is. Het
onveranderde parool voor het Wes
ten blijft derhalve: Waakzaamheid!
jyjET HILA1RE BELLOC, wiens overlijden op 82-jarige leeftijd wij dezer
dagen gemeld hebben, is een veelzijdig kunstenaar van groot formaat,
een strijdbaar apologeet, een journalist, historicus, redenaar, politicus en
geleerde heengegaan. Zowel voor Engeland als voor de katholieke kerk is
deze dood een groot verlies.
T~Ne Daily Express van Vrijdag j.l.
bracht een bijzonder fraai portret
van de auteur bij de open haard, die
voor hem zo noodlottig zou worden.
Boven en naast de schoorsteenmantel
ziet men op deze foto een beeld van
Napoleon, een crucifix en enkele af
beeldingen van de Madonna. Zijn
liefde voor Frankrijk en de katho
lieke kerk komen hierin wel prachtig
tot uiting.
Belloc was in 1870 te St. Cloud bij
Parijs geboren en hij diende ook in
het Franse leger. Pas in 1903 werd hij
als Brits staatsburger genaturali
seerd. Dit nam niet weg, dat hij altijd
heel veel voor zijn geboorteland is
blijven voelen. O.a. schreef hij boeken
over Parijs en de Pyreneeën. De
Franse taal beheerste hij even goed als
de Engelse.
STAATSMAN
^lechts korte tijd heeft Belloc zich
bezig gehouden met de practische
staatkunde. Van 1906 tot 1910 had hij
zitting in het Lagerhuis. Zijn parle
mentaire herinneringen heeft hij vast
gelegd in de roman A change in the
Cabinet. De politiek kon hem even
wel niet bevredigen. Hij ging zich ge
heel wijden aan journalistieke en li-
fAdvertentie)
teraire arbeid en het houden van le
zingen.
HISTORICUS
pen uitgebreide reeks geschiedkun-
dige werken^, verscheen van zijn
hand. Tot de belangrijkste figuren, die
men hierin aantreft, behoren Napo
leon, Richelieu en Hendrik VIII. Bel
loc geloofde in een Europese een
heid, een ideaal, dat ook Bonaparte
trachtte te bereiken
Zijn Leitmotiv was de uitspraak van
zijn vriend kardinaal Manning: alle
gebeurtenissen op sociaal en politiek
gebied komen voort uit theologische
conflicten. Deze gedachte vormt ook
de basis voor zijn vierdelig werk: A
History of England. In zijn Charac
ters of the Reformation tekende hij 25
historische portretten.
In 1936 werd Belloc benoemd tot
tot hoogleraar aan de universiteit van
Belfast. De toen reeds 66-jarige werd
daarmee als geleerde erkend door
Ierland, waaraan hij van moederszijde
nauw verwant was.
APOLOGEET
Cteeds heeft Belloc de katholieke kerk
vurig verdedigd, o.a. door zijn bij
dragen in het weekblad The Univers.
In Nederland werd hij als apologeet
vooral bekend door de vertaalde wer
ken „Kerk en Geschiedenis" en
„Overschot en Aanvoer".
Vooral met H. G. Wells geraakte hij
herhaaldelijk in conflict. Diens anti
religieuze opvattingen bestreed hij o.
a. in A Companion to Wells' Outline
of History. Paus Pius XI heeft de ge
loofsverdediger geëerd door hem te
benoemen tot ridder in de Orde van
St. Gregorius.
Minder bekend is, dat Belloc ook
een verwoed sportman was. Hij maak
te evenals Bertus Aafjes een voetreis
naar Rome (beschreven in A Path to
Rome), reed graag paard en was een
hartstochtelijk zeiler.
VY/ie aan Belloc en Wells denkt,
denkt ook aan Shaw en Chester
ton. G.B.S. was, om met da Costa te
spreken, zijn vriend en vijand tevens.
Hij heeft hem meermalen zeer scherp
zinnig bestreden.
Chesterton, tot wiens bekering hij
zeer veel heeft bijgedragen, was zijn
grootste vriend. Zijn beroemde sati
res, waarin hij allerlei aspecten van
het moderne leven hekelde, werden
geillustreerd door Chesterton en deze
boeken kregen daarom de naam van
Chesterbellocs. Bijna elke zomer
schreef hij, bij wijze van verpozing,
een dergelijke persiflage. Het grap
pigste deel in deze reeks is wel The
Missing Masterpiece.
DICHTER
Tn 1895 opende Belloc zijn omvangrijk
oeuvre met een verzenbundel. Voor
al in zijn gedichten kwam zijn humor
tot uiting. Hij schreef zowel kinder
verzen als berijmde dierenverhalen
en spotverzen. Zijn sarcastische epi
grammen waren ongeëvenaard. Op
zich zelf maakte hij het volgende
puntdicht:
When I am dead,
I hope it may be said:
His sins were scarlet,
but his books were read.
Met die zonden, rood als scharla
ken, zal het wel loslopen, maar de
laatste regel kunnen we volkomen
onderschrijven: zijn boeken werden
veel gelezen en zullen ook in de toe
komst veel gelezen worden, vermoe
delijk meer dan die van Chesterton,
wiens werken te veel aan de actuali
teit gebonden waren.
W. VAN DER VELDEN
1WIEVROUW AGATHA Guarnera is
32 jaar en dat is nog een hele
mooie leeftüd. Maar ze kan zich al
stevig grootmoeder noemen. Haar
zeventienjarige dochter heeft het
leven geschonken aan een baby. Nu
willen wij wel eens weten, hoe het
met mevrouw staat, wanneer ze
negentig is. (Wat ook nog een mooie
leeftijd is!)
Mening
r\E BISSCHOP van Salisbury in
het goede Engeland heeft als
zijn stellige mening naar voren ge
bracht, dat naar zijn opvattingen de
hemel een plaats zonder telefoons
moet zijn. Misschien belt men hem
zoals ons om te vragen naar
de uitslag van de Tour de France.
Visser
CISENHOWER weet van wanten
wanneer het op vissen aankomt.
Dezer dagen kreeg hij van mensen,
die wat van hem los willen peute
ren een werphengel cadeau. Daar
mee begon het, want de president
probeerde het werptuig achter el
kaar. Hij had ook meteen beet. want
de haak belandde in de broek van
zijn toegewijde perschef. Deze wist
eerst niet wat er aan het handje'was
en lachte zelf als een razende mee,
toen de aanwezige menigte in een
buitengewone lachbui uitbarstte.
Zijn gemoedsstemming zakte aan
merkelijk, toen hij oog kreeg op de
ware situatie. Er moest een mes aan
te pas komen om de perschef te
bevrijden.
Film
[)e Kroningsfilm zal ook in
Ierland worden vertoond.
Alleen wil men het daar on
dergronds en stilletjes doen,
omdat de Ieren niet op een
bom kijken, wanneer ze de ge
hate Engelsen een hak kun
nen zetten. Maar daar er in
Ierland nog heel wat mensen
wel belang stellen in het
Vorstenhuis gaat de film dus
ook daar draaien. Alleen ver
trouwde mensen weten waar
en wanneer ze een kaartje
kunnen kopen.
Slang
■"TERWIJL juffrouw Sibber in de
tuin van de Ambassade van
Griekenland wandelde, slaakte zc
plotseling een doordringende gil.
De ambassadeur kwam doordrongen
vragen, wat er precies aan schortte.
De juffrouw was geschrokken van
een slang. Een slangenbezweerder
lokte het beest weg cn vroeg er
dertig pietermannen voor. Hij moet
ook leven.
Glas
TEN ANDERE JUFFROUW kreeg
het ook op haar stembanden,
maar dat om andere redenen. Zij
vond in haar tuin iets, dat ze voor
een stuk glas hield. Een dezer dagen
heeft ze het stukkie echter voor
bijna f 500 kunnen verkopen. Het
bleek een 13-karaats diamant te
zijn. Wie het verschil heeft bemerkt
wordt niet vermeld.
V itbreicling
TN HET AMERIKAANSE Huis
van Afgevaardigden maakte een
der afgevaardigden een bittere op
merking over de lange duur van de
redevoeringen van zijn collega's en
de lengte der staatsstukken. De be
roemde rede van Abraham Lincoln
in Gettysburg telde slechts 266
woorden. De 10 geboden werden in
297 woorden samengevat. Voor de
Amerikaanse Onafhankelijkheidsver
klaring waren 1500 woorden nodig.
Het decreet waarbij het Bureau
voor de Prijsbeheersing de prijs
van bloemkool vaststelt, telt echter
26900 woorden.
Dief
HET NIEUWSTE dieventrucje is
even origineel, als omslachtig.
Men rijdt (uiteraard alleen als dief
zijnde) dwars door de winkeldeur
met een sterk voertuig, dat van te
voren is voorzien van een schep-
inrichting. Men behoeft in het inte
rieur niet te stoppen, maar stoomt
gewoon door, met het hopelijk ge
volg, dat er een cn ander op de
schepinrichting blijft hangen. Daar
na rijdt men via de achterdeur zijns
weegs.
Spaarpotje
TN SPRINGFIELD in de Ameri-
1 kaanse staat Illinois stond de
71-jarige Elmer John Decastro als
een arme man bekend. Hij kreeg
ondersteuning, bedelde om brood en
verzamelde schoenveters en oude
gloeilampen Verleden week is hij
gestorven. Hij liet 250.000 dollar
achter oftewel bijna een millioen
gulden. De helft van het vermogen
bestond uit aandelen. De rest was
in contanten bij een bank gedepo
neerd.
Goed werk
Tn Shoreham in Engeland gin
gen de gemeentewerklie
den zo verwoed aan het werk
toen zij opdracht kregen de
wegen opnieuw van een teer-
dek te voorzien, dat men na
derhand geen enkel riooldek
sel meer vond. De burgemees
ter wist er raad mee. Hij liet
enkele oud-soldaten aanruk
ken, die met mijnen-detectors
de riooldeksels opspoorden.
Voorkeur
\/ORST KARI-KARI van Ashanti
aan de Goudkust blijft liever
vuurvreter in een circus, dan dat
hij in zijn geboorteland een gewich
tige ministerszetel gaat bekleden.
Zijn oom, koning Pempreh II, had
een boodschap naar Wenen gestuurd
waar het circuis juist voorstellin
gen gaf, om Kari-Kari te bewegen,
naar de Goudkust terug te keren.
Vorst Kari-Kari had zijn studie te
Londen onderbroken, om als vuur
vreter, slangenbezweerder en glas-
schervendanser in het circus op te
treden.
Uitvinding
DN DE RUSSEN hebben OOK
soldaatje spelen uitgevonden.
WOENSDAG 22 JULI 1953.
HILVERSUM I 402 METER. NCRV:
7 Nieuws: 7.15 Gymnastiek; 7.30 Gram:
7.45 Een woord voor de dag; 8.00 Nieuws
en weerberichten; 8.18 Gewijde muziek;
9.00 Voor de zieken; 9.30 Voor de vrouw
9.35 Gramofoonmuziek; 10.30 Morgen
dienst; 11.00 Gramofoonmuziek; 11.20
Metropole-orkest en solist; 12.00 Twee
piano's; 12.30 Land en- tuinbouwmedede-
lingen; 12.33 Gramofoonmuziek; 12.5Ü
Klokgelui; 13.00 Nieuws; 13.15 Prot In
terkerk. Thuisfront; 13.20 Gevarieerde
muziek; 13.50 Gramofoonmuziek; 16 00
Voor de jeugd; 17.20 Orgelspel: 1750
'Gramofoonmuziek; 18.00 Gevarieerde
muziek; 18.30 Spectrum van het Cbr'st.
organisatie- en verenigingsleven; 18.45
Gramofoonmuziek; 19.00 Nieuws en weer
berichten; 19.10 Boekbespreking; 19.25
Gramofoonmuziek; 19.30 Buitenlands
overzicht; 19.50 Gramofoonmuziek; 20.00
Radiokrant; 20.20 Haarlemse Orkestver
eniging en solist (21.10 Gemeentewapens,
causerie): 22.10 In het land van, de Mau-
Mau, reportage; 22.20 Gevarieerde muz.;
22.45 Avondoverdenking; 23.00 Nieuws en
SOS-bericjiten; 23.1524.00 Gram.
HILVERSUM II 298 METER. VARA:
700 Nieuws; 7.13 Gramofoonmuziek; 8.00
Nieuws; 8.18 Gramofoonmuziek; 8.50
Voor de huisvrouw; 9.00 Gymnastiek
voor de vrouw; 9.10 Gramofoonmuziek;
9.35 Waterstanden; 9.40 Orgelconcert.
VPRO. 10.00 Boeken mee op reis, caus.;
10.05 Morgenwijding; VARA: 10.20 Voor
de Vrouw; 11.00 Gramofoonmuziek; 12.00
Orgelspel; 12.30 Land- en tuinbouwmede-
delingen; 12.33 Voor het platteland; 12 38
Gramofoonmuziek; 13.00 Nieuws; 13.15
Tentoonstellingsagenda; 13.18 Polltieka-
pei; 13.50 Gramofoonmuziek; 14.00 De
weg omhoog: Het NVV wordt gesticht,
causerie; 14.15 Omroeporkest; 15.15 Voor
de kinderen; 16.00 Kamermuziek (Tussen
16 en 18 Reportage van de Ronde van
Frankrijk); 16.10 Voor de jeugd; 16.45
Voor de zieken; 17.15 Gramofoonmuziek;
17.25 Lichte muziek; 17.50 Regeringst-
zending: R. A. Ferer: Sport in Suriname;
18 Nieuws en commentaar; 18.20 Act.;
18.30 Gramofoonmuziek; 19.15 Het volle
pond, causerie: VPRO: 1930 Voor de jeugd
VARA: 20.00 Nieuws; 20.05 Politiek com
mentaar; 20.15 Cabaret; 20.45 Gevarieer
de muziek; 21.15 Beschouwing van de
Ronde van Frankrijk; 21.25 Gedenken in
droefheid, gedenken in vreugd, klankb.;
22.15 Pianorecital; 22.45 Glas, causerie;
23.00 Nieuws; 23.15 Socialistisch nieuws
in Esperanto; 23.2024.00 Gramofoonmu
ziek.
BRUSSEL VLAAMS, 324 METER.
11.45 Gramofoonmuziek; 12.30 Weerber.J
12.34 Gram 13.00 Nieuws; 13.15 Gram.;
14 Idem; 15 Orkestconcert; 1545 Vlaam
se liederen; 17 Nieuws; 17.10 Gram.; 17.30
Klankbeeld; 17.40 Gram.; 17.50 Boekbe
spreking; 18 Nieuws; 18.15 Causerie; 18.30
Voor de soldaten; 19 Nieuws; 19.15 Rep.;
19.40 Gram 20 Hoorspel; 21 Jazzmuziek;
21.30 Orkestconcert 22 Nieuws; 22.15 Dub
bel gemengd kwartet; 22.30 Gram.; 22.40
Dubbel gemengd kwartet; 22.55 Nieuws
BRUSSEL FRANS 484 METER. 12.10
Orkestconcert; 13 Nieuws; 13.10, 14 en 15
Gramofoonmuziek; 16.30 Lichte muziek;
17 Nieuws; 17.15 Lichte muziek; 18.30 eri
19.40 Gram.; 19.45 Nieuws; 20 Orkestcon
cert; 21.30 Gram.; 22 Nieuws; 22 10 Lachte
muziek; 22.50 Nieuws
EMART KINSBIJ RN
j
id
Och, helemaal niet. Maar ik
wil wat aan mijn leven hebben, dat
alles. En de mensen bemoeien zich
Wh al zoveel met me. Denk je, dat
g.atfn voor mijn voeten in die
wand kunt hakken, Wes?
_~7,^i;schien wel. De steen is vrij
vii r ie kunt er nooit als een
vneg tegenop kruipen. Dat zou ik
niet toestaan.
v„T Ik zou er onze lasso's wel bij
kunnen gebruiken. Ik ben helemaal
ik niofnfi' duizelighei is weet
mnfri geen hoogtevrees. Ik
foot r;TanaV0 nog maar naar Splay-
I0°t rijden om gereedschap te halen.
HOOFDSTUK X.
Samenzweerders
Kort nadat Jack en Wilder net
harirtJ^naC'e PI"16 Guillermo verlaten
van ïl'n j™ de leden der bende
van Fetters door Wigwam rond op
oek naar hun leider. Ze vonden
crPvettert in een der kr°egen
strait i?Wa!T1 waSgelend mee de
waarin oeg aangekomcn,
men de gewonde man bin-
zich schelf? a baande Fetters
ach scheldend een weg door de me
nigte en boog zich draaierig over het
slachtoffer van Wilder's verborgen
pistool heen.
Wat is er gebeurd, Red? vroeg
hij met dikke tond. Wie heeft je zo
toegetakeld, jongen?
Red had het te druk met zijn ge
broken pols, om behoorlijk antwoord
te kunnen geven. Hij deed niet anders
dan steunen en vloeken.
Wie heeft het gedaan? schreeuw
de Snag Fetters, zich oprichtend.
„Wie heeft 'm dat gelapt? Vooruit,
zeggen jullie een van allen
Aarzelend trad een man vooruit.
„Ik weet 't wel niet zeker," zei hij
schor, „maar ik denk, dat het die kerel
was, waarmee dat meisje liep.'"
„Wat voor 'n kerel? Wat voor 'n
meisje?"
De man likte zijn droge lippen af
en stotterde een verklaring, die hij
eindigde met te zeggen: „Ik stak juist
de straat over. Ik zag de uurstraal
van het schot. En toen die kerel weg
liep met het meisje, zag ik het ver
band om zijn arm branden, Dat is al,
wat ik er van afweet."
„Wie is die schoft?' vroeg Snag Fet
ters en de menigte schrok terug voor
zijn woedende, dreigende blikken.
„Ik weet het niet.' zei een der an
deren, „maar ik had hem nóg een
keer gezien met dat verband om Hij
"roeg me. waar hii een paard in
kopen en ik zei. dat hij naar de Guil-
'ermo moest gaan."
„Moest ie 'n paard hebben?"
,Jameneer."
„En je zei, dat het net was, of het
schot, dat mijn kameraad verwond
heeft, uit het verband om die kerel
z'n arm heen kwam?"
„Dat leek me ten minste zo. Maar
dat zal wel een vergissing zij.n Mis
schien heeft hij wel met zijn gezonde
hand geschoten. Maar ik weet zeker,
dat het verband in brand stond, toen
hij de straat overstak."
Snag Fetters keek de man aan, als
geloofde hij niets van wat hij vertel
de. Hij wendde zich tot een man, die
naast hem stond en zei zachtjes een
paar woorden tegen hem. De kerel
knikte en verwijderde zioh. Fetters
schudde zijn hoofd, sloeg zich tegen
de slapen en keek om zich heen. Hij
was stomdronken en scheen zijn best
te doen, nuchter te worden om het
hoofd te bieden aan de ramp, welke
zijn makker was overkomen.
„Daisy is de paarden gaan halen",
zei hij tegen een andere man. „Halen
jullie Red hier en breng hem naar
achteren, jullie weten wel waar. En
een van jullie moet de spoorwegdok
ter halen. Doe jij het maar, Tack. Cur
ly. jij rijdt met Daisy en mij mee. Er
is hier iets aan de hand. dat dadelijk
onderzocht moet worden."
„Hij keerde zich weer naar de me
nigte toe en vroeg luid: „Waar woont
die Onillermo ergens?"
..Het eerst» huis. dat jc die kant op
tegen komt als ie de plaats uit bent."
antwoordde een man. Fetters knikte
en keek toe. hoe Curly en Tack de
kreunende Red naar het achterhuis
van „Het Gouden Front" brachten.
Even later keerde Curly terug en
zonder een woord te zeggen stapten
hij en Fetters naar buiten en bleven
voor de kroeg op de paarden staan
wachten. Al spoedig kwam Daisy aan
gereden met twee paarden aan de
teugel achter zich aan.
„Wat is er eigenlijk gaande, baas?"
vroeg Curly, zijn paard de sporen ge
vend om naast Fetters te komen
rijden.
„Het is een belabberde geschiedenis!
Er bestaat maar één kerel, van wie
bekend is, dat hij die gemene streek
met zijn verbonden arm uithaalt. Ik
heb hem dat nooit zien uitvoeren,
maar ik heb het horen vertellen
„En wie is dat, baas?"
„Hij heet Wilder. Schoonmaker
Wilder noemen ze hem. Hij is zo'n
ellendig stuk detective, die de vee
fokkers helpt. Hij schiet altijd raak
Hij heeft me indertijd het leven on
mogelijk gemaakt. Ik heb toen gezwo
ren, dat ik hem villen zou, als ik hem
in handen kreeg."
„En denk je nou, dat die veeboeren
hier hem in dienst hebben genomen?"
„Zo zeker als jij twee voet hoog
bent, joggie. Maar als hij van die
Guillermo een paard wil kopen, mis
schien dat we hem dan vanavond al
te grazen kunnen nemen. En anders
morgenochtend. Ik moet weten, wat
er aan de hand is."
En zo kwam het. dat drie minuten
nadat Jack en Wes in 'le richting van
Wigwam waren weggedraafd, Snag
Fetters en een deel van zijn bende de
hoeve van de oude Mexicaan opreden
en op het erf van hun paarden spron
gen. Snag liep de veranda op en bons
de hard tegen de deur. Er kwam geen
antwoord. Hij hamerde nogmaals zo
hard hij kon met zijn zware vuist.
Geen antwoord.
„Nou, dan is er niemand thuis, an
ders hadden ze het moeten horen",
gromde hij nijdig. Hij draaide de deur
knop om, vond de deur niet op slot
en stapte naar binnen in de gang.
„Niemand thuis?" schreeuwde hij
luid. Maar zijn zware stem bleef on
beantwoord.
„Des te beter. Laten we dan maar
eens rondneuzen en doen, of we thuis
zijn."
Met hun drieën doorzochten ze ver
scheidene kamers, maar vonden nie
mand. Ten slotte liep Fetters de keu
ken binnen.
„Wat is dat?" riep hij uit, een ge
vouwen stuk papier onder de suiker
pot vandaan halend. Hij hield 't brief
je van Jack onder de lamp en las:
„Beste Guillermo,
De man, die voor vannacht een ka
mer bij u gehuurd heeft, meneer Bill
Weston, rijdt met mij mee naar huis
terug. Ik sta voor hem in. Mijn paard
is vandaag kreupel geworden en ik
moest wei naar Wigwam komen om
onderdak te zoeken. Uw huurder
heeft geen paard en daarom zullen we
maar een paar van uw paarden lenen
uit de kraal. En een ezel met pak
zadel. We zullen goed voor de dieren
zorgen en met een paar dagen krijgt
u ze terug. Houd de kamer van me
neer Weston voor hem open en zorg
voor zijn boeltje. En houd dit alles
alstublieft stil. Ik hoop mettertijd
ook eens van dienst te kunnen zijnen
eindig met de beste groeten.
Jacqueline."
„Jacqueline!" riep Fetters uit. „Dat
is het juffie waarmee Red en ik bij
de Grease Creek herrie hebben gehad.
Curly. Weet je nog, dat ik het je
verteld heb? Die aardige meid van
Tom Valley!"
„Nou, óf ik me dat herinner," zei
Curly.
„Dat komt verdraaid lelijk uit! Dan
is die schoft van 'n Wilder dus met
dat meisje in kennis gekomen en
met haar naar haar Splayfoot meege
reden. Zijn voornaam is Wesley cn
ze noemen hem Wes en daar komt
dat Weston dan natuurlijk vandaan.
Snap je de grap?"
Fetters stak het briefje bij zich.
„Waar die kerel vanavond ook mag
zitten, dit briefje krijgt hij niet in
handen. En dan weet hij natuurlijk
ook niet, wat er van zijn paarden ge
worden is. Wat zeg jij daarvan,
Daisy?"
,Nou, dat die vent raar zal kijken,
als dat meisje en die kerel er met
twee van zijn paarden vandoor zijn
gegaan. Hij zal natuurlijk denken, dat
ze gestolen zijn. niet waar? En hij
zal er allicht zijn huurder van verden
ken. denk je niet?"
„Vast en zeker!" gromde Fetters.
■En kunnen we het niet zover bren
gen dat de lui hier bij elkaar komen
en hem wegens paardendiefstal ach
terna gaan?"
„Dat zal zeker wel gaan, baas!"
„Laten we dan de kamer van die
vent opzoeken. Misschien heeft hij een
en ander laten liggen. Dat zou niet
het geval zijn, als hij die paarden ge
stolen had. We moeten de kamer daar
om leegruimen, om het te doen voor
komen, dat hij er voorgoed vandoor
is."
„Goed bedacht, baas!" zei Daisy. „Ik
geloof, dat ik die kamer al weet. Aan
de voorzij was er een, waarin een
kist en een koffer stond."
„Daar zal zijn tuig en zadel wel in
gezeten hebben. Breng ons er heen,
Daisy!"
HOOFDSTUK XI.
Een belangrijke diefstal.
Snag Fetters en zijn makkers gin
gen de kamer van Wilder in het huis
van Guillermo binnen en doorzochten
de bagage van de huurder. In de kist
vonden ze niets en schopten die opzij.
De koffer was goed gesloten en na
enkele pogingen om hem open te
krijgen, gaven ze het op en Curly
droeg hem, door Daisy geholpen, bru
taalweg naar buiten.
(Wordt vervolgd.)
