flagWai) iDcStew»
Wernhout: PROEFSTATION van BENELUX
Even uit die 20-tonner
Marechaussee
s maar streng
BONIFICATIE bij DAX
Lijkt die Egyptena ar niet op Faroek?
Ezeltjes en
goudvissen
Bij de sluiswachters van het internationale verkeer
Gemiddeld 2000 wagens per dag
Europa's grootste
Ik vind cle grens niet moeilijk"
Keizerlijk uitgeput
DERDE BLAD
ZATERDAG 18 JULI 1953
Internationaal
miniatuur stad je
Huig Zwakhals stopt bij de douane
EELTGEZWELLEN
aan de grote teen
Canadees jes zongen uit
pure dankbaarheid
De winnaar
van
St. Vincent
zegt„n
[.pikken Bruines Duivenkroniek
Poulen per rayon en
nationaal
EEN SLUIS aan de grenspost W ernhout
staat open. Het is een kalme dag van
daag. Niettemin slaat ge er midden in het
rumoer en de drukte van af en aan lopen
de mensen. Op de zwaar beladen vracht
auto's trappen de chauffeurs de remmen
in voor het rood-wit-gehlokte bord, dat tivee
naties van elkaar gescheiden houdt. Ande
ren klimmen na een rustpauze van een
uur of langer iveer in de hoge cabines van
hun wagens en rijden Nederland binnen:
hun vracht is ingeklaard, hun paspoort is
gecontroleerd, de buitenlandse producten
op hun wagens zijn Nederlandse goederen
geworden.
rpüSSEN al dit rumoer van de zware vrachtkolossen bewegen
zich gracieus de luxe auto's, als niet minder belang
rijk aandeel hebben in de drukte aan de grenspost Wérnhou.
Alle landen zijn er vertegenwoordigd, al hebben de Belgen en
onze landgenoten natuurlijk verre de meerderheid. Maar ge
moet er niet verwonderd van staan kijken, wanneer daar plot
seling vanachter een Deense vrachtwagen een fraaie Egypti
sche touristenwagen te voorschijn komt met een onleesbaar
nummerbord.
HEEFT DIE blozende, gezette be
stuurder, met zijn zwart snorretje
en zijn grote zonnebril, nu niet
iets weg van ex-koning Faroek, of
speelt de fantasie ons parten? Lang
kunnen we er niet over nadenken,
want de Egyptenaar rijdt het onbe
kende Nederland binnen en staat daar
door zijn plaatsje voor de „sluis" af
aan een excentrieke Amerikaanse, met
een nóg grotere wagen waar nóg meer
blinkend nikkel aan zit.
Dit is Wernhout, enkele kilometers
Zuidelijker dan Zundert, de grootste,
de drukste grenspost van ons land en
mogelijk wel van Europa. Op een dag,
waarop één van de vier „sluizen"
openstaat, op een kalme dag.
VERWONDERLIJK
KALM
VF/IE OP DE drukke uren van de
k dag binnenstapt bij een van de
hotels aan de grenspost, die mag
van geluk spreken, als hij nog een
vrije stoel kan machtig worden. Het is
er een af en aan lopen van vrachtrij
ders en toeristen, die de noodzakelijke
wachttijd doden met een kopje koffie
of een uitsmijter.
„Mijn klanten zitten over alle we
relddelen verspreid", lacht een van de
hoteliers. „Dat zijn natuurlijk niet al
lemaal vaste klanten, maar ik kan rus
tig zeggen, dat zakenmensen van Gro
ningen tot onze Zuidgrens zich hier
langzamerhand thuis voelen".
Het begint soms al 's ochtends om
zes uur. Dan gaat de grenspost open
en dan staan ze bij de hotelier voor
de deur om een warme dronk.
„Het meest typische", zegt hij, „vind
ik, dat rang en stand hier helemaal
vrijwillig worden vergeten. Ik heb het
meegemaakt, dat ik hier eerst een rui
ge chauffeur bediende en daarna een
minister. Er zijn hier diplomaten uit
binnen- en buitenland aangekomen en
sportmensen met namen die klinken.
Feitelijk is het hier een miniatuur
stadje, maar dan een met internatio
nale allures".
r\E GRENSBEAMBTEN, douaniers
en maréchausséë's, zijn deze druk
te grif gewend. Het maakt hoe
genaamd geen indruk meer. Met een
verwonderlijke kalmte zoeken ze hun
weg tussen de wagens, waarvan de
motoren van louter ongeduld trillen,
bekijken papieren, controleren ladin
gen, maken met één handgebaar de
weg voor de automobilisten vrij en
steken diezelfde hand even hoger op,
om een volgende wagen tot stilstand
te brengen. Het is een levensgroot
raadsel, waarom het verkeer hier nu
nooit eens gedegen in de knoop raakt.
Voor de leek tenminste, niet voor de
grensbeambten. Het is immers hun
dagelijks werk. Wanneer we hen noe
men de sluiswachters van het interna
tionale verkeer, dan mag dat een soort
eretitel heten.
Hoe zou dit beter te illustreren zijn
dan met cijfermateriaal, met nuchtere,
statistische, gegevens?
Zo werd er door de mannen van de
marechaussee een doorsnee gemaakt
van de maanden Maart en April van
het vorige jaar. Als men er dan re
kening mee houdt, dat dit niet eens
de drukste maanden van het jaar zijn
dat het seizoen met de record-cijfers
pas rond Juni begint, dan zegt het
wel iets, dat er gemiddeld 8 a 10.000
personen per dag werden geturfd.
Ook de douaniers hebben statistie
ken ter beschikking, waarop zo dui
delijk te zien is, dat het vervoer over
de weg in de na-oorlogse jaren met
sprongen omhoog is gegaan. Zo wer
den vorig jaar aan de grens te Wern
hout-Wuestwezel 35.000 beladen wa
gens uitgaand vrachtvervoer genoteerd
en 23.000 binnenkomend vrachtver
voer. In doorsnede mag men aannemen,
dat er dagelijks 2000 wagens over de
landsgrens rollen aan deze post, niet
alleen vrachtauto's natuurlijk, maar
ook luxe wagens. Zo is de grens een
bron van inkomsten voor de Staat der
Nederlanden. De importeurs, die de
penningen bij de Dienst van Invoer
rechten en Accijnzen deponeren, kun
nen daarover een behoorlijk mondje
meepraten.
J^/ANNEER de chauffeur, de
douaneman en de maré
chaussee aan de grens zo
gezellig lachen, dan is"t meest
al wel „dikke mik". Er zijn veel
vaste klanten onder de vracht
rijders aan de grens. Ze weten
wat hen aan Wernhout te wach
ten staat en daardoor hebben de
beambten er maar zelden moei
lijkheden mee. Deze lachende
Belg uit Hoogstraten is er een
levend voorbeeld van.
TN MEER dan één opzicht is de Wern-
houtse sluis een bijzondere grens
post. Meestal is het immers zo, dat
men bij het verlaten van het land
eerst de Nederlandse tol-beambten
passeert, om dan via een stukje nie
mandsland aan de controle van de
buurlanden te komen. In- en uitgaand
verkeer'volgt dezelfde weg, alleen in
omgekeerde richting.
Bij Wernhout-Wuestwezel is dat an
ders. Kort voor de Nederlandse grens
post krijgt de Wernhoutseweg een af
splitsing, die het verkeer naar België
om deze post heenleidt en rechtstreeks
naar de Belgische douaniers voert.
Het merkwaardige nu is, dat zowel
het inkomend als het uitgaande ver
keer bij de grensoverschrijding slechts
eenmaal oponthoud heeft.
Aan de Nederlandse post staan n.l.
ook Belgische douaniers en gendar
men om het verkeer België-Nederland
mede te controleren en omgekeerd
staan aan de Belgische post Nederland
se ambtenaren, die een oogje houden
op alles wat van ons land naar België
trekt. Op deze wijze is de controle aan
de grens vereenvoudigd. Men zou de
grenspost Wernhout-Wuestwezel kun-
nenzien als een proefstation van de
Benelux. Het is de eerste doorlaat
post, waar alle controle is samenge
voegd. In Putte wil men binnenkort
ditzelfde systeem gaan toepassen.
TKVIND de grens helemaal
niet zo moeilijk", vertelt
Huig Zwakhals uit Hoornaar.
Dat is geen bravour van deze
eenvoudige knaap en evenmin
een gezegde, dat op lange, du
re ervaring steunt. Huig is in
totaal 24 jaren oud en de rit
die hij voor een kort praatje
met ons onderbrak, was zijn
(Advertentie)
Hebt U een eeltknobbel
of eeltgezwel aan de
voet? Hier is 'n middel,
dat de pijn verjaagt, de
ontsteking opheft, de
opzwelling vermindert
en de misvormde teen
zijn normale stand doet
hernemen. Dit goede
middel, de beroemde Franse „Dalet
Balsem" is nu ook weer in Neder
land verkrijgbaar. Vraag Dalet Bal
sem aan Uw apotheker of drogist,
verlaagde prijs f 1,85 per tube. Een
circulaire met nadere bijzonderheden
wordt U gaarne toegezonden op
aanvrage bij N.V. Agila_ afd. 22,
IJmuiden. 8O8-00
tweede internationale tocht
op een machtige 20-tons vrach-
wagen
JJIJ VINDT het prettig, maar eraan
gewend is hij zeker nog niet. En
dan is een tochtje van enkele hon
derden kilometers geen peuleschille
tje. Drie dagen onderweg, drie dagen
achter een denderende motor met voor
je niets dan lange stukken weg, die
af en toe worden onderbroken door
vriendelijke dorpjes, of door steden,
die met zo n zware kast heel wat stuur
manskunst vragen.
Huig Zwakhals is bakker geweest in
Hoornaar. Hij vond het werk niet on
aardig, maar toch trok hem dit „ge
motoriseerde zwerversvak" meer aan.
Al een paar maal was hij voor zijn
plezier op zo'n kolossale wagen ge
klommen en dat waren zijn eerste ken
nismakingen met de grens geweest.
Sinds een paar weken is hij nu zelf
vrachtrijder, iets wat hij graag en met
trots laat weten.
Hij kwam in dienst van een Hoor-
naarse kaas-expediteur, die echter ook
andere vrachten rijdt. Zo was de eer
ste lading die Huig te rijden kreeg
een zending oud-papier voor België.
Op de terugreis moest hij aan de
Franse grens meubelplaat ophalen.
De tweede rit bracht weer oud-pa
pier: een lading naar Brussel en een
„Ons werk is niet
saai
Aubade
TN HET langgerekte ge
bouw waar de passen-
controle plaats vindt,
treffen we een maréchaus-
sée le klasse, die op deze
dag fungeert als hoofd van
de doorlaatpost. Hij zit er
met zijn collega, maré-
chaussée 2e klasse en met
een man van de Belgische
gendarmerie. Buiten bij de
sluis staat nog een maré-
chaussée, eveneens in ge
zelschap van een Belg.
Onze maréchaussée houdt
van het werk aan de grens.
Hij leeft in de drukte, en
het controleren van pas
poorten en andere grenspa-
pieren is voor hem geen
saai en doods werk. Er zit
een grote verantwoorde
lijkheid aan vast en dat al
leen maakt het al interes
sant. Zonder enige zweem
van grootsprekerij kan hij
zeggen, dat hij en al zijn
collega's in de brede zin
van het woord, de veilig
heid van de Staat bewaken.
Hun oplettendheid, hun
zorg voor het nauwkeurig
naleven van de grensvoor-
schriften staat er borg voor
dat geen ongewenste ele
menten op vaderlands
grondgebied komen.
„Ons werk is lang niet zo
stom als veel mensen wel
denken", zegt hij met na
druk. „Per slot van reke
ning komen wij hier met
talloze mensen van allerlei
slag in contact. Je moet
ook niet denken, dat je dit
werk aankunt, als je zo
met je hakken over de sloot
de lagere school hebt ge
haald. Wij zouden hier al
verbazend weinig kunnen
beginnen, als we niet ten
minste een klein beetje
vreemde talen konden
spreken. Dat hoeven er
heus geen zeven te zijn,
maar Engels en Frans ko
men hier uitstekend van
pas. Dat wordt ons dan ook
tijdens onze opleiding bij
gebracht".
„Aardige voorvallen? Die
beleven we hier genoeg.
Nog pas hebben we een
verdraaid mooie zanghulde
in ontvangst mogen nemen
van een Canadees dames-
£ELFS al ziet een wa
gen die de grens pas
seert er uit als een
droom op wielen", toch
willen de ambtenaren
1vel graag weten wie er
in zit en waar hij of zij
vandaan komt. De doua
nier wil de nationaliteits-
pa.pieren van de wagen
zien en de man van de
maréchaussée interesseert
zich meer voor het pas
poort. Dit is de vredige
bewaking van Nederland
aan de landsgrenzen.
••••••••••••••••••••••••••A
koor. De dames waren in
Brussel op concours ge
weest en wilden graag eens
naar Nederland. Ze vonden
de behandeling hier aan de
grens zo charmant, dat ze
dat graag met een paar
leuke nummertjes van hun
repertoire honoreerden".
We kunnen ons dat voor
stellen. Het is inderdaad
prettig, wanneer dit soort
werk, dat voor de grensbe
ambten plicht is, maar dat
toch altijd als een soort
plagerij wordt gezien, op
hoffelijke wijze gebeurt. De
vaste klanten aan de grens
weten wel, dat de Neder
landse controle streng is,
maar daarnaast hebben ze
de ervaring, dat er geen
enkele onnodige moeilijk
heid in de weg wordt ge
legd. Daarom zal het ook
wel zijn, dat ze graag een
paar minuten van hun reis
tijd reserveren, om de Ne
derlandse grens-beambten
op een foto te vereeuwi
gen.
„Als we daar eens 'n al
bum van konden aanleg
genzegt onze man.
Tenslotte brengen de zo
mermaanden voor de ma-
réchaussées nog vaak een
apart karweitje mee, n.l.
het aanhouden van min
derjarigen, die de benen
hebben genomen. Dit komt
meer voor dan men zou
denken en meestal blijkt
dan, dat de jongelui op
goed geluk ergens heen
trekken en bij verrassing
voor de grens staan. Waar
ze dan natuurlijk prompt
in de kraag worden gegre
pen en aan de politie over
geleverd.
2^0ALS AAN de meeste grens
posten kan men ook bij
Wernhout-Wuestwezel de
wisselkantoortjes vinden, die in
forse letters „Change" laten
zien wat hun bedoeling is.
Aan deze kantoortjes worden
dagelijks tientallen vreemdelin
gen geholpen, die de meest ge
varieerde buitenlandse munt
eenheden in Nederlands geld
willen omzetten, of andersom,
die hun restant Nederlands geld
weer in vreemde valuta willen
zien omgetoverd.
Gezien de grote belangstelling
die er voor deze kantoortjes is,
moet er zo nogal wat geld in de
kluis aanwezig zijn, waarmee
men dan de eenvoudigste toe
rist, maar ook vaak prominente
figuren met klinkende namen,
van dienst kan zijn.
Onlangs vervoegde zich aan
zo'n wisselkantoortje de keize
rin van Viethnam, die in Neder
land moest zijn voor de plech
tige doop van een schip. Ook zij
wilde haar contanten in Neder
lands geld omzetten. De voor
raad keizerlijke duiten bleek zo
groot te zijn, dat er maar net
genoeg Nederlands geld in de
kluis van het kantoortje aanwe
zig was. Toen de keizerin in
haar auto stapte en wegreed,
moest er haastig nieuwe, dure
voorraad worden aangevoerd.
lading terug, negen ton zwaar. Via Wa
penveld en over Wezel reed Huig
naar Gorcum terug. Heel de reis al
leen. zonder aanspraak. Ieder uur gaat
er vijftig kilometer van de lange af
stand af. In Nederland soms wat meer,
omdat daar de wegen vlakker en be
ter zijn. De rustuurtjes komen goed
van pas.
Maar de grens is niet moeilijk. Je
gaat gewoon naar de expediteur, die
de papieren klaar maakt en verder
zoeken de douaniers het wel uit.
Of het wachten niet lang duurt? De
ze keer zeker niet. Ik was er in goed
een uur mee klaar. Menige keer duurt
het heel wat langer, vooral als het
vrachten kaas zijn. Dan kun je wel
eens drie en zelfs vier uur stil zitten.
Met oud-papier ben je er meestal wat
vlugger mee klaar.
De behandeling aan de grens door
douaniers en maréchaussée vindt Huig
uitstekend.
„En als puntje bij paaltje komt",
vindt hij, „is dat oponthoud aan de
grens nog niet eens zó gek. Je bent
weer eens even weg uit die hotsebot-
sende wagen, even achter dat gestaag
trillende stuurwiel vandaan, je ziet
weer eens even iets anders dan die
langgerekte weg, die steeds je volle
aandacht vraagt".
t7r ZIJN MENSEN, die zo om en
J-~' nabij weten hoe groot de ver
scheidenheid van goederen is, die
dagelijks de grens passeert. Het zijn
de expediteurs, of beter gezegd de
douane-agenten, die door 'heel wat
vrachtriiders te hulp worden geroepen
voor het vervullen van de inklarings
formaliteiten.
Aan iedere grenspost kan men wel
enkele van deze mensen vinden, in de
ontstellende drukte van hun kleine
kantoren. Alles loopt er zo dooreen,
dat men er met de grootste moeite
nauwelijks enige regelmaat kan ont
dekken. Maar niettemin wordt er „vol
gens plan" gewerkt en met grote
nauwkeurigheid, om te voorkomen, dat
noch de vervoerder, noch de douane
agent in moeilijkheden komt. Op de
lange duur wordt het uiteraard, voor
al tussen douane en douane-agent, 'n
(Advertentie)
(Advertentie)
kwestie van elkaar leren kennen en
vertrouwen.
De beperkte ruimte waarin de dou
ane-agenten werken, is bepaald geen
graadmeter voor de omvang van hun
bedrijf. Aan de grens wordt nu een
maal met groot geweld gewerkt en het
is niet op de laatste plaats de douane
agent, die daarvan weet mee te pra
ten. Van de ongeveer twee ton, die ge
middeld per week bij de dienst van
Invoerrechten en Accijnzen wordt
neergeteld, betalen de vervoerders een
groot deel uit voorschotten, die de
agenten verstrekken.
Het is interessant om een bloem
lezing te halen uit de verschillende
soorten van goederen, die door de ex
pediteurs worden ingeklaard.
Naast de ontelbare „normale*
vrachten, zoals textiel, hout, papier,
oliesoorten en machinerieën, staan er
bijvoorbeeld ook ezeltjes op de lijst,
die uit België kwamen en bestemd
waren voor het Scheveningse strand.
En even verder vindt men een zending
penicilline.
Een merkwaardig geval deed zfeh
nog onlangs voor. Een zending Ita
liaanse goudvissen, afkomstig uit een
plaatsje vlak bij de Franse grens,
moest in Frankrijk worden geleverd.
De moeilijkheid was echter, dat in
Frankrijk geen Italiaanse goudvissen
mogen worden ingevoerd. Er moest
dus doodeenvoudig een foefje worden
verzonnen en dat bleek niet zo heel
erg moeilijk. Ten hate van de goud
visjes werd een doorvoervergunning
voor Frankrijk en België gevraagd en
een invoervergunning voor ons land.
Toen ze in Wernhout eenmaal waren
ingeklaard, waren het Nederlandse vis
jes geworden. Dus reed de chauffeur
enkele meters over de grens, draalde
zijn wagen en zette koers naar Frank
rijk. Want Nederlandse goudvisjes mo
gen daar wèl worden ingevoerd.
sinds de N. P. O.
Duivenkorrels er zijn,
heb ik deze gevoerd. Ik
verwachtte wat van
mijn vogel, want deze
was in zo'n piekfijne
conditie.
A. VAN ZANDWIJK
tied
Grossier voor de
N.P.O.-Duivenborrels
in West-Brabant:
Fa. M. VAN DALEN,
Fatimastraat 42, Breda.
834-oo
SCHRIJVEN tegenwoordig hele
kranten vol over Wagtmans, van
Est, Roks, enz. en om de dooie
dood niet zonder reden, maar in de
duivensport moeten ze, al zeg ik het
zelf, Dorus ook niet uitvlakken. Na
zware strijd, waarbij molshopen als de
Aubisque, de Tourmalet en de Col de
Vars gewoon in het niet verzonken, is
in het vitesse-kampioenschap van de
Bredase Bond, de beroemde crack uit
Pnncenhage, met een uur los, als eer
ste over de eindmeet gebold.
Ziehier de uitslag: 1 Dorus Sweres,
5466 punten, 2 Cobi van Gils (heeft
j Jaar geweldig gepakt, met twee cn
rie dufkes mee was deze persoon niet
5429 Pinten; 3 H. Nele-
4Q4fi?5 P"nten, 4 Gebr. Oomens
cchHV ten- 5 Chr- van den Berk (de
schnk vsn het Liesbos), 4931 punten,
467(1 o punten, 7 P. Remie Jr.!
a 11iin m fCn'J' Grailmans (zit er ook
n TZ1Jn tractprnent tussen) 4634
punten, 9 Jac. van Tilborgh (nooit van
de kop weg te slaan) 4634 punten, 10
Henk van de Pol (vliegt in de vijf
eersten van Duffel tot St. Vincent)
4549 punten.
Zoals u ziet zijn het louter cracks
en kampioenen. Wie zulke mannen te
glad af is, vliegt met geen kauwen. On
ze gelukwensen aan al deze grote kam
pioenen, hou je taai, Dorus.
HET IS WEER DAX
WOOH IK VERDER ga, wou ik even
de aandacht vragen voor nationaal
Dax. Tja, 't is weer een jaar ge
leden, dat Jantje Koreman te Ooster
hout 's morgens vroeg om half vijf
wou gaan demarreren in 't onder
broekje naar de constateur van melk
boer Nol Oomen op aan, die natuur
lijk nog op één oor lag. Jonge, jonge
wat een consternatie was me dat en
tot welk een prestatie bleek die Oos-
terhoutse duif in staat. Niemand die
het er ooit van gedacht had. Misschien
hebt ge er zelf ook zo een op uw kot,
wie zal 't zeggen. Zonder lot geen kans
en als ge 't niet probeert komt ge 't
nooit aan de weet, moet ge maar den
ken. ^nzentf pietermannen zijn er te
winnen voor serie I, zowel beneden als
boven de rivieren.
Nationaal Dax brengt dit jaar iets
nieuws. De overvlucht krijgt, voor 't
eerst zolang de duivensport bestaat,
bij wijze van proef doch omwille van
het recht, boven haar eigen snelheid
een bonificatie. De overvlucht begint
boven 980 k.m. Voor elke k.m., dat de
duiven verder moeten vliegen dan 980
k.m. krijgen ze tweehonderd meter ex
tra vlucht toegewezen.
Een deelnemer uit Tiel bijv., laten
we zeggen 50 k.m. verder dan Breda,
krijgt voor die 50 k.m. overvlucht een
bonificatie van 50 maal 200 meter is
10.000 meter. Bij de berekening van de
uitslag wordt dus stilzwijgend aange
nomen, dat Tiel geen 50 k.m. verder
ligt dan Breda, maar 60. In tijd om
gerekend krijgt Tiel in dit geval, bij
een snelheid van duizend meter per
minuut een bonificatie van 10 minu
ten. Een compensatie van de over
vlucht is dat, om het nadeel van de
laatste loodjes, die het zwaarst we
gen, althans enigermate op te heffen.
Ieder weldenkend mens, zal het er mee
eens zijn, dat deze „correctie" billijk is
en het enige wat ik er niet van snap
is, dat onze voorvaderen daar honderd
jaar geleden al niet mee begonnen zijn.
Deze en dergelijke maatregelen im
mers zullen, in de moderne tijd, nu
ze ook boven de rivieren iets van de
duivensport beginnen te leren, de laat
ste kans blijken om het spel op na
tionaal plan, d.w.z. in de diepte van
het achterland, te redden. Er zijn in
de loop der jaren in de voorvlucht
prijzen gewonnen en reputaties opge
bouwd, die in geen verhouding ston
den tot de geleverde prestaties.
Nakaarten heeft weinig nut, de cen
ten zijn weg en de „soort" is er voor
goudgeld op verkocht door heel Ne
derland, geluk ermee, doch wat wijlen
Vermeyen opmerkte was juist: „Er zal
een tijd komen, dat de melkers niet
langer zullen laten met hun voeten
spelen
hoe te poulen
E'EN tweede belangrijke verbetering
is het poulen per rayon, en natio
naal. Met dien verstande, dat het
nationaal concours verplicht is en het
rayoncoucours vrij. Heeft u uw duiven
nationaal en rayon gezet, dan kunt u
poulen waar u dat het liefst doet, resp.
waar u verwacht de beste kans te
hebben.
Verwacht u over heel de lijn aan
de kop te zitten, dan kunt u zowel
nationaal als rayon poulen. Dit sys
teem wordt in verscheiden afdelingen
van de Nabvanpee al jaren, en ik moet
zeggen, met groot succes toegepast. De
inkorving is op Maandag 27 Juli a.s.,
volgende week hoop ik op al deze be
langrijke dingen nog even terug te ko
men.
limoges—
corbeil—duffel
i IMOGES was een snelle vlucht. Hoe
gemakkelijk het deze keer gegaan
is, moge blijken uit de aankoms
ten in de Antwerpse Union. Ze zijn
aldaar gelost te 6.40, tien minuten
vroeger dan de duiven van de Z.N.B.
Het afstandsverschil BredaOelegem
(waar de autowinners, Gebr. Marissen
hun eerste duif constateerden te 15.14)
bedraagt 33 k.m. Bij een snelheid van
1250 meter, krijgt Breda dus hooguit
28 minuten op. Daar komt 10 minuten
bij voor de latere lossing, maakt 38
minuten. Indien de eerste duiven in
het Bondsconcours van de Klokken-
berg dezelfde snelheid hadden ge
maakt dan die in de provincie Antwer
pen, die toch onder practisch dezelfde
omstandigheden hebben gevlogen, dan
had de eerste duif in Breda geconsta
teerd moeten zijn te 15.52. In plaats
van te 15.58. In dit tijdsverloop van 6
minuten echter, en dat is de kracht
van het Belgische ras, vielen er in
Antwerpen niet minder dan dertig dui
ven! Huvskens-van Riel. die de poule
van 1000 wonnen kregen er vier ge
lijk op de planken en ze pakten er 20
(waaronder 13 jaarlingen) op een half
uur tijd. Een ander resultaat was ook
niet te verwachten. Alleen in de pro
vincie Antwerpen zitten al een kleine
vijftigduizend liefhebbers, van ouds
her in 't bezit van de beste duiven
van de wereld. Het is zelfs een schit
terende prestatie te noemen, dat de
eerste Bredase (en de eerste Dongen-
se, want Trommelen speelt 3 en 4 na
tionaal) het er zo hebben afgebracht.
Ziehier de uitslagen:
Breda, Limoges: 1, 2, 4 enz. Gebr.
Oomens, (49 duiven mee), 5 Jan van
der Horst, 6 M. Beerens, 7 P. Corssmit,
8 Jan Oomens, 9 P. Remie Jr.. 10 Stop-
ke le Grance enz.
Idem, Corbeil: 1 P. Jansen, 2 F.
Vlemminx, 3 M. Sannen, 4 W. Jans
sen, 5 Jac. van Tilborgh. 6 G. de Vries,
7 W. Janssen, 8 C. Bastiaansen, 9 P.
Jansen, 10 P. Vermeulen enz.
Idem, Duffel (4763 duiven): 1 P.
Huijbregts, 2 H. Kerkhof, 3 L. Remie,
4 L. Nooyen, 5 A. Francken, 6 H.
Sterckx, 7 P. van Althuis, 9 G. de
Vries, 9 D. Remie, 10 Jac. van Oerle,
Serie 100 W. Michielsen met 48 en 82,
serie 50 J. F. X. Vermeulen met 18 en
87, verder waren er nog vijftig kleine
re „koppelsprints" te winnen, waar ze
op zaten als de kippen.
Ulvenhout, Corbeil: 1 Willem Nous
(zal de gele trui wel passen), 2 Jan
Antonissen, 3 en 5 P. van Eijnatten
4 en 9 Cor Paulissen, 6 A. Martens, 7
en 14 Kest Martens (tevens kampioen
op de halve fond), 8 Bernard Goos-
sens, 10 O. Peters.
Idem, Duffel: 1 Kees Wijgaarts (na
zoveel jaren compagnonschappen met
andere melkers, speelt deze kazaaien-
maker voor 't eerst op eigen hok en
meteen roos!), 2 Willem Beemt. 3 Fr.
Martens, 4 Kest Martens, 5 Piet van
Eijnatten enz.
Gilze „De Luchtbode", Corbeil: 1 W.
Koek, 2 en 3 G. Cornelissen, 4 J. de
Beer, 5 C. Martens.
Idem, idem. Duffel: 1 Herman Seve-
rijns, 2 C. van Alphen. 3 Ant. Diep
straten (9 van de 12), 4 Fr. Verheijen,
5 W. van den Enden enz.
Chaam ..Gevleugelde Vrienden" Duf
fel: 1 Pietje van den Ouweland, 2 Jos.
Bastiaansen, 3 J. Coenraads, 1 A. Bas
tiaansen, 5 Co Martens. 6 J Adams,
7 Jos. van Eil, 8 J. Oomen, 9 W. Koks,
10 C. van Boxel enz.
Geertruidenberg e.o. Duffel (879 dui
ven): 1 L. Verschuren. 2 Th. Vervu
ren, 3 L. Goossens, 4 P. Zijlmans, 5 L.
Verschuren, 6 J. Houdijk, 7 J, Hoeve-
naars, 8 idem, 9 J. Heeren, 10 Mat-
thee, 11 idem. 12 M. Oome, enz.
En dan schakel ik nu, by gebrek aan
plaatsruimte over naar Zeeuwsch-
Vlaanderen.
Limoges ZVB en ZVCC: 1, 15, 19. 32,
53 Jac. Risseeuw te Breskens (16.01.54)
2 en 12 J. Kools te Zuidzande, 3 Gebr.
Termote ,nu naar Dax Piet), 4, 9 en
27 A. Klaysen te Aardenburg 5 c.
van der Walle te Sluis, 6 W. Klaeysen
te Breskens, 7 en 17 W. van der Slikke
te IJzendijke, 8 en 21 R. Lampo te
Aardenburg, 10 R. Groosman te Hoofd
plaat, 11 P. de Jonge te Schoondijke,
13 S. Dusarduijn te Breskens (dus niet
Staf te Groede), 14 A. de Smet te
IJzendijke, 16 W. de Jonge te Bier
vliet, 18 G. Dusarduijn te Groede (10
mee, 10 procent prijs), 20 I. de Cock te
Aardenburg.
breieuil
Afdelingsvlucht Breteuil (791 dui
ven): 1, 5, 30, 33 enz. Jac. Risseeuw
te Breskens, 2 J. Faas te Breskens, 4
Faas-van Opdorp te Breskens, 6 A.
de Putter te Cadzand, 8 cn 9 Th. de
Boevere te Biervliet, 11 en 12 G. Du
sarduijn te Groede (8 prijzen, hij be
gint zich kwaad te maken op de Vites
se!), 13 J. Deuninck te Zuidzande, 14
A. Aalbregtse te Draaibrug, 15 J. Klas
sen te Breskens, 16 C. van Hoe te St..
Kruis, 18, 22 enz. Jac. van der Linde
te Biervliet, 19 J. Kools te Zuidzande,
20 A. Boekhout te Breskens.
Allemaal goeie.
DIKKEN BRUINE
