w*®®
llagblat) PcSfew
Verhoging ambtenaarssalarissen
kost 23.6 millioen
Een „dure" sigaret
voor drie kwartjes
Dorp in onrust" voldoet niet
Gesprek met
■-andersdenkende
katholieken
politiek-
een
Wonderlijke Wereld
RADIO
t Veedieven J
_1
i
J)J11!
iAAKT,
IKKELD
TWEEDE BLAD
WOENSDAG 8 JULI 1953
Consequenties voor andere groepen
Compensatie huurverhoging en her
ziening classificatie komen aan de orde
Graag op baantjes
Speciale regeling voor
topfuncties
Opening van Oisterwijks toneelseizoen
Geen grootse inzet na reorganisatie
Rechtzetting
W* hebben het onlangs eens ge
had over een journalistencon
gres in Tilburg. En we zeiden, dat
de Paters Salesianen de gastheren
waren. Dat was niet juist uitge
drukt. Het waren de Paters Oblaten
van de H. Franciscus van Sales. Dat
is de orde, waarover we al eens
eerder iets gepubliceerd hebben in
verband met het zilveren feest hun
ner vestiging in ons land. Ere wie
ere toekomt!
Nieuw Rijkskan-
torengebouw
Kosten 12,5 millioen
DE NARTELAREN
VAN GORCUM
Speelgoed
ten.
cht,
flM
c>
I17.175.160.M
wordt gevraagd
;n Administratie,
irau Dagblad De
DER STEEN
tiTEtiu sotiem
mm vernemen.
J£
jn de katholieke pers is verschil
lend gereageerd op het lange
artikel van Geert Ruygers, waarin
hij namens de Katholieke Werkge
meenschap in de P. v. d. A. een
standpunt bepaalde ten opzichte
van de oproepen tot eenheid.
Deze verschillende wijze van rea
geren spruit voort uit een ver
schillende opvatting over tactiek.
Een feit is, dat de heer Geert
Ruygers wil praten met zijn poli-
tiek-andersdenkende geloofsgeno
ten. Hij heeft er zelfs behoefte aan.
Hij maakt de anderen er een grief
van, dat ze nooit eens met hem aan
één tafel zijn gaan zitten.
Maar men mag hem dan niet aan
zien voor iemand, die zijn „diepe
principiële overtuiging" omtrent de
gewenstheid der doorbraak prijs zal
geven. Hij is geen man zoals Weiter
die alleen maar ging lopen vanwe
ge bepaalde grieven. Neen, hij koos
de P. v. d. A.. omdat hij de K.V.P.
een ondeugdelijk middel vindt om
politiek in katholieke zin te bedrij
ven.
Nu kan men zeggen: Wat heeft
het voor zin, om met zo iemand
over eenheid te gaan praten?
Het Utrechtsch Katholiek Dag
blad drukt wellicht het duidelijkst
het standpunt uit van degenen, die
helemaal niets voelen voor een ge
sprek. Allereerst omdat het dan
toch altijd onder de spanning van
de doorbraak- en eenheidsgedachte
zou staan. Voorts omdat er van ge
vreesd wordt een manifestatie van
katholieke onmacht, van een ogen
schijnlijke krachteloosheid van de
eigen beginselen.
De heer Ruygers wijst er met voldoe
ning op. dat het vorig jaar toch ook
een aantal protestanten uit verschillen
de politieke partijen op een sociale
conferentie bijeen zijn geweest om zich
gemeenschappelijk over een aantal
maatschappelijke vraagstukken te bera
den. Dat is juist, maar zonder tot
overeenstemming te kunnen komen
Het Vrije Volk'' juichte om dit nega
tieve resultaat, omdat hieruit bleek,
dat: „de scheiding van de geesten zich
had voltrokken" en omdat ..het licht
van de doorbraak" was opgegaan. Maar
het Anti Rev. ..Trouw" liet het bittere
woord vallen, dat uit deze conferentie
was gebleken, dat ,,de Nederlandse
christenheid een eensgezind getuigenis
niet meer heeft kunnen opbrengen."
Het door de heer Ruygers voorgestelde
katholieke contact houdt wellicht het
gevaar in, dat wij aldus ook de katho
lieke boodschap voor de wereld zouden
kunnen ontkrachten.
|Y|oet men het zó somber zien?
Wij hebben al als onze mening
te kennen gegeven, dat we een ge
sprek in de huidige omstandighe
den niet zouden willen afwijzen.
Men wordt in de uitlatingen van
Geert Ruygers toch ook getroffen
door 'n toon van oprechte bezorgd
heid omtrent de vervreemding, wel
ke er tussen politiek-andersdenken-
de katholieken dreigt te ontstaan,
Men verstaat eikaars taal al haast
niet meer. Terwijl we er toch weder
zijds van overtuigd moeten blijven
zolang het tegendeel niet is be
wezen dat één doel ons allen
bezielt: de triomf van de Christe
lijke gerechtigheid en liefde in on
ze samenleving.
Er is óók de erkenning dat er een
punt is ook in het politieke, waar
alle katholieken elkaar kunnen tref
fen. Sterker nog, dat dit zó belang
rijk is, dat er ook een uiterlijke
vorm aan moet worden gegeven.
De wegen wijken uit elkaar, als de
één zegt: die uiterlijke vorm is er
reeds in de overigens altijd voor
verbetering vatbare K.V.P. Dat
ontkennen de Ruygerianen. Goed,
laten we dit dan maar eens in een
gesprek onderzoeken. In een ge-
Advertentie)
Opletten de boodschap
Goed van vertrouwen als U
is, let U soms niet op, of U
Uw MAÏZENA DURYEA
- die U toch nadrukkelijk
vraagt - ook werkelijk krijgt.
Ja, thuis, in het gebruik dan
merkt U het verschil gauw
genoeg. Want er bestaat geen
beter bindmiddel voor groen
ten, soepen en sausen dan de
echte MAÏZENA DURYEA.
Niet zonder reden wereld
vermaard. Vraag dus niet
alleenMAIZENA DURYEA,
maar zie toe dat U het ook
krijgt. De naam DURYEA
staat op ieder pak.
sprek waar dit beter gaat dan in
allerlei polemieken naar buiten.
Zo ziet het o.a. ook „Ons Noor
den", waar dit blad zegt: „Het wil
ons voorkomen, dat de grondslag
voor een gesprek in elk geval aan
wezig is, zij het dan, dat de voor
waarden, van verschillende kanten
gesteld, niet aanstonds honderd pro
cent hoop geven op een volledig re
sultaat. Maar kansen zitten er in,
al was het slechts deze, dat men in
elk geval ook tot de slotsom kan
komen wat niet mogelijk zou zijn.
Ook daaruit kunnen, zij het allicht
negatieve, conclusies worden ge
trokken."
Terwijl de „Gazet van Limburg"
o.m. opmerkte:
Tot vandaag ontbreekt een represen
tatieve Unie van Overleg aan het Ka
tholieke Nederland. Voor een met ge
zag geleide beweging voor de door
braak van het Christencfom is zij on
misbaar.
Voor de nieuwe wegen naar eenheid
verwijst Geert Ruygers thans naar het
coördinerend element, dat inderdaad
aan de K.A. toekomt, de nog te weinig
gehanteerde centrale voor cTe hereni
ging der katholieke activiteiten. In het
bijzonder haar tactvolle leider de heer
Teilegen een thomist in de denk
richting van Marithain en een practi-
sche werker zou de aangewezen lei
der zijn voor een gedachtenwisseling,
die wij van statutaire stroefheid
spoedig en moedig de nieuwe wegen
moge vinden voor een brede politieke
eenheid.
Niet zonder spanning wachten we
af, of het zo ver zal komen.
p
ÏNGEDIEND is een wetsontwerp tot verhoging van de salariëring van
het burgerlijk Rijkspersoneel. De kosten worden geraamd op 23.6
millioen gulden per jaar.
TEN OUD probleem, jaren gele
den reeds aan de orde gesteld
onder de sarcastische titel „Graag
op baantjes", is op een ARKA-con-
gres weer eens aangesneden.
„Er zijn overheidsdiensten, welke
katholieken vrijwel niet plaatsen
dan uitsluitend in de laagste func
ties. Indien men van de bezetting
van deze diensten zou uitgaan, zou
men tot de conclusie komen, dat de
katholiek in Nederland tot een uit
stervend ras behoort."
Aldus formuleerde het de voor
zitter van deze actieve vereniging
Mr. Boots.
En merkwaardig genoeg moest hij
constateren, dat ook katholieke
functionarissen eraan meedoen de
achterstand der katholieken, te be
stendigen. Ze willen aldus hun „ob
jectiviteit" demonstreren tegenover
hun andersdenkende collega's, die
hiervoor toch geen oog hebben en
- op hun beurt - zelf wél solidariteit
jegens hun geestverwanten aan de
dag leggen.
Het is goed, dat dit zo eens on
omwonden is gezegd. En een stap
verder ware wellicht ook aan te
bevelen: het met naam en toenaam
bekend maken van de diensten,
waar dit euvel woekert.
Liet complex van maatregelen (waar-
over zoals reeds gemeld in het
G. O. overeenste: ming was bereikt)
komt hierop neer:
1. de lonen van de vaklieden, bij
zondere vaklieden en voorlieden-vak
lieden, alsmede van de met hen in
bezoldiging gelijkstaande ambtenaren
op weekloon (de loongroepen 4 t.m. 6e
van het bezoldigingsbesluit burgerlij
ke rijksambtenaren) verhoogd met
f 1,44 per week (f6,24 per maand);
2. de lonen van halfvaklieden en de
daarmee gelijkgestelden (loongroepen
3 en 3a) verhoogd met f 0,76 per week
(f4.16 per maand);
3. de lonen van de ongeschoolden en
geroutineerden (loongroepen 1 t.m. 2a)
verhoogd met f0.48 (f2.08 per maand)
4. de looptijd van de loonschalen
voor alle hierbovengenoemde groepen
ingekort van 6 tot 4 jaar;
5. als gevolg van de onder 1 t.m. 3
vermelde maatregelen de basiswed-
den van de laagste en lagere ambte
naren verhoogd met: f 2,08 per maand
voor de wedden van f 120 t.m. f 200,
f4,16 per maand voor de wedden van
f 201 t.m. f 240 en met f 6,24 per maand
voor de wedden van f241 t.m. f304;
6. de basiswedden van f 305 en ho
ger verhoogd conform met resultaat
van de vervanging van de in 1945 ver
leende overbruggingstoelage door een
verhoging met 10 pCt. van de in 1945
geldende salarissen.
De verhogingen gelden voor de vol
wassen ambtenaren en de in bezoldi
gingsopzicht met hen gelijkgestelde
arbeidscontractenaten. Het totale ver
hogingsbedrag is mede bedoeld als
een verhoging van de pensioengrond
slagen.
CLASSIFICATIE
Dr is nog een aantal maatregelen te
verwachten, met name een even
tuele loon- en salariscompensatie in
verband met de tegen 1 Januari a.s. te
verwachten verhoging van de wo-
ninghuren en door het vraagstuk van
de gemeenteclassificatie, hetwelk Mi
nister Beel zich voorstelt binnenkort
in de Centrale Commissie voor Geor
ganiseerd Overleg aan de orde te
doen stellen.
Mitsdien stelt de regering zich voor
de te nemen maatregelen een tijdelijk
karakter te doen dragen in de vorm
van een wijziging van het toelagebe-
sluit 1951.
CONSEQUENTIES
ambtenaren in dienst van de lagere
publiekrechtelijke lichamen.
TOPFUNCTIONARISSEN
r\e regering is voorts van mening,,
dat voor een beperkt aantal top
functionarissen niet kan worden ont
komen aan het treffen van een gewij
zigd, meer op de realiteit afgestemd,
bezoldigingssysteem.
Dit systeem zal moeten inhouden de
vaststeling van normsalarissen voor
een kleine categorie van topfunctio
narissen en voorts de mogelijkheid
om in noodzakelijke gevallen een in
dividueel salaris vast te stellen, ten
einde talentvolle figuren, aan wier
specifieke eigenschappen in bepaalde
omstandigheden grote behoefte be
staat. aan de Rijksdienst te kunnen
binden
IWTinister Beel merkt in de toelich-
ting nog op, dat de voornemens
der regering met betrekking tot de be
zoldiging van het burgerlijk rijksper
soneel consequenties zullen hebben
voor:
1. de leden van de Hoge Colleges
van staat; b. de leden van de rechter
lijke macht; c. de onderwijzers, lera
ren- en hoogleraren; d. de ambtena
ren van rijks- en gemeentepolitie; e.
de militaire ambtenaren.
En voorts voor de richtlijnen met
betrekking tot de bezoldiging van de
TIET LIGT in het voornemen een al
gemeen plan op te maken, waar
bij de huisvesting van alle ministeries
en van de grotere Rijksdiensten in
haar geheel zal worden behandeld.
Vooruitlopend op de vaststelling
van dit grote plan vindt de regering
het gewenst een aanvang te maken
met de bouw van een groot Rijkskan-
torengebouw aan de 1ste van Den
Boschstraat te Den Haag.
De kosten van het in eerste termijn
te stichten gebouw inclusief grond
aankoop en eerste inrichting zijn glo
baal te schatten op 12,5 millioen.
Een wetsontwerp, vragend een eer
ste crediet voor deze bouw, is thans
ingediend.
17 R IS iets veranderd in het gereno-
meerde Oisterwijkse openlucht
theater. Wie het programmaboekje
van het huidige seizoen openslaat
vindt daar niet meer „De Ghesellen
van den Spele", maar „De Verenigde
Oisterwijkse spelers". Bovendien is er
een stichting in het leven geroepen,
die zich intensiever dan voorheen met
de exploitatie van het theater gaat
bezig houden. Zo zullen er o.a. be
roepsgezelschappen naar Oisterwijk
trekken, wat niet wegneemt, dat ook
voor goed amateurtoneel een ruime
plaats blijft ingeruimd.
Met al deze goede voornemens is
dan, zoals we in een kort bericht al
hebben geschreven. Zondag j.l. het
seizoen in Oisterwijk weer ingezet. De
Verenigde Oisterwijkse Spelers had
den daarvoor „Dorp in Onrust" van
Kees Spierings op hun repertoire ge
nomen. Jammer genoeg we zijn dit
van Oisterwijk zeker niet gewend
moet hiervan getuigd worden, dat
^deze eerste klap, de beroemde daal
der niet waard is. Het kan geen zwa
re opgave zijn, om de zwakke plek
ken in het toneelwerk van Kees Spie
rings aan te wijzen. In hoofdzaak
komt het neer op een al te sentimen
teel gegeven, dat verre van origineel
is, maar waarin de schrijver zich
niettemin op het kardinale punt heeft
vastgelopen, om er zich uit te redden
met een oplossing, die geen nuchter
denkend toeschouwer zal aanvaarden.
"D°rp *n Onrust" geeft het verhaal
van een herbergiersdochter, die
tijdens het kermisfeest van de Gilde
door een verdwaalde kogel wordt ge
troffen en sterft. Het gebeurt tijdens
een wandeling, die zij met haar ver
loofde over de hei maakt. De ver
loofde, die ook bij de schutterij is,
wordt als dader gekenmerkt en dit
voert de dorpsgemeenschap naar een
tweedracht, die jaren duurt. Weer op
een kermisdag, twee jaar later, komt
de zaak in orde, wanneer jhr. mr
Frans van den Bogerde bekent, dat
hij op de fatale dag op een fazant
heeft geschoten, waarbij hij de vogel
gemist en het meisje geraakt heeft.
Omdat hij bang was. dat deze affaire,
zeker gezien in het licht van zijn
jeugdvriendschap met het gestorven
meisje, zijn carrière zou breken, had
hij, ook op aandrang van zijn vader,
de bekentenis verzwegen.
Het moet gezegd worden, dat dit
stuk, dat van zaalstuk tot openlucht
spel omgewerkt werd, juist voor een
openluchttheater zijn aantrekkelijkhe
den had. Het kon prachtig worden op
geluisterd door medewerking van het
St. Sebastiaansgilde, dat Oisterwijk
nog kent en dat o.a. een mooie groep
vendeliers bezit. Deze laatsten kre
gen voor hun werk een speciaal
applaus van het talrijke bezoek.
|\/Iaar goed maken wat aan het stuk
mankeerde, konden de gildebroe-
ders en de muzikanten niet. Evenmin
konden dat de spelers, die hier door
de schrijver gedwongen werden tot
spel, waarvan we hoopten, dat het
althans op het niveau van Oisterwijk
al lang vergeten was. Overdaad van
pathos en veel te veel gemoraliseer
op onnatuurlijke wijze. Als men een
figuur als Toontje de Pater, noodhulp
in de herberg, levenswijsheden in de
mond legt, dan moeten het er toch
tenminste zijn, die hij zelf zou kun
nen uitdenken en begrijpen.
Dit geldt ook voor andere spelers,
zoals de pastoor en de jonge jonker.
Het leidt tot onverantwoorde gezeg
den en storende passages in hun tekst.
Woor het spel (hoe kan het anders!)
evenmin de hoogste loftrompet.
Bij de haast onoverkomelijke moei
lijkheden, die het stuk de acteurs op
legde, kwamen nog de grotere en
kleinere gebreken, die nu eenmaal
aan een eerste opvoering van een
stuk door amateurs schijnen te moe
ten kleven. Men kan erop vertrouwen,
dat dit bij een volgende uitvoering al
beter zal gaan.
Maar alles bijeen is het geen ge
slaagde inzet geworden. Met meer
vertrouwen zien we de opvoeringen
tegemoet van „Midzomernachtsdroom"
die half Augustus in het openlucht
theater gaan draaien.
Negen Juli
(~)NS LAND kan bezwaarlijk bo
gen op de titel, die sommige
katholieke landen voor zich opeisen,
van een land van heiligen te zijn.
In de kringloop van het kerkelijk
jaar beperkt zich de viering van de
heiligen van onze bodem voorname
lijk tot een aantal geloofspredikers,
die vele eeuwen geleden in deze
streken het Evangelie hebben ver
breid en die door hun heilig leven
hun namen hebben geschreven in
de lijsten der heiligen der Kerk.
Onder de spaarzame heiligen, die in
later eeuwen daaraan vanuit deze
landen nog werden toegevoegd, ne
men evenwel de martelaren van
Gorcum een eerbiedwaardige plaats
in. Hoewel de viering van hun sterf
dag niet werd uitgebreid tot de ge
hele H. Kerk en ze dus slechts in
het eigen calendarium der Neder
landse bisdommen staan vermeld,
heeft toch het bekend schilderij
van hun marteldood een plaats ge
kregen in de Vaticaanse musea en
verkondigt aldus hun marteldood
aan de gehele wereld. Door hun
heldenmoed verdienden zij trou
wens de eerbied der gehele H. Kerk
want hun verguizingen en marte
lingen waren niet minder dan van
hen, die wij onder de grootsten van
het martelarenkoor vereren. En
daarbij kwam, dat zij gedood wer
den om hun geloof in de H. Eucha
ristie en om hun trouw aan de Paus
van Rome en daarom met reden ook
vereeuwigd werden in de eeuwige
stad en in het huis van de H. Vader.
^/anneer wij nu na vier eeuwen
hun dood gedenken op de tel
kens terugkerende verjaardag, die
de kalender als van ons verwante
leden van het Godsrijk ons ver
meldt, verdienen zij meer nog dan
anderen onze aandacht. Toen wij
vroeger voor het eerst de martelin
gen vernamen, die zij ondergingen,
hebben we wellicht gemeend, dat
dergelijke gruwelijke mishandelin
gen tot een verwijderd en barbaars
verleden behoorden; in de laatste
decennia hebben we evenwel inge
zien, dat ook in deze tijd de Kerk
aan dezelfde behandelingen bloot
staat in haar getrouwen. Maar bij
de herdenking der martelaren van
Gorcum gaat het zoals het gaat bij
de herdenking van alle leed, het
ondergane leed en het geleden on
recht verliest zijn harde kanten, het
verdwijnt in het verleden, maar de
glorie blijft, die hen omgeeft. De
onwrikbare trouw aan hun begin
selen in een tijd van vervolging en
afval is een voorbeeld, dat niet ver
gaat of verslijt door de voortsnel
lende loop der gebeurtenissen. De
ze behoudt zijn onvergankelijke
waarde.
■yerwijl we hun feestdag geden
ken, stijgt als een bede omhoog
met smekend verlangen, dat deze
nationale helden vol heldhaftig ge
loof, ons vaderland mogen bescher
men, nu door onverschilligheid en
materialisme velen ontrouw drei
gen te worden aan het geloof, waar
voor zij hun leven gegeven hebben.
DE „Doe het zelf'-rage, die
momenteel het getergde
Engeland teistert, heeft een
nieuwe gedachte ontketend.
Handige speelgoedfabrikanten
hebben pakjes in de handel ge
gooid, waaruit met kunst en
vliegwerk race-auto's zijn te
vervaardigen. De dingen rijden
ongeveer 80 tot 100 km, dat
hangt van de constructie af.
De kleine jongetjes behoeven
de dingen alleen met ontplof
bare stof te vullen, het voer
tuigje daarna los te laten en
dan maar te zien door hoeveel
muren hun wagentje heenrijdt
alvorens te stoppen. De fabri
kanten maken er volgens de
eerste plannen 20 millioen.
Onverbeterlijk
pHARLIE WYATT heeft geduren-
de een halve eeuw de meest
uiteenlopende dingen gestolen. Der
tig van zijn 74 levensjaren heeft hij
dientengevolge in de gevangenis
doorgebracht.
Charlie werd juist op de jubi
leumdatum 50 jaar dief in de flat
van mevrouw Pearlman betrapt,
waar hij de kasten aan het leegha
len was. Mevrouw viel flauw. Haar
grootmoeder echter viel de bejaar
de inbreker aan en hield hem in
bedwang tot de politie arriveerde.
„Een pittig wijfje", zei onze
Charlie later waarderend.
Radio
DADIO ATHENE WAS twee uur
in stilte gedompeld toen de
technische staf eensgezind zat te
kaarten en niemand in de gaten
had, dat er nog moest worden ge
werkt. „Het spijt de omroep zeer",
legde omroeper later moeilijk uit.
„Maar ten gevolge van een (grote)
technische storing
weegredenen voor het aanvragen
van de naturalisatie?
Antwoord: Doordat hij (de aanvra-
vrager) zich als ordebroeder, belast
met de verpleging van moreel af
gedwaalde personen, zich Neder
lander is gaan voelen.
Het verzoek zal wel worden toe
gewezen. Die Nederlanders toch.
Schoenen
Naam I
ETRROLL HIBBERT, een school-
jongen uit Castle Donington,
zoekt naar een nieuwe naam voor
zyn haan, die tot voor kort Gerard
heette. Gerard heeft een ei gelegd.
Naam II
CN in het verre Oceana (Ver.
Staten) betwisten twee dames
elkaar het bezit van een papegaai.
Een jongen had die in een park ge
vangen en hem ontstemd naar het
politiebureau gebracht, omdat het
beest met geen geweld wilde
vloeken.
Mijn Jimmy, zei de ene dame.
Mijn Joe" kreet de andere.
Zij probeerden kloek de papegaai
aan het spreken te krijgen.
Het eerste half uur deed het dier
geen bek open. Toen zei hij: „Don
ders. Is het uit?" De jongen kreeg
de flinke vogel.
Tour
(~)NS NEEFJE brengt gehaast zijn
driewieler in gereedheid. Hij
heeft een dringend briefje geschre
ven aan ploegleider Pellenaars met
het verzoek, dat hij ook wel wil
meerijden, wanneer dat zo gelegen
komt. Hij is helemaal in opwinding
geraakt over de Suzes, die elk
étappe-einde plegen op te luisteren.
Toelichting
T TIT een verzoek om naturalisatie
ontlenen wy met schaamte het
volgende. Vraag: Welke zyn de be-
LJET GAAT goed met de schoen-
fabrikanten. Zij weten de nodige
variaties te vinden. Eerst hebben
ze de hakken weten op te vullen
met visjes, wat een bewonderings-
waardig gezicht was. (Zie boven).
Een fabrikant van damesschoenen
te Kaapstad heeft na een schoen
model ontworpen, dat perpectievyh
opent voor de dames die op de
dubbeltjes moeten letten en toch
van verscheidenheid houden. Het is
een schoen met verwisselbaar bo
venstuk. Door middel van een rits
sluiting, gespen en knoopjes kan men
deze schoenen een totaal ander aan
zien geven door bovenleer van een
andere kleur of model op het onder
stel van zool en hak te bevestigen.
De uitvinder heeft wereldpatent
verkregen.
Gebit
U)E SCHOTSE kampioen-lichtge-
wicht zou zijn titel verdedigen
in het harde Nottingham, waar ze
schijnbaar nogal van wat klappen
houden. Zoals daarbij gebruikelijk
moest hij zich voor het titelgevecht
laten wegen. Wat bleek? De kam
pioen werd te zwaar bevonden en
kon opstappen. Dat nooit, murmel
de de Geweldige. Hij smeet reso
luut zijn (valse) gebit uit en het
vereiste gewicht klopte toen op de
miligram af.
Drank
CR WAS DRANK in de wijnhandel
van de heer Persiel in Oak
land. Er was ook brand. De nacht
waker, die door zijn regelmatige
nachtronden door de wijnkelders er
wel weg mee wist, signaleerde de
vlammen. Hij greep krachtdadig in
met het gevolg, dat de hele buurt
werd gealarmeerd. De toesnellende
hulp groeide aanmerkelijk toen be
kend werd, dat de wijn uit de va
ten was gebarsten door de hitte en
nu vrijelijk door de straten speelde.
De nachtwaker deed wat hij kon.
Hij redde hele liters, die hij held
haftig en onvermoeid naar binnen
hees. Zelfs de brandweer ging na
enkele uurtjes blussen zingend en
schertsend aan het werk verder.
De wijnhandel brandde tot de
grond toe af.
DONDERDAG 9 JULI 1953.
HILVERSUM I, 402 m. 7 Nieuws; 7.10
Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.; 7.45 Mor
gengebed en lit. kalender; 8 Nieuws en
weerberichten; 8.15 Gram. 9 Voor de huis
vrouw; 9.40 Schoolradio; 10 Gram.; 10.30
Morgendienst; 11 Voor de zieken; 11.45
Gram.; 11.50 „Als de ziele luistert", cau
serie; 12 Angelus; 12.03 Lunchconcert;
(12.30-12.33 Land- en tuinb. modedelingen)
12.55 Zonnewijzer; 13 Nieuws en Kath.
nieuws; 13.20 Pianospel; 13.35 Omroep
orkest en soliste; 14 Gram.; 14.45 Voor
de vrouw; 15.15 Promenade orkest; 15.45
Gram.; 16 Bijbellezing; 16.30 Gram. 17
Voor de jeugd; 17.30 Gram.; 18 Idem
18.35 „Op de stelling"; 18.45 Leger des
Heils kwartier; 19 Nieuws en weerbe
richten; 19.10 Levensvragen van allerlei
aard en een pastoraal antwoord; 19.30
Gram.; 20 Radiokrant; 20.20 Radio vossen
jacht; 21.15 „Over grachten, wallen en
kantelen", klankbeeld; 21.45 Metropole
orkest en solist; 22.15 Pianorecital; 22.35
Gram.; 22.45 Avondoverdenking; 23
Nieuws en SOS-berichten; 23.15-24 Gram.
HILVERSUM 11, 298 m. 7 Nieuws
7.10 Gram.; (7.50 Dagopening); 8 Nieuws
8.15 Gram.; 8.45 ld.; 9 Morgenwijding; 9.15
Koorzang; 9.30 Voor de vrouw; 9.35 Wa
terstanden; 9.40 Gram.; 10.50 Voor de
kleuters; li Gevar. muziek; 12 Zang en
piano; 12.25 In 't spionnetje; 12.30 Land
en tuinbouwmededelingen; 12.33 Orgel
spel; 12.50 Uit het Bedrijfsleven; 13 Nws;
13.15 Mededelingen of gram.; 13.20 Dans
muziek; 14 Gevar. programma 14.30 Piano
recital; 15 Voor de zieken; 16 Gram.
16.45 Voor de jeugd; 17.30 Mil. causerie;
17'40 Gram.; 17.45 Regeringsuitzending:
Drs. F. J. A. Terwisscha van Scheltinga
„Zuid- en Z.O.-Azië" 18 Nieuws; 18.15
Sportproblemen; 18.25 Mil. orkest; 18.55
Ronde van Frankrijk; 19.05 Gesproken
brief uit Londen; 19.10 Lichte muziek;
19.40 Rep.; 19.50 Gram.; 20 Nieuws; 20.05
Omroep orkest; 21.10 Cabaret; 21.50 Amu
sementsmuziek; 22.20 Disco-causerie; 23
Nieuws; 23.15 Sportact.; 23.30-24 Gram.
BRUSSEL 324 m. 11.45 Gram.; 12.30
Weerberichten; 12.34 Operettemuziek; 13
Nieuws; 13.15 Klass. muziek; 14 Engelse
les; 14.15 Gram.; 14.30 Franse les; 14.45
Gram.; 15 Voor de vrouw; 15.45 Verzoek
programma; (Tussen 16 en 17 Sport)
17 Nieuws; 17.10 Gram.; 17.15 Voor de
kinderen; 18.15 Gram.; 18.30 Voor de
soldaten; 19 Nieuws; 19.40 Italiaanse lie
deren; 20 Orkestconcert; 22 Nieuws; 22.15
Operettemuziek; 22.55-23 Nieuws.
BRUSSEL 484 m. 11.45 Gram.; 12.10
Idem; 13 Nieuws; 13.20 Gram.; ;4 Koor
zang; 16 Lichte muziek; 17 Nieuws; 17.15
Verzoek programma; 18.30 Gram.; 19 30
Idem; 19.45 Nieuws; 20 Hoorspel; 22 Nws;
22.10 Lichte muziek; 22.50 Nieuws.
EMART KINSBVRN
AANBEVELINGSBRIEVEN.
Op zijn kanoor zat sheriff Hawkins
met zijn benen op tafel zijn pijp te
roken en kletspraatjes te houden met
twee zijner helpers.
De dikke, gemoedelijk sheriff had
juist gegrinnikt om een mal ver
haal door een der beide deputy's opge
dist. toen de glazen deur openging
en er een vreemde binnentrad.
Het was een gebruinde, jonge man
met bruine haren en felle bruine
ogen. Hij trad héél beslist op. Na een
blik in het kantoor geworpen te heb
ben, trad hij vlug op de lessenaar
van de sheriff toe, schoof zijn Stet
son achter op zijn hoofd en wachtte
beleefd af, tot een der deputy's met
vertellen klaar was.
„Bent u sheriff Hawkins?" vroeg
„Juist, meneer. Wat is er van uw
dienst? vroeg de kleine sheriff, de
vreemde: aandachtig opnemend.
„Ik zou u graag even alleen spre
ken, sheriff."
De sheriff trok zijn dunne, blonde
wenkbrauwen omhoog.
„Ik ben op mijn eigen kantoor en
deze twee zijn mijn helpers. U kunt
vrijuit praten,' zei hij.
„Goed en wel," zei de vreemde met
een lachje. „Maar als u er niets te
gen hebt, zou ik u toch graag alleen
spreken."
Na enige aarzeling kwamen de
voeten van sheriff Hawkins van ta
fel af en stond hij van zijn stoel op.
„Nou, jongmens", zei hij loom,
„ik kan zon verzoek moeilijk afslaan.
Kom mee in de gang.... daar vinden
we wel een plekje, waar ze ons niet
kunnen afluisteren.'
„Ja, hier maar," zei de sheriff, leu
nend tegen de trapleuning, die naar
de rechtszaal en de vertrekken der
andere autoriteiten voerde. „Kom er
maar mee voor de dag!"
„Ik moet een baantje hebben, she
riff," verklaarde de vreemde, terwijl
hij in zijn borstzak ergens naar
scheen te zoeken.
De sheriff schudde het hoofd.
„Die zijn er zoveel, zei hij. „Daar
mee is dit gesprek dus afgelopen."
En hij liep op zijn dikke benen de
gang weer door naar zijn bureau.
„Een ogenblikje, alstublieft," zei de
ander. „Ik zou graag hebben, dat u
even deze stukken in keek."
De sheriff draaide zich nieuwsgie
rig om en nam enkele documenten van
de jongeman aan. Zijn kleine blauwe
ogen sperden zich bij het lezen van
het eerste wijd open van verbazing;
daarna hief hij ze met felle belang
stelling naar de sollicitant op. Hij
keek de papieren één voor één door,
gaf ze langzaam terug en stak zijn
dikke hand naar de ander uit.
„Aangenaam u te ontmoeten, me
neer Wilder," zei hij ernstig. „Ik heb
natuurlijk al meer van u gehoord. Wie
in mijn vak heeft dat niet? Alleen
heb ik u altijd voor ouder versleten.
Maar heus, ik zou niet weten, wat
ik voor u doen kan."
„Er moet hier in de streek schoon
maak gehouden worden, sheriff," ver
klaarde de ander op de man af. „Dat
weet u net zo goed als ik. En daarom
wilde ik me liever niet bekend ma
ken aan uw medehelpers. Ik werk
natuurlijk in het geheim. Ik wil met
zeggen, dat u en uw deputy's niet
voor uw taak berekend bent. Maar
plaatselijke ambtenaren zijn soms ge
handicapt, juist omdat ze té goed be
kend zijn. Om een streek of een stad
schoon te vegen, heb je een vreemde
nodig. Ik heb hier nu al een dag of
vier rondgeneusd. En al heel wat ge
zien. In een dag of vier.... hoog
stens een weekkan ik hier een
opruiming houden, waarover u ver
steld zult staan, hoewel ik het, naar
gewoonte, alleen zal opknappen. Ik
reken vijftig dollar per dag behalve
de onkosten. U krijgt de eer van het
geval. U moet immers binnenkort
herkozen worden, is het niet? Daar
zal een grote schoonmaak uitstekend
voor zijn. Denkt u er eens over."
De kleine sheriff leunde nadenkend
opnieuw tegen de trapleuning.
De man die daar voor hem stond
Wesley Wilder had hem aanbe
velingsbrieven laten zien van gouver
neurs, sheriffs, detective-agentschap
pen, politie-commissarissen, veehou
dersorganisaties en reclasscingsver-
enigingen uit het hele land, alle voor
zien van officiële stempels en hand
tekeningen. Hij was door het hele
land bekend als een detective, die
geheel op eigen gelegenheid werkte
en de laatste zeven jaar zijn aandacht
speciaal aan het Westen besteed
had.
De manier, waarop Wilder zich bij
autoriteiten vervoegde, was steeds
hetzelfde als dien dag. Hij ging een
plaats binnen, keek eens rond, kwam
daar omtrent de heersende misdadig
heid in een paar dagen meer te weten
dan de meeste mensen in een jaar te
weten konden komen en vroeg daar
op om een aanstelling.
Indien de autoriteit, tot wien hij
zich wendde, beweerde, dat de stad of
de gemeente zijn diensten niet nodig
had, bood hij aan, hen rond te lei
den en hun aan te tonen, dat het
wel zo was. Was hij van mening, dat
de autoriteiten zelf niet deugden, dan
wendde hij zich tot een vereniging
ter behartiging van het algemeen
welzijn en legde haar het geval voor.
Gewoonlijk liet men hem graag aan
de gang gaan. Daarne keerde hij te
rug naar de onwillige ambtenaar
met de wenk, dat de vooraanstaande
burgers het wenselijk vonden, dat
die ambtenaar van zijn diensten ge
bruik maakte, als hij op herkiezing
gesteld was. En dan kreeg Wes Wil
der bijna altijd een aanstelling. In
ambtelijke kringen werd hij vaak
Schoonmaak-Wilder genoemd.
„Wat wordt er hier in de streek
dan misdaan?" vroeg de sheriff.
„Hazardspel, dranksmokkel, dief
stal en venten met opium en zois
dat genoeg?"
„Die dingen komen bijna overal
voor," verdedigde de sheriff zich. „En
me dunkt, dat we er even krachtig
tegen optreden als de meeste sheriffs
in andere streken."
„Ongetwijfeld. Maar doordat u zo
bekend bent, zijn uw handen, zoals ik
al zei, te veel gebonden. U hebt een
vreemde nodig om dat voor u op te
knappen, als het een beetje te erg ge
worden is. U krijgt er alle eer van,
denk daar wel aan. Ik krijg vijftig
dollar per dag en mijn onkosten en
verdwijn dan. Mijn betaling komt
dan natuurlijk uit de gemeentekas."
De sheriff keek hem strak aan.
„Zeg eens heb je nog al plezier in
dat optreden als zedemeester? Vind
je zo'n kruistocht tegen de misdaad
leuk? Is het soms een hobby van
je?"
„Helemaal niet,' antwoordde Wilder
terstond. „Het is mijn beroep. Defec
tieve spelen dat is alles. U krijgt uw
salaris toch ook? Ik werk voor mijn
honorarium. Ik ben geen heilige en
geen hervormer, sheriff. Maar ik heb
meer slag van speurderswerk, dan
van iets anders en verdien er meer
geld mee. Het is gevaarlijk werk, dat
is zo, maarOch, het ligt in mijn
lijn."
„Dus ais je ergens anders meer
mee kon verdienen, dan deed je
dat?"
„Vast en zeker."
„Mooi zo," zei de sheriff opge
lucht. „Ik zal het je bezorgen. Als je
daarmee dan klaar bent, kun je hier
nog eens terugkomen. Dan zien we
verder."
„Ik begrijp u wel, sheriff," zei Wil
der glimlachend. „Het is ook niet
leuk, als iemand je komt aanbieden,
je eigen werk beter te doen, maar dat
is nu eenmaal mijn zaakje. Nu goed...
wat is dat andere baantje? Als het
goed geld geeft, bent u me, ten min
ste voor een poosje, kwijt."
„Ik zal je een brief geven bij die
wonderlijk mooie, welke je bij je hebt,"
stelde de sheriff voor. „Misschien
helpt dat. Ik weet wel, dat je de echte
Schoonmaak-Wilder bent, maar die
anderen mochten je brieven eens als
vervalsingen beschouwen. Ik weet,
dat ze je zeventig dollar per dag
met onkosten zullen geven, als je dat
vraagt."
„Dat is beter dan vijftig," zei Wil-
Wie zijn die ze?"
der.
„De Staatsvereniging van Veefok
kers."
„Net in mijn lijn." verklaarde Wes
Wilder. „Ik heb dergelijke zaakjes
meer dan enige andere, sedert ik in
het Westen ben, opgeknapt. De ge
wone oude klacht.... veediefstal!"
„Juist."
„Daar heb ik anders niets over
gehoord. Gewoonlijk onderzoek ik
dergelijke dingen. Maar ik ben ook
nog niet lang in deze Staat, Hoe zit
het?"
„Om redenen, die ze niet openbaar
willen maken, hebben ze het aldoor
geheim gehouden. Ik heb gehoord,
dat ze al lang naar een geschikten
man uitkijken. Maar ze wisten niet,
hoe ze jou konden bereiken. Ik weet
zeker, dat ze je dadelijk aan het werk
zullen zetten."
„Ik heb om zo te zeggen, een paar
maanden winterslaap gehouden," zei
Wilder. ,Dat was nodig voor mijn
werk. Daarom konden ze me natuur
lijk niet vinden. Als u me dat briefje
wilt geven, sheriff, ga ik met de
eerstvolgende trein naar de hoofd
stad van de Staat hier."
„Kom even mee naar kantoor," no
digde sheriff Hawkins hem gemoe
delijk uit. „Ik zal het schrijven, dan
weet niemand anders er verder iets
van af."
„Dank u," zei Wes Wilder, inwen
dig grinnekend over het blijkbare
verlangen van de sheriff om hem
kwijt te zijn.
HOOFDSTUK II.
JACQUELINE VALLEY.
Langzaam trok een wagenreeks van
een mijl lengte over de heuvelacn-
tige terreinen van de Splayfoot Ranch.
Voor elke wagen stond een span vari
vier tot acht muilezels of paarden,
wier ruggen grijs waren van het
loogzout. De zwaar beladen wagens
knarsten en piepten, de voerlui, ver
stijfd van het lange zitten op de bok,
spoorden hen lusteloos aan en de
zwetende dieren zuchtten en steun
den moeizaam.
(Wordt vervolgd)