w*®® llagblat) PcSfew Verhoging ambtenaarssalarissen kost 23.6 millioen Een „dure" sigaret voor drie kwartjes Dorp in onrust" voldoet niet Gesprek met ■-andersdenkende katholieken politiek- een Wonderlijke Wereld RADIO t Veedieven J _1 i J)J11! iAAKT, IKKELD TWEEDE BLAD WOENSDAG 8 JULI 1953 Consequenties voor andere groepen Compensatie huurverhoging en her ziening classificatie komen aan de orde Graag op baantjes Speciale regeling voor topfuncties Opening van Oisterwijks toneelseizoen Geen grootse inzet na reorganisatie Rechtzetting W* hebben het onlangs eens ge had over een journalistencon gres in Tilburg. En we zeiden, dat de Paters Salesianen de gastheren waren. Dat was niet juist uitge drukt. Het waren de Paters Oblaten van de H. Franciscus van Sales. Dat is de orde, waarover we al eens eerder iets gepubliceerd hebben in verband met het zilveren feest hun ner vestiging in ons land. Ere wie ere toekomt! Nieuw Rijkskan- torengebouw Kosten 12,5 millioen DE NARTELAREN VAN GORCUM Speelgoed ten. cht, flM c> I17.175.160.M wordt gevraagd ;n Administratie, irau Dagblad De DER STEEN tiTEtiu sotiem mm vernemen. J£ jn de katholieke pers is verschil lend gereageerd op het lange artikel van Geert Ruygers, waarin hij namens de Katholieke Werkge meenschap in de P. v. d. A. een standpunt bepaalde ten opzichte van de oproepen tot eenheid. Deze verschillende wijze van rea geren spruit voort uit een ver schillende opvatting over tactiek. Een feit is, dat de heer Geert Ruygers wil praten met zijn poli- tiek-andersdenkende geloofsgeno ten. Hij heeft er zelfs behoefte aan. Hij maakt de anderen er een grief van, dat ze nooit eens met hem aan één tafel zijn gaan zitten. Maar men mag hem dan niet aan zien voor iemand, die zijn „diepe principiële overtuiging" omtrent de gewenstheid der doorbraak prijs zal geven. Hij is geen man zoals Weiter die alleen maar ging lopen vanwe ge bepaalde grieven. Neen, hij koos de P. v. d. A.. omdat hij de K.V.P. een ondeugdelijk middel vindt om politiek in katholieke zin te bedrij ven. Nu kan men zeggen: Wat heeft het voor zin, om met zo iemand over eenheid te gaan praten? Het Utrechtsch Katholiek Dag blad drukt wellicht het duidelijkst het standpunt uit van degenen, die helemaal niets voelen voor een ge sprek. Allereerst omdat het dan toch altijd onder de spanning van de doorbraak- en eenheidsgedachte zou staan. Voorts omdat er van ge vreesd wordt een manifestatie van katholieke onmacht, van een ogen schijnlijke krachteloosheid van de eigen beginselen. De heer Ruygers wijst er met voldoe ning op. dat het vorig jaar toch ook een aantal protestanten uit verschillen de politieke partijen op een sociale conferentie bijeen zijn geweest om zich gemeenschappelijk over een aantal maatschappelijke vraagstukken te bera den. Dat is juist, maar zonder tot overeenstemming te kunnen komen Het Vrije Volk'' juichte om dit nega tieve resultaat, omdat hieruit bleek, dat: „de scheiding van de geesten zich had voltrokken" en omdat ..het licht van de doorbraak" was opgegaan. Maar het Anti Rev. ..Trouw" liet het bittere woord vallen, dat uit deze conferentie was gebleken, dat ,,de Nederlandse christenheid een eensgezind getuigenis niet meer heeft kunnen opbrengen." Het door de heer Ruygers voorgestelde katholieke contact houdt wellicht het gevaar in, dat wij aldus ook de katho lieke boodschap voor de wereld zouden kunnen ontkrachten. |Y|oet men het zó somber zien? Wij hebben al als onze mening te kennen gegeven, dat we een ge sprek in de huidige omstandighe den niet zouden willen afwijzen. Men wordt in de uitlatingen van Geert Ruygers toch ook getroffen door 'n toon van oprechte bezorgd heid omtrent de vervreemding, wel ke er tussen politiek-andersdenken- de katholieken dreigt te ontstaan, Men verstaat eikaars taal al haast niet meer. Terwijl we er toch weder zijds van overtuigd moeten blijven zolang het tegendeel niet is be wezen dat één doel ons allen bezielt: de triomf van de Christe lijke gerechtigheid en liefde in on ze samenleving. Er is óók de erkenning dat er een punt is ook in het politieke, waar alle katholieken elkaar kunnen tref fen. Sterker nog, dat dit zó belang rijk is, dat er ook een uiterlijke vorm aan moet worden gegeven. De wegen wijken uit elkaar, als de één zegt: die uiterlijke vorm is er reeds in de overigens altijd voor verbetering vatbare K.V.P. Dat ontkennen de Ruygerianen. Goed, laten we dit dan maar eens in een gesprek onderzoeken. In een ge- Advertentie) Opletten de boodschap Goed van vertrouwen als U is, let U soms niet op, of U Uw MAÏZENA DURYEA - die U toch nadrukkelijk vraagt - ook werkelijk krijgt. Ja, thuis, in het gebruik dan merkt U het verschil gauw genoeg. Want er bestaat geen beter bindmiddel voor groen ten, soepen en sausen dan de echte MAÏZENA DURYEA. Niet zonder reden wereld vermaard. Vraag dus niet alleenMAIZENA DURYEA, maar zie toe dat U het ook krijgt. De naam DURYEA staat op ieder pak. sprek waar dit beter gaat dan in allerlei polemieken naar buiten. Zo ziet het o.a. ook „Ons Noor den", waar dit blad zegt: „Het wil ons voorkomen, dat de grondslag voor een gesprek in elk geval aan wezig is, zij het dan, dat de voor waarden, van verschillende kanten gesteld, niet aanstonds honderd pro cent hoop geven op een volledig re sultaat. Maar kansen zitten er in, al was het slechts deze, dat men in elk geval ook tot de slotsom kan komen wat niet mogelijk zou zijn. Ook daaruit kunnen, zij het allicht negatieve, conclusies worden ge trokken." Terwijl de „Gazet van Limburg" o.m. opmerkte: Tot vandaag ontbreekt een represen tatieve Unie van Overleg aan het Ka tholieke Nederland. Voor een met ge zag geleide beweging voor de door braak van het Christencfom is zij on misbaar. Voor de nieuwe wegen naar eenheid verwijst Geert Ruygers thans naar het coördinerend element, dat inderdaad aan de K.A. toekomt, de nog te weinig gehanteerde centrale voor cTe hereni ging der katholieke activiteiten. In het bijzonder haar tactvolle leider de heer Teilegen een thomist in de denk richting van Marithain en een practi- sche werker zou de aangewezen lei der zijn voor een gedachtenwisseling, die wij van statutaire stroefheid spoedig en moedig de nieuwe wegen moge vinden voor een brede politieke eenheid. Niet zonder spanning wachten we af, of het zo ver zal komen. p ÏNGEDIEND is een wetsontwerp tot verhoging van de salariëring van het burgerlijk Rijkspersoneel. De kosten worden geraamd op 23.6 millioen gulden per jaar. TEN OUD probleem, jaren gele den reeds aan de orde gesteld onder de sarcastische titel „Graag op baantjes", is op een ARKA-con- gres weer eens aangesneden. „Er zijn overheidsdiensten, welke katholieken vrijwel niet plaatsen dan uitsluitend in de laagste func ties. Indien men van de bezetting van deze diensten zou uitgaan, zou men tot de conclusie komen, dat de katholiek in Nederland tot een uit stervend ras behoort." Aldus formuleerde het de voor zitter van deze actieve vereniging Mr. Boots. En merkwaardig genoeg moest hij constateren, dat ook katholieke functionarissen eraan meedoen de achterstand der katholieken, te be stendigen. Ze willen aldus hun „ob jectiviteit" demonstreren tegenover hun andersdenkende collega's, die hiervoor toch geen oog hebben en - op hun beurt - zelf wél solidariteit jegens hun geestverwanten aan de dag leggen. Het is goed, dat dit zo eens on omwonden is gezegd. En een stap verder ware wellicht ook aan te bevelen: het met naam en toenaam bekend maken van de diensten, waar dit euvel woekert. Liet complex van maatregelen (waar- over zoals reeds gemeld in het G. O. overeenste: ming was bereikt) komt hierop neer: 1. de lonen van de vaklieden, bij zondere vaklieden en voorlieden-vak lieden, alsmede van de met hen in bezoldiging gelijkstaande ambtenaren op weekloon (de loongroepen 4 t.m. 6e van het bezoldigingsbesluit burgerlij ke rijksambtenaren) verhoogd met f 1,44 per week (f6,24 per maand); 2. de lonen van halfvaklieden en de daarmee gelijkgestelden (loongroepen 3 en 3a) verhoogd met f 0,76 per week (f4.16 per maand); 3. de lonen van de ongeschoolden en geroutineerden (loongroepen 1 t.m. 2a) verhoogd met f0.48 (f2.08 per maand) 4. de looptijd van de loonschalen voor alle hierbovengenoemde groepen ingekort van 6 tot 4 jaar; 5. als gevolg van de onder 1 t.m. 3 vermelde maatregelen de basiswed- den van de laagste en lagere ambte naren verhoogd met: f 2,08 per maand voor de wedden van f 120 t.m. f 200, f4,16 per maand voor de wedden van f 201 t.m. f 240 en met f 6,24 per maand voor de wedden van f241 t.m. f304; 6. de basiswedden van f 305 en ho ger verhoogd conform met resultaat van de vervanging van de in 1945 ver leende overbruggingstoelage door een verhoging met 10 pCt. van de in 1945 geldende salarissen. De verhogingen gelden voor de vol wassen ambtenaren en de in bezoldi gingsopzicht met hen gelijkgestelde arbeidscontractenaten. Het totale ver hogingsbedrag is mede bedoeld als een verhoging van de pensioengrond slagen. CLASSIFICATIE Dr is nog een aantal maatregelen te verwachten, met name een even tuele loon- en salariscompensatie in verband met de tegen 1 Januari a.s. te verwachten verhoging van de wo- ninghuren en door het vraagstuk van de gemeenteclassificatie, hetwelk Mi nister Beel zich voorstelt binnenkort in de Centrale Commissie voor Geor ganiseerd Overleg aan de orde te doen stellen. Mitsdien stelt de regering zich voor de te nemen maatregelen een tijdelijk karakter te doen dragen in de vorm van een wijziging van het toelagebe- sluit 1951. CONSEQUENTIES ambtenaren in dienst van de lagere publiekrechtelijke lichamen. TOPFUNCTIONARISSEN r\e regering is voorts van mening,, dat voor een beperkt aantal top functionarissen niet kan worden ont komen aan het treffen van een gewij zigd, meer op de realiteit afgestemd, bezoldigingssysteem. Dit systeem zal moeten inhouden de vaststeling van normsalarissen voor een kleine categorie van topfunctio narissen en voorts de mogelijkheid om in noodzakelijke gevallen een in dividueel salaris vast te stellen, ten einde talentvolle figuren, aan wier specifieke eigenschappen in bepaalde omstandigheden grote behoefte be staat. aan de Rijksdienst te kunnen binden IWTinister Beel merkt in de toelich- ting nog op, dat de voornemens der regering met betrekking tot de be zoldiging van het burgerlijk rijksper soneel consequenties zullen hebben voor: 1. de leden van de Hoge Colleges van staat; b. de leden van de rechter lijke macht; c. de onderwijzers, lera ren- en hoogleraren; d. de ambtena ren van rijks- en gemeentepolitie; e. de militaire ambtenaren. En voorts voor de richtlijnen met betrekking tot de bezoldiging van de TIET LIGT in het voornemen een al gemeen plan op te maken, waar bij de huisvesting van alle ministeries en van de grotere Rijksdiensten in haar geheel zal worden behandeld. Vooruitlopend op de vaststelling van dit grote plan vindt de regering het gewenst een aanvang te maken met de bouw van een groot Rijkskan- torengebouw aan de 1ste van Den Boschstraat te Den Haag. De kosten van het in eerste termijn te stichten gebouw inclusief grond aankoop en eerste inrichting zijn glo baal te schatten op 12,5 millioen. Een wetsontwerp, vragend een eer ste crediet voor deze bouw, is thans ingediend. 17 R IS iets veranderd in het gereno- meerde Oisterwijkse openlucht theater. Wie het programmaboekje van het huidige seizoen openslaat vindt daar niet meer „De Ghesellen van den Spele", maar „De Verenigde Oisterwijkse spelers". Bovendien is er een stichting in het leven geroepen, die zich intensiever dan voorheen met de exploitatie van het theater gaat bezig houden. Zo zullen er o.a. be roepsgezelschappen naar Oisterwijk trekken, wat niet wegneemt, dat ook voor goed amateurtoneel een ruime plaats blijft ingeruimd. Met al deze goede voornemens is dan, zoals we in een kort bericht al hebben geschreven. Zondag j.l. het seizoen in Oisterwijk weer ingezet. De Verenigde Oisterwijkse Spelers had den daarvoor „Dorp in Onrust" van Kees Spierings op hun repertoire ge nomen. Jammer genoeg we zijn dit van Oisterwijk zeker niet gewend moet hiervan getuigd worden, dat ^deze eerste klap, de beroemde daal der niet waard is. Het kan geen zwa re opgave zijn, om de zwakke plek ken in het toneelwerk van Kees Spie rings aan te wijzen. In hoofdzaak komt het neer op een al te sentimen teel gegeven, dat verre van origineel is, maar waarin de schrijver zich niettemin op het kardinale punt heeft vastgelopen, om er zich uit te redden met een oplossing, die geen nuchter denkend toeschouwer zal aanvaarden. "D°rp *n Onrust" geeft het verhaal van een herbergiersdochter, die tijdens het kermisfeest van de Gilde door een verdwaalde kogel wordt ge troffen en sterft. Het gebeurt tijdens een wandeling, die zij met haar ver loofde over de hei maakt. De ver loofde, die ook bij de schutterij is, wordt als dader gekenmerkt en dit voert de dorpsgemeenschap naar een tweedracht, die jaren duurt. Weer op een kermisdag, twee jaar later, komt de zaak in orde, wanneer jhr. mr Frans van den Bogerde bekent, dat hij op de fatale dag op een fazant heeft geschoten, waarbij hij de vogel gemist en het meisje geraakt heeft. Omdat hij bang was. dat deze affaire, zeker gezien in het licht van zijn jeugdvriendschap met het gestorven meisje, zijn carrière zou breken, had hij, ook op aandrang van zijn vader, de bekentenis verzwegen. Het moet gezegd worden, dat dit stuk, dat van zaalstuk tot openlucht spel omgewerkt werd, juist voor een openluchttheater zijn aantrekkelijkhe den had. Het kon prachtig worden op geluisterd door medewerking van het St. Sebastiaansgilde, dat Oisterwijk nog kent en dat o.a. een mooie groep vendeliers bezit. Deze laatsten kre gen voor hun werk een speciaal applaus van het talrijke bezoek. |\/Iaar goed maken wat aan het stuk mankeerde, konden de gildebroe- ders en de muzikanten niet. Evenmin konden dat de spelers, die hier door de schrijver gedwongen werden tot spel, waarvan we hoopten, dat het althans op het niveau van Oisterwijk al lang vergeten was. Overdaad van pathos en veel te veel gemoraliseer op onnatuurlijke wijze. Als men een figuur als Toontje de Pater, noodhulp in de herberg, levenswijsheden in de mond legt, dan moeten het er toch tenminste zijn, die hij zelf zou kun nen uitdenken en begrijpen. Dit geldt ook voor andere spelers, zoals de pastoor en de jonge jonker. Het leidt tot onverantwoorde gezeg den en storende passages in hun tekst. Woor het spel (hoe kan het anders!) evenmin de hoogste loftrompet. Bij de haast onoverkomelijke moei lijkheden, die het stuk de acteurs op legde, kwamen nog de grotere en kleinere gebreken, die nu eenmaal aan een eerste opvoering van een stuk door amateurs schijnen te moe ten kleven. Men kan erop vertrouwen, dat dit bij een volgende uitvoering al beter zal gaan. Maar alles bijeen is het geen ge slaagde inzet geworden. Met meer vertrouwen zien we de opvoeringen tegemoet van „Midzomernachtsdroom" die half Augustus in het openlucht theater gaan draaien. Negen Juli (~)NS LAND kan bezwaarlijk bo gen op de titel, die sommige katholieke landen voor zich opeisen, van een land van heiligen te zijn. In de kringloop van het kerkelijk jaar beperkt zich de viering van de heiligen van onze bodem voorname lijk tot een aantal geloofspredikers, die vele eeuwen geleden in deze streken het Evangelie hebben ver breid en die door hun heilig leven hun namen hebben geschreven in de lijsten der heiligen der Kerk. Onder de spaarzame heiligen, die in later eeuwen daaraan vanuit deze landen nog werden toegevoegd, ne men evenwel de martelaren van Gorcum een eerbiedwaardige plaats in. Hoewel de viering van hun sterf dag niet werd uitgebreid tot de ge hele H. Kerk en ze dus slechts in het eigen calendarium der Neder landse bisdommen staan vermeld, heeft toch het bekend schilderij van hun marteldood een plaats ge kregen in de Vaticaanse musea en verkondigt aldus hun marteldood aan de gehele wereld. Door hun heldenmoed verdienden zij trou wens de eerbied der gehele H. Kerk want hun verguizingen en marte lingen waren niet minder dan van hen, die wij onder de grootsten van het martelarenkoor vereren. En daarbij kwam, dat zij gedood wer den om hun geloof in de H. Eucha ristie en om hun trouw aan de Paus van Rome en daarom met reden ook vereeuwigd werden in de eeuwige stad en in het huis van de H. Vader. ^/anneer wij nu na vier eeuwen hun dood gedenken op de tel kens terugkerende verjaardag, die de kalender als van ons verwante leden van het Godsrijk ons ver meldt, verdienen zij meer nog dan anderen onze aandacht. Toen wij vroeger voor het eerst de martelin gen vernamen, die zij ondergingen, hebben we wellicht gemeend, dat dergelijke gruwelijke mishandelin gen tot een verwijderd en barbaars verleden behoorden; in de laatste decennia hebben we evenwel inge zien, dat ook in deze tijd de Kerk aan dezelfde behandelingen bloot staat in haar getrouwen. Maar bij de herdenking der martelaren van Gorcum gaat het zoals het gaat bij de herdenking van alle leed, het ondergane leed en het geleden on recht verliest zijn harde kanten, het verdwijnt in het verleden, maar de glorie blijft, die hen omgeeft. De onwrikbare trouw aan hun begin selen in een tijd van vervolging en afval is een voorbeeld, dat niet ver gaat of verslijt door de voortsnel lende loop der gebeurtenissen. De ze behoudt zijn onvergankelijke waarde. ■yerwijl we hun feestdag geden ken, stijgt als een bede omhoog met smekend verlangen, dat deze nationale helden vol heldhaftig ge loof, ons vaderland mogen bescher men, nu door onverschilligheid en materialisme velen ontrouw drei gen te worden aan het geloof, waar voor zij hun leven gegeven hebben. DE „Doe het zelf'-rage, die momenteel het getergde Engeland teistert, heeft een nieuwe gedachte ontketend. Handige speelgoedfabrikanten hebben pakjes in de handel ge gooid, waaruit met kunst en vliegwerk race-auto's zijn te vervaardigen. De dingen rijden ongeveer 80 tot 100 km, dat hangt van de constructie af. De kleine jongetjes behoeven de dingen alleen met ontplof bare stof te vullen, het voer tuigje daarna los te laten en dan maar te zien door hoeveel muren hun wagentje heenrijdt alvorens te stoppen. De fabri kanten maken er volgens de eerste plannen 20 millioen. Onverbeterlijk pHARLIE WYATT heeft geduren- de een halve eeuw de meest uiteenlopende dingen gestolen. Der tig van zijn 74 levensjaren heeft hij dientengevolge in de gevangenis doorgebracht. Charlie werd juist op de jubi leumdatum 50 jaar dief in de flat van mevrouw Pearlman betrapt, waar hij de kasten aan het leegha len was. Mevrouw viel flauw. Haar grootmoeder echter viel de bejaar de inbreker aan en hield hem in bedwang tot de politie arriveerde. „Een pittig wijfje", zei onze Charlie later waarderend. Radio DADIO ATHENE WAS twee uur in stilte gedompeld toen de technische staf eensgezind zat te kaarten en niemand in de gaten had, dat er nog moest worden ge werkt. „Het spijt de omroep zeer", legde omroeper later moeilijk uit. „Maar ten gevolge van een (grote) technische storing weegredenen voor het aanvragen van de naturalisatie? Antwoord: Doordat hij (de aanvra- vrager) zich als ordebroeder, belast met de verpleging van moreel af gedwaalde personen, zich Neder lander is gaan voelen. Het verzoek zal wel worden toe gewezen. Die Nederlanders toch. Schoenen Naam I ETRROLL HIBBERT, een school- jongen uit Castle Donington, zoekt naar een nieuwe naam voor zyn haan, die tot voor kort Gerard heette. Gerard heeft een ei gelegd. Naam II CN in het verre Oceana (Ver. Staten) betwisten twee dames elkaar het bezit van een papegaai. Een jongen had die in een park ge vangen en hem ontstemd naar het politiebureau gebracht, omdat het beest met geen geweld wilde vloeken. Mijn Jimmy, zei de ene dame. Mijn Joe" kreet de andere. Zij probeerden kloek de papegaai aan het spreken te krijgen. Het eerste half uur deed het dier geen bek open. Toen zei hij: „Don ders. Is het uit?" De jongen kreeg de flinke vogel. Tour (~)NS NEEFJE brengt gehaast zijn driewieler in gereedheid. Hij heeft een dringend briefje geschre ven aan ploegleider Pellenaars met het verzoek, dat hij ook wel wil meerijden, wanneer dat zo gelegen komt. Hij is helemaal in opwinding geraakt over de Suzes, die elk étappe-einde plegen op te luisteren. Toelichting T TIT een verzoek om naturalisatie ontlenen wy met schaamte het volgende. Vraag: Welke zyn de be- LJET GAAT goed met de schoen- fabrikanten. Zij weten de nodige variaties te vinden. Eerst hebben ze de hakken weten op te vullen met visjes, wat een bewonderings- waardig gezicht was. (Zie boven). Een fabrikant van damesschoenen te Kaapstad heeft na een schoen model ontworpen, dat perpectievyh opent voor de dames die op de dubbeltjes moeten letten en toch van verscheidenheid houden. Het is een schoen met verwisselbaar bo venstuk. Door middel van een rits sluiting, gespen en knoopjes kan men deze schoenen een totaal ander aan zien geven door bovenleer van een andere kleur of model op het onder stel van zool en hak te bevestigen. De uitvinder heeft wereldpatent verkregen. Gebit U)E SCHOTSE kampioen-lichtge- wicht zou zijn titel verdedigen in het harde Nottingham, waar ze schijnbaar nogal van wat klappen houden. Zoals daarbij gebruikelijk moest hij zich voor het titelgevecht laten wegen. Wat bleek? De kam pioen werd te zwaar bevonden en kon opstappen. Dat nooit, murmel de de Geweldige. Hij smeet reso luut zijn (valse) gebit uit en het vereiste gewicht klopte toen op de miligram af. Drank CR WAS DRANK in de wijnhandel van de heer Persiel in Oak land. Er was ook brand. De nacht waker, die door zijn regelmatige nachtronden door de wijnkelders er wel weg mee wist, signaleerde de vlammen. Hij greep krachtdadig in met het gevolg, dat de hele buurt werd gealarmeerd. De toesnellende hulp groeide aanmerkelijk toen be kend werd, dat de wijn uit de va ten was gebarsten door de hitte en nu vrijelijk door de straten speelde. De nachtwaker deed wat hij kon. Hij redde hele liters, die hij held haftig en onvermoeid naar binnen hees. Zelfs de brandweer ging na enkele uurtjes blussen zingend en schertsend aan het werk verder. De wijnhandel brandde tot de grond toe af. DONDERDAG 9 JULI 1953. HILVERSUM I, 402 m. 7 Nieuws; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.; 7.45 Mor gengebed en lit. kalender; 8 Nieuws en weerberichten; 8.15 Gram. 9 Voor de huis vrouw; 9.40 Schoolradio; 10 Gram.; 10.30 Morgendienst; 11 Voor de zieken; 11.45 Gram.; 11.50 „Als de ziele luistert", cau serie; 12 Angelus; 12.03 Lunchconcert; (12.30-12.33 Land- en tuinb. modedelingen) 12.55 Zonnewijzer; 13 Nieuws en Kath. nieuws; 13.20 Pianospel; 13.35 Omroep orkest en soliste; 14 Gram.; 14.45 Voor de vrouw; 15.15 Promenade orkest; 15.45 Gram.; 16 Bijbellezing; 16.30 Gram. 17 Voor de jeugd; 17.30 Gram.; 18 Idem 18.35 „Op de stelling"; 18.45 Leger des Heils kwartier; 19 Nieuws en weerbe richten; 19.10 Levensvragen van allerlei aard en een pastoraal antwoord; 19.30 Gram.; 20 Radiokrant; 20.20 Radio vossen jacht; 21.15 „Over grachten, wallen en kantelen", klankbeeld; 21.45 Metropole orkest en solist; 22.15 Pianorecital; 22.35 Gram.; 22.45 Avondoverdenking; 23 Nieuws en SOS-berichten; 23.15-24 Gram. HILVERSUM 11, 298 m. 7 Nieuws 7.10 Gram.; (7.50 Dagopening); 8 Nieuws 8.15 Gram.; 8.45 ld.; 9 Morgenwijding; 9.15 Koorzang; 9.30 Voor de vrouw; 9.35 Wa terstanden; 9.40 Gram.; 10.50 Voor de kleuters; li Gevar. muziek; 12 Zang en piano; 12.25 In 't spionnetje; 12.30 Land en tuinbouwmededelingen; 12.33 Orgel spel; 12.50 Uit het Bedrijfsleven; 13 Nws; 13.15 Mededelingen of gram.; 13.20 Dans muziek; 14 Gevar. programma 14.30 Piano recital; 15 Voor de zieken; 16 Gram. 16.45 Voor de jeugd; 17.30 Mil. causerie; 17'40 Gram.; 17.45 Regeringsuitzending: Drs. F. J. A. Terwisscha van Scheltinga „Zuid- en Z.O.-Azië" 18 Nieuws; 18.15 Sportproblemen; 18.25 Mil. orkest; 18.55 Ronde van Frankrijk; 19.05 Gesproken brief uit Londen; 19.10 Lichte muziek; 19.40 Rep.; 19.50 Gram.; 20 Nieuws; 20.05 Omroep orkest; 21.10 Cabaret; 21.50 Amu sementsmuziek; 22.20 Disco-causerie; 23 Nieuws; 23.15 Sportact.; 23.30-24 Gram. BRUSSEL 324 m. 11.45 Gram.; 12.30 Weerberichten; 12.34 Operettemuziek; 13 Nieuws; 13.15 Klass. muziek; 14 Engelse les; 14.15 Gram.; 14.30 Franse les; 14.45 Gram.; 15 Voor de vrouw; 15.45 Verzoek programma; (Tussen 16 en 17 Sport) 17 Nieuws; 17.10 Gram.; 17.15 Voor de kinderen; 18.15 Gram.; 18.30 Voor de soldaten; 19 Nieuws; 19.40 Italiaanse lie deren; 20 Orkestconcert; 22 Nieuws; 22.15 Operettemuziek; 22.55-23 Nieuws. BRUSSEL 484 m. 11.45 Gram.; 12.10 Idem; 13 Nieuws; 13.20 Gram.; ;4 Koor zang; 16 Lichte muziek; 17 Nieuws; 17.15 Verzoek programma; 18.30 Gram.; 19 30 Idem; 19.45 Nieuws; 20 Hoorspel; 22 Nws; 22.10 Lichte muziek; 22.50 Nieuws. EMART KINSBVRN AANBEVELINGSBRIEVEN. Op zijn kanoor zat sheriff Hawkins met zijn benen op tafel zijn pijp te roken en kletspraatjes te houden met twee zijner helpers. De dikke, gemoedelijk sheriff had juist gegrinnikt om een mal ver haal door een der beide deputy's opge dist. toen de glazen deur openging en er een vreemde binnentrad. Het was een gebruinde, jonge man met bruine haren en felle bruine ogen. Hij trad héél beslist op. Na een blik in het kantoor geworpen te heb ben, trad hij vlug op de lessenaar van de sheriff toe, schoof zijn Stet son achter op zijn hoofd en wachtte beleefd af, tot een der deputy's met vertellen klaar was. „Bent u sheriff Hawkins?" vroeg „Juist, meneer. Wat is er van uw dienst? vroeg de kleine sheriff, de vreemde: aandachtig opnemend. „Ik zou u graag even alleen spre ken, sheriff." De sheriff trok zijn dunne, blonde wenkbrauwen omhoog. „Ik ben op mijn eigen kantoor en deze twee zijn mijn helpers. U kunt vrijuit praten,' zei hij. „Goed en wel," zei de vreemde met een lachje. „Maar als u er niets te gen hebt, zou ik u toch graag alleen spreken." Na enige aarzeling kwamen de voeten van sheriff Hawkins van ta fel af en stond hij van zijn stoel op. „Nou, jongmens", zei hij loom, „ik kan zon verzoek moeilijk afslaan. Kom mee in de gang.... daar vinden we wel een plekje, waar ze ons niet kunnen afluisteren.' „Ja, hier maar," zei de sheriff, leu nend tegen de trapleuning, die naar de rechtszaal en de vertrekken der andere autoriteiten voerde. „Kom er maar mee voor de dag!" „Ik moet een baantje hebben, she riff," verklaarde de vreemde, terwijl hij in zijn borstzak ergens naar scheen te zoeken. De sheriff schudde het hoofd. „Die zijn er zoveel, zei hij. „Daar mee is dit gesprek dus afgelopen." En hij liep op zijn dikke benen de gang weer door naar zijn bureau. „Een ogenblikje, alstublieft," zei de ander. „Ik zou graag hebben, dat u even deze stukken in keek." De sheriff draaide zich nieuwsgie rig om en nam enkele documenten van de jongeman aan. Zijn kleine blauwe ogen sperden zich bij het lezen van het eerste wijd open van verbazing; daarna hief hij ze met felle belang stelling naar de sollicitant op. Hij keek de papieren één voor één door, gaf ze langzaam terug en stak zijn dikke hand naar de ander uit. „Aangenaam u te ontmoeten, me neer Wilder," zei hij ernstig. „Ik heb natuurlijk al meer van u gehoord. Wie in mijn vak heeft dat niet? Alleen heb ik u altijd voor ouder versleten. Maar heus, ik zou niet weten, wat ik voor u doen kan." „Er moet hier in de streek schoon maak gehouden worden, sheriff," ver klaarde de ander op de man af. „Dat weet u net zo goed als ik. En daarom wilde ik me liever niet bekend ma ken aan uw medehelpers. Ik werk natuurlijk in het geheim. Ik wil met zeggen, dat u en uw deputy's niet voor uw taak berekend bent. Maar plaatselijke ambtenaren zijn soms ge handicapt, juist omdat ze té goed be kend zijn. Om een streek of een stad schoon te vegen, heb je een vreemde nodig. Ik heb hier nu al een dag of vier rondgeneusd. En al heel wat ge zien. In een dag of vier.... hoog stens een weekkan ik hier een opruiming houden, waarover u ver steld zult staan, hoewel ik het, naar gewoonte, alleen zal opknappen. Ik reken vijftig dollar per dag behalve de onkosten. U krijgt de eer van het geval. U moet immers binnenkort herkozen worden, is het niet? Daar zal een grote schoonmaak uitstekend voor zijn. Denkt u er eens over." De kleine sheriff leunde nadenkend opnieuw tegen de trapleuning. De man die daar voor hem stond Wesley Wilder had hem aanbe velingsbrieven laten zien van gouver neurs, sheriffs, detective-agentschap pen, politie-commissarissen, veehou dersorganisaties en reclasscingsver- enigingen uit het hele land, alle voor zien van officiële stempels en hand tekeningen. Hij was door het hele land bekend als een detective, die geheel op eigen gelegenheid werkte en de laatste zeven jaar zijn aandacht speciaal aan het Westen besteed had. De manier, waarop Wilder zich bij autoriteiten vervoegde, was steeds hetzelfde als dien dag. Hij ging een plaats binnen, keek eens rond, kwam daar omtrent de heersende misdadig heid in een paar dagen meer te weten dan de meeste mensen in een jaar te weten konden komen en vroeg daar op om een aanstelling. Indien de autoriteit, tot wien hij zich wendde, beweerde, dat de stad of de gemeente zijn diensten niet nodig had, bood hij aan, hen rond te lei den en hun aan te tonen, dat het wel zo was. Was hij van mening, dat de autoriteiten zelf niet deugden, dan wendde hij zich tot een vereniging ter behartiging van het algemeen welzijn en legde haar het geval voor. Gewoonlijk liet men hem graag aan de gang gaan. Daarne keerde hij te rug naar de onwillige ambtenaar met de wenk, dat de vooraanstaande burgers het wenselijk vonden, dat die ambtenaar van zijn diensten ge bruik maakte, als hij op herkiezing gesteld was. En dan kreeg Wes Wil der bijna altijd een aanstelling. In ambtelijke kringen werd hij vaak Schoonmaak-Wilder genoemd. „Wat wordt er hier in de streek dan misdaan?" vroeg de sheriff. „Hazardspel, dranksmokkel, dief stal en venten met opium en zois dat genoeg?" „Die dingen komen bijna overal voor," verdedigde de sheriff zich. „En me dunkt, dat we er even krachtig tegen optreden als de meeste sheriffs in andere streken." „Ongetwijfeld. Maar doordat u zo bekend bent, zijn uw handen, zoals ik al zei, te veel gebonden. U hebt een vreemde nodig om dat voor u op te knappen, als het een beetje te erg ge worden is. U krijgt er alle eer van, denk daar wel aan. Ik krijg vijftig dollar per dag en mijn onkosten en verdwijn dan. Mijn betaling komt dan natuurlijk uit de gemeentekas." De sheriff keek hem strak aan. „Zeg eens heb je nog al plezier in dat optreden als zedemeester? Vind je zo'n kruistocht tegen de misdaad leuk? Is het soms een hobby van je?" „Helemaal niet,' antwoordde Wilder terstond. „Het is mijn beroep. Defec tieve spelen dat is alles. U krijgt uw salaris toch ook? Ik werk voor mijn honorarium. Ik ben geen heilige en geen hervormer, sheriff. Maar ik heb meer slag van speurderswerk, dan van iets anders en verdien er meer geld mee. Het is gevaarlijk werk, dat is zo, maarOch, het ligt in mijn lijn." „Dus ais je ergens anders meer mee kon verdienen, dan deed je dat?" „Vast en zeker." „Mooi zo," zei de sheriff opge lucht. „Ik zal het je bezorgen. Als je daarmee dan klaar bent, kun je hier nog eens terugkomen. Dan zien we verder." „Ik begrijp u wel, sheriff," zei Wil der glimlachend. „Het is ook niet leuk, als iemand je komt aanbieden, je eigen werk beter te doen, maar dat is nu eenmaal mijn zaakje. Nu goed... wat is dat andere baantje? Als het goed geld geeft, bent u me, ten min ste voor een poosje, kwijt." „Ik zal je een brief geven bij die wonderlijk mooie, welke je bij je hebt," stelde de sheriff voor. „Misschien helpt dat. Ik weet wel, dat je de echte Schoonmaak-Wilder bent, maar die anderen mochten je brieven eens als vervalsingen beschouwen. Ik weet, dat ze je zeventig dollar per dag met onkosten zullen geven, als je dat vraagt." „Dat is beter dan vijftig," zei Wil- Wie zijn die ze?" der. „De Staatsvereniging van Veefok kers." „Net in mijn lijn." verklaarde Wes Wilder. „Ik heb dergelijke zaakjes meer dan enige andere, sedert ik in het Westen ben, opgeknapt. De ge wone oude klacht.... veediefstal!" „Juist." „Daar heb ik anders niets over gehoord. Gewoonlijk onderzoek ik dergelijke dingen. Maar ik ben ook nog niet lang in deze Staat, Hoe zit het?" „Om redenen, die ze niet openbaar willen maken, hebben ze het aldoor geheim gehouden. Ik heb gehoord, dat ze al lang naar een geschikten man uitkijken. Maar ze wisten niet, hoe ze jou konden bereiken. Ik weet zeker, dat ze je dadelijk aan het werk zullen zetten." „Ik heb om zo te zeggen, een paar maanden winterslaap gehouden," zei Wilder. ,Dat was nodig voor mijn werk. Daarom konden ze me natuur lijk niet vinden. Als u me dat briefje wilt geven, sheriff, ga ik met de eerstvolgende trein naar de hoofd stad van de Staat hier." „Kom even mee naar kantoor," no digde sheriff Hawkins hem gemoe delijk uit. „Ik zal het schrijven, dan weet niemand anders er verder iets van af." „Dank u," zei Wes Wilder, inwen dig grinnekend over het blijkbare verlangen van de sheriff om hem kwijt te zijn. HOOFDSTUK II. JACQUELINE VALLEY. Langzaam trok een wagenreeks van een mijl lengte over de heuvelacn- tige terreinen van de Splayfoot Ranch. Voor elke wagen stond een span vari vier tot acht muilezels of paarden, wier ruggen grijs waren van het loogzout. De zwaar beladen wagens knarsten en piepten, de voerlui, ver stijfd van het lange zitten op de bok, spoorden hen lusteloos aan en de zwetende dieren zuchtten en steun den moeizaam. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 5