Pagblat) £)cSfem
Telepaat zijn is geen pretje
r
Na het oproer in Berlijn
LI
Gouden jubileum van Ford
Mda-stift
Twee dollars zoek
Wat een Wonderlijke Wereld
Een „dure" sigaret
voor
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 19 JUNI 1953
3
Tijdelijk blinde piloot leerde
Het moet in
UW HERSENS
gegrift staan:
Drie huizen
op cle heuvel
26)
Hollands belang
Stoorzender
zien zonder ogen
Testamenten
Boekenplank
RADIO
a
II ET OPROER in Oost Berlijn is
neergeslagen. Tegen tanks en
mitrailleurvuur kan de vastbera
denheid van ongewapenden ook
niet op. De doden liggen verslagen
en in het communistische deel van
Duitsland zullen de arbeiders geen
kans krijgen van hun begrafenis
een betoging te maken. In stilte
zullen de slachtoffers aan de schoot
der aarde worden toevertrouwd.
De geheime politie gaat nu op
jacht naar de leiders van het op
roer en er zal met hen wel korte
metten gemaakt worden. Of het
een spectaculaire afschrikkings
executie zal worden dan wel een
geluidloos verdwijnen moeten de
machthebbers beslissen. In ieder
geval: de orde zoals dat heet
is hersteld.
Maar de gevolgen van deze on
gehoorde gebeurtenis kunnen diep-
insnijdend zijn.
IJOE is ze immers ontstaan?
Na de dood van Stalin die
grote vredesvriend en vader der
volkeren gingen de opvolgers
een geheel andere tactiek volgen.
Hun staat ook voor ogen één volks-
democratische wereld, van het
Kremlin uit geregeerd. Maar de
groeiende militaire en economische
macht van het Westen, gestimuleerd
door de tactiek van de koude oor
log, deed de vervulling van deze
droom al meer naar de achtergrond
wijken. Vandaar het besluit Stalins
tactiek te verloochenen en de toe
naderingsapostel te gaan spelen,
teneinde het Westen in verwarring
en verdeeldheid te brengen. Men
kent de lange rij van z.g. conces
sies, waarover we iedere dag op
nieuw verbaasd stonden. De jongste
acte in dit spel van ommezwaai
werd gevuld met opzienbarende
veranderingen in Oost Duitsland.
Generaal Tsjoeikof, „de bevrijder
van- Berlijn", eerst in zijn macht
hersteld, kon weer inrukken. Het
Russische toezicht werd aan de
„burger" Semjonof toevertrouwd
en hij gelastte aan de marionetten
Grotewohl en Ulbricht de open
lijke bekentenis van fouten en een
stopzetting van de bolsjewisering.
Men kon ook hier te lande deze
lieden door de radio hun kronkel
redeneringen horen uitschreeuwen
en het was om er wee van te wor
den. In een normaal-democratische
staat zouden zulke lieden, die hun
onbekwaamheid zelf uitmaten, ge
woon weg gestuurd worden. Hier
stonden ze ondanks al hun zelfver
nedering toch nog van een hoge to
ren te blazen en over „vrijheid" te
bazelen, waarbij dan het applaus
van de opgecommandeerde partij
leiders niet ontbrak.
De arbeidersmassa trok echter
wel de normaal-democratische con
clusie en begon te betogen voor het
verdwijnen van deze lieden en voor
het houden van echte verkiezingen.
De duizenden, die begonnen, had
den hiermee uitgesproken wat in
honderdduizenden leefde. Spontaan
groeide het oproer, waartegen de
Volkspolitie slechts voor een
deel overtuigd communist niets
vermocht. Het vuur der vrijheid, zo
lang verstikt, vlamde hoog op.
Doch toen moest de Rus zijn mas
ker van welwillende vredesliefde
wel afzetten. Tanks en mitrailleurs
werden zijn argumenten. Een ge
tergd volk moest weer bukken en
grommend staat het nu op de
steigers, om het reclamestuk van de
volksdemocratische opbouw, de
Stalin-allee, verder te voltooien..
TN het Kremlin zal men echter he-
vig aan het denken zijn gezet.
De nieuwe tactiek heeft op een be
langrijk punt gefaald. De teugel
werd te ver gevierd. De schuld
bekentenissen der marionetten
keerden zich tegen het communis
me zelf. De „opvoeding" tot de
nieuwe leer bleek in acht jaar tijds
aan de Oost-Duitse arbeidersmassa
Advertentie»
verspild te zijn. Zij verstaat onder
vrijheid nog echt vrijheid. Zij
droomt van een één Duitsland,
waarin werkelijk democratie
heerst. Dit is een bittere ervaring
voor de rode tsaren. Een bittere
ervaring vooral ook daarom, wijl
men bij het uitbreken van een ge
wapend conflict tussen Oost en
West nu niet zal kunnen rekenen
op de loyauteit van de Oost-Duit
sers. En zo moet men zich wel
afvragen zal het in de andere sa
tellietstaten anders zijn?
jVfEN kan zich voorstellen, hoe de
rimpels zich nu samentrekken
in de voorhoofden van de Sovjet-
groten. Er zullen wellicht verwij
ten vallen aan het adres van de
promotoren der nieuwe tactiek. De
ernstige vraag rijst: Moeten we
niet terug naar de methode-Stalin,
de strakke methode van de koude
oorlog?
Het oproer werd bedwongen.
Maai de politieke deining, daar
door verwekt, golft verder. Nie
mand kan nog voorspellen wat de
gevolgen ervan zullen zijn.
NIETS helpt U beter dan de
ALDASTIFT
wanneer een likdoorn niet ver
dwijnt. De ALDA-STIFT helpt
U voorgoed, verricht een wel
daad aan Uw voet.
GEEN ZALF, GEEN PLEISTER
EN GEEN MES! Slechts de
90 ets.
helpt met SUCCES
Verkrijgb. bij Uw apoth. of drog.
B. A. Williams
Die is door mijn vrouw naar bed
gebracht, antwoordde Tope, Ze was
doodop. Maar Clint kan je alles ver
tellen. wat er te vertellen valt.
Heale knikte goedkeurend en vroeg
aan Clint:
Jij hebt immers de brand ont
dekt, Jervies?
Clint vertelde nogmaals zo kort mo
gelijk het verhaal en de inspecteur
luisterde aandachtig en zonder hem te
onderbreken toe. totdr'. de jongeman
klaar was.
Daarna begon Heale hem te onder
vragen Tope liet hen alleen en ging
naar het brandende huis toe.
.Er stonden enige troepjes mensen,
die wakker waren geworden door het
alarm of de vuurgloed hadden gezien
vanuit de verte Ze waren komen kij
ken. hoe het zou aflopen.
Tope bewoog zich rustig tussen hen
"JE christelijk-historische senator
Kolff woont in Geldermalsen,
Zogezegd dus in de provincie en
vandaar dat hij er zo goed oog
voor heeft, hoe men in de Randstad
Holland nog steeds nimmer de rui
me, het hele land overziende blik
heeft. Zijn opmerking, gemaakt bij
het debat over de opheffing van het
spoorlijntje Den Haag-Schevenin-
gen, was volkomen ad rem. Men
gaat pas bezwaren koesteren tegen
bepaalde aspecten van de spoor
weg-politiek, als er een Hollands
belang in het gedrang komt. En dat
geldt niet alleen de spoorwegpoli-
tiek. Neem bijvoorbeeld de kana
len-kwestie. Dat men oog heeft
voor de Rotterdamse belangen, die
tevens nationale belangen zijn, uit
stekend. Dat men nu echter rustig
de West-Brabantse waterstaatkun
dige toestand, waarmee ook het
landsbelang gemoeid is, verwaar
loosd laat, kunnen we niet waardé
ren. Het laten slepen van deze
kwestie is onverantwoord.
VY/AT VELE MENSEN van occultisme denken, is vaak nog veel
vreemder dan welk psychometrisch of telepathisch verschijnsel dan
ook. De een gelooft er geen draad van en is er niet van af te bren
gen, dat zo'n telepaat een soort van super-goochelaar is. De ander
slikt alles op dit gebied met overdreven goed-gelovighed en een
derde ziet in een hypnotiseur, magnetiseur een soort van duivelskind.
De wetenschap weet nog niet alles te verklaren, doch de parapsycholo
gie zal toch eens al dit „vreemde" weten te doorgronden. Want er is
niets duivelachtigs aan. In wezen bezit ieder mens iets van de z.g.
paranormale vermogens. Wie heeft nooit een voorgevoel gehad, dat
uitkwam
Onlangs beschreef een groot landelijk weekblad de geschiedenis van
een Londenaar, die geblinddoekt door de Engelse hoofdstad fietste.
In ons land treedt een telepaat op, die geblinddoekt een auto bestuurt.
Hoe kwam deze man, die optreedt onder de naam Cordoni, er toe,
deze merkwaardige stunt (die hij meer gebruikt als propaganda voor
zijn theatervoorstellingen) op touw te zetten Hieronder volgt het
antwoord.
TN 1943 in Engeland verblijvende,
werd hij dienstplichtig en hij werd
geplaatst op de cadettenschool. Een
goed jaar later was hij piloot en es
corteerde in een nachtjager bommen
werpers. Hij werd gewond. Een gra
naatsplinter trof zijn oog en hij was
blind.
Voor die tijd was hij een normale
jongen, die misschien nooit aan tele
pathie gedacht had. Alleen was hij in
zijn jeugd al twee maal van huis
weggelopen en evenveel keren door
de politie weer thuisgebracht.
Toen hij blind in een hospitaal lag,
kon hij het leven niet meer aan. Hij
kreeg zenuwstoornissen, werd opge
nomen in een inrichting voor zenuw
lijders waar hij, evenals al in 't hos
pitaal, de boel kapot smeet.
„Zienof doodgaan", was zijn
enige idee.
VOORSPELLENDE DROOM
A ES men Woensdagavond naar
Radio Hamburg wilde luisteren,
waar een spreker de gebeurtenis
sen in" Oost-Berlijn behandelde,
kreeg men een geluid te horen, dat
uit de oorlogsdagen goed bekend
is: Het tergende dreinen van een
stoorzender. Slechts bij flarden
kwamen de woorden van de spre
ker erdoorheen. Ook het Westen
mocht niet weten, wat een vrije
Duitser over het lot van de ge
knechte landgenoten zei. De stoor
zender echter bewijst, hoe het com
munistische regime de waarheid
vreest. Nu worden de praatjes
rondgestrooid, dat provocateurs uit
het Westen, ja dat zelfs strooibiljet
ten uit Amerikaanse vliegtuigen de
massa's zouden hebben opgehitst.
Jammer genoeg heeft een heirleger
van journalistieke waarnemers
daarvan niets gemerkt. Naast hun
grove onderdrukking van de stem
der waarheid zetten de heren com
munisten ook nog hun grote leu
gens.
TIET Nederlandse cabaret-gezelschap
van Wiesje Bouwmeester, dat na
een tournée van 2 maanden voor de
B.P.M. en de bond van kunstkringen
van Djakarta naar Nieuw-Guinea zou
vertrekken, heeft deze reis moeten
uitstellen. Toen zij op het punt van
vertrek stonden, bleken de leden van
het gezelschap de 2 reisdollars, die zij
bij hun vliegtocht naar Indonesië, zo
als alle passagiers, hadden ontvangen,
maar die ze bij aankomst nog niet
hadden besteed, niet te kunnen tonen.
De douane liet daarop de bagage uit
het vliegtuig terughalen, dat vervol
gens zonder de cabaretiers vertrok.
Geen speciale kleur voor
snelbrommers
Naar aanleiding van het desbetref
fend verzoek van de K.N.A.C., om de
zgn. snelbrommers in het verkeer
duidelijk te doen opvallen door voor
deze vervoersmiddelen een speciale
kleur voor te schrijven, heeft de Mi
nister van Verkeer en Waterstaat
meegedeeld, dat hij geen vrijheid kan
vinden een dergelijk voorschrift te
bevorderen.
TOEN begon het. Hij ging niet dood,
maar zag. Niet met zijn ogen,
maar op een vreemde wijze, welke
hem zelf beangstigde. Als de ver
pleegster hem zei dat er een brief
voor hem was, antwoordde hij: „Ja,
van m'n zuster", want hij wist het.
De verpleegster moest, om hem te
kalmeren, wat met hem praten.
Waarover moest ze met de overner-
veuze patiënt spreken? Ze kletste
maar wat. „Kijk, daar komt een auto"
of: „Het is mooi weer". Toen zat ze
voor het raam en er gebeurde buiten
niets. Maar ze moest hem afleiden.
Daarom zei ze maar: „Daar fietst een
man" en: „Er loopt een hond".
„Dat is niet waar!" zei hij plotse
ling. Hij wist dat ze loog. De ver
pleegster sprong op. Zou hij kunnen
zien? Maar de patiënt zag niets, hij
wist, hij voelde het.
Toen kreeg hij nachtmerries, af
schuwelijke, afmattende dromen. De
eerste kwam steeds terug. Hij zat
voor een groot venster en er passeer
de een man met een bult, gekleed in
vrij sjofele kleren. Zijn tanden ston
den naar binnen. De man liep voorbij
het raam en hij had een touw over
de schouder. Een lang touw. De man
liep maar, doch aan het touw kwam
geen eind, naar het scheen. Eindelijk
zag hij wat de vreemde man voort
trok. Het was een doodskist, die over
de grond sleepte. In die kist lag hij
zelf, hij, de man die niet kon zien,
die verpleegd werd in een gekken
huis. Er kwam plotseling een andere
man, met een leren jasje aan en een
zwarte pet op. De man gooide hem
uit de doodskist, hij stond en leefde.
En de man met het leren jasje nam
zijn plaats in de lugubere kist in.
Die droom keerde steeds terug.
Het was de meest weerzinwekkende
van de vele nachtmerries die hij in
die tijd had.
„IK KEN DIE MANNEN"
TNTUSSEN was hij geopereerd en hij
kon weer zien. Een half jaar was
hij blind geweest. Maar dat vreemde
vermogen om te zien zonder ogen
blééf. Hij liep later inmiddels in
Nederland teruggekeerd op het
Rembrandtplein in Amsterdam. Haast
.hebbend, riep hij een taxi aan, maar
toen hij wilde instappen drong een
man met een bult en naar binnen
staande tanden hem opzij. „Ga dan
maar eerst, als je zo'n haast hebt",
dacht hij, zich afvragend waar hij
die man met de bult toch van kende.
De taxi-chauffeur had een leren jas
je aan en een zwarte pet op. De wa
gen startte en de ex-piloot staarde het
voertuig na. „Ik ken die twee man
nen", peinsde hij. Toen reed de taxi
onder een truck. De beide mannen
waren op slag dood. En hij wist in
eens, wie het waren.
Als hij op straat iemand tegen
kwam, wist hij in een flits wat aie
man dacht. Haalde hij een hond of
kat aan, dan begon het dier soms
plotseling te slapen.
Het vreemdste was dit gevoel als
hij sommige voorwerpen aanraakte.
Hij voelde er „leven" in trillen, kreeg
visioenen en gedachten die de zijne
niet waren.
Daarna kon hij niet meer „nor
maal" leven. Het werd een obsessie.
Door een toeval ontdekte hij dat hij
pijnen kon doen ophouden. Het was
in Brussel. Een meisje werd aangere
den en bloedde hevig. Hij zag het on
geluk en werd hevig nerveus door
het gillen van het meisje. Hij ging
naar haar toe, rtiet als hypnotiseur of
magnetiseur, doch als gewoon mens.
Hij pakte het meisje bij de schouder
en schudde haar heen en weer. „Je
bloedt niet meer. je voelt geen pijn
meer", zei hij dringend. En het bloe
den hield op, het meisje gilde niet
meer. Hij zelf was het meest ver
baasd. Doch daarna ging hij het met
opzet beproeven. Hij ging optreden.
„UW HUIS BRANDT'
TN Arnhem gaf, in een volle zaal, een
man hem een voorwerp, dat hij
psychometrisch zou gaan „aflezen".
Toen hij het even betastte, zei hij:
„Meneer, bij U thuis is er brand". Er
was brand. Wat hij aanpakte ging
voor hem leven, van wie hij aankeek,
las hij de gedachten alsof de man ze
uitgesproken had.
„Het is geen pretje telepaat te
zijn", zegt hij. „Er komen honderden
mensen en ze komen allemaal met
moeilijkheden, narigheden en leed.
Ik zou liever als een gewoon mens
leven. Maar ik kan niet. Als ik niet
werk, ben ik als een accu die zich
zelf oplaadt. Ik moet dit doen, onder
een vreemde dwang".
Toch zijn er ook vrolijke dingen.
Er kwam een boer. in een Gelders
dorpje. Zijn varken was gestolen en
hij wilde weten door wie. ,.Wa' mie
da' kost. kan mie niet verdommen,
maar 't varken moet terug".
„Kent U een Rinus", vroeg de tele
paat.
„Da's de buurjongen, die wil met
m'n dochter trouwen Maar d'r komt
niks van!" zei de boer stug.
„Rinus heeft het varken", zei de te
lepaat.
's Avonds wachtten drie boerenjon
gens hem met hooivorken op. Een
van hen was de ontmaskerde Rinus.
Hij liep met gekruiste armen op het
drietal af. De helden vluchtten. En
de volgende morgen vertelde het hele
dorp: „Hij had ineens horens op z'n
kop en ook een staart. Hij was de
duivel!"
DE OUWE BOK
C"EN 72-jarige man kreeg een ano-
nieme brief. „Je bent een ouwe
bok", stond er in. Of meneer de tele
paat wist wie dat gedaan had. „Kent
U Josefientje?"
Ja, dat was een vriendinnetje van
hem. Die had het dan gedaan. Jose
fientje was 71 jaar
Ze was hevig verontwaardigd en
kwam de telepaat even uitschelden.
Hoe kom je d'r bij! Maar toen ze
wegging, opende ze de deur nog even
op een kier en riep: „En toch is het
een ouwe bok!"
Slechts zelden hypnotiseert hij
mensen en nooit in het openbaar.
„Dat vind ik mensonterend, zo voor
een volle zaal". Een standpunt dat
huldiging verdient. Wel hypnotiseert
hij als het nodig is, zoals eens voor
een klein meisje dat geopereerd moest
worden en niet gechloroformeerd kon
worden.
Omdat hij met z'n ogen dicht „ziet",
kan hu geblinddoekt een wagen be
sturen, ja zelfs nog veiliger dan een
ziende chauffeur. Want hij voelt ook
de dreigende gevaren, die er nog niet
zijn. Als een kind oversteekt, ziet de
normale autorijder het gevaar pas.
Als het kind wil oversteken, merkt
de blinde bestuurder het reeds.
Henry II, Benson en William Clay Ford onder de portretten van groot
vader Henry en vader Edsel. Henry n is de president van de Ford
Motor Company, Benson president van de Lincoln-Mercury Division,
William Clay chef van de research-afdeiing. Op 16 Juni werd het
gouden jubileum van de Ford Company in de V. S. herdacht.
TT ZULT HET niet ge-
-- ET ]0ven maar neven
staande afbeelding is 'n
testament. In alle ver
schrikkelijke vormen,
waarin dat kan voorko
men. Dat van de 84-jarige Elisabeth
Watson Walker bijvoorbeeld. Deze
dame hield zich bezig met de edele
dichtkunst. Maar er scheen wat aan
haar geestes-scheppingen te haperen,
want niemand durfde ze uit te ge
ven. Nu heeft mevrouw in haar tes
tament bepaald, dat haar erfenis
(f 10.000.-) zal moeten worden be
stemd voor de uitgave. (Van die ge
dichten uiteraard). Het Gerechtshof
heeft echter uitgemaakt, dat daar
niets van komt en dat het geld naai
de familie gaat. De gedichten waren
te slecht.
Een gewezen cassière (42 jaar) van
de deftige Parksclub in Londen had
meer geluk. Zij slaagde er in 1949 in.
een 87-jarige vrijgezel aan de haak
te slaan, die kort daarop het leven
liet. De doodsoorzaak werd niet ge
meld. Om precies te zijn was de on
dernemende juffrouw 15 dagen met
hem getrouwd geweest. In zijn testa
ment liet hij vast leggen, dat ze
f 10.000.- zou krijgen. Nu zei de rech
ter weer, dat ze de hele buit (meer
dan een millioen) kon binnenhalen.
Het huwelijk was toch geldig.
Dan woont er ergens op de grote
wereld ook nog iemand, waarop in
Engeland een erfenis ligt te wachten
van ruim 150.000 gulden. De erfge
naam is onvindbaar. Wij zijn het in
ieder geval niet.
Mannetjesputter
CEN BOER in het ver-
re Oakland, had een
ongelukje. Hij reed met
zijn tractor over zijn
Wakkers, kwam door een
Af of andere oorzaak on
der de kolos terecht en
al zijn vrienden gingen zich voorbe
reiden op een stemmige begrafenis.
De tractor sloeg over de kop. ver
loor een belangrijk gedeelte van de
motor-inventaris, belandde in een
droge sloot en verspeelde met deze
manoeuvre drie wielen.
De farmer kwam echter met een
verontwaardigd gezicht onder de
wrakken uit kruipen. Hij pulkte de
ijzeren stangen en verwrongen ma
chine-onderdelen van zijn lichaam en
zei: „Je kunt je niet voorstellen, hoe
zwaar zo'n tractor is". Hij had al
leen een bloedneus.
T ram
U)E ENGELSEN heb-
I> ben eindelijk een
verklaring gevonden
nt M voor hun gepoch, dat de
beste zeelieden van de
hele wereld uit Liver-
pool komen. Zij wijzen
op de gemeentelijke trams en zeg
gen: „Die gammele karren hotsen en
botsen zo over de rails, dat een jon
getje bij regelmatig gebruik van die
vehikels op zijn achtste jaar in staat
kan worden geacht de zwaarste
stormen op zee te weerstaan".
Don Camillo
£)E NORSE
groeten
van Don Camillo.
Vanaf de preekstoel in
zijn Italiaanse dorps
kerkje heef hij ver
klaard, dat ten eerste de
communistenleider Pep-
pone moet ophouden
zijn nageslacht te voe
den met appels en peren uit de
boomgaard van mijnheer pastoor,
dat hij ten tweede bij nader inzien
toch maar moet doorgaan met deze
verderfelijke activiteit, omdat hij
•Peppone) dan weer eens de concre
te kans loopt op een harthandige
vingerwijzing van zijn geestelijke
leidsman.
Overigens heeft Don Camillo geen
reden tot klagen. De eerste film, die
men over zijn avonturen draaide,
werd zo'n succes, dat er al gauw een
tweede is gekomen: De terugkeer
van Don Camillo. Deze titel schijnt
met opzet gekozen, want op het ein
de van de film evacueert het hele
dorp, behalve Don Camillo, tengevol
ge van een watersnood. De eventuele
derde film zou dus kunnen heten: De
terugkeer van Peppone.
Oom Nico
r\IT IS de oom Nico,
die zo vaak in de-
ze rubriek optreedt en
4V zich een buitengewone
TTw populariteit heeft ver-
toorven door het ver
tellen van verhalen,
waarvan reeds bij voorbaat vast
staat. dat ze zijn gelopen. Eigenlijk
is dit een verboden publicatie,
want het is vast komen te staan,
dat oom Nico bij zijn eerste optre
den werd afgeschilderd als een op
vallend kaal man. terwijl hem een
volgende maal een keurige haar
dos werd toebedacht. Vandaar dat
petje.
Reukoorlog
{Ten Amerikaanse
/U- parfum - fabri-
»kant beraamt plan
nen om heerlijk rui
kende regen over
Parijs te laten neerdalen. De
firma wil vaten met geparfu
meerd ijs in de wolken boven
de lichtstad uitwerpen. Men
hoopt, dat het ijs smelt en dat
de Parijzenaars niet zo flauw
zijn als hazen naar binnen te
lopen om daar de bui af te
wachten.
De reden van dit merkwaar
dig optreden is, dat de Ameri
kaan meent, dat de vrouwen in
zijn land veel te veel Franse
reukwaters gebruiken. Wan
neer hij nu de Parisiennes kan
overrompelen met zijn pro
ducten is de hemel weer op
geklaard.
Ons neef je
QNS NEEFJE is een
getrouw bezoeker
van films, waar ze niet
op een kogel meer of
minder kijken. Geen
wonder dus, dat hij de drie-dimen
sionale cowboy-film met ongeduld
verbeidde. „Het is, alsof u de gevech
ten zelf beleeft. Zo natuurgetrouw
en zo levensecht zijn de opnamen",
stond op de reclame-biljetten. Het
bezoek vond gisteren plaats. Hij
kwam, behalve met het rood-groene
brilletje, thuis met een nog roken
de revolver. „Toevalligerwijs in de
buurt geweest van een optredend
cowboy", legde hij rustig uit. „Eén
handigheidje en ik had hem in mijn
zak". Tot overmaat van ramp kwam
de theater-eigenaar vandaag zeggen,
dat hij ons neefje nooit weer op be
zoek wenste. Hij had alle filmsterren
lastig gevallen met zijn katapult en
allen pootje gelapt, wanneer daar
toe de gelegenheid werd geboden.
Raadsel
VT/U HEBBEN ons ge
ruime tijd afge
vraagd, wat het plaatje
hiernaast voorstelt. Ten-
W slotte hebben wij de
4 zetter geraadpleegd, die
gevoel heeft voor het
ontwarren van raadsels, omdat hij
telkens wijs kan uit de wild geschre
ven kopij van de redactie. Hij tuur
de er geruime tijd naar en merkte
op: „Ik denk, dat ik het onderste-bo-
ven heb". „Dan zou ik het om
draaien", ried zijn collega slim. Met
een droevig lachje kregen wij het ge
heim terug. „Ik weet het wel", zei de
werkzame man, „maar ik zeg het
niet".
(Advertentie
GEDACHTEN VAN EEN MONNIK
Pater Aloysius Verhoeven van de
Trappisten-abdij in Zundert heeft
heel wat individuele retraites gege
ven in zijn leven en daarbij ervaren,
hoezeer ook de moderne mens hun
kert naar levensverdieping. Hij heeft
in die retraites gedachten ontvouwd,
welke hem een steun en troost waren
in zijn monnikenleven, maar welke
toch ook geldend zijn voor andere le
vensstaten. Gedachten over Gods
eeuwige liefde. Zijn Voorzienigheid,
Zijn Barmhartigheid; gedachten over
de ootmoed als grondslag van het
geestelijk leven, over het wezen der
volmaaktheid en nog veei meer. Deze
conferenties zijn nu op verzoek van
velen gebundeld in een deel van de
«5»
Advertentie)
Vox Romana Reeks. Daardoor kun
nen deze inspirerende en rijk-geladen
beschouwingen in nog veel wijder
kring sterkte en geestelijk voedsel
verschaffen. Een boek, dat aanbeve
ling verdient zowel voor priesters en
religieuzen als voor leken, die ernst
willen maken met hun geestelijk le
ven. (N.V. Uitgeverij De Forel, Rot
terdam).
HET RIJK DER INSECTEN
In de serie „Wat leeft en groeit",
uitgegeven door Het Spectrum, waren
niet minder dan 16 van de reeds ver
schenen deeltjes gewijd aan Insecten.
Thans is als bekroning van dit on
derdeel een deeltje verschenen, dat
een overzicht geeft van het gehele
rijk der insecten. A. Kolsteren geeft
daarin enig inzicht in de betekenis
van het insectenrijk voor de leven
de natuur. En vervolgens geeft hij
de systematiek, om dan stuk voor
stuk de insectenorden kort te bespre
ken. waarbij hij voor reeds behandel
de orden kan verwijzen naar vroe»er
verschenen deeltjes. Het geheel is ook
weer met foto's en tekeningen ver
lucht.
en deed zijn best, hier en daar hun
gesprekken af te luisteren.
En toen zag hij Asa Taine in een
donker hoekje bij de oude schuur met
iemand staan praten. Hij herkende Lis-
sa Thayer. Haar gezicht was niet ver
licht. omdat Asa tussen haar en de
gloed stond, zodat Tope haar gelaats
uitdrukkingen niet kon onderscheiden.
Maar hij zag, dat Asa zich naar haar
toeboog, waarop zij hem ontweek.
Toen riep iemand Tope bij zijn naam
en de oude heer zag. dat Lissa in de
duisternis wegsloop en dat Clint en
Heale naar hem toekwamen. Terzelf-
dertijd herkende Asa Clint en kwam
naar hem toe.
Zo, Jervies. zei hij vriendelijk.
Wat heb jij met June uitgespookt?
Heale en Tope stonden een beetje
zijwaarts van hen beiden.
Ik heb haar naar huis toe ge
bracht. antwoordde Clint. Ik meen
de. dat het beter voor haar was. als
ze hier vandaan kwam.
Asa knikte goedkeurend.
Ze heeft het hard te verantwoor
den gehad, niet alleen vannacht, maar
allang tevoren, stemde hij toe. Maal
ais je haar niet terugbrengt, dan steek
je jezelf in een wespennest, hoor. Ze
willen haar hier niet laten gaan.
Maar hij lachte bemoedigend en her
vatte: Houd haar vast, Jervies! Laat
haar niet los! Laat je door hen maar
niet afschrikken!
Ik zal wel voor June zorgen!, zei
Clint zelfbewust.
Dan wendde hij zich tot Tope en
zei, blijkbaar niet erg op zijn gemak:
Ik voel me óp. Als u er niets te
gen hebt, ga ik maar naar huis. Dan
blijf ik daar oppassen.
Tope knikte hem toe en op dat
ogenblik keerde Asa zich om en zag
de inspecteur.
Hé!, riep hij verwonderd. In
specteur Heale, als ik het goed heb?
Hii keek langs Tope naar Heale en
er kwam een trek van argwaan op
zijn gelaat.
Ciint vertrok en een der brandweer
lieden kwam naar hen toe. Het water
droop van zijn witte helm af en zijn
gummi-jas glom van het nat.
We kunnen in de eerste uren nog
niets uitrichten, zei hij. Alles is nog
veel te heet.
Wat uitrichten'', vroeg Asa
Wat bedoelt u?
Inspecteur Heale weifplde even n
zei toen: Dit is brandmeester Ma
son, Tope!
En dan tegen Asa: Ja, ziet u, me
neer Taine,' we vermoeden, dat hier
brandstichting heeft plaats gehad!
Brandstichting? herhaalde Asa
koeltjes, en het kwam Tope, die hem
goed in het oog hield, voor, dat hij
moeite deed, om zijn stem rustig te
houden. En waarom?
Om meneer en mevrouw Hurder
te doden!, zei inspecteur Heale stroef.
Er volgde een lange stilte. Brand
meester Mason verwijderde zich en
ging naar het vuur toe. Asa bleef met
gebogen hoofd in gedachten staan. Dan
hief hij even het hoofd op en keek
langs inspecteur Heale heen.
Rab!, riep hij op gedempte toon.
Inspecteur Tope keerde zich nog
juist op tijd om en zag, dat Rab naar
hen toe kwam uit de richting van de
oude schuur.
Hallo!, zei hij op effen toon.
Wat is er aan de hand, Asa?
Dit is inspecteur Heale, stelde Asa
voor. Hij denkt, dat de brand is
aangestoken, om opa en oma Hurder
te vermoorden.
Tope keek Rab onderzoekend aan.
Aangestoken?, riep de jongeman
uit. Vermoorden! Wie zou in vre
desnaam.... Waarom zou iemand dat
willen doen? vroeg hij van de een
naar de ander kijkend.
Om dezelfde reden waarom me
vrouw Leaford vermoord is, zei in
specteur Heale onmeedogend en Rab
riep uit: Tante Kitty? Maar die
heeft toch te veel....
Heus, ze is vermoord, viel Heale
hem in de rede, en er klonk een bijna
wrede klank in zijn stem. Ze is ver
moord, meneer Taine, en dat is ook
het geval met die oude mensen. Ten
minste mevrouw Hurder. Meneer Hur
der wordt misschien nog beter.
Maar als u dat vermoeden hebt
gehad in het geval van tante Kitty,
waarom hebt u dan tot nog toe niets
gedaan?, riep Rab verontwaardigd uit.
Waarom hebt u dat niet eerder ge
zegd? Dan was dit vannacht misschien
ook voorkomen!
Ik meende, erkende Heale, dat
we dan meer kans hadden.
Loop naar dp maan!, schreeuwde
Rab woedend. U hebt met uw ver
moedens de hele zaak. ja. en nu zit
ten we ermee.U bent al net zo stom
en zo
Bedaar wat. Rab. kwam Asa nu
rustig tussenbeiden. Ik ben ervan
overtuigd, dat inspecteur Heale te goe
der trouw gemeend heeft, zo het beste
te doen. Op slot van zaken kon hij
toch niet zeker vaststellen, dat Kitty
vergiftigd was. Misschien heeft ze wel
degelijk een hartverlamming gehad en
meer niet.
(Wordt vervolgd).
ZATERDAG 20 JUNI 1953.
Hilversum I, 402 m. KRO: 7.00 Nws.;
7.15 Gewijde muz.; 7.45 Morgengebed en
lit. k.; 8.00 Nws. en weerber.; 8.15 Gram.;
9.00 V. d. huisvr 9.35 Waterst.; 9.40
Gram.; ïo.oo V d kleuters; 10.15 Sym-
phonette ork. en sol.; 10.55 Radio-Ral-
lye; 11.00 V. d. zieken; 11.45 Kamerkoor;
12.00 Angelus; 12.03 Gram. (12.3012 33
Land- on tuinb.meded.; 12.33—12.36 Ra
dio Rallye); 2.36 Musette ork.; 1255
Zonnewijzer; 13.00 Nws. en Kath. nws.;"
13.20 Lunchconc.; 14.00 Boekbespr.; 14 10
Radio Rallye en gram.; 16.30 De schoon
heid van het Gregoriaans; 17.00 V. d.
jeugd; 18.00 Gevar. muz.; 18.15 Journa
listiek weekoverz.; 18.25 Harmonie-ork.:
18.45 Buitenl. correspondenties; 19.00
Nws.; 19.10 Gram.; 19.20 Pari. overz.; 19.30
Gram.; 20.25 De gewone man; 20.30
„Lichtbaken", caus.; 20.50 Gram.; 21.00
Gevar. muz.; 21.35 Act.; 21.45 Radio
Philh. ork.; 22.30 Wij luiden de Zondag
in1; 23.00 Nws.; 23.15 Nws. in Esperant.;
23.22—24.00 Gram.
Hilversum II, 298 m. VARA: 7.00
Nws.; 7.10 Gram.; 7.15 Gym.; 7.30 Gram.;
8.00 Nws.; 8.15 Gram.; 8.55 V. d. vrouw;
9.00 Gym 9.10 Gram. VPRO: 10.00 „Tij
delijk uitgeschakeld", caus.: 10.05 Mor
genwijding. VARA; 10.30 V. d. arb. in de
continubedrijven; 11.30 Vierhandig pia
nospel; 12 00 Gram.; 12.30 Land- en tuinb.
meded., 12.33 Gram.; 1.300 Nws.; 13.15
Dansmuz.; 13.50 Weekjourn.; 14.20 Orgel
en zang; 14.45 Muz. caus.; 15.05 Gronings
progr.; 15.30 „Van de wieg tot het graf"-
Id 4j Radio Philharm. ork.; 16.30 Sport-
praatje; 16.45 Lichte muz.; 17.15 v. d.
jeugd; 18.00 Nws. en comm.; 18.20 Accor-
deonork.; 18.40 Regeringsuitz.Zoeh-\cht
op de Westerse Defensie; 19.00 Artistieke
staalkaart. VPRO: 19.30 „Passepartout"
caus 19.40 „Het Oude Testament in de-
caus>: 19 55 ..Deze week", caus.
VARA: 20.00 Nws.; 20.05 Gram.; ->o15
Gevar. progr 21.15 Soc. comm 2L30
Melropole-ork.; 22.00 „Dodenhuis", hoor
spel; 22.30 Weense muz.; 23.00 Nws 23 15
—24.00 Gram.
Brussel (Vlaams), 324 m. 11.45 Ka-
mermuz.; 12.30 Weerber.; 12.34 Gram.-
13.00 Nws.. 13.15 Gram.; 14.15 Vlaamse
muz.; 15.15 Ethnologische muz.; ïo.oo
Gram.; 6.45 Engelse les; 17.00 Nws.; 17A0
Gram. 17.30 Orgelconc.; 18.30 V. d. .sold.-
19.00 Nws 19.40 Kinderkoor: 19.45 Gevar.
muz.; 21.15 Accordeonmuz.; 21.30 Gram.'
21.45 Accordeonspel; 22.00 Nws.- ">2 15
Verz.progr. 23.00 Nws.; 23.05—24.00* Dans
muz.
Brussel (Frans), 484 m. 11.45 en 12.10
Gram.; 13.00 Nws.; 13.10 en 14.05 Verz.-
progr.; ,5.00 Operamuz.; 16.30 Lichte
muz.; 17.00 Nws.; 17.15 Lichte muz 18.30
Gram.; 19.00 Wenen en Schubert; 19.40
Gram.; 19.45 Nws.; 20.00 en 20.30 Gram.;
21.00 Ork. conc.: 22 30 Gram.; 22.50 Nws:
23.00 Gram.; 23.55 Nws.
