Van
m
Zwitsaletten
NIEUW ZEELANDER en een GIDS
bereikten het doel
Marine- keuringen
in Voorschoten
Het aantrekken van buiten
landse industrieën
Limbrichtse moeder redde het levensgeluk
van haar kind
Wat een Wonderlijke Wereld
RADIO
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 3 JUNI 1953
Sacramentsdag 4 Juni)
Kroningsdag
Nog actueel
PIJN... ZENUWPIJN.
Drie vlaggen op de Mount Everest
Britse expeditie moest ongelofelijke
moeili j kheden ov er winnen
DE ROUTE VAN
NEPAL UIT
EEN GEHEIMZINNIG EENTJE
Juffrouw speurt gespleten persoonlijkheden
Korporaals kunnen
tegen bloed
W actrom de heer B inseinius mee op reis ging
„Ondergeschoven ién.
MOEDERLIEFDE KENT GEEN GRENZEN
Lange lijdensweg
B. A. Williams
Drie huizen
op de heuvel
-
Koninklijke
felicitatie
LAATSTE GAT BIJ
OSSENISSE
WORDT GEDICHT
r)E KERKELIJKE feestviering
voert ons telkens opnieuw
naar hoogtepunten van gods
dienstig beleven en spreidt in deze
zomerse dagen de rijkdom harer
geheimen uit, waardoor de ziel van
de oprechte gelovige wordt verrukt.
Een der feesten, die in katholieke
streken met de volle luister worden
gevierd, doch bij ons jammer ge
noeg haast ongemerkt voorbij gaat,
is Sacramentsdag. Het voert onze
gedachten terug naar de dagen der
Goede Week, toen op de avond vóór
Zijn Lijden Christus met Zijn Apos
telen aan tafel zat en hun en ons
dit wonder Zijner Liefde naliet. In
innige verbondenheid met Zijn Lij
den stelde Christus het in en als
een herinnering daaraan, maar te
vens als een mystieke herhaling:
Offer en Offerspijs wilde Hij blijven
voor ons, opdat wij altijd door een
waardige offerande zouden kunnen
aanbieden aan de Vader in de he-
I mei.
f)EZE OPVATTING der H. Eucha
ristie heeft de eerste eeuwen
van het Christendom bij de vie
ring der kerkelijke plechtigheden
overheerst. Zodoende bewaarde men
in die tijd de H. Communie niet door
de dag; wie haar wilde ontvangen,
nam deel aan het H. Misoffer en
werd deelachtig ook aan de Offer
spijs. Eerst later ontstond het ver
langen, de werkelijke tegenwoor
digheid van Christus te doen door-
duren door de dag en men begon de
H. Communie te bewaren in een
aparte nis naast het altaar of op het
altaar zelf. Vanaf de 12de en 13de
eeuw nam de godsvrucht tot Chris
tus' tegenwoordigheid in de kerk toe
en verminderde in zekere zin de be
langstelling voor het Offerkarakter
der H. Mis. In die tijd ook kwam
de viering van een aparte dag ter
ere van het H Sacrament in ge
bruik, het eerst in Luik op aandrin
gen der H. Juliana, later ook in Ro
me en over de gehele H. Kerk. De
devote middeleeuwen gingen zich
bezinnen op de weelde der Eucha
ristie en op deze grootste liefdedaad
van Christus, Die altijd bij de Zij
nen wilde blijven. Nergens dan ook
zouden de woorden „God met ons"
een directer betekenis hebben dan
bij de tabernakelen onzer kerken,
waar onder Broodsgedaanten Chris
tus dag en nacht onder ons verblijft.
Begrijpelijk is het, dat velen enigs
zins de gedachte aan het H. Misoffer
vergaten voor deze weelde voor de
ziel, die altijd Zijn Heiland bij zich
wist. Of de gelovige neerknielt in
een stille dorpskerk of vanuit het
drukke verkeer van een stad even
een katholieke kerk binnengaat, hij
weet, dat deze kerk de werkelijke
woonplaats is van Zijn verborgen
God. Of iemand binnentreedt met
een hart, met zorg beladen, of en
kel om de schoonheid van het
Muwwerk te zien, beiden worden
door de brandende Godslamp op het
tabernakel gewezen. In de duister
nis van de nacht pinkt dit nietig
vlammetje als een ster van aller
eerste glans en schittering.
C.EEN WONDER, dat in de eeuwen
van diep geloof de godsvrucht
bloeide jegens dit groot geheim
ofizer altaren en dat men toen de
onschatbare rijkdom besefte, dat
men Christus altijd bij zich had. Uit
dit geloof zijn de kathedralen ont
staan en vond de kunst haar hoog
ste vermogen, zongen de godsdien -
stige dichters hun schoonste hym
nen. Als men daaraan denkt, kan
men met heimwee overvallen wor
den, want men zou de diepe gods
vrucht terugwensen en de blijd
schap en het vertrouwen, de offer
vaardigheid en de inspiratie van die
bloeitijd der Eucharistische gods
vrucht. Er klaagde eens iemand te
gen mij over de toestand, waarin hij
in een Franse kathedraal de altaren
had aangetroffen, maar groter be
schaming zou ons zelf passen, wan
en vu op de achteloosheid
en onverschilligheid, bij velen in
onze eigen kerken. Ook de gods
dienstige leken klagen over het ge
brekaan eerbied bij het ontvangen
der H. Communie of onder het hoi
hgegebeuren der Mis en het zou
bh ons see" weidaad zijn, wanneer
mirlt J uBmentsdag niet onopge-
wordL maar gevierd kon
worden met al de uitbundige luister
der Roomse feestviering, opdat we
eens temeer erop werden gewezen,
wat een niet te beseffen weelde het
is, dat God met ons verblijft in dit
hoogheilig Sacrament.
tlW
TN EEN EEUW van zakelijkheid,
planning en efficiëncy lijkt het
zo iets zinneloos zoveel millioe-
nen te besteden aan een kronings
schouwspel van Middeleeuwse allu
re. We hebben al zure opmerkingen
gehoord van Britse links-socialisten,
die het allemaal maar geldverkwis-
ting en reclamemakerij vinden. Aan
de nuchteren en zuren ontgaat ech
ter de diepere betekenis van de sym
bolen, die zo machtig kunnen zijn
in het leven van een volk; een vlag,
een lied en vooral een koning van
alleredelste stam, bewaarder der
beste tradities. Oi.» hen groepeert
zich de saamhorigheid, de vaste wil
om zichzelf te blijven, om ee*i taak
en een rol in de wereld te blijven
vervullen. Voor Engeland geldt in
het bijzonder, dat het koningschap
tevens bindmiddel is voor het over
geheel de wereld verspreide geme
nebest. Vele dromen van onafhan
kelijkheid, zijn in vervulling ge
gaan, maar die band blijft. Het is
verkwikkend, dat in een eeuw van
zakelijkheid, planning en efficiëncy
't begrip voor deze hogere realiteit,
verder reikend dan getallen en sta
tistieken, is blijven leven.
yiER MAANDEN is het geleden,
dat de stormvloed ons land
overviel. Vier maanden is een
hele tijd. Er is zo veel, dat allang
de belangstelling weer heeft ver
drongen voor de meeste Nederlan
ders. Voor hen zou het echter wel
goed zijn, als ze eens een kijkje gin
gen nemen in de gebieden, waar
water en wind nog altijd vrij spel
hebben, op Schouwen Duiveland en
in het gebied van Kruiningen. Men
make maar eens een ritje per auto
van Bergen op Zoom naar Goes. Na
bij Kruiningen wordt men naar een
zijweg verwezen. En dan komt
spoedig de tocht over een hoge
smalle dijk met het uitzicht over
een wijd en woelig meer. Daar ziet
men dan volkomen verlaten huizen,
aangevreten door het water, waar
de golfslag vrij in- en uitgang heeft.
Het slib hoopt zich al meer op in
vertrekken en stallen. De boomgaar
den steken hun volkomen dorre
kruinen boven het water uit. Onzeg
baar triest is het, te denken, hoe
hier welvaart en mensengeluk
bloeid,en en hoe dit alles verdreven
werd in één enkele nacht, terwijl
het vertrekpunt voor nieuw leven
nog altijd niet is bereikt. Groot en
dreigend hangen de regenwolken
boven het land. Meeuwen voelen
zich alleen thuis in dit oord van
water en slib. Zó is het nog vier
maanden na de watervloed. Het is
goed zich dit in te scherpen en te
beseffen, dat de ramp met al haar
problemen nog steeds actualiteit is.
Advertentie)
kortom alle pijnen bestrijd U met:
|E Mount Everest overwonnen! Het zijn twee leden van de
Britse expeditie geweest, die dit kroningsgeschenk voor Ko
ningin Elisabeth wisten te veroveren. En wel de 34-jarige Nieuw-
Zeelander E. P. Hillary en de 39-jarige Sjerpa Ensing. Koningin
Elisabeth en Sir Winston Churchill zonden onmiddellijk felici
tatie-telegrammen.
De Britse expeditie verliet haar ba
sis in Katmandoe, in Nepal, op 10
Maart. Met 362 dragers, 20 Sherpa
gidsen en ongeveer 5000 kilo bagage
trokken de 13 Britten onder leiding
van de Kolonel John Hunt de bergen
in. Men was uitgerust met speciale
zuurstofapparaten, nodig voor de
laatste klim in de ijle lucht. Het ge
zelschap beschikte over twee uitvoe
ringen, een waarbij 100 procent zuur
stof wordt toegevoerd en een ander
waarbij een zeker percentage buiten
lucht in het circulatiesysteem wordt
toegelaten.
In het verleden vormde vooral het
gewicht van de zuurstofapparaten 'n
belemmering.
Slaapzakken, tenten, kleding en
schoeisel van de expeditie waren alle
speciaal ontworpen cn gericht op be
scherming tegen de felle koude en de
stekende zonnebrand. Men maakte ge-
|£EN MARINE-MAN behoeft niet persé Piet Hein te heten. Het is
zelfs niet nodig, dat men op geregelde tijden zilvervloten ver
overt of schepen met toebehoren in de lucht laat vliegen, zoals
van Speyk dat in zijn tijd (eenmaal) deed. Zij worden evenmin
gevonden in boerenkolen of gebracht door ooievaars, zoals bedrieg
lijke sprookjes dat willen doen geloven.
De candidaten voor de trotse Nederlandse Marine, in de wande
ling „soppers" genaamd, komen allemaal van Voorschoten. Daar
wordt beschikt over de burgers, die uitverkoren of walgend terug
gewezen worden. Een merkwaardig, opwindend bedrijf.
bruik van legerrantsoenen.
Radiostations zonden speciale me
teorologische rapporten uit ten be
hoeve van de expeditie.
De expeditie, 14 man sterk, deed
haar aanval op de „godin-moeder van
de sneeuw" van het Zuiden (Nepal)
uit.
De mannen droegen drie vlaggen
met zich mede, de Britse vlag, de
vlag van de Verenigde Naties en de
vlag van Nepal, om deze op de top
te planten. De Zuidelijke route was
reeds in 1951 verkend door een Britse
expeditie onder leiding van Eric
Shipton, en ook de Zwitserse expe
ditie van het vorige jaar trachtte de
berg van die zijde te beklimmen.
Daarvóór had men steeds geprobeerd
de top van Tibet uit te bereiken.
Op weg naar de top moesten de
mannen grote oppervlakten met zeer
gevaarlijk ijs en „slechte" sneeuw
oversteken, waaronder diepe afgron
den liggen. Een kleine verkennings
groep ging steeds vooruit, gewapend
met een soort „lawine-geweer', waar
mee zij losse en gevaarlijke sneeuw,
die lawines zou kunnen veroorzaken,
uit elkaar schoten.
Men verwacht dat men nu precies
kan vaststellen, hoe hoog de Mount
Everest is. Er zijn hiervoor namelijk
uiteenlopende cijfers gegeven.
DE OVERWINNAARS
MIEMAND, die precies weet aan
welke jongemannen, na de eerste,
algemene keuring in of in de buurt
van hun woonplaats, de oproep tot
een meerdaags bezoek aan het Mari
ne-centrum in Voorschoten wordt toe
gezonden. Het schijnt iets te maken te
hebben met een geheimzinnig eentje,
dat men de eerste keer al dan niet
verwerft.
Ge moogt veronderstellen, dat men
U voor zo'n eentje aanziet. Ge staat
dan in de korste keren voor de poort
Een poort met de wacht, die met de
grootste stelligheid beweert, dat hij
niet wenst te worden uitgelachen,
omdat hij anders direct begint te
schieten. Het is de eerste keer niet.
dat er kinderlijkjes onder zijn hand
zijn uitgekomen. Zo is de sfeer. Men
proeft er zogezegd de ruwe zeelucht
in, die sterk waait uit alle hoeken.
PSYCHISCHE GERUCHTEN
j£)E kloeke golfslag van het 'tempo
brengt de jongemannen via uit
gebreide medische keuringen naar
het testlokaal. Daar zit in volkomen
tegenspraak met het soldateske ge
praat van sergeanten en korporaals
Cun J uf'rouw. Zo op het oog zelfs een
charmante dame, maar die intussen
VTfaarom ging de heer Winsemius,
directeur-generaal van de in
dustrialisatie. hoewel h(j op 1 Juli de
rijksdienst verlaat, toch met minister
Zljlstra mee op dienstreis naar Ame
rika?
Daarvoor heeft de minister in ant
woord op vragen van de heer Neder-
horst thans de volgende verklaring
gegeven:
In het door de regering gevolgde
beleid inzake de industrialisatie neemt
het aantrekken van buitenlandse in
dustrieën een vooraanstaande plaats
in. In verband hiermede wordt in 't
buitenland, met name in de Verenig
de Staten, een intensieve campagne
gevoerd, die er op gericht is de lei
ding van vooraanstaande Ameri
kaanse ondernemingen tot vestiging
van dochterfabrieken in Nederland
te bewegen. Deze campagne heeft
reeds belangrijke resultaten afgewor
pen. hetgeen wordt geillustreerd door
het feit, dat verschillende voor Ne
derland belangrijke ondernemingen
zich reeds in ons land hebben geves
tigd.
De onderhandelingen met een aan
tal andere Amerikaanse onderne
mingen bevinden zich op het ogenblik
in een vergevorderd stadium.
Gezien de belangen, die hiermede
voor Nederland zijn gemoeid, achtte
de minister het gewenst zich bij deze
bezoeken te laten vergezellen door
de scheidende directeur-generaal voor
de industrialisatie, die de eerste con
tacten met de leiding dezer onderne
mingen had gelegd.
Het resultaat van zijn besprekingen
met vertegenwoordigers van de
Amerikaanse industrie is, dat op het
ogenblik reeds twee van de door hem
bezochte ondernemingen hebben ver
klaard, dat zij de vestiging van een
fabriek in Nederland zullen voorberei
den. Met de directies van de andere
door hem bezochte industrieën werden
zeer waardevolle persoonlijke contac
ten gelegd.
ook alles weet van gespleten persoon
lijkheden, geestelijke afwijkingen en
andere psychische geruchten kan
waarnemen, die rondtollen in het
hoofd van de candidaat-Marine-men-
sen. Dit is uiteraard een buitengewo
ne sensatie. De jongemannen treden
verrast binnen, nijgen hoffelijk het
lijf en zeggen: ,.Hé". Want een goede
entrée wil heel wat zeggen.
Aan de hand van de zogenaamde
schimmen-test, waarbij ge uit vlekken
allerlei figuren moogt signaleren,
wordt vastgesteld of ge aanleg hebt
tot zeebonk. Mannen, die op de kleur
afgaan worden geweerd. Zij bezitten
teveel capaciteiten voor de landmacht
om ze op te sluiten in het slanke ma
rine-pakje. Dat wordt gezegd ten
minste en de juffrouw boekt genoeg
vertrouwen om daarin stellig te gelo
ven.
SCHOUT-BIJ-NACHT
j van een auto te wachten. Dat was
Toen Emile net op tjjd het stadion
NTA DE emotievolle dagen te Lon- binnenkwam, kon hij zijn club met
den keren wjj terug tot de rust g-l zien winnen. En dat was dan de
der natuur. In de boomgaard tweede reden waardoor het zo ver
van de heer H. Schilperoord te Zuid- schrikkelijk laat werd eer Emile zijn
Beierland, had zich een eendenpaar ^oze vrouw in de armen kon vallen,
gevestigd in een kraaiennest en Dc boosheid duurde echter niet lang.
daarin vijf eieren gelegd. De vroe
gere bewoners keerden echter in het
eigen „home" terug en verjoegen de
eenden. De kraaien legden er nog
vier eieren bjj, zodat het een flink
gedrang werd, daar in dat nest.
Moeder kraai zette zich extra
breeduit aan het broeden en nu kwa
men de eendeneieren al uit, terwijl
de kraaieneieren nog geen teken van
leven vertoonden.
Mens durf te leven
YY7ILT GIJ een lang leven, stort u
W dan niet in het zakenleven,
want de heer Theodorus Lump,
die doctor is en directeur van een
fabriek van geneesmiddelen, ver
klaarde op een Congres te New-
York het volgende:
„De Amerikaanse zakenlieden
doordat ze te
Het merkwaardige is nu, dat het ^Twerkln, malTlmdat ze te veel
eendjes'met grote Pzorg voedt em £en en te weinig lichaamsbeweging
de eigen eieren het nest heeft uitge- Volgens dr Lump zijn zakenlieden
gooid! 20 bang voor een hartaanval, dat ze
Eiion zopfcpn bang zijn te leven, uit angst voor de
e dood. En de meeste hartaanvallen
JLJOCHT U by geval de heer Smith. doen 2ich voor tijdens de slaap; voor
in Londen even willen opbel- bet merendeel zijn ze te wijten aan
len, dan moet u beslist niet overvoeding.
het Engelse telefoonboek raadple-
gen, want dan moet u veertig Jubileum
stijfbedrukte bladzijden met alle- jjeT VRIENDELIJKE Valthermond
maal Smiths doorwerken. Neemt UI waar men een hunnebed
u dan liever het plaatselvke Lon- vindt en men turf steekt het
dense telefoonboek dan wordt uw behoort tot de Drentse gemeente
moeite beperkt tot slechts 25 pa- odoorn wil begin Juli a.s. drie
ginas. dagen lang de bloemetjes buiten zet-
Ernsttper ts het, toanneer u uw omda{ b(>t honderd jaar bestaat.
vriend Williams nodig heeft, want jedereen js nu aj jn feeststemming,
die beginnen de Smiths rn Enge- ajjeen a| doordat men een groots
j~Ae expeditie wordt in de derde week
van Juni te Kamandoe terug ver
wacht.
Hillary is een bijenhouder uit
Nieuw-Zeeland. Hij heeft veel erva
ring als een bergbeklimmer opge
daan tijdens zijn tochten door het
Nieuw-Zeelandse hooggebergte, waar
de omstandigheden enigszins over
eenkomen met die in het Himalaja-
gebergte.
Tensing, de Sherpagids, heeft meer
ervaring in het beklimmen van de
Mount Everest dan wie ook ter we
reld. Hij maakte ook deel uit van de
groep gidsen die het vorig jaar een
Zwitserse expeditie begeleidde bij
hun poging om de top te bereiken.
De Zwitsers moesten toen op een af
stand van een paar honderd meter
hun pogingen opgeven.
Ook de leider van de expeditie, Ko
lonel Hunt, was reeds eerder in het
Himalaja-gebergte geweest, en in 1935
maakte hij deel uit van een expeditie
in de Karakoroem. Men bereikte toen
een hoogte van ruim 8000 meter. Ge
durende de veldtocht in Italië in 1943
oefenae hij de bergpatrouilles van zijn
regiment.
land al in aantal te overtreffen.
Maar beklaagt u zich maar niet al
te zeer, want anderen, die telefo
nisch contact willen opnemen met
een Jones of een Robinson zitten
met dezelfde moeilijkheden.
Laat thuis
programma heeft opgesteld. Er zou
geen vuiltje aan de lucht zijn ge
weest, wanneer niet een Valther-
mondenaar in zijn oude paperassen
een feestprogramma had ontdekt van
het vijftigjarig bestaan, dat in
1904 luisterrijk werd gevierd, zodat
Valtermond eigenlijk maar 99 jaren
bestaat. Men probeert de spelbreker
TNE VOETBALCLUB van Rjjsel
waarin de Nederlander Cor v d. nu maar te sussen en hem het zwjj
Hart meespeelt, moest het af- gen op te leggen,
gelopen weekeind een wedstrijd spe-
len tegen het elftal van Nancy. Het Wt' een late
ging om de finale, dus was er een ALWEER IS ER een briefkaart vrij
begrijpelijk grote belangstelling. -u* laat bezorgd en ditmaal was de
Autobussen vol supporters ver- geadresseerde overleden. Deze
trokken uit Rijsel en Nancy naar kaart werd op 12 Juni 1921 te Bo-
Parijs, waar de grote strijd om de j0gna in de bus geworpen en bereik-
Franse Voetbalbeker zou worden ge- te eerst dezer dagen zijn bestem-
streden. ming: het Italiaanse dorp Torre An-
In een der Rijsclse bussen had nunziata.
ondanks de protesten van zijn vrouw t
de metselaar Emile Warin plaats ixniKKers
genomen en men kwam welgemoed T~)E AUTOFABRIKANTEN in De
en tijdig in Parijs aan. Emile en een troit hebben verleden Zater-
paar van zijn vrienden besloten nog dagavond een gratis gelegen-
gauw even de Lichtstad van hoven heid gekregen om de sterkte van
te bezien en ze stapten naar het lo
ket van de Eiffeltoren. Toen legde
iemand zijn hand op de schouder van
Emile en deelde hem mede, dat hij
de 25 millioenste bezoeker was. Voor
deze geluksvogel stond een knaap
de autokappen en de duurzaam
heid van de lak te beproeven.
Daar kletterden namelijk hagel-
knikkers neer met een omtrek van
15 c.m., dat wil zeggen, ter groot
te van tennisballen.
TN de ruime slaapzaal komt de eer
ste rust. Ook met de nodige hinder
nissen overigens. Want een geünifor-
meerde autoriteit, die zich zelf met
klem schout bij nacht laat noemen,
beijvert zich deze titel tot een levend
begrip te maken. Hij draait namelijk
op de meest ongezette tijden het licht
uit, zodat de slaperige gasten maar
moeten zien, hoe ze het vreemde bed
bereiken. Er was er eentje, die zo
brutaal was om te informeren naar
de diepere strekking van deze bezig
heid. De lampen gingen onmiddellijk
weer branden. Zwijgend en ongenaak
baar als Neptunus beschouwde de
schout bij nacht de vermetele. Hij
wenkte een van zijn gezellen van on
bestemde rang, die zijn voorbeeld
volgde en stuurs naar het zwetende
slachtoffer tuurde.
De stilte werd beklemmend. Toen
trad een sergeant binnen. De wreken
de schout bij nacht en zijn collega
verdwenen als schimmen. Het licht
ging uit. Voor de laatste maal.
TROTS VAN NEDERLAND
£JE hele wereld heeft meegeleefd met de Franse moeder, die een nier uit
haar lichaam liet verwijderen, in de hoop daarmee het leven van haar
zoon, Maurice Renard, te kunnen redden. Helaas verloor haar opofferings
gezinde moederliefde tenslotte toch de strijd met de dood.
Dat moederliefde geen grenzen kent, heeft ook een Limbrichtse moeder
de 34-jarige mevr. Mevisscn-Janssen, bewezen. Gelukkig hoefde zij niet te
vechten voor het leven, maar wel voor het levensgeluk van haar kind. Zij
schrok er niet voor terug om een stuk van 15 cm lang en 3 cm breed uit
haar eigen scheenbeen te laten halen, opdat haar zoontje niet langer op één
been strompelend en hulpbehoevend, maar als een normaal mens onafhan
kelijk door het leven zou kunnen gaan. Het ziet er naar uit, dat het zichzelf
wegcijferen van deze moeder met succes bekroond zal worden.
70 gaat het door. Het Marine-cen-
trum van Voorschoten is vol van
forse korporaals, die waardig in het
vooruitzicht stellen, dat niemand
meer levend kan vertrekken, wanneer
zijn bevelen niet stipt worden opge
volgd. Hij heeft een ijzersterk gestel,
maar daar kan hij bepaald niet tegen
Hij doet het niet graag, maar als hel
niet anders kan: Hij kan goed tegen
bloed. Het is trouwens allemaal niet
zo erg. Want de korporaals komen
voor de belangen van hun jongens op.
als dat zo uitkomt.
En het doel is ten slotte toch niet
wassen kereltjes te kweken voor dat
specifieke legeronderdeel, dat eeuwen
lang reeds de trots van Nederland
vormt. De historische traditie van De
Ruyter moet worden voortgezet.
DIJNA zeven jaar geleden viel een
zwarte schaduw over het geluk
bij de geboorte van een derde kind
in het gezin Mevissen. Albert je, zo
kwam de jonge zoon te heten, had
een klompvoetje
De eerste zes jaren van het jonge
leven van Albertje werden één lange
lijdensweg.
Nog geen twee weken oud ging het
kind voor zeven maanden naar het
ziekenhuis, waar men het voetje wil
de richten en waar tenslotte operatief
werd ingegrepen.
Drie dagen nadat het kind met het
beentje in gips, naar huis was terug
gekeerd, moest het weer met spoed
in het ziekenhuis worden opgenomen.
Dit zou zich nog verschillende ke
ren herhalen, waardoor het kind in
zijn eerste levensjaren een hel op
aarde moest doormaken.
12)
Hij vergezelde hen naar de deur,
toen ze afscheid hadden genomen en
vroeg daar ietwat ongerust: Zeg,
Tope, wat zoek je er toch achter? Het
komt mij zo doodgewoon voor.
Kijk eens, antwoordde Tope rus-
tIg' Ik houd niet erg van vragen,
waarop ik geen antwoord weet. Om
een voorbeeld te noemen: is er iets
m j tolefoonleiding gebeurd, die
over de heuvel loopt? Is er vannacht
iets met het electrische net gebeurd?
Waren de Hurders gewend om hun
voordeur te grendelen, voordat ze naar
bed gingen? En waarom laten zulk
soort mensen iemand het verblijf op
hun grond toe, zoals dat met die Glo-
vere het geval blijkt te zijn? En hoe
.komt het, dat hij op zulk een vriend
schappelijke voet met miss Leaford
staat, als ze helemaal geen andere
vrienden er op na houdt? En waar
is dat flesje van die tabletten geble
ven?
Heale krabde zich achter het oor.
En dokter Derry zei met bijtende
spot: Als u soms van plan bent er
een moordzaak uit te brouwen, dan
kan ik wel vertellen, waar u mee be
ginnen moet. Miss Leaford heeft haar
moeder naar bed gebracht en haar die
tabletten ingegeven. Ze was de laat
ste, die mevrouw Leaford levend ge
zien heeft en de eerste, die haar dood
heeft geconstateerd. Begin met dat
meisje! Dat is het rechte begin
Clint maakte een nijdig gebaar, maar
Tope greep hem bij zijn arm beet.
Wel, dat ben ik nu juist ook van
plan, zei de oude heer bedaard en
vriendelijk. Miss Leaford is de eer
ste, die ik graag zou ontmoeten.
Toen ze buiten op de stoep stonden,
begon Clint woedend: Hoort u eens,
dat meisje heeft het niet....
Maar inspecteur Tope, die blijkbaar
ieder antwoord wilde vermijden, riep
iets tegen zijn vrouw en haastte zich
naar de auto, waarin ze zat te wach
ten.
HOOFDSTUK VI.
TUNE LEAFORD had veel van haar
J moeder gehouden op een bedaar
de en tedere wijze. En Kitty Lae-
ford, wier laatste levensjaren zo som
ber en saai waren vergleden, was vroe
ger een vrolijk meisje geweest. Ze had
romantiek in haar leven gekend. Uit
liefde had ze indertijd heel wat in de
waagschaal gelegd. Én ook June toon
de soms een vurigheid van tempera
ment. die met haar omgeving in bot
sing kwam. De durf, die haar moeder
eens getoond had, scheen op haar te
zijn overgeërfd.
Kitty had nooit anders dan in heel
vage termen tegen haar dochter over
haar vader gesproken. Maar juist die
geheimzinnigheid had een grote in
vloed op het kind uitgeoefend. Ze stel
de zich haar vader, die reeds zo lang
geleden voor haar verloren was ge
gaan in de wijde wereld, die zij niet
kende, altijd voor als een vrolijke, la
chende man met een lied op de lippen
en een lach in zijr ogen. Dat moest
hij immers wel geweest zijn, anders
was hij er nooit in geslaagd, haar
moeder te onttrekken aan de strenge,
sombere omgeving harer verwanten.
June, zelf vastgehouden in die tred
molen van suffe sl.ur, kon zich best
begrijpen, hoeveel moed haar moeder
getoond had door daarmee te durven
breken.
Maar nu was Kitty dood en June
leefde als in een nachtmerrie. Dok
ter Gabler had haar thuisgebracht in
een dikke overjas gewikkeld, maar
toch bibberend en half verkleumd van
kilheid. Ze hadden de voordeur open
gevonden en het ortaal half over
stroomd door de regen. Ze waren als
samenzweerders de trap opgeslopen en
zo op de griezelige slaapkamer geko
men, waar het bed met zijn sombere
last onder het felle licht van een kaal
electrisch ballonnetje voor hep op
dook. Dokter Gabler had een kort on
derzoek ingesteld.
Ja, zei hij zacht, ze is overle
den.... Ik geloof, dat we beter doen
met de oude luidjes beneden maar
niet wakker te maken. De nacht is
zo'n gruwelijk tijdstip om iemand
slecht nieuws mee te delen. Ik zal
even naar hier naast gaan en vragen
of Rab en Asa willen komen helpen
Dat zou moeder niet gewild heb
ben, onderbrak June hem koeltjes.
E1 zondei de minste zwakheid of
tegenzin te tonen, had ze de dokter
geholpen om aan de dode de laatste
diensten te» bewijzen Eerst toen dat
voorbij was. vond ze goed. dat hij
iemand anders erbij riep.
Hoe lang het duurde, voordat Asa
bij haar kwam, wist ze zelf niet.
Ga jij nu naar bed, June, zei hij
rustig. Er valt hier verder niets
meer voor je te doen. En dus is het
doelloos om nog langer te blijven.
Ik wil niet gaan slapen, zei ze
tegen hem.
Kom vooruit!, drong hij aan.
Ga naar bed!
Ze gehoorzaamde werktuigelijk, ge
wend als ze was aan zwijgende on
derwerping. Op haar kamer gekomen,
werd ze zich pas ervan bewust, dat
ze doornat en rillerig was van de kou.
Ze trok droog goed aan en kroop on
der de dekens. Ze dacht, dat ze wel
de hele verdere nacht wakker zou lig
gen en ze bleef ook wakker, tot ;e
de d"kter hoorde komen en de stem
van tante Evie in het portaal vernam.
Toen echter viel ze in slaap, en bij
haar wakker worden was het al klaar
dag. Ze stond op en toen ze haar ka
merdeur open deed, zag ze een man
in een zwarte jas de kamer van haar
moeder ingaan en de deur achter zich
sluiten.
Beneden gekomen vond ze daar al
haar verwanten bij elkaar. Oma Hur-
der zat stilletjes te schreien. Ze zat
rechtop in haar stoel. Ze had oma
Bowdon, terwijl ze nog op de trap
liep, al op ontstemde toon hardop ho
ren zeggen:
Het was beslist onverantwoorde
lijk. Ik kan er geen ander woord voor
vinden! En toen June de kamer bin
nen kwam, zei tante Evie juist op
haar fluweelzachte manier:
Ik maakte me gisteravond al zo
ongerust over Kitty Ze zei, dat ze
hoofdpijn had en ik weet maar al te
goed, hoe erg hoofdpijn kan zijn. Ik
heb er genoeg aan geleden. En Kitty
was er soms beslist ziek vanecht
Advertentie)
Negen keren werd het beentje ge
broken. Het eindresultaat was slechts,
dat Albertje met vijf jaar een totaal
krom gegroeid beentje had en zich
slechts springend op één been kon
voortbewegen
Somberder dan ooit leek de toe
komst van Albertje.
De algemene zorg en liefde (laten
we het maar ronduit verwennen noe
men) waarmee hij als hij thuis
was werd omringd door vader en
moeder en de zes broertjes en zusjes,
konden slechts pleisters vormen op
een ongeneeslijk lijkende wonde.
Ten einde raad reisde vader Me
vissen naar een professor in Leiden,
die hem de weg wees naar het Heer-
lense ziekenhuis.
Als moeder Mevissen de moed zou
kunnen opbrengen om een stuk uit
een harer eigen benen te laten za
gen, was er voor Albertje nog hoop.
Moeder Mevissen aarzelde geen ogen
blik, waar er voor haar kind zoveel
op het spel stond.
Weer werd Albertje in een zieken
huis opgenomen en toen het tijdstip
voor de operatie daar was, ook moe
der Mevissen. Volkomen bij het be
wustzijn volgde zij in de spiegel bo
ven de operatietafel het uitzagen van
het scheenbeen. Tien dagen later was
zij weer thuis. Na negen weken kon
zij de hulp in de huishouding danken
voor de bewezen dienst.
DE ZON BRAK DOOR!
TN Juli 1952 kwam ook Albertje weer
thuis. Drie weken na Kerstmis was
er grote vreugde in het gezin Mevis
sen, want Albertje mocht en kon ook
lopen, met een beugel en het been
nog in gips. Sinds Pasen van dit jaar
gaat hij zelfs dagelijks naar de be
waarschool, het been nog steeds in
gips.
Hij stoeit en ravot met de andere
kinderen. Hij zo vertelt moeder
Mevissen trots is in staat om over
de tafel te springen en hij leert als
de beste.
Nu nog maar een paar weken, dan
zijn de speciaal bestelde schoenen
klaar, dan gaat ook het gips van het
been en dan zal er hopelijk ook voor
Albertje een blijde jeugd en een re
delijke toekomst zijn weggelegd.
Everest-expeditie
L'ONINGIN ELISABETH heeft Dins-
dagochtend een -telegram naar
Katmoenda, Nepal, gezonden, waarin
zij de Britse expeditie, die de top van
de Mount Everest heeft bereikt, ge
luk wenst.
De expeditie had de Koningin het
succesrijke resultaat van haar moei
lijke onderneming als kronmgseadeau
aangeboden.
LIET laatste gat in de zeedijk onder
Ossenisse wordt thans gedicht.
Het is het gat ter hoogte van het
stoomgemaal, juist voor het land
bouwbedrijf van de heer Dumoleyn,
wiens boerderij werd verwoest. Bij
het werk. dat wordt uitgevoerd door
de fa. Blok te Rotterdam, worden
acht wagens en een bulldozer inge
zet. In ongeveer tien dagen hoopt
men de dijk ter plaatse hersteld te
hebben.
ziek van de pijn.
Op haar meedogenloze wijze bleef
ze doorgaan:
Kitty had zo'n hekel aan haar
leven. Ze was innerlijk altijd opstan
dig. Ze kon geen rust en geen geluk
vinden. Mij verwondert het tenminste
niet.
June was op de drempel blijven
staan, ongelovig en verward, trachtend
te begrijpen wat ze met die woorden
bedoelde. Rab en Asa waren ook in
de kamer.
Opa Hurder bevond zich in het por
taal, waar hij rusteloos op en neer
liep. Oom Justus kwam juist door de
keukendeur het huis binnen en zei
iets over ontbijten met de holle stem
van een dove: waarop opa Hurder aan
zijn oor schreeuwde: -- Kitty is dood!
Hè?, zei oom Justus.
Tante Evie kwam snel langs June
heen om hem tot zwijgen te brengen.
En oma Bowdon herhaalde grimmig:
Ze is altijd zelfzuchtig geweest.
Ze ontzag niemand!
Oh!, kreunde June, verstijfd van
woedende verontwaardiging, wat
bedoelt u toch daarmee? Wat moet
dat betekenen?
June, zei oma Bowdon streng,
je moet bedenken, tegen wie je
spreekt!
Maar opa Hurder zei op ernstige
toon:
Kitty had een zware last te dra
gen! A! heel.... heel lang. Het was
erg zwaar!
June drukte de handen tegen haar
mond, toen ze begreep, wat deze men
sen eigenlijk meenden
Dat is niet waar Dat heeft ze
niet gedaan!, gilde ze opeens. Het
was haar schuld niet!
(Wordt vervolgd).
DONDERDAG 4 JUNI 1953.
HILVERSUM 1 402 meter KRO:
7,00 Nieuws; 7,10 Gramofoonmuziek; 7,15
Gewijde muziek; 7,45 Morgengebed en li
turgische kalender; 8,00 Nieuws en weer
berichten; 8,15 Gramofoonmuziek; 8,25
Plechtige Hoogmis; 9,45 Gramofoonmu
ziek; 9,55 Waterstanden; NCRV: 10,00
Gewijde muziek; 10,30 Morgendienst;
KRO: 11,00 Voor cTe zieken; 11,45 Man
nenkoor; 12,00 Angelus; 12,03 Lunchcon
cert; (12,30-12,33 Land- en tuinbouwme-
dedelingen); 12,55 Zonnewijzer; 13,00 Nws.
en katholiek nieuws; 13.20 Sopraan, kla
rinet, en fagot; 13,50 Gramofoonmuziek;
NCRV14,00 Promenade orkest en so
list; 14,45 Voor de vrouw; 15,15 Gramo
foonmuziek; 15.30 Idem; 16,00 Bijbelle
zing; 16,30 Pianorecital; 17,00 „Eben Hae-
zer", hoorspel voor de jeugd; 17,30 Pia
nospel; 17,40 Voordracht; 18,00 Tenor, ho_
bo en orgel; 18,30 Gramofoonmuziek; 18,35
,.Op de Stelling"; 18,45 Gramofoonmu
ziek; 19,00 Nieuws en weerberichten; 19,10
Levensvragen van allerlei aard en een
pastoraal antwoord; 19,30 Gramofoonmu
ziek; 20,00 Radiokrant; 20.20 Vossenjacht;
21,30 Gramofoonmuziek; 21,45 Metropole
orkest; 22,15 Pianorecital; 22,40 Gramo
foonmuziek; 22,45 Avondoverdenking;
23,00 Nieuws en SOS-berichten; 23,15
24,00 Gramofoonmuziek.
HILVERSUM II 298 meter AVRO:
7,00 Nieuws; 7,10 Gramofoonmuziek; 7,15
Ochtendgymnastiek; 7,30 Gramofoonmu
ziek; VPRO; 7,50 Dagopening; AV
RO: 8.00 Nieuws; 8,15 Gramofoonmuziek;
8,45 Idem; 9,00 Morgenwijding; 9,15 Re
ligieuze liederen; 9,25 Voor de huisvrouw;
9,30 Gramofoonmuziek; 10,50 Voor de
kinderen; 11,00 Gevarieerde muziek; 12,00
Zang en piano; 12,25 ,,In 't spionnetje";
12,30 Land- en tuinbouwmededelingen;
12.33 Instrumentaal kwartet; 12,50 „Uit;
het Bedrijfsleven", causerie; 13,00 Nws.;
13,15 Mededelingen of gramofoonmuziek;
13,20 Populaire muziek; (In de pauze:
Klankbeeld Roode Kruis); 13,40 „Dési-
rée", hoorspel; 14,30 Sopraan en piano;
15,00 „Nieuwe Staatsmanswijsheid", toe
spraak; 15,15 „Van hart tot hart", cause
rie; 16,00 ..Drie maal één", cultureel pro.
gramma; 16,45 Voor de jeugd; 17,30 Mi
litaire causerie; 17,40 Gramofoonmuziek;
17,45 Regeringsuitzending: R. Boissevain:
„De Radio-Omroep te Paramaribo", cau
serie; 18.00 Nieuws; 18,15 Sportproble-
men; 18,25 Reportage of gramofoonmu
ziek; 18,30 Lichte muziek; 19,00 Gespro
ken brief uit Londen; 19,05 Hammondor
gelspel; 19,20 Lichte muziek; 20,00 Nws.;
20,05 Radio Philharmonisch Orkest en so
list: 21,20 „Een partij schaak", hoorspel;
22,30 Zang en piano; 23,00 Nieuws; 23,15
Sportactualiteiten23,30—24,00 Gramo
foonmuziek.
BRUSSEL, VLAAMS. 324 meter: 11,45
Gramofoonmuziek; 12.30 Weerberichten;
12.34 Gramofoonmuziek; 13,00 Nieuws;
13,15 Muziek voor millioenen; 14.00 En
gelse les; 14,15 Gramofoonmuziek; 14,30
Franse les; 14,45 en 15,15 Gramofoonmu
ziek; 16,15 Omroeporkest en solist; 17,00
Nieuws; 17,10 Gramofoonmuziek; 17,15
Voor de kinderen; 18.15 Jeugdkoren; 18,30
Voor de soldaten; 19.00 Nieuws; 19.40 Gra
mofoonmuziek; 19,50 Letterkundige cau
serie; 20,00 Gramofoonmuziek; 20,10
Klankbeeld; 20,30 Gramofoonmuziek; 21,00
Voor de vrouw; 21,45 Verzoekprogramma
voor de vrouw; 22,00 Nieuws; 22,15 Nieu
we geluiden; 22.55—23,00 Nieuws.
BRUSSEL. FRANS. 484 meter: 12,10
Omroeporkest; 13.00 Nieuws; 13,20 Gramo.
foonmuziek; 14,00 Idem; 15,00 Kameror
kest; 15,45 Gramofoonmuziek; 16,00 Lichte
muziek; 17,00 Nieuws; 18,00 Voor de sol
daten; 18,30 Gramofoonmuziek; 19,00 Om
roeporkest, mannenkoor en solisten; 19,30
Gramofoonmuziek; 19,45 Nieuws; 20,00
Hoorspel; 22,00 Nieuws; 22,10 Lichte mu-
,ziek; 22,50 Nieuws.