Van m Zwitsaletten NIEUW ZEELANDER en een GIDS bereikten het doel Marine- keuringen in Voorschoten Het aantrekken van buiten landse industrieën Limbrichtse moeder redde het levensgeluk van haar kind Wat een Wonderlijke Wereld RADIO DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 3 JUNI 1953 Sacramentsdag 4 Juni) Kroningsdag Nog actueel PIJN... ZENUWPIJN. Drie vlaggen op de Mount Everest Britse expeditie moest ongelofelijke moeili j kheden ov er winnen DE ROUTE VAN NEPAL UIT EEN GEHEIMZINNIG EENTJE Juffrouw speurt gespleten persoonlijkheden Korporaals kunnen tegen bloed W actrom de heer B inseinius mee op reis ging „Ondergeschoven ién. MOEDERLIEFDE KENT GEEN GRENZEN Lange lijdensweg B. A. Williams Drie huizen op de heuvel - Koninklijke felicitatie LAATSTE GAT BIJ OSSENISSE WORDT GEDICHT r)E KERKELIJKE feestviering voert ons telkens opnieuw naar hoogtepunten van gods dienstig beleven en spreidt in deze zomerse dagen de rijkdom harer geheimen uit, waardoor de ziel van de oprechte gelovige wordt verrukt. Een der feesten, die in katholieke streken met de volle luister worden gevierd, doch bij ons jammer ge noeg haast ongemerkt voorbij gaat, is Sacramentsdag. Het voert onze gedachten terug naar de dagen der Goede Week, toen op de avond vóór Zijn Lijden Christus met Zijn Apos telen aan tafel zat en hun en ons dit wonder Zijner Liefde naliet. In innige verbondenheid met Zijn Lij den stelde Christus het in en als een herinnering daaraan, maar te vens als een mystieke herhaling: Offer en Offerspijs wilde Hij blijven voor ons, opdat wij altijd door een waardige offerande zouden kunnen aanbieden aan de Vader in de he- I mei. f)EZE OPVATTING der H. Eucha ristie heeft de eerste eeuwen van het Christendom bij de vie ring der kerkelijke plechtigheden overheerst. Zodoende bewaarde men in die tijd de H. Communie niet door de dag; wie haar wilde ontvangen, nam deel aan het H. Misoffer en werd deelachtig ook aan de Offer spijs. Eerst later ontstond het ver langen, de werkelijke tegenwoor digheid van Christus te doen door- duren door de dag en men begon de H. Communie te bewaren in een aparte nis naast het altaar of op het altaar zelf. Vanaf de 12de en 13de eeuw nam de godsvrucht tot Chris tus' tegenwoordigheid in de kerk toe en verminderde in zekere zin de be langstelling voor het Offerkarakter der H. Mis. In die tijd ook kwam de viering van een aparte dag ter ere van het H Sacrament in ge bruik, het eerst in Luik op aandrin gen der H. Juliana, later ook in Ro me en over de gehele H. Kerk. De devote middeleeuwen gingen zich bezinnen op de weelde der Eucha ristie en op deze grootste liefdedaad van Christus, Die altijd bij de Zij nen wilde blijven. Nergens dan ook zouden de woorden „God met ons" een directer betekenis hebben dan bij de tabernakelen onzer kerken, waar onder Broodsgedaanten Chris tus dag en nacht onder ons verblijft. Begrijpelijk is het, dat velen enigs zins de gedachte aan het H. Misoffer vergaten voor deze weelde voor de ziel, die altijd Zijn Heiland bij zich wist. Of de gelovige neerknielt in een stille dorpskerk of vanuit het drukke verkeer van een stad even een katholieke kerk binnengaat, hij weet, dat deze kerk de werkelijke woonplaats is van Zijn verborgen God. Of iemand binnentreedt met een hart, met zorg beladen, of en kel om de schoonheid van het Muwwerk te zien, beiden worden door de brandende Godslamp op het tabernakel gewezen. In de duister nis van de nacht pinkt dit nietig vlammetje als een ster van aller eerste glans en schittering. C.EEN WONDER, dat in de eeuwen van diep geloof de godsvrucht bloeide jegens dit groot geheim ofizer altaren en dat men toen de onschatbare rijkdom besefte, dat men Christus altijd bij zich had. Uit dit geloof zijn de kathedralen ont staan en vond de kunst haar hoog ste vermogen, zongen de godsdien - stige dichters hun schoonste hym nen. Als men daaraan denkt, kan men met heimwee overvallen wor den, want men zou de diepe gods vrucht terugwensen en de blijd schap en het vertrouwen, de offer vaardigheid en de inspiratie van die bloeitijd der Eucharistische gods vrucht. Er klaagde eens iemand te gen mij over de toestand, waarin hij in een Franse kathedraal de altaren had aangetroffen, maar groter be schaming zou ons zelf passen, wan en vu op de achteloosheid en onverschilligheid, bij velen in onze eigen kerken. Ook de gods dienstige leken klagen over het ge brekaan eerbied bij het ontvangen der H. Communie of onder het hoi hgegebeuren der Mis en het zou bh ons see" weidaad zijn, wanneer mirlt J uBmentsdag niet onopge- wordL maar gevierd kon worden met al de uitbundige luister der Roomse feestviering, opdat we eens temeer erop werden gewezen, wat een niet te beseffen weelde het is, dat God met ons verblijft in dit hoogheilig Sacrament. tlW TN EEN EEUW van zakelijkheid, planning en efficiëncy lijkt het zo iets zinneloos zoveel millioe- nen te besteden aan een kronings schouwspel van Middeleeuwse allu re. We hebben al zure opmerkingen gehoord van Britse links-socialisten, die het allemaal maar geldverkwis- ting en reclamemakerij vinden. Aan de nuchteren en zuren ontgaat ech ter de diepere betekenis van de sym bolen, die zo machtig kunnen zijn in het leven van een volk; een vlag, een lied en vooral een koning van alleredelste stam, bewaarder der beste tradities. Oi.» hen groepeert zich de saamhorigheid, de vaste wil om zichzelf te blijven, om ee*i taak en een rol in de wereld te blijven vervullen. Voor Engeland geldt in het bijzonder, dat het koningschap tevens bindmiddel is voor het over geheel de wereld verspreide geme nebest. Vele dromen van onafhan kelijkheid, zijn in vervulling ge gaan, maar die band blijft. Het is verkwikkend, dat in een eeuw van zakelijkheid, planning en efficiëncy 't begrip voor deze hogere realiteit, verder reikend dan getallen en sta tistieken, is blijven leven. yiER MAANDEN is het geleden, dat de stormvloed ons land overviel. Vier maanden is een hele tijd. Er is zo veel, dat allang de belangstelling weer heeft ver drongen voor de meeste Nederlan ders. Voor hen zou het echter wel goed zijn, als ze eens een kijkje gin gen nemen in de gebieden, waar water en wind nog altijd vrij spel hebben, op Schouwen Duiveland en in het gebied van Kruiningen. Men make maar eens een ritje per auto van Bergen op Zoom naar Goes. Na bij Kruiningen wordt men naar een zijweg verwezen. En dan komt spoedig de tocht over een hoge smalle dijk met het uitzicht over een wijd en woelig meer. Daar ziet men dan volkomen verlaten huizen, aangevreten door het water, waar de golfslag vrij in- en uitgang heeft. Het slib hoopt zich al meer op in vertrekken en stallen. De boomgaar den steken hun volkomen dorre kruinen boven het water uit. Onzeg baar triest is het, te denken, hoe hier welvaart en mensengeluk bloeid,en en hoe dit alles verdreven werd in één enkele nacht, terwijl het vertrekpunt voor nieuw leven nog altijd niet is bereikt. Groot en dreigend hangen de regenwolken boven het land. Meeuwen voelen zich alleen thuis in dit oord van water en slib. Zó is het nog vier maanden na de watervloed. Het is goed zich dit in te scherpen en te beseffen, dat de ramp met al haar problemen nog steeds actualiteit is. Advertentie) kortom alle pijnen bestrijd U met: |E Mount Everest overwonnen! Het zijn twee leden van de Britse expeditie geweest, die dit kroningsgeschenk voor Ko ningin Elisabeth wisten te veroveren. En wel de 34-jarige Nieuw- Zeelander E. P. Hillary en de 39-jarige Sjerpa Ensing. Koningin Elisabeth en Sir Winston Churchill zonden onmiddellijk felici tatie-telegrammen. De Britse expeditie verliet haar ba sis in Katmandoe, in Nepal, op 10 Maart. Met 362 dragers, 20 Sherpa gidsen en ongeveer 5000 kilo bagage trokken de 13 Britten onder leiding van de Kolonel John Hunt de bergen in. Men was uitgerust met speciale zuurstofapparaten, nodig voor de laatste klim in de ijle lucht. Het ge zelschap beschikte over twee uitvoe ringen, een waarbij 100 procent zuur stof wordt toegevoerd en een ander waarbij een zeker percentage buiten lucht in het circulatiesysteem wordt toegelaten. In het verleden vormde vooral het gewicht van de zuurstofapparaten 'n belemmering. Slaapzakken, tenten, kleding en schoeisel van de expeditie waren alle speciaal ontworpen cn gericht op be scherming tegen de felle koude en de stekende zonnebrand. Men maakte ge- |£EN MARINE-MAN behoeft niet persé Piet Hein te heten. Het is zelfs niet nodig, dat men op geregelde tijden zilvervloten ver overt of schepen met toebehoren in de lucht laat vliegen, zoals van Speyk dat in zijn tijd (eenmaal) deed. Zij worden evenmin gevonden in boerenkolen of gebracht door ooievaars, zoals bedrieg lijke sprookjes dat willen doen geloven. De candidaten voor de trotse Nederlandse Marine, in de wande ling „soppers" genaamd, komen allemaal van Voorschoten. Daar wordt beschikt over de burgers, die uitverkoren of walgend terug gewezen worden. Een merkwaardig, opwindend bedrijf. bruik van legerrantsoenen. Radiostations zonden speciale me teorologische rapporten uit ten be hoeve van de expeditie. De expeditie, 14 man sterk, deed haar aanval op de „godin-moeder van de sneeuw" van het Zuiden (Nepal) uit. De mannen droegen drie vlaggen met zich mede, de Britse vlag, de vlag van de Verenigde Naties en de vlag van Nepal, om deze op de top te planten. De Zuidelijke route was reeds in 1951 verkend door een Britse expeditie onder leiding van Eric Shipton, en ook de Zwitserse expe ditie van het vorige jaar trachtte de berg van die zijde te beklimmen. Daarvóór had men steeds geprobeerd de top van Tibet uit te bereiken. Op weg naar de top moesten de mannen grote oppervlakten met zeer gevaarlijk ijs en „slechte" sneeuw oversteken, waaronder diepe afgron den liggen. Een kleine verkennings groep ging steeds vooruit, gewapend met een soort „lawine-geweer', waar mee zij losse en gevaarlijke sneeuw, die lawines zou kunnen veroorzaken, uit elkaar schoten. Men verwacht dat men nu precies kan vaststellen, hoe hoog de Mount Everest is. Er zijn hiervoor namelijk uiteenlopende cijfers gegeven. DE OVERWINNAARS MIEMAND, die precies weet aan welke jongemannen, na de eerste, algemene keuring in of in de buurt van hun woonplaats, de oproep tot een meerdaags bezoek aan het Mari ne-centrum in Voorschoten wordt toe gezonden. Het schijnt iets te maken te hebben met een geheimzinnig eentje, dat men de eerste keer al dan niet verwerft. Ge moogt veronderstellen, dat men U voor zo'n eentje aanziet. Ge staat dan in de korste keren voor de poort Een poort met de wacht, die met de grootste stelligheid beweert, dat hij niet wenst te worden uitgelachen, omdat hij anders direct begint te schieten. Het is de eerste keer niet. dat er kinderlijkjes onder zijn hand zijn uitgekomen. Zo is de sfeer. Men proeft er zogezegd de ruwe zeelucht in, die sterk waait uit alle hoeken. PSYCHISCHE GERUCHTEN j£)E kloeke golfslag van het 'tempo brengt de jongemannen via uit gebreide medische keuringen naar het testlokaal. Daar zit in volkomen tegenspraak met het soldateske ge praat van sergeanten en korporaals Cun J uf'rouw. Zo op het oog zelfs een charmante dame, maar die intussen VTfaarom ging de heer Winsemius, directeur-generaal van de in dustrialisatie. hoewel h(j op 1 Juli de rijksdienst verlaat, toch met minister Zljlstra mee op dienstreis naar Ame rika? Daarvoor heeft de minister in ant woord op vragen van de heer Neder- horst thans de volgende verklaring gegeven: In het door de regering gevolgde beleid inzake de industrialisatie neemt het aantrekken van buitenlandse in dustrieën een vooraanstaande plaats in. In verband hiermede wordt in 't buitenland, met name in de Verenig de Staten, een intensieve campagne gevoerd, die er op gericht is de lei ding van vooraanstaande Ameri kaanse ondernemingen tot vestiging van dochterfabrieken in Nederland te bewegen. Deze campagne heeft reeds belangrijke resultaten afgewor pen. hetgeen wordt geillustreerd door het feit, dat verschillende voor Ne derland belangrijke ondernemingen zich reeds in ons land hebben geves tigd. De onderhandelingen met een aan tal andere Amerikaanse onderne mingen bevinden zich op het ogenblik in een vergevorderd stadium. Gezien de belangen, die hiermede voor Nederland zijn gemoeid, achtte de minister het gewenst zich bij deze bezoeken te laten vergezellen door de scheidende directeur-generaal voor de industrialisatie, die de eerste con tacten met de leiding dezer onderne mingen had gelegd. Het resultaat van zijn besprekingen met vertegenwoordigers van de Amerikaanse industrie is, dat op het ogenblik reeds twee van de door hem bezochte ondernemingen hebben ver klaard, dat zij de vestiging van een fabriek in Nederland zullen voorberei den. Met de directies van de andere door hem bezochte industrieën werden zeer waardevolle persoonlijke contac ten gelegd. ook alles weet van gespleten persoon lijkheden, geestelijke afwijkingen en andere psychische geruchten kan waarnemen, die rondtollen in het hoofd van de candidaat-Marine-men- sen. Dit is uiteraard een buitengewo ne sensatie. De jongemannen treden verrast binnen, nijgen hoffelijk het lijf en zeggen: ,.Hé". Want een goede entrée wil heel wat zeggen. Aan de hand van de zogenaamde schimmen-test, waarbij ge uit vlekken allerlei figuren moogt signaleren, wordt vastgesteld of ge aanleg hebt tot zeebonk. Mannen, die op de kleur afgaan worden geweerd. Zij bezitten teveel capaciteiten voor de landmacht om ze op te sluiten in het slanke ma rine-pakje. Dat wordt gezegd ten minste en de juffrouw boekt genoeg vertrouwen om daarin stellig te gelo ven. SCHOUT-BIJ-NACHT j van een auto te wachten. Dat was Toen Emile net op tjjd het stadion NTA DE emotievolle dagen te Lon- binnenkwam, kon hij zijn club met den keren wjj terug tot de rust g-l zien winnen. En dat was dan de der natuur. In de boomgaard tweede reden waardoor het zo ver van de heer H. Schilperoord te Zuid- schrikkelijk laat werd eer Emile zijn Beierland, had zich een eendenpaar ^oze vrouw in de armen kon vallen, gevestigd in een kraaiennest en Dc boosheid duurde echter niet lang. daarin vijf eieren gelegd. De vroe gere bewoners keerden echter in het eigen „home" terug en verjoegen de eenden. De kraaien legden er nog vier eieren bjj, zodat het een flink gedrang werd, daar in dat nest. Moeder kraai zette zich extra breeduit aan het broeden en nu kwa men de eendeneieren al uit, terwijl de kraaieneieren nog geen teken van leven vertoonden. Mens durf te leven YY7ILT GIJ een lang leven, stort u W dan niet in het zakenleven, want de heer Theodorus Lump, die doctor is en directeur van een fabriek van geneesmiddelen, ver klaarde op een Congres te New- York het volgende: „De Amerikaanse zakenlieden doordat ze te Het merkwaardige is nu, dat het ^Twerkln, malTlmdat ze te veel eendjes'met grote Pzorg voedt em £en en te weinig lichaamsbeweging de eigen eieren het nest heeft uitge- Volgens dr Lump zijn zakenlieden gooid! 20 bang voor een hartaanval, dat ze Eiion zopfcpn bang zijn te leven, uit angst voor de e dood. En de meeste hartaanvallen JLJOCHT U by geval de heer Smith. doen 2ich voor tijdens de slaap; voor in Londen even willen opbel- bet merendeel zijn ze te wijten aan len, dan moet u beslist niet overvoeding. het Engelse telefoonboek raadple- gen, want dan moet u veertig Jubileum stijfbedrukte bladzijden met alle- jjeT VRIENDELIJKE Valthermond maal Smiths doorwerken. Neemt UI waar men een hunnebed u dan liever het plaatselvke Lon- vindt en men turf steekt het dense telefoonboek dan wordt uw behoort tot de Drentse gemeente moeite beperkt tot slechts 25 pa- odoorn wil begin Juli a.s. drie ginas. dagen lang de bloemetjes buiten zet- Ernsttper ts het, toanneer u uw omda{ b(>t honderd jaar bestaat. vriend Williams nodig heeft, want jedereen js nu aj jn feeststemming, die beginnen de Smiths rn Enge- ajjeen a| doordat men een groots j~Ae expeditie wordt in de derde week van Juni te Kamandoe terug ver wacht. Hillary is een bijenhouder uit Nieuw-Zeeland. Hij heeft veel erva ring als een bergbeklimmer opge daan tijdens zijn tochten door het Nieuw-Zeelandse hooggebergte, waar de omstandigheden enigszins over eenkomen met die in het Himalaja- gebergte. Tensing, de Sherpagids, heeft meer ervaring in het beklimmen van de Mount Everest dan wie ook ter we reld. Hij maakte ook deel uit van de groep gidsen die het vorig jaar een Zwitserse expeditie begeleidde bij hun poging om de top te bereiken. De Zwitsers moesten toen op een af stand van een paar honderd meter hun pogingen opgeven. Ook de leider van de expeditie, Ko lonel Hunt, was reeds eerder in het Himalaja-gebergte geweest, en in 1935 maakte hij deel uit van een expeditie in de Karakoroem. Men bereikte toen een hoogte van ruim 8000 meter. Ge durende de veldtocht in Italië in 1943 oefenae hij de bergpatrouilles van zijn regiment. land al in aantal te overtreffen. Maar beklaagt u zich maar niet al te zeer, want anderen, die telefo nisch contact willen opnemen met een Jones of een Robinson zitten met dezelfde moeilijkheden. Laat thuis programma heeft opgesteld. Er zou geen vuiltje aan de lucht zijn ge weest, wanneer niet een Valther- mondenaar in zijn oude paperassen een feestprogramma had ontdekt van het vijftigjarig bestaan, dat in 1904 luisterrijk werd gevierd, zodat Valtermond eigenlijk maar 99 jaren bestaat. Men probeert de spelbreker TNE VOETBALCLUB van Rjjsel waarin de Nederlander Cor v d. nu maar te sussen en hem het zwjj Hart meespeelt, moest het af- gen op te leggen, gelopen weekeind een wedstrijd spe- len tegen het elftal van Nancy. Het Wt' een late ging om de finale, dus was er een ALWEER IS ER een briefkaart vrij begrijpelijk grote belangstelling. -u* laat bezorgd en ditmaal was de Autobussen vol supporters ver- geadresseerde overleden. Deze trokken uit Rijsel en Nancy naar kaart werd op 12 Juni 1921 te Bo- Parijs, waar de grote strijd om de j0gna in de bus geworpen en bereik- Franse Voetbalbeker zou worden ge- te eerst dezer dagen zijn bestem- streden. ming: het Italiaanse dorp Torre An- In een der Rijsclse bussen had nunziata. ondanks de protesten van zijn vrouw t de metselaar Emile Warin plaats ixniKKers genomen en men kwam welgemoed T~)E AUTOFABRIKANTEN in De en tijdig in Parijs aan. Emile en een troit hebben verleden Zater- paar van zijn vrienden besloten nog dagavond een gratis gelegen- gauw even de Lichtstad van hoven heid gekregen om de sterkte van te bezien en ze stapten naar het lo ket van de Eiffeltoren. Toen legde iemand zijn hand op de schouder van Emile en deelde hem mede, dat hij de 25 millioenste bezoeker was. Voor deze geluksvogel stond een knaap de autokappen en de duurzaam heid van de lak te beproeven. Daar kletterden namelijk hagel- knikkers neer met een omtrek van 15 c.m., dat wil zeggen, ter groot te van tennisballen. TN de ruime slaapzaal komt de eer ste rust. Ook met de nodige hinder nissen overigens. Want een geünifor- meerde autoriteit, die zich zelf met klem schout bij nacht laat noemen, beijvert zich deze titel tot een levend begrip te maken. Hij draait namelijk op de meest ongezette tijden het licht uit, zodat de slaperige gasten maar moeten zien, hoe ze het vreemde bed bereiken. Er was er eentje, die zo brutaal was om te informeren naar de diepere strekking van deze bezig heid. De lampen gingen onmiddellijk weer branden. Zwijgend en ongenaak baar als Neptunus beschouwde de schout bij nacht de vermetele. Hij wenkte een van zijn gezellen van on bestemde rang, die zijn voorbeeld volgde en stuurs naar het zwetende slachtoffer tuurde. De stilte werd beklemmend. Toen trad een sergeant binnen. De wreken de schout bij nacht en zijn collega verdwenen als schimmen. Het licht ging uit. Voor de laatste maal. TROTS VAN NEDERLAND £JE hele wereld heeft meegeleefd met de Franse moeder, die een nier uit haar lichaam liet verwijderen, in de hoop daarmee het leven van haar zoon, Maurice Renard, te kunnen redden. Helaas verloor haar opofferings gezinde moederliefde tenslotte toch de strijd met de dood. Dat moederliefde geen grenzen kent, heeft ook een Limbrichtse moeder de 34-jarige mevr. Mevisscn-Janssen, bewezen. Gelukkig hoefde zij niet te vechten voor het leven, maar wel voor het levensgeluk van haar kind. Zij schrok er niet voor terug om een stuk van 15 cm lang en 3 cm breed uit haar eigen scheenbeen te laten halen, opdat haar zoontje niet langer op één been strompelend en hulpbehoevend, maar als een normaal mens onafhan kelijk door het leven zou kunnen gaan. Het ziet er naar uit, dat het zichzelf wegcijferen van deze moeder met succes bekroond zal worden. 70 gaat het door. Het Marine-cen- trum van Voorschoten is vol van forse korporaals, die waardig in het vooruitzicht stellen, dat niemand meer levend kan vertrekken, wanneer zijn bevelen niet stipt worden opge volgd. Hij heeft een ijzersterk gestel, maar daar kan hij bepaald niet tegen Hij doet het niet graag, maar als hel niet anders kan: Hij kan goed tegen bloed. Het is trouwens allemaal niet zo erg. Want de korporaals komen voor de belangen van hun jongens op. als dat zo uitkomt. En het doel is ten slotte toch niet wassen kereltjes te kweken voor dat specifieke legeronderdeel, dat eeuwen lang reeds de trots van Nederland vormt. De historische traditie van De Ruyter moet worden voortgezet. DIJNA zeven jaar geleden viel een zwarte schaduw over het geluk bij de geboorte van een derde kind in het gezin Mevissen. Albert je, zo kwam de jonge zoon te heten, had een klompvoetje De eerste zes jaren van het jonge leven van Albertje werden één lange lijdensweg. Nog geen twee weken oud ging het kind voor zeven maanden naar het ziekenhuis, waar men het voetje wil de richten en waar tenslotte operatief werd ingegrepen. Drie dagen nadat het kind met het beentje in gips, naar huis was terug gekeerd, moest het weer met spoed in het ziekenhuis worden opgenomen. Dit zou zich nog verschillende ke ren herhalen, waardoor het kind in zijn eerste levensjaren een hel op aarde moest doormaken. 12) Hij vergezelde hen naar de deur, toen ze afscheid hadden genomen en vroeg daar ietwat ongerust: Zeg, Tope, wat zoek je er toch achter? Het komt mij zo doodgewoon voor. Kijk eens, antwoordde Tope rus- tIg' Ik houd niet erg van vragen, waarop ik geen antwoord weet. Om een voorbeeld te noemen: is er iets m j tolefoonleiding gebeurd, die over de heuvel loopt? Is er vannacht iets met het electrische net gebeurd? Waren de Hurders gewend om hun voordeur te grendelen, voordat ze naar bed gingen? En waarom laten zulk soort mensen iemand het verblijf op hun grond toe, zoals dat met die Glo- vere het geval blijkt te zijn? En hoe .komt het, dat hij op zulk een vriend schappelijke voet met miss Leaford staat, als ze helemaal geen andere vrienden er op na houdt? En waar is dat flesje van die tabletten geble ven? Heale krabde zich achter het oor. En dokter Derry zei met bijtende spot: Als u soms van plan bent er een moordzaak uit te brouwen, dan kan ik wel vertellen, waar u mee be ginnen moet. Miss Leaford heeft haar moeder naar bed gebracht en haar die tabletten ingegeven. Ze was de laat ste, die mevrouw Leaford levend ge zien heeft en de eerste, die haar dood heeft geconstateerd. Begin met dat meisje! Dat is het rechte begin Clint maakte een nijdig gebaar, maar Tope greep hem bij zijn arm beet. Wel, dat ben ik nu juist ook van plan, zei de oude heer bedaard en vriendelijk. Miss Leaford is de eer ste, die ik graag zou ontmoeten. Toen ze buiten op de stoep stonden, begon Clint woedend: Hoort u eens, dat meisje heeft het niet.... Maar inspecteur Tope, die blijkbaar ieder antwoord wilde vermijden, riep iets tegen zijn vrouw en haastte zich naar de auto, waarin ze zat te wach ten. HOOFDSTUK VI. TUNE LEAFORD had veel van haar J moeder gehouden op een bedaar de en tedere wijze. En Kitty Lae- ford, wier laatste levensjaren zo som ber en saai waren vergleden, was vroe ger een vrolijk meisje geweest. Ze had romantiek in haar leven gekend. Uit liefde had ze indertijd heel wat in de waagschaal gelegd. Én ook June toon de soms een vurigheid van tempera ment. die met haar omgeving in bot sing kwam. De durf, die haar moeder eens getoond had, scheen op haar te zijn overgeërfd. Kitty had nooit anders dan in heel vage termen tegen haar dochter over haar vader gesproken. Maar juist die geheimzinnigheid had een grote in vloed op het kind uitgeoefend. Ze stel de zich haar vader, die reeds zo lang geleden voor haar verloren was ge gaan in de wijde wereld, die zij niet kende, altijd voor als een vrolijke, la chende man met een lied op de lippen en een lach in zijr ogen. Dat moest hij immers wel geweest zijn, anders was hij er nooit in geslaagd, haar moeder te onttrekken aan de strenge, sombere omgeving harer verwanten. June, zelf vastgehouden in die tred molen van suffe sl.ur, kon zich best begrijpen, hoeveel moed haar moeder getoond had door daarmee te durven breken. Maar nu was Kitty dood en June leefde als in een nachtmerrie. Dok ter Gabler had haar thuisgebracht in een dikke overjas gewikkeld, maar toch bibberend en half verkleumd van kilheid. Ze hadden de voordeur open gevonden en het ortaal half over stroomd door de regen. Ze waren als samenzweerders de trap opgeslopen en zo op de griezelige slaapkamer geko men, waar het bed met zijn sombere last onder het felle licht van een kaal electrisch ballonnetje voor hep op dook. Dokter Gabler had een kort on derzoek ingesteld. Ja, zei hij zacht, ze is overle den.... Ik geloof, dat we beter doen met de oude luidjes beneden maar niet wakker te maken. De nacht is zo'n gruwelijk tijdstip om iemand slecht nieuws mee te delen. Ik zal even naar hier naast gaan en vragen of Rab en Asa willen komen helpen Dat zou moeder niet gewild heb ben, onderbrak June hem koeltjes. E1 zondei de minste zwakheid of tegenzin te tonen, had ze de dokter geholpen om aan de dode de laatste diensten te» bewijzen Eerst toen dat voorbij was. vond ze goed. dat hij iemand anders erbij riep. Hoe lang het duurde, voordat Asa bij haar kwam, wist ze zelf niet. Ga jij nu naar bed, June, zei hij rustig. Er valt hier verder niets meer voor je te doen. En dus is het doelloos om nog langer te blijven. Ik wil niet gaan slapen, zei ze tegen hem. Kom vooruit!, drong hij aan. Ga naar bed! Ze gehoorzaamde werktuigelijk, ge wend als ze was aan zwijgende on derwerping. Op haar kamer gekomen, werd ze zich pas ervan bewust, dat ze doornat en rillerig was van de kou. Ze trok droog goed aan en kroop on der de dekens. Ze dacht, dat ze wel de hele verdere nacht wakker zou lig gen en ze bleef ook wakker, tot ;e de d"kter hoorde komen en de stem van tante Evie in het portaal vernam. Toen echter viel ze in slaap, en bij haar wakker worden was het al klaar dag. Ze stond op en toen ze haar ka merdeur open deed, zag ze een man in een zwarte jas de kamer van haar moeder ingaan en de deur achter zich sluiten. Beneden gekomen vond ze daar al haar verwanten bij elkaar. Oma Hur- der zat stilletjes te schreien. Ze zat rechtop in haar stoel. Ze had oma Bowdon, terwijl ze nog op de trap liep, al op ontstemde toon hardop ho ren zeggen: Het was beslist onverantwoorde lijk. Ik kan er geen ander woord voor vinden! En toen June de kamer bin nen kwam, zei tante Evie juist op haar fluweelzachte manier: Ik maakte me gisteravond al zo ongerust over Kitty Ze zei, dat ze hoofdpijn had en ik weet maar al te goed, hoe erg hoofdpijn kan zijn. Ik heb er genoeg aan geleden. En Kitty was er soms beslist ziek vanecht Advertentie) Negen keren werd het beentje ge broken. Het eindresultaat was slechts, dat Albertje met vijf jaar een totaal krom gegroeid beentje had en zich slechts springend op één been kon voortbewegen Somberder dan ooit leek de toe komst van Albertje. De algemene zorg en liefde (laten we het maar ronduit verwennen noe men) waarmee hij als hij thuis was werd omringd door vader en moeder en de zes broertjes en zusjes, konden slechts pleisters vormen op een ongeneeslijk lijkende wonde. Ten einde raad reisde vader Me vissen naar een professor in Leiden, die hem de weg wees naar het Heer- lense ziekenhuis. Als moeder Mevissen de moed zou kunnen opbrengen om een stuk uit een harer eigen benen te laten za gen, was er voor Albertje nog hoop. Moeder Mevissen aarzelde geen ogen blik, waar er voor haar kind zoveel op het spel stond. Weer werd Albertje in een zieken huis opgenomen en toen het tijdstip voor de operatie daar was, ook moe der Mevissen. Volkomen bij het be wustzijn volgde zij in de spiegel bo ven de operatietafel het uitzagen van het scheenbeen. Tien dagen later was zij weer thuis. Na negen weken kon zij de hulp in de huishouding danken voor de bewezen dienst. DE ZON BRAK DOOR! TN Juli 1952 kwam ook Albertje weer thuis. Drie weken na Kerstmis was er grote vreugde in het gezin Mevis sen, want Albertje mocht en kon ook lopen, met een beugel en het been nog in gips. Sinds Pasen van dit jaar gaat hij zelfs dagelijks naar de be waarschool, het been nog steeds in gips. Hij stoeit en ravot met de andere kinderen. Hij zo vertelt moeder Mevissen trots is in staat om over de tafel te springen en hij leert als de beste. Nu nog maar een paar weken, dan zijn de speciaal bestelde schoenen klaar, dan gaat ook het gips van het been en dan zal er hopelijk ook voor Albertje een blijde jeugd en een re delijke toekomst zijn weggelegd. Everest-expeditie L'ONINGIN ELISABETH heeft Dins- dagochtend een -telegram naar Katmoenda, Nepal, gezonden, waarin zij de Britse expeditie, die de top van de Mount Everest heeft bereikt, ge luk wenst. De expeditie had de Koningin het succesrijke resultaat van haar moei lijke onderneming als kronmgseadeau aangeboden. LIET laatste gat in de zeedijk onder Ossenisse wordt thans gedicht. Het is het gat ter hoogte van het stoomgemaal, juist voor het land bouwbedrijf van de heer Dumoleyn, wiens boerderij werd verwoest. Bij het werk. dat wordt uitgevoerd door de fa. Blok te Rotterdam, worden acht wagens en een bulldozer inge zet. In ongeveer tien dagen hoopt men de dijk ter plaatse hersteld te hebben. ziek van de pijn. Op haar meedogenloze wijze bleef ze doorgaan: Kitty had zo'n hekel aan haar leven. Ze was innerlijk altijd opstan dig. Ze kon geen rust en geen geluk vinden. Mij verwondert het tenminste niet. June was op de drempel blijven staan, ongelovig en verward, trachtend te begrijpen wat ze met die woorden bedoelde. Rab en Asa waren ook in de kamer. Opa Hurder bevond zich in het por taal, waar hij rusteloos op en neer liep. Oom Justus kwam juist door de keukendeur het huis binnen en zei iets over ontbijten met de holle stem van een dove: waarop opa Hurder aan zijn oor schreeuwde: -- Kitty is dood! Hè?, zei oom Justus. Tante Evie kwam snel langs June heen om hem tot zwijgen te brengen. En oma Bowdon herhaalde grimmig: Ze is altijd zelfzuchtig geweest. Ze ontzag niemand! Oh!, kreunde June, verstijfd van woedende verontwaardiging, wat bedoelt u toch daarmee? Wat moet dat betekenen? June, zei oma Bowdon streng, je moet bedenken, tegen wie je spreekt! Maar opa Hurder zei op ernstige toon: Kitty had een zware last te dra gen! A! heel.... heel lang. Het was erg zwaar! June drukte de handen tegen haar mond, toen ze begreep, wat deze men sen eigenlijk meenden Dat is niet waar Dat heeft ze niet gedaan!, gilde ze opeens. Het was haar schuld niet! (Wordt vervolgd). DONDERDAG 4 JUNI 1953. HILVERSUM 1 402 meter KRO: 7,00 Nieuws; 7,10 Gramofoonmuziek; 7,15 Gewijde muziek; 7,45 Morgengebed en li turgische kalender; 8,00 Nieuws en weer berichten; 8,15 Gramofoonmuziek; 8,25 Plechtige Hoogmis; 9,45 Gramofoonmu ziek; 9,55 Waterstanden; NCRV: 10,00 Gewijde muziek; 10,30 Morgendienst; KRO: 11,00 Voor cTe zieken; 11,45 Man nenkoor; 12,00 Angelus; 12,03 Lunchcon cert; (12,30-12,33 Land- en tuinbouwme- dedelingen); 12,55 Zonnewijzer; 13,00 Nws. en katholiek nieuws; 13.20 Sopraan, kla rinet, en fagot; 13,50 Gramofoonmuziek; NCRV14,00 Promenade orkest en so list; 14,45 Voor de vrouw; 15,15 Gramo foonmuziek; 15.30 Idem; 16,00 Bijbelle zing; 16,30 Pianorecital; 17,00 „Eben Hae- zer", hoorspel voor de jeugd; 17,30 Pia nospel; 17,40 Voordracht; 18,00 Tenor, ho_ bo en orgel; 18,30 Gramofoonmuziek; 18,35 ,.Op de Stelling"; 18,45 Gramofoonmu ziek; 19,00 Nieuws en weerberichten; 19,10 Levensvragen van allerlei aard en een pastoraal antwoord; 19,30 Gramofoonmu ziek; 20,00 Radiokrant; 20.20 Vossenjacht; 21,30 Gramofoonmuziek; 21,45 Metropole orkest; 22,15 Pianorecital; 22,40 Gramo foonmuziek; 22,45 Avondoverdenking; 23,00 Nieuws en SOS-berichten; 23,15 24,00 Gramofoonmuziek. HILVERSUM II 298 meter AVRO: 7,00 Nieuws; 7,10 Gramofoonmuziek; 7,15 Ochtendgymnastiek; 7,30 Gramofoonmu ziek; VPRO; 7,50 Dagopening; AV RO: 8.00 Nieuws; 8,15 Gramofoonmuziek; 8,45 Idem; 9,00 Morgenwijding; 9,15 Re ligieuze liederen; 9,25 Voor de huisvrouw; 9,30 Gramofoonmuziek; 10,50 Voor de kinderen; 11,00 Gevarieerde muziek; 12,00 Zang en piano; 12,25 ,,In 't spionnetje"; 12,30 Land- en tuinbouwmededelingen; 12.33 Instrumentaal kwartet; 12,50 „Uit; het Bedrijfsleven", causerie; 13,00 Nws.; 13,15 Mededelingen of gramofoonmuziek; 13,20 Populaire muziek; (In de pauze: Klankbeeld Roode Kruis); 13,40 „Dési- rée", hoorspel; 14,30 Sopraan en piano; 15,00 „Nieuwe Staatsmanswijsheid", toe spraak; 15,15 „Van hart tot hart", cause rie; 16,00 ..Drie maal één", cultureel pro. gramma; 16,45 Voor de jeugd; 17,30 Mi litaire causerie; 17,40 Gramofoonmuziek; 17,45 Regeringsuitzending: R. Boissevain: „De Radio-Omroep te Paramaribo", cau serie; 18.00 Nieuws; 18,15 Sportproble- men; 18,25 Reportage of gramofoonmu ziek; 18,30 Lichte muziek; 19,00 Gespro ken brief uit Londen; 19,05 Hammondor gelspel; 19,20 Lichte muziek; 20,00 Nws.; 20,05 Radio Philharmonisch Orkest en so list: 21,20 „Een partij schaak", hoorspel; 22,30 Zang en piano; 23,00 Nieuws; 23,15 Sportactualiteiten23,30—24,00 Gramo foonmuziek. BRUSSEL, VLAAMS. 324 meter: 11,45 Gramofoonmuziek; 12.30 Weerberichten; 12.34 Gramofoonmuziek; 13,00 Nieuws; 13,15 Muziek voor millioenen; 14.00 En gelse les; 14,15 Gramofoonmuziek; 14,30 Franse les; 14,45 en 15,15 Gramofoonmu ziek; 16,15 Omroeporkest en solist; 17,00 Nieuws; 17,10 Gramofoonmuziek; 17,15 Voor de kinderen; 18.15 Jeugdkoren; 18,30 Voor de soldaten; 19.00 Nieuws; 19.40 Gra mofoonmuziek; 19,50 Letterkundige cau serie; 20,00 Gramofoonmuziek; 20,10 Klankbeeld; 20,30 Gramofoonmuziek; 21,00 Voor de vrouw; 21,45 Verzoekprogramma voor de vrouw; 22,00 Nieuws; 22,15 Nieu we geluiden; 22.55—23,00 Nieuws. BRUSSEL. FRANS. 484 meter: 12,10 Omroeporkest; 13.00 Nieuws; 13,20 Gramo. foonmuziek; 14,00 Idem; 15,00 Kameror kest; 15,45 Gramofoonmuziek; 16,00 Lichte muziek; 17,00 Nieuws; 18,00 Voor de sol daten; 18,30 Gramofoonmuziek; 19,00 Om roeporkest, mannenkoor en solisten; 19,30 Gramofoonmuziek; 19,45 Nieuws; 20,00 Hoorspel; 22,00 Nieuws; 22,10 Lichte mu- ,ziek; 22,50 Nieuws.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 7