MOLOTOV, de hamer De legende van het Mariabeeld van Zegge van Vierde Jongerendag \Y. Zeeuwsch-Vlaamse Zijn kleine jongen „Tante Mol Pater Hadrianus en de Calvinist DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 20 MEI 1953 Sluwste diplomaat achter IJzeren Gordijn Thans wel cle meest bruikbare man voor dubbelhartige rode politiek Intens medeleven maakte deze dag tot waarachtige bezinning en verdieping DL JONGERENDAG van de katholieke jeugd in West Zceuwsch- Vlaanderen, die te Oostburg werd gehouden, heeft getoond dat de jongeren in deze streek werkelijk en intens meeleven met de kerk en dat ze hun geloof waarlijk beleven. TOEN 50, NU 200 het verbeterde brilleqlas! DE mannen die zich in de herenkamer terug getrokken hadden, om bij het roken van een afterdinner en het genot van een likeurtje nog een uurtje gezellig samen te zijn, spraken nog over de vrouwen. DE MENING VAN deskundigen in het Westen was aanvankelijk nog aarze lend 0111 tot enige uitspraken te komen ten aanzien van de gebeurtenissen van de laat ste tijd in liet Kremlin. In de laatste weken echter stelde zij echter tot een conclusie: dat het nieuwe Sovjet-vredes-offensief al lereerst een weerspiegeling is van en be antwoordt aan binnenlandse spanningen. De mannen in liet Kremlin kunnen niet velen dat iemand de boot aan het schom melen brengt noch van buiten, noch van binnen aleer het bakkeleien in de stuur hut geëindigd is. ALDUS leidt het weekblad „Time" een zeer belangwekkend ar tikel in over Vyacheslav Molotov die door de diplomaten der overige wereld ten diepste verafschuwd en ten diepste gerespec teerd wordt. Als enige van de hoogste functionarissen in het Kremlin is hij vertrouwd met landen en volkeren buiten de in vloedssfeer van het rode leger. Hij alleen moest de steilheid van de communistische leerstellingen aanpassen aan de werkelijkheid van de ondogmatische vrije wereld buiten Rusland. Hij is de belangrijkste buitenlandse agent van het communisme geweest sedert 1939. De meeste van de draaiingen en bui telingen van de buitenlandse Sovjet-politiek waren zijn werk zowel in de uitvoering als vaak in de opzet ervan. Maar niet persé in de funda mentele beslissingen. Want Molotov is een typische Nummer-Twee-Man. De man, die uitverkoren is om de rest van de wereld in slaap te sussen 0111 de druk van buitenaf tijdens de koude oorlog te verminderen door de schijn van veel te willen geven, maar in werkelijkheid wei nig te geven is een oude en geslepen makker in het spel. Hij is Vyacheslav Mi- chailovitch Molotov, Minister van Buiten landse Zaken en de Oude Getrouwe van het communisme; langer dan iemand an ders (32 jaren) is hij lid van het Polit bureau. V) IWTaar als ,,ze" eenmaal ln beweging is, kan de robot-achtige Tante Mol zoals de Britten Molotov vaak noemen) verbazingwekkend doeltref fend werken. Een Amerikaan die de hooggerezen hoop. verwekt door het Russische vredes-offensiet tegenover het weinige tot nogtoe bereikte (een beperkte uitwisseling ln Korea) stelde, betuigde Molotov het ongaarne gege ven compliment: Ze gedragen zich beleefd op partijtjes zoals ieder ander, ze trekken een beleefd gezicht wan neer ze enkele vliegers van ons heb ben neergeschoten, Vishynsky ge bruikt op de vergaderingen van de Ver. Naties geen viswijventaal meer, en... een heleboel mensen menen, dat er een heerlijke nieuwe dag is aange broken." Enkele weken terug nodigde Tante Molly een groep buitenlandse gezan ten binnen de blanke muren van zijn ministerie. Voor het eerst sedeit ja ren babbelde hij genoeglijk met hen, een taak, die verre van gemakkelijk is voor een man. wiens zeldzame glimlachjes zijn gezicht pijn moeten doen. Toen de nieuwe Amerikaanse ambassadeur Charles („Chip") Bohlen in Moskou arriveerde om er zijn post te betrekken, zond Molotov de chef van het protocol naar het vliegveld om hem de hand te komen drukken. Diezelfde dag sprak hij 49 minuten lang met de Britse ambassadeur en informeerde hij naar minister Edens galblaasmoeilijkheden. Met zulke klei ne gebaren en vage verwijzingen in de toekomst speelt Vyacheslav Molo tov met de rekening dei- vredes-leve rantie. Licht uit Y/AN ALLE schimachtige figuren in het Kremlin is Molotov de man, omtrent wie de wereld het meeste weet. Wat zijn persoon betreft is hij een kleine, niet innemende man met naar binnen gekeerde tenen. Hij draagt een gouden pince-nez en heeft het harde gezicht van een graf delver. Als men in zijn ogen kijkt, schreef de Britse diplomaat Harold Nicolson, is het alsof je in een koel kast kijkt waarin het licht uit is." Voor Sir Winston Churchill was Molotov ,,een man van bijzondere be kwaamheid en koelbloedige meedogen loosheid... Zijn kogelrond hoofd, zwart snorretje en begrijpende blik, zijn vlakke gezicht, zijn wijze van spre ken recht op de man af en zijn on verstoorbare houding waren de uit wendige eigenschappen, verbonden aan zijn kwaliteiten en vaardigheden. Boven alle anderen was hij de man, geschikt om een agent en instrument te zijn van... een onberekenbare ma chine." Lenin ontsloeg Molotov eens als ..Ruslands beste kaartsysteem-beamb te". Een scherper beeld komt naar to ren uit een gesprekflits tijdens een zitting in de eerste Sovjet-jaren. Trotsky tot Molotov: „Jij bent de middelmatigheid in persoon". Molotov tot Trotsky: ,,He't is niet iedereen gegeven, een genie te zijn. Ik vlei me slechts ermee dat ik wils kracht en pit heb." Aan de ronde tafels der diplomatie werkt Molotov als een menselijk ha mertje-ik, dat zowel vriend als vij and tot stilzwijgen of onderwerping slaat. Hij maakt dan gebruik van effectieve „aardigheidjes" als: De tien-tons-wenk. Molotov zei in oorlogstijd tot de Zweedse ambas sadeur in Moskou: „Ik geloof nooit dat het Moskouse klimaat goed voor u is. Ik denk dat het goed is, wanneer u uw regering vraagt u voor wat rust terug te roepen - en hoe vlugger hoe beter Het schot-in-de-roos. Nadat Molotov geluisterd had naar Hitiers wel sprekendheden over „sferen en in vloeden" maakte hij hieraan een abrupt einde door de plotselinge vraag: „Wat betekent die nieuwe orde in Europa? En in Azië? Welke rol moet de Sovjet-Unie gaan spe len? En wat moet dat met Bulga rije? En met Roemenië? En met Turkije? Hoe zullen de Russische belangen op de Balkan worden ge waarborgd?" De knal-op-de-rethoriek. Op de Conferentie van Potsdam rees een concreet geschilpunt tussen Molo tov en Engelands Anthony Eden. Heel beleefd begon Eden: „Ik zou mij kunnen vergissen, maar...' Voor hij zijn zin kon afmaken, inter rumpeerde Molotov: „U vergist zich inderdaad." En dat was dat. Diplomaat in actie P)E AMERIKAANSE Staatssecretaris Foster Dulles is meer dan ooit onder de indruk van Molotovs deskun digheid. In zijn boek „Oorlog of Vre de" beschrijft Dulles hoe Molotov elk van zijn tegenstanders in hun zwakke zijde tastte in de Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken te Londen in 1945. De Amerikaan JIMMY BYRNES sprak vrijuit en... onvoorbereid, maar hij was niet steeds nauwkeurig ten aan zien van de wetten. Molotov probeer de herhaaldelijk hem op de staart te trappenWat was het nu precies, dat hij voorstelde?" „Wilde hij de zaak opnieuw formuleren om ze zo klaar mogelijk te stellen?" Molotov... hoopte, dat door het uitlokken van verklaringen en formuleringen die voor de vuist weg werden gedaan, er een fout zou worden gemaakt-, waarop hij houvast zou krijgen." De EngeLsman ERNEST BEVIN was rond en hartelijk, vlug boos en vlug gekalmeerd. Molotov behandelde hem zoals een banderillero een stier be handelt. overal pijlen plaatsend, waar mee een uitbarsting kon worden ver wekt... Bij een gelegenheid werd Be- vin weer eens uit zijn tent gelokt en zei hij, dat Molotov als Hitier sprak.... Molotov sprong op en bewoog zich in de richting van de deur. Bevin haastte zich berouwvol zijn opgewonden woor den weg te redeneren en gaf als be wijs van zijn goede bedoelingen het betwiste punt toe...." De Fransman GEORGES BIDAULT leed nog altijd onder de uitsluiting van zijn land van de Conferentie van Potsdam. „Molotovs doel", zegt Dulles „was hem ertoe te brengen, de confe rentie te verlaten. Te dien einde- probeerde Molotov de Franse eer te kwetsen door opzettelijke kleinering. Hij placht... uitstel van besprekingen, te vragen... en er niets van aan Bi- dault te zeggen. Wanneer Bidault dan stipt op de aangegeven tijd arriveerde, zat hij met groeiend ongeduld te wachten op collega's die maar niet kwamen of keerde hij naar zijn hotel terug. Op enkele momenten stond hij op het punt, naar Parijs terug te ke ren." Dulles' conclusie: „Ik heb alle grote staatslieden van deze eeuw in actie gezien... Ik heb nog nooit zulk een diplomatieke handigheid in een zo hoge graad van volmaaktheid gezien als die van Molotov." Andere diploma ten zijn niet zó vol lof; zij bewonde ren Molotovs geduld en zijn onver poosde hardnekkigheid, maar zij me nen, dat hij té onbuigzaam is. Zachte haiulen 1V/IOLOTOV werd gebaren als Vya cheslav Skriabin. zoon van een Groot-Russische bediende in een ma- nufacturen-kleinhandel in het dorp Kukarka (thans Sovjetsk). Papa VYACHESLAV MOLOTOV Niet iedereen een genie... Skriabin die verre van welgesteld was, bezat een ruim houten huis; zijn kin deren bezochten middelbare scholen en leerden viool spelen. Van Molotov wordt gezegd, dat hij technisch slecht maar met gevoel speelde. Molotov be weert. dat de componist Skriabin een oom van hem is, maar de familie Skriabin heeft dat nooit bevestigd. Tot op de dag van heden brengt zijn witte-boordjes-afkomst Molotov in verlegenheid. Eens, toen hij fulmineer de over de rechten van de zwoegende massa werd hij van zijn stuk ge bracht door de Engelsman Bcvin, die via de dokken de weg naar de diplo matie vond. Bevin zei: „Wat weet V van arbeiders af?" Bevin zwaaide met zijn grote, vereelte handen voor Mo lotovs blozend gezicht en vroeg: „Laat mij de uwe eens zien!" De communis tische minister van buitenlandse za ken, wiens handen zacht zijn als die van een bankier, hield ze zorgvuldig uit het zicht. In 1902 zonden de Skriabins hur\ zoon naar de Tsaristische Middelbare School te Kazan. Toen hij deze had doorlopen, vond hij zijn weg naar het Polytechnisch instituut in het veraf gelegen St. Petersburg (thans Le ningrad). Molotov maakte daar ken nis niet het werk van Marx en wijd de in een donkere, muffe kelder zijn leven en vrijheid aan de bolsjewisti sche partij. Hij was 16 en „sentimen teel" een „tengere, fragiele jon gen" zoals een van zijn kameraden hem beschrijft, „met wilde haren en een klein, bleek gezicht waarin schit terende. bijziende ogen branden onder een rond voorhoofd." Gedurende dne studiejaren verdiepte Molotov zich in de techniek van de gewelddaad. Aldra was hij een erkend deskundige, organisator van een on dergrondse beweging in de middelbare scholen van St. Petersburg en schrij ver van proclamaties die tot de klasse revolutie opriepen. Toen hij 27 jaar was geworden, had Papa Skriabins zoon zes maal in de gevangenis gezeten, was hij twee maal verbannen geweest. Zijn naam was zo welbekend bij de Ochrana de tsa ristische geheime politie dat hij zich Akim Prostata liet noemen, MOLOTOV TER CONFERENTIE Laat mij uw handen eens zien wat ongeveer Leo Lobbes betekent. Maar zijn kameraden noemden hem Molotov afgeleid van molot, hamer. De lieer Djoegaslivili pen van j' Alotovs klasgenoten, een welgestelde liberaal, schonk 100.000 roebels om er een revolutionair dag blad mee te stichten, dat Pravda (De Waarheid) moest heten. Molotov werd aangewezen als secretaris; de redac teur was een elf jaar oudere Georgiër met een flinke snor, Joseph Djoegash- vili (alias Stalin) genaamd. De twee zwoeren elkaar „eeuwig trouw" en Stalin nam zijn intrek bij Vyacheslavs tante, die weduwe was. Het eerste exemplaar van „Pravda" verscheen in 1912. Molotov werd aldra gearresteerd en naar Siberië verban nen. Toen de revolutie in 1917 uitbrak was' hij een voortvluchtige ontsnapte, die zich met een vals paspoort in St. Petersburg schuil hield. Hij moedigde de opstandige massa's aan. toen de tsaristische regering ineen stortte en organiseerde de Petrogradse Sovjet. In 1921 maakte Lenin Molotov tot Tweede Secretaris van de communis tische partij. Eerste secretaris werd zijn oude bondgenoot Stalin. Tijdens de Trotsky-Stalin-vete hield Molotov de zijde van Jozef en hielp hem de dictatuur van het proletariaat te ver anderen in een dictatuur van het se cretariaat. stuk voor stuk wei-den de revolutionairen van de Oude bolsje wistische Garde door Stalins toorn neergeveld: Trotsky' de oorlogsleider, Zinovief, hoofd van de communisti sche internationale, Boecharin, Le- nins „lievelingsleerling" en jarenlang redacteur van de Pravda, Kamenev, ambassadeur te Londen en Rome, Tomsky, hoofd van de handelslicha men Rykov. hoofd der regering. Hun macht ging over op Stalin, hun titels op zijn weinige getrouwen. Thuis in het Kremlin Trte grootste pluk van alles ging over op Molotov. Op 40-jarige leeftijd, in 1930, werd hij minister-president. Het volgende uit zijn aanvaardings rede: „Ik ontving mijn scholing onder de directe leiding van... kameraad Stalin. Hier ben ik trots op. Tot op heden moest ik voornamelijk arbei den als partij-werker. Ik verklaar u, kameraden, dat ik van plan hen in de regering evenzeer te gaan arbei den als een partijwerker, als de ver tegenwoordiger van de wil der par tij". De wil van de partij was die van Sta lin en gedurende de elf roerige jaren, die hij als premier optrad (19301941) wa„ Molotov Stalms hamer. Hij sloeg zich door de beide eerste Vijf Jaren Plannen. Niet lang nadat Molotovs aardig vlechtendragende dochter Svet- lana had leren praten, onthulde zij volkomen het succes van haar vader. „Moeder werkt", brabbelde zij. „Vader werkt niet. Hij wandelt alleen maar met Stalin door het Kremlin". „De heer Brown" TN MEI 1939 volgde Molotov nog altijd premier Maxim Litwinov op als Commissaris van Buitenlandse Zaken. Drie en een halve maand latei- bracht hij de wereld in beroering met zijn Nazi-sovjet-verdrag. Beide par tijen zwoeren plechtig .zich te weer houden van elke aanvallende activi teit"; het effect was, dat het Reich de vrije hand kreeg, de democratieën „TANTE MOL", VRIEND DER AMERIKANEN „De heer Brown" drinkt op Marshall aan te vallen, terwijl Rusland de helft van Polen en alle Baltische re- pubieken: Letland, Lithauen en Est land in de wacht sleepte. Toen viel Hitier Rusland binnen. Wanneer Sta lin tot geallieerde diplomaten sprak, placht hij tot Molotov te zeggen: „Uw verdrag met Ribbentrop". Stalin bracht Sir Stafford Cripps in verba zing door hem aan te bieden Molotov te ontslaan wanneer de Engelsen dit wensten. Molotovs oorlogsrol was het, vrien den voor de Sovjet-Unie te winnen. En dat deed hij best. Als „de heer Smith" vloog hij naar Londen om er een verdrag voor 20 jaren te tekenen voor een verbond, dat nog steeds dé grondslag is theoretisch althans van de Sovjet-Britse betrekkingen. Sir Winston Churchill verleende hem gastvrijheid in zijn landhuis te Che quers en schreef later: „Molotovs ka mer (werd) grondig doorzocht door zijn politie-officieren... De matrassen werden geheel doorstoken met het oog op helse machines, 's Nachts lag er een revolver naast zijn kleren en zijn aotentas. Van Engeland vloog „de heer Smith" naar Washington waar hij drie nachten als „de heer Brown" in het Witte Huis logeerde. Zes maan den later vertelde Stalin tijdens een conferentie in het Kremlin aan een bezoeker, dat de Russische minister van buitenlandse zaken aan de zwier was geweest in Chicago „waar die andere gangsters wonen." Het „pesten" van Tante Molly was een van Stalins liefste tijdspasserin gen gedurende de tweede wereldoorlog. Toen generaal de Gaulle naar Mos kou kwam om te onderhandelen over een Frans-Russisch verdrag grapte Stalin: „U bent een keiharde. U zou het met Molotov wel klaarspelen. Ik geloof, dat we die beter kunnen likwi- deren. De Fransman en de Rus lach ten allebei totdat ze Molotovs gezicht zagen, wit van angst. Molly's offensief Als minister van buitenlandse za ken maakte Molotov wel eens fouten, sommige blunders waren zelfs van formaat. Hij vergiste zich in To kio, verloor de strijd om de lucht brug van Berlijn, beoordeelde Amen- ka's reactie op de inval in Zuid-Korea verkeerd. Bovenal verwekten zij door de botte communistische agressie de noodzaak der westerse mogendheden zich te herbewapenen. Het wegwerken van deze „vergissing" was wel het voornaamste hoofddoel naar buiten althans van het Russische „vredes offensief". Het Britse Foreigh Office meent, dat er vier communistische doeleinden zijn: 1) het neerhalen van de NATO, 2) het neutraliseren van Duitsland, het einde van nationalistisch China, 4) een breuk tussen de Ver. staten en hun buitenlandse geallieerden. Maar vóór „lies zou een periode van koude vrede Stalin noemde die „een eb in het revolutionaire getij" de nieuwe mannen in het Kremlin tijd geven, zich vaster te nestelen. Oude vos TN HET samentreffen van de zware bataljons die voor absolute macht vechten is de slimme Tante Molly hoewel in naam een van de Grote Drie er niet eentje, die men voor de voeten kan lopen. „Je kunt de macht niet grijpen door het mobili seren van ambtenaren van buiten landse zaken," spot een Italiaan die hem goed kent. Officiële Britse klingen geloven, da.t Molotov de Lepidus zal zijn tegen over Malenkovs Antonius en Beria's Octavianus. „Het is, alsof zij een le vende brug vormen over de kloof tus sen het oude en het nieuwe regime, een soort Baileybrug. Terwijl Molotov meent, hulp te hebben gevonden, zul len zij hem als hulp gebruiken. Maar als ze eenmaal hun voeten stevig op de andere kant hebben staan, zal de brug worden afgedankt." Het afdankingsproces zal niet ge makkelijk zijn. want de oude bolsje wiek Molotov is, zoals George Kennan het stelt, „een slimme oude vos. Hij heeft buitengewone eigenschappen m te overleven anders zou hij het regi me van Stalin niet hebben overleefd." In communistische ogen zijn Molotovs Dit was de vierde Jongerendag. De eerste werd bezocht door ongeveer 50 jonge mensen; nu waren er ongeveer 200 katholieke jongens en meisjes, uit alle plaatsen in West Zeeuwsch-Vlaanderen. Hierover sprak pater E. van Acker uit Hulst tijdens zijn preek in de H. Mis zijn grote voldoening uit. Hij herdacht rector Loves, de pionier van de Jonge rendag; dat het zaad dat hij uitwierp rijke vrucht heeft gedragen, is een rede tot dankbaarheid. T"\E plechtige Hoogmis, opgedragen door deken Lievegoed bot was het begin van de dag. Het altaar was uitermate fraai versierd en de Schola Cantorum van het Juvenaat te Sluis verleende zijn medewerking. 's Middags werd in hotel Du Com merce de eigenlijke bijeenkomst ge houden. De grote zaal bleek bijna te klein te zijn om alle jongeren te kun nen bevatten. Een grote schildering van de H. Willibrordus, geflankeerd door de Nederlandse en de Pauselijke vlaggen, sierde de wand en daar te genover was een beeltenis van Kardi naal de Jong aangebracht- Kapelaan H. C. de Graaf uit Mid delburg had een onderwerp met eigenlijk drie afzonderlijke titels- Hij sprak over het eeuwfeest der Kerke lijke Hiërarchie, over de verhouding van leek tot priester en het humanis me. Uit de animo waarmee het debat werd aangevangen, bleek dat de ver zamelde jeugd intens en met span ning had geluisterd. Zo kwam de vraag los, hoe de houding van de overheid t.o.v. het humanisme behoort te zijn en hoe de individu tegenover deze stroming dient te staan. De spr. betoogde dat de overheid, zo lang het humanisme niet in strijd met de wet is, geen afwijzende houding mag in nemen en al moet de individu de katholiek, de christen in het alge meen het humanisme afkeuren en bestrijden: men mag toch de naasten liefde niet uit het oog verliezen. Het humanisme beoogt een zekere „diepgang" in moraliteit te brengen, aldus een der vragenstellers; zou het als zodanig niet een .voorportaal" voor het christendom, het katholicis me, kunnen zijn? 's Kapelaans antwoord was duide lijk: neen, want het humanisme heeft met God afgedaan. „ZWERFTOCHT" 'S lytlDDAGS sprak dr. Theunissen uit 's-Hertogenbosch. Ook de avond tevoren had hij een lezing ge houden en beide onderwerpen haalde hij nog al wat door elkaar. Het kwam echter, bij een vlot en uiterst boeiend verteller als dr. Theunissen is, alleen zijn causerie ten goede- „Licht en schaduw over Europa" heette zijn ene, „Rusland, het grote raadsel", zijn tweede lezing. Gedurende geruime tijd sprak dr. Theunissen over de toe stand in ons oude werelddeel, speci aal over de gevaren die het bedreigen. Spr. is iemand die de gehele wereld heeft rondgezworven en speciaal van het Oosten heeft hij studie gemaakt. Met zijn gehoor zwierf hij nu weer door landen en streken. Deken Lievegoed, die de Jongeren dag besloot, kon niet nalaten een pluim weg te geven. De jeugd van West Zeeuwsch-Vlaanderen heeft ge toond, zich waarlijk te kunnen bezin nen en verdiepen. De deken prees het medeleven waarmee deze vierde Jon gerendag, die schitterend geslaagd is, door de jeugd is beleefd. (Advertentie --- TN TAL van liederen en gedichten wordt de Mei de „lieve" maand genoemd. Helt is een gevolg van dc stralende zon, die het voorjaar in een weelderige glans legt, het gras in de weiden oproept, streelt over de knop pen van de bloemen, zodat de bloe sem te voorschijn treedt. Mei is ook de maand van de „Lieve Moeder" in de hemel. De maand, waarin de kapellen van het Brabant se land worden bezocht door duizen den pelgrims, die knielen voor de beeltenis van Onze Lieve Vrouw, Een van de oudste Mariabeelden, omgeven door een tedere legende, is dat het kleine dorp Zegge, hetgeen elke Zondag wordt overstroomd door mannen en vrouwen, jongens en meis jes. In Zegge is het Mei zoals nergens anders.... In het midden van het dorp, in een kleine kapel tegenover de paro chiekerk, staat de Lieve Vrouw van Zegge temidden van bloemen. Reeds in de dagen van de beeldenstorm, zo verhaalt een legende, trokken ei- veel mensen naar het gehucht. Daaronder was «en zekere Hadrianus van Hilva- renbeek, een priester, die vaak predi katies hield en die op zekere dag een Calvinist onder zijn toehoorders had. Pater Hadrianus, dit wetende, richtte zich in zijn predikatie tot de Calvi nist, die beweerd had, dat alles wat de pater over Maria vertelde verzin sels waren. Pater Hadrianus zei daar op: „Vriend, weerleg mijn bewijzen eens. Ik zal u tonen, wat...." „Neen, ik zal u tonen, wat Uw Roomse Mar-ia kan", schreeuwde de Calvinist, die zijn boezeroen open trok. grote voordelen een grote handigheid en Slavische trouw. Op een ogenblik, dat de binnenlandse noodzaak Sovjet- Rusland drijft tot dubbelhartige poli tiek of tot het verwekken van een oorlog door vrede, is Vyacheslav Mo lotov een buitengewoon bruikbaar man. „TANTE MOL", VRIEND DER NAZI'S Het Reich kreeg de vrije hand. Zij weten van geen maat, zei Veraud. Haar goede eigenschappen groeien uit tot haar groot ste deugd, haar tekortkomingen worden haar groot ste gebreken. Ook wij gaan door dik en dun, maar zij geven menigmaal blijk van een zielegrootheid zonder voorbeeld. Hebben jullie Jean Baudrey gekend? Die flinke knappe kerel, die jarenlang bedrijfsleider van mijn ijzersmelterij te Antibes was? Door en door een man van eer, een werker. Die vervloekte oorlog heeft hem van mij geroofd. Een granaat had Bau drey neergesmakt. Ik zie hem nog voor me in het lazaret, waar hij door een beroemde oogarts behandeld werd. „Het zal nodig, zijn", zei deze zacht, heel zacht tot de verpleegsters, slechts voor haar verstaan baar, „het zal nodig zijn het hem zo voorzichtig mogelijk bij te brengen. Beide ogen zijn verloren.' Bedenkt eens, welk een vreselijke opdracht De kleine blonde ziekenzuster had dagen, vele da gen nodig, voor zij er toe kon besluiten, Baudrey de gruwzame waarheid te onthullen. Zij deed het zeer zachtmoedig met roerende, bijna moederlijke tederheid. Hij verdroeg de slag met de grootste moed, stamelde alleen de namen van zijn vrouw Lucette en zijn zoontje Francis. „Wilt u zo goed zijn, zuster, mijn verwanten op de hoogte te brengen?" zei hij na een paar da gen, „U zult dat beter kunnen doen dan de an deren." Toen de brief aankwam, worstelde de kleine Francis met de dood. Een boosaardige her senvliesontsteking. De postbode bracht de brief. En juist toen Lucette hem had geopend, zweefde de ziel van de jongen naar de hemel. Dit verhaal beste vrienden, is niet verzonnen. Ik heb de brief zelf gelezen. Hij luidde: Weent V niet, mevrouw. Er zijn mensen, die nog ongelukkiger zijn. Uw man zal spoedig bij U terugkomen. Hij zal Uw levende nabijheid gevoelen en Uw stem horen. Hij zal zijn kleine Francis kunnen liefkozen. Met zijn beiden zul len ze voor Uw ogen spelen en U zult ze toe lachen. Ween toch niet, lieve mevrouw: hij schikt zich gelaten in zijn lot, want hij denkt aan de mannen, die helemaal niet meer naar de hunnen terugkeren. U zult nu twee kinderen hebben, mevrouw.-..." I j ucette Baudrey was volkomen gebroken en verviel in een toestand van krampachtige ver stomming. Veertien dagen lang kwam er geen woord over haar lippen. Toen zij eindelijk op een morgen uit haar lethargie ontwaakte, was haar eerste vraag, of men voor Jean „het ongeluk" verzwegen had. Men zei haar, dat hij van niets afwist, behalve dat zij, Lucette, ziek was, maar dat men hem binnenkort zou komen halen, om weer naar huis terug te keren. Dat werd de oude vader toevertrouwd. „Zeg hem, dat Franciszijn kleine lieve ling, zeg hem dat vaderzeg hem dat vooral.." Men geloofde, dat Lucette, het verstand had verloren. Qp de voormiddag van de dag waarop Baudrey thuis zou komen, verliet Lucette het huis, zon der iemand daarvan te verwittigen. Men zocht haar. de ganse dag. Zij was nergens te vinden. Des avonds evenwel kwam zij terug. Lucette Baudrey kwam niet alleen. Zij droeg een jongetje op de arm, een wees een van die ongelukkige kinderen, die men in de buurt van Antibes on verzorgd gevonden had. De rest kunt u zich nu wel indenken, vrien den. Ik zie ze nog voor mij, toen ze samen de deur binnenkwamen, de blinde zoon aan de arm van de oude vader. Ik zie ook weer de oude moeder met haar ontsteld gezicht. En Lucette met het kind. Jean Baudrey kwam naderbij, met uit-gestrek- te armen, met tastende handen. „Lucette, mijn lieve, lieve vrouw...." Zij zonken in elkanders armen: hun krachten schenen hun te begeven. Dan onttrok de blinde zich aan de omhelzing. „En mijn Francis", zei hij, „waar is mijn lief klein kereltje?" Men hield hem het kind toe. „Pap pa...." „Lieve kleine jongen...." Dat had Lucette Baudrey gedaan. De omstaanders zagen tot him grote schrik een bloedende kankerplek op de man zijn borst. „Nu daag ik Ma ria uit te laten zien. dat het waar is, dat zij zieken heeft genezen, blinden heeft laten zien en stommen laten spreken." En met een grijnslach voegde er de Calvinist nog aan toe „als zij dit alles kan, dan moet zij mij een gezonde borstkas geven." Nauwelijks had hij dit gezegd, of hij merkte, hoe de pijn in zijn borst kas minder en minder werd. De gelo vigen zagen, hoe het vlees van de Cal vinist een gezonde kleur kreeg. De genezene streek telkens opnieuw over de plek en keek met vreemde ogen het Maria beeld aan. De mensen waren dol van vreugde. Hadrianus vormde een processie en trok door het dorp. De Calvinist vluchtte weg... Hij kon, hij wilde niet geloven. In Holland gekomen vocht de Cal vinist weer dapper tegen de katholie ken. Hij sloeg beelden stuk. De eerste keer echter, dat hij weer een Maria beeld onthoofdde, kreeg hij de kanker even erg terug als hij ze had gehad. De calvinist ontmoette Hadrianus opnieuw. Deze verscheen in de turf schuur van Brielle om opgehangen te worden. De Calvinist was zijn beul.. Deze legende heeft, zo wordt ge zegd, de Zegse kapel beroemd ge maakt. In de tijd van de godsdienst vervolging is de Zegse kapel gesloten geweest, maar de Hervormden hebben nooit in dit Mariaheiligdom huis ge houden. Het Mariabeeldje is de gehele vervolgingstijd bij mensen thuis zorg vuldig bewaard. Toen in de Franse tijd de kathoüeken uit hun schuilker. ken konden treden, werd het beeld in triomf naar de kapel teruggebracht. Zo werd en bleef Zegge een genade vol Maria-oord. Het Mariabeeld van Zegge, omgeven door een bloemenzee. Zo kennen het de duizenden pelgrims, die in de Mei. maand naar het Maria-oord trekken,

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 7