MOLOTOV, de hamer
De legende van het
Mariabeeld van Zegge
van
Vierde Jongerendag
\Y. Zeeuwsch-Vlaamse
Zijn kleine jongen
„Tante Mol
Pater Hadrianus en
de Calvinist
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 20 MEI 1953
Sluwste diplomaat achter IJzeren Gordijn
Thans wel cle meest bruikbare man
voor dubbelhartige rode politiek
Intens medeleven maakte deze dag tot
waarachtige bezinning en verdieping
DL JONGERENDAG van de katholieke jeugd in West Zceuwsch-
Vlaanderen, die te Oostburg werd gehouden, heeft getoond dat de
jongeren in deze streek werkelijk en intens meeleven met de kerk en
dat ze hun geloof waarlijk beleven.
TOEN 50, NU 200
het verbeterde
brilleqlas!
DE mannen die zich in de herenkamer terug
getrokken hadden, om bij het roken van een
afterdinner en het genot van een likeurtje nog een
uurtje gezellig samen te zijn, spraken nog over de
vrouwen.
DE MENING VAN deskundigen in het
Westen was aanvankelijk nog aarze
lend 0111 tot enige uitspraken te komen ten
aanzien van de gebeurtenissen van de laat
ste tijd in liet Kremlin. In de laatste weken
echter stelde zij echter tot een conclusie:
dat het nieuwe Sovjet-vredes-offensief al
lereerst een weerspiegeling is van en be
antwoordt aan binnenlandse spanningen.
De mannen in liet Kremlin kunnen niet
velen dat iemand de boot aan het schom
melen brengt noch van buiten, noch van
binnen aleer het bakkeleien in de stuur
hut geëindigd is.
ALDUS leidt het weekblad „Time" een zeer belangwekkend ar
tikel in over Vyacheslav Molotov die door de diplomaten der
overige wereld ten diepste verafschuwd en ten diepste gerespec
teerd wordt. Als enige van de hoogste functionarissen in het
Kremlin is hij vertrouwd met landen en volkeren buiten de in
vloedssfeer van het rode leger.
Hij alleen moest de steilheid van de communistische leerstellingen
aanpassen aan de werkelijkheid van de ondogmatische vrije wereld
buiten Rusland. Hij is de belangrijkste buitenlandse agent van het
communisme geweest sedert 1939. De meeste van de draaiingen en bui
telingen van de buitenlandse Sovjet-politiek waren zijn werk zowel in
de uitvoering als vaak in de opzet ervan. Maar niet persé in de funda
mentele beslissingen. Want Molotov is een typische Nummer-Twee-Man.
De man, die uitverkoren is om de rest
van de wereld in slaap te sussen 0111 de
druk van buitenaf tijdens de koude oorlog
te verminderen door de schijn van veel
te willen geven, maar in werkelijkheid wei
nig te geven is een oude en geslepen
makker in het spel. Hij is Vyacheslav Mi-
chailovitch Molotov, Minister van Buiten
landse Zaken en de Oude Getrouwe van
het communisme; langer dan iemand an
ders (32 jaren) is hij lid van het Polit
bureau.
V)
IWTaar als ,,ze" eenmaal ln beweging
is, kan de robot-achtige Tante
Mol zoals de Britten Molotov vaak
noemen) verbazingwekkend doeltref
fend werken. Een Amerikaan die de
hooggerezen hoop. verwekt door het
Russische vredes-offensiet tegenover
het weinige tot nogtoe bereikte (een
beperkte uitwisseling ln Korea) stelde,
betuigde Molotov het ongaarne gege
ven compliment: Ze gedragen zich
beleefd op partijtjes zoals ieder ander,
ze trekken een beleefd gezicht wan
neer ze enkele vliegers van ons heb
ben neergeschoten, Vishynsky ge
bruikt op de vergaderingen van de
Ver. Naties geen viswijventaal meer,
en... een heleboel mensen menen, dat
er een heerlijke nieuwe dag is aange
broken."
Enkele weken terug nodigde Tante
Molly een groep buitenlandse gezan
ten binnen de blanke muren van zijn
ministerie. Voor het eerst sedeit ja
ren babbelde hij genoeglijk met hen,
een taak, die verre van gemakkelijk
is voor een man. wiens zeldzame
glimlachjes zijn gezicht pijn moeten
doen. Toen de nieuwe Amerikaanse
ambassadeur Charles („Chip") Bohlen
in Moskou arriveerde om er zijn post
te betrekken, zond Molotov de chef
van het protocol naar het vliegveld
om hem de hand te komen drukken.
Diezelfde dag sprak hij 49 minuten
lang met de Britse ambassadeur en
informeerde hij naar minister Edens
galblaasmoeilijkheden. Met zulke klei
ne gebaren en vage verwijzingen in
de toekomst speelt Vyacheslav Molo
tov met de rekening dei- vredes-leve
rantie.
Licht uit
Y/AN ALLE schimachtige figuren in
het Kremlin is Molotov de man,
omtrent wie de wereld het meeste
weet. Wat zijn persoon betreft is hij
een kleine, niet innemende man met
naar binnen gekeerde tenen. Hij
draagt een gouden pince-nez en
heeft het harde gezicht van een graf
delver. Als men in zijn ogen kijkt,
schreef de Britse diplomaat Harold
Nicolson, is het alsof je in een koel
kast kijkt waarin het licht uit is."
Voor Sir Winston Churchill was
Molotov ,,een man van bijzondere be
kwaamheid en koelbloedige meedogen
loosheid... Zijn kogelrond hoofd, zwart
snorretje en begrijpende blik, zijn
vlakke gezicht, zijn wijze van spre
ken recht op de man af en zijn on
verstoorbare houding waren de uit
wendige eigenschappen, verbonden
aan zijn kwaliteiten en vaardigheden.
Boven alle anderen was hij de man,
geschikt om een agent en instrument
te zijn van... een onberekenbare ma
chine."
Lenin ontsloeg Molotov eens als
..Ruslands beste kaartsysteem-beamb
te". Een scherper beeld komt naar to
ren uit een gesprekflits tijdens een
zitting in de eerste Sovjet-jaren.
Trotsky tot Molotov: „Jij bent de
middelmatigheid in persoon".
Molotov tot Trotsky: ,,He't is niet
iedereen gegeven, een genie te zijn.
Ik vlei me slechts ermee dat ik wils
kracht en pit heb."
Aan de ronde tafels der diplomatie
werkt Molotov als een menselijk ha
mertje-ik, dat zowel vriend als vij
and tot stilzwijgen of onderwerping
slaat. Hij maakt dan gebruik van
effectieve „aardigheidjes" als:
De tien-tons-wenk. Molotov zei in
oorlogstijd tot de Zweedse ambas
sadeur in Moskou: „Ik geloof nooit
dat het Moskouse klimaat goed
voor u is. Ik denk dat het goed is,
wanneer u uw regering vraagt u
voor wat rust terug te roepen - en
hoe vlugger hoe beter
Het schot-in-de-roos. Nadat Molotov
geluisterd had naar Hitiers wel
sprekendheden over „sferen en in
vloeden" maakte hij hieraan een
abrupt einde door de plotselinge
vraag: „Wat betekent die nieuwe
orde in Europa? En in Azië? Welke
rol moet de Sovjet-Unie gaan spe
len? En wat moet dat met Bulga
rije? En met Roemenië? En met
Turkije? Hoe zullen de Russische
belangen op de Balkan worden ge
waarborgd?"
De knal-op-de-rethoriek. Op de
Conferentie van Potsdam rees een
concreet geschilpunt tussen Molo
tov en Engelands Anthony Eden.
Heel beleefd begon Eden: „Ik zou
mij kunnen vergissen, maar...' Voor
hij zijn zin kon afmaken, inter
rumpeerde Molotov: „U vergist
zich inderdaad." En dat was dat.
Diplomaat in actie
P)E AMERIKAANSE Staatssecretaris
Foster Dulles is meer dan ooit
onder de indruk van Molotovs deskun
digheid. In zijn boek „Oorlog of Vre
de" beschrijft Dulles hoe Molotov elk
van zijn tegenstanders in hun zwakke
zijde tastte in de Raad van Ministers
van Buitenlandse Zaken te Londen in
1945.
De Amerikaan JIMMY BYRNES sprak
vrijuit en... onvoorbereid, maar hij
was niet steeds nauwkeurig ten aan
zien van de wetten. Molotov probeer
de herhaaldelijk hem op de staart te
trappenWat was het nu precies,
dat hij voorstelde?" „Wilde hij de
zaak opnieuw formuleren om ze zo
klaar mogelijk te stellen?" Molotov...
hoopte, dat door het uitlokken van
verklaringen en formuleringen die
voor de vuist weg werden gedaan,
er een fout zou worden gemaakt-,
waarop hij houvast zou krijgen."
De EngeLsman ERNEST BEVIN was
rond en hartelijk, vlug boos en vlug
gekalmeerd. Molotov behandelde hem
zoals een banderillero een stier be
handelt. overal pijlen plaatsend, waar
mee een uitbarsting kon worden ver
wekt... Bij een gelegenheid werd Be-
vin weer eens uit zijn tent gelokt en
zei hij, dat Molotov als Hitier sprak....
Molotov sprong op en bewoog zich in
de richting van de deur. Bevin haastte
zich berouwvol zijn opgewonden woor
den weg te redeneren en gaf als be
wijs van zijn goede bedoelingen het
betwiste punt toe...."
De Fransman GEORGES BIDAULT
leed nog altijd onder de uitsluiting van
zijn land van de Conferentie van
Potsdam. „Molotovs doel", zegt Dulles
„was hem ertoe te brengen, de confe
rentie te verlaten. Te dien einde-
probeerde Molotov de Franse eer te
kwetsen door opzettelijke kleinering.
Hij placht... uitstel van besprekingen,
te vragen... en er niets van aan Bi-
dault te zeggen. Wanneer Bidault dan
stipt op de aangegeven tijd arriveerde,
zat hij met groeiend ongeduld te
wachten op collega's die maar niet
kwamen of keerde hij naar zijn hotel
terug. Op enkele momenten stond hij
op het punt, naar Parijs terug te ke
ren."
Dulles' conclusie: „Ik heb alle grote
staatslieden van deze eeuw in actie
gezien... Ik heb nog nooit zulk een
diplomatieke handigheid in een zo
hoge graad van volmaaktheid gezien
als die van Molotov." Andere diploma
ten zijn niet zó vol lof; zij bewonde
ren Molotovs geduld en zijn onver
poosde hardnekkigheid, maar zij me
nen, dat hij té onbuigzaam is.
Zachte haiulen
1V/IOLOTOV werd gebaren als Vya
cheslav Skriabin. zoon van een
Groot-Russische bediende in een ma-
nufacturen-kleinhandel in het dorp
Kukarka (thans Sovjetsk). Papa
VYACHESLAV MOLOTOV
Niet iedereen een genie...
Skriabin die verre van welgesteld was,
bezat een ruim houten huis; zijn kin
deren bezochten middelbare scholen
en leerden viool spelen. Van Molotov
wordt gezegd, dat hij technisch slecht
maar met gevoel speelde. Molotov be
weert. dat de componist Skriabin een
oom van hem is, maar de familie
Skriabin heeft dat nooit bevestigd.
Tot op de dag van heden brengt
zijn witte-boordjes-afkomst Molotov in
verlegenheid. Eens, toen hij fulmineer
de over de rechten van de zwoegende
massa werd hij van zijn stuk ge
bracht door de Engelsman Bcvin, die
via de dokken de weg naar de diplo
matie vond. Bevin zei: „Wat weet V
van arbeiders af?" Bevin zwaaide met
zijn grote, vereelte handen voor Mo
lotovs blozend gezicht en vroeg: „Laat
mij de uwe eens zien!" De communis
tische minister van buitenlandse za
ken, wiens handen zacht zijn als die
van een bankier, hield ze zorgvuldig
uit het zicht.
In 1902 zonden de Skriabins hur\
zoon naar de Tsaristische Middelbare
School te Kazan. Toen hij deze had
doorlopen, vond hij zijn weg naar het
Polytechnisch instituut in het veraf
gelegen St. Petersburg (thans Le
ningrad). Molotov maakte daar ken
nis niet het werk van Marx en wijd
de in een donkere, muffe kelder zijn
leven en vrijheid aan de bolsjewisti
sche partij. Hij was 16 en „sentimen
teel" een „tengere, fragiele jon
gen" zoals een van zijn kameraden
hem beschrijft, „met wilde haren en
een klein, bleek gezicht waarin schit
terende. bijziende ogen branden onder
een rond voorhoofd."
Gedurende dne studiejaren verdiepte
Molotov zich in de techniek van de
gewelddaad. Aldra was hij een erkend
deskundige, organisator van een on
dergrondse beweging in de middelbare
scholen van St. Petersburg en schrij
ver van proclamaties die tot de klasse
revolutie opriepen.
Toen hij 27 jaar was geworden, had
Papa Skriabins zoon zes maal in de
gevangenis gezeten, was hij twee maal
verbannen geweest. Zijn naam was zo
welbekend bij de Ochrana de tsa
ristische geheime politie dat hij
zich Akim Prostata liet noemen,
MOLOTOV TER CONFERENTIE
Laat mij uw handen eens zien
wat ongeveer Leo Lobbes betekent.
Maar zijn kameraden noemden hem
Molotov afgeleid van molot, hamer.
De lieer Djoegaslivili
pen van j' Alotovs klasgenoten, een
welgestelde liberaal, schonk 100.000
roebels om er een revolutionair dag
blad mee te stichten, dat Pravda (De
Waarheid) moest heten. Molotov werd
aangewezen als secretaris; de redac
teur was een elf jaar oudere Georgiër
met een flinke snor, Joseph Djoegash-
vili (alias Stalin) genaamd. De twee
zwoeren elkaar „eeuwig trouw" en
Stalin nam zijn intrek bij Vyacheslavs
tante, die weduwe was.
Het eerste exemplaar van „Pravda"
verscheen in 1912. Molotov werd aldra
gearresteerd en naar Siberië verban
nen. Toen de revolutie in 1917 uitbrak
was' hij een voortvluchtige ontsnapte,
die zich met een vals paspoort in St.
Petersburg schuil hield. Hij moedigde
de opstandige massa's aan. toen de
tsaristische regering ineen stortte en
organiseerde de Petrogradse Sovjet.
In 1921 maakte Lenin Molotov tot
Tweede Secretaris van de communis
tische partij. Eerste secretaris werd
zijn oude bondgenoot Stalin. Tijdens
de Trotsky-Stalin-vete hield Molotov
de zijde van Jozef en hielp hem de
dictatuur van het proletariaat te ver
anderen in een dictatuur van het se
cretariaat. stuk voor stuk wei-den de
revolutionairen van de Oude bolsje
wistische Garde door Stalins toorn
neergeveld: Trotsky' de oorlogsleider,
Zinovief, hoofd van de communisti
sche internationale, Boecharin, Le-
nins „lievelingsleerling" en jarenlang
redacteur van de Pravda, Kamenev,
ambassadeur te Londen en Rome,
Tomsky, hoofd van de handelslicha
men Rykov. hoofd der regering. Hun
macht ging over op Stalin, hun titels
op zijn weinige getrouwen.
Thuis in het Kremlin
Trte grootste pluk van alles ging over
op Molotov. Op 40-jarige leeftijd,
in 1930, werd hij minister-president.
Het volgende uit zijn aanvaardings
rede:
„Ik ontving mijn scholing onder
de directe leiding van... kameraad
Stalin. Hier ben ik trots op. Tot op
heden moest ik voornamelijk arbei
den als partij-werker. Ik verklaar u,
kameraden, dat ik van plan hen in
de regering evenzeer te gaan arbei
den als een partijwerker, als de ver
tegenwoordiger van de wil der par
tij".
De wil van de partij was die van Sta
lin en gedurende de elf roerige jaren,
die hij als premier optrad (19301941)
wa„ Molotov Stalms hamer. Hij sloeg
zich door de beide eerste Vijf Jaren
Plannen. Niet lang nadat Molotovs
aardig vlechtendragende dochter Svet-
lana had leren praten, onthulde zij
volkomen het succes van haar vader.
„Moeder werkt", brabbelde zij. „Vader
werkt niet. Hij wandelt alleen maar
met Stalin door het Kremlin".
„De heer Brown"
TN MEI 1939 volgde Molotov nog
altijd premier Maxim Litwinov
op als Commissaris van Buitenlandse
Zaken. Drie en een halve maand latei-
bracht hij de wereld in beroering met
zijn Nazi-sovjet-verdrag. Beide par
tijen zwoeren plechtig .zich te weer
houden van elke aanvallende activi
teit"; het effect was, dat het Reich
de vrije hand kreeg, de democratieën
„TANTE MOL", VRIEND DER AMERIKANEN
„De heer Brown" drinkt op Marshall
aan te vallen, terwijl Rusland de
helft van Polen en alle Baltische re-
pubieken: Letland, Lithauen en Est
land in de wacht sleepte. Toen viel
Hitier Rusland binnen. Wanneer Sta
lin tot geallieerde diplomaten sprak,
placht hij tot Molotov te zeggen: „Uw
verdrag met Ribbentrop". Stalin
bracht Sir Stafford Cripps in verba
zing door hem aan te bieden Molotov
te ontslaan wanneer de Engelsen dit
wensten.
Molotovs oorlogsrol was het, vrien
den voor de Sovjet-Unie te winnen.
En dat deed hij best. Als „de heer
Smith" vloog hij naar Londen om er
een verdrag voor 20 jaren te tekenen
voor een verbond, dat nog steeds dé
grondslag is theoretisch althans
van de Sovjet-Britse betrekkingen. Sir
Winston Churchill verleende hem
gastvrijheid in zijn landhuis te Che
quers en schreef later: „Molotovs ka
mer (werd) grondig doorzocht door
zijn politie-officieren... De matrassen
werden geheel doorstoken met het oog
op helse machines, 's Nachts lag er
een revolver naast zijn kleren en zijn
aotentas.
Van Engeland vloog „de heer
Smith" naar Washington waar hij
drie nachten als „de heer Brown" in
het Witte Huis logeerde. Zes maan
den later vertelde Stalin tijdens een
conferentie in het Kremlin aan een
bezoeker, dat de Russische minister
van buitenlandse zaken aan de zwier
was geweest in Chicago „waar die
andere gangsters wonen."
Het „pesten" van Tante Molly was
een van Stalins liefste tijdspasserin
gen gedurende de tweede wereldoorlog.
Toen generaal de Gaulle naar Mos
kou kwam om te onderhandelen over
een Frans-Russisch verdrag grapte
Stalin: „U bent een keiharde. U zou
het met Molotov wel klaarspelen. Ik
geloof, dat we die beter kunnen likwi-
deren. De Fransman en de Rus lach
ten allebei totdat ze Molotovs gezicht
zagen, wit van angst.
Molly's offensief
Als minister van buitenlandse za
ken maakte Molotov wel eens
fouten, sommige blunders waren zelfs
van formaat. Hij vergiste zich in To
kio, verloor de strijd om de lucht
brug van Berlijn, beoordeelde Amen-
ka's reactie op de inval in Zuid-Korea
verkeerd. Bovenal verwekten zij door
de botte communistische agressie de
noodzaak der westerse mogendheden
zich te herbewapenen. Het wegwerken
van deze „vergissing" was wel het
voornaamste hoofddoel naar buiten
althans van het Russische „vredes
offensief".
Het Britse Foreigh Office meent,
dat er vier communistische doeleinden
zijn:
1) het neerhalen van de NATO,
2) het neutraliseren van Duitsland,
het einde van nationalistisch
China,
4) een breuk tussen de Ver. staten
en hun buitenlandse geallieerden.
Maar vóór „lies zou een periode van
koude vrede Stalin noemde die
„een eb in het revolutionaire getij"
de nieuwe mannen in het Kremlin
tijd geven, zich vaster te nestelen.
Oude vos
TN HET samentreffen van de zware
bataljons die voor absolute macht
vechten is de slimme Tante Molly
hoewel in naam een van de Grote
Drie er niet eentje, die men voor
de voeten kan lopen. „Je kunt de
macht niet grijpen door het mobili
seren van ambtenaren van buiten
landse zaken," spot een Italiaan die
hem goed kent.
Officiële Britse klingen geloven, da.t
Molotov de Lepidus zal zijn tegen
over Malenkovs Antonius en Beria's
Octavianus. „Het is, alsof zij een le
vende brug vormen over de kloof tus
sen het oude en het nieuwe regime,
een soort Baileybrug. Terwijl Molotov
meent, hulp te hebben gevonden, zul
len zij hem als hulp gebruiken. Maar
als ze eenmaal hun voeten stevig op
de andere kant hebben staan, zal de
brug worden afgedankt."
Het afdankingsproces zal niet ge
makkelijk zijn. want de oude bolsje
wiek Molotov is, zoals George Kennan
het stelt, „een slimme oude vos. Hij
heeft buitengewone eigenschappen m
te overleven anders zou hij het regi
me van Stalin niet hebben overleefd."
In communistische ogen zijn Molotovs
Dit was de vierde Jongerendag. De eerste werd bezocht door ongeveer
50 jonge mensen; nu waren er ongeveer 200 katholieke jongens en
meisjes, uit alle plaatsen in West Zeeuwsch-Vlaanderen. Hierover sprak
pater E. van Acker uit Hulst tijdens zijn preek in de H. Mis zijn grote
voldoening uit. Hij herdacht rector Loves, de pionier van de Jonge
rendag; dat het zaad dat hij uitwierp rijke vrucht heeft gedragen,
is een rede tot dankbaarheid.
T"\E plechtige Hoogmis, opgedragen
door deken Lievegoed bot
was het
begin van de dag. Het altaar was
uitermate fraai versierd en de Schola
Cantorum van het Juvenaat te Sluis
verleende zijn medewerking.
's Middags werd in hotel Du Com
merce de eigenlijke bijeenkomst ge
houden. De grote zaal bleek bijna te
klein te zijn om alle jongeren te kun
nen bevatten. Een grote schildering
van de H. Willibrordus, geflankeerd
door de Nederlandse en de Pauselijke
vlaggen, sierde de wand en daar te
genover was een beeltenis van Kardi
naal de Jong aangebracht-
Kapelaan H. C. de Graaf uit Mid
delburg had een onderwerp met
eigenlijk drie afzonderlijke titels- Hij
sprak over het eeuwfeest der Kerke
lijke Hiërarchie, over de verhouding
van leek tot priester en het humanis
me. Uit de animo waarmee het debat
werd aangevangen, bleek dat de ver
zamelde jeugd intens en met span
ning had geluisterd. Zo kwam de
vraag los, hoe de houding van de
overheid t.o.v. het humanisme behoort
te zijn en hoe de individu tegenover
deze stroming dient te staan. De spr.
betoogde dat de overheid, zo lang het
humanisme niet in strijd met de wet
is, geen afwijzende houding mag in
nemen en al moet de individu de
katholiek, de christen in het alge
meen het humanisme afkeuren en
bestrijden: men mag toch de naasten
liefde niet uit het oog verliezen.
Het humanisme beoogt een zekere
„diepgang" in moraliteit te brengen,
aldus een der vragenstellers; zou het
als zodanig niet een .voorportaal"
voor het christendom, het katholicis
me, kunnen zijn?
's Kapelaans antwoord was duide
lijk: neen, want het humanisme heeft
met God afgedaan.
„ZWERFTOCHT"
'S lytlDDAGS sprak dr. Theunissen
uit 's-Hertogenbosch. Ook de
avond tevoren had hij een lezing ge
houden en beide onderwerpen haalde
hij nog al wat door elkaar. Het kwam
echter, bij een vlot en uiterst boeiend
verteller als dr. Theunissen is, alleen
zijn causerie ten goede- „Licht en
schaduw over Europa" heette zijn ene,
„Rusland, het grote raadsel", zijn
tweede lezing. Gedurende geruime
tijd sprak dr. Theunissen over de toe
stand in ons oude werelddeel, speci
aal over de gevaren die het bedreigen.
Spr. is iemand die de gehele wereld
heeft rondgezworven en speciaal van
het Oosten heeft hij studie gemaakt.
Met zijn gehoor zwierf hij nu weer
door landen en streken.
Deken Lievegoed, die de Jongeren
dag besloot, kon niet nalaten een
pluim weg te geven. De jeugd van
West Zeeuwsch-Vlaanderen heeft ge
toond, zich waarlijk te kunnen bezin
nen en verdiepen. De deken prees het
medeleven waarmee deze vierde Jon
gerendag, die schitterend geslaagd is,
door de jeugd is beleefd.
(Advertentie
---
TN TAL van liederen en gedichten
wordt de Mei de „lieve" maand
genoemd. Helt is een gevolg van dc
stralende zon, die het voorjaar in een
weelderige glans legt, het gras in de
weiden oproept, streelt over de knop
pen van de bloemen, zodat de bloe
sem te voorschijn treedt.
Mei is ook de maand van de „Lieve
Moeder" in de hemel. De maand,
waarin de kapellen van het Brabant
se land worden bezocht door duizen
den pelgrims, die knielen voor de
beeltenis van Onze Lieve Vrouw,
Een van de oudste Mariabeelden,
omgeven door een tedere legende, is
dat het kleine dorp Zegge, hetgeen
elke Zondag wordt overstroomd door
mannen en vrouwen, jongens en meis
jes.
In Zegge is het Mei zoals nergens
anders....
In het midden van het dorp, in
een kleine kapel tegenover de paro
chiekerk, staat de Lieve Vrouw van
Zegge temidden van bloemen. Reeds
in de dagen van de beeldenstorm, zo
verhaalt een legende, trokken ei- veel
mensen naar het gehucht. Daaronder
was «en zekere Hadrianus van Hilva-
renbeek, een priester, die vaak predi
katies hield en die op zekere dag een
Calvinist onder zijn toehoorders had.
Pater Hadrianus, dit wetende, richtte
zich in zijn predikatie tot de Calvi
nist, die beweerd had, dat alles wat
de pater over Maria vertelde verzin
sels waren. Pater Hadrianus zei daar
op: „Vriend, weerleg mijn bewijzen
eens. Ik zal u tonen, wat...."
„Neen, ik zal u tonen, wat Uw
Roomse Mar-ia kan", schreeuwde de
Calvinist, die zijn boezeroen open
trok.
grote voordelen een grote handigheid
en Slavische trouw. Op een ogenblik,
dat de binnenlandse noodzaak Sovjet-
Rusland drijft tot dubbelhartige poli
tiek of tot het verwekken van een
oorlog door vrede, is Vyacheslav Mo
lotov een buitengewoon bruikbaar
man.
„TANTE MOL", VRIEND DER NAZI'S
Het Reich kreeg de vrije hand.
Zij weten van geen maat, zei Veraud. Haar
goede eigenschappen groeien uit tot haar groot
ste deugd, haar tekortkomingen worden haar groot
ste gebreken. Ook wij gaan door dik en dun, maar
zij geven menigmaal blijk van een zielegrootheid
zonder voorbeeld.
Hebben jullie Jean Baudrey gekend? Die flinke
knappe kerel, die jarenlang bedrijfsleider van mijn
ijzersmelterij te Antibes was? Door en door een
man van eer, een werker. Die vervloekte oorlog
heeft hem van mij geroofd. Een granaat had Bau
drey neergesmakt. Ik zie hem nog voor me in
het lazaret, waar hij door een beroemde oogarts
behandeld werd.
„Het zal nodig, zijn", zei deze zacht, heel zacht
tot de verpleegsters, slechts voor haar verstaan
baar, „het zal nodig zijn het hem zo voorzichtig
mogelijk bij te brengen. Beide ogen zijn verloren.'
Bedenkt eens, welk een vreselijke opdracht
De kleine blonde ziekenzuster had dagen, vele da
gen nodig, voor zij er toe kon besluiten, Baudrey
de gruwzame waarheid te onthullen. Zij deed het
zeer zachtmoedig met roerende, bijna moederlijke
tederheid. Hij verdroeg de slag met de grootste
moed, stamelde alleen de namen van zijn vrouw
Lucette en zijn zoontje Francis.
„Wilt u zo goed zijn, zuster, mijn verwanten
op de hoogte te brengen?" zei hij na een paar da
gen, „U zult dat beter kunnen doen dan de an
deren." Toen de brief aankwam, worstelde de
kleine Francis met de dood. Een boosaardige her
senvliesontsteking. De postbode bracht de brief.
En juist toen Lucette hem had geopend, zweefde
de ziel van de jongen naar de hemel.
Dit verhaal beste vrienden, is niet verzonnen.
Ik heb de brief zelf gelezen. Hij luidde:
Weent V niet, mevrouw. Er zijn mensen, die
nog ongelukkiger zijn. Uw man zal spoedig bij
U terugkomen. Hij zal Uw levende nabijheid
gevoelen en Uw stem horen. Hij zal zijn kleine
Francis kunnen liefkozen. Met zijn beiden zul
len ze voor Uw ogen spelen en U zult ze toe
lachen. Ween toch niet, lieve mevrouw: hij
schikt zich gelaten in zijn lot, want hij denkt
aan de mannen, die helemaal niet meer naar
de hunnen terugkeren. U zult nu twee kinderen
hebben, mevrouw.-..." I
j ucette Baudrey was volkomen gebroken en
verviel in een toestand van krampachtige ver
stomming. Veertien dagen lang kwam er geen
woord over haar lippen. Toen zij eindelijk op een
morgen uit haar lethargie ontwaakte, was haar
eerste vraag, of men voor Jean „het ongeluk"
verzwegen had. Men zei haar, dat hij van niets
afwist, behalve dat zij, Lucette, ziek was, maar
dat men hem binnenkort zou komen halen, om
weer naar huis terug te keren.
Dat werd de oude vader toevertrouwd.
„Zeg hem, dat Franciszijn kleine lieve
ling, zeg hem dat vaderzeg hem dat vooral.."
Men geloofde, dat Lucette, het verstand had
verloren.
Qp de voormiddag van de dag waarop Baudrey
thuis zou komen, verliet Lucette het huis, zon
der iemand daarvan te verwittigen. Men zocht
haar. de ganse dag. Zij was nergens te vinden.
Des avonds evenwel kwam zij terug. Lucette
Baudrey kwam niet alleen. Zij droeg een jongetje
op de arm, een wees een van die ongelukkige
kinderen, die men in de buurt van Antibes on
verzorgd gevonden had.
De rest kunt u zich nu wel indenken, vrien
den. Ik zie ze nog voor mij, toen ze samen de deur
binnenkwamen, de blinde zoon aan de arm van
de oude vader. Ik zie ook weer de oude moeder
met haar ontsteld gezicht.
En Lucette met het kind.
Jean Baudrey kwam naderbij, met uit-gestrek-
te armen, met tastende handen.
„Lucette, mijn lieve, lieve vrouw...."
Zij zonken in elkanders armen: hun krachten
schenen hun te begeven.
Dan onttrok de blinde zich aan de omhelzing.
„En mijn Francis", zei hij, „waar is mijn lief
klein kereltje?" Men hield hem het kind toe.
„Pap pa...."
„Lieve kleine jongen...."
Dat had Lucette Baudrey gedaan.
De omstaanders zagen tot him grote
schrik een bloedende kankerplek op
de man zijn borst. „Nu daag ik Ma
ria uit te laten zien. dat het waar is,
dat zij zieken heeft genezen, blinden
heeft laten zien en stommen laten
spreken."
En met een grijnslach voegde er de
Calvinist nog aan toe „als zij dit alles
kan, dan moet zij mij een gezonde
borstkas geven."
Nauwelijks had hij dit gezegd, of
hij merkte, hoe de pijn in zijn borst
kas minder en minder werd. De gelo
vigen zagen, hoe het vlees van de Cal
vinist een gezonde kleur kreeg. De
genezene streek telkens opnieuw over
de plek en keek met vreemde ogen
het Maria beeld aan.
De mensen waren dol van vreugde.
Hadrianus vormde een processie en
trok door het dorp.
De Calvinist vluchtte weg... Hij kon,
hij wilde niet geloven.
In Holland gekomen vocht de Cal
vinist weer dapper tegen de katholie
ken. Hij sloeg beelden stuk. De eerste
keer echter, dat hij weer een Maria
beeld onthoofdde, kreeg hij de kanker
even erg terug als hij ze had gehad.
De calvinist ontmoette Hadrianus
opnieuw. Deze verscheen in de turf
schuur van Brielle om opgehangen te
worden. De Calvinist was zijn beul..
Deze legende heeft, zo wordt ge
zegd, de Zegse kapel beroemd ge
maakt. In de tijd van de godsdienst
vervolging is de Zegse kapel gesloten
geweest, maar de Hervormden hebben
nooit in dit Mariaheiligdom huis ge
houden. Het Mariabeeldje is de gehele
vervolgingstijd bij mensen thuis zorg
vuldig bewaard. Toen in de Franse
tijd de kathoüeken uit hun schuilker.
ken konden treden, werd het beeld in
triomf naar de kapel teruggebracht.
Zo werd en bleef Zegge een genade
vol Maria-oord.
Het Mariabeeld van Zegge, omgeven
door een bloemenzee. Zo kennen het
de duizenden pelgrims, die in de Mei.
maand naar het Maria-oord trekken,