Mensen en (^Muzen /orm „Stigmata" van lippenstift Onbegrijpelijke weerstand Vlaggen uit voor onze Koningin! Begaafd romancière en bekwaam critica De Krachtproef Wat een Wonderlijke Wereld RADIO 6 tweede blad Superiveelde Reis met Onze vlag Qp een bevrijdingsmonument in Hengelo woei dag en nacht de Nederlandse vlag. Twee jongelui verdroot het, dat aldus tegen de traditionele regelen werd gehan deld. Ze haalden de vlag tegen zons ondergang weg en deponeerden die netjes op het politiebureau. Ter wijl ze tevens kennis gaven van hun voornemen, dit iedere avond te zullen doen, als de autoriteiten de vlag des avonds lieten hangen. Dit voorval houdt voor menigeen een wenk in, om ook deze traditie weer In ere te gaan brengen. Wie heeft er nooit eens gezondigd In dit opzicht? Bij de dood van Top Naeff N WOENSDAG 29 APRIL 1953 Snelblusser Het ideale paar Blauwe Gillette Mesjes BEVA-üon f 14.90 ïagazijn, RNEUZEN traat 6, streken. NDIJKE TEL. 39 GOES [JR AANGEB. Voor uw vacantie. on, niet ver van zee p. Mevr. Smudde, rdervoort 598, Den [UIZEN kuizen in prijzen v.af ije vestiging. lm.*, v. d. Berg en Co., 5572 ypotheken, tot elk alle eigendommen, rking. Brieven met antw. onder no. 8010 ÏINGRUIL 3reda. Aangeb. ie iwbouw, 4 kamers, ceuken, balkon, zeer r, f 10.60 p. w. Gevr. Breda. Br. onder VERSEN da heeft vrije zol- mijn mooie 2de ren verkopen Winst ven onder no. 7529. et persoon, vraagt leen tegen be- nte, voor overnaute aarin ruime brood- ieven onder no. 5717 or heren jn kalfsleer 27.90 STEEN O N G E N De angstkreten omtrent de wer king van de Benelux, waarover we het in een vorig artikel hadden, komen uit het Belgische bedrijfsle ven en men zou zich gerust kunnen stellen met de overweging, dat die kreten het gehele Belgische volk niet raken. Maar blijkens allerlei gesprekken doen ze dit tóch. En dat is óók weer begrijpelijkwant de meer onontwikkelde kant der bevolking reageert op geschrijf in de kranten, op straatreclame enz. méér dan het in Nederland doet. Voorlopig is er één geluk: de re geringen houden in hun streven nog stand De Nederlandse verliest haar geduld niet.... het brengt Neder lands exporterende groepsindus- trieën er toe met hun Belgische collega's export-restricties toe te passen. En het stelt de Nederlandse bevolking gerust met de mededeling dat er toch al heel wat bereikt is. De Belgische regering is niet zo medewerkend: zij doet geen enkele poging haar belasting-beleid aan te passen aan de vroeger gemaakte afspraken. Het enige wat men zeg gen kan is, dat de vak-ambtenaien die met hun Nederlandse collega s allerlei kwesties bestuderen, nog altijd mee-studeren. Maar blijkbaar kunnen die commissie's niet tot ge schikte voorstellen komen.... waar op het Nederlandse volk eigenlijk wacht. De zomer komt nu aan en daar mee de mogelijkheid, dat veel Ne derlanders als van ouds hun „gul dens" in Belgische vacantie-oorden laten vallen. Die „vaste" guldens zien de Belgen graag komen zoals dat was vóór 1940. En wat de Belgen onverschillig liet tussen 1945-1950, toen de gulden immers „niets waard" was. De vacantie- gangers van 1953 zullen de diplo maten kunnen zijn, die de geest van de Benelux weer een vleugje kunnen opfrissen, 't Zijn toch goede mensen, die „Hollanders". En daar iedere vacantie-reiziger uit z'n va- cantie-oord wel wat meebrengt voor thuis, zal de aanwezigheid van veel Nederlandse vacantiereizigers een spreiding van meer vriendelij ke waardering kunnen geven. En als dan de zomer 1953 eens beter is dan 1952, wordt de Belgi sche zeekust misschien wel door veel Nederlanders bevolkt.... zij zijn dan de beste propagandisten. In menig Nederlands blad werd in de laatste weken de klacht geuit, dat de ministers of hun plaatsver vangers te weinig bijeenkwamen. Misschien is dit zo. maar ach ia als men als Nederlandse minister de Belgen weinig kent en men heeft z'n tijd nodig, dan kost het zelf overwinning om maar steeds te gaan praten. Een Belgische rege ring is minder onafhankelijk van „de publieke opinie", zoals die in Belgische kranten verschijnt, dan dat dit in Nederland het geval is. En nu is het de vraag: Hoe houden zich de Belgische regeringsperso nen bij die besprekingen tegenover hun Nederlandse collega's? Van al le afspraken (zoals die dan door publicaties bekend werden) is na 1951 niet veel terecht gekomen. Meestal kwam er „een storm van verontwaardiging" in België en werd de uitvoering der „gesloten afspraken" door België weer aan de kapstok gehangen. Dat moet on ze Nederlandse regeringsinstanties toch wel ontmoedigen. En juist bij gesprekken van per soon tot persoon zal de Nederlan der weinig medeleven bij de Belgi sche familie of vriendenkring ont moeten voor het Nederlandse po gen de Benelux toch tot stand te brengen. ■^fij hebben in deze twee laatste jaren nog wel eens een bijzon dere toelichting gehoord over de weerstand in België. De katholie ken daar, zouden in hun hart te genstander zijn van een Benelux,, want zij schuwen de „protestantse" invloed uit het Noorden. Wij kun nen die toelichting niet op haar waarde toetsen, maar het is toch wel waard er aandacht aan te be steden, nu juist de „katholieke" (christelijke democratische) rege ring veel laat afbreken wat tussen 1945 en 1950 was bereikt. Verschillende kranten betogen vaak ter propaganda van de Be- nelux-gedachte dat de drie vol keren tesamen 18 millioen zielen koopkracht vertegenwoordigen. Zij vormen, met hun drieën 20 mil lioen zielen aan koopkracht. Bel gië en Nederland alleen reeds 19 millioen bijna. Het zijn steeds her haalde motieven om de Benelux tot stand te doen komen; de ongedul dige mens van het midden van de 20e eeuw vraagt zich telkens af: Waarom moet het zo lang duren? En de Nederlander ergert er zich aan, dat er in België steeds weer andere en nieuwe weerstanden groeien. En al gaat men nu nog zo veel met Belgen om, een begrip van die weerstand krijgt men niet. B. O. Z. IR. J. %VW.W.WWASWli J—Jet klinkt zo redelijk: Belast de weelde maar stevig! Laat de mensen, die zich allerlei luxe wil len veroorloven, een flink brok aan de schatkist betalen! Uit zulke overwegingen werd de gedachte geboren een supei?weeldebelasting in te stellen. Op een hele reeks van artikelen drukte niet minder dan 30 pet. aan inkomstenbelasting i.p. v. 15 pet., zoals op „gewone" weel- de-artikelen. En 's lands financiën kregen er 10 millioen extra door. Was dat allemaal bij elkaar niet prachtig? Horen we nu naar de socialistische staatssecretaris Dr. van den Berge in een nota aan de Tweede Kamer: De fabrieken, welke aan superweeldebelasting onderworpen artikelen vervaardig den, moesten een groot aantal personeelsleden ontslaan. In de cosmetische industrie bv. liep de werkgelegenheid terug met 30 pet. in de glas- en aardewerkindustrie, welker producten slechts voor een deel aan de hoge heffing waren onderworpen, met 25 pet.. Het zwaar aanpakken van de weelde betekende dus misère voor werkers, die tóch al geen weelde gewoon waren, betekende een ver zwakking van een aantal bedrij ven en extra-werkloosheidsuitke ringen. Zo ziet men weer, dat de leuze goedkoop is, maar de verwe zenlijking duur. Met spoed zullen de Kamers nu wel een eind maken aan deze averechtse heffing. Advertentie) Gaat U binnenkort met Vacantie? Naar het Buitenland LEER DAN TALEN BIJ RESA - Hilversum (Bekende Schriftelijke Cursus) Practische, voordelige en be knopte handleidingen. Echte reiscursussen voor Frans,Engels, Spaans, Italiaans Vraagt geheel vrijblijvend ons geïllustreerde prospectus. (Ook Engels voor Emigranten). (Foto Paul. Huf) TORGEN viert Nederland weer de verjaardag van zijn Ko- d'-"- ningin; Zij bereikt dan de 44-jarige leeftijd. In het witte paleis in Soestdijk zal het ongetwijfeld volop „Moederdag" zijn. Moge het Koningin Juliana in het thans volgend levensjaar ge geven zijn, zich te verheugen in toenemende welvaart van land en volk. Haar medeleven in voor- en tegenspoeden is wel bij zonder gebleken ten tijde van de ramp die ons land voor enkele maanden trof; vele slachtoffers gedenken haar troostrijke be zoeken en bemoedigende gesprekken. Brutale vervalsing door Duits weekblad CEN BRUTAAL geval van verval- sing ten aanzien van een „Bloed wonder" permitteerde zich juist het grote geïllustreerde weekblad, de te Keulen verschijnende „Neue Ulustrier. ter". Dit blad publiceerde in zijn nummer 15 van 11 April met veel op hef enige „authentieke" foto's van een „veertienjarig meisje uit Kamerding, een eenzaam dorpje in het Beierse Woud", die evenals Therese van Kon- nersreuth de stigmata zou bezitten. Enkele foto's tonen deze stigmata, terwijl men op andere foto's het meis je in diep gebed verzonken in een Katholieke kerk zag knielen. Uit een door de kerkelijke overheid onmid dellijk ingesteld onderzoek is thans gebleken, dat deze foto's door het blad opzettelijk zijn geënsceneerd. HERHAALD BEDROG ET en reporter van het blad heeft een dertienjarig meisje uit Simbach aan de Inn. alsmede twee volwassen personen laten fotograferen, waarbij laatstgenoemde als haar „ouders" moesten fungeren. De .stigmata" zijn met rode lippenstift op handen en voeten aangebracht. Voor haar mede werking bij dit bedrog ontving het meisje een honorarium van vijf Mark, de zogenaamde ouders kregen elk 2.50 Mark. De sensationele tekst onder de foto's is geheel verzonnen. De naam van het aldus misbruikte kind is Ger- da Ecker uit Simbach. Zij is leerlinge van de openbare school te Braunau aan de Inn. De verontwaardiging onder de Ka tholieke bevolking van West-Duits- land over deze infame misleiding is algemeen. Het genoemde blad schijnt zich overigens op het gebied van deze berichtgeving over beweerde wonderen te specialiseren. Reeds in zijn num mer 34 van 20 Augustus 1952 bracht de „Neue Illustrierter". eveneens in zeer grote opmaak, een „reportage" van een „nieuw bloedwonder", dat zich op l Juli 1952 in een West-Duits stad je in de Palts zou hebben toegedragen. Ook die „reportage" was buitenge woon onkies en droeg alle kenteke nen van bedrog. Advertentie) Men wijst er ons ook op, dat zo weinig mensen weten, hoe een vlag halfstok moet worden gehangen, namelijk met de punt van de blau we baan vastgebonden aan de stok. Het is dus niet genoeg ze halfstok te hijsen en dan maar vrolijk te laten wapperen. Met het oog op de dodenherdenking van 4 Mei a.s. mag daaraan wel eens bi- zondere aandacht besteed worden. '^fEER heeft de Nederlandse letterkunde een gevoelig verlies geleden. Dit maal door de vry plotselinge dood van de Dordtse ereburgeres Top Naeff. Zij zal voortaan gemist worden in de redactie van het maandblad „Het Boek van Nu". Jeugdig debuut ^nthonetta Naeff is al op zeer jeu- hii„f'ge l®.effyd begonnen met pu- fc'.Zy was nog maar 16 jaar, de Si Elseviers Maandblad onder haar <*rste Dit verhaaltje geplaatst" 'kreeg, Schoolidvilpn" 1900 gevolgd door 'ook door heel' "1 meisiesboek, dat ook dooi heel veel ouderen en niet alleen vrouwen werd gelezen en ge waardeerd. Het is een echt robbedoes -verhaal, op het tennisveld geschre ven Ir. vrijwel alle Europese talen werd het vertaald, ook in het Rus sisch. Nog een drietal meisjesboeken volgde, die, merkwaardig genoeg, ab soluut niet verouderd zijn en in bi bliotheken nog altijd aftrek vinden. „LETJE' LJierna kwam zij met groter werk voor de dag .„De dochter" is mis schien wel haar beste roman, hoewel „De stille getuige" en „Voor de poort" een bredere vermaardheid verwier ven. In haar novellen was zij op haar best. We denken vooral aan „In mi neur" en het onvergetelijke „Letje of de weg naar het geluk", waarin zij het gezeten burgerdom hekelde. Zelf noemde zij dit een satirieke schetsen- bundel en inderdaad komt haar milde ironie hier het best tot uitdrukking. Top Naeff schreef een zeer verzorg de taal. Elk woord staat op zijn plaats en alle overdaad is vermeden. „Schrijven is de kunst van weglaten" heeft zij eens verklaard. En daarmee gaf zij blijk van grote vakbekwaam heid. Het is minder bekend, dat zij ook een bundeltje gedichten uitgaf. Het zijn nogal zwakke oorlogsverzen met als titel „Klein Witboek". Alles wat zij tijdens oorlog, bezetting en bevrij- amg meemaakte, vindt men in deze poezie terug. RECENSENTE gelangrijker was haar arbeid voor rWo K ntonef?' dat altijd haar bijzon dere belangstelling heeft gehad. Zij was nog geen 20 jaar toen haar eer ste dramatische schets „De Genade slag" in Rotterdam werd opgevoerd. Deze werd gevolgd door het toneel stuk „Aan flarden" en het drama ,Het weerzien". Daarnaast hield zij zeer veel lezin gen over toneel en schreef zij een groot aantal toneelkronieken in de Dordtsche Courant en de Groene Amsterdammer, die in vier delen „Dramatische Kroniek", gebundeld werden. Haar veelomvattende kennis op dit gebied kwam niet minder tot uiting in haar studie „Twee toneelspeelsters" (Sarah Bernhardt en Eleonora Duse) en in de kort geleden verschenen bio grafie van Willem Royaards. In 1951 ontving zij voor haar toneelstuk „Zie de maan schijnt door de bomen" de Van der Viesprijs. Jarenlang is zij lid van de commissie van toezicht op de Toneelschool geweest en letterkundig adviseuse van het Rotterdams Hofstad Toneel. „UNVOLLENDETE" a de oorlog verraste Top Naeff nog met haar charmante autobiografie. „Zo was het ongeveer". Het was een „Unvollendete". Het woordje Einde, dat haar na elk boek zo lief was en waar zij steeds met rood en groen krijt 'n bloemenlijst omheen tekende, ontbrak. Thans is dan toch een definitieve punt gezet achter dit door de Muze begunstigde leven, dat, naar haar eigen woorden, gemarkeerd is ge weest door griffel, kroontjespen, vul pen en schrijfmachine. Tussen het werk van de vele schrij vende dames, die ons land kent en gekend heeft, zal dat van Top Naeff steeds met ere genoemd worden om de fijne psychologie en de persoon lijke stijl. W. VAN DER VELDEN door -= Nico J. P. Smith 65) „Het is jammer, dat Voorland zo veel van uw kostbare tijd moet ver gen, meneer de Perelaer," zegt Wes tra, terwijl hij de dikkerd een goede sigaar presenteert. „Ik had liever de ze interne aangelegenheid buiten het bestuur gehouden, maar ik begrijp volkomen, dat u deze vergadering moest uitschrijven." De goedige dikkerd, die de brief van Leslie al lang weer iê vergeten en die zeker ook niet aan deze ver gadering, die door hem moet worden geleid, zou hebben gedacht, als hij datum, uur en plaats niet in z'n agen da had geschreven, grabbelt in zijn geheugen om te weten, over welke interne aangelegenheid Westra het eigenlijk heeft. „Ik hoorde van freule Van Klarcn- berg, dat de heer Leslie zich bij u had beklaagd. De Perelaer wuift met z'n dikke handje naar de rook van z'n sigaar. Ja, er staat me zo iets voor." zegt hij langzaam. „Was het niet zo iets als een aanslag, die op de goede man was gepleegd? Wat was dat eigen lijk0 Zeker een beetje overdreven, niet?" Westra overweegt, de voorzitter nu reeds zijn zienswijze uiteen te zet ten, maar als hij in het dikke, goe dige gezicht kijkt, vindt hij, dat hij zijn zware stukken beter tot de be stuursvergadering zelf kan bewaren. Daarom zegt hij liefjes: „Inderdaad, u noemt het juiste woord. Overdre ven. Niet een beetje, maar zo veel dat deze man het nodig vond, u met deze futiliteit lastig te vallen." Westra voelt heel goed, dat hij zich thans aan schromelijkheid overdrij ving schuldig maakt, maar de dikke jonkheer knikt bevestigend. „Net wat ik dacht. Maar omdat we toch eer daags een' vergadering moesten heb ben, vond ik het maar beter, dit ge val meteen de weg uit te nemen. Ik hoop niet, dat u me dat kwalijk neemt?" „Integendeel," beweert Westra. „Hoe eer wij hier tot klaarheid ko men, hoe beter het is. Ik hoorde van de freule, dat de heer Leslie voor de vergadering is uitgenodigd. Zij kwam hier, om nadere inlichtingen, maar omdat zij zich eerst tot de heer Leslie had gewend, vond ik het maar beter, tot deze bijeenkomst te wach ten." „Heel goed. heel goed," is de mening van de voorzitter in de stoel. „U moet het haar maar niet euvel duiden, meneer Westra zij loopt wel eens meer hard van stapel." Neen, Westra neemt niemand iets kwalijk. Het zou nu heel gemakkelijk voor hem zijn. de uitnodiging, welke freule Van Klarenberg tot Leslie richtte ongedaan te maken. Eén woord, en deze dikkerd zou zeggen, dat Leslie maar zou moeten wach ten, tot het bestuur hem nodig had en dan zou 't verder vrij gemakke lijk zijn, de onderwijzer te laten ver geten. Maar Westra spreekt dat ene woord niet. Hij wil Leslie een eer lijke kans geven. „Wat dunkt u, meneer de Perelaer het is juist twee uur. Zullen we de dames en heren niet laten wachten?" De jonkheer meester doctor hijst zich al met enige moeite uit de stoel. „Zal ik u dan maar voorgaan? De vergadering wordt in de kerk gehou den en pratend over koetjes en kalf jes komen Westra en de voorzitter in de kerkzaal, waar de overige be stuursleden al staan te wachten. Bij de ingang staat ook Leslie die eerst niet goed naar binnen durfde gaan, maar die, als hij Westra en Jonker d© Perelaer ziet aankomen naar bin nen glipt en zich wat achteraf houdt, als Westra en de Perelaer aan het handjes uitdelen zijn. Leslie voelt zich als een indringer een gevoel dat wordt gesterkt, als hij merkt, dat Westra hem niet schijnt te zien. We zullen niet elemaal mal zijn, en je ook nog aan het gezelschap voorstel len. denkt Westra. Er wordt gepraat er gelachen. Daar is Wijnsouw. de accountant, die in 't Stichtingsbestuur natuurlijk de pen ningmeester is en die er kans voor ziet, de eenvoudigste boekhouding tot de ingewikkelste problemen te verheffen. Daar is Krapels, de man, die vurige voorstander is van de nieuwste onderwijsmethoden. Hij schrijft geregeld in allerlei onderwijs- tijdschriften en elke schoolmeester weet, dat hij de bijdragen, die met een enkel „Kaatje" zij ondertekend, met een gerust hart kan overslaan, omdat hij daar toch niets door mist! Maar Westra weet, dat hij op deze man kan rekenen, sinds hij hem voor de Jongensstad-idee heeft warm ge maakt. En Westra is misschien de enige in den lande, die van zijn droge pennevruchten kennis neemt. Er is waardering daarvoor bij Krapels, die nog eens hoopt, de tanige freule Van Klarenberg als secretaresse op te volgen. Dat zal hem niet gemakkelijk lukken, want de freule hecht aan haar baantje, dat zij zeer belangrijk sociaal werk vindt werk, dat een of twee keer per jaar haar lege be staan vult. „En hoe maakt meneer Oosterbeek het?" vraagt de Perelaer hartelijk, terwijl hij een onogelijk, klein man netje de benige hand schudt. „Hoe leg je het toch aan, kerel, zo slank te blijven?" Die Oosterbeek lijkt uiterlijk de tegenvoeter van de voorzitter te zijn. Hij is mager en klein, maar in z'n vogelkopje steken een paar heldere ogen en als hij een enkele maal spreekt, heeft hij de aandacht van de vergadering. Westra mag Ooster beek wel omdat hij een mannetje is met frisse en oorspronkelijke ideeën iemand die niet met de grote mas sa meeloopt, doch er een eigen oor deel op na durft houden. De kleine man lacht alleen maar om de opmer king van de voorzitter. Hij vindt het niet de moeite waard, als hatelijk heid te repliceren, dat ook de voorzit ter een heel stuk slanker zou zijn, als hij de matigheid wat meer betracht te. „We moesten maar beginnen", zegt de Perelaer, die Leslie nog niet eens heeft opgemerkt. „Van de heer Dramin en van mevrouw Stuurman ontving ik be richt van verhindering", deelt de se cretaresse mede. „Mooi zo, dan hoeven wij niet te wachten," zegt de Perelaer, terwijl hij de kring rondziet. „Mag ik u verzoeken, plaats te nemen?" Nu ziet de voorzitter ook Leslie, die bescheiden op een der hoekstoe- len gaat zitten en dadelijk vraagt hij aan de freule, wie dat is. „O ja, dat is waar ook, die man van dat briefje." Dame en heren, ik heet u welkom ter vergadering van het bestuur der Stichting Voorland. Zoals de secre taresse mededeelde is er bericht van verhindering binnengekomen van me vrouw Stuurman en de heer Dra- min. Ik geef nu het woord aan de secretaresse om de notulen der vo rige vergadering voor te lezen." Met een slag valt de hamer en de kras sende stem van de freule leest het uitvoerige verslag, dat zij in fijne kriebellettertjes in een groot boek schreef. (Wordt vervolgd). TOEN een goederentrein langs de 1 rand van het Engelse Bloxwich reed, zag de machinist rook komen uit een zgn. prefab-huis. Hy zette de trein stil, liet zich van de helling van de spoorbaan glijden en werd daarbij gevolgd door de stoker en de remmer. Ze smeten brandende meubels, gordynen en vloerkleden naar buiten en doofden de vlammen. Toen de brandweer was gearri veerd stoomde de trein alweer ver der. Brandweercommandant Mor ris belde de stationschef op om de mannen te danken en te verklaren, waarom de trein vertraging had. Verkeerd baasje J-JET WAS oud zeer, dat de heer Bruno Locatelli in het Italiaan se Treviglio bleef voelen. Twee jaar geleden was hij zo door een hond gebeten, dat hij in het zie kenhuis moest worden opgenomen. Enkele weken geleden zag hij een grote hond een huis binnengaan en de heer Locatelli dacht: dat is de schurk! Hij noteerde het adres en daagde de bewoner voor de rechter in de hoop, een flinke schadevergoeding te zullen krijgen Maar de verdediger bracht een hele verzameling honden de rechtzaal binnen, waaronder ook Locatelli's oude vijand. Toen trad de gedaagde binnen. Die moest zijn hond fluiten. De man floot en een vriendelijk poedeltje maakte zich uit de menigte los om kwispelstaartend naar 't baas je te snellen. De rechter sprak de verdachte vrij en Locatelli is op nieuw op zoek nar de baas van de bijter. Tingeling Jn Amerika heeft men weer wat nieuws. Dames kunnen daar als hangertjes aan haar armbanden miniatuur-speel doosjes van Rijnsteen kopen. Die dingen spelen echt. Daar zijn ze iveer MOCHT U denken, dat in voor- bije eeuwen de grote zeevarende landen als Engeland (met zijn Nel son) en Nederland (met de Ruyter, Tromp, enz.) hele bazen waren in de oorlogvoering ter zee, dan hebt U het helemaal mis. Want in de Mos- kouse bioscopen draaide vorige week een iilm over admiraal Oesjakov, wiens gevechtskunde ter zee (vol gens radio-Moskou) die van de Westerse mogendheden vele jaren vooruit was. Oesjakov was een tijd genoot van Nelson, met wien hij wel eens kanonskogels wisselde- Zijn lust en leven CTEWART Darnell Spencer Davis had samen met zijn vrouw de erfenis van 250.000 gulden er binnen enkele jaren finaal door gejaagd. Nu kan hij zijn vrouw niet meer onderhouden en dat bracht hem voor de rechter. Nu is hij (zoon van een jonker en neef van een gravinweer aan het straatvegen gegaan in het En gelse Sheffield. Hij deed dat eens toen hij nog geld had, om zijn vrouw te bewijzen dat hij werken kon. Hij doet het thans uit bit tere noodzaak. Maar hij vindt het helemaal niet erg. „Het bevalt me best", verklaart hij. Conflict r\E VER. NATIES is het toneel ge- weest van een diplomatiek inci dent, waarvan de gevolgen geluk kig beperkt bleven. Een onderwijzer, die voorbij het speelterrein stapte, dat onlangs in de tuinen van de Ver. Naties is geopend, ontdekte er een zijner leerlingen die zich tijdens de schooluren vermaakte. De 12-ja- ï'ige jongen, die door zijn onderwij zer tot de orde werd geroepen, weigerde hem te volgen: ,,Ik bevind mij op internationaal gebied en u hebt niet het recht mij aan te ra ken", merkte de jonge op. De onder wijzer moest langs diplomatieke weg zijn leerling uit de tuin doen ver wijderen door een bewaker van de Ver. Naties. Hij koos de ivolf pDWARD Yenkoe te Chicago wilde zo graag politie-agent worden, maar er was al een hele wachtlijst. Men vertelde hem, dat het wel dr/e jaren zou duren eer hij aan de beurt was. In die tijd verdiende hij de kost in de dierentuin als oppasser en na drie jaren kwam dan zijn aanstelling. Hy zou bij de politie meer kunnen verdienen dan als op passer en dus trok hij de uniform aan. Lang duurde de vreugde niet, want na een dag straatdienst ging hij weer terug naar de dierentuin. „Ik heb liever met wolven te doen dan met mensen", zei hy. „En geld is pok niet alles." Mau Mau JTEN Mau-Mau-incident in Oostenrijk. In het plaatsje Vi- lach raakten twee negers van een Duits circus slaags met bezoekers van een café toen ze op twee jongens afstoven die hadden ge zegd: „Daar heb je de Mau Ma!'' Wild West J7EN Wild-West-incident in Frankrijk. In een Parijse voori stad werd een Wild Westfilm ver* toon den toen de cotoboy in noi® galop zijn revolvers leegknaldQ knalde achter in de zaal ook een, schot. Toen de lichten aan gingeri zat daar een man met een bebloecL gezicht en een andere met een pistool in zijn hand. Deze laatste had veel hinder van het lawaai om zich en toen er enige hand tastelijkheden ontstonden trok hij een pistQol dat zijn buurman eert schampschot bezorgde. Ze moest tvel. MEVROUW Vernell Burch, die uit een welbekende en welgestelM familie in Georgië (Ver. Stateiw stamt, was in gezelschap van haar zoontje op bankroof uitgegaan. 2% had de kassier met een kinderpistool» tje bedreigd en moest nu verant woording van haar daad afleggen voor de rechter. Haar verweer: „In een droom kreeg ik opdracht, de bank te be roven". Geen brillen genoeg /AM een bepaald soort drie dimen- sionale films goed te kunnen zien, moeten alle bioscoopbezoekers voorzien zijn van stereoscopische brillen. De meeste Duitse bioscopen zijn zich nu aan het voorzien van deze brillen, die aan de bezoekers worden uitgeleend. Maar het gaat in zo'n geweldige massa, dat de fabrie ken (w.o. Zeiss Ikon) het niet kun nen bijbenen en men de hulp van Amerikaanse fabrieken heeft inge roepen. Een naam QNDER een ellenlange klaag zang van een postbesteller te Londen, die vertelt van de grote buitentrappen die hij op- en af moet om soms een visitekaartje of een drukwerkje in de bus te doen, merkt de redactie van de Daily Express op Het Hoofd postkantoor is gevestigd op Mount Pleasant (Klim plezierig). Advertentie) Een Gillette êcheerapparait en een Blauw Gillette mesje ▼ormen tezamen het ideale paar, want alvorens de fabriek te verlaten, wordt ieder Gillette apparaat, met een mesje er in, getest. Daarom scheert U zich met Gillette zo perfect en snel. 'N GILLETTE SCHEERAPPARAAT EN ZU BEHOREN BIJ EIKAAR Blue Gillette 1 Thin Gillette. F. 0.75 per 5 Een goeie morgen" begint met Gillette! DONDERDAG 30 APRIL 1953. HILVERSUM I, 402 m. 7 Gelukwensen 7.07 Nws; 7.22 Gram.; 7.40 Liederen; 8 Gelukwensen; 8.07 Nieuws; 8.22 Aubade 8.45 Gram.; 9 Voor de zieken; 9.30 Wa terstanden; 9.35 Nederl. muz.; 10 R.K.- uitzending; 10.30 Gram.; li Report. Mi litaire Parade in Amsterdam cn Défilé voor het Koninklijk Paleis te Soestdijk 12.30 Land- en tuinbouwmededelingen: 12.33 Piano en 'orgel; 12.55 Tulpen-rally 13 Nieuws; 13.15 Carillonspel; 13.25 Pro menade-orkest en solist; 14.55 (Stereofoni- sche uitzending); '14 Voor de vrouw; 14.15 Kamerorkest en solist;; 14.55 Nederl. volksliedjes; 15.10 Voor de jeugd; 16.15 Gram.; 16.50 Koninklijke- en nationale muziek; 17.15 Militaire amateursuitzen ding; 17.50 Tulpen-rally; 18 Nieuws; 18.15 Omroep orkest; 18.50 Toespraak door Mr L. G. Kortenhorst; 19 Philharm. sextet; (Stereofonische uitzending); 19.30 Oran jefeest in Paramaribo en Curagao; 19.40 Gram.; 20 Nieuws en weerberichten; 20.08 „De zee en het land", declamatorium 20.45 Metropole-orkest (Stereofonische uitzending); 21.20 Koninginnedagviering; in 't Zeeuwse noodgebied; 22 Oranjebal 22.30 Kon. Militaire Kapel; 23 Ni.euws; 23.15 Paardensport; 23.20 Koninginnedag in Londen en Parijs; 23.50-24 Dagsluiting en Wilhelmus. HILVERSUM II, 298 m. 7 Zie Hilver sum I; 10 Residentie-orkest; 10.30 Morgen dienst; 11-24 Zie Hilversum I. BRUSSEL 324 m. 12.30 Weerberich ten; 12.34 Gram.; 13 Nieuws; 13.15 Gram.: 14 Engelse les; 14.15 Gram.; 14.30 Franse les; 14.45 Gram.; 15.20 Idem; 15.30 Idem; 16.15 Idem; 17 Nieuws; 17.10 Gram.; 17.15 Voor de kinderen; 18.15 Gram.; 18.30 Voor de soldaten; 19 Nieuws en pers overzicht; '9.40 Gram.; 20 Klankbeeld 20.30 Omroep orkest; 21 Voor de vrouw; 21.45 Verzoek programma; 22 Nieuws; 22.15 Kamermuziek; 22.55-23 Nieuws. BRUSSEL 484 m. 12.10 Gram.; 13 Nieuws; 13.20 en 14 Gram.; 4.45 Kamer orkest met sol.; 16 Dansmuziek; 17 Nws; 17.15 Verzoek programma; 18.30 Gram. 19 Orkestconcert: 19.45 Nieuws; 20 Hoor spel; 22 Nieuws; 22.10 Lichte muziek 22.50 Nieuws.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 5