Effi Parijse Wafeltjes Licht onder korenmaat wordt schijnwerper Nationaal criterium der kampioenen Sluis, historische havenstad, vanuit de lucht gezien GENTLEMEN Na 34 jaar: levend symbool Uw inboedel bedorven Waar woont men liet gevaarlijkst bij aanvallen vanuit de lucht PUROL Geneest al wat Uw huid deert! DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 25 APRIL 1953 Dr Ir Rietsema gaat officieelheen WEINIG WOORDEN Tafeltennissport groeit DE DERDE RONDE VAN WASPIK Ren wereldkampioen aan de start in Waspik DE KLOK VOOR ECHTERNACH Trouwen, of. FAE vorst van Monaco moet trouwen of., aftreden De nationale raad van het miniatuurstaatje aan de Middellandse Zee, waar de burgers, dank zij de hoge inkomsten van de speelbank •geen belasting behoeven te betalen, heeft Prins Rainier III voor de keuze gesteld. De 18 leden van de raad hebben hem er aan her innerd. dat op 19 November de derde verjaardag werd gevierd van zijn troonsbe- stiiring en dat de traditie van het land wil, dat onge huwde vorsten binnen drie jaar trouwen. De voist kan nu ook de nationale raad ontbinden. Men gelooft ech ter te weten, da' hy hiertoe niet zal overgaan! Inmiddels is de toestand in Monaco vrij ernstig. E doen vele boze geruchten de ronde. Indien Rainier III zou aftreden, zou de repu blikeinse staatsvorm worden uitgeroepen en de huidige eerste minister Aureglia zou dan president worden. An dere groeperingen voelen er meer voor van Monaco een protectoraat onder Parijs te maken met een gouverneur aan het hoofd. Ook voor deze post wordt de naam van de eerder genoemde eerste minister genoemd. Voorlopig is de mogelijke, toekomstige staatsvorm van Monaco evenwel weinig ac tueel, want Rainier III re geert nog. De thans dertig jarige prins is sedert jaren ver liefd op een Franse filmster, Gisèle Pascal, AI ongeveer zes jaar heeft hij omgang (Van onze Parijse correspondent) met haar. Enige jaren gele den wilde hij haar trouwen, doch de regering verzette zich tegen zijn plan, omdat Gisèle niet van adel was. Hierdoor is Rainier III ob stinaat geworden. Meerma len heeft hij beweerd, dat hij Gisèle zou trouwen of. vrijgezel zou blijven. Geen schilders r\e culturele betrekkingen tussen Nederland en Frankrijk zullen worden ver sterkt. Op een persconfe rentie, gegeven in de Pa rijse tempel der journa listiek in de rue Lord By ron heeft onze heer A. B. M. Brans hierover vele inter essante mededelingen ge daan. Niet alleen op het ge bied van muziek zal wor den gepoogd de uitwisseling te intensiveren, doch ook in de theater- en schilderkunst sector wil men enige stap pen verder gaan. De Fran sen zullen deelnemen aan 't „Festival de Hollande" en het residentie-orkest zal naar Parijs komen, ter ge legenheid van de 50ste ver jaardag van de Nederlandse Kamer van Koophandel in de Franse hoofdstad. Het komt ons voor, dat vooral op het gebied der schilderijenexposities de uit wisseling sterk geïntensi veerd kan worden. Sedert jaar en dag bestaat ook in Nederland grote belangstel ling voor de producten der Franse schilders en Vincent van Gogh, Jan Steen, Hals, enz., hebben hier een dus danige bekendheid, dat suc ces gegarandeerd is. Wat we in Parijs evenwel ook nodig hebben is een overzicht van onze hedendaagse meesters. Ik weet natuurlijk niet of ze gelijk hebben, doch vele Fransen durven beweren, dat „la Hollands momenteel geen schilders heeft. Landgenoot Laat emigranten voorzich tig zijn metlandge noten, inmiddels al of niet voorzien van een Frans pas poort, We zijn er deze week getuige van geweest, dat 'n Nederlands gezin, reeds enige jaren met vier kinde ren in Frankrijk vertoevend het slachtoffer is geworden van de vreemde practijken, waarbij 'een vroegere land genoot een vieze vinger in de pap hield. De geïmmi greerde bollenkweker, een man met een kar vol moed, een wagen wil en een kast vakmanschap sprak geen Frans, kende niets van de Franse wetgeving en werd gloeiend de sigaar. Dezer dagen is hij dank zij de drijverijen van de vroe gere landgenoot zijn huis uitgezet. Het heie gezin dreigde onder de blote he mel te moeten slapen. Maar de burgemeester van het dorpje Bonnelles (S. et O.), waar het drama passeerde, greep tijdig in. Hij riep de gemeentraad voor een ge heime spoedzitting bijeen. Onmiddellijk daarop werd bij de Domeinen een hou ten barak gekocht, die eigenhandig door de burge meester himself, enige raadsleden en het Neder landse slachtoffer Br. werd opgebouwd. En zodoende woont onze bollenkweker weer. De tulpen bloeien en de gladiolen zitten al in de grond. Waarom de burge meester het deed: „Wel, ik ken Br. Hij heeft vier kin deren. Ik ken ook de (hier gebruikte hij een lelijk woordl die zijn tegenpartij vormen en toevallig de wet op hun hand hadden. Ons hele dorpje wèet, dat er ge holpen moet worden. Ben ik dan als maire niet ver plicht een oplossing te vinden." Toen hamerde hij weer door. Want de deur waarder stond klaar om Br. met vrouw en kinderen ambtshalve buiten te jagen enop het houten huisje lag nog geen dak. Zoiets doet goed. Voor Br. breekt er nu weer een nieuwe tijd aan. De laatste jaren joeg men hem van het ene pro ces in het andere, mede dank zij iemand, die Neder lands sprak en enige jaren geleden nog een dito pas poort had. Het goede Franse volk, onder leiding van een prima burgemeester nam hem in bescherming. Maar inmiddels kan dit gelden als zooveelste waar schuwing aan het adres van onvoorzichtige emigran ten, £0 oppervlakkig gezien zou men dr ir I. Rietsema als directeur van de R. K. Land- en Tuinbouwschool te Breda aldus kunnen „uitluiden": Na 34 jaar in functie te zijn geweest, gaat hij genie ten van een welverdiend pensioen, zijn vele oud-leerlingen zul len tot in lengte van jaren zijn naam met eerbied en dankbaar heid noemen. Advertentie) Overleg dan zo spoedig mogelijk met onsl Gaarne komt een onzer deskundige medewer kers U adviseren en zonodig een schade- rapport opmaken. Doet U nog vandaag een brief kaartje op de bus aan COMPLETE WONINGINRICHTING BAGIJNHOF 10 TELEF. 3551 DORDRECHT Zeeland krijgt een le klasse De ontwikkeling van het tafelten- nis In Zeeland heeft er toe geleid, dat er het volgende seizoen ook een eerste klasse zal komen. Daartoe is een bijzondere promotieregeling ont worpen. De eerste klasse zal worden ge vormd door de zes hoogst geplaatsten uit de tweede klasse. Dat zijn dus in ieder geval Will van Zoelcn, Wilno, Be Fair, Sorry en Wilno II. Om de zesde plaats gaat de strijd nog tussen Spirit, Goes en Schelde. De beide overgebleven tweede klas- sers krijgen versterking van de num- mers een en twee uit de 3de klassen A 1 t Zand en Will van Zoelen 2) en B (Sorry 2 en PZEM). Er blijven dan acht derde klassers over. Door de kampioenen van de 4e klassen A (Be Fair), B (Wilno 2) en C 'nog niet bekend), alsmede de best geplaatste tweede, te laten promove ten, kunnen er twee afdelingen van zes worden gevormd. De twaalf overblijvende vierde Klassers worden eveneens over twee afdelingen van zes ploegen verdeeld. lyjET een figuur als directeur Riet sema gaat dat (gelukkig!) niet. Het is bij hem geen kwestie van of ficiéél komen en weer verdwijnen. Natuurlijk, ook hij is officieel be noemd (1918) en hij zal ook wel of ficiéél met pensioen worden „afge voerd". Maar daarmee is hij nog niet „weg". We zouden bijna geneigd zijn te zeggen: integendeel. Wat hij in die 34 jaar gedaan heeft aan baanbre kend en vormend werk, waarvan de neerslag is te vinden in practisch iedere hectare gecultiveerde grond in de Baronie, blijft voortbestaan. Méér nog: het zal blijven voort-leven! i Wie zich herinnert, hoe deze man van weinig woorden op het zilveren feest van de vereniging van oud-leer lingen van zijn school in een rede zeer veel belangrijke zaken haar scherp en bevattelijk samenvoegde tot een redevoering van meer dan tij delijke waarde, beseft tegelijkertijd dat ir. Rietsema nog heel lang een „symbool" zal blijven. Symbool waarvan, zult ge vragen. Welnu, het moet dan maar eens ten afscheid worden gezegd: symbool van hard en geconcentreerd werken, van hartelijke eenvoud en nietsontziende oprechtheid, van wetenschappelijke nauwgezetheid en van stuwende geestdrift. Zo zien hem zijn leer lingen en zo bewonderen hem zijn leraren, zo staat hij hekend in „vak kringen" en zo wordt hij gewaardeerd door het bestuur van de R.K. Baro- niese Tuinbouwvereniging. Dat is uiteraard allemaal niet „zo maar verbonden aan zijn leidende functie". Die sprekende naam moest hij om zo te zeggen veroveren met daden. Hij deed dat dagelijks, zowel op en terwille van de school als in de wetenschappelijke wereld. De af deling fruit- en groenten teelt, waar mee de school begon, kreeg gezel schap in de afdelingen landbouw en sierteelt. Het lerarencorps groeide van één langzaam maar zeker uit tot achttien en het aantal leerlingen en geslaagden nam toe met de regelmaat van een klok. Liever dan te spreken over de „houding" van directeur Rietsema (tijdens de oorlog werd hij gegijzeld en in 1950 werd hij benoemd tot Rid der in de Orde van Oranje-Nassau), zullen we thans nog even stilstaan bij de man van de wetenschap. Ingewij den weten, dat men niet een Rassen- lijst van fruit kan samenstellen zon der een uiterste inspanning en zeer gedegen kennis, zelfs al heeft men als jong vakman een proefschrift ge schreven „Kersenvormen in Neder land". Ingewijden weten ook, dat nieuwe frambozen niet even gemakkelijk ge kweekt worden als tamme konijnen en het zegt niet weinig, dat de Wal- fried, de Geertrudis en de Radboud op naam staan van dr. ir. Rietsema. Daarnaast kregen de spruiten en de asperges (begon de „belangstelling" om geen ander woord te gebrui ken niet in Wychen?) een ruime aandacht en ontkwam ook zelfs het kleinste onderdeel van dat uitgebrei de vlak „klein fruit" niet aan zijn energieke onderzoekingslust. Al met al bewees directeur Rietse ma de school, de Baronie en de tuin bouw van ons land ongemeen grote diensten. Zijn vele reizen naar het buitenland, met name vooral naar het Engelse proefstation East-Mailing, en zijn voortdurend persoonlijk contact met mannen als professor Connaard, droegen er veel toe bij om zijn inzicht te verdiepen en dienovereenkomstig zijn leiding waardevoller te maken. Wanneer hij Maandag de plechtige huldiging moet „ondergaan", zal hem ongetwijfeld duidelijk worden, dat een licht niet altijd onder de koren maat kan staan dus zeker niet deze „schijnwerper"! ven." Er starten in totaal ruim 100 amateurs en 110 nieuwelingen. Door het grote aantal aanvragen - 600 - kon een strenge selectie worden toe gepast, zodat werkelijk het neusje van de zalm onder wielercracks in Was pik aan de streep komt. ENKELE NAMEN DR. IR. I. RIETSEMA Maandag a.s. zal de R.K. Land- en Tuinbouwschool te Breda hem een forse huldiging aanmeten! A ls we dan enkele namen van ren- ners geven, die in Waspik hun beste beentje zullen voorzetten, dan springt meteen die van Piet van Heus- den, de wereldkampioen in het oog. We zien nationale kampioenen als Daan de Groot en Jan Hijzelendoorn. Daar is Verhoeven, winnaar van de Ronde van Noord-Holland 1953, Kees Verstraten, winnaar van het vorig jaar en 2e in kampioenschap van N. Brabant; Wolfs 3e in het kampioen schap van Noordbrabant; Kempff, kampioen van Noord-Holland; Rut ten, Kampioen van Noordbrabant, L. Cantineau, Wies van Dongen, Pauwke Schollen, Bruggenkamp, Piet de Bruyn, Kees en Karei Paymans, Snij ders, Gramser, Arie Geluk, Kuys, Em- men, Jantje Konings, Driessen, Ligt- voet, Bragt, Heurter, van Geel, van Oosterhout, Gommers en nog tien tallen anderen, die stuk voor stuk een goede reputatie hebben. DAT WORDT BIJZONDERE STRIJD J—J Organisatiecomité van de Ronde van Waspik heeft van be gin af aan zijn zaken goed aangepakt. Dat mag rustig eens worden gezegd, nu we aan de vooravond staan van de Derde °n, va(I Waspik, die we als ondertitel zouden mogen geven: „Nationaal criterium der kampioenen". Niet alleen bestaat er jaarlijks juist door een perfecte organisatie een grote be langstelling van de zijde der renners voor deze ronde (dit jaar bereikten het secretariaat maar liefst 600 aanvragen)maar ook de publieke belangstelling blijkt jaarlijks te groeien. Alle goede dingen in drieen zegt het spreekwoord. Daarom zal het nu in Was pik zeer zeker voor elkaar zijn. rMe conclusie is zeker ferechtvaar- digd, als we zien wat de heer Rombouts, de secretaris van 't ronde comité weet te vertellen. Het par cours van Waspik is al veel geprezen, omdat er de strijd onder de renners op de voet kan worden gevolgd. „We stellen alles In het werk om de toe schouwers iets meer en iets beters te brengen dan een gemiddelde wieler ronde biedt. We menen daarin ook nu goed te zijn geslaagd, omdat dit jaar alle nationale kampioenen in de ca tegorie amateurs hebben ingeschre Advertentie) DAT SLUIS er de laatste tijd veel op vooruitgegaan is, toont deze luchtfoto, die genomen werd toen achter de de ruine van het oude Stadhuis nog niet het nieuwe ge meentehuis stond. Men ziet op het Marktplein ook de mu ren van de Hoofdwacht staan; nu is dit gebouw weer in ere hersteld en prijkt met een herbouwde toren. Links boven zijn de vele houten noodwoningen te zien; daarvoor heeft Sluis nog minstens even zo veel nieuwe huizen nodig. Ook de oude wallen zijn duidelijk te onderkennen. De kerk, juist boven het eind van de Vaart naar Brugge, springt dui delijk in 't oog. Van boven af gezien lijkt de weg naar St. Anna ter Muiden beter dan hij is! (Luchtfoto K.L.M.). Hl £- GEBI£D«N FNaarom staat wel vast dat de wie- lersportliefhebbers hier in Waspik een strijd van uitzonderlijke klasse te wachten staat. Want de concur rentie is wel bijzonder groot en wie zich morgen winnaar van Waspiks 3e ronde noemen mag, kan er zeker van zijn, dat hij al zijn reserves zal heb ben moeten aanspreken en voor de titel zal hebben moeten vechten. Men zou een profeet dienen te zijn om on der deze cracks zich aan een prog nose te kunnen wagen voor de titel. Wanneer het weer meewerkt zul len duizenden wielerenthousiasten Zondag naar Waspik trekken, het vriendelijke Langstraatse dorp. om er van een spannende wielerwed strijd te genieten. De organisatoren hebben zoals ook vorige jaren weer de nodige maatregelen genomen om het geheel een vlot en prettig verloop te doen hebben. Het gemeentebestuur en de rijkspolitie verlenen hun volle mede werking daartoe. Waspik maakt zich op om de be zoekers van (het sportevenement een prettige ontvangst en genoeglijke middag te bereiden. De winkels zijn er de hele dag tot 10 uur 's avonds open, zodat men er niet zonder natje of droogje behoeft te blijven. Men kan er zelfs na afloop van de ronde een gezellig dansje maken in Hotel van Iersel, dat een Rondebal organi seert. Al met al: het zal er goed toe ven zyn in Waspik. Erfgenamen van Tante Agatlia. DE riante villa van de familie Vandervelt honderden malen in alle illustraties afgebeeld staat op een der schilderachtigste plekjes van Long Island. De Vandervelts behoorden tot de rijk ste families der Verenigde Staten. De erfgenaam hunner ongetelde millioenen was de zestienjarige Harry, wiens beeltenis eveneens honderd-en-een- maal in de geillustreerde bladen was afgedrukt. Voor een knaap van zijn leeftijd leidde hij een weinig vreugdevol bestaan, altijd omgeven door gouverneurs, lakeien, detectives, die hem ternau wernood een vrije schrede veroorloofden. Maar op een middag gelukte het hem toch bui ten de grenzen van het uitgestrekte park te ko men. Hij was hoogst elegant gekleed. Na enige passen le hebben gelopen, ontmoette hij Dodson, de smerigste jongen uit de gehele omtrek. Onder zijn arm had hij een voetbal. De jonge Vandervelt bleef staan en groette. „Ga je voetballen?" vroeg hij nieuwsgierig. Dodson keek eerst in de lucht of hem daar iets gevraagd werd, dan zei hij: „Bedoel je mij? Nee. je ziet wel, dat ik een duikerpak aan heb, Ik ga diepzeevlinders vangen." „Neem me niet kwalijk", gaf Harry hem met beledigde hoffelijkheid terug, „dat ik u voor iets anders hield dan u in werkelijkheid bent." Dodson floot op zijn tanden, spuwde in zijn handen en liet de geschilde tak, welke hij in zijn hand had, tegen de tuinmuur klapperen „Ik weet wie je bent", zei hij. „je bent van dat fijne her stellingsoord daar binnen, ik heb je er zelf uit zien komen." „Schooier", zei Harry Vandervelt. De smerige bengel brak een stukje van zijn tak af en legde dat op zijn schouder. „Neem dat er eens af als je durft." „Ik wil mijn handen aan jou niet vuil maken." „Lafaard, met een hand kan ik je tegen de grond meppen." „Ik ben niet van plan mij met je in te laten", antwoordde de jonge Vandervelt kalm. „Ik heb je heel beleefd iets gevraagd en uit je antwoord heb ik gemerkt dat.je een plebejer bent." „Wat is een plebejer?" vroeg de smerige jon gen. „Een mens zonder manieren." „Nou weet ik het. In ruil daarvoor kan ik je zeggen, wat een sieraap is als je het weten wilt. Dat is een beestje, dat door zijn moeder is afge richt om vlooitjes te plukken." „Ik raad je alle toespelingen op de dames mij ner familie achterwege te laten." „Ha, ha, ik weet precies, wat die rijke dames uitvoeren. Cocktails drinken en feesten geven met gorilla's. Het staat in alle kranten." Harry Vandervelt begreep nu, dat er iets moest gebeuren. Hij legde zijn fijne jasje af en zei? „Nu krijg je wat van mij." „Houd je afgelegde kleren maar, die heb ik niet nodig. O zo, meen je een pptje vechten? Maar ik wil mama's lieve jongen toch geen pijn doen." Maar dat fijne knaapje met de hemdsmouwen zorgvuldig omgeslagen, had Dodson. voor hij recht tvist wat er met hem gebeurde, reeds met één „stampert" tegen de grond geslagen. Over bluft werkte hij zich weer op de been en wierp zich toen met zijn hele gewicht op de vijand. De strijd duurde een half uur me, wisselend geluk. Eindelijk stonden ze allebei te blazen en konden niet meer: zij gingen een paar passen van elkaar en sloegen het zand en het stof van hun kleren. Toen Harry Vandervelt weer op adem geko men was, ging hij vlak voor Dodson staan en vroeg hem: „Ga je voetballen?" Het nu wat ingetoomde ventje bekeek naden kend zijn bal en antwoordde: „Ja, ik ben captain van het Long Island team". ..Met de uitdrukking schooier wou ik alleen maar zeggen, dat je pak er niet netjes uitziet." „Geen wonder, als je de hele dag op straat bent, zoals ik", antwoordde Dodson. „Overigens wil ik je graag verklaren, dat ik geen woord ge loof van wat de kranten over de dames der rijke klasse schrijven." „Als wat speel je in je team?" „Ik ben spil, ben je ook voetballer?" „Ongelukkig niet, omdat ik geen kameraden heb." „Als je het wilt leren wij hebben vóór de match een oefenspel ik zou je als linksbuiten kunnen aanstellen." „Met, het grootste plezier van de wereld", ant woordde de millionnairszoon. £)e volgende morgen en verdere veertien aagen hadden de New-Yorkse dagbladen kolommen druks met vette koppen, hoe de jonge Vandervelt met de dorpsjeugd voetbal had gespeeld. De jonge Vandervelt bekommerde zich niet veel om de sensatieberiehten. Hij lag aan de kant van het voetbalterrein in het gras, in een versleten rode sweater, een korte jute broekje, halfsleetse schoenen en een oud pet opr Zijn gezicht was niet gewassen. Nu en dan stak hij een paar vingers in de mond en floot schril als een locomotief in de richting van. het veld Naast hem, lag op een bank nonchalant met hot ene been over het an dere geslagen zijn kameraad. „Wat zeg je ervan, Dodson", vroeg de jongen in de rode wollen swea ter, „hoe die zwijnenkop op de onze klopt." „Je hebt gelijk Harry", antwoordde de jongen met het blauwe pak aan, „hun ruwe manier van doen is benéden alle critiek, het is schandalig." ("Ap het hierbij afgedrukte kaartje is aangegeven, welke plaatsen van ons land meer dan andere gevaar lopen bij luchtaanvallen. Bescherming Burgerbevolking heeft een kaart vervaardigd, waarop de Nederlandse ge meenten zijn aangegeven, verdeeld in zgn. A-gebieden (zwart) en B-gebie- óen. De eersten lopen meer gevaar dan de tweeden. Zoals men ziet zijn de gemeenten Tilburg, 's Hertogenbosch, Breda, Roosendaal. Bergen op Zoom, Vlissingen en Terneuzen (met de zgn. kanaalzone) opgenomen in de A-ge bieden. Vandaar dat het vooral in deze gebieden belangrijk is, dat er een stevige kern worde gevormd van de Bescherming Burgerbevolking. Een blokploeg van Bescherming Burgerbevolking in actie. Leerlingen van Bossche Kunst-Academie versieren VEER binnenkort zal door klokken gieterij Eijsbouts te Asten de 7100 kg. zware St. Willibrordusklok wor den gegoten, welke bestemd is voor de basiliek te Echternach. Zij wordt geschonken door Nederlands katho lieken, ter gelegenheid van de Krom staf-feesten en zal voor het eerst worden geluid in het Utrechtse sta dion op 17 Mei a.s. Voor zover be kend, is deze klok de zwaarste die in de laatste 200 jaar door Neder landse gieters is gegoten. Als versiering worden op de klok- kenwand de wapens der zeven Ne derlandse bisschoppen het wapen van Nederland en een afbeelding van de H. Willibrordus aangebracht. De gipsmodellen voor deze 9 figuren zijn als studie-object ver vaardigd op de Koninklijke school voor kunst en kunstnijverheid in 's-Hertogenbosch. De werkstukken zijn gemaakt door Trudy Leurs en Felix v. d. Linden, welke laatste ook de tekening maakte voor de leeuwen figuur.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1953 | | pagina 7