Effi
Parijse Wafeltjes
Licht onder korenmaat wordt schijnwerper
Nationaal criterium der
kampioenen
Sluis, historische havenstad, vanuit de lucht gezien
GENTLEMEN
Na 34 jaar: levend symbool
Uw
inboedel
bedorven
Waar woont men liet gevaarlijkst
bij aanvallen vanuit de lucht
PUROL Geneest al wat Uw huid deert!
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 25 APRIL 1953
Dr Ir Rietsema gaat officieelheen
WEINIG WOORDEN
Tafeltennissport groeit
DE DERDE RONDE VAN WASPIK
Ren wereldkampioen aan de start in Waspik
DE KLOK VOOR ECHTERNACH
Trouwen, of.
FAE vorst van Monaco moet
trouwen of., aftreden
De nationale raad van het
miniatuurstaatje aan de
Middellandse Zee, waar de
burgers, dank zij de hoge
inkomsten van de speelbank
•geen belasting behoeven te
betalen, heeft Prins Rainier
III voor de keuze gesteld.
De 18 leden van de raad
hebben hem er aan her
innerd. dat op 19 November
de derde verjaardag werd
gevierd van zijn troonsbe-
stiiring en dat de traditie
van het land wil, dat onge
huwde vorsten binnen drie
jaar trouwen. De voist kan
nu ook de nationale raad
ontbinden. Men gelooft ech
ter te weten, da' hy hiertoe
niet zal overgaan!
Inmiddels is de toestand
in Monaco vrij ernstig. E
doen vele boze geruchten
de ronde. Indien Rainier III
zou aftreden, zou de repu
blikeinse staatsvorm worden
uitgeroepen en de huidige
eerste minister Aureglia zou
dan president worden. An
dere groeperingen voelen er
meer voor van Monaco een
protectoraat onder Parijs te
maken met een gouverneur
aan het hoofd. Ook voor
deze post wordt de naam
van de eerder genoemde
eerste minister genoemd.
Voorlopig is de mogelijke,
toekomstige staatsvorm van
Monaco evenwel weinig ac
tueel, want Rainier III re
geert nog.
De thans dertig jarige
prins is sedert jaren ver
liefd op een Franse filmster,
Gisèle Pascal, AI ongeveer
zes jaar heeft hij omgang
(Van onze Parijse correspondent)
met haar. Enige jaren gele
den wilde hij haar trouwen,
doch de regering verzette
zich tegen zijn plan, omdat
Gisèle niet van adel was.
Hierdoor is Rainier III ob
stinaat geworden. Meerma
len heeft hij beweerd, dat
hij Gisèle zou trouwen of.
vrijgezel zou blijven.
Geen schilders
r\e culturele betrekkingen
tussen Nederland en
Frankrijk zullen worden ver
sterkt. Op een persconfe
rentie, gegeven in de Pa
rijse tempel der journa
listiek in de rue Lord By
ron heeft onze heer A. B. M.
Brans hierover vele inter
essante mededelingen ge
daan. Niet alleen op het ge
bied van muziek zal wor
den gepoogd de uitwisseling
te intensiveren, doch ook in
de theater- en schilderkunst
sector wil men enige stap
pen verder gaan. De Fran
sen zullen deelnemen aan 't
„Festival de Hollande" en
het residentie-orkest zal
naar Parijs komen, ter ge
legenheid van de 50ste ver
jaardag van de Nederlandse
Kamer van Koophandel in
de Franse hoofdstad.
Het komt ons voor, dat
vooral op het gebied der
schilderijenexposities de uit
wisseling sterk geïntensi
veerd kan worden. Sedert
jaar en dag bestaat ook in
Nederland grote belangstel
ling voor de producten der
Franse schilders en Vincent
van Gogh, Jan Steen, Hals,
enz., hebben hier een dus
danige bekendheid, dat suc
ces gegarandeerd is. Wat we
in Parijs evenwel ook nodig
hebben is een overzicht
van onze hedendaagse
meesters. Ik weet natuurlijk
niet of ze gelijk hebben,
doch vele Fransen durven
beweren, dat „la Hollands
momenteel geen schilders
heeft.
Landgenoot
Laat emigranten voorzich
tig zijn metlandge
noten, inmiddels al of niet
voorzien van een Frans pas
poort, We zijn er deze week
getuige van geweest, dat 'n
Nederlands gezin, reeds
enige jaren met vier kinde
ren in Frankrijk vertoevend
het slachtoffer is geworden
van de vreemde practijken,
waarbij 'een vroegere land
genoot een vieze vinger in
de pap hield. De geïmmi
greerde bollenkweker, een
man met een kar vol moed,
een wagen wil en een kast
vakmanschap sprak geen
Frans, kende niets van de
Franse wetgeving en
werd gloeiend de sigaar.
Dezer dagen is hij dank zij
de drijverijen van de vroe
gere landgenoot zijn huis
uitgezet. Het heie gezin
dreigde onder de blote he
mel te moeten slapen. Maar
de burgemeester van het
dorpje Bonnelles (S. et O.),
waar het drama passeerde,
greep tijdig in. Hij riep de
gemeentraad voor een ge
heime spoedzitting bijeen.
Onmiddellijk daarop werd
bij de Domeinen een hou
ten barak gekocht, die
eigenhandig door de burge
meester himself, enige
raadsleden en het Neder
landse slachtoffer Br. werd
opgebouwd. En zodoende
woont onze bollenkweker
weer. De tulpen bloeien en
de gladiolen zitten al in de
grond. Waarom de burge
meester het deed: „Wel, ik
ken Br. Hij heeft vier kin
deren. Ik ken ook de (hier
gebruikte hij een lelijk
woordl die zijn tegenpartij
vormen en toevallig de wet
op hun hand hadden. Ons
hele dorpje wèet, dat er ge
holpen moet worden. Ben
ik dan als maire niet ver
plicht een oplossing te
vinden." Toen hamerde hij
weer door. Want de deur
waarder stond klaar om Br.
met vrouw en kinderen
ambtshalve buiten te jagen
enop het houten huisje
lag nog geen dak. Zoiets
doet goed. Voor Br. breekt
er nu weer een nieuwe tijd
aan. De laatste jaren joeg
men hem van het ene pro
ces in het andere, mede
dank zij iemand, die Neder
lands sprak en enige jaren
geleden nog een dito pas
poort had. Het goede Franse
volk, onder leiding van een
prima burgemeester nam
hem in bescherming.
Maar inmiddels kan dit
gelden als zooveelste waar
schuwing aan het adres van
onvoorzichtige emigran
ten,
£0 oppervlakkig gezien zou men dr ir I. Rietsema als directeur
van de R. K. Land- en Tuinbouwschool te Breda aldus kunnen
„uitluiden": Na 34 jaar in functie te zijn geweest, gaat hij genie
ten van een welverdiend pensioen, zijn vele oud-leerlingen zul
len tot in lengte van jaren zijn naam met eerbied en dankbaar
heid noemen.
Advertentie)
Overleg dan zo spoedig
mogelijk met onsl
Gaarne komt een onzer
deskundige medewer
kers U adviseren en
zonodig een schade-
rapport opmaken.
Doet U
nog vandaag een brief
kaartje op de bus aan
COMPLETE WONINGINRICHTING
BAGIJNHOF 10 TELEF. 3551
DORDRECHT
Zeeland krijgt een le klasse
De ontwikkeling van het tafelten-
nis In Zeeland heeft er toe geleid,
dat er het volgende seizoen ook een
eerste klasse zal komen. Daartoe is
een bijzondere promotieregeling ont
worpen.
De eerste klasse zal worden ge
vormd door de zes hoogst geplaatsten
uit de tweede klasse. Dat zijn dus in
ieder geval Will van Zoelcn, Wilno,
Be Fair, Sorry en Wilno II. Om de
zesde plaats gaat de strijd nog tussen
Spirit, Goes en Schelde.
De beide overgebleven tweede klas-
sers krijgen versterking van de num-
mers een en twee uit de 3de klassen
A 1 t Zand en Will van Zoelen 2) en
B (Sorry 2 en PZEM).
Er blijven dan acht derde klassers
over. Door de kampioenen van de 4e
klassen A (Be Fair), B (Wilno 2) en
C 'nog niet bekend), alsmede de best
geplaatste tweede, te laten promove
ten, kunnen er twee afdelingen van
zes worden gevormd.
De twaalf overblijvende vierde
Klassers worden eveneens over twee
afdelingen van zes ploegen verdeeld.
lyjET een figuur als directeur Riet
sema gaat dat (gelukkig!) niet.
Het is bij hem geen kwestie van of
ficiéél komen en weer verdwijnen.
Natuurlijk, ook hij is officieel be
noemd (1918) en hij zal ook wel of
ficiéél met pensioen worden „afge
voerd". Maar daarmee is hij nog niet
„weg". We zouden bijna geneigd zijn
te zeggen: integendeel. Wat hij in die
34 jaar gedaan heeft aan baanbre
kend en vormend werk, waarvan de
neerslag is te vinden in practisch
iedere hectare gecultiveerde grond in
de Baronie, blijft voortbestaan. Méér
nog: het zal blijven voort-leven!
i Wie zich herinnert, hoe deze man
van weinig woorden op het zilveren
feest van de vereniging van oud-leer
lingen van zijn school in een rede
zeer veel belangrijke zaken haar
scherp en bevattelijk samenvoegde
tot een redevoering van meer dan tij
delijke waarde, beseft tegelijkertijd
dat ir. Rietsema nog heel lang een
„symbool" zal blijven.
Symbool waarvan, zult ge vragen.
Welnu, het moet dan maar eens ten
afscheid worden gezegd: symbool van
hard en geconcentreerd werken, van
hartelijke eenvoud en nietsontziende
oprechtheid, van wetenschappelijke
nauwgezetheid en van stuwende
geestdrift. Zo zien hem zijn leer
lingen en zo bewonderen hem zijn
leraren, zo staat hij hekend in „vak
kringen" en zo wordt hij gewaardeerd
door het bestuur van de R.K. Baro-
niese Tuinbouwvereniging.
Dat is uiteraard allemaal niet „zo
maar verbonden aan zijn leidende
functie". Die sprekende naam moest
hij om zo te zeggen veroveren met
daden. Hij deed dat dagelijks, zowel
op en terwille van de school als in
de wetenschappelijke wereld. De af
deling fruit- en groenten teelt, waar
mee de school begon, kreeg gezel
schap in de afdelingen landbouw en
sierteelt. Het lerarencorps groeide
van één langzaam maar zeker uit tot
achttien en het aantal leerlingen en
geslaagden nam toe met de regelmaat
van een klok.
Liever dan te spreken over de
„houding" van directeur Rietsema
(tijdens de oorlog werd hij gegijzeld
en in 1950 werd hij benoemd tot Rid
der in de Orde van Oranje-Nassau),
zullen we thans nog even stilstaan bij
de man van de wetenschap. Ingewij
den weten, dat men niet een Rassen-
lijst van fruit kan samenstellen zon
der een uiterste inspanning en zeer
gedegen kennis, zelfs al heeft men als
jong vakman een proefschrift ge
schreven „Kersenvormen in Neder
land".
Ingewijden weten ook, dat nieuwe
frambozen niet even gemakkelijk ge
kweekt worden als tamme konijnen
en het zegt niet weinig, dat de Wal-
fried, de Geertrudis en de Radboud
op naam staan van dr. ir. Rietsema.
Daarnaast kregen de spruiten en de
asperges (begon de „belangstelling"
om geen ander woord te gebrui
ken niet in Wychen?) een ruime
aandacht en ontkwam ook zelfs het
kleinste onderdeel van dat uitgebrei
de vlak „klein fruit" niet aan zijn
energieke onderzoekingslust.
Al met al bewees directeur Rietse
ma de school, de Baronie en de tuin
bouw van ons land ongemeen grote
diensten. Zijn vele reizen naar het
buitenland, met name vooral naar het
Engelse proefstation East-Mailing, en
zijn voortdurend persoonlijk contact
met mannen als professor Connaard,
droegen er veel toe bij om zijn inzicht
te verdiepen en dienovereenkomstig
zijn leiding waardevoller te maken.
Wanneer hij Maandag de plechtige
huldiging moet „ondergaan", zal hem
ongetwijfeld duidelijk worden, dat
een licht niet altijd onder de koren
maat kan staan dus zeker niet deze
„schijnwerper"!
ven." Er starten in totaal ruim 100
amateurs en 110 nieuwelingen. Door
het grote aantal aanvragen - 600 -
kon een strenge selectie worden toe
gepast, zodat werkelijk het neusje van
de zalm onder wielercracks in Was
pik aan de streep komt.
ENKELE NAMEN
DR. IR. I. RIETSEMA
Maandag a.s. zal de R.K. Land- en
Tuinbouwschool te Breda hem een
forse huldiging aanmeten!
A ls we dan enkele namen van ren-
ners geven, die in Waspik hun
beste beentje zullen voorzetten, dan
springt meteen die van Piet van Heus-
den, de wereldkampioen in het oog.
We zien nationale kampioenen als
Daan de Groot en Jan Hijzelendoorn.
Daar is Verhoeven, winnaar van de
Ronde van Noord-Holland 1953, Kees
Verstraten, winnaar van het vorig
jaar en 2e in kampioenschap van N.
Brabant; Wolfs 3e in het kampioen
schap van Noordbrabant; Kempff,
kampioen van Noord-Holland; Rut
ten, Kampioen van Noordbrabant, L.
Cantineau, Wies van Dongen, Pauwke
Schollen, Bruggenkamp, Piet de
Bruyn, Kees en Karei Paymans, Snij
ders, Gramser, Arie Geluk, Kuys, Em-
men, Jantje Konings, Driessen, Ligt-
voet, Bragt, Heurter, van Geel, van
Oosterhout, Gommers en nog tien
tallen anderen, die stuk voor stuk
een goede reputatie hebben.
DAT WORDT BIJZONDERE
STRIJD
J—J Organisatiecomité van de Ronde van Waspik heeft van be
gin af aan zijn zaken goed aangepakt. Dat mag rustig eens
worden gezegd, nu we aan de vooravond staan van de Derde
°n, va(I Waspik, die we als ondertitel zouden mogen geven:
„Nationaal criterium der kampioenen". Niet alleen bestaat er
jaarlijks juist door een perfecte organisatie een grote be
langstelling van de zijde der renners voor deze ronde (dit jaar
bereikten het secretariaat maar liefst 600 aanvragen)maar ook
de publieke belangstelling blijkt jaarlijks te groeien. Alle goede
dingen in drieen zegt het spreekwoord. Daarom zal het nu in Was
pik zeer zeker voor elkaar zijn.
rMe conclusie is zeker ferechtvaar-
digd, als we zien wat de heer
Rombouts, de secretaris van 't ronde
comité weet te vertellen. Het par
cours van Waspik is al veel geprezen,
omdat er de strijd onder de renners
op de voet kan worden gevolgd. „We
stellen alles In het werk om de toe
schouwers iets meer en iets beters te
brengen dan een gemiddelde wieler
ronde biedt. We menen daarin ook nu
goed te zijn geslaagd, omdat dit jaar
alle nationale kampioenen in de ca
tegorie amateurs hebben ingeschre
Advertentie)
DAT SLUIS er de laatste tijd veel op vooruitgegaan is,
toont deze luchtfoto, die genomen werd toen achter de
de ruine van het oude Stadhuis nog niet het nieuwe ge
meentehuis stond. Men ziet op het Marktplein ook de mu
ren van de Hoofdwacht staan; nu is dit gebouw weer in ere
hersteld en prijkt met een herbouwde toren. Links boven
zijn de vele houten noodwoningen te zien; daarvoor heeft
Sluis nog minstens even zo veel nieuwe huizen nodig. Ook
de oude wallen zijn duidelijk te onderkennen. De kerk,
juist boven het eind van de Vaart naar Brugge, springt dui
delijk in 't oog. Van boven af gezien lijkt de weg naar St.
Anna ter Muiden beter dan hij is!
(Luchtfoto K.L.M.).
Hl
£- GEBI£D«N
FNaarom staat wel vast dat de wie-
lersportliefhebbers hier in Waspik
een strijd van uitzonderlijke klasse
te wachten staat. Want de concur
rentie is wel bijzonder groot en wie
zich morgen winnaar van Waspiks 3e
ronde noemen mag, kan er zeker van
zijn, dat hij al zijn reserves zal heb
ben moeten aanspreken en voor de
titel zal hebben moeten vechten. Men
zou een profeet dienen te zijn om on
der deze cracks zich aan een prog
nose te kunnen wagen voor de titel.
Wanneer het weer meewerkt zul
len duizenden wielerenthousiasten
Zondag naar Waspik trekken, het
vriendelijke Langstraatse dorp. om
er van een spannende wielerwed
strijd te genieten.
De organisatoren hebben zoals
ook vorige jaren weer de nodige
maatregelen genomen om het geheel
een vlot en prettig verloop te doen
hebben. Het gemeentebestuur en de
rijkspolitie verlenen hun volle mede
werking daartoe.
Waspik maakt zich op om de be
zoekers van (het sportevenement een
prettige ontvangst en genoeglijke
middag te bereiden. De winkels zijn
er de hele dag tot 10 uur 's avonds
open, zodat men er niet zonder natje
of droogje behoeft te blijven. Men
kan er zelfs na afloop van de ronde
een gezellig dansje maken in Hotel
van Iersel, dat een Rondebal organi
seert. Al met al: het zal er goed toe
ven zyn in Waspik.
Erfgenamen van Tante Agatlia.
DE riante villa van de familie Vandervelt
honderden malen in alle illustraties afgebeeld
staat op een der schilderachtigste plekjes van
Long Island. De Vandervelts behoorden tot de rijk
ste families der Verenigde Staten. De erfgenaam
hunner ongetelde millioenen was de zestienjarige
Harry, wiens beeltenis eveneens honderd-en-een-
maal in de geillustreerde bladen was afgedrukt.
Voor een knaap van zijn leeftijd leidde hij een
weinig vreugdevol bestaan, altijd omgeven door
gouverneurs, lakeien, detectives, die hem ternau
wernood een vrije schrede veroorloofden.
Maar op een middag gelukte het hem toch bui
ten de grenzen van het uitgestrekte park te ko
men. Hij was hoogst elegant gekleed. Na enige
passen le hebben gelopen, ontmoette hij Dodson,
de smerigste jongen uit de gehele omtrek. Onder
zijn arm had hij een voetbal.
De jonge Vandervelt bleef staan en groette.
„Ga je voetballen?" vroeg hij nieuwsgierig.
Dodson keek eerst in de lucht of hem daar
iets gevraagd werd, dan zei hij: „Bedoel je mij?
Nee. je ziet wel, dat ik een duikerpak aan heb,
Ik ga diepzeevlinders vangen."
„Neem me niet kwalijk", gaf Harry hem met
beledigde hoffelijkheid terug, „dat ik u voor iets
anders hield dan u in werkelijkheid bent."
Dodson floot op zijn tanden, spuwde in zijn
handen en liet de geschilde tak, welke hij in zijn
hand had, tegen de tuinmuur klapperen „Ik weet
wie je bent", zei hij. „je bent van dat fijne her
stellingsoord daar binnen, ik heb je er zelf uit
zien komen."
„Schooier", zei Harry Vandervelt.
De smerige bengel brak een stukje van zijn
tak af en legde dat op zijn schouder. „Neem dat er
eens af als je durft."
„Ik wil mijn handen aan jou niet vuil maken."
„Lafaard, met een hand kan ik je tegen de
grond meppen."
„Ik ben niet van plan mij met je in te laten",
antwoordde de jonge Vandervelt kalm. „Ik heb
je heel beleefd iets gevraagd en uit je antwoord
heb ik gemerkt dat.je een plebejer bent."
„Wat is een plebejer?" vroeg de smerige jon
gen.
„Een mens zonder manieren."
„Nou weet ik het. In ruil daarvoor kan ik je
zeggen, wat een sieraap is als je het weten wilt.
Dat is een beestje, dat door zijn moeder is afge
richt om vlooitjes te plukken."
„Ik raad je alle toespelingen op de dames mij
ner familie achterwege te laten."
„Ha, ha, ik weet precies, wat die rijke dames
uitvoeren. Cocktails drinken en feesten geven met
gorilla's. Het staat in alle kranten."
Harry Vandervelt begreep nu, dat er iets
moest gebeuren. Hij legde zijn fijne jasje af en
zei? „Nu krijg je wat van mij."
„Houd je afgelegde kleren maar, die heb ik
niet nodig. O zo, meen je een pptje vechten? Maar
ik wil mama's lieve jongen toch geen pijn doen."
Maar dat fijne knaapje met de hemdsmouwen
zorgvuldig omgeslagen, had Dodson. voor hij
recht tvist wat er met hem gebeurde, reeds met
één „stampert" tegen de grond geslagen. Over
bluft werkte hij zich weer op de been en wierp
zich toen met zijn hele gewicht op de vijand. De
strijd duurde een half uur me, wisselend geluk.
Eindelijk stonden ze allebei te blazen en konden
niet meer: zij gingen een paar passen van elkaar
en sloegen het zand en het stof van hun kleren.
Toen Harry Vandervelt weer op adem geko
men was, ging hij vlak voor Dodson staan en
vroeg hem: „Ga je voetballen?"
Het nu wat ingetoomde ventje bekeek naden
kend zijn bal en antwoordde: „Ja, ik ben captain
van het Long Island team".
..Met de uitdrukking schooier wou ik alleen
maar zeggen, dat je pak er niet netjes uitziet."
„Geen wonder, als je de hele dag op straat
bent, zoals ik", antwoordde Dodson. „Overigens
wil ik je graag verklaren, dat ik geen woord ge
loof van wat de kranten over de dames der rijke
klasse schrijven."
„Als wat speel je in je team?"
„Ik ben spil, ben je ook voetballer?"
„Ongelukkig niet, omdat ik geen kameraden
heb."
„Als je het wilt leren wij hebben vóór de
match een oefenspel ik zou je als linksbuiten
kunnen aanstellen."
„Met, het grootste plezier van de wereld", ant
woordde de millionnairszoon.
£)e volgende morgen en verdere veertien aagen
hadden de New-Yorkse dagbladen kolommen
druks met vette koppen, hoe de jonge Vandervelt
met de dorpsjeugd voetbal had gespeeld.
De jonge Vandervelt bekommerde zich niet
veel om de sensatieberiehten. Hij lag aan de kant
van het voetbalterrein in het gras, in een versleten
rode sweater, een korte jute broekje, halfsleetse
schoenen en een oud pet opr Zijn gezicht was niet
gewassen. Nu en dan stak hij een paar vingers
in de mond en floot schril als een locomotief in
de richting van. het veld Naast hem, lag op een
bank nonchalant met hot ene been over het an
dere geslagen zijn kameraad. „Wat zeg je ervan,
Dodson", vroeg de jongen in de rode wollen swea
ter, „hoe die zwijnenkop op de onze klopt."
„Je hebt gelijk Harry", antwoordde de jongen
met het blauwe pak aan, „hun ruwe manier van
doen is benéden alle critiek, het is schandalig."
("Ap het hierbij afgedrukte kaartje is aangegeven, welke plaatsen van ons
land meer dan andere gevaar lopen bij luchtaanvallen. Bescherming
Burgerbevolking heeft een kaart vervaardigd, waarop de Nederlandse ge
meenten zijn aangegeven, verdeeld in zgn. A-gebieden (zwart) en B-gebie-
óen. De eersten lopen meer gevaar dan de tweeden. Zoals men ziet zijn de
gemeenten Tilburg, 's Hertogenbosch, Breda, Roosendaal. Bergen op Zoom,
Vlissingen en Terneuzen (met de zgn. kanaalzone) opgenomen in de A-ge
bieden. Vandaar dat het vooral in deze gebieden belangrijk is, dat er een
stevige kern worde gevormd van de Bescherming Burgerbevolking.
Een blokploeg van Bescherming Burgerbevolking in actie.
Leerlingen van Bossche Kunst-Academie versieren
VEER binnenkort zal door klokken
gieterij Eijsbouts te Asten de 7100
kg. zware St. Willibrordusklok wor
den gegoten, welke bestemd is voor
de basiliek te Echternach. Zij wordt
geschonken door Nederlands katho
lieken, ter gelegenheid van de Krom
staf-feesten en zal voor het eerst
worden geluid in het Utrechtse sta
dion op 17 Mei a.s. Voor zover be
kend, is deze klok de zwaarste die
in de laatste 200 jaar door Neder
landse gieters is gegoten.
Als versiering worden op de klok-
kenwand de wapens der zeven Ne
derlandse bisschoppen het wapen van
Nederland en een afbeelding van de
H. Willibrordus aangebracht.
De gipsmodellen voor deze
9 figuren zijn als studie-object ver
vaardigd op de Koninklijke school
voor kunst en kunstnijverheid in
's-Hertogenbosch. De werkstukken
zijn gemaakt door Trudy Leurs en
Felix v. d. Linden, welke laatste ook
de tekening maakte voor de leeuwen
figuur.