UPS
GROVE BLUNDERS terzake het
EMIGRATIE-BELEID
terstond
Koude en verpluiming
BOEKENPLANK
eigen
kleur
Een kampioene nettenbreien
Beauraing
'n Half jaar werk
Ongeveer 200 Nederlanders gedupeerd
DERDE BLAD
ZATERDAG 29 NOVEMBER 1952
Juffr. van Strien Met nylon
heb ik ook geen last
Terwijl de verschillende instanties elkaar beschuldigen....
Meer boekingen
dan plaatsen
Heden twintig jaar
Vragen aan de Minister
Te laat V
Dikken Brume's Dui
zesdaagse in breda belooft veel
""'A-
r a a g d
Kath. meisjil
huishouding, 16-18 l.l
ellemans, 259 LanjjJ
tr. Antwerpen Belgii
direct gevraagd ee»|
3TTE
UISHOUDSTER
in een gezin met l|
waar de vrouw aW"l
Brieven onder
oo bur. v. d.
werkelijk van een
LJ de „klankkleur
int regelen en wan-
.ziek kunt „kleuren
:n gevoel. Laat LI
r-regeling van een
eens demonstreren,
handelaar eens naar
-grammofoonplaat.
f 136.; f 162.;
293-- H"-
£E N ANKERKUILNET is om en
nabij de 35 meter lang. De ope
ning is 8 meter in het vierkant
en aan het eind loopt zo'n net ui
tot een smalle slurf. Daarmee is het
ankerkuilnet in grote lijnen gete
kend, maar nog lang niet gemaakt.
Wie over de fabricage van zon ge
vaarte iets wil weten, moet maar
eens met het echtpaar van Strien
in Moerdijk gaan praten. Dan is hij
bij de vakmensen terecht. Want
juffrouw van Strien heeft terecht
de naam, de vaardigste nettenbrei-
ster van het dorp te zijn, de kam
pioene zogezegd. En dat betekent
heel wat
WE ZULLEN maar open kaart spe-
len: zelf hebben we het ook ge
probeerd en in alle bescheiden
heid kunnen we zeggen, dat we nog
nooit zo'n fiasco hebben behaald.
Twee van die knopen, zoals er an
derhalf millioen in zo'n net gelegd
moeten worden, hebben ons aan de
uiterste grens van ons -geduld ge
bracht. En het werd ons een ware
ontzetting te moeten aanzien, hoe het
echtpaar van Strien daarna tewerk
ging. Neen, óns vak is het niet....
In een normaal ankerkuilnet gaat
omtrent 110 k.'g. garen. Om al dat gg-
ren opgebreid te krijgen, heeft een
ervaren vakman vier tot zes maan
den nodig. Dat wil zeggen: dagelijks
een gemiddelde van 10.000 knopen. Om
dit te bereiken moet men zoveel rou
tine hebben, dat iedere handbeweging
a.h.w. automatisch gaat. Anders krijgt
men, net als wij, de indruk, dat men
enkele tientallen vingers te veel heeft.
jyiEESTAL BREIEN de vissers hun
netten zelf. Dat gebeurt dan in
de avonduren als ze op het wa
ter liggen, of wanneer ze aan de wal
zijn. Maar dat komt niet altijd uit.
En daarom is het handig, wanneer
er op het dorp iemand is, die het
voor hen doen wil. Van Strien heeft
in zijn leven wel 15 van die grote net
ten gebreid. Hij kent dus de knepen
(en de knopen) van het vak. Maar
zijn vrouw is hem, vooral in het.
breien van fuiken en kubben, de baas.
Zij ziet kans om per uur 1800 tot 1900
knopen te leggen. Toen er 'n keer in
de krant stond, dat iemand op een
wedstrijd 2400 knopen per uur had
gelegd, zei juffrouw van Strien: Mis
schien kan ik het ook. Ze deed een
record-poging en ze haalde het. Maar
het is natuurlijk onmogelijk dit een
dag vol te houden.
HET NIEUWSTE: NYLON
j^JOGEUUK ZAL men er verwon
derd over zijn, dat dit oude am
bacht nog altijd niet door de ma
chine verdrongen is. Dat zit 'm dan in
de stroefheid van het -garen, dat zich
niet in de machine laat verwerken.
Anders is het met de kleinere net
ten, de fuiken en de kubben. Die wor
den wel machinaal vervaardigd, ook
nu er in plaats van garen, nylon voor
wordt gebruikt. Dit nylon is in de
hand niet zo gemakkelijk te gebruiken.
Het is glad en de knopen houden niet
zo goed. Maar juffrouw van Strien
heeft er geen last mee. Met haar
korte, nijdige rukjes legt ze de kno.
pen precies, waar zg. liggen „moeten..
Wat nylon voor' de vissers aan voor
delen brengt (de netten .hoeven niet
meer te worden getaand), dat is na
deel voor de breier. Want een nylor,-
net gaat veel langer mee en de be
stellingen dalen evenredig. Daarom
vindt het echtpaar van Strien, dat
er in hun vak geen dagelijkse beter
ham meer te verdienen is. Zelfs dit
enige Moerdijkse kampioenschap ten
spijt.
^/anneer vandaag de „Fairsea" met emigranten naar Australië vertrekt,
zullen een tweehonderd Nederlanders, ondanks de bij hen gewekte
en door afspraken met personen van officiële instanties versterkte ver
wachtingen, niet aan boord zijn. De termijn binnen welke aan deze
mensen bericht werd gegeven, dat hun vertrek naar het nieuwe vader
land enkele maanden moest worden uitgesteld, kan men helaas nog even
gemakkelijk met uren als met dagen meten! Eerst deze week heeft de
Stichting Landverhuizing aan de betrokkenen (en dan nog maar via de
aanmeldingbureaux en dus niet eens rechtstreeks!) meegedeeld, dat ten
gevolge van overboeking, anders uitgedrukt „door technische moeilijk
heden", de reserveringen op de „Fairsea" niet konden worden gehonoreerd
en dat dus vertrek naar Australië twee maanden moest worden uitge
steld. Momenteel staan de zaken aldus: na krantenartikelen en Pers
conferenties geven de bij deze „blunders" betrokken instanties elkaar
de schuld, terwijl een paar honderd Nederlanders voorlopig met de
stukken zitten.
Liet meest nare onderdeel van wat
sommigen al ronduit een „emigra
tie-schandaal" noemen is het niet-
doorgaan van het vertrek van twee
Brabantse boerengezinnen (samen 19
personen), die zouden weggaan vol
gens het emigratie-schema van Pater
Maas. Tot een goed begrip diene het
volgende: Pater Maas werkt reeds vier
jaar voor en temidden van de katho
lieke emigranten in Australië. Omdat
het emigreren van grote gezinnen
aparte moeilijkheden oplevert, heeft
Pater Maas zich (met succes) ervoor
gespannen om volgens een door hem
zelf opgesteld schema en met de volle
medewerking van de Australische au
toriteiten voor 75 mensen de emigratie
mogelijk gemaakt.
Onmiddellijk na aankomst in ons
land reserveerde Pater Maas bij de
Stichting Landverhuizing 75 plaatsen
op de .Fairsea". Dit gebeurde om
streeks 20 October.
ZWAK PUNT
(Advertentie)
helpt bij rheutnatiefc, spierpijn
etc. De doordringende warmte
verdrijft de pijn zeer snel.
„GENEZENDE WARMTE1'
^adat te midden van de eerste we
reldoorlog Maria te Fatima in 1916
™as verschenen, om in de wereld de
devotie tot Haar Onbevlekt Hart te
vestigen, en de wereld te waarschuwen,
verschrikkelijke rampen haar zou-
teisteren, als zij zich niet wilde
veseren; nadat op 13 Juli 1916 Maria
voorspeld: Mijn Onbevlekt Hart
"triomferen, de Heilige Vader zal de
Beid aan mijn Onbevlekt Hart toe-
da. en nada' Zij op 13 October, de
bad V3n 1101 Zonnewonder, de wereld
leb. asnSemaand boete te doen, ver
te B11 zes''en iaar later de H. Maagd
„esuraing, voor de eerste maal op
rieo °eemlïer *932, alwaar Zij ons toe
's kom 'beroept, om ter bedevaart
en ste a"' en ons aaTlmaant om vee'
Ten v. te bldden en boete te doen.
des- r£V?8e °P haar woord te Lour-
genis" de Onbevlekte Ontvan-
(]ejj '0adat te Fatima: „Ik ben van
rain, tl.' verl?ondigt Zij ons te Beau-
de vk™ de Onbevlekte Maagd,
Helen 1 ®ods' de Koningin der He-
Maria ^"n'cen ons de woorden door
'ten in"^ *e Fatima °-m- gespro-
miiii i oren: Als de mensen naar
iieh h«i5 ®ens luisteren, zal Rusland
bote a r,°.n- Zo niet, dan zal dit land
en verschillende
0"'. oorlogen gn kerkvervolgin-
ïtrrdan zullen de goeden
Wié. ii worden en verschillende
s zullen vernietigd worden.
Mana°nJe'^'e.'d 'n d" verband sprak
als -jr-Üi Koningin des Hemels, dus
Beau'fain-6 Ba rmhartigheid, te
j bevostigende woord: Ik
zondaars bekeren.
dewii!!Le£,t,,<1it,tyoord gesproken in dit
"reken u ^dPork en voor onze
rairtg ij "aar verschijning te Beau-
'Iternatif-moi t11 p'aats gekozen, Van
he' voor „n betekenis Verder is
en van Ho. s tnonsen uit deze streek
dii' Zii tljd een groot voorrecht.
Haar actiteL"" 1S versohenen. Moge
Hing waarschuwing te Beai
0n: om tL. ..e™ wekroep zijn,
te Beauraii
laat is, om onze Koningin des Hemels
te Beauraing dank en ereboete te
brengen.
\7olgens de Stichting werd reeds op
die dag aan pater Maas verteld,
dat de definitieve opgave op 14 No
vember binnen moest zijn. Op die dag
was er echter geen opgave van pater
Maas binnen, zodat men enerzijds aan
een onachtzaamheid van de pater kan
denken en anderzijds zich kan gaan
afvragen: waarom heeft men pater
Maas niet even herinnerd aan deze be
paling? Een week later werd, zo ver
telt het Commissariaat voor de emi
gratie, bericht ontvangen van de
Australische autoriteiten, dat op twee
gezinnen na (19 personen) de gegadig
den van gater^Maas waren afgekeurd.
Nu komt er weer een'zwak punt
in dit droeve relaas: de Stichting
beweert op 21 November aan de
R.K. Emigratie-stichting daarvan
bericht te hebben gegeven. Daar
bleef dat bericht liggen tot 24 No
vember, omdat toevallig de direc
teur afwezig was. Dit lagtste nu
deelde volgens de Volkskrant de di
recteur van de R.K. Emigratie
stichting zelf mee!
VLAK VOOR DE VERKOPING
Afgezien van de onmiddellijke
schuldvraag kan men dus in iecier
geval dit zeggen: zowel de Stichting
als de R.K. Emigratie-stichting gaat
niet vrij-uit. In hoeverre nu werkelijk
telegrafisch aan de aanmeldingbu
reaux en met name vooral ten behoeve
van de twee „Pater-Maas-gezinnen"
tenslotte toch nog bericht is gestuurd,
is tot nu toe nog niet eens helemaal
duidelijk.
Een der betrokkenen, boer Dort-
man:. in Dinther (gezin met 9 kinde
ren), vernam volgens zjjn eigen be
trouwbare verklaringen, op Donderdag
27 November uit de krant, dat hij op
Zaterdag 29 November d.a.v. niet
zou kunnen vertrekken! Hij las dat be
richt enkele kwartieren voordat de pu
blieke verkoping van zijn inboedel een
aanvang zou nemen.... Hoewel men in
Den Haag de houding aannam, dat er
wei telegrammen waren verzonden
BETREURD
Liet slot van dit trieste relaas kan
kort zijn. In principe is aan die
ongeveer 200 Nederlanders een „over
brugging" toegezegd. Aldus kan de
zaak op zichzelf waarschijnlijk tot een
niet helemaal onbevredigend slot wor
den gebracht. Het geleden leed is niet
meer goed te maken, misschien nog
iets te verzachten. De gemaakte fouten
zullen, naar we hopen en vertrouwen,
aanleiding zijn om welsprekende maat
regelen te treffen, waardoor herhaling
in de toekomst onmogelijk wordt ge
maakt. Men zal ook het zg. „Gok-
systeem", gebaseerd op het reserveren
van veel meer plaatsen op een boot
dan in werkelijkheid beschikbaar zijn
(omdat er toch altijd nogal wat afval
len, redeneert de Stichting) nu wel de
finitief vaarwel zeggenDe Rege
ringscommissaris voor de Emigratie,
mr. ir. Haveman, heeft inmiddels de
gemaakte fouten betreurd en hij is er
de man niet naar om het bij een der
gelijke verklaring zonder meer te la
ten!
J—Jet Tweede-Kamerlid, de heer de Ruiter (C..H) heeft aan minister
Suurhoff schriftelijk de volgende vragen gesteld:
1. Is het de Minister bekend:
a. dat dezer dagen met het emigrantenschip „Fairsea" verscheidene
Nederlandse emigranten naar Australië zouden vertrekken;
b. dat 170 van deze emigranten op het laatste moment een telegram
hebben ontvangen van de Stichting Landverhuizing, dat hun vertrek
tot Januari wordt uitgesteld;
c. dat deze 170 personen, die dit telegram hebben ontvangen, op
grote kosten zijn gejaagd, doordat ze hun bedrijf, gereedschappen,
woning en meubilair al kwijt waren en hun bagage was verzonden?
2. Is het juist, dat dit een gevolg is van het feit, dat men latere aan
meldingen heeft laten voorgaan?
3. Wat denkt de Minister te doen om herhaling van het voorgevallene
te voorkomen en hoe denkt de Minister de gedupeerden schadeloos te
stellen?
(Advertentie)
meer te
besef te
°n> haar woorden
bekommeren en ons tot hei
j.engen, dat het nog niet te
J2)e koude doet zijn invloed fel gevoe-
en bij de verpluiming.. Daarom is
het wenselijk, dat de rui geëindigd
weze, alvorens het met geweld aan 't
winteren slaai Het zijn aldus een
mijner briefschrijvers vooral de
luchttochten, die inheilspellend wer
ken op het lichaam der duif, dat heel
en gans ontbloot D. Br.) is door de
rui en zodoende de bloedsomloop
stremt, vandaar dik bloed en stilstand
in de rui. En eenmaal retard in de ver
pluiming, geef ik bet U te doen. Het
droevig gevolg is dat de duif niet he
lemaal volledig verpluimt en dat men
zijn toevlucht nemen moet tot allerlei
artsenijkundige producten, hetgeen
men zou moeten trachten te vermij
den. Inzender raadt vanaf heden ten
stellig, te aan: Geef uw duiven een
goede verzorging, lichte granen maar
voldoende, zorgt, da! de stekvogel ze
niet opvreet, vermits hij weer fel en
brutaal is, zuiver water, bij schoon
weder veel open hok en zet te hunner
beschikking grit en lijnzaad en tracht
U zoveel mogelijk te ontmaken van
pillen, poeiers, likeurtjes en andere
dranken, dan zullen uw duiven zeker
en vast een natuurlijke verpluiming
'oormaken.
Tot zover deze briefschrijver. Be
kt op voorhand, il zal het doorge-
i dan komt het mogelijk in de
,a/.et
En dan heb ik hier even een klein
berichtje uit de Rijen. Het gaat over
het Kampioenschap in de Kleine
Kring Midden Brabant, met zes aange
wezen duiven over zestien vluchten,
waaraan wordt deelgenomen door elf
dorpen, de gehuchten niet meegeteld.
Het mocht onze vriend Jacques
Eijkens, de vriendelijke kastelein uit
het „Brouwershuis" te Alphen, voor
de derde, achtereenvolgende maal ge
lukken dit kampioenschap te winnen.
Desgevraagd verklaarde dhr. Eijkens,
dat hij met het koude weer voorname
lijk werkt met stamppot van boeren
kool met worst. Een klaartje of vier,
vijf vooraf en zij schijnen daar gewoon
verzot op te zijn. Ook groene erwten
(geen split), in de schil gekookt en
dan met een goeie varkenshiel er in,
doen volgens spr. wonderen. Niet, te
vergeten een ajuintje en een stukske
doorregen buikspek en ze komen in
forme en in conditie om. gelijk waar,
de éérste te laten vliegen.
Ziehier de uitslag: 1 Jac. Eeijkens te
Alphen 4554 pnt.; 2 Th. Raessen te
Rijen 3767 pnt.: 3 G. Bogdoll te Rijen
(een Poolse strijder, die eerst na de
oorlog met de duiven begonhen is,
doch al seffens menig man de baard
af deed) 3354 pnt.; 4 Jos. van Looy te
Rijen 2605 pnt.: 5 J. de Beer te Gilze
2529 pnt.; 6 Pietje Koek te Gilze (zegt
niet te veel, doch draait ze er ongena
dig hard in) 2330 pnt.; 7 Gerrit van
den Brand te Rijen, de onklopbare ve
teraan, die reeds een kleine tachtig
laar in de duivensport zit en nog altijd
van geen ophouden weet, 2322 pnt.; 8
Bart Dekkers te Rijen, met zijn ijzeren
vogels 2212 pnt.: 9 P. Verheijden te
(""haam 2198 nnt.: 10 C Somers te Rijen
"108 nnt enz. enz. Al deze geweldige
kampioenen onze hartelijke gelukwen
sen.
DISTRICT MIDDEN-BRABANT
Mu ik toch bezig ben, kan ik ook wel
even de uitslag geven in District
Midden-Brabant, 't Ging over acht
halve fondvluchten met zes aangewe
zen duiven: 1 Gebr. Oomens te Breda
5261 pnt.; 2 Adr. Trommelen te Don
gen 3830 pnt.; 3 Th. Raessen te Rijen
3633 pnt.; 4 J. van Hasselt te Wernhout
3372 pnt.; 5 Albert van der Meijs te
Tilburg 3348 pnt.; 6 C. Somers te Rijen
3123 pnt.; 7 Jac. Eijkens te Alphen
2989 pnt.; 8 D. Meulenbroek en Co. te
Tilburg 2300 pnt.; 9 G. C. van den
Brand 2160 pnt.; 10 Bart Dekkers voor
noemd te Rijen 2156 pnt.
De kampioenduif van Midden-Bra
bant is de bekende H. 50449931 van
dhr. Adr. Trommelen te Dongen met
1609 pnt.; eerste opvolger de niet te
genaken H. 49649398 van dhr. C. So
mers te Rijen met 1357 pnt. De kam
pioen van Dongen heeft hem er dus
nog met 252 pnt. af gegooid.
IN OOSTBURG
Wan de Rijen gaan we met onze re
portagewagen naar Oostburg, al
waar het geacht Bestuur van de dui-
venmaatschappij „De Snelvliegers" U
even de eindstand van haar jaarlijkse
kampioenschappen op zal geven. Oude
duiven, vitesse (aangewezen twee); 1
W. van Unen 587 pnt.; 2 J. Bakker 552
pnt.; 3 C. van Drongelen 538 pnt.
Idem, idem (per hok)1 C. van
Drongelen 906 pnt.; 2 W. van Unen
857 pnt.; 3 J. Bakker 805 pnt.
Fond, aangewezen: 1 David Luteijn
te Zuidzande, 2 A. Risseeuw Jr., 3
Gebr. Risseeuw.
Fond, niet aangewezen: 1 A. Ris
seeuw 307 pnt., 2 David Luteyn 234
put.; 3 A. de Ghesquiere 210 pnt.
„Den heer D. Luteyn is nog steeds
de grote bram op de fond. De heer
W. van Unen klopte al de weduwnaars
met zijn rappe duivinnen."
Jonge duiven; 1 W. de Marree 417
pnt., 2 C. Bron 334 pnt., 3 A. van Hijfte
311 pnt.
UIT SPRUNDEL
Qok uit Sprundel is er een interes-
sant baricht. Mijnheer De Bruin,,
hierbij de kampioenen van de „Rijs-
duif" te Sprundel le hokkampioen
Alle vluchten met de oude duiven, on
ze vriend Nice de Weert, idem idem
2e Piet Vergouwen, idem 3e Jac. Koe
nen. le hokkampioen Jonge duiven:
Gebr. De Jong, idem 2e Piet Vergou
wen, idem 3e A. van der Smissen.
Kampioen-Generaal; Nico de Weert;
opvolger Piet Vergouwen.
U ziet, mijnheer De Bruin, alsdat er
op Sprundel ook nog wel kopvliegers
zitten, op verscheidene prijskampen za
ten ze voor heel de stad Breda, hopen
de op een klein antwoordje enz. enz.
Als ik het geweten had, dat ze al
hier zo hard vlogen, had ik die Sprun-
delaars er al eens eerder ingezet. De
fout ligt echter niet bij mij, ze schrij
ven en wrijven van alle kanten, be
halve uit de kontreien van St. Wille-
brord, zorgt dus uw leven te beteren
en de koek is gezond, beste dank op
voorhand.
ZESDAAGSE TE BREDA
TVe Zesdaagse te Breda wordt een on
geëvenaard succes. Zondag 30 No
vember a.s. treden de vitesse-kampioe-
nen aan. Ziehier het relaas van ten-
toonstellingssecr. Van Oosterhout:
„Om te beginnen de kampioen van de
maatschappij, die deze Kampioenenda-
gen organiseert, dhr. J. J. Puffee van
de „Onderduikers". Ik heb alreeds eer
der bekend gemaakt, dat er wonderen
gebeuren met suikerbieten, ook deze
beroemde kopvlieger geeft peëen,
puur uit het zand, in schijven van een
vinger of drie dik en heeft er machtig
veel series en plaatwerk mee ver
diend. En nu wij toch in de kampanje
zitten, even attentie voor dhr. H. van
de Pol van „Op Hoop van Zegen"
(buien of regen), die heeft ingeschre
ven met een pracht viertal. Verder een
persoon, die geen knollen voor citroe
nen verkoopt, dhr. Jan Sips. Hij had
alreeds rijles genomen voor de brom
fiets, zodus ook hier sprinters, dat de
rook er af vliegt, doch de pijlsnelle
Jan van der Horst was hem nog juist
even te rap af. Christ Bastiaansen van
..Roda" moeten we ook niet uit' >ak
ken, affijn het spreekwocid zegt. dat
ge uw centen beter bij de bakker kunt
SCHIP ZONDER ROER
Arie van der Lugt heeft een heel
groot stuk van zijn hart verpand aan
de zee en aan de mensen, die haar
bevaren. In zijn toneelstukken heeft
hij daar al vaak uiting aan gegeven.
Waar het mogelijk is, verwerkt hij
de stof van zijn toneelwerken even
eens in romans. Dat is ook de wor
dingsgeschiedenis van zijn laatste ro
man „Schip zonder roer".
Barend van der P.as is de zoon van
een roemruchte vissersman. De oude
van der Plas heeft zijn dood gevonden
in de golven en dat is de reden, dat
Barends moeder haar zoon tegen diens
wil van het water verwijderd houdt.
Barend vecht voor zijn ideaal, dat hij
tenslotte toch zal bereiken, maar in
dat gevecht wordt hij een bitter mens,
die veel moet doormaken eer hij ge
laten kan zeggen: „Geen voorspoedige
reis beloofde God! Maar op het end
wél een veilige haven".
„Schip zonder roer" wijst erop, dat
dat van der Lugt een dergelijk ver
haal beter vorm kan geven in een ro
man dan op het toneel. Het is een pret
tig leesbaar boek geworden, waarin de
schrijver blijk geeft over een ruim
(en hier en daar wel eens ruig) arse
naal van woorden te beschikken. Vrij
wel nergens dreigt het gevaar, dat v.
d. Lugt teveel een beroep doet op het
sentiment, wat in zijn toneelwerken
wel voorkomt. Het is een interessante
geschiedenis, boeiend en kleurig ge
schreven, een probleemloos verhaal,
dat op de plank van ontspannende
lectuur thuishoort. Het werd in een
keurig bandje gestoken door uitgeverij
De Lanteern te Utrecht.
LOUTERINGSBERG
De autobiografie van Thomas Mer-
ton, zoon van een Nieuw-Zeelands
schilder, die via het cynisme en scep
ticisme van de moderne jeugd tot het
katholicisme kwam en enkele jaren
later in een Trappistenklooster trad, is
nu ook als goedkope Prisma-uitgave
verschenen. Een uitstekende gedachte
om 'deze druk nu aanschafbaar te ma
ken voor zeer brede scharen van le
zers. Het kan hun hoofd en hun hart
slechts verrijken.
ZANG EN STRIJD
De Vlaamse bard Emiel Hullebroeck
is ook in ons land geen onbekende, zo
dat wetenswaardigheden over deze
zanger en componist wel met graagte
gelezen zullen worden.
In het boek „Zang en strijd" tekent
Hullebroeck zelf zijn levensherinne
ringen. En, ofschoon het persoonlijk
cachet van dit, met vele foto's en do
cumenten verluchte werk, het relaas
soms wel wat langademig maakt, blijft
er genoeg wetenswaardigs over om de
levensgang van deze Vlaming met in
teresse te volgen.
Hullebroeck was meer dan een zan
ger en een componist. „Geen Vlaams
huis van enige betekenis, geen vereni
ging, die enig leven vertoonde, of
de Hullebroeck-reeksen waren er aan
wezig", zegt prof. dr. Floris van der
Mueren in de gedegen cultuurhistori
sche inleiding van het boek. Zo is het
inderdaad en dit heeft, zij het dan ook
natuurlijk in mindere mate, voor ons
land gegolden, waar de Hullebroeck-
liederen lange tijd geliefd zijn geweest,
voordat zij verdrongen zijn door de
valse sentimentaliteit en het gecroon
voor de radio.
Hullebroeck heeft het volk leren
zingen en zijn verdienste voor de
brengen als bij den dokter. Het feest
zou niet compleet zijn, als Jan Grau-
mans en Zonen er niet met hun trac-
tement tussen zaten. Ze komen uit
voor „Oranje en Nederland" met
wakkere vitèsmannen die het volhou
den tot aan Kaap de Goede Hoop. De
kampioen van de „Olijftak" is onze
vriend L. Nooijen, hij dampt er een
goeie zware sigaar van, och ik zeg
maar zo, slecht land waar het geen
mens goed gaat en alswanneer het er
van de duivensport op over schieten
kén laat een ander dan een stinkstok
roken. Ik noem U onder anderen de
oude veteraan H. de Koning van „Post
Expresse", iemand die tussen de drie-
en de vier-en-zestig jaar in de sport
zit, doch die ze altijd uit zijn porteme-
nee gebleven zijn. Koos Bos komt met
zijn gekend ..Stofzuigerke", winnaar
van een huishoudelijk apparaat van
die naam. Hij houdt de kleuren hoog
van de „Toerist". Daar er een paar
honderd duivenmaatschappijen zijn in
Breda, voelt U wel, dat wij alhier nog
niet zo gauw zijn uitgepraat. Over
Jaan Timmers van „De Bieberg", H.
Dcrks van het inkorflokaal Ginneken,
dus vanzelf een geweldig kampioen en
Peet van der Horst is voort al genoeg
geschreven, die kennen de melkers zo
zachtjesaan wel. Peet komt uit voor
..Alcyon". ik bedoel de „Skymasters".
Gerrit Opdebeek is er namens de „Bel-
crumvliegers", Piet Vermeulen voor
de zeer sterke maatschappjij „De Blau
we Doffer". Piet is Koning van al deze
kampioenen, hij heeft het stoute stukje
uitgehaald om in '52 beslag te leggen
op hel Vitesse-kampioenschap van heel
de C C. Breda Omstreken. Zodus de
Vestkant kraait Zondag 30 November
koning. Wie nog niet ingeschreven
hebben, kunnen dit alsnog doen Zater
dagavond van 7—9 uur in het Bonds-
lokaal. Vele Belgen bezoeken deze
Zesdaagse. Het is de ganse dag door-
lonend bezoek, geen show doch echte
vliegduiven. geen schone koppen met
zaagmeel in doch de mannen van
de daad en het groot verstand, zit het
niet in de kop dan maar in de staart,
doch in het vliegseizoen staan ze op
de lijst."
Allemaal goeie.
DIKKEN BRUINE
Vlaamse beweging zijn zeer groot. Het
is in dit verband welhaast onvermijde
lijk, dat hij een veelomstreden figuur
werd en in zijn levensschets komt deze
strijd en de vernedering sterk naar vo
ren, zodat ook hij, die belang stelt in
de strijd van het Vlaamse volk, dl.*
boek niet ongelezen moet laten.
Het is zeer fraai uitgegeven bij N.V.
Uitgeverij Vink, Antwerpen-Amster-
dam.
DE DELICATE MARTELAAR
Robert Peckham heet deze roman
van Maurice Baring oorspronkelijk en
dit kort-zakelijke dunkt ons meer te
passen bij zijn stijl dan de ietwat ge
kunstelde Nederlandse titel. Maurice
Baring, diplomaat, romanschrijver, be
keerling, schrijft een bijna verslagma-
tig proza, dat echter bij lezing won
derlijk gaat leven en tintelen. Hij ver
telt hier van Robert Peckham, zoon
van de naaste raadsman van Hen
drik VIII. De vader ging rechtlijnig
zijn weg: wat de vorst doet. is goed.
Maar de zoon werd gekweld door twij
fels, door de tang citegenstrijdige
plichten, waarin hij bex.ic J kwam te
zitten. Hij ontweek een beslissing en
ging in Rome wonen, waar hij ook
stierf. In zijn huwelijk en zijn hu
welijksleven is er ook die beschroomd
heid. die weifeling, waardoor hij al da
delijk verkeerd kiest en nooit de ware
liefde vindt. Maar men behoudt toch
sympathie voor deze Robert om zijn
echte menselijkheid en zijn gelaten
heid in het dragen van alle tegenslag.
De achtergrond van het verhaal is de
bewogen zestiende eeuw met de gods
diensttwisten en nationale conflicten
onontwarbaar dooreengestrengeld. Dit
geeft bizondere diepte aan het eenvou-
dig-menselijk verhaal. (Uitgave Het
Spectrum, Utrecht).
(Advertentie)
*11
WEG ZONDER EINDE
De Zwitser met de Italiaanse naam.
Andreas Longoni, heeft getracht zich
in te leven in de gedachtenroerselen
van een Duitse jongeman, die via de
Hitier jeugd in de Wehrmacht terecht
kwam, overwinningen en nederlagen
meemaakte, in krijgsgevangenschap
geraakte en toen uit een kamp uit
Noord-Afrika ontvluchtte om via
Frankrijk en Zwitserland zijn vader
land met de kapotte steden en de
kapotte levens weer te bereiken. Het
is een jongeman van intellectuele
standing, maar als een schooier en een
pauper gaat hij zijn Odyssee door het
verstoorde mierennest, dat Europa
was geworden. Hij botst tegen regle
menten en bepalingen, hij botst vooral
tegen de afkeer, welke door het Hit-
lerregime tegen al wat Duitser is werd
gekweekt. En hij moet maar peinzen,
tot gek wordens toe peinzen. Zijn
maat een jongen van eenvoudige af
komst, heeft daar zo geen last van
Hij neemt de dingen eenvoudiger.
Eten en drinken en roken en slapen
en ook wat liefde vormen zijn zorgen
Maar toch is het bij alle kibbelarijen
een kameraadschappelijke eenheid,
weike aldus optrekt en ons de dingen
en verhoudingen in het na-oorlogse
Europa van een heel andere gezichts
hoek uit laat zien dan we gewoon
zijn. Siegfried von der Warte, de
hoofdpersoon, laat zijn mehioires tel
kens verspringen van het heden in
het oorlogsverleden, van het oorlogs
verleden n het heden. Hij weet een
n-vrante spanning te leggen in het
verhaal der krijgsbelevenissen. Zijn
bitterheid vervloeit telkens in een
weemoedige gelatenheid. Het is een
eerlijke stem. welke Andreas Longoni
laat horen en als we aan werkelijke
Europese eenheid willen denken, moe
ten we daarnaar ook willen luisteren.
Met ressentimenten, hoe begrijpelijk
ook, winnen we geen nieuwe toekomst.
Om het rauwe realisme van een aan
tal passages kunnen we het boek niet
voor eenieder aanbevelen. Maar le-
venservarenen zullen het aangrijpend
relaas met stijgende belangstelling
volgen en niet zonder vrucht voor een
beter begrip in deze verwarde tijd.
(Uitgave P. Vink, Antwerpen-Amster-
damj.
SCHUBERT EN ROSSINI
De „Sonatine-reeks", waarin op vlot
te wijze de levens der grote compo
nisten worden verhaaid, is reeds een
verdiend succes gebleken.
Thans zijn er weer twee nieuwe boe
ken verschenen. Dr. Hélène Nolthenius
beschrijft in „Onvoltooide synrphonie"
het boeiende leven van Franz Schu
bert. Zij doet het met frisheid en
elan, die ook de werken van deze
meester kenmerken. Men doorleeft
niet alleen de tragiek, die Schuberts
deei was. maar tevens het leven in
het zorgeloze, uitbundige Wenèn uit
de tijd na de Napoleontische oorlogen.
Het boek van de onlangs overleden
operakenner J. Kuin, „Meteor aan de
operahemel". schetst het leven van de
Italiaanse operacomponist Rossini.
Veel van zijn omvangrijk oeuvre is
vergeten, maar zijn opera's „De bar
bier van Sevilla" en „Wilhelm Teil"
zijn blijven voortleven. Het boek is
een interessante cultuurschets gewor
den over Rossini's tijd.
Wij bevelen de boeken van de „So
natine-reeks" die onder deskundige
leiding staat van Wouter Paap, van
harte aan.
Zij verschenen bij het Nederlands
Boekhuis te Tilbuig.
