Johan Jorissen (Schijf) blijft een Canadese co wbov Met de rugzak op doorheen België 2 Nieuwe Franse films Venlose toren onvoltooid Nikkel beslag op de ieren broek Een openklapbare kettingkast FILMTEMMER F,MIMEN MOUSTIER Dubbele rijbaan Dordrecht-Moerdijk DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 19 MEI 1952 OP EEN SCHONE HOFSTEDE IN DE EENZAAMHEID In zijn hart leeft de herinnering aan de rijkdom van de ranch En de revolvers Tand- of kiespijn ij J Wegens geldgebrek Benzinelading in brand geraakt Prince in conflict met zijn baas Eind goedal goed Het filmfestival te Cannes eindigt met goed weer en betere films Hoe krijg ik mijn rijbewijs - mti$ t- - SgS^fV'J s' ,;v OP een schone hofstede, bij de zingende bossen van het kleine dorpje Schijf, temidden van een rijke natuur en het luide ge- tjielp van honderden vogels, woont Johan Jorissen, een hartelijke, stille boer, die van 1928 tot 1935 in het Wilde Westen leefde van het onmetelijke Canada. Gezeten op het zware paard Pol galop-, peert hij trots door de groene weide, de lasso stevig en vastbera den in de handen. Feilloos en met een flinke opening zwaait hij het touw uit boven zijn hoofd; in een flits schiet het uit zijn han den. Een knecht is gevangen in de strik en kan niet loskomen. Welk een typisch mens deze Johan Jorissen. Waarom zocht hij dat verre land op? Waarom keerde hjj terug naar Nederland en ging hij wonen in deze eenzaamheid? Waarom werd hij cow boy en waarom verlangt zijn hart terug naar die zeven levens jaren? t IN DE GEDACHTEN van de men- sen leven <}e cowboys van Ca- t nada en het Wilde Westen niet zonder revolvers. Zij trekken door de prairies en lossen het ene schot na het andere. „Zo is het ééns geweest", zegt johan jorissen. „ik heb nog een oude mam gekend, die opgegroeid held van het land. Rond de eeuw- i wisseling waren er nog van die dolle avonturen en geweldige i schietpartijen. Maar nu... neen i de revolvers zijn opgeborgen. En J mochten zij toch te voorschijn ko- men dan zijn ze bestemd voor het doden van dieren, die op de ranch of in de vlakte afgeslacht. moeten worden (Advertentie.) Natuurlijk moet Uw tand- arts daaraan te pas komen. - Moor om voorlopig die ter gende pijn kwijt te raken is er geen beter middel dan ...die helpen direct! r)E Sint Martinustoren te Venlo zal voorlopig niet verder worden afge bouwd. De toren heeft nu een hoogte van 47 meter. Het bouwplan voorziet in een hoogte van 67 meter. Wegens gebrek aan financiële middelen kan men mot de bouw niet verder gaan. De thans bereikte hoogte is voldoende om een uurwerk te plaatsen. De vroegere St. Martinustoren, die het stadsbeeld van Venlo domineerde, werd begin November 1944 ln brand geschoten. Een stomp, ongeveer ter halver hoogte, bleef staan. In een stormachtige nacht in de herfst van 1945 is dat gedeelte echter plotseling ingestort. De definitieve afbouw van de nieuwe toren zal nog wel enige ja ren op zich laten wachten. DU een botsing met een ander schip is de benzine, die de Amerikaanse tankboot „F. L. Hayes" (1100 ton) vervoerde, in brand gevlogen. Vier personen werden als gevolg van het ongeluk, dat zich in het Chesapeake en Delaware kanaal tussen Baltimore en Philadelphia voordeed, vermist en zijn waarschijnlijk omgekomen. Ten minste acht zeelieden werden gewond. "TUSSEN de bossen ligt de Jorlssen- 1 hoeve. Een schone hofstede, opge trokken in een fraaie stijl. Op het erf staat Johan Jorissen in zijn Bra bantse pak, een blauwe kiel, «en man chester broek. Hij is zwijgzaam en komt slechts moeilijk op zijn woor den. Hoe het daar was in Canada? Waarom hij dit land verkoos boven zijn vacjerland? Langzaam rijgt Johan Jorissen de zinnen aaneen. Hij verlangde niet naar avontuur, hij wilde wel iets van de wereld zien, maar zonder het eigenlijk zelf te weten kwam hij in 1928 terecht in het Wilde Westen, 't land van Buffalo Bill en zoveel an dere helden. Hem was een baantje aangeboden bij de Nationale Canade se Spoorwegen, maar hij had het ge weigerd. Op goed geluk was hij het Westen ingetrokken en daar vond hi.1 onverwachts de beste jaren van zijn leven. Hij kreeg met zes andere col lega's de zorg over een grote, wilde veestapel, zevenduizend stuks dieren, die de eindeloze vlakten aftobden en afgraasden en die slechts een enkele keer in het jaar bijeen werden ge dreven om gemerkt te worden of te worden gepakt voor de slachtbank. Het was een avontuurlijk leven! De volmaakte paardrijders reden in de zomermaanden over de velden. zij renden in volle galop om de dieren heen en een cowboy-pak was daarbij onmisbaar. Johan Jorissen kocht er een voor vijfentwintig dollar en voor tienduizend gulden zou hij het mis schien nog niet kwijt willen zijn. Hij droeg de zware leren broek met het prachtige, nikkelen beslag. Hi.1 schaf te zich de hoge rijglaarzen aan en hij leerde de lasso werpen met een vol maakte zekerheid. Een lichte hoed, 'n ruiten hemd en een vuurrode das completeerden zijn uitrusting. Die lasso! Als het uur van de grote „round-up" wag aangebroken, de die ren moesten worden verzameld, dan kon je tonen, dat ge een echte cow boy waart! Dan moest ge vernuftig rond de beesten circuleren en met een nauwkeurig gebaar de lasso werpen. Zeven jaar lang deed oh an Jorissen mee aan de „round-up". Vandaar, dat hij niet kon scheiden van zijn „cos- tuum". Vandaar ook, dat hij het meenam naar Nederland en wellicht is er me mand die hem kan navertellen in het Wilde Westen te hebben gewoond en daar te hebben gewerkt op de i.W)eh in deze kledij. Zo'n ranch? Buiten de avonturen in het veld viel er bijna niets te beleven, je sliep er. maar voor dag en dauw trok je weer uit, de prairie in. Slechts éèn koer per jaar maakte je met je collega's een uitstapje naar het stadje Calga ry, waar de jaarfeesten werden ge vierd met behendigheidswedstrijden, uitgevoerd door handige „ijamaak- cowboys", die de echten wisten te amuseren met hun verbluffende kunst toeren. In de wintermaanden was er op de ranch niets te doen. in de zomer werd er genoeg verdiend. Johan Jorissen trok dan diep het land in! Zwierf naar de beroemde Rocky Mountains met een oude Ford en ging op lacht. i. ui' iamm jj O - *«5 jiM v t 5' *4 Uk i f-.fc iBtAU:'. ,'jur* .JNssUV. -I-. >v.y> Je zou denken, dat dit plaatje ergens in Canada is genomen op een rmnoh. Het is niet zo, want het werd getrokken voor de woning van Johan Jorissen. Kijk eens met welk een vaardigheid Johan de lasso zwaait. Zie eens naar de ronding van het touw. Kom niet bij Jorissen in de huurt. Hij heelt je in een seconde gevangen TERUG NAAR NEDERLAND TN 1935 kwam Johan Jorissen terug 1 naar Nederjand. Het was niet zijn bedoeling om in Schijf te blijven, maar toen kort na zijn aankomst z'n moeder stierf stond de Jorissen-noeve verlaten en daarom bleef hii maar. Zo af en toe schiet Johan zijn cew- boy-kledij nog eens een keer aan. Soms op een zonnige Zondagmiddag, als hij door de bossen wil draven met zijn Pol. Ook bij gouden bruiloften en priesterfeesten Sis er een garde d'honneur nodig is. Altijd rijdt Joris sen dan voorop om de stoet te openen. Voor de rest vindt en zoekt hij zijn vertier op zijn hotstede met zijn ar me grond. Hij melkt de koelen en zaait het graan. Het hart van deze man is altijd in Canada gebleven. Dat merkt ge dui delijk uit iedere zin. Dat hoort ge in de lange verhalen, die Johan, een maal op gang gekomen, vertelt. Dat begrijpt ge als hij de lasso opneemt en door de weide snelt. Dit ia een man. die een herinnering meedraagt van de ranch, van de prairie en van de tochten, hoog te paard,... Lauwe, Perk en Stekenedit laat ste ook al niet ver van uw grens. Vraagt ge de gids, ge zult er alle bi- zonderheden over die slaapgelegenhe den in vinden. Ik kan u dat hier al lemaal niet uitgebreid uiteen doen 't papier is te duur, zulle. De Opstel- raad zit gedurig te woekerenmet ruimte. Maar dit kan ik u wel zeg gen: Ijverig werkt men in ons Vlaan deren om de beweging nog :neer uit te breiden, tot genot en ontwikkeling van onze jeugd. Ge moogt me gelo ven: dat is nu nog eens 'n heilzaam democratisch werk eerste klas. Dooien vallen er niet. YY7ILT GE nu nog renseignementen van de Walenpays? Ik schrijf u, wat ik daarvan weet: In het Walen land bestaat de Centrale Wallone des Auberges de Jeunesse. Deze heeft „auberges" te Aulne, te Bouillon (ge weet, waar Gottfried vandaan is). G" zijt dan in de geburen van de Semois. 't rivierke met de tabakspiantingen. De Semois-tabak is gezocht, zulle. Ge zijt dan bij Charleroi en Charleville, nie wijd van de Franse grens. Maar ge zoudt daar 'n bietje moeite heb ben met Waals klappen. Als ze tegen u zeggen: „Sjoef tes ple". dan moet ge uw voeten vegen. Er zijn ook her bergen in Burnat, in Grumelange en in Rochefort, waar de Paters-Trappis- ten zitten. En nu nog één vraag van u. Ge zegt: Vlaanderen is gelegans katho liek en ikke ben hervormd. Hoe mot da nou? Awel, wij blijven katholiek en gij kunt, as ge da zo voelt, Hervormd blijven en ge zijt welkom in onze jeugdherbergen. Welneeje, m'nne vrind, ze zullen u daar, parforce. geen „kruiskes doen slaan", al zoudt ge daar nochtans de mazelen nie van krijgen. Zeker, ze ker, hebt ge in Vlaanderen Hervorm de gemeenten. Ge moet dan maar 'nne keer tot bij Maria-Hoorebeke gaan, daar zult ge met koorgezang ontvan gen worden, want daar is 'n hele pro testantse kolonie en 'n school. In Brus sel ook? Zekers, in Brussel ook. De tijden, dat men elkaar uit godsdienst haat in de haren vloog, zijn Gode zij dank, al lang vervlogen. De Openba re Besturen doen al wat ze kunnen, om mee te werken met dit vredes werk bij uitstek, zonder dat ge for- ceerd wordt uw „geloofsbrieven" voor te leggen. Men eist alleen, dat ieder een zich deftig gedraagt. Wij, Vlamin gen, peizen als onze Peter Benoit, die toondlchtte: „Wij reizen om te leven". Dat werd, veel te lang, alleen maar gezongen. Nu doet men het. Onze gro te Vlaming zou zich in dit jeugdwerk zeer verheugd hebben. Komt ge te Rozebeke, kom naar Sus van Testelt, ik zal u in de Meimaand onze schone Maria-grot tonen. SUSKE VAN TESTELT Nieuws voor fietsers TN Valkenswaard heeft een rijwiel hersteller de heer G. van Gerven een volkomen naadloze kettingkast zon der haken geconstrueerd, die door het overhalen van een kleine handle met een geheel open is. Brengt men deze handle in zijn oorspronkelijke toe stand terug, dan is de kast stofvrij afgesloten. De rijwielhersteller heeft op deze constructie octrooi aangevraagd. Door een firma uit Barneveld zou deze kettingkast in licentie worden vervaardigd. Oost-Rozebeke, 't Stertje van April. JONGE VRINDEN uit Nederland, die J mij 't ies vandaag voor de der de keer gevraagd hebben: „Meneer van Testelt, schrijfd 'nne keer in „De Stem" 'n briefke over de Jeugdher bergen. Wü willen, toekomende maan den gaan „trekken" deur Vlaanderen". Ier se, ier komt m'n briefke. 't Heeft moeite gekost, maar ik zijn goe ge- re nseigneerd, zulle. Zijt ge gene „Trekker" in regel, 't is te zeggen mee 'n kaart voor 'n jaar, peist er dan op QNLANGS heeft men in de bladen kunnen lezen, dat de Franse leeu wentemmer Emilien Moustier te Nij megen in het circus Mullens aan de hand verwond werd 'oij een aanval van de leeuw Romeo. Hier was geen sprake van een opgeblazen pers bericht. de situatie was ernstig en het had niet veel gesehceid of Romeo had die avond de volle laag gekregen van de brandspuit, die in deze tijd bij de roofdiernummers voortdurend klaar "gt: een effectiever middel om een gevaarlijke 'kat' te verjagen dan re volvers! Moustjer werkt met volwassen man- net -es-dieren, knapen van leeuwen u'. prachtige volle manen. Het is vooral bij deze Heren der wildernis, dat do lente invloed heeft en hen on rustig en nerveus maakt en meerma- Leeuwen-nummertje van Moustier. len werd juist in deze tijd een domp teur levensgevaarlijk door zijn dieren toegetakeld. Zijn er geen wijfjes in hun nabijheid, dan vallen zij met hun hofmakerijen de kleinste en zacht aardigste onder hen lastig, waardoor vaak jalouzie en enorme vecht-par- tijen onderling aan de orde van de dag zijn. Als men daarbij bedenkt, dat Moustier het niet bij de normale dressuurproeven laat, maar zelfs zijn hoofd in de muil van de leeuw steekt en op zijn lievelingsleeuw Prince als een ruiter te paard gaat zitten, is het duidelijk, dat er bij een dergelijk in tiem contact met deze 'poesjes' een krabbel nu en dan tot de onvermijde lijkheden behoort. De Moustiers behoren tot één der oudste circusgeslachten. Emilien, een zwager van de bekende circuskonin gen Bouglione uit Parijs, werkt niet alleen met roofdieren. Als all-round circusman heeft hij de acrobatiek be oefend en paarden in vrijheid voor gevoerd; hij trad op als clown en 's winters is hij bij zijn zwagers re gisseur van het Parijse Cirque d'Hi- ver. De kooien der wilde dieren heb ben echter van jongsaf aan een sterke aantrekkingskracht op hem uitgeoe fend, hij was er niet bij weg te slaan en uiteindelijk stemde zijn vader er in toe, dat hij samen met een ervaren domptour de kooi zou betreden. OM EEN BEEN TN AL DE JAREN, dat hij met de grote katten werkt, heeft hij meer malen voor hete vuren gestaan. Een? kwam Prince de grote kooi binnen met een groot been tussen de tanden geklemd! Een hond had waarschijn lijk het bot te dicht bij de pisterand laten liggen, zodat hij het kon grijpen. De andere leeuwen betwistten hem de kluif en het duurde geruime tijd eer Moustier de dieren op hun plaats had. Toen naderde hij zijn lievelingsleeuw, die vervaarlijk gromde en met de klauwen sloeg. „Allons, mon petit Prince", zei hij zacht, „je mag toch niet met een volle mond werken, dat is niet netjes. Geef het hier. Prince.. braaaf. PrinceMaar de leeuw dacht er niet over zijn onverwachte lekkernij af te geven en voor Mous tier het wist, sprong het dier op hem af. Gelukkig wist hij zich nog juist bijtijds te dekken met een tabouret en na veel moeite en met behulp van de houten vork wist hij de opstandige leeuw uit de kooi te werken. Ondanks zijn gescheurde kleren en de onrustige stemming in de koo!, werkte hij met de overige dieren het nummer af. „Wat een dwaas ben je toch. Prince", zei hij later voor diens hok, „om zoveel drukte te maken om een been, terwijl je per dag vijftien kilo's goed vlees voorgezet krijgt!" De veertienjarige dochter Mona heeft al met een eigen wolvennummer gewerkt, terwijl ze ook met de leeu wen van haar vader gerepeteerd heeft. Bij Mullens zal dit knappe zwartje u misschien naar uw plaats brengen, en in ieder geval ziet men haar werken tijdens het afbreken der kooi, rechts, aan het hangende koord: een nummer tje vol gratie en jeugdige bevalligheid. dat 'n jeugdherberg geen goedkoop hotel is, maar een tehuis. Natuurlijk moet er in de eerste plaats orde heer sen; het ies geen open kooi, v aar ge zo maar kunt komen binnen vliegen Ijjk vinken: mannekes en popkes deur mekaar. Ge moet in het bezit zijn van 'n kaart (trekkerskaart). Al de renseignementen hiervoor kunt ge vinden in de gids van de Vlaamse Jeugdherbergcentrale Oude- anstraat 31 Antwerpen. Zowel de loop jongen als de student, het fabrieks meisje als de kantoorbediende, voe len er zich 'n lid van de grote trek kersfamilie. Ze logeren er, lijk bij u, onder de gemoedelijke bezorgdheid van de herbergouders. Verschil van stand en politieke overtuiging zijn er automatisch uitgeschakeld. Wij, Vla mingen bezitten nu al jeugdherbergen: Jezuitenhof op de Jan de Voslei, Kiel, te Antwerpen; de Alverenberg is de Dorpsstraat te Assent; Waterland op het buitenland bij de Scheldedijk te Bornhem, Rustenburg op 't St. Jans plein te Brugge; Seppelberg in de Jeugdstraaf 3 bij het park van Koe- kelberg te Molenbeek; De Berk. het Natuurvriendenhuis, Oude Baan te Esschen; Dulle Griet, Hoogpoort te Gent; de Notelaars, Lange Torhoutse- straat te leper; Dorpheide, Grote Bar rier bij Brug 9 te Lommei (dicht bij uw grens) met het Capucijnen-semina- rie, waar ook Ollandse jongens stu deren. Herwig aan de Zeelaan te Westende, en, surtout, de Grote Berg- molen te Grootenberge bij Sottegem. Ge rappelleert u Sottegem, waar ik as menneke, gewoond heb en honderde briefkes naar uw gazet heb geschre ven? Sommige namen zijn goed gekozen. De Alverenberg par exempel, heet naar 'nnen heuvel ln den omtrek, waarin, volgens de legende, de Aver- mannekens of dwergen verbleven, diep in de bossen. A.s de boeren des avonds wat eten bij den berg brach ten, deden de dwergen 's nachts al lerlei werk. Op den dag van vandaag trappen ze dat af, zulle. Herwig te Westende is de naam van de held haftige, trouwe, jeugd, verpersoon lijkt in den held van dien naam, in Al- brecht Rodenbachs „Gudrun". De grO' te Molen van Grootenberge bij (mijn) Sottegem, ies 'nne schone, stenen meu- len, voor vernieling gespaard geble ven en die zich in 'n schone omge ving verheft. Komt 'm zien en bidt dan 't Vader-Onske, als honoraar aan Suske van Testelt voor 't schrijven van deez renseignementen Trekkers kaarten zijn seffes te bekomen. Hebt gij frankskes, wij hebben kaarten. |N DE bekoorlijke streek van Ouden aarde en Geeraardsbergen gaan ook herbergen verrijzen. Ik kan u de namen nog nie noemen. Ge zult con tent zijn, hier over heuvels en door dalen te kunnen trekken, surtout als ge van de vlakke gewesten komt. Be halve onze jeugdherbergen hebben wij ook nog „slaapgelegenheden" Die kunt ge vinden te Erpe, te Gruitrode, ■yEGELIJK met de verbetering van het weer vond in Cannes ook een verbetering van het peil der vertoon de films op het festival plaats en bei de omstandigheden veroorzaakten de laatste dagen van het filmfestijn een betere stemming dan men in het be gin had durven hopen. Die betere stem ming bleet er bij de Nederlandse be zoekers tot en met de sluitingsplech tigheid in, dank zij het warme onthaal dat onze inzending gedurende de voor stellingen al te beurt was gevallen en dat zijn bevestiging vond bij de prijs- uitdeling, toen ,,Het schot is te boord", de film over de haringvangst van Her man van der Horst, de grote prijs voor de korte film (Grand Prix des courts métrages) kreeg, terwijl de ge hele Nederlandse inzending een woord van lof ontving van de voorzitter der Jury. Wij mogen met recht trots zijn op deze onderscheiding en ook op de opvallend hartelijke reacties van een volle Festival-zaal, die bij de verto ning van Panta Rhei al begon te ap- plaudiseren toen de naam van Bert Haanstra op het doek verscheen en die tijdens de projectie van „Het schot is te boord" drie tot vier maal „bij open doek" klapte, naar aanleiding van geslaagde scènes. Een dergelijk succes heeft meer betekenis dan alleen maar als reactie op wat korte, vaderlandse filmwerk jes, het houdt' n,l. tegelijk een propa ganda in voor ons land, dat genoemd en waarover geschreven wordt en waar aan sympathieke -beschouwingen in de internationale pers gewijd worden. De politiek van het Ministerie van O. (Advertentie.) De verbreding van de rijksweg Dordrecht—Moerdijk was reeds sedert geruime tijd een noodzakelijkheid. In het kader van de verruiming van werkgelegenheid heeft de Regering nu toch besloten van deze intensieve verkeersader van Noord-Nederland naar het Zuiden een twecbaans-weg te maken. Aan de voltooiing van het nieuwe wegge deelte wordt nu weer hard gewerkt. Fernandel als Pastoor Don Camillo in de gelijknamige film van Julien Duvivier K. en W„ dat in de persoon van dr. N. Vroom veel pogingen onderneemt om de Nederlandse filmkunst te stimu leren, heeft op dit Festival in Cannes bewezen de juiste te zijn. DON CAMILI.O |\yjAAR lang niet ledereen kon met zo'n tevreden gevoel naar huis gaan als de Nederlanders. De Franse inzending bleek n.l. maar één onder scheiding in de wacht te hebben kun nen slepen, de prijs van de beste re gie voor de film Fanfan la Tulipe met Gérard Philipe in de hoofdrol. Terwijl op het Festival, maar „hors concours", andere Franse films vertoond werden, die veel meer kans op een onderschei ding hadden „ehad. Daar was allereerst Le petit monde de Don Camillo, een filmbewerking van het ook hier bekende boek van de Italiaanse schrijver Giovanni Guare- sclii door julien Duvivier, Don Ca millo is pastoor in een kleine Italiaan se gemeente, die bij de laatste verkie zingen een flinke zwaai naar links heeft gemaakt en nu zelfs een commu nistische burgemeester heeft gekregen. Dit geeft aanleiding tot talrijke strub belingen in de parochie en Don Ca millo is in voortdurend conflict met zijn politieke tegenstanders, die hij echter tegelijkertijd het verhaal speelt in Italië! als zijn parochia nen moet accepteren. Met wisselende kansen wordt de strijd tussen beide partijen uitgevoch ten en 't slot, waarbij de al te impul sieve pastbor doof Zijn overheid voor korte tijd op vacantie wordt gestuurd en dan op originele wijze uitgeleide wordt gedaan door voor- en tegen standers, dat slot is een waardig be sluit van een uiterst amusante, maar tegelijk milde en wijze film. die gro te belangstelling verdient. VERBODEN SPELEN IT EN andere superieure Franse film, die ook om onbegrijpelijke redenen buiten mededinging werd vertoond, was jeux interdits (Verboden spelen i waarin de aangrijpende geschiedenis wordt verteld van een oorlogsweesje, een meisje van vier jaar, dat in de Meidagen van '40 opgenomen wordt in een arme boerenfamilie en daar met het tienjarige zoontje een wonderlijk spelletje begint, waarin de dood en het kerkhof steeds terugkerende ele menten zijn. Een ongewone en poëti sche film, die bewijst, dat ondanks de moeilijkheden in de Franse filmindus trie, r.og durf en originaliteit voldoen de aanwezig zijn om leiding te kunnen geven aan de „West-Europese filmac tiviteit. Maar voorlopig zijn het nog de Ita lianen, die de toon in Europa aange ven. Hun inzending was ongetwijfeld de beste van het gehele Festival, voor al ook omdat de meest opvallende Franse films buiten mededinging wa ren gebleven,. Engeland en Amerika hadden weinig zorg besteed aan hun inzending en de andere lafiden. die meestal werken van een beginnende industrie hadden ingestuurd, waren nog niet op een niveau, waaróp con currentie mogelijk was. Alleen Japan die trouwens voor de oor log al een productie van 700 films per jaar had, viel op door enige verzorgde films, die echter voor Westerse begrip pen wat traag van tempo waren. En Marocco kwam voor de dag met de film Othello van Orson Welles, waar mee tegelijk 't Festival besloten werd. Een waardig einde van een wisselval lig Festival, wisselvallig wat het weer èn wat de inzendingen betrof. C. B. Motoren hebben een geheel eigen „leven". Hij die dit beseft en heeft gevoeld, is de beste autorijder. Het autorijden is niet alleen een bekwaam heid in het tijdig hanteren van han dles, knoppen en pedalen, doch tevens een kennen van de functies van elk motor-onderdeel, zodat men begrip heeft van elke handeling die men als bestuurder van een auto verricht De heer Feppink. die als hoofdredacteur van de Autokampioen een zeker ge zag heeft in de kringen van automo bilisten heeft een boekje geschreven: Hoe krijg ik mijn rijbewijs? Dit werk je, overzichtelijk en bevattelijk gesteld, houdt ten volle rekening met de be hoefte aan motorkennis waardoor dat merkwaardige „motor-gevoel" ontstaat. Het werkje heeft zoveel succes gehad, dat thans de 9de uitgave van de pers kwam, d.w.z. de vierde na-oorlogse. Deze nieuwe druk is aanzienlijk uit gebreid en er moesten enige wijzigingen in worden verwerkt in verband met de Wegenverkeerswet-1951. zodoende zal men er in kunnen lezen welke we gen men thans dient te bewandelen voor het verkrijgen van het goede rij bewijs. (Hoe krijg ik mijn rijbewijs? door H. J. Peppink, 8ste druk uitg. Mij. Kosmos, Amsterdam).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1952 | | pagina 3