Johan Jorissen (Schijf) blijft een
Canadese co
wbov
Met de rugzak op
doorheen België
2 Nieuwe Franse films
Venlose toren
onvoltooid
Nikkel beslag op de
ieren broek
Een openklapbare
kettingkast
FILMTEMMER F,MIMEN MOUSTIER
Dubbele rijbaan Dordrecht-Moerdijk
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 19 MEI 1952
OP EEN SCHONE HOFSTEDE IN DE EENZAAMHEID
In zijn hart leeft de herinnering aan
de rijkdom van de ranch
En de revolvers
Tand- of kiespijn ij
J
Wegens geldgebrek
Benzinelading
in brand geraakt
Prince in conflict
met zijn baas
Eind goedal goed
Het filmfestival te Cannes eindigt met
goed weer en betere films
Hoe krijg ik mijn
rijbewijs
- mti$ t- -
SgS^fV'J
s' ,;v
OP een schone hofstede, bij de zingende bossen van het kleine
dorpje Schijf, temidden van een rijke natuur en het luide ge-
tjielp van honderden vogels, woont Johan Jorissen, een hartelijke,
stille boer, die van 1928 tot 1935 in het Wilde Westen leefde van
het onmetelijke Canada. Gezeten op het zware paard Pol galop-,
peert hij trots door de groene weide, de lasso stevig en vastbera
den in de handen. Feilloos en met een flinke opening zwaait hij
het touw uit boven zijn hoofd; in een flits schiet het uit zijn han
den. Een knecht is gevangen in de strik en kan niet loskomen.
Welk een typisch mens deze Johan Jorissen. Waarom zocht
hij dat verre land op? Waarom keerde hjj terug naar Nederland
en ging hij wonen in deze eenzaamheid? Waarom werd hij cow
boy en waarom verlangt zijn hart terug naar die zeven levens
jaren?
t IN DE GEDACHTEN van de men-
sen leven <}e cowboys van Ca-
t nada en het Wilde Westen niet
zonder revolvers. Zij trekken door
de prairies en lossen het ene
schot na het andere.
„Zo is het ééns geweest", zegt
johan jorissen. „ik heb nog een
oude mam gekend, die opgegroeid
held van het land. Rond de eeuw-
i wisseling waren er nog van die
dolle avonturen en geweldige
i schietpartijen. Maar nu... neen
i de revolvers zijn opgeborgen. En
J mochten zij toch te voorschijn ko-
men dan zijn ze bestemd voor het
doden van dieren, die op de ranch
of in de vlakte
afgeslacht.
moeten worden
(Advertentie.)
Natuurlijk moet Uw tand-
arts daaraan te pas komen. -
Moor om voorlopig die ter
gende pijn kwijt te raken is
er geen beter middel dan
...die helpen direct!
r)E Sint Martinustoren te Venlo zal
voorlopig niet verder worden afge
bouwd. De toren heeft nu een hoogte
van 47 meter. Het bouwplan voorziet
in een hoogte van 67 meter. Wegens
gebrek aan financiële middelen kan
men mot de bouw niet verder gaan.
De thans bereikte hoogte is voldoende
om een uurwerk te plaatsen.
De vroegere St. Martinustoren, die
het stadsbeeld van Venlo domineerde,
werd begin November 1944 ln brand
geschoten. Een stomp, ongeveer ter
halver hoogte, bleef staan. In een
stormachtige nacht in de herfst van
1945 is dat gedeelte echter plotseling
ingestort. De definitieve afbouw van
de nieuwe toren zal nog wel enige ja
ren op zich laten wachten.
DU een botsing met een ander schip
is de benzine, die de Amerikaanse
tankboot „F. L. Hayes" (1100 ton)
vervoerde, in brand gevlogen. Vier
personen werden als gevolg van het
ongeluk, dat zich in het Chesapeake
en Delaware kanaal tussen Baltimore
en Philadelphia voordeed, vermist en
zijn waarschijnlijk omgekomen. Ten
minste acht zeelieden werden gewond.
"TUSSEN de bossen ligt de Jorlssen-
1 hoeve. Een schone hofstede, opge
trokken in een fraaie stijl. Op het
erf staat Johan Jorissen in zijn Bra
bantse pak, een blauwe kiel, «en man
chester broek. Hij is zwijgzaam en
komt slechts moeilijk op zijn woor
den. Hoe het daar was in Canada?
Waarom hij dit land verkoos boven
zijn vacjerland?
Langzaam rijgt Johan Jorissen de
zinnen aaneen. Hij verlangde niet
naar avontuur, hij wilde wel iets van
de wereld zien, maar zonder het
eigenlijk zelf te weten kwam hij in
1928 terecht in het Wilde Westen, 't
land van Buffalo Bill en zoveel an
dere helden. Hem was een baantje
aangeboden bij de Nationale Canade
se Spoorwegen, maar hij had het ge
weigerd. Op goed geluk was hij het
Westen ingetrokken en daar vond hi.1
onverwachts de beste jaren van zijn
leven. Hij kreeg met zes andere col
lega's de zorg over een grote, wilde
veestapel, zevenduizend stuks dieren,
die de eindeloze vlakten aftobden en
afgraasden en die slechts een enkele
keer in het jaar bijeen werden ge
dreven om gemerkt te worden of te
worden gepakt voor de slachtbank.
Het was een avontuurlijk leven! De
volmaakte paardrijders reden in de
zomermaanden over de velden. zij
renden in volle galop om de dieren
heen en een cowboy-pak was daarbij
onmisbaar. Johan Jorissen kocht er
een voor vijfentwintig dollar en voor
tienduizend gulden zou hij het mis
schien nog niet kwijt willen zijn. Hij
droeg de zware leren broek met het
prachtige, nikkelen beslag. Hi.1 schaf
te zich de hoge rijglaarzen aan en hij
leerde de lasso werpen met een vol
maakte zekerheid. Een lichte hoed, 'n
ruiten hemd en een vuurrode das
completeerden zijn uitrusting.
Die lasso! Als het uur van de grote
„round-up" wag aangebroken, de die
ren moesten worden verzameld, dan
kon je tonen, dat ge een echte cow
boy waart! Dan moest ge vernuftig
rond de beesten circuleren en met een
nauwkeurig gebaar de lasso werpen.
Zeven jaar lang deed oh an Jorissen
mee aan de „round-up". Vandaar, dat
hij niet kon scheiden van zijn „cos-
tuum".
Vandaar ook, dat hij het meenam
naar Nederland en wellicht is er me
mand die hem kan navertellen in het
Wilde Westen te hebben gewoond en
daar te hebben gewerkt op de i.W)eh
in deze kledij.
Zo'n ranch?
Buiten de avonturen in het veld viel
er bijna niets te beleven, je sliep er.
maar voor dag en dauw trok je weer
uit, de prairie in. Slechts éèn koer
per jaar maakte je met je collega's
een uitstapje naar het stadje Calga
ry, waar de jaarfeesten werden ge
vierd met behendigheidswedstrijden,
uitgevoerd door handige „ijamaak-
cowboys", die de echten wisten te
amuseren met hun verbluffende
kunst toeren.
In de wintermaanden was er op de
ranch niets te doen. in de zomer werd
er genoeg verdiend. Johan Jorissen
trok dan diep het land in! Zwierf
naar de beroemde Rocky Mountains
met een oude Ford en ging op lacht.
i. ui' iamm
jj O - *«5 jiM v
t 5' *4
Uk i
f-.fc iBtAU:'.
,'jur* .JNssUV. -I-.
>v.y>
Je zou denken, dat dit plaatje ergens in Canada is genomen op een rmnoh.
Het is niet zo, want het werd getrokken voor de woning van Johan
Jorissen. Kijk eens met welk een vaardigheid Johan de lasso zwaait.
Zie eens naar de ronding van het touw. Kom niet bij Jorissen in de
huurt. Hij heelt je in een seconde gevangen
TERUG NAAR NEDERLAND
TN 1935 kwam Johan Jorissen terug
1 naar Nederjand. Het was niet zijn
bedoeling om in Schijf te blijven,
maar toen kort na zijn aankomst z'n
moeder stierf stond de Jorissen-noeve
verlaten en daarom bleef hii maar.
Zo af en toe schiet Johan zijn cew-
boy-kledij nog eens een keer aan.
Soms op een zonnige Zondagmiddag,
als hij door de bossen wil draven met
zijn Pol. Ook bij gouden bruiloften en
priesterfeesten Sis er een garde
d'honneur nodig is. Altijd rijdt Joris
sen dan voorop om de stoet te openen.
Voor de rest vindt en zoekt hij zijn
vertier op zijn hotstede met zijn ar
me grond. Hij melkt de koelen en
zaait het graan.
Het hart van deze man is altijd in
Canada gebleven. Dat merkt ge dui
delijk uit iedere zin. Dat hoort ge in
de lange verhalen, die Johan, een
maal op gang gekomen, vertelt. Dat
begrijpt ge als hij de lasso opneemt
en door de weide snelt. Dit ia een
man. die een herinnering meedraagt
van de ranch, van de prairie en
van de tochten, hoog te paard,...
Lauwe, Perk en Stekenedit laat
ste ook al niet ver van uw grens.
Vraagt ge de gids, ge zult er alle bi-
zonderheden over die slaapgelegenhe
den in vinden. Ik kan u dat hier al
lemaal niet uitgebreid uiteen doen
't papier is te duur, zulle. De Opstel-
raad zit gedurig te woekerenmet
ruimte. Maar dit kan ik u wel zeg
gen: Ijverig werkt men in ons Vlaan
deren om de beweging nog :neer uit
te breiden, tot genot en ontwikkeling
van onze jeugd. Ge moogt me gelo
ven: dat is nu nog eens 'n heilzaam
democratisch werk eerste klas. Dooien
vallen er niet.
YY7ILT GE nu nog renseignementen
van de Walenpays? Ik schrijf u,
wat ik daarvan weet: In het Walen
land bestaat de Centrale Wallone des
Auberges de Jeunesse. Deze heeft
„auberges" te Aulne, te Bouillon (ge
weet, waar Gottfried vandaan is). G"
zijt dan in de geburen van de Semois.
't rivierke met de tabakspiantingen.
De Semois-tabak is gezocht, zulle. Ge
zijt dan bij Charleroi en Charleville,
nie wijd van de Franse grens. Maar
ge zoudt daar 'n bietje moeite heb
ben met Waals klappen. Als ze tegen
u zeggen: „Sjoef tes ple". dan moet
ge uw voeten vegen. Er zijn ook her
bergen in Burnat, in Grumelange en
in Rochefort, waar de Paters-Trappis-
ten zitten.
En nu nog één vraag van u. Ge
zegt: Vlaanderen is gelegans katho
liek en ikke ben hervormd. Hoe mot
da nou?
Awel, wij blijven katholiek en gij
kunt, as ge da zo voelt, Hervormd
blijven en ge zijt welkom in onze
jeugdherbergen.
Welneeje, m'nne vrind, ze zullen u
daar, parforce. geen „kruiskes doen
slaan", al zoudt ge daar nochtans de
mazelen nie van krijgen. Zeker, ze
ker, hebt ge in Vlaanderen Hervorm
de gemeenten. Ge moet dan maar 'nne
keer tot bij Maria-Hoorebeke gaan,
daar zult ge met koorgezang ontvan
gen worden, want daar is 'n hele pro
testantse kolonie en 'n school. In Brus
sel ook? Zekers, in Brussel ook. De
tijden, dat men elkaar uit godsdienst
haat in de haren vloog, zijn Gode zij
dank, al lang vervlogen. De Openba
re Besturen doen al wat ze kunnen,
om mee te werken met dit vredes
werk bij uitstek, zonder dat ge for-
ceerd wordt uw „geloofsbrieven" voor
te leggen. Men eist alleen, dat ieder
een zich deftig gedraagt. Wij, Vlamin
gen, peizen als onze Peter Benoit, die
toondlchtte: „Wij reizen om te leven".
Dat werd, veel te lang, alleen maar
gezongen. Nu doet men het. Onze gro
te Vlaming zou zich in dit jeugdwerk
zeer verheugd hebben. Komt ge te
Rozebeke, kom naar Sus van Testelt,
ik zal u in de Meimaand onze schone
Maria-grot tonen.
SUSKE VAN TESTELT
Nieuws voor fietsers
TN Valkenswaard heeft een rijwiel
hersteller de heer G. van Gerven
een volkomen naadloze kettingkast zon
der haken geconstrueerd, die door het
overhalen van een kleine handle met
een geheel open is. Brengt men deze
handle in zijn oorspronkelijke toe
stand terug, dan is de kast stofvrij
afgesloten.
De rijwielhersteller heeft op deze
constructie octrooi aangevraagd.
Door een firma uit Barneveld zou
deze kettingkast in licentie worden
vervaardigd.
Oost-Rozebeke,
't Stertje van April.
JONGE VRINDEN uit Nederland, die
J mij 't ies vandaag voor de der
de keer gevraagd hebben: „Meneer
van Testelt, schrijfd 'nne keer in „De
Stem" 'n briefke over de Jeugdher
bergen. Wü willen, toekomende maan
den gaan „trekken" deur Vlaanderen".
Ier se, ier komt m'n briefke. 't Heeft
moeite gekost, maar ik zijn goe ge-
re nseigneerd, zulle. Zijt ge gene
„Trekker" in regel, 't is te zeggen mee
'n kaart voor 'n jaar, peist er dan op
QNLANGS heeft men in de bladen
kunnen lezen, dat de Franse leeu
wentemmer Emilien Moustier te Nij
megen in het circus Mullens aan de
hand verwond werd 'oij een aanval
van de leeuw Romeo. Hier was geen
sprake van een opgeblazen pers
bericht. de situatie was ernstig en het
had niet veel gesehceid of Romeo had
die avond de volle laag gekregen van
de brandspuit, die in deze tijd bij de
roofdiernummers voortdurend klaar
"gt: een effectiever middel om een
gevaarlijke 'kat' te verjagen dan re
volvers!
Moustjer werkt met volwassen man-
net -es-dieren, knapen van leeuwen
u'. prachtige volle manen. Het is
vooral bij deze Heren der wildernis,
dat do lente invloed heeft en hen on
rustig en nerveus maakt en meerma-
Leeuwen-nummertje van Moustier.
len werd juist in deze tijd een domp
teur levensgevaarlijk door zijn dieren
toegetakeld. Zijn er geen wijfjes in
hun nabijheid, dan vallen zij met hun
hofmakerijen de kleinste en zacht
aardigste onder hen lastig, waardoor
vaak jalouzie en enorme vecht-par-
tijen onderling aan de orde van de
dag zijn. Als men daarbij bedenkt,
dat Moustier het niet bij de normale
dressuurproeven laat, maar zelfs zijn
hoofd in de muil van de leeuw steekt
en op zijn lievelingsleeuw Prince als
een ruiter te paard gaat zitten, is het
duidelijk, dat er bij een dergelijk in
tiem contact met deze 'poesjes' een
krabbel nu en dan tot de onvermijde
lijkheden behoort.
De Moustiers behoren tot één der
oudste circusgeslachten. Emilien, een
zwager van de bekende circuskonin
gen Bouglione uit Parijs, werkt niet
alleen met roofdieren. Als all-round
circusman heeft hij de acrobatiek be
oefend en paarden in vrijheid voor
gevoerd; hij trad op als clown en
's winters is hij bij zijn zwagers re
gisseur van het Parijse Cirque d'Hi-
ver. De kooien der wilde dieren heb
ben echter van jongsaf aan een sterke
aantrekkingskracht op hem uitgeoe
fend, hij was er niet bij weg te slaan
en uiteindelijk stemde zijn vader er
in toe, dat hij samen met een ervaren
domptour de kooi zou betreden.
OM EEN BEEN
TN AL DE JAREN, dat hij met de
grote katten werkt, heeft hij meer
malen voor hete vuren gestaan. Een?
kwam Prince de grote kooi binnen
met een groot been tussen de tanden
geklemd! Een hond had waarschijn
lijk het bot te dicht bij de pisterand
laten liggen, zodat hij het kon grijpen.
De andere leeuwen betwistten hem de
kluif en het duurde geruime tijd eer
Moustier de dieren op hun plaats had.
Toen naderde hij zijn lievelingsleeuw,
die vervaarlijk gromde en met de
klauwen sloeg. „Allons, mon petit
Prince", zei hij zacht, „je mag toch
niet met een volle mond werken, dat
is niet netjes. Geef het hier. Prince..
braaaf. PrinceMaar de leeuw
dacht er niet over zijn onverwachte
lekkernij af te geven en voor Mous
tier het wist, sprong het dier op hem
af. Gelukkig wist hij zich nog juist
bijtijds te dekken met een tabouret
en na veel moeite en met behulp van
de houten vork wist hij de opstandige
leeuw uit de kooi te werken.
Ondanks zijn gescheurde kleren en
de onrustige stemming in de koo!,
werkte hij met de overige dieren het
nummer af. „Wat een dwaas ben je
toch. Prince", zei hij later voor diens
hok, „om zoveel drukte te maken om
een been, terwijl je per dag vijftien
kilo's goed vlees voorgezet krijgt!"
De veertienjarige dochter Mona
heeft al met een eigen wolvennummer
gewerkt, terwijl ze ook met de leeu
wen van haar vader gerepeteerd heeft.
Bij Mullens zal dit knappe zwartje u
misschien naar uw plaats brengen, en
in ieder geval ziet men haar werken
tijdens het afbreken der kooi, rechts,
aan het hangende koord: een nummer
tje vol gratie en jeugdige bevalligheid.
dat 'n jeugdherberg geen goedkoop
hotel is, maar een tehuis. Natuurlijk
moet er in de eerste plaats orde heer
sen; het ies geen open kooi, v aar ge
zo maar kunt komen binnen vliegen
Ijjk vinken: mannekes en popkes deur
mekaar. Ge moet in het bezit zijn van
'n kaart (trekkerskaart).
Al de renseignementen hiervoor
kunt ge vinden in de gids van de
Vlaamse Jeugdherbergcentrale Oude-
anstraat 31 Antwerpen. Zowel de loop
jongen als de student, het fabrieks
meisje als de kantoorbediende, voe
len er zich 'n lid van de grote trek
kersfamilie. Ze logeren er, lijk bij u,
onder de gemoedelijke bezorgdheid
van de herbergouders. Verschil van
stand en politieke overtuiging zijn er
automatisch uitgeschakeld. Wij, Vla
mingen bezitten nu al jeugdherbergen:
Jezuitenhof op de Jan de Voslei, Kiel,
te Antwerpen; de Alverenberg is de
Dorpsstraat te Assent; Waterland op
het buitenland bij de Scheldedijk te
Bornhem, Rustenburg op 't St. Jans
plein te Brugge; Seppelberg in de
Jeugdstraaf 3 bij het park van Koe-
kelberg te Molenbeek; De Berk. het
Natuurvriendenhuis, Oude Baan te
Esschen; Dulle Griet, Hoogpoort te
Gent; de Notelaars, Lange Torhoutse-
straat te leper; Dorpheide, Grote Bar
rier bij Brug 9 te Lommei (dicht bij
uw grens) met het Capucijnen-semina-
rie, waar ook Ollandse jongens stu
deren. Herwig aan de Zeelaan te
Westende, en, surtout, de Grote Berg-
molen te Grootenberge bij Sottegem.
Ge rappelleert u Sottegem, waar ik as
menneke, gewoond heb en honderde
briefkes naar uw gazet heb geschre
ven?
Sommige namen zijn goed gekozen.
De Alverenberg par exempel, heet
naar 'nnen heuvel ln den omtrek,
waarin, volgens de legende, de Aver-
mannekens of dwergen verbleven,
diep in de bossen. A.s de boeren des
avonds wat eten bij den berg brach
ten, deden de dwergen 's nachts al
lerlei werk. Op den dag van vandaag
trappen ze dat af, zulle. Herwig te
Westende is de naam van de held
haftige, trouwe, jeugd, verpersoon
lijkt in den held van dien naam, in Al-
brecht Rodenbachs „Gudrun". De grO'
te Molen van Grootenberge bij (mijn)
Sottegem, ies 'nne schone, stenen meu-
len, voor vernieling gespaard geble
ven en die zich in 'n schone omge
ving verheft. Komt 'm zien en bidt
dan 't Vader-Onske, als honoraar aan
Suske van Testelt voor 't schrijven
van deez renseignementen Trekkers
kaarten zijn seffes te bekomen. Hebt
gij frankskes, wij hebben kaarten.
|N DE bekoorlijke streek van Ouden
aarde en Geeraardsbergen gaan
ook herbergen verrijzen. Ik kan u de
namen nog nie noemen. Ge zult con
tent zijn, hier over heuvels en door
dalen te kunnen trekken, surtout als
ge van de vlakke gewesten komt. Be
halve onze jeugdherbergen hebben
wij ook nog „slaapgelegenheden" Die
kunt ge vinden te Erpe, te Gruitrode,
■yEGELIJK met de verbetering van
het weer vond in Cannes ook een
verbetering van het peil der vertoon
de films op het festival plaats en bei
de omstandigheden veroorzaakten de
laatste dagen van het filmfestijn een
betere stemming dan men in het be
gin had durven hopen. Die betere stem
ming bleet er bij de Nederlandse be
zoekers tot en met de sluitingsplech
tigheid in, dank zij het warme onthaal
dat onze inzending gedurende de voor
stellingen al te beurt was gevallen en
dat zijn bevestiging vond bij de prijs-
uitdeling, toen ,,Het schot is te boord",
de film over de haringvangst van Her
man van der Horst, de grote prijs
voor de korte film (Grand Prix des
courts métrages) kreeg, terwijl de ge
hele Nederlandse inzending een woord
van lof ontving van de voorzitter der
Jury.
Wij mogen met recht trots zijn op
deze onderscheiding en ook op de
opvallend hartelijke reacties van een
volle Festival-zaal, die bij de verto
ning van Panta Rhei al begon te ap-
plaudiseren toen de naam van Bert
Haanstra op het doek verscheen en
die tijdens de projectie van „Het schot
is te boord" drie tot vier maal „bij
open doek" klapte, naar aanleiding
van geslaagde scènes.
Een dergelijk succes heeft meer
betekenis dan alleen maar als reactie
op wat korte, vaderlandse filmwerk
jes, het houdt' n,l. tegelijk een propa
ganda in voor ons land, dat genoemd
en waarover geschreven wordt en waar
aan sympathieke -beschouwingen in
de internationale pers gewijd worden.
De politiek van het Ministerie van O.
(Advertentie.)
De verbreding van de rijksweg Dordrecht—Moerdijk was reeds sedert
geruime tijd een noodzakelijkheid. In het kader van de verruiming
van werkgelegenheid heeft de Regering nu toch besloten van deze
intensieve verkeersader van Noord-Nederland naar het Zuiden een
twecbaans-weg te maken. Aan de voltooiing van het nieuwe wegge
deelte wordt nu weer hard gewerkt.
Fernandel als Pastoor Don Camillo
in de gelijknamige film van
Julien Duvivier
K. en W„ dat in de persoon van dr. N.
Vroom veel pogingen onderneemt om
de Nederlandse filmkunst te stimu
leren, heeft op dit Festival in Cannes
bewezen de juiste te zijn.
DON CAMILI.O
|\yjAAR lang niet ledereen kon met
zo'n tevreden gevoel naar huis
gaan als de Nederlanders. De Franse
inzending bleek n.l. maar één onder
scheiding in de wacht te hebben kun
nen slepen, de prijs van de beste re
gie voor de film Fanfan la Tulipe met
Gérard Philipe in de hoofdrol. Terwijl
op het Festival, maar „hors concours",
andere Franse films vertoond werden,
die veel meer kans op een onderschei
ding hadden „ehad.
Daar was allereerst Le petit monde
de Don Camillo, een filmbewerking
van het ook hier bekende boek van de
Italiaanse schrijver Giovanni Guare-
sclii door julien Duvivier, Don Ca
millo is pastoor in een kleine Italiaan
se gemeente, die bij de laatste verkie
zingen een flinke zwaai naar links
heeft gemaakt en nu zelfs een commu
nistische burgemeester heeft gekregen.
Dit geeft aanleiding tot talrijke strub
belingen in de parochie en Don Ca
millo is in voortdurend conflict met
zijn politieke tegenstanders, die hij
echter tegelijkertijd het verhaal
speelt in Italië! als zijn parochia
nen moet accepteren.
Met wisselende kansen wordt de
strijd tussen beide partijen uitgevoch
ten en 't slot, waarbij de al te impul
sieve pastbor doof Zijn overheid voor
korte tijd op vacantie wordt gestuurd
en dan op originele wijze uitgeleide
wordt gedaan door voor- en tegen
standers, dat slot is een waardig be
sluit van een uiterst amusante, maar
tegelijk milde en wijze film. die gro
te belangstelling verdient.
VERBODEN SPELEN
IT EN andere superieure Franse film,
die ook om onbegrijpelijke redenen
buiten mededinging werd vertoond,
was jeux interdits (Verboden spelen i
waarin de aangrijpende geschiedenis
wordt verteld van een oorlogsweesje,
een meisje van vier jaar, dat in de
Meidagen van '40 opgenomen wordt in
een arme boerenfamilie en daar met
het tienjarige zoontje een wonderlijk
spelletje begint, waarin de dood en
het kerkhof steeds terugkerende ele
menten zijn. Een ongewone en poëti
sche film, die bewijst, dat ondanks de
moeilijkheden in de Franse filmindus
trie, r.og durf en originaliteit voldoen
de aanwezig zijn om leiding te kunnen
geven aan de „West-Europese filmac
tiviteit.
Maar voorlopig zijn het nog de Ita
lianen, die de toon in Europa aange
ven. Hun inzending was ongetwijfeld
de beste van het gehele Festival, voor
al ook omdat de meest opvallende
Franse films buiten mededinging wa
ren gebleven,. Engeland en Amerika
hadden weinig zorg besteed aan hun
inzending en de andere lafiden. die
meestal werken van een beginnende
industrie hadden ingestuurd, waren
nog niet op een niveau, waaróp con
currentie mogelijk was.
Alleen Japan die trouwens voor de oor
log al een productie van 700 films per
jaar had, viel op door enige verzorgde
films, die echter voor Westerse begrip
pen wat traag van tempo waren. En
Marocco kwam voor de dag met de
film Othello van Orson Welles, waar
mee tegelijk 't Festival besloten werd.
Een waardig einde van een wisselval
lig Festival, wisselvallig wat het weer
èn wat de inzendingen betrof.
C. B.
Motoren hebben een geheel eigen
„leven". Hij die dit beseft en heeft
gevoeld, is de beste autorijder. Het
autorijden is niet alleen een bekwaam
heid in het tijdig hanteren van han
dles, knoppen en pedalen, doch tevens
een kennen van de functies van elk
motor-onderdeel, zodat men begrip
heeft van elke handeling die men als
bestuurder van een auto verricht De
heer Feppink. die als hoofdredacteur
van de Autokampioen een zeker ge
zag heeft in de kringen van automo
bilisten heeft een boekje geschreven:
Hoe krijg ik mijn rijbewijs? Dit werk
je, overzichtelijk en bevattelijk gesteld,
houdt ten volle rekening met de be
hoefte aan motorkennis waardoor dat
merkwaardige „motor-gevoel" ontstaat.
Het werkje heeft zoveel succes gehad,
dat thans de 9de uitgave van de pers
kwam, d.w.z. de vierde na-oorlogse.
Deze nieuwe druk is aanzienlijk uit
gebreid en er moesten enige wijzigingen
in worden verwerkt in verband met
de Wegenverkeerswet-1951. zodoende
zal men er in kunnen lezen welke we
gen men thans dient te bewandelen
voor het verkrijgen van het goede rij
bewijs.
(Hoe krijg ik mijn rijbewijs? door
H. J. Peppink, 8ste druk uitg. Mij.
Kosmos, Amsterdam).