Zestig jaren Mill Hill „Vrije" Oost-Duitsers bleven liever in het Westen Willemstad rouwde van vele Belgen om de dood 9000 Studenten getuigen te Chartres EEN ?r Jeugd van 4 tot 70 jaar „De lelijkste Heilige" Auto reed Bossche winkel binnen St. Joseph's Missiehuis: een monument voor Roosendaal Pinksterdemonstratie met averechtseuitwerking Hongerig en zwijgend uren in stromende regen Een H. Mis op het water hebben iteit >EN Soes Iets warmer Ministers legden kransen Met „De Zwaardvis" op zoek naar de vijand JEUGD-BEDEVAART UIT VIJF WERELDDELEN Nederlandse jeugd uit alle windstreken Tikkende oren Een diploma op je leven BEPPE (N.B.) van 8 tot toom Stad- M, 994-00 rde Service- EL AND Middelburg, it kunt, zijn 10 tou 5 uur enlandse tos- 1UM Voor langer en beschik Irs werd aan- oor onze des- aangesteld. sche controle Tel. 47137 Tel. 3113 Geneeskundige 836-00 en ZESDE JAARGANG No. 1611 Uitgave: NV. Uitgevers Mij. Neerlandia. Verschijnt elke werkdag. Bureau: Breda, Reigerstraat 16, Tdl.: Redactie 8181. Admini stratie 8778. Redactieraad: A. F. J. Aernoudts, C. J. v. Hootegem, Mr. Dr. A. J. J. M. Mes, Mr. H. B. L. de Rechter, L. J. v. 't Westende. Hoofdredacteur: J. J. H. A. Bruna. Abonne mentsprijs bij vooruitbet. f 3.90 per kwartaal, per post f 4.75, per week (uitsluitend b(j niet- postbestelling) f 0.30. Losse nummers 8 cent. Postrek. no. 278841. Prijzen van buitenlandse abonnementen worden op aanvraag verstrekt Voor God. Koningin en Vaderland DINSDAG 30 MEI 1950 Advertentieprijs voor de gehele oplage:!055 per m/m. (Ingezonden Mededelingen f O W» per m/ro). Vobr advertenties van plaatselijke, aard uit Zeeland, uitsluitend in de Zeeuwse editie f 0.10 per m/m. (Ingezonden Mede delingen f 0.25 per m/m). Staatwerk 3 cent per m/m extra. Incasso wordt berekend. Voor prijzen van de rubriek ,,'t Kleintje" wordt verwezen naar de desbetreffende rubriek- Jnzendingen op advertenties, welke de uit gevers om redenen te hunner beoordeling niet verlangen af te geven, worden vernietigd. Bureau voor de Zeeuwse Eilanden: GOES, Westsingel 98. Telefoon 2236 voor umi, 1 7^,T»iwoo„v nnSTRTTRG. Nieuwstraat 22. Telefoon 35; TERNEUZEN,Axelsestraat 45, Telefoon 2347). - Bureau vom- Zeeuws-Vlaanderen: HULST, Dubbele Poort 7, Telefoon 102. - (Bubureaux. uosieum,. HET HEEFT ER ALLE SCHIJN VAN, dat de Pinksterdemon straties van de communistische Oost-Duitse „Vrije Jeugd" heeft gewerkt als een boemerang: niet alleen is alles rustig ver lopen, maar bovendien is in bepaalde opzichten de uitwerking in Sovjet-ogen nogal „averechts" geweest. Elf leden van de Oost-Duitse „Vrije Duitse Jeugdbeweging' en 24 mannen van de z.g. „Volkspolitie' hebben gebruik gemaakt van de Pinksterdemonstratie in Oost-Berlijn om uit te wijken naar het Westelijke deel der stad, waar zij de autoriteiten om bescherming hebben verzocht. IN DE afgelopen nacht zijn drie jon gens uit West-Berlijn aan de Sov jetzijde van de sectorengrens gear resteerd. Een hunner, die wist te ont snappen, deelde aan de West-Duitse politie mee, dat hij en zijn kamera den werden gearresteerd op beschul diging van „het uitdelen van propa- ganda-pamfletten en pogingen om le den van de „Vrije Duitse Jeugdorga nisatie" over te halen naar het Wes ten uit te wijken." De treinen van de ondergrondse spoorweg, die gisterenochtend de Sov jet-Russische sector van Berlijn bin nen reden, waren van onder tot bo ven met anti-communistische pam fletten beplakt. Leden van de Oost-Duitse „Volks- politie" en van de „Vrije Duitse Jeugd organisatie" werden onmiddellijk aan het werk gezet, om de pamfletten te verwijderen. Toen de treinen weer in de Westelijke sectoren van Berlijn te rugkeerden, waren de voertuigen nog met flarden papier bedekt. EEN OOGGETUIGE: ■yOLGENS een Westduits journalist, die zich heeft weten aan te slui ten bij duizenden communistische jon geren, die op weg waren naar de Pinkster-bijeenkomst in de Sovjet sector, waren velen zijner reisgeno ten „volkomen teleurgesteld" over hetgeen zij voor en tijdens de bijeen komst hebben meegemaakt. Vooral de ouderen hebben uiting gegeven aan hun verontwaardiging over de behandeling door de autori teiten der Sovjet-zone en over het al gemene gebrek aan vrijheid, aldus de ze journalist. De groep, waarbij hjj zich aansloot en waaronder zich zowel een meisje van vier jaar ais een vrouw \an 70 bevond, moest vijf uur door ichte bossen en struikgewas in stromende regen langs de grens van de Soviet- zone lopen, voordat function i. -.sen van de „Vrije Duitse Jeugd" hen op vingen en over de grens brachten. In dit laatste half uur mocht gten woord gesproken en geen geluid ge hoord worden. In het eerste dorp in de Sovjet-zone duurde het onder zoek van de persoonspapieren en net uitreiken van toegangsbewijzen wor de bijeenkomst door de Volkspo'itie 5 uur. Zonder dat iets te eten was ge geven ging de reis verder per trein naar Berlijn. DAT MOCHT NIET. rpIJDENS deze 10-urige treinreis had een jong Westduits communist, die de leiding had over een groen van 400 jongens en meisjes, met Uuoer stem critiek geoefend op de organisa tie en deze onvoldoende genoemd. ,Iij werd onmiddellijk bij de eerstvolgen de halte door de Volkspolitie gearres teerd. Te Berlijn moest weer twee uur ge lopen worden, voordat zij de plaats bereikten, waar voor onderdak ge zorgd was. Hier kregen zij voor het eerste na 28 uur iets te eten. Daar er niet genoeg dekens bleken te zijn, zochten vele een beter onderkomen bij vrienden te Berlijn. Het voedsel was goed van kwaliteit, doch onvoldoende. De West-Duitsors werden herhaaldelijk door de commu nistische functionarissen toegesproken, die hen waarschuwden voor „agenten en spionnen" in hun gelederen, ildus deze journalist. Canonisatie van de H. Jeanne de Valois p"EN vijftigduizendtal pelgrims, voor meer dan de helft Fransen, onder wie een twaalftal Prinsen en ruim driehonderd leden van het Huis van Bourbon, is op eerste Pinksterdag in de Sint Pieter aanwezig geweest bij de heiligverklaring van de Franse Koningin, Jeanne de Valois, die beti teld is als „de lelijkste Heilige van de kerkelijke kalender, doch van onuit sprekelijke geestelijke schoonheid". Jeanne de Valois was een dochter van Lodewijk de Elfde, die haar om haar lelijkheid verafschuwde en haar op dertienjarige leeftijd uithuwelijkte aan Lodewijk van Orleans. Deze scheidde van haar toen hij twintig jaar later op de troon kwam: Jeanne de Valois overleed in 1504 na de contemplatieve congregatie van de „Zusters van de Annunciatie", ge sticht te hebben. Twee doden, een zwaar gewonde JN DE NACHT van Zondag op Maan dag om ongeveer één uur is in de binnenstad van Den Bosch een ernstig auto-ongeluk gebeurd, waarbij twee personen werden gedood en één zwaar gewond. Met volle vaart is een per sonenauto met drie inzittenden, allen Uit Den Bosch, tegen de winkelpui gereden van de parfumeriezaak „Apollo". Laten kon worden vastgesteld, dat da auto met een vaart van 80 km. per uur door de binnenstad reed. De inzittenden waren de 19-jarige magazijnbediende Kalf, de 18-jarige slager Mulder, die beiden werden ge dood en de 17-jarige naaimachinemon teur Denisse, die een zware hersen schudding opliep. DE JOURNALIST, Ahmed Deghan, bekend anti-communist, is in Teheran door een communist met revolver schoten gedood. De moordenaar heet Jaffari en is een bekend lid van de communistische „Tedoeh"-partij. ISRAEL heeft een nieuw plan inzake bescherming van de Heilige Plaatsen. Dit plan gaat uit van een onafhanke lijk gezagsorgaan in te stellen door door de V. N. POPTOMOF, de Bulgaarse minister van Buitenlandse Zaken, is uit zijn functie ontheven. DE BIOSCOPEN in Londen worden geteisterd door een „pinda-manie". Honderden kilo's apennootjes worden door de bezoekers in de bioscopen per dag verorberd en de schillen, die brandgevaar opleveren, blijven ach ter. En dan al dat kraken tijdens het aaien van een romantische rol- ent! TURKEN zijn beste mensen, meent de Scheveningse schipper, die de vlagge tjesdag „vierde" met onze driekleur naast een Turkse vlag compleet met halve maan. De Turkse gezant heeft dat nl. toevallig gezien en hij zond on ze schipper een pakket Turkse sigaret ten! EEN LONDENS ziekenhuis kreeg brand in de röntgenafdeling. Alle pa tiënten konden worden gered, een dokter en een verpleegster kwamen in de vlammen om. KONING LEOPOLD zal na de Belgi sche verkiezingen met zijn echtgenote, Prinses van Réty en zijn oudste zoon een bezoek aan Rome brengen. DE GEMENGD Indonesisch Neder landse N.-Guinea-commissie kwam te Hollandia aan. Het Indonesische lid ,?P?re werd tijdens de eerste rond rit door de bevolking bedreigd. jT van het Ganzenbordspel, te Rotterdam opgevoerd, werd gewon- "I" door de Elfjes. De nummers: 15.974 in de series A en B wonnen een luxe Ford. PATER J. JACOBS M.S.C., de beken- ?e Limburgse Credo Pugno-Ieider, is benoemd tot Ridder in de Orde van Oranj Nassau. 5®* PUCHS, zal, als hij geen bezwaar maakt. worden getest met het befaam- ae apparaat, dat leugens kan ontdek ken. Dit naar aanleiding van zijn ver- Klaringen tijdens het verhoor hem oooi' de Amerikaanse Geheime Dienst afgenomen. TWEE HOGE functionarissen van het Amerikaanse departement van Han- ij™ ,ontsla8en. Zij worden be- thieën Va" communistische sympa- fpOEN de woorden, uitgesproken door de priester tydens de consecratie, door de microfoon gingen en wegstierven in de golven van het Hol- landsch Diep, lagen er op hetzelfde moment twee andere boten stil. Slechts enkele politiescheepjes stampten verder en kruisten rond de boei, die hoog boven het water uitstak en die in de top een zwarte rouwvlag droeg, ge tekend met een wit kruis. De mensen op de Hollandia keken naar het water en naar de opspattende golven. Hun ogen gleden telkens weer naar de boei, die daar vlak bij lag en die de plaats aanduidde, waar tien jaar geleden een man, zoon, ver loofde of vriend was omgekomen in de golven. En de mensen, die niet op de Hollandia konden komen, omdat het veel te druk was, zij stonden bijeen rond het havenhoofd. Hun ogen zagen het spel van de golven. Een spel, dat alleen herinnering wekte, omdat er toen tien jaar geleden ook golven waren. hij de verbondenheid van België en Nederland schilderde, die bewezen wordt uit het feit, dat België en Ne derland hand in hand gaan als er moeilijke tijden zijn. „Ook nu weer", zeide de burgemeester terwijl hij wees op een compagnie Belgische sol daten en een compagnie soldaten van de Nederlandse Nationale Reserve, die achter het monument stonden opge steld, „ook nu weer zouden bij gevaar de Belgen en Nederlanders samen gaan in de strijd." POSTHUME HULDE Weersverwachting, vanavond: geldig tot Droog weer met enkele over- öruvende wolkenvelden. In de Noordelijke helft van het land tij- deliik nog vrij krachtige, overi gens matige wind tussen West en Zuidwest. Iets hogere temperatu ren dan gisteren. Vandaag: Zon onder 20.47 uur. °P 20.10 uur. Morgen: Zon P 4 -7 uur. Maan onder 3.41 uur. Pn anderen, oud-strijders, streken de vaandels, toen de Hollandia weer terugvoer en de wal naderde. Zij streken de vaandels, omdat de Bra- bangonne, het volkslied van de helden weerklonk. Ook dit lied, dat zo diep ontroerde, het werd weggedreven door de wind en het verdween in de vlakte tussen Brabant en Holland, de vlakte van het water. BELANGSTELLING TJeeds vroeg waren de wegen van West-Brabant bezaaid met auto bussen, motors en fietsen, die alle naar de richting Willemstad reden. Om kwart over tien scheepte men in en kon men een H. Mis bijwonen, die opgedragen werd op de Hollandia, een passagiersschip van een Rotter damse firma. Een duizend mensen gingen mee en waren getuige van een plechtige H. Mis, die door Pastoor Hamerlijnck voor de zielerust van de omgekomenen werd opgedragen. Om twee uur arriveerden de autori teiten in Willemstad en werden zij door burgemeester van der Hooft wel kom geheten. Het waren o.a. de chef van het Mi litaire Huis van H.M. de Koningin, vice-Admiraal Rost van Tonningen; de Belgische Minister van Binnenlandse Zaken, Dr. A. de Vleeschauwer. De Nederlandse Ministers van Oorlog en Binnenlandse Zaken, resp. mr. Schok king en mr. Teulings: vertegenwoor digers van de ambassades van Frank rijk, Canada en Engeland: de Commis saris van de Koningin in Noord- Brabant, prof. dr. de Quay; afvaardi gingen van het Ned. en Belgische Rode Kruis; Luitenant-Generaal Ridder van Streijendonck de Burckel; afvaardigin gen van het Nationaal Instituut Steunt Wettig Gezag en de Oorlogsgraven Stichting, Generaal van den Donck en de heer E. v. d. Pitte, consul-gene raal van België. Het muziekcorps van de Stoottroe pen ging vooraf aan de lange stoet, die gevormd werd en die op weg ging naar het monument, dat opgerich is nabij de plaats, waar de Belgische krijgsgevangenen verdronken zijn. Achter de harmonie kwamen de vaan deldragers van de Belgische oud- strijders, daarachter droegen jongens en meisjes van Willemstad de talrijke kransen. Vervolgens waren er de autoriteiten en tenslotte de familie leden en vrienden van de gesneuvel den. Daarna nog een vierduizend be- langsellenden. Allen kregen een plaats rond het monument, waar de minister van Oorlog, mr. Schokking, een rede uit sprak. REDEVOERINGEN lWTr. Schokking memoreerde de ont- zettende ramp die 30 Mei 1940 .n Willemstad plaats had. Hij schetste de vriendschap, diie er heerste en heerst tussen het Nederlandse en Belgische volk. Hij prees zich gelukkig, dat Willemstad en geen enkele organisatie ooit vergeten had de omgekomenen te eren. Dit monument, aldus de minister getuigt van onze warme vriendschap, onze eerbied die wij hebben voor Uw doden en onze hulde, die wij Uw zo nen willen brengen. Nadat hij het monument namens de regering aan de gemeente Willemstad had overgedragen, trad de Belgische minister van Binnenlandse Zaken, dr. A. de Vleeshauwer naar voren, die de vlaggen voor het monument gespan, nen wegnam en die daardoor de plecntige ot.l,hulling had verricht. Vervolgens sprak de minister, die o.m het vtlgei.de zeide: „Van de veie geallieerde strijders, die in de tweede wereldoorlog zijn ge vallen, liggen er velen in Nederlandse bodem. Zij stierven voor ons allen. Zij gei'xdden in het, vaderland. Zij ge loofden in de christelijke beschaving en zij brachten daarvoor het offer van hun leven. Zij geloofden in de vrede en zij streden voor de vrede. Het zijn helden van de vrede. Hun dood zal voortleven in de harten en de herinnering van familie en dierbaren. Niet alleen echter bij hen. maar bij ons allemaal, die het ideaal, waar voor zij gevallen zijn, willen voortzet ten, om een betere wereld te verkrij gen! E'en ontelbaar aantal kransen werd aangedragen en neergelegd op het onthulde monument, Vlce-Admiraal Rost van Tonningen legde er één na mens Hare Majesteit de Koningin, de Belgische Minister van Binnenlandse Zaken namens zijn regering en ook de Nederlandse Minister van Oorlog deed zulks. Na de plechtigheid dankte bur gemeester van der Hooft voor de hul de. die de gevallenen gebracht was en sprai: hij een korte rede uit, waarin CR WAREN VELE HOOGTEPUNTEN in de viering van het diamanten Mill Hill-jubileum op de Eerste Pinksterdag in het St. Joseph- Missiehuis te Roosendaal, maar ongetwijfeld was voor allen „het hoogte punt" de pontificale Hoogmis, opgedragen door Mgr. Jos. Baeten, waar bij tegenwoordig waren Mgr. P. Hopmans, Mgr. F. Hall, Mgr. V. Bil- lington, de Hoogeerw. Father dr. Th. McLaughlin, Algemeen Overste van de Congregatie en Mgr. prof. dr. A. Mulders, die de feestpredicatie hield. T\e plechtigheid werd besloten met een krans-werping in het water. Zoals in de morgen schepen waren uitgegaan, zo ook gingen nu weer bo ten uit met mensen, die dit moment niet wilden missen. Een krans werd uitgeworpen bij de boei. Een krans, ais posthume hulde voor alle helden, die op het Hollandsch Diep de dood ingingen. pen ander hoogtepunt was het aan- bieden van het feestgeschenk van Roosendaal en omstreken: een londs van 10.000 voor twee studiebeursen 1. voor een priesterstudent van Mill Hill afkomstig uit Roosendaal of Nis pen en 2. voor een student afkomstig uit West-Brabant voor zover dat on der het Bisdom Breda valt. Het ken merkte de gevers, dat de heer Felix van Hasselt als voorzitter van het Werkcomité zo mogelijk nog meer verheugd en inniger dankbaar was dan de directeur van Roosendaal, dr. J. v. d. Dries, die het geschenk in ont vangst mocht nemen. Hierrond zouden we de vele speeches kunnen groeperen als een even fees telijke als glorievolle entourage, ter wijl we dan weer als nieuw hoogte punt de onderscheiding kunnen ver melden van het Rode Kruis voor het Missiehuis: de zilveren medaille met oorkonde als erkenning voor de da den van naastenliefde door de Inwo ners tijdens de twee bombardementen op Roosendaal in de oorlogsdagen ge steld. He Hoogeerwaarde Deken H. van Mierlo zei, dat eigenlijk zo kern achtig en schoon: Niemand geeft wat hij niet zelf bezit. Daarom heeft dat Mill-Hill-monument ts Roosendaal, het Missiehuis en de bewoners gedu rende zestig zegenrijke jaren, zoveel kunnen geven. „We zijn trots op het Missiehuis, ons Missiehuis", zei de Deken en ook de burgemeester, de heer Freyters, kwam dat op de hem eigen joviale manier nog eens nadruk, kelijk vertellen. Tenslotte, kwam het bij de sprekers Na het officiële gedeelte kwam er (natuurlijk!) ook een intiem Mili- Hül-gedeelte: een sigaar, een feestborreitje en een gezellige kout. Op de foto: Mgr. V. Billington, in Afrika de gastheer van onze thans naast hem gezeten redacteur. Daarnaast Mgr. J. Baeten en op de voorgrond de fathers H. Albada Jelgersma uit Breda en J. Willemen uit Giize-Rijen. toch wel hierop neer: de monumen tale poort, die sinds kort de ingang van het Huis siert, moge een garan tie zijn, dat Mill Hill voor Roosendaal tot in lengte van jaren „veilig ge steld is." Dan immers krijgt iedereen zijn zin, zowel de dankbaarheid voor de geestelijke als voor de materiële weldaden door Mill Hill aan Roosen daal, het Bisdom en Nederland bewe zen zal dan een royale kans krijgen om de zo gewaardeerde „voedings bodem" daarvan in alle opzichten te „herdenken." VOOR 100 PCT. MILL-HILL IJet was voor alle gasten, van zeer hoog tot en met de „massa", na alle officiële gebeurlijkheden ook nog een echt Mill Hill feest van gemoede lijkheid eu oprechte gastvrijheid. Za gen we niet father Spierings met gulle hand sigaren delen en father Zuider- vliet dienend rondgaan met een ver kwikkende dronk. Mochten we niet als mede-feestganger, rustig keuve lend aan één tafel zitten met 2 bis schoppen: Mgr. Jos Baeten en Mgr. V. Billington? Was het niet, alsof de gehele atmosfeer doordrenkt was van hartelijke vreugde en wederzijds begrijpen in dank voor wat in meer dan een halve eeuw door de honder den werkers van Mill Hill was gedaan? In die geest ook was in de avond uren de opvoering van de revue „Hoe bestaoget?" met 20 humorrijke tafe relen, waarin het rustig kon gebeuren, dat Sneeuwwitje zich „ontpopte" als een echte missiepater. De Roosendaal- se schetsen waren prima, het revue lied was „denderend" en de student, die voor prinsesje speelde was werke lijk aller-charmantst. Hoge gasten tijdens de plechtige her denkingsbijeenkomst te Roosendaal. Van links naar rechts: Father dr. T. T. Mc. Laughlin, alg. Overste van de Congregatie van Mill Hill, Mgr. V. Billington, Bisschop van Kampala, Mgr. Jos. Baeten en Mgr. F. Hall, Bisschop van Kisumu. De heer Spekman, de auteur van de revue, werd dan ook welverdiend in de bloemetjes gezet en de zelatricen en vrienden van het Missiehuls, voor wie deze avond was bedoeld, kregen deel in de hulde. Op de Tweede Pinksterdag werd de revue nog eens gedraaid en in de mid dag was er een spannende voetbal match tussen „Roosendaal XI" en de studenten. Het bleek, dat studenten, althans die van het Missiehuls, zoals in vele omstandigheden ook In de voetbal met een heilig vuur van sta pel lopen: voor de rust was het 32 voor Roosendaal, na een fiks gespeeld partijtje uitstekend spel. Toen was de kracht er bij de studenten af, ze wa ren „uitgespeeld" en moesten lijdelijk ondergaan, dat de stand aan het ein de op 83 in hun nadeel was. Maar het was een zeer prettige jubileum match en dat was het voornaamste. Eerzaam journalist in storm en krijgsgewoel QNZE REDACTEUR, die aan boord van de Nederlandse duikboot „De Zwaardvis" de grote „zeeslag" in het kader van de manoeuvres der Wester se Unie heeft meegemaakt, is weer heelhuids boven water en aan land gekomen. Hij maakte duiken aan de lopende band, verzeilde midden in hevige zee slagen en trotseerde stormen in de stormenrijke Golf van Biscaye. En ten slotte moest hij delen in de teleurstel ling van de commandant der Zwaard vis, dat de vijandelijke vloot toch ont snapt was, omdat de hevige deining een juiste positie-bepaling onmogelijk maakte. Maar hij is ook vol trots op onze jongens van de Onderzeedienst, die rustig hun plicht doen onder de moeilijkste omstandigheden. Van dat alles zal hij in de komende dagen uit voerig verhalen. (Van onze Parijse correspondent). gEN INDRUKWEKKENDE STOET jongelui trekt Chartres binnen. Het zijn er negen dnizend. Ze komen uit Frankrijk, Nederland, België En geland, Amerika, Rusland (vluchtelingen), Mexico, Australië, Armenië India, China Japan, Duitsland, kortom uit vijf werelddelen. Hier in dé hoofdstad van het departement Eure et Loire, in het Romeinse Aurti- cum, aan de voet van de machtige Notre Dame, waar eens een Gallo- Romeinse godin werd aanbeden, komen zij getuigen van hun geloof en van hun vetronwen in de herkerstening van de wereld. Deze studenten die 58 talen spreken, zijn pelgrims en pioniers. TN RAMBOUILLET, waar de honder- den groepen zich verzamelden, knielden ze neer, toen pater Faidherbe hen zegende en luid en machtig klonk het Salve Regina uit hun kelen. De jongeren trekken op. Zij zullen win nen, want God wil het.... FLINKE KERELS, KNAPPE MEISJES. rjEZE massale pelgrimstocht van het wereld-studentendom imponeert. In het midden, uitstekend verzorgd, duwt men de honderden invaliden voort in hun rolstoel. Sommige pel grims lagen uitgestrekt en vastgebpn- den op een brancard. Maar negentig procent bestaat uit pientere, jonge studenten. De jongens in korte broek met rug zak of ransel, de meisjes, vaak char mant en beeldschoon, gekleed in kam- peerkleding zijn alles behalve kwezels. Ze weten op tijd te lachen en In hun opvattingen zijn ze modern, doch dan in de goede betekenis van het woord. Ze hebben moed. Ze durven te getui gen van hun geloof. Ze geven een voorbeeld aan millioenen anderen, die.... helaasminder moed heb ben. De kilometers lange stoet is een le ger dapperen, een divisie stoottroe- pers. Charles Peguy, die eens God beloofde een voettocht naar Chartres te houden, als zijn kind herstellen mocht, is de ster in het vaandel. Hij heeft de voettocht van tachtig kilo meter volbracht. Daarna begon hij de Franse jeugd op te monteren om een voorbeeld te stellen, om te getuigen om zich te verdiepen en nu trekt de jeugd van de wereld jaar in jaar uit op. T)E BLAREN doen pijn en zo af en toe houdt het op met zachtjes re genen en volgt er een waterbombar dement. Onderweg mediteert men. Het onderwerp van dit jaar is de Ver lossing, de Grootheid van God en de Genade. Dit mediteren gebeurt in groepjes van vijf of zes. 's Avonds verzamelen deze groepjes zich in hun „regiment" (ongeveer 9 groepen), waarin de gedachten nader worden uitgewerkt. Pinkster-Zaterdag en de Eerste Pinksterdag werden marcherend en mediterend doorgebracht, onder lei ding van de nimmer vermoeide pa ter Faidherbe in wit habijt, bruine, hoge laarzen en met een rugzak, waar in alles zit wat de anderen zijn ver geten. Het hoogtepunt vond plaats op Pink ster-Maandag, toe Mgr. Hars Couet in de heerlijke kathedraal van Char tres een Hoogmis opdroeg. Groeps gewijze verzamelde men zich daarna op het enorme sportveld, waar geza menlijk een picknick-maaltijd werd gebruikt en daarna kwam de tijd voor contact met andere groepen en ten slotte het vertrek. WEDEROPSTANDING. ITET MERENDEEL van de Char- tres-pelgrims bestaat jaar in jaar uit natuurlijk uit Franse jongens en meisjes. Hun aanta'. stijgt ieder jaar en beter dan wat ook wordt hierdoor geillustreerd, dat er weer leven komt in de Franse jeugd. De Franse grote steden, schijnen over hun dieptepunt heen te zijn, het kerkbezoek neemt toe, het lekenapos- tolaat begint te bloeien. Maar ook in de Franse dorpen en gehuchten staan al dappere jongeren gereed. De ontkerstening van Europa begon bij het intellect in de grote Franse steden. De herkerstening, waarvan de pelgrimstocht naar Chartres zo'n machtig symptoom is, begint ook bij het jonge intellect van de Franse ste den. Vandaar dat Chartres zo belang rijk is. NEDERLANDERS. ^NNE-MARIE SADEE, een fris, knap meiske uit Breda is een van de vijftig landgenoten, die kwamen getuigen, dat principiëel en overtuigd katholiek niets te maken heeft met voor kwezeltje spelen, Mej. Rooij- mans uit Budel, de zestienjarige char mante Ria Krekelberg uit Maastricht, Marian van Beckerath uit Bussum, Mej. Camps en de heer J. Sens uit Heerlen, Jan Beekman uit Didam, Sjaak Hoogstraten uit Deventer, Ellie Lapen uit Oosterbeek, Vos uit Rotter dam, Joop ter Willigen uit Tilburg, de zusjes van de Besselaar uit Val- kenswaard, Rietje van der Pas, Frans Boelen en Smits uit Nijmegen en al die andere Nederlandse studenten uit Nijmegen, Delft, Tilburg, en Utrecht en al die anderen, die grotendeels lif tend naar Parijs zijn getrokken, van daar het boemeltje naar Rambouillet namen om tenslotte te voet de lange weg naar Chartres te gaan, zijn goede ambassadeurs van 't toekomstige Ne derland. Ze hebben moed, geest, kracht en geloof. Na hen zullen er duizenden komen. Maar zij zullen pioniers blijven. Z. H. Exc. Mgr. P. Hopmans, Bisschop van Breda, verlaat de kerk van St. Jan te Roosendaal na de H. Mis, die er door Z. H. Exc. Mgr. Jos. Baeten werd opgedragen bij gelegenheid van het diamanten feest van het St. Jo seph Missiehuis. Op de achtergrond Mgr. V. Billington. Geen tijdbom ingeslikt PDWARD FRANKLIN uit Conven- try (Engeland) en Sankey Flynn uit Greensboro (North Carolina, V.S.) kennen elkaar niet, maar hebben be halve hun leeftijd (31 jaar), een merk waardige eigenschap gemeen: hun oren tikken, hoorbaar, regelmatig, als een horloge, Sankel kan hier 't langst van meepraten. Zijn tikkende oren hebben zijn vrienden al verbaasd zolang als zij hem kennen. Eerst dacht Sankey, dat de oren van iedereen tikten. Maar toen hem steeds weer de vraag gesteld werd, of hij 'n tijdbom had ingeslikt, kwam hij tot de overtuiging, dat hy iets had, wat de anderen misten. De Londense correspondent van de „Daily Mirror" heeft te New-York 'n telefoongesprek gevoerd met Sankey. Toen deze zijn oor voor het mond stuk hield, hoorde de correspondent een zwak tikken. De oren van Edward Franklin tik ken pas sinds zijn 18e jaar, maar dan ook onophoudelijk. Een verslaggever van de „Daily Mirror" kon het op 30 centimeter afstand horen. De artsen hebben een verklaring voor het geval van Franklin: „een zenuwaandoening in zijn keel doet het zachte gehemelte vijfmaal zo snel be wegen als normaal. Dit veroorzaakt een trilling in de buis van Eustachius". TK GA liever de gevangenis in, dan voor mijn examen te zakken", zei de 22-jarige Tamer El Nafarawi en hij schoot op Professor Richard Haines te Cairo. Hij verwondde daar bij ook professor Batrawi en sloeg vervolgens professor Douglas Derry met de revolver op het hoofd. De dader was student aan de me dische faculteit van de universiteit te Cairo en deed een (nogal moeilijk!) mondeling examen. Of hij de moeilijkheden daarmee nu wel dichterbij een oplossing heeft ge bracht, is 'n vraag die hij thans in de cel kan overdenken. De twee Britse professoren werden naar een zieken huis overgebracht, de Egypten ar kon na verbonden te zijn weer te voet naar huis.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1950 | | pagina 1