Zestig jaren Mill Hill
„Vrije" Oost-Duitsers bleven liever in het Westen
Willemstad rouwde
van vele Belgen
om de dood
9000 Studenten getuigen te Chartres
EEN
?r
Jeugd van 4 tot
70 jaar
„De lelijkste Heilige"
Auto reed Bossche
winkel binnen
St. Joseph's Missiehuis:
een monument voor Roosendaal
Pinksterdemonstratie met averechtseuitwerking
Hongerig en zwijgend uren in
stromende regen
Een H. Mis op het water
hebben
iteit
>EN
Soes
Iets warmer
Ministers legden
kransen
Met „De Zwaardvis"
op zoek naar de
vijand
JEUGD-BEDEVAART UIT VIJF WERELDDELEN
Nederlandse jeugd uit alle windstreken
Tikkende oren
Een diploma op je
leven
BEPPE (N.B.)
van 8 tot
toom Stad-
M,
994-00
rde Service-
EL AND
Middelburg,
it kunt, zijn
10 tou 5 uur
enlandse tos-
1UM
Voor langer
en beschik
Irs werd aan-
oor onze des-
aangesteld.
sche controle
Tel. 47137
Tel. 3113
Geneeskundige
836-00
en
ZESDE JAARGANG No. 1611
Uitgave: NV. Uitgevers Mij. Neerlandia.
Verschijnt elke werkdag. Bureau: Breda,
Reigerstraat 16, Tdl.: Redactie 8181. Admini
stratie 8778. Redactieraad: A. F. J. Aernoudts,
C. J. v. Hootegem, Mr. Dr. A. J. J. M. Mes, Mr.
H. B. L. de Rechter, L. J. v. 't Westende.
Hoofdredacteur: J. J. H. A. Bruna. Abonne
mentsprijs bij vooruitbet. f 3.90 per kwartaal,
per post f 4.75, per week (uitsluitend b(j niet-
postbestelling) f 0.30. Losse nummers 8 cent.
Postrek. no. 278841. Prijzen van buitenlandse
abonnementen worden op aanvraag verstrekt
Voor God. Koningin en Vaderland
DINSDAG 30 MEI 1950
Advertentieprijs voor de gehele oplage:!055
per m/m. (Ingezonden Mededelingen f O W»
per m/ro). Vobr advertenties van plaatselijke,
aard uit Zeeland, uitsluitend in de Zeeuwse
editie f 0.10 per m/m. (Ingezonden Mede
delingen f 0.25 per m/m). Staatwerk 3 cent
per m/m extra. Incasso wordt berekend. Voor
prijzen van de rubriek ,,'t Kleintje" wordt
verwezen naar de desbetreffende rubriek-
Jnzendingen op advertenties, welke de uit
gevers om redenen te hunner beoordeling niet
verlangen af te geven, worden vernietigd.
Bureau voor de Zeeuwse Eilanden: GOES, Westsingel 98. Telefoon 2236
voor umi, 1
7^,T»iwoo„v nnSTRTTRG. Nieuwstraat 22. Telefoon 35; TERNEUZEN,Axelsestraat 45, Telefoon 2347).
- Bureau vom- Zeeuws-Vlaanderen: HULST, Dubbele Poort 7, Telefoon 102. - (Bubureaux. uosieum,.
HET HEEFT ER ALLE SCHIJN VAN, dat de Pinksterdemon
straties van de communistische Oost-Duitse „Vrije Jeugd"
heeft gewerkt als een boemerang: niet alleen is alles rustig ver
lopen, maar bovendien is in bepaalde opzichten de uitwerking
in Sovjet-ogen nogal „averechts" geweest.
Elf leden van de Oost-Duitse „Vrije Duitse Jeugdbeweging'
en 24 mannen van de z.g. „Volkspolitie' hebben gebruik gemaakt
van de Pinksterdemonstratie in Oost-Berlijn om uit te wijken
naar het Westelijke deel der stad, waar zij de autoriteiten om
bescherming hebben verzocht.
IN DE afgelopen nacht zijn drie jon
gens uit West-Berlijn aan de Sov
jetzijde van de sectorengrens gear
resteerd. Een hunner, die wist te ont
snappen, deelde aan de West-Duitse
politie mee, dat hij en zijn kamera
den werden gearresteerd op beschul
diging van „het uitdelen van propa-
ganda-pamfletten en pogingen om le
den van de „Vrije Duitse Jeugdorga
nisatie" over te halen naar het Wes
ten uit te wijken."
De treinen van de ondergrondse
spoorweg, die gisterenochtend de Sov
jet-Russische sector van Berlijn bin
nen reden, waren van onder tot bo
ven met anti-communistische pam
fletten beplakt.
Leden van de Oost-Duitse „Volks-
politie" en van de „Vrije Duitse Jeugd
organisatie" werden onmiddellijk aan
het werk gezet, om de pamfletten te
verwijderen. Toen de treinen weer in
de Westelijke sectoren van Berlijn te
rugkeerden, waren de voertuigen nog
met flarden papier bedekt.
EEN OOGGETUIGE:
■yOLGENS een Westduits journalist,
die zich heeft weten aan te slui
ten bij duizenden communistische jon
geren, die op weg waren naar de
Pinkster-bijeenkomst in de Sovjet
sector, waren velen zijner reisgeno
ten „volkomen teleurgesteld" over
hetgeen zij voor en tijdens de bijeen
komst hebben meegemaakt.
Vooral de ouderen hebben uiting
gegeven aan hun verontwaardiging
over de behandeling door de autori
teiten der Sovjet-zone en over het al
gemene gebrek aan vrijheid, aldus de
ze journalist.
De groep, waarbij hjj zich aansloot
en waaronder zich zowel een meisje
van vier jaar ais een vrouw \an 70
bevond, moest vijf uur door ichte
bossen en struikgewas in stromende
regen langs de grens van de Soviet-
zone lopen, voordat function i. -.sen
van de „Vrije Duitse Jeugd" hen op
vingen en over de grens brachten.
In dit laatste half uur mocht gten
woord gesproken en geen geluid ge
hoord worden. In het eerste dorp in
de Sovjet-zone duurde het onder
zoek van de persoonspapieren en net
uitreiken van toegangsbewijzen wor
de bijeenkomst door de Volkspo'itie 5
uur. Zonder dat iets te eten was ge
geven ging de reis verder per trein
naar Berlijn.
DAT MOCHT NIET.
rpIJDENS deze 10-urige treinreis had
een jong Westduits communist,
die de leiding had over een groen van
400 jongens en meisjes, met Uuoer
stem critiek geoefend op de organisa
tie en deze onvoldoende genoemd. ,Iij
werd onmiddellijk bij de eerstvolgen
de halte door de Volkspolitie gearres
teerd.
Te Berlijn moest weer twee uur ge
lopen worden, voordat zij de plaats
bereikten, waar voor onderdak ge
zorgd was. Hier kregen zij voor het
eerste na 28 uur iets te eten. Daar er
niet genoeg dekens bleken te zijn,
zochten vele een beter onderkomen
bij vrienden te Berlijn.
Het voedsel was goed van kwaliteit,
doch onvoldoende. De West-Duitsors
werden herhaaldelijk door de commu
nistische functionarissen toegesproken,
die hen waarschuwden voor „agenten
en spionnen" in hun gelederen, ildus
deze journalist.
Canonisatie van de H. Jeanne
de Valois
p"EN vijftigduizendtal pelgrims, voor
meer dan de helft Fransen, onder
wie een twaalftal Prinsen en ruim
driehonderd leden van het Huis van
Bourbon, is op eerste Pinksterdag in
de Sint Pieter aanwezig geweest
bij de heiligverklaring van de Franse
Koningin, Jeanne de Valois, die beti
teld is als „de lelijkste Heilige van de
kerkelijke kalender, doch van onuit
sprekelijke geestelijke schoonheid".
Jeanne de Valois was een dochter
van Lodewijk de Elfde, die haar om
haar lelijkheid verafschuwde en haar
op dertienjarige leeftijd uithuwelijkte
aan Lodewijk van Orleans. Deze
scheidde van haar toen hij twintig
jaar later op de troon kwam:
Jeanne de Valois overleed in 1504
na de contemplatieve congregatie van
de „Zusters van de Annunciatie", ge
sticht te hebben.
Twee doden, een zwaar
gewonde
JN DE NACHT van Zondag op Maan
dag om ongeveer één uur is in de
binnenstad van Den Bosch een ernstig
auto-ongeluk gebeurd, waarbij twee
personen werden gedood en één zwaar
gewond. Met volle vaart is een per
sonenauto met drie inzittenden, allen
Uit Den Bosch, tegen de winkelpui
gereden van de parfumeriezaak
„Apollo".
Laten kon worden vastgesteld, dat
da auto met een vaart van 80 km. per
uur door de binnenstad reed.
De inzittenden waren de 19-jarige
magazijnbediende Kalf, de 18-jarige
slager Mulder, die beiden werden ge
dood en de 17-jarige naaimachinemon
teur Denisse, die een zware hersen
schudding opliep.
DE JOURNALIST, Ahmed Deghan,
bekend anti-communist, is in Teheran
door een communist met revolver
schoten gedood. De moordenaar heet
Jaffari en is een bekend lid van de
communistische „Tedoeh"-partij.
ISRAEL heeft een nieuw plan inzake
bescherming van de Heilige Plaatsen.
Dit plan gaat uit van een onafhanke
lijk gezagsorgaan in te stellen door
door de V. N.
POPTOMOF, de Bulgaarse minister
van Buitenlandse Zaken, is uit zijn
functie ontheven.
DE BIOSCOPEN in Londen worden
geteisterd door een „pinda-manie".
Honderden kilo's apennootjes worden
door de bezoekers in de bioscopen per
dag verorberd en de schillen, die
brandgevaar opleveren, blijven ach
ter. En dan al dat kraken tijdens het
aaien van een romantische rol-
ent!
TURKEN zijn beste mensen, meent de
Scheveningse schipper, die de vlagge
tjesdag „vierde" met onze driekleur
naast een Turkse vlag compleet met
halve maan. De Turkse gezant heeft
dat nl. toevallig gezien en hij zond on
ze schipper een pakket Turkse sigaret
ten!
EEN LONDENS ziekenhuis kreeg
brand in de röntgenafdeling. Alle pa
tiënten konden worden gered, een
dokter en een verpleegster kwamen
in de vlammen om.
KONING LEOPOLD zal na de Belgi
sche verkiezingen met zijn echtgenote,
Prinses van Réty en zijn oudste
zoon een bezoek aan Rome brengen.
DE GEMENGD Indonesisch Neder
landse N.-Guinea-commissie kwam te
Hollandia aan. Het Indonesische lid
,?P?re werd tijdens de eerste rond
rit door de bevolking bedreigd.
jT van het Ganzenbordspel, te
Rotterdam opgevoerd, werd gewon-
"I" door de Elfjes. De nummers:
15.974 in de series A en B wonnen
een luxe Ford.
PATER J. JACOBS M.S.C., de beken-
?e Limburgse Credo Pugno-Ieider, is
benoemd tot Ridder in de Orde van
Oranj Nassau.
5®* PUCHS, zal, als hij geen bezwaar
maakt. worden getest met het befaam-
ae apparaat, dat leugens kan ontdek
ken. Dit naar aanleiding van zijn ver-
Klaringen tijdens het verhoor hem
oooi' de Amerikaanse Geheime Dienst
afgenomen.
TWEE HOGE functionarissen van het
Amerikaanse departement van Han-
ij™ ,ontsla8en. Zij worden be-
thieën Va" communistische sympa-
fpOEN de woorden, uitgesproken door de priester tydens de consecratie,
door de microfoon gingen en wegstierven in de golven van het Hol-
landsch Diep, lagen er op hetzelfde moment twee andere boten stil. Slechts
enkele politiescheepjes stampten verder en kruisten rond de boei, die hoog
boven het water uitstak en die in de top een zwarte rouwvlag droeg, ge
tekend met een wit kruis.
De mensen op de Hollandia keken naar het water en naar de opspattende
golven. Hun ogen gleden telkens weer naar de boei, die daar vlak bij
lag en die de plaats aanduidde, waar tien jaar geleden een man, zoon, ver
loofde of vriend was omgekomen in de golven.
En de mensen, die niet op de Hollandia konden komen, omdat het veel te
druk was, zij stonden bijeen rond het havenhoofd. Hun ogen zagen het spel
van de golven. Een spel, dat alleen herinnering wekte, omdat er toen tien
jaar geleden ook golven waren.
hij de verbondenheid van België en
Nederland schilderde, die bewezen
wordt uit het feit, dat België en Ne
derland hand in hand gaan als er
moeilijke tijden zijn. „Ook nu weer",
zeide de burgemeester terwijl hij
wees op een compagnie Belgische sol
daten en een compagnie soldaten van
de Nederlandse Nationale Reserve, die
achter het monument stonden opge
steld, „ook nu weer zouden bij gevaar
de Belgen en Nederlanders samen gaan
in de strijd."
POSTHUME HULDE
Weersverwachting,
vanavond:
geldig tot
Droog weer met enkele over-
öruvende wolkenvelden. In de
Noordelijke helft van het land tij-
deliik nog vrij krachtige, overi
gens matige wind tussen West en
Zuidwest. Iets hogere temperatu
ren dan gisteren.
Vandaag: Zon onder 20.47 uur.
°P 20.10 uur. Morgen: Zon
P 4 -7 uur. Maan onder 3.41 uur.
Pn anderen, oud-strijders, streken de
vaandels, toen de Hollandia weer
terugvoer en de wal naderde. Zij
streken de vaandels, omdat de Bra-
bangonne, het volkslied van de helden
weerklonk. Ook dit lied, dat zo diep
ontroerde, het werd weggedreven door
de wind en het verdween in de vlakte
tussen Brabant en Holland, de vlakte
van het water.
BELANGSTELLING
TJeeds vroeg waren de wegen van
West-Brabant bezaaid met auto
bussen, motors en fietsen, die alle
naar de richting Willemstad reden.
Om kwart over tien scheepte men in
en kon men een H. Mis bijwonen, die
opgedragen werd op de Hollandia,
een passagiersschip van een Rotter
damse firma. Een duizend mensen
gingen mee en waren getuige van een
plechtige H. Mis, die door Pastoor
Hamerlijnck voor de zielerust van de
omgekomenen werd opgedragen.
Om twee uur arriveerden de autori
teiten in Willemstad en werden zij
door burgemeester van der Hooft wel
kom geheten.
Het waren o.a. de chef van het Mi
litaire Huis van H.M. de Koningin,
vice-Admiraal Rost van Tonningen; de
Belgische Minister van Binnenlandse
Zaken, Dr. A. de Vleeschauwer. De
Nederlandse Ministers van Oorlog en
Binnenlandse Zaken, resp. mr. Schok
king en mr. Teulings: vertegenwoor
digers van de ambassades van Frank
rijk, Canada en Engeland: de Commis
saris van de Koningin in Noord-
Brabant, prof. dr. de Quay; afvaardi
gingen van het Ned. en Belgische Rode
Kruis; Luitenant-Generaal Ridder van
Streijendonck de Burckel; afvaardigin
gen van het Nationaal Instituut Steunt
Wettig Gezag en de Oorlogsgraven
Stichting, Generaal van den Donck
en de heer E. v. d. Pitte, consul-gene
raal van België.
Het muziekcorps van de Stoottroe
pen ging vooraf aan de lange stoet, die
gevormd werd en die op weg ging
naar het monument, dat opgerich is
nabij de plaats, waar de Belgische
krijgsgevangenen verdronken zijn.
Achter de harmonie kwamen de vaan
deldragers van de Belgische oud-
strijders, daarachter droegen jongens
en meisjes van Willemstad de talrijke
kransen. Vervolgens waren er de
autoriteiten en tenslotte de familie
leden en vrienden van de gesneuvel
den. Daarna nog een vierduizend be-
langsellenden.
Allen kregen een plaats rond het
monument, waar de minister van
Oorlog, mr. Schokking, een rede uit
sprak.
REDEVOERINGEN
lWTr. Schokking memoreerde de ont-
zettende ramp die 30 Mei 1940 .n
Willemstad plaats had. Hij schetste de
vriendschap, diie er heerste en heerst
tussen het Nederlandse en Belgische
volk. Hij prees zich gelukkig, dat
Willemstad en geen enkele organisatie
ooit vergeten had de omgekomenen te
eren. Dit monument, aldus de minister
getuigt van onze warme vriendschap,
onze eerbied die wij hebben voor Uw
doden en onze hulde, die wij Uw zo
nen willen brengen.
Nadat hij het monument namens de
regering aan de gemeente Willemstad
had overgedragen, trad de Belgische
minister van Binnenlandse Zaken, dr.
A. de Vleeshauwer naar voren, die de
vlaggen voor het monument gespan,
nen wegnam en die daardoor de
plecntige ot.l,hulling had verricht.
Vervolgens sprak de minister, die
o.m het vtlgei.de zeide:
„Van de veie geallieerde strijders,
die in de tweede wereldoorlog zijn ge
vallen, liggen er velen in Nederlandse
bodem. Zij stierven voor ons allen. Zij
gei'xdden in het, vaderland. Zij ge
loofden in de christelijke beschaving
en zij brachten daarvoor het offer
van hun leven. Zij geloofden in de
vrede en zij streden voor de vrede.
Het zijn helden van de vrede. Hun
dood zal voortleven in de harten en de
herinnering van familie en dierbaren.
Niet alleen echter bij hen. maar bij
ons allemaal, die het ideaal, waar
voor zij gevallen zijn, willen voortzet
ten, om een betere wereld te verkrij
gen!
E'en ontelbaar aantal kransen werd
aangedragen en neergelegd op het
onthulde monument, Vlce-Admiraal
Rost van Tonningen legde er één na
mens Hare Majesteit de Koningin, de
Belgische Minister van Binnenlandse
Zaken namens zijn regering en ook de
Nederlandse Minister van Oorlog deed
zulks. Na de plechtigheid dankte bur
gemeester van der Hooft voor de hul
de. die de gevallenen gebracht was en
sprai: hij een korte rede uit, waarin
CR WAREN VELE HOOGTEPUNTEN in de viering van het diamanten
Mill Hill-jubileum op de Eerste Pinksterdag in het St. Joseph-
Missiehuis te Roosendaal, maar ongetwijfeld was voor allen „het hoogte
punt" de pontificale Hoogmis, opgedragen door Mgr. Jos. Baeten, waar
bij tegenwoordig waren Mgr. P. Hopmans, Mgr. F. Hall, Mgr. V. Bil-
lington, de Hoogeerw. Father dr. Th. McLaughlin, Algemeen Overste
van de Congregatie en Mgr. prof. dr. A. Mulders, die de feestpredicatie
hield.
T\e plechtigheid werd besloten met
een krans-werping in het water.
Zoals in de morgen schepen waren
uitgegaan, zo ook gingen nu weer bo
ten uit met mensen, die dit moment
niet wilden missen. Een krans werd
uitgeworpen bij de boei.
Een krans, ais posthume hulde voor
alle helden, die op het Hollandsch
Diep de dood ingingen.
pen ander hoogtepunt was het aan-
bieden van het feestgeschenk van
Roosendaal en omstreken: een londs
van 10.000 voor twee studiebeursen
1. voor een priesterstudent van Mill
Hill afkomstig uit Roosendaal of Nis
pen en 2. voor een student afkomstig
uit West-Brabant voor zover dat on
der het Bisdom Breda valt. Het ken
merkte de gevers, dat de heer Felix
van Hasselt als voorzitter van het
Werkcomité zo mogelijk nog meer
verheugd en inniger dankbaar was
dan de directeur van Roosendaal, dr.
J. v. d. Dries, die het geschenk in ont
vangst mocht nemen.
Hierrond zouden we de vele speeches
kunnen groeperen als een even fees
telijke als glorievolle entourage, ter
wijl we dan weer als nieuw hoogte
punt de onderscheiding kunnen ver
melden van het Rode Kruis voor het
Missiehuis: de zilveren medaille met
oorkonde als erkenning voor de da
den van naastenliefde door de Inwo
ners tijdens de twee bombardementen
op Roosendaal in de oorlogsdagen ge
steld.
He Hoogeerwaarde Deken H. van
Mierlo zei, dat eigenlijk zo kern
achtig en schoon: Niemand geeft wat
hij niet zelf bezit. Daarom heeft dat
Mill-Hill-monument ts Roosendaal,
het Missiehuis en de bewoners gedu
rende zestig zegenrijke jaren, zoveel
kunnen geven. „We zijn trots op het
Missiehuis, ons Missiehuis", zei de
Deken en ook de burgemeester, de
heer Freyters, kwam dat op de hem
eigen joviale manier nog eens nadruk,
kelijk vertellen.
Tenslotte, kwam het bij de sprekers
Na het officiële gedeelte kwam er (natuurlijk!) ook een intiem Mili-
Hül-gedeelte: een sigaar, een feestborreitje en een gezellige kout. Op de
foto: Mgr. V. Billington, in Afrika de gastheer van onze thans naast
hem gezeten redacteur. Daarnaast Mgr. J. Baeten en op de voorgrond
de fathers H. Albada Jelgersma uit Breda en J. Willemen uit Giize-Rijen.
toch wel hierop neer: de monumen
tale poort, die sinds kort de ingang
van het Huis siert, moge een garan
tie zijn, dat Mill Hill voor Roosendaal
tot in lengte van jaren „veilig ge
steld is." Dan immers krijgt iedereen
zijn zin, zowel de dankbaarheid voor
de geestelijke als voor de materiële
weldaden door Mill Hill aan Roosen
daal, het Bisdom en Nederland bewe
zen zal dan een royale kans krijgen
om de zo gewaardeerde „voedings
bodem" daarvan in alle opzichten te
„herdenken."
VOOR 100 PCT. MILL-HILL
IJet was voor alle gasten, van zeer
hoog tot en met de „massa", na
alle officiële gebeurlijkheden ook nog
een echt Mill Hill feest van gemoede
lijkheid eu oprechte gastvrijheid. Za
gen we niet father Spierings met gulle
hand sigaren delen en father Zuider-
vliet dienend rondgaan met een ver
kwikkende dronk. Mochten we niet
als mede-feestganger, rustig keuve
lend aan één tafel zitten met 2 bis
schoppen: Mgr. Jos Baeten en Mgr.
V. Billington? Was het niet, alsof
de gehele atmosfeer doordrenkt was
van hartelijke vreugde en wederzijds
begrijpen in dank voor wat in meer
dan een halve eeuw door de honder
den werkers van Mill Hill was gedaan?
In die geest ook was in de avond
uren de opvoering van de revue „Hoe
bestaoget?" met 20 humorrijke tafe
relen, waarin het rustig kon gebeuren,
dat Sneeuwwitje zich „ontpopte" als
een echte missiepater. De Roosendaal-
se schetsen waren prima, het revue
lied was „denderend" en de student,
die voor prinsesje speelde was werke
lijk aller-charmantst.
Hoge gasten tijdens de plechtige her
denkingsbijeenkomst te Roosendaal.
Van links naar rechts: Father dr. T.
T. Mc. Laughlin, alg. Overste van de
Congregatie van Mill Hill, Mgr. V.
Billington, Bisschop van Kampala,
Mgr. Jos. Baeten en Mgr. F. Hall,
Bisschop van Kisumu.
De heer Spekman, de auteur van de
revue, werd dan ook welverdiend in de
bloemetjes gezet en de zelatricen en
vrienden van het Missiehuls, voor wie
deze avond was bedoeld, kregen deel
in de hulde.
Op de Tweede Pinksterdag werd de
revue nog eens gedraaid en in de mid
dag was er een spannende voetbal
match tussen „Roosendaal XI" en de
studenten. Het bleek, dat studenten,
althans die van het Missiehuls, zoals
in vele omstandigheden ook In de
voetbal met een heilig vuur van sta
pel lopen: voor de rust was het 32
voor Roosendaal, na een fiks gespeeld
partijtje uitstekend spel. Toen was de
kracht er bij de studenten af, ze wa
ren „uitgespeeld" en moesten lijdelijk
ondergaan, dat de stand aan het ein
de op 83 in hun nadeel was. Maar
het was een zeer prettige jubileum
match en dat was het voornaamste.
Eerzaam journalist in storm
en krijgsgewoel
QNZE REDACTEUR, die aan boord
van de Nederlandse duikboot „De
Zwaardvis" de grote „zeeslag" in het
kader van de manoeuvres der Wester
se Unie heeft meegemaakt, is weer
heelhuids boven water en aan land
gekomen.
Hij maakte duiken aan de lopende
band, verzeilde midden in hevige zee
slagen en trotseerde stormen in de
stormenrijke Golf van Biscaye. En ten
slotte moest hij delen in de teleurstel
ling van de commandant der Zwaard
vis, dat de vijandelijke vloot toch ont
snapt was, omdat de hevige deining
een juiste positie-bepaling onmogelijk
maakte. Maar hij is ook vol trots op
onze jongens van de Onderzeedienst,
die rustig hun plicht doen onder de
moeilijkste omstandigheden. Van dat
alles zal hij in de komende dagen uit
voerig verhalen.
(Van onze Parijse correspondent).
gEN INDRUKWEKKENDE STOET jongelui trekt Chartres binnen. Het
zijn er negen dnizend. Ze komen uit Frankrijk, Nederland, België En
geland, Amerika, Rusland (vluchtelingen), Mexico, Australië, Armenië
India, China Japan, Duitsland, kortom uit vijf werelddelen. Hier in dé
hoofdstad van het departement Eure et Loire, in het Romeinse Aurti-
cum, aan de voet van de machtige Notre Dame, waar eens een Gallo-
Romeinse godin werd aanbeden, komen zij getuigen van hun geloof en
van hun vetronwen in de herkerstening van de wereld. Deze studenten
die 58 talen spreken, zijn pelgrims en pioniers.
TN RAMBOUILLET, waar de honder-
den groepen zich verzamelden,
knielden ze neer, toen pater Faidherbe
hen zegende en luid en machtig klonk
het Salve Regina uit hun kelen. De
jongeren trekken op. Zij zullen win
nen, want God wil het....
FLINKE KERELS, KNAPPE
MEISJES.
rjEZE massale pelgrimstocht van het
wereld-studentendom imponeert.
In het midden, uitstekend verzorgd,
duwt men de honderden invaliden
voort in hun rolstoel. Sommige pel
grims lagen uitgestrekt en vastgebpn-
den op een brancard. Maar negentig
procent bestaat uit pientere, jonge
studenten.
De jongens in korte broek met rug
zak of ransel, de meisjes, vaak char
mant en beeldschoon, gekleed in kam-
peerkleding zijn alles behalve kwezels.
Ze weten op tijd te lachen en In hun
opvattingen zijn ze modern, doch dan
in de goede betekenis van het woord.
Ze hebben moed. Ze durven te getui
gen van hun geloof. Ze geven een
voorbeeld aan millioenen anderen,
die.... helaasminder moed heb
ben.
De kilometers lange stoet is een le
ger dapperen, een divisie stoottroe-
pers. Charles Peguy, die eens God
beloofde een voettocht naar Chartres
te houden, als zijn kind herstellen
mocht, is de ster in het vaandel. Hij
heeft de voettocht van tachtig kilo
meter volbracht. Daarna begon hij de
Franse jeugd op te monteren om een
voorbeeld te stellen, om te getuigen
om zich te verdiepen en nu trekt de
jeugd van de wereld jaar in jaar uit
op.
T)E BLAREN doen pijn en zo af en
toe houdt het op met zachtjes re
genen en volgt er een waterbombar
dement. Onderweg mediteert men.
Het onderwerp van dit jaar is de Ver
lossing, de Grootheid van God en de
Genade. Dit mediteren gebeurt in
groepjes van vijf of zes. 's Avonds
verzamelen deze groepjes zich in hun
„regiment" (ongeveer 9 groepen),
waarin de gedachten nader worden
uitgewerkt.
Pinkster-Zaterdag en de Eerste
Pinksterdag werden marcherend en
mediterend doorgebracht, onder lei
ding van de nimmer vermoeide pa
ter Faidherbe in wit habijt, bruine,
hoge laarzen en met een rugzak, waar
in alles zit wat de anderen zijn ver
geten.
Het hoogtepunt vond plaats op Pink
ster-Maandag, toe Mgr. Hars Couet
in de heerlijke kathedraal van Char
tres een Hoogmis opdroeg. Groeps
gewijze verzamelde men zich daarna
op het enorme sportveld, waar geza
menlijk een picknick-maaltijd werd
gebruikt en daarna kwam de tijd voor
contact met andere groepen en ten
slotte het vertrek.
WEDEROPSTANDING.
ITET MERENDEEL van de Char-
tres-pelgrims bestaat jaar in jaar
uit natuurlijk uit Franse jongens en
meisjes. Hun aanta'. stijgt ieder jaar
en beter dan wat ook wordt hierdoor
geillustreerd, dat er weer leven komt
in de Franse jeugd.
De Franse grote steden, schijnen
over hun dieptepunt heen te zijn, het
kerkbezoek neemt toe, het lekenapos-
tolaat begint te bloeien. Maar ook in
de Franse dorpen en gehuchten staan
al dappere jongeren gereed.
De ontkerstening van Europa begon
bij het intellect in de grote Franse
steden. De herkerstening, waarvan de
pelgrimstocht naar Chartres zo'n
machtig symptoom is, begint ook bij
het jonge intellect van de Franse ste
den. Vandaar dat Chartres zo belang
rijk is.
NEDERLANDERS.
^NNE-MARIE SADEE, een fris,
knap meiske uit Breda is een van
de vijftig landgenoten, die kwamen
getuigen, dat principiëel en overtuigd
katholiek niets te maken heeft met
voor kwezeltje spelen, Mej. Rooij-
mans uit Budel, de zestienjarige char
mante Ria Krekelberg uit Maastricht,
Marian van Beckerath uit Bussum,
Mej. Camps en de heer J. Sens uit
Heerlen, Jan Beekman uit Didam,
Sjaak Hoogstraten uit Deventer, Ellie
Lapen uit Oosterbeek, Vos uit Rotter
dam, Joop ter Willigen uit Tilburg,
de zusjes van de Besselaar uit Val-
kenswaard, Rietje van der Pas, Frans
Boelen en Smits uit Nijmegen en al
die andere Nederlandse studenten uit
Nijmegen, Delft, Tilburg, en Utrecht
en al die anderen, die grotendeels lif
tend naar Parijs zijn getrokken, van
daar het boemeltje naar Rambouillet
namen om tenslotte te voet de lange
weg naar Chartres te gaan, zijn goede
ambassadeurs van 't toekomstige Ne
derland. Ze hebben moed, geest,
kracht en geloof.
Na hen zullen er duizenden komen.
Maar zij zullen pioniers blijven.
Z. H. Exc. Mgr. P. Hopmans, Bisschop
van Breda, verlaat de kerk van St.
Jan te Roosendaal na de H. Mis, die
er door Z. H. Exc. Mgr. Jos. Baeten
werd opgedragen bij gelegenheid van
het diamanten feest van het St. Jo
seph Missiehuis. Op de achtergrond
Mgr. V. Billington.
Geen tijdbom ingeslikt
PDWARD FRANKLIN uit Conven-
try (Engeland) en Sankey Flynn
uit Greensboro (North Carolina, V.S.)
kennen elkaar niet, maar hebben be
halve hun leeftijd (31 jaar), een merk
waardige eigenschap gemeen: hun
oren tikken, hoorbaar, regelmatig, als
een horloge, Sankel kan hier 't langst
van meepraten.
Zijn tikkende oren hebben zijn
vrienden al verbaasd zolang als zij
hem kennen.
Eerst dacht Sankey, dat de oren van
iedereen tikten. Maar toen hem steeds
weer de vraag gesteld werd, of hij 'n
tijdbom had ingeslikt, kwam hij tot de
overtuiging, dat hy iets had, wat de
anderen misten.
De Londense correspondent van de
„Daily Mirror" heeft te New-York 'n
telefoongesprek gevoerd met Sankey.
Toen deze zijn oor voor het mond
stuk hield, hoorde de correspondent
een zwak tikken.
De oren van Edward Franklin tik
ken pas sinds zijn 18e jaar, maar dan
ook onophoudelijk. Een verslaggever
van de „Daily Mirror" kon het op 30
centimeter afstand horen.
De artsen hebben een verklaring
voor het geval van Franklin: „een
zenuwaandoening in zijn keel doet het
zachte gehemelte vijfmaal zo snel be
wegen als normaal. Dit veroorzaakt
een trilling in de buis van Eustachius".
TK GA liever de gevangenis in, dan
voor mijn examen te zakken",
zei de 22-jarige Tamer El Nafarawi
en hij schoot op Professor Richard
Haines te Cairo. Hij verwondde daar
bij ook professor Batrawi en sloeg
vervolgens professor Douglas Derry
met de revolver op het hoofd.
De dader was student aan de me
dische faculteit van de universiteit te
Cairo en deed een (nogal moeilijk!)
mondeling examen.
Of hij de moeilijkheden daarmee nu
wel dichterbij een oplossing heeft ge
bracht, is 'n vraag die hij thans in de
cel kan overdenken. De twee Britse
professoren werden naar een zieken
huis overgebracht, de Egypten ar kon
na verbonden te zijn weer te voet
naar huis.