Hoe staat liet met de ttieevoorzieniny
Uit het concentratiekamp
teruggekeerd
Communisten hestonnen weer
Berlijnse raadhuis
Ambacht
Onderscheiding voor
Prinses Margaret
U\l T KORT
Krachtdadige houding van Italiaanse
Wielerbond
WRIGLEYrk
DE STEM VAN DINSDAG 7 SEPTEMBER 1948
Prinses Wilhelminas
bezittingen verhuisd
Opheffing van distributie mogelijkals de
consument thee van andere
kwaliteit lust
Dat was mis
Huldigingsspel in het
stadion
Moord te Helmond
Van mij hebben ze meer dan een
Wehrwolf gemaakt"...,.
E11
Bartali en Coppi gevoelig gestraft
voor hun onsportieve daden
VOETBAL
Ofi Uw snoejilwn, de échte
kfwikt wkufllmr] Qct-p./idje
Boekenplank
Suppoosten verstoorden de orde....
WEER
vrnf
HEBBEN communistische
groepen het Berlijnse gemeen-
tehuis bestormd. Een uur voordat
de Berlijnse gemeenteraad gisteren
zou bijeenkomen, verzamelden zich
ongeveer 500 communistische demon
stranten voor het raadhuis, in weer
wil van een bekendmaking van de
Duitse politic in de Sovjet-sector.
dat „voorzorgsmaatregelen" zouden
worden genomen, teneinde een rus
tige zitting van de gemeenteraad te
garanderen.
Sprekers klommen op vrachtauto's,
en spoorden de demonstranten, die
rode vlaggen en banieren droegen aan
zich niet te laten weerhouden om het
raadhuis binnen te gaan. De demon
straten bestormden 't gemeentehuis,
verdrongen de Duitse politie, forceer
den dc hoofdingang en zwermden het
gebouw binnen en verdrongen do drie
suppoorsten.
Een Russische verbindingsofficier,
had in het gebouw dc suppoosten ge
hinderd, toen zij trachtten de menigte
meester te worden. Toen de burge
meester de Sovjet-officier om hulp
verzocht had de orde te handhaven,
verklaarde de officier, dat de cuie
suppoosten de rust verstoorden.
En het toppunt is geweest dat de drie
brave suppoosten naderhand door dc
Sovjets zijn gearresteerd.
Ook zijn 46 Duitse politiemannen
gearresteerd, die zich in het gemeente
huis bevonden.
Alle afgesloten kamers van het ge
meentehuis werden geopend met du-
plicaatsleutels, waarover de Sovjets
beschikten.
De demonstranten verlieten het raad
huis onder het zingen van de „inter
nationale", nadat de communistische
leider Litke hen opgeroepen had pres
sie op de gemeente-autoriteiten te
blijven oefenen.
„Milliocnen stemmen moesten rijzen
om de stad een bestuur af te dwin
gen, dat een volkspolitiek volgt," zo
was Litke's conclusie, waaruit vol-
doende blijkt wat het doel der bestor
mers is.
De Berlijnse gemeenteraad is nader
hand toch nog bijeengekomen, doch
nu in de Britse sector van de stad.
De soc. eenheidspartij (lees commu
nisten) zijn er niet bij tegenwoordig
geweest.
Het is verboden
ttit het vorenstaande blijkt meer
dan voldoende, dat de sfeer in
Berlijn ondanks de besprekingen
tussen de 4 militaire gouverneurs
bepaald onzuiver blijft. Dat blijkt ook
uit 't verschijningsverbod dat de Ame
rikaanse. Britse en Franse bevelheb
bers hebben uitgevaardigd voor onder
Sovjetcontrole uitkomende bladen.
En verder blijkt het uit het Sovjet
bevel aan de Berlijners uit de Weste
lijke sectoren, die zich in Mecklen
burg bevinden, dit land binnen 24 uur
te verlaten.
Neen, het gaat lang niet goed in
Berlijn. Wij zijn er niet gerust op.
^TERWIJL om half tien gisteren
morgen de leden van Staten-
Generaal, de ministers, leden van
de Raad van State en vertegen
woordigers van Oost en West aan
de achterzijde het Paleis op de
Dam binnentraden, werd door
personeel van het Paleis persoon
lijke bezittingen van Prinses Wil-
helmina door dezelfde ingang naar
buiten gedragen en in een daar
gereedstaande auto geladen.
Het waren alle voorwerpen,
waaraan de afgetreden Vorstin
bijzonder is gehecht. Daaronder
bevonden zich dagelijkse gebruiks
voorwerpen als hanglampen, stoel
tjes, koffers, alsook enkele an
tieke voorwerpen.
Zij werden in de auto overge
bracht naar het toekomstig voor
lopig verblijf van Prinses Wilhei-
mina, de Ruygenhoek te Scheve-
ningen.
TIET ambacht propageren lijkt een
ietwat riskante onderneming. De
ambachtsbeoefening schijnt immers
rijk worden uit te sluiten, want zegt
een volkse wijsheid niet, dat men van
werken niet „beter" wordt!
Desondanks leven wij in een tijd,
waarin het ambacht cn de ambachts
beoefening zich in toenemende be
langstelling mogen verheugen.
Ten dele, misschien zelfs in de eer
ste plaats omdat er nu eenmaal een
tekort aan ambachtslieden ontstaan
is. Gelukkig echter ook nog om andere
redenen. Weldenkende mensen dio
zich op het onderwerp moesten be
zinnen of kortweg bezonnen, heront
dekten dat de ambachtsbeoefening
niet alleen een nuttigheidsfactor ver
tegenwoordigt in het leven, maar dat
cr bovendien culturele aspecten aan
vastzitten met ethische achtergronden,
In vervlogen eeuwen was de am
bachtsman een persoonlijkheid, even
hoog gewaardeerd als de economische,
de politieke, de sociale persoonlijkhe
den die onze eeuw kent. Dat was in
de tijd, dat de mens nog geen num
mer was maar een zelfstandige groot
heid, die ieder naar eigen aard en
aanleg iets presteerde, dat in de col
lectiviteit van eendere opvatting tot
bv. de bekende kalhedralenbouw leid
de.
■yyij moeten terug naar het ambacht,
luidt hun parool en zo er ooit een
leuze uitgevonden werd die waard is
om na te streven, dan lijkt het ons
deze. Om dat te beseffen, moet men
iets meer van het onderwerp weten.
Vandaar dat wij er over gaan schrij
ven? Nee, het is al niet meer nodig.
Het Juli-Augustus nummer van het
maandblad „Ambacht", uitgave van
Elsevier-Amsterdam, is namelijk niet
alleen gewijd aan het ambacht als
matericelverschijnsel, maar behelst
bovendien een aantal bijdragen, die
tegelijkertijd de culturele en ethische
zijde van het vraagstuk belichten.
Er komen artikelen in voor van de
hand van prof. dr W. R. Heere uit
Tilburg, die over industrie en ambacht
schrijft en van menig andere deskun
dige over allerlei details van het on
derwerp. Bovendien zijn die artikelen
verlucht met fraaie foto's van werk
stukken, die zelfs de grootste leek op
dit gebied na-ijverig maken op die
eenvoudige werkmanshanden, die
niet slechts hun vakkunde daarin uit
leefden, maar óók hun rijkdom van
hart en hoofd en ziel.
^ls wij in dit artikeltje meedoen aan
ae propaganda voor het ambacht,
dan kunnen wij het niet beter doen
naar..het maandblad „Am-
bacht te verwijzen. Wij weten er na
vluchtige lezing slechts één critiekje
op uit te brengen, nl. dit, dat een der
gelijke uitgave er te beperkt van op
lage uitziet om haar in het bezit te
brengen, van hen die zich er het daad
werkelijkst voor vermogen te interes
seren: de arbeider, de handwerkman
(Van een bijzondere medewerker)
DEEDS sedert enige maanden zijn uit Indië klachten te vernemen van
theeproducenten ,over afzetmoeilijkheden van Indische laaglandtheeën.
Deze afzetmoeilijkheden waren zelfs zo groot, dat men tot stopzetting dei-
productie zou moeten overgaan, indien er geen verbetering in de toestand
zou komen.
Ctopzetting der theeproductie zou in
bepaalde streken, waar thee tot
het belangrijkste product gerekend
moet worden, echter zeer ernstige
economische en psychologische gevol
gen gehad hebben. Het is immers
duidelijk, dat dit een zware slag zou
toebrengen aan het pas herstelde ver
trouwen der bevolking in hot beleid
der Nederlanders.
Teneinde eon oplossing voor de af
zetmoeilijkheden te vinden, is de di
recteur der Centrale Verkooporgani
satie van Ondernemingslandbouwpro
ducten (C.V.O.), een semi-gouverne -
mentele instelling welke na de oor
log met Japan werd gecreëerd, van
Batavia naar Nederland gereisd en
heeft hier verschillende besprekingen
gehouden met particuliere- cn over
heidsinstanties.
Het resultaat van deze besprekin
gen is geweest, dat zeer ernstig over
wogen wordt om dc theerantsocncring
in Nederland af te schaffen.
Men hoopt, dat hierdoor de con
sumptie van thee aanzienlijk zal toe
nemen.
Van zekere zijde werd bezwaar ge
maakt tegen de onmiddellijke afschaf
fing van de theerantsoenering, daar
men betoogde, dat er nog onvoldoen
de Java-thee van goede kwaliteit in
Nederland was. Afschaffing van de
theedistributie zou in dat geval lei
den tot verkoop van minder goede
kwaliteiten en dit zou de Java-thee
misschien een zo slechte naam geven,
dat voor dc toekomst de afzetmarkt
in Nederland schade zou worden toe
gebracht. Men pleitte derhalve voor
een geleidelijke verhoging van hot
thcrantsoen cn afschaffing van de
rantsoenering zodra dit mogelijk was,
d.w.z. zodra voldoende hoeveelheden
Java-thee van goede kwaliteit in Ne
derland voorradig waren.
Van regeringszijde werd echter be
toogd, dat een geleidelijke verhoging
van het theerantsoen vele technische
bezwaren met zich bracht en dat
daarom afschaffing der theedistribu-
tie de voorkeur verdiende.
Herstel theeproductie op Java
Inderdaad valt hiervoor veel te zeg
gen, Het is immers op zijn minst
zeer eigenaardig te noemen, dat door
onze regering kostbare sterlingdevie-
zen beschikbaar gesteld worden voor
de aankoop van thee uit India en Cey
lon, terwijl onze Nederlandse thee
producenten in Indië hun thee niet
kwijt kunnen raken.
Natuurlijk speelt de kwaliteit hier
een belangrijke rol en is een zeker
percentage India-Ceylon thee nood -
zakelijk ter verkrijging van 'n juiste
melange.
Men kan het echter begrijpelijk
noemen, dat gestreefd wordt naar de
vooroorlogse toestand, toen minstens
80 pet. van de in Nederland gecon
sumeerde thee uit Indië kwam.
Het herstel van de thccproductic
op Java geschiedt vrij snel, hoewel er
vele belemmeringen zijn door ver
waarlozing en vernieling der thee
tuinen en -fabrieken. Hierdoor was
de kwaliteit der laaglandthce aan
vankelijk niet best.
Bovendien moet er nog een oplos
sing gevonden worden voor de oude
partijen thee, die na de oorlog aan
getroffen werden. Deze hoopt men
thans echter naar Amerika te verko
pen, waar deze thee gebruikt wordt
voor de productie van Coca-Cola en
Pepsicola.
Indien inderdaad blijkt, dat Java
en Sumatra reeds op korte termijn
voldoende thee van behoorlijke kwa
liteit kunnen leveren, kan men dus de
afschaffing der theerantsoenering bin
nen enkele maanden verwachten.
Hierdoor zal er weer een artikel
minder op het nog altijd te lange
bonnenlijstje staan en wordt er we
der een hoeveelheid onproductieve
distributie-arbeid overbodig.
Door beperking van de aankoop
an India-Ceylon thee zal bovendien
de deviezenpositie van ons land weer
enigszins versterkt worden.
Het offer.
^dagmiddag is op het Buiten-IJ een nationale viootschouw gehouden
Raniw»Jrtn^en^ S1' vissersV3artuiS«b jachten cn binnenschepen, g
rSiÜ.Ï K0n'Gic(1' ZeiI" Roeivereniging. Een overzicht
ootrevne uit ccn Mitchellbommemvcrper van de Kon. Marine.
TJct offer dat door de Nederlandse
consument gebracht dient te wor
den, teneinde bovenstaande voorde
len te verkrijgen, zal bestaan uit dc
ontvangst van thee van andere kwa
liteit dan tot op heden na de oorlog
gekocht werd.
Men kan zich echter afvragen, of er
vele fijnproevers zijn, die het ver
schil opmerken. Tenslotte zal na ze
kere tijd dan toch de vooroorlogse
toestand op dit gebied bereikt wor
den, toen iedereen genoot van de geu
rige Ned.-Indische thee.
Mochten er eventueel nog ontevre
denen zijn, die de thee niet al tc best
vinden dan staat hen nog altijd de
weg open om een heerlijk kopje
ouderwetse braam- cn bosbessen-thee
te bereiden.
rkNGETWIJFELD is het Neder-
landse volk de radio-omroe
pen dankbaar, dat ze 't zo goe mo
gelijk hebben laten meeleven met
de historische gebeurtenissen wel
ke zich in de hoofdstad voltrokken
Bij één episode hadden de luiste
raars de omroep-reporter echter
wel van de microfoon willen weg
trekken. Het was, toen dc aan
wezige 145 leden van de Staten-
Generaal stuk voor stuk de eed
van trouw (of de belofte) gingen
afleggen, ieder met eigen stem en
intonatie. Inplaats van een eer
biedige stilte te bewaren, ging de
omroeper weer aan het schette
ren en hij liet ook nog „passende
muziek" aanrukken, om toch voor
al maar niet de indrukwekkende
reeks van plechtige eden en belof
ten te laten horen. Dat was mis.
Dat was heel erg mis.
AFLOOP van de lunch, waar
aan na dc inhuldigingsplechtig
heid Hare Majesteit Koningin Juliana
had aangezeten, heeft onze jonge
vorstin de 18-jarige Margaret Rose
van Engeland de hoge onderscheiding
verleend van het Grootkruis van de
Nederlandse Leeuw.
Het Grootkruis in dc orde van de
Nederlandse Leeuw is ook aan prof.
Kranenburg, voorzitter van dc Eerste
'Kamer der Staten-Generaal en voor
zitter van dc gecombineerde Kamers
verleend.
DEN luisterrijk slot van het feest in
Amsterdam gisteravond, was de
uitvoering van het, Huldigingsspei in
het stadion, dat door Koningin Ju
liana werd bijgewoond. Wéér mocht de
nieuwe Vorstin geestdriftige toejui
chingen van de 50.000 bezoekers in
ontvangst nemen. Ook buiten het
stadion stonden dc mensen rijen dik
op de trottoirs, om Haar te zien pas
seren.
rjE SEDERT twee maanden heersen,
de rust aan de fronten in China
is ten einde, daar 10.000 mannen van
het „volksleger" naai- Sjantoeng op
rukken.
pOMULKA is ontslagen als algemeen
secretaris der Poolse arbeiders
partij daar hij in de macht was ge
raakt van ..nationalistische en bour
geois-invloeden". Hij zou zijn „ketter:
standpunt" erkend hebben in een re
de vol zelfcritiek.
ji/ïEN WEET nog steeds niet waar
het Amerikaanse superfort is ge
bleven. dat in de Schelde is neerge
stort. Tot nu toe ontbreekt ieder spoor
van een wrak.
'M' IMMER in de historie van het
Centraal Station te Amsterdam is
de stroom van onafgebroken reizigers
zowel aankomenden als vertrekken-
den. zo groot geweest als opde 6e
September. Het aantal aankomenden
tot de avonduren bedroeg toen 160.083
A/TET EEN schoenmakersmes heeft
in Nijkerk een 47-jarige man een
58-jarige man zodanig gestoken, dat
het slachtoffer overleden is.
TV!AANDAGMIDDAG is te Helmond
het lijk gevonden van de 44-jari-
ge J. van S., vader van drie kinderen.
Na het eerste onderzoek bleek, dat de
man was overvallen en tengevolge
van een messteek in de hartstreek
moet zijn overleden.
Als verdacht van deze moord is aan
gehouden de 43-jarige M. K. uit Hel
mond. De beweegredenen voor de
moord zijn nog niet bekend.
LANDBOUWER DOOR STIER
AANGEVALLEN
Toen de landbouwer Bogers uit Pm-
dorp zijn stier in de weide gevoerd
had cn zich weer naar huis wilde be
geven, werd hij onverwachts door 't
dier aangevallen. De stier nam de
landbouwer op de horens en gooiede
hem vijf meter ver weg. B. had nog
de tegenwoordigheid van geest om te
trachten de afrastering te bereiken,
maar hij kon nit voorkomen, dat hij
opnieuw werd aangevallen. Daarbij
werd hij aan zijn beide benen ge
wond. Bij een derde aanval kreeg
de landbouwer nog een flinke stoot
in de rug, doch hij slaagde er daar
na in zich achter de draad in veilig
heid te stellen. Uitgeput bereikte B.
zijn woning. Hij was zo overstuur,
dat hij geen- woord kon uitbrengen.
Dokter Voennans uit Wouw, die di
rect gewaarschuwd werd, constateer
de zware inwendige kneuzingen en
verwondingen.
H. K. H. Prinses Juliana woonde vorige week Donderdag op het Binnen
hof te 's-Gravenhage een feestelijke bijeenkomst bij, georganiseerd door
het bestuur van de tentoonstelling „De Nederlandse Vrouw 1898-1948" in
samenwerking met het Comité „De Nationale Feestrok". Vrouwen in
klederdrachten van alle streken van ons land defileerden voor de Prin
ses. De Friezinnen trekken voorbij de tribune, gevolgd door dames in de
feestrok.
IAE FOTO, die ik te zien kreeg, zo vertelt een verslaggever van „De Nieuwe
Gids", stelde een flink meisje voor, een echte athlete in badpak. Een
mooi gezicht, sterke schouders en blond haar. „In 1944 genomen zei de
moeder. „Antonie moest dan juist haar examen afleggen als „Sportlehrerin
Nu is zij uit het kamp terug cn al de mensen komen haar bezoeken. Waar
om laat men haar eigenlijk niet met rust?"
Eindelijk liet de vrouw mij dan toch binnen, omdatik èen pond
koffie meehad. In de ruime kamer waren de gordijnen toegetrokken, en eerst
zag ik helemaal niets. Dan echter ontwaarde ik een vrouw die op de sofa
zat, een vrouw met een matgeel gelaat en grijzende haren.
Dit gebeurt nog in 1948.
TJct onthaal was niet bijzonder. „Wel
wat is er nu weer?" vroeg ze
„Wat wilt gij van mij? Er zijn zoveel
kampen en ik kan toch al de mensen
niet kennen die ik daar zag. En dan
die namen, al die namen... Zelfs de na
men van mijn eigen verwanten kan ik
mij niet meer herinneren.Zij was
al een poos aan het praten vooraleer
ik besefte dat het de jonge Antonie
was, het meisje van da foto. De foto
van 1944. Hier zat een vrouw die wel
veertig jaar was, een vrouw aan wie
ik, pro forma, inlichtingen vroeg over
verre verwanten die „er" ook waren
geweest. Had zij die neef van mij nooit
gezien? De familie dacht dat hij in
1946 omgekomen wasWist zij
iets?
„Men zegt zoveel en dat moet men
niet steeds voor klinkende munt ne
men. Ik weet wel: het moet vreselijk
zijn voor de familie als er geen ze
kerheid bestaat. Voor mij was het
mooiste ogenblik gekomen toen ik met
zekerheid wist dat mijn moeder mij
niet dood waande...."
Hoe zij dan in het kamp kwam
Toen de Russen in Mei 1945 door
Schoenberg kwamen, werd ze met
talrijke andere vrouwen aangehou
den: onderwijzeressen, bedienden van
de Gestapo, oversten van de vrouwen
beweging. Zij zelf was lid geweest
van de „Bund Deutscher Maedel",
leidster zelfs. Doch nooit was ze lid
geworden van de Partij
J1' werd naar het „Rathaus" ge
bracht, waar ze dagen lang in de kel-
Vol"toefden. Bestendig werden zii
ondervraagd en zij wisten zelfs niet
wL n elSenlijk van hen wilde. An-
m°est, de „waarheid" zeggen of
Doch wit Ze ?aar sibei'i® gestuurd.
was Siberië?aS 06 waarheid? En wat
En dan, zonder verwittiging wer
den de vrouwen te drie uur 's mol-
E !"fn!rrhtw5ens weggebracht.
d Beilijn. Zij vreesden al dat
rtLi - inaar Slberid was begonnen,
doch zij kwamen in het Brandenbur
ger kamp terecht. Dat was een kleine
barakkenstad, met een kant voor de
vrouwen en een andere voor de
mannen.
In één barak waren er honderd
vrouwen. Slechte verzorging en steeds
ondervragingen
Eindeloze dagen
Pi: was geen werk en dat was het
ergste. Ieder uur was een eeuwig
heid. Men vertelde oude herinnerin
gen, de inhoud van oude filmen, die
men gezien en van oude boeken die
men gelezen heeft. Doch pa een twee
tal weken heeft men genoeg aan die
histories en men wordt kregelig als de
anderen aan het praten gaan.
„Ik had op de anderen voor dat ik
aan sport had gedaan", zei Antonie,
„ik tegen een duw kon en wilskracht
hadDat kan men mij niet meer
aanzien, wel? De vrouwen die pieker
den en het hoofd tegen de muur sloe
gen waren cr veel erger aan toe.Zij
zouden mij misschien groggy krijgen,
ja, doch zij zouden mij nooit „uit
slaan"Dagelijks maakte ik oefe
ningen, trainde voor zover het ging
en masseerde mijn tandvlees opdat ik
mijn tanden niet zou verliezen. Ik wou
niet capituleren
Doch zelfs met een gezond en
sterk lichaam begeeft men geleidelijk.
Met de watersoep wordt men niet
sterker. De vrouwen worden steeds
zenuwachtiger en onmogelijker. Voor
een stukje draad zouden zc elkander
aftroeven.
„Het ergste was de afzondering: er
was vrijwel geen contact met de bui
tenwereld. De mannen hadden 't be
ter, want zij werden naar het veld ge
stuurd, waar zij konden arbeiden. Zo
trachtten zij in verbinding te komen
met hun familie; er waren veldwach
ters en boeren die al eens een handje
toestaken. En zo werden er soms
briefjes binnengesmokkeld...."
„Wij. vrouwen, moesten luieren en
daar wij met elkander niet meer wil
den praten, converseerden wij met
onze gedachten en hersenschimmen.
Er waren vrouwen, die steeds maar
aan koken dachten, aan de fijnste ge
rechten, aan sausen cn toetjes. Ik was
steeds met mijn lichamelijke opvoe
ding bezig, en mijn oude cursussen
herkauwde ik iedere dagZo wordt
men stilaan stompzinnig; men kan zich
niet meer opwinden, niet meer wenen
noch reageren. Men voelt zich leeg en
dood. De mannen brachten af en toe
versleten zakken mee, en met de dra
den van die zakken breiden wij hem
den en broeken; de breinaalden wa
ren dunne ijzerdraad. Dat hadden
wij ook nodig, want onze kleren vie
len ons letterlijk van het lijf."
De schuld cn de gevolgen.
n dan kwam plotseling de verlos
sing. Op een dag kwam iemand in
de barak met een stuk papier, waar
op enkele namen stonden. De man
sprak over de grootmoedigheid van
maarschalk Sokolovski en dan las hij
de namen af. Ook Antonie stond op
het lijstje. Eerst dacht zij dat ze naar
Siberië moest, doch een andere vrouw
zei haar. dat ze weg mocht. Was ze
gelukkig? „Ik weet het zelf niet",
zeide zij, „en ik weet ook niet hoe ik
te Berlijn beland ben. Waarschijnlijk
heb ik geslapen op de trein."
„Maar ik blijft niet te Berlijn?" zei
ze dan'met een harde stem. „Ik wil
naar het Westen. Naar mijn verloof
de. die ik al telegrafisch verwittigd
heb." En na een poos: „Als ik natuur
lijk in. het Westen geraak en als mijn
verloofdeMisschien heeft hij mij
al opgegevenWellicht slaat hij op
de vlucht als hij mij thans tc zien
krijgtIn 1946 heb ik met dysen
terie gesukkeld en sindsdien stond ik
nooit sterk meer op de benen. Met
sport zal het dus wel niets meer wor
den. En mijn maag is ook zo wispel
turig geworden; als ik een stuk brood
vóór mij zie wordt mijn keel dióht-
gesnoerd. zelfs als ik honger heb."
De vrouw was aan het snikken ge
gaan, aan het snikken zoals 'n kind
dat slechts kan. „Als ik dat allemaal
bedenk", stotterde zij, „vraag ik mij
steeds af wat ik dan wel misdaan heb
om zo onverbiddelijk te worden uit 't
leven gegooid. Treft mij dan zo'n
grote schuld? Vaak heb ik daaraan
gedacht in het kamp, toen wij zoveel
tijd hadden om na te denken en te
piekeren. Schuld? Maar ik dacht
slechts aan sport, aan het einde van
dc oorlog, aan de terugkeer van mijn
verloofde en aan de Olympische Spe
len. En aan de wereld die ik zou zien
de wereld die ik thans heb leren
kennen."
„Neen. schuldig was ik niet", zei de
jonge Antonie, terwijl zij van de sofa
rechtkwam, „doch nu heb ik geleerd
hoe men haten kan. Tijdens de onder
vragingen hebben de Russische offi
cieren beweerd, dat ik een Wehrwolf
was geweest. Een Wehrwolf! Hoe on
zinnig vonden wij het toen wij in
April en Maart 1945 hoorden dat wij,
Duitse meisjes en jongens de Russen
met kokend water moesten begieten.
„Quatsch" dachten wijMaar nu,
nu zou ik het wèl kunnen. Ja, van mij
hebben zij meer dan een Wehrwolf
gemaakt..,." I
De belangstelling voor de versiering, verlichting en andere feestelijk
heden in de hoofdstad bleef niet beperkt tot de Amsterdammers. Elke
dag passeerden ongeveer 200.000 aankomende en vertrekkende reizigers
de controles van het Centraal Station. Een kijkje vanuit het seinhuis op
dc loopbrug van liet station, dat een beeld geeft van dc enorme drukte op
de perrons op Vrijdagavond.
Straf die tot nadenken stemt
èn ten voorbeeld
(Van onze bijzondere
sportmedewerker)
CINO BARTALI en Fausto Coppi
ge zult al gelezen hebben, zijn
voor de tijd van twee maanden
geschorst. Uit het bericht, dat
van die schorsing melding maak
te was niet te lezen, of deze straf
maatregel door de Italiaanse wie
lerbond werd genomen, doch het
is wel voor de hand liggend, om
dat ccn dusdanige beslissing be
zwaarlijk te verwachten is van
de fabrleksdirecties onder wie
Coppi en Bartali „ressorteren".
Deze schorsing brengt nog weer
eens opnieuw dc laakbare houding
van de twee wieler-phenomenen in
herinnering, welke zij aan de dag
hebben gelegd; in Valkenburg zowel
door Gino de geweldige als door
Fausto de uurrecord-manen latei-
door laatsgen. in Amsterdam in de
achtervolgingsrace contra Bevilacqua.
Het mag dan wel zijn, dat Italië
met twee wereldtitels in de zak uit
de wereldkampienschappen terug
kwam, en met twee die meetelden om
dat ze zowel door Ghella als Messina
(U weet wel, het knulletje) met gro
te overtuiging werden behaald, ik
herhaal, dat die twee titels ongetwij
feld waardevol waren, uiteindelijk
betrof het toch „maar" tropheëen van
de baan. die lang niet zo zwaar we
gen daarginds, als overwinningen wel
ke op de weg worden behaald, door
prols.
Doelt het meest zal wel het navol
gende argument de doorslag hebbën
gegeven.
Blamage voor Italië,
DARTALI zowel als Coppi worden
in Italië immers als sportieve
ambassadeurs van hun land be
schouwd. Men wist daar zeer goed,
dat de gehele sportwereld het oog
gericht hield op hun beiden, om wier
hoofden een aureool van kracht, ka
rakter en uitzonderlijk kunnen hing
endat met dit tweetal eindelijk
weer eens een wegrentitel kon wor
den behaald.
Toen kwam daar die dwaze verto
ning in Valkenburg, welke de spor
tieve aanwezige massa niet ontgaan
kon. Als het een eervolle nederlaag
ware geworden, soit, men zou het be
treurd hebben. Nu werd het een bla
mage, voor de renners zelve en
voor Italië, dat zich als geheel uitge
floten voelde, toen de massa langs
het circuit Bartali en Coppi met een
fluitconcert begeleidden en hen dwon
gen de „strijd" te verlaten, cn dit
later te Amsterdam tijdens het „duel"
Coppi-Bevilacqua herhaalden!
De toestanden in Italië kennende
ik bedoel de verhouding wielerbond
rijwielindustrie doet ons zeggen,
dat de wielerorganisatie een heleboel
moed heeft opgebracht, met het ne
men van dat schorsingsbesluit.
In de versie van 't bericht dat wij
lazen, zou de straf weliswaar een ge
volg zijn van het feit, dat Bartali en
JANSSEN WINT DE MPM-KOERS
De traject indeling van de MPM-
koers was dit jaar minder zwaar,
doordat het keerpunt reeds bij Roer
mond lag en de Cauberg niet in de
strijd werd betrokken. Het parcours
liep van Kerkrade over Sittard naar
Roermond, vervolgens terug naar Sit
tard en door het Limburgse heuvel
land naar Kerkrade waar nog 16 ron
den moesten worden gereden. Toch
werd het een zware strijd voor de 39
renners want een aanhoudende mot
regen maakte het bergparcours
uiterst zwaar, er kwatjjpn toen veel
rem- en derailleursdefecten, en groot
heden als Sterckx, Breuer en Rosiers
werden hiervan als eerste buitenlan
ders de dupe.
De berg die in het traject van Kerk
rade lag, dat als gezegd 16 keer moest
worden gereden, eiste veel krachten
van de 3 vluchtelingen, Braspenninx,
Lambrichs en de Vries, die geleide
lijk hun voorsprong zagen slinken. In
de 10e ronde werden zij ingelopen en
voor de volgende ronde was ingegaan
kwamen de 5 achtervolgers door. Zij
bleven bijeen tot Janssen bij de laat
ste beklimming de anderen los liet en
met 5 seconden voorsprong ais eerste
arriveerde. Bij de renners, die moes
ten opgeven wegens pech was ook
Middelkamp die verdienstelijk reed,
maar zich niet altijd op de voorgrond
plaatste. Op het moment, dat hij de
jacht had ingezet op de vluchtelingen,
reed hij in Hoensbroek een lekke
band. De uitslagen luiden: 1. Janssen
(Elsloo) 213 km 5 uur 55 min. 17 sec.
2. v. d. Sande (Halsteren; 3. Didden
(B); 4. Vooren Beverwijk); 5. Savels
berg (Hoensbroek), 6. Braspenninx
(Breda); 7 Lambrichs (Bunde); 8. de
Vries (Vlaai-dingen): 9. Cammu (B);
10. Seyen (Maastricht); li. Snellen
(Hoensbroek); 12. Hendriks (B).
Vier zesdaagsen
De voorlopige data van vier Euro-
pese zesdaagsen zijn vastgesteld: Brus
sel 9—15 November; Gent 410 Fe
bruari; Antwerpen 25 Februari3
Maart; Parijs 2531 Maart.
Coppi de wedstrijd met uitreden,
waarvoor we in werkelijkheid te lezen
hebben, dat zij nagelaten hebben
hun kansen d.w.z. die voor hun
land te verdedigen, hei, blijft niet
temin een beslissing, waarvoor men
respect moet hebben temeer omdat
de Italiaanse Wielerbond er mede
duidelijk wil maken, dat zij nier lan
ger het odium op zich wil laten rus
ten „knechtje" te zijn van de mach
tige rijwielfabrieken.
■yANZELFSPREKEND is, dat de
schorsing als een uitvloeisel kan
worden beschouwd van de onbarm
hartige critiek, welke in de gehele
wereldpers op de onsportieve houding
van Gino en Fausto is uitgeoefend.
Maar de bestuurderen van de Itali
aanse wielerorganisatie hebben tege
lijkertijd dan ook héél goed begre
pen, dat zij in dit ernstige geval niet)
onwerkzaam konden blijven toezien,
temeer omdat zij zich tevens reali
seerden, dat door liet achterwege
laten van maatregelen, het glanzen
de aureool rondom de twee phenome-
nen wel eens voorgoed verdwenen kon
zijn. terwijl nu het rechtgevoel van
de sportieve massa enigszins wordt
bevredigd en strakjes goede kans
aanwezig is, dat de twee boosdoeners
weer in „genade" zullen worden aan
genomen.
Behouden van sportieve waarden
INMIDDELS zullen verscheidene 01'-
ganisatoren van wedstrijden, waar
voor de twee wielerberoemlheden
werden aangeworven, door deze schor
sing zijn gehandicapt, doch niet min
der de twee gestraften, die er et
telijke milliocnen lires door moeten
ontberen.
Maar beroemd of niet beioemd, na
deel o( niet, gezien vanuit het ge
zichtspunt, dat onsportieve handelin
gen aan de kaak dienen te worden
gesteld en bestraft, tot behoud van
de sportieve waarden, moet iedereen
de uitgesproken schorsing toejuichen
en zullen de sportbeoefenaren deze
straf als - afschrikwekkend voorbeeld
dienen te beschouwen, als een soort
zwaard van Damokles, dat hen voort
durend bover. 't hoofd hangt.
Het is nu eenmaal nog altijd zó,
dat vele mensen oók in de sport
tegen zichzelf in bescherming gene
men moeten worden; soms zelis met
middelen, die erger zijn dan de
kwaal
GOES—HOLLANDIAAN 4-3
Ter gelegenheid van de opening
van het nieuwe sportveld, was Hol-
landiaan, een 3e klasser uit Vlaardin-
gen op bezoek. Reeds in de eerste mi
nuten had een hard schot van v. d.
Sluis succes. (1-0). De gasten wisten
hiervoor het juiste tegenspel te vin
den en met vlotte combinaties werd
de zwakke Goes-verdediging uit el
kaar gespeeld, zodat vrij spoedig de
verdiende gelijkmaker geseoord werd
(1-1). En ongelukkig teruggespeelde
bal van Beuns Jr belande in het net
(1-2), waardoor de gasten aan een
goedkope voorsprong kwamen. In de
tweede helft scoorde Mos tweemaal
en v. d. Sluis eenmaal, terwijl de gas
ten slechts een keer het net wisten
te vinden, zodat de wedstrijd. die
over het algemeen met weinig en
thousiasme gespeeld werd, in een 4-3
overwinning voor Goes* eindigde.
(Adv. 633-00)
LITURGISCHE KALENDER
Het Liturgisch Apostolaat van de
Norbertijner Abdij te Heeswijk heelt
de bekende fotograaf Martien Cop-
pens opdracht gegeven de Liturgische
Kalender voor het jaar 1949 te verluch
ten. Het zijn sfeervolle composities in
zwart en wit, welke de dertien bladen
van de kalender sieren. Ze is daardoor
een mooi stuk wanddecoratie geworden
Des te gemakkelijker komt men er toe
ze aan te schaffen, waardoor men er
tevens toe gebracht wordt kennis te
nemen van de liturgische merkwaar
digheden van iedere dag. En daar is
het tenslotte om te doen. De kalender
begint al met de eerste Zondag van de
Advent, zodat men ze spoediger dient
aan te schaffen dan andere kalenders
(Uitgave J. J. Romen en Zoon Roer-
mond-Maeseyk)
ZIEN EN ZUIGEN
In dit prentenboek staan een 15-tal
heel oude bekenden, die het ook bij de
kinderen van 1948 nog erg goed doen,
vooral als ze geestig, kleurrijk en
smaakvol in beeld zijn gebracht gelijk
Corina hier deed. Men notere deze bun
del. bijeengebracht door Hugo de Groot
alvast voor Sint Nicolaa Uitgave Ai
J. G. Strengholt te Amsterdam),
