|p£ kleine JÜfettl
JAARSWISSELING
Je rugzak gepakt
Dl BRUILOFT VAM
Laaf ons nog eens luisteren
De duizendpoot
STRAKS ZAL de laatste der twaalf
slagen van ?1 December 1946 heb
ben gegalmd; het oude Jaar is dood..
En 1947 zal geboren zijn. Met God
blijmoedig voorwaarts.
Velen van jullie, m'n beste vrien
den en vriendinnen, zullen wel eens
flinke tochten hebben gemaakt of bui
ten, in een vreemde omgeving, hebben
gekampeerd. Wat een vieugde gaf dat
wanneer we onze zaken klaar maak
ten voor die tocht of dat kampl De
vreugde van de heerlijke dag waarop
een stralende zon boven de blauwe
einder rees en goudsprankels wierp
op bos, veld en water. De geuren van
de ochtend in het kamp, de vreugde
van het vertrek! We kennen ze alle
maal. wij, die er met elkaar op uit
trokken!
Het begin van het nieuwe Jaar is
als het vertrek voor een tocht of een
kamp. Het afgelopen jaar hebben we
onze ervaringen opgedaan, we weten
wat er niet goed liep en waar we nu
voor moeten oppassen. We gaan nu
een onbekende, nieuwe weg op en
gespen de rugzak om. Het dagboek
van onze nieuwe tocht beginnen we
door op de eerste pagina met een
paar stevige halen een kruis te zet
ten, dat wil zeggen dat we ons onder
Godes bescherming stellen en nu....
voorwaarts!
Maar ook nu moeten, we ons de
vraag stellen, die we ons altijd plegen
te stellen wanneer we voor onze tocht
voor ons kamp op pad gaan: hoe is
de rugzak gepakt? Is d e toegerust
met alles, waar we zoo dringend be
hoefte aan kunnen hebben onder
weg? Hebben wij alles geïnspecteerd
voor we de riemen vastgespten? Heb
ben we gezien, dat we onderin al onze
goede voornemens en plannen hebben
bijeengepakt? Hebben we gedacht aan
een stevige pot blijmoedigheid die niet
alleen onszelf zal helpen, tegenslagen
te overwinnen maar die een zo op
beurende invloed kan hebben op al
onze tochtgenoten? En het blik vol
zelfoverwinn ng wanneer het betreft
anderen door dik en dun bij te staanT
En dat doosje gehooi zaamheid? Die
rol eerlijkheid en ridderlijkheid? En
hebben we vooral niet vergeten bij
ons te steken dat voornemen om leder
fier en frank recht in de ogen te
kunnen zien?
Rie B., Goc. Jammer, hè Rie, dat
je nu geen prijs kon winnen. Maar
met spanning heb ik je opstel ge
lezen Z~" bedacht? Of naverteld
Misschien vind je je opstel nog wel
eens afgedrukt
Joop M., Ginneken. - Is dat écht
gebeurd, Joop? Zo ja, dan moet Je
me toch eens schrijven waar dat ven
ligt. Je opstel was aardig en ik zou
me door het feit, dat je ditmaal geen
prijs hebt niet laten ontmoedigen.
Lever Jij wel 'ns een bijdrage aan de
Groeps-stem? Ik zou, als ik Jou was.
eens wat insturen, want schrijven
kun je!
Frans v. B. - Zeg Frans, lk heb peT
ongeluk je envelop weggegooid en nu
weet ik alleen nog maar Je naam.
EENS ZEI DE CHIEF.
NAAR wat Lord Baden Powell, de stichter van de Verkennersbeweging,
te zeggen had bfj een jaarwisseling toen hU in Australië reisde en een
boodschap zond aart de Engelse Boy Scouts. Zijn woorden van toen zijn
geheel van toepassing op de dag van vandaag. Wc gevon zUn woorden hier
weer; slechts de jaartallen zyn gewijzigden dan is hot, of de oude
Chief weer naast ons staat en ons, langzaam en nadrukkelijk als hij ge
woon was te spreken, ons zegt:
steld En hoe staat het met dat
examen dat we wilden afleggen en
dat geld dat we wilden gaan sparen
en die goede daad die we voor Moe
der of zuster zouden doen
„Hebben we die gedaan of stelden
we die uit tot het net te laat was
,.In ieder geval moeten we toch iets
hebben gedaan in 1946, wat ons zelf
of iemand anders tot steun is ge
weest. Dat mogen we gerust aanteke
nen, maar we maken meteen het
plan, het dit jaar nog beter te doen
zodat, als 1948 eenmaal zal zijn aan
gebroken, we geen verknoeide tijd
in 1947 zullen te betreuren hebben.
„Het leven, zie je, is verschrikke
lijk kort als je er over na gaat den
ken en verkenners van waar ook ter
wereld moeten er niets van ver
knoeien.
„En dus vatten we nu het plan
op de nieuwe, schone bladzijde die
voor ons ligt, te gaan vullen met een
overmaat van goed en nuttig werk/*
"TNTU het nieuwe ^aar is aangebroken,
gaan we even neerzitten om eens
te overdenken wat we in 1946 deden.
Misschien maakten we vorig Nieuw
jaar het plan. Eerste Klasser te wor
den in de twaalf maanden die we
voor ons hadden. Hebben we dat ge
daan, of hebben we 't maar uitge-
Schrijf me eens je leeftijd en je
adres. Kamperen in de regen kan even
prettig zijn als bij mooi weer, maar.,
dat moet Je kunnen! En nu weet je
meteen, waar leiders-cursussen goed
voor zijn!
Annie v. S.. Breda. - 'n Leuk
verhaal, Annie! Weet Jij, als meisje,
zo goed hoe Jongens kamperen? Want
Je beschrijft dat leuke gevalletje in
en bij die boerderij uitstekend! Tk zal
't goed bewaren in de hoop, er eens
een plaatsje voor ie vinden. Heb jij
familie in Waalwijk?
OOOOOQOOOOOOOOOOOOOOO< OOG'O0O0OO0^SOOOtXDOOOOOOOOOOOOOQOGOOQ©OOOOOOOG
Hebben we dit alles bij ons, welnu,
met God blijmoedig voorwaarts!
XXX
Toch hebben we niet alles m de
rugzak! We dragen nog iets heel aparts
om dat al aan het begin van onze
tocht te kunnen schenken aan het
Kir.dje Jezus. Zoals de Wijzen de reis
waren begonnen met hun gaven, zo
vangen wij de tocht door 1947 aan met
oe myrrhe van onze offertjes, het
goud van onze liefde en de wierook
van onze aanbidding.
Goed begonnen, half gewonnen! Wat
wij nu van onze tocht hopen zal
daar zijn we verzekerd van! wan
neer we Gods genade afsmeken, wer
kelijkheid worden. I GOEDE GEWOONTE wil, dat
Beste vrienden en vriendinnen, on-|-L' met Nieuwjaar in de Stadsschouw-
ze tocht door 1947 zal opgewekt en I burg te Amsterdam Vondel's drama-
schoon zijn! Itische verhaal van Gijsbrecht, Heer
Een orglneel
Marionetten theater thuis
(«OftOUK
Verkenners vinden hier een spel waarmee ze
plezier kunnen hebben. Elke verkenner, be
halve de laatste, legt z'n benen op de schouders
van den verkenner achter hem en het hele geval
probeert op de handen te lopen. Ben Je de kunst
voldoende machtig, dan kan je patrouille een
andere uitdagen voor een wedstrijd.
S.l,
CKXXXXXX>O<XX><X>O<>OO<X><>O <X>ck>OOOO<>O^C<>O<>OO<><X>O<><X>OO<X><><><>OO<XX><X><><><X>O<><>
de afgrond zweefde om er daarna met
steeds toenemende snelheid In te stor
ten. Wat doe Je dan? Ik hield mijn
arm voor de ogen en wendde het
hoofd af. Achter mij hoorde ik een
doffe plof Ik vermande mij en storm
de op het slachtoffer af.... Het was
een levensgrote pop. die bij het eind
van het „gevecht" de plaats van een
der strijdenden had Ingenomen.
Het was een „grapje" geweest van
den gastheer.... om z'n gasten te ver
maken! Hm!
MISSCHIEN is Schotland voor Jullie
een gesloten boek. Het is een ge
heimzinnig land en sommigen van
jullie zullen wellicht wel eens ge
hoord hebben van de griezelgeschie
denissen, verbonden aan de families,
de „clans", die elkaar op leven en
dood bestreden (en soms u troeiden),
over de altijd vochtige Hooglanden
waar de vele schapenkudden grazen.
De meesten van Jullie weten alleen,
dat Je zuinige Schotten hebt met
rokjes aan die op een vreemd In
strument blazen, een soort ballon met
bokkepoten er aan dat „doedelzak"
heet.
Ik heb een tijdje in Schotland rond
gezworven en maakte er met ver
schillende families kennis, leerde de
Schotse gewoonten begrijpen en
schrik niet.... de Schotse muziek
mooi vinden
Een rare wekker.
Het was een jonge. Schotse edel
man, die toen hij trouwde zijn huwe
lijksreisje maakte naar Nederland en
nu woont op een heel hoog kasteel in
een der Hooglandse valleien. De mu
ren en torens var Monzie Castle ver
heffen zich grauw boven het zachte
groen der gazons in de nevelige luch
ten en wanneer *s morgens de klokken
van het nabije Crieff zeven slaan,
weerklinkt boven het kasteel de vreem
de muziek van Peter, den pijper. Uit
Jjedost in de prachtige dracht van 't
and maakt hij du zei niet! een
Wandeling over de kantélen van het
kasteel en pijpt hij zijn deuntje. Als
bet erg mooi weer is, speelt hij
„Jhonnle Cope", als het maar zo-zo
Is „Bonnie Dundee" en als het lelijk
weer is „Barren Rocks'. Zijn heer en
meester, die beneden in het statige
bed rust, weet dan of het de moeite
loont, vroeg uit de veren te komen of
dat hij maar liever zich nog eens op
het andere oor moet draaien. En Pe
ter, d'e tegelijk wekker en barome
ter is, vervolgt maar steeds pijpend
zijn wandeling over de kantélen
Gevecht op leven en dood.
Op datzelfde kasteel was ik getuige
van een afgrijselijk drama. We ston
den beneden te praten en te kijken
naar een paar ossen, die de kasteel
heer in de open lucht aan het spit
liet braden (een onsmakelijk gezicht
en een walgelijke lucht!) toen onze
aandacht getrokken werd door een
paar Schotten die zich bewogen op 'n
der hoge torens. Zij schenen in een
woordenwisseling te zijn geraakt en
gingen elkaar te lijf. Nu is het niet
erg, als twee Schotten elkaar in de
haren vliegen, want alleen al de bon
te tcleurenwemeling van die rokjes en
jasjes geven aan zo'n tafereel iets zo
opwekkends, dat je er het pijnlijke
van maar op de koop toeneemt, maar
daar boven op die toren.... de adem
stokte ons in de keel Telkens hing
er één half over de borstwering, neer
gedrukt door zijn tegenstander, die
hem stevig bij de keel had.
We hoorden het geschreeuw, maai
konden zelf geen geluld uitbrengen
van schrik. Totdat een der mannen
door zijn tegenstander over de kanté
len werd gewerkt en hulpeloos boven
van Amsterdam, wordt opgevoerd. En.
het is een even vaste en goede ge
woonte, dat dit drama wordt gevolgd
door „De Bruiloft van Kloris en Roos-
Je" waarbij de belde hoofdfiguren,
Thomasvaer en Pieternel op geestig
rijm een overzicht geven van de be
langrijkste gebeurtenissen van het af
gelopen Jaar en dan van de gelegen
heid gebruik maken, iedereen en alles
het beste te wensen voor het n euwe
jaar. Dat is dan een vrolijk slot van
een overigens ernstige avond en de
vergenoegde Amsterdammers plegen
nog wat na te praten over wat ze
hoorden en in en rondom het Leidse-
plein neer te strijken in de vele café's
en restaurantjes om de Nieuwjaarsdag
op gezellige wijze te besluiten.
vooRxuoe
VAN HET
G ERA A/AT
Omdat we nu niet allemaal naar de
Stadsschouwburg kunnen gaan, laten
we Thomasvaer maar thuis komen om
zijn Nieuwjaarsverhaal af te steken.
L.aat ik jullie daarom hier eens ver
tellen hoe Je een miniatuur-theater
kunt inrichten om je hele familie op
een reusachtig leuke manier te ver
maken
De tekeningetjes spreken eigenlijk al
voor zichzelf. Jullie ziet, dat je van
een aantal latjes een theatertje moet
t mmeren, maar als jullie die latjes
niet weet te krijgen, kun je misschien
evengoed twee kisten gebruiken die
je op elkaar zet.
Het gordijn.
Ja, voor het gordijn is een lap goed
noodig, het liefst zwart, maar in ieder
geval donkere stof. Vraag maar, of er
misschien nog lets in de lappenmand
ligt en, is »t niet groot genoeg, dan
maar een paar stukken aan elkaar
genaaid. Dit achtergordijn kan ge
woon. rechthoekig de achterzijde van
het toneel afsluiten, maar beter ls
het, dit achtergordijn halfrond te la
ten lopen. In ieder geval moet het
met ringetjes kunnen glijden langs dik
IJzerdraad en je moet het met ruime
plooien aanbrengen, zodat de „speler"
heen en weer kan lopen. De gaten
voor hoofd en handen moeten om
rand zijn met elestiek, zodat het doek
nauw aansluit om je hals en Je vin
gers.
De zijkanten van het toneel worden
afgesloten met platen carton en, als
1e wilt en je hebt er het materiaal
voor, kun je de voorzijde afsluiten
met een rolgordijntje dat bij het begin
van de voorstelling plechtig dient te
worden opgehaald.
Gebruik voor verlichting twee zak
lantaarns, die Je vastzet links en rechts
boven het toneel of een pianolampje,
maar in geen geval kaarsen of zo. Die
zijn te gevaarlijk.
„Bonnie Charles"
Dieper het Hoogland in, ln Auchte-
narder was ik de gast van een Schot,
eigenaar va neen geweldige „estate",
een landgoed dat schatten uit alle
windstreken bevatte Tijdens een wan
deling over zijn bezittingen stonden
we even stil bij een indrukwekkende
ruine. De rode stenen gloeiden in de
middagzon en een paar tuinlieden wa
ren .bezig het onkruid te trekken uit
het plaveisel va.i een binnenplelntje
dat tot het vroegere kastelencomplex
nad behoord. Volgens de geschiedenis,
zei onze gastheer, heeft Bonnie Char
les" hier zijn troepen verzameld voor
de oorlog tegen Engeland
Misschien zijn er onder jullie, die
weten dat er een bloedige strijd is ge
streden tussen Schotland en Engeland
hoe vredig beide delen van het „Ver
enigd Koninkrijk" thans ook naast en
met elkaar leven. Zo, dus op deze
plek verzamelde de Schotse koning
Karei zijn soldaten. En toen kwam
mij ineens dat vreemde verhaal voor
de geest dat ik eens had gehoord over
een jaarswisseling in de Schotse Hoog
landen, een verhaal zó vreemd en on
waarschijnlijk. maar ook zó Indruk
wekkend. dat ik jullie het volgende
week hoop te vertellen En de herin
nering aan dit verhaal werd nog ver
sterkt toen ik, enkele dagen later met
mijn gastheer het oude Schotse af
scheidslied zong: For auld lang syne.
Tot volgende week du3.
Het spul kan beginnen!
Twee poppenarmen en -beenen wor
den vastgenaaid aan een klein cos-
tuumpje, waarvan aan de achterzijde
een stuk is weggeknipt om er de wijs
vingers (voor de armen) en de dui
men (voor de benen) door te steken.
Aan de bovenzijde worden twee band
jes genaaid die je om Je hals bindt
en het poppencostuumpje wordt aan
POPPEN-
de handen vastgehouden door klein*
elastieken, zoals de tekening dat laat
zien. Als jullie je nu een beetje oefent
kun Je het geval laten Jopen, sprin
gen en dansen en allerlei gekke din
gen laten doen. Heb Je een ..med^
plichtige" dan kun Je met z'n twee-
én een opvoering geven. Met behulp
van een stoel als steun (zie tekening)
zullen je armen voldoende vastheid
krijgen. Veel plezier!
HOUDING VAtCOe_
-HArioÊtf