|p£ kleine JÜfettl JAARSWISSELING Je rugzak gepakt Dl BRUILOFT VAM Laaf ons nog eens luisteren De duizendpoot STRAKS ZAL de laatste der twaalf slagen van ?1 December 1946 heb ben gegalmd; het oude Jaar is dood.. En 1947 zal geboren zijn. Met God blijmoedig voorwaarts. Velen van jullie, m'n beste vrien den en vriendinnen, zullen wel eens flinke tochten hebben gemaakt of bui ten, in een vreemde omgeving, hebben gekampeerd. Wat een vieugde gaf dat wanneer we onze zaken klaar maak ten voor die tocht of dat kampl De vreugde van de heerlijke dag waarop een stralende zon boven de blauwe einder rees en goudsprankels wierp op bos, veld en water. De geuren van de ochtend in het kamp, de vreugde van het vertrek! We kennen ze alle maal. wij, die er met elkaar op uit trokken! Het begin van het nieuwe Jaar is als het vertrek voor een tocht of een kamp. Het afgelopen jaar hebben we onze ervaringen opgedaan, we weten wat er niet goed liep en waar we nu voor moeten oppassen. We gaan nu een onbekende, nieuwe weg op en gespen de rugzak om. Het dagboek van onze nieuwe tocht beginnen we door op de eerste pagina met een paar stevige halen een kruis te zet ten, dat wil zeggen dat we ons onder Godes bescherming stellen en nu.... voorwaarts! Maar ook nu moeten, we ons de vraag stellen, die we ons altijd plegen te stellen wanneer we voor onze tocht voor ons kamp op pad gaan: hoe is de rugzak gepakt? Is d e toegerust met alles, waar we zoo dringend be hoefte aan kunnen hebben onder weg? Hebben wij alles geïnspecteerd voor we de riemen vastgespten? Heb ben we gezien, dat we onderin al onze goede voornemens en plannen hebben bijeengepakt? Hebben we gedacht aan een stevige pot blijmoedigheid die niet alleen onszelf zal helpen, tegenslagen te overwinnen maar die een zo op beurende invloed kan hebben op al onze tochtgenoten? En het blik vol zelfoverwinn ng wanneer het betreft anderen door dik en dun bij te staanT En dat doosje gehooi zaamheid? Die rol eerlijkheid en ridderlijkheid? En hebben we vooral niet vergeten bij ons te steken dat voornemen om leder fier en frank recht in de ogen te kunnen zien? Rie B., Goc. Jammer, hè Rie, dat je nu geen prijs kon winnen. Maar met spanning heb ik je opstel ge lezen Z~" bedacht? Of naverteld Misschien vind je je opstel nog wel eens afgedrukt Joop M., Ginneken. - Is dat écht gebeurd, Joop? Zo ja, dan moet Je me toch eens schrijven waar dat ven ligt. Je opstel was aardig en ik zou me door het feit, dat je ditmaal geen prijs hebt niet laten ontmoedigen. Lever Jij wel 'ns een bijdrage aan de Groeps-stem? Ik zou, als ik Jou was. eens wat insturen, want schrijven kun je! Frans v. B. - Zeg Frans, lk heb peT ongeluk je envelop weggegooid en nu weet ik alleen nog maar Je naam. EENS ZEI DE CHIEF. NAAR wat Lord Baden Powell, de stichter van de Verkennersbeweging, te zeggen had bfj een jaarwisseling toen hU in Australië reisde en een boodschap zond aart de Engelse Boy Scouts. Zijn woorden van toen zijn geheel van toepassing op de dag van vandaag. Wc gevon zUn woorden hier weer; slechts de jaartallen zyn gewijzigden dan is hot, of de oude Chief weer naast ons staat en ons, langzaam en nadrukkelijk als hij ge woon was te spreken, ons zegt: steld En hoe staat het met dat examen dat we wilden afleggen en dat geld dat we wilden gaan sparen en die goede daad die we voor Moe der of zuster zouden doen „Hebben we die gedaan of stelden we die uit tot het net te laat was ,.In ieder geval moeten we toch iets hebben gedaan in 1946, wat ons zelf of iemand anders tot steun is ge weest. Dat mogen we gerust aanteke nen, maar we maken meteen het plan, het dit jaar nog beter te doen zodat, als 1948 eenmaal zal zijn aan gebroken, we geen verknoeide tijd in 1947 zullen te betreuren hebben. „Het leven, zie je, is verschrikke lijk kort als je er over na gaat den ken en verkenners van waar ook ter wereld moeten er niets van ver knoeien. „En dus vatten we nu het plan op de nieuwe, schone bladzijde die voor ons ligt, te gaan vullen met een overmaat van goed en nuttig werk/* "TNTU het nieuwe ^aar is aangebroken, gaan we even neerzitten om eens te overdenken wat we in 1946 deden. Misschien maakten we vorig Nieuw jaar het plan. Eerste Klasser te wor den in de twaalf maanden die we voor ons hadden. Hebben we dat ge daan, of hebben we 't maar uitge- Schrijf me eens je leeftijd en je adres. Kamperen in de regen kan even prettig zijn als bij mooi weer, maar., dat moet Je kunnen! En nu weet je meteen, waar leiders-cursussen goed voor zijn! Annie v. S.. Breda. - 'n Leuk verhaal, Annie! Weet Jij, als meisje, zo goed hoe Jongens kamperen? Want Je beschrijft dat leuke gevalletje in en bij die boerderij uitstekend! Tk zal 't goed bewaren in de hoop, er eens een plaatsje voor ie vinden. Heb jij familie in Waalwijk? OOOOOQOOOOOOOOOOOOOOO< OOG'O0O0OO0^SOOOtXDOOOOOOOOOOOOOQOGOOQ©OOOOOOOG Hebben we dit alles bij ons, welnu, met God blijmoedig voorwaarts! XXX Toch hebben we niet alles m de rugzak! We dragen nog iets heel aparts om dat al aan het begin van onze tocht te kunnen schenken aan het Kir.dje Jezus. Zoals de Wijzen de reis waren begonnen met hun gaven, zo vangen wij de tocht door 1947 aan met oe myrrhe van onze offertjes, het goud van onze liefde en de wierook van onze aanbidding. Goed begonnen, half gewonnen! Wat wij nu van onze tocht hopen zal daar zijn we verzekerd van! wan neer we Gods genade afsmeken, wer kelijkheid worden. I GOEDE GEWOONTE wil, dat Beste vrienden en vriendinnen, on-|-L' met Nieuwjaar in de Stadsschouw- ze tocht door 1947 zal opgewekt en I burg te Amsterdam Vondel's drama- schoon zijn! Itische verhaal van Gijsbrecht, Heer Een orglneel Marionetten theater thuis («OftOUK Verkenners vinden hier een spel waarmee ze plezier kunnen hebben. Elke verkenner, be halve de laatste, legt z'n benen op de schouders van den verkenner achter hem en het hele geval probeert op de handen te lopen. Ben Je de kunst voldoende machtig, dan kan je patrouille een andere uitdagen voor een wedstrijd. S.l, CKXXXXXX>O<XX><X>O<>OO<X><>O <X>ck>OOOO<>O^C<>O<>OO<><X>O<><X>OO<X><><><>OO<XX><X><><><X>O<><> de afgrond zweefde om er daarna met steeds toenemende snelheid In te stor ten. Wat doe Je dan? Ik hield mijn arm voor de ogen en wendde het hoofd af. Achter mij hoorde ik een doffe plof Ik vermande mij en storm de op het slachtoffer af.... Het was een levensgrote pop. die bij het eind van het „gevecht" de plaats van een der strijdenden had Ingenomen. Het was een „grapje" geweest van den gastheer.... om z'n gasten te ver maken! Hm! MISSCHIEN is Schotland voor Jullie een gesloten boek. Het is een ge heimzinnig land en sommigen van jullie zullen wellicht wel eens ge hoord hebben van de griezelgeschie denissen, verbonden aan de families, de „clans", die elkaar op leven en dood bestreden (en soms u troeiden), over de altijd vochtige Hooglanden waar de vele schapenkudden grazen. De meesten van Jullie weten alleen, dat Je zuinige Schotten hebt met rokjes aan die op een vreemd In strument blazen, een soort ballon met bokkepoten er aan dat „doedelzak" heet. Ik heb een tijdje in Schotland rond gezworven en maakte er met ver schillende families kennis, leerde de Schotse gewoonten begrijpen en schrik niet.... de Schotse muziek mooi vinden Een rare wekker. Het was een jonge. Schotse edel man, die toen hij trouwde zijn huwe lijksreisje maakte naar Nederland en nu woont op een heel hoog kasteel in een der Hooglandse valleien. De mu ren en torens var Monzie Castle ver heffen zich grauw boven het zachte groen der gazons in de nevelige luch ten en wanneer *s morgens de klokken van het nabije Crieff zeven slaan, weerklinkt boven het kasteel de vreem de muziek van Peter, den pijper. Uit Jjedost in de prachtige dracht van 't and maakt hij du zei niet! een Wandeling over de kantélen van het kasteel en pijpt hij zijn deuntje. Als bet erg mooi weer is, speelt hij „Jhonnle Cope", als het maar zo-zo Is „Bonnie Dundee" en als het lelijk weer is „Barren Rocks'. Zijn heer en meester, die beneden in het statige bed rust, weet dan of het de moeite loont, vroeg uit de veren te komen of dat hij maar liever zich nog eens op het andere oor moet draaien. En Pe ter, d'e tegelijk wekker en barome ter is, vervolgt maar steeds pijpend zijn wandeling over de kantélen Gevecht op leven en dood. Op datzelfde kasteel was ik getuige van een afgrijselijk drama. We ston den beneden te praten en te kijken naar een paar ossen, die de kasteel heer in de open lucht aan het spit liet braden (een onsmakelijk gezicht en een walgelijke lucht!) toen onze aandacht getrokken werd door een paar Schotten die zich bewogen op 'n der hoge torens. Zij schenen in een woordenwisseling te zijn geraakt en gingen elkaar te lijf. Nu is het niet erg, als twee Schotten elkaar in de haren vliegen, want alleen al de bon te tcleurenwemeling van die rokjes en jasjes geven aan zo'n tafereel iets zo opwekkends, dat je er het pijnlijke van maar op de koop toeneemt, maar daar boven op die toren.... de adem stokte ons in de keel Telkens hing er één half over de borstwering, neer gedrukt door zijn tegenstander, die hem stevig bij de keel had. We hoorden het geschreeuw, maai konden zelf geen geluld uitbrengen van schrik. Totdat een der mannen door zijn tegenstander over de kanté len werd gewerkt en hulpeloos boven van Amsterdam, wordt opgevoerd. En. het is een even vaste en goede ge woonte, dat dit drama wordt gevolgd door „De Bruiloft van Kloris en Roos- Je" waarbij de belde hoofdfiguren, Thomasvaer en Pieternel op geestig rijm een overzicht geven van de be langrijkste gebeurtenissen van het af gelopen Jaar en dan van de gelegen heid gebruik maken, iedereen en alles het beste te wensen voor het n euwe jaar. Dat is dan een vrolijk slot van een overigens ernstige avond en de vergenoegde Amsterdammers plegen nog wat na te praten over wat ze hoorden en in en rondom het Leidse- plein neer te strijken in de vele café's en restaurantjes om de Nieuwjaarsdag op gezellige wijze te besluiten. vooRxuoe VAN HET G ERA A/AT Omdat we nu niet allemaal naar de Stadsschouwburg kunnen gaan, laten we Thomasvaer maar thuis komen om zijn Nieuwjaarsverhaal af te steken. L.aat ik jullie daarom hier eens ver tellen hoe Je een miniatuur-theater kunt inrichten om je hele familie op een reusachtig leuke manier te ver maken De tekeningetjes spreken eigenlijk al voor zichzelf. Jullie ziet, dat je van een aantal latjes een theatertje moet t mmeren, maar als jullie die latjes niet weet te krijgen, kun je misschien evengoed twee kisten gebruiken die je op elkaar zet. Het gordijn. Ja, voor het gordijn is een lap goed noodig, het liefst zwart, maar in ieder geval donkere stof. Vraag maar, of er misschien nog lets in de lappenmand ligt en, is »t niet groot genoeg, dan maar een paar stukken aan elkaar genaaid. Dit achtergordijn kan ge woon. rechthoekig de achterzijde van het toneel afsluiten, maar beter ls het, dit achtergordijn halfrond te la ten lopen. In ieder geval moet het met ringetjes kunnen glijden langs dik IJzerdraad en je moet het met ruime plooien aanbrengen, zodat de „speler" heen en weer kan lopen. De gaten voor hoofd en handen moeten om rand zijn met elestiek, zodat het doek nauw aansluit om je hals en Je vin gers. De zijkanten van het toneel worden afgesloten met platen carton en, als 1e wilt en je hebt er het materiaal voor, kun je de voorzijde afsluiten met een rolgordijntje dat bij het begin van de voorstelling plechtig dient te worden opgehaald. Gebruik voor verlichting twee zak lantaarns, die Je vastzet links en rechts boven het toneel of een pianolampje, maar in geen geval kaarsen of zo. Die zijn te gevaarlijk. „Bonnie Charles" Dieper het Hoogland in, ln Auchte- narder was ik de gast van een Schot, eigenaar va neen geweldige „estate", een landgoed dat schatten uit alle windstreken bevatte Tijdens een wan deling over zijn bezittingen stonden we even stil bij een indrukwekkende ruine. De rode stenen gloeiden in de middagzon en een paar tuinlieden wa ren .bezig het onkruid te trekken uit het plaveisel va.i een binnenplelntje dat tot het vroegere kastelencomplex nad behoord. Volgens de geschiedenis, zei onze gastheer, heeft Bonnie Char les" hier zijn troepen verzameld voor de oorlog tegen Engeland Misschien zijn er onder jullie, die weten dat er een bloedige strijd is ge streden tussen Schotland en Engeland hoe vredig beide delen van het „Ver enigd Koninkrijk" thans ook naast en met elkaar leven. Zo, dus op deze plek verzamelde de Schotse koning Karei zijn soldaten. En toen kwam mij ineens dat vreemde verhaal voor de geest dat ik eens had gehoord over een jaarswisseling in de Schotse Hoog landen, een verhaal zó vreemd en on waarschijnlijk. maar ook zó Indruk wekkend. dat ik jullie het volgende week hoop te vertellen En de herin nering aan dit verhaal werd nog ver sterkt toen ik, enkele dagen later met mijn gastheer het oude Schotse af scheidslied zong: For auld lang syne. Tot volgende week du3. Het spul kan beginnen! Twee poppenarmen en -beenen wor den vastgenaaid aan een klein cos- tuumpje, waarvan aan de achterzijde een stuk is weggeknipt om er de wijs vingers (voor de armen) en de dui men (voor de benen) door te steken. Aan de bovenzijde worden twee band jes genaaid die je om Je hals bindt en het poppencostuumpje wordt aan POPPEN- de handen vastgehouden door klein* elastieken, zoals de tekening dat laat zien. Als jullie je nu een beetje oefent kun Je het geval laten Jopen, sprin gen en dansen en allerlei gekke din gen laten doen. Heb Je een ..med^ plichtige" dan kun Je met z'n twee- én een opvoering geven. Met behulp van een stoel als steun (zie tekening) zullen je armen voldoende vastheid krijgen. Veel plezier! HOUDING VAtCOe_ -HArioÊtf

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1946 | | pagina 6