Ibsdale
lislst
De Roep van het Leven
Ineuzen
Inge
'NZALIC NIEUWJAAR
toe.
r ij f
hebben geen concierge
Niemand belet je ze als xeissouvenir
in je zak ie steken
De Avonturen van Suske en Wiske
DE SPRIETATOOM
TWEEDE BLAD
No. 657
DINSDAG 31 DECEMBER 194G
cliëntèle
[Pres. Dir.
Direct.
nderi een
Lndel en
ale en om-
I RIJWIELEN,
pveru LAND-
OLIëN en
467—0
lie
IlAR".
451-0
OVEZANDE
|(SEER- EN
leen
IR. 459-0
Dten
open
nede
een
ïoen-
N.B.
op een dorp U
a.s, of eerder eei
ISTER
Brieven onder a<
VUTSER li een jaar voorbij, als
een vriend, die nooit meer
terugkomt; als een gelaat, dat
we even sagen en nooit zullen
weerzien; als een kans, die
voorgoed voorbij is.
Een nieuw kalenderblok ligt
voor ons. en weer langzaam zal
het Slinken. Dit is niet tegen
te houden.
Weer zullen alle dagen één
voor één komen en gaan, met
hun kleine bekoorlijkheden en
hun sterke vrengden, met hun
stille leed en vaak zo groot
verdriet. Iedere dag zal aan
kloppen aan de binnenkamers
van ons hart en daar Iets neer
leggen, een heel klein iets.
maar er groeit een massa uit.
■waarvan tenlaatste onze eeuwig
held zal worden opgebouwd.
Ons aller leven is zo vol van
kleine dingen, kleine daden en
gedachten, kielne verlangens en
verzuchtingen; toch zijn dat de
kralen, die de waarde uitmaken
van het snoer van ons bestaan.
En dat bestaan zal nooit ten
einde komen De dagen Immers
die wij teHen en die Jaren waar
mee wii rek°neu, hebben alleen
betekenis voor ons lichaam
Onze li'l zwerft door dtt dal
van tranen naar haar eeuwig
uitgangspunt terug.
Daarom heeft voor een christen
de roep van het leven een
andere klank. Er zit muziek in
toekomstmuziek, die het leven
steeds mooier, altijd rijker
maakt. En daarom blijft voor
de mensen der wereld het leven
niet roepen. Zij reserveren de
roep van het leven voor de
jeugd, die gretig grijpt naar
het grote onbekende en zich
hartstochtelijk stort in het ver
lokkende avonuur van bloed en
zinnen. Tot het bloed bedaart
en de zinnen zwegen en die
jeugd, moe en afgeleefd, het
grandioze roepen van het leven
nog niet heeft verstaan. En zij
sluiten de ogen in de mening,
dat het leven voor hen geen
zin meer heeftHun leuze was;
Pluk dea dag" en htm ervaring
is telkens weer. dat het de
moeite niet waard is en de ver
veling van de volgende dag al
tijd weer grooter is, dan die
van de vorige.
Wu daarentegen, die staan in
de zuivere dag van de
christelijke levensbeschouwing,
wij horen de roep van het le
ven. ook al worden wij ouder,
met voortdurend nadrukkelijker
klank. Ons hart blijft jong en
onze ziel bliift verlangen, om
dat wij zo zeker en zo duidelijk
weten, flat alles hier slechts een
voorspel is. -een voorbereiding,
een jeugdtijd, waarvan voor
later alles afhangt. En alle
dagen, die komen en kloppen,
nemen wij aan. met hun zoste
en bittere geschenken, en wij
trachten er iets goeds van te
maken. W* moois in en met
Christus De bouwstoffen hopen
zich op en ons echte, volle le
ven la de eeuwigheid zal zijn,
wat wij -er nu in deze korte,
voorbij vliedende dagen van
hebben gemaakt. Ja. het leven
is een rijk b»zit Daardoor dra
gen wij de eeuwigheid in onze
handen, als een kostbare bloem
als een kwetsbaar, doch zuiver
kleinood, dat niemand ons kan
ontnemen, tenzij wij het zelf
verwerpen willen.
Uet leven roept en God gaf ons
het geluk een nieuw jaar te
mogen beginnen en wij groeien
door, wij groeien naar Hem en
zijn niet volwassen voor wij
doodgaan en Hem bereiken. Het
leven roept en blijft zijn roep
herhalen. Daarom kunnen wij.
christenen, nooit bevredigd zijn
en zelfs voldaan, want wij heb
ben onze opdracht niet ver
vuld. voordat wij het leven
eeuwig in bezit ontvangen. Het
leven roept en in die roep van
het leven horen wij de goede
klank van Gods Vaderliefde, de
rustige stem van de Moeder
kerk, die ons wijzen op het doel
van alle leven; terug naar den
Schepper, terug naar het Para
dijs. Het leven roept en ron
dom ons zien wij de groeiende
tallozen, die doof blijven en
niet kunnen of niet willen ver
staan. wat ook voor hen het
leven te betekenen heeft. Voor
hen vooral moet ons bestaan,
het christelijk besteden onzer
dagen, onze opvattingen van
het leven en levensverplichtin
gen een voorbeeld zijn. In de
school van ons geloof hebben
wij leren leven; dit schept voor
ons allen de plicht, om in de
praktijk van iedere dag de vi
sie van het Christendom om
trent deze prachtige Godsgave
verder te verbreiden.
Yyjat 't jaar 1947 uit onze nog
steeds christelijk genoemde
jaartelling voor ons inhoudt
weten wij niet. De vooruitzich
ten zijn niet bijster verblij
dend: een wereld zonder God
leeft naar haar volslagen on
dergang toe. En de vraag kan
haast enkel nog maar zijn
wanneer breekt de chaos los en
zal een mensheid, die nog
slechts in stof denkt, de ont
binding der stoffelijke wereld
haar grootste bravourstuk vin
den Wat doet het er toe Wij
zijn in Gods hand. Hij be
stuurt onze dagen en leidt de
hele wereld naar het doel,
waarvoor Hij haar geschapen
heeft. Ook al verprutsen en
vermorsen wij allemaal ons
mooie leven. God zal er niet
minder God om zijn. Alleen
zouden wij dan eenmaal God
missen en de Roep van het Le
ven. zou in de eeuwige ver
werping een eeuwige wroeging
voor ons wezen.
■Zo staat 1947 voor ons, blij en
fris en vol beloften, en on
danks alles, prachtig als een
mooie parel. Iedere dag van dat
Jaar kan een bouwsteen zijn
voor het Leven van onszelf en
van anderen. Aan ons. christe
nen. de taak om te zorgen, dat
er niets van verloren gaat. Wij
moeten de Roep van het Leven
verstaan en op christelijke wij
ze: als ©en voorspel van het
echte, volle leven, dat sal be
ginnen, wanneer de dood alle
sluiers heeft weggeslagen en
vergezichten heeft geopend in
het Rijk. waar alles goed en
schoon en waar is. omdat daar
God alles in allen is.
Dan zal het een Zalig Jaar
zijn des Heren, waarin ge
lukkige mensen een betere we
reld bewonen, omdat zjj met
Christus rond God staan
kapelaan a. lazeroms.
INDONESIË IN 1946
uit Frankrijk I FRANSCHE KASTEELEN
pEN EIND boven het bouwvallige kerkje waar we kennis
maakten met 't Mannetje van Vaison, ligt het kasteel van
de Graven van Toulouse. Althans; de resten van dit kasteel.
De ruïne is gedeeltelijk gerestaureerd, maar blijkens de fon
damenten, die nog zichtbaar zjjn, hebben de gebouwen vroeger
het geheele plateau beheerscht.
Jn Nederland heb je ook ruïnes
van kasteelen. Ze worden
doorgaans jaloers bewaakt en
beheerd door een kreukeloozen
concierge, met of zonder pet,
die nooit bulten zijn boekje
gaat, en die u op bepaalde uren
tegen een bepaalde vergoeding,
een bilk in het inwendige gunt
en u bezighoudt met een- ein
deloos verhaal over opgegraven
Jacoba-kannetjes en uw vrouw
imponeert met een relaas over
de gruwelkamer, die er nimmer
ontbreekt.
Dit alles missen we hier.
Moederziel alleen en ongestoord
dwalen we om de muren van de
ruïne heen. Niemand die naar
je kijkt, niemand die je belet
het heele kasteel ln Je zak te
steken en mee te nemen als reis
souvenir.
Het bouwwerk staat op een
vooruitstekende rots, die gedeel
telijk met reeds vergeelde klim
gewassen is begroeid en ln de
diepte bruist de Ouvèze over 8e
rotsige bedding heen. Men
heeft ons verteld, dat het ge
bouw vroeger door de Graven
van Toulouse werd bewoond
Naar ons gevoel lijkt het meer,
of de Gelaarsde Kat of Blauw
baard hier ooit domicilieerden.
Door een poortje komen we
in een vierkante ruimte zonder
dak, waarboven, hoog in de
bleekblauwe lucht de warme
herfstzon straalt, die aan het
heele gebouw die fijne, oker-
blanke tint verleent. Links en
rechts verrijzen de massale
kubussen van de zalen, de kapel
de dienstvertrekken. Om het
heele complex heen, aan den
rand van de ravijn bevindt zich
een smalle goot., alleen toegan
kelijk voor amoureuze katers
en overmoedige toeristen. Va
der Tijd heeft verscheidene
stukken van het interieur weg-
geknabbeld en wel juist die ge
deelten, waarlangs Je van het
eene vertrek in het andere kunt
geraken. Zoo is het nogal lastig
om de dienstvertrekken te na
deren, donkere hokken, met
bomvrije gewelven, die ook in
hun goeden tijd niets aantrek
kelijks gehad moeten hebben.
Het kunnen trouwens ook mar-
>00000000
>00000000
Zet het nieuwe jaar goed in.
Van belang is steeds het begin
Ga ter kerke, smeek om zegen
Voor uw arbeid op uw wegen,
Vraag vergeving voor 't verleden.
Kracht en sterkte voor het heden
En vergeet niet dat uw lot
Steeds in handen ligt van God!
Schijnt de toekomst u nog zwaar.
God geleidt u, ook dit jaar.
E. TIMA.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOÓI
IWWWWW*"
telkamers of kerkers zijn ge
weest: ik ben niet voldoende
op de hoogte met de crimina
liteit van dit geslacht om u
hierover nader ln te lichten.
Een van ons, beeldhouwer, ge
wend dus zich tusschen steenen
te bewegen ls reeds doorgedron
gen tot in de vroegere ridder
zaal. Het plafond bestaat uit
een tongewelf van ruw gemet
selde natuursteen. Ergens in
den hoek van dit gewelf heeft
hij een gat ontdekt, een nauwe
sleuf ln het eenlge meters dikke
gewelf. Als geveltoerist is hij er
ln geslaagd daar doorheen het
dak te bereiken. We zijn af-
OP WEci>3»<i«e T*4Ü4teej_
gmistig, hetgeen hem het voor
stel ontlokt ons ook wel even
naar boven te hijschen. We lij
den in dit land aan een onver
zadigbare behoefte om te klau
teren. Ten slotte staan we ook
op het dak, met de ietwat ake
lige gewaarwording dat het ge
makkelijker is om ergens boven
op te komen dan eraf.
J^ondom ligt het Alpenland.
recht voruit, in den nevel,
de top van de Mont Ventoux,
die deze heele streek beheerscht
zooals in Japan dat de Fuji
yama doet. In de diepte de
Ouvèze, bergen en dalen, de
velden met wijn. een wereld die
zich (heel bedriegelijk) in dezen
tijd) als een Hoorn van Over
vloed vertoont.
door W. van der Steen
