IENS
ER
RAAGD
Een avond op de
PLACE
CLICHY
Haterialenposiiie en
Oorlogsschade
:ysden
e jeugd"
:rt
- goes
k klaar!
nkenszand.
De Avonturen
van Suske
en Wiske
op het
eiland Amoras
[en de bleten
briek worden aan.
teloord verwerkt
spoorbieten naar
"den doorgezonden
balans en explol-
-t algemeene stem
d, terwijl vooraf
d' gemachtigd om
ar 1944—1945 de
Art 21 niet in
gen.
als bestuursle-
heeren herkozen:
s Zevenbergen p
ert A. I. Dekkers
I. Gcroenewege
e en K. van Gaa
N.H.) terwijl als
d werd gekozen
rardt te Kats (Z.)
werd gekozen
heer J. van Dis
die om gezondv
tslag had aange-
finantieele com-
ozen de heer E
w en St. Joosland
ervangend lid de
rhout te Benthui-
d liet bestuur ge-
timum vracht voor
e fabriek vast te
de vergoedingen
en laftngsplaats-
aag kwam alleen
ietentelers naar
run arbeiders sui
te kennen.
N EN ZIEKEN.
sche leger telt in
deelen over de ge- 1
■spreid een totaal
en en zieken. Wie i
heeft gelegen be-
dat het bezoeken i
erk van barmhar- P'
1 te meer zou een |1
gesteld worden in y
itaal hetzij te Lon I'
avia.
rland in Katholiek
igd heeft zich ten
t de Niwin pak-
og een extra pak
ken en gewonden
en. In elke paro-
ctie-centrum Ka-
t. Wanneer iedere
ketten maakt dan
reau voor de ver-
edempte Burgwal
tING 136-0
GOES
om 7,30 uur
oncertgebouw te
plaatsbespreken
ordusschool dus
r. 154-0
CHUURTJE van
oot 4,30 x 3.30
ENSHOK, groot
ineens in prima
re bevragen bij
fcj 138-o
WADF.NDA.MME
OOOO0OOOOGK
prijs van
13&S0
135-0
lOOOOOOOOOO
ogelijk laat ver-
153—0
IORDSTRAAT 43
TERNEÜZEN
bankwerker
een plaatwer-
ilpkrachten
ge leerjongens
No. 629
TWEEDE BLAD
DINSDAG 26 NOVEMBER 1946
Waf man allemaal kan
mijmeren bij
een pernod-ie
(Van een bijzonderen
medewerker)
TJIER leeft het eigenlijke, het
echte Parijs: Zaterdagavond op
de Place Clichy. Het is een van de
vele kruispunten van deze stad,
waar de groote verkeersaderen
elkaar snijden. lier zien wij dui
zendvoudig herhaald: de dood
gewone Parijzenaar in zijn eigen
specifieke kleinburgerlijkheid. De
Pariiaenaars zelf 'mmers zijn geen
cosmopolieten maar doodgewone
rustige burgertjes, ze zijn vlijtig en
zuinig, ze leven hun kleine leven
tjes, verdeelen hun tijd tusschen 't
kantoor, de werkplaats, de fabriek,
en de métro en de stille uren thuis,
met een uitzicht' op de Qual
d'Orsay of op een dorkere troos-
telooze binnenplaats, waar 'n arm
zalig fuchsia-tje tiert.
De nationale loterij
We staan op het trottoir in de
nabijheid van een van die kra
men van de nationale loterij, die
overal in de stad staan opgesteld;
een witverlichte tent met tien-tallen
becijferde schijven.
Een staatsloterij in het klein; de
kleine man, de allerkleinste man
waagt er enkele francs aan en als
hij geluk heeft wordt de winst on
middellijk omgezet in een Per-
nod-je. Als hij verliest, dan koopt
hij een krant bij het ventje op den
hoek en is spoedig zijn tegenslag
vergeten bi) het lezen van den ko
lossalen kranten-kop die den na
derenden val van den franc voor
spelt ofwel: als hij heelemaai niets
te verliezen heeft, dan vermeit hü
zich met de foto-pagina van de Pa
ris Presse fDernière-Comolète!) die
de lijken laat zien van de veroor
deelden van Neurenberg, allen met
een naambordje op de borst en een
strop nog om den nek.
Of, als hij te wüs is en te inner
lijk verstild om nog sensatie te zoe
ken. dan slentert hij verder langs
de drukke boulevard waar de hel
verlichte winkelkasten en de neon
lichten lokken en lonken.
o,_
Enkele prijzen.
de breede stoepen staan de
kraampjes schouder aan schou
der, uitstalkasten van vleesch en
visch, groenten en fruit, maar alle
maal veel te duur om het te koo-
pen. Maar in lederen mensch, en
zeker In den echten Parijzenaar,
schuilt altijd nog iets van het kind,
en u weet nog wel hoe ook u vroe
ger uw hart wist op te halen aan
al het onbereikbare moois dat in de
Sinterklaas-kast stond.
Druiven: 45 francs per kilo, in
dit land, waar vroeger de druiven
tros evenais het geluk, u overal bo
ven het hoofd hing, waar men de
druif met voeten trad. Nu nog
duurder dan bij ons.
Een hectogrammetje ham; dat
zijn maar twee flinke schijven,
komt u op 60 franken te staan, dat
Is op den kop af gerekend één gul
den en vijfendertig cent. En zoo
gaat het met heel veel dingen, het
is zoo duur, dat de aankoop van
ieder ding een excessieve verspilling
wordt, die de gemiddelde burger
zich slechts enkele malen in de
week kan veroorloven.
Cafébezoek wordt bijna een on
verantwoorde lichtzinnigheid, als 'n
alledaagsch glaasje wijn of een
homp brood met worst u op dertig
francs komt te staan.
En zoo zien we dan- dien kleinen
Parijzenaar met leege handen en
veel berusting verdwijnen in een
van de zwarte métro-putten, waar
de ondergrondsche trein hem tegen
den lagen prijs van enkele centen
naar den anderen kant van de stad
voert, waar hij weer als een mol bo
ven den grond verschijnt en zijn
wandeling voortzet langs soortge
lijke uitstalkasten met soortgelijxe
prijzen. Het kan ook zijn. dat hij
er de voorkeur aan geeft, enkele
uren in de métro-hel te blijven.
Het is er wel rumoerig en er hangt
een onaangename lucht, maar het
is er warm en er zitten zoovéél een
zamen te dutten en te suffen op
de lange banken, die langs de wit-
getegelde tongewelven staan.
Het pernod-je
He
[eeft uw man echter geluk ge
had bij de loterij, dan ziet u
hem even later achter zijn per-
nod-je kruipen: het verraderlijke
pernod-je, de nationale drank van
dit land.
De naam van dit wonderlijke
drankje figureert zelfs in den ver
kiezingsstrijd. Groote aanplakbil
jetten op de zuilen en in de zalen
van de café's vertellen u, dat het
alcohol-percentage van de pernod
tijdens de bezetting van 45 op 25
pet. is gebracht, een maatregel die
volgens deze biljetten, lijnrecht in
strijd is met de eer en de zeden van
het Pransche volk. Slechts, ais u
die of die partij stemt, zal het mis
schien weer mogelijk worden om
dezen nationalen smaad uit te wis-
schen en dat men het pernod-je
weer in zijn vroegere eer en oude
kracht zal herstellen.
Hebt u wei eens een pernod-je
gedronken? Ofwel een „anis" het
geen hetzelfde is? Ronduit gezegd:
het was dezen keer voor het eerst,
dat ik mij eraan waagde. Ik had
het vroeger wel zien drie ken, maar
ik bestelde het niet, omdat de
kleur me niet beviel. Het ziet er
namelijk uit als water, vertroebeld
met een scheutje creolin.
m
We zitten voor het venster dat
uitkijkt op de loterie nationale. De
gar?on schenkt in: een scheut uit
de flesch en een scheut uit het tra
ditioneel© melkkannetje, dat het
opschrift draagt: Anis. De smaak
valt me niet mee. Het is ar ijs, maar
nog veel slapper dan onze oude
vaderlandsche slemp. Het maakt me
een beetje wee, net als het draaien,
de en wentelende bedrijf van de lo
terij daarbuiten.
hebt misschien vroeger wel
eens een fleschje dropwater ge
maakt? Als ik het goed heb, heet
het „Siep" in deze streek. Welnu:
dit is siep van haverstroo-balletjes,
u weet wel, van die 'ingen die u als
kind kocht tegen de hoest.
Niettemin, toen we deze „siep"
genuttigd hadden, was het niet al
leen de loterie nationale die ron 1-
tolde, maar de heele Place Clichy
draalde mee.
In zoo'n geval zit er niets anders
op dan geduldig te wachten tot
zoo'n stadsgedeelte weer tot stil
stand is gekomen.
De twee geestelijken
Duiten, In het roode en groene
schijnsel van de vele neon-
llchtreclames dringen de Parijze
naar» nog steeds voorbij.
Mijn aandacht wordt getrokken
door twee priesters: een oude en
een jonge. Ze dragen een zwaar pak
in hun midden. De inhoud bestaat
vermoedelijk uit periodieken: mo
gelijk een parochieblad.
De gedaante der geestelijken in 't
stadsbeeld is veranderd. De groote
hoed is vervaagd door het democra.
tische alpino-petje, dat bijna de na
tionale dracht van Prankrijk is ge
worden. Het staat niet kwaad bij die
large zwarte cape die tot dicht by
den grond hangt, zoodat de soutane
nog nauwelijks zichtbaar is.
Dit petje wekt den indruk, of de
afstand (de denkbeeldige afstand!)
tusschen de priesters en het volk
verminderd is. We krygen den
DEN speciale verslaggever maak-
te zijn verkenningen in ver
woest gebied. Als sluitstuk hierop
geeft hij de volgende algemeene
beschouwingen, welke zeer actu-
eele punten raken.
■yAN de materialen, die voor den
wederopbouw van belang zijn, is
hout wel het voornaamste. Steenen
zijn uiteraard van nog grootere im
portantie, maar de fabricage daar
van is weer in zooverre mogehjk,
dar onze behoefte vrywel geheel kan
worden gedekt. Met hout staat de
zaak anders. Daarvoor is Nederland
op de eerste plaats op het buiten
land aangewezen. In de houtprodu-
ceerende land zelf
bestaat echter een
vergroot© behoefte
aan dit voor den op
bouw zoo onontbeer
ïyke materiaal en
daarbij komt, dat
ons land op het
oogenbllk geen aantrekkeiyke
ruilpartner is. Van de vroegere
leveranciers is alleen Zweden over
gebleven (voorh. kwam 33 pet. uit
Rusland en 21 pet uit Finland). We
hebben dus andere bronnen moeten
aanboren, met name de Vereenigde
Stat. en Canada, terwijl in Tsjecho.
Slowakpe. Brazilië en Portugal klei
nere hoeveelheden zyn aangekocht.
De aanvoer heeft echter stagnatie
ondervonden door moeilijkheden by
het afsluiten van handelsverdragen
en anderszins.
Het gevolg daarvan is, dat de wo
ningbouw thans, door gebrek aan
materiaal vrijwel beëindigd is, al
thans voorloopig. Bij zijn bezoek aan
Zeeland in de vorige maand sprak
min. Beel er trouwens reeds z'n twij
fel over uit, of de in aanbouw zijn
de pereeeelen wel afgebouwd kun
nen worden.
Merkwaardig ls intusschen, dat de
wederopbouw nog niet de helft van
den beschikbaren houtvoorraad ont
vangt. Het grootste deel is bestemd
voor de meubel- en emballage-in
dustrie.
Ook aan cement bestaat groote
behoefte: voor een kwart van de
benoodigde hoeveelheid zün we op
het buitenland aangewezen. In ver
band met teleurstelling in de aan
voeren heeft men zelfs eenigen tijd
de fabricage van bepaalde beton-
waren moeten stopzetten. Glas
vormt een nog zeldzamer artikel:
Nedreland beschikt over een eigen
vensterglasindustrie. Voor en tij
dens den oorlog leverde Duitsch-
land aanmerkelijke hoeveelheden,
maar nu zijn we geheel op België
aangewezen' De totale glasschade
bedroeg aanvankelijk niet minder
dan 15 miilioen vierkante meter.
Nog slechts voor één vyfde deel is
daarin voorzien.
Déze gegevens zijn o.i. voldoende
duidelijk om een beeld te geven van
de afhankelijkheid van onzen we
deropbouw van buitenlandsche hulp
Gestaakte woningbouw
en
gedupeerde getroffenen
Anderzijds rijst de ernstige vraag
ten aanzien van de verdeeling
van het beschikbare hout of tus
schen vakgroepen en wederopbouw
niet een blliyker verdeeling kan en
moet worden gevonden, opdat het
woningvraagstuk, dat vooral een
sociaal-economisch vraagstuk is en
van het allergrootste belang voor
ons volk. zoo spoedig mogelijk een
oplossing krygt.
Den andere factor, die remmend
op den wederopbouw werkt, is
de thans geldende regeling voor de
vergeeding der oorlogsschade.
Drs. Verhorst van het departe
ment van Openbare Werken en We
deropbouw heeft
weliswaar tijdens 'n
persexcursie een po
ging gewaagd om
te bewijzen, dat die
regeling voor de
betrokkenen nog
h eetmaal zoo gek
niet is (inderdaad: het zou nóg
gekker kunnen) en dat de
Staat nu eenmaal al zooveel
schulden heeft, dat zy die f 11 mil
liard er niet nog eens by kan ne
men, maar dat betoog heeft ons
niet kunnen overtuigen.
Naar onze meening is de zwakte
in deze redeneering, dat men blijk
baar uitgaat van de gedachte, dat
de Staat het niet kan, dus dat de
betrokkenen het maar moeten kun
nen. De Staat staat o.i. gelijk met
de 9 miilioen Nederlanders, die er
deel van uitmaken en we vragen ons
met de bevolking ner geteisterde
gebieden af. hoe men tot de meening
komt, dat, laten we zeggen: 500 000
personen wél kunnen, waartoe negen
miilioen n i e t bij machte zijn.
We kregen den indruk, dat men
ten departemente bovendien van
meening is, dat deze financierings-
regeling niet in het minst vertra
gend werkt op den wederopbouw.
Vooreerst worden alle beschikbare
materialen verwerkt en voorts wordt
in den wederopbouw in bevrediende
mate door particulieren deelgeno
men. Deze argumenten ontzenuwen
elkaar gedeeltelijk "Iet belangryk-
ste deel van den nieuwbouw wordt
gevormd door woningwetwoningen
en veel nieuwbouw 1- er in ver
gelijking met de behoefte nog
niet .Het spreekt vanzelf, dat daar
van een deel (een zéér klein deel
van degenen, op wie een bouwplicht
rust, naar onze aanvankeiyke mee
ning) voor rekening van particulie
ren komt Er is een zekere categorie
van getroffenen, iie over voldoende
geldmiddelen beschikken om zelf 't
herstel te financieren Maar dit is ze
ker niet de groote massa der kleine
huiseigenaren in Limburg, de Betu
we en vooral in Zeeland, waar Juist
deze groen zeer sterk vertegenwoor
digd is. Daarom is een herziening
van de huidige regeling dringend
noodig.
W. GROEPEN.
prettigen indruk, dat dit petje zal
leiden tot wederzydsche toenade
ring, tot meer verdraagzaamheid
van de zyde der arbeiders en de
kleine neringdoenden die hetzelfde
petje dragen.
Of is het nog altyd dat pernod-je
dat ons parten speelt? F. M.
GESLAAGD.
Voor het doctoraal examen
Engelsche taal- en letterkunde
slaagde de Z, E. Heer J. Delle-
poort van het seminarie Ype-
laar te Dongen.
VWVkV%%N%"U%V.V.%%W. VLVMV
door W. Vandersteen
,*2a?offssa?£i&&AS
•sisser, e&tuzi/N
TELSTtjPMACHINe f£
nees renen cn zeer'
Ti/ofns ei/n v/esLAQ
oveeoe expe
enne te Be et e>e/v
van ner uwe>/Ge
At-t O/?A s
218) Maar wat geheurde er nu verder
op AmorasT Gelukkig ls die teletijd-
machine (weet u nog wel, uit de eerste
dagen van Suske en Wlske, toen
Tante Sidonte haar voorouders op 't
witte doek zag verschijnen en een on
voorzichtige druk op een onbekendo
knop door Wlske de hele zaak ont
plofte I) thans hersteld en kan men
door middel ervan zien hoe het ge
gaan ls op Amoras na het vertrek on
zer vrienden.
