LontS&Sd maakt zich op voor de Olympische Spelen Brabantschen Bond Wat een Wonderlêjke Wereld Twaalfhonderd elftallen in Komen de Internationale zeilboten op het drooge Zullen we deze blinkend witte zeilen in Londen moeien missen rj-.R steekt voor de beoefenaars van de zeilsport een gevaarlijke wind op; bjj wijze van spreken althans. Want wat wil het ge val? Het congres van de International Yacht Racing Union, te Londen bijeen, heeft namelijk beslissingen te nemen die voor de toekomst van de zeilsport in de eerste tien jaren van grooten in vloed zullen zijn. VToorwegen en Zweden brengen 'n voorstel ter tafel dat een ge- heele koersverandering in de we reld van de zeilsport beteeke-'t, doordat zij het huidige internatio nale wedstrijdreglement vervallen willen verklaren en door een ander zien vervangen. Aanneming van 't voorstel zou niets meer of minder beteekenen dan dat alle booten in de huidige internationale klassen op het droge moeten worden getrok ken en door nieuwe booten in nieuwe klassen dienen te worden vervangen. Wat zulks, speciaal voor de Ne- derlandsche zeilsport, zou beteeke nen. behoeft geen betoog; het zou gewoon ruineus zijn. Want waar zouden wij dé nieuwe booten van daan moeten halen? In het buiten land. Ja. Maar wie eenigszhis op de hoogte is met wat in de wandeling „die deviezen-geschiedenis" heet, begrijpt dat men dan voor welhaast onoverkomelijke moeilijkreden staat. We zouden dan tegen de Olympi - sche Spelen te Londen, waar ook onze Nederlandsche zeilers van de partij willen zijn, een wuivend handje kunnen opheffen en „dag" zeggen. JJet is een troost dat bij aanne ming van het voorstel ook an dere leden voor groote moeilijkhe den en onkosten komen te staan. En daarom hoopt men in Neder landsche zeilkringen dat een even tueel nieuw reglement eerst na de Olympische Spelen van kracht zal zijn, zoodat onze zeilers, wier boot' jes reeds gebruiksklaar liggen, in 't voorjaar naar hartelust kunnen trai nen voor den Olympischen wimpel. Londen verwacht 150.000 gasten ■vru we het toch min of meer over de Olympische Spelen hebben, is het wel interessant te vernemen dat men in Londen al druk in de weer is om de noodige voorberei dingen te treffen voor de gebeur tenissen die in 1948 Londen voor 'n poos in het brandpunt van de we reldbelangstelling zullen plaatsen Voor het grootste gedeelte zullen de spelen zich concentreeren in de nabijheid van het Wembley Stadion dat voor tal van onze le zers geen onbekende plaats meer is. Hier zullen twee dorpen ver- rijzen welke aan niet minder dan 5000 deelnemers en officials een onderkomen zullen bieden. Dit is nog maar een betrekkelijke kleinigheid, vergeleken bjj de taak die de groote reisbureaux op zich hebben genomen Zij .hebben een geheele organisatie in het leven ge roepen die het zal bestaan een massa van ongeveer 150.000 bezoe kers onder te brengen. De Zweden komen met ongeveer 6000 deelnemers. Maar zij zullen, 't voorbeeld van de Amerikanen vol gend, die ook in 1938 te Amsterdam aldus deden, in de schepen die hen naar Engeland brengen, overnach ten. Dat deze oplossing door de En- gelsche organisatoren met beide handen werd aangegrepen, behoeft geen betoog. Maar niet alleen de logies- aan gelegenheden worden onder het oog gezien, ook de diverse pro gramma's worden bestudeerd. Zoo zal de start van den Marathonloop een van de hoogtepunten der spe len, niet zooals gewoonlijk, in het stadion plaatsvinden, maar ergens buiten Londen. In dit verband wordt gedacht aan Windsor Castle, de residentie van den Engelschen Koning, als een oij uitstek geschik te en ideale plaats. De finish even wel zal, als gebruikelijk, in het stadion plaats vinden. Bij deze be sluiten heeft men laten gelden 't feit dat het Wembley Stadion in een dicht bebouwde omgeving ligt. Over de Olympische Spelen kan men dus, alles samenvattend zeggen dat groote gebeurtenissen ook hier hun schaduwen vooruit werpen. gg&reSc aan scheidsrechters ï.r£T is verwonderlijk roict welk een enthousiasme de Brabantsche jeu?d zdch op het voetbalspel werpt. Het ledental van den K. N.V.B. afdeeling Brabant, beweegt zich in stijgende lijn. Niets wijst er bovendien op dat de curve binnen afzienbaren tijd een horizon tale richting zal aanwijzen. Met inbegrip van de 400 juniores—elf tallen spelen mans ruim 1200 teams in de Brabantsche competi tie. Dit is niet alleen een recordcijfer vooi wat de afdeeling Bra bant betreft, maar bovendien steekt zij met deze cijfers met hoofd en schouders boven de overige provinciale bonden uit. ander inzicht. Het ''leek namelijk dat de Bond een scherpe selectie toepast in dien zin, dat men se rieus bekijkt, of in een bepaalde plaats, waaruit een nieuwe club zich aanmeldt, voldoende speelgelegen- heid Is of niet. Is er speelgelegen- heid voldoende aanwezig, dan ad viseert men deze clubs zich aan te sluiten bij de reeds bestaande in die plaatsen. Iets dergelijks komt na- TYeze en andere wetenswaardighe- den vernamen we van den heer Schroder, den actieven afdeslings- voorzitter, toen we hem in zijn drukke werkzaamheden met onze nieuwsgierige vragen overvielen. Aanvankelijk bekroop, ons de ge dachte bij het vernemen van de verrassende cijfers, dat de bond te hooi en te gras leden accepteerde. Doch al spoedig kwamen we tot 'n Onverbeterlijk Tngeborg Engelke, een 21-jarige Duitsche ln Herford (Eng.) stak op goeden, willekeurigen dag de hakenkruisvlag uit „om de Engelschen te laten zien dat er nog echte Duitschers be staan." Zij werd veroordeeld tot 5 jaar insluiting, waarvan één jaar in een strafgevangenis en 4 jaar in een opvoedings gesticht. Een moment van onbedachtzaamheid, etcetera! De optimist TZ" APITEIN Peter Churchill, die als geheim agent in Zuid- Frankrijk werkte tij dens db Duitsche bezet ting, vertelde de vol gende vermakelijke historie aan de leden van de Franco-British Association in Londen Een nog tamelijk jon ge Franschman uit een stadje in de buurt van Darseille, stond er voor bekend, dat hij eiken morgen met een verre kijker naar het strand ging om uit te kijken naar een eventueele Enr gelsche invasievloot. Hij deed dit op last van de Duitschers en werd er door hen voor betaald. Op een keer vroeg men hem hoeveel het baantje hem maande lijks opleverde. „O, niet zoo veel", zei hij, „dui zend francs, maar er is me beloofd, dat ik pen sioen krijg, als ik 75 ben." Weer koo iets Daily Express -ncldt: In. 't Como- meer in Italië is een enorm monster gezien met een punthoofd en een groen-geel lichaam. Geleerden vermoeden dat het een Lariousurus is, een soort prae-histo- rische karper, die, met de soortgenooten van zijn oud geslacht, zich- wellicht ophoudt in gan gen, die honderden me ters onder het aard oppervlak zitten en die uitloopen in het meer. Het heele gevalletje doet sterk aan een vooroorlogsch monster denken, dat in het meer van Loch-Ness werd ge zien en#dat meestal aan de oppervlakte kwam, wanneer er weinig an der nieuws binnen schootsafstand der Jour nalisten te vinden was. Bescherm de dieren "P\e Engelsche Vereeni- ging voor Dieren- bescherm r.g heeft een onderscheiding uitge reikt aan den heer Tinsley Hogers uit Walthamstow, die een 40 meter hoogen water toren opklauterde om 'n kat te redden, die zich op het topje had ge ïnstalleerd en op katten manier „h€lp, help" 2at te roepen. OÖOOOOOOOGOOOOOOOOGOOGOOGGGOOOOOOOOOOOGOD300C tuurlijk 't meeste voor ln de groo- tere plaatsen. In de dorpen heeft het soms wel eens zin meer dan één club toe te laten, mits er natuurlijk speelterreinen aanwezig zijn. Scheidsrechters probleem. Tiet spreekt vanzelf, dat het groo- n te ledenaantal alle mogelijke moeilijkheden met zich meebrengt. Is het samenstellen van een vlot verloopend competitierooster al een puzzle, het aanwijzen van scheids rechters is een nog grooter pro bleem. Want de bond komt nogal scheids rechters te kort. Geen wonder ook! De aparte moeilijkheid is echter, dat de liefhebberij om te scheids rechteren in de afdeeling niet zoo bijster groot is. Men heeft nu al 'n beroep gedaan op de vereenigingen om toch vooral aan geschikte men- schen te denken, teneinde in de lacune te voorzien. Het heeft ge holpen, maar niet afdoende. En nu heeft men een ander plannetje uit gedokterd om van de scheidsrech- tersleemte af te komen Uit de bondskas is namelijk dui zend gulden beschikbaar gesteld om scheidsrechters op te leiden. Dat gebeurt dan via lezingen, cursussen e.d. Bovendien heeft de bond een deel der scheidsrechters declaraties voor zijn rekening ge nomen. Dat laatste heeft een tweevoudig voordeel. En wel dat men controle krijgt op de soms wel wat overdre ven declaraties der arbiters, als mede dat men de clubs in niet ge ringe mate ontlast van de declara tie-weeën. Dit kan niet anders dan een zeer verstandig besluit van den heer Schroder cum suis genoemd wor den Een besluit, waarvan de ver wezenlijking mogelijk is geworden door het vrij groote batige saldo van den bond. Wij vinden dit ove rigens een zeer gelukkig besluit, want nu komen immers de baten van den bond weer aan de clubs ten goede. Daaruit blijkt wel de juiste en sportieve gesteldheid van het af- deelingsbestuur Het is een standpunt, dat in rui men kring navolging verdient. Men moest zich veel meer voor oogen houden dat de sport geen zaakje is. dat de clubs en de bon den geen naamlooze vennoot schappen zijn die er alsmaar op uit moeten zijn om nog grootere winsten te behalen. Neen het geld dat als winst geboekt wordt, moet ten goede komen aan ,de sport,in casu aan de vereenigin gen, aan de spelers. Daardoor wordt de onderlinge verstand houding beter, daardoor doet men ook werkelijk iets voor de licha melijke ontspanning van de be volking. Dat het bestuur van de afdeeling Brabant met een heerlijk enthou- siasme bezield is, blijkt wel hieruit T dat een bedrag van f 3000 werd be- I schikbaar gesteld ter verbetering van het spelpeil. Trainers zullen door veld- en indoortraining den spelers een betere techniek en tac tiek trachten bij te brengen. voooooo<xxxxx><xxxxxxx><xxx>ooooooooooooooooo ooooooooo<xxx><><><>o<>o>ooo<xxx><><><x><>o<>ooo<x><><xxx><>o<>ooo<><>o<>oo<>o<><><x><><><xxxx>ooo<> DE EENZAME KUST A THERTON, die reeds de kamer- deur ber eikt had om te vertrek, ken, keerde zich snel om bij het hooren van Stephen Pyke's laatste opmerking. „Er is maar één mogelijkheid die hierop past", zei hij. „Wat u eigen lijk bedoelt is dit; u zelde aan Ri chard Malvery dat, als hij hier lan ger bleef, hij gevaar liep te worden gearresteerd op beschuldiging van valschheid in geschrifte." Weer wisselen de gebr oeders blik ken alvorens er 'n antwoord kwam. En ditmaal was het Daniel Pyke, die antwoordde; „Wij meenen, dat Wij u niets meer kunnen vertellen, commissaris Atherton", zei hij. „Wij hebben u een duidelijke en volledige uiteenzetting gegeven over de komst van Richard Malvery hier en wij kunnen er niets meer aan toe voegen. U weet zeer goed", ging hij voort met een veelbeteekenend glim lachje, „en niemand beter dan U natuurlijk, dat de zaak hiermede niet is afgedaan Als Richard Mal very het slachtoffer is geworden van een lage daad, zal alles offi cieel in uw handen komen. En na. tuurlijk zullen Stephen en ik te be- voegder plaatse ons woordje moe ten doen." „Het ligt officieel nu al in mijn handen", antwoordde Atherton. „Maar ik heb u de kans gegeven, al les wat u wilde vertellen aan mü privé mede te deelen. Natuurlijk zullen wü dit gesprek ook als zui ver persoonlijk beschouwen. Maar bedenkt dat Norman Cuffe's inlich. tingen niet privé werden verstrekt. Hij gaf ze mi) ln mijn officieele functie. Ik vraag u, de kwestie nog eens goed te overwegen en dan het zelfde te doen. Als u mij niet alles verder wenscht te vertellen, zal ik u daar niet toe trachten te dwin gen. Kom, Blake." Maar tenslotte verbrak Blake zijn stilzwijgen. Hij talmde en keek van den eenen broer naar den andere. „Ziet u eens!" zei hij plotseling. „U zoqjit mij zeer verplichten, hee- ren, wanneer u mij één vraag zoudt willen beantwoorden Ik denk dat u zult begrijpen, waarom ik dit vraag. Twee jaar geleden was ik Dick Malvery's compagnon en ik vond hem een kerel die recht-door. zee ging. De vraag die ik graag door u beantwoord zag. lieteekent veel voor mij. Het is deze: gaf Dlck Malvery u toe, dat hij die cheque had vervalscht? Df, laat het me in een anderen vorm vragen: ontken de hij, dat hij haar vervalscht had? U kunt noch u zelf noch een ander kwaad doen met hier antwoord op te geven." Een oogenblik gaven noch Ste phen noch Daniel antwoord. Ze keken elkaar op dezelfde vragende manier aan; toen gaf Stephen Da niel een teeken. met hem de kamer te verlaten. „Wilt u ons een paar minuten excuseeren, heeren," zei hij. „Ik zou graag even met mijn broer praten voor we de vraag van mijnheei- Blake beantwoordden." Toen ze de kamer hadden verla ten, wendde Atherton zich hoofd schuddend tot Blake. „Ik houd hier niet van, Blake", fluisterde hij. „Deze lui weten meer een heeleboel meer! dan ze ons hebben verteld. Misschien niet over Richard Malvery's recente verdwij ning maar over wat daar aanleiding toe gaf. En ik zie geen mogelijk heid, ze aan het praten te krijgen, ik zie geen kans ze onder eede in de getuigenbank te krijgen. We ver. keeren niet in het geval dat iemand beschuldigd is van moord op Dick Malvery of dat zijn lichaam is ge vonden en er lijkschouwing gehou den wordt. Zoolang we niet iemand van iets kunnen beschuldigen en we niet zeker weten dat hij niet meer in leven is Maar toen kwamen beide broers terug en Stephen hervatte zün een maal aangenomen rol van woord voerder. „Wij hebben er geen bezwaar te gen u hierop te antwoorden, mijn heer Blake", zei hij, „en als we ant woorden gaan we werkelijk veel ver der dan wij van plan waren. Ik zal het in enkele woorden samenvatten. Richard Malvery bezwoer ons plech tig dat de cheque niet door hem was vervalscht en hij er geen idéé van had dat die cheque valsch was, totdat ik hem er in het Minerva Hotel te Londen, waar lk hem in Februari bezocht, over sprak. Blake hoorde een scherpen uit roep van Atherton; hij zelf echter vatte Stephen Pyke's antwoord kalm op. „Dank u", zei hij. „Dat is voor mij voldoende! Als Dick zei, dat hij die cheque niet vervalscht had, dan heeft hij_ liet ook niet gedaan. All right, dat is dus een ander geheim dat opgelost dient te worden. En ik zal dat oplossen." De gebroeders gaven geen ant woord en aldra geleidden ze hun bezoekers naar de deur, waar ze afscheid namen. Atherton bewaar de het stilzwijgen, tot zij op eenlgen afstand van Channel Cottage en op den weg naar Shilhampton waren. „Blake." zei hij tenslotte, zich plotseling tot zijn metgezel wen dend. „Het treft me, dat we in dat antwoord van Stephen Pyke op jouw vraag op iets van het grootste belang zijn gestooten. Herinner je, hoe hij het formuleerde of liever, hoe hij, naar lk meen, formuleerde wat Richard Malvery hem heeft ge zegd?" „Niet precies", antwoordde Blake. „Ik was meer gespannen op den algemeenen zin." „Stephen Pyke zei", vervolgde Atherton, zijn woorden langzaam beklemtonend, „dat Richard Mal very zei dat let nu op! hij er geen idéé van had dat die cheque valsch was. Wel, wat beteekent dat?" „Je hecht daar klaarblijkelijk een bijzondere beteekenis aan", zei Blake. „Welke?" „Deze", antwoordde Atherton. „Dat Richard Malvery die cheque niet direct van Boyce Malvery ont ving. Ik neem natuurlijk aan, dat Richard Malvery absoluut onschul dig is. Snap je niet dat, wanneer hij die cheque direct van Boyce zou hebben gekregen, hij dat direct zou hebben gezegd? Hij zou waarschijn lijk bü de Pyke's hebben uitgeroe pen: „Wel, ik zag Boyce haar zelf uitschrijven!" of „Hé, en Boyce stelde me haar zelf ter hand" Tn plaats daarvan, als Stephens ver slag tenminste juist is, zegt hy eenvoudig dat hy er geen idéé van had dat die cheque vervalscht was. En dat beteekent: hy kreeg haar via een ander!" „Precies!" riep Blake uit. „En die andere ls alweer "en nieuwe figuur die we moeten opsporen." „Ik herinner me dat Cuffe tad gezegd, dat het een cheque betaal baar aan toonder was", zei Ather ton, „en omdat we hier dicht ia de buurt van Cuffe's huis zijn, zullen we er even aanloopen: ik wil hem een vraag stellen, zooals ik ze nu versch ln gedachten heb Het huis van mynheer Cuffe was van een wat luisterrijker type dan Channel Cottage en mijnheer Culle zelf, die door een aardig dienst meisje naar de solide-gemeubileeiae eetkamer werd geroepen, deelde zijn bezoekers mede, dat hy en zijn dochters juist in ien salon wat van de muziek aan het genieten waren, gastvrü noodigde hy zyn bezoekers uit, met hem mee te gaan, maar Atherton verbond het zakendoen aan haast. „Ik kwam maar even by u aan loopen om een vraag te stellen die me juist in den geest kwam", zei hij. „We hebben de twee Pykes be zocht en ze gaven al gauw toe dat Richard Malvery op den avond van den 21sten Februari bq Stephen thuis was, en daar omstreeks Iran elf vertrok naar Malvery Hold.. gaven ook toe dat die cheque, welke u aannam, een onderwerp van nes gesprek was en dat Richard ontken de, dat ze door hem was vervalsen!. Nu maakte hy een veelbeteekenen" de opmerking. Hy zei, dat hij er geen Idéé van had, dat ze vervalsen» was. Nu heb lk zoo juist aan man heer Blake uitgelegd, dat dit er' "P •wijst, dat Richard die cheque rta direct had ontvangen; het ziet naar uit, dat hy haar kreeg van Boyce Malvery maar iemand anders. Heeft u ons - gezegd, mynheer Cuffe, dat d cheque betaalbaar was aan w der?" (Wordt verv-

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1946 | | pagina 6