LontS&Sd maakt zich op
voor de Olympische Spelen
Brabantschen Bond
Wat een Wonderlêjke Wereld
Twaalfhonderd elftallen in
Komen de
Internationale
zeilboten op het
drooge
Zullen we deze
blinkend witte
zeilen in Londen
moeien missen
rj-.R steekt voor de beoefenaars van de zeilsport een gevaarlijke
wind op; bjj wijze van spreken althans. Want wat wil het ge
val? Het congres van de International Yacht Racing Union, te
Londen bijeen, heeft namelijk beslissingen te nemen die voor de
toekomst van de zeilsport in de eerste tien jaren van grooten in
vloed zullen zijn.
VToorwegen en Zweden brengen 'n
voorstel ter tafel dat een ge-
heele koersverandering in de we
reld van de zeilsport beteeke-'t,
doordat zij het huidige internatio
nale wedstrijdreglement vervallen
willen verklaren en door een ander
zien vervangen. Aanneming van 't
voorstel zou niets meer of minder
beteekenen dan dat alle booten in
de huidige internationale klassen op
het droge moeten worden getrok
ken en door nieuwe booten in
nieuwe klassen dienen te worden
vervangen.
Wat zulks, speciaal voor de Ne-
derlandsche zeilsport, zou beteeke
nen. behoeft geen betoog; het zou
gewoon ruineus zijn. Want waar
zouden wij dé nieuwe booten van
daan moeten halen? In het buiten
land. Ja. Maar wie eenigszhis op de
hoogte is met wat in de wandeling
„die deviezen-geschiedenis" heet,
begrijpt dat men dan voor welhaast
onoverkomelijke moeilijkreden staat.
We zouden dan tegen de Olympi -
sche Spelen te Londen, waar ook
onze Nederlandsche zeilers van de
partij willen zijn, een wuivend
handje kunnen opheffen en „dag"
zeggen.
JJet is een troost dat bij aanne
ming van het voorstel ook an
dere leden voor groote moeilijkhe
den en onkosten komen te staan.
En daarom hoopt men in Neder
landsche zeilkringen dat een even
tueel nieuw reglement eerst na de
Olympische Spelen van kracht zal
zijn, zoodat onze zeilers, wier boot'
jes reeds gebruiksklaar liggen, in 't
voorjaar naar hartelust kunnen trai
nen voor den Olympischen wimpel.
Londen verwacht 150.000
gasten
■vru we het toch min of meer over
de Olympische Spelen hebben,
is het wel interessant te vernemen
dat men in Londen al druk in de
weer is om de noodige voorberei
dingen te treffen voor de gebeur
tenissen die in 1948 Londen voor 'n
poos in het brandpunt van de we
reldbelangstelling zullen plaatsen
Voor het grootste gedeelte zullen
de spelen zich concentreeren in
de nabijheid van het Wembley
Stadion dat voor tal van onze le
zers geen onbekende plaats meer
is. Hier zullen twee dorpen ver-
rijzen welke aan niet minder dan
5000 deelnemers en officials een
onderkomen zullen bieden.
Dit is nog maar een betrekkelijke
kleinigheid, vergeleken bjj de taak
die de groote reisbureaux op zich
hebben genomen Zij .hebben een
geheele organisatie in het leven ge
roepen die het zal bestaan een
massa van ongeveer 150.000 bezoe
kers onder te brengen.
De Zweden komen met ongeveer
6000 deelnemers. Maar zij zullen, 't
voorbeeld van de Amerikanen vol
gend, die ook in 1938 te Amsterdam
aldus deden, in de schepen die hen
naar Engeland brengen, overnach
ten. Dat deze oplossing door de En-
gelsche organisatoren met beide
handen werd aangegrepen, behoeft
geen betoog.
Maar niet alleen de logies- aan
gelegenheden worden onder het
oog gezien, ook de diverse pro
gramma's worden bestudeerd. Zoo
zal de start van den Marathonloop
een van de hoogtepunten der spe
len, niet zooals gewoonlijk, in het
stadion plaatsvinden, maar ergens
buiten Londen. In dit verband
wordt gedacht aan Windsor Castle,
de residentie van den Engelschen
Koning, als een oij uitstek geschik
te en ideale plaats. De finish even
wel zal, als gebruikelijk, in het
stadion plaats vinden. Bij deze be
sluiten heeft men laten gelden 't
feit dat het Wembley Stadion in
een dicht bebouwde omgeving ligt.
Over de Olympische Spelen kan
men dus, alles samenvattend zeggen
dat groote gebeurtenissen ook hier
hun schaduwen vooruit werpen.
gg&reSc aan scheidsrechters
ï.r£T is verwonderlijk roict welk een enthousiasme de Brabantsche
jeu?d zdch op het voetbalspel werpt. Het ledental van den K.
N.V.B. afdeeling Brabant, beweegt zich in stijgende lijn. Niets wijst
er bovendien op dat de curve binnen afzienbaren tijd een horizon
tale richting zal aanwijzen. Met inbegrip van de 400 juniores—elf
tallen spelen mans ruim 1200 teams in de Brabantsche competi
tie. Dit is niet alleen een recordcijfer vooi wat de afdeeling Bra
bant betreft, maar bovendien steekt zij met deze cijfers met hoofd
en schouders boven de overige provinciale bonden uit.
ander inzicht. Het ''leek namelijk
dat de Bond een scherpe selectie
toepast in dien zin, dat men se
rieus bekijkt, of in een bepaalde
plaats, waaruit een nieuwe club zich
aanmeldt, voldoende speelgelegen-
heid Is of niet. Is er speelgelegen-
heid voldoende aanwezig, dan ad
viseert men deze clubs zich aan te
sluiten bij de reeds bestaande in die
plaatsen. Iets dergelijks komt na-
TYeze en andere wetenswaardighe-
den vernamen we van den heer
Schroder, den actieven afdeslings-
voorzitter, toen we hem in zijn
drukke werkzaamheden met onze
nieuwsgierige vragen overvielen.
Aanvankelijk bekroop, ons de ge
dachte bij het vernemen van de
verrassende cijfers, dat de bond te
hooi en te gras leden accepteerde.
Doch al spoedig kwamen we tot 'n
Onverbeterlijk
Tngeborg Engelke, een
21-jarige Duitsche ln
Herford (Eng.) stak op
goeden, willekeurigen
dag de hakenkruisvlag
uit „om de Engelschen
te laten zien dat er nog
echte Duitschers be
staan."
Zij werd veroordeeld
tot 5 jaar insluiting,
waarvan één jaar in een
strafgevangenis en 4
jaar in een opvoedings
gesticht. Een moment
van onbedachtzaamheid,
etcetera!
De optimist
TZ" APITEIN Peter
Churchill, die als
geheim agent in Zuid-
Frankrijk werkte tij
dens db Duitsche bezet
ting, vertelde de vol
gende vermakelijke
historie aan de leden
van de Franco-British
Association in Londen
Een nog tamelijk jon
ge Franschman uit een
stadje in de buurt van
Darseille, stond er voor
bekend, dat hij eiken
morgen met een verre
kijker naar het strand
ging om uit te kijken
naar een eventueele Enr
gelsche invasievloot. Hij
deed dit op last van de
Duitschers en werd er
door hen voor betaald.
Op een keer vroeg
men hem hoeveel het
baantje hem maande
lijks opleverde. „O, niet
zoo veel", zei hij, „dui
zend francs, maar er is
me beloofd, dat ik pen
sioen krijg, als ik 75
ben."
Weer koo iets
Daily Express
-ncldt: In. 't Como-
meer in Italië is een
enorm monster gezien
met een punthoofd en
een groen-geel lichaam.
Geleerden vermoeden
dat het een Lariousurus
is, een soort prae-histo-
rische karper, die, met
de soortgenooten van
zijn oud geslacht, zich-
wellicht ophoudt in gan
gen, die honderden me
ters onder het aard
oppervlak zitten en die
uitloopen in het meer.
Het heele gevalletje
doet sterk aan een
vooroorlogsch monster
denken, dat in het meer
van Loch-Ness werd ge
zien en#dat meestal aan
de oppervlakte kwam,
wanneer er weinig an
der nieuws binnen
schootsafstand der Jour
nalisten te vinden was.
Bescherm
de dieren
"P\e Engelsche Vereeni-
ging voor Dieren-
bescherm r.g heeft een
onderscheiding uitge
reikt aan den heer
Tinsley Hogers uit
Walthamstow, die een
40 meter hoogen water
toren opklauterde om 'n
kat te redden, die zich
op het topje had ge
ïnstalleerd en op katten
manier „h€lp, help" 2at
te roepen.
OÖOOOOOOOGOOOOOOOOGOOGOOGGGOOOOOOOOOOOGOD300C
tuurlijk 't meeste voor ln de groo-
tere plaatsen. In de dorpen heeft
het soms wel eens zin meer dan één
club toe te laten, mits er natuurlijk
speelterreinen aanwezig zijn.
Scheidsrechters probleem.
Tiet spreekt vanzelf, dat het groo-
n te ledenaantal alle mogelijke
moeilijkheden met zich meebrengt.
Is het samenstellen van een vlot
verloopend competitierooster al een
puzzle, het aanwijzen van scheids
rechters is een nog grooter pro
bleem.
Want de bond komt nogal scheids
rechters te kort. Geen wonder ook!
De aparte moeilijkheid is echter,
dat de liefhebberij om te scheids
rechteren in de afdeeling niet zoo
bijster groot is. Men heeft nu al 'n
beroep gedaan op de vereenigingen
om toch vooral aan geschikte men-
schen te denken, teneinde in de
lacune te voorzien. Het heeft ge
holpen, maar niet afdoende. En nu
heeft men een ander plannetje uit
gedokterd om van de scheidsrech-
tersleemte af te komen
Uit de bondskas is namelijk dui
zend gulden beschikbaar gesteld
om scheidsrechters op te leiden.
Dat gebeurt dan via lezingen,
cursussen e.d. Bovendien heeft de
bond een deel der scheidsrechters
declaraties voor zijn rekening ge
nomen.
Dat laatste heeft een tweevoudig
voordeel. En wel dat men controle
krijgt op de soms wel wat overdre
ven declaraties der arbiters, als
mede dat men de clubs in niet ge
ringe mate ontlast van de declara
tie-weeën.
Dit kan niet anders dan een zeer
verstandig besluit van den heer
Schroder cum suis genoemd wor
den Een besluit, waarvan de ver
wezenlijking mogelijk is geworden
door het vrij groote batige saldo
van den bond. Wij vinden dit ove
rigens een zeer gelukkig besluit,
want nu komen immers de baten
van den bond weer aan de clubs ten
goede. Daaruit blijkt wel de juiste
en sportieve gesteldheid van het af-
deelingsbestuur
Het is een standpunt, dat in rui
men kring navolging verdient.
Men moest zich veel meer voor
oogen houden dat de sport geen
zaakje is. dat de clubs en de bon
den geen naamlooze vennoot
schappen zijn die er alsmaar op
uit moeten zijn om nog grootere
winsten te behalen. Neen het geld
dat als winst geboekt wordt,
moet ten goede komen aan ,de
sport,in casu aan de vereenigin
gen, aan de spelers. Daardoor
wordt de onderlinge verstand
houding beter, daardoor doet men
ook werkelijk iets voor de licha
melijke ontspanning van de be
volking.
Dat het bestuur van de afdeeling
Brabant met een heerlijk enthou-
siasme bezield is, blijkt wel hieruit T
dat een bedrag van f 3000 werd be- I
schikbaar gesteld ter verbetering
van het spelpeil. Trainers zullen
door veld- en indoortraining den
spelers een betere techniek en tac
tiek trachten bij te brengen.
voooooo<xxxxx><xxxxxxx><xxx>ooooooooooooooooo ooooooooo<xxx><><><>o<>o>ooo<xxx><><><x><>o<>ooo<x><><xxx><>o<>ooo<><>o<>oo<>o<><><x><><><xxxx>ooo<>
DE EENZAME KUST
A THERTON, die reeds de kamer-
deur ber eikt had om te vertrek,
ken, keerde zich snel om bij het
hooren van Stephen Pyke's laatste
opmerking.
„Er is maar één mogelijkheid die
hierop past", zei hij. „Wat u eigen
lijk bedoelt is dit; u zelde aan Ri
chard Malvery dat, als hij hier lan
ger bleef, hij gevaar liep te worden
gearresteerd op beschuldiging van
valschheid in geschrifte."
Weer wisselen de gebr oeders blik
ken alvorens er 'n antwoord kwam.
En ditmaal was het Daniel Pyke,
die antwoordde; „Wij meenen, dat
Wij u niets meer kunnen vertellen,
commissaris Atherton", zei hij. „Wij
hebben u een duidelijke en volledige
uiteenzetting gegeven over de
komst van Richard Malvery hier en
wij kunnen er niets meer aan toe
voegen. U weet zeer goed", ging hij
voort met een veelbeteekenend glim
lachje, „en niemand beter dan U
natuurlijk, dat de zaak hiermede
niet is afgedaan Als Richard Mal
very het slachtoffer is geworden
van een lage daad, zal alles offi
cieel in uw handen komen. En na.
tuurlijk zullen Stephen en ik te be-
voegder plaatse ons woordje moe
ten doen."
„Het ligt officieel nu al in mijn
handen", antwoordde Atherton.
„Maar ik heb u de kans gegeven, al
les wat u wilde vertellen aan mü
privé mede te deelen. Natuurlijk
zullen wü dit gesprek ook als zui
ver persoonlijk beschouwen. Maar
bedenkt dat Norman Cuffe's inlich.
tingen niet privé werden verstrekt.
Hij gaf ze mi) ln mijn officieele
functie. Ik vraag u, de kwestie nog
eens goed te overwegen en dan het
zelfde te doen. Als u mij niet alles
verder wenscht te vertellen, zal ik
u daar niet toe trachten te dwin
gen. Kom, Blake."
Maar tenslotte verbrak Blake zijn
stilzwijgen. Hij talmde en keek van
den eenen broer naar den andere.
„Ziet u eens!" zei hij plotseling.
„U zoqjit mij zeer verplichten, hee-
ren, wanneer u mij één vraag zoudt
willen beantwoorden Ik denk dat
u zult begrijpen, waarom ik dit
vraag. Twee jaar geleden was ik
Dick Malvery's compagnon en ik
vond hem een kerel die recht-door.
zee ging. De vraag die ik graag door
u beantwoord zag. lieteekent veel
voor mij. Het is deze: gaf Dlck
Malvery u toe, dat hij die cheque
had vervalscht? Df, laat het me in
een anderen vorm vragen: ontken
de hij, dat hij haar vervalscht had?
U kunt noch u zelf noch een ander
kwaad doen met hier antwoord op
te geven."
Een oogenblik gaven noch Ste
phen noch Daniel antwoord. Ze
keken elkaar op dezelfde vragende
manier aan; toen gaf Stephen Da
niel een teeken. met hem de kamer
te verlaten. „Wilt u ons een paar
minuten excuseeren, heeren," zei
hij. „Ik zou graag even met mijn
broer praten voor we de vraag van
mijnheei- Blake beantwoordden."
Toen ze de kamer hadden verla
ten, wendde Atherton zich hoofd
schuddend tot Blake.
„Ik houd hier niet van, Blake",
fluisterde hij. „Deze lui weten meer
een heeleboel meer! dan ze ons
hebben verteld. Misschien niet over
Richard Malvery's recente verdwij
ning maar over wat daar aanleiding
toe gaf. En ik zie geen mogelijk
heid, ze aan het praten te krijgen,
ik zie geen kans ze onder eede in
de getuigenbank te krijgen. We ver.
keeren niet in het geval dat iemand
beschuldigd is van moord op Dick
Malvery of dat zijn lichaam is ge
vonden en er lijkschouwing gehou
den wordt. Zoolang we niet iemand
van iets kunnen beschuldigen en we
niet zeker weten dat hij niet meer
in leven is
Maar toen kwamen beide broers
terug en Stephen hervatte zün een
maal aangenomen rol van woord
voerder.
„Wij hebben er geen bezwaar te
gen u hierop te antwoorden, mijn
heer Blake", zei hij, „en als we ant
woorden gaan we werkelijk veel ver
der dan wij van plan waren. Ik zal
het in enkele woorden samenvatten.
Richard Malvery bezwoer ons plech
tig dat de cheque niet door hem
was vervalscht en hij er geen idéé
van had dat die cheque valsch was,
totdat ik hem er in het Minerva
Hotel te Londen, waar lk hem in
Februari bezocht, over sprak.
Blake hoorde een scherpen uit
roep van Atherton; hij zelf echter
vatte Stephen Pyke's antwoord kalm
op.
„Dank u", zei hij. „Dat is voor mij
voldoende! Als Dick zei, dat hij die
cheque niet vervalscht had, dan
heeft hij_ liet ook niet gedaan. All
right, dat is dus een ander geheim
dat opgelost dient te worden. En ik
zal dat oplossen."
De gebroeders gaven geen ant
woord en aldra geleidden ze hun
bezoekers naar de deur, waar ze
afscheid namen. Atherton bewaar
de het stilzwijgen, tot zij op eenlgen
afstand van Channel Cottage en op
den weg naar Shilhampton waren.
„Blake." zei hij tenslotte, zich
plotseling tot zijn metgezel wen
dend. „Het treft me, dat we in dat
antwoord van Stephen Pyke op
jouw vraag op iets van het grootste
belang zijn gestooten. Herinner je,
hoe hij het formuleerde of liever,
hoe hij, naar lk meen, formuleerde
wat Richard Malvery hem heeft ge
zegd?"
„Niet precies", antwoordde
Blake. „Ik was meer gespannen op
den algemeenen zin."
„Stephen Pyke zei", vervolgde
Atherton, zijn woorden langzaam
beklemtonend, „dat Richard Mal
very zei dat let nu op! hij er
geen idéé van had dat die cheque
valsch was. Wel, wat beteekent
dat?"
„Je hecht daar klaarblijkelijk een
bijzondere beteekenis aan", zei
Blake. „Welke?"
„Deze", antwoordde Atherton.
„Dat Richard Malvery die cheque
niet direct van Boyce Malvery ont
ving. Ik neem natuurlijk aan, dat
Richard Malvery absoluut onschul
dig is. Snap je niet dat, wanneer
hij die cheque direct van Boyce zou
hebben gekregen, hij dat direct zou
hebben gezegd? Hij zou waarschijn
lijk bü de Pyke's hebben uitgeroe
pen: „Wel, ik zag Boyce haar zelf
uitschrijven!" of „Hé, en Boyce
stelde me haar zelf ter hand" Tn
plaats daarvan, als Stephens ver
slag tenminste juist is, zegt hy
eenvoudig dat hy er geen idéé van
had dat die cheque vervalscht was.
En dat beteekent: hy kreeg haar
via een ander!"
„Precies!" riep Blake uit. „En die
andere ls alweer "en nieuwe figuur
die we moeten opsporen."
„Ik herinner me dat Cuffe tad
gezegd, dat het een cheque betaal
baar aan toonder was", zei Ather
ton, „en omdat we hier dicht ia de
buurt van Cuffe's huis zijn, zullen
we er even aanloopen: ik wil hem
een vraag stellen, zooals ik ze nu
versch ln gedachten heb
Het huis van mynheer Cuffe was
van een wat luisterrijker type dan
Channel Cottage en mijnheer Culle
zelf, die door een aardig dienst
meisje naar de solide-gemeubileeiae
eetkamer werd geroepen, deelde zijn
bezoekers mede, dat hy en zijn
dochters juist in ien salon wat van
de muziek aan het genieten waren,
gastvrü noodigde hy zyn bezoekers
uit, met hem mee te gaan, maar
Atherton verbond het zakendoen
aan haast.
„Ik kwam maar even by u aan
loopen om een vraag te stellen die
me juist in den geest kwam", zei
hij. „We hebben de twee Pykes be
zocht en ze gaven al gauw toe dat
Richard Malvery op den avond van
den 21sten Februari bq Stephen
thuis was, en daar omstreeks Iran
elf vertrok naar Malvery Hold..
gaven ook toe dat die cheque, welke
u aannam, een onderwerp van nes
gesprek was en dat Richard ontken
de, dat ze door hem was vervalsen!.
Nu maakte hy een veelbeteekenen"
de opmerking. Hy zei, dat hij er
geen Idéé van had, dat ze vervalsen»
was. Nu heb lk zoo juist aan man
heer Blake uitgelegd, dat dit er' "P
•wijst, dat Richard die cheque rta
direct had ontvangen; het ziet
naar uit, dat hy haar kreeg
van Boyce Malvery maar
iemand anders. Heeft u ons -
gezegd, mynheer Cuffe, dat d
cheque betaalbaar was aan w
der?"
(Wordt verv-