Schuivende Schffven
Wal een Wonderiijke Werdd
DAMMEN
lil
Engeland-Nederland
„a tuii international"
spel van sprankelenden
geest en concentratie
T vi: BELANGSTELLING voor
het dammen neemt in ons
land gaandeweg toe en wel in
die mate, dat Nederland verhou
dingsgewüs van alle landen aan
cfe spits is komen te staan. On
geveer vijf en dertig jaar gele
den zocht het damspel in Ne
derland aarzelend zijn weg.
Tn 1942 waren bij de diverse d-am-
vireenigitigen een totaal van
ongeveer 6000 leden aangesloten
doch na öe coördinatie die in dat
zelfde jaar tot stand kwetn en
waarbij alle vereenigingen zich in
tien Nederlanósche Dambond hun
delden, heeft het ledental qie 10.000
bjjna bereikt. Het 'is een verheu
gend tceken dat ook de jongere
generatie zich tot de damsport
voelt aangetrokken, en zooals we
nog zullen zien, mede de eerste
plaatsen bezet.
Voor den bloei van den Neder-
landschen damsport is zulks daar
om belangrijk, omdat de ouderen
dan geleidelijk voor de jongeren
kunnen plaats maken.
Ook in Brabant en Zeeland
ibestaat groote belanstelling
voor dé damsport. Brabant telt
momenteel 30 vereenigingen met
een 600 tal leden en 36 tiental
len.
In Zeeland zijn 50 tientallen
met ongeveer 500 leden.
Tje sterkste club van het Zuiden
is „Excelsior" uit den Bosch
die onlangs in den strijd om het
clubkampioenschap van Nederland
de tweede plaats veroverde, het
geen een mooie prestatie mag wor
den genoemd. Bloeiend damleven
is er o.m. in Roosendaal, Bergen
op Zoom Dongen, Breda en niet
te vergeten in de Langstraat.
Groote propaganda gaat er uit
van de wedstrijden om het persoon
lijk kampioenschap van Nederland
zoowel als die om den Nedlerland-
schen clubkampioenstitel en voor
al: van de internationale matches
om den wereldtitel. De NDB heett
voornamelijk om dien reden zijn
internationale verbindingen. Zoo
hadden nog onlangs Internationa
le .wedstrijden te Ierseke en Ter-
neuzen plaats, terwijl het zoo In
teressante en succesrijke Kerst-
tournooi te Goes bij velen nog
versch in het geheugen ligt. Voorts
speelde de wereldkampioen Ghes-
tem bij zijn bezoek aan ons land
nog enkele vriendschappelijke wed
strijden in de Zeeuwsche landou
wen.
De strüd om den landstitel.
rphans wordt de aandacht van
ds Nederlandsche damliefheb
bers geboeid door den inöividuee-
len kamp om den landstitel, waar
aan door de twaalf beste dammers
wordt deelgenomen te weten: (is
zes rechthebbenden krachtens hun
prestaties ln de finale van vorig
jaar plus vijf provinciale kampioe
nen. De kampioen van Noora-Bra
bant de Heusdfinaar Graag heeft
zich tijdens de voorwedstrjjden
niet kunnen klasseeren evenmin als
de provinciale Zeeuwsche kam
pioen Blom zoocVi t zij niet in de
finale uitkomen. Vermelding ver
dient nog dat de jeugdige P. Roo-
zenburg, die wegens studieredenen
niet aan de voorwedstrijden deel
nam. toch in de finale werd ge
plaatst gezien zün prestaties. Zuiks
geschiedde door het Bestuur van
den N.D.B. met goedvinden van
alle deelnemers.
De deelnemers aan de finale
zijn:
P. Roozenburg, W. Roozenburg,
Metz, Hulsman Vos, Beers, Kei
Ier, Dukel en v. d. Staay, van
Dijk, Verhoeven en Ligthart.
Na de wedstrijden te Den Hzag
en Rotterdam blijkt dat de beste
kansen op den titel voor P. Roo
zenburg en Keiler zijn wegge
legd.
Vos is niet meer de kracht van
eertijds en heeft aan kunnen in
geboet. Keiler geeft overigens zelf
toe d)at hij dezen keer minder goed
in vorm is. Opvallend zijn de pres
tsties van den sympathieken Umui
dier crack Ligthart, terwijl ook
van Dijk en Huisman mooie re
sultaten boekten.
De stand is thans:
P. Roozenburg 7, v. Dijk, Huis
man en Keiler 6, Dukel en Ligt
hart 5, Beers en Metz 4 W. Roo
zenburg 2, v, d, Staay Verhoeven
en Vos 1.
Er- moeten echter nog enkele
Wedstrijden wogden gespeeld ai-
vorens op 15 December te Am
sterdam de sluiting plaats vindt,
zoodat verrassingen t.a.v, van die
verovering van den titel niet uit
gesloten zijn.
De landskampioen heeft het
recht, dit wlilen we er nog even
aan toevoegen, den wereldkam
pioen uit te dagen. Deze ls de 21-
jarige Paul Chestem die in 1944 de
krachtprestatie volbracht zijn
landgenoot Rsichenbach dsn titel
af te snoepen.
2°u, nu de belangstelling voor
het dammen hand over hand
toeneemt, dit spel met zijn goede
kwaliteiten voor geest en haTt
niet facultatief op de 6cholen on
derwezen kunnen word'en? Indien
men in onderwijskringen daar iets
voor voelt zullen de damvereeni-
gingen, naar men ons verzekerds,
hun steun en medewerking niet ont
houden. Even goed als er nu school
voetbal- en zwemcompetiities be
staan zoo zou dit ook met dam
men kunnen geschieden.
Schakel de schooljeugd ln ter
meerdöre verbreiding van een
spel met groote opvoedkundige
waarde.
(VERVOLG VAN />AG. 5)
poort staat aangegeven. Solist:
de heer Mignan, een belangrijk
toonkunstenaar, die de geloovi
gen helpt om zonder veel
moeite het half-uurtje door te
komen van de stille Mis van
half-êén, die inmiddels aan het
hoogaltaar gelezen wordt.
ySJles bijeen een feestelijk be
gin van deze reis. Het doel
ligt verder en zeer verspreid.
We willen andere streken zien,
opnieuw zien en na zooveel ja
ren weer eens even leven in
Auvergne, in de Provence De
Cevennen, Aries, Marseille en
als het nog kan, als de tijd
het toelaat, even maar verwij
len in de steden in het Róne-
dal, hier en daar een dorpje
in de Dauphiné. We willen
nieuwe landschappen en steden
zien, de overblijfselen bezoeken
van oude Romeinsche en Ro-
maansche kuituur en vooral ook
met de menschen spreken om
te weten wat er stil te sluime
ren ligt achter al die uitbun
dige luidruchtigheid, of wat er
wentelt en woelt achter dien
peinzenden blik.
In ons hotel hangt een klein
portretje van De Gaulle. Het
is met vlaggetjes versierd en
het hangt op een zeer opval
lende plek ln de hulskamer van
den patroon. We vinden het
terug in de boulangerie, in de
papeterie, in de blanchlsserie
Ket zit geprikt op de lessenaar
■"an den kassier op de bank, er
is een krantenknipsel van de
Gaulle ln de garage cn een
groote royale prent op een ult-
geverskantoor. Om ons heen op
de straat nog de sporen van
de grondwetsverkiezing. De
Ctïuile heeft gesproken en daar
om is het non.
Veertuig procent van het
volk heeft Oui gestemd en
heeft daarmee de twijfelach
tige meerderheid behaald. Maar
de andere zestig procent lijken
mij te leven in ons hotel, in
de boulangerie, in de papeterie,
in de blanchlsserie, in de gara
ge, op de bank, op het kan
toor van den uitgever
F. M.
Eén-persoons-ver-
haal-
TfR ZIJN menschen,
die .wanneer zij
voor moeilijkheden ko
men te staan, het bijl
tje er spoedig bij neer
leggen. maar er zijn
ook stervelingen, die
in hardnekkige vast
houdendheid niet on
der doen voor een
Bulldog. Tot deze laat
ste categorie behort
Hermann Flottner, een
Dultsch soldaat, die
op het oogenbük zijn
tijd verdoet in een En-
gelsch krijgsgevangen
kamp.
Vier keer nam Her
mann de kuiten uit
zijn prikkeldraadver-
blijf en vier keer werd
hij opgepikt.
Het ontmoedigde
hem echter niet, wat
wel overduidelijk bleek
uit het feit, dat de
kampwacht hem op
zekeren morgen' voor
de vijfde maal miste.
De eerste dagen bleven
alle speurtochten naai
den vluchteling ver-
geefsch. Toen kwam
er een mededeeling uit
New-York, dat de blon
de Germaan bij het
verlaten van een pas
sagiersschip in de ha
ven. van genoemde
stad, door de politie
in verzekerde bewaring
was genomen, omdat
hij niet over de benoo-
digde papieren beschik
te om zijn binnen
komst in Amerika te
rechtvaardigen.
Dat Hermann. Oost
waarts inplaats van
Westwaarts was ge
reisd bleek zün oor
zaak hierin te hebben,
dat hij enkele jaren te
rug in Canada waar
hü aanvankelijk gevan
gen zat een aardig
meisje ontmoet had.
Zijn verlangen naar
haar werd zoo hevig,
dat hü na zün vüfde
ontj-iapping op een
Oceaan-stoomer stap.
te en als blinde passa
gier de reis trachtte
mee te maken. Zün
schuilplaats was een
reddingsboot met een
dekzeil. Een lading
noodrantsoenen, die er
ln waren opgestapeld,
zorgde voor de instand
houding, ja zelfs voor
de verbetering van zijn
gezondheid.
Helaas verkeerde zijn
veine in pech. Het
noodlot ln den. vorm
van een struischen
New-Yorkschen doua
nier greep in
Tóch mocht het
niet-
pLISABETH van Loe
wen uit Bognor
Bognor (Er.g.) werd tot
een boete van 10 shil
lings veroordeeld om
dat zü een radiotoestel
had, maar geen luis
tervergunning. Haar
echtgenoot is omroe
per bü de B.B.C.
•GOOOOOOOOGCOGGOOOOGOOOOOOOOeOOOOGGOOOOOOOOGCX
Voor de Britten staat het voetbal-prestige op het spel
JJET IS THANS ZEKER, dat
de aanstaande wedstrijd En
geland-Nedreland als een „full
international" beschouwd zal
worden. Hieruit kan de conclu
sie getrokken worden, dat men
die opvatting voordien niet heeft
gehuldigd en dus de kans heeft
bestaan, dat Engeland niet zijn
sterkste leam tegen Nederland zou
opstellen.
De Engelsche pers is nu echter
bezig te eischen, dat de keuze-com
missie ook inderdaad het sterkste
team van het oogenblik tegenover
Nederland opstelt. Waarschünlük
is dit een gevolg van de nederlagen
die den laatsten tüd door Engelsche
profclubs tegen continentale veree
nigingen geleden zün.
Engeland's voetbalprestige staat
op het spel en Engeland heeft de
kans door den goede overwinning
op Nederland te toonen, dat het als
nog leider van het wereld-voetbal ls
Uit bovenst, blükt, dat Nederl.
'n zeer sterke tegenstander tegen
over zich kan verwachten te Hud-
dersfield. Over 't algemeen wordt de
meening gehuldigd, dat Finney zün
plaats weer aan Matthews zal moe
ten afstaan. Dat de keuze-commis
sie in moeilijkheden zit, na den
wedstrüd te Manchester is op te
maken uit het feit, dat de samen
stelling van het Engelsche elftal
telkens weer ls uitgesteld en, zoo
als reeds gemeld, nu eerst Maan
dag te Sheffield bekend gemaakt
zal worden.
Zeker van him plaats in. het En
gelsche elftal zün doelman Swift,
linksbinnen Mannion, middenvoor
Lawton, spil Franklin en rechtshalf
Wright, alsmede rechtsback en aan
voerder Hardwick. De keuze der
overigen is nog niet zeker, maar op
'n enkele uitzondering na zeer waar
schijnlük. Linkshalf Cockburn heeft
zeer zwak gespeeld ln Manchester
en vele experts gelooven, dat nu
eindelijk de tüd Ls aangebroken om
den ouden rechtsbinnen Carterr te
vervangen door een jongeren col
lega.
Volgens de Daily Mail zullen mo
gelijke plaatsvervangers gekozen
worden uit Johnstone (Blackpool).
Mullen (Wilves), Hagan (Sheffield
United) en uit de backs Swift (Sii.
Wednesday) en Shinwell (Shef
field United).
De keuze van Hagan en Shinwell
als plaatsvervangers van respectle-
velük Carter en Scott zou inder
daad een versterking van het En
gelsche team beteekenen. Maar we
gelooven. niet. dat de keuzecommis
sie tot dergelijke drastische maat
regelen zal overgaan.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC-OOOOOOOOOOOOOOOO OOOCMX^-OCO-OOCOOOO COOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOtX)
„Deze heer, mynheer Gaffe, is
heer Blake wiens naam u zonder
twüfel vanmorgen zult hebben ge
lezen in de Argus van hedenmor
gen", antwoordde Atherton. „He zie.
dat u de Argus in uw hand heeft,
dus veronderstel ik dat u het ver
haal over mijnheer Richard Mal-
very zult hebben gelezen."
Cufjp wierp Blake wederom een
blik toe, ditmaal een van groote
belangstelling en hü maakte een
ouderwetsche buiging voor hem.
„Uw dienaar, mijnheer," zei hü
beleefd. „Aangenaam, Aha!" ver
volgde hij zich tot den commissaris
wendend „inderdaad heb ik dat
krantenartikel gelezen. Wat een ar
tikel, nietwaar, commissaris en wat
'n geheimzinnigheid! En wat meent
u en deze jonge man dat den ar
men kerel overkomen kan zün?"
„Wat denkt u er zelf van, müa>-
heer Cuffe?" vroeg Atherton.
Het groote gezicht van Cuffe werd
plechtiger dan ooit en hij schudde
zijn hoofd meerdere malen alvorens
te antwoorden op deze directe vraag
„Er zün vele geheimen op de we
reld, commissaris," zei hij plotseling
terwül hü zich voorover boog en
Atherton met een beteekenisvollen
blik aanzag. „Er is meer geheim
zinnigs dan velen denken. O, als
een dat weet ben ik het! Wü be
merken m ons beroep heel wat ge
heimzinnigheden, hoeren. Een feit!
Ik zou heel wat kunnen vertellen!
Meer dan. de tegenwoordige romans!
Ik zeg dikwijls tegen mün meisjes,
meisjes, zeg ik, als ik wat geld heb
overgespaard voor mijn ouden dag
cn misschien aan jullie kan nalaten
als Jullie je plicht doet en solide
mannen trouwen.," zeg ik, „dan zaJ
ik mün rust gebruiken om .wee of
drie romans Le (Chryven die ver
slonden zullen worden. Laat de ro-
manschrüvers maar eens opletten,"
zeg ik. „Ik heb er nog nooit een
gelezen die zulke verhalen kan ver
tellen als ik. Een feit, heeren."
„En wat kunt u ons vertellen,
münheer Cuffe?" vroeg Atherton.
De bookmaker schoof zijn stoel
dichter naai* het bureau en duid
de naar Blake om diens stoel ook
wat aan te schuiven.
„U bedoelt over dien jongen
Malvery?" vroeg hü beteekenisvol.
„Ik denk zoo, dat u daarvoor ge
komen bent," antwoordde Ater-
toe,
„Precies," antwoordde Cuffe.
.Daarvoor ben ik gekomen. En
deze jonge heer? Mijnheer Blake
- ik kan in zün bijzün vrijuit spre
ken? Niet om 't een of ander
münheer Blake."
„Münheer Blake," antwoordde
Atherton, „is een rük man wier.
het er om te doen ls, de waarheid
omtrent deze zaak te weten te
komen en daar heeft hij zijn laat
ste penny voor over."
„Dat is heel edelmoedig van
hem, vind ik," zei Curre, „en erg
medelevend en het toont een edel
karakter. Overigens, münheer, als
ik u was, zou ik voor mezelf toch
iets over houden. Maar, commis
saris, het gaat hier om den jongen
Dick, voor hem ben ik gekomen
om eens rustig en vertrouwelijk: te
pralen. Misschien is het nieuw
voor u dat de jonge Dick Malvery,
voordat lȟ hier zoo Ineens ver
dween, zoo af en toe wat zaken
met me deed."
„Dat wist ik inderdaad niet
zei Atherton.
„Dat dacht ik wel, münheer.
vervolgde Cuffe. „Wij praten nooit
over die kleine affaires met wat
men de goegemeente zou kunnen
noemen. Hoe 't zü, hij deed ze,
Dick. Geen erg groote zaken, be-
grüpt u, omdat hij natuurlük nooit
het geld had om wat groots te
doen. En zoo kenden, we mekaar
natuurlük wel zoowat. Ja En om
dat ik dikwijls tegen mijn meisjes
heb gezegd - schatten van meisjes,
commissaris, die van mü! als ze
een gemeene streek tegenover jul-
lig uithalen, roep dan de hulp van
je vrienden in, zei ik. Een feit!"
U bedoelt toch niet, hoop ik, dat
münheer Richard Malvery een ge
meene streek tegenover u heeft uit
gehaald indertijd", zei hü. „Kük,
commissaris, ik ben een van die
menschen die met een zacht ge
moed zijn geboren, ik ben wat sen
timenteel aangelegd. En natuurlük
zün het altijd lui als ik, die ten
slotte de dupe worden. De men
schen komen bü je, merken dat je
een teere ziel hebt en dan, nou, dan
denken ze dat ze je wel kunnen
nemen als zich een passende gele
genheid voordoet. Ik ben er al wat
tusschen genomen terwül ik heter
had moeten weten. O, heel wat lcee-
ren, tot mijn spijt".
„Beteekent dit alles, dat münheer
Richard Malvery u beet nam?"
vroeg Atherton.
Cuffe haalde een voorbeeldig-ge-
wasschen batisten zakdoek te voor-
schü'n en wuifde ermee over zyn
glanzend voorhoofd. De geur van
lavendel doordrong langzaam de
atmosfeer.
,Ach!" zei hij treurig, „daar kwam
ik u nu juist over spreken, commis
saris. Ziet u, het zal eenig licht
werpen op die verdwüning, ten
minste naar mijn meening zal het
dat. Ik heb dat heele verhaal gele
zen een heel goed verhaal en 't
stond er r.etjes in in de Argus
en natuurlük denk Ik dat u. hee
ren, de krantenmenschen ertoe be
wogen hebt dat op te nemen in hun
blad. Nu werpt het een zeker licht
op wat ik kan vertellen en ik kan
weer een zeker licht werpen op wat
het verhaal zegt of kan zeggen, al
leen is mijn licht wat sterker van
karakter, om het zoo eens uit te
drukken."
„Mijnheer Blake zal zeer dank
baar zijn voor elk licht dat u kimt
verschaffen, münheer Cuffe, dat
kan ik u verzekeren", zei Atherton.
„En nu kunnen we veronderstel^ ik,
wel zomen tot de quintessence!'
„Zeker," antwoordde Cuffe. „Ik
zeg altüd tegen mün meisjes, kom
altijd langs den kortsten weg tot
de kern van de zaak!" Laat ons
dus komen tot die van ons en hier
is ze dan. Welnu, commissaris, zoo
als u zich misschien kunt herinne
ren, is het nu juist zes jaar gele
den, dat de jonge Dick Malvery hier
de streek verliet en niets meer van
zich liet hooren, behalve dan in die
kwestie van nu. Zes jaar, nietwaar,
juist in deze maand October".
„Ik ben niet zeker van de juiste
datum," antwoordde Atherton.
„Ik wel," zei Cuffe grimmig. „Oc
tober. Want het was de week van
de Cesarewitch-rennen en iedereen
weet dat die altüd in October wor
den gehoden. En het was twee da
gen na de Cesarewitch, om het pre
cies te zeggen, op een Vrüdag
omdat de rennen als naar gewoon
te op Woensdag werden gehouden
dat de jonge Malvery me komt
bezoeken aan mijn privé-adres, op
Veloyyevsky Lodge (we noemden dat
zoo omdat ik toen en later nogal
succes had met dat paard) in Shll-
hampton, om zoowat half zeven 's
avonds, toen Ik en mün meisjes
juist bezig waren een hapje te eten.
Hij was niet gewoon, me daar te
bezoeken ik zag hem altüd op
mün kantoor in de stad, ziet u
maar Ik ontving hem. „Cuffe", zei
hij tegen me, vriendelük en ami
caal, „het spijt me, je thuis te moe
ten lastig vallen", zegt hij want
hij was altijd een beleefd heer
„maar ik wiide je vragen of je een
cheque kunt verzilveren. Ik kreeg
die pas", zegt hij, „nadat de bank
gesloten was en ik heb het geld
vanavond noodig, omdat ik in de
stad nog een paar belangrijke za
ken wilde afhandelen". „Zeker",
zeg ik, „ik heb het geld in huis en
de cheque ls goed", zeg ik. „Het be
drag", zegt hü, ,is honderd Bond
en het is een cheque van mün neef,
Boyce Malvery, betaalbaar gemaakt
aan toonder." „O, dat ls in orde",
zeg ik, „zoo goed als de bank" zeg
ik. En ik geef hem het geld, een
deel in biljetten en een deel in
specie en ik kük even naar de che
que die in orde is en ik leg ze in
mijn geldkistje en daarmee was het
af. En de Jonge Malvery bedankt
me en ik zeg „kom er'nog even in',
en hü komt in de eetkamer waar
ik hem voorstel aan mijn dochters,
waar hü heel vriendelük tegen was.
En hü drinkt een glas of twee van
mijn sherry en dan vertrekt hü om
den expresstrein naar Londen t®
nemen. En niemand heeft heffl
ooit meer teruggezien", besloot CW-
fe spütig. „Niemand meer!"
Atherton en Blake, die het ver"
haal van- den bookmaker met groo
te belangstelling hadden gevolgd,
wisselen blikken van verstandhou
ding. En de commissaris sprak twre
woorden met scherpen nadruk uit,
,De cheque?"
Cuffe keek van den een, naar den
ander en schudde het hoofd.
(Wordt vervolgd)