Landelijke ruiters
blijven enthousiast
itadlo-
Wat een Wonderlijke Wereld
Yereenigingen hebben het echter niet makkelijk
Van den instructeur hangt veel at
program
NIEUWE UITGAVE
Van den hak
op den tak
Waar bio&i
Dick Maivory
26
TVE landelijke ryvereenigingen
hebben het op 't oogenblik lar. g
niet gemakkelijk, maar het pleit
voor hen, dafffcy de moeilijkheden
niet tellen. En toch zijn deze groot
en bijna niet te overkomen. Het is
ook hier veer het gebrek aan ma
teriaal. geen zadels, geen hoofd
stellen, geen laarzen, enz.
We kennen een rijvereeniging,
waarvan de leden iedere week
twee kwartjes van hun tractement
afzonderden en au met medewer
king van een militaire kleermaker
goed gesneden rijjassen bezitten, al
zyn ze nog wel niet geheel en al
hun eigendom.
We halen dit' voorbeeld aan, om
dat in bedoeld geval het initiatief
uitging van een instructeur, die
bijzonder veel voor zijn jongens en
de ruitersport over heeft. Het is 'n
doorgewinterde ruiter die met recht
zijn sporen heeft verdiend op meer
dan ruitergebied alleen. Maar deze
man klaagde er zün nood over, sn
hii sprak uit ondervinding, dat van
de zijde der ouders van de jonge
lui en van de oudere boeren in het
algemeen, weinig belangstelling be-
V
ZATERDAG I NOVEMBER
HILVERSUM I: 7 nieuws. 7.30 Bram.
8 nieuws, 8.15 Joh. Jong, 8.45 gram.,
10 morgenwijding, 10.20 feuilleton,
10.35 continubedr. 21.45 fam. ber. In-
ri 12 orkest, 12.35 Eddy Walls, 13
Ned. strijdkrachten, 13.30 carillon, 13.40
strijktrio, 14 orkest, 14.30 sport, 14.45
Damnation de Faust, 15.50 boekbespr.
16.05 huismuziek, 16.30 Esperanto, 16.45
gram., 17 kunstact., 17.30 nabij de 20,
18 nieuws, 18,15 gram., 28.30 Nederl.
strijdkrachten, 19 piano, 19.30 rijpere
jeugd, 19.45 voor de Ned. in Duitsch-
land, 20.08 act. 20.20 Oké, 21.30 lezing,
21.45 orgel, 21.55 stafmuziek, 22.25 hoor
spel, 23 nieuws, 23.15 puzzle, 23.30 gr.
HILVERSUM II: 7 nieuws, 7.30 mor
gengebed, 7.45 Maria ter cere, 8
nieuws, 8.15 gram., 9.50 bas en plano,
10.20 gram., 10,45 voordracht, 11
Zonnebloem, 11,45 zang 12.03 plano,
12.30 gram., 13 nieuws, 13.15 sextet,
13.45 tooneelkijker, 14 dansork., 14.15
Eng. les, 14.45 dansorkest, 15 KRO-
kiosk, 15.15 kunstenaars, 15.45 kwin
tet, 16.15 Vliegende Hollander, 16.30
cailsarie, 17 Wigwam, 18 orkest, lS.15
weekoverz., 18.35 kwartet, 19 nieuws,
19.15 suite, 19.30 luisterspel, 20.05 act-,
20.15 gram., 20,30 Lichtbaken, 21 rhap-
sodie, 21.25 voordr., 21.35 rhapsodie, 22
nieuws, 22.30 lezing, 22.35 avondgebed,
22.55 gram., 23.05 dansork., 23.30 gram.
staat voor de landelijke rijvereeni
ging'.
Bij meer daadwerkelijke belang
stelling zouden ei- ongetwijfeld mid
delen gevonden worden om de rij—
vereenigingen meer met hun ka
rakter overeenstemmend in het
openbaar te laten verschijnen.
Het zou daarom wcnschelijk zijn,
dat naast iedere landelijke rij
vereeniging een commissie van
ouders kwam te staan, die, van
zeer nabij, het leven in de veree-
niging gadesloeg. Niet alleen zou
het 't wederzijdsch begrip ver-
hoogen en een moreele steun voor
de vcreeniging beteekenen, doeh
daarnaast zou het vele misver
standen wegnemen.
De tijd dat een boer zei: mijn zoon
hoort achter de paarden en
mijn dochter onder de koeien, be
hoort tot het verleden. Doch het
komt nog wel eer.s voor. dat aan 'n
jongen boer den weg tot de rijver
eeniging wordt versperd omdat papa
ten onrechte meent dat een werk
paard, dat tevens tot rijpaard wordt
opgeleid, aan waarde inboet. Het
meemaken van de training zal hem
echter spoedig de overtuiging
schenken, dat zijn paard door goe
de dressuur en instructie aan
waarde wint en er zeer zeker niet
onder lijdt.
TAe instructie is zwaar, zoowel voor
de ruiters als voor den instruc
teur. Van den instructeur moet wor
den geëischt dat hij de psyche van
het landelijk paard verstaat, dat ln
het landbouwwerk enkel mag dia
ven en stappen, terwijl de galop is
uitgesloten. Tijdens de rijlessen
moet dus zoowel de jonge boer als
het paard worden opgeleid, resp. tot
ruiter en rijpaard of met andere
woorden: de instructeur begint zijn
taak met groene ruiters en goene
paarden. Dit in tegenstelling met
het onderwijs in de manége, waar
schoolpaarden ter beschikking zijn
die het klappen van de zweep
kennen. Daar leert als het ware 't
paard den ruiter lioe hij rijden
moet, zoodat men wel kan begrijpen
dat er van een instructeur van een
landelijke rijvereeniging heel wat
tact wordt gevergd.
Het enthousiasme waarmee de
landelijke ruiters aan de wedstrij
den deelnemen en met hun paarden
dikwijls verrassende resultaten be-
Soepelheid en elegance, een
beeld dat men op velet ruiter
feesten kan beleven.
reiken, dwingt groote bewondering
af.
Dat het bestuur van den NCB de
volharding van de ruiters met
koudbloedpaarden waarfleert,
moge hieruit blijken, dat voor
deze paarden de vastgestelde
galopreprises bij wedstrijden wor
den verkort.
Evenwel zou het voor de toekomst
van de landelijke ruitersport wen-
scnelyk zijn, indien in plaats van
het koudbloedpaard, dat als rij
paard, zooala we hierboven gezien
hebben, minder geschikt is, het
Groningsche type in het Zuiden
meer zijn intrede deed.
AAN DE RAND VAN
DE MAQUIS.
Kees Meekel, dien we na zijn
optreden in de Nederlandsche let
teren, verscheidene jaren geleden,
uit het oog verloren hadden, is
plotseling weer verschenen met
een relaas over ^jn ervaringen
als gezeten boer in Frankrijk tij
dens de bezetting. In rijn bekende
levendigen suggestieve proza ver
telt hij van de bedrijvigheid der
Maquis, die zich op en om zijn
erf afspeelde, een klein fragment
maar uit het politiek-verscheurde
leven van het verslagen Frankrijk,
dat toch weer opgeveerd is met
wonderbaarlijke vitaliteit. Meekel
maakt van de helden van. het ver
zet geen ovenaardsche wezens,
zijn eigen gesteltenis en gemoeds
bewegingen worden ook in hun
zwakke oogenblikken eerlijk ge-
teekerd, maar het geheel is zeer
geschikt, om sfeer en klimaat in
Frankrijk uit deze dramatische ja
ren aan te voelen. We mogen dank
baar zijn voor dit heroptreden
van Kees Meekel. Minder dank
baar zijn we over de illustraties
van W. Hofhuizen. (Uitgave N.V.
Boekdrukkerij „Helmond" te Hel
mond).
Pot en ketel.
Quinto de Muccis, ïl
Italiaan ruilde In
Rome 100.000 lire voor
450 dollars. Toen hij
het geld aan zijn han
delspartner overhan
digde riep deze laatste
een politie-agent, stop
te hem de lires in de
hand en zei: deze man
geeft me valsch geld.
Toen smeerde hij hem
met achterlating van
de dollarbiljetten.' De
politie nam ze in be
slag; ze bleken ook
valsch te zijn!
Burgemeesters
staken
yuid-Frar.sche burge-
meesters met hun
personeel zijn in sta
king gegaan als pro
test tegen maatregelen
van minister Frage in
zake de aflevering en
distributie van wijn.
De stakers zijn van
plan tot aan de ko
mende verkiezingen te
staken, indien de re
geering geen water in
haar wijn doet. Het is
nu niet mogelijk in de
betrokken gemeenten
te trouwen, belasting-
te betalen, kinderen
aan te geven of te
stemmen.
Aan de lijn
"PEN politie-agent in
Conning trad een
kamer binnen, juist op
het moment dat de
bewoner, Silas Torter,
op het punt stond uit
het raam te springen.
De agent slingerde zijn
latg», een geliefd wa
pen van de agenten
van Conning en Silas
Torter zag de toe
komst weer somber
tegemoet. Hij hing te
spartelen voor 't raam
van de tweede ver
dieping.
Vuurwerk
pEN 17-j. scheikun-
dige in Manhattan
maakte vuurwerk, al
thans probeerde dit te
doen. Het heele zaakje
ontplofte door onbe
kende oorzaak. Gevolg
was een heel ander
vuurwerk dan de schei
kundige bedoeld had.
Het plafond van de
kamer kwam naar be
neden, de deuren vlo
gen de straat op. On-
noodig te zeggen dat
ruiten troef was en de
scheikundige in het
zieker, huis terecht
kwam.
De jeugd
protesteert
Tl Pontparlier, bij
Dyon hebben eeni.
ge honderden kinderen
een protestbetooging
voor het huis van den
onderprefect gehou
den, omdat 2d] geen
lekkers op hun snoep-
bon konden koopen.
De onderprefect ont
ving een delegatie der
jongelieden om de
zaak ln het rechte
spoor te brengen. Tij
dens de „conferentie"
brulde de jeugd bui
ten in koor: „Wij wil
len onze chocola!"
IGOOOOOGXDOGOGOOGOGOOOOOOOOÖQQGOGCXDOGOGOCXDOOOGX
digde te woord wordt gestaan. Geef
een ieder de kans zijn hart uit te
storten, laat hen niet eindeloos
wachten, maar vertel hen, welke de
moeilijkheden zijn. Redelijke argu
menten vinden Immers een redelilk
gehoor!
EEN MOEILIJK PROBLEEM
■yAN alle problemen ls dat der
huisvesting wel een der moei
lijkste. Zoo wij het al niet uit de
voorradige statistieken van den we
deropbouw wisten, zoo konden wij
het lezen in de reeksen ingezonden
stukken, welke wij over het onder
werp ontvingen. Niet in dc laatste
plaats uit Breda Ondanks alle
moeite, welke men er zich van over
heidswege getroost, schijnt er iets
niet te kloppen. Velen beklagen
zich over de wijze, waarop zij te
woord of niet te woord gestaan
worden als zij zich bij het bureau
>r de huisvesting aanmelden. An.
deren heben ernstige bezwaren te
gen de al te gemakkelijke wijze,
waarop zij „afgescheept" worden.
Scms in den denkbaarst aangena-
men vorm van „meneer vervoegt
u zich maar daar-en daar, de zaak
is oké". Waar zij dan tot de ont
dekking komen, dat de Tesolute
klank van dat woordje niet tot aan
het opgegeven adres reikt. Men
hoort er slechts „ojee" en dat be-
teekent dan zooveel als mis poes.
Teneinde ellenlange discussies te
vermijden zijn wü op voorhand be
reid aan te nemen dat niemand aan
dezen toestand iets kan verbeteren.
Er zijn veel meer gegadigden voor
woonruimte en dus zullen er altijd
teleurgestelden zijn zoolang de wo-
nicgruimte niet sterk kan worden
uitgebreid. Wij vreezen echter dat
een ding niet geheel in orde is m
dat is de wijze, waarop de gega-
HET BORRELTJE
XrtAUWELIJKS had Woensdag
nacht de klok 12 geslagen of Ik
ben er op uit gegaan om een bor
reltje te koopen, schrijft een lezer
ons. Het rantsoen was Immers ver
hoogd en dus beleefde ik graag weer
eens de sensatie een piereverschrik.
kertjè-op-bestelllng te zien servee-
ret». Helaas het duurde tot vijf uur
des middags, dat ik mijn zin kreeg
en toen moest ik er nog een glas
bier bij koopen.
Een andere lezer was blijkbaar
gelukkiger: Ik kreeg drie borrel
tjes, schreef hij opgetogen.
Een derde lezer vertelde ons:
Toen ik mijn eerste borreltje be
stelde, keek de kastelein zeer be
denkelijk. bij het tweede bedenke
lijk, bij het derde protesteerde hij
luidkeels, bij het vierde wag het
nog slechts pruttelen, bi) het vijfde
dronken wü broederlijk samen....
Voor verdere bijzonderheden leze
men de rubriek Politieberichten.
KOFFIE EN COGNAC
rpiJDENS de laatstgehouden
raadsvergadering van Fijnaart
werden alleen maar agendapunten
besproken, zonder voorstellen van
B en W. Maar, zoo vertelde de
Westhoek, er werd heel huiselijk
koffie en cognac geschonken. Wie
zou daar geen raadslid wille» zijn
<x>oooo<xx>oo<xxxxxxxxxxxxxxxxx><xxxxx>ooo<xxxxxxxxxx>oooocooo<xxx>oooooo<xxxx> oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
door
JS. PLETCHER
Een standaard met pijlen stond op
den schoorsteenmantel. Op de slor
dige tafel, die tevens als bureau
dienst deed, stond 'n looden tabaks
pot open en de tabak er in was be
schimmeld. In een nis stond een
rij laarzen en schoenen met dikken,
groenen uitslag er op. Aan een
haak er boven hing een oud sport
jasje, een zg. blazer De vrooiyke
kleurstrepen ervan waren overdekt
door spinneweb en glinsterende
sporen van slakken. En in een hoek
op tafel lag een romannetje met 'n
gelen omslag; de bovenzijde onder.
Dicht daarbij stond een tinnen bier
pul waarvan de bodem bedekt was
met iets kleverigs dat bier geweest
moest'zijn.
Met de kundigheid van een woud-
looper zag Blake al deze dingen,
zonder zich rog uit de deurope
ning te hebben verwijderd. Ten
slotte wendde hij zijn aandacht af
van de muren en het meubilair om
ze te richten naar den planken
vloer. Zooals alle kamers van Mal-
very Hold die hij had gezien, was
ook deze onbedekt. De donkere,
eiken vloer was gewneven: hier en
daar bij de tafel en voor de ven
sters lagen oude, door de motten
aangetaste kleedjes. Er lag een
dikke laag grijze stof over alles
heen en Blake's vlugge oogen
merkten plotseling op dat op een
bepaald oogenblik in die zes ver-
loopen jaren die stoflaag aangeroerd
was geworden. Dwars over den
vloer, vanaf een gordijn dat klaar
blijkelijk voor een muurnis hing,
liqp een baan van voetstappen na ar
de open deur van het vertrek, dat
Rachel Malvery had aangeduid als
de slaapkamer.
Blake bukte zich en beschouwde
de voetafdrukken. Dan draaide hy
zich om en beschouwde die van
zichzelf, waarna hy, zorgvuldig de
Ujn die van de eene zyde van de
kamer naar de andere liep vermy-
dend, het gordyn oplichtte om er,
zooals hy trouwens verwachtte, een
deur achter te ontdekken. Deze
deur yeek open by een simpele
aanraking en toen hy 'm opende
bevond hy zich boven aan de trap
ln een schemerachtig verlicht, vier
kant torentje. De treden van deze
trap waren van veelbetreden steen,
maar er lag daar weinig stof, er
viel hier niets te ontdekken tot
waar de uitgeholde treden in de
duisternis beneden verdwenen.
Blake liep naar het venster en
zette met moeite een van de glas-
in-lood ramen open Toen hij naar
bulten keek, ontdekte hy, dat de
vierkante toren opgetrokken was te
gen een vleugel van het huis die aan
een zyde uitzicht gaf op den Inham
en aan een andere zyde op de zee.
Aan zyn voet lag een verwilderd
stuk land, half boomgaard, half
rimboe, dat zich uitstrekte in de
richting van den moerasrand daar,
waar het pad over het drijfzand
eindigde. Zoover hij kon opmaken
uit zijn waarnemingen van het
oogenblik en uit zijn herinnering
aan de "vele kamers en gangen,
welke hij met Rachel moest passee-
ren om Dick Malvery's kamer te be
reiken. waren dit torentje en de
vleugel tegen welke het was ge
bouwd op een behoorlyken afstand
verwyderd van de hoofdhall en den
ingang van Malvery Hold. En ieder,
die het gebouw zou willen binnen
dringen via het torentje kon dat
gemakkeiyk doen zonder dat Iemand
uit een ander gedeelte van het ge
bouw dit kon waarnemen.
Er begon zich vaag een gedachte
te vormen in Blake's brein en zij
nam een steeds vaster vorm aan,
toen hij zich afwendde van het ven
ster en de voetsporen vólgde tot de
deur van de slaapkamer. Terwyl hy
ze zorgvuldig Intact hield bemerkte
hii dat ze naar een oud bureau
leidden, dat in een nis stond aan
het hoofdeinde van het bed. Toen
hij tot hiertoe was gekomen, verliet
hy de kamers en zocht hy niet
zonder moeilijkheden den weg terug
door het stille huls tot hij weer
stond in de groote hall waar hij
wachtte, tot hij Rachel zag passee-
ren toen ze de kamer uit kwam,
waar ze hem bij zijn eerste bezoek
haar vader had gewezen.
Rachel verwonderde zich toen ze
Blake daar zag en ze kwam met 'n
vraag ln haar oogen naar hem toe.
.Heeft u iets gevonden?" vroeg
zy.
..Als u even tyd kunt vinden om
weer met my mee naar de kamers
te gaan", antwoordde hij, „zou ik
u iets willen laten zien."
„Ik kan nu wel", zei ze. „Vader
slaapt. Wacht u even, dat ik het
meisje zeg op hem te letten."
i Blake sprak geen woord tot; hij
de zitkamer bereikte. Op den drem-
pel beduidde hij haar te blyven
staan.
I „Kijkt u hier eens", zei hij. „Ik
wilde u laten zien. dat iemand ge
durende de paar laatste maanden
in deze kamers is geweest en dat.
wie het ook geweest, moge zijn, die
bezoeker gebruik maakte van den
torentrap. Heeft u gezien hoe dik
de stof hier op den vloer ligt?
Juist. En nu ziet u ook, dat er hier
een spoor van voetstappen loopt,
heen en weer, van dat gordijn naar
de kamer hier naast. En ook ziet
u de voetstappen, die ik zoojuist
maakte Kijkt u nu eens naar beide
series sporen."
„Ik zie ze", zei Rachel. „En wat
nu?"
„Kijkt u dan eens goed naar het
verschil tusschen die twee series",
zei Blake. „Ik ben een expert in
dergelijke dingen. Ik moest de spo
ren van menschen en dieren volgen,
zoowel door de sneeuw als over
zand. Nu zult u zien, wanneer u
scherp kykt naar de sporen* die ik
zoo juist maakte, dat de voet
afdrukken scherp en als gesneden
aan de randen zijn, met andere
woorden, u ziet dat ze versch zyn.
Maar Ir'jkt u nu weer naar de spo
ren naar en van de slaapkamer; de
randen ervan zijn wazig, on
scherp. Wat bewyst dat?"
„Zegt u het mij," zei ze, opky-
kend van de sporen naar Blake,
blykbaar verbaasd door zyn con
stateeringen. Ik weet het niet
natuurlijk
„Toch zou u het, weten, als u wat
verder doordacht", antwoordde hij
glimlachend. „Het bewyst dat de
gene, die over dezen vloer en dooi
de kamer hiernaast liep, het deed
toen er al een dikke laag stof op
lag. Het bewijst verder dat sedert
die afdrukken waren gemaakt, een
nieuwe laag stof zich heeft neer
gelegd en de scherpe randen van de
sporen heeft bedekt en verzacht.
Als u weer eens over het zand hier
in de buurt loopt, moet u een
spoor maken. Gaat u dan terug en
kijkt u er eens een paar dagen la
ter naar. U zult dan zien. dat alle
scherpe randen zijn vervaagd door
den wind. die er zand overheen
blies. Daar gaat het nu Juist om!
Welnu, ik wil u nu zeggen, waar ik
zeker van ben geworden: deze •po-
ren zijn hier ln de kamer gemaakt
in de laatste paar maanden."
Rachel, die over de sporen gebo
gen stond, richtte zich met een
scherpen uitroep cp.
„Bent u daar zeker van?" zei ze.
„Wel heel zeker!" antwoordde
Blake met onverstoorbare zelfver
zekerdheid. „Daar durf ik heel m'r
reputatie als spoorzoeker onder te
verwedden. Ik zou er niet zekerder
van kunnen zijn dan wanr eer ik
met een microscoop zou hebben be
keken! Ik herhaal: in de laat
ste paar maanden."
„In de laatste paar maandên!
herhaalde Rachel. Ze deed plotse
ling een stap terug en keek Blake
aan in een vreeseliik vermoeden
„V denktu denkt toch niet...-
dat hij hier is geweest?" zei ze.
.Haar zou ik geen neen op durven
zeggen." antwoordde Blake rustig-
.Waarom niet? 'Laat ons de zaal-
eens kalm overdenken. Wy weten
dat hij dien avond in de buurt
was. Nu, als we eens aannemen, dat
hy iemand wilde bezoeken *11
weten niet wie vóór hii naar zijn
eigen familie ging? En als we eens
veronderstellen dat hy Iets noodlg
had dat in deze of de aangrenzen
de kamer aanwezig moest zlin
Wat zou hem er dan van weert'o""
den ln het donker hierheen ,e
komen door middel van den ouri"
torentrap? Die houdt u toch niet
gesloten?"
„Ik weet het niet", antwoordde
Rachel terwyl ze een blik wierp °P
het gordyn. „Jacob Elphick heelt
altyd op die soort dingen gelet. I*
ben sedert jaren tenminste dra
jaren tot vanmorgen niet in dit
gedeelte van het huis geweest.
„Dan zullen we dat gauw onder
zoeken," zei Blake. Hu deed het
gordijn opzij en tastte zijn weg naai
beneden.
rWord* vprvoitói
