Doodenciiltus in Italië
„L/c/ife gevallen
Vormen een sociaal probleem
Een feesi rond hei Lam
Wat een Wonderlijke Wereld
Hulst
H
Vooral de positie, waarin de
kinderen verkeeren, is zorgelijk 1
\'o. 601
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 31 OCTOBER 1946
Kracht voor allen.
J die strijden en lijden op aarde
SLUIS
fORGEN VIERT de Strijdende
Kerk het feest van Alle Heiligen.
Even rukt zij ons op uit de sleur van
liet alledaagscbe leven en vertelt van
h&t feest, dat m nooit onderbroken
vreugde hierboven gevierd wordt. Het
■eest der 144000 getekenden uit al de
Stammen van de kinderen Israëls en
Ier ontelbare scharen uit alle naties
stammen en volken en talen, die
Sint Jan heeft mogen zien en heeft
beschreven in het Boek der Openba
ring, Zij staan rond de troon van het
Lam en zingen een lied, dat eeuwen-
bud is en toch altijd nieuw, omdat
de liefde, die zich daarin uitzingt,
Immer Jong mag blijven. Het klinkt
haast ongelooflijk voor ons, die altijd
naar beneden kijken en met alle
nogelijke banden gebonden zitten aan
het aardse leven; het lijkt zo onge-
ivoon, wat Sint Jan daar vertelt; wij
beloven het wel, doch zijn er niet
voldoende van doordrongen, dat het
doel van ons leven ook dèèr is ge
legen. En wanneer het feest van
.alle Heiligen voorbij is, grijpt de
dag waarin wij leven ons aan met
zijn zorgen, en maar al te gemakke
lijk worden wij weer ten prooi aan
onverschilligheid of moedeloosheid.
Ij Het is onze roeping om eenmaal
het feest rond het Lam te mogen
ineemaken en daarom laat de Kerk
in de eerste twee dagen der Novem-
bermaand de Gemeenschap van allen,
pflie Christus gevonden hebben, in
laar eredienst naar voren komen,
ij voert ons in den geest naar he-
ptnel en vagevuur; laat ons zien welke
banden wij daarmee gemeen hebben;
wit ons doen beseffen dat de Ge
meenschap in Christus een gemeen
schap van Broeders en Zusters is,
die wel naar het lichaam van elkaar
'■gescheiden, doch naar geest en ge
nade en liefde me* elkander verbon
den zijn.
jYn deze na-oorlogse tijden, van ver-
li*- deeldheid en verwarring wij
hebben geleden en gevochten om daar
van verlost te worden en wij heb
ben het nog niet gevonden ook
|n deze jaren, waarin de mensen het
zo moeilijk eens kunnen worden,
Bèemt de Kerk ons moederlijk en
'jrustlg bij de hand en wil ons tonen,
waar de eenheid tussen de mensen
uitsluitend te vinden is: rond de troon
van het Lam. Sinds het Kruis de spil
der geschiedenis werd, is het Kruis-
lam de band der verloste mensheid:
boeiende vreugde der Zaligen, boe
tende hoop van de Lijdende Zielen
en bezieling voor de Strijdende Kerk
op aarde in alle gevechten, waarbij
daf Lam nog steeds de inzet fin het
middelpunt vormt.
Want het Lam, dat geslacht ls, be-
Aeerst en trekt nog altoos de mensen
lUie het, of zij willen of niet, moeten
■egenkomen in hun leven, en het
Swingt hen een houding te bepalen:
aanvaarden of verwerpen, beminnen
O! haten. Die liefde en die haat, zij
Acheppen gemeenschap. Evenals allen,
'ilie het Lam verwerpen elkander
•inden in hun gezamelJjke haat, zo
'Vinden ook de vrienden, van het Lam
li de aanvaarding van Zijn Liefde
Een gemeenschapsband, die de aardse
lijd en de hemelse eeuwigheid om-
■pant. Terwijl de strijd om het Lam
Jiierben^den wordt Voortgezet, is men
•ierboven reeds bezig de overwin
ning te .vieren, die zeker, volkomen
en eeuwig is.
f7o vormt het Lam, dat de kroon en
d« vreugde der Heiligen is, ook
de kracht van allen, die er voor
strijden en lijden in de christenge
meenschap op aarde. Nog altijd is men
ergens ter wereld bezig het Lam te
slachten, om te trachten het voor
goed onschadelijk te maken. Christus
wordt nog steeds vervolgd en bloe
dig vervolgd. Waar men ter wereld
ook priesters verbant en gelovigen
vermoordt, de kerken der katholie
ken en andere christenen In brand
steekt of in beslag neemt en aarts
bisschoppen als rasechte politieke
misdadigers veroordeelt, daar ga at
het tegen Chisrtus het is de
voortgezette slachting van het Lam.
En de helden., die sterven, sterven
voor de glorie van het Lam. In de
heldendood bereikt hun levenslied
zijn hoogste accoord, om over te
gaan in het lied van de zaligen.
Doch ook in ieder kleinste, edelmoe
dige offer, dat vij allen brengen
werken wij mee aan de lof van de
hemelen., worden wij een met de za
ligen, die niets anders doen dan 't Lam
verheerlijken. Daarin is de Strij
dende Kerk op aarde één met de
Zegepralende: in alle goeds dat wij
doen in Iedere aanbidding die vij
verrichten, in alle hulde die wij
brengen. In alle offers van ons
christenleven wil het Lam Zijn ge
slacht worden in ons doorzetten en
ons tevens doen delen in Zijn over
winning
riteer actueel is in dit verband de
zaligheid, die de Meester toezeg
de. toen Hij in de Bergrede dit aan
ons voorhield: „Zalig zijt gij, wan
neer men u beschimpt en vervolgt
en valselijk beschuldigt van allerlei
kwaad om Mijnentwille; verheugt ®n
verblijdt u, want overvloedig is uw
loon in de hemel." Ja, waarlijk, niet
zonder recht staat de Strijdende Kerk
op Allerheiligen rond de troon van
het Lam en mogen zij, die hier het
genadeteken van hun Doopsel dragen
in hun zielen, hun. hoogste lied van
lof en liefde uitzingen samen met
hen, die hierboven reeds het glorie
teken van onzen. God bezitten, waar
mee de Engel hen heeft getekend
voor eeuwig. En wij, die enkele jaren
geleden vol afschuw ons afwendden
van een heidense schare, die Heil
riep, zullen na Allerheiligen, ons alle
dagen met des te meer vurigheid
verenigen met het luide geroep van
de Zaligen dat Sint Jan mocht ver
nemen: „Heil aan onzen God, die op
de troon is gezeten, en aan het Lam"
Voor Gods grotere eer -n glorie zul
len wij levén. En ons aardse streven
zal niets anders zijn, dan het ideaal
van de hemelen zo dicht mogelijk te
benaderen: „Alle lof en heerlijkheid,
en wijsheid en dank, eer en macht
en sterkte zij onzen. God in de eeuwen
der eeuwen." Openb. 7.12.
KAPELAAN A. LAZEROMS.
BERGEN VAN BLOEMEN
OP HET CAMPO VERANO
(Van onzen Romeinschen
correspondent)
TTALIE is ontegensprekelijkeen land van kunst. Kunst, die zich
op velerlei wijzen uit. Niet alleen, dat ze schilders en beeldhouwers
voortbracht, die tot de beste der wereld behooren ot dat ze kathe
dralen en beroemde gebouwen oprichtte, waarnaar men steeds met
bewondering zal opzien, neen, de kunst leeft nog voort en dagelijks
kunt ge ze zien aan haar edelen arbeid. Hier is het een eenvoudig
handwerksman, die geduldig en schoon een meubelstuk maakt, gir.ds
Ls het een beeldhouwer, die zijn hamer in het harde marmer drijft.
Nu is het merkwaardig, dat de kunst zich steeds bijzonder heeft toe
gelegd op het waardig gedenken van de dooden door het maken van
grafmonumenten.
■yeel van de beste beeldhouwwer
ken van den St. Pieter sieren
de grafmonumenten der Pausen, Ja,
ls de St. Pieter zelf feitelijk niet
een groot mausoleum voor den
Prins der Apostelen. Men vindt
deze grafmonumenten ln alle ker
ken der Eeuwige Stad en het ls be
grijpelijk dat ook de kerkhoven ln
dit land van kunst en marmer op
vele plaatsen a.h.w. een tentoon
stelling zijn van monumenten.
Voeg daarbij, dat in dit zuidelijke
land het geheele Jaar door een.
overvloed van bloemen aanwezig is,
als wij ln onze koude landen niet
kennen en ge begrijpt, dat de doo-
dencultus veel intenser en. uitbun.
diger is dan bij ons.
Nabij het Campo Verano (het
groote kerkhof van Rome) staan
het geheele jaar door op z'n minst
een dozijn bloemenkramen. De eer
ste dagen van November wordt
deze uitgebreide doodenakker Iet-
De driejarige Ed
ward Taske kijkt
hoelang de punt
muts van den
Vlaamschen potten
hakker ts op de
Poppententoonstel-
ling, welke te Lon
den gehouden weTd
en waar poppen
van alle landen ver
tegenwoordigs wa
ren.
terlijk bedolven onder de bloemen.
Een kleine bijzondefheid: Midden
op den breeden weg waarlangs men
het kerkhof betreedt staat een
Christusbeeld op een voetstuk van
enkele meters hoog; ieder, die er
langs komt, plukt een paar bloe
men uit zijn boeket en werpt ze
aan den voet van, het beeld. Op den
avond van Allerzielen gaat daar
door het geheele voetstuk schuil ln
de bloemen 1
^poch schuilt er ook in dezen uit-
bundigen doodencultus een ge
vaar, waarop reeds St.' Augustinus
doelde, toen hij zeide, dat al die
uiterlijkheden meer tot troost voor
de overlevenden dan, tot voordeel
voor de overledenen strekten.
Christelijk is het daarom en waar
lijk katholiek om voor alles den
troost van het gebed en het offer,
vooral van het Offer der H. Mis,
te doen toekomen aan de overlede
nen. Daartoe vooral noodigt de dag
van Allerzielen ons uit.
Maar toch, er gaat ook van de
zen dag een geweldige vermaning
uit, een weer in herinnering bren
gen van de eerst.' beginselen van
ors geloof, dat n.l. God ons eind
doel is en dat het sterven zoo moet
zijn, dat het gewin is en de poor
ten openstoot der eeuwige hemel
zalen; dat dit leven maar voorbij
gaand is, feitelijk niet beduidend
en toch alles beslissend.
Weer roep ik in mijn herinnering
op de taal der grafmonumenten;
niet de taal der menschelijke
smart, die vaak zoo meesterlijk be
lichaamd werd in de bekoorlijke
beelden, maar de taal der hoop,
waarvan de oude teksten uit de ge
wijde boeken getuigen.
Zooals het groote beeld van den
verrezen Christus het middelpunt
vormt van het Campo Verano in
Rome. zoo vormt de tekst, die er
onder staat het middelpunt van
onze hoop; „Ik ben de verrijzenis en
het leven. Wie in Mij gelooft, sterft
rooitDat gedenkend, kan de
sterfelijke mensch juichend herha
len: „Ik zal rijzen 1" Hieraan
dacht de beeldhouwer, die op een
monument deze woorden beitelde
„De menschelijke zwakheid weende
wel. maar de onsterfelijke hoop
droeg een glimlach ln den dood".
POLITIEKE DELINQUENTEN 1.
(Van onzen specialen verslaggever» j
De TERUGKEER van dichte gevallen" in de samenleving stuit op
scherpen tegenzin bij velen in den lande. Alles wat N.S.B. heette
of war wekt afkeer en niemand mag er zich over verbazen, als zich
moeilijkheden voordoen, wanneer gedetineerden weer in hun vroegere
omgeving verschijnen. De vrijlating geschiedt thans in een vrp snel
tempo, ais is het directoraat-generaal op het door den mmister aai-
gegeven schema omstreeks 15.00# gevallen achter. Bij honderden komen
ze op het oogenblik vrij uit de kampen en moeten zij trachten een
nieuw bestaan te vinden.
TVTaar tegelijkertijd openbaart zich
dan de afkeer tegen hun vrij
lating. „N.S.B.-ers hebben voorrang
bij het verkrijgen van een woning
of een baantje", zegt het publiek.
Beheerders van N.S.B.-zaken komen
ln verzet, omdat de oorspronkelijke
eigenaar weer in het bezit wordt
gesteld van het bedrijf, dat ge
durende zijn detir.eerlng in stand
werd gehouden.
Een sociaal probleem.
TUT aar afkeer noch wraakgevoelens
kunr.en het sociale probleem,
dat de „lichte gevallen" in de Ne-
derlandsche samenleving vormen
een stap naderbrengen tot de on
vermijdelijk wordende oplossing.
In een groot aantal gevallen gaat
het niet om een man of een vrouw,
maar om een gezin. Vele gedetineer
den, die reeds anderhalf tot twee
jaar zijn opgeborgen, kwamen nog
niet in aanmerking voor eenigen
vorm van heropvoeding Geen cur
sussen ln het kamp, geen dagblad
en soms zelfs niet de „knipkrant",
welke geestelijke verzorgers mogen
samenstellen uit goedgekeurde be
richten.
Geestelijk leven deze menschen
op de kampgeruchten. Zij zijn to
taal vervreemd van de vrije maat
schappij. En vooral de vrouwen tob
ben over hetgeen cr van hun gezin
moet terechtkomen.
Ergens in een kamp zit een moe
der van zes kinderen. Zij en haar
man, waren lid van de N.S.B. De
man ls vrij, maar kan niet voor
de kinderen zorgen, die nog steeds
over vijf adressen zijn verdeeld. De
vrouw, een jicht geval", weet niet
wanneer zjj vrij komt. Wei weet 4J
dat de kinderen volkomen van haar
vervreemden.
Een jonge vrouw werd gearres
teerd toen. haar baby twee maan
den was. Dat is anderhalf jaar ge
leden. Het kind kent haar niet.
De beschuldiging tegen haar luidde:
„lid van de N.S.B.". Het dorp,
waar zü woonde, hoe fel ook tegen
haar. bracht geen verdere aan
klacht in. Vonnis van, een tribu
naal: vier jaar. Dit vonnis ls niet
goedgekeurd, zoodat zij opnieuw
berecht zal worden.
„Ik heb leeren inzien, dat wil
door onze houding de anderen diep
griefden. Maar dat is niet makke
lijk gegaan. Want jarenlang heb
ben wij ons door de houding van
de anderen erg gekrenkt gevoeld.
Daar gaat Je trots tegen in", zegt
deze vrouw.
Waarschijnlijk een van de weini
gen, die ierts,begrijpt van wat er
gebeurd is sinds 1940.
„Zachte eitjes".
I^én ding weet men in. de kampen
precies. De aanklacht tegen een
mede-gedetineerde en de straf,, die
er op volgt. Ms ar begrijpen kan
men die straf lang niet altijd. De
een wordt vrijgelaten als „licht ge-'
val", de ander krijgt een paar Jaar.
Sommige tribunalen laten velen
vrij. „Zachte eitjes" zijn dit zeggen
de bewakers. Zij zijn niet erg ge
steld op deze beslissingen. Want
iret het opheffen van kampen ver
dwijnen een aantal functies en dat
ls niet prettig. De kampleiding
streeft naar een goed kamp, waar
de gedetineerden behoorlijk werk
leveren en geld inbrengen. Gede
tineerden werken in fabrieken en
bij de boeren. Wie niet goed mee
kan, of veel klaagt en dus last
veroorzaakt, krijgt overplaatsing.
Zijn er in sommige kampen r.iet wat
veel mutaties
Het sociale pro' leem van de
.Jlchte gevallen" heeft vele kanten.
De terugkeer in de vrije maatschap
pi) is slechts één zijde. Het vinden
var onderdak, inboedel en werk ls
belangrijk voor de vrijgelatenen.
Voor Nederland zelf zou van meer
beteekenls zijn, als gezegd kon
worden, dat de mentaliteit der vrij
gelatenen het hun mogelijk zou
maken spoedig weer een normale
plaats ln te nemen.
Maar zoover zijn we nog lang
niet. Reclasseering van de lichte ge
vallen wordt er niet gemakkelijker
op, nadat er zooveel gebeurd is,
waarover men liever zwijgt.
X30GOOOGGTOGOGOGGGGGGGOOGOOGGOGGGOOGOGOGOGGGOC
Ha, ha.
TN DE nabijheid van
A Durban (Australië)
zag een Jager een zeke
re heer Brown, een ko
nijn. Hij legde aan en
schoot. In plaats van-'t
wild trof een gedeelte
van de hagelkorrels het
achterste gedeelte van
Tarzan, den hond van
Mr. Brown. Tarzan
jankte, maakte zich
kwaad en maakte zijn
meester kenbaar wat hij
van hem dacht door
hem met zijn tanden te
bewerken.
Er moest een Roode-
Kruiswagen aan te pas
komen.
Ooggetuigen zeiden dat
zij het konijn zagen la
chen, maar dat was na
tuurlijk verbeelding.
De zwarte kat
TTEEL Stoke City ge-
looft op 't oogen
blik aan de magische
kracht van zwarte kat
ten. Het plaatselijke
voetbalteam won name
lijk zeven wedstrijden
achter elkaar, zoodra 't
een dergelijk dier had
geadopteerd De kat
smeerde hem en
Stoke City verloor. Of
het aan de kat lag of
aan de Wolverhampton
Wanderers die de tegen
partij vormden is bui
ten Stoke City een om
streden vraag; in de
stad zelf niet. De Wol
ves?Poeh! Als de
kat maar niet was weg
ge loop en!
De doodstraf
voor.
flUSTAVE COUPEZ uit
Mlgnault (België),
was in 1941 plotseling
verdwenen en zijn fami
lie had aan het ,Arbeits
arabt" verklaard, dat hij
dienst genomen had bil
het Waalsche legioen.
In werkelijkheid was de
jongeman naar Engeland
overgestoken»: In Groot-
Brittannië nu, vernam
hij een tijd later, dat hij
bij verstek ter dood ver
oordeeld was.
Hij teekende verzet
aan tegen het vonnis en
thans is hij vrijgespro
ken.
Oh
T^EN HEER mi» Ot
meer aangeschoten
en lichtelijk laveerende
trad een café binnen
in één van oncze Zuide
lijke steden. Uit zijifc
jaszak stak de voorste
helft van een kreeft, 'a
levende kreeft.
„Jasses", zei de bar
man, „waarom neem Je
dat beest nrtet meer naar
huis voor het diner?"
Het fuifnummer keek
verwonderd.
„Het diner?" zei hij,
„man klets niet, hij
heeft zoo Juist al met
mij gedineerd; we gaan
nu samen naar de bios
coop!"
