r
GELENGDE BERICHTEN
W Een kostbaar geschenk
RUMOER IN DE VLASWERELD.
PROVINCIAAL NIEUWS
Mededeelingsn
Plaatse!. Distrëbutiediesisien
LOCALE BERICHTEN
Indertijd,
aan Kaap Corross
j
ïykl
Twee ton voor do 100.600. De wegen,
langs welke in zwarten handel verdiend geld
„wit" wordt gemaakt 'zijn vele. De houders
van 't zwarte geld hebben daar vele opoffe
ringen voor over. Van de transacties, waar
mee dit geld is verkregen, zijn zoomin omzet-
als Inkomsten-, vermogens- ot welke belasting
oök betaald. Het zwarte geld is op zich zelf
reeds een factor van prijsopjaging, omdat de
eigenaar er van het zoekt te wettigen en dan
dingen koopt, die hh niet noodig heeft en
daarvoor veêl te veel geld betaalt om van
het zwarte geld af te komen. De aankoopen
van vaste goederen, die in de laatste jaren
zijn verricht, zullen waarschijnlijk nog wel
eens aanleiding geven om al deze transacties
na te gaan. Moeilijker is dat bil kostbaarhe
den, die, voor zoover zij niet onder edele me
talen of steenen vallen, later waarschijnlijk
een groot deel van haar waarde zullen laten
vallen en waarvan het bezit vaak verborgen
kan worden gehouden.
Welke merkwaardige vondsten soms wor
den gedaan bij die poging om zwart geld wit
te maken blijkt hieruit dat bij collecteurs
van de Staatsloterij wordt geïnformeerd om
op de hoogte te worden gehouden van de na
men van winnaars van prijzen. Zoo is dezer
dagen een 100.Q00 uit de Staatsloterij, waar
op 85.000 gulden wordt betaald, overgedaan
aan iemand ten op diens naam gezet) die
er 200.000 gulden voor betaalde. HU had die
twee ton er gaarne voor over om zoo 85.000
gulden, die hij had „gewonnen" te kunnen
verantwoorden bi) de belastingen.
Op zich zelf genomen is dit geval slechts
een anecdotische bijzonderheid. Het open
baart echter een maatschappelijk verschijn
sel, dat van een groep onmaatschappelijke
nieuwe l-ykenr die onwettig verkregen geld
wil wettigen, die anderen, door hen met veel
'als zy niet in omstandigheden zyn geraakt,
waardoor zij verarmen en waardoor zy wel
moeten verkoopen aan de nieuwe rijken).
(Hbld.).
Eig«n fabrieken 250 filialen
PRIMA SIROOP
DE SMAKELIJKSTE
Let op dot hi| lapt
uit hot good* vaat]*
mot mark W.S.R. dóf
Waiter
Sulk#*raHi*«d«rfi
Echte Frie»che loken» schonk Karei de
Groote oon kollet Haroen af Roi|Jd. En
de keizer deed er een pokle Holland»
sche heuningkoekskens bij. Krlck-Krackt
heeten ze nu en ze smoken nog altijd
even fijn. Peljnenburg bokt ze volgens
Oud Holfandtch recept.
D« fabriek, die looveel honing door
hur koek doof.
Hoofdredacteur Neerlandiapers: H. v. d. Broeek,
Maastricht. Chef ter redactie, binnen- en
buitenland; J. v. Groenendael, Breda. Ge
westelijk en plaatselijk nieuws: W. v. d. Velden
Breda. Kultureel nieuws: E. Schul, Breda.
Sport: W. van Beek, Breda. Verantwoordelijk
voor de advertenties: E. H. B. Brader, Breda.
De verwoeste nul-meridiaan. De wereld
vermaarde sterrewacht van Greenwich in de
onmiddeliyke nabijheid van Londen wordt
buiten het uit de lucht bedreigde gebied ver
legd Dat is op zichzelf niet ongewoons, daar
de oorden der wetenschap op vele plaatsen-
uit de oorlogszona moeten wijken, maar wel
dat het observatorium moet schelden van
een begrip, waaraan het zyn roem te danken
heeft, namelijk van de precies door Green
wich loopende nul-meridiaan, die met den
beste wil niet kan worden „geëvacueerd".
Meer dan 260 jaren staat het observatorium
in 't park van Greenwich als wachter van den
gemiddelden tijd van Greenwich. De door
Greenwich loopende nul-meridiaan, die de
spil geworden is van de heele cartografie,
heeft aan de sterrewacht haar eigenlyke be-
teekenis verleend. Haar magnetische wereld
tijd-klok was niet slechts de standaard voor
alle uurwerken en chronometers der Britsche
admiraBteit, maai- gold voor alle kapiteins
van uitvarende schepen als betrouwbaarste
tijdmeter, Men heeft aan de oostzyde van 't
tebouw een 24-uren-uurwerk aangebracht,
at op verren afstand zichtbaar de stam-
daardtijd aangaf. Weliswaar is reeds vóór 't
begin van den ooi tog de nabyheid van Lon
den een hinderpaal gebleken voor de werk
zaamheid van *t observatorium. De electri-
ficatie van de Londensche industrtebedriiven
evenals de rook der schoonsteenen in de na
byheid hebben tot ernstige storingen der
waarnemingen geleid; de aoor de machines
veroorzaakte schuddingen werkten nadeelig
op de gevoelige-fneetwerktuigen, zoodat men
reeds jaren geleden genoodzaakt was om het
magnetische waarnemingsstation naar een
landelyke streek van het graafschap Surrey
te verplaatsen. Andere gewichtige vorschin-
gen schenen evenwel onafscheideiyk verbon
den met de ligging van 't histiuut op den nul
meridiaan. Lang nebben de astronomen zich
verzet tegen het bevel van de Britsche admi
raliteit. de verplaatsing, die het observato
rium zou omlaagdrukken tot een instelling
van den tweeden rang.
Critiek van de „Vlasbode" op
onze artikelen.
Ons blad publiceerde eenigen tyd gele
den twee artikelen over het rumoer in de
vlaswereld en deze hebben, naar men van
verschillende zijden verzekerde, veel waar
deering gevonden. Echter niet bh „De Vlas
bode", het officieel orgaan van de vakgroe
pen op het gebied van vlasindustrie en vlas
handel., Dit blad leverde vry felle critiek.
De schryver van het artikel in „De Vlas
bode" kan voor ohze houding maar één woord
vinden, nl. demagogie, of eenvoudiger uit
gedrukt: volksverleiaing.
„De insiders in het vak hebben het gevaar
langzaam als een spookgestalte op zich zien
afkomen", aldus schreven we in ons-eerste
artikel, na de mededeeling, dat de kleine
vlassers zich in hun bestaan bedreigd ge
voelen, En de „Vlasbode" vraagt zich dan
naieï af: „Wat hebben zü nu op zich zien
afkomen? Het gevaar voor een geringere uit
zaai?" wy willen het nog eens duidelijk zeg
gen Er werd niets meer en niets minder mee
bedoeld, dan het gevaar om zeep te zullen
worden gebracht en dat dit gevaar geens
zins denkbeeldig, is, bewyst het artikel „Het
nieuwe verdeelingssysteem van der» vlas
oogst" in de „Vlasbode" van 8 Juli, waarin
de kleine vlassers hun doodsbericht hebben
kunnen lezen. Ook deze laatste uitlating ls
een doorn in het oog- van de „Vlasbode".
Maar is er te veel mee gezegd? De „Vlasbode"
geeft zelf het ontkennend antwoord, waar
zy schryft: „Helaas is over het algemeen de
tendens van onzen tyd erop gericht, het zeer
kleine (evenals wellicht het zeer groote) be
drijf te doen verdwijnen. Alle mogelyke huis-
nyverheid weven, schoenen vervaardigen,
sigaren maken enz. enz. moet plaats ma
ken voor industrie en al de daarbij betrok
ken kleine zelfstandigen worden nolens vo-
lens dienstbaar aan die industrie. Ook in de
vlasindustrie is, zij het laat, het proces van
de mdustrialiseering aan den gang en dat
kan noch het Dagblad noch de O.VTl. tegen
houden. Men kan alleen 't verloren gaan van
het ambacht zeer terecht betreuren.
De vergelijking van de vlasindustrie met
de hier genoemde takken van huisnijverheid
§aat o.i. wel zeer mank, In tegenstelling tot
eze takken, heeft de kleine vlasindustrie,
zelfs in dezen tijd van economische ont
wrichting bewezen bestaansrecht te bezitten
en van nut te zyn voor de gemeenschap. De
Vlasbode erkent dit niet alleen volmondig,
maar slaat het product van de kleine vlas
sers zelfs hooger aan, dan dat van de groot-
Industrie zy schryft:
„Ofschoon door de O.V.I. nog nooit dui
delijk is omlijnd, wat kleine vlassers zijn, zoo
mogen we toch opmerken, dat er en juist
in Brabant heel wat in omvang niet-groote
vlasseryen zyn. wier nut voor de gemeen
schap evident is. Juist deze bedrijfjes kun
nen een soort van zoo uitstekende kwaliteit
produceeren, als het groote bedryf, dat tech
nisch misschien nog wel kan, maar het prac-
tisch in ieder geval niet aflevert."
Behandelen we vervolgens nog enkele de
tails. Volgens de ..Vlasbode" kwam de nieu
we verdeeling volkomen onverwachts. Ook
voor de O.V.I. De Vlasbode spreekt zich ech
ter wat dat aangaat, zelf tegen, want zij
schrijft even verder; ,De vlasverdeeling is per
verordening van het Bedrijfschap vastgelegd.
De O.V.I. is er vóór de publicatie fn gekend
en het bestuur heeft menlgen maatregel weten
te veranderen ten gunste van de vlassers."
„Was de verkoop van vlas uitsluitend tegen
taxatie vastgelegd" (zooals de vlassers verlan
gen Red. D. v. N.), aldus wordt verder be
weerd, „dan was er stellig geen, of bijna geen
vlas gezaaid". We willen ten aanzien hiervan
opmerken dat een officieele mededeeling van
het besluit, betreffende den vrijen verkoop tot
30 September, verscheen in de „Vlasbode" van
10 Juni 1944. Het vlas stond toen reeds in
bloei, zoodat het besluit geen invloed meer
kon hebben op den uitzaai. De „Vlasbode"
beweert voorts: „Wat de z.g. hooge aankoop-
pryzen betreft, dit wordt jn het algemeen
sterk overdreven, of althans veel te veel ge
generaliseerd." Dienaangaande merkten wij
m ons eerste artikel op, dat deze prijzen veel
hooger zijn dan de vastgestelde prijzen. We
hoorden zelfs een verschil van 50 oCt. en we
gelooven nog steeds niet, ons daardoor aan
overdry ving-te hebben schuldig gemaakt. We
stippen vervolgens uit de „Vlasbode" aan-:
„Dit de evacuatiegebleden zouden groote
vlassers extra toewijzing hebben gehad. Toe-
wyzlngen geeft de O.V.I. nooit, ook geen ex
tra toewyringen. Het vlas, vrijkomend uit
evacuatiegebied, is door het Bedrijfschap
Vlas en Hennep, toegewezen aan de vlassers,
die hun 70 pet. aankoopvergunnlng 1943 nog
niet hadden volgekocht, waarbij door Het
bureau Ontruiming aan het Bedryfschap den
eisch gesteld was, dat het vlas zoo weinig'
mogelijk vertransporteerd mocht worden en
zoo min mogeiyk versnipperd, omdat anders
het vervoer eenvoudig onmogeiyk zou zyn en
het vlas zou blijven liggen. De O.V.I. Is hier
in niet gekend.
De kleine vlassers waren en zijn nog van
'meening, dat hun zonder veel moeite een
deel van het vlas uit de evacuatiegebleden ter
beschikking had kunnen worden gesteld.
Overigens kunnen we ons niet herinneren in
deze ooit de O.V.I. te hebben genoemd. Welke
Instantie hier heeft Ingegrepen doet o.i. wei
nig ter zake.
Waar het hoofdzakeiyk om gaat, is een
weg te vinden om de kleine vlassers uit hun
moeilijkheden te helpen. Een bevredigende
oplossing is volgens de in vlasserskringen
heerschende meening alleen te bereiken als
we schreven het reeds eerder voor het
heele Jaar de vastgestelde prijs geldt en eeh
deel van de toewyztagen van de groote be
drijven, die flinke voorraden hebben ge
vormd, maar gebrek hebben aan arbeids
krachten, wordt overgeheveld naar de kleine
bedrijven.
DISTRIBUTIEDIENST 'S-HEER ARENDSKERKE
Vaste brandstoffen voor Centrale verwarming
en verwarming van kantoorruimten, enz.
Aanvraagformulieren MD 393-03 voor vaste
brandstoffen kunnen worden ingediend voor:
a. particuliere woningen, welke niet anders
dan Centraal kunnen worden verwarmd;
b. voor ruimte(n( voor bijzondere doeleinden,
waarvan de gezamenlijke inhoud gelijk is aan
of kleiner dan de ruimte(n) voor particulier ge
bruik (winkels, kantoren, leskamers, enz.).
De aanvraagformulieren kunnen vanaf heden
tot nadere aankondiging worden afgehaald en
ingediend op het kringkantoor of bij de reizen
de agenten. 393-o
Onder locomotief geraakt.'
Tyclens werkzaamheden aan den zeedijk
van den Karelpolüer geraakte de werkman
J. H. oncler een locomotief. De man werd
naar het ziekenhuis overgebracht waar hij
aan de bekomen verwondingen is bezweken.
x Zij die slaagden
Voor het op 28 en 29 Juli gehouden over
gangsexamen van de Muziekschool te Ter-
neuzen slaagden de volgende leerlingen:
Piano le leerjaar: Yvonne van Aerde;
Jeanny van Akkeren: Mla de Bruvn met lof
Mieke Hamel, To Harte. Jan Jongepier. Ger-
da Luyk, Leona van de Velden; Hans van
Vuuren Poldi Wisse.
2e leerjaar: Corrv van Akkeren. Rachel
Mazure Addy van Overbeeke; Adrle Schal
ken; pini Schalken. Tineke Standaer*; Dora
Verbrugge.
3e leerjaar Willy Arbman, Agnes Boer
booms. Kees Jongepier; Cathellna Koster te
Zaamslag; Eva Koster v.w. te Zaamslag;
Geróa van Mossevelde; Ria van Mossevelde;
José de Pauw: Ria Scheele; Eva Scheele te
Vogelwaarde: Menne Vlale; Willy de Vrieze,
4e leerjaar: Henny Dees Zaamslag: Renée
de Pauw Els Standaert, Riet IJsebaert.
5e leerjaar Helena Cohen Stuart met lof.
Orgel 1ste leerjaar: Anneke Abrahamse.
2e leerjaar: Bets de Kraker Axel,
Theorie en Notenlezen: 1ste leerjaar: Jan
Drok. Jo Everaert, Gerrv van Eek Rietje van
Eek. Emma Hoomaert: Jan Jongepier; Frie
da van der Poel; Jan van de Ree Paul van
der Sneppen: Willv de Vrieze, Poldd Wisse.
Afgewezen: 5 candidaten.
2e leerjaar; Yvonne van Aerde; Mla de
Bruyn. Paul Fyn van Draat; Adrie van
Grambergen, Mieke Hamel To Harte. Ger-
da Luyk José de Pauw. Hanna van Sluis
Hans Spaas, Adrie Schalken; Fini Schalken;
Tanneke Tollenaar Wim Versprille en Hans
van Vuuren.
3e leerjaar: Anneke Abrahamse. Hennv
Dees. Zaamslag Bets de Kraker Axel. Edy
van der Sneppen; Ida van der Griend: Els
Standaert. Tineke Standaert. Joke van der
Velden. Afgewezen 2 candidaten.
4e leerjaar: Jeanny van Akkeren: Willy
Arbman, Agnes Boerbooms, Bep Boerbooms.
Kees Jongepier, Cathellna Koster, Zaamslag
Eva Koster Zaamslag. Rachel Mazure. Ria
van Mossevelde: Addv van Overbeeke met
lof; Eva Scheele Vogelwaarde Ria Scheele.
Jo van der Sneppen. Dora Verbrugge. Menno
Vink.
5e leerjaar. Einddiploma Corry van Ak
keren, Hans Llndenbergh Gerda. van Mosse
velde, Riet IJsebaert.
Voor Hoogdiuitsche taal l.o. slaagde de
heer P. van den Heuvel te Goes.
BEKENDMAKING.
Clingc-
Bij besluit d.d. 7 Juli 1944 van den Duitschen
Commissaris-Generaal voor Bestuur en Justitie
is ondergeteekende, Cyrillus van Duyse te Hulst
tot burgemeester der gemeente Clinge benoemd;
mijn in functietreding gaat in op 27 Juli 1944;
ik ben dagelijks voor de ingezetenen» te spreken
van 10 tot 12 uur op het gemeentehuis te Clinge.
Clinge, 27 Juli 19*4.
De burgemeester voornoemd,
399-0 C. VAN DUYSE.
Hontenisse.
GEMEENTE HONTENISSE
De burgemeester der gemeente Hontenisse her
innert bij deze belanghebbenden er aan, dat hou
ders van honden, waarvan nog geen aangifte
is gesehied, verplicht zijn deze binnen 14 da
gen ter gemeentesecretarie aan te geven.
Kloosterzande, 3 Augustus 1944. 424-©
De burgemeester van Hontenisse,
C. J. VAN DER PIJL
De secretaris O. A. E. Verstraaten
Hulst
Overleden, Naar wy vernemen is de heer
Bernard Brouwer, concierge aan de R.K. H.
B.S. alhier, in het ziekenhuis overleden.
Middelburg.
Van de politie. Een polltleele waar
schuwing werd uitgereikt aan O, v. d. B. (Me
zijn woning niet had afgeschermd tegen uit
stralend licht. Mej. J. J. uit Serooskcrke
gaf verandering van richting niet duidelijk
aan, terwijl A. L. S.; M. R.; en E. G in öe
Vhssingschestraiat in verboden richting reden
als wielrijder. Allen kregen een politieele
waarschuwing. G. P. P. uit Middelburg en
H .V, konden op aanvraag hun persoons-
taewijs niet toonen Proces-verbaal werd op
gemaakt. M. H.. koopman te Middelburg
verkeerde in kenneiyken staat van dronken
schap en werd op den openbaren weg door de
'politie aangehouden en ter ontnuchtering
op het politiebureau ingesloten. Hij werd ge
verbaliseerd.
Sas van Gent.
Sas van Gent huldigt rijn post-directeur.
Een huldiging zooals 1.1. Dinsdag 1 Augus
tus den heer G. Harmsen, directeur van het
postkantoor by gelegenheid van zün zilveren
ambtsjubileum by deJP.T.T. is ten deel ge
vallen. hebben wij in onze gemeente nog
niet meegemaakt.
Zoo spontaan, zoo medelevend was deze.
dat kon worden gesproken van een alge
meens hulde door gansch de gemeente. Hier
door kwam eens te meer tot uiting, dat de
jubilaris een eereplaats ln de harten van
alle Sasscnaren inneemt. Honderden geluk-
wenschen persooniyke, per schrift of an
derszins. uit alle lagen van de bevolking,
stroomden bii den jubilaris binnen. Bloemen-
ruikers en manden vulden de kamers van
zijn woning, zoodat men ten slotte vazen en
plaats te kort kwam. en de kamers tot een
pracht van bloementuin omtooverden.
De inspecteur der P.T.T. uit het district
kwam persoonlijk den heer Harmsen een
warme hulde brengen voor zün trouw©
plichtsbetrachting en energieken arbeid. Des
avonds was het gansohe personeel, als
mede de leden van het R. K. Zangkoor,
waarvan de jubilaris directeur is en het be
stuur van de St. Vincentiusvereeniging.
waarvan de heer Harmsen deel uitmaakt,
alsook nog andere gasten gekomen om ieder
op zyn beurt hun waardeering uit te spreken.
Het personeel huldigde in hem den besten,
en voorbeeldigsten chef welke het zich wen-
schen kon.
Het R. K. Zangkoor .bracht,hem een
grootsche bloem- en zanghulde waarin zij in
geur en kleur rijn werk bezongen en waarbij
vooral „Lang zal hy leven" niet ontbrak.
Het bestuur van Vlncentius eerde ook in
hem hun trouwen medewerker. Maar allen
samen huldigden rij ln den jubilaris den
plichtsgetrouwen en vriendeiyken ambtenaar
waardoor hy de genegenheid van een ieder
verwierf. Tot slot dankte de jubilaris de aan
wezigen voor de hem gebrachte hulde.
FEUILLETON
AvontuirarooMD me
{örg L&ddecktt
76)
Gunhild Iverson keek naar den grond. „Dat
doet my leed", mompelde zy. zy zwegen een
poos. „Ik had nooit gedacht dat ik ooit een
vrouw zou vinden, die zoozeer op Ellen ge
leek", nam de officier tenslotte het gesprek
weer op. „Ik denk menigmaal dat Ellen voor
my staat, als lk u aankykEn toch bent
u zoo heelemaal anders 1" Hy keek haar lang
en opmerkzaam aan. „Ja, u bent heelemaal
anders", knikte hy. Maar de klank in zijn
stem verried, dat hy geen ontgoocheling daar
over bespeurde, eerder het tegendeel.
Hy nam haar arm en zy gingen een eind
in de richting van de sloepen, want by de trap
begonnen nu eenige matrozen roest te klop
pen. Krowski overlegde koortsachtig, hoe hy
dit gesprek tot een goed einde kon brengen.
Hij was geen man, die het overwicht van een
goed gekozen woord op het juiste oogenblik
in het veld wist te brengen en hij had ook
geen verstand van de omwegen der diploma
tie. Rechtuit stuurde hy op zyn doel aan;
stap voor stap.
„U gelooft <lus," vroeg hy ernstig, „dat de
troef, welke u in de hand hebt voldoende zal
zyn om juffrouw Matson van haar voorne
men af te brengen?"
„Ik hoop en ik wen&ch het", antwoordde de
jonge vrouw. En het klonk niet zoo heel ze
ker meer als tevoren.
Krowski voelde, dat zy hem een kans gaf
en hy benutte ze, daar hy wist, dat het de
laatste gelegenheid was. „Misschien was het
toch beter, als wy den door. my aangeraden
weg voor alle zekerheid toch nog insloegen?"
Hy had haar hand gegrepen en toen zy niet
antwoordde, maar slechts stil voor zich heen
glimlachte, kwam hy plotseling voor den dag
met hetgeen hem het diepst beroerde, „Waar
achtig ik houd toch van je!" riep hy uit.
„Wat draaien we zoo lang er omheen? Ik wil
je trouwen, omdat ik je liefheb. Ik denk er
niet aan je weer van me te laten gaanl" Hy
hield plotseling op en wierp den kapitein, die
hen naderde, een byna boozen blik toe.
Deze was ln een opgewekte stemming.
„Een merkwaardige zaak met die fotol" Zei
hy.
Gunhild Iverson knikte gelukkig. „Ja, die
historie kwam my juist van pas! Het was een
gelegenheid om juffrouw Matson er van te
overtuigen, dat zy misschien toch niet de aan
gewezen persoon is om myn verdere „opvoe
ding" te leiden. Maar ik behoef me van dit
portret niet meer te bedienen. Mynheer
Krowski heeft een betere oplossing gevonden
een oplossing waarmee ik zeer gelukkig
ben.
„O, maar dat is reusachtig!!" knikte Bach-
mann verheugd. „Mag ik ook weten
„Natuuriykl" Gunhild ging met een biyen
lach aan Krowskl's arm hangen, „wy zullen
samen trouwen, niet waar liefste?"
De harde, hoekige trekken van den zeeman
werden een vluchtig oogeiiblik zacht en ont
spanden zich. „Ja, wij willen brouwen", zei
hy. „Als u kapitein, er niets tegen in te bren
gen hebt wou lk u verzoeken
„Dat doe ik, waarde Krowski! Ja, zeker,
dat doe ik! En het is beslist de mooiste cere
monie, welke ik de laatste tien jaar ambts
halve voltrokken heb.... Wanneer moet het
gebeuren?"
Het paar was het zeer spoedig eens over den
koristen termyn, welke mogeiyk was: Dade-
De passagiers werden byeen geroepen. Al
leen by juffrouw Matson, die in haar hut zat
en opnieuw strijdplannen smeedde, werd ver
geten aan te kloppen.
De kapitein voltrok het huwéiyk; Karla Jo-
hannsen en machinist Schucht waren de hu-
weiyksgetuigen. De handeling verliep overi
gens minder plechtig dan komisch, want het
ontbrak nu eenmaal aan de noodige voorbe
reiding, en toen bovendien de oude zeeman
in het vuur van zyn Ijver een beetje in het
plat-Duitsch afgleed, teekenden Alvarez en
Gunhild verzet aan. Twee flesschen van den
besten wyn werden direct opengemaakt en de
kok moest de spyskaart volkomen verande
ren.
Onbekend met de nieuwe gebeurtenissen
verscheen de zendelinge vol strijdlust op het
bruiloftsmaal, zy scheen een nieuw plan, dat
groote vooruitrichten bood, uitgeplekerd te
hebben, Want haar gelaatstrekken legden weer
een volkomen getuigenis af van aanmatigen
de zekerheid en in het bewustzijn van haar
spoedige eindoverwinning trachtte zy ander
maal haar beschermelinge met boosaardig-
heldjec te kwellen.
„Gunhild waarom zit je niet by my?'
vroeg zy scherp. „Ik zou je naast me willen
hebben je weet, waarom!"
(wordt vervolgd)
