x>ljeliöiji|n» ^—p m
mmisliotV.
J. aULNTUS E. VERBURG, Uitgevers. MOTTO'
ABONNEMENTS-PRIJS. -Do l*ol, die zalige ouders uprokso.
Voor li jaarn d'6 600 <,e,lS<}Mam 1{'nd veraken?
Voor een jaar ^°®n» Broeders Landgonooton ooea l
Voor zo» maanden - - I-'oB Reed» snoeren ons do heohtato bandon,
i Voor drie maande» 1 H - - o,6U. Loost slechts de taul dor Nedorlaadon,
Ea uiots rukt ooit dien band van oon
Alles volstrekt r» vooruitbetaling.
4" JAARG. NO. 52. DINGSDAG, 27 DECEMBER 1853.
Verschijnt eenmaal per week.
PRIJS DER ADVERTENT1EN.
Voor sen jaar; niet boron de 5 regels - - 5.00.
Boven 6 tot 16 regels, voor do oersu plaatsing - 1,00.
Voor 8 regels of minder, dito- 0,50.
Voor olie volgonde plaatsing- 0,25.
Brieven en ingezonden stukken franco
NO. 208.
nig orgaan her Ncbsrlanhcrs in Noorï» Amerika, aan ljet memos, ben loestattb en bc belangen oan Ijet ®nbc en Xtqnine t)abcrlanb gemijb
WARREN HOTEL.
De ondorgeteekondo recommandeert zijn voor Hee-
ren ea Dames wel ingerigt LOGEMENT, Btnundo in
het levendigste gedoelto dezer plaats, in de gunst vau
«11e reizigers. WARREN HILL.
HOLLANDSCH LOGEMENT-
WISCONSIN HUIS.
8ste straat' Sheboygan.
Vrondeljke bediening eu billijke prijzen, verzekeren
thij de gunst mijner geeerde bezoekers.
1 JOSEPH SCHRAGE.
LOUIS TEST WUIDE
Beveelt zijnen vrienden, als ook het geëeido publiek,
zija nieuw ingerigt Logement,
Het Kossath Huis,
attaade in Centre Straat, Sheboygan. n. 18.
F. E. TOE WA TEE,
Consul öcr Ncbcrlanbcn.
Voor Iowa, Missouri Illinois
Belast zich met het opmaken van alle stukken voor
Nederland, het incasseren aldaar of het overmaken van
gelden derwaarts.
Kantoor: z. o. hoek der 2de atrant en Washington avn.
"Planters Tobacco warehouse", St. Louis, Mo. 9mlo
HERMAN H2ERTEL,
Suatfl-Commissaris ter bevordering en bescherming
der Landverhuizing naar Wisconsin,
Nieuw York.
Kantoor: No. 89, hook van Greenwich en Rector Str.
Een trap hoog. n 20
W- E- G0ESLINE.
Advokaat en Regta-Roadgevcr. Kantoor8ste straat
Sheboygan, wis.
D0CT0E ALBERTI,
Genes*-, Heel-, Verloskundige en Tandmeester.
Naast hot Wisconsin-Hius, Sheboygan, Wis.
W. W. KING.
Haudotaar ia het groot en klein .u
Ijzerwerk en IJzer. Glas, Spijkers,
jSmid'H-, Timmorman's-, Kuiper's-,
J Metsolaar's-, wagenmaker's- on an
dere Gereedschappen,Zulk ceu goed
Aesortement als in het westelijke Land
gevonden wordt
Sheboygan, 1 Junij 1853.
SHEBOYGAN
DROGISTERIJ BOEKWINKEL,
es Algemeen Dis pot vin
PATENT MEDICIJNEN.
Noorizydt can Pennsylvania Avenue, een weinig uxsl
van het Merchant's Hotel.
De ondergeteekendo roept met achting de attentie
van diegenen, welke Drogisterijen, Medicijnen, Patent
■Medicijnen, Boeken, enz. behósvon. Zijn assortement
W groot, «a al de vorschillende artikelen zvn mot bijzon
dere zorg uitgezocht, voor de bohoofleu dezer plaats. Hij
heofi «en g^ot aasortement Patent Medicijnen aan de
hand, en vele van de meest in gebruik zynde, zvn te
koop in het groot on klein.
Sheboygan, 19 Jan. 1852. W*. F. DA VIES.
TUD IS GELD
Thans heb ik het genoegen aan mijne
geachte vrienden, zoo Hollanders als
.1 Duitschers en Amerikanen, te am
ceren, dat ik mij olhier gevestigd heb als
HO RL O G IE MA K EU,
en wel schuine «ver het Wisconsin Huis, waar ik ten
allen tyde te vinden zal zijn ter reparering van Pen-
Horlogien, gadaohtig eau de spreuk
V. Tijd is geld" en dus aan niemand den waren tijd
zal kunnen geven tonder geld.
Sheboygan, 15 Jnnij 1852. P. SOUFFROUW.
9AS*Sr@8S« fe CO.,
Bankiers,
310 Oost Water Straat, Miltcaukie, Wis,,
Zenden geld near alle doelen van Europa en betalen
elk bedrag van geld, bij hen gedeponeerd wordende, over
door tuMchenkomst van «oliede bankiers-huizen in Hol
land. Zij geven 6 procent intorest per jaar op bij hen
gedeponeerde gelden, indien dezelro eene maond of lan-
gerpa.lijd blijven atann. jnl66
Laarzen «fc Schoenen.
De ondergetaokonde brengt zijnen geeerden be
gunstigers den bortelhksten dank toe, en hoopt
,IW_ lich bij voortduring hun vertrouwen waardig
de loakon. Zijn winkel Is naast de drukkerij van den
3fieswsbode, waar zij, die netheid van werk met
duurzaamheid wénschen verecnigd te zien, het in hun
bflfang zullen vinrfea hpn wer)s te bestellen.
Dnjne» Morocco Schoenen worden op bestellii
ntaakt. A.
Sheboygan, 24 Mei 1853.
MEUBEL MAGAZIJN.
De ondergeteekendo brengt ter.kennis
ypnhet geëerdp Hoilamlielie publiek,
d|t hij een magazijn van MEUBELEN
welko net én sterk gemaakt en naar
ülteit zoo goedkoop, indien niet goed-
z'ijn, dsn ia «enig ander meubel magazijn bin-
;ne#j dpie «tad. Het is mijn ijverig Mreseo om steeds
allerhande Meaïel stukken in voorraad te hebben, zoo
rst ik in staat gesteld ben, al diegenen, die mij hunne
gunst vorlcenen, volkomen te knnnen bevredigen.
Winkel aan deu hoek van 7de Straat e» Pennsyl
vania Avenue. sehuin tagenovar het Warren Hotel.
G. ALBRECHT.
Sheboygan, 27 Mei 1853. y n 22
Geld wordt Betaald voor
TARWE. RDGGE. INDIAANSCH KOREN en
HAVER 4** H. W. CHAMBERLAIN.
Benoodigd.
MO M. SHINGLES en 900 CORDS HOUT.
JRjeboygnn, J.0 Jon. 1853. 3
HET NTIEUWJAARS-GESCHENK.
Voor den Nieuwsbode Ifwtrkl door
N. W A. van Cats Smallk.vburo.
Het was arm den avond van don 24 Decem
ber. De aarde was met eene vast gevrorene
sneeuwkorst overdekt, die in den maneschijn
glinsterde, en een ijskoude wind doorzwéefdi
de vinkte.
Niet ver van een vriendelijk uitziend dorpje,
in het noorden vim Duitsoliland, stond eene een
zame mannelijke gestalte op het vrije veld. De
vreemde was zeer behoeftig gekleed. De dunne
rok, welken hij droeg, was op verre na niet toe
reikende hem voor de koude te bi-schutten, en
zijne ledematen beefden en sidderden nis du lak
ken des jongen stnms tegen welken hij leunde.
Zijne trekken schenen bij het licht der maan
bleek, bijna doodeüjk, en toonden sporen des
kwaads, hetwelk ongelijks zijne offers bij velu.
telt. Hij scheen arm, ellendig en verlaten en dit
was hij werkelijk. De blik des eenzamen was op
een net huisje gerigt, welks uiterlijk welvaart
en orde verried, en dat er zoo herbergzaam uit
zag, dat het den hulpeloozeo wandelaar met ver
langen vervullen moest En met verlangen,doch
te gelijk met berouw, beschouwde de bevende,
tegen den stam geleunde vreemdeling hetzelve
en sprak naauwelijks hoorbaar: U, stil huis,
getuige mijner gelukkigere dagen, gij verschijnt
mij als een droom, als de herinnering aan een
ver, voor nltijd verloren geluk Onder uw dab
huwde ik de geliefde mijns harten. Binneu uwe
vriendelijke muren schonk zij mij twee kinderen.
Rust en overvloed, vrede en vreugde waren
mijn deel, God zegene haar! Eene getrouwere,
tcedermïnnender vrouw, leefde nimmer. Mijne
geringste wenschen trachtte zij mij; uit do pogen
te lezen. Met welke liefdo trad zij mi) te gemoct,
wanneer ik naar volbragt dagwerk naar huis
keerde. En de kinderen; zij wedijverden wie
mij den eersten kus geven zoude. Nimmer had
Maria mij oorzaak tot klagen gegeven. En ik
Welk een Kersmisavond Vroeger pleegden
wij in dezen oogc-nblik de lichten aan den kers
misboom aan testeken. Al les was bereidhet
verlangde oogenblik was gekomenhet teeken
volgdeen de overgelukkige kinderen kwamen
met ongeduld binnen. En nu
Wee over den eersten dronk! Wee over den
verleider Docb waarom verwensch ik hem
Was dan niet in mijne hand zegen en vloek ge
legd? Was ik niet met de kracht begaafd de ver
zoeking te wederstaan Neen, niet de beker
draagl de schuld, niet hij, die mij di nzelven reik
te. Ik alleen ben de moordenaar van mijn ge
luk, ik alleen ben het voorwerp, dat mijne vrouw
en kinderen ellendig gemaakt heeft 1 Hij zweeg,
en zware tranen rolden over zijne wangen. Docli
plotseling hief hij het hoofd op en riep op den
toon van vast besluit: Neen, nog is alles niet
verloren, ik wil weder een man zijn.
In de kleine kamer van epn armoedig,
vallen huisje, zat eene vrouw met twee kinderen,
een jongentje en een meisje. De koude wind
vond door konderde reten zijnen ingang in het
armoedige vertrek. Moeder en kinderen hurk
ten om de weinige vonken die op den haard
glommen. De meubelen bestonden uit vier hou
ten stoelen, eeno tafel en een armoedig uitziend
bed, terwijl in eenen hoek een slroo leger voor
de kinderen bereid was. De oogen der moeder
waren rood en gezwollen. Zij moest in deD lant
sten tijd veel geweend hebben. De hoofden der
kinderen rusteden op haren schoot. Zij sche
nen te slapen.
Eindelijk vernnm men buiten op da sneeuw
krakende voetstappen. Hanstig legde de moe
der hare kinderen op derzelver legerstede, begaf
zich zelve aan eenigen arbeid, en verwachtte
igstig de komst haars mans.
De deur werd geopend en de man, wiens zelf
gesprek wij zoo even beluisterd hebben, trad in.
Meteenen schuwen vreezenden blik zag Ma
ria hem aan, eenen uitdruk van ruwe dronken
:hap verwachtende. Doch met verwondering
zag zij het spoor van eenen traan op zijne wan
gen. Is het mogelijk ducht zij Zoude dit we
zenlijk eene traan zijn Doch teen. gewis is
het eene smeltende sneeuwvlok. Meermnjen
scheen Anton Reinhard op het punt, met zijne
vrouw te willen spreken. Docb het kwam (laar-
top niet. Zwijgend ontkleedde hij zich, en spoe
dig, nadat hij zijne vermoeide leden nedergelcgd
bad, sliep bij in. Lang en opmerkzaam bekeek
Maria het gelaat baars slapeoden maps. Er was
Iets bijzonders in hetzelve, wal zij niet verklaren
kopde. Hij had oogenschjjnlijk niet gedrppken.
De ledige wilde uitdruk, dien zij zoo zeer
gewoon was, lag er nipt in. En, o .vreugde, hij
lachte in den slaup. Hoe hrog had hij dit niet ge
daan. Hij fluisterde. Stil wendde zij zich tot
hens ons te hoeren. Ademloos luisterde zij. In
hoe lang had zij dezen toon niet gehooid Het
was dezelfde stem met welke hij eenmaal om ha
re hand dong, het waren dezelfde liefkozende
woorden waarmede hij haar destijds aansprak.
Zonde eene verandering in hem omgaan Een
oogenblik gaf zij zich aan de zoete hoop over.
doch te gelijk verwierp zij dezelve weder ala
d.waas, en liet met eenen zucht de schemerende
hope v«en. Zij ging naar hel bed der kinderen,
om hen zoo veel mogelijk te dekken, drukte een
klis op hunne lippen en logde zich lor rusle. Nog
voor bel dag werd stond ucinlmrJ op en kleed
de zich. ponder een woord le spreke» verliet
hij de kamer. Zijne vrouw bad hem gaarne lo-
rug geroepen; docb zij waagde het niet. Zij had
niets in huis, geen vuur, geen brood. Niets om
de kinderen te verwarmen of le verzadigen.
Doch hij ging wpg, zonder haar naar eenige be-
noodigd heden te vragen, en zij had den moed
niet, hem nan zijne, pligten te herinneren. liet
werd dag; doch moederen kinderen stonden nog
immer niet op. Wat zouden zij ook beginnen
Gelukkig dat de natuur hen nog een uurtje rust
en bewusteloosheid gundo. Doch boort, da t
buiten lieten zich voetstappen hoorei),begeleid
van een geruisch als dat eener slede.
De deur werd geopend en Reinhard trad bin
nen. Hij droeg een groot brood onder den arm,
meerdere pakjes in de hand, legde alles op de ta
fel en ging (veder heen. Spoedig dnnrop beerde
hij met hout terug en begon vuur aan te ma-
ben, hetwelk spoedig lastig op den haard knap
perde. Toen ging hij naar het hed der kinderen,
liefkoosde en kuste ze. Hij ging naar het bed
zijner vrouw. Eene heftige beweging overman
de h- m en beklemde zijne borst, toen hij fluis
terde: Maria, kus mij Met welke gewaarwor
ding omklemde zij den-hals haars mans, als wil
de zij hem de jaren lang terug gehoudené lief
kozingen in eene seconde wedergeven. Kom,
genoeg, zeide hij, over bet gansche ligohaam
sidderende en maak te zich langzaam uit hare om
arming los.
Wat ik daar gebragt heb. is voor u en de kinde
ren. En hij ging weder heen.
Maria stond op en onderzocht de op de tafel
zijnde zaken. Zij vond een potje met melk, kof
lij, jjhee en suiker. O zeide de vrouw, waar kan
hij dit bekomen hebben'? Zoude hut mogelijk
zijn.'?.. Doch neen! zoo diep kan Anton niet
ziiikcti; onredelijk w;n hij nimmer. Mij was
sh-chts zwak, niet slecht. Ea dan zijnen blik.
dien kus, en die milde, vriendelijke woorden
Arm hart,wacht u plaats te geven voor eene
hoop, die, wanneer zij bedrogen werd, u breken
moest'! Moeder! zdde dii kleine, terwijl hij zich
in liet bed ophief,'is'Vadér weder weg? Ja mijn
Karei! O moeder, zeg mij, kwam hij niet dozen
morgen aan ons bed. en kuste mij en zuster
Louise? Ja, ja dit deed hij. riep de moeder, tot
schruiji-ns geroerd, en klemde de kleine aan hare
borst. Ea moeder, voer hij fluisterend voort,
terwijl hij haar angstig in het gelaat zag, zal va
der nu immer zoo vriendelijk tegen ons zijn"? De
moeder koude niet antwoorden. Zij drukte ha
ren lieveling te vaster aan zich en scheen hare
opwellende tranen te bedwingen. Was zij ge
lukkig, toen zij zich met bare kinderen aan het
warme vuur tot het maal nederzetteTen min
ste schemerde haar eene-stille hóóp op ««-luk too,
eu een verwarmende zonnestraal der blijde toe
komst zocht ingang in haar hart te vinden.
Aan den avond van denzelfdên dag zat de ka
pitein, zco als hem de dorpbewoners noemden,
een voormalig 'scheepskapitein, die sedert vele
jaren de zee vaarwel gezegd en zicli voor den
avond van zijn léven hier op een klein landgoed
gevestigd had, met lezen be2ig, op de sofa, toen
een bediende van hem in de kamer trad en zeide,
dat iemand hem spreken wilde. Laat hem bin
nen komen, was liet antwoord. Hel is echter de
ellendige Anton Reinhard, autwoordde de knecht.
Dat is hetzelfde. Iaat hem binnen. 'De arme
man, ging hij voort, ik heb medelijden met hem.
Hij was zoo een werkzaam nienseh, en kon het
nog heden zijn, wanneer hij slechts den drank
vaarwel zeide. Het zal mij toch verwonderen
wat hij van mij wil. Zekerlijk, ik wenschte dat
ik hem helpen konde. Bedeesd en met ter neder
geslagen „blik trad Reinhard in de kamer.
Goeden avond Reinhard! zeide de kapitein
wat brengt u tot mij Reinhard poogde te spre
ken, doch zijne stern weigerde. Wenscht gij on
dersteuning? Neen Mijnheer! antwoordde hij
ras en met opgehesen blik. Wel.zoo, ga zitten
en deel mij uw verlangen mede, antwoordde du
kapitein vriendelijk. Mijnheer, zeide Reinhard,
nadat hij gezeten was, ik kom tot u om te vra
gen of u dat kleine huis achter den heuvel nog
toebehoort. Zekerlijk. En wordt het bewoond?
Neen. Hebt gij het reeds versproken Neen,
antwoprdde de kapitein, den vrager met ongewo
ne belangstelling grulealapnde. Doch waarom
vraagt gij zoo bepaald naar dit buis? Mijnbeer,
zeide Réinhard'op vasten, minnelijken toon, hóe-
we! met gebogen hoofd en bevende lippen, ik
ben sedert jaren arm, ten gevolge ééns kwaads,
dat mij meester geworden en allé béter gevoel
in mij onderdrukt bad. Ik heb alles verloren
wat mij in dit leven dierbaar was. Mijne Vrouw
en kinderen hebben ontzettend, boven beschrij-
ijng geleden. De eene vriendschapsband is na
do andere los'gemnakt. Mijn nuani' is lèn spui
geworden en ik ben een ellendige worm op deze
wereld. Doch voortaan wil ik weder een man
zijn. Zoo ver het in de raagt eens menscben
slaat, wil ik hot verledeno weder goed. mijne
lieve, edele vrouw weder gelukkig maken, en
mijne pligten omtrent mijne kinderen weder ver
vullen. Heden was ik in de fabrijk waar ik vroe
ger werkte. Meo gaf mij dadelijk weder werk,
heette mij zelfs hartelijk welkom, en schoot mij I Maria, zeide hij vrolijk, ik heb u lang laten
geld voor, om het noodigste voor mijn ge2in te wachtendoch eene bezigheid hield mij terug.
Upopen. Overmorgen begin ik weder.. En nu Wilt gij mij eeö genoegen doen? Zeg mij wat
i t gij mij een genoegen doen? Zeg mij wat
zoudt gij gaarne weder in het huisje wónen, dut gij van mij verlangt, mijn Auton, terwijl rij da
was? vraagde de kapitein, hand vertrouwelijk op zijnen arm legde, gij zult
gewis niij niets te vergeefs verzoeken. En gij
wilt geene vragen aan mij rigten l Neen ge
wis niet. Dan moet ik u uitnoodigen, u en da
kinderen tot eene kleine wandeling aan te klad
den. De maan schijnt en het weder is bedaard.
Neen, mijne lieve, geen vraag, denk aan uw»
belofte, en bij sloot haar. zijne orergelukkii/u
vrouw, in zijne armen en drukte eenen kus op
baar voorhoofd.
Maria wist niet wat zij van dit alles denkeu
moest, doch zij dacht ook niet verder daarover -
Zij konde haren man ten dienste zijn, en gaai
eigendom
toen Reinhard draalde.
Jii mijnheer, ik zoude het gaarne van u willen
huren. Hoor Reinhard,hoeveel kunt gij ver
dienen, vraagde de kapitein, naar hem toetre
dende.
De fabrikant zal mij por stuk werk geven; ik
kan wel zeggen dat ik mijn vak versta, en zoo
dia ik weder eenigzins geweud ben, kan ik wel
acht gulden in de Weck verdienen. En hoeveel
behoeft gij wel voor en uwe familie? Wan
ner de eerste nood afgeholpen is, kan ik met vier
gulden zeer goed toekomen, want mijne vrouw is
spaarzaam en ik zal voor mijn zeiven niets hoodig I ne had zij daarvoor het tienvoudige ondernomen*
hebben. Op deze wijze zoudet gij derlmlve'200 I Spoedig waren de kinderen klaar. Maria kleed -
gulden jaarlijks kunnen sparen? Dat denk ik I de zich zoo goed mogelijk aan on zij begaveu
te doen. J zich op weg.
Eene poos zag de kapitein hem strak in h<-t ge- De maan scheen helder. De sterren scbe-
zigt en zeide toen: Reinhard, uw gansche ge- merden met de ganeche pracht des Noordscheu
drag waarborgt mij dat gij waarheid spreekt.winterhemels en'scheoen met hare blinkende oo-
Ik geloot u. en van dezen oogenblik kunt gij mij gen de wandelaars toe te lagchen. Zwijgend
als uwen vriend beschouwen. Lung heb rk ge- voerde Reinhard zijne familie verder. Zwijgend
wenscht dat wij elkander op deze wijze mogten
aanzien. Ik gaf u niet verloren, gelijk anderen.
Ik zag, dat nog iets beters in n voorhanden
was. dat, niettegenstaande gij diep gezonken
waart, u eens weder opbeuren moést
Doch wilt gij niet medelid van een matigheids
genootschap worden, vraagde de kapitein.
Neen mijnheer; ik heb pligten omtrent mijn
zeiven, mijne vrouw en kinderen te vervullen,
en gevoel kracht genoeg, om ook zonder eed,
zonder dwang, miji) besluit getrouw te blijven.
Wel nu, zeide de kapitein, hoor mijn Voorstel.
Ik kocht het huis voor 800 gulden en trok sedl-rt
eene goede huur van hetzelve. Ik wil het u.
(vnuiieer gij daarmede tevreden zijt,voor denzelf
den prijs terug geven. Wij zullen een koop
zijne familie verder. Zwijgend
beschouwde Maria de trekken van het gcliwt
haars mans. Zij wist zich den geheimen uitdruk
van hetzelve niet te verklaren.
Eindelijk bragi eene kromming ia den weg
hen plotseling het witte, aanlokkelijke huisje voor
oogen, in hetwelk zij eens zoo gelukkig geweest
waren. Er was een pad door de sueeuw gebaand,
hetwelk naar de deur voerde. Reinhard opood»
dezelve en trad binnen. Maria volgde hem nn-t
een beklemd hart. Daar binnen trad haar Ing-
uheod de kapitein te gemoet, die haar in de bu
rner voerde. Een lustig vuurtje knapte aan deu
haard.1 Alles was zoo vertrouwelijk. Maria zag
dan haren man, dun don kapitein nun. Waarlijk,
deze samenkomst van den rijken met den u
j men man wus geen spoor van terughouding te er-
tract opmaken, waarop gij mij maandelijks kunt kennen, dut meo zoude hebben kunnen verwacli-
nfdüeri. Ik verlang g«-en huur en grvnett inte-ten.
meer ala vrien -
w alles te bedui
den hubbeu?
Hoort! De klok slaat twaalf! Het oudejaar
is vervlogen, en een nieuw begonnen tijdkring
rest. Lieve vrieud! voer hij op hartélijkèn;toon I Zij bejegenden elkander veel
voort, terwijl hij Reinhard vertrouwelijk op den den en broeders. Wat mo-t dit
schouder klopte, wanneer ik op deze wijze mede
werken Kan.u in uw voornemen ter betering te be
vestigen en daardoor het geluk uwer familie te be
vorderen, zoo zal ik mij rijkelijk beloond rekenen.
Reinhard zucht den kapitein te bedanken, maar
begint zijnen loop. Reinhard omhelsde zijne
rouw en kuste haar; bragt een papier te voor-
kon geene woorden vinden. Hij zonk in zijnen j schijn en overreikte het haar. zeggende: Maria,
stoel terug en schreide als een kind. Terwijl hij dit is mijn Nieuwjaars ge-chenki Zij nam h-t
het géïigl met beide handen bedekte, ging zijn papier en opende hec. Ris doorliep zij den in-
weldue-.er de kamer uit en keerde kort daarop I houd, maar konde het zoo spoedig niet woord
met c-ene grooie mand terug. Daar, lieve vriend! voor woord lezen, doch een oogenblik wasgenoeg-
breng uwe huisgenooteu iets voor een kersmisge- zaarn, om haar alles duidelijk te maken. Eenu
schenk. Wanneer zij hetzelve slechts hidf zoo onuitsprekelijke vreugde deed baar tranen stor-
vrulijk ontvangen, «Is ik het geef, zoo zullen al-ten. Met blijde ontroeringbragt zij hec papier
len zich gelukkig gevoelen. i «.-in hare lippen en jonk toen vau vreugde over-
De Ilvunri zegene u! rivp de door zooveel J weldigd in de armen haars man.
vriendelijkheid builen zicb zelve» gebmgté Rèïa-Zie op, mijne lieve, trouwe vrouw, zie op, «n
bard. Wanneer ik ooit uw verlrounvu te leur! gun uwen Anton eeuen blik vao vergeving. Ea
stel, dan ware ik het leven onwaardig. Toen J gij kinderen, komt, kust uwen vader, die u voort -
bij met.de mand umir huis ging was zijn stap ligt,
zijne oogen fonkelde» van vreugde, en hij voelde
in zijn hurt eeno blijde trotscli eu eene warmte,
die hij in jmvn niet ondervonden had.
Hij gevoelde zich zalven wederom een man.
Do avond van den 31 December wierp rijn
donkere schaduw op de «arde.
De arme woning, die wij vroeger bezochten,
had e
col aanlokkelijker aanziua. De kann-r
was matig warm, en in plaats va» hut struoie
ger, hetgeen vroeger den kinderen ter rustplaats
gediend Imd, stond een rein bedje. Rejifhnrd
was iedere» avond vroeg naai huis gékofpen, eu
reeds voor het aanbreken van den dag weder
weggegaan. Hij sprak weinig, e» er lag iets ge-
lieims in zijn gedrag- Doch ieder rijper woor
den was-vrolijk en in-fdevol, en liet was weder
om zijue geliefdste uitspanning tnet.de kinderen
te spelen en hu one lief kozingvn aan to u^iu-o.
Maria zag zijne te huiskomst niet me^r mot
vrees te gemoou Niet weder vvisptjegn hy be
schonken, en *'j verlangJe even als vrqegi,-*in
gelukkige dagen, naar zijne te huiskomst.. De
tinue vrousv begon te hopen. Het >y,efd acht,
negen, tivn uur ea bij verscheeu 'hjet. "?oude
alles slechts 6chijn geweest zijn, vp hy, ,bet
n je Uwe jaar weder als dronkaard hegjnaen
Moeder, ze'yje de kleine Karei, die ont^Ujihto
toep. Jiet ijeu uren ?loeg, is bet bcdeo njet, Ou-
diijjipr^uypiid? Ja we), piijp f Weqt .gij
.ippedpr, wat ik zoo. evqn d|;oprado.? Hf dropiqdu,
dat vadpr on$ nieuw•jimrsgeschi'nken br;agt, ge
lijk vroeger. Doch ditmaal krijgen. ,wij wtjj uh'ts-
Vader is nu te arm, niet waar? Neen, mijn
Karei, «ij W vrefl^p zijp als *$%r ons
&l$uht%,h>'l nppdigsw venstibitSöjii'kip. Kom/lég
uw hoofdje maar weder in mijne».schoot. De
kleine, deed sulks en was spoedig weder inge
slapen, terwijl de moeder met innige ..ontroering
op let onschuldige ;ki»d lu-derWikte. Do klok
'hfvgr
schem
dq
aan weder een getrouw leidsman rijn zal. Zjo
om tt, Maria; verblijd en verheug u met mij,
want wij staan weder in ons eigen huis en sLclu*
de dood zal ons van hctzelv? kunnea scheiden.
Onze vriend, de kapitein, zal u alles verklaren.
O Maria, wanneer er geluk op aarde is, zoo z-d
ons lot voortaan gelukkig zijn. Het verleden»
zij vergeten, en met dit eerste uur van hot nieu
we jaar beginne voor ons eeu nieuw leven.
Verheug u, Maria, uw Anton is weder ecu man.
Buffalo, December 1853.
öcvigtcu uan tEurapa.
NEDERLAND.
's Giiaveshaoe, 18 Nov. Wij-riju onderrigt.
dat hot ministerie vau oorlog, to gevolge vair d»
tegenwoordige duurte der levensintddeiea,heeft
gelieven to vergunnen, om de sommen, welke d»
gehuwde militairen in huo kleediog-oji rep»nni.«-
fbnds te goed hebben, voor ditmaal nan hen uit te
betalen.
Dezer dagen zijn door d>-n minister Va»
oorlog veroideningen van voorzorg en toezigt i>
het leven van den militair, ann de kommander* ri
fle officieren der korpsen en do officieren van' tl»
geneeskundige dienst uitgevaardigd; hepnuhii--
jtjk ook met intrekking van do deswege besta ai
de afzonderlijke voorschriften, strekkende als
voorbehoedmiddel voor de thans hier en daar
heerschende cholera. De minister wil:
o. Dat de manschappen zoo veel nachten als
'mogelijk is rust genieten, zoodat alleen de vol-
streksl uoodigè wachtposten mogen bezet wor
den.
b. Dat bij guur weder onder de kapotjw
siesfls het mouwvest zal gedragen worden,
'ij Dut do .sffpch! vict "!tivcp **sr
iEindelijk hoorde zij zijne» voetstap op! dag en wol bij goéd weder des morgens, nadat
en het volgende oogenblik trad hijde tióudt 'nachtlucht geweken j$, in den eórner
binnen. Angstig ®ig zij hem in het gelaal, doch niet op hel midden van den dag, in den 'wapen-
een vrolijk gevoel doorliep hare aderen, toen zij handel geoefend worden. i
lv.,.. A -~;en spoor van dronkenschap in i d. l3.it de militairen steeds goed gekleed en
lekkeu was. In tegendeel, hij f nimmer blootvoets io schoenen ot laurn-o gaan.
zag zoo vrij, zoo edel, ja, hij was weder r. Dal men voor opeenhooping vw» hiiHtni*-»
schoon, schoot) als in den dag des geluka. j Zie eerder vierde bftijjkij-itv*
