mmislioto.
j. aunrrus e. verbtjbg, uitgeven.
ABONNEMENTSPRIJS.
Voor IJ jaar jjr'8,00.
Voor een jaar - - - - - - - - - - - -.1,50.
Voor sea maanden - - ]v00.
Voor drie maandon - - 0,50.
Allee volstrekt in vooruitbetaling.
4de JAARG. NO. 17.
MOTTO:
Do tan!, die zalige oude» spreken,
Zal die eeu deugdzaam kind vorenken?
Noon, Broeden Laudgenooten neen!
Reeds snoeren ons de hechtst# banden.
Leent slechts de taal der Nederlanden,
Em niets rukt ooit dien band van een
DINGSDAG, 26 APRIL 1853.
Verschijnt eenmaal per week.
PRIJS DER ADVERTENTLEN.
Voor oen jaar. niet boven de 5 regels - - - 5.00.
Boven 8 tot 16 regels, voor de eerste plaatsing - 1,00.
Voor 8 regels of minder, dito ------- 0-50.
Voor «Lke volgende plaatsing ------- 0,25.
Brieve» on ingezonden «tukken franc#
NO. 173.
Cenig orgaan ber NeÖerlanbers in Xoorb Amerika, aan Ijer nienms, bfit locstnnö en be belangen nan fjet (önbe en Xienoe tkiberlanb geroijb
H0LLANDSCH LOGEMENT
WISCONSIN HUIS.
8ste straat Sheboygan.
Vrendeljke bediening en billijke prijzen,verzekeren
«mij de gunst mijner geeerde bezoekers.
n l JOSEPH SCHRAGE.
WARREN HOTEL.
De ondergetekende recommandeert zijn voor Hee-
cén ea Dames wel ingerigi LOGEMENT, staande in
het levendigste gedeelte dezer plaats, iti do gunst van
alle reizigers. WARREN HILL.
Ie wclcu, dal hij. wiens heeH baar hnri.cr vuur nicttgt: prijzen ut de hau teu der wiostzoe-
j vulde, viiuitdurcttil aim Inttir ducht en um Itme kende joden im-rgann.
Dr. L. C. E SCHtJSSLER,
tiJaarncmcnb (Êonstil' ber Ncbcrlanben.
voor den Stoat Wisconsin,
{lartlitndj'waukeslin County, wis. h j, 143
De Arme Edelman.
Voor den Sheboygan Nieuwsbode bewerkt, door
N. W. A. van Catz Smallrnburo.
Vervolg van no. 1G.
AcIiJhet is daarom mijn kind, dat gij weder, ,IU3 UV1,
moed en verlionw.-n in mijnen boezei» ierwebt j iVmérmirZij höriiaalX
hebt, Lenora! deïljl ik n» zoo lange ontbering in da „nra„,0|„iJ z,jn„ „te woorden, en:
weder in bel bezit uwer openhartige genegen- in h„re „nnd-iingei. door de paden der Usscta-n.
het ge omen ben,; dewijl gij mij lant hopen dat blcei" zij aan iedere plaats staan, waar een woord,
gij nog niet onge ukkig zijn zult. Ik weet wat et,D,.n handdruk, een blik zijns oogs, luiar een
gij mij wiU antwoorden, edel bind, dat God mij I ma„| zoo gelukkig gemaakt had. Alsof alle
utc ip n cr-nl 111 I i.iri.n nlln Inilon —It—nl. I .—I..,- I
afwezigheid treurde. O'ik zij sprak, hare ge
lofte getrouw, van tijd tot tijd zijnen naam in
de eenzaamheid uit; zoo menige zucht werd door
haar onder den kastanjeboom, nis aan den wind
toevertrouwd, om den wensch haars harten naar
F. E. TOE W AT ER,
ÜTonsttl ber Neberlauben.
Voor lorna, Missouri Illinois,
Belast zich met het opmaken van alle stukken voor
Nederimd, het incasseren aldaar of het ©vermaken;van
golden derwaarts.
Kantoor: z. o. hoek der 2de straat en Washington avn.
■"Planters Tohaeco warehouse", St. Louis, Mo. 6inl5
Staatscommissaris van Emigratie
voor Wisconsin.
Kantoor, 110 GreenAich-straat, New-York.
Opeit van roorm-. 9 lot namiddg 5 ure.
Korte beschrijvingen van den staat on mondelinge
'mededelingen uit echte bronnen worden op hst van het
Swafhestuur door den. Commissaris bereidwillig en
1 Voste loot aan de Landverhuizers medegedeeld.
OÏSSBAAR NOTARIS
J. D.'% IR BS van Hen Gouverneur van Wjsc'ónsiri
''do benoeming van NOTARIS ontvingen hebbéndb,
'beveelt zich in de 'günst'd'e/ flollnudh'ohe bevolking nan
"ót hol schrijven 'van Ófeiü, Yilvrtgiïges. Contracten,
'>n7_\Vjit hot ^Legaliseren v'h'i» allerhande' bukken
''die V.«%.\-frei<irlft)n. KoitirirrHUtPlistkantoor.
Gilibg^lb, Vejk. 185S. n g43
"W B. ObttSUNÈ.
AdvoKfcat 'eb &<$gcr-Rakd$éver. RanioorSste straat
■Shebofgan,
SocSêR Albert!,
Genees-, 'Teel-, h*irio'ri'.u*idige en Tanrivieelt&r.
Naast het WiiWöiian-R'hie,
Sheboygan, Wis.
ER WOEDT VES&ASGD-
Koreir, Haver. Rogge, spek, AafSappelS, Dakspa"-
ncn, enz. euz., in ruiling voor e'eneh groot<ïn voorraad
Nieuwe Goederen, in mijn vrongèVT 'Vihkel. tegenover
A. P. Lyman: tevens J sectie LAND. hetwelk eenig-
Vms bebouwd ia Goederen r.eor gó'ellkonp voor co
lant geld. Hl W. CHAMBERLAIN
sheboygan 6 Nog. 1851. gOg
W. W. ÏIS8.
Handelaar in liét groot en Ideih in
IJzenverk en PJzer, Glos, Spijkert,
Smid's-, Timmeriuoft'sS Kuiper's»
Meisclnar's-, wageuiüoker's- en an
dere Gereedschappen-,—Zulk een goed
Assortement als iu hel westelijke Land
gevonden wordt
Shebiiygau, lb Mei 1850. nO
SHEBOYGAN
DROGISTERIJ BOEEWINKEL,
KN AUQKMEKN DKPOT VAN
P A^E N;T MEDIC IJ.N E N.
tS'oordzydc tan Pennsylvania Aeeniie, een weinig west
van. liet Merchant's Hott^
De ondergetekende roept met acbtipg de attentie iu
V&U 'diegenen, welke Drogisterijen, Medicijnen, Patent
Aledicijiien, Boeken, enz. botloeven. Zijn assortement
is groot, fen al de verschillende artikelen zvn met bijzon
dere zorg uitgezocht, voor de hohoeften dezer, plaats. Hij
hoeft een groot osaorleincnt Patent Medicijnen aan de
hand, ou vele van dé iriecat iu gebruik zyndo, zyn
koop in het groot en klein, -
Sheboygan;' 19 Nov. 1849. LIVING DAVIS.
TUE, 18 GELD,
Thans „hjeb, ik het
gobcbie vrienden,
I Unitschers 'én Amerikanen, té annon
ceren, dat ik mij alhier geveiiilgd 1 heb'els
H ORLOG'I EBTA KRJ
en wel schuins over het Wisconsin1 Huis. waar 'Ik ten
allow tijde te vinden znl zijn ter -reparering vnti Pen
dules.,Klokhen Sc Horlpgiep, gedachtig nan do spreuk
Tijd is geld" ,en dus óaii iiiomand den waren tijd
zal kutinën geven zonder etld
Sheboygan, 15 Junij1852. P! SOUFFROUW.
«ÉMte B0SCHLAND TE E00P.
£*asJL Tachtig akkera Goed Land. nog in gijn«D
wilden natuurslaahworden hierbij vooreenen
billijken plijé t© koop .'anugeboden; hetzel
ve ligt on geyser 4 mijlen van. Amsterdam, inde hjoer-
1 tilde Hollandsohe nederzetting dezer Countv. Adres
ain den 'eigohhar J.'QtllNTUS.
1 Vised- Kmttoor,
Voor Buhen-cn rêinnenlandsifhe wissels.
Wissels op zigt op Naw-'York.
Ookgaugimre wisselB op do voornaamste Europesche
steden. i
Op- r>uit=chland jSr Ncderbind-
J; Laiig», Soóe, Widón Co. Bremen.
Goll Sc Co.. AmsteHnm.
J. Goll A- Zonen. Frankfort nan den Main,
Mend 'lasohn Barlhpjdy. Hamburg,
Mendelsohn Si Co.. Berlijn,
ten'allën llidê te koon hii de ondergetsekénden.
Granu Rvrins. Mich., BALL &"BABCOCK.
14 Augus. 1853. h j n 137
Buitel- en BinnehlandBch Wisselkantoor
■it 'SpiarTnhk. Oi.B^ago Bilj#ttm van T.iyerpml en Ure-
•e., koop bij BA TA. Sc BABCOCK.
150 te <ïr»nil R pid». Mich.
Uk n
op rriij nt-men, en met geduld mij ann Gods wil
onderwerpen. Doch ach, voer .hij op druevigon
toon voort, wie weet, welk lijden ons neg te
wachten staat. Wij zullen in de wereld,rond
dwalen, ver van vrienden eeno verborgene toe-
vlligt zóéken, om dn-r den arbeid onzer handen
het dagelijksch brood te winnen. Gij weet nug
nit/t Lenora hoe zuur het brood der tti moede
smaakt.
't>e jongvtouw beefde, dnar zij de droefheid
weder als éene duistere wolk op het gelaat haars
vaders zag te voorschijn komen. Zijne handen
vattende en hem in de oogen ziende, zeidè sij op
'I tijen den toon:
Aoh vader, laat het lachje der tevredenheid
op uw aangezigt blijven. Wees verzekerd, wij
zullen gelukkig zijn. Verheeld u slechts «ie toe
komst die ons wacht. Wat is daarin dan zoo
schrikkelijks'? Ik bun ervaren in alle vrouwelij
handwerken, en buitendien door u genoeg-
ZiPttplomlcrwCEon, om anderen te ieeren wat gij
piij aan k.un.sl en wetenschiip geschonken hebt.
Ik.zal.tyopr ons heiden werken. God zal mijnen
arheid. zegenen. Zie vader, wij wonen nlleen en
vergepju in ei tii rein kamertje in vrede, in volle
r.ust.des harten,immvr te eamen elkander bemin
nende-, verheven bowh de wissefingen «les nood-
lots. Ach! hut schijnt mij toe, alsof eerst nu
het ware geluk voor ons beginnen znl. En gij,
mijn'vader, wilt gij nog langer treuren, terwij)
ons tfeh geluk- toelacht; dat Weinigen .ervt-lingën
op a&ïdevergttod is
Van Vlierheeke had zijne dochter mi^t verwon-
derifig aangehoord. De plegiige, doch zachte
toon harer sti-'m had hem zoodanig geroerd; haar
sterke moed had hem dei ma te met bewondering
ervuld, dat milde vreugd»- tranen zijne oogen
intgleden. Hij trok met de ecne h'aud Lenora
aan zijn harth-gdc de andere op haar hoofd eu
rigtt<- de oogen iu aandachtige beschouwing be-
•Iw aarts. Zoo bleef hij sprakeloos, den blik
omhoog geheven. Èm stil gehe'ti, eene zegening
zijns kinjtsi eene innige dnokbetuiging steeg als
eetVe heiiige llltnfir vlam lot tien troon van Hem
op. die hem zijne Lënora geschonken had.
duist 200 als van Vliorbeeke Lenora gezegd
lind; werd 'in een paar dagen de aankondiging
van den verkoop zijner goederen in de iiieuws-
papieren en iri de stad en omliggende gemeen
ten cloór nanplakking bekend gemankt.
Deze zaak maakte een gröot opzieo, en iëder
verwonderde zich 'over bet verval des edvlmans,
die men voor1 tob rijk, doch' gierig gehouden
had. Duar voor den verkoop r.'ts jrrohd eene-rei-
ze aangegeven was, zoude men den waren grond
niet hebben kunnen raden, had zich niet van uit
dc stad een gerucht verbreid, dat van Vlierbee-
ke zoo ver gekomen was om zijne schulden te
betalen, en dat hij dien ten gevolge in armoede
vervallen was.
Ja zelfs de ware oorzaak zijns ongel uks, na
melijk dei aan zijnen brooder bewezenü htilpj
werd i algemeen bekend, ofsolioon meil de bijzon
derbeden daarvan niet d aide lijk wist' te verha
len. Sedert de bekendmaking had de edelman
zich nóg meer dan te voren van alle verkeer af
gezonderd, ten einde Dudcre verklaiiugen te onlr
gaiui., Hij wachtle met geduld hel-oogenblik
tips yerkoups af, en liüewel het gevoel der
smart nug v.«n lijd toi lijd geweldig werkte om
ziju gemoed t<- bemeeBtfien, vond hij toch in
dit onophoudelijke bemm-diging zijner dochter
de bracht; met een gevoel van eigenwaarde het
lUMJillottig pogenblik te gemoel te gaan. In-
lusscben had hij ook et-neu brief van Gusiaaf
ontvangen, welkt- tegelijk eenige regelen voor
zijne dochter inhield.
Du. jongmaD verklaarde daarin, dat zijne lief
de voor Lenora, hoewel verwijderd, niet alge
nomen was, en dm zijne troost in de hoop be
stond, toch nog eenmaal zich door den band des
hgtyqlijkji mei kaHr, vurfcenigd te zien. Aan den
anderen kant was zijn schrijven niet zeer be
moedigend, daar fiij, tygplijk met groot, leed we-
zen mekldë, dat zijn unuzuukcn.bij zij mm oom
Uitjpprtoe misldkl; wijreu. De vader had den
brjëf mei onverschilligheid ter zijde gelegd. Hij-
verbergde Lenora nu t, dat hem ten aanzien
een«T' roogelyke verbindtenis met Gustanf geen
hpop^oyerig.hlpef, en hyt voor haai raadzaam
vps,j.deze ongelukkige Heiyi' uit den. zin te zet
ten, om zicjt zelve .v.etdere droefheid te be-
sparen.
Lenora zelvo was overtuigd, dat zijnu baars
\'Hdc|rs armoede openbaar geworden wasvan
alle verwachting moest afzien: echter was het
voor haar een anngenaam, sterkend gevoel, te
wetei1, dat Gusiaaf huur nog imuicr beminde;
ontving hij het berigt uil Amerika, dat zijn
broeder gestorven .was. D»; arme was aan eene
smartelijke uiitering in de wildernis boven de
Huüsónsbaai bezweken.
Van Vlierbeeke treurde eenigen lijd om het
verlies des geliefden broeders; d«>ch de meer
en meer. naderende eindelijke beslissing zijns
eigen lots, rukte bem met geweld daarvan af.
Eindelijk verscheen de dag, dat zijne goederen
verkocht zouden worden.
Ri-eds in den vroegen morgen wemelde het
op de plaats van allerlei lieden, die door uieuws
gierigheid of door kooplust aangedreven, «le ver
trekken des edt-lromis doorlit-pim. om het huis
raad te bezigtigen en de waarde van ieder stuk
vooraf te bepalen. De arme edelman ha«l alle
verkoopbare stukken in tie groote zaal laten
brengen, en daar genageld doen ten loon stellen.
Met behulp zijner dochter bad hij den ganschen
voiigeu nacht met poetsen der meeste dingen
doorgebragtwaardoor hut betere aanzien der-
zelve, de koopi-rs tot goede prijzen aanlokken
mogt. Deze zorgt uldigheid was geene eigen-
bant; want daar de onroerende goederen eenige
dagen te voren, zeer onvoor<l«*«dig verkocht wa
ren, was bij stellig verzekerd, dat in geen ge
val den gezamenllijkcn verkmjp, meer dan het
bedrag zijner schulden bedragen konde. Het
was een gevoel van eerlijkheid, wat de edelman
aandreef, nog zijne nachtelijke rust op te offeren,
ten voordecle zijner schuldoischers, om hun ver
lies zoo gering mogelijk te maken. Waarschijn
lijk had van Vlierbeeke zijn plan g»-nomen, na
dag niet meer op den Grinselhof te sli
pen; want onder de ten verkoop aangeb«Kh
zaken, zag men twee volkomen uitgeruste bed
den, en eene menigte kleederen hem en zijne
dochter toehehoorende. Lenora had zich reeds
in den morgen in een klein kamertje be
geven en verbeidde dnnr den ongenblik dat de
rkoop afgeloopi-n zoude zijn. Om tien uur was
de zaal, waar men beginnen zoude, met men-
scheii gevulddaar mengden zich edellieden en
rijke dames onder de kleine kooplieden en uit-
dragërs-vróuwen, die in de hoop op winst uit de
stad gekomen warendaar stonden de landlie-
«len onder elkander, verwonderd, en zich over
het ongeluk des edelmans onderhoudende; daar
waren zelfs lieden tégcnw«x)rdig, die luid lach
ten en zich met allerhande spotternijen lustig
maakten, in de verwachting dat de Notaris den
verkoop bëgiuncii zoude. Een half uur daarna
begon dezelve werkelijk. De veldwachter stond
als uitroeper op dc tafel; de Notaris was juist
bereid een fraai ingelegde klooJerkast aan O- pi ij
zen, toen van Vlierbeeke zelve de zaal binnen
trad en zich naast de tafel plaatste. Zijne ver
schijning veroorzaakte eene algemeene bewe
ging onder de toeschouwers; nn-n fluisterde el-
kanderi n toe, men beschouwde den armen e«lel-
niun piet eene hoogmoedigeni< uwsgieriglieid.
wiuu'bij zich bij'wuige puidelijden, bij dc mees-
U^ohtor een oiiverschiUig gevoel bemerken liet.
Eenen oogenblik sle»hts duurde de krenkende
houdiug der ann wezenden, spoedig boezemde het
stille, achting wekkende gelaat des edelmans hen
eerzucht en bew«inderiug in. Hij wns wel is
waar armhet ongeluk bad hem ter neder ge
drukt; doch uit zijnen, rustigeo blik, op zijne be
daarde gelaatstrekken, straalde eene vrije moe
dige ziel, die door het ong«*luk niets van hare
grootheid, niets van hare uiilde trolsch sclicen
verloren ie hebben.
De Notaris 7.ette intusschen den verk«op
vooit, en werd bij aanprijzing der v«xirwerpen
van den heer van Vlierbeeke, over hunnen oor
sprong, ouderdom en de regie waarde onderrigt.
Deze cn gene edelman uil den omtrek, die in
vroegere tijden met L^nora's vader in betrek
king gestaan had, naderde hem van tijd tot tijd,
om met hem over zijn on'gi luk te sprekendoch
hij ontweek door wel overlegde afw«'iulingen
hunne nieuwsgierige vertroostingen. Hij sprak
zoo. ongedwongen, hij bleef isich zeiven zoo zeer
meester, dat zij geene gelegenheid vonden, hem
hün nutteloos medelijden te betuigen.
Ja in zijne houding, in zijne verschillende ge
baren en zijn vrij lachje, was iets zoo gebiedends,
dat zij hem meestal met een gevoel van achting
verlieten. Was hot gelnat van Van Vlïi-rbeeke
rustig, lilorik zelfs in zijn óug eene onverminderde
gemoedskracht een hoog gevoel van eigenwaar
de; toch woelden in'zijn binnenste de heftigste
aandoeningen. Alles wat zijnen voorvaderen
toebehoord had, dingen, die zijn stamwnpi-n
droegen en sedert twee of drie honderd jaren in
zijn huis bewaard gebleven waren, zug hij nu
In dc mate, dat deze kleinodiën der herinnering
op de tafel gebrugt werdeD, ontvouwde zich voor
de oogen des edelmans de gansche geschiedenis
zijns roemrijken'gesliicbtshet was hem kwellend
en hard, alsof met ieder pand een aandenken uit
zijn bloedend harte gereten werd. De verkoop
was bijna U-n einde, toen meo de portretten der
berounule mannen, die zijnen naam gedragen
hadden, van den wand nam en den verkoop der-
zelve begon.
Het eerstehet was de beeldtenis des helds
van St Quentinwerd eenen schagchelaar voor
iets meerder dan d:ie franken toegewezeo. Er
lag in den verkoop en den belagchelijken prijs,
die daarvoor gegeven werd, eene zoo bittere spot
den edelman, dat de pijn, die zijn hart door
boorde, voor 't eerst op zijn gelaat zigtbaar werd.
Hij sloeg den blik neder eo verzonk eene poos in
moedelooze gedachten, waarop hij zigtbnar ont
steld de zaal verliet, om niet bij den verkoop der
andere beeldtenissen tegenwoordig te 2ijo.
De zon moest nog een gedeelte barer dage-
lijksclie baun door snellen om den westelijken rand
des gezigtsciiulers te bereiken. Op den Grin-
sclbof had eenc doodsche stilte de plaats van het
gewoel des daags ingenomen; geen mensch was
meer iu de eenzame paden des tuins zigtbaar; de
poort is gesloten, alles is in zijne gewone rust te
ruggekeerd,men zoude meenen dat hier niets
vuorgevall.m was.- De deur der woning van den
heer vuu Vlierbeeke werd geopend; twee perso-
neu verschenen op den drempel, een bejuarde
man en een jong meisje. Beiden hadden een
pakje in de hand en schenea reisvaardig. Het
is on mogelijk da deze nederige kleeding den heer
van Vlierbeeke en zijne dochter te herkennen, en
toch zijn zij het, boewei men het niet vermoeden
zoude; hel is zigtbaar dat zij zicb geweld aange
daan hebben, om onbemiddeld uit te zien en zich
een nederig voorkomen te geven.
Lenora heeft een katoenen kleedje aan, zij draagt
een eenvoudig kapje en eene kleine vierhoekige
halskraag lntre scboone haarlokken zijn onzigt-
buar, dewijl zij of verborgen of onder de schaar
gevallen zijn.
De arme edelman draagt eenen rok van grof
laken, tot onder de kin toegeknoopt, en eene
muts niet brceden klep, waaronder zijn gelaat bij
na verborgen is. Evenwel heerschl oog immer
eene zekere netheid in hunne kleeding; hoe zij
zich ook beijverd hebben bunnen vorigen stand
afkomst te verbergentocb nog blijft hunnen
gang en de wijze zelve, hoe zij hunne kieederen
dragen, een onverklaarbaar iets, dat duidelijk
eene uitgele/cuo opvoeding verraadt. Het ge
laat des vaders is niet ontrust; doch of het vreug
de. onverschilligheid of smarte uitspreekt, is niet
wel na te gaan Lenora schijnt moedig hoewel
het verlaten van de plaats harer geboorte, het af
scheid van allen, die zij van hare kindschheid af
bemind had,van deze liefelijke boomgroepen,
onder welker schaduw zij het eerste gevoel der
liefde in haren boezem had gevoeldvan den
schoonen kastanjeboom, aan welks voet de open
hartige bekentenis van Gustaafs liefde haar oor
trofja, zij is moedig, hoewel het plegtige af
scheid haar gemoed met lreurigh«id vervi
Doch 2ij moest hnreu lijdenden rader onder-
mncn; op zijn gelaat zijne gemoedsaandoenï
o n waarnemenals een schildwacht over zijn
hart waken, waardoor de kommer, die het over
weldigen wilde, door kure liefkozingen verwijderd
kondc worden. Daarom is haar blik zoo helder
en zoo opgeruimd, als don blik haars vaders den
huren ontmoet'.
Met langzame schreden gingen vader en doch
ter op de pachthoeve toe. Zij traden binnen,
om afscheid van den pachter en zijne rrouw te
nemen. De laatste was alleen met hare dochter
in het benedenvertrek.
Moeder Botje sprak de edelmaD op stillen
vriendelijken loon, wij komen om u vaarwel te
Do vrouw zag hem een oogenblik geheel ver
schrikt aan, bezag hunne kleederen met angst en
ging toen met haar voorsohoot voor de oogen
luid schreijend do achterdeur uit. De dochter
legde haar hoofd op de tafel en begon luid le wee-
nen, hoewel Lenora bij haar gekomen was om
huur te troosten. Spoedig keerde de vrouw met
bareu man terug, dien zij geroepen had. Ach
zoo is het dan waar, genadige heer, sprak de
pachter droevig
Gij verlaat den Grinselhof? Nu, goede moe-
mer, zeide de edelmau, terwijl hij de hand der
vrouw vatte, weon niet! Gij ziet, dat wij onslot
met geduld dingen. De vrouw hief het hoofd
op, wierp andermaal eenen blik op de kieederen
van bareu voormaligen heer en begon dan ander
maal te weeoen, zonder dat het haar mogelijk
was een woord te spreken. Een oogenblik stond
dc pachter nadenkend met bet oog op den grond
starende.
Plotseling, als had hij een besluit genomen,
zeide hij tot den edelman: Genadige heerl ik
verzoek een puur woerden met u alleen te mogen
spreken.
Van Vlierbeeke volgde hem in een kluiu ka
mertje.
Dc pachter sloot dc deur en vroeg op vrees
achligen toonGenadige heer, ik durf bijnn
niet zvggan wat ik voornemens ben; wilt gij mij
vergeven, wanneer bet u niet welgevallig is?
Spreek openhartig, mijn liere° vriend! zeide
de edelman op vrieridelijken toon. Hoor, gena
dige heer! stumeld* de landman: Alles wat ik
heb, dank ik naust God aan u. Toen ik met
mijne vrouw trouwde, bezaten wij niets, en toch
liet uwe goedheid ons ran uwe plaats met eene
zeer geringe huur bezit nemeu. Wij aju met
Gods hulp en onder uwe bescherming vour-
uit gegaan. En gij integendeel, onze weldoener,
gij zïjt ongelukkig. Gij gaat van hier, en wie
weet waar heon. Welligt om armoede en gebrek
te lijden. Dat kan niet zijnik zoude mij dit
mijn gansche leven verwijten en er om treuren.
Alles wat ik bezit staat u daarom tea dienste.
Van Vlierbeeke drukte bevend de hand d<« pach
ters, en zeide «liep geroerd
Gij zijt een brave man, ik gevoel mij gelukkig,
dat ik u welgedaan heb; behoaat echter wat gij
door uw 2weet verworven hebt. Zijt niet bekom
merd over ons; wij zullen met Gods hulp wel
ergens een goed heenkomen vinden. O, genadi
ge heer, riep de pachter, wijs mijne geriuge hul-
pe niet af. Hij trok eene lade open en toonde
hem een hoopje zilvergeld. Zie, daar is nog niet
bet honderdste deel vau de goedheid die gij ons
bewezen hebt Bewijs mij de gunst, die ik vau
uwe edelmoedigheid vorder. Neem dit geldkau
het u eene eenige smarte besparen, zoo zal ik God
daarvoor immer danken. Tranen van aandoening
ontvielen den edelmanhij sprak geheel buiten
zich zelve: Heb dank, mijn goede vriend; ik
moet het weigeren, alle verdere aanzoeken zijn
vruchteloos. Laat ons deze kamer verlaten.
Doch genadige heer, waar gaat hij heen Zeg
mij toch ten minste waar gij henen gaat.
Het is onmogelijk, zeide vau Vlierbeekeik
weet het zelve niet! En wistik bet, dan zoud#
ik het u tocb moeten verzwijgen. Hij hud deze
woorden nog niet gansch uitgesproken, toen bij
wederom in het beneden vertrek trad. Hier vond
hij allen, zelfs Lenora schreijeude Het meisje
bmg weeneud aan den hals der paebterio, tentijl
de dochter hare hand voor de ougen hield.
De edelman begreep.dat dit smartelijk schouw
spel ten eiude gebragt moest worden. Hij sprak
met nadruk eenige woorden tot zijne dochter;
deze ontwaakte uit hare droevige omhelzing.No»'
drukte men elkander krampachtig de hand ;nog
gaf men den laatsten afscheidskustoen vader
en dochter hun pakje in de band namen en over
de brug van den Grinselhof den weg naar «ie
heide insloegen. Lang nog zagen «le pachter eu
de zijnen hen wecnonde na, lot dat zij achter
een boschje verdwenen waren. Van Vlierbeeke
had sprakeloos het pad op de heide vervolgd,
achter hetwelk een digt dennen bosch den »e-
zigteinder begrensde. Hij wist, dat, zoodra'hij
«len weg door dit bosch insloeg, den Grinselhof
uit het bereik zijner oogen zijn zoude. Op de
ze plek bleef hij staan en keerde zich langzaam
om. Nog eenmaal rigtte hij den blik naar het
landgoed, waar de wïeg zijner voorvaderen en
de zijne gestaan hadden. Wat in dezen oogen^
blik in zijn gemoed omging, moest pijnlijk ge
weest zijnwant Lenora zag hem bevende aan,
hoewel zij zich niet sterk genoeg voelde hem in
dezen plegtïgen oogenblik te storen. Eindelijk
vielen twee groote tranen uit de oogen des diep
bedroefden mans. Toen viel hem Lenora om
den hals, kuste hem de trauen van de wangeu
en trok hein onder allerlei lief koziugen den wi-g
door het bosch in. Te gelijk verdwenen zij in
het belommerde pad, dat zich door den duiste
ren schoot van het bosch slingerde.
Naauwelijks acht dagen was van Vlierbeeke
afgereisd, toen uit Italië een brief voor hem aan
kwam. De briefdrager wilde vun den pachter
weten, waar de vroegere eigenaar zijn woon-
plaats genomen had, docb men konde onmogelijk
aan zijn verlangen voldoen, daur uieraaud'wist,
naar welken oord dc edelmaD en zijne d«x:bter
zich begeven hadden. Even nutteloos werd de
Notaris daarnaar gevraagd. Men legde den eer
sten brief en drie andore die van tijd tot tijd uit
Italië aankwamen, in het postkantoor neder en
niemand bekommerde, zich otn het lot des ar
men edelmans, als de pachter van d«*n Grinsel
hof, «lie des Vrijdags op de markt de lieden der
omliggende dorpen onophoudelijk vraagde, of
zij zijnen voormaligen heer niet gezien hadden.
Niemand echter konde daaromtrent eenige op
heldering geven. Wordt Vervolgd.)
Hoe Victor Hugo schrijft
In do wetousohnp wordt hot inl van wondere» vol-
tooi«l: zo maakt uit kntiwn ontploffend salpeter, uit
dea damp een vaardig ros, uit do kolom van Volt# eou'
werkman, uit de electrischo vloeistof eou' reubode, van
dozen maakt zoeea schikfer! Zij besproeit zich met
onderaardsch water, ia afwachting, dat ze zich ver
warm: aan't centrale vaar van den aardbol, zij opent
oor eeno dubbele oneindigheid twee vensters: den teles-
koop voor 't oneindig groote, den mikroskoop voor 't on
eindig kleine. Hior vindt xe een afgrond van iusokten,
daar een afgrond van sterren, die boide 't bestaan vai\
God prediken. Zij verdelgt dea lijd» rij verdelgt da
ruimte, zij verdelgt het lijden. Ze schrijft een brief vaa
Pary# naar London, en ontvangt het antwoord biuuea
tien minuien. Zij nooint het dijbeen van den montch
weg eu de meuveh zingt en glimlacht."
