Een optogt vormde rich daar, in welken oeni
ge als K. K. priesters verklec-de personc-n, onder
het «^schreeuw des volks, in ec-n rijtuig met vier
paarden geworpen werden, terwijl poppen, die
cm Paus, een Kardinaal en een Kapellaan
moesten voorstellen, te midden van een vijftigtal
toortsdragers, vooruit gedragen werden. Nadat
die optost, door ruim tienduizend menschen ge
volgd, die onophoudelijk schreeuwden: "Weg
met de papisten Leve de Koningin Geen
vreemde Priesters eene wandeling van twee
uren gemaakt had en op het punt van waar hij
was uitgegaan terug was gekeerd, vond met»
daar een grooten houtstapel, die ontstoken en
met teertonnen gevoed werd, en op welken óe
stroopoppen, diefden paus, den kardinaal en den
kapellaau verbeeldden, onder bet oorverdoovend
gegil var»Geen paperij aan de vlammen
werden geofferd.
In de kerk der Puseviten in Pinlico heeft
gisteren eene geweldige opschudding en vecht
partij plaats gehad, doordien eene massa volks te
midden der godsdienstoefening de kerk binnen
drong onder het geschreeuw van geene paperij.'
en de vergaderde menigte aanviel Niet dan met
de uiterste moeite werd de orde hersteld.
D 1 T S C H L A N D.
Weexex, lö Nov. Uit Konstanlinopc-1 wordt
gemeld, dat de Sultan met verontwamdiging de
tijding vernemen heelt van de gruwelen,te Alep
po (in Klein-Azie) door de Arabische bevolking
der omstreken vooral tegen de Christen-bevolking
gepleegd. De Sultan heeft, op het ontvangen
der tijcing last gegeven, om onverwijld troepen
naar Aleppo te zenden ;z:j zullen met drie stoom-
boolen naar Alexandrie worden oyergebragt, om
van daar de oproerlingen te gaan kastijden. De
Sultan wil, dat voor het oog van geheel Europa,
het gepleegde onregt door eene gestrenge be
straffing worde geboet.
Het getal Christenen, die gedurende deze ver
schrikkelijke dagen te Aleppo zijn vermoord ge
worden, wordt op ongeveer 1500 pers. geschat.
Uit Frankfort wordt van den 13 November
het volgende geschreven: De krijgstoerustin
gen duren wel is waar nog steeds voort, maar
men begint al meer en meer de overtuiging te
verkrijgen, dat z»j meer uit voorzigtigheid voor
mogelijke gebeurtenissen voortspruiten ;.de waar
schijnlijkheid van een' oorlog treedt meer en
meer op den achtergrond."
Een rijk koopman eener stad in liet zuiden
van Frankrijk had een bediende bij zich op het
kantoor, in wien hij veel belang stelde en dus zag
hij met smart dat deze sedert cenigen tijd als ver
kwijnde. Hij besloot hem naar de reden te vra
gen en kwam nu, niet zonder moeite, te weten,
dat zijn bediende verliefd was, maar op een meis
je van zoo voorname en rijke familie, dat hij moest
wanhopen ooit^ijne weuschen vervuld te zien,of
schoon het meisje hem zeer genegen was. Meer
kon de patroon niet te weten komen,desniettegen
staande besloot hij zijn bediende met raad en
daad bij te staanhij raadde hem het meisje te
schaken, gaf hem 500 fr. om de te maken onkos
ten te voldoen en stelde zelfs een zijner rijtuigen
ter zijner beschikking, terwijl bij eindelijk nog
beloofde dat hij gedurende de afwezigheid van
den bediende zou trachten de zaak te schikken
en de ouders te bevredigen. De bediende be
dacht zich niet lang,dankte zijnen patroon en ver
trok vol moed. Des avonds zette onzen koopman
zich aan tafel, zeer te vreden tot het geluk van
twee wezens, die hem zulks waardig toeschenen,
te hebben medegewerkt, maar eene plaats aan
zijne tafel bleef ledig, die zijner dochter ;men riep
haar, men zocht haar overal, maar te vergeefs.
Nu ging er een licht voorden vader op; zijn raad
was gevolgd en zelfs boven zijne verwachting
goed gelukt ;hij kon dus niet beter doen dan zijne
belofte houden en aan de door hem beraamde in
trigue het gunstig einde maken, waarop hij hoop
had gegeven.
Verwijding van het Erie Kanaal
Het Buffalo Journal of Commerce roept de
burgers van den staat New-York op, om alles
in 't werk te stellen, opdat de transportatie van
goederen u:t en naar het groote en groeijende
westen behouden worde. Dat blad zegt: indien
wij een ander jaar laten voorbijgaan zonder handen
aan het werk te slaan tot de uitbaggering
en verwijding van het Erie Kanaal,reken er op,
zeggen wij, dat indien wij den aanstaanden zomer
niet aan !t werk gaan, wij het gewigtigste tijdstip,
dat ooit in de geschiedenis onzer binnenlandsche
scheepvaart, met betrekking tot dezen Staat,heeft
plaats gehad, zulien verloren hebben. Wij zijn
nu in den toestand van Wellington te "Waterloo,
toen hij tot den stap,welke den slag won,overging.
"Wij moeten het volk oproepen. Nu is het de
dag c-n nu is het de ure om waakzaam te zijn ;-in-
dien wij zeker willen wezen datde"Empire State"
de voornaamste staat zal blijven, moet de komen
de lente getuige zijn van bet groote werk, om
het Erie Kanaal in een kanaal van Oceanische
gemeenschap te veranderen, voor de "zoute en
zoete zeeen" doende, wat het kanaal van Langue-
doc voor den Atlantischen Oceaan en de Middel-
landschezee doetwat het Caledoniesche kanaal
doet voor de beide kusten van Schotland.
New Orleans, 18 Dec.De stoomboot South
Amerika, van hier naar Cincinnati besterad, ver
brandde omtrent 90 mijlen boven deze stad, en
men veronderstelt dat 26 personen verbrand of
verdronken zijn;onderdeze waren eenige militai-
jren op reis naar Texas'
DE NIEUWSBODE-
SHEBOVÖAX, WISCONSIN
VRIJDAGTDEN"3 IANUARIJ 1951.
GEDACHTEN OP OUDEJAAR 3-AVOND,
185 0.
Heden ishet de laatste dag van het laatste
jaar der eerste halve eeuw;—de dag. op wel-j
ken het jaar 1S50 eindigt en vcor altijd in den i
stroom des tijds wegzinkt Ofschoon er slechts
weinige uren overschieten, moeten deszelfs ge-
beurtenissen door alle tijden heen duren en het I
blad dat dezelve voor vergetelheid bewaart, zal
door komende geslachten met aandacht worden
gadegeslagen. "Waar wij ook de gedachten la-j
ten zweven, doen tooneelen van grootheid zich
aan ons oog voor. Er is «nauwelijks een dag j
ia het jaar geweest of het moet' de gedenkdag
worden eener gewigtige gebeurtenis voor ge
schiedenis of beschaving. Indien wij de volken
der oude wereld gadeslaan, vinden wij velen
voor vrijheid worstslende en alles opoiferer.de
om dit land na te volgen ter verkrijging der ze- j
ningen van vrijheid en der voonegien van vrije
menschen een geboorterogt, door God aan
iedereen geschonken maar hem door tyrannen
ontnomen. Indien wij ons zelvc-n tot dit land
bepalen, vinden wij alles in eeneu staat van voor
spoed en vooruitgang; de geest der vrijheid zijn
«•«bied over velen uitstrekkende, die omtrent
d-.-z:- gunst hopeloos leefden. Yvïj vinden nieu
we paarlen aan den Staten-bond toegevoegd,
wier kindschheid veel goeds belooft en met de
mec-st schitterende in schoonheid zulien wed
ijveren.
Indien wij terug zien op den aar,vang van
de nu eindigende vijftig jaren, en de voort
brengselen van kunsten'en wetenschappen van
dien dag met die des tegenwoordigen vergelij
ken, hoe groot is het verschil, hoc- verbazend de
vooruitgang Wie nogtbans kan, bij «1 ue schijn
bare volmaaktheden van dezen tijd zeggen, hoe
nabij wij zijn aan de eindpaal, waar kunst hare
vlugt voorschrijft cn wetenschap hare navol
gers leidt'?
Maar het oude jaar spoedt ten einde en de
avondschemering zal het doodkleed wezen, welks
ondoordringbare duisternis alles wat van 1S50
overblijft voor altijd buiten ons gezigt zal stel-,
len. Welk eene gepaste gelegenheid om eeni
ge weinige oogenblikken te stelen en met verre
vrienden te spreken; om onze gedachten aan
dierbare afgestorvenen te wijden, wier glim
lach ons nieuw vermaak verwekte toen het jaar
begon, en wier liefde de donkerheid van ons
levenspad verlichtte Zij zijn henen gegaan;
maar zoo kortelings schijnt hun vertrek, dat de
naklank hunner stemmen, onder ons gehoord
wordt en waar verbeelding hen begroet. Hoe ge
schikt het tijdstip om ons zeiven af te vragen of
wij het afscheid van het komende en den aan
vang van een ander nieuw jaar zullen beleven
De dageraad van morgen zal op een' nieuwen
tijdkring zijn licht verspreiden. Gewoonte heeft
het eenen dag gemaakt van vreugde en vrolijk
heid, ec^ien dag van begroeting. Lang afwezige
vrienden hebben dezen dag als een welkomst
dag gekozen, hernieuwen de toegenegenheid en
liefde en begraven alle bestaande oneenighedeti.
Gelukkige dag Mogen de genoegens van al on
ze leze is op dien dag volkomen wezen en elk en
een iegelijk gedurende het nieuwe jaar veel heil
en zegen genieten,zoo voor dit leven als voor dat
hier namaals.
De volgende dichtregelen werden ons over
handigd door S. Osinga, welke zeer toepasse
lijk, doch niet door hem zelve gemaakt zijn
NIEUWE JAAR..
Vrienden op de levensbaan,
Weer een stap vooruit gegaan,
Weer een jaar gevloden!
Langzaam neemt ons leven af;
Spoedig sluimeren wij in 't graf,
In het rijk der dooden.
't Pad is duister dat wij gaan
Komt, een oogwenk stil gestaan,
Met de hand op 't harte
Onderzoeken wij 't gemoed,
Nu weer 'tjaar ten einde spoedt,
Met zijn vreugd en smarte.
Vragen wij ons zeiven 'taf:
Heeft het uitstel van de straf
God niet meer verbolgen?
Zijn wij allen thans gereed,
Als de dood ons nader treedt,
Hem gerust te volgen?
Neen, wie 'took zich zelf verbloem
En zijne ondeugd zwakheid noem,
Doof voor 'twijs vermanen,
Wij erkennen onze schuld,
Met de ziel van rouw vervuld,
En het oog vol tranen.
Ach, het leven is zoo kort
't Is een bloem die ras verdort,
Die de storm ontbladert
Lieve Vrienden hoort naar raad!
Kiest het goede boven 't kwaad,
Eer die stormwind nadert.
Rust aanbrenger op deez aard!,
Schoon ons hart, door leed bezwaard,
U als Engel groete,
Bode Gods, gena, geduld F
Opgehoopt is onze schuld;'
Nog een jaar tot boete
0 de Hemel make 't waar,
Als het pasgeboren jaar
Is in 't niet verzwolgen,
En "e ons vriendlijk nader treedt,
Dat^vij allen zijn gereed,
U gerust te volgen!
jtëT Wij meenden bij deze gelegenheid ook
een enkel woordje aan onze Amerikaansche
begunstigers te moeten rigten en lieten daarom
op° nieuw jaars morgen de volgende regelen ia
het Engelsch onderhen rond deden;
New Year! New Year! 'T is here, 'tis here!
We know it by the glow
Of joyous glee and mirth, we see
That spreads around us so.
The hopes that shone in seasons past.
Though perished long ago.
Still glitter, all too bright to last.
In this vouug New-Year glow.
And shall this be as all have been?
This bright, voting, beaming year?
Shall we pursue, but never win
Its hues as they appear?
Shall every hope that cheers us on
And beckons us to follow.
Belike the hopes of seasons gone,
As fleeting, ana ns hollow?
'T is ever thus: and ever must
Our longings after bliss
Bo v in, or soiled by tears and dust;
And who can deem that this,
Or any year, shall be exempt
From nature's common lot?
The dreams of hope are only dreamt
That woe may be forgot.
Behold the distant sky and air,
With pestilence were fraugtt
And death is eager to declare
The triumphs he has wrought!
And hope has scarce a face to dream,
For any future age,
Exemption from the ills that teem
On History's even- page.
But Hope has ever some device
To cheat us of our gloom.
She builds her magic paradise
Around the very tomb!
What though she offers nought on earth.
Substantia! and sincere?
Still, in hór future, springs to birth
Heaven's ever sunny sphere!
Still, far beyona the bounds of earth,
Her piercing eyes explore
A region of immortal birth.
Where hope shall cheat no more!
Where summer's heat or winter's frost.
Shall blight no more, as here,
And even- season's change be lost
la one delightful year.
But why should one so young as 1
Take up this solemn strain?
To live to grieve, complain and sigh,
Is but to live in vain.
There always are some lights of hope.
Should cheer us as we go;
There always is a sunny slope
Even to a bank of snow
Then throw away all thought, to-day,
Of past or future ill;
If we believe the present may
All our desires fulfill!
Content is wealth, and health and peace;
And here we have them all,
So let us our misgivings cease,
And our complaints recall.
Departed Year! Can we forget
Its list ol mighty things?
How friends of freedom rose, and met
And triumphed over kings!
IIow tyrants fled in coward dread
And left their thrones behind!
Till scarce remains in monarch 'e brains
A trait of royal kind.
"This world is all a fleeting show,"
So sings a charming poet:
And this world's rulers, high and low.
Seem just the men to know it!
Even here in this, our peaceful land,
Some rulere find it hard
To play a bold unflinching hand.
And take with every catd.
Our creed,—the pledge or hchas bight,—
No glorious ground has taken:
But slavery, with its deeds of might.
Be to its basis shaken.
For all the world, where 'erwe turn,
Is widening freedom's border,
This land of freedom sure should learn
To follow in its order.
And may she learn a lesson now,
That will not be forgotten.
The mask of dough is sore to show
That principle is rotten.
No more must demagogues profess
That slavery is freedom
1 he Yankee's h ve begun to "gcem"
So loud, the South must heed'em.
Men leest in de Arnst. Ct. Naar wij ver
nemen,is de concept wet op de regterlijke reorga
nisatie gereed en zou men daarbij het getal pro
vinciale geregt6hoven op vier terugbrengen.
DE PRESIDENT'S BOODSCHAP.
Wij hebben ze gelezen en dit hebben, zoo wij.
vertrouwen, velen onzere lezers gedaan; doch
plaatsgebrek belette ons, om er in ons vorig noa'.
mer iets over te zeggen.
Immers de veel omvattende belangens over
welke zij handelt, maken de jaarlijkschc bood-
schap des Presidents een belangrijk Staats-papier
en geven niet alleen gevolg maar ook waardig^
aan de eenvoudigste uitlegging van publieke aan.
gelegenheden. Deze boodschap echter bezit zeer
weinig in stijl of voordragt,(volgens veler oordeel)
ora dezelve aantrekkelijk te maken en ontvangt
alle belangstelling in dezelve alleen om het gi-ootê
onderwerp, namelijk dat van het belang des Air«.
rikaanschen Volks. Niet gelijk die van velen
zijner voorgangers, is de boodschap buitenge-
woon kort, hetwelk bet stuk zeer tot aanbeveling
dient Het is eene rondborstige en trouwe schil
dering van Whig of Federaal Administratie,—een
verzoek om meer mngt in het gouvernement,—
magt over Koophandel, over Manufacturiers.over
Landbouw en een verzoek om de stille onderwer-
ping des volks aan alle wetten, goede of slechte.
Geen republikein kan dezelve lezen zonder een
gevoel van angst te ontwaren, bij de beschouwing
van den onophoudelijk en spoedig vergrootenden
cirkel van federaal gezag,hetwelk zij openbanrten
onder hetwelk de regten der Staten en die hun
ner burgers langzamerhand vernie tigd worden.
Om een punt van de boodschap aan te roeren,
en wel een punt dat niet vau helminste gewigth,
bepalen wij ons tot de groote tarief-kwestie.
President Fillmore toont dat bij tegen een
hoog tarief is want, zegt hij, het volk zal het
niet dulden, het zal dezelve veranderen en door
dezelve af te werpen, "tegenspoed, bankroet en
ondergang" over de fabriekanten brengen. Hij
voegt er bij, dat wat de fabriekant uoodig heeft,
is "gelijkvormigheid en duurzaamheid."
In ronde taal komt het hierop neder: de Presi
dent beveelt, dat het Congres geen booger of
zwaarder regt van invoer zal vast stellen, als wat
het volk dragen kanDe groote vraag is derhal
ve, hoe veel kan het volk dragen Het Arabi
sche spreekwoord zegt, "het is de laatste veder
die den rug des kameels breekt" De ra;:d des
presidents aan bet congres is, om bet zwaar bela-
aene volk niet te overladen, maar die laatste ve
der weg te nemen, voor welke hunne kracht o:
geduld bezwijkt Dit is het vraagstuk thans voor
het congres, en wij wagen te zeggen,dat de Whig
staatkundige de r.aauwkeurigste berekening daar-
bezigen en de grenspaal zoo na mogelijk vinden
zullen. Hoe veel kan het volk dragen dat is de
vraag. Wanneer deze lasten die hoogte verkrij
gen, dat zij dezelve niet dragen kunnen dan is
het een hoog tarief en daar is de President te
gen. Hij is voor al het andere. De Whig staat
kundigen zullen beginnen met een hunner oude
lasten op den kameel te leggen dezelfde last
onder welken het over beladene beest vroeger be
zweken is,alles behalve de last dier laatste ve
der.
MIJNHEER DE REDACTEUR!
Een bestendig lezer van UEd'sbhd zijnde, voud ik
daarin wel eens uwe landgenooten in de kolonie aan Black
River, in Jfichigan gevestigd, uitgenoodigd, om ook iets
van zich te doen hooren; om den toestand der A'olpnie,
enz. te melden, ten einde dezelve door middel van UEd's
blad aan het Hollandsch lezend publiek bekend ta doen
worden.—Indien UEd. wat van naderbij kennis met on
ze kolonisten gemaakt had, ïou de bevreemding van da
niet schrijven zeer verminderen. Immers wij zijn groo-
tendeels lieden van den landelijken stand, en hebben dia
geeue bekwaamheid om als schrijvers van dagblad
artikels op te treden. Ook zijn wij te druk bezig met het
uitroeijen van de geduchte zonen des wonds, welke bier
in menigte groeijen. Schoon ik bij de lezing van onder
scheidene hier van daan geschrevene brieven, van ia de
nieuwspapieren geplaatste 6tukken, vooral van bet ver
slag van Dr. Wijcboff, herhaalde keeren van schaamte
moest blozen, wegens de daarin voorkomende - overdre
ven e gunstige berigten, van den hoogen ophef, welken
men van de kolonie maakte in het algemeen, van het
stipte leven der bewoners, hun bijbellozen, bidden, psalm
zingen, enz.Die schijn toch bedriegt niet zelden den
oppervlakkigen beschouwer; doch bij ervaring leert men
dikwijls, met smart, dat dit slechts bij velen scbijn, doode
regtzinnjgheid, spelen (of om den regten naam te geven)
spotten met de heilige godsdienst is. Wat zal men dan
schrijven, wanneer hetgeen nog goed is, schandelijk over
dreven wordt, de dengden der Kolonisten op het breedste
uitgemeten en de ondeugden verzwegen worden?NeeD,
zal men alleen het ongunstige melden en zoo doendo on
ze eigene Bohande, de schande van die natie, welks bloed
ook door onze aderen vloeit,aan het daglicht stellen?-"Wij
willen liever geheel zwijgen van het hatelijke, dat hier
zoo reel plaats heeft. Niets melden van die leelijke klein
geestigheid, die bijna allen bezhlt; die nijd en afgunst;die
heillooze twisten en krakeelingen met elkander, zoo dat
er weinig van broederliefde, van gemeenschap der heili
gen, weinig van eendragt en echte Christenzin be-
speurd wordt, als alleen de bloote klanken en die boort
men niet schaars.
Wanneer wij eens terug denken aan den tijd van
het vertrek der meesten oit Nederland. Was het
niet als nit eenen mond geschreeuwd: Om vrijheid èn
van Godsdienst èn van vrij Christelijk Onderwijs der
jeugd te verkrijgen, hebben wij alles veil en gaan niet om
dollars op te6tapelen; maar om dat te genieten, n»*1
de nienwe wereld?Hierbroederlijk met elkander in vrijheid
te leven, behoorde mede tot die hoofdzaken. Dan, voor
zeker, weten wij niet meer wat van de zaak te denken,
als men nu die zaken gadeslaat. Om van al het ande
re te zwijgen, noem ik alleen het Onderwijs van bet op
komend geslacht Bijna geheel wordt dit uit gierigheid
