No. 418
Woensdag 18 April 1917
Orgaan voor Leger en Vloot.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Oorlogsnieuws.
.Os ioestand in dsn reuzsnstrüd.
Ons Oorlogsdagboek.
HET OFFER.
DERDE JAARGANG.
DE SOLDATENCOURANT
EEDACTIE EN ADMINISTRATIE VALEEIDSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT
BIAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT, ABONNEMENT BU VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/1.50P.KWARTAAL
zich tot onz« Adminiitratie, VaJeriosabiat 109
Ainsceraam. rrys uer jvuveri.vr.ÜCn per regel 80 cent. Voor Ingerondaa Mede.
deel-'ngen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. B:j aboLmement
redactie.
Voor Advertentifin wende
Amsterdam. Prijs der AdvertentiCn per
flier worden we verplaatst in een officiers-cantine, aan 't Weateriront.
Officieren van een Schotsch regiment, Highlanders, zitten daar bijeen. Het
is eigenlijk de gelagkamer van een dorpsherberg gas- of electrisch licht is er niet,
zelfs aan petroleum schijnt men hier ook gebrek te hebben, en eonige kaarsen,
gestoken in de halzen van flesschen, moeten voor verlichting zorgen. Maar het kan
er daarom wel heel gemoedelijk toegaan.
Geen audiëntie.
Blijkens bericht in de „Staatscourant1"
Jtvordt Donderdag a.s. door den Minister van
'.Oorlog geen audiëntie verleend.
In ons vorig overzicht spraken ws van
verrassingen, die elke dag opnieuw kan
brengen. En ziellier alweer zulk een ver
rassing, die ditmaal uit Ween en komt.; van
deze Oosteirijksche hoofdstad gaan thans
do vredesaspiraties uit. Van een vredes
aanbod kan meu weliswaar niet spreken,
maar van bereidwilligheid tot onderhan
delen zeker. De Oostonrijksdh-ïïongaaische
regoering heeft een verklaring openhaar
gemaakt, waarbij zij tot do conclusie
komt, dat het manifest der Russi-
echo regeoring van 11 April duidelijk
maakt, hoo do Russische regeer i tg
goen annexatieplannen koestert; beide
rijken streven naar den vrede en de Oostcn-
rijksöh'-Hongaarsche regeoring meent dus,
dat de gegevens voor een vergelijk aanwezig
zijn. Do „NoMd. Allg. Zoitung", het of
ficieuss Duitsche orgaan, heeft tegelijker
tijd eon artikel, waarin dit optreden van
den bondgenoot wordt goedgekeurd. Op
nieuw steken de centralen dus den vijand
een hand toe, zij het ditmaal slechts een der
.vijauuTOii.
Zal deze hand worden aangevat door de
Russen? Deze vraag kan nog niet beant
woord worden. Wij weten ondanks de vele
berichten uit Rusland, nog zeer weinig van
don toestand daar. Van vredesstommiug
hooren we er no geteeds, maar ook van een
volhouden tot de overwinning is behaald al
zal dit een overwinning zonder annexaties
3 zijn.
Van het plan der Russische socialisten
om een afzonderlijke vredesactie op touw
te zetten, is niet veel meer vernomen; zelfs
wordt nu beweerd, dat de arbeiders niet
meegaan met do vredesstemming, althans
niet door dik en dun en de soldaten even
min. Wol gaf, vóór do laatste vredesmatd-
festatie uit Weenen, de Oostenrijksche
minister van buiteulandsche zaken Czemin,
opnieuw uiting aan de hoop, dat door
de revolutie in Rusland de vrede nader
komt. Aan <3fen burgemeester der hoofd
stad Weenen heeft üüj een schrijven gericht,
waarvan in 'den gemeenteraad voorlezing
werd gedaan en daarin worden de hoopvolle
woorden uitgesproken, dat het vrecsciijke
drama van den wereldoorlog zijn einde
nadert.
Op welke wijze echter dit einde zal wonden
bewerkt ook graaf Czemin zegt het ditmaal
ni&fc. rept niet weer van zijn plan eener
vTodcscc ti fore'i r.io, waarop wordt beraad
slaagd, ilc ..tend voortduurt. Opliet
oogenblik schijnt dit het eenige mogelijke
plan, waut al worden in verschil lende lan
den vredesneigingen gekoesterd on uitge
sproken ook, geen enkele regoering toont
zich bereid om den eersten stap to doen.
Uitgezonderd het voorstel van graaf Czer-
nin, dat niet officieel was, al kwam hot
van een officieel persoon, wordt nergens
de wijzo aangewezen, hoe man den weg naar
den vrede zou kunnen banen, en aan dit
voorstel is in de snelle en "bijzondere ge
beurtenissen der laatste dagen, vooral het
meedoen van Amerika, weinig of geen aan
dacht geschonken
Uit uitlatingen in verschillende bladen
van de Centralen moet men opmaken, dat
bij de Centralen nog het meeste verwacht
wordt veoor den vrede van den loop, dien
de gebeurtenissen zullen nemen in Rusland.
De Russische revolutie ia een der factoren,
verklaart men, die den vrede nader zullen
brengen, een andere factor is de duik boo-
141ste Week.
Van 915 April.
9 April. De En gekeken maken groote
vorderingen in de buurt van
Atrecht.
Oosbenrijk-Hongarije verbreekt
de betrekkingen met de Vereenig-
de Staten; Bulgarije eveneens.
De Amerikaansche autoritei
ten hebben alle Oostenrijksche
schepen in de havens der Ver.
Staten in beslag genomen.
Cuba verklaart den oorlog aan
Duitschland.
10 De Oostenrijksche minister van
oorlog, Krobutin, treedt af.
-Brazilië breekt de diplomatieke
betrekkingen met Duitschland af.
11 Argentinië en Costa Rica sluiten
zich aan bij de houding der Ver.
Staten ten opzichte van Duitsch
land.
13 Generaal StÖger-Steiner von
Steinstatter wordt tob minister
van oorlog in Oostenrijk-Honga-
rije benoemd.
De Engelseken nemen in de
buurt van Atrecht opnieuw ver
scheiden dorpen en zijn in Z.O.
richting de stad tot een punt op
zeven mijl afstands genaderd.
In de granatenafdeeling van
de Eddysbone munitiefabriek te
Chester (Pennsylvanië) heeft een
groote ontploffing plaats,
24 ,t De O.-H. regeering doet Rusland
vredesvoorstellen.
De- En gelachen dringen Lens
binnen.
Wanneer u zich in aclit neemfc, Sir Roger,
is er geen onmiddellijk gevaar, zei de groote
specialist, terwijl hij zijn bril schoonveegde,
maar, let wel: géén plotselinge aandoenin
gen, géén angst, geen zorg en géén verdriet...
Sir Roger Bedford dacht over die woorden
na, terwijl hij naar zijn huis 'wandelde, waar
zijn jonge vrouw hem wachtte, toen een andere
man, met grijs haar en heldere oogen, zooals
hijzelf, hem snel naderde.
Ach! riep baron Franz'von Herdner,
ach, is dat niet mijn algoede vriend Roger?
De Engelsohman antwoordde minder uitbun
dig, maar niet minder hartelijk, en terwijl ze
samen opwandelden, volgde hen menige belang
stellende blik.
Want beiden waren mannen van beteekenis,
diplomaten, wier naam over do wereld bekend
was in de kringen, die belang stellen in poli
tiek.
Tk wist niet, dafc je in Engeland was, zei
Sir Roger.
Ik kwam gister. Ik neem vacantia, beste
vriend, ik word oud. Ik néém 't er nu nog eens
van. En jij neemt óók vacautie, hè? Je leeft
buiten, hoor ik.
Even vertrok 't gelaat van Sir Roger pijn
lijk.
Franz, zei hij zacht, je moet met me
mee gaan naar huis, naar More Park. Ik ben
getrouwd. Geen grooter dwaas dan een oude
dat weet je. Je moet mijn vrouw zien. Ik heb
haar lief, Franz, en zij houdt van mij. Ik kan
me er nooit genoeg over verbazen. Zij mooi,
jong, frisch... met de wereld vóór haar, en een
oude man als ik...
Hij zweeg. En de Duitsche zweeg ook. Hij
was over 't geheel geen gevoelig man, Von
Herdner, maar hij had reden om al wat Sir
Roger zeïde met sympathiek oor aan te hooren.
Ik zou je Madelina willen toevertrouwen,
Franz, als... mij iets overkwam, aan jou en
aan Dick Kerfewe.
Kerfewe van Tonkin? vroeg de Duitscher
snel.
Ja, antwoordde de ander glimlachend,
mijn politieke zoon! Wat heeft die jongen mooi
carrière gemaakt, hè? Maar nu wou ik je dit
zeggen...
En Sir Bedford vertelde aan zijn ouden
vriend, wat de specialist in hartziekten hem
had medegedeeld.
Een uur later maakte Von Herdner kennis
met de mooie, jonge Lady Bedford, een vrouw
piet groote, donkere .pogen, en .een overvloed
tenoorlog. De gebeurtenissen aan het West
front tellen blijkbaar niet mee, wat men
een D ui toch blad ook niet ten kwade kan
duiden. De berichten nu, die uit Rusland
komen, zijn onduidelijk etn tegenstrijdig.
Gisteren spraken zij van de maobt van hot
3000-comité der afgevaardigden van arbei
ders en soldaten, dat zich zelfs verzot tegen
de voorloopige regeering uit de Dooma en
zijn wil aan deze wil opdringen, dat op
eigen hand de buitenlandsche zaken wil ter
hand nemen, en vredesonderhandelingen
aanknoopen. Vandaag weer wordt meege
deeld uit Petrograd, dat de macht van dit
comité niet zoo groot is, dat ver
deeldheid in heerscht en de meerderheid
voor voortzetting van den oorlog is, dat er
arbeiders zijn in de munitiefabrieken, die
kolen koopen uit hun eigen zak opdat het
werk maar kan voortgaan, dat de troepen
in staat moet stellen verder te strijden.
Eérï ding echter lijkt wel zekerer is op
het oogenblik in Rusland een geweldige
strijd gaande tu6schen de groepen van hen,
die den oorlog met de grootste kracht willen
voortzetten, en waarvan Miljoekof de leider
is, en van hen, die den vrede verlangen en
aan wier hoofd de socialist Tsjeidse etaat.
Die strijd duurt feitelijk al dagen en weken
en 't i3 nog altijd niet te zien wie de zege
zal behalen. Miljoekof vertegenwoordigt de
regeering, heeft de macht in handen, maar
Tsjeidse heeft het talrijkste deel des volks,
de arbeiders, achter zich, zegt men. Tot
op zekere hoogte zou men kunnen beweren,
dat het een strijd is tussehen de bourgeoise,
den gezeten burgerstand, die nu tracht aan
de regeering te komen, zooals zij in Frank
rijk deed in de groote revolutie, en het pro
letariaat, de armen, die zich de macht
trachten te verschaffen. Totnogtoe heeft
de.voorloopige regeering in vele dingen toe
gegeven, dat blijkt ook uit hare verklaring
van geen veroveringen op het oog te heb
ben. terwijl Miljoekof pas had verklaard,
dat de Dardanellen Russisch moesten wor
den. Maar in één ding blijft zij standvastig
tegenover het aandringen der uiterste lin
kerzijde, zij wil geen afzonderlijken vrede
sluiten, zij wil de trouw aan de bondgonoo-
ten niet breken. En zoo keeren wij tot ons
uitgangspunt terugde toestand in Rus
land is nog steeds troebel en onbetrouw
baar, maar hij blijft een voorname factor in
de quaestie van oorlog of vrede. Dat ziet
men iu Duitschland en Oostenrijk zeer
goed in.
Van belang is in dozen een verklaring van
den voorloopigon Poolschen raad van State
te Warschau, ingesteld natuurlijk door
de Centralen; in deze opmerkelijke ver
klaring verzet men er zich wel tegen, dat
Polou weer een deel van Rusland wordt,
maar van een Duitsch-Oostenrijksch pro
tectoraat wil men al evenmin weten, en
er blijkt uit, dat men te Warschau een
werkelijk onafhankelijk Polen zou ^enschen.
Dat doze verklaring mogelijk was, bewijst,
dat men te Berlijn en Weenen er zich niet
al te zeer tegen verzet, en dit beduidt een
tegemoetkom in aan de wenschen der Rus
sische revolutionnairen. Trouwens, van
beide kanten zou men 't gewenscht kunnen
vinden, dat een nieuw koninkrijk Polen
ontstond als bufferstaat tussehen Duitsch
land en Rusland.
Uit Amerika komt niet veel nieuws,
maar men gaat voort met toebereidselen te
maken tot den oorlog. Echter niet met
overhaasting; Wilson schijnt voorloopig
tevreden te zijn met een leger van een half
miUiocn en Amerikaaneaho soldaten tal
men vooreerst blijkbaar nog niet zien aan
een Europeesch front: Rooseveüris plan om
een expeditie uit te rusten voor hot Wa
terfront, is van de hand gewezen. Voorhar ds
lijken do Vereenigdo Staten dus den
oorlog uit de verte te willen voeren en de
Entente te willen eteunen met geld, mu
nitie en andere voorraden.
De strijd aan hot Westerfront gaat met
hevigheid voort en de Engelsdben on Fran
schen zetten hun offensief met kracht door.
Zij hebben den vijand een nieuwen stoot
toegebracht, en vorderingen gemaakt zoo
wel tussehen Atrocht eii Lens, zelfs ten
noorden der laatste plaats; als bij St.
Quentin on ten zuiden daarvan. St. Quen
tin komt nu in steeds gevaarlijker positie;
de Engelschen zijn er maar eonige hon
derden meters meer van verwijderd, heet
het. Doch bovendien zijn zij vooruitgeko
men bij Atrecht en hebben zij nu Vimy
en eenige dorpen in de buurt bezet, zijn zij
zelfs Lens bir.engedrongen, terwijl het wel
eigenaardig is, dat bet front, waar gestreden
wordt zich steeds meer uitstrekt naar het
noordon, voorbij Lens dus, en dat ook hier
ce Duifcechors terug moeten. Doch van een
strategiscben terugtocht of van een ont
weken offensief is nu geen sprake meer,
de Duitsohers verdedigen zich overal man
moedig, doch zij kunnen blijkbaar de aan
vallen niot weerstaan.
van zwart haar.
Had ik niet 't genoegen, u eerder te ont
moeten vroeg de oude diplomaat.
Pardon, antwoordde zij, met een rus tig en
glimlach, maar ik heb veel van u gehoord...
Roger, vervolgde ze vriendelijk, zou je met
je vriend niet naar de rookkamer gaan tot 't
diner? Wij verwachten nog ©en vriend van
Roger, mijnheer Von Herdner: kolonel Ker-
tewe. Kent u hem?
Alleen van naam, autwoordde Von Herd
ner beleefd, haar steeds nauwlettend aanzien
de. Hij merkte op, hoe ze telkens steelsche blik
ken wierp op een klein, goud horloge aan haar
pols en toen bij een oogenblik later zijn vriend
volgde naar de rookkamer, zag hij do jonge
vrouw midden in de kamer staan, de wijd open
oogen gericht op de klok, alsof zij de minuten
wilde tellen.
Ach 1 prevelde de oude diplomaatdus
ik zag goed. Zij wilde ons kwijt zijn. Maar
waarom? En waar zag ik haar vroeger?
Eu op zijn cynisch gezicht lag nu wezenlijk
een terneergeslagen uitdrukking.
Even later werd hem een telegram bezorgd;
bij opende het, zag slechts vijf woorden.
,,In de international"morgen-middag".
Ze schenen moeilijk te ontcijferen te zijn,
want 't duurde wel een paar minuten, éér ba
ron Von Herdner opkeek.
Ze schijnen nog werk te hebben voor den
ouden speurhond, zei hij toen.
Toen hij kort daarop 't salon weer binnen
kwam, hoorde bij Roger zeggen
Madeline, dit is mijn vriend Dick Ker
fewe.
Hij lette een korte pauze op. Hij keek naai
den langen man. die vóór Lady Bedford stond,
en hij dacht dat hij zelden een. gezicht zóó vol
komen uitdrukkingloos had gezien. Toen lachte
Madeline. Von Herdner hoorde !t hooge en
valsche in den lach.
Ik ben blij u te zien, kolonel Kerfewe zei
ze, maar u weet, dat we elkaar vroeger al
ontmoetten.
Toen u miss Tortescue was? vroeg de
ander.
Welnee, Dick, viel hier Sir Roger in,
mijn vrouw heette miss Marchman.
Beiden hebben gelijk, zei Madelina haas
tig. .Ik reisde indertijd onder den naam van
mijn tante, mevrouw Tortescue.
Juist, zei kolonel Kerfewe met 't zelfde
onbewogen gezicht, wij staken samen den
Oceaan over.
En dat duurde...? vroeg de Duitscher.
Acht dagen, antwoordde Madelina.
Den volgenden dag ontmoette Von Herdner
in de ^.International" een oogenschïjnlijk
arpiqecUg gsMeed man,die hem, snel naderde...
FRANKRIJK.
Van het Wefiieliik Oorlogsferroln.
Het Engelsch-Fransclie offensief.
LONDEN. Veldmaarschalk Haijj be
richt De stad LJévin die in zuid
westelijke richting en in de onmiddel
lijke nabijheid van Lens ligt, werd
Zaterdagochtend door ons genomen. Groote
hoeveelheden oorlogsmateriaal vielen in
onze handen. Zaterdagmiddag namen
wij Cite St. Pierre, ten N.W. van Lens.
Onze troepen hebben langs het geheel©
front van de Scarpa tot ten Z. van Loos
vorderingen gemaakt en hebben punten be
reikt, die van 2 tot 3 mijlen oostelijk van
de Vimy-hoogten liggen.
Zuidelijk van de Scarpe duurden hevige
gevechten, waarbij de vijand krachtige
reservetroepen gebruikte, den gebeelen dag
voort. Aanvallen en tegenaanvallen volg
den elkander in snel tempo op. Onze troe
pen hebben overval de veroverde stellingen
behouden en den vijand zware verliezen
toegebracht.
In den loop van Zaterdag hebben wij nog
vorderingen gemaakt op een breed front
ten N. en ten Z. van den weg van Ba-
paume naar Cambrai.
In eene reeks hevige gevechten, die allen
in ons voordeel verliepen, drongen onze
troepen in den loop van den dag zuidelijk
en oostelijk van Fayet voort tot op enkele
honderd meters van St. Quentin en namen
het dorp Gricourt stormenderhand.
De vijand bood hardnekkig weerstand en
verloor 400 gevangenen en een groot aan
tal doodeu en gewonden. Een tegenaanval
werd door ons artillerievuur verijdeld.
Zaterdag en gedurende den afgeloopen
Zoo baron, begon hij op scherpen, ge-de
cideerden toon, we hebben u noodig. We
moeten inzage hebben van papieren, die kolonel
Kerfewe, zijn chef, Sir Roger Bedford, ter lezing
zal geven.
Baron Franz von Herdner hoog eerbiedig.
Mon prince, protesteerde hij, Sir Roger
redde twintig jaren geleden mijn leven. Kan ik
nu zijn portefeuille doorsnuffelen, terwijl ik
gast ben in zijn huis?
Er wordt u niet naar persoonlijke belan
gen gevraagd, antwoordde de ander ongedul
dig, ik spreek uit naam van uw en mijn ge
l-ieder: onzen souverein. Gehoorzaamheid zal
beloond worden. Maar... onze meestor vergeeft
gécn weerstreving van 't gebod, en ongenade
beteekent ruïne, beteekent zelf... gevangenis.
Toen baron Von Herdner More Park na
derde, had hij nog geen besluit genomen. Plot
seling zag hij, door een opening in de kunstig
gesneden groene heg, Madelina mot kolonel
Kerfewe. Zonder zich te bedenken hield Von
Herdner zich schuil en luisterde.
Acht dagen op den Oceaan, mompelde hij,
en er kwam een vreemde trek op zijn gezicht.
Je beschuldigt me, hoorde hij Madelina
zeggen, dat ik een ouden man getrouwd heb
om zijn geld en positie. Ik ontken 't niet. Ik liad
er genoeg van 't hof gemaakt te worden door
mannen, die zich met me amuseerden.' Dat
zul je zeker wel begrijpen.
Ze koek den man voor haar strak aan. Aan
doening,- verlangen, berouw, alles was te lezen
op haar bewegelijk gezicht.
Maar wie bent u, ii, die me durft verwij
ten? barstte ze uit. TT, die
Tk had je lief, zei bij deftig.
Nie.t genoeg om met me te trouwen.
Madelina, smeekte Kerfewe, wees
billijk. :t Was niot omdat je arm was, dat ik
me terugtrok, 't Was omdat...
Plotseling wendde Lady Bedford zich af, en
streek met de beide handen 't haar van 't voor
hoofd weg.
Wat? vroeg ze haast fluisterend, wat
weet je?
Maar vóór de ander kan antwoorden, had
baron Von Herdner zelf de oplossing gevonden.
Gereohte hemel, mompelde hij, 't Is
Sophie Pridleau. Ik wist, dat ik haar kende.
Maar toen ze haar haar wegstreek, zag ik 't;
ze deed precies eender, toen Von Arnim haar
in Parijs in 't vefhoor nam.
tl ij veegde met zijn zakdoek langs zijn voor
hoofd
Arme, oude Roger, zuchtte hij. je hebt
üophie Pridleau, do vrouyvepjke epiftp, g©-
tTQUwd en -je hebt haar lief 11
nacht wierpen onze vliegers met- goed suc
ces bommen op vijandelijke stations, mu
nitie-depots en vliegparken, terwijl zij de
vijandelijke infanterie en convooien met
gunstig gevolg met hunne machinegeweren
beschoten.
Bij luchtgevechten achter de vijandelijke
linie3 schoten onze vliegers vier Duitsche
machines neer. Twaalf van de onzen keer
den niet terug.
LONDEN, Officieel. Ten noordwesten
van St. Quentin wonnen wij terrein
ten noorden van Gricourt, waarbij wij
gevangenen maakten. Wij kwamen voor
uit in do nabijheid van bet Havri-
courtbosch en ten oosten van Liévin,
waar wij de buitenwijken van Leps
naderen, 's Vijanas verhezen bij zim heden
morgen gedanen aanval aan weerskanten
van den Bapaume-Kamerrijkweg zijn nog
zwaarder dan eerst geroeid is. Do aanval
werd met groote vastberadenheid uitge
voerd onder het hevigo vuur van onze in
fanterie en artillerie. Wij namen 300 Duifc-
scher3 gevangener bleven 1500 gesneuvel
den voor onze stellingen liggen.
PARIJS. Ten noorden en zuiden
van de Oise was de Fransche artil
lerie bedrijvig. Gedurende den nacht
vonden Fransche verkenningsafdeelingen
do Duiteche loopgraven flink bezetzij
brachten eenige krijgsgevangenen mede.
Ten noorden van de Aisne verliep de
nacht betrekkelijk kalm. In Champagne
hevige artilleriestiMd, Ten westen van
Maisons de Champagne handgranatenscher-
mutselingen. Verkenningsafdeelingen dron
gen op verschillende punten door in de vol
komen vernielde Duitsche loopgraven en
brachten veel oorlogsmateriaal teruv.
Op den rechter Maasoever deden de
Duitschers twee aanvallen, een op den noord-
oosthoek van het Caurieresbosch den ande
ren in de richting van Chambrette. Beide
aanvallen werden door hot Fransche vuur
verijdeld. Enkele Duitsche infanteristen,
die hadden weten door te dringen in de
vooruitgeschoven Fransche ftelling in het
Cauricresboech werden gedood of gevangen
genomen.
In Lotharingen patrouiüegevechten in
het Parroybosdh en in de richting van Pet-
tencourt.
BERLIJN. Officieel. Legergroep-prins
Ruppr&cht: Bij Dixmuiden en ten zuiden
van Yperen was de artilierie-actie van tijd
tot tijd levendig.
Op het slagveld van AUviti. "fewAul" Let
tengevolge vaq de verschuiving onzer ge
vecht*! inio slechts tot kleine gevechten,
waarbij de vijand verliezen leed. Van de
Scarpe-vlakte tot de lijn AtrechtKamer
rijk is gisterenvournuddag hevig gastreden.
In dichte drommen vielen de Engelsehe
divisies herhaaldelijk aan, doch werden
steeds onder de zwaarste verliezen terugge
slagen. Behalve hunne groote offers verloren
de Engelschen door een onmiddellijk onder
nomen tegenaanval onzer troepen nog 300
gevangenen en 20 machinegeweren.
Legergroep-Duit scht kroonprinsVan
Soissons tot Reims en in Westelijk Cham-
pagne woedt de artilleriestrijd voort. Hef.
hevige vuur der Franscheu vendelde te
Laon verscheidene gebouwen.
De Engelschen In Lens.
LONDEN. De correspondent van ..Lloyds
Weekly News" meldt, dat Engeïsche pa
trouilles Leus binnenrukten.
Baron Von Herdner had in zijn diplomatieke
loopbaan geleerd, niet al te fijngevoelig te zijn.
Zijn plan was gevormd. Hij zou Lady Bredford
zeggen wat hy wist, en haar dreigen, dat hjj
alles aan iiaar man zou vertellen, wanneer zij
hem niet de papieren van kolonel Kerfewe ver-
sehaite. Op die wijze werd alléén de laatste 't
kind van de rekening.
-Nog dien zelfden avond sprak hij Madeline
alleen. Zij was noch ontdaan, noch gebroken.
Hii zag dat 't niet de eerste maal was dat zij
zicli in een moeilijk parket bevond, en ze vroeg
slechts uitstel tot den volgenden dag.
Toen ze hem naderde, merkt© hij op, dat zij
buitensporig rijk en mooi gekleed was. Ze na
derde langzaam en met een bedaardheid die
hem ergerde.
Ik weiger, zei ze kortaf.
Wat? vroeg hij.
Ik weiger uw condities. Ja, baron, ik wei
ger uw stilzwijgen te koopen.
Er volgde een stilte. Ze za^en elkaar aan.
U weigert, zei baron Von Herdner toen
langzaam
Madelina zag hem nog eens aaner was noch
vrees, noch smeekbede in haar blik. Wélke haar
fouten mochten zijn, een moedige j-rouw was ze
zeker.
Ja, vervolgde ze ik weiger niet zoo a!s
u nu waarschijnlijk denkt, omdat ik den man
niet wil ruïneeren, dien ik eens liefhad, maar
ik weiger omdat ik Sir Roger's vrouw ben. U
kunt. niet begrijpen niet dat een. vrouw
onmetelijk dankbaar kan zijn jegens den man,
die haar gered heeft van een gevaarvol bestaan,
die in haar geloofd beeft en haar heeft liefge
had, die haar behandeld heet'c, alsof zij was ge
schapen voor geluk en weelde. Om die reden,
baron, weiger ik. Omdat Sir Roger Bedford me
getrouwd heeft, daarom weiger ik dit lage ver
raad te plegen.
Franz von Herdner zag daar de mooie vrouw
met haar groot© oogen, en herinnerde zich, dat
Sophie Pridleau een héél slimme vrouw heette.
Misschien had zij deze rol bedacht.
Dan, mevrouw, zei hij, weet u wat u
wacht.
Zeker, zei ze met haar rustigen glim
lach, dacht u dat ik hoopte, dat baron von
Herdner gratie zou g6ven? Maar ik zal u
vóór zijn. Ik ga. regelrecht naar mijn man. Ik
zal hem zeggen: „Roger, je hebt een vrouw
getrouwd, die vóór dien tijd een spion was,
en die door Dick Kerfewe niet waardig ge
keurd word zijn vrouw to worden." Ercuseer
me, vervolgde ze kalm, ik zou graag dade
lijk gaan. Misschien prefereert u, me to ver
gezellen.
Von Herdner's gedachten vlogen door rijn
hoofd. Hier had fcij Biet pp gerekend. Van
Het werk der Springbok#".
R e u t e r 's correspondent by dc EngcA&che
troepen in Frankrijk beschrijft" het werk der
Zuid-Afrikaansche troepen in bet groote offen
sief dat Pausehmaanoag begonnen is cn dat
hun nieuwe lauweren gebracht heeft, terwijl
hunne verliezen zeer gerfng waren.
Toon de aanval Maandagochtend om half zes
begon trokken zij in volmaakte ord© op. Ieder
regiment werd aangevoerd door zijn kolonel.
Langzaam gingen zij vooruit, vlak achter heb
steeds vorder gelogd© spervuur aan, dat gelei,
doi.j- over het terrein «choof. Zij marcheer
den daar zoo kalm als toen zij eonig© dagen te
voren door generaal Smuts geïnspecteerd wer
den.
'Joon het spervuur tot .achter de Duitech©
loopgraven was gekomen, gingen de Spring
boks tot den aanval over. Zij drongen in de
Duitsche loopgraven voordat do bezettingstroe
pen nog uit bun no godekto schuilplaatsen wa
ren gekomen. Zij lieten in do eorsto linie eene
macht achter om de gevangenon bijeen te drij
ven en trokken vervolgens weder naar de
tweede cn derde linie. Daar hielden zij red»
gens het plan van actio een poos run.
Een der regimenten had, toen het dc eerste
loopgravenlinie bereikte, geen man venoren.
Toen het bevel voor den aanvang der volgen
de phase van den aanTal werd generen, snelden
dc Springboks weder vooruit De Duitecher»
waren toen op dc vlucht f-n deze zonen van
het Zuiden wisten dat de vijand verslagen was.
Zij veroverden ccn dorp en vcirolgenB stiet do
eerst© aanvalsgolf op om waar network van
loopgraven, dat echter tengevolge van het schit
terend élan der Springbok# stormenderhand
veroverd word. De versterkt© punten ontweken
zij eenvoudig; die lieten zij over do achter
hen aankomende troepen, die daartoe beter
uitgerust waren.
De tweede Unie was ©en ware vesting. D«
Springboks beklommen aardwerken, dio op
sommige plaat«c-n 53 voet hoog waren. Zij
waren in de Duitsche stelling ©en mijl diep
ingedrongen en maakten zwermen gevange
nen. De DuiUcbera waren volkomen gedemora
liseerd. Zij sclienen slechta uit to zoeken aan
welko troepen zij z:ch zouden overgeven.
De zon was nauwelijks bovon de kim verTe«ea
toen de Springboks er op uit gingen cm d©
derde Duitsche linie te nomen, zooals hun
gelast was. Zij troffen de Duitscbers in ©en
toestand van volslagen verwarring aan. Dewen
wierpen hun gt-weren neer en staken de armen
op. D© Zuid-Afrikanen hadden hun taak vol
bracht.
Zij hadden meer bereikt dan zij gehoopt had
den, omdat zij de moeilijkheden zeer goéd ken
den welke zy overwinnen moesten. Zij hadden
me:r gevangenen gemaakt dan zij tellen kon
den en vijf houwitsers, ©en 77 mm. veldkanon
cn eene groote massa munitie vervoerd en
waren er trotsch op, dat zij die wapens nog
deuzeltdcn dag op dc Duitsohers konden rich
ten.
RUSLAND.
Van het Oostelijk oorlogsterrein
Aan het Oosterfrcnt.
PETROGRAD. Officieel. Vnuracti© ttts-
sehen verkenningsafdeelingen. De zw-ar©
artillerie van den vijand beschoot
Brody; eenige burger# werden daarbij
gedood. In vcrschüiend© sectoren kwamen
Oostenrijkers uit hun loopgraven met vlaggen
en in papier gewikkelde pakken, terwijl irij
trachtten onze soldaten t© roepenonze artil
lerie verjoeg deze groepjes met kartetsvuur.
In Galic'.ë schoten wij twee Duitsche vlieg
machines neer, welke in de vijandelijke linie©
vieleneen ging in vlammen op.
Do arbeider# en de oorlog.
PETROGRAD. In het Zaterdag medege
deelde besluit van Eet congres van werklie
den-afgevaardigden luidt d© paragraaf over
de vredesraogenjkheid af de voortzetting van
den oorlog aldu6
„Zoolang de ander© volken, door hun op-
neer Roger dit alles hoorde van de vrouw, dia
hij liefhad, kon 't zijn dood zijn. Geen schok,
geen zorg, geen verdriet, had de dokter ge
zegd. En hij, Franz von Herdner, kon ham
alles besparen. Maarton kost© van hoeveel?
Hij had geen illusies. Hij wist. Er was geen
enkel© hoop op vergiffenis, wanneer hij niet
volbracht wat hem was opgedragen. Hoogeren
en grooteren dan hij waren tot ruïne gebracht,
door kleiner engehoorzaamheid.
Toch hield hij haar tegen.
Pardon, mevrouw, zei hij, en toen besliafci
u zult niét naar Roger gaan, u zult hem
niets vertellen, 't Is zijn geluk, in u te gdoo-
ven. Hij moet dat blijven doen. En daarom,
mevrouw, vervolgde hij, zich opwindend,
verbied ik u n3ar Roger te gaan. Ik scheld U
uw taak kwijt. Ik zal gaan zónder 't papier.
Waarom? stamelde Madelina.
De baron stak een sigaret nan.
U permitteert? vroeg hij; hij was weer
zich zelf, glimlachend cn kalm, en zag om
zich heen.
Waarom? herhaalde zij.
O. een oude geschiedenis.
Vertelt u, verzooht zij.
Och. 't is al meer dan twintig jaren
geleden, 't Was in oorlogstijd toen Roger
en ik vochten in dezelgd© gelederen. Wij
waren verslagen, moesten aftrekken. Ik
werd gewond, icon niet mee den terugtocht
aanvaarden. Ik Inj hulpeloos: ik zag, hoe
de vijanden naar me loerden, om straks al hun
wraaidust aan me te koelen. Ik wist welk lot
me wachtte: marteldood, en een sterven, vree-
selijker dan iedere beschrijving. Géén van de
kameraden stak een hand naar me uit, tot
Roger m'n toestand zag.
Met 't grootste gevaar voor zijn eigen leven,
want er werd van alle kanten op hem gescho
ten, trad hij uit de gelederen, en droeg mij
mee naar de troepen. Als een vrouw heeft hij
me verpleegd; ik heb nooit vergeten, hoè hij
voor mo geweest is. Sinds dien zijn we vrien
den geweest; begrijpt u dat woord? Ik heb
een leven lang gewacht om hem mijn toewij
ding te toonen. Nu zeg ik n, ik, Franz von
Herdner, dat ge uw man niets móógt zeggen.
Hij stond op en zag neer op de vrouw, die
vóór hem zat. Toen stak hij zijn handen nit,
niot langer gebiedend nu, maar smc-ekend,
Wees goed voor Roger, zei hij zacht;
misschien zult 11 hem niet lang behouden.,..
Hij keerde zich snel af, en liep naar den uit
gang van den tuin. Eu onder 't gaan nam hij
het eereteeken van zijn land uit zijn knoops
gat, want hij wist, dat hij een verloren
man was.