Pto. 408
Zondag 25 Maart W7
Orgaan voor Leger en Vloot.
De Meesteres van liet Kasteel
Oorlogsnieuws,
Qe omwenteling in Rusland.
Ds toestand in den reuzenstrijd.
Taminiau's JAM
DERDE JAARGANG.
DE SOLDATENCOURANT
REDACTIE EN ADMINISTRATIE VALERIUSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NIJMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT. ABONNEMENT BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/1.50 P.K WART AAL
Voor Advertenti^n wend© men zich tot onze Administratie, V*Jeriiüu»Sraat 109
Amsterdam. Prjjs der Advertentie-u jx-r regel 00 cent. Voor Ingezonden Mede-
deehngen op de tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonnement
redactie.
Met ooriogstooneel in Klein-Azië.
Bij de kaart.
Ongeveer tegelijk met Ret terugtrekken
fier Duitscho troepen aan liet Somrnc- en
Oise-fronc werd door do Turksche troepen
dn M-esopotamië de lang vastgehouden stel
ling bij Koet el Amara prijsgegeven. De
terugtocht werd voorbij Bagdad voortgezet,
waarbij o.a. de stad Bakoeba, 50 K.M. ten
27.0, van Bagdad gelegen, in handen der
Engelschen viel, terwijl de Turkaohe bezet
ting in de richting van Chanikin uitweek
vermoedelijk najtr Deli Abbas, vanwaar-een
weg over Kifri en Kerkoek naar Mos oei
loopt.
De Turksche troepen in Perzië, die kort te
voren Hermans j ah op de Russen verover- j
den, zijn nu weer naar Haraimabad en ver-
der teruggedreven, terwijl aan het Kaukasi-
sche front door de Russen vorderingen wer
den gemaakt bij Wan.
Naar het Engelsoh door
MAX PEMBERTON.
O
Zij kunnen niet meer in bed zijn, Harry,
zei ik, het moet bijna negen uur zijn.
Laten wij maar hopen, dat hun bed niet
onder den grond is, zei hij, en ik geloof,
dat dit het eerste ernstige woord was, dat bij
gesproken bad, sinds wij Parijs verlieten.
Het is werkelijk merkwaardig, en toch
kan men zien, dat hier nog pas ruiters zijn
geweest. Kijk eens naar die sporen van hoe
ven in het grint.
Een dubbele rij sporen, Beetles. Doet
dat niet denken aan soldaten?
Misschien de mannen van Chanzy uit
[Tours.
Dat zullen wij maar veronderstellen. Als
bet Pruisen waren dan zouden wij het nu
allicht gemerkt hebben. Spoel je troeven uit,
Beetles, en baaltje allerbest*? Eransck voor den
dag. Ik zal het spreken als een schoolmeester.
Hij wachtte niet op mijn antwoord, maar
slenterde de ophaalbrug over, eh ging verder
door do poort aan den anderen kant. Dat deze
wijd open stond, bracht mij op dat oogenblik
niet eens in verbazing, en toen wij daarna op
een groot .binnenplein kwamen, waar ook al
geen teeben van leven te bekennen was, be-
halve dat de deuren rondom wijd open ston
den, toen, geloof ik, dat een kind zou hebben
begrepen, wat er op hot Kasteel Nogent la
Lonppe gebeurd was.
Pruisen 1 zei ik.
Harry lachte, en schreeuwde uit al zijn
*acbt: „Hallo!"
Zij zijn hier gisteravond geweest, zei
!rfj. Kijk maarde vuren branden nog.
Wie zegt je, dat er nu niemand meer is?
-v- Mijn gezond verstand. Loop weg, als je
jar rest in hebt, Beetles, Ik zal zien èen ont
bijt macte worden.
Twee onderwerpen zijn het 6teeds, die zich
voor ons overzicht van den toestand naar voren
dringende omwenteling in Rusland, en de
strijd aan heb Westerfront. Wat er in andere
landen oc-k gebeurt, hoe er op andere oorlogs-
tereinen ook hier en daar met meer of minder
suces wordt gestreden, onze belangstelliug is
toch voornamelijk voor Rusland of het Somme-
frout. En nu is het eigenaardig, dab wij over
deze beide onderwerpen haast altijd door tegen
strijdige berichten krijgen. Over Rusland in 't
bijzonder. Wat men uit Petrograd zelf, of van
den kant van Frankrijk of Engeland seint over
de revolutie, moet ons doen gelooven, dat heb
daar, zooal met volmaakt zooals men zou ver
langen, toch tamelijk goed gaat en dat de oor
Hij ging onder het spreken een deur aan
onze rechterhand binnen,* en ik volgde kera
zoo bang, als er maar één was in de goede
provincie Touraine. De stilte binnenshuis was
niet minder indrukwekkend dan daar buiten.
Ik bleef eenige minuten met hem luisteren
aan den voet van een mooie oud-marmeren
trap, en toen liepen wij haar samen op. Boven
aan de trap bleven wij weer staan en boorden
daarop iets, dat ons het bloed naar de wangen
bracht, alsof wij er een klap op gekregen
hadden. Het was het geluid van heb heel zacht
sluiten van een deur.
Wat maak je daaruit op? vroeg ik hem
fluisterend.
Iemand, die zich voor ons verbergt,
antwoordde hij even zacht.
Dan zouden het geen Pruisen zijn, zei ik.
Waarom niet, bet kan. wel een val zijn,
waarin, men ons wil lokken. Loop nu heel
zachtjes, anders krijg je een kogel, voor jo er
om denkt.
Laten wij ergens anders probeeren,
Harry....
En zonder ontbijt? In geen geval. Zij
zullen ons niet veel doen als wij ons kalm
houden; en als wij nu wegliepen, zouden zij
ons juist pakken. Wij moeten ons geluk be
proeven en onschuldige gezichten z«tten. Laten
wij zeggen, dab wij van Chartres komen. Het
is een halve waarheid en dat is beter dan
geen brood.
Hierop opende hij de groote mahoniehouten
deur voor zioh en wij traden een prachtigen
salon binnen, maar een die er vreeselïjk uit
zag. Verscheurde gordijnen, bevlekte sc.hildo-
rijon, gebroken spiegels, alles sprak van
brooddronkenheid. Ik vond deze treurige
verwoesting van een adellijk huis aan
doenlijk en ik wist, dat Harry Spain
precies zoo dacht als ik. Maar wij gingen
zwijgend en misschien vol vrees verder. Elko
j minuut konden wij tegenover de bedrijvers
van ditverwoestingstooneel komen te staan;
on niemand kon zeggen, „wat er .daarna ge-
jWixan zon/
log met kracht zal worden voortgezet, dat re
geering, voljï en leger niets anders wenschen
dan te strijden tot de overwinning is behaald.
Ook melden de Londensche en Parijsche tele
grammen, dat de voorloopige regeering, he^»
uitvoerend comité, rustig haar gang gaat en
dab het volk op haar vertrouwt, rich aan haar
zijde schaart. Er rijn hier en daar mogelijk nog
strubbelingen, dab erkent men,'er zijn lande
lijke streken, waar men in de bres springt voor
den Tsaar, maar dat is van minder beteckenis,
komt later wel terecht.
Maar er komen ook andere mededeelingen
uit Rusland, over Stockholm vaak, en gepu
bliceerd door Duitscho telegraafbureaus of
Duitscho 'bladen. En die mededoeliugen luiden
heel anders. De uiterste revolutionairen, de
sociaaldemocraten, plaatsen zich allengs veel
scherper tegenover de voorloopige regeering.
Deze laatste wil een krachtige voortzetting
van den oorlog, zooals zij in haar manifest
verklaarde, zij zou dio verklaring! er ech
ter alleen in hebben gezet onder pressie der
Heb Kasteel Nogent la Louppe is een van
de grootste in Frankrijk, ea wij gingen een
reeks van prachtige kamers door, voordat wij
met zekerheid wisten, dat het bewoond wérd,
hetgeen do rook van de schoorsteen en ver
raden had. Van deze vertrekken waren eenigo
onaangetast gebleven en prachtig ingericht,
terwijl zij een schat van antiquiteiten be
vatten. Het eenigo, wat er aan ontbrak was
da tegenwoordigheid van den eleganten Hertog
do Nogent, dien ik wist, dat hun eigenaar
moest zijn. Hij, zoo herinnerde ik mij na een
poosje, was niet Bazaine in Metz geweest en
moest óf dood óf krijgsgevangene 'ziju. Toch
bleef heb dan nog merkwaardig, dat er heele-
maal geen bedienden meer waren. Waren zij
het kasteel ontvlucht of hadden do Pruisen
hen doodgeschoten? En wie hunner had de
deur gesloten, toen wij bij do trap stonden
of welke hand had dab gedaan als het geen
Pruisische was? Een verlaten huis heeft altijd
iets spookachtigs. Ik huiverde in eenigo van
deze groote kamers en mijn ooren vingen ieder
geluid op. Do opwelling om te schreeuwen be-
heerschte mijn zenuwen geheel. Ik plooide mijn
lippen om do woorden „Wie is daar?" uit to
roepen en trachtte mijzelf uit te lachen om
dat idée. Toen het geval eindelijk opgelost
werd, was de verlichting onbeschrijfelijk. Wij
openden een vijfde deur en uitten beiden een
kreet, toen wij den vijand ontdokten. Het was
een kind van veertien jaar oud misschien, en
zij lag geknield voor een groot vuur van hout
blokken en tuurde in de vlammen, als wist zij
niet meer, wat er om haar heen gebeurde. Ik
dacht eerst, dab zij lag to bidden, maar toen
ik weer naar haar keek, zag ik tranen in haar
mooie oogen opwellen; en ik begreep, dat zij
schreide, omdat Wij haar tehuis waren binnen-
I gedrongen.
Mademoiselle, zei ik, en heb is wonderlijk
hoe links een man lean zijn tegenover het ver-
da-iet van een jong meisje ihademoiselle, als
U ons veroorlooft ons nader te verklaren...
Zij draaide haar hoofd - niet om, keek niet
«a van -de dansende vlammen.
Entente! do sociaal-democraten daarente
gen willen den vrede. In een oproep aan de
arbeiders verlangen zij van dezen, dat zij rich
zullen richten naar do bevelen van het arbei
ders-comité. Dit is dus als 't were een tweede
restoring, die rich tegenover die van Miljoe-
koï en de zijnen plaatst.Dit arbeiderscomité
ejscht een dadelijke opening dervredesonder
handelingen. Het Russische volk stelt geen
belang in dezen bloedigen oorlog, heb smacht
naar vrede.
De telegrammen der Entente onthouden ons
dezen oproep. Wij weten ook niet, of do Duit
scho bladen, die er wel gewag van maken
goed zijn ingelicht; evenmin, of het arbei-
dorscomité inderdaad krachtig genoeg is om
zich te doen gehoorzamen.
Wij gelooven, dat van beide kanten de oor
logvoerende groepen gaarno voor werkelijkheid
aannemen, wat zij wenschende Entente hoopt
daarom op een vreedzameontwikkeling der
burgerlijke omwenteling in Rusland, de Cen-
tralen venvachten daar allerlei strubbelingen,
conflicten en strijd, welke bet Russisch© rijk
onmaclnig maken om den oorlog met kracht
voort te zetten en heb wellicht „.uitschakelen
ais oorlogsfactor". Zeker is het, dat de toe
stand in Rusland nog altijd, onduidelijk is, dat
het er al meer op gaat lijken, alsof men daar
eerst aan het begin van groote gebeurtenissen
staat. Nu komt weer bet bericht dat de Tsaar,
de Tsarina en hun kinderen feitelijk ge
vangen worden gehouden. Omdat men be
vreesd is voor een tegenrevolutie van
reactionaire zijde Verder hooren we, dat groot
vorst Nicolaas, die afgezet werd door de voor
loopige regeering als opperbevelhebber, rich
daaraan niet veel stoort. Moet dit niet tot een
tweespalt voeren tusschen regeering en leger?
Zoo rijn er meer vragen, waarop geen, of
slechts een zeer onbepaald antwoord kan worden
gegeven. Meer en meer lijkt het er op, dat de
voorloopige regeering in Rusland zich laat mee-
sleepen door de uiterste linkerzijde. Kan zij
daarmee op den duur echter voortgaan? Dan
zien we nog vreemde dingen gebeuren. De
uiterste partijen zoüden nu reeds vragen: af
schaffing der keizerlijke waardigheid, dat wil
zeggen xnvoering der repnbliek. Zij zouden
eischen een volksstemming over de voortzetting
riu de noorlog en aan die stemming zouden
ook de soldaten aan het front deelnemen.
Op het oogenblik vernemen we nog niet van
eenigo bewoging onder de Russische troepen,
er wordt aan het Oosterfront trouwens weinig
gevochten in de laatste dagen. Alleen m Perzae
rukken de Russen verder zegevierend op, maar
Perzië is ver van Petrograd. De Duitscho troe
pen hebben van de revolutie in 's vijands land
nog niets anders gemerkt, dan dat de tegen
standers in de loopgraven die vierden met
■n 'iriek en dans, maar 't is de vraag, of dat
zal blijven, als de soldaten gemengd jjvor-
den in- den politieken strijd, als de lenzen van
vrijheid en gelijkheid doordringen in de loop
graven en de tucht verslapt, er moet nu al
een 'beweging 'geweest rijn onder de troepen te
Petrograd om hun meerderen niet te 6aluee-
rem! als do wanorde in 't land de voedsel
voorziening van 't leger bedreigt. Kan onder
dergelijke omstandigheden Rusland nog wal
krachtig den oorlog voortzetten?
Yan Petrograd naar '"t Westerfront. Daar
zijn de geallieerden nog steeds aan de winnen
de hand, duwen zij de Duitschers terug, maar
...!t gaat in de laatste dagen langzamer.'Zoowel
de Engelsche als de Fransche telegrammen be
amen dit. Ook lezen we in beide van tegen
aanvallen van den vijand en de Fransche be
richten gewagen zelfs van feilen tegenstand
der Duitschers aan het kanaal hij St. Quenfcin.
"Waaraan dit langzamer tempo ligt, is nog niet
te zeggen. Het ikan hot barre weer zijn, dat in
de laatste dagen heeft gewoed aan het front
en dat do operation natuurlijk .bemoeilijkt,
het kam ook wezen, dat de Duitschers nu mee-
men hun front genoeg te hebben ingekort, en,
in afwachting van het offensief, dat zij willen
inzetten, een krachtig verdedigende houding
Maar laat ons het dadelijk zeggen, daarop
lijkt het voorloopig nog niet; Bteeds nog gaan
de Engelscben en Franschen vooruit. Zij zijn nu
bijna de lijn genaderd, die van Atreehb (of
Arras), over St. Quentin en Laon naar Vailly
loopt (tusschen Soissons en Reims), de lijn,
waar men meent, dat de Duitschers zullen
standhouden. Op één punt zijn de Franschen
reeds genaderd tot op enkele kilometers van
St. Quentin, terwijl zij even dicht ongeveer
bij La Fère staan, en ook steeds verder op
rukken naar Laon. Het is dus, eigenlijk reeds
sedert weken, een algemeene opmarsch, zoo
wel van Engelschen a la van Franschen en
't is inderdaad een belangrijke winst, die be
haald is. Volgens een Parijsch blad is ongeveer
een tiende deel van het bezette grondgebied
Er is hier niets, zei zo als in een droom,
mi,jn vader is weg hij is in Parijs, hceren.
Ik deed weer een poging, terwijl ik wat na
derbij kwam.
Mademoiselle, zei ik, wij komen zelf van
Parijs.
Zij keek snel op en alsof er zich een wonder
voor haar oogen afspeelde, keek zij ons aan
met- kinderlijke oogen, die ongetwijfeld groote
verbazing uitdrukten.
Niemand kan van Parijs komen, daar zor
gen de Duitschers voor. U vertelt mij de waar
heid niet, heeren.
Ik nam geen notitie van de kinderlijke open
hartigheid dier woorden en ging voont
Onze ballon ligt daarginds ir. de weilan
den. Dat is de reden waarom wij hier kwa
men. IVij zijn Engelschen, die trachten naar
hun eigen, land terug te keeren en de Pruisen
te ontloopen.
Zij spron# overeind met een blik van doods
angst in haar oogen en met een trek van af
schuw op het gelaat, zooals ik nooit meer bij
een kind gezien had.
De Pruisen - o hemel, hoe zal ik u dat
vertellen? Ze zijp hier gisteravond in mijn
ouderlijk huis gekomen en hebben mijn vrien
den vermoord. Ik ben alleen in huis, heeren,
maar ik kan niét weggaan voordat mijn vader
komt. Neen, neen, hij zou mij te veel missen
zijn eerste vraag zou naar Claucine zijn, en
zij zoudc-n hem vertellen, dat de Pruisen hier
geweest zijn. En Jean Monot, is dood. Zij heb
ben hem te Bron vermoord, en Lucie Is naar
Tours gegaan om hulp te halen. Dat was drie
dagen geleden, heeren. Zij kwamen in het huis,
doorzochten het en schoten onzen dienaar, Ber
nard -op het binnenplein dood. Ik zag hem,
staan, tegenover hun geweren als ik slaap zie
ik hem nog. En ik moet wachten op mijn vader
ik kan mijn huis niet verlaten voordat hij
komt.
Het was een droevig verhaal om aan to hoo
ren, en een man moest zich wel in woede voelen
ontsteken tijdens het pathetische verhaal van
.dit kind.. Hoe onsamenhangend het eerst ook
van Frankrijk herwonnen, n.!. 2210 vk. K.M.
van de bijna 21.000 vk. K.M. met niet minder
dan 352 gemeenten.
Nog steeds werpt men allerlei veronderstel
lingen op, waarom het Dudtscbe legorbc^tuur
dit groote terrein zonder veoJ strijd hoeft op
gegeven. Dat hot zich niet krachtig gi-noeg
gevoelde het te verdedigen, gelooft men niet en
ook aan den kant der geallieerden vermoedt
men nog geen catastropho voor den vijand.
Do Duitscho bladen zelf doen aan aio veron
derstellingen mee. Volgons eenige zou Hin
denburg door dezen terugtocht de plannen der
Engelschen en Franschen geheel *n de war
hebben gestuurd, de groote Engelseh- Fransclie
aanvallende beweging hebben voorkomen cn
een kaal an doodseh gevechtsvcld hebben ge
schapen, waarop de strijd ©en geheel nieuw en
voor de geallieerden ongustiger karakter zal
aannemen.
In 't Oostfen, wc zeiden het reeds, is het
tamelijk stilwe lezen alleen van aanvallen der
centralen aan de Lida en bij Brody, aan het
Galicische front dus, maar van niet veel belang
blijkbaar. In Perzië daarentegen rukken de
K-UBsen sneller op in de richting van Bagdad
waarschijnlijk lezen we dus wel spoedig van bun
vereenigmg met de Engelschen. Gaat het dan
tegen de Turken in Klein-Azië op, om Kon-
staqtmopel te bereiken? De Turken zouden be
sloten zijn om rich daar krachtig te weer te
stellen en reeds met de bondgenooten zijn over
eengekomen om hun troepen terng tc trekken
van het Russische front en elders-
De gewezen Tsaar en zijn gemalin als
gevangenen beschouwd.
PETROGRAD. De régeering heeft gelast:
lo. dat de ex-Tsaar en zijn gemalin als ge
vangenen beschouwd en naar Tsarskoje Selo
zullen worden gebracht;
2o. dat generaal Alexief ter beschikking
van de afgevaardigden Bouslikof"Werrji-
nin, Gribounin en Kalinin, die naar Mohi-
lef gezonden zijn, een afdeeling zal stellen
ter bewaking van den ex-Tsaar.
PETROGRAD. Do regeoring zond icr
commissarissen naar Molikef ten einde den
afgetreden Tsaar gevangen te nemen. Zij
worden door generaal Alexejef ontvangen. De
aankomst van deze afgezanten van de nienwe
regeering wekte in het hoofdkwartier geen
opwinding. De Tsaar was in den keizerlijken
trein waar de koningin-moeder hem vaarwel
zeide. De verschillende formaliteit en namen
ongeveer een uur in beslag. Admiraal Nilof
wensebte met den Tsaar mede te reizen, maar
dit werd hem door de commissarissen ver
boden. Tijdens de reis zagen de commissaris
sen, wier wagon aan den keizerlijken trein
was aangehaakt, de Tsaar niet, daar deze
zijn rijtuig niet verliet.
Een dichte zwijgende menigte was getuige
van het vertrek .van den trein von Molikef.
Een groep officieren nam a3n het station af
scheid van den Tsaar.
Volgens een ander bericht zou generaal
Alexejef den Tsaar mede deeling hebben ge
daan van de aankomst der commissarissenDe
Tsaar antwoordde: Ik ban bereid overal heen
te gaan en mij aan alle besluiten te onder
werpen. De commissarissen hadden geen on
derhoud met den Tsaar. Hij ontwaakte to
negen uur 's morgens toen de trein hot sta
tion Soesasino bereikte. Tegen tien uur kwam
hij den eetsalon binnen en noodigde hij zijn
gevolg uit de koffie te gebruiken. Ongevcc-r
een uur onderhield bij zich met zijn gevolg
en nam toen afscheid van het gevolg en van
zijn bedienden. Hij kuste allen. Do bedienden
kusten liem op den schouder. Zich tot allen
richtend zeide de Tsaar: Ik dank u voor uw
diensten, tot weerziens, vaarwelDe trein
naderde daarop het keizerlijk paviljoen. Kalru
stapte de Tsaar uit het rijtuig. Hij zag er
wat vervallen uit en droeg de uniform van
bet zesde Koebansche kozakkenlxitaljon en de
orde van St. George. Vergezeld van prins
Dolgoroebi wandelde hii naar de wachtende
auto. Er was geen publiek aan het station.
De Tsaritza.
PETROL R/» D. Generaal Kornilol', bevelheb
ber van het district Petrograd, heeft can do.
Tsaritza' medegedeeld, dat zij gevangen is. Op
weg naar Tsarskoje Scïo met zijn staf tele
foneerde hij van heb station uit aan den kamer-
Eist bij Arnhem.
heer graaf Benckcndorff, wanneer de Tsaritza
hem kon ontvangen. Omtrent dn reden van
zijn bezoek wilde hij door do telefoon niet»
mcdedeolen. Bonokoadorf vt-rzoeht Kornilol
even aan de telefoon to wachten en keerde na
eenige minuten terug met do bood wimp. dat
do Tsaritza den generaal over een half uur
zpu ontvangen. Kornilof reed daarop roet zijn
staf naar hot paleis Klein Tsarskoje Selo. Hij
werd toegelaten in de particuliere appartemen
ten cn óaar vertelleen Keizerin Alexandra na
©enig© minuten, gekleed in het zwart. Zij
verzocht allen aanwezigen gaan zitten en
vroeg toen: „Waaraan heb ik de eer van uw
bezoek te danken?" Kornilof r-tond op ©n
zeide: „lk kom u Gp bevel van den minister
raad bet besluit V3n de voorloopige regeering
mededeelen." Keizerin Alexandra stond toen
eveneens op en zcido: „Ik luister." Na/lat
Kornilof het besluit had voorgelezen, deelde
hij de Tsaritza mede, dat zij van dit oogenblik
af van hare vrijheid beroofd was, dat er streng
de wacht zou worden gehouden in het paleis
en dat do vroegere wacht weggezonden zou
worden.
Nadat do staf van Kornilof vertrokken vra*
verzocht de Tsaritza dezen, dat hare bedienden
niet zouden ontslagen worden, daar zij go-
wend waren met hare «kinderen om te gaan.
En speciaal vroeg rij, of sergeant Bergvenke,
de verpleger van prins Alexej, mocht blijven.
Kornilof verklaarde daartegen geen bezwaar
te hebben en vertrok toen naar do kazerne,
teneinde daar orders te geven betreffend© de
bewaking.
Nicolaas Nicolajewits].
PETROGRAD. Do opperbevelhebber* dep
Russische legers, grootvorst Nicolaas Nicola
jewits j, heeft een telegram gericht aan den
minister-president Lwof, waarin hij het
vast besluit te kennen geeft, om de disci
pline te handhaven in hot legep, teneinde do
overwinning op den vijand te behalen. Te
vens noodigt hij den minister uit, zijnerzijds
de 'orde in het land te handhaven, en te
zorgen, dat de fabrieken en andere instel
lingen, noodig voor het leger, weder in wer
king gesteld worden.
Terwijl de Stockholmsche correspondent
van den „Berl. Lok. Anz." beweert, dat
niemand te Petrograd weet waar grootvorst
Nicolaas Nicolajewitsj rich bevind, seint
onze correspondent te Petrograd, dat deze
hartelijk afscheid heeft genomen van de
troepen en de bevolking van den Kaukasus,
die hij aanmaande tot eenheid bij den ar
beid voor de overwinning op den vijajd en
tot versterking van de vrijheid des lands.
Ten laatste zeide bij, dab hij, als grond
eigenaar, hoopte na den oorlóg weder op
zijn eigen grond te kunnen gaan wonenDe
ze woorden werden levendig toegejuicht.
Moeilijkheden veer de voorloopige regeering.
BERLIJN. Da correspondent van den
Bed. Lok. An:, te Stockholm seint: ,,lk ver
neem van betrouwbare zijde, dab heb Doe-
ma-gebouw Zatei'dag door de socialistische
volksmassa's belegerd i3 en m6t moeite door
de gewapende militie en eenige afdeelingeu
soldaten verdedigd werd. De menigte be
toogde tegen de handhaving van de monar
chie en tegen de aanvaarding van het opper
commando door grootvorst Nicolas Nicolaje
witsj. De voorloopige regeering kan zich niet
op straat vertoonen; zij maakte uitsluitend
gebruik van de afdeeling panteerautomobie-
leu onder bevel van den Engelschen kapitein
Locker Samoon- Om de volksmassa's te
kalmeeren vaardigde de voorloopige regee
ring opnieuw een manifest uit.
JJ>3 socialisten echter eischen, dat dadeiijk
een algemeone stemming zal worden gehou
den en dreigen tot gewelddadigheden jegens
de voorloopige regeering óver te gaan, soo
deze rich niet voegt naar haar wenschen.
Bovendien vorderen rij verbanning van dun
Tsaar, hetgeen de regeering tracht te ver
hinderen, teneinde de boeren niet in het
harnas te jagen.
Te Petersburg is ten eenenmale onbekend
scheen, eindelij.': begreep ik. dat van. de man
nelijke bedienden, die do Hertog had achter
gelaten, twee waren heengegaan als franc-'
tireurs en twee anderen door de Pruisen waren
doodgeschoten als franc-tireurs. Lucy, do huis
houdster, die het kind er niet toe had kunnen
brengen haar huis te verlaten, was naar Tours
gegaan om aan generaal Chanzy hulp te vra
gen; de andere dienstboden schenen het huis
ontvlucht té zijn, toen do Ehlaneu voor het
eerst versohenen* Zoo bleef mademoiselle Clau-
dine alleen en onbewust over, als meesteres en
bewaakster van het kasteel voor den vader, dien
zij met zoovee! heldhaftige gehechtheid lief
had.
V moet ons toestaan u te helpen, zei ik,
toen wij eenigerroate haar vertrouwen gewon
nen schenen te hebben uw vader is niet te
Parijs, mademoiselle, on het zou nergens voor
dienen hier op hem te blijven wachten. Als
wij aan de Pruisen kunnen ontsnappen, dan
nemen wij u zelf mee naar Tours. Laat ons nu
eerst eens over een ontbijt praten wij heb
ben lange weken niets gegeten, dat do
moeite waard was. Ik ben overtuigd, dat u ons
wel een ontbijt zal kunnen verschaffen.
Het was een gelukkig verzoek. Zij lachte
vriendelijk en met die naïve slimheid, die wij
zoo graag in een kind zien.
Ik verborg mij in de kelders, toen de
Pruisen kwamen, zei ze, niemand zou mij daar
hebben kunnen vindenniemand, die het
kasteel niet kent." Zij hebben het vuur in de
keuken laten branden en ik zal voor u koken.
Lucy verstopte het eten, voordat zij naar
Tours ging. Laten wij nu gaan. heeren. en als
de Pruisen komen, zullen w»j ons samen ver
bergen.
Dit was een betere stemming en w-j gingen
allen naar beneden naar ue keuken, ui een ge
moedstoestand zóó opgewekt als met de zware
schaduw, die op dit linis rustte, was overeen
te brengen. Het was heerlijk om ie zien. hoc
deze jonge erfgename van de kolossale bezit
tingen van den Hertog de Nogent koffie voor
.ons- zette en^een oiuelet voor,ons bakte als, het
eerste het beste aardige buitenmeisje en
nooit meer zal ik een ontbijt eten onder zulke
I tegelijk aardige als gevaarlijke omstandigheden.
liet gevaarlijke van onzen toestand bleek al
I heel spbedig; want terwijl wij nog koffie zaten
te drinken, als ware het echte nectar, kwam
een patrouille L'hlanen door de poort van het
kasteel gereden en hun paardengetrappel klonk
juist op de brug over de rivier in de richting
I can de stallen, vóórdat onze eerste alarmkreet
was weggestorven van lippen, die door vrees
j vc-rbleekt waren.
Mademoiselle Claudine was de eerste, die
1 wat hcorde, terwijlzij bezig was het kopje van
I Harry te vullen. Ik zie haar nu nog, in haar
licht kleedje met doodsbleek gelaat haar hand
I van doodsangst tegen hot han, gedrukt.
U, heeren, hceren! riep zij uit.
Pruisen bij al wat des duivels is, zei
Harrv en toen zij hebben den ballon ge
vonden. Beetles, natuurlijk.
Mijn eigen vraag was meer rechtstreeks.
Wil Mademoiselle zoo goed zijn, on3 haar
schuilplaats te wijzen, zei ik.
Ja ja dat zal ik, riep zij uit O,
vlug dan, om 'shemelswil, heeren!
Zij adelde de kamer uit en wij volgden haar.
Een lang© en kale gang met tegels belegd,
leidde van de keuken naar een van de groote
vcGtingachtige muren, die den oever van de
nvser_aan den kant, waar het kasteel lag. be
grensden. Door een ijzeren deur en langs oen
steile trap ging het kind 3ls een geest t3c;-
beneden. Er volgden nog meer trappen, don
kere gangen en daarop een straal van licht
docr een patrijspoortje en een monsterachtige
groote gevangenisachtige deur, die met e*n
sg achter ons dichtsloeg. Wij waren in een
van die oude onderaardsche gevanganissen, die
uitkomen op het stille water van de rivier. De
Lhkmen waren boven in de prachtig© Immers.
«\V ij hoorden hun stommen van gang tot gang
klinken cn begrepen, dat dit kind ons voor 'i
oogenblik ten minste gered had.
CSlot- volgt.)