No. 369
Zondag 24 December 1916
Orgaan voor Leger en VSoof.
Oorlogsnieuws.
Onder redactie van D. MANASSEN.
Arie's Kerstmis*5
De Vredesvoorstellen.
Taminiau's JAM
DERDE JAARGANG.
DE SOLDATENCOURANT
.REDACTIE EN ADMINISTRATIE VALERItXSSTR. 109, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS 3 CENT. ABONNEMENT BTJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN f 0.75, VOOR BURGERS/1.50P.KWARTAAL
Voor AdyerteutlBn wende men rich tot onze Administratie, V«deriuf*traat 100
Amsterdam. Prü» der AdvertentiPn per regel 30 cent. Voor Ingezonden Mede-
deePngen op do tvreede, derde en vierde pagina dubbel tarief. By abonnement
reductie.
Ons wordt hier een blik gegund op het koninklijk paleis te Boedapest, de
Hofburg genaamd. Boedapest is, zooals men weet, de hoofdstad van Hongarije het
ligt aan beide kanten van den Donau en bestaat uit Pest en Ofcn. In 't laatst
genoemde gedeelte, op een hoogte aan den rechteroever gelegen, bevindt zich een
hooggelegen vesting met de citadel en de bovengenoemde Hofburg, waar de Oosten-
rijksch- Hongaarsche monarch vertoeft, wanneer hij de hoofdstad van Hongarije
bezoekt. Dezer dagen is de jonge keizer Karei daarheen vertrokken. Het gebouw
maakt een trotschen indruk aan den oever van de Donau.
Het a.s. Kerstfeest.
No. 370 van „De Soldatencourant" zal met
het oog op den Tweeden Kerstdag niet op
Dinsdag 28 Deo., doch op Woensdag 27 Deo.
door onze expeditie verzonden worden. Daarna
volgt de verzending weer op de bekende tijden.
Os toestand in den reuzenstrijd.
Is dit een vredesbemiddeling der Voreenigcle
Staten? President Wilson heeft een nota ge
richt tot alle oorlogvoerende mogendheden,
waarin hij o. a. vraagt te vernemen het
oorlogsdoel dor strijdenden en welke voorwaar
den vervuld mooten worden, zal er pan den
oorlog een einde komen. Met welk recht, zal
men kunnen vragen, doet de Amerikaansche
president dit verzoek? Omdat de eigen rechten
der Yereenigde Staten in den wereldstrijd
steeds meer in verdrukking komen en cfe Ame
rikaansche republiek zelf aan den rand van den
oorlog wordt gebracht. De Vereenigde Staten
hebben een levensbelang bij de maatregelen om
een tockomstigen wereldvrede te verzekeren.
Wilson stelt daarom een vergelijking van mee
ningen voor ten aanzien van de voorwaarden.
Mochten de oorlogvoerenden besluiten om vre
desonderhandelingen to overwegen, dan zal de
president der Vereenigde Staten gaarne de be
hulpzame hand bieden.
Dit lijkt veel op een bemiddeling, op een
aanbod daartoe ten minste. Sommige Ameri
kaansche bladen vinden Wilson's optreden on
tijdig en ongelukkig, en de president zelf acht
liet jammer, dat Duitschland hem is voor ge
weest met zijn vredesvoorstellen; andere orga
nen echter begroeten de aansporing tot vrede
en hopen, dat de Europeesche staatslieden er
zich naar zullen richten.
Een versterking der vredeskansen is deze
handeling van president Wilson in elk geval
wol. Gelukkig, want uit Engeland komen nog
steeds stemmen, die ons doen vreezen voor
voortzetting van den oorlog. Thans is\ minister
Bonnr Law aan 't woord, zijn rede is misschien
minder heftig, meer betoogend dan die van
Lloyd George, maar zij komt op hetzelfde neer,
zegt ook even sterk, dat men de vredes
voorstellen van Duitschland niet kan ver
trouwen, dat er geen vrede kan worden geslo
ten, voordat Duitschland gedwongen wordt in
do toekomst van alle veroveringsplannen af te
Ook wat Briand opnieuw beeft gezegd in do
Fransche Kamer, doet zien, dat de geallieerden
er rog niet aan denken om de hand te grijpen,
dio Duitschland hun toesteekt. In de persstem
men uit de centrale landen klinkt dan ook
groot ongeloof aan de vredeskansen op. En
door J. SLAGTER.
toch, velen blijven vertrouwen, dat die kansen
niet geheel verkeken zijn. Daarvan vinden wij
bewijzen, niet alleen in Duitsche, ook in En-
gelsche en in Amerikaansche bladen. Aan een
botte, onverbiddelijke afwijzing der vredes
voorstellen wil niemand gelooven. Uit Engel-
sche persorgannen blijkt ook duidelijk genoeg,
dat Lloyd George dit niet gedaan heeft. In de
,,Westm. Gazette" o. a., het blad, dat vooraf
ernstig de regeering heeft gewaarschüwd om
zich met met een weigering zonder meer te be
lasten, want dat zou een groots fout zijn. De
.Westminster Gazette" vat thans Lloyd Geor
ge's redevoering op als een straffe uitnoodiging
aan Duitschland om met zijn preeiese vredes
voorstellen voor don dag te komen.
Heel duidelijk is dit met op te merken in de
redevoeringen der leiders, vooral niet in die
van den Russischen minister Pokrowsky en
evenmin van B iaud en Lloyd George, en toch,
we deden het r; .gis'in ons vorig overzicht op
merken, zij 'sneu houden een achterdeurtje
open, ondanks vele groote woorden. Enkele. En-
gelsche bladen wanliop'en nog in 't geheel niet
aan het komen van den vrede. In de „Nation"
bijv. spreekt do medewerker Massingham de
hoop uit, dat do geplaagde wereld hot einde
van haar kwellingen tegemoet gaat. Volgens
hom kan dit einde alloen vertraagd worden
door een weigering der geallieerden cm het
Duitsche aanbod zelfs te overwegen. Die wei
gering zou echter beteekenen een oorlog tot het
bittere einde, een eindeloozen oorlog en geen
zekerheid, dat er een duurzame vrede zal ko
men. Daarom verwacht Massingham, dat
Duitschland een antwoord zal krijgen, waarin
het oorlogsdoel der geallieerden uiteengezet zal
worden, meer beredeneerd en meer in bijzon
derheden dan tot dusver ooit is uitgesproken.
Van belang is zeker ook, dat er een kente
ring schi jnt to komen in de meeningen der
Fransche sociaal-democraten. Daaronder waren
tot nog too maar enkele vredesvrienden, de
groote meerderheid wilde den strijd voortzetten
tot de eindelijke overwinning, en ook de Fran
sche socialisten droomden van een herovering
van Elzas-Lotharingen. Zondag hebben de so
cialisten van het Seine-departement, d.i. Pa
rijs, een congres gehouden en hier bleek de
vredelievende partij reeds zoo aangegroeid, dat
bijna, al haar voorstellen ingang vonden. Er
werd o. a. een motie aangenomen, waarin ge-
eischt wordt, dat de geallieerden alles zullen
doen om de Duitsche vredesvoorwaarden te
weten te komen. De Times "-correspondent te
Parijs geeft de aangenomen motie volledig
weerzij zon Zaterdag 23 Decepiber op het al
gemeen congres worden ingediend en de cor
respondent meende, dat zij zou worden aangeno
men. De motie zal verder de regeeringen tiit-
noodigen om geen voorstel te weigeren, zonder
het in ernstige overweging te nemen en die
voorstellen voor te leggen aan de parlementen.
Mochten deze voorstellen onaannemelijk blij
ken, dan worden de regeeringen verzocht om
zelf in duidelijk geformuleerde tegenvoorstellen
liet dool vast te stellen, dat zij moeuen te heb
ben bereikt.
(Slot.)
In het kleine, op den zolder afgetimmerde
kamertje^ met het groen-gebloemde behangetje
word Ario wakker. Door hét raampje kwam
can ongewoon licht naar binnen, zoo'n vroo-
lijk, Leider zonlicht, als jo zelden zag.
't Heeft gesneeuwd, dacht Arie. Buiten is
alles wit; nou vriest 't en do zon schijnt. Even
zijn hoofd boven de dikke, roode molton ste
kende, voelde hij de scherpe kou en huiverde
terug naar do broei-warmte onder de dekens.
Knsteueziele, wat 'n kou. Maar toch niks
akelig, nou alles zoo licht was en de lucht zoo
zuiver-blauw.... 'fc Was toch wel prettig sla
pen op 'fc nieuwe kamertje bedacht Arie. Al
tijd had-ie op de til geslapen, boven de koeien,
maar de dokter had 't verboden, 'fc Was on
gezond, zei die, hij moest versche lucht heb
ben. En golijk had ie, want nou was 't veel
rustiger en beter slapen; niet meer zoo be
nauwd 's nachts en hij kon zoo lang blijven
liggen als ie wou. Knelis en Piet deden 't werk
met vader en den daggelder. Hij mocht zooveel
niet doen; 'n beetjo wroeten en planten in
don moestuin, 'n koechio melken op stal en
wat kleine knutselwerkjes hier en daar, Ti
spijker inslaan, 'n plankje timmeren...
Arie had nu zijn oogen wijd open en keek
over den rand van zijn dikke deken naar de
blauwe lucht. Hoe prettig hadden ze gister- j
avond bq mekaar gezeten. Floor was '.s mid- j
dags gekomen, 'n uurtje na melkenstijd en
hij had 'fi groot pak meegebracht: voor alle-
maaj 'n groote taart, waar die met prachtige
suikerletters op had laten zetten „van de
mobilisatie". Van twee keer 'n wacht over-
uit de „Nieuwe Courant".
nemen, had ie 't zelf verdiend. Blij, dat
ze waren geweest- Moeder had niks gezeid
als: sjongejongejonge en nog 's sjongejonge-
jonge, maar ze had stil 'n beetje gebuild
van plezier.... Voor broer Arie had Floor
een mooie das gekocht, groen met rood, om
Zondags voor te doen bij 'n boord. Vader
had 'n glaassie wijn met suiker geschon
ken... Kijk, daar hing de das aan 'n spijker.
De zon speelde in de kleuren: wat was ie
prachtig! Van de das gingen Aide's oogen
naar twee sterk-gekleuvde „aangezichten", die
op 't behang zaten geprikt. Die bad ie van
Kee gekregen, toen ze naar Uitert 3) was
geweest, een keer met Sinte Katrijn en een
keer toen ze z'n Zondagschen hoed had wezen
koopen
Beneden hoorde Ario de gewone, kalme ge
luiden van den Zondagmorgen, maar stiller
dan anders door de sneeuw. Geen gerij op den
straatweg, geen geschuur van klompen op het
grint. Kee galmde in de schuur ou in den stal
was er een aan 'fc waterpompen, 't Was of
buiten de hofstee al heb leven onder do sneeuw
lag en of al de andere menschen uit de wereld
waren getrokken.
Maar wat was dat voor 'n geluid? Van heel
ver, .hoog in de lucht kwam 'n verward geroep
•en gesnater, dat steeds duidelijker werd. Gak-
kerakkerak ging 't, lieol vlug,
Ganzen!
Arie sprong uit bed en liep op zijn bloote
voeten naar het raam. Gauw kijken, den hoo
ien blauwen hemel af. Ja, daar kwamen ze;
een lange rij, heel hoog; honderden, bonder
den ganzen. Boven den straatweg, boven 't
weiland, over de hofstee, weg waren ze.
Arie was klaar wakker; gauw schonk hij
z'n kom vol en ging zich wasschen. Wat voelde
hij zich prettig 1 Nee, ziek was ie niet gewor
den, zooals ie gevreesd had gistermiddag. Zou
3) Utxechtj,
Men ziet, dat dit bijna het tegendeel is van
een weigering zonder meer; het is een nauwge
zette overweging van -redesidee. En men
moet hierbij niet vergeten, dat, evenals ju
Duitschland, ook in Frankrijk de sociaal-de
mocratie een groote rol speelt in de politiek.
De vredeskansen nemen zoo alle plaats in,
dat wij van de krijgsverrichtingen maar niet
veel zullen vertellen. Trouwens daar valt ook
niet voel nieuws van te zeggen. Er wordt ge
vochten aan alle kanten, er zal gevochten^wor
den ook op het heilig vredesfeest van Kerst
mis, het spoorwegverkeer in Engeland is be
perkt, opdat men vooral maar veel ammunitie
naar Frankrijk zal kunnen vervoeren. Doch
over het geheel brengt de strijd der laatste da
gen geen wijziging. In Roemenië dringen de
centralen en hun bondgenooten verder door
naar het Noorden en het Oosten, werpen zij de
Russen en Roemenen terug, niet zonder dat
dezen nu en dan krachtigen tegenstand bieden.
Aan bet Westerfront wel gevechten, maar geen
resultaten van belang; van het Italiaansche
front lean men hetzelfde zeggen en in Macedo
nië gaat het niet anders. Engelsche telegram
men berichten van gevechten in Mesopotamie,
waarin de geallieerden niet onfortuinlijk zou
den zijn en o. a. in do buurt van Koet-el-Amara
epn brug zouden hebben vernield. Doch laatst
genoemde plaats zelf hebben zij nog niet in
hun bezit en daar gaat het om.
President Wilson biedt bemiddeling aan.
LONDEN. Het; persbureau publiceert
eene nota van president Wilson, die
aan alle orologvoerende landen is toege
zonden en waarin hij in overweging
geeft, dat er spoedig eene gelegen
heid gezocht wordt om van de oorlog
voerende naties hare respectievelijke opvat
tingen te verkrijgen omtrent de voorwaar
den, waarop aan den oorlog een eind zal
kunnen gemaakt worden en welke schikkin
gen zij noodig achten als waarborg tegen
het opnieuw voorkomen van zulk een strijd.
De president zegt, dat hij er eenigszine
verlegen mede is om op het huidige oogen-
blik. zulk een wenk te geven, omdat het zou
kunnen schijnen alsof de onlangs door de
centrale mogendheden gedane voorstellen
daartoe aanleiding hebben gegeven. In
werkelijkheid staat zijn wenk daarmede
niet in verband- De president vestigt de
aandacht op het feit, dat de bedoelingen die
de oorlogvoerenden aan beide zijden be
oogen, feitelijk dezelfde zijn; n.l. de rech
ten van zwakke naties en kleine staten tegen
aanvallen te beschermen.
Allen Wenschen in de toekomst zekerheid
dat zulke oorlogen niet meer zullen voorko
men; elk der beide groepen zou afgunstig
zijn zoo de andere tegenover haar een bond
vormde, die een onzeker machtsevenwicht
zou teweegbrengen, maar elke groep is be
reid om de vorming van een verbond van
volkeren te overwegen, dat den vrede zou
verzekeren.
De Vereenigde Staten hebben het aller
grootste belang bij maatregelen, die den
tockomstigen wereldvrede zouden verzeke
ren.
Wilson geeft in overweging de opvattingen
omtrent de voorwaarden die aan de defini
tieve schikkingen voor den wereldvrede zou
den moeten voorafgaan met elkander te ver
gelijken.
Geen van beide zijden heeft nog nauw
keurig de vredesdoeleinden omschreven die
hen en hunne volkeren zouden bevredigen.
De president stelt niet den vredo voor,
maar slechts een wederzijdsch peilen, opdat
de wereld moge weten hoe ver men nog van
den vrede is.
't toch waar zijn, wat de dokter had gezeid,
dat ie beter kon worden? Hè, als ie dacht aan
die ellendige helfstmaanden met hoop en vrees,
onzekerheid of z'n kwaal beter zou worden...
Hij keek in 't kleine spiegeltje van bochtig
glas en vond, dat ie een gezondere kleur had
gekregen en z'n oogen niet zoo diep meer
stonden.
En in de aanstormende levensdrift, die zijn
hart binnenvoer, zag hij de ganzen op het
uitte land neerstrijken en zich zelf op een
sleetje liggen. Ja, ganzen... Hij moest er op
uitgaan, stiekum, dat de anderen 't niet'wis
ten en dan thuiskomen met een gansO, weer
eens te kunnen doen, wat anderen konde;
jagen, werken buiten, boer zijn, heelemaal
geen gepruts in 'n groentetuintje alleen...
Arie liep op zijn kousen den zolder over en
daalde de trap af.
Beneden was moeder, netjes in 't zwart,
met 't gouden horloge op.
Witte Kerstmis, moeder
Ja, jonge, 't het merakel gesneeuwd.
Efi'e kijke.
Door do kleine ruitjes kon Arie tot op den
weg zien. Alles wa3 witde weg, het land, do
huisjes. De zon blonk op de sneeuw en op 't
erf vielen blauwe schaduwen
Gaan jullie naar de kerk, moeder?
Ja, vader spant in. Piet gaat ook mee.
Kan 't met de sneeuw?
Vader zeit van wel.
En Floor?
Die gaat mot Knelis de buurt in. Ga jij
me© naar de stad?
Vandaag liever niet, moeder; ik wou
morge gaan.
Zijn plan was gemaakt. Na negenen, als 'fc.
rijtuig weg was, zou-ie 't jachtgeweer pakken
en den polder ingaan.
Moeder 6tapte in 'fc rijtuig; over 't voorwiel
hing een oud stukje toeharea karpet. Ze tilde
De president zelf zou zich gelukkig ach
ten als hij hierbij behulpzaam kon zijn of
zelfs het initiatief in dezo kon nemen.
Eene verklaring van Lansing.
WASHINGTON. Minister Lansing
heeft eene verklaring gepubliceerd, waar
in hij uiteenzette dat Wilson zijn nota
niet verzonden heeft met het oog op
de stoffelijke belangen der „Vereenigde
Staten", maar „omdat onze eigen rechten
door de oorlogvoerenden aan beide zijden
meer en meer aangetast (involved) worden,
zoodat de toestand voortdurend kritieker
wordt. Wij zelf naderen steeds dichter tot
den oorlog, daarom hebben wij er het recht
op te weten wat elk der oorlogvoerende groe
pen van plan is, zoodat wij onze gedragslijn
voor de toekomst dienovereenkomstig kun
nen vaststellen. Hierbij is noch met de Duit
sche vredesvoorstellen, noch met de rede
van Lloyd George rekening gehouden."
NEW-YORK. Laat op den dag heeft
Lansing na een onderhoud met Wilson op
nieuw eene verklaring uitgegeven, welke
zooals hij. zeide bestemdis om het buiten
twijfel te stellen, dat er geen© wijziging in
de neutraliteitspolitiek van de Vereenigde
Staten heeft plaate gehad.
De nota van Wilson.
NEW-YORK. De pro-Duitschers en de
Duifcsch-Amerikaansche pers juichen over
de nota van Wilson, die zij begroeten als
een groote overwinning voor Bernstorff.
Eenige voorname bladen noemen het op
treden van Wilson inopportuun en ongeluk
kig, andere daarentegen verheugen zich over
de aansporing tot vrede en spreken de hoop
uit, dat zij de Europeesche staatslieden er
toe zal leiden hunne doeleinden en voor
waarden aan te geven.
Duitsche persstemmen over de rede van.
Lloyd George
De „Vorwarfcs" merkt op, dat Lloyd
George niet alleen staat in zijne opvatting,
dat het Duitsche voorstel een strop is, waar
in den geallieerden verzocht wordt bet
hoofd te steken. De Al-Duitsehers vreezen
eveneens, dat Duitschland bezig is in een
val te loopen of zijn hoofd in een starop te
steken.
Het blad vindt het merkwaardig, dat hoe
geringer de oorlogvoerende groepen de mi
litaire beteekenis van den tegenstander be
weren te schatten, hoe grooter waardeering
zij voor de bekwaamheid der vijandelijke di
plomatic tooncn. En de Engelsche staats
man, die, naar men in Duitschland ge
looft, de staatslieden der overige Entente-
landen hunne rol voorzegt, toont een on
verklaarbare schuchterheid om de conferen
tiezaal fce betreden.
Waarom de gevaren, die de Entente-ver
tegenwoordigers daar wachten, grooter zijn
dan die voor de onderhandelaars der cen
trale mogendheden te vreezen zijn, is niet
duidelijk.
Toch blijft er nog genoeg onduidelijks in
Lloyd George's rede over, dat misschien
opzettelijk zoo gezegd is, om een achter
deurtje open te houden.
Het blad wijst er voorts op, dat het door
Lloyd George gebruikte woord „repara
tion", een der drie hoofdeischen der En
tente, zeer onduidelijk is en allerlei opvat
tingen mogelijk maakt. Het kan herstel,
teruggave enz. van allerlei aard, maar ook
„genoegdoening" beteekenen.
Er zal na den vrede wel heel veel hersteld
moeten worden. Maar genoegdoening geven
kan men slechts verlangen van een volk dat
verpletterd ter aarde ligt.
Lloyd George kent de voorstellen der cen
trale mogendheden nog niet. Hij kan ze niet
kermen. Daarom kan hij ook niet weten in
hoeverre zij „reparations", in den zin van
herstel, bevatten. Maar als hij aanneemt,
dat de centrale mogendheden niet geneigd
zijn om in boetekleed een pelgrimstocht te
ondernemen naar den zedelijken wereld-
rechterstoel van Engeland, dan heeft hij
de zware rokken wat op; een tree, nog een, ze
was er.
Wat ga jij doen vroeg z© van haar plaats
nog even aan Arie, die 't paard stond te
streelen.
Ik? Ode krant leze. En tot zijn
vaderpas maar op met de zwarte
Vooruit, riep de boer en trok aan de
leidsels.
Moeilijk zette de zwarte aan. De boer trok
zijn linkerwang op en liet 't bekende voer-
mans-geluid uit zijn mond ketsen; de zwiep
ging er over en do zwarte trok het bruingele
Utrechtsche wagentje in gang.
Aide keek het na, Daar gingen ze den hoek
om van de laan en den straatweg op...
Nou moest hij zich haasten. Met zijn scherpe
oogen bad ie de ganzen al lang gezienze zaten
achter in 'fc land, voorbij de tweede sloot: een
groote, lichtbruine plek op de sneeuw. Knelis
en Floor waren al lang vort...
Arie's wangen gloeiden en zijn hart bonsde.
De telkens opstekende onrust in zijn denken,
dat het niet goed was, wat ie ging doen/ stopte
hij weg met half luide woorden. Een koorts
stuurde zijn handen en in enkele oogenblikken
had hij 't geweer genomen, nagekeken en de
n opgezocht. Gauw een dikke jas en
daarover een hemd aan, een oude doek meege
nomen voor zijn beenen, een witte zakdoek
voor zijn hoofd. In de schuur vond ie het
sleetje met de prikken. Als 'fc ijs nou maar
sterk genoeg was! Even met de klomp 'n open
plekje maken op de sloot... Ja, prachtig zwart
ijs, fijn!
Voorbij de bocht legde Arie zich plat met
de buik op de slee, 't geweer naast zich en
begon te prikken. Tusschen de gedachten aan
wat ie ging ondernemen, zag hij zijn jeugd
van scbaatsenrijdonsleeën en sneeuwpoppen
maken, teen hij nog een kind was, gezond als
de anderen.
Bijna geryjschlooe gleed de plee over de
iets verondersteld dat volkomen juist ie.
Het blad gelooft, dat het formeele ant
woord der Entente, na wat er nu reeds ge
zegd is, niet met groote spanning afge
wacht zal worden. Het verwacht dat de En
tente met moraliseerende voorwendsels en
wendingen het vredesaanbod der centrale
mogendheden ontwijken zal.
Amerikaansche persstemmen over de rede
van Lloyd George.
NEW-YORK. In de hoofdartikelen
van de New-Yorksche morgenbladen
wordt eenstemmig verklaard, dat Lloyd
George de bondgenooten van Duitsch
land handig zoo ver heeft gebracht,
dat zij hun kaarten op tafel zullen moeten
leggen, daar de wereld anders zou gelooven,
dat. hun vredesvoorstel een poging is tot
politiek bedrog. De „Herald" zegt: „Het
antwoord van GrooteBritannië op den proef
ballon, dien Berlijn heeft opgelaten, is hel
der en duidelijk. Het kan niet verkeerd be
grepen worden; Engeland noch één zijner
bondgenooten denkt over een vrede, die niet
van blijvenden aard zal zijn."
De „Sun" verklaart- „Lloyd George
sprak met autoriteit niet alleen voor Groot-
Britannië, Frankrijk, Rusland en Italië,
maar ook voor het moreel gevoel van de
wereld toen hij helder uiteenzette welke
vrede mogelijk en welke onmogelijk is. Er
valt niet meer aan te twijfelen, of zij, die
tegenover de aanvallende mogendheden ge
schaard zijn, zijn niet van zins een vrede te
aanvaarden alleen om dea vredes wille en
hoe spoediger de onwrikbaarheid hunner
besluiten te Berlijn wordt ingezien, des
te helderder zal het uitzicht zijn op vet
aanbreken van den dag, dien ieder
wenscht."
De „Tribune" merkt op: ..Het antwoord
van Lloyd George was eenvoudig en oprecht,
het was niet alleen het eenige antwoord
dat de minister kon geven, het stelde ook in
het licht, dat slechts één vrede mogelijk is
en dat is een vrede, die het volkenrecht iu
zijn volle kracht herstelt en tevens het
nationale recht, dat Duitschland twee-en-
een-half jaar geleden schond."
De „World" verklaart, dat Lloyd George
de oplossing nu geheel en al aan Duitsch
land heeft gelaten. Het kan het verlangen*
van Engeland, dat de voorwaarden nader
aangegeven zullen worden, nu niet meer
afwijzen zonder daardoor te erkennen dat
zijn stap een diplomatieke poging tot mis
leiding was.
Een. Canadeesehe meening.
In de „Nation" schrijft de bekende Ca
nadeesehe schrijver Mc Lare over de vredes
besprekingen;
Toen aan een Canadeesch soldaat voor
eenigen tijd gevraagd werd wat de meening
was in zijn kamp, antwoordde hij:
„Indien Duitschland, eenige neiging toont
om een vrede te willen bevorderen, hoop ik
dat de geallieerden niet hunne voorwaar
den zullen opdrijven, zooals zij schijnen te
willen doen". En veelbeteekenend voegde
hij er bij: „Wij zijn niet uit Canada geko
men om den Duitschen handel te boy
cotten".
ENGELAND.
Het vllegersccrps.
LONDEN. liet departement ran oorlog
heeft het eindverslag gepubliceerd van de
commissie benoemd tot het doen van
een onderzoek naar beheer en leiding van
het Royal Flying Corps. In het rapport wordt
hob beheer van het corps verdedigd en wordt
lof gebracht aan den ijver en de bekwaamheid
getoond bij de vele moeibjkiieden, die wegens
de groote eischen door dezen oorlog gesteld,
moesten worden overwonnen. De groote verbe
teringen in den laatsten tijd verkregen, zijn
te danken aan den onvermoeiden arbeid van de
leiding van het corps sedert het begin van den
oorlog en niet liet resultaat van een krampach
tige inspanning ten gevolge van de gevoerde
agitatie. Do commissie zegt: als wc terugzien
op het Royal Flying Corps bij het uitbreken
van den oorlog, dan herinneren we dat heb be
schikte over een honderd of zoo bestuurders en
66 vliegtuigen voor heb front, met nog een
sneeuw, de. lange, rechte sloot af, midden tus
schen de witte weilanden door. Zwaar was 't
wel, dat prikken; zulk werken was hij niet
meer gewoon. Maar de ganzen, de ganzen
lokten...
Arie's hart klopte fel bij het gedurig nade
ren, en het zweet stond op zijn voorhoofd; hij
hijgde snel en soms dacht hij het doel niet te
zullen balen. Dan rustte hij even om weer op
adem te komen, 'fc Moest, hij zou ze krijgen,
de ganzen.
Dichterbij kwam de slee. Arie kon de gan
zen stuk voor stuk onderscheiden. Allemaal
stonden ze met hun helder gele snavels naar
denzelfden kant gekeerd.
Hij hield zijn adem in. Nog een paar
meter; de ganzen zagen 'm niet, laag-gedoken
en wit als ie schoof over de sloot. Ho! Dood
stil was het om hem heen. Zachtjes nam hij
't geweer, 't Was of zïjn adem stokte, en hij
dacht een oogenblik, dat hij bewusteloos zou
worden. Do vinger ging aan den trekker; de
voorste gans op den korrel....
Af ging het schot en met een kort en hevig
gegons van rel-weggewiekte lucht vlogen de
ganzen tegelijk op. Arie keek de wonderbare
beweging der groote, slanke vogels na en ver
gat bijna, dat hij geschoten had. Hij sprong
op en keek over 't land. Daar lag zijn buit
twee ganzen had hij geraakt.
Met. een heeschen kreet stortte bij zich naar
de dieren, betastte hun warme lijven, streelde
de zachte veer en. Wat waren ze groot! Eu
wat was het heerlijk, iets te hebben gedaan
na al die maanden van niks doen. Nou was ie
niet meer de zieke, de stumperd. die thuis zat
bij de kachel. De tranen stonden in zijn oogen.
Maar hij was moe, uitgeput liaast. Hij legde
de ganzen voorzichtig op do slee met de prik
ken, greep het touw en liep terug met het
geweer over den schouder.
Ztjn beenden en armen deden pijn; z'n hart;
klopte rnaer raak en *'n oogen brandden.
Eist bij Arnhem.
twintigtal in het binnenland voor de oefening.
Wanneer wo dan verder ons herinnoren <i.i
geen dor vliegtuigen van Britécho ntak<-!ij
was en deze vliegers van hot ••voltneenen v:m
onze bondgnooten, do FranacJien, afhankelijk
waren voor hun materieel, eu al* wo dan nu
zien lice het corps thans beschikt over ten
ontzaglijk veel grooter aantal vliegtuigen, nut
veel verbeterde motoren, hoe do Bntscbo indus
trie in de behoeften van het corps leun voor
zien. als we zien do Opleidingsscholen, do uit
rusting van bestuurders en waarnemer*, liet
leger mecaniciens, dan schijnt het, wel of her
Royal Flying Corps een geheel nieuwo schep
ping is. Onze bewondering stijgt «Js we be
denken, dat al de arbeid noodig om het oorjw
tot de tegenwoordige hoogte te brengen, ge
schieden moert onder den zworen last van den
door het leger aan het front geëisenten dienst.
De commissie wijst nog de critiok at op ©en
zeker vliegtuig en merkt, op dat juist dat typ©
werd gebuikt, door vliegers, die drie Zeppe
lins vernielden.
In het rapport wordt verder gezegd, dot de
aankoop door do admiraliteit in het begin van
den oorlog, van Amerikaansche vliegtuigen en
vliegtuigmotoren ontmoedigende verwarringen
opleverde en zeer wijselijk dan ook niet werd
herhaald.
Klachten van Australiërs en Canadeezen.
Volgens een Wolfftel. zijn aan hot Somme-
front in Oct. en Nov. vele Australiërs en
Canadeezen gevangen genomen, officieren en
soldaten, die zich beklaagden, dat hun nfdec-
lingen steeds de spits moesten afbijten en do
zwaarste verliezen leden.
FRANKRIJK.
Van het Westelijk Oorlogsterroin.
Het Engelsch-Fransche offensief.
PARIJS. Officieel. De nacht voor Donderdag
was. betrekkelijk kalm op het geheele front.
ier Duitsche vliegmachines werden neerge
schoten door een Fransehen vlieger, de eerste
bij Manaucourt, de tweede in onze linies bij
C'lcry, de derde viel 400 M. van Devise en do
vierde viel ten zuiden van Rovy-lc-Grand. Hier
mede heeft de onderluitenant Nungesser 21
machines in bot geheel neergeschoten. Bon
onzer vliegers kwam bij de vervolging van een
Duitschen vlieger in botsing met den vijand
heide machines stortten neer.
28 bommen werden geworpen op het station
van Anizv. in den nacht van 20 Dcc. wierpen
vier onzer vliegers 43O K.G. projectielen op
de -stations van Brieullcs sur-Meuse, Charlé-
ville en Mezières. 's Avonds tusschen 6.15 en
6.40 wierpen elf vliegers 40 bommen op het
station van Nctlc-s benevens op bivakken eu
een marebeerend konvooi.
LONDEN. Donderdagnacht naderde ©en
krachtige vij'andelijke afdeeling onze linies
bij Lens. Slechte weinigen slaagden erin
onze loopgraven te bereiken; zij werden er
ouruiddeilijk wéder uitgeworpen.
Wij voerden een welgeslaagden overval
uit op de vijandelijke loopgraven ten zuid
westen van Armentières.
Wij maakten meer dan 50 gevangenen bij
den overval ten noorden van Atrechfc, dien
wij gisteren vermeldden,
BERLIJN. Officieel. Front-kroonprins
Bupprecht van Beieren: Ten n. van Arras
zijn de Engelsche afdeelingen, die onze voor
ste loopgraven, na hevig vuur, waren bin
nengedrongen, door een tegenaanval weder
eruit geworpen.
Aan beide oevers van de Som me begun
stigde het heldere weder de artillerie-actie,
die op enkele deelen tot groote hevigheid
werd opgedreven. Ten w. van VillersCar-
bonnel braken garde-grenadiers en Oost-
Pruisische musketiers in de door ons vuur
verwoeste vijandelijke stellingen door en
keerden, na eenige schuilplaatsen in de
lucht te hebben doen vliegen, met 4 offi
cieren eu 26 man als gevangenen, en een
buitgemaakten mitrailleur, volgens de ge
geven bevelen in de eigen stellingen terug.
In de talrijke luchtgevechten en door ons
Bij de hofstee, gekomen, legde hij de ganzen
in een hoek van den stal. Aan de deur moest
ie zich vasthouden't was of alles draaide.
Nog kon hij hemd afdoen en jas uittrekken,
toen zakte hij in zijn stoel
Had hij geslapen? Arie schrok op van de
klok, die half twaalf sloeg. De kerk zou al uit
zijn. Nu had ie 't warm ineens, benauwd en
zijn keel was droog. Hij wilde wat water krij
gen, maar hij beefde zoo, dat hij besloot maar
te blijven zitten. Sufferig was ie gewerden en
vanzelf vielen de oogleden weer toe.
Jonge, wat héb je?
t Waren vader en moeder en al de "broers,
die in de kamer stonden.
Arie deed de oogen open. Waren ze al weer...
wat bedoelden ze....
Wat zie je rood. Wat is er?
Een enkel duidelijk ding ging door Arie's
versuffend hoofd: de ganzen. Als een droom er,
en wankelend ging hij den stal in en kwam
weer terug.
De ganzen ploften dof op den grond.
Daar, voor jullie!
Een mist trok voor zijn oogen: de wereld
week.... Niets, niets meer. Even nog een paar
sterke armen Toelde hij, die hem naar bed
droegen.
's Middags kwam de dokter; die zei dat er
•waakt moest worden, dat 't heel erg was.
's Avonds ijlde Arie wild in het kleine,
groene kamertje, waar vader en moeder bij
een petroleum-lampje zaten mei angstige, oude
gezichten.
Op Tweeden Kerstdag lag hij wezenloos te
•ochelen en tegen den avond zei de dokter,
dat 't af zou loopen.
Dien nacht stierf Arie.
In de stille vries-lucht buiten gakten de
