No. 318;
'Zondag 27 Augustus 1916
Orgaan voor Leger en Vloot.
Oorlogsnieuws.
OERDE'JAARGArfG.
Onder redactie van D. MANASSEN.
D£ VELDPOST.
De Oase,
De toestand ie den reuzenstrijd.
SOLDATENCOURANT
REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALEST RINASTR. 10, AMSTERDAM. DIT
BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR
MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS CENT. ABONNEMENT-BIJ VOORUIT
BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/i.50P.KWARTAAL
Voor Advertentie wende men zich tot onze Administratie, Palestrinastraat 10
Amsterdam. Prijs der Advertcr.tien per regel JJO cent. Voor Ingezonden Mede-
deeHngen op do tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Ujj abonnement
reductie.
De strijd!
Ons kaartje geeft ditmaal het gebied aan,
waar in Azië strijd gevoerd wordt. Dit ge
schiedt vooral, op Ttirkscli gebied, zooals men
,weet, in Klein-Azië, Armenië, Mesopota-
mië, Arabië, doch ook in Perzië. Natuurlijk
is de -oorlog in Europa van veel meer be
lang, maar zonder beteekenis is daarom de
krijg in dit Aziatisch gebied niet. En er
is daar meer beweging; de strijd golft heen
en weer; Een tijd lang zijn de Russen
zegevierend voorwaarts getrokken, namen
in Azie.
Erzeroem, Moesj. Trebizonde, en sloegen
overal de Turken terug. Daarna kwam er
stilstand; in de laatste dagen hebben echter
de Turken in den Kaukasus en Perzië het
offensief hervat; wij lezen van de inneming
der Perzische stad Hamadan en van voor
spoedige gevechten bij het meer van Wan
of Van. Daarentegen schijnt in Arabië,
waar, zooals men weet, ee noproer is*uitge-
barsten, nu weer rust te heerschen, voor 't
oogenblik althans.
Vervroegde verschijning.
Met het oog op den a.s. Koninginnedag zal
no. 320 van „De Soldatencourant" een dag
vroeger dan gewoonlijk verschijnen. Na no. 319
wordt no. 320 dus reeds den volgenden dag ver
zonden. Daarna volgt weer de gewone orde.
door Chr. Sell reuder,
Inspecteur van de Veldpost,
I.
Het was voor het eerst bij gelegenheid
,van de manoeuvres in 1904, dat, ten behoeve
van de militairen, onder de benaming
Veldpost, in samenwerking met de bestaan
de postinstellingen, een afzonderlijke post
dienst in het leven werd geroepen.
Vroeger werd bij dergelijke gelegenheden
alle voor de manoeuvreerende troepen, be
stemde correspondentie zoo goed mogelijk
van uit de nabij het manoeuvreterrein gele
gen postinrichtingen besteld en van daar
afgehaald.
Plet personeel van de kantoren in de
streek van de manoeuvres werd zoo veel dit
doenlijk was omtrent de dislocatie ingelicht,
in den regel éénmaal voor de manoeuvre
begon, doch het zal wel geen betoog be
hoeven, dat de expeditie en uitreiking te
wenschsn oveiiiet, waar uit den aard der
zaak meestal alleen moest worden afgegaan
op de in de adressen vermelde plaats van
bestemming, terwijl vele postambtenaren en
beambten wegens gebrek aan routine be
zwaarlijk met alle legerindeelingen en hare
.verkortingen behoorlijk hekend konden zijn.
Het was onder den Directeur-Generaal
G. .T. C. A. Pop, dat voor 't eerst de
Veldpost" in werking trad, vermoedelijk
ook omdat deze als gewezen militair per
soonlijk had ondervonden van hoe groot
belang het was, dat de troepen tijdens de
manceuvre.-dagen hun relaties gesegeld
konden onderhouden met de achtergelaten
betrekkingen.
Ds dienst der Veldpost heeft zich na
1904 bij opvolgende groote en kleine leger-
Vrij naar hei Engclsch.
8
Grim vond veel genoegen dn baar gezond
verstand en haar natuurlijk gevoel voor
humor. Hij maakte bij zichzelf de opmerking,
dat dit meisje van een eigenaardige aantrek
kelijke schoonheid was en hij vond geen ge
ringe overeenkomst tusschen dia» blijken van
schoonheid en zijn eigen donker, knap type.
Missohien was zij van dezelfde meening, al
thans zij kon af en toe bij heb hem aanzien
een lichten blos niet verbergen.
Dó stilte hield eenige oogenblikken aan en
dreigde pijnlijk te worden. Grim verbrak die
het perst.
„Maar ik houd u op... Het was onvolprezen
goed van uik kan u niet genoeg dankbaar
zijn". Hij rees half op. „Ik moet gaan ik
houd u van uw werk."
„Werk!" Zij wenkte hem nog gerust te
blijven zitten en bij hernam zijn plaats. „Wer
ken is het beste dat men bedenken kan, maar
soms begint het wel eens wat te vervelen. En
ds het geen weldaad, af en toe, eens te pra
ten?"
„Betrekkelijk'. Ik heb, laat mij eens kijken,
in geen drie maanden met iemand kunnen
praten."
„Met niemand?"
„Dab wil zeggen, met geen verstandig of
sympathiek iemand."
„Dank u. Ook ik ben bet bier wel wat zat.
Niet van dit Avcacüë. maar van zijn bevol
king. Ik vertrek Maandag van hier, tijd<
Met vacanbic. Een rustkuur laten we zeg-
gen."
„Vertrekken?" Grim, die gedoemd was in
deze stroken voor ombepaalden tijd te blijven,
yoelde een plotsélingen schok. „Waarbeen?"
„Naar Ivybridge in Devon. Een paar kilo
meter huiten de kcm."
„Ik ken bet." Grim verwensohte in stilte
.Irijn lot. Ivybridge, liet was juist aan den
i/anderen kunt van het district, _enjhij moest in
manoeuvres gaandeweg trachten te volma
ken met het gevolg, dat in 1912 een organi
satie is ontstaan, vastgelegd in een afzonder
lijk voorschrift, bij een ieder, die er mee te
maken.heeft, beleend als „Voorschrift Veld-
postdienst 1912". Dit voorschrift is het
resultaat van gehouden overleg tusschen
militaire autoriteiten en hoofdambtenaren
der Postadministratie.
Het is dan ook naar dit voor
schrift, dat door de commandan
ten op de gewone wijze- bij de
Koninklijke Militaire Academie kan
worden aangevraagd, dat de Véldpost-
dienst werd geregeld, toen in verband met
den thans nog woedenden wereldoorlog het
Nederlandsche leger' werd gemobiliseerd.
Sedert het Veldpostvoorschrift was vastge
steld', ging er geen manoeuvre meer voorbij
of ook de Veldpost moest optreden. Zoo
o.a. bij gelegenheid van de manoeuvre in de
Stelling van Amsterdam (Augustus 1912),
bij do manoeuvre in de Stelling van den
Helder (Juli 1913) en bij de greote leger-
manoeuvres in Gelderland en Overijsel in
September van hetzelfde jaar. Bij laatstge
noemde manoeuvres was de Veldpost op een
voorheen nog niet gekende wijze georgani
seerd. Een afzonderlijk expeditiekantodr te
Zutphen. was de verzamelplaats voor alle
stukken, die aan de manoeuvreerende troe
pen moesten worden uitgereikt.
Vandaar geschiedde de verzending naar
3 Veldpostkantoren, die zonder te weten
waarheen steeds met de troepen meetrok
ken, en van waaruit eiken morgen naar
Zutphen werd geseind, waarheen de post
dien dag was te verzenden en per auto sou
worden afgehaald.
De tegenwoordige Directeur-Generaal der
Posterijen en Telegrafie, jhr. G. A. A.
Alting von Geusau, toen nog slechts en
kele maanden als zoodanig in functie, was
destijds gedurende een paar dagen getuige
van den gang van zaken, terwijl de toen
malige leger-commandant, de luitenant-gene
raal De Meester, in zijn speech aan het
groote diner, dat na afloop van de manoeu
vres te Lochem werd gehouden, ook een
woord van wclgcmccndon dank uitte aan
hen, die bij die gelegenheid den dienst der
Cornwall blijven. Hij zag nog in geen jaren
kans om naar Devon te komen.
Hij raakte er van in stilte. Zij sprak even
min, een woord. Toen zag hij plotseling op. Hij
zag dat zij bom aankeek en boorde baar
laohen om het malle van de situatie.
„Ik was in gedachten", zei zij plotseling:
„Werkelijk?" Ook Grim kon een glimlach
niet weerhouden. „Gewichtige gedachten?"
„Nu," zij trok de schouders op „men
mag zo misschien niet gewichtig noemen.
Maar het is vandaag Vrijdag en aangezien
ik Maandag wegga, komt het nw toch voor
dat werken het parool is. En verder, aan
gezien u, tot mijn groote verbazing, plotse
ling uit de lucht gevallen bent en hier terecht
gekomen, vraag ik mij af, of het u een groote
kwelling, een opoffering zou zijn... als ik uw
portret eens schilderde?..."
„Integendeel, het zou eens een nieuwe
ondervinding voor mij zijn. Ik..."
„Willen we dan naar boven gaan?"
Zij stonden op. Grim vond andermaal gele
genheid haar gang, haar tred te bewonderen.
Hij volgde haar, met het gevoel dat hij de
grenzen van het romantische naderde. Zij gin
gen de trap op en traden haar atelier bin
nen, een breed, in tweeën gedeeld vertrek
op liet noorden, met roomkleurige wanden,
dicht behangen met schilderwerk.
„O, hoe alleraardigst gezellig hier!" Grim's
uitroep kwam plotseling en onwillekeurig; hij
was te voren nooit in een atelier geweest.
„Mij dunkt, u moet hier gelukkig zijn! Laat
mij even naar uw werk zien. Hm, landschap
pen." Hij sloeg eenige schetsbladen om. .Pre
fereert u heb landsoliap Zij lijken me héél
goed!"
„Neen, maar dat is het juist. Deze cottage
ligt feitelijk te eenzaam. Er zijn bier bijna
geen figuren, geen modellen waar leven van
uitgaat. U moet weten, ik hob hier weken
lang rondgezocht, maar te vergeefs. En nu,.,
donker baar, blauwe oogen, zonverbrand ge-
zioht, krachtige nek, alles in één woord
schitterend", kritiseerde zij. „U bent juist
wat ik noodig hebNu. wilt u daar maar gaan
-zitten ,0, net zoo a la u 'wenscht. Maar:wèl
Veldpost hadden verzorgd. Dat dit welver
diend was, moge blijken uit het feit, dat
de postauto's soms eerst diep in den nacht
van debestelling terugkwamen. Zulks was
toen niet anders mogelijk, ten eerste met
het oog op de groote uitgestrektheid waar
over de bestelling was te verrichten, alsmede
omdat met de bestelling eerst kon worden
aangevangen, als de kampementen na afloop
van hun dagtaak door de troepen werden
betrekken. Tijdens het manoeuvreeren
mocht noch kon do bestelling geschieden.
Aan de hand van het thans geldende yoor-
sehrift, dat tijdens deze mobilisatie reeds
meerdere aanvullingen heeft verkregen en
ongetwijfeld herziening behoeft den veld-
postdienst meer algemeen bekend te maken,
wil ons toeschijnen nuttig te zijn en zal bij
allen, die er mee te maken hebben, belang
stelling opwekken. Wat toch is er al niet
dikwijls gemopperd en geklaagd over die
Veldpost, waarbij het zoo onmogelijk lang
duurde voordat men de gewenschte berichten
in handen had.
't Is waar, in vlugheid kan. de Veldpost
de vergelijking met den gewonen postdienst
niet doorstaan. Zij, die dat verlangen, zijn
onbillijk en begrijpen het doel en de orga
nisatie verkeerd. Bij den dienst der Veld
post staat niet, zooals bij dé gewone post,
op den voorgrond een vlugge, maar wel een
veilige, geregelde verzending, rekening hou
dende met de buitengewone omstandighe
den, welke zich in den oorlog kunnen voor
doen. Normaal is één bestelling d.w.z, uit
reiking per dag.
Onder de bevelen van den Directeur-Ge
neraal der Posterijen en Telegrafie zijn aan
de Veldpost uitsluitend verbonden ambtena
ren on beambten van den dienst der poste
rijen, aan wie door den Directeur-Generaal
de plicht der geheimhouding is opgelegd
voor alles wat in don hun toevertrouwden
werkkring ten aanzien van de mobilisatie,
de concentratie, do dislocatie en in het alge
meen nopens de verrichtingen der krijgs
macht, te hunner leennis komt. Hieruit ziet
men dus, dat het personeeldat bij de Veld
post werkzaam is, uitsluitend bestaat uit per
soneel in vasten dienst bij de posterijen en
derhalve geheel buiten het militaire ver
band staat, In de moeste landen is dit an
ders. Daar is het personeel der Veldpost
militair en Valt het als zóódanig onder de
.legerwetten
Wij herinneren ons eens in de dayhiaden
gelezen te hebben, dat voor het personeel
der Veldpost militaire rangen en uniformen
waren vastgesteld in 'bet eerste jaiair dezer
mobilisatie, doch daarbij schijnt hot te zijn
gebleven. Een militaire organisatie is de
Veldpost tot dusverre allerminst. De post
mannen, die er bij werkzaam zijn gesteld,
worden genomen van daar waar ze het best
kunnen worden gemist. Eenige opleiding
voor de oorlegstaak genieten zij niet en zij
blijven voor don vijand burgers in geval zij
in zijn handen vallen. Wij, die in de gele
genheid waren den dienst van nabij! gade te
slaan, zijn vast overtuigd, dat ten opzichte
van het personeel liet laatste woord nog niet
gesproken kan zijn.
Geheel overeenkomstig het Voorschrift
van den Veldpostdieust 1912 heeft de Direc
teur-Generaal dor Posterijen en Telegrafie
bij den aanvang dezer mobilisatie het diage-
lijksch beheer van den gebeelen Veldpost-
dienst in handen gelegd van den Inspecteur
der spoorwegpostkantoren te Utrecht, die
onder don titel van Inspecteur van de Veld
post, is toegevoegd aan den Directeur van
hiet etappe- en verkeerswezen en diensvolgens
behoort tot het Algemeen Hoofdkwartier
van den. Opperbevelhebber van Land- en
Zeemacht.
Juist de Inspecteur der Spoorwegpost
kantoren werd voor deze functie uitgekozen,
omdat hij de man is, aan wien in gewone
tijden de regeling is opgedragen van het
vervoer van de post langs alle spoorweg-
lijnen in Nederland. Het ligt' voor de hand
dat hij, die de bestaande verzendingswegen
kent, daarvan eole ten behoeve van de Veld
post het juiste gebruik zal weten te maken.
dezen kant op zien."'
Grim, niet iheel zeker of hij dit nu wel een
prettig avontuur moest vinden, deed gelijk
hem gezegd was. Het meisje liep been en weer
voor haar ezel, zocht haar penseolen uit,
drukte tubas uit op haar palet en sloeg de
mouwen van haar blouse wat op. Zij was ge
reed zij stond daar, onwillekeurig streng de
wenkbrauwen frondsend Grim op te nemen.
„Neen, zoo niet, zoo niet!"
Het was de schilderes, niet do gastvrouw
clie liier afkeurend %prak. Toen nam ze nit een
lade een lange roode sjerp van Indische zijde
en» stapte er mee op Grim aan.
„U moet uw boord afdoen."
„Mijn boord?" Hij keek haar verbaasd aan;
alle conventie kwam bij hem in opstand.
„Ja, en uw colbert en vest, het is hier
warm genoeg. O, u is vermakelijk in uw verba
zing! Zoo, doe nu deze das om uw hals. Open
uw overhemd, zoo'n klein beetje! En dit
roode ding om uw middel. O, kijk als 't u
blieft niet zoo geërgerd, zoo... shocked. Er
wordt u niet liet minste leed aangedaan.
Herinner u, dat ge u hier hebt gewasschen,
licht gegeten en weer op uw verhaal gekomen
zijt. Bewijs mij nu ook eens een dienst!"
Grim, behoorlijk toegotakend en zich nu vol
doende van zijn rol bewust, nam een gedweeë
ietwat neerslachtigo houding aan. Het meisje
këerdo weer naar haar ezel terug en wierp op
nieuw kritische blikken ophem.
„Beter, o nu véél beter! Nog een oogen-
b'likjo' zoo! Zij kwam weer op hem af, legde
•lo das losser om zijn nek en spreidde de roode
lap wat breeder om zijn heup.
„Nu staan gaan. En kijk nu zoo woest als n
'maar kunt. Linker voet vooruit! De knie een
weinig gebogen! Do linker arm gebogen, de ge
balde vuist in de zijDe rechterarm evenzoo,
maar cle hand losjes op de heupJa, ja, zoo is
het uitstekend. Och neen, dat niet! Zoo, ja,
ir het weer beter. Nu een weinig hierheen,
enkel uw hoofd! 0, prachtig, dank u!"
Vlug werd, in stilte, een achtergrond ge
schilderd. Met dezelfde haast en onder hetzelf
de stilzwijgen begon zij te werken. Grim, of-
schoon nog niet geheel'.verzoend imete zijn rol,
De dienst der Veldpost wordt uitge
oefend in samenwerking met den dienst
der Posterijen en met de eventueel ter
plaatse aanwezige postinrichtingen, in
Hoofdexpeditie-, expeditie- en yeldpostkan-
toren.
De Inspecteur van de Veldpost regelt de
wijze, waarop deze kantoren in verbinding
zijn te brengen met de gewone post- en de
spoorwegpostkantoren. Bij stremming van
het gewone vervoer zal steeds van de mili
taire treinen, daartoe door de Etappe aan
te wijzen, of van andere militaire vervoer
middelen, kunnen worden gebruik gemaakt.
Uit den aard der zaak kunnen vervoermid
delen. ten behoeve van den Veldpostdienst
worden gerequireerd. Thans willen wij de
verschillende kantoren eens van nabij be
kijken.
'Wordt vervolgd.)
Er valt van do slagvelden ditmaal niet
veel bijzonders mee te declen. Op alle schijnt
or niet alleen een verslapping van het offen
sief te zijn ingetredenmaar men zou hier
on daar zelfs vaai een stilstand kunnen spre
ken. Merkwaardig is hot weinige resultaat,
dat de gevechten aan hot Westerfront in de
laatste dagen hebben. Aanvallen wel van
beide kanten, maar die door tegenaanvallen
worden afgeslagen. Eigenaardig is ©en uit-
drukkincr in een Francch Havas-bericht,
waarin het heet, dat do Engelschen hun
meerderheid getoond hebben door krachtige
Duitscbe aanvallen af te slaan. Waar is, dat
de Duitschd berichten eveneens juichend
verklaren, dat de Duitscko troepen aan do
Somme tal van vijandelijke aanvallen hebben
doen mislukken; eon talrijke vijandelijke
legermacht is bij Maurepas teruggeslagen.
Deze woorden, mislukken en afslaan, komen
eigenaardig vaak terug in dc laatste bench-
ten van de geallieerden zoowel als van de
Duitschers. Ook weet men van beide kanton
te- verzekeren, dat de vijanden zeer ar,vare
verliezen lijd<5n. Misschien troost men sioh
daarmee over het geringe resultaat van eigen
aanvallen. Do Framsdhen hebben echter een
j.uoeesje bij "Verdun te meldenwaar zij hun
linie een tweehonderd meter voorbij Fleury
naar Thiaumoat hebben vooruitgobraeht en
200 krijgsgevangenen maakten. Relangrijko
ooTlogsfeiten zijn dat zeker in een geweldi
gen strijd als dozen niet'. Van bun kant
schijnen de Engelschen wel iets vooruitge-
kemen te zijn bij: Thiepval, maar deze plaats
zelf is neg steeds in haaiden der "Duitscbors.
Toep-oc-even moet worden, dat in 't algemeen
de geallieerden vooruitgaan, maar zoo lang
zaam, zoo langzaam, en in de laatste dagen
al hed weinig.
Van het Russische oorlogsterrein schijnt
in het geheel niets te berichten te zijn; 't
lijkt er op, of do strijd daar Volkomen tot
stilstand is gekomen. Oök de Italianen
schieten na de -verovering van Görz niet op;
het is, alsof zij' na do krachtsinspanning
daar eens uitblazen cn op den wog naar
Triest komen zij nog niet vooruit.
Ook op den Balkan is in de laatste dagen
weinig belangrijks gebeurd; van een verde
ren zegevisrmdoiL opmarsoh der Bulgaren,
vernomen we niet vcol meer, al hebben zij dc
stad «Kastoria bezet, al trekken volgens hun
berichten do Serviërs zuidwaarts achteruit.
Over de Stroemn schijnen zo hun overwin
ningen niet voort to zetten, maar van don
anderen kant lezen we niet van krachtige
aanvallen der geallieerden. Een Frausoh
telegram deelt mee, dat do geallieerden
sten nóu op hun onaantastbare stellingen
en dat het Bulga-arsehe offensief is tegenge
houden. Wel zou èn bij het Doiraaimoer en
aan de Strcema hevig© artillerie-actie zijn,
die den Bulgaren veel kwaad zou doen,
meldt een Fmgelseh bericht. Op hevige wijze
heeft in elk geval do strijd in don Balkan
zich nog niet ontwikkeld, al gaan blijkbaar
kreeg langzamerhand het gevoel alsof hij een
bloeddorstig zeeroover was.
Af en toe spraken zij nu een woordhij vra
genderwijs, zij mot eenlettergrepige antwoorden.
Nu en dan stapte zij, het hoofd op zij ge
hóuden, van achter haar ezel om het effect te
beoordeelen. Zoo werkte zij haastig door een
uur, misschien langer. Ten laatste legde zij
met een wanhopige beweging haar palet neer.
„Het is afschuwelijk, gewoon afschuwelijk!"
riep zij op tragisehen toon uit. „Maar het moet
nu... ik zaj het afmaken als u weg is!"
„Wil dat zeggen dat ik..."
„Dat u nu heen moet gaan Neen, of u zoudt
bepaald been moeten willen gaan. Ja, u moogt
bet wel zien! (Grim had een beweging ge
maakt alsof bij naderbij wilde komen). O, zeg
niets alsublieft! Het is werkelijk niet geflat
teerd. en tocli...."
Kritisch en met het penseel omhoog geheven
trad zij zijwaarts. „•Ta, ondanks alles, het is
goed. Mei-schrikkelijk, zooals u-zelf!" voegde
zij er naïef aan tce.
Grim stond nu voor den ezelhet deed hem
genoegen en hij hegon trqtsch te worden op
hetgeen hij zag. Het was toch wel grappig, o
verbazend "grappig, er uit te zien als eenzee
roover. Zij had hem geflatteerd, hij zag het,
en dat flatteeren deed zijn oogen glinsteren
van pleïzier.
Op het oogenblik dat hij zich voorover -oog
om een blik op haar werk te slaan, raakte 'iet
meisje, om een gebogen trek die zij op het por
tret geschetst had te vergelijken, zachtjes met
twee vingers de eeno zijde van de wang -an
haar model aan, Grim keek verbaasd op.
kleurde hield den adem'in. Toen zij op haar
beurt hem aanzag, en het inhouden van ijn
adem opmerkte, bedekte -een diepe blos ook
haar gelaat. In een seconde zag het meisje
haar onvoorzichtigheid in; dit was geen be
roeps-model, maar een man van vleesch en
bloed. En die simpele aanraking deed haar
trillen, zooals nooit iets haar nog had doen
trillen. Zij doopte een penseel in een pot met
terpentijnzij greep i<aar een ander penseel
jdat zij meT'opvallöüd - overdreven-'zorg mt-
de Bulgaren er nog steeds vooruit.
Van den strijd in Perzië, in Mesopotanië
insgelijks geen nieuws, en zoo zijn 't wol oesn
stille paar dagen geweest, Groote gevechten
worden evenmin gemeld uit den Kaukasus,
maar wel schijnen de Russen daarheen nieu
we versterkingen to hebben gezonden. Een
feit ia, dat de Turken er niet meer vooruit
gekomen zijn na de inneming van Erzimgjan,
terwijl vermoed wordt, dat de Ruwen hun
het terrein aan (het Wanmeer, dat de Tur
ken pas hebben veroverd, weer zullen botwis-
fcen. De Russen hebben daar in de buurt
meer dan 2200 krijgsgevangenen gemaakt.
Men juicht in Duitechland, en men
heeft er reden voor. Want in do haven te
Bremen is de „Dentschland"de handels-
onderzeeër, teruggekeerd uit Amerika. Uit
een handelsoogpunt mog© do tocht van het
vaartuig niet van zoo groot belang
zijn, het bracht voornamelijk nik
kel en rubber mee, waaraan Duitsch-
land zoozeer behoefte heeft, doch na
tuurlijk betrekkelijk kleino hoeveelhe-,
den, dat er een rechtstreeksche verbin
ding met Amerika is verkregen, kan men
gerust een feit van bebeekeme noemen, al
ware 'b alleen om de post en de geldswaarde,
die van over en weer kunnen worden ge
bracht, dwars door de Engelsche blokkade.
Dat Engelsohe ooiüogssohepen op den loer
hebben gelegen, Epreekt van zelf, maar 't
heeft hun niet geholpen, en toch legde de
.Uuit-scHand'van de 4200 mijlen sleclit6
100 onder water af, en deed de reis in den
tijd, dien men er voor had berekend, drie
weken.
Evenwel, de terugkomst der „Deutsoh-
land" maakt het treurig vermoeden waar
schijnlijker, dat dé „Bremen", het zuster
schip, er niet in geslaagd is den tocht naar
Amerika te doen. Van ongeveer 8 Juli is het
onderweg, in dien tijd liad het tweemaal
de reis kunnen doen. De waarschijnlijkheid
wordt dus grooter, dat het verongelukt is.
Van het Westelijk Oorlogsterrein,
FRANKRIJK.
Het Engelsch-Franscho offensief.
.;oüig bericht: Ten zuiden van
Thiepval vorderden wij Donderdagmiddag
opnieuw 300 yards. Wij namen een loop
graaf van den vijar.d ter lengte van 400
yards en maakten daarbij een groot aantal
krijgsgevangenen.
Een bo.mmenaanval van den vijand op
onzo nieuwe loopgraven ten noorden van
Bazentin-le-Petit werd Woensdagavond zon
der moeite afgeslagen.
Donderdag werd ons front- druk door den
vijand beschoten, voornamelijk echter ter
beantwoording van onze beschieting.
PARIJS. Ten noorden van de Somma
deden de Franschen een aanval op
de Duitsehe stellingen in de buurt
van Maurepas en namen in ©en en
kelen stormloop het gedeelte van het dorp,
dat nog in handen der Duitschers was en
de aangrenzende loopgraven. Zij brachten
hun linie 200 yards vooruit op een front
van twee K.M., namen 200 man gevangen
en maakten tien machinegeweren buit.
Ten zuiden van de Somme artillerie-duel.
Ten oosten van de Maas werden verschil
lende tegenaanvallen der Duitschers op het
nieuwe Fransche front tusschen Thiaumont
en Fleury afgeslagen. De Franschen avan
ceerden ©enigszins voorbij Fleury.
In den Fleury-sector werden Woensdag
en Donderdag 200 man krijgsgevangen ge
maakt.
BERLIJN. Officieel. Ten Noorden
van de Somme werden Woensdagavond
en in den nacht nieuwe pogingen van-onze
tegenstanders afgeslagen. De aanvallen der
Engelschen richtten zich weder op het voor-
uit'gebogen gebied tusschen Thiepval en
Pozières en tegen onze posities bij Guïlle-
mont.
Bij en ten Z. van Maurepas werden sterko
vijandelijke afdeelingen na gedeeltelijk ern-
stïgen strijd afgeslagen.
zocht.... Toen. nog blozend en ademloos, ^ag
zij hem in het gelaat.
..O, het spijt mij, het spijt mij zoo! Het
was.... onvergeeflijk van mij. Ik had dat, ia-
tuurlijk, niet moeten doen. Maar men wordt
zoo iets zóó gewoon.... met modellen.... en....
en.... die mannelijke modellen zijn net meis-
jesl"
Zij sprak op gejaagden toon, terwijl zij het
kloppen van haar hart meende te hooren. Deze
gedachte joeg haar door de hersenszou hij het
niet afschuwelijk van mij vinden. Hij is knap
en net, maar.... het is een Philistijn; hij kent
het artistenleven niet. Als hij misbruik wilde
maken van mijn idioot optreden...."
Zijn antwoord echter haar gerust.
„Het spijt mij eveneens. Ik heb nooit artis-
ten op mijn weg ontmoet. Ik.... (hij moest even
lachen) ik beweeg mij nooit in die kringen.
Maar, geloof u mij. ik begrijp het daafom héél
good!"
Zij knikte en haar oogen bedankten k.Tn.
Grim had al zijn zelfbeheersching noodig
gehad om niet te doen blijken, hoezeer dit
kleine incident hem had aangegrepen.
„Als u klaar bent", sprak hij op eenigszins
hortenden toon, terwijl .hij een blik' sloeg r.p
het horloge om zijn pols, „zal het mijn tijd
worden om heen te gaan. Ik heb nooit in mijn
leven zoo'n genoegelijk oogenblik gekend.
Maar ik moet naar Bodmin om daar mijn rap
porten te schrijven en ze tc posten, Het is
vier kilometer tot Porfc Miriam. De trein gaat
om vier uur 40 en het is nu drie uur."
Zij knikte, en vond 't goed, dat hij zijn
plicht in 't oog hield.
„Het^pijt mij, maar als u gaan moet..."
„Ik moet Grim was er helaas van over
tuigd, die rapporten lagen hem zwaar ge
noeg op de maag!
„Dan..." en zij sprak langzaam, als om hem
het aangename nieuws druppelsgewijs te. geven,
„zal ik u met het rijtuigje naar Port- Miriam
brengen..."
„Met een rijtuigje?" vroeg Grim met blijde
stem. „O, maar u gaat beusch .te ver..."
- jjTe yverf/V-Troeg zij.ondeugend. .„Nieb^vOT-.
Rechte van de Maas nam in den namid
dag dc artillerie-actie toe in don sector
Thiaumont-Floury, in liet ChapStre-bosch
en in het Bergwoud.
Herhaalde Fransche aanvallen ten Z. van
het Thiaumontwerk werden afgcelagen.
In de laatste dagen werden in een lucht
gevecht Fransche vliegtuigen neergeschoten
bij Bazentin en ten W. van Péronne. door
afweergeschut bij Richebourg en bij La
Aan do Somme en voor Verdun.
PARIJS. Het schitterende Fransche
offensief heeft tot belangrijken vooruitgang
aanleiding gegeven ty*<L©n Fkuiy en
Thiauraont.
De Engelschen hebben weder terrein ge
wonnen ten Z. van Thiepval. Do Ihiitdcho
aanvallen ten Z. van do Somme mislukten;
slechts voor een gedeelte dor loopgraven-Jindó
na hevigen strijd' worden bezet.
In der. sector Maurepas werden door de ar
tillerie de Duiteche werken stukgeschoten.
Ook in het gebied ten Zuiden van het
aanvalsfront, van Ver.-nandovillere en Lihona
tot La3signy over Chalunes on Roy© heerscht
groote activiteit der a/rtilrerie.
Legerorders.
Legerorders zijn vaak karakteriseorend
voor den moreelen toestand, waarin do
daarin toegesproken troepen verhoeren.
Daarom laten wij, na de publicatie van ceTi
paar Duitsehe legerorders, een Fransche en
Engelsche order volgen, waarin eveneens
ter opwekking van liet moreel der eigon
troepen gewezen wordt op /le moreel© ver
slapping van den vijand.
Zoo werd op 12 Juli aan het vierde En
gelsche leger een legerorder uitgevaardigd
van den volgenden inhoud:
De vijand heeft reeds zijn moeste reserve-
troepen aangetrokken en heeft nog slechts
weinige reserves ter beschikking. Do verdedi
gingslinies, welke nog doorbroken moeten
wordeD, zijn lang niet zoo diep, zoo sterk of
zoo goed aangelegd als die, welke reeds ver
overd zijn en de vijandelijke troepen, nitgeput
en gedemoraliseerd, zijn veel minder voor de
verdediging geschikt dan tien dagen geleden.
Feitelijk is de slag reeds half gewonnen. Wat
nog te doen blijft, is veel gemakkelijker dan
wat reeds verricht werd en wij zijn in staat
door te zetten. Iedere aanval moet tot het doel
worden doorgevoerd, met dezelfde dapperheid
en vastberadenheid als op 1 Juli Houdt allo
veroverde terrcinpunten vast tegen herove
ringspogingen, zooals Britsch© soldaten ge
woon zijn. Zonder twijfel zal dóór nog enkela
dagen van krachtige, samenwerkende inspan
ning dc weegschaal nog duidelijker in ons
voordeel doorslaan en zal de weg worden ge
opend tot nieuwe successen, welke do defini
tieve en volkomen overwinning waarborgen.
Op 18 Juli gaf de Fransche divisic-omman-
dant, generaal Lebouc, de volgende dagorder
uit:
Gij zijt vermoeid, ik weet het. maar ik weet
óók, dat de Duitschers nog uitgeputter zijn
dan gijen tevens weefc ik, dat de opperbevel
hebber u niet kan aflossen. De Duitschers zijn
vermoeid, omdat zij sinds acht dagen slecbts
met de grootste moeite worden verpleegd. Zo
zijn gedemoraliseerd, omdat ze gevoelen, dat
wrj gereed staan ons op hen te storten, zoowel
van uit het noorden als het westen, en hen
in een tang te pakken. De opperbevelhebber
kan u niet aflossen, daar hij reserves noodig
heeft voor den voortgezetten aanval, teneinde
nadat gij Deniecourt hebt veroverd, uw succes
door te zetten. Bereikt gij dat, dah wordt ge
vanavond afgelost. Voorwaarts dus: do Duit
schers liggen sinds veertien dagen tegenover
u in een ring van vuur, 'n ware hol.
Dit wilde ik meedeeien, W3nt gij weet, dat
ik steeds de feiten vertel zooals ze zijn. Gij
zult mij vervloeken, wanneer ik niettegenstaan
de uw afgematheid Dog een inspanning van u
vorder. Maar dan zult gij overwinnaars zijn,
dat beloof ilc u, wanneer gij dapper als één
man aanvalt.
ENGELAND.
Luchtaanval op de Engelsche Oostkust.
LONDEN. Officieel. Een vijandelijk
luchtschip kruiste kert vóór Dcmderdag-
middemachb boven de Oostkust; oen aantal
bommen en brandbommen werden uitge
worpen, en vielen in het open veld. Er werd
der dan Port Miriam. U moet weten*, liet zij
er op volgen, „dat mijn vader, de lieve, brav,e
man, zich nog den lijd niet gegund heeft zelfs
de cotiage even te zien. Hij komt p*et den
trein, daar u mee vertrekt, en dus... of u zoudt
liever moeten willen loopen?"
„Loopen?" Grim streed niet langer tegen
zijn goed geluk.' „Loopen! Het zou niets min
der dan afschuwelijk zijn!"
„Natuurlijk. U is nog niet heelemaal van nw
vermoeidheid bekomen. Dat is dus afgesproken. I
U wachc hier even, neen, wilt u liever naar
beneden gaan?... Ik ben dadelijk gereed. Ik zal
u heusch niet lang laten wachten".
2$ ging naar binnen; Grim begaf zich, zoo
als zij verzocht had, naar beneden.
De huiskamer was nu weer aan kant; op da
glimmende tafel zonder kleed stond thans een
bouquet rozen. Grim stepte eens heen en weer,
bezag dit, raakt© dat eens aan en. trachtte (zijn
levtu was zoo kaai en leeg) die kamer in zijn
herinnering te houden, kon het zijn totdat hij.
weer in zijn pension te Bodmin*terug was. Het
was hier een oase, een opleving, een openba-
nng. Hij had nooit iemand ontmoet zooaJs zij,
en hij zou nimmer zóó eene meer ontmoeten.
Wat was zij ongekunsteld, en vrij en vol zelf
vertrouwen en „on-vervelend", juist zoo hij
het maar wensohen kon.
'óij maakte een eind aan zijn droomen door
naar beneden te komen, gekleed in een aller
liefst wandelkostuum.
„is u klaar?" vroeg zij met een glimlach.
„Zeker, ik ben klaar", was zijn antwoord,
kon genoeg, en hij kon eén» licht zuchten niet
onderdrukken. Hij zag haar aan, maar zij keek
voor zich.
„Kom dan mee", zei ze en ging hem voor in
den' corridor. Hij hield de binnendeur voor höar
open en het volgend oogenblik waren zij in do
poort, weer die witte poort, waar hij op den
postbode gewacht had. Buiten stond een knaap
in liverei en hield het hoofd van den ponv. Zij
stapte in het- wagentje en Grim volgde haar.
„Los maar,David l" zei de jeugdige patro-