No. 318; 'Zondag 27 Augustus 1916 Orgaan voor Leger en Vloot. Oorlogsnieuws. OERDE'JAARGArfG. Onder redactie van D. MANASSEN. D£ VELDPOST. De Oase, De toestand ie den reuzenstrijd. SOLDATENCOURANT REDACTIE EN ADMINISTRATIE PALEST RINASTR. 10, AMSTERDAM. DIT BLAD VERSCHIJNT DRIEMAAL PER WEEK. LOSSE NUMMERS VOOR MILITAIREN 1 CENT, VOOR BURGERS CENT. ABONNEMENT-BIJ VOORUIT BETALING VOOR MILITAIREN 0.75, VOOR BURGERS/i.50P.KWARTAAL Voor Advertentie wende men zich tot onze Administratie, Palestrinastraat 10 Amsterdam. Prijs der Advertcr.tien per regel JJO cent. Voor Ingezonden Mede- deeHngen op do tweede, derde en vierde pagina dubbel tarief. Ujj abonnement reductie. De strijd! Ons kaartje geeft ditmaal het gebied aan, waar in Azië strijd gevoerd wordt. Dit ge schiedt vooral, op Ttirkscli gebied, zooals men ,weet, in Klein-Azië, Armenië, Mesopota- mië, Arabië, doch ook in Perzië. Natuurlijk is de -oorlog in Europa van veel meer be lang, maar zonder beteekenis is daarom de krijg in dit Aziatisch gebied niet. En er is daar meer beweging; de strijd golft heen en weer; Een tijd lang zijn de Russen zegevierend voorwaarts getrokken, namen in Azie. Erzeroem, Moesj. Trebizonde, en sloegen overal de Turken terug. Daarna kwam er stilstand; in de laatste dagen hebben echter de Turken in den Kaukasus en Perzië het offensief hervat; wij lezen van de inneming der Perzische stad Hamadan en van voor spoedige gevechten bij het meer van Wan of Van. Daarentegen schijnt in Arabië, waar, zooals men weet, ee noproer is*uitge- barsten, nu weer rust te heerschen, voor 't oogenblik althans. Vervroegde verschijning. Met het oog op den a.s. Koninginnedag zal no. 320 van „De Soldatencourant" een dag vroeger dan gewoonlijk verschijnen. Na no. 319 wordt no. 320 dus reeds den volgenden dag ver zonden. Daarna volgt weer de gewone orde. door Chr. Sell reuder, Inspecteur van de Veldpost, I. Het was voor het eerst bij gelegenheid ,van de manoeuvres in 1904, dat, ten behoeve van de militairen, onder de benaming Veldpost, in samenwerking met de bestaan de postinstellingen, een afzonderlijke post dienst in het leven werd geroepen. Vroeger werd bij dergelijke gelegenheden alle voor de manoeuvreerende troepen, be stemde correspondentie zoo goed mogelijk van uit de nabij het manoeuvreterrein gele gen postinrichtingen besteld en van daar afgehaald. Plet personeel van de kantoren in de streek van de manoeuvres werd zoo veel dit doenlijk was omtrent de dislocatie ingelicht, in den regel éénmaal voor de manoeuvre begon, doch het zal wel geen betoog be hoeven, dat de expeditie en uitreiking te wenschsn oveiiiet, waar uit den aard der zaak meestal alleen moest worden afgegaan op de in de adressen vermelde plaats van bestemming, terwijl vele postambtenaren en beambten wegens gebrek aan routine be zwaarlijk met alle legerindeelingen en hare .verkortingen behoorlijk hekend konden zijn. Het was onder den Directeur-Generaal G. .T. C. A. Pop, dat voor 't eerst de Veldpost" in werking trad, vermoedelijk ook omdat deze als gewezen militair per soonlijk had ondervonden van hoe groot belang het was, dat de troepen tijdens de manceuvre.-dagen hun relaties gesegeld konden onderhouden met de achtergelaten betrekkingen. Ds dienst der Veldpost heeft zich na 1904 bij opvolgende groote en kleine leger- Vrij naar hei Engclsch. 8 Grim vond veel genoegen dn baar gezond verstand en haar natuurlijk gevoel voor humor. Hij maakte bij zichzelf de opmerking, dat dit meisje van een eigenaardige aantrek kelijke schoonheid was en hij vond geen ge ringe overeenkomst tusschen dia» blijken van schoonheid en zijn eigen donker, knap type. Missohien was zij van dezelfde meening, al thans zij kon af en toe bij heb hem aanzien een lichten blos niet verbergen. Dó stilte hield eenige oogenblikken aan en dreigde pijnlijk te worden. Grim verbrak die het perst. „Maar ik houd u op... Het was onvolprezen goed van uik kan u niet genoeg dankbaar zijn". Hij rees half op. „Ik moet gaan ik houd u van uw werk." „Werk!" Zij wenkte hem nog gerust te blijven zitten en bij hernam zijn plaats. „Wer ken is het beste dat men bedenken kan, maar soms begint het wel eens wat te vervelen. En ds het geen weldaad, af en toe, eens te pra ten?" „Betrekkelijk'. Ik heb, laat mij eens kijken, in geen drie maanden met iemand kunnen praten." „Met niemand?" „Dab wil zeggen, met geen verstandig of sympathiek iemand." „Dank u. Ook ik ben bet bier wel wat zat. Niet van dit Avcacüë. maar van zijn bevol king. Ik vertrek Maandag van hier, tijd< Met vacanbic. Een rustkuur laten we zeg- gen." „Vertrekken?" Grim, die gedoemd was in deze stroken voor ombepaalden tijd te blijven, yoelde een plotsélingen schok. „Waarbeen?" „Naar Ivybridge in Devon. Een paar kilo meter huiten de kcm." „Ik ken bet." Grim verwensohte in stilte .Irijn lot. Ivybridge, liet was juist aan den i/anderen kunt van het district, _enjhij moest in manoeuvres gaandeweg trachten te volma ken met het gevolg, dat in 1912 een organi satie is ontstaan, vastgelegd in een afzonder lijk voorschrift, bij een ieder, die er mee te maken.heeft, beleend als „Voorschrift Veld- postdienst 1912". Dit voorschrift is het resultaat van gehouden overleg tusschen militaire autoriteiten en hoofdambtenaren der Postadministratie. Het is dan ook naar dit voor schrift, dat door de commandan ten op de gewone wijze- bij de Koninklijke Militaire Academie kan worden aangevraagd, dat de Véldpost- dienst werd geregeld, toen in verband met den thans nog woedenden wereldoorlog het Nederlandsche leger' werd gemobiliseerd. Sedert het Veldpostvoorschrift was vastge steld', ging er geen manoeuvre meer voorbij of ook de Veldpost moest optreden. Zoo o.a. bij gelegenheid van de manoeuvre in de Stelling van Amsterdam (Augustus 1912), bij do manoeuvre in de Stelling van den Helder (Juli 1913) en bij de greote leger- manoeuvres in Gelderland en Overijsel in September van hetzelfde jaar. Bij laatstge noemde manoeuvres was de Veldpost op een voorheen nog niet gekende wijze georgani seerd. Een afzonderlijk expeditiekantodr te Zutphen. was de verzamelplaats voor alle stukken, die aan de manoeuvreerende troe pen moesten worden uitgereikt. Vandaar geschiedde de verzending naar 3 Veldpostkantoren, die zonder te weten waarheen steeds met de troepen meetrok ken, en van waaruit eiken morgen naar Zutphen werd geseind, waarheen de post dien dag was te verzenden en per auto sou worden afgehaald. De tegenwoordige Directeur-Generaal der Posterijen en Telegrafie, jhr. G. A. A. Alting von Geusau, toen nog slechts en kele maanden als zoodanig in functie, was destijds gedurende een paar dagen getuige van den gang van zaken, terwijl de toen malige leger-commandant, de luitenant-gene raal De Meester, in zijn speech aan het groote diner, dat na afloop van de manoeu vres te Lochem werd gehouden, ook een woord van wclgcmccndon dank uitte aan hen, die bij die gelegenheid den dienst der Cornwall blijven. Hij zag nog in geen jaren kans om naar Devon te komen. Hij raakte er van in stilte. Zij sprak even min, een woord. Toen zag hij plotseling op. Hij zag dat zij bom aankeek en boorde baar laohen om het malle van de situatie. „Ik was in gedachten", zei zij plotseling: „Werkelijk?" Ook Grim kon een glimlach niet weerhouden. „Gewichtige gedachten?" „Nu," zij trok de schouders op „men mag zo misschien niet gewichtig noemen. Maar het is vandaag Vrijdag en aangezien ik Maandag wegga, komt het nw toch voor dat werken het parool is. En verder, aan gezien u, tot mijn groote verbazing, plotse ling uit de lucht gevallen bent en hier terecht gekomen, vraag ik mij af, of het u een groote kwelling, een opoffering zou zijn... als ik uw portret eens schilderde?..." „Integendeel, het zou eens een nieuwe ondervinding voor mij zijn. Ik..." „Willen we dan naar boven gaan?" Zij stonden op. Grim vond andermaal gele genheid haar gang, haar tred te bewonderen. Hij volgde haar, met het gevoel dat hij de grenzen van het romantische naderde. Zij gin gen de trap op en traden haar atelier bin nen, een breed, in tweeën gedeeld vertrek op liet noorden, met roomkleurige wanden, dicht behangen met schilderwerk. „O, hoe alleraardigst gezellig hier!" Grim's uitroep kwam plotseling en onwillekeurig; hij was te voren nooit in een atelier geweest. „Mij dunkt, u moet hier gelukkig zijn! Laat mij even naar uw werk zien. Hm, landschap pen." Hij sloeg eenige schetsbladen om. .Pre fereert u heb landsoliap Zij lijken me héél goed!" „Neen, maar dat is het juist. Deze cottage ligt feitelijk te eenzaam. Er zijn bier bijna geen figuren, geen modellen waar leven van uitgaat. U moet weten, ik hob hier weken lang rondgezocht, maar te vergeefs. En nu,., donker baar, blauwe oogen, zonverbrand ge- zioht, krachtige nek, alles in één woord schitterend", kritiseerde zij. „U bent juist wat ik noodig hebNu. wilt u daar maar gaan -zitten ,0, net zoo a la u 'wenscht. Maar:wèl Veldpost hadden verzorgd. Dat dit welver diend was, moge blijken uit het feit, dat de postauto's soms eerst diep in den nacht van debestelling terugkwamen. Zulks was toen niet anders mogelijk, ten eerste met het oog op de groote uitgestrektheid waar over de bestelling was te verrichten, alsmede omdat met de bestelling eerst kon worden aangevangen, als de kampementen na afloop van hun dagtaak door de troepen werden betrekken. Tijdens het manoeuvreeren mocht noch kon do bestelling geschieden. Aan de hand van het thans geldende yoor- sehrift, dat tijdens deze mobilisatie reeds meerdere aanvullingen heeft verkregen en ongetwijfeld herziening behoeft den veld- postdienst meer algemeen bekend te maken, wil ons toeschijnen nuttig te zijn en zal bij allen, die er mee te maken hebben, belang stelling opwekken. Wat toch is er al niet dikwijls gemopperd en geklaagd over die Veldpost, waarbij het zoo onmogelijk lang duurde voordat men de gewenschte berichten in handen had. 't Is waar, in vlugheid kan. de Veldpost de vergelijking met den gewonen postdienst niet doorstaan. Zij, die dat verlangen, zijn onbillijk en begrijpen het doel en de orga nisatie verkeerd. Bij den dienst der Veld post staat niet, zooals bij dé gewone post, op den voorgrond een vlugge, maar wel een veilige, geregelde verzending, rekening hou dende met de buitengewone omstandighe den, welke zich in den oorlog kunnen voor doen. Normaal is één bestelling d.w.z, uit reiking per dag. Onder de bevelen van den Directeur-Ge neraal der Posterijen en Telegrafie zijn aan de Veldpost uitsluitend verbonden ambtena ren on beambten van den dienst der poste rijen, aan wie door den Directeur-Generaal de plicht der geheimhouding is opgelegd voor alles wat in don hun toevertrouwden werkkring ten aanzien van de mobilisatie, de concentratie, do dislocatie en in het alge meen nopens de verrichtingen der krijgs macht, te hunner leennis komt. Hieruit ziet men dus, dat het personeeldat bij de Veld post werkzaam is, uitsluitend bestaat uit per soneel in vasten dienst bij de posterijen en derhalve geheel buiten het militaire ver band staat, In de moeste landen is dit an ders. Daar is het personeel der Veldpost militair en Valt het als zóódanig onder de .legerwetten Wij herinneren ons eens in de dayhiaden gelezen te hebben, dat voor het personeel der Veldpost militaire rangen en uniformen waren vastgesteld in 'bet eerste jaiair dezer mobilisatie, doch daarbij schijnt hot te zijn gebleven. Een militaire organisatie is de Veldpost tot dusverre allerminst. De post mannen, die er bij werkzaam zijn gesteld, worden genomen van daar waar ze het best kunnen worden gemist. Eenige opleiding voor de oorlegstaak genieten zij niet en zij blijven voor don vijand burgers in geval zij in zijn handen vallen. Wij, die in de gele genheid waren den dienst van nabij! gade te slaan, zijn vast overtuigd, dat ten opzichte van het personeel liet laatste woord nog niet gesproken kan zijn. Geheel overeenkomstig het Voorschrift van den Veldpostdieust 1912 heeft de Direc teur-Generaal dor Posterijen en Telegrafie bij den aanvang dezer mobilisatie het diage- lijksch beheer van den gebeelen Veldpost- dienst in handen gelegd van den Inspecteur der spoorwegpostkantoren te Utrecht, die onder don titel van Inspecteur van de Veld post, is toegevoegd aan den Directeur van hiet etappe- en verkeerswezen en diensvolgens behoort tot het Algemeen Hoofdkwartier van den. Opperbevelhebber van Land- en Zeemacht. Juist de Inspecteur der Spoorwegpost kantoren werd voor deze functie uitgekozen, omdat hij de man is, aan wien in gewone tijden de regeling is opgedragen van het vervoer van de post langs alle spoorweg- lijnen in Nederland. Het ligt' voor de hand dat hij, die de bestaande verzendingswegen kent, daarvan eole ten behoeve van de Veld post het juiste gebruik zal weten te maken. dezen kant op zien."' Grim, niet iheel zeker of hij dit nu wel een prettig avontuur moest vinden, deed gelijk hem gezegd was. Het meisje liep been en weer voor haar ezel, zocht haar penseolen uit, drukte tubas uit op haar palet en sloeg de mouwen van haar blouse wat op. Zij was ge reed zij stond daar, onwillekeurig streng de wenkbrauwen frondsend Grim op te nemen. „Neen, zoo niet, zoo niet!" Het was de schilderes, niet do gastvrouw clie liier afkeurend %prak. Toen nam ze nit een lade een lange roode sjerp van Indische zijde en» stapte er mee op Grim aan. „U moet uw boord afdoen." „Mijn boord?" Hij keek haar verbaasd aan; alle conventie kwam bij hem in opstand. „Ja, en uw colbert en vest, het is hier warm genoeg. O, u is vermakelijk in uw verba zing! Zoo, doe nu deze das om uw hals. Open uw overhemd, zoo'n klein beetje! En dit roode ding om uw middel. O, kijk als 't u blieft niet zoo geërgerd, zoo... shocked. Er wordt u niet liet minste leed aangedaan. Herinner u, dat ge u hier hebt gewasschen, licht gegeten en weer op uw verhaal gekomen zijt. Bewijs mij nu ook eens een dienst!" Grim, behoorlijk toegotakend en zich nu vol doende van zijn rol bewust, nam een gedweeë ietwat neerslachtigo houding aan. Het meisje këerdo weer naar haar ezel terug en wierp op nieuw kritische blikken ophem. „Beter, o nu véél beter! Nog een oogen- b'likjo' zoo! Zij kwam weer op hem af, legde •lo das losser om zijn nek en spreidde de roode lap wat breeder om zijn heup. „Nu staan gaan. En kijk nu zoo woest als n 'maar kunt. Linker voet vooruit! De knie een weinig gebogen! Do linker arm gebogen, de ge balde vuist in de zijDe rechterarm evenzoo, maar cle hand losjes op de heupJa, ja, zoo is het uitstekend. Och neen, dat niet! Zoo, ja, ir het weer beter. Nu een weinig hierheen, enkel uw hoofd! 0, prachtig, dank u!" Vlug werd, in stilte, een achtergrond ge schilderd. Met dezelfde haast en onder hetzelf de stilzwijgen begon zij te werken. Grim, of- schoon nog niet geheel'.verzoend imete zijn rol, De dienst der Veldpost wordt uitge oefend in samenwerking met den dienst der Posterijen en met de eventueel ter plaatse aanwezige postinrichtingen, in Hoofdexpeditie-, expeditie- en yeldpostkan- toren. De Inspecteur van de Veldpost regelt de wijze, waarop deze kantoren in verbinding zijn te brengen met de gewone post- en de spoorwegpostkantoren. Bij stremming van het gewone vervoer zal steeds van de mili taire treinen, daartoe door de Etappe aan te wijzen, of van andere militaire vervoer middelen, kunnen worden gebruik gemaakt. Uit den aard der zaak kunnen vervoermid delen. ten behoeve van den Veldpostdienst worden gerequireerd. Thans willen wij de verschillende kantoren eens van nabij be kijken. 'Wordt vervolgd.) Er valt van do slagvelden ditmaal niet veel bijzonders mee te declen. Op alle schijnt or niet alleen een verslapping van het offen sief te zijn ingetredenmaar men zou hier on daar zelfs vaai een stilstand kunnen spre ken. Merkwaardig is hot weinige resultaat, dat de gevechten aan hot Westerfront in de laatste dagen hebben. Aanvallen wel van beide kanten, maar die door tegenaanvallen worden afgeslagen. Eigenaardig is ©en uit- drukkincr in een Francch Havas-bericht, waarin het heet, dat do Engelschen hun meerderheid getoond hebben door krachtige Duitscbe aanvallen af te slaan. Waar is, dat de Duitschd berichten eveneens juichend verklaren, dat de Duitscko troepen aan do Somme tal van vijandelijke aanvallen hebben doen mislukken; eon talrijke vijandelijke legermacht is bij Maurepas teruggeslagen. Deze woorden, mislukken en afslaan, komen eigenaardig vaak terug in dc laatste bench- ten van de geallieerden zoowel als van de Duitschers. Ook weet men van beide kanton te- verzekeren, dat de vijanden zeer ar,vare verliezen lijd<5n. Misschien troost men sioh daarmee over het geringe resultaat van eigen aanvallen. Do Framsdhen hebben echter een j.uoeesje bij "Verdun te meldenwaar zij hun linie een tweehonderd meter voorbij Fleury naar Thiaumoat hebben vooruitgobraeht en 200 krijgsgevangenen maakten. Relangrijko ooTlogsfeiten zijn dat zeker in een geweldi gen strijd als dozen niet'. Van bun kant schijnen de Engelschen wel iets vooruitge- kemen te zijn bij: Thiepval, maar deze plaats zelf is neg steeds in haaiden der "Duitscbors. Toep-oc-even moet worden, dat in 't algemeen de geallieerden vooruitgaan, maar zoo lang zaam, zoo langzaam, en in de laatste dagen al hed weinig. Van het Russische oorlogsterrein schijnt in het geheel niets te berichten te zijn; 't lijkt er op, of do strijd daar Volkomen tot stilstand is gekomen. Oök de Italianen schieten na de -verovering van Görz niet op; het is, alsof zij' na do krachtsinspanning daar eens uitblazen cn op den wog naar Triest komen zij nog niet vooruit. Ook op den Balkan is in de laatste dagen weinig belangrijks gebeurd; van een verde ren zegevisrmdoiL opmarsoh der Bulgaren, vernomen we niet vcol meer, al hebben zij dc stad «Kastoria bezet, al trekken volgens hun berichten do Serviërs zuidwaarts achteruit. Over de Stroemn schijnen zo hun overwin ningen niet voort to zetten, maar van don anderen kant lezen we niet van krachtige aanvallen der geallieerden. Een Frausoh telegram deelt mee, dat do geallieerden sten nóu op hun onaantastbare stellingen en dat het Bulga-arsehe offensief is tegenge houden. Wel zou èn bij het Doiraaimoer en aan de Strcema hevig© artillerie-actie zijn, die den Bulgaren veel kwaad zou doen, meldt een Fmgelseh bericht. Op hevige wijze heeft in elk geval do strijd in don Balkan zich nog niet ontwikkeld, al gaan blijkbaar kreeg langzamerhand het gevoel alsof hij een bloeddorstig zeeroover was. Af en toe spraken zij nu een woordhij vra genderwijs, zij mot eenlettergrepige antwoorden. Nu en dan stapte zij, het hoofd op zij ge hóuden, van achter haar ezel om het effect te beoordeelen. Zoo werkte zij haastig door een uur, misschien langer. Ten laatste legde zij met een wanhopige beweging haar palet neer. „Het is afschuwelijk, gewoon afschuwelijk!" riep zij op tragisehen toon uit. „Maar het moet nu... ik zaj het afmaken als u weg is!" „Wil dat zeggen dat ik..." „Dat u nu heen moet gaan Neen, of u zoudt bepaald been moeten willen gaan. Ja, u moogt bet wel zien! (Grim had een beweging ge maakt alsof bij naderbij wilde komen). O, zeg niets alsublieft! Het is werkelijk niet geflat teerd. en tocli...." Kritisch en met het penseel omhoog geheven trad zij zijwaarts. „•Ta, ondanks alles, het is goed. Mei-schrikkelijk, zooals u-zelf!" voegde zij er naïef aan tce. Grim stond nu voor den ezelhet deed hem genoegen en hij hegon trqtsch te worden op hetgeen hij zag. Het was toch wel grappig, o verbazend "grappig, er uit te zien als eenzee roover. Zij had hem geflatteerd, hij zag het, en dat flatteeren deed zijn oogen glinsteren van pleïzier. Op het oogenblik dat hij zich voorover -oog om een blik op haar werk te slaan, raakte 'iet meisje, om een gebogen trek die zij op het por tret geschetst had te vergelijken, zachtjes met twee vingers de eeno zijde van de wang -an haar model aan, Grim keek verbaasd op. kleurde hield den adem'in. Toen zij op haar beurt hem aanzag, en het inhouden van ijn adem opmerkte, bedekte -een diepe blos ook haar gelaat. In een seconde zag het meisje haar onvoorzichtigheid in; dit was geen be roeps-model, maar een man van vleesch en bloed. En die simpele aanraking deed haar trillen, zooals nooit iets haar nog had doen trillen. Zij doopte een penseel in een pot met terpentijnzij greep i<aar een ander penseel jdat zij meT'opvallöüd - overdreven-'zorg mt- de Bulgaren er nog steeds vooruit. Van den strijd in Perzië, in Mesopotanië insgelijks geen nieuws, en zoo zijn 't wol oesn stille paar dagen geweest, Groote gevechten worden evenmin gemeld uit den Kaukasus, maar wel schijnen de Russen daarheen nieu we versterkingen to hebben gezonden. Een feit ia, dat de Turken er niet meer vooruit gekomen zijn na de inneming van Erzimgjan, terwijl vermoed wordt, dat de Ruwen hun het terrein aan (het Wanmeer, dat de Tur ken pas hebben veroverd, weer zullen botwis- fcen. De Russen hebben daar in de buurt meer dan 2200 krijgsgevangenen gemaakt. Men juicht in Duitechland, en men heeft er reden voor. Want in do haven te Bremen is de „Dentschland"de handels- onderzeeër, teruggekeerd uit Amerika. Uit een handelsoogpunt mog© do tocht van het vaartuig niet van zoo groot belang zijn, het bracht voornamelijk nik kel en rubber mee, waaraan Duitsch- land zoozeer behoefte heeft, doch na tuurlijk betrekkelijk kleino hoeveelhe-, den, dat er een rechtstreeksche verbin ding met Amerika is verkregen, kan men gerust een feit van bebeekeme noemen, al ware 'b alleen om de post en de geldswaarde, die van over en weer kunnen worden ge bracht, dwars door de Engelsche blokkade. Dat Engelsohe ooiüogssohepen op den loer hebben gelegen, Epreekt van zelf, maar 't heeft hun niet geholpen, en toch legde de .Uuit-scHand'van de 4200 mijlen sleclit6 100 onder water af, en deed de reis in den tijd, dien men er voor had berekend, drie weken. Evenwel, de terugkomst der „Deutsoh- land" maakt het treurig vermoeden waar schijnlijker, dat dé „Bremen", het zuster schip, er niet in geslaagd is den tocht naar Amerika te doen. Van ongeveer 8 Juli is het onderweg, in dien tijd liad het tweemaal de reis kunnen doen. De waarschijnlijkheid wordt dus grooter, dat het verongelukt is. Van het Westelijk Oorlogsterrein, FRANKRIJK. Het Engelsch-Franscho offensief. .;oüig bericht: Ten zuiden van Thiepval vorderden wij Donderdagmiddag opnieuw 300 yards. Wij namen een loop graaf van den vijar.d ter lengte van 400 yards en maakten daarbij een groot aantal krijgsgevangenen. Een bo.mmenaanval van den vijand op onzo nieuwe loopgraven ten noorden van Bazentin-le-Petit werd Woensdagavond zon der moeite afgeslagen. Donderdag werd ons front- druk door den vijand beschoten, voornamelijk echter ter beantwoording van onze beschieting. PARIJS. Ten noorden van de Somma deden de Franschen een aanval op de Duitsehe stellingen in de buurt van Maurepas en namen in ©en en kelen stormloop het gedeelte van het dorp, dat nog in handen der Duitschers was en de aangrenzende loopgraven. Zij brachten hun linie 200 yards vooruit op een front van twee K.M., namen 200 man gevangen en maakten tien machinegeweren buit. Ten zuiden van de Somme artillerie-duel. Ten oosten van de Maas werden verschil lende tegenaanvallen der Duitschers op het nieuwe Fransche front tusschen Thiaumont en Fleury afgeslagen. De Franschen avan ceerden ©enigszins voorbij Fleury. In den Fleury-sector werden Woensdag en Donderdag 200 man krijgsgevangen ge maakt. BERLIJN. Officieel. Ten Noorden van de Somme werden Woensdagavond en in den nacht nieuwe pogingen van-onze tegenstanders afgeslagen. De aanvallen der Engelschen richtten zich weder op het voor- uit'gebogen gebied tusschen Thiepval en Pozières en tegen onze posities bij Guïlle- mont. Bij en ten Z. van Maurepas werden sterko vijandelijke afdeelingen na gedeeltelijk ern- stïgen strijd afgeslagen. zocht.... Toen. nog blozend en ademloos, ^ag zij hem in het gelaat. ..O, het spijt mij, het spijt mij zoo! Het was.... onvergeeflijk van mij. Ik had dat, ia- tuurlijk, niet moeten doen. Maar men wordt zoo iets zóó gewoon.... met modellen.... en.... en.... die mannelijke modellen zijn net meis- jesl" Zij sprak op gejaagden toon, terwijl zij het kloppen van haar hart meende te hooren. Deze gedachte joeg haar door de hersenszou hij het niet afschuwelijk van mij vinden. Hij is knap en net, maar.... het is een Philistijn; hij kent het artistenleven niet. Als hij misbruik wilde maken van mijn idioot optreden...." Zijn antwoord echter haar gerust. „Het spijt mij eveneens. Ik heb nooit artis- ten op mijn weg ontmoet. Ik.... (hij moest even lachen) ik beweeg mij nooit in die kringen. Maar, geloof u mij. ik begrijp het daafom héél good!" Zij knikte en haar oogen bedankten k.Tn. Grim had al zijn zelfbeheersching noodig gehad om niet te doen blijken, hoezeer dit kleine incident hem had aangegrepen. „Als u klaar bent", sprak hij op eenigszins hortenden toon, terwijl .hij een blik' sloeg r.p het horloge om zijn pols, „zal het mijn tijd worden om heen te gaan. Ik heb nooit in mijn leven zoo'n genoegelijk oogenblik gekend. Maar ik moet naar Bodmin om daar mijn rap porten te schrijven en ze tc posten, Het is vier kilometer tot Porfc Miriam. De trein gaat om vier uur 40 en het is nu drie uur." Zij knikte, en vond 't goed, dat hij zijn plicht in 't oog hield. „Het^pijt mij, maar als u gaan moet..." „Ik moet Grim was er helaas van over tuigd, die rapporten lagen hem zwaar ge noeg op de maag! „Dan..." en zij sprak langzaam, als om hem het aangename nieuws druppelsgewijs te. geven, „zal ik u met het rijtuigje naar Port- Miriam brengen..." „Met een rijtuigje?" vroeg Grim met blijde stem. „O, maar u gaat beusch .te ver..." - jjTe yverf/V-Troeg zij.ondeugend. .„Nieb^vOT-. Rechte van de Maas nam in den namid dag dc artillerie-actie toe in don sector Thiaumont-Floury, in liet ChapStre-bosch en in het Bergwoud. Herhaalde Fransche aanvallen ten Z. van het Thiaumontwerk werden afgcelagen. In de laatste dagen werden in een lucht gevecht Fransche vliegtuigen neergeschoten bij Bazentin en ten W. van Péronne. door afweergeschut bij Richebourg en bij La Aan do Somme en voor Verdun. PARIJS. Het schitterende Fransche offensief heeft tot belangrijken vooruitgang aanleiding gegeven ty*<L©n Fkuiy en Thiauraont. De Engelschen hebben weder terrein ge wonnen ten Z. van Thiepval. Do Ihiitdcho aanvallen ten Z. van do Somme mislukten; slechts voor een gedeelte dor loopgraven-Jindó na hevigen strijd' worden bezet. In der. sector Maurepas werden door de ar tillerie de Duiteche werken stukgeschoten. Ook in het gebied ten Zuiden van het aanvalsfront, van Ver.-nandovillere en Lihona tot La3signy over Chalunes on Roy© heerscht groote activiteit der a/rtilrerie. Legerorders. Legerorders zijn vaak karakteriseorend voor den moreelen toestand, waarin do daarin toegesproken troepen verhoeren. Daarom laten wij, na de publicatie van ceTi paar Duitsehe legerorders, een Fransche en Engelsche order volgen, waarin eveneens ter opwekking van liet moreel der eigon troepen gewezen wordt op /le moreel© ver slapping van den vijand. Zoo werd op 12 Juli aan het vierde En gelsche leger een legerorder uitgevaardigd van den volgenden inhoud: De vijand heeft reeds zijn moeste reserve- troepen aangetrokken en heeft nog slechts weinige reserves ter beschikking. Do verdedi gingslinies, welke nog doorbroken moeten wordeD, zijn lang niet zoo diep, zoo sterk of zoo goed aangelegd als die, welke reeds ver overd zijn en de vijandelijke troepen, nitgeput en gedemoraliseerd, zijn veel minder voor de verdediging geschikt dan tien dagen geleden. Feitelijk is de slag reeds half gewonnen. Wat nog te doen blijft, is veel gemakkelijker dan wat reeds verricht werd en wij zijn in staat door te zetten. Iedere aanval moet tot het doel worden doorgevoerd, met dezelfde dapperheid en vastberadenheid als op 1 Juli Houdt allo veroverde terrcinpunten vast tegen herove ringspogingen, zooals Britsch© soldaten ge woon zijn. Zonder twijfel zal dóór nog enkela dagen van krachtige, samenwerkende inspan ning dc weegschaal nog duidelijker in ons voordeel doorslaan en zal de weg worden ge opend tot nieuwe successen, welke do defini tieve en volkomen overwinning waarborgen. Op 18 Juli gaf de Fransche divisic-omman- dant, generaal Lebouc, de volgende dagorder uit: Gij zijt vermoeid, ik weet het. maar ik weet óók, dat de Duitschers nog uitgeputter zijn dan gijen tevens weefc ik, dat de opperbevel hebber u niet kan aflossen. De Duitschers zijn vermoeid, omdat zij sinds acht dagen slecbts met de grootste moeite worden verpleegd. Zo zijn gedemoraliseerd, omdat ze gevoelen, dat wrj gereed staan ons op hen te storten, zoowel van uit het noorden als het westen, en hen in een tang te pakken. De opperbevelhebber kan u niet aflossen, daar hij reserves noodig heeft voor den voortgezetten aanval, teneinde nadat gij Deniecourt hebt veroverd, uw succes door te zetten. Bereikt gij dat, dah wordt ge vanavond afgelost. Voorwaarts dus: do Duit schers liggen sinds veertien dagen tegenover u in een ring van vuur, 'n ware hol. Dit wilde ik meedeeien, W3nt gij weet, dat ik steeds de feiten vertel zooals ze zijn. Gij zult mij vervloeken, wanneer ik niettegenstaan de uw afgematheid Dog een inspanning van u vorder. Maar dan zult gij overwinnaars zijn, dat beloof ilc u, wanneer gij dapper als één man aanvalt. ENGELAND. Luchtaanval op de Engelsche Oostkust. LONDEN. Officieel. Een vijandelijk luchtschip kruiste kert vóór Dcmderdag- middemachb boven de Oostkust; oen aantal bommen en brandbommen werden uitge worpen, en vielen in het open veld. Er werd der dan Port Miriam. U moet weten*, liet zij er op volgen, „dat mijn vader, de lieve, brav,e man, zich nog den lijd niet gegund heeft zelfs de cotiage even te zien. Hij komt p*et den trein, daar u mee vertrekt, en dus... of u zoudt liever moeten willen loopen?" „Loopen?" Grim streed niet langer tegen zijn goed geluk.' „Loopen! Het zou niets min der dan afschuwelijk zijn!" „Natuurlijk. U is nog niet heelemaal van nw vermoeidheid bekomen. Dat is dus afgesproken. I U wachc hier even, neen, wilt u liever naar beneden gaan?... Ik ben dadelijk gereed. Ik zal u heusch niet lang laten wachten". 2$ ging naar binnen; Grim begaf zich, zoo als zij verzocht had, naar beneden. De huiskamer was nu weer aan kant; op da glimmende tafel zonder kleed stond thans een bouquet rozen. Grim stepte eens heen en weer, bezag dit, raakt© dat eens aan en. trachtte (zijn levtu was zoo kaai en leeg) die kamer in zijn herinnering te houden, kon het zijn totdat hij. weer in zijn pension te Bodmin*terug was. Het was hier een oase, een opleving, een openba- nng. Hij had nooit iemand ontmoet zooaJs zij, en hij zou nimmer zóó eene meer ontmoeten. Wat was zij ongekunsteld, en vrij en vol zelf vertrouwen en „on-vervelend", juist zoo hij het maar wensohen kon. 'óij maakte een eind aan zijn droomen door naar beneden te komen, gekleed in een aller liefst wandelkostuum. „is u klaar?" vroeg zij met een glimlach. „Zeker, ik ben klaar", was zijn antwoord, kon genoeg, en hij kon eén» licht zuchten niet onderdrukken. Hij zag haar aan, maar zij keek voor zich. „Kom dan mee", zei ze en ging hem voor in den' corridor. Hij hield de binnendeur voor höar open en het volgend oogenblik waren zij in do poort, weer die witte poort, waar hij op den postbode gewacht had. Buiten stond een knaap in liverei en hield het hoofd van den ponv. Zij stapte in het- wagentje en Grim volgde haar. „Los maar,David l" zei de jeugdige patro-

Krantenbank Zeeland

De Soldatencourant. Orgaan voor Leger en Vloot | 1916 | | pagina 1